კიბე(ანუ კლემაქსი), იოანე სინელი პარამეტრები

[KAIROS]

კიბე ანუ კლემაქსი
სწავლანი წმიდისა და ნეტარისა მამისა ჩვენისა იოანე მამასახლისისა,
რაითელ მამასახლისს იოანეს რომ მიუძღვნა,
რომელმაც სთხოვა სწავლანი აღეწერა მონაზონთათვის
სიტყვა 13
მოწყინებისა და უდებების შესახებ
1. მოწყინება, ხშირად, როგორც ადრეც გითხარით, მრავლისმეტყველების ერთ-ერთი უპირველესი გამონაზარდი, ერთ-ერთი უპირველესი პირმშოა. ამიტომაც ამ ცოდვას ადგილი სწორედ აქ მივუჩინეთ, როგორც სრულიად შესაფერისი - ბოროტ ჯაჭვში.

2. მოწყინება სულის დასნეულებაა, გონების დაუძლურება, მონაზვნური ღვაწლის გაუფრთხილებლობა, აღთქმისადმი სიძულვილი, ამ სოფლის დანატვრა, ბრალდება ღვთისა, თითქოს იგი უმოწყალო და არაკაცთმოყვარე იყოს. გალობისას ის სუსტია, ლოცვისას - უძლური, ხორციელი მსახურებისას - რკინასავით მტკიცე, ხელსაქმეში დაუღალავი, მორჩილებაში - თვალთმაქცური.

3. მორჩილმა ადამიანმა არ იცის მოწყინება, რადგან გრძნობით საქმიანობით აზრობრივ და სულიერ ღვაწლსაც მოიპოვებს.

4. ძმათა თანაცხოვრება მოწყინებისათვის მეტად საძულველია, ხოლო დაყუდებაში მყოფს იგი არასოდეს შორდება.

5. სიკვდილამდე თავს არ ანებებს და აღსასრულამდე ყოველდღიურად ებრძვის.

6. როცა განდეგილის სენაკს დაინახავს, მოწყინება ხარობს, მიუახლოვდება და იქვე სახლდება.

7. ექიმი დილაობით ინახულებს ხოლმე ავადმყოფს, მოწყინება კი დაახლოებით შუადღისას ესტუმრება მოღვაწეს.

8. მოწყინება უცხოთშემწყნარებლობის სურვილს აღძრავს. ჩააგონებს, რომ ხელსაქმისგან მოწყალება გაიღოს.

9. სურვილს უნერგავს, რომ ავადმყოფები მოინახულოს, ახსენებს მას, რომელმაც თქვა: უძლურ ვიყავ და მოხვედი ჩემდა (მათ. 25. 36)

10. სულმოკლეთა და უძლურებთან მისვლას აიძულებს და თავად სულმოკლე სხვა სულმოკლეთა ნუგეშისცემას ცდილობს.

11. ლოცვაზე დგომისას ეს ცბიერი სული საჭირო საქმეებს შეახსენებს და ყოველგვარ მზაკვრობას ხმარობს, რომ უფალთან საუბარს განარიდოს, თანაც, თითქოსდა - რაიმე საპატიო მიზეზით.

12. მოწყინების ეშმაკი მესამე ჟამნზე ამოქმედდება თავის ტკივილით, სიცხით, მუცლის ტკივილით.

13. მეცხრე ჟამნზე მცირედ დაგვეხსნება, ხოლო ტრაპეზის მოახლოებისთანავე საწოლიდან წამოდგომას გვაიძულებს. მაგრამ შემდეგ, ლოცვის ჟამს, კვლავ ამძიმებს სხეულს.

14. ლოცვაზე დგომისას ძილს გვგვრის და მთქნარებით გალობის მუხლებს გვტაცებს პირიდან.

15. ნებისმიერი ვნება მისი საპირისპირო რომელიმე სათნოებით მარცხდება. მოწყინება კი განდეგილისთვის სიკვდილის მომტანია.

16. მხნე სული მკვდარ გონებასაც კი აღადგენს. მოწყინება და სიზარმაცე კი მთელ სიმდიდრეს განაბნევს.

17. მაგრამ რამდენადაც ყველა იმ რვა უმთავრესი ბოროტებიდან მოწყინების სული ყველაზე უფრო დამამძიმებელია, ამიტომ მას იმავე წესით უნდა მოვექცეთ, როგორც სხვებს და თანაც კიდევ შემდეგი უნდა დავამატოთ.

18. როცა ფსალმუნება არ არის, მოწყინება არსად ჩანს და დემონთა მიერ მილულული თვალები კანონის დასრულებისთანავე გაიღება.

19. მოწყინებისას წარმოჩნდებიან ხოლმე მოღვაწეები და არაფერი იმდენ გვირგვინს არ მოუტანს განდეგილს, რამდენსაც - მოწყინება.

20. დააკვირდი და ნახავ, ის ებრძვის მათ, ვინც ფეხზე დგას და აიძულებს, რომ დასხდნენ, მსხდომარეთ უბიძგებს, რომ კედელს მიეყრდნონ. ის მათ აიძულებს, რომ სენაკის ფანჯრიდან გაიხედონ და ნაბიჯების ხმას მიუგდონ ყური. ვინც საკუთარს თავს დასტირის, მან მოწყინება არ იცის.

21. მაშ შევბორკოთ ეს ბოროტება სიკვდილის ხსოვნის ბორკილებით. ვგვემოთ იგი ხელსაქმით და იმ საუკუნო კეთილზე ფიქრით, რომელიც მოგველის. ხოლო, როდესაც ჩამოგვეხსნება, ამგვარი კითხვებით მივმართოთ მას:

22. - მაშ გვითხარ შენ, უდებო და უძლურო, ვინ არის ის ბოროტი, ვინც გშობა, ან ვინ არიან შენი პირმშონი? ვის შეუძლია, შეგებრძოლოს და ვის შეუძლია, მოგაკვდინოს შენ? ის პასუხობს: - ჭეშმარიტ მორჩილთა შორის „თავის მისადრეკი“ ადგილის პოვნა მე არ შემიძლია, დაყუდებულთა შორის ვარ დამკვიდრებული და მათთან ვცოხვრობ. მრავალი მშობელი მყავს: ზოგჯერ - სულის უგრძნობელობა, ზოგჯერ - ზეციურ სიკეთეთა დავიწყება, ზოგჯერ - გადაჭარბებული შრომა, ჩემი პირმშონიც ჩემთან იმყოფებიან: ადგილსამყოფელის მონაცვლეობა, სულიერი მამის ლოცვა-კურთხევის არად ჩაგდება, საშინელი სამსჯავროს დავიწყება, ზოგჯერ კი - მონაზვნობის აღთქმის დარღვევა. ხოლო ჩემი მოწინააღმდეგენი, რომლებიც ხელფეხს მიკრავენ, ფსალმუნება დ ხელსაქმეა. ჩემი მტერი - სიკვდილზე ფიქრია, ჩემი მოკვლა კი შეუძლია დაუცადებელ ლოცვას, რომელიც ზეციურ სიკეთეთა მიღების იმედითაა განმტკიცებული; ხოლო ვინც ლოცვა შვა, ამის შესახებ მასვე ჰკითხეთ.



ვინც მეცამეტე საფეხურზე გაიმარჯვა, მან ჭეშმარიტად მოიპოვა გამოცდილება.

პ.ს.
პირველი თავში ასე ამბობს წმიდა მამა:
22. თუკი არ ცხონდება ყველა, ვინც მოინათლა.... აქ დავდუმდები.
აბა რას გულისხმობდა?

[აკაკი]

აბა რას გულისხმობდა? smile.gif

საინტერესოა რას?

ვინც მოინათლა ის ცხონდება ?

[KAIROS]

არა კაცო, მაგაზე თქვა თუკი ყველა მონათლული არ ცხონდებაო... მერე?

[+ვახტანგი+]

სიმდაბლის შესახებ.

რამდენიმე მუხლს დავაკოპირებ:


11. ერთ სულიერ მონაზონს პირისპირ ეჩვენნენ ეშმაკები და ნეტარს უწოდებდნენ მას. ამ ყოვლადბრძენმა ბერმა კი მიუგო: „თუ ქებას თავს ანებებთ და განმეშორებით, ეს მიმახვედრებს, რომ მართლაც დიდებულებისათვის მიმიღწევია, თუ ჩემს ქებას არ დაეხსნებით, სწორედ ეს დამარწმუნებს, რომ არაწმიდა ვყოფილვარ; რადგან „ყველა გულზვიადი სიბილწეა უფლის წინაშე“ (იგავ. 16.5). ამგვარად, ახლა ან განმშორდით, რომ თავი დიდებულ ადამიანად ჩავთვალო, ან მაქეთ და თქვენი საშუალებით უდიდეს სიმდაბლეს მოვიპოვებ“. ისინი განაცვიფრა მისმა სიბრძნემ და დამარცხებულნი მაშინათვე გაუჩინარდნენ.
17. ყოველივე ხილულს მზე ანათებს და სათნოების ყოველგვარ საქმეს სიმდაბლე განამტკიცებს.
18. თუ ნათელი არ არის, ყოველივე დაბნელებულია, ხოლო თუ სიმდაბლე არ არის, ყოველგვარი შრომა ამაოდ ჩაივლის.
44. ზოგიერთმა, მართალია, ცოდვათა მიტევება მიიღო, მაგრამ სიმდაბლის გამუდმებული იძულების შედეგად სიცოცხლის ბოლომდე ინახავს ადრეული ცოდვების ხსოვნას, სიმდაბლეს მათი საშუალებით ინარჩუნებს და შემუსრავს ამპარტავნებას; სხვები ქრისტეს ვნებებს იხსენებენ, მათ გამო თავს ყოველთვის მევალეებად გრძნობენ და ამით მოიპოვებენ სიმდაბლეს; კვლავ სხვები მომავალი ცოდვების გამო შეიმუსრავენ თავს; სხვებმა სათნოებათა ეს საოცარი მშობელი მათზე მოსული განსაცდელებისა და სნეულებების საშუალებებით შეიცნეს; სხვები თავს ყოველდღიურად გამოუსწორებელი ცხოვრების გამო განსჯიან; სხვებმა ვედრებით: რომ უფალმა ყოველგვარი ნიჭი წაიღოს მათგან, გაითავისეს სიმდაბლე; არიან ისეთებიც, თუმც, ზუსტად არ შემიძლია ვთქვა, კიდევ არიან თუ არა, რომლებიც მით უფრო მეტად იმდაბლებენ თავს ღვთის წინაშე, რაც უფრო წარემატებიან მისი წყალობით, ისინი თავს ამგვარი სიმდიდრის უღირსებად სცნობენ და ამგვარად სულში ინახავენ აზრს, თითქოს დღითი დღე ცოდვას იმრავლებდნენ; აი, სიმდაბლე, აი, ნეტარება, აი, სრუყოფილებ
45. თუ ნახავ ვინმეს, რომელმაც მაღალ უვნებლობას მიაღწია, ნუ იფიქრებ, რომ მან გამოიყენა რაიმე სხვა საშუალება, გარდა - ამ სანატრელი და შეუმცდარი გზისა.
57. ის ვირჩიოთ, ძმებო, რომ ღვთისათვის ვიყოთ სასურველნი და არა - კაცთათვის, რადგან ღმერთს უხარია, როდესაც ხედავს, რომ ჩვენ კაცთაგან შეურაცხყოფას ვეძებთ, რათა ამაო ამპარტავნება დავძლიოთ და გავანადგუროთ.
69. მდაბალი მუდამ მორჩილია. იგი უკეთეს სიტყვებს სხვებისგან ისმენს, რადგან არასოდეს ენდობა თავს, რომელზეც ზრუნვა მიუტევა უფალს - მას ვინც ბალამთან საუბარი ვირს შეაძლებინა. იგი ყველაფერს რომ ღვთის მიერ აკეთებდეს და ამბობდეს, საკუთარი გულისხმიერება მაინც არ სჯერა. რადგან, როგორც ამპარტავნისთვის მძიმეა სხვისთვის შეკითხვა, ასევე მძიმეა მდაბლისათვის თავის თავზე მინდობა.
70. ვფიქრობ, რომ მხოლოდ ანგელოზებს შეუძლიათ, უცოდველად დაიცვან თავი. რადგან მიწიერი ანგელოზის პავლესაგან მოვისმინე: „არარაი თავსა ჩემსა შემიცნობიეს, არამედ არა თუ ამით განვიმართლდები. ხოლო განმკითხველი ჩემი უფალი არს“ (1 კორ.4.4). ამიტომაა, რომ გამუდმებით უნდა განვიკითხავდეთ საკუთარ თავს და დამნაშავედ მიგვაჩნდეს იგი, რადგან ნებსით თავის დამდაბლებით უნებურ ცოდვებს განვეშოროთ; ხოლო თუ ასე არ მოვიქცევით, მათ გამო სიკვდილის ჟამს საშინელი ტანჯვა მოგველის.
81. თუ ამპარტავნებამ ანგელოზი ეშმაკად აქცია, სიმდაბლესაც შეუძლია, რომ ეშმაკები ანგელოზებად გარდაქმნას, ამიტომ დაცემულნი სასოწარკვეთილებას ნუ მიეცემიან.
84. როდესაც რომელიმე ვნების დასამარცხებლად იარაღს აისხამს, შემწედ სიმდაბლე წაიყვანე, რადგან მაშინ „ასპიტსა და ვასილისკოსა ზედა ხვიდოდი და დასთრგუნო შენ ლომი და ვეშაპი“ (ფს. 90.13); ანუ ამით ცოდვასა და სასოწარკვეთილებას გააქრობ და ქრისტეს ძალით ეშმაკსა და ვეშაპს, ანუ - ხორცს, დასთრგუნავ.
85. სიმდაბლე ცოდვის უფსკრულიდან სულის ცაში ამყვანებელი კიბეა
სრულად იხილეთ წმიდა იოანეს კიბისაღმწერლის სათნოებათა "კიბის" 25-ე სიტყვაში


წმიდა იოანეს 22-ე სიტყვიდანაც, რომელიც არის პატივმოყვარეობის შესაბ, დავაკოპირებ რამდენიმე მუხლს:

44. ერთხელ ერთი წმიდა და გამოცდილი ბერი მიამბობდა: ძმათა შორის ვიყავი და პატივმოყვარეობისა და ამპარტავნების ეშმაკები მოვიდნენ; ერთი მარჯვნიდან ამომიდგა, მეორე - მარცხნიდან; ერთი პატივმოყვარეობით თითით გვერდში მირტყამდა და მიწვევდა, რომ იქ მყოფთათვის მეთქვა რაიმე ჩვენების ან ჩემი უდაბნოში მოღვაწეობის შესახებ, მე კი განვდევნე და ვუთხარი: „მართლუკუნიქცენ და სირცხვილეულიქმნენ, რომელთა უნდა ბოროტი ჩემი“ (ფს. 39.15); იმ წუთასვე ჩემგან მარცხნივ მყოფმა მითხრა ყურში: ვაშა, ვაშა, კეთილად ქმენ და განდიდდი, როდესაც უსირცხვილო დედას ჩემსას, სძლიე. - მაშინ მისკენ მივბრუნდი და წარმოვთქვი სიტყვები, რომლებიც პირდაპირ მოსდევდა ზემოთქმულს: „მიიღეთ მეყსეულად სირცხვილი მათი, რომელი მეტყოდეს მე: ვაშა, ვაშა!“
45. მაშინ ვკითხე ამ ბერს, თუ რად ითვლება პატივმოყვარეობა ამპარტავნების დედად; ხოლო მან მიპასუხა; ქება ადამიანის სულს აამაღლებს და როდესაც სული თავს აიმაღლებს, მაშინ მას ამპარტავნება შეიპყრობს, ცამდე აიტაცებს მას და შემდეგ უფსკრულში და ჯოჯოხეთის ქვესკნელში ჩააგდებს.

[marine]

ამ წიგნის პირველი ტომი უკვე წავიკითხე და მეორეს ვკითხულობ... ძალიან ღრმაა და ნელასაკითხავი... მომწონს...

[teklikie]

marine
2 ტომია სულ? და რა ღირს ისე ხო არ იცი ორივე ერთად

[toka@]

"ან უნდა იყო ცივი ან ცხელი,ნელთბილი ადამიანი ღმერთს არ უყვარს"(მამა შიო ხარძეიშვილი)
"ქართველობა ძნელია,მაგრამ აუცილებელია"(მამა გიორგი ბასილაძე)

[ნანინა]

წაკითხული მაქვს, ძალიან კარგი წიგნია და ბევრ ადამიანს გააძლიერებს

[+ვახტანგი+]

marine
2 ტომია სულ? და რა ღირს ისე ხო არ იცი ორივე ერთად

გამომცემლობამ ორ ტომად დაყო, ფასო დაახლოებით 6 ლარია. არის მეორე გამომცემლობისაც, ერთ ტომად, რომლის ფასი დაახლოებით 10 ლარია. ორვივეში სხვადასხვანაირი თარგმანია, რომელია უკეთესი არ ვიცი...

[tamuna m]

მამა მაქსიმე (ჭანტურია) კითხულობს განმარტებას ხუთშაბათობით 18:30 სთ. წმ. ნიკოლოზის ეკლესიაში (ვორონცოვზე)

[leluka]

რა ღირს ეს წინგი ?

[gvanchi]

დღეს ვიყიდე ეს წიგნი და 11.50ღირდა და ორივე ტომი ერთად არისო მითხრეს

ამ წიგნის წაკითხვას კურთხევა უნდა თუ იციტ?

[.ნინო]

ჩემი აზრით, ჯობია მოძღვარმა იცოდეს რას კითხულობ და გირჩიოს, ხარ თუ არა მზად, სწორად გაიგო რაც იქ წერია...

იმას თუ კითხულობ, კანონიკურია თუ არა ეს წიგნი, რამდენადაც მე ვიცი-კი. ჩვენც გვქონდა კურთხევა მარხვაში გვეკითხა... მართლა ძალიან საინტერესოა, მაგრამ ცოტა ძნელად საკითხავიც

[George Leluashvili]

ეს ისეთი მაგარი წიგნია,კრიშნაიტებიც კი კითხულობენ

[ხახაბოელი]

ეს მართლაც საოცარი წიგნია,როცა წავიკითხე მივხვდი რამდენად დაბალი სულიერების მქონე ადამიანი ვიყავი.ბიბლიაზე დიდი წიგი არ არსებობს რაღა თქმა უნდა,მაგრამ მე მწამს რომ "კლემაქსს" ადამიანი ვერ დაწერდა სულიწმინდის გარეშე.უდიდესი სიბრძნეა ჩადებული,ისეა ადამიანის გრძნობები, ვნებები აღწერილი, რომ განცვიფრდები, თითქოს იოანე პირადად შენზე საუბრობს.სიტყვები არ მყოფნის ამ წიგნის საქებად.

[levani-grs]

gvanchi
ამ წიგნს ნამდვილად უნდა კურთხევა... ძალიან დიდებული წიგნია, წმინდა მამები მეორე სახარებას უწოდებენ ასე ვთქვათ... ნადმვილად დიდებული წიგნია, მაგრამ კურთხევა აუცილებლად გინდა... აქვე დავამატებ, ვისაც ჯერ კიდევ არ წაუკითხავს წმიდნა ბარსანუფი დიდის წიგნი "სწაველებანი" ვურჩევ წაიკითხოს, წმინდა მაამ ტედალურად განიხილავს თითეულ თემას, ალბათ ყველა მკითხველის სულისთვის სასარგებლო იქნება (თუმცა ეს ორივე წიგნი მონაზვნებისთვის უფროა)

ხახაბოელი
რა თქმა უნდა, ცნობილია რომ წმინდა ღირს იოანე სინელს ტრაპეზზე თავად მოსე ემსახურებოდა. ასეთი ადამიანი რათქმაუნდა სულიწმინდით სავსე იყო, და საერთოდ წმინდანები თავად ამბობდნენ, რომ ისინი სულიწმინდით საუბრობდნენ... მართლაც დიდებული წიგნია

[A.V.M]

,, მორწმუნე ის კი არ არის , ვისაც სჯერა , რომ ღმერთს რაღაცის გაკეთება შეუძლია , არამედ იგი , ვისაც სწამს , რომ უეჭველად მიეცემა , რასაც ითხოვს . '' ( იოანე სინელი - კლემაქსი)
რამდენი მორწმუნე ცხოვრობს ჩვენს ვეყანაში ნეტავ ?

[marine]

"164. "ნეტარ იყვნენ მშვიდობის მყოფელნი" (მთ. 5.9), და ეს არც არის საკამათო. მაგრამ მე ვნახე კაცი, რომელმაც ორ ადამიანს შორის მტრობა ჩამოაგდო, და მას მე შევნატრი.
ამ ორ ადამიანს ერთმანეთის მიმართ სიძვა ამოძრავებდა. ბრძენმა და გამოცდილმა ბერმა კი მათ შორის სიძულვილი დათესა: ერთს მეორეზე უთხრა, შენზე ძვირს ამბობს და ცუდად ლაპარაკობსო. იმავეს ეუბნებოდა მეორესაც. ასე შეძლო ბერმა ადამიანური ხერხით ჩაეშალა ეშმაკის მზაკვრობა და სიძულვილით სიძვა დაამარცხა. (იოანე სინელი)

უფალი მშვიდობისმყოფელ ადამიანებს ნეტარებს უწოდებს. მშვიდობისმყოფელობა - ადამიანებს შორის მშვიდობის დამყარება უდიდესი საღვთო საქმეა, მაგრამ აქ წმინდა მამას მოჰყავს ერთმანეთს შორის მტრობის ჩამომგდების მაგალითი. რატომ ჩამოაგდო გონიერმა ბერმა მათ შორის უთანხმოება? - მათ ერთმანეთთან სიძვისმიერი სიყვარული აკავშირებდათ და ამ გზით ორივე იხსნა სიძვის ცოდვისაგან".

/არქიმანდრიტი მაკარი (აბესაძე)/

[marine]

"ჩვენმა პატივცემულმა მოძღვარმა და ღვთივგანბრძნობილმა მამამ იოანე კიბისაღმწერელმა, სრულყოფილებამდე აღმავალი კიბის გზა დაგვისახა და მისი საფეხურები თავად გაიარა, მიაღწია მის უმაღლეს მწვერვალს და შეიცნო მშვენიერება, დიდება და ნეტარება ღმერთთან შეერთებით"

[marine]

"ღირსი იოანე კიბისაღმწერელი მოსაგრეობისა და ასკეტური აზროვნების ისტორიაში სრულიად გამორჩეული პიროვნებაა. მრავალ ძველ მამასთან ერთად ის იყო ღვთისმოსაობის მაგალითი და გამოცდილი, დიდი ღვაწლის მქონე ადამიანი. მოსაგრეობა გულის სიწმინდისა და ცხონების მოსახვეჭად მისი ცხოვრებისგან განუყოფელი იყო. მან თექვსმეტი წლის ასაკიდან დატოვა სოფელი, მშობლები და ახლობლები და წავიდა სინაის უდაბნოში, სადაც, ისევე როგორც მოსე უძველეს დროში, სინას წმინდა მთამ მიიღო იგი და შემდეგ სულიერ მწვერვალზე აღამაღლა ღმერთთან სასაუბროდ.

"ვის შესწევს ძალი მოგვითხროს და გაგვიცხადოს, თუ როგორ ეწეოდა ის თავის ღვაწლს? - ამბობს მის შესახებ მისი ცხოვრების აღმწერი უძველესი მწერალი. ორმოცი წელი იცხოვრა მან დაყუდებულად, განმარტოებაში. შემდეგ, როგორც სხვათა ხსნის გამოცდილი აღმშენებელი, სინაის დიდი საძმოს ხელმძღვანელად იქნა არჩეული"