ვეგეტარიანელობა, სულიერი და მატერიალური კუთხით პარამეტრები

[აბდალა]

და თქვა ღმერთმა: აჰა, მოგეცით თქვენ ყველა დასათესი მცენარე, თესლის მთესველი, რომელიც არის მთელი მიწის ზედაპირზე, და ყველა ზე, რომელსაც აქვს თავის თავში ნაყოფი დასათესი თესლისა, - თქვენთვის იქნება საჭმელად
(დაბ. 1.29)

რას ვაქნევ თქვენს უზომო საკლავებს, ამბობს უფალი. გამძღარი ვარ თქვენი აღსავლენი ვერძებით და კურატების ქონით. აღარ მსურს მოზვრების, კრავებისა და ვაცების სისხლი!
(ესაია 1.10-11)

ხელებს რომ აღაპყრობთ, თვალს გარიდებთ; ლოცვებსაც რომ მიმრავლებთ, არ ვისმენ; ხელები სისხლითა გაქვთ სავსე!
(ესაია 1.15)

17. მაშინ ვთქვი გულში: ღმერთი განსჯის მართალს და მტყუანს, როცა ყველაფერს და ყოველ საქმეს დაუდგება იქ თავის ჟამი.

18. და ვთქვი ჩემს გულში: ასე გამოცდის თურმე ღმერთი ადამის ძეთა, რათა დარწმუნდნენ, რომ თავისთავად პირუტყვები არიან მხოლოდ.

19. რადგან კაცის და პირუტყვის ხვედრი ერთია - ერთის სიკვდილი მეორისას ჰგავს და ყველას ერთი სული უდგას, კაცი პირუტყვზე ვერაფრით ვერ უპირატესობს, რადგან ყველაფერი ამაოა.

20. ყოველივე ერთ ადგილს მივა; ყველაფერი მიწისგანაა და ყველაფერი მიწად იქცევა.

21. რომელი იტყვის, რომ კაცთა სული ზევით მიილტვის, ხოლო პირუტყვის ქვევით ჩადის, ქვესკნელისკენ?

(ეკლესიასტე. თავი მესამე)

"მანამდე სანამ ადამიანი ხოცავს ცხოველებს, მას შეუძლია მოკლას ადამიანიც. ჭეშმარიტად ის ვინც ჭამს დახოცილის თესლს და ტკივილს, ვერ შეიცნობს სიხარულს და სიყვარულს."
(პითაგორა)


"ჩვენ მოსიარულე სასაფლაო ვართ! მე ჯერ კიდევ ადრეულ ახალგაზრდობაში უარი ვთქვი ხორციან საჭმელზე".
(ლეონარდო და ვინჩი)


"ჩემი აზრით, ვეგეტარიანული ცხოვრებიუს წესი, ადამიანის ტემპერამენტზე თავისი სუფთა ფიზიკური ზეგავლენის წყალობით ძალიან კეთილსასურველ გავლენას მოახდენდა კაცობრიობის უმეტეს ნაწილზე".
(ალბერტ აინშტაინი)

"Всевозможные философы и религиозные деятели пытаются убедить своих учеников и последователей в том, что животные - не более, чем машины без души. Но любой, кто когда-нибудь держал у себя дома животное - будь то собака, птица или даже мышь, - знает, что эта теория - наглая ложь, выдуманная для того, чтобы оправдать жестокость"
Сингер

"Убивая животных ради пропитания, человек подавляет в себе высшие духовные чувства - сострадание и жалость к другим живым существам, подобным ему, - и, переступая через себя, ожесточает свое сердце".

"Как можно надеяться, что на земле воцарится мир и процветание, если наши тела являются живыми могилами, в которых погребены убитые животные?"

Лев Толстой





ეს ციტატები საპოლემიკოდ არ მომიყვანია. ვიცი, რომ ბიბლიაში ამის საწინააღმდეგო ციტატებიცაა, და ვისაც რა სურს იმას ითვალისწინებს... მხოლოდ მინდა რომ საღი აზრით და ლოგიკურად ვიმსჯელოთ. თუ თემას დახურავთ არც ეგაა პრობლემა, მაგრამ რატომ?

ეს ამ თემის: http://church.ge/index.php?showtopic=7739&st=0 ერთგვარი გაგრძელებაა.

თუ გაქვთ სურვილი ლოგიკურად, დასაბუთებულად და სენტიმენტების გარეშე განვიხილოთ...

[georgios]

აბდალა

რას ვაქნევ თქვენს უზომო საკლავებს, ამბობს უფალი. გამძღარი ვარ თქვენი აღსავლენი ვერძებით და კურატების ქონით. აღარ მსურს მოზვრების, კრავებისა და ვაცების სისხლი!

მაგალითად ბასილი დიდის კომენტარი

) «Что Ми множество жертв ваших, глаголет Господь?» Вот одно из того, что должно слышать князьям и соблюдать народу! «Что Ми множество жертв ваших? Жертвы нечестивых мерзость Господеви» (Притч. 15, 8). Как же посредством жертв, приносимых во множестве без достодолжного покаяния, надеетесь приобрести избавление душам своим? Бог умилостивляется не кровью животных, не заколениями жертвенными, но сердцем сокрушенным. Ибо «жертва Богу дух сокрушен» (Пс. 50, 19). А то же прилично сказать о тех, которые не щадят издержек, но не приносят покаяния на деле. Посему Писание отвергает не вообще жертвы, но жертвы иудейские. Ибо говорит: «Что Ми множество жертв ваших?» Множества не одобряет, а требует одной жертвы. Каждый сам себя принеси в жертву Богу, предоставив себя «в жертву живу, благоугодну Богови», чрез «словесное служение» заклав Богу жертву хвалы (ср.: Рим. 12, 1). Поскольку же отринуто множество подзаконных жертв как бесполезное, то принята единая Жертва, принесенная в последние веки во оставление греха. Ибо Агнец Божий взял на Себя грех мира, предав «Себе за ны приношение и жертву Богу в воню благоухания» (Еф. 5, 2).
«Исполнен есмь». Здесь хорошо окончить чтение и последующее читать как начало новой мысли. Богу всего наиприличнее быть исполненным собственного Своего блаженства и в Себе Самом иметь преизбыток; говорить же о Себе, что исполнен тука всесожжений и крови закланных жертв, не достойно Бога. Итак, исполнен Тот, «от исполнения» Которого «мы прияхом» (ср.: Ин. 1, 16) и в Ком «живет всяко исполнение Божества телесне» (Кол. 2, 9). Бесам, по их любосластию и страстному состоянию, доставляют некоторое услаждение и удовлетворение жертвы, когда они сожигаются, потому что кровь во время горения испаряется и, таким образом утонченная, восприемлется ими в собственный их состав. Всецело и совершенно напитываются они сими испарениями не чрез вкушение и не с помощью чрева, но подобно волосам, ногтям животных и всему тому, что в целую сущность свою принимает пищу. Посему они до жадности любят тук и услаждаются дымом ладана, как годным к питанию их. И, может быть, в животных есть некоторое сродство с отличительными качествами бесовских тел. И постигшие желания бесов приносят одно предпочтительно пред другим, как более сродное к питанию. Но Богу приличествует слово: «исполнен есмь». "Я ничего не желаю, но все Мое". Ибо все стремится ко благу. А благ в истинном смысле Бог. "Я источник исполнения". «Еда небо и землю не Аз наполняю? рече Господь» (Иер. 23, 24). И «Господня земля, и исполнение ея» (Пс. 23, 1). "Посему и Сам Я ни в чем не имею нужды, и к кому приближаюсь, тем сообщаю исполнение. Мною бывают исполнены святые". «Стефан же исполнь благодати» [1] «и силы творяше знамения и чудеса велия в людех» (Деян. 6, 8). И Павел, как скоро познал Христа, исполненный Духа Святаго, возвратился в Иерусалим. От сего исполнения и Авраам был «старец исполнен дний» (Быт. 25, 8). И в людях обращающихся «дние исполнени обрящутся» (Пс. 72, 10).
«Всесожжений овних и тука агнцев, и крове юнцев и козлов не хощу». Это также принадлежит к слышанному слову и к закону, который должно принять в слух. Вникните, точно ли узаконяется и заповедуется сие вопреки Моисееву закону, и что у Моисея требуется, то здесь отвергается? И каким же образом «иота едина, или едина черта не прейдет от закона, дондеже вся будут» (Мф. 5, 18)? Или, может быть, пророческое слово показывает, что духовно, возвышенно и в высоком смысле надлежит изъяснить и то, что предписывает внешняя сторона закона. Без сомнения, говорит Бог: "Я не требовал овна, то есть животного, но требую, чтобы Мне всецело был посвящен ум, то есть владычественное души, ум, не развлекаемый земными заботами, как бы очищенный огнем и оказавшийся достойным похвалы. Хочу не того, чтобы тук агнцев посредством огня обращаем был в тончайшие пары, но чтобы непорочная душа приносила Мне простоту нравов; хочу не того, чтобы кровь быков и козлов проливалась на подножие жертвенника, но чтобы вожделевательное и раздражительное в душе истребляемо было многотрудной молитвой и постоянным пребыванием во святилище".
Заметь же, не сказал, что не хочет всякой крови, но крови известных животных. Ибо не сказал, что не хочет Крови, излиянной в последние веки в отпущение грехов, которая «лучше» глаголет, «нежели Авелева» (ср.: Евр. 12, 24), но прелагает жертвы на духовное, потому что должно быть пременение и священству (см.: Евр. 7, 11-28). А если отвергает телесные жертвы, то отвергает и подзаконного первосвященника. Ибо как подзаконные первосвященники освятят руки, не принося во всесожжение овна, на которого они возлагали руки? Как окропятся, не окропляемые кровию? Таким образом, то и другое имеет место: и закон Моисеев, и введение лучшего закона. Посему извергаются первосвященники от семени Ааронова, чтобы на их место вступил «Первосвященник по чину Мелхиседекову» (ср.: Евр. 5, 10). Нет уже жертв «всегдашних» (ср.: Исх. 29, 42), нет жертв в день очищения, нет пепла юницы, очищающего «оскверненыя» (ср.: Евр. 9, 13). Ибо одна жертва - Христос и мертвость святых по Христе; одно кропление - «баня пакибытия» (ср.: Тит. 3, 5); одно умилостивление за грех - излиянная за спасение мира Кровь. Для того отменяет первое, чтобы постановить второе.

17. მაშინ ვთქვი გულში: ღმერთი განსჯის მართალს და მტყუანს, როცა ყველაფერს და ყოველ საქმეს დაუდგება იქ თავის ჟამი. 18. და ვთქვი ჩემს გულში: ასე გამოცდის თურმე ღმერთი ადამის ძეთა, რათა დარწმუნდნენ, რომ თავისთავად პირუტყვები არიან მხოლოდ. 19. რადგან კაცის და პირუტყვის ხვედრი ერთია - ერთის სიკვდილი მეორისას ჰგავს და ყველას ერთი სული უდგას, კაცი პირუტყვზე ვერაფრით ვერ უპირატესობს, რადგან ყველაფერი ამაოა. 20. ყოველივე ერთ ადგილს მივა; ყველაფერი მიწისგანაა და ყველაფერი მიწად იქცევა. 21. რომელი იტყვის, რომ კაცთა სული ზევით მიილტვის, ხოლო პირუტყვის ქვევით ჩადის, ქვესკნელისკენ?

რა თქმა უნდა, ქრისტიანული სწავლებით და წმინდა წერილის მიხედვით, კაცს და პირუტყვს პირდაპირი გაგებით ერთი სული არ გააჩნიათ. ისინი ერთი შემოქმედის მიერ არიან შექმნილები, როგორც რუსთაველი იტყვის "ზეგარდმო არსნი სულითა ჰყვნა, ზეცით მონაბერითა". ადამიანისა და პირუტყვის საერთო რაიმე ერთი სულის შესახებ ქრისტიანობა არ ასწავლის, ხოლო "კაცის სულის ზევით და პირუტყვის სულის ქვევით ლტოლვა" მთელი წიგნიდან გამომდინარე, ხაზს უსვამს ამქვეყნიურ ამაოებას და ადამიანს შეახსენებს მის დაცემულობას, რომ ის არ უნდა იყოს დარწმუნებული თავის უეჭველ ცხონებაში, რომ ამქვეყნიურ ამაოებაზე შეყვარებული ის სულს წარიწყმედს.

ხოლო რაც შეეხება სამოთხისეულ კურთხევას კვებაზე, სამოთხისეული მდგომარეობა ადამიანის სხვა არის და მისი გამოძევების შემდგომი პერიოდი სხვა.

ეს თემა სპეციალურად არ მიმყავს "ვედური ცოდნისკენ".

მიგყავს მამუკა, ისევე აკრიტიკებ ხორცის ჭამაზე ქრისტიანების ცხოვრების წესს, როგორც პრაბჰუპადა თავის საუბრებში. შენ ამას წერ შენი პირველ რიგში შენი სარწმუნოებრივი შეხედულებებიდან გამომდინარე.

"ხინკლის და ლუდის მეგობრები" კი უკვე კარგა ხანია ჩამომცილდნენ.

ჭამის წესის გამო როგორ უნდა ჩამოსცილდე მეგობარს არ მესმის. :\