ფსიქოლოგია მართლმადიდებლურ ფორუმზე... პარამეტრები

[ნონა]

ბოლოს და ბოლოს შეიძლება ჟურნალისტი არ იყო და ეს საქმე პროფესიით ჟურნალისტზე უკეთ გესმოდეს,იურისტი არ იყო და მაინც ბევრ იურისტს ჯობდე და ა.შ...

ჰო ჯურნალისტებთან ხშირად ხდება მასე, მონატესავე პროფესიებიდან იჭრებიან ხშირად
იურისტების რა გითხრა აბა განეც რაცხა ვერ ვიგებ როგორ შეუძლიათ... თუმცა ალბათ იშვიათიიი გამონაკლისები კი იქნებიან

[ანნო]

იურისტების რა გითხრა აბა განეც რაცხა ვერ ვიგებ როგორ შეუძლიათ... თუმცა ალბათ იშვიათიიი გამონაკლისები კი იქნებიან

არიან ნამდვილად არიან...

[elusia]

აქ თუ არის ფსიქოლოგი გვითხრას ადამიანებს ჩიპები ელანდება თუ მართლა არსებობს..ეს მოლანდებები შეიძლება მტერმა ცუდად გამოიყენოს..

[მხევალი ნინო]

elusia

ადამიანებს ჩიპები ელანდება თუ მართლა არსებობს

რად უნდა ჩიპების არსებობას ფსიქოლოგის მიერ დადასტურება ან უარყოფა. ჩიპები არსებობს, შიში ბუნდოვანებიდან და ნოვაციიდან გამომიდნარე გაქვს. ვინ როგორ გამოიყენებს მას მომავალში, ამაზე მხოლოდ ვარაუდი შეიძლება გამოვტქვათ. დღეს დიდი საშიშროება არ უნდა იყოს, თუმცა არის მასში რაღაც, რაც არასასიამოვნოა.

ამ ფორუმზე არაერთხელ დადო აფხაზმა ისტორიული ცნობები, რომლებიც ადასტურებდა იმ ფაქტს, რომ არა მხოლოდ მე-20 საუკუნეში არამედ, მე-4 და შემდგომაც, ადამიანები ელოდებოდნენ მეორედ მოსვალს. ამასთან დაკავშირებით ყოოველვის იყო მღელვარება, წინასწარმეტყყველებები, რომლებიც არ შესულდა და აშ. ამიტომ, გასაოცარი და ახალი აქ არაფერია. არც სხვაზე ჭკვიანები და ძლიერები ვართ.

ფაქტია, რომ იქნება მეორედ მოსვლა და როგორც კაიროსმა თქვა ერტხელ, ყოველი დღე კიდევ უფრო გვაახლოებს იმ დღეს ქე რომ ყველა ელის ამაღლებიდან დღემდე.

ეხ ჩემო გუ... თუ ელუსია, მოვა, მოვაააა

[elusia]

მხევალი ნინო
ხო მაგრამ კაიროსი ამბობს რომ ფობიები აქვს ამ ხალხსო, ზღაპრებს შეეშვითო..

[მხევალი ნინო]

elusia

ხო მაგრამ კაიროსი ამბობს რომ ფობიები აქვს ამ ხალხსო, ზღაპრებს შეეშვითო..

ნუ, რადგან კაიროსი ამბობს

[elusia]

მხევალი ნინო
ერთი ანეგდოტია..,, კაცი მიდის მილიციაში და ეუბნება ჩემს ბინაში ნიანგიაო.. მუშაკი ეუბნება შენ ფსიქოლოგი გჭირდება ,,ბინაში ნიანგს რა უნდაო..და გაუშვებს.
მეორე დღესაც მოვა ეს კაცი და ისევ ნიანგიაო.. ისევ ექიმთან გაუშვებენ..მესამე დღეს მოდის და ისევ ნიანგიო.. ჰოდა უყვირეს და გააგდეს.. მერე ეს კაცი არ მოვიდა, თავად მილიციელს დააინტერესა და ბინაზე მიაკითხა,, იქ რომ იკითხა ეს კაცი სად არისო.. ეგ კაცი ნიანგმა შეჭამაო..

[ნონა]

elusia
ისე რა ტიპი ხარ
ჯერ ზუსტად არ ვიცი, მაგრამ მგონი მომწონხარ

[ქევანა]

ერთი ანეგდოტია..,, კაცი მიდის მილიციაში და ეუბნება ჩემს ბინაში ნიანგიაო.. მუშაკი ეუბნება შენ ფსიქოლოგი გჭირდება ,,ბინაში ნიანგს რა უნდაო..და გაუშვებს.
მეორე დღესაც მოვა ეს კაცი და ისევ ნიანგიაო.. ისევ ექიმთან გაუშვებენ..მესამე დღეს მოდის და ისევ ნიანგიო.. ჰოდა უყვირეს და გააგდეს.. მერე ეს კაცი არ მოვიდა, თავად მილიციელს დააინტერესა და ბინაზე მიაკითხა,, იქ რომ იკითხა ეს კაცი სად არისო.. ეგ კაცი ნიანგმა შეჭამაო..

გოგო elusia, რამ შეგაშინა? მგლის შიშით ცხვარი ვის გაუწყვეტიაო, არ იცი ანდაზა?

[A.v.B]

მართლმადიდებელს რომ საფსიქოლოგოთ გაუხდება საქმე....... ეეეჰ

[elusia]

A.v.B
იცი რა ჩიპები და ეგ ყველაფერიო ზღაპრები და ჰალუცინაციებიაო..

არადა მეც კი ვიცი რომ ეგრე არ არის..

[ikanosi]

ძლიერ მაინტერესებს ადამიანის ფსიქოლოგია და მსგავს თემაზე რამე მომაწოდეთ რომ გავეცნო, თუ მოგეპოვებათ

[ikanosi]

უიღბლოს ფსიქოლოგია

ფაქტია – თუ იღბლიანობა ხშირად წარმოადგენს კვლევისა და განხილვის საგანს (ეს გასაგებიცაა – ყველას ეხალისება რჩევების დარიგება იმის შესახებ, თუ როგორ მიაღწიო წარმატებას ), უიღბლობას გაცილებით ნაკლები ყურადღება ეთმობა და, როგორც წესი, ბრალდება გარემოებას ან ბედს, ანუ იმ ობიექტურ ფაქტორებს, რომელსაც ვერ შეებრძოლები.

ხანდახან ადამიანი ერთგვარი გამბედაობითა და თავმოწონებითაც კი აღიარებს ხოლმე, რომ ის უიღბლოა, “looser“–ია, მაგრამ არასოდეს იტყვის, რომ ყველაფერში თვითონაა დამნაშავე ( როგორ აღიაროს თვითშემმეცნებელმა და თვითშემფასებელმა გონებამ თავი სუსტად? ის ხომ თვითონ არის საკუთარი თავის საზომი და მისით შეიმეცნებს სამყაროს).

1) წარუმატებელი ადამიანების პირველი, ყველაზე საინტერესო და „შხამიანი“ სახეობა – ეს არის ადამიანი, რომლის ინტელექტიც (ასევე, გაგებისა და ანალიზის უნარი) უფრო მაღალია, ვიდრე მისი რეალურად გამოყენების შესაძლებლობა, ბევრად მაღალი, ვიდრე ამავე ადამიანის შემოქმედებითი შესაძლებლობები.
როგორც ერთი ოდესღაც არც თუ ისე ცუდი პოეტი, დღეს კი არყისა და ბილიარდის მოყვარული, იტყოდა: „მას ისე არ გამოსდის, როგორც უნდა და ისე არ უნდა, როგორც გამოსდის“.

ასეთი ადამიანი დროთა განმავლობაში ხდება კრიტიკული და შურიანი. ის ბევრ სფეროშია გათვითცნობიერებული, მაგრამ შინაგანად ღრღნის ფაქტი, რომ ღირებულს ვერაფერს ქმნის. მას რაიმეს სერიოზულად გაკეთების სურვილი უქრება, რადგან იცის, რომ სხვებზე უკეთესად მაინც არ გამოუვა, ცუდად გაკეთება კი ეთაკილება. ასეთ ადამიანს ეზიზღება ყველა ის, ვინც ძალას არ ზოგავს მიზნის მისაღწევად, რაც თავისთავად , ამ ჩვენი უიღბლოსთვის, არასაკადრისია. მისი მოწოდებაა – იყოს სამზარეულოს, ან სალონის მოლაყბე: აი, აქ კი ბრწყინავს, ამსხვრევს ავტორიტეტებს, აზანზარებს სამყაროს და საჩვენებელი, „გამნიღბავი“ თითით მიანიშნებს კლასიკოსების ლაფსუსებსა და მზის ლაქებზე.

მართლაც, რომ „ვაი, ჭკუისაგან!“ – რომ ყოფილიყო სულელი და გონებაშეზღუდული, დაკმაყოფილდებოდა ბევრად უფრო ნაკლებით: იმუშავებდა, მწვერვალისკენ წავიდოდა, სიამოვნებას მიიღებდა მიღწეული პატარ–პატარა გამარჯვებებისაგან. ასე კი: „მეფე ვერ ვიქნები, ჰერცოგობა – არ მეკადრება – მე უიღბლო ვარ!… დავლიოთ ბატონებო!“.

ზოგჯერ, უბრალო კაცთმოყვარეობის გამო მოგინდება, ასეთ ადამიანებს მოაკლო ინტელექტი, რომ ნაკლებად იფიქრონ ამ ქვეყნის უბადრუკობაზე და რამის კეთება მაინც დაიწყონ. ასეთი უიღბლოების ავადმყოფური, საცოდავ–აგრესიული სახის გამომეტყველება აუტანელია, როგორც გადამდები ავადმყოფობით დაავადებული ძაღლის თვალები – ერთდროულად გინდება მათი გამოკვებაც და მათგან განზე გასვლაც.

2) მეორე სახეობა – ეს არის უიღბლოების ყველაზე საინტერესო და ტრაგიკული ტიპი და მასში შედიან ადამიანები, რომელთაც ბუნებისგან ყველაფერი ებოძათ: არიან ლამაზები, ჭკვიანები, მომხიბვლელები, ნიჭიერები. ყველაფერი იოლად ეძლევათ და ამიტომ განსაკუთრებულად არც არაფერი სურთ!!! მათ ბავშვობიდან უწინასწარმეტყველებენ წარმატებულ კარიერას სხვადასხვა სფეროში, ისინი იოლად ასრულებენ წამოწყებულ საქმეს და მიიწევენ ზემოთ; გზაზე არ ხვდებათ რთული წინააღმდეგობები და სწორედ ამიტომ, მიაღწევენ რა ზრდასრულ ასაკს (არა 50 წელს, არამედ სრულწლოვანებას), აღმოჩნდება, რომ არ აქვთ ისეთი მნიშვნელოვანი თვისება, როგორიცაა უნარი, დაიხარჯო ბოლომდე შენს საქმეში, მიიღო სიამოვნება მძიმე და ზოგჯერ მონოტონური შრომისგანაც კი. თავიანთი ნიჭიერების „წყალობით“ ასეთმა ადამიანებმა არ იციან, რას ნიშნავს დაძაბული მუდმივი მუშაობა და როდესაც ცხოვრებაში ნამდვილად რთულ წინააღმდეგობებს წააწყდებიან, შინაგანად ტყდებიან, ან იოლად იხევენ უკან შემდეგი მოტივით: „რატომ დავიდგა წელებზე ფეხი, როდესაც შეიძლება სხვა საქმის იოლად და წარმატებულად კეთება?!“

როდესაც ადამიანს არ აქვს მნიშვნელოვანი მოტივი ძალების მობილიზებისთვის, არ აქვს მიზანი, ის შინაგანად ინგრევა და სავალალო შედეგამდე მიდის – გადის ოცი წელი და დგება პიროვნების კრიზისი…კომპანიის საყვარელი თანამშრომელი, თაყვანისმცემლების კერპი – სულ იოლად ლოთდება და ნელ–ნელა ქვემოთ ეშვებია: „ყველამ რაღაცას მიაღწია, მე კი, ასეთი ჭკვიანი და ნიჭიერი, რას წარმოვადგენ ახლა?… ვინ ვარ?….ჰეი, თაყვანისმცემლებო, ვის გაქვთ დასალევი?!“

ეს არის ზღაპარი მწევარზე, რომელიც ფეხზე მიბმულ ბირთვს დაათრევს, რომ ძალიან სწრაფად არ ირბინოს. ის ისე სწრაფად დარბის, რომ შეუძლია, დაიძინოს, სანამ სხვები გარბიან და როცა დანარჩენები მიზანს მიუახლოვდებიან, მაშინ იხსნის ბირთვს და გარბის რაც ძალა და ღონე აქვს, მაგრამ აღმოჩნდება, რომ სხვებმა უკვე მიასწრეს და ჯილდოც აღებულია.

ბრძენმა და მომთმენმა ხალხმა იაპონელებმა ტყუილად არ აღიარეს მიზნის მიღწევის სიმბოლოებად ლოკოკინა და კუ: „ნელ–ნელა იცოცე, ლოკოკინავ, ფუძიამას ფერდობზე… მაღლა, მწვერვალისაკენ! “

3) უიღბლოების ყველაზე ღირსეული ნაირსახეობა – რომანტიკოსები. ისინი ხშირად არარეალურ, საფუძველსმოკლებულ საგნებზე ოცნებობენ. თვალები უციმციმებთ, მათი სული „მღერის“ და, სამწუხაროდ, სწორედ ამიტომ ასეთი ადამიანები ხშირად იქცევიან ნაძირლების სასურველი და იოლ ნადავლად. ისინი ცუდად ერკვევიან ცხოვრებაში, რადგან, როგორც წესი, სხვა ადამიანებზე მსჯელობენ საკუთარი თავიდან გამომდინარე. ისინი მუდამ სხვების გაბედნიერებაზე, რაიმე დიდებულის შექმნაზე ფიქრობენ, მაგრამ, როგორც წესი, მათი კეთილშობილებით ხშირად ცუდად სარგებლობენ. დიახ, ესენი არიან კეთილშობილი უიღბლოები.

რაც უფრო დიდ გეგმებს დაისახავს ადამიანი, მით მეტია შანსი, რომ წარუმატებლობა განიცადოს: დაბრკოლება ბევრია, მიზანი – რთული და ძნელად მისაღწევი, რაც უფრო ღრმად შედიხარ ტყეში, მით მეტი წინააღმდეგობა გხვდება; ბევრი შრომაა საჭირო, რისკიც მეტია და კონკურენციაც.

4) არსებობენ ნევროტული უიღბლოებიც – მათ ისეთი მძაფრი სურვილები აქვთ, ისინი ისე ცდილობენ, ფორიაქობენ, რომ სიჩქარეში მცდარ ნაბიჯებს დგამენ და საქმეს აფუჭებენ. მათ ისე სურთ მიზნის მიღწევა, ისე განიცდიან, რომ ვეღარ ხვდებიან, რეალურად რა და როგორ უნდა გააკეთონ.

მიუხედავად იმისა, რომ ამ ტიპის ადამიანები, როგორც წესი, საკმაოდ ჭკვიანები არიან, გადაჭარბებული მონდომების გამო უსაზღვროდ ნერვიულობენ, ერთგვარი აფექტის მდგომარეობაში ვარდებიან და სულელებს ემსგავსებიან.

ასეთ უიღბლოებს შორის გვხვდებიან „უვნებელი ხეპრეები“, რომლებიც სიცილს იწვევენ და ხშირად ბელეტრისტების საყვარელ პერსონაჟებად გვევლინებიან. ისინი ვერ განიხილავენ პრობლემას კომპლექსურად, ვერ ხედავენ მიზეზშედეგობრივ კავშირს საწყის ქმედებებსა და საბოლოო შედეგებს შორის.

5) უიღბლოთა ყველაზე „სავალალო სახეობა“ – ადამიანი, რომელიც „ყველაფერს სწორად აკეთებს“, მაგრამ ცუდი და გაუთვალისწინებელი მოვლენები ამსხვრევენ მის გეგმებს. ასეთი უიღბლოები ემსგავსებიან აზარტულ მოთამაშეს, რომელიც არა მარტო საკუთარ, არამედ ნათესავებისა და ახლობლების ქონებასაც ანიავებენ: ისინი ხომ წესების დაცვით თამაშობენ. უიღბლობა კი რისკის არსებობის ვერშეფასებაა. მათ აკლიათ ინტუიცია, როგორც თვისება, უნარი, შეაფასო, გაითვალისწინო ფაქტების ერთობლიობა და შეძლო რთული სიტუაციის მართვა. და საერთოდ, ეს არის არასწორი თვითშეფასების შედეგი.

უიღბლო ადამიანი ერთი–ორი წარუმატებლობის შემდეგ ყველას მწუხარებით უყვება საკუთარი უიღბლობის შესახებ. წარუმატებლობა ხომ ყველაფერს ხსნის: “ მე კი ლომივით ვიბრძოდი, მაგრამ ღმერთების წინააღმდეგ ვერ წახვალ“ – ვერაფერს იტყვი, სასიამოვნო და იოლი პოზიციაა.

6) უიღბლოების ყველაზე ტრაგიკული სახეობა. ადამიანის ამ ტიპის უიღბლოდ ჩამოყალიბება გარდატეხის ასაკში ხდება – როდესაც მოზარდს ყველაფერი ეძლევა, ყველაფერი აქვს დადებითი ემოციების მისაღებად, არ აწყდება გარემოს წინააღმდეგობას და სწორედ აქ ჩნდება საინტერესო ფსიქოლოგიური მომენტი – სურვილი ყველა ტიპის შეგრძნებების (როგორც დადებითის, ისე უარყოფითის) მიღებისა. ამ დროს მოზარდის ჯერ კიდევ ბავშვური ტვინი იწყებს ძებნას, თუ რას მიეკედლოს, სად არის „ცუდი და განსხვავებული“, რა არის ტრაგიკული? (გაიხსენეთ პატარა ბუდა.)

ამგვარად, ცნობიერშიც და არაცნობიერშიც იჭრება უარყოფითის ფაქტორი: ხშირად ეს არის ფიქრი ტრაგიკულ სიკვდილზე, სიძნელეებსა და სავალალო ბედზე, რასაც რეალურად არავითარი საფუძველი არ აქვს. ასეთი ადამიანი მომავალი წარუმატებლობების შესახებ მტანჯველი აზრებისგან თავს იცავს იმით, რომ წინასწარ ეგუება, ფსიქოლოგიურად ამზადებს თავს ამისთვის. ეს არის ადამიანი, რომელსაც სუსტი, არამყარი ფსიქიკა და ცვალებადი ხასიათი აქვთ.

ასეთ უიღბლობას შეგვიძლია, დავარქვათ იღბლიანობის შიში: ადამიანი ხვდება წარმატების შენარჩუნების სირთულეს და ირჩევს მითს უიღბლო მომავლის შესახებ.

თუ თქვენ წინასწარ განეწყობით წარუმატებლობისთვის, მაშინ დარწმუნებული იყავით, რომ ვერასოდეს მიაღწევთ წარმატებას.
საჭიროა, გვახსოვდეს, რომ უნარი „ბედი დაიჭირო კუდით“, ეს არის უნარი, ფეხზე წამოდგე ზუსტად იმდენჯერ, რამდენჯერაც დაეცემი.

[A.v.B]

ესა ვინ მოიფიქრა ??

[ikanosi]

A.v.B
წაიკითხე მეგობარო ჯერ

[starscream]

ნეტა ამას ვინ კითხულობს

[A.v.B]

ikanosi

ხო და რაშია ეხლა საქმე აბა ?

[ikanosi]

A.v.B
საკუთარი თავი თუ ნახე?
რაშია და დაგეხმარება ადამიანები უფრო შეიცნო და დაუახლოვდე

[A.v.B]

ikanosi

ვერა...

[ikanosi]

პროფესიული ფსიქოფიზიკური გადაწვის პროფილაქტიკის ფსიქოთერაპიული პრინციპი(ამის კითხვის გამო ენას ნუ მოიტეხთ )

შესავალი ანუ შინაგანი ღიმილის თეორია


ჩვენ ვეჭიდებით მოთხოვნილებებს, ვნებებს, ლტოლვებს, მთელს ჩვენს
სიცოცხლეს ყველა ჩვენი ძლიერი თუ სუსტი წერტილებით, ვებრძვით პრობლემებს, ვმოძრაობთ, დავრბივართ, ვფიქრობთ და ვაზროვნებთ, ვეჭიდებით უმძიმეს სირთულეებს, შედეგად, ბოლოს და ბოლოს ვიგებთ ამ ბრძოლაში, იმიტომ კი არა რომ ისინი სუსტები არიან, არამედ იმიტომ რომ ჩვენ ვართ ძლიერნი და შეგვწევს ძალა მივიღოთ ახალი გამოცდილება, რეალიზება მოვახდინოთ ჩვენი შესაძლებლობების და მივიღოთ ღმერთის სიყვარული, მისი სიმშვიდე და ვიყოთ ბედნიერნი...

ფ. ნიცშე


სიცოცხლე სტრესის გარეშე წარმოუდგენელია ისევე, როგორც მეეზოვე ცოცხის გარეშე. ადამიანის დღევანდელი აქტიურობა გაჟღენთილია დაძაბული სიტუაციებით, რთული ცხოვრებისეული მომენტებით, რომლებსაც უდიდესი ზიანი მოაქვს ჩვენი ფსიქისა თუ სხეულისათვის. დღევანდელი ადამიანი შეიძლება ითქვას სტიგმატიზირებულია სტრესით და მისი მრავალფეროვნებითი შემადგენლობით თუ აგებულებით. ყოველ სიცოცხლის მშვენიერ წამს ადამიანს უწევს ჭიდილი და ბრძოლა გადარჩენისათვის, მაგრამ სამწუხაროდ ვერ აცნობიერებს იმ ფაქტს, რომ ბრძოლა სიცოცხლის მთავარი კანონია და ჭეშმარიტება. ყველაფრის მიზეზი კი დროა, რომელიც ისე სწრაფად გარბის, რომ ჩვენი აღქმის ელემენტები მის გაშინაგნებასა და გათავისებას ვერ ასწრებენ, რის შედეგადაც ძალიან ბევრი ტკბილი, ულამაზესი და სასიამოვნო ცხოვრიბესეული წამი ღრმად იტენება ქვეცნობიერის უდაბნოში. დღევანდელი ცხოვრების რიტმი ძლიერ არის აჩქარებული, ადამიანს უწევს გაეკიდოს იმას რისი დაჭერის შესაძლებლობა და უნარი არ გააჩნია. ადამიანი მისდევს 100 კილოგრამს, როდესაც მისი ფიზიკური შესაძლებლობები მხოლოდ ორი თუ სამი კილოგრამის დაძლევისთვის არის განკუთვნილი. ასეთ დამიკიდებულებას კი ძალზედ მძიმე უკუჩვენებები გააჩნია.
ადამიანი, როგორც ერთიანი ფსოქოფიზიკური სისტემა, შესაძლებელია მწყობრიდან გამოიყვანოს მისდამი არასწორმა დამიკიდებულებამ და ამის მაგალითები დღესდღეობით უამრავია. სტრესი ბევრი ადამიანისათვის ცხოვრების სტილია. ასეთ ადამიანებს ქვეცნობიერად აქვთ სტრესისადმი ბრმად ჩამოყალიბებული ლტოლვა და სტრესის გარეშე ცხოვრება ვერ წარმოუდგენიათ. ერთი მხრივ ასეთი ადამიანები შექებასაც კი იმსახურებენ, მაგრამ მეორე მხრივ არ დაგვავიწყდეს თუ რა მოვლენასთან და მდგომარეობასთან გვაქვს საქმე. სტრესისადმი ბრმა ლტოლვამ შესაძლებელია შიზოფრენიამდეც კი მიგვიყვანოს. მაგრამ ეს არ ნიშნავს იმას რომ, სტრესი მავნებელია. სტრესი შესაძლებელია მეტი მოტივაციისა და პიროვნული ზრდის მთავარ გამშვებ მექანიზმად მოგვევლინოს, თუ რა თქმა უნდა მისდამი სწორ დამოკიდებულებას ვისწავლით. დაიმახსოვრეთ, ცხოვრება ბრძოლაა, სადაც მილიარდი სტრესი მდგომარეობს და ბუდობს. ცხოვრება სტრესის რიტმია და ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ადამიანი უნდა დანებდეს თუ მას არ შეუძლია ამა თუ იმ დროის მონაკვეთში დასძლიოს სტრესული სიტუაცია. ადამიანის შინაგანი სულიერი მდგომარეობის კანონი შეიცავს ბრძოლას გადარჩენისათვის. ბრძოლას, რომელიც მთელი საუკუნეების და ერთი დროის მანძილზე, არ მოშორებია არც ერთ სულიერ თუ უსულო სუბსტანციას. სიცოცხლის ევოლუციურ პროცესმა, ადამიანი ახალი გამოცდილებების და ახალი უნარჩვევების შეძენის წინაშე დააყენა. ადამიანს ახალი შესაძლებლობები გაუჩნდა სტრესის შედეგად. ყოველ წამს ჩვენი დამოკიდებულებები იცვლება და ახალ რიტმზე გადადის. ჩვენი ძველი ქცევის სტრატეგიები იცვლება ახალი სტრადეგიებით, არჩევანის ახალი მიმართულებებით. ყოველ წამს ჩვენ უპირისპირდებით ახალ პრობლემებს და ამოცანებს, რომლის გადასაჭრელად ჩვენ ქცევის, აზროვნების, გრძნობიების ახალი მექანიზმები გვჭირდება. ევოლუციის შედეგად ჩვენში და ჩვენს გარშემო ყველაფერი იცვლება. იცვლება ინტერესები, მოთხოვნილებები, მიზნები, რომლებსაც ჩვენი ფსიქოფიზიკური აქტივობა სხვა რიტმზე, სხვა სიჩქარეზე გადაჰყავს. ადამიანი იცვლება ყოველ წამსა და წუთს, საათს თუ დღეს, ეს ცხოვრების წესია და კანონი, რომელიც სიცოცხლის არსებობის მანძილზე უწყვეტია. ეს არის ცხოვრების რიტმი სადაც ადამიანი უდიდეს როლს ასრულებს, რა თქმა უნდა თუ ის ცნობიერად უპირისპირდება საკუთარ თავს და გარემოს.
ადამიანის სწორი ცხოვრებისეული რიტმი, სადაც მას არ ექმნება მძიმე ფსიქოფიზიკური პრობლემები, დამოკიდებულია საკუთარი პიროვნებისადმი ცნობიერი დამიკიდებულებით. როდესაც პიროვნებას გააჩნია სწორი ინფორმაცია საკუთარ შესაძლებლობებზე, თუ რისი უნარი გააჩნია მას, რისი გაკეთება შეუძლია და საერთოდ ვინ არის ის პიროვნულად, მხოლოდ ამ დროს აქვს მას შესაძლებლობა იმოძრაოს სწორი რიტმით, იმ გზით, სადაც უამრავი საბრძოლო სიტუაცია იჩენს თავს. იმისათვის რომ, ადამიანი გაუმკლავდეს პიროვნულ სტიგმებს, კომპლექსებს, შიშებს და სხვა შემაფერხებელ ნევროტულ ტიკებს, ადამიანს უნდა შეეძლოს სწორად შეაფასოს საკუთარი თავი, გარემო და მხოლოდ ამის შემდეგ დაიწყოს მოძრაობა და პიროვნული ფსიქოლოგიური, ფიზიკური თუ სოციალური ზრდა.

გაგრძელება იქნება