პრობლემები ეკლესიაში, ვისაუბროთ სიყვარულით და არა... სიხარულით პარამეტრები

[ზებედე]

მოვედი, მაგრამ მე გამოვასწორებ რამეს? მე როგორც ვხედავ პირიქით, მე უფრო პრობლემებს ვქმნი....რავი, თქვენ ასე გგონიათ

[ninore]

არ დაიღალეთ?

აუ მეც მაგრად დამღალა ამ სისულელეებზე კამათმა

[მხევალი ნინო]

ზებედე

მოვედი, მაგრამ მე გამოვასწორებ რამეს? მე როგორც ვხედავ პირიქით, მე უფრო პრობლემებს ვქმნი....რავი, თქვენ ასე გგონიათ

ჩვენ არაფერი გვგონია გუჯა, პრობლემებს დიდი ასოებით, რომ წერ ხოლმე, ხომ არ აჯობებდა წყნარად გვესაუბრა რამდენად გავრცელებულია ჩვენს ეკლესიაში ასეთი სახის პრობლემები სენ , რომ ახსენე და მაგის გარდა, მესმის, როგორი ნაღვლიანი გამომეტყველებიტ დააწყნარებდი სენს მეგობარს, დაწყნარების გარდა არ ურჩიე ლანძღვარს აჯობებს სხვა ეკლესიაში წახვიდე ტო? ანუ რისი ტქმა მინდა, ჩემი მეგობრებიც სხვადასხვა მიზეზების გაამო ბრკოლდებიან (ეს სიტყვა ეკლესიურებს მაგრად გვიყვარს) ზოგი ბრაზობს, რომ ეკლესია არ მუშაობს 24 საათიანი გრაფიკით, ზოგს თურმე 150 ?! სანთელის დანთება უნდოდა და ამ დროს გამოუშვეს გარეთ, ეკლესია იხურებაო, ზოგს მოძრავრმა უზხეშად უპასუხა და აშ. ამის მერე უმეტესობას გული უტყდება ეკლესიაზე და ეკლესიური ცხოვრების დაწყებას რბილად, რომ ვტქვათ არ ჩქარობს. ჩვნი რეაქცია ამ დროს როგორია ეს მაინტერესებს? მარტო ერთ მარეზე ვსაუბრობთ, რომ არის პრობლემა, თავად ხალხში არ არის პრობლემა? მხოლოდ იმიტომ ეკლესიაზე გაბრაზება, რომ 150 სანთელი ბოლომდე არ დანთებინეს სწორია?

[ზებედე]

ზებედე
ჩვენ არაფერი გვგონია გუჯა, პრობლემებს დიდი ასოებით, რომ წერ ხოლმე, ხომ არ აჯობებდა წყნარად გვესაუბრა რამდენად გავრცელებულია ჩვენს ეკლესიაში ასეთი სახის პრობლემები სენ , რომ ახსენე და მაგის გარდა, მესმის, როგორი ნაღვლიანი გამომეტყველებიტ დააწყნარებდი სენს მეგობარს, დაწყნარების გარდა არ ურჩიე ლანძღვარს აჯობებს სხვა ეკლესიაში წახვიდე ტო? ანუ რისი ტქმა მინდა, ჩემი მეგობრებიც სხვადასხვა მიზეზების გაამო ბრკოლდებიან (ეს სიტყვა ეკლესიურებს მაგრად გვიყვარს) ზოგი ბრაზობს, რომ ეკლესია არ მუშაობს 24 საათიანი გრაფიკით, ზოგს თურმე 150 ?! სანთელის დანთება უნდოდა და ამ დროს გამოუშვეს გარეთ, ეკლესია იხურებაო, ზოგს მოძრავრმა უზხეშად უპასუხა და აშ. ამის მერე უმეტესობას გული უტყდება ეკლესიაზე და ეკლესიური ცხოვრების დაწყებას რბილად, რომ ვტქვათ არ ჩქარობს. ჩვნი რეაქცია ამ დროს როგორია ეს მაინტერესებს? მარტო ერთ მარეზე ვსაუბრობთ, რომ არის პრობლემა, თავად ხალხში არ არის პრობლემა? მხოლოდ იმიტომ ეკლესიაზე გაბრაზება, რომ 150 სანთელი ბოლომდე არ დანთებინეს სწორია?

რა თქმა უნდა არის პრობლემა ერშიც, ძლივს დავაწყნარე ჩემი მეგობარი ლანძღვა-გინებისგან, მერე იმდენი დრო დამჭირდა რომ ამეხსნა წაგიყვან "იაფიან" მღვდელთანთქო.....

[მნათე]

დააავიღალე...

ჩვენ არ ვფიქრობთ მთავარზე - საკუთარ სულზე... მხოლოდ იმის შემდეგ შევძლებთ ვიზრუნოთ ადამიანთა დაბრკოლება არ დაბრკოლებაზე, როცა თავად მოვიხვეჭთ მადლს... როცა ელემენტარულად ერთი საფეხურით წავიწევთ წინ სრულყოფის კიბეზე...

ეკლესიაში მყოფობა რა თქმა უნდა დიდი მადლია, მაგრამ ეს არ ნიშნავს სულიწმიდით აღვსებას

ხომ იცით რომ ჩვენ ჯერ კიდევ არ ვართ მზად სერიოზული, ან ელემენტარულად ადეკვატური მსჯელობისთვის?

[მხევალი ნინო]

მნათე

ხომ იცით რომ ჩვენ ჯერ კიდევ არ ვართ მზად სერიოზული, ან ელემენტარულად ადეკვატური მსჯელობისთვის

აბა რა ვქნათ? თემები იხსნება, მრავალ თემას ხომ არ აჯობებს ერთი იყოს, ხოდა ყველა საკიტხი აქ განვიხილოთ თუ წარმოიშვა.

[მნათე]

აბა რა ვქნათ? თემები იხსნება, მრავალ თემას ხომ არ აჯობებს ერთი იყოს, ხოდა ყველა საკიტხი აქ განვიხილოთ თუ წარმოიშვა.

რა გითხრა, ფორუმის გამოცდილებამ უკვე აჩვენა რომ "ყველა თავისას ეძებს და არა ღვთისას" ეკლესიის პრობლემები მხოლოდ ფორუმის გარეთ კი არ არსებობს, სწორედ აქ წარმოჩინდება ყველაზე უკეთ (ამას მისი მეუფების შენიშვნებიც ცხადყოფს)

ჩვენი მიზანი ფორუმზე თუ მის გარეთ, ყოველთვის უკავშირდება მეორეხარისხოვანს... ეს შეფასება დეკანოზმა ანდრიამ საგაზეთო ინტერვიუთი უკვე მოგვცა.

სულის ცხონებისთვის უმნიშვნელო თემატიკაზე ერთმანეთს თავისუფლად დავჭამთ და ამით ახალ პრობლემას უფრო გავაჩენთ - ვიდრე რაიმეს გადავჭრით

[მხევალი ნინო]

არ ვიცი, როგორც გინდათ ისე გადაწყვიტეთ, ფაქტია, რომ ასეთი სახის თემები იხსნება.

[მნათე]

არ ვიცი, როგორც გინდათ ისე გადაწყვიტეთ, ფაქტია, რომ ასეთი სახის თემები იხსნება.

მართალი ხარ, და ზოგადად გამაერთიანებელი თემა მომეწონა - იმედია მოდერტორი უზრუნველყოფს, სხვა ვიწრო შინაარსის თემის შემდგომში არ გახსნას

[Sotiris]

ჩვენი მიზანი ფორუმზე თუ მის გარეთ, ყოველთვის უკავშირდება მეორეხარისხოვანს... ეს შეფასება დეკანოზმა ანდრიამ საგაზეთო ინტერვიუთი უკვე მოგვცა.

ინტერვიუ რომელ გაზეთში დაიბეჭდა და როდის?

[მნათე]

ინტერვიუ რომელ გაზეთში დაიბეჭდა და როდის?

'საპატრიარქოს უწყებანში' მიმოიხილეს ქართულენოვან-მართლმადიდებლური ინტერნეტ სივრცე და ჩვენ ფორუმსაც შეეხნენ - ხოდა მამა ანდრიას კომენტარიც აქ იყო

ზუსტად ნომერი არ მახსოვს, მერე მოვძებნი და მოგწერ..

[zviadauri]

ჩემი აზრით ეკლესიის პრობლემა და ქართველი მართმადიდებლობის პრობლემა იცით რა არის? თანადგომა და თანაგრძნობის მეტი გამომჟღავნება..ეს დღეს ყველას გვჭირდება

[ზებედე]

ქართველი მართმადიდებლობის პრობლემა

უკაცრავად....ეს ვერ გავიგე რას ნიშნავს....

[zviadauri]

უკაცრავად....ეს ვერ გავიგე რას ნიშნავს....

ანუ როცა ვამბობთ, რომ მართმადიდებელი ვარ და თან კარგად გესმის მეტი ამ სიტყვების აზრი,გაცილებით ჯიგრულად და სიკეთით უნდა იქცეოდეს ნებისმიერი,ვიდრე ეხლა

[tamri]

chemi azrit kargi temaa,ravi me ese vpikrob,sheizleba bevr problemaze saubari,magalitad me jer kidev veraprit mivedi mozgvartan,da es mxolod da mxolod chemi sizarmacis tu raime amdagvaris bralia,da ara eklesiisa da misi msaxurebis...

[ზებედე]

chemi azrit kargi temaa,ravi me ese vpikrob,sheizleba bevr problemaze saubari,magalitad me jer kidev veraprit mivedi mozgvartan,da es mxolod da mxolod chemi sizarmacis tu raime amdagvaris bralia,da ara eklesiisa da misi msaxurebis...

ღმერთმა გაგაძლიეროს მოგცეს იმის ძალა რომ გადადგა ეგ ნაბიჯი....


ეკლესიის გარეთაც არის ბევრი პრობლემა, ანუ გაუნათლებელ ხალხს ვგულისხმობ, ერთმა ოჯახმა რა კითხვა დასვა იცით? ბავშვის მონათვლა უნდოდათ და ნათლიებს უთხრეს სადმე პრესტიჟულ ეკლესიაში მოვნათლოთო....მერე ნათლიებმა ერთ-ერთ ეკლესიაზე მიუთითეს და მეორე კითხვა ასეთი იყო-მანდ კარგად მონათლავენო?.....მონათლეს ბავშვი და სუფრა ჩინურ რესტორანში გადაიხადეს

[tamri]

gmadlobt dalocvisatvis,imedia gadavdgam am nabijs...
me upro is magijebs roca natliebs materialuri shesazleblobis mixedvit ircheven,chemi azrit didi simdablea...

[ზებედე]

gmadlobt dalocvisatvis,imedia gadavdgam am nabijs...
me upro is magijebs roca natliebs materialuri shesazleblobis mixedvit ircheven,chemi azrit didi simdablea...

მაგაზე კარგი წერილი აქვს არქიმანდრიტ ზენონს (თეოდორს), რომელიც ეკლესიის პრობლემებზე, კერძოდ ნათლობასთან დაკავშირებულ პრობლემებს ეხება...საინტერესოა

ეკლესიისა და საიდუმლოებების შესახებ

ქრისტეს ეკლესია - როგორც ყველასათვის ცნობილია - დაფუძნებულია პეტრეს აღსაარებაზე, რომ ეკლესიის თავკიდე (ქვაკუთხედი) არის ქრისტე, რომ მთავარია ქრისტეს - როგორც მაცხოვრის, გამომსყიდველის, როგორც ხორცშესხმული ღმერთის რწმენა.
დოგმატები ღმრთივგამოცხადებული ჭეშმარიტებებია, ურომლისოდაც შეუძლებელია ეკლესიის სრულფასოვანი ცხოვრება. დრონი შეიძლება იცვალონ, მაგრამ დოგმატები შეუცვლელი რჩება - ესაა საფუძველი, ფუნდამენტი, რომელზედაც ეკლესიის შენობა დგას. ეს იგივეა, რაც პეტრეს აღსაარება, ყველა დოგმატი ხომ სწორედ ცხონების აღმშენებლობით საიდუმლოს, ქრისტეს განკაცების საიდუმლოს აცხადებს. დოგმატები უცვლელი დარჩება, წეს-ჩვეულებანი კი ყოველთვის იცვლებოდა.
რუსი ძველმოწესენი სრულიად გულწრფელად თვლიდნენ, რომ ჩვეულების შეცვლა რწმენის შეცვლაა. შეეჩვივნენ რა ღმრთისმსახურების საკუთარ ფორმებს, ისინი ყველა უცხო ჩვეულებას სხვა რწმენად თვლიდნენ, ამიტომ არა მხოლოდ კათოლიკეებს, ბერძნებსაც კი სხვა სარწმუნოების მიმდევრებსა და ერეტიკოსებს (მწვალებლებს) უწოდებდნენ.
XVII საუკუნეში, მოსკოვში თვლიდნენ, რომ ბერძნებმაც ავნეს მართლმადიდებლობას, იმიტომ, რომ იმ დროინდელ საღმრთისმსახურო პრაქტიკაში მნიშვნელოვანი განსხვავებანი იყო. ამიტომ, პატრიარქი ნიკონიც განდგომილებაში დაადანაშაულეს.
ეკლესია მყოფობს სოფლად, მაგრამ მას არ ეკუთვნის. მისთვის საშიში არ არის სოციალურ-ისტორიული კატაკლიზმები. ის მუდამ ცოცხალია. გავიხსენოთ სახარებისეული იგავი: ‘’მსგავს არს სასუფეველი ცათაი ცომსა, რომელი მოიღო დედაკაცმან და შეჰრთო იგი გქვილსა სამსა საწყაულსა, ვიდრემდე აღაფუვნა იგი ყოვლად’’ [მათე, 13, 33]. ეკლესია - ამა სოფლის ცომია, ცხოვნებისაკენ ყველა ადამიანია მოხმობილი, მაგრამ ყველას არ სურს მოწოდებაზე გამოხმაურება.
ეკლესია ძალით არავის იზიდავს. ადამიანი თავისუფლად უნდა მივიდეს ღმერთთან. ეკლესიაში მშვენიერების სისავსეა, ეკლესია ყოველივე ცოცხალს მოიცავს. ეს, თუ ვილაპარაკებთ ეკლესიის არსის, მისი შინაგანი ცხოვრების შესახებ. ხოლო, თუ გარეგანი გამოვლინებების შესახებ ვისაუბრებთ, უეჭველია რომ, საეკლესიო ცხოვრება გარემო ვითარებებზეა დამოკიდებული. ავიღოთ იგივე საეკლესიო ხელოვნება: XVII საუკუნემდე, ხატების გარდა, მაღალი ხელოვნების ვერანაირ სხვა სახეობას თქვენ ვერ იპოვით, რადგან ეკლესია, წარმოადგენდა რა სისავსეს, ადამიანის ყველა სულიერ მოთხოვნას აკმაყოფილებდა.
ეკლესია დიდ შემოქმედებით ძალას ფლობს, რომელიც სხვადასხვა მიზეზის გამო, ჯერ-ჯერობით სრულიად ვერ ვლინდება - მაგრამ ეს დროც მოვა. ჯერ კი, ჩვენ ყველაფერი უნდა გავაკეთოთ, რაც ჩვენზეა დამოკიდებული, რათა ეს დრო მოახლოვდეს.
დღეს ძალზე ბევრი პრობლემაა, ეკლესიაში ახალი წევრების მიღებასთან დაკავშირებით. მრავალი მათგანის გადაწყვეტა დიდ შრომას, მოთმინებას და დროს მოითხოვს. მაგრამ არის უბრალო საკითხები, რომელთა გადაჭრა ძნელი არაა, თუმცაღა უზრუნველობის, თუ სხვა მიზეზთა გამო, ისინი რჩება და ჩნდება უნუგეშო აზრი, რომ თუკი იოლად აღსასრულებელის გამოსწორება შეუძლებელი, დიდისა და ძნელის - მით უმეტეს.
მე მხედველობაში მაქვს ნათლობის საიდუმლოს შესრულება. ჩვენთან, თითქმის ყველგან, შთაფლვის ნაცვლად, გადასხმით ნათლავენ. არადა რამდენი კამათი იყო ამის გამო, რომაელ-კათოლიკებთან. ბერძნულ (BAPTIZMA) და საეკლესიო - სლავურ (‘’Крещение’’) ენებში სიტყვა ‘’ნათლობა’’ – ‘’შთაფლვა’’-ს ნიშნავს. ჩვენი წინპრები ამბობდნენ: ‘’მოინათლა ხომალდი’’, ე.ი. ჩაიძირა, ჩაიფლო. სახარებაში ქრისტე ამხელს ფარისევლებს, რომ ისინი სტამნებისა და ქვაბების გარეცხვის წესს იცავენ [იხ. მარკოზი; 7, 4], არ ზრუნავენ რა გულის გაწმენდაზე. ‘’რომელთა ესე ნათელვიღეთ ქრისტე იესუის მიერ, სიკვდილისა მისისა ნათელ ვიღეთ’’ (‘’ ყველანი, ვინც მოინათლეთ ქრისტე იესოში, მის სიკვდილში მოვინათლეთ’’) [რომაელთა 6, 3]. ნათლობა - დამარხვის სახეა და ცხადია, რომ თავით შთაფლვა უფრო შეესაბამება ამ უდიდესი საიდუმლოს არსს. წმიდა გრიგოლ ნოსელი ამბობს: ‘’ნათლობის ემბაზი ჩვენთვის კუბოცაა და დედაც’’. ადამიანი ქრისტესთან კვდება და ქრისტესთან აღდგება ახალი სიცოცხლისათვის.
მაგრამ, რათა ადამიანს ესმოდეს, თუ რას მიეახლება, მას სარწმუნოება ნასწავლი უნდა ჰქონდეს, ესე იგი, ნათლობისათვის თავის სულში უკვე ღმრთის სახეს ატარებდეს. გავიხსენოთ სახარების სიტყვები. ქრისტემ მიმართა რა მოციქულებს, თქვა: ‘’წარვედით და მოიმოწაფენით ყოველნი წარმართნი და ნათელს სცემდით მათ სახელითა მამისათა, და ძისათა და სულისა წმიდისათა“ [მათე 28, 19]. ესე იგი, ჯერ უნდა ასწავლო, მერე კი მონათლო. ეკლესიის არცერთი საიდუმლო რწმენის გარეშე არ მოქმედებს. საიდუმლო მაგიური ქმედება არ არის. დღეს ბევრ ზრდასრულ ადამიანს სურს მონათვლა. ამასთან დაკავშირებით, სრულიად აუცილებელია, მათთვის ქრისტიანობის სწავლება. ძველ ეკლესიაში, მასში შესვლის მსურველს უკითხავდნენ ლოცვას და კათაკმეველთა რიგში რიცხავდნენ, მისი სახელი შეჰქონდათ საგანგებო სიაში, ის შეჰყავდათ ეკლესიაში - როგორც ძმათა კრებულში, ამაში მონაწილეობას იღებდა მთელი თემი. კათაკმევლობის ვადა ერთი წლიდან სამ წლამდე გრძელდებოდა, ადგილობრივი პრაქტიკის მიხედვით - მხოლოდ ამის შემდეგ აღირსებდნენ კათაკმეველებს ნათლობას. ეს მთელი ადგილობრივი ეკლესიის ზეიმი იყო.
ჩვენს დროში, მოსანათლს უხსნიან, რომ ნათლობის საიდუმლო განწმედს პირველქმნილი (მემკვიდრეობითი) ცოდვისაგან, რომ მას ეძლევა მადლი, ურომლისოდაც ცხონება შეუძლებელია, მაგრამ მთელი თავისი სიდიადით, ეს საიდუმლო ვეღარ აღიქმება, რადგან იგი უკვე დიდი ხანია გამოყოფილია ლიტურგიიდან, რომლის შემადგენლობაშიც უნდა შედიოდეს. ახლადმოქცეული, უკეთეს შემთხვევაში ბუნდოვნად შეიმეცნებს, რომ ღმრთის ხალხის რიგებშია ჩარიცხული და ქრისტეს სხეულის ასო, ახალი ქმნილება ხდება. რადგან ნათლობა მოწყვეტილია ლიტურგიისაგან, ამიტომ მასში მთელი თემი, მთელი ადგილობრივი ეკლესია არ მონაწილეობს და არ არსებობს არანაირი ეკლესიად მიყვანება, როგორც ძმათა კრებულში შესვლა. ნათლობის შემდეგ ადამიანი ხშირ შემთხვევაში თავისთვის ცხოვრობს, როგორც გამოუვა და როგორც მოუხერხდება.
თუ თანამედროვე ადამიანის ცვალებადობას და ქარაფშუტობას გავითვალისწინებთ, სჯობს დრომ გამოსცადოს მისი განზრახვების გულწრფელობა. მან თვითონ უნდა შეამოწმოს თავისი გადაწყვეტილების სიმტკიცე. კათაკმევლობის ვადა კი არ უნდა შემცირდეს, უნდა გაიზარდოს. ჩვენს საერთო უბედურებად უნდა განვიხილოთ ის, რაც ჩვენს ტაძრებში ხდება - როცა ყოველგვარი სწავლების გარეშე ნათლავენ, შემდეგ კი ეს ადამიანები ტაძარში მაინც არ მოდიან და თუ მოდიან, სრულიადაც არა იმ განწყობით, როგორიც საჭიროა.
მე მესმის, რომ ყველაფრის უცებ გამოსწორება არ შეიძლება, მაგრამ სიჯანსაღისაკენ მიმართულება უნდა იყოს. ადამიანი ერთბაშად ვერ ‘’ჩაყლაპავს’’ მთელ ქრისტიანობას. ამისათვის წლებია საჭირო. ამიტომ, მონათვლამდე საჭიროა სარწმუნოების ელემენტარული საფუძვლების სწავლება, შემდეგ კი, როცა ადამიანი შეიგნებს, რომ ცხოვრების შეცვლის მისეული გადაწყვეტილება მტკიცეა, მაშინ იგი - ეკლესიის წიაღში ცხოვრებით - თანდათან უფრო მეტს გაიგებს ქრისტიანობაზე.
მაინცადამაინც არ უნდა გვიხაროდეს ის, რომ ახლა ჩვილთა მასიური ნათლობა ხდება. წარსულ ხანებში დაუშვებელი იყო ურწმუნო მშობლების შვილების მონათვლა და თანაც, მათგან ფარულად, როგორც ახლა ეს ზოგჯერ ხდება. ითვლებოდა, რომ როცა ბავშვი გაიზრდება, შემეცნების ასაკს მიაღწევს, ის თვითონ აირჩევს ცხოვრების გზას და მრწამსს.
IV საუკუნემდე მხოლოდ მოზრდილებს ნათლავდნენ, ხოლო თუ ბავშვებს მაინც ნათლავდნენ - მხოლოდ მორწმუნე მშობლების შვილებს. წმიდა გრიგოლ ღვთისმეტყველი 30 წლის ასაკში მოინათლა, მიუხედავად იმისა, რომ მამამისი ეპისკოპოსი იყო. ბასილი დიდიც ამ ასაკში მოინათლა. ადრეული ეკლესიის დროს ხშირად ხდებოდა, რომ ქმარი წარმართი იყო, ცოლი - ქრისტიანი და ცნობილი არ იყო, ვინ გახდებოდა ჩვილი. თუკი წარმართი მამა ბავშვის მონათვლის წინააღმდეგი იყო, ჩვილს არ ნათლავდნენ.
ნათლობის შესახებ ძალზე შინაარსიანად საუბრობს დეკანოზი ალექსანდრე შმემანი თავის წიგნში: ‘’წყლითა და სულით ნათლობის საიდუმლო’’; კერძოდ იმაზე, რომ ბავშვების მონათვლის პრაქტიკამ მხოლოდ კონსტანტინეს შემდგომ ეპოქაში მოიკიდა მტკიცედ ფეხი, როცა ქორწინება მთლიანად ეკლესიური გახდა და იყო რწმენა, რომ ნათლისღებით განწმენდილი ჩვილები სარწმუნოებით და კეთილმსახურებით გაიზრდებოდნენ. ახლა კი ხშირად ხდება, რომ ნათლიები თვითონ არ არიან მონათლულნი, ხოლო მშობლები საერთოდ ურწმუნონი არიან.
თავს უფლებას მივცემ მოვიყვანო ციტატა მღვდელმთავარ გრიგოლი ღმრთისმეტყველის წიგნიდან: ‘’ სიტყვა ნათლისღებაზე’’ – ‘’რას იტყვით მათზე, ვინც ჯერ ჩვილია და ვერ გრძნობს ვერც ვნებას და ვერც მადლს? მოვნათლოთ თუ არა ისინი? - აუცილებლად, თუკი საფრთხე დადგება. სხვა მცირეწლოვანებზე კი ასეთ აზრს მოგახსენებთ: დავიცადოთ სამ წლამდე, ან ცოტა ადრე, ან ცოტა გვიან, როცა ბავშვები შეძლებენ მოისმინონ რაიმე საიდუმლოებრივი და უპასუხონ, თუმცა მთლად ვერ გაიგებენ, მაგრამ გონებაში ჩაიბეჭდავენ - და მათი სული და სხეული ნათლობის დიდი საიდუმლოთი განვწმიდოთ’’.
ახლა გავრცელებულია აზრი, რომ უნათლავად გარდაცვლილი ჩვილები ტანჯვისათვის არიან განწირულნი. ხორციელის შაბათის სვინაქსარში - როცა ეკლესია ყოველთა წინა საუკუნეთა შესვენებულთა მოხსენიებას აღასრულებს - არის ადგილი, სადაც ასეთ ჩვილებზეა დაწერილი: ისინი არც ნეტარებას განიცდიან, არც იტანჯებიან, არამედ ღმრთის მიერ განსაკუთრებულ ადგილებში არიან დაცულნი. მღვდელმთავარი გრიგოლი ღმრთისმეტყველიც საუბრობს მათზე, ვინც ‘’არა იმდენად ავი ზნის, რამდენადაც უმეცრების გამო ვერ მოინათლნენ’’ და ასკვნის: ‘’უკანასკნელნი - მართალი მსაჯულის მიერ - არც განდიდდებიან, არც დაისჯებიან’’. სამწუხაროდ, საეკლესიო საიდუმლოთა შესახებ არასწორი შეხედულება არსებობს. სარწმუნოებაში განუსწავლელი ადამიანები, ხშირად ნათლისღებას, როგორც რაღაც მაგიურ ქმედებას უყურებენ, რომელსაც უბედურებისაგან, ავადმყოფობისაგან და სხვათაგან დაცვა ძალუძს. ეს შეურაცხმყოფელია ეკლესიის უდიდესი საიდუმლოსთვის. ვფიქრობ, რომ თუ რომელიმე წინამძღვარი, თავის მრევლში ნათლობის საიდუმლოს სისავსის აღდგენას შეეცდება, და ეს საქმე კერძო ხასიათის იქნება, ის წარუმატებლობისთვისაა განწირული.
აი, მაგალითად, ჩემთან მოდის ნათლობის მსურველი ადამიანი. მე მას ვეუბნები ’’შენი მონათვლა უცბად არ შეიძლება, ჯერ შენ სარწმუნოება უნდა ისწავლო, იარე ტაძარში, გაეცანი სარწმუნოების საწყისებს, გაეცანი ღმრთისმსახურებას, გამოსცადე შენი განზრახვის სიმტკიცე: შეგიძლია თუ არა ცხოვრების შეცვლა და სრულიად სხვა ადამიანად გადაქცევა’’. ის თითქოსდა მეთანხმება, შემდეგ კი, შეგნებულად, თუ შემთხვევით - იგივე კითხვით სხვა მღვდელს მიმართავს, ის კი პასუხობს: ‘’რას ამბობ, სასწრაფოდ უნდა მოინათლო, არ უსმინო მას, ის რაღაცას იგონებს’’. ადამიანები ასეთ რჩევებს უფრო ხშირად ემორჩილებიან. ამგვარად, ნათლობის საიდუმლო კარგავს ცხოვრების დიდი მოვლენის მნიშვნელობას, რომლისთვისაც სერიოზული მომზადებაა საჭირო. მხოლოდ სასიკვდილო საფრთხის შემთხვევაში შეიძლება მაშინვე მონათვლა, მაგრამ ასეთი შემთხვევები გამონაკლისია.

[tamri]

tsavikitxe da dzan mometsona,gmadlobt gulisxmierebisatvis....
me piradad rom movinatle meshvide klashi vikavi da ratkmaunda mashin ar mkonda gatavisebuli natlobis saidumlos arsi,es ubralod aucilebeli pakti megona romlis sheusruleblobac ar sheizleboda...tumca mas shemdeg bevri ram sheicvala chems cnobierebashi,da albat kidev upro sheicvleba drota ganmavlobashi,amis imedi makvs....

[ზებედე]

ძალიან სამწუხარო ინფორმაციები წავიკითხე....

გარკვეული მიზეზების გამო ამ ინფორმაციებს აქ არ გამოვაქვეყნებ, თუმცა ლინკებს დავდებ და ნახეთ....

სკანდალი დასავლეთ ევროპის ეპარქიაში

"განათლებულ და მოაზროვნე მღვდელმსახურებს საპატრიარქოში არ სწყალობენ"

ეკლესიაში არსებული პრობლემები და მათი გადაჭრის გზების ძიებაში

თვალი რომ გადავავლოთ საქართველოს სამოციქულო ეკლესიის უახლოეს მოვლენებს, დავინახავთ საეკლესიო ცხოვრების გამოცოცხლებას, აღმშენებლობას, წარმატებებს საერთაშორისო დონეზე, ავტოკეფალიის საყოველთაო აღიარებას და სხვა პოზიტივს. ამის ფონზე სამწუხაროდ აღმოცენდა და დღესდღეობით ყვავის მთელი რიგი პათოლოგიური მოვლენები. კონკრეტულად: ქსნოფობია, ფანატიზმი, ფუნდამენტალიზმი, უკიდურესი კონსერვატიზმი, ავტორიტარიზმი და სხვა უამრავი ნეგატივი.


რა მაძლევს ამის საფუძველს ვილაპარაკო ასეთ სათუთ და მეტად მტკივნეულ საკითხებზე, 1993-1997წწ. ვცხოვრობდი გელათის, ვარძიის და დავით გარეჯის სავანეებში. 1997 წ. საყოველთაოდ ცნობილი მაისის მოვლენების შემდეგ დავტოვე სავანე და ჩავაბარე ქუთაისის წმ. გაბრიელ ქიქოძის სახელობის სასულიერო სემინარიაში. პირველი კურსის დახურვის შემდეგ სწავლა გავაგრძელე თბილისის სასულიერო სემინარიაში. დამთავრების შემდეგ აკადემიაში გავაგრძელე და სადაც დღესაც ვსწავლობ მეოთხე კურსზე. ამ ხნის განმავლობაში დაახლოებით 20-დე საეკლესიო მოძღვარი მყავდა. აღნიშნულთაგან ერთი ორი თუ დამამახსოვრდა როგორც ღირსეული, ერუდირებული და ნამდვილი საეკლესიო მასწავლებელი, რომელიც პასუხობდა ნებისმიერ თანამედროვე პრობლემატურ კითხვებს. დანარჩენებმა კი თავიანთი სიგონჯით, გაუნათლებლობით და ქურდული მენტალობით უფრო დამამახსოვრეს თავი ვიდრე ქრისტიანობას მაზიარეს.


ეკლესიაში არსებული პრობლემების შესახებ არა ერთმა მღვდელმა და მაღალმა იერარქმა აღიმაღლა ხმა და წერილობითაც მიმართა პატრიარქს და სინოდის წევრებს. პრობლემები საინფორმაციო საშუალებებითაც გააჟღერეს. პერმანენტულად მიმართავდნენ საეკლესიო ორგანოებს, მაგრამ უშედეგოდ. ”ხმა დარჩა მხოლოდ მღაღადებლად უდაბნოსა შინა”. საპატრიარქოს სტრუქტურებში მეტისმეტად ”იდეალური” გარემოებაა შექმნილი. ვინც ხმამაღლა საუბრობს ეკლესიაში არსებული პრობლემების შესახებ და აკრიტიკებს მათ, ასეთ ადამიანებს მიიჩნევენ ეკლესიის მტრებად და მოღალატეებად. არა ერთი სასულიერო პირი პირდაპირ შეეჩეხა საპატრიარქოს დამსჯელ მანქანას. ზოგიერთი მათგანი დაყენებულია ან პერიფერიებშია გადასროლილი, რომ მათ არ დაურღვიონ მყუდროება სავარძლებზე რბილად მოკალათებულ სადამსჯელო იერარქიული სტრუქტურის პატივდებულ წარმომადგენლებს. ვის არ აწყობს ეკლესიაში არსებული პრობლემებზე საუბარი და საჯაროობა? დასკვნა მარტივია – იმათ, ვინც შავ ბნელ საქმიანობას ეწევა ეკლესიის წიაღში. ”სიბნელე სინათლეს ვერ ეგუება”.


ახლა კი ჩამოვთვლი ჩემი თვალით დანახულ პრობლემებს, რომელიც აუცილებლად საჭიროებს რეაგირებას და გადაჭრის გზების ძიებას.

1. სასულიერო სასწავლებლებში აუცილებელია პროფესიონალი პროფესორ- მასწავლებლების შერჩევა.

2. საულიერო სასწავლებლებში აუცილებელია სასტიპენდიო სისტემაზე გადასვლა, რომ სტუდენტებმა სტუდენტებად იგრძნონ თავი და არ იყვნენ დაკავებული საპატრიარქოს სარდაფებში პურის ცხობითა და სხვა საქმიანობით.

3. გადაიჭრას პანსიონში მცხოვრებ სტუდენტთა დაპურების საკითხი, დღეს ისინი ამ წყალობას მოკლებულნი არიან გაურკვეველი მიზეზების გამო. ამ პრობლემას სულ რამდენიმე ათასი ლარი გადაჭრის.


4. სტუდენტი არ უნდა გახდეს დევნის და გარიცხვის ობიექტი განსხვავებული და თავისუფალი აზრის გამო, რომლის პრაქტიკა სასულიერო სასწავლებლებში ფართოდ გამოიყენება. არადა საკითხი მხოლოდ პროფესიონალურ პედაგოგიურ მიდგომას საჭიროებს და არა გარიცხვას.

5. დიდი ყურადღება უნდა მიექცეს საკადრო პოლიტიკას მთლიანად ეკლესიაში და პრიორიტეტულად უნდა იქცეს განათლება და ღირსება. ეკლესია საუკეთესოთა შორის საუკეთესოების მოზიდვას უნდა ცდილობდეს და არ უნდა იქცეს ქურდული მენტალობის ადამიანების თავშესაფარად.

6. ავტორიტარული სენის აღმოფხვრა სასულიერო პირთა შორის. მრევლთან ურთიერთობისა და ზოგადად ეკლესიის მართვის ეს ფორმა ზემოთ აღნიშნული პრობლემების შედეგიც არის (იგულისხმება გაუნათებლობა და ქრისტიანობის მცდარი გაგება). ამგვარი დამოკიდებულებები კი მრევლის დემორალიზაციას იწვევს და ადამიანების რელიგიით ზომბირებას უწყობს ხელს.

7. კორუფციის აღმოფხვრა და კანცელარიის ”ვირთხების” მხილება. ეკლესიის სახელით ბიზნესის წარმოება და გადასახადების თავიდან აცილება, აღურიცხავი შემოსავლების არსებობა, რომლის გაყოფა-განაწილება სასულიერო პირთა შორის დაპირისპირების მიზეზიც კი ხდება.

8. აუცილებელია ყურადღება მიექცეს სასულიერო პირთა ჰიგიენას.

9. სამისიონერო საქმიანობა ფაქტიურად ჩამკვდარია და აუცილებელია ამ საქმიანობისათვის სპეციალური ლექციების ჩატარება სასულიერო სასწავლებლებში.

10. ნაციონალიზმისა და ურაპატრიოტიზმის ქადაგება, რომელიც ქსენოფობიისა და ფაშიზმის დამკვიდრებას იწვევს. სასულიერო პირები ამ პრექტიკას ხშირად მიმართავენ, რაც, ვფიქრობ, უბრალოდ დამღუპველია.

11. ამბიონებიდან ხშირად ისმის ფსევდო ქრისტიანული, მითოლოგიური და ყურით მოთრეული ”ქრისტიანობის” პროპაგანდა, რომელსაც ქრისტეს სწავლებასთან ხშირად საერთო არაფერი აქვს.

12. აუცილებელია აღდგეს საერთაშორისო ორგანიზაციებთან დიალოგი და კავშირები. ღვთის სიტყვის დამოწმება აუცილებელია ყველგან და ყოველთვის.

13. უნდა აღდგეს ისტორიულად არსებული საეკლესიო სასამართლო. ამისათვის კი საჭიროა კადრების მოძიება, მაგრამ უმოქმედობაც გაუმართებულია.

14. აუცილებლობას წარმოადგენს წმ. სინოდის სამდივნოს შექმნა. ეს სამდივნო ორგანიზებას გაუწევს სინოდში მიმდინარე სხდომებს და მოამზადებს შესაბამის დოკუმენტებს.

15. დღემდე არ არსებობს საზოგადოებასთან ურთიერთობის განყოფილება.


ეს განყოფილება საზოგადოებას ნებისმიერ პრობლემურ საკითხთან დაკავშირებით მიაწვდის ეკლესიის თვალსაზრისს.

ეს არის მცირედი ჩამონათვალი არსებული პრობლემებისა, რომელიც აუცილებლად საჭიროებს გონივრულ მიდგომას და მართებული გადაწყვეტილებების გატარებას.


100 მილიონიანი ტაძრების მშენებლობა საქართველოს სამოციქულო ეკლესიას ვერ გააბრწყინებს. როცა მაცხოვარი ქადაგებდა ადამიანების სულში ღვთის საყდარს და საუფლოს აშენებდა და არა მარადიულად ამაყ პირამიდებს, რომელიც ეგვიპტელებში შიშსა და სიკვდილიანობასთან ასოცირდებოდა.


ხოლო თუ ასე გაგრძელდა და არაფერი შეიცვალა, ჩვენ უახლოეს ხანებში მომსწრე გავხდებით არა ქრისტიანობის აღორძინების, არამედ დექრისტიანიზაციის. მერე კი ქირურგიული ჩარევაც ვერ უშველის საქმეს...

გელა ჟვანია
თბილისის სასულიერო აკადემიის
მეოთხე კურსელი

19.11.06.წ.