წმინდა მამათა გამონათქვამები თავმდაბლობაზე პარამეტრები

[marine]

"ადამიანი ვერ ისწავლის თავმდაბლობას, იგი უნდა განავითაროს თავის თავში მან".

[marine]

"მაგრამ ბენედიქტეს ერჩივნა, ამ სოფლისთვის ბოროტება დაეთმინა, ვიდრე ქება-დიდება ესმინა".

[marine]

"გონებით უფალთან აწეული, მუდამ თავჩაღუნული დადიოდა"

[marine]

"დავუბრუნდეთ წმინდა ათანასიას ცხოვრებას. როგორც უკვე ვთქვით, მას უდიდესი სიმშვიდე და თავმდაბლობა ჰქონდა; მოუკლებლად ლოცულობდა, როცა ცისკენ იყურებოდა, ბრწყინვალე ნათლის ღრუბელს ხედავდა, რომლის შუაშიც იდგა ვინმე კაცი, რომელიც გამოუთქმელი სილამაზისგან ბრწყინავდა. ეს ხილვა ბევრჯერ ნახა, და გაოცებული თავისთვის კითხულობდა: "ვინ დააჯილდოვა ეს კაცი ასეთი სილამაზით? რა სათნოების გამო შეიქმნა ღირსი ასეთი სათნოებისო?" ამ განსჯისას, მას თითქოს ხმა მოესმა, რომელიც ეტყოდა: "კაცი, რომელმაც შენ გაგაოცა, ამგვარი სახით სიმშვიდესთან შეზავებულმა თავმდაბლობამ განამშვენა; იცოდე, რომ ამგვარი სათნოებებით შენც ამას მიაღწევ". წმინდანმა ამ ხილვის შემდეგ უფრო მეტი მოშურნეობით განამშვენა საკუთარი სული თავმდაბლობით და სიმშვიდით".

[marine]

"დიდი თვითდამცრობა"

[marine]

"სული არ დამდაბლდება, თუ პური არ მოაკლდა".

/ღირსი პიმენ დიდი/

[marine]

"თავმდაბლობა ჯანმრთელობაა".

[marine]

"თავმდაბალი ადამიანი სრულყოფილია".

[marine]

"თავმდაბლობა, ერთი მხრივ, იცავს ადამიანს ამპარტავნების სენისგან, მეორე მხრივ კი უნარჩუნებს ღირსებასა და მეობას, რათა მან არც საკუთარ თავს მიაწეროს თავისი მიღწევები და არც თავისი პიროვნება და თავისუფალი ნება უარყოს სრულიად"

/მამა კონსტანტინე გიორგაძე/

[marine]

"ერთ-ერთი წმინდა მამა წერს, რომ სიმდაბლით ლოცვა - ეს არის ის სინას მთა, სადაც ადამიანს იესო ქრისტე გამოუჩნდება. რასაც ადამიანი აკეთებს, ყველაფერს სიმდაბლე უნდა ახლდეს."

[marine]

"სიმდაბლე და თვითგვემა ყოველგვარი ვნებისგან ათავისუფლებს ადამიანს, მოკვეთს რა პირველი მათგანი სულის ვნებებს, მეორე კი - სხეულისას. ამიტომ ამბობს უფალი: "ნეტარნი არიან გულით განწმენდილნი, რადგან ისინი ღმერთს იხილავენ" - ღმერთს თავად და მის საუნჯეებს, რაჟამს სიყვარულისა და თავშეზღუდვის მიერ განიწმინდენ თავიანთ თავს, და, ამასთან, იხილავენ იმდენად მეტად, რამდენადაც განავრცობენ სიწმინდეს".

[marine]

"[ღირსი პაისი ათონელმა] რომ არ დავიწყებოდა, ვინ იყო, კელიის კედელზე წააწერა: "უფალმან აღადგინის ქვეყანისაგან გლახაკი და სკორეთაგან აღამაღლის დავრდომილი" (ფ. 112,7).

[marine]

"თავმდაბლობის შედეგიანობის საჩვენებლად ასეთ რამეს მოჰყვა [ღირსი პაისი ათონელი]: "ერთხელ კატის კნუტი ავად გამიხდა. საცოდავს აზიდებდა და იტანჯებოდა. ვხედავდი მის ტანჯვას და გული მტკიოდა. ჯვარი გადავსახე, მაგრამ არ უშველა. "ოჰ, შე ფუქსავატო, კნუტის დახმარებაც კი არ შეგიძლია", - ვუთხარი საკუთარ თავს და როგორც კი დავმდაბლდი, კნუტი მაშინვე გამოკეთდა".

[marine]

"თავისი გამოცდილებიდან მამა პაისი ასწავლიდა: "სულიერ ცხოვრებაში მოქმედებს სულიერი კანონები. თუ გულწრფელად შევინანებთ ცოდვებს, მერე მის გამო სნეულებით არ გადავიხდით. ავადმყოფობას თუ უსამართლობას ღმერთი ჩვენზე იმ ცოდვების გამო უშვებს, რომელთაც ვერ ვგრძნობთო". ერთ ბერს კი უთხრა: "ჩვენ პასუხისმგებელნი ვართ იმაზე, რაც გარშემო ხდება: გესმის, რაც გითხარი? ვინც გაუკეთესებას ცდილობს, გავლენას ახდენს გარშემო მყოფზე და მთელ სამყაროზე. მე რომ წმინდანი ვყოფილიყავი, ჩემი ლოცვით შევეწეოდი ადამიანებს".

[marine]

"წმინდა მაკარი ოპტელი მდაბალი გულით იღებდა ყოველივეს, როცა ეუბნებოდნენ, მავანი შენზე ცუდს ლაპარაკობსო და ამბობდა: "მადლობა ღმერთს! ერთი მხოლოდ ის ფიქრობს ჩემზე მართალს. ეს ღმერთმა ამცნო მას ჩემს შესახებ. თქვენ კი მოხიბლულხართ და ვიღაცა გგონივართ. განა არ გახსოვთ ნათქვამი: "ვაი თქვენდა, რაჟამს კეთილს გეტყოდიან თქვენ კაცნი..." (ლუკა 6,20) და ვაი იმას, ვისი სახელიც საქმეზე მეტია! ესენი სულიერი ჯაგრისებია, რომლითაც ჩვენი სულიერი არაწმინდება სუფთავდება".
მამა მაკარი თავის ნათესავებს სწერდა: "უნდა შევიწყალოთ დედა მ-ი. ისიც ღვაწლშია: თავისი ვნებებისთვის ვერ უძლევია, გულცივადაა და თავს დამცირებულად თვლის. ამაზე კი ვაქებ, ვმადლობ და პატივს მივაგებ, რომ ადრე ბრმას და მოხიბლულს თვალი აეხილა და დამინახა ისეთი, როგორიც ვარ - ცოდვილი. ქება-დიდება, რომელსაც შემასხამდა, ლანძღვად აქცია, ამით მცირედით მაინც შემიმსუბუქა ტვირთი, რომელსაც ვიტვირთავ ხოლმე, როცა ამაო დიდებას ვიღებ და საქმეზე მეტად სახელი მაქვს გავარდნილი".
მამა მაკარი დედათა მონასტრებსაც ყურადღებას აქცევდა, მათ შორის ბელევის სავანესაც. მიდიოდა იქ რამდენიმე დღით, ყველა დედას მოინახულებდა. იყვნენ მონაზვნები, რომლებსაც ის არ უყვარდათ, პირველ რიგში სწორედ მათ ნახავდა. როცა ეტყოდნენ: - მამაო, მოძულეებთან რატომ მიდიხართო, პასუხობდა: - ამიტომაც პირველ რიგში ისინი უნდა ვნახოო. მართლაც, მოინახულებდა და მშვიდობას ჩამოაგდებდა."

[marine]

"სიმდაბლე ვერ ითავისებს მოყვასის განკითხვას და წყენას. თუ ჩვენ განვიკითხავთ სხვებს, ანდა გვწყინს, როცა რაიმეთი შეურაცხგვყოფენ, მაშინ არანაირი სიმდაბლე არ გაგვაჩნია. წმინდა მოღვაწენი ყოველთვის გულწრფელად მადლობდნენ მათ, ვინც აწყენინებდა და შეურაცხყოფდა, რადგან წყენის დათმენით სიმდაბლეს სწავლობდნენ... მხოლოდ სიმდაბლის წყალობით იქცევა ადამიანი "ერთ სულ" ღვთისა, რომელმაც ფურთხების, ყვრიმალცემისა და ჯვარცმისთვისაც კი დაიმდაბლა თავი".

/იღუმენი ნიკონი/

[marine]

"თვით სულიერი ცხოვრების წარმატება სიმდაბლის სიღრმით განისაზღვრება. ამიტომ ყოველგვარი დამცირება, შეურაცხყოფა, წყენა, დაცემაც კი ისე უნდა მივიღოთ, როგორც უფლის ხელით გამოგზავნილი, რაც ხელს უწყობს ჩვენი "მეს" დათრგუნვას არა დრტვინვით, არამედ მადლიერებით".

/იღუმენი ნიკონი/

[marine]

"ისწავლეთ თავმდაბლობა და მორჩილება და სულის ყველა ცუდი თვისება გაქრება. ვისაც შეცნობილი აქვს საკუთარი არარაობა და უსუსურობა სიკეთის ქმნისა, იგი არ მრისხანებს მისი ღირსებების დაუფასებლობისას და არც შეურაცხყოფილად გრძნობს თავს. ვინც არაფერს ეძებს, არაფერი სურს, არაფერს მოელის - არავისი შურს და არც წუხს არაფერზე. აი ამიტომ არიან მორჩილნი და თავმდაბალნი ყოველივე ამქვეყნიურზე ამაღლებულნი. ისინი მეუფებენ წუთისოფელზე, ვინაიდან არ სჭირდებათ იგი.

მორჩილნი და თავმდაბალნი ყოველთვის და ყველაფრით კმაყოფილნი არიან. რაც არ უნდა შეემთხვეთ, ღვთისგან მოწევნულად იღებენ. ერთნაირად სწირავენ მადლობას არსთა გამრიგეს როგორც კარგისთვის, ისე ცუდისთვის, რამეთუ მიიჩნევენ, რომ წყალობის კი არა, ცოდვათათვის მხოლოდ სასჯელის ღირსნი არიან. მათი ნება ღვთის ნებაშია. მორჩილნი ამიტომაც დაიმკვიდრებენ ცათა სასუფეველს. "შემხედეთ მე, - ამბობს უფალი, - მომყევით მე, გაიგეთ ცხოვრება ისე, როგორც მე მესმის, იყავით მორჩილნი და თავმდაბალნი და მოიპოვებთ სულის სიმშვიდეს".

[marine]

"სხვაა გონება საყდარზე ამაღლებულისა და სხვა - სკორეზე მჯდომარისა და იქნებ ამიტომაც იჯდა ქალაქგარეთ სასკორეზე დიდი და მართალი იობი, რამეთუ სრული სიმდაბლე მოიპოვა და თქვა სულიერი შემეცნებით: "დავიკნინე თავი ჩემი და დავლსბი, და შევრაცხე თავი ჩემი მიწა და ნაცარ" (იობ. 42,6)."

/წმინდა იოანე სინელი/

[marine]

"როცა გაქებენ, ყოველთვის გახსოვდეს, რომ ღირსი არა ხარ ქებისა.
ჩვენ ყოველთვის და ყველა შემთხვევაში უნდა დავიმდაბლოთ თავი.
შევიყვარებთ სიმდაბლეს და ღვთისგან დიდებას მივიღებთ. დავკარგავთ სიმდაბლეს და დავკარგავთ ღვთის წყალობასა და დიდებას.
როგორც სინათლის გარეშე ბნელია ყველაფერი, ასევე ადამიანში სიმდაბლის გარეშე წყვდიადის გარდა არაფერი რჩება."

/წმინდა სერაფიმე საროველი/