ცრემლი არის ზეციური მოვლენა პარამეტრები

[marine]

"...შეუწყვეტელი ცრემლდენის გამო თეოფილე [ცრემლმდინარე] დაბრმავდა. მარკოზ მესაფლავემ მას უწინასწარმეტყველა, რომ სიკვდილამდე სამი დღით ადრე თვალისჩინი დაუბრუნდებოდა. ეს წინასწარმეტყველება მართლაც მალე ასრულდა..."

[marine]

"ტირილი - ეს მიწიერ ილუზიათა ნგრევაა"

/არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/

[marine]

" - მამაო, განგვიმარტეთ ამბა ისააკის სწავლა ცრემლების შესახებ: "სხვაა ცრემლები, რომლებიც ხორცს წვავს და ფიტავს, და სხვაა, რომლებიც მხიარულ-ყოფს და განამტკიცებს. ლმობიერებისა და მდაბალი გულისგან სინანულის მიერ ნაშობი ცრემლები წვავს და ფიტავს ხორცს... მეორე სახის ცრემლები მომდინარეობს შემეცნებისა და გულისხმისყოფისაგან, რომლებიც ამშვენებენ სახეს და განამტკიცებენ ხორცს".

- პირველი ცრემლები სინანულის ცრემლებია. ამ დროს ღრმად და გულწრფელად განიცდი შენს დაცემას და სიმდაბლით ტირი. ეს ცრემლები ფიტავს ადამიანს, მაგრამ ამასთან საღვთო ნუგეშიც მოაქვს. ხოლო, როცა ადამიანი ღმერთს შეურიგდება, მოსდის მადლიერებისა და დიდებისმეტყველების ცრემლები, რომლებიც სიხარულის ცრემლებია. მაშინ სული სხვა სივრცეში იმყოფება, სამოთხისეულ სიტკბოს გრძნობს. დიდებისმეტყველების ამ მეორე მდგომარეობაში ადამიანს მცირეოდენი საკვებითაც გააქვს თავი. მისი გული განცხრება, მცირედი საკვებიც კი სხეულს განამტკიცებს და არც ძილის ნაკლებლობა ვნებს. ის თავს ძალას როდი ატანს, რომ არ დაიძინოს, არამედ უზომო სიხარულისგან ვერ იძინებს. მის გულს საღვთო ტრფიალება ედება, რაც ძილს განაქარვებს. ეს დიდი სიხარული საგრძნობლად ანაზღაურებს ძილს"

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

"ცრემლები - არაჩვეულებრივი მასალაა! საოცრად ნაზი, მაგრამ როგორი საიმედო! ის ლივლივებს, როგორც ოპალის ქვა"

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/

[marine]

"ამპარტავანს არა აქვს ცრემლები, ის ტრაბახობს იმით, რომ არასოდეს ტირის და არც იტირებს, რადგან არ ესმის, რომ ეს არის სისუსტე, და არა ძალა. მისი თვალებიდან წვეთავს მშრალი ცეცხლი, რომელიც წვავს ადამიანთა გულებს. ამპარტავნობა ამოსულია ქვის ზედაპირზე არსებული გამომხმარი მიწის უთხელეს ფენაზე. მაშინ, როდესაც ტენი იმალება სიღრმეში. უფლის წინაშე შემუსვრილება გვაგონებს ღრმა ხნულს, რომელსაც ამოჰყავს მიწის ნოტიო პასტები. შემუსვრილი ან სულით მდაბალი ტირის. მისი სული მუდამ სავსეა ცრემლებით, რაზეც მისი თვალებიც მეტყველებენ.

მართლმადიდებელ მასწავლებელთაგან ერთ-ერთი ახსენებდა ორ ნათლობას: ერთი არის წყლით, მეორე - ცრემლებით. სხვა მასწავლებელი იმეორებდა: "იტირე დღე და ღამე და ნუ დასცხრები ტირილისაგან!"

შენ შეიძლება იფიქრო, რომ ცრემლები სისუსტის ნიშანია. არ იფიქრო ასე! პირველი ქრისტიანები, რომლებიც ტიროდნენ ყველაზე მეტს, გალობით მიდიოდნენ სიკვდილზე. "ცრემლები - თვალების მირონია!" - ამბობდა ანტონი დიდი. ყველაზე დიდმა ცოდვილებმა - მარიამ ეგვიპტელმა, ტაისიამ და პელაგიან - ჩამოირეცხეს თავისი სულები ცრემლებით, გახდნენ წმინდანები. ასე იყო სხვა ათასებთანაც.

ასე შეგიძლიათ მოიქცეთ თქვენც, მართლმადიდებლებო. ცნობილია, რომ სიცოცხლისთვის სინანული იქნება საჭირო, ხოლო თუნდაც ერთი დაღვრილი ცრემლისთვის კი არასოდეს: "ვაი თქუნედა, განმაძღარნო აწ, რამეთუ გშიოდის; ვაი თქუენდა, რომელნი იცინით აწ, რამეთუ იგლოვდეთ და სტიროდით" (ლუკ. 6,25).

აი, წმინდა სიტყვები უწმინდესი ბაგეებიდან. ცრემლების თესლისგან არასოდეს აღმოცენდება ბოროტება, ხოლო სიცილის თესლისგან მრავალი ბოროტება აღმოცენებულა"

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/