ჩვენი ისტორიის ყველა გამოჩენილი ქართველი ქალი, მედეა, თამარ მეფე, ქეთევან წამებული, მაია წყნეთელი... |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
ჩვენი ისტორიის ყველა გამოჩენილი ქართველი ქალი, მედეა, თამარ მეფე, ქეთევან წამებული, მაია წყნეთელი... |
ქევანა |
Aug 13 2007, 07:33 PM
პოსტი
#21
|
მთვლემარე დრაკონი ჯგუფი: Members პოსტები: 7,454 რეგისტრ.: 11-February 07 მდებარ.: Shire, Hobbitland, Middle-earth წევრი № 1,055 |
ელენე ახვლედიანი
მხატვარ-პეიზაჟისტი, დაიბადა თელავში, დაამთავრა თბილისის სამხატვრო აკადემია, სადაც ასწავლიდა გიგო გაბაშვილი. მონაწილეობა მიიღო 1919 წლის გამოფენაში, რომელიც გამართა ქართველ ხელოვანთა საზოგადოებამ. 1922-24 წლებში იმოგზაურა იტალიაში. 1924 წელს კი გაემგზავრა პარიზში სასწავლებლად. იქ იღებდა არაერთ გამოფენებში მონაწილეობას. 1927 წლიდან საქართველოშია. თანამშრომლობდა კოტე მარჯანიშვილთან ერთად და შექმნა 72 წარმოდგენის დეკორაციები და ესკიზები. გარდაიცვალა 1975 წელს. მაპატიეთ, ეს ძაან მწირი და მშრალი ინფოა მოცალეობის ჟამს უფრო დაწვრილებით დავდებ,....სხვებზეც... რავი მარინე, თუმცა ეს ხელოვნების განყოფილება არაა, მაგრამ რა მოხდება რომ დაიდოს... ეს მისი ერთ-ერთი სურათია, კერძო კოლექციაშია მგონი, თუ არ ვცდები...და რა ქვია ეგეც არ მახსოვს.... -------------------- “I'd built that bridge for you. But I didn’t know that I would be building it for you and him.” ("Dაისყ")
"He was born with a gift of laughter and a sense that the world was mad. And that was all his patrimony." - Scaramouche, Rafael Sabatini *** ფორუმზე გლანძღავ და მიწასთან გასწორებ, ძვირფასო, მაგრამ გახსოვდეს, ფორუმს გარეთ მე შენ მიყვარხარ : ) *** Спасение утопающего – дело рук самого утопающего... *** ამინდის შემქმნელი |
მამფალი |
Aug 13 2007, 10:21 PM
პოსტი
#22
|
შეფიცული ჯგუფი: Members პოსტები: 1,279 რეგისტრ.: 13-February 07 მდებარ.: apsni axeintkarra წევრი № 1,066 |
მე არ მომწონს მედეა.
-------------------- არააა, ზაქიჭამია არ იყო. თურმე სტუმრებსაც უტოვებდაო ლუკმასო. :ხოხვასმაილი:
|
მატასი |
Aug 13 2007, 10:34 PM
პოსტი
#23
|
თამ... ჯგუფი: Members პოსტები: 2,614 რეგისტრ.: 10-November 06 მდებარ.: dedamiweli :) წევრი № 440 |
რუსუდანის შვილი - თამარი... რომელიც სულთანზე გაათხოვეს... გურჯი-ხათუნად წოდებული... მამფალი ციტატა მარო მაყაშვილი მართლაც რომ გმირი გოგო. კოჯორში დაცემული 1921 წელს. ...თბილისს ეხურა თალხი, დუმდა სიონი და დუმდა ხალხი... აი მისი ფოტო.. Shot at 2007-08-13 -------------------- მუჭაში ვაგროვებდი მზეს შენთვის...
აჰა, მიიღე... "ერთხანს შორიშორს იდგნენ და ოდნავი შეხედვისაც ეშინოდათ, რადგან აშკარად გრძნობდნენ გატრუნულნი, როგორ ამოდიოდა მათ სხეულში უცნაური, მჩხვლეტავი მცენარე - სიყვარულის კაკტუსი..." |
.ნინო |
Aug 14 2007, 03:59 PM
პოსტი
#24
|
ნინო ჯგუფი: Members პოსტები: 3,842 რეგისტრ.: 29-December 06 წევრი № 765 |
ბარბარე ჯაიანი, ოლღა ჩიჯავაძე....
იქნებ მოგვითხროთ მათ შესახებ? ვინ იყვნენ ისინი? მე სამწუხაროდ არ მსმენია მათ შესახებ დინარ დედოფალი (X) წმიდა დინარ დედოფლის შესახებ ცნობები გვხვდება „ქართლის ცხოვრებაში“. რუსული საეკლესიო მატიანეებიც მოიხსენიებენ „ივერიის დედოფალ დინარას“ შესახებ, რომელსაც დიდი ღვაწლი მიუძღვის ქრისტიანობის წინაშე. მეცნიერები დიდხანს დაობდნენ, თუ საქართველოს რომელ ისტორიულ პირს გულისხმობდა რუსული საეკლესიო გადმოცემა. ფიქრობდნენ, რომ წყაროები გულისხმობდნენ წმიდა მეფე თამარს (ხს. 1 მაისს), მაგრამ ცნობები თამარამდელ პერიოდს მიუთითებს. აღსანიშნავია, რომ „ქართლის ცხოვრებას“ დაცული აქვს ცნობა ჰერეთის დედოფალ დინარას შესახებ, რომელმაც თავის შვილ იშხანიკთან ერთად ჰერეთის ანუ ალბანეთის მრავალრიცხოვან მოსახლეობას აღუდგინა მართლმადიდებლური სარწმუნოება და იხსნა ისინი მწვალებელ-მონოფიზიტთა საეკლესიო უღლისაგან X საუკუნეში. ჰერეთის ანუ ალბანეთის უდიდესი ნაწილი ძველთაგანვე დასახლებული იყო ქართველური ტომებით, ამიტომაც ძველი წყაროები მასაც ივერიას უწოდებდნენ და შავი ზღვიდან ვიდრე კასპიის ზღვამდე გადაშლილი ქვეყნის (ივერიის) ნაწილად მიიჩნევდნენ. სლავურ-რუსული მეომარი ტომები, რომლებიც, მოსე კალანკატუელის თანახმად, ზოგჯერ ლაშქრავდნენ სამხრეთის მხარეებს და ამიერკავკასიაში შემოდიოდნენ კასპიის ანუ დარუბანდის კარით, ხვდებოდნენ ივერიელ (ჰერ) მოსახლეობას, ამიტომაც, როგორც ჩანს, ჰერთა ანუ ივერთა დედოფალ დინარას შესახებ ცნობებიც მათ გაიტანეს რუსეთში. უნდა აღინიშნოს, რომ ცნობები წმიდა დედოფალ დინარას შესახებ არის პირველი რუსული წერილობითი ძეგლი (1564 წ.) საქართველოს შესახებ. საქართველოს ეკლესია დიდ პატივს მიაგებდა წმიდა დედოფალ დინარას. თუ არა მისი თავგამოდებული ღვაწლი, აღმოსავლეთ ამიერკავკასიის მრავალრიცხოვანი მოსახლეობა შეემატებოდა მწვალებელ-მონოფიზიტთა რიგებს, რომელნიც აქ გაბატონებულნი იყვნენ სპარსელთა ხელშეწყობით. მოსკოვის კრემლის სასახლეში, ოქროს სადედოფლო დარბაზის ჩრდილოეთის კედელზე გამოხატულია თეთრ ცხენზე ამხედრებული მტერთა მძლეველი წმიდა დედოფალი დინარა. -------------------- აცხოვნე, ღმერთო, ერი შენი და აკურთხე სამკვიდრებელი შენი, ძლევა ჯვარითა ბარბაროსთა ზედა ღვთივდაცულსა ერსა შენსა მოანიჭე და ერი შენი საფარველსა ქვეშე მისსა დაიცევ, რათა ვიტყოდეთ, უფალო, დიდება შენდა.
საქართველო იქნება მთლიანი! ნებით ქართველი არ თმობს საშობლოს, განა ადვილი დასათმობია... |
catherina_10 |
Aug 14 2007, 05:03 PM
პოსტი
#25
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 847 რეგისტრ.: 2-May 07 წევრი № 1,816 |
ციტატა .nino არც კი გამიგია რაიმე ინფორმაცია წმ. დინარა დედოფალზე, დიდი მადლობა |
.ნინო |
Aug 14 2007, 05:14 PM
პოსტი
#26
|
ნინო ჯგუფი: Members პოსტები: 3,842 რეგისტრ.: 29-December 06 წევრი № 765 |
ციტატა არც კი გამიგია რაიმე ინფორმაცია წმ. დინარა დედოფალზე არც მე ვიცოდი აქამდე... ამიტომაც მაშინვე დავდე როგორც კი წავიკითხე... რისი მადლობა -------------------- აცხოვნე, ღმერთო, ერი შენი და აკურთხე სამკვიდრებელი შენი, ძლევა ჯვარითა ბარბაროსთა ზედა ღვთივდაცულსა ერსა შენსა მოანიჭე და ერი შენი საფარველსა ქვეშე მისსა დაიცევ, რათა ვიტყოდეთ, უფალო, დიდება შენდა.
საქართველო იქნება მთლიანი! ნებით ქართველი არ თმობს საშობლოს, განა ადვილი დასათმობია... |
.ნინო |
Aug 15 2007, 06:13 PM
პოსტი
#27
|
ნინო ჯგუფი: Members პოსტები: 3,842 რეგისტრ.: 29-December 06 წევრი № 765 |
სქემიღუმენია თამარი (ფამარი), ერისქალობაში თამარ ალექსანდრეს ასული მარჯანიშვილი (ცნობილი რეჟისორის - კოტე მარჯანიშვილის უფროსი და), თავადის ასული, დაიბადა გასული საუკუნის 60-იან წლებში. იგი იყო მდიდარი ქართული ოჯახის შვილი, მიღებული ჰქონდა უაღრესად კარგი აღზრდა-განათლება. მარჯანიშვილების ოჯახში უფრო არისტოკრატული ატმოსფერო სუფევდა, ვიდრე სასულიერო. როგორც მრავალ თავადურ ოჯახში, აქაც მოწიწებით ინახავდნენ იმ დროს ძვირფას ტრადიციებს. მამა - ალექსანდრე გარდაიცვალა ჯერ კიდევ მაშინ, როცა თამარი ძალიან პატარა იყო, ხოლო დედა 20 წლის ასაკში დაეღუპა.
თამარს ჰქონდა დიდი მუსიკალური ნიჭი და შესანიშნავი ხმა, ემზადებოდა პეტრბურგის კონსერვატორიაში შესასვლელად, ჰყავდა ნიჭით, გარეგნობითა და ვაჟკაცობით გამორჩეული საქმრო... მაგრამ მოულოდნელად ბედის ბორბალი სულ სხვა მიმართულებით დატრიალდა. დედის გარდაცვალების შემდეგ, ზაფხულში, იგი თავის დასა და ორ უმცროს ძმასთან ერთად სტუმრობდა ქალაქ სიღნაღში, დეიდასთან. აქ, ქალაქის ახლოს, სოფელ ბოდბეში მდებარეობდა იმჟამად ახალი დაარსებული წმინდა ნინოს სახელობის დედათა მონასტერი. ერთ დღეს ახალგაზრდებმა გადაწყვიტეს სწვეოდნენ ახალ მონასტერს. მართლაც, ჩავიდნენ ბოდბეში და შევიდნენ ტაძარში. მიმდინარეობდა საღვთო ლიტურგია. კლიროსზე იდგა იღუმენია იუბენალია და ლოცვებს კითხულობდა. რამდენიმე და გალობდა. ახალგაზრდები ერთხანს უსმენდნენ წირვას და მერე უხმაუროდ გამოვიდნენ ტაძრიდან. თამარი მარტო დარჩათ წირვის ბოლომდე. იგი საოცრად მოაჯადოვა აქ გამეფებულმა სულიერმა ატმოსფერომ და მაშინვე მტკიცედ გადაწყვიტა - აღკვეცილიყო მონაზვნად და მთელი ცხოვრება ღვთის სამსახურისათვის მიეძღვნა. როცა წირვა დამთავრდა, თამარი მივიდა იღუმენიასთან, აუწყა თავისი სურვილი და სთხოვა მიეღო მონასტერში. ამასობაში ახალგაზრდებმა თამარის საძებრად გამოგზავნეს მისი ბიძაშვილი, 14 წლის ყმაწვილი, რომელიც იმ დროს შემოვიდა ეკლესიაში, როცა თამარი იღუმენიას ესაუბრებოდა. ყმაწვილმა მოისმინა ყველაფერი, გამოვიდა ეკლესიიდან და ახალგაზრდებს აუწყა თამარის გადაწყვეტილება. ახალგაზრდებმა სასაცილოდ აიგდეს. „თამარს მონაზვნობა უნდა!“ - ხარხარებდნენ ისინი. სახლში დაბრუნებულებმა ეს ამბავი ნათესავებს უამბეს. თამარმა მათ განუცხადა, რომ მტკიცედ აქვს გადაწყვეტილი მონაზვნად აღკვეცა. ვერანაირმა თხოვნამ, მუდარამ, ვერც დაცინვამ ვერ გაჭრა და თამარს ხელი ვერ ააღებინა ჩანაფიქრზე. მაშინ ახლობლებმა გადაწყვიტეს მისი გულისყური როგორმე მოეწყვიტათ მონასტერზე ფიქრისათვის და გულის გადასაყოლებლად თბილისში ჩამოიყვანეს. იგი გასართობად დაჰყავდათ კონცერტებსა და თეატრებში. „მახსოვს, - ყვებოდა დედა თამარი, - ვზივარ თეატრში და ჯიბეში ხელით კრიალოსანს ვმარცვლავ“. ბოლოს, როცა თამარი დარწმუნდა, რომ ნათესავებსა და ახლობლებს არ უნდოდათ მისი მონასტერში გაშვება და მონაზვნად აღკვეცა, იგი ჩუმად გაიპარა სახლიდან და მივიდა მონასტერში. ახლობლებმა მიაგნეს მას, მაგრამ თამარმა უარი განაცხადა დაბრუნებაზე. ბოლოდ დედა იუბენალიამ დაიყოლია ნათესავები და მათაც დართეს ნება თამარს ევლო მის მიერ არჩეული გზით. მონასტერში იგი ცხოვრობდა იღუმენია იუბენალიას უშუალო ხელმძღვანელობით, რომელსაც ძალიან შეეთვისა თამარი. ცოტა ხნის შემდეგ თამარი მონაზვნად აღკვეცეს, საეკლესიო სახელად კი იუბენალია უწოდეს. მეუფე არსენმა მიამბო, რომ რამდენიმე ადამიანის ცნობით, რომლებიც დედა ფამარის მონაზვნად აღკვეცას ესწრებოდნენ, იმ დროს მის თავზე თეთრი მტრედი დაფარფატებდა. 1902 წელს იღუმენია იუბენალია-უფროსი გადაყვანილ იქნა მოსკოვში, სადაც ერთ-ერთი მონასტრის წინამძღვრად დაინიშნა. იუბენალია-უმცროსი კი საქართველოს ეგზარხოსის ბრძანებით ბოდბის მონასტრის იღუმენიად განამწესეს. ამდენად, სრულიად ახალგაზრდა დედა თამარი გახდა წმინდა ნინოს სახელობის მონასტრის იღუმენია, იმ მონასტრისა, რომელშიც იმხანად სამასი და იმყოფებოდა. იგი თავდაპირველად ძალიან დარდობდა და განიცდიდა სულიერ დედასთან - იუბენალიასთან განშორებას, რომელიც მშოებელი დედის მაგივრობასაც უწევდა მას. დედა თამარს იმ დროს დიდი დახმრება აღმოუჩინა იოანე კრონშტადტელმა. შემდეგ იგი გადაასახლეს რუსეთში, სადაც მან ააგო მონასტერი... მოგვიანებით დააპატიმრეს კიდეც. დედა თამარი გარდაიცვალა 1936 წლის 10/23 ივნისს. როცა კვდებოდა, ყველას სთხოვდა ელოცათ, ყველას გამოემშვიდობა, ყველა დალოცა და სულ მეუფეს უხმობდა, რომელიც იქვე სწირავდა და ლოცულობდა. სწორედ მის ლოცვაში დახუჭა თვალების. წესი მეუფე არსენმა აუგო. დაკრძალულია მოსკოვში, ვედენის მთაზე, მამა ალექსი მეჩევის საფლავის ახლოს. დედა თამარის საფლავზე აღმართულია ხის თეთრი ჯვარი, რომელშიც ღვთისმშობლისა და ღირსი სერაფიმეს ხატებია ჩასმული. ქვედა კადონზე მეუფე არსენის ლოცვა-კურთხევით გაკეთებული წარწერაა: «Веруяй в Мя имать живот вечный». უფრო დაწვრილებით (ძალიან საინტერსოა) იხილეთ აქ: http://www.orthodoxy.ge/biografiebi/deda_t...deda_tamari.htm -------------------- აცხოვნე, ღმერთო, ერი შენი და აკურთხე სამკვიდრებელი შენი, ძლევა ჯვარითა ბარბაროსთა ზედა ღვთივდაცულსა ერსა შენსა მოანიჭე და ერი შენი საფარველსა ქვეშე მისსა დაიცევ, რათა ვიტყოდეთ, უფალო, დიდება შენდა.
საქართველო იქნება მთლიანი! ნებით ქართველი არ თმობს საშობლოს, განა ადვილი დასათმობია... |
q-e-T-i |
Sep 3 2007, 12:28 AM
პოსტი
#28
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 583 რეგისტრ.: 30-August 07 წევრი № 2,659 |
წმ. კვირიკე-
ქართული ხატწერისა და ლიტერატურის ისტორია გვამცნობს, რომ დედაშვილობის ამ მადლიანმა სახემ ძველთაგანვე მთელი საქართველო ითაყვანა. ამის მოწმეა ეკლესია-მონასტრები, სადაც IX-X საუკუნეებიდან მოკიდებული, ხატებსა და ხელნაწერებში ინახება მათი ხსენება. საქართველოს ყველა კუთხეში ივლიტას და კვირიკეს სახელზე სალოცავებია აგებულია. ივლისის ძველი სახელიც “კვირიკობისთვე” “კვირიკობას” უკავშირდება. ქრისტიანული მსოფლიო წამებულ ყრმას და მის დედას ივლიტას, 28 ივლისს მოიხსენიებს. ძველთაგანვე სვანებს უციათ თაყვანი წამებულთათვის. მათი სახელობის სალოცავს მათებურად “ლაგურკა” ჰქვია. ვინ იყვნენ ისინი, რომელტაც მოხიბლეს ქართველთა გულები? კეთილმორწმუნე ივლიტა და მისი სამი წლის შვილი კვირიკე ცხოვრობდნენ დიოკლიტიანე იმპერატორის დროს (ზეობიდან 284-305 წწ), ქალაქ იკონიაში, კაბადოკიის მახლობლად. დიდებული გვარის ჩამომავალი ივლიტა ქრისტიანი იყო. იგი ადრე დაქვრივდა და ერთადერთ ძეს – ჩვილ კვირიკეს კეთილმსახურებით ზრდიდა. როცა უსჯულო იმპერატომა დიოკლიტიანემ მართლმორწმუნეთა დევნა დაიწყო, წმიდა ივლიტამ, იმის შიშით, რომ სატანჯველებს ვერ გაუძლებდა, დატოვა მთელი სიმდიდრე, ნათესავები, ახლობლები და შვილთან და ორ მხევალთან ერთად ჯერ სელევკიაში გაიხიზნა, შემდეგ კი ტარსოსს მიაშურა. აქ ნეტარი მდაბიოთა და გლახაკთა შორის ცხოვრობდა. გარეგნულად თითქოს არაფრით განირჩეოდა მათგან, მაგრამ როგორც ჩანს, “მოწევნულ იყო ჟამი მისი” – ავმა ენამ მმართველ ალექსანდრესთან დაასმინა. ივლიტა თავისი სამი წლის ძით ხელში სამსჯავროზე გამოცხადდა. როცა მმართველმა სახელი, გვარ-ტომობა და სადაურობა ჰკითხა, წმიდანმა ახოვნად მიუგო: “მე ქრისტიანი ვარ! ეს სიტყვა მეტყველებს ჩემს ვინაობაზეც და კეთილშობილებაზე – ჩემი სამშობლო კი ზეციური იერუსალიმია!” კადნიერი პასუხით განრისხებული მსაჯულის ბრძანებით ივლიტას შვილი ხელიდან გამოგლიჯეს და ხარის ძარღვებით დაუნდობლად დაუწყეს ცემა. დედის წამების შემყურე კვირიკე ტიროდა, ხელეს ასავსავებდა, ფეხებს ურტყამდა მტარვალებს და მათგან თავის განთავისუფლებას ცდილობდა. ბავშვის სილამაზით მოხიბლულმა ალექსანდრემ თავისთან მიაყვანინა იგი, კალთაში ჩაისვა და ფერება დაუწყო, მაგრამ ყრმა არ ცხრებოდა: “მე ქრისტიანი ვარ!” ტიროდა ბავშვი და თან ტირილით მიიწევდა დედისაკენ. “განწიხსნა ფიხითა და შეეხვია წელათა და უკბინა” ტარსიონის მთავარს, “კაცსა ბოროტსა და მხეცის ბუნებისას”. საშინლად გაავებულმა მსაჯულმა ბავშვი მიწაზე დაანარცხა და წიხლი ჰკრა. ჩვილი კიბის საფეხურების კიდეებზე თავის ხეთქებით ჩაგორდა და სული უფალს შეჰვედრა. როცა ივლიტამ შვილის ნეტარი აღსასრული იხილა, მადლობა შესწირა უფალს, მმართველმა კი, მის მოუდრეკელობაში კიდევ ერთხელ დარწმუნებულმა წამების გაგრძელება ბრძანა: მარტვილს რკინის წვერბასრი იარაღებით დაუწყეს ჯიჯგნა, ჭრილობებში კი გამლღვარ ფისს ასხამდნენ. – “შეიბრალე თავი ივლიტა, – ეუბნებოდა ალექსანდრე ქრისტეს ტარიგს, – დაინდე შენი ყმაწვილქალობა და შესწირე მსხვერპლი ღვთაებებს!” – “არ მოვუდრეკ ქედს უტყვ და უხმ კერპებს, მე მხოლოდ ჩემს უფალს იესო ქრისტეს – მხოლოდშობილ ძე ღვთისას ვეთაყვანები!” – პასუხობდა ნეტარი. უღონოქმნილმა მმართველმა ივლიტას სასიკვდილო განაჩენი გამოუტანა. სასჯელის აღსრულების წინ სანატრელმა მოწამემ დრო ითხოვა ლოცვისთვის. მუხლი მოიყარა და მაცხოვარს შეჰღაღადა: “გმადლობ შენ, უფალო, რამეთუ შენ ჩემს ძეს უწინარეს ჩემსა მოუწოდე და ამით მიწიერი ცხოვრების წილ საუკუნე სუფევა დაუმკვიდრე, აწ შეივედრე სულიც ჩემ უღირსისა მხევლისა შენისა და ღირს მყავ ბრძენლ ქალწულთა თანა შესვლად ქორწილსა მას დაუსრულებელსა”. ამ სიტყვების შემდეგ ივლიტას თავი მოჰკვეთეს (+დაახლ. 305), მისი გვამი კვირიკეს ცხედართან ერთად ქალაქგარეთ დააგდეს მხეცებისა და ფრინველების საჯიჯგნად, მაგრამ ერთგულმა მხევლებმა მოახერხეს, რომ ღამით ფარულად დაეფლათ ისინი. ყრმა უმანკოებისა და ერთგულების საკრალური სახეა. ამიტომ დასახა იგი უფალმა ზეციური სამეფოს ხატად და მოგვიწოდა : “იქმნით, ვითარცა ყრმა და დაიმდაბლეთ თავი, ვითარცა ბავშვმა” (მათე 18,1-4), რათა განიწმინდოთ და სამოთხისდარნი გახდეთო. ყრმათა უმანკოებისაკენ სწრაფვით კაცობრიობას მომავალი ცხოვრების – დაკარგული სამოთხესაკენ მოეწოდა. ქრისტეს, მსგავსად კრავისა, შეეწირა მსოფლიოს გამოხსნისათვის სწრაფვას. ჩვენთვის ნათელია, ასე რიგად რად შეითვისა საქართველომ წმიდა კვირიკეს უმანკოების, მშობლის ერთგულებისა და მოუდრეკელობის გაუხუნარი ხატება. -------------------- I will sooth you if you fall
I'll be right there if you call You're my greatest love of all ________________________________________________________________ _______ სიყვარულია თავად ღმერთი ამქვეყანაზე_________ ________________________________________________________________ __თუ ქარ-ცეცხლში ნაწრთობია სიყვარული, გვაკავშირებს საუკუნო სიხარულით__ |
მართა |
Sep 8 2007, 03:46 AM
პოსტი
#29
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 1,487 რეგისტრ.: 7-July 07 წევრი № 2,399 |
ჩემთვის საოცარია, იყო ერთგული და თავდადებული შენი ქვეყნის ისე, როგორიც 9ძმა ხერხეულიძის დედაა.მან სათითაოდ გაუშვა ვაჟები მტერთან ბრძოლაში,მათ დროშის დაჭერა ევალებოდათ მე9ვაჟის შემდეგ მან ქალიშვლს დააჭერინა და როცა ისიც განგმირეს მერე თვითონ ეჭირა,ეს 1625 წლის 1ივლისს მოხდა და სხვათა შორის ამ ბრძოლაში ორი ეპისკოპოსიც მონაწილეობდა ისინიც გმირულად დაეცნენ რუსთველი და ხარჭაშნელი ამ გვარებით იცნობს მათ ისტორია და წმინდანებადაც შერაცხეს ხოლო მათთან ერთად ყველა მარაბდის ბრძოლის გმირნიც სულ 9000 ქართველი! ღმერთმა ამრავლოს ასეთი ქართველები!
-------------------- ქართველნო ერთად ღვთისაკენ!
|
marine |
Sep 17 2007, 03:58 PM
პოსტი
#30
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 59,336 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
ნინო ჭავჭავაძე-გრიბოედოვისა, 1857წ.
-------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
daviTi 22 |
Sep 21 2007, 01:44 AM
პოსტი
#31
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 13 რეგისტრ.: 21-September 07 მდებარ.: baTUMI / ozurgeTi წევრი № 2,800 |
შუშანი - ჯუანშერ ქართლის ერისთავის და იყო. დარეჯან დედოფალი კი გთხოვთ სიიდან გაათრიეთ - ის ხომ საქართველოს ისტორიაში ყველაზე საზიზღარი ქალი გახლდათ, თუ დაგაინტერესებთ გადახედეთ ისტორიას და მიხვდებით რა ბრალიც მიუძღვის სამშობლოს წინაშე. დავითი 22
|
marine |
Sep 25 2007, 04:54 PM
პოსტი
#32
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 59,336 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
ნინო ჯორჯაძე 1884–1968 დაამთავრა სორბონის უნივერსიტეტი პარიზში. პირველი მსოფლიო ომის დაწყებისთანავე წავიდა ფრონტზე მოწყალების დად, სადაც გამოჩენილი მამაცობისათვის მიიღო წმინდა გიორგის ოთხივე ხარისხის ჯვარი. მთელ რუსეთში ამგვარად დაჯილდოსსებული მეორე ქალი იყო. ფრონტზე იგი პოულობდა დროს ეწერა დღიურები და გადაეღო ფოტოსურათები ნინო ჯორჯაძის პორტრეტი, 1915 წ. ნინოს მიერ გადაღებული სურათები: საველე ჰოსპიტალი, 1915 წ. ქირურგი კოვალენკო ემზადება ოპერაციისთვის -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
Misha_kartveli |
Sep 25 2007, 07:19 PM
პოსტი
#33
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 69 რეგისტრ.: 23-September 07 წევრი № 2,821 |
ძალიან საინტერესო და კარგი თემაა. თითოეული ქართველი ქალბატონი რომელიც ჩვენი ერის მრავალსაუკუნოვანი ისტორიის მანძილზე ღირსეულად ატარებდა ქალურ მანდილსა და ღირსებას მოწიწებას და უდიდეს პატივისცემას იმსახურებს.ქართველი ქალი ისტორიულად გამორჩეული იყო და დღესაც გამორჩეულია თავისი სიდარბაისლითა და მშვენიერებით. ამას ფორუმში ამ თემის არსებობაც ადასტურებს, რომ თანამედროვე ქართველი ქალბატონებიც იმ ღირსებების მატარებლები არიან, რასაც ისტორიულად ქართველი ქალები ატარებდნენ.
-------------------- წმინდა გრიგოლ ფერაძის სახელობის ქტისტიანობის კვლევების სტუდენტთა სამეცნიერო ცენტრი http://christianresearches.wordpress.com/
|
catherina_10 |
Sep 26 2007, 06:07 PM
პოსტი
#34
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 847 რეგისტრ.: 2-May 07 წევრი № 1,816 |
ნატო ვაჩნაძე(1904-1953) იგი დაიბადა ვარშავაში ანდრონიკაშვილების ოჯახში, პირევალად 1923 წელს გადაიღეს ფილმში "მამის მკვლელი" და "არსენა ყაჩაღი". შემდეგ იყო ფილმები:სამი სიცოცხე, წარსულის საშინელებანი, ნათელა, ამოკი, გიული, კრაზანა, ქეთო და კოტე, ქაჯანა, აკაკის აკვანი, მწვერვალტა დამპყრობნი. იგი დაიღუპა კატასტროფაში თვითმრინავის ჩამოვარდნისას.
|
marine |
Sep 27 2007, 01:44 PM
პოსტი
#35
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 59,336 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
ოლღა გურამიშვილი
"ამ კაცს ნუ მომიკლავთ, მე მომკალით, თქვე ურჯულოებო! ეს ქვეყანას სჭირდება!" - წიწამურზე ამ სიტყვებით შეეგება მკვლელებს ილია ჭავჭავძის მეუღლე, ოლღა გურამიშვილი და მეუღლეს მკერდით გადაეფარა. მკვლელებმა ოლღას თავში თოფის კონდახი ჩაარტყეს და გონდაკარგული ქალი ღელეში გადააგდეს. ოლღას ილიას უკანასკნელი სიტყვები ჩაესმა ყურში: "რამ გაგაგიჟათ, ხალხო, რა გინდათ?!" ილიას ტყვია გულსა და შუბლში მოხვდა. მკვლელობას ილიას მოურავი, ჯაში მეთაურობდა, დანარჩენი მონაწილეები კი ყაჩაღი გიგლა ბერბიჭაშვილი, ილიას მეღორე ხიზანიშვილი, ნამამასახლისარი ივანიშვილი და აფციაური იყვნენ. ამბობენ, ილიას ბერბიჭაშვილის ნასროლი ტყვია მოხვდა გულსა და შუბლში. იმასაც ამბობენ, ოლღა გურამიშვილს სწორედ ბერბიჭაშვილმა დაულეწა სახეო. მკვლელობამდე რამდენიმე ხნით ადრე ოლღა გურამიშვილს ცუდი წინათგრძნობა ჰქონდა, არ უნდოდა, რომ თბილისიდან საგურამოში წასულიყო. გამგზავრების წინა დღეს მათთან ვახტანგ ორბელიანის ასული, მარიამ ორბელიანი სტუმრად მისულა. მარიამი იგონებს, ოლღა იმ დღეს აკანკალებული ხელებით, აჩქარებით ბანქოს შლიდა. თურმე მარიამს თვალცრემლიანმა უთხრა, რომ იცოდეთ, რა ცუდი ქაღალდი ამომდის, ბანქო საშინელ ამბებს მიწინასწარმეტყველებს. ვეხვეწები ილიას, გადადოს წასვლა, რადგან ვიცი, უბედურება მოხდება, მაგრამ ის ყურსაც არ მიგდებსო. ჩანს, რომ ცუდის მოლოდინი, სიკვდილის წინათგრძნობა ილიასაც ჰქონდა. თურმე გარდაცვალებამდე რამდენიმე დღით ადრე ილიას მებაღემ, დანიელ მასლოვმა, ილიასა და არტურ ლაისტს დამყნილი ხილის ჯიშები აჩვენა. ილიამ თურმე გაიღიმა და სტუმარს უთხრა, საკვირველი კაცია ჩემი მებაღე, არც კი დაფიქრებულა, რა ცოტა ხნის სიცოცხლე დამრჩაო. მკვლელობის დღეს ილიას ოლღას წაყვანა არ სურდა, მაგრამ ცოლის დაჟინებულმა თხოვნამ გაჭრა და წაიყვანა. წიწამურთან, ილიას საყვარელ წყაროსთან, მეეტლემ ეტლი გააჩერა და ტყვიაც გავარდა. რევოლუციების, რეპრესიების წითელი ტერორის ჟამს ერის მამა დიდხანს არავის ახსოვდა. მისი სახელის ხსენებას ერიდებოდნენ. ილიას მხოლოდ სუსტმა ქალბატონმა, მისმა ოლიკომ უერთგულა სიცოცხლის ბოლომდე. ის რომ არა, ილიას ბევრი ნაწერი და ნაშრომი ჩვენამდე არ მოაღწევდა. ოლღა გურამიშვილი ილიას მკვლელობიდან ოთხი თვე საავადმყოფოში იწვა. ილიას სიკვდილს უმალავდნენ. მერე კი თბილისში, მთაწმინდის უბანში დასახლდა, რომ მეუღლის საფლავზე ყოველდღე ევლო. ოლღას საოცარი გლოვის მომსწრე და თვითმხილველი ბევრი ადამიანი იყო. ხედავდნენ, აივნის მოაჯირთან სანთლით ხელში მდგარი მთაწმინდისკენ როგორ იყურებოდა და ჩურჩულებდა: "მოვდივარ, ილია, მოვდივარ." ერთ დღეს ნახეს, საწოლთან დაჩოქილმა, ბალიშის ქვემოდან როგორ გამოიღო ილიას სურათი, კოცნიდა და თან იძახდა: "ჩემო მთარველო, ჩემო სიცოცხლე, სადა ხარ, სადა?" * ილიამ და ოლღამ გაზაფხულის უმშვენიერეს თვეში, აპრილში დაიწერეს ჯვარი. ერთ-ერთ ბარათში ილია მეუღლეს სწერს: "ცხოვრება და მისი აზრი მას შემდეგ გავიგე, რაც შენ შეგიყვარე. სხვანაირად რომ ვთქვა, მანამდე დამზრალი ვიყავი, ჩემო მეგობარო, შენ გამომეცხადე და მე დავიწყე სულით აღვსილი ნამდვილი ცხოვრება. უშენოდ ნამდვილად ვერ ვიცოცხლებ, თუნდაც მინდოდეს. ცხოვრება ხომ ჩემთვის არსებითად შენა ხარ, ხოლო ცხოვრების გარეშე შეიძლება სიცოცხლე? ტყუილად კი არ გიწოდებ ჯადოქარს. თვით ჯადოქრობას მთელი თავისი ძალით არ შეეძლო ის გაეკეთებინა, რაც შენ ქმენ, ჩემო მშვენიერო და კეთილო გენიავ. ღმერთო ჩემო! როდისღა დამითმობ შენ ჩემს ოლიკოს. უმისოდ მოწყენილი ვარ..." * ილია ოლღას ციდან მოვლენილ ადამიანს უწოდებდა. ოლღამ ყველაზე კარგად იცოდა, როგორი ადამიანის გვერდით ცხოვრობდა. ამიტომაც უფრთხილდებოდა, მეუღლეს თაყვანს სცემდა. როცა ილია მუშაობდა, ყველას ფეხაკრეფით უნდა ევლო. მის ოთახში წყალი და ჩაი ისე შეჰქონდა, რომ ილია ვერც ამჩნევდა. საკუთარი ხელით უმზადებდა კარტოფილის სანთლებს, რომ მუშაობაში ხელი არ შეშლოდა. ერთხელ თურმე ილიამ მოსამსხურე ქალს სთხოვა, ჭიქა წყალი მომიტანეო. ოლღას კი მეუღლისთვის უთქვამს: "დამიგდე ყური: ნუ დაივიწყებ, რა ბედნიერებაა ჩემთვის, რომ მოგიტანო ჭიქა წყალი, შენ კი ამ სიამოვნებას მიკარგავ." ეს ქალბატონი თავზე დამტყდარ ტრაგედიას და სისასტიკეს არ გაუბოროტებია. შურისძიება მისთვის უცხო იყო. სამხედრო სასამართლოზე, სადაც ილიას მკვლელებს ასამართლებდნენ, ოლღამ წერილი გააგზავნა: "სიცოცხლეში ჩემმა მეუღლემ მთელი თავისი სულიერი ძალები, ღვთითბოძებული ნიჭი მოახმარა ადამიანთა სულიერ შეგონებას, ჰუმანურობის გრძნობისა და მოძმეთა შორის სიყვარულის განმტკიცებას. მე ღრმად მწამს - ის რომ ცოცხალი გადარჩენილიყო, აპატიებდა იმ ადამიანებს, რომლებმაც ხელი აღმართეს მის წინააღმდეგ. შეიცნობდა მათში გზააბნეულ თანამოძმეებს. ეხლა კი მისი ხსოვნა უნდა დამძიმდეს მისი მკვლელების სიკვდილით დასჯით... მოგმართავთ მხურვალედ, დაბეჯითებული თხოვნით: არ დაამტკიცოთ განაჩენი ამ საცოდავი ადამიანების დასჯის შესახებ. მე თვითონ მხოლოდ შემთხვევით გადავრჩი ცოცხალი იმისათვის, რომ დავასრულო კაცმოყვარეობის ის დიდი საქმე, რომელსაც მან შესწირა სიცოცხლე და ვაპატიო იმ გზააბნეულ თანამოძმეებს, რომლებსაც თვითონაც აპატიებდა." ასეთი სულგრძელობისთვის თანამედროვეებმა მას ზნეობრივი მზე უწოდეს. სიცოცხლის ბოლო წლებში ოლღა ბაზარში ილიას წიგნებს ყიდდა. ერთ-ერთ ოჯახში დაცულ ილია ჭავჭავაძის წიგნზე ასეთი წარწერაა: "ვიყიდე ილიას მეუღლისგან, რომელიც ბაზარში ყიდდა ილიას წიგნებს." ილიას საფლავთან ხშირად ხედავდნენ მოხუც ქალს, რომელიც ერთ ფრაზას იმეორებდა: "სანთელი დაუნთეთ, ვითომც ეკლესია აგიშენებიათ..." ბევრმა არ იცოდა, რომ სათნო მოხუცი ილიას ჭავჭავაძის ქვრივი იყო. ოლღა გურამიშვილი, 1927 წლის 30 აპრილს ნაქირავებ ბინაში, უკიდურეს გაჭირვებაში მყოფი გარდაიცვალა. -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
ქევანა |
Sep 29 2007, 10:38 PM
პოსტი
#36
|
მთვლემარე დრაკონი ჯგუფი: Members პოსტები: 7,454 რეგისტრ.: 11-February 07 მდებარ.: Shire, Hobbitland, Middle-earth წევრი № 1,055 |
ეხ.. არავინ წერს ქეთევან დედოფალზე რა...
აგერ თურმე კიდევ ერთი წმინდანი დედოფალი გვყოლია... წმიდა დინარ დედოფალი X საუკუნე... აგერ ინფოც: http://www.orthodoxy.ge/tsmindanebi/dinar.htm -------------------- “I'd built that bridge for you. But I didn’t know that I would be building it for you and him.” ("Dაისყ")
"He was born with a gift of laughter and a sense that the world was mad. And that was all his patrimony." - Scaramouche, Rafael Sabatini *** ფორუმზე გლანძღავ და მიწასთან გასწორებ, ძვირფასო, მაგრამ გახსოვდეს, ფორუმს გარეთ მე შენ მიყვარხარ : ) *** Спасение утопающего – дело рук самого утопающего... *** ამინდის შემქმნელი |
ezo |
Sep 30 2007, 03:26 PM
პოსტი
#37
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 2 რეგისტრ.: 28-September 07 წევრი № 2,854 |
ჰერები და ალბანელები, სხვადასხვა ხალხები არიან და არც მათი სახელმწიფოებრივი წარმონაქმნები არ მოიცავდნენ ერთმანეთს. ამიტომ "ჰერეთის ანუ ალბანეთის" გამოყენება არ შეიძლება. |
მაკუნა |
Sep 30 2007, 03:58 PM
პოსტი
#38
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 4,495 რეგისტრ.: 18-March 07 წევრი № 1,409 |
შუშანი - ჯუანშერ ქართლის ერისთავის და იყო. დარეჯან დედოფალი კი გთხოვთ სიიდან გაათრიეთ - ის ხომ საქართველოს ისტორიაში ყველაზე საზიზღარი ქალი გახლდათ, თუ დაგაინტერესებთ გადახედეთ ისტორიას და მიხვდებით რა ბრალიც მიუძღვის სამშობლოს წინაშე. დავითი 22 სრულიად ვეთანხმები ამ ადამიანს! ერეკლეს, მეფობისას, თითქმის შეცდომა არ დაუშვია,(ნუ ჩემი პირადი აზრი ასეთია) გარდა საუფლისწულოების შექმნისა, რომელიც დარეჯანის ცბიერების შედეგი იყო, ის მხოლოდ საკუთარი შვილების კეთილდღეობაზე ფიქრობდა და ყველაფერს აკეთებდა გიორგის არ დარჩენოდა მთელი სამეფო. სწორედ მისი დაჟინებული რწმუნების შედეგად გადადგა ერეკლემ ეს ნაბიჯი. დარეჯანს არ ადარდებდა სამეფო, არ ადარდებდა ხალხი, არამედ მხოლოდ მისი და მისი შვილების კეთილდღეობა. ასე რომ ის არ შეიძლება ჩაითვალოს ჩვენი ისტორიის გამოჩენილ ქართველ ქალად. მე პირადად მასზე მხოლოდ ცუდის თქმა შემიძლია ისტორიული ფაქტებიდან გამომდინარე. -------------------- ყველას უნდა მთის მწვერვალზე ცხოვრება, თუმცა ჭეშმარტი ბედნიერება სწორედ იმაშია, თუ როგორ ადიხარ ციცაბო ფერდობზე...
ადამიანს უფლება აქვს უყუროს მეორეს ზემოდან ქვემოთ იმ შემთხვევაში, როდესაც მას წამოდგომაში ეხმარება... არც ერთი ადამიანი არ იმსახურებს შენს ცრემლებს, ხოლო ვინც იმსახურებს ის არასოდეს აგატირებს... |
marine |
Oct 1 2007, 11:56 AM
პოსტი
#39
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 59,336 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
გურული ქალი ცხენზე
მეგრელი ქალი მუსიკალური ინსტრუმენტით -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
მატასი |
Oct 1 2007, 02:58 PM
პოსტი
#40
|
თამ... ჯგუფი: Members პოსტები: 2,614 რეგისტრ.: 10-November 06 მდებარ.: dedamiweli :) წევრი № 440 |
-------------------- მუჭაში ვაგროვებდი მზეს შენთვის...
აჰა, მიიღე... "ერთხანს შორიშორს იდგნენ და ოდნავი შეხედვისაც ეშინოდათ, რადგან აშკარად გრძნობდნენ გატრუნულნი, როგორ ამოდიოდა მათ სხეულში უცნაური, მჩხვლეტავი მცენარე - სიყვარულის კაკტუსი..." |
მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 24th September 2024 - 02:38 AM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი