_ათი მცნება _, განვიხილვა პარამეტრები

[sergi_glaxa]

ვიცი რომ არის კიდევ ერთი თემა სათაურით 10 მცნება, მაგრამ იქ ერთი ფორუმელი ითხოვდა ვინმეს მისთვის დაეწრა 10 მცნება..

ამ თემაში შეძლებისდაგვარად განვიხილოთ ეს მცნებები...გამოვიყენოთ სხვადასხვა ღვთისმეტყველთა მიერ ამ საკითხზე გაკეთებული კომენტარებიც...



1. მე ვარ უფალი ღმერთი შენი, და არა იყვნენ შენდა ღმერთნი უცხონი, ჩემსა გარეშე.

2. არა ჰქმნე თავისა შენისა კერპი, არცა ყოვლადვე მსგავსი, რაოდენი არს ცათა შინა ზე, და რაოდენი არს ქვეყანასა ზედა ქვე, და რაოდენი არს წყალთა შინა ქვეშე ქვეყანისა: არა თაყვანი-სცე მათ, არცა მსახურებდე მათ.

3. არა მოიღო სახელი უფლისა ღვთისა შენისა ამაოსა ზედა.

4. მოიხსენე დღე იგი შაბათი და წმიდა-ჰყავ იგი: ექვს დღე იქმოდე, და ჰქმნე მათ შინა ყოველივე საქმე შენი, ხოლო დღე იგი მეშვიდე შაბათი არს უფლისა ღვთისა შენისა.

5. პატივ-ეც მამასა შენსა და დედასა შენსა, რათა კეთილი გეყოს შენ და დღეგრძელ იყო ქვეყანასა ზედა.

6. არა კაც-ჰკლა.

7. არ იმრუშო.

8. არ იპარო.

9. არა ცილი-სწამო მოყვასსა შენსა წამებითა ცრუითა.

10. არა გული გითქმიდეს ცოლისათვის მოყვასისა შენისა, არა გული გითქმიდეს სახლისათვის მოყვასისა შენისა, არცა ყანისა მისისა, არცა კარაულისა მისისა, არცა ყოვლისა საცხოვარისა მისისა, არცა ყოვლისა მისთვის, რაიცა იყვეს მოყვასისა შენისა.

[mak]

.3.მცნებას რაც შეეხება თუ ხშირად ვახსენებ უფლის სახელს რა ცოდვა არის?

[მარიამი]

განვიხილვა

კაი სიტყვაა, მარა ჩაასწორეთ ვინმემ

[Ismail]

საინტერესო თემაა.

ათი მცნების დაცვა რომ არაა საკმარისი და ქრისტიანობა კიდევ ბევრ მოთხოვნებს გვიყენებს, ეს გასაგებია, მაგრამ მაშინ ჩნდება კითხვა, რა დატვირთვა აქვს ამ 10 მცნებას? არასწორი იქნება თუ ვიტყვით, რომ ისინი ფუნდამენტური ხასიათისანი არიან (ანუ რომ ეს ათი მცნება კრძალავს ყველაზე მძიმე ცოდვებს), ვინაიდან 10 მცნება არ მოიცავს ისეთ მძიმე ცოდვებს, როგორიცაა მაგალითად ნარკოტიკების მოხმარება და ყაჩაღობა, რაც რა თქმა უნდა, გაცილებით უფო დიდი ცოდვებია, ვიდრე, მაგალითად, ამაოსა ზედა უფლის სახელის ხსენება.

მაშ, რა დატვირთვა აქვს 10 მცნებას?

[sergi_glaxa]

.3.მცნებას რაც შეეხება თუ ხშირად ვახსენებ უფლის სახელს რა ცოდვა არის?

ამაოდ ხსენებაა ალბათ ცოდვა...ძალიან ბევრი ფრაზაა სადაც არასწორად გამოიყენება ღვთის სახელი...სხვათა შორის ვფიქრობ რომ ანეკდოტებშიც ძალიან ცუდად იხსენიებენ ღვთის სახელს...

[egri3]

მეგობრებო!
გთხოვთ/მოგიწოდებთ გამარკვიოთ ერთ საკითხში - რატომ 10 და რატომ მაინცდამაინც ამ თემაში მოყვანილი 10?
საიდან მოდის ეს ტრადიცია?
ბიბლიაში აშკარად სხვაგვარადაა საქმე.

[გიორგი]

egri3
როგორ ხარ?

[sergi_glaxa]

მეგობრებო!
გთხოვთ/მოგიწოდებთ გამარკვიოთ ერთ საკითხში - რატომ 10 და რატომ მაინცდამაინც ამ თემაში მოყვანილი 10?
საიდან მოდის ეს ტრადიცია?
ბიბლიაში აშკარად სხვაგვარადაა საქმე.

მე ვიგულისხმე 10 მცნება რომელიც ძველ აღთქმაშია, გამოსვლის წიგნის 20 -ე თავში თუ თქვენ სხვა მცნებებიც იცით დაწერეთ სხვა თემაში

[egri3]

გიორგი

როგორ ხარ?

არა მიჭირს.
თავად როგორ გიკითხო?

sergi_glaxa

მე ვიგულისხმე 10 მცნება რომელიც ძველ აღთქმაშია, გამოსვლის წიგნის 20 -ე თავში

ჰოდა რატომ იგულისხმე ეგენი?
რატომ არ იგულისხმე 34-ე თავის მცნებები, ეგენი ხომ უფრო ახლებია?

უთხრა უფალმა მოსეს: ჩაიწერე ეს სიტყვები, რადგან ამ სიტყვებით გიდებთ აღთქმას შენ და ისრაელს. (გამოსვლა, 34:27)
უფლის სიტყვები არაფერს ნიშნავს?

თუ თქვენ სხვა მცნებებიც იცით დაწერეთ სხვა თემაში

სხვაშიც დავწერე, მარა არც იქ გამცეს პასუხი.

[KAIROS]

რა გინდა ეგრი შენს გახარებას იქნება გვითხრა?
ქრისტიანობა ცდება ამის თქმა გინდა? თუ ბიბლია? ისე გსიამოვნებს ესეთი სტილის საუბრები? შენ ბევრ რამეზე გაგცეს პასუხი, მაგრამ არაფერი არ მიგიღია, ვეჭვობ არც ამ კითხვას (თუმცა ეგ კითხვაა არაა, ჩვეულებრივად გინდა მორწმუნეები "ააგდო") მოყვეს შენთვის რაიმე გარდამტეხი მოვლენები...
ჩვენ ქრისტიანებს უკვე 2000 წელია ასე გვწამს, ჰოდა გვაცადე
რაც შეეხება მაგას, 20 თავში მცნებები უფრო მოკლედ და ნათლადაა გადმოცემული, აგერ ბატონო:

20:1 და იტყოდა უფალი ყოველთა ამათ სიტყუათა, მეტყუელი.

1)
20:2 მე ვარ უფალი, ღმერთი შენი, გამომყუანებელი შენი, ქუეყანით ეგჳპტით სახლისაგან კირთებისა.
20:3 არა იყვნენ შენდა ღმერთნი სხუანი თჳნიერ ჩემსა.
20:4 არა ჰქმნე თავისა შენისა კერპი, არცა ყოველი მსგავსეგაჲ, რაოდენ ცათა შინა-ზე და რაოდენი ქუეყანასა ზედა-ქუე და რაოდენნი წყალთა ქუეშე ქუეყ ანისა.
20:5 არა თაყუანის-სცე მათ, არცა ჰმსახურო მათ რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი შენი, ღმერთი მოშურნე, მიმგებელი ცოდვათა მამათასა შვილთა მიმართ მესამედ და მეოთხედ ნათესავადმდე მოძულეთა ჩემთა.
20:6 და მოქმედი წყალობისა ათასთამდე მოყუარეთა ჩემთა და რომელი, დაიმარხნიან მცნებანი ჩემნი.
20:7 არა მოიღო სახელი უფლისა ღმრთისა შენისა ამაოსა ზედა, რამეთუ არა წმიდა-ყოს უფალმან მომღებელი სახელისა მისისაჲ ამაოსა ზედა.
20:8 მოიჴსენე დღე შაბათთა წმიდა-ყოფად მისსა.
20:9 ექუსთა დღეთა იქმოდე და ჰქმნე ყოველნი საქმენი.
20:10 ხოლო დღე მეშჳდე შაბათი არს უფლისა, ღმრთისა შენისა, არა ჰქმნე მას შინა ყოველი საქმე შენ და ძემან შენმან და ასულმან შენმან და მონამან შენმან და მჴევალმან შენმან, ჴარმან შენმან და კარაულმან შენმან და ყოველმან საცხოვარმან შენმან და მწირმან, რომელი მკჳდრ არს შენ შორის.
20:11 რამეთუ ექუსთა დღეთა შინა შექმნა უფალმან ცა და ქუეყანაჲ და ზღუაჲ და ყოველნი მას შინანი და განისუენა დღესა მეშჳდესა. ამისთჳს აკურთხა უფალმან დღე მეშვიდე და წმიდა-ყო იგი.
20:12 პატივ-ეც მამასა შენსა და დედასა შენსა, რათა კეთილი იქმნეს შენდა და რათა გრძელ ჟამ იყო ქუეყანასა ზედა კეთილისასა, რომელი უფალმან ღმერთმან შენმან მოგცეს შენ.
20:13 არა კაც-ჰკლა,
20:14 არა იმრუშო,
20:15 არა იპარო,
20:16 არა ცილი სწამო მოყუასსა შენსა ზედა წამებითა ცრუჲთა,
20:17 არა გული-გითქუმიდეს ცოლსა მოყუსისა შენისასა, არცა აგარაკსა მისსა, არცა მონასა მისსა, არცა მჴევალსა მისსა, არცა ჴარსა მისსა, არცა კაჰრაულსა მისსა, არცა ყოველსა საცხოვარსა მისსა, არცა რაოდენი-რაჲ არს მოყუსისა შენისა.


ხოლო 34 თავში უფრო ლოკალური, დროში და სივრცეში შემოსაზღვრული მითითებებია, აი მაგალითად:

34:12 ეკრძალე თავსა შენსა, ნუუკუე აღუთქუა აღთქუმა მკჳდრთა თანა მის ქუეყანისათა, რომელსა-იგი შეხვალ შენ, ნუუკუე გექმნეს საცთურ.
34:13 ბომონნი მათი დაარღჳე და ძეგლები მათი შეჰმუსრენ, და სერტყები მათი მოჰკაფენ და გამოქანდაკებულნი იგი ღმერთთა მათთანი დაწვენ ცეცხლითა.
ეს შესვლის წინა მითითებაა; შემდეგ კი მოდის წმინდა კანონიკურ-ლიტურგიკული ძველ აღთქმისეული წესები:
მაგალითად იმაზე, რომ
34:18 და დღესასწაული უცომოებისა თქუენისა დაიმარხეთ
ან კიდევ:
34:22 დღესასწაული იგი ჩემი შჳდეულთაჲ ჰყო დასაბამსა იფქლის მკასა, დღესაწაული ნაყოფის შეკრებისაჲ, განსაზოგებელისა წელიწდისასა.
ან ესა;
34:23 სამგზის წელიწადსა ეჩუენოს ყოველი პირმშოჲ შენი წინაშე უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისა.
და ისევ:
34:26 პირველი ნაყოფი ქუეყანისა შეიღო ტაძრად უფლისა ღმრთისა შენისა. არა შეაგბო კრავი სძითა დედისა თჳსისათა.

ახლა აშკარაა, რომ მოსემ ეს ყველაფერი შეასრულა, მაგრამ ისინი ათ მცნებად არ ითვლება, იმ უბრალო მიზეზის გამო, რომ ათ მცნებაში იგულისხმება ის ოქროს ნორმები, რომლის შესრულებაც ერთნაერად ევალება ძველი აღთქმის ებრაელს თუ ახალი აღთქმის ქრისტიანს, ქრისტემდე მეთორმეტე საუკუნეში მცხოვრებს თუ ჩვენი დროის ქრისტეს აქეთ 21 საუკუნის თანამედროვეს...

ამიტომაცაა, რომ ქრისტიანული ეკლესია თავის ათი მცნების განმარტებებს სწორედ მეოცე თავის განმარტებებს იძლევა
გვაქვს ქართული განმარტებების რამოდენიმე ვარიანტი, ეს

http://www.orthodoxy.ge/sakhli/10mtsneba.htm

საინტერესო წინასიტყვაობაა და კარგად წაიკითხე:
ათი მცნება

უფალმა ყოველი დროის ადამიანებს მარადიული მცნებები მისცა, იგი კაცობრიობას მოსე წინასწარმეტყველის მეშვეობით მიეცა, მას კი უშუალოდ ღვთისგან გადაეცა. მას შემდეგ ეს მცნებები სავალდებულო გახდა ყოველი ადამიანისათვის. ამიტომ ბუნებრივია, რომ ამ მცნებების სიძველე არ ნიშნავს, რომ ისინი მოძველდა. ეს მცნებები მარადიულია. როგორც საუკუნეების წინ იყო ამ მცნებების ყოველი სიტყვა შესასრულებელი, მისაღები და აუცილებლად გასათვალისწინებელი, ასევე დღესაც და მარადჟამს მომავალშიც. ათივე მცნება მარადიული მცნებაა, რომლებიც მარადიულად არის შესასრულებელი და ყოველმა ადამიანმა აუცილებლად უნდა დაიცვას. ბუნებრივია, თითოეულმა ქრისტიანმა კარგად უნდა იცოდეს ყოველი მცნების აზრი და არსი. მიუხედავად იმისა, რომ უფლის განკაცების შემდეგ უფალმა ახალი აღთქმის მოძღვრება მოიტანა, ეს არ ნიშნავს, რომ მან მოსეს ათი მცნება გააუქმა. ათი მცნება უფლის ქადაგებით არ გაუქმებულა, პირიქით, იგი უფრო განმტკიცდა, კაცობრიობას სახარებისეულად კიდევ უფრო ნათლად განემარტა. სწორედ ეს ათი მცნება ყოველი ქრისტიანისათვის სავალდებულოა. ამიტომ ჩვენ თითოეული ამ მცნების აზრი და მნიშვნელობა უნდა ვიცოდეთ.


ეს ყველაზე ელემენტალურია ბავშვებისათვის დაწერილი განმარტებაა;
არქიმარნდრიტი ნესტორ ყუბანეიშვილი
ათი მცნების განმარტება
პირველი მცნება
მე ვარ უფალი ღმერთი შენი, და არა იყვნენ შენდა ღმერთნი უცხონი ჩემსა გარეშე.

პირველი მცნებით ღმერთი გვიბრძანებს, ვიცნოთ და პატივი ვცეთ მას, გვწამდეს ღმერთი, იმედი გვქონდეს მისი, გვიყვარდეს იგი და ვემორჩილებოდეთ მის ნებას, თაყვანი ვსცეთ მას, ვადიდოთ იგი, ვმადლობდეთ მას, ყოველი კაცის წინაშე აღვიაროთ იგი ჩვენს ღმერთად და არ უარვყოთ იგი.

გულმოდგინედ ვისმინოთ სიტყვა ღვთისა ეკლესიაში, ვიკითხოთ საღვთო წერილი და წმიდა მამათა ნაწერები. პირველი მცნების წინააღმდეგი ცოდვებია:

1. უღმერთოება, როდესაც უგუნურნი იტყვიან: არა არს ღმერთი;
2. მრავალღმერთიანობა, როდესაც აღიარებენ მრავალ ცრუ ღმერთს;
3. ურწმუნოება;
4. მწვალებლობა;
5. განდგომილება;
6. სასოწარკვეთილება;
7. მკითხაობა და ცრუმორწმუნეობა.
მეორე მცნება
არა ჰქმნე თავისა შენისა კერპი, არცა ყოვლადვე მსგავსი, რაოდენი არს ცათა შინა ზე, და რაოდენი არს ქვეყანასა ზედა ქვე, და რაოდენი არს წყალთა შინა ქვეშე ქვეყანისა: არა თაყვანი-სცე მათ, არცა მსახურებდე მათ.

ღმერთი ამ მცნებით გვიკრძალავს:

კერპთა თაყვანისცემას.

კერპი არის ცრუ ღმერთების გამოხატულება.

მეორე მცნება არ გვიკრძალავს ხატის თაყვანისცემას, ვინაიდან ხატი არის გამოხატულება ჭეშმარიტი ღვთისა და მისი წმინდანებისა. და, როცა ჩვენ ხატს თაყვანსა ვსცემთ, გონების თვალით უნდა მივხედოთ ღმერთს და იმ წმინდანებს, რომელნიც ხატზე არიან გამოხატულნი.

ეს მცნება გვიკრძალავს: კერპთა თაყვანისცემას, ანგარებას, გემოთმოყვარებას, ნაყროვანებას, სიმთვრალეს.
მესამე მცნება
არა მოიღო სახელი უფლისა ღვთისა შენისა ამაოსა ზედა.

ღმერთი ამ მცნებით გვიკრძალავს ღვთის სახელის ცუდად ხსენებას. ღვთის სახელი უნდა ვახსენოთ: ლოცვაში, საღვთო სწავლაში და ფიცის მიღების დროს.

ეს მცნება გვიკრძალავს: ღვთის გმობას, ღმეთზე საყვედურს, ქირდვას, როცა საღმრთო საგნებს გახდიან სახუმაროდ ან საგინებლად, უყურადღებობას ლოცვისადმი, ცრუ ფიცს, ფიცის დარღვევას, ღვთისადმი მიცემული აღთქმის დარღვევას და უბრალო დაფიცებას.
მეოთხე მცნება
მოიხსენე დღე იგი შაბათი და წმიდა-ჰყავ იგი: ექვს დღე იქმოდე, და ჰქმნე მათ შინა ყოველივე საქმე შენი, ხოლო დღე იგი მეშვიდე შაბათი არს უფლისა ღვთისა შენისა.

ღმერთი ამ მცნებით გვიბრძანებს: ექვს დღეს მუშაობას, ხოლო მეშვიდე დღის ღვთისათვის შეწირვას.

ქრისტიანები ვდღესასწაულობთ კვირას და აგრეთვე სხვა დღეებს, რომლებიც დადგენილია სადიდებლად უფლისა იესო ქრისტესი, ღვთისმშობლისა და წმინდანებისა. კვირას და სხვა დღესასწაულების დროს უნდა ვესწრებოდეთ ღვთის მსახურებას ეკლესიაში, მომეტებულად ვლოცულობდეთ შინ, ვკითხულობდეთ საღვთო წერილს, უნდა შევსწიროთ რაიმე ტაძრის სასარგებლოდ, აღმოვუჩინოთ შემწეობა ღარიბთა, ვნახოთ ავადმყოფნი, საპყრობილეში მყოფნი და სხვ.

რომელნიც დღესასწაულებში გაერთობიან უწესო თამაშობით და უზომო სმა-ჭამით, არღვევენ დღესასწაულის სიწმინდეს.

გარდა დღესასწაულებისა ვსწირავთ ღმერთს მარხვის დღეებს.
მეხუთე მცნება
პატივ-ეც მამასა შენსა და დედასა შენსა, რათა კეთილი გეყოს შენ და დღეგრძელ იყო ქვეყანასა ზედა.

ამ მცნებით ღმერთი გვიბრძანებს მშობელთა პატივისცემას და მათ მორჩილებას.

1. მათთვის უნდა ვევედროთ ღმერთს;
2. უნდა ვეხმარებოდეთ მათ შრომისა და საჭიროების დროს;
3. უნდა ვასაზრდოოთ და მოვასვენოთ ისინი ავადმყოფობისა და მოხუცებულობის დროს;
4. სისწორით ავასრულოთ მათი ანდერძი, თუ ის ღვთის სჯულისა და სამოქალაქო კანონის წინააღმდეგი არ არის.

მშობლების გარდა ჩვენ უნდა ვცეთ პატივი ხელმწიფეს, სულიერ მწყემსთა და მასწავლებელთა, აღმზრდელთა და კეთილისმყოფელთა და ხნით უხუცესთა.

საღვთო წერილი ხელმწიფის პატივისცემაზე გვასწავლის:

„ღვთის გეშინოდენ, შვილო, და მეფისა, და ნურცა ერთსა მათგანსა წინ აღუდგები“. „მიეცით კეისრისა კეისარსა და ღვთისა ღმერთსა“.
მეექვსე მცნება
არა კაც-ჰკლა.

მეექვსე მცნება გვიკრძალავს მკვლელობას.

ყველა მკვლელობა სჯულის წინააღმდეგი არაა. სახელდობრ, როცა დამნაშავეს სჯიან სიკვდილით მართლმსაჯულებისამებრ და როცა მტერს ჰკლავენ ომში.

სჯულის დამრღვეველი მკვლელობაა, როცა მსაჯული სიკვდილით დასჯის ბრალდებულს, რომლის უბრალოება მან იცის; როცა მალავენ, ან ათავისუფლებენ მკვლელს და მით აძლევენ საშუალებას, რომ ახალი მკვლელობა ჩაიდინოს; როცა არ იხსნიათ ახლობელს ან მოყვასს სიკვდილისაგან, თუკი შეუძლიათ გამოხსნა.

მეექვსე მცნება გვიკრძალავს: თვითმკვლელობას, განრისხებას, სიძულვილს, შურს, გულფიცხობას, შფოთსა და ჩხუბს.

ჩვენ ეს მცნება გვიბრძანებს: დავიცვათ სიცოცხლე და კეთილდღეობა მოყვასისა და თავისა თვისისა, შევეწიოთ ღარიბს, მოვუაროთ ავადმყოფს, ვანუგეშოთ მწუხარე.
მეშვიდე მცნება
არ იმრუშო.

ეს მცნება გვიკრძალავს:

მრუშობას, ანუ ყოველგვარ ურიგო და უწმინდურ ხორციელ სიყვარულს.

ამ ცოდვაში რომ არ ჩავვარდეთ, უნდა განვეშოროთ ყოველსავე, რასაც შეუძლია აღძრას ჩვენს გულში უწმინდური გრძნობა და რაც შეაცდენს კაცს, სახელდობრ, ნაყროვანებას და მთვრალობას, ცუდ სიტყვებს, ურცხვ სიმღერას, ცეკვას, თამაშსა და ხუმრობას.

ეს მცნება გვიბრძანებს: ცოლ-ქმართა ერთმანეთის სიყვარულისა და ერთგულებას, ხოლო უქორწინებელთა - სიწმინდესა და უმანკოებას.
მერვე მცნება
არ იპარო.

ამ მცნებით აკრძალულია შემდეგი ცოდვები:

ქურდობა, ანუ ფარულად სხვისი ნივთის მითვისება, გაძარცვა, ანუ ძალით სხვისი ნივთის წართმევა; მოტყუება, ანუ ცბიერებით სხვისი საკუთრების მითვისება; მკრეხელობა, ანუ მითვისება იმისა, რაც ღვთისათვის შეწირულია, ანუ ეკლესიას ეკუთვნის; მექრთამეობა და მუქთამჭამელობა, როცა საქმისათვის გასამრჯელოს იღებენ და საქმეს არ აკეთებენ, ანდა შეუძლიათ მუშაობა და არ მუშაობენ და მოწყალებით ცხოვრობენ; ანგარება, როცა ავიწროებენ მოყვასს (სხვა კაცს), სარგებლობენ მისი გაჭირვებით, მაგალითად, იღებენ დიდ სარგებელს.

მერვე მცნება გვასწავლის: უანგარობას, ერთგულებას, პატიოსნებას, მართლმსაჯულებას და ღარიბთა შეწყალებას.
მეცხრე მცნება
არა ცილი-სწამო მოყვასსა შენსა წამებითა ცრუითა.

ამ მცნებით აკრძალულია შემდეგი ცოდვები:

ცრუ მოწამეობა სასამართლოში;

ცილისწამება, ესე იგი სიცრუით საჩივარი და ყოველივე სიცრუე.

ეს მცნება გვასწავლის: ყოველთვის უნდა ვამბობდეთ სიმართლეს.
მეათე მცნება
არა გული გითქმიდეს ცოლისათვის მოყვასისა შენისა, არა გული გითქმიდეს სახლისათვის მოყვასისა შენისა, არცა ყანისა მისისა, არცა კარაულისა მისისა, არცა ყოვლისა საცხოვარისა მისისა, არცა ყოვლისა მისთვის, რაიცა იყვეს მოყვასისა შენისა.

ეს მცნება გვიკრძალავს: არა თუ ცუდ საქმეს, არამედ ცუდ სურვილსაც და ცუდ ფიქრსაც, რომ ცუდმა ფიქრმა და სურვილმა არ მიგვიყვანოს ცუდ საქმემდე.

ამ მცნების წინააღმდეგი ცოდვაა შური.

ეს მცნება გვასწავლის: რომ გვიყვარდეს სხვა, როგორც საკუთარი თავი, და გვინდოდეს სხვისთვის ყოველივე კარგი; კმაყოფილი ვიყოთ მით, რაც გვაქვს, და დავიცვათ გული წმინდად.

გამოყენებული ლიტერატურა:
„პირველდაწყებითი დარიგება
საღვთოს სჯულის სწავლებაზე“

მგონი საკმარისია:
იხარე,
კაიროსი!

[egri3]

KAIROS

რა გინდა ეგრი შენს გახარებას იქნება გვითხრა? smile.gif
ქრისტიანობა ცდება ამის თქმა გინდა? თუ ბიბლია?

მრევლი.

ახლა არ მცალია და დანარჩენზე მოგვიანებით.

[KAIROS]

მრევლი

კაი ახლა არ მითხრა მრევლმა მოიგონა ათი მცნებაო
მრევლი სწავლობს იმას რასაც ეკლესია ასწავლის, ეკლესია კი ბიბლიიდან განისწავლება

დანარჩენზე მოგვიანებით

კაი ბატონო, ოღონდ შეეშვი ამ საწყალ "მრევლს"

[Ligia]

KAIROS

შენს დაწერილში უფრო სწორად არქიმანდრიტ ნესტორ ყუბანეიშვილის ეს ვერ გავიგე:

რამდენად სწორია როცა წერს მეხუთე მცნებაზე ფიცის დროს შეიძლება უფლის სახელის ხსენება, თუნდაც 100% სიმართლე იყოს
მე შენმა ჯგუფელმა სხვანაირად ამიხსნა, ფიცს მოერიდეო ადამიანებზეცო, არამცთუ უფლის სახელი გამოვიყენო

ცრუ ფიცზე თავისთავად გასაგებია

[KAIROS]

ლიგიას სიცოცხლე,
ჩემი კურსელი მართალია ( აბა რისი ჩემი კურსელი იქნებოდა მისი ყოვლადპატიოსნობა ) , უბრალოდ ნესტორი აქ საუბარობს სხვა ფიცზე, იქ ადამიანურ ფიცზე,

ცრუ ფიცს, ფიცის დარღვევას, ღვთისადმი მიცემული აღთქმის დარღვევას და უბრალო დაფიცებას.

აი აქ მოჩანს კარგად განსხვავება ფიცებს შორის...
ისე კარგი იქნება ამ ფიცზე და "ღმერთის სახელის ხსენებაზე" ცოტა თუ ჩავუღრმავდებით, თორემ ეგრისთან ისედაც ჭიდაობენ "გამარკვიეთ"-ში

[Ligia]

ლიგიას სიცოცხლე,
ჩემი კურსელი მართალია ( აბა რისი ჩემი კურსელი იქნებოდა მისი ყოვლადპატიოსნობა ) ,

უგებთ ერთმანეთს

ისე კარგი იქნება ამ ფიცზე და "ღმერთის სახელის ხსენებაზე" ცოტა თუ ჩავუღრმავდებით, თორემ ეგრისთან ისედაც ჭიდაობენ "გამარკვიეთ"-ში

მანდ სულ როგორ უნდა ჭიდაობდნენ
შენა და კატეხიზმოში რომ 10 მცნების განმარტებაა, ხომ არ იცი რომელი მამის/მამების სწავლების მიხედვითაა? სხვათაშორის რაც წერია მშვენივრადააა ყველაფერი ახსნილი დამწყებისთვის

[egri3]

KAIROS
მოდი ვნახოთ როგორ ვითარდება მოვლნები:

20. ჩამოვიდა უფალი სინაის მთაზე, მთის წვერზე და მოუხმო უფალმა მოსეს მთის წვერისკენ, და ავიდა მოსე.

21. უთხრა უფალმა მოსეს: ჩადი და დააფიცე ხალხი, არ მოიჭრას უფლის სახილველად, თორემ დაეცემა ბევრი მათგანი.

22. მღვდელმსახურნიც, რომელნიც მოეახლებიან უფალს, უნდა განიწმიდონ, რომ არ გაწყვიტოს ისინი უფალმა.

23. უთხრა მოსემ უფალს: ვერ ამოვა ხალხი სინაის მთაზე, რადგან გაფრთხილებული გყავართ, საზღვარი შემოავლე მთას და განწმიდეო იგი.

24. უთხრა მას უფალმა: ჩადი და ამოიყვანე აარონი; მღვდელმსახურნი და ხალხი ნუ ეცდებიან უფალთან ამოსვლას, რომ არ გაწყვიტოს ისინი.

25. ჩავიდა მოსე ხალხთან და უთხრა ყველაფერი.
(გამოსვლა 19)

ანუ მოსემ ხლხი გააფრთხილა საფრთხეზე და წავიდა ღმერთთან სასაუბროდ.

1. თქვა ღმერთმა ყველა ეს სიტყვა:

2. მე ვარ უფალი, თქვენი ღმერთი, რომელმაც გამოგიყვანეთ ეგვიპტელთა ქვეყნიდან, მონობის სახლიდან.

3. არ გაიჩინოთ ჩემს გარდა სხვა ღმერთები.

4. არ გაიკეთო კერპები, არც რამე ხატი იმისა, რაც არის მაღლა ცაში, დაბლა მიწაზე და წყალში მიწის ქვეშ.

5. არ სცე თაყვანი მათ, არც ემსახურო, რადგან მე ვარ უფალი, თქვენი ღმერთი, შურისმგებელი ღმერთი, რომელიც მამათა ცოდვას შვილებს მოვკითხავ, ჩემს მოძულეებს, მესამე და მეოთხე თაობაში.

6. ათასწილ სიკეთის მზღველი ჩემს მოყვარულთათვის და ჩემი მცნებების დამმარხველთათვის.

7. არ დაიფიცო ფუჭად უფლის, შენი ღვთის სახელი, რადგან დაუსჯელი არ გადაურჩება უფალს მისი სახელის ფუჭად მოფიცარი.

8. გახსოვდეს შაბათი დღე, რომ წმიდა ჰყო იგი.

9. ექვს დღეს იმუშავე, და აკეთე შენი საქმეები;

10. მეშვიდე დღე კი უფლის, შენი ღვთის შაბათია. არა საქმე არ გააკეთოთ, არც შენ, არც შენმა ვაჟმა, არც შენმა ასულმა, არც შენმა ყმამ, არც შენმა მხევალმა, არც შენმა პირუტყვმა, არც შენმა მდგმურმა, სახლში რომ გყავს.

11. რადგან ექვს დღეში შექმნა უფალმა ცა და მიწა, ზღვა და ყველაფერი, რაც მასშია, და მეშვიდე დღეს შეისვენა; ამიტომაც აკურთხა უფალმა შაბათი დღე და წმიდაჰყო იგი.

12. პატივი ეცი მამას და დედას, რათა დღეგრძელი იყო მიწაზე, რომელიც უფალს, შენს ღმერთს მოუცია შენთვის.

13. არა კლა.

14. არ იმრუშო.

15. არ იქურდო.

16. არ გამოხვიდე ცრუ მოწმედ შენი თვისტომის წინააღმდეგ.

17. არ ინდომო შენი თვისტომის სახლი; არ ინდომო შენი თვისტომის ცოლი, არც მისი ყმა, არც მისი მხევალი, არც მისი ხარი, არც მისი სახედარი, არც არაფერი მისი ქონებიდან.
(გამოსვლა 20)

აქამდე ყველაფერი გასაგებია - ღმერთმა "10 მცნება" უკარნახა მოსეს.
ვნახოთ რა ხდება შემდგომ:

18. ხედავდა მთელი ერი ჭექა-ქუხილს, ცეცხლის ალს, საყვირის ხმას და აკვამლებულ მთას; დაინახა ხალხმა, შიშით უკუიქცა და მოშორებით დადგა.

19. უთხრეს მოსეს: შენ გველაპარაკე და მოგისმენთ; ოღონდ ღმერთი ნუ დაგველაპარაკება, თორემ დავიხოცებით.

20. უთხრა მოსემ ხალხს: ნუ გეშინიათ, თქვენს გამოსაცდელად მოვიდა ღმერთი, რომ მისი შიში გქონდეთ და არ შესცოდოთ.

21. მოშორებით იდგა ხალხი, ხოლო მოსე მიადგა ნისლს, სადაც ღმერთი იყო.

22. უთხრა ღმერთმა მოსეს: ასე უთხარი ისრაელიანებს: თქვენ დაინახეთ, როგორ გელაპარაკებოდათ ციდან.

23. ნუ გაიკეთებთ ვერცხლისა და ოქროს კერპებს.

24. მიწისგან გამიკეთე სამსხვერპლო და იქ შემომწირე აღსავლენი და სამადლობელი მსხვერპლი, თქვენი ცხვარი და ძროხა. ყოველ ადგილას, სადაც კი დავთქვამ ჩემი სახელის ხსენებას, გამოგეცხადები და დაგლოცავ.

25. თუ ქვის სამსხვერპლოს გამიკეთებ, თლილი ქვისაგან არ ააშენო, რადგან მოუღერებ თუ არა კვერს, წაიბილწება იგი.

26. საფეხურებით ნუ ახვალ ჩემს სამსხვერპლოზე, რომ არ გამოჩნდეს იქ შენი სიშიშვლე.
(გამოსვლა 20)

ხალხს შეეშინდა, მოსემ დააშოშმინა და ღმერთმა განაგრძო.
აი ის რაც ღმერთმა განაგრძო, რატომ არაა მნიშვნელოვანი მცნებები?
რატომ არ გვაქვს ვთქვათ 15 მცნება?
რატომ არ ვუკეთებთ ღმერთს მიწის სამსხვერპლოს და არ ვწირავთ ცხვარს და ძროხას?
ნუუუ, საფეხურებით ასვლაზე აღარაფერს ვამბობ.

4. დაწერა მოსემ უფლის სიტყვები; ადგა დილაადრიანად და აღმართა მთის ძირას სამსხვერპლო და თორმეტი სვეტი ისრაელის თორმეტი შტოს მიხედვით.

5. გაგზავნა ისრაელიანთაგან ყმაწვილი კაცები და მათაც მიიტანეს აღსავლენი და შესწირეს უფალს ხარები სამადლობელ მსხვერპლად.

6. აიღო მოსემ ნახევარი სისხლი და თასებში ჩაასხა, ხოლო ნახევარი სამსხვერპლოს ასხურა.

7. აიღო აღთქმის წიგნი და წაუკითხა ხალხს, თქვა ხალხმა: ყველაფერს აღვასრულებთ და შევისმენთ, რაც უბრძანებია უფალს.
(გამოსვლა 24)

ანუ ღმერთიც, მოსეც და ხალხიც შეთანხმდნენ რომ ყველაფერს (მათ შორის 21-ე, 22-ე და 23-ე თავებში მოყვანილი) აღვასრულებთო.
მაშ განსაკუთრებული ათეულის გამოყოფა რის საფუძველზე მოხდა?
რატომ მიენიჭა უპირატესობა?

კიდევ უფრო საინტერესოდ ვითარდება მოვლენები მომდევნო თავებში.

1. უთხრა უფალმა მოსეს: გამოთალე იმ პირველთა მსგავსი ორი ფიქალი, და მე დავწერ ფიქალებზე სიტყვებს, რომლებიც ეწერა იმ პირველ ფიქალებზე, შენ რომ დაამსხვრიე.
(გამოსვლა 34)

ანუ თავის დროზე მოსემ ეს მცნებები ფიქლებზე ჩამოწერა, მერე ეს ფიქლები დაამსხვრია (ხბოს კერპზე გაბრაზებულმა) და ღმერთმა მოუწოდა ხელახლა ჩაგაწერინებ მცნებებსო.

2. მზად იყავ დილისათვის; დილას სინაის მთაზე ახვალ და იქ, მთის წვერზე დამიდგები.

3. კაციშვილი არ ამოგყვეს, კაციშვილი არ გამოჩნდეს მთაზე, არც ცხვარი, არც ძროხა არ უნდა ძოვდეს ამ მთის წინ.

4. გამოთალა მოსემ ორი ფიქალი, იმ პირველთა მსგავსი, ადგა დილაადრიანად და ავიდა სინაის მთაზე, როგორც უბრძანა უფალმა. ორი ფიქალი ეჭირა ხელში.

5. ჩამოვიდა უფალი ღრუბელში. დადგა მოსე იქ, მის ახლოს, და ახსენა უფლის სახელი.

6. ჩაიარა უფალმა მის წინ და შეჰღაღადა მოსემ: უფალო, უფალო! ღმერთო მწყალობელო და შემბრალებელო, სულგრძელო, დიდმადლიანო და ჭეშმარიტო.

7. შემნახავო სიყვარულისა ათასთა მიმართ, დანაშაულთა, ცოდვათა და ბრალთა მიმტევებელო და შურისმგებელო, მამათა ცოდვის მომკითხავო შვილთაგან და შვილთაშვილთაგან მესამე და მეოთხე თაობაში.

8. იმწამსვე მიწად დაიხარა მოსე და თაყვანი სცა.

9. თქვა: თუ მადლი მიპოვნია შენს თვალში, ჩემო მეუფევ, ჩვენს შორის იაროს ჩემმა მეუფემ, რადგან თვითრჯულია ეს ხალხი. შეგვინდე დანაშაული და შეცოდება და შენს სამკვიდროდ გაგვხადე.

10. თქვა უფალმა: აჰა, ვდებ აღთქმას: მთელი შენი ხალხის წინაშე მოვახდენ სასწაულებს, როგორის არცერთ ქვეყანაში და არცერთ ხალხში არ მომხდარა. დაინახავს მთელი ხალხი, რომლის წიაღშიც იმყოფები, თუ რა საშინელია ის საქმე, რომელსაც უფალი გიყოფს.

11. დაიხსომე, რასაც ახლა გიბრძანებ. აჰა, ავყრი თქვენგან ამორეველებს, ქანაანელებს, ხეთელებს, ფერიზელებს, ხივიელებს და იებუსეველებს.

12. გაფრთხილდი, არ შეკრა იმ ქვეყნის მცხოვრებთან, სადაც შეხვალ, რომ მახეში არ გაება.

13. დალეწეთ მათი სამსხვერპლოები, გაანადგურეთ მათი სვეტები, აჩეხეთ მათი აშერები.

14. რადგან არ უნდა სცემდეთ თაყვანს უცხო ღმერთს, ვინაიდან ეჭვიანია უფლის სახელი, ეჭვიანი ღმერთია იგი.

15. ნუ შეკრავ კავშირს ქვეყნის მოსახლეობასთან, მიეცემიან გარყვნილებას მათი ღმერთების კვალზე და მსხვერპლს შესწირავენ მათ ღმერთებს; შენც დაგიძახებენ და შეჭამ მათ მსხვერპლს.

16. მოიყვან მათ ქალებს შენი ვაჟებისთვის; მიეცემიან გარყვნილებას მათი ქალები თავიანთი ღმერთების კვალზე და გარყვნიან შენს ვაჟებსაც თავიანთი ღმერთების კვალზე.

17. ნუ შეიქმნი კერპებს.

18. დაიცავი უფუარობის დღესასწაული, შვიდ დღეს ჭამე უფუარი ხმიადები, როგორც ნაბრძანები მაქვს, დათქმულ დროს, აბიბის თვეში, რადგან აბიბის თვეში გამოგიყვანეთ ეგვიპტიდან.

19. ჩემია საშოს ყოველი გამღები, ყოველი მამალი პირუტყვი, საშოს გამღები, ხარი და ცხვარი.

20. საშოს გამღები სახედარი ცხვრით გამოისყიდე; თუ არ გამოისყიდი, ქედი ჩაუმტვრიე. ყოველი პირმშო შენს შვილებში გამოისყიდე. ნუ გამოჩნდებიან ჩემს წინაშე ხელცარიელნი.

21. ექვს დღეს იმუშავე, მეშვიდე დღეს დაისვენე; ხვნისას და მკისას შეისვენე.

22. შვიდეულის დღესასწაული იზეიმე, პირველმოწეული ხორბლისა და რთველის დღესასწაული წლიდან წლამდე.

23. წელიწადში სამგზის უნდა ეჩვენოს ყოველი შენი მამროვანი მეუფეს, უფალს, ისრაელის ღმერთს.

24. როცა ავყრი ხალხებს შენგან და გაგიფართოებ საზღვრებს, აღარავინ დაეხარბება შენს მიწას, თუ წელიწადში სამგზის ეჩვენები უფალს, შენს ღმერთს.

25. ნუ დაღვრი საფუარზე ჩემი მსხვერპლის სისხლს; დილისთვის ნუ მოიტოვებ საპასექო მსხვერპლს.

26. შენი მიწის პირველმოწეული ნაყოფები მიიტანე უფლის, შენი ღვთის სახლში; ნუ მოხარშავ ციკანს დედამისის რძეში.

27. უთხრა უფალმა მოსეს: ჩაიწერე ეს სიტყვები, რადგან ამ სიტყვებით გიდებთ აღთქმას შენ და ისრაელს
(გამოსვლა 34).

ანუ ღმერთმა ხელახლა უკარნახა მცნებები და მოსემ ისინი დააფიქსირა ფიქლებზე.
ოცდამეთოთხმეტე თავში მოყვანილი მცნებები არის მეოცე და მომდევნო თავებში მოყვანილი მცნებების შემდგომ და მათ ჩასანაცვლებლად ნაკარნახევი მცნებები. ამასთან ახალი მცნებები შინაარსობრივად განსხვავდება ძველებისგან.

ესეც პროლოგი.
ახლა ცოტა დეტალურად წავიკითხავ შენს მიერ მოყვანილ განმარტებას და მაგაზეც გიპასუხებ.
შენ კი ჩემს განვრცობილ მოსაზრებებზე იფიქრე.

[KAIROS]

რატომ არ ვუკეთებთ ღმერთს მიწის სამსხვერპლოს და არ ვწირავთ ცხვარს და ძროხას?

მოიცა, მოიცა ასე არ ვარგა, მე ხომ ამაზე დაგიწერე ჯიგარ პასუხი? იგნორს მიკეთებ?
ხომ დაგიწერე, რომ

ჯერ შესვლის წინა მითითებაა; შემდეგ კი მოდის წმინდა კანონიკურ-ლიტურგიკული ძველ აღთქმისეული წესები:

ხოლო ათი მცნება, რომელიც იქნა გამოყოფილი, არის

უფალმა ყოველი დროის ადამიანებს მარადიული მცნებები მისცა,

ასე ომ ის "ქვის საკურთხევლები" საფეხურები, თხები და ძროხები არ შედის მარადიულ მცნებებში, ხოლო შენ შეცდომაში შეგყავს ხალხი ან თავად ხარ შეცდომაში, როცა ფიქრობ , რომ მოსეს " რაიმე სხვა მცნებები" დაუწერა უფალმა, რადგან შემდეგომ თავში უბრალოდ შინაარსობლიავადაა გადმოცემული წინა საუბარი, სადაც შეერთებულია მარადიული მცნებები, სხვა მითითებებთან...

განსაკუთრებული ათეულის გამოყოფა რის საფუძველზე მოხდა?
რატომ მიენიჭა უპირატესობა?

ვფიქრობ შენი მთავარი შეცდომა აქაა, რადგან ვერ ანსხვავებ უბრალო, კანონიკურ ან ლიტურგიკულ მითითებს, მაგალითად ძროსხის დაკვლას,რაც შეიძლება შეიცვალოს და რაც შეიცვალა და მარადიულ მცნებებს მაგალითად კაცის კვლას, რაც არასოდეს არ იცვლება....
ესაა შენი მთავარი შეცდომა, ის სხვა შეცოდმებიც გაქვს ბლომად, მაგალითად ის რომ როგორც დავწერე ვერ ავლებ ხაზს ძირიტად და მეორად მცნებებს შორის და კიდევ სრულ ალოგიზმს წერ:

ამასთან ახალი მცნებები შინაარსობრივად განსხვავდება ძველებისგან.

ანუ ღმერთმა შეცვალა თავისი სიტყვა? რა პირველად სხვა უთხრა და მერე სხვა? არანარიად, უბრალდო პირველად რაც უთხრა ( ათი მცბება ) ის დაიწერა ფიქალებზე, როგორ მარადიული, ხოლო დანარჩენი მოსემს ისედაც ჩაწერა ტავის ხუთწიგნეულში და გადასცა თაობებს, როგორც კანონიკური და ლიტურგიკული მოხმარების წესები... ასე რომ ღმერთს არ შეუცვლია თავისი სიტყვა ანუ შინაარსობლივად კაცის კვლა ისევ კაცის კვლად დარჩა, მიუხედავად იმისა, რომ იქ არ წერია(34 თავში) , შენ ფიქრობ რომ შეიცვალა?ა, დავერიოთ ერთამანეთს? უბრალოდ ბოლო ნაწილში განვრცობილადაა საუბარი ზოგ "კანონიკურ-ლიტურგიკულ" მითითებაზე, რაც შესვლის დროს გამოადგებოდათ ებრაელებს, რადგან შესვლის დრო დადგა და მაგაზეა გადატანილი ყურადღება, ... ხოლო მარადიულები მარადიულებად დარჩა და დარჩება მარად...
ასე ახლა ეს და შენ თუ არ გინდა, ნება შენია
იხარე;
კაიროსი!

[egri3]

KAIROS

მოიცა, მოიცა ასე არ ვარგა, მე ხომ ამაზე დაგიწერე ჯიგარ პასუხი? smile.gif იგნორს მიკეთებ? smile.gif

არა.
მეც ხომ დაგიწერე:

ახლა ცოტა დეტალურად წავიკითხავ შენს მიერ მოყვანილ განმარტებას და მაგაზეც გიპასუხებ.

ესაა შენი მთავარი შეცდომა, ის სხვა შეცოდმებიც გაქვს ბლომად, მაგალითად ის რომ როგორც დავწერე ვერ ავლებ ხაზს ძირიტად და მეორად მცნებებს შორის

თქვენ ხომ ავლებთ? კი ავლებთ.
საფუძვლად რას იღებთ?
ბიბლიაში სადმე სწერია, რომ ეს ძირითადია და ეს მეორადიო?

ანუ ღმერთმა შეცვალა თავისი სიტყვა?

არა?

რა პირველად სხვა უთხრა და მერე სხვა?

ზუსტად.

არანარიად, უბრალდო პირველად რაც უთხრა ( ათი მცბება ) ის დაიწერა ფიქალებზე, როგორ მარადიული

ეგ ფიქლები ხომ განადგურდა?
მეორედ ნათქვამიც ხომ ფიქლებზე (ახლებზე) დაიწერა?

[KAIROS]

თქვენ ხომ ავლებთ? კი ავლებთ.
საფუძვლად რას იღებთ?
ბიბლიაში სადმე სწერია, რომ ეს ძირითადია და ეს მეორადიო?

მაგას ბიბლიის გაგება უნდა ჩემო კარგო, ძროხის დაკვლას და კაცის კვლას თუ ვერ ანსხვავებ, კაიროსი ვერ გიშველის
ადდიო-თი;
კაიროსი!

პ.ს.
გაგიმუქე რაღაცეები და წაიკითხე მშვიდად, და თუ ვერ გაიგებ, მაშინ ჯანდაბას მაშინ ააგე ქვის საკურთხევლები და დაერიე ძროხებს

[egri3]

KAIROS

მაგას ბიბლიის გაგება უნდა ჩემო კარგო, ძროხის დაკვლას და კაცის კვლას თუ ვერ ანსხვავებ, კაიროსი ვერ გიშველის

ძროხის და კაცისკვლაში რომ იყოს მარტო განხვავება კიდევ ჰო.
ისე კაცისკვლაც და მრუშობაც განსხვავდება, არა?

გაგიმუქე რაღაცეები და წაიკითხე მშვიდად, და თუ ვერ გაიგებ, მაშინ ჯანდაბას მაშინ ააგე ქვის საკურთხევლები და დაერიე ძროხებს

გითხარი წავიკითხავ მეთქი, მარა არ მაცლი.