ბერძნული (შეიძლება ბიზანტიურიც) საგალობლები, ოღონდ ნამდვილი პარამეტრები

[athos]

ნანინა

ხოდა რატომ უნდა ვუწოდოთ? სასულიერო თემატიკის ნაწარმოებია უბრალოდ. ღვთისმსახურებაში სრულდება? განმისაზღვრე მაშინ რა ჟანრის საგალობელია?

მეც მაგას ვამბობ ფაქტიურად, რომ საგალობელი არ არის.

ფაქტია, რომ კომპოზიტორის დაწერილია (და ძალიან უნიჭოდაც მე რომ მკითხოთ). მის ავტორს სურდა ბერძნული გალობის მუსიკალურ ტრადიციებზე დაყრდნობით შეექმნა რაღაცა ქართული (ტექსტი დაადო მხოლოდ ქართული) და გამოვიდა რაღაცა დომხალი და უგემოვნებობა.

აშკარად ვერ ვხედავ ამ საგალობელში ბეძნულ მუსიკალურ ტრადიციებს და მომკალი თუ გინდა
ვერაფრით ვერ მივამგვანე ვერცერთ ცნობილ ბიზანტიურ საგალობელს.
ტექსტი დაადო ქართული ნიშნავს, რომ ის მელოდია უკვე არსებობს თავისი ტექსტიანად სხვა ენაზე ხომ?
ხოდა სად არის ეს სხვაენოვანი (ბერძნულენოვანი?)

რაც შეეხება მსგავსი ტიპის საკომპოზიტორო ქმნილებებს, კი ბატონო, წერონ თუ უხარიათ, მხოლოდ არა ეკლესიაში შესასრულებლად

სრულდება ეკლესიებშიც ხანდახან, მაგალითად გურამიშვილის ლექსზე ვნების პარასკევს

[ნანინა]

athos

აშკარად ვერ ვხედავ ამ საგალობელში ბეძნულ მუსიკალურ ტრადიციებს და მომკალი თუ გინდა

მე რომ ვხედავ რა ვქნა? :მაშინ მე მომკალი

ტექსტი დაადო ქართული ნიშნავს, რომ ის მელოდია უკვე არსებობს თავისი ტექსტიანად სხვა ენაზე ხომ?ხოდა სად არის ეს სხვაენოვანი (ბერძნულენოვანი?)

მე არ ვამბობ, რომ რომელიმე საგალობელი პირდაპირ გადმოიტანა-თქო. საგალობლის მუსიკალური ენა გადმოიტანა უბრალოდ. მუსიკის ისტორიაში არსებობს ასეთი ტერმინი _ სტილიზაცია. ხოდა აქაც დაახლოებით იგივე მომენტია, ბერძნული გალობის სტილიზაციაა, სურდა მიემსგავსებინა ნუ უნიჭო სტილიზაციაა მარა მაინც
რა ვიცი შეიძლება მე მეჩვენაბ, მაგრამ ჩემი ყურისთვის ასეა და ..

სრულდება ეკლესიებშიც ხანდახან, მაგალითად გურამიშვილის ლექსზე ვნების პარასკევს

გამარჯობა შენი რო სრულდება და რომ არ უნდა სრულდებოდეს მაგას გავკივივართ ამ განყოფილების მოდერატორები დავაკოპირო კიდე სინოდის განჩინება?

პ.ს. ხო, ნევმებს რაც შეეხება, ქართული ნევმებიც არ არის გაშიფრულიო რომ თქვი, რაჭველივით გამახსენდა და ახლა დავწერ: მართალია ჩვენი გალობა, რასაც ახლა ჩვენ ვგალობთ XIX საუკნეშია ჩაწერილი ნოტებზე ცნობილი მომღერალ-მგალობლებისგან, მაგრამ მინდა გითხრა, რომ ნევმებით გალობის ტრადიცია XIX კი არა XX საუკუნემდე ჩვენთან არსებობდა. ასე მაგალითად, როდესაც 60-იან წლებში სრული მგალობელი არტემ ერქომაიშვილი ჩამოიყვანეს თბილისის კონსერვატორიაში და 3-ვე ხმა შემოქმედის სკოლისა აგალობეს, მაშინ მას თან ჰქონდა პატარა ნევმირებულუი წიგნაკი, რომლითაც ის საგალობლებს იხსენებდა. მოგეხსენება იმ პერიოდში კომუნისტების დროს ესეც თამამი ნაბიჯი იყო და სამწუხაროდ იმ პერიოდის მეტად პატივსაცემმა მეცნიერებმა, რატომღაც არ კითხე არტემ ერქომაიშვილს თუ თითოეული ნევმი რას ნიშნავდა და მან ეს საიდუმლო საფლავში წაიღო
მგონი მნიშვნელოვანი არგუმენტია იმისა, რომ ჩვენთან ნევმებით გალობის ტრადიცია არ გამქრალა ბოლო პერიოდამდე და დღემდე, მკვლევრები (მანანა ანდრიაძე) იკვლევენ არტემ ერქომაიშვილის პატარა ნევმირებულ წიგნაკს და ცდილობენ შეადარონ ძველ ნევმებს და სანოტო ხელნაწერებს

[athos]

ნანინა

მე რომ ვხედავ რა ვქნა? :მაშინ მე მომკალი

კიდევ ერთხელ მოვუსმინე.
მანდ რამდენიმე საგალობელია არეული.
დასაწყისში რომელიცაა, მე უფრო ვესტერნიზებული მეჩვენება, ვიდრე ბერძნული, მერე რომ არის კირიელეისონი და ალილუია ეგ არის ბერძნულიდან გადმოღებული, გეთანხმები. მაგრამ მე აქცენტი სწორედ დასაწყის ნაწილზე მქონდა.

გამარჯობა შენი რო სრულდება და რომ არ უნდა სრულდებოდეს მაგას გავკივივართ ამ განყოფილების მოდერატორები დავაკოპირო კიდე სინოდის განჩინება?

ვიცი ეგ განჩინება
რატომ მარტო განყოფილების მოდერატორები.
მეც არ ვარ განჩინების შესრულების წინააღმდეგი

[ნანინა]

athos
ხოდა ერთ აზრზე ვარ და რაღას მეკამათები

[athos]

ნანინა

[კანუდოსელი]

ახლა თუ უნდათ ბერძნებს რომ ბიზანტიური იყოს, კი ბატონო, მაგრამ ჩვენ მაინც თავი დაგვანებონ და ქართულ საგალობლებად ნუ გვისაღებენ რა

ერთია რომ ის ჯგუფი მთელს ვიტამინებს ხშირად სწორედ ამ საგალობელში ხედავს, თორემ რატომ არ უნდა იყოს ქართული ტექსტის და ბიზანტიური მელოდიის - გაუგებარია. არა, კი მესმის, იმდენად თავი გაიგიჟეს, რომ ამათაც (საპატიარქომ) ქვა ააგდო და თავი შეუშვირა...მოკლედ გურჯიტანია...

პ.ს.
მართლა მაკვირვებს ფანატების...რა სპილომ დააბიჯა ყურზე?

[ნანინა]

კანუდოსელი

რატომ არ უნდა იყოს ქართული ტექსტის და ბიზანტიური მელოდიის - გაუგებარია.

პირიქით რომ დავსვათ კითხვა? რატომ უნდა იყოს?

[კანუდოსელი]

კანუდოსელი

პირიქით რომ დავსვათ კითხვა? რატომ უნდა იყოს?

ზოგს ბერძნული მელოდია მოსწონს...

[ნანინა]

კანუდოსელი

ზოგს ბერძნული მელოდია მოსწონს...

გასაგებია რომ მოსწონს, უნდა მოსწონდეს კიდეც, თავისთავად ბერძნულ გალობაში ჩემთვის მიუღებელი არაფერია პირიქით, ყველა ქვეყნის ეკელსიას გააჩნია თავისი ადგილობრივი ტარდიცია და ვისაც როგორ უნდა ისე უნდა ადიდოს უფალი, მაგრამ რომ მეუბნებიან ქართული გალობა არაკანონიკურია და ბერძნულია კანონიკური მარტოო ეს რა არი მითხარი? ეთნოფილეტიზმი რომ აკერიათ სულ პირზე და ქართველებისკენ იშვერენ ხელს ეს რა არი? დაგვანებონ ჩვენ ჩვენი გალობა, ან რა უბედურებაა ქართული ტექსტის დადება? მოკლედ..მიუღებელია და რა ვქნა.. ვისაც ბერძნული გალობა მოწონს, იაროს ბერძნულ ტაძრებში

[კანუდოსელი]

კანუდოსელი

გასაგებია რომ მოსწონს, უნდა მოსწონდეს კიდეც, თავისთავად ბერძნულ გალობაში ჩემთვის მიუღებელი არაფერია პირიქით, ყველა ქვეყნის ეკელსიას გააჩნია თავისი ადგილობრივი ტარდიცია და ვისაც როგორ უნდა ისე უნდა ადიდოს უფალი, მაგრამ რომ მეუბნებიან ქართული გალობა არაკანონიკურია და ბერძნულია კანონიკური მარტოო ეს რა არი მითხარი? ეთნოფილეტიზმი რომ აკერიათ სულ პირზე და ქართველებისკენ იშვერენ ხელს ეს რა არი? დაგვანებონ ჩვენ ჩვენი გალობა, ან რა უბედურებაა ქართული ტექსტის დადება? მოკლედ..მიუღებელია და რა ვქნა.. ვისაც ბერძნული გალობა მოწონს, იაროს ბერძნულ ტაძრებში

მე პირადად არ მომწონს მათი უნიჭო ყროყინის მოსმენა, მაგრამ ეს ტერმინები კანონიკური და არაკანონიკური - ცოტა უადგილოა ამ შემთხვევაში - იურიდიულად არასწორია...ვიმეორებ: მათი ყროყინი მე არ მომწონს, მაგრამ შეიძლება რომ მართკლაც კარგად შესრულდეს თუნდაც ქართული სიტყვებით და ბერძნული მელოდიით.

მარა რაც მოხდა მათი ბრალია 100%...არ ეთქვათ რომ ქართული არაკანონიკურიაო და იქნებოდნენ ოაზისში...ილია II საერთოდ არაა რადიკალი და არ უყვარს რეპრესიების განხორციელება

[ნანინა]

კანუდოსელი

შეიძლება რომ მართკლაც კარგად შესრულდეს თუნდაც ქართული სიტყვებით და ბერძნული მელოდიით.

ხოდა მე კიდევ ამის აუცილებლობას ვერ ვხდეავ, რატომ აი რატომ? ვის მოუვიდა თავში აზრად? ქართული აიღე და ბერძნული სიტყვები დაადე, საშინელება გამოვა. ქართულ საგალობლებში ისეთ დონეზეა სიტყვისა და ტექსტის სურთიერთმიმართების საკითხი, რომ ის სხსვა ენას ვერ გუობს, ასევეა ალბათ ბერძნულშიც ხო? ერთადერთი რატომაც ეს გააკეთეს ისაა, რომ ქართული არაკანონიკურიაო. სხვა რა? ექსპერიმენტები ვატაროთ თუ კულტურათა სინთეზი გვიყვარს? მომკალი და გაუგებარია რატომ შეილძლება და საერთოდ რატომ უნდა მოუვიდეს ადამიანს თავში ასეთი აზრი.

[კანუდოსელი]

კანუდოსელი

ხოდა მე კიდევ ამის აუცილებლობას ვერ ვხდეავ, რატომ აი რატომ? ვის მოუვიდა თავში აზრად? ქართული აიღე და ბერძნული სიტყვები დაადე, საშინელება გამოვა. ქართულ საგალობლებში ისეთ დონეზეა სიტყვისა და ტექსტის სურთიერთმიმართების საკითხი, რომ ის სხსვა ენას ვერ გუობს, ასევეა ალბათ ბერძნულშიც ხო? ერთადერთი რატომაც ეს გააკეთეს ისაა, რომ ქართული არაკანონიკურიაო. სხვა რა? ექსპერიმენტები ვატაროთ თუ კულტურათა სინთეზი გვიყვარს? მომკალი და გაუგებარია რატომ შეილძლება და საერთოდ რატომ უნდა მოუვიდეს ადამიანს თავში ასეთი აზრი.

ახლა მათ აპოლოგეტად ნუ გამომიყვან
ადექი და ჰკითხე პირადად....

[ნანინა]

კანუდოსელი

ადექი და ჰკითხე პირადად....

მეშინია ჯვარი არ მომხვდეს თავში

[კანუდოსელი]

კანუდოსელი

მეშინია ჯვარი არ მომხვდეს თავში

ზატო ნაკურთხი იქნება

[ნანინა]

კანუდოსელი
ნაკურთხი ჯვრით სიკვდილი ჯობია თუ როგორაა ჩვენი საქმე?

პ.ს. რომ ვაოფებ არაუშავს ხო? მაინც მე ვშლი

[ვეშაპო]

athos

ზოგადად ყველგან (მთელს მსოფლიოში) ამ საგალობლებს ბიზანტიურს უწოდებენ და ასე მოიხსენებენ.
(ნუ, ჯერ ვერ გაიგეს როგორ ჩანს ვეშაპოს მოსაზრებები ამ გალობის წარმომავლობასთან დაკავშირებით biggrin.gif )

არა, გეშლება მეგობარო.
მთელ მსოფლიოში არა.
ბერძნები ჩალიჩობენ, რომ დაამკვიდრონ, თუმცა დასავლეთის მეცნიერებში მაგ ტერმინმა ფეხი ვერ მოიკიდა ჯერჯერობით.
http://vizantia.info/docs/89.htm

athos

ბიზანტიური გალობა ციდან ხომ არ ჩამოვარდნილა.

ბიზანტიური გალობა ციდან არ ჩამოვარდნილა, კონკრეტული ავტორები ყავდა.
პარალელი: ასევე არსებობდა აწ უკვე დაკარგული ენები. მათზე მეტყველებდნენ სხვადასხვა ერები, თუმცაღა აწი უკვე აღარავინ იცის, როგორ ჟღერდა ისინი.
ასე რომ, არაფერია გასაკვირი.

თუ ვინმე ამბობს, რომ დღეს ის დამასკელის და კუკუზელის შეთხზულ ჰანგს გალობს, წარმოადგინოს მტკიცებულება.

P.S. თან როგორც გადმოცემით ვიცით, ბიზანტიური გალობა ერთხმიანი იყო და არა ორ და ხანდისხან სამხმიანიც (როგორც დღესაა).
თან ყველაზე დიდი ნაგლობა ისაა, ამას ერთხმიანად რომ ასაღებენ.
გეგონება ყრუები ვზივართ.

[athos]

ვეშაპო

არა, გეშლება მეგობარო.მთელ მსოფლიოში არა.ბერძნები ჩალიჩობენ, რომ დაამკვიდრონ, თუმცა დასავლეთის მეცნიერებში მაგ ტერმინმა ფეხი ვერ მოიკიდა ჯერჯერობით.http://vizantia.info/docs/89.htmathosციტატაბიზანტიური გალობა ციდან ხომ არ ჩამოვარდნილა.ბიზანტიური გალობა ციდან არ ჩამოვარდნილა, კონკრეტული ავტორები ყავდა.პარალელი: ასევე არსებობდა აწ უკვე დაკარგული ენები. მათზე მეტყველებდნენ სხვადასხვა ერები, თუმცაღა აწი უკვე აღარავინ იცის, როგორ ჟღერდა ისინი.ასე რომ, არაფერია გასაკვირი. თუ ვინმე ამბობს, რომ დღეს ის დამასკელის და კუკუზელის შეთხზულ ჰანგს გალობს, წარმოადგინოს მტკიცებულება.P.S. თან როგორც გადმოცემით ვიცით, ბიზანტიური გალობა ერთხმიანი იყო და არა ორ და ხანდისხან სამხმიანიც (როგორც დღესაა).თან ყველაზე დიდი ნაგლობა ისაა, ამას ერთხმიანად რომ ასაღებენ. გეგონება ყრუები ვზივართ.

დიდი უმრავლესობა ბიზანტიურად მოიხსენებს.
(ეგეთ გამონაკლისი ავტორების მოყვანა ყველა თემასთან დაკავშირებით შეიძლება).
ასევე ადგილობრივ ეკლესიებშიც (სადაც არ გალობენ), იქაც ბიზანტიურად იწოდება.

არც ჩვენი წირვაა იოანე ოქროპირის, თუ ეგრე მივყვებით.
ლაპარაკია გალობის ევოლუციაზე, რაც ბუნებრივი პროცესია.


ახლა თქვენ რას დაუძახებთ, ამით ბიზანტიურ გალობას არაფერი დააკლდება.
უბრალოდ ასეთი მიდგომა პროვინციალიზმია (თქვენ არ გეხებათ პირადად, არამედ მოვლენას).

პ.ს. თქვენი მეგობარი არ ვარ.

[ვეშაპო]

athos

დიდი უმრავლესობა ბიზანტიურად მოიხსენებს.

აბა სად?
რაც არ იცით, იმას მაინც ნუ დაწერთ.

(ეგეთ გამონაკლისი ავტორების მოყვანა ყველა თემასთან დაკავშირებით შეიძლება).

ეგება თვალი მაინც გადაგევლო და ის მაინც გაგერკვია, მანდ ერთ ავტორზეა ლაპარაკი, თუ საბერძნეთს გარეთ მყოფ მთელ მუსიკალურ-სამეცნიერო წრეებზე.
ვიცი, გეზარება, მაგრამ მაინც სცადე.

ერთი ავტორი ყოფილა თურმე:

Лит.: Παπαδόπουλος Γ. Ι. Συμβολαὶ εἰς τὴν ἱστορίαν τῆς παρ’ ἡμῖν ἐκκλησιατικῆς μουσικῆς. Ἀθῆναι, 1890, 1977r; Schlцtterer R. Die kirchenmusikalische Terminologie der griechischen Kirchenväter: Ph. D. Diss. Münch., 1953; Di Salvo B. Gli «Asmata» nella musica bizantina // Boll. Grott. 1959. Vol. 13. P. 45–50, 127–145; 1960. Vol. 14. P. 145–178; Thodberg C. The Tonal System of the Kontakarium: Stud. in Byzantine Psaltikon Style. København, 1960; idem. Der byzant. Alleluiarionzyklus: Stud. im kurzen Psaltikonstil. Kopenhagen, 1966. (MMB. Subs.; 8); Wellesz E. A History of Byzantine Music and Hymnography. Oxf., 19612; Velimirovic M. Liturgical Drama in Byzantium and Russia // DOP. 1962. Vol. 16. P. 351–385; idem. Byzantine Composers in Ms Athens 2406 // Essays presented to E. Wellesz. Oxf., 1966. P. 7–18; McKinnon J. The Meaning of the Patristic Polemic against Musical Instruments // Current Musicology. 1965. Vol. 1. P. 69–82; idem. Christian Antiquity // Antiquity and the Middle Ages: From Ancient Greece to the 15th Cent. Englewood Cliffs (N. J.), 1991. P. 68–87; idem. The Temple, the Church Fathers and Early Western Chant. Ashgate: Aldershot, 1998; Williams E. V. A Byzantine ars nova: The 14th-cent. Reforms of Iohn Koukouzeles in the Chanting of Great Vespers // Aspects of the Balkans: Continuity and Change / Ed. by H. Birnbaum, S. Vryonis (Junior). The Hague, 1972; Conomos D. E. Sacred Music in the Post-Byzantine Era // The Byzantine Legacy in Eastern Europe. Boulder; N. Y., 1988. P. 83–105; Desby F. The Modes and Tunings in Neo-Byzantine Chant: Ph. D. Diss. Los. Ang., 1974; idem. The Growth of Liturgical Music in the Iakovian Era // History of the Greek Orthodox Church in America / Ed. by M. B. Ephthimiou, G. A. Christopoulos. N. Y., 1984. P. 303–323; Moran Neil K. The Ordinary Chants of the Byzantine Mass. Hamburg, 1975. 2 vol.; Γεωργίου Κ. Ι. Ἡ ἑβδομαδιαία ἀντιφωνικὴ κατανομὴ τῶν ᾠδῶν εἰς τῆς Ἀσματικῆς Ἀκουλουθίας ἑσπερινοῦ καὶ ὄρθρου. Ἑλληνικοὶ Μουσικοὶ Κώδικες 2061–2062 Ἐθνικῆς Βιβλιοθήκης Ἀθηνῶν: Ph. D. Diss. R., 1976; Στάθης. Ἀναγραμματισμοὶ καὶ μαθήματα; Καρᾶς Σ. Μέθοδος ἑλληνικῆς μουσικῆς. Ἀθῆναι, 1982–1985. 8 τ.; Touliatos-[Banker] D. The Byzantine Amomos Chant of the 14th and 15th Cent. Thessal., 1984. (Analecta Vlatadon; 46); Αλυγιζάκης Α. Ε. Η Οκταηχία στην ελληνική λειτουργική υμνογραφία. Θεσσαλονίκη, 1985; Music in Early Christian Literature / Ed. by J. McKinnon. Camb., 1987; Μητσάκης Κ. Βυζαντινὴ ὑμνογραφία ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς Καινῆς Διαθήκης ὡς τὴν Εἰκονομαχία. Ἀθῆναι, 19862; Trapp E. Critical Notes on the Biography of Iohn Koukouzeles // Byzantine and Modern Greek Studies. 1987. Vol. 11. P. 223–229; Schartau B. On Collecting «Testimonia» of Byzantine Musical Practice // CIMAGL. 1988. N 57. P. 159–166; Φιλόπουλος Γ. Εἰσαγωγὴ στὴν ἑλληνικὴ πολυφωνικὴ μουσική. Ἀθῆναι, 1990; 1000 Years of Russian Church Music, 988-1988 / Ed. by V. Morosan. Wash., 1990. (Monuments of Russian Sacred Music; 1); Jeffery P. The Sunday Office of 17th Cent. Jerusalem in the Georgian Chantbook (Iadgari): A Prelim. Rep. // Studia Liturgica. 1991. Vol. 21. P. 52–75; idem. The Earliest Christian Chant Repertory Recovered: The Georgian Witnesses to Jerusalem Chant // JAMS. 1994. Vol. 47. P. 1–39; Lingas A. The Liturgical Use of the Kontakion in Constantinople // Литургия, архитектура и искусство визант. мира: Тр. XVIII Междунар. Конгресса византинистов (Москва, 8–15 авг. 1991) и др. мат-лы, посвященные памяти о. И. Мейендорфа / Под ред. К. К. Акентьева. СПб., 1995. С. 50–57. (Византинороссика; 1); idem. Hesychasm and Psalmody // Mount Athos and Byzantine Monasticism / Ed. by A. Bryer and M. Cunningham. Brookfield (Vt.), 1996. P. 155–168; idem. Festal Cathedral Vespers in late Byzantium // OCP. 1997. Vol. 63. P. 421–459; idem. Sunday Matins in the Byzantine Cathedral Rite: Music and Liturgy. Aldershot (в печати); Studi di musica bizantina in onore di G. Marzi / Ed. A. Doda. Lucca, 1995; Giannelos D. La musique byzantine: Le chant ecclésiastique grec, sa notation et sa pratique actuelle. P., 1996; Byzantine Chant: Tradition and Reform: Acts of a Meeting held at the Danish Inst. at Athens, 1993 / Ed. C. Troelsgеrd. Athens, 1997; Τσιαμούλης Χ., Ἐρευνίδης Π. Ρωμηοὶ συνθέτες τῆς Πόλης (17ος–20ος αἰ.). Ἀθῆναι, 1998; The Communion Chants of the 13th-Cent. Asmatikon / Ed. by S. Harris. Amst., 1999. (Music Archive Publ., Ser. A; 1); Frøyshov S. La reticence а l’hymnographie chez des anachorиtes de l’Égypte et du Sinaï du 5ème au 8ème siècles // L’Hymnographie: Conf. S.-Serge, 46e Semaine d’Études Liturgiques, Paris, 1999 / Ed. A. M. Triacca, A. Pistoia; R., 2000. P. 229–245. (BEL.S 105); Θεωρία καὶ Πράξη τῆς Ψαλτικῆς Τέχνης. Πρακτικῆ Α΄ Πανελλινίου Συνεδρίου Ψαλτικῆς Τέχνης (Ἀθῆναι, 3–5 Νοεμβρίου) / Ἐκδ. παρὰ τοῦ Α. Γ. Χαλδαιάκη. Ἀθῆναι, 2001; Χριστόδουλος (Παρασκευαΐδης), ἀρχιεπίσκοπος. Ἐγχειρίδιον ἱεροψάλτου: Βασικαὶ τοῦ ἱεροψάλτου ὑποχρεώσεις ὡς συμβολὴ εἰς τὴν Λειτουργικὴν ἀναγέννησιν. Ἀθῆναι, 20013; Οικονόμου Φ. Α. Το Νέο Μουσικό Ζήτημα στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Αίγιο, 2002; Пентковский А. М. Антиохийская литург. традиция в IV–V ст. // ЖМП. 2002. № 7. С. 73–87.

ასევე ადგილობრივ ეკლესიებშიც (სადაც არ გალობენ), იქაც ბიზანტიურად იწოდება.

ხო, მაგიტომ დავწერე, ბერძნები ჩალიჩობენთქო.
მეტიც, ადგილობრივ ეკლესიებში კი არა, რუსეთში და სხვა მართლმადიდებლურ ქვეყნებში (თუმცა, რუსეთი რამდენად მართლმადიდებლური ქვეყანაა, სხვა საკითხია) დაამკვიდრეს კიდეც.
მაგალითად?
შენი თავი აიღე.

არც ჩვენი წირვაა იოანე ოქროპირის, თუ ეგრე მივყვებით.
ლაპარაკია გალობის ევოლუციაზე, რაც ბუნებრივი პროცესია.

ეგ შეიძლება ეგრეც ყოფილიყო, მაგათ წყვეტა რომ არ ქონოდათ კაი 400 წლიანი.
პარალელი:
ზუსტად იგივე "წარმატებით" შეგვიძლია დავარქვათ ჯავახურ ფოლკლორს (რომელიც აღარ არსებობს და დღესდღეობით სომხური ფოლკლორია) ქართული.

ახლა თქვენ რას დაუძახებთ, ამით ბიზანტიურ გალობას არაფერი დააკლდება.

არც ბერძნულ გალობას მიემატება, შენს მიერ "ბიზანტიურის" ძახებით.
თან შენს მიერ წაუკითხავ ბმულზე პირველივე აბზაცში წერია, რომ თურმე ნუ იტყვი და:

Сам термин «византийское пение» появился в Новое время

პ.ს. თქვენი მეგობარი არ ვარ.

არა უშავს მეგობარო.

[athos]

ვეშაპო

http://vizantia.info/docs/89.htm

სხვათაშორის, ეგ ავტორი სულაც არ უარყოფს ბიზანტიური გალობის არსებობას.
აი, რას წერს:
Наряду с понятием «византийское пение» в широком смысле применяется также понятие «поствизантийское пение» для обозначения певч. образцов XVI–XVIII вв. и т. н. «нового метода» (пореформенная традиция от нач. XIX в.). Употребление 2 разных терминов позволяет избежать крайностей. Во-первых, преувеличения степени преемственности в истории богослужебного пения визант. обряда от поздней античности до наших дней, что наблюдается в работах нек-рых (гл. обр. греческих) исследователей истории визант. музыки, стремящихся опереться на авторитет поздней певч. традиции и т. о. ставящими себя в чрезмерную зависимость от греч. повествовательных источников нового времени. Во-вторых, того оттенка ориентализма, к-рый придают термину «византийское пение» нек-рые (гл. обр. западные) ученые, использующие его исключительно в узко-историческом смысле и отрицающие преемственность между древней традицией и совр. корпусом монодийных песнопений греч. правосл. Церквей, называя последний «неовизантийским» или «новогреческим».

ანუ, ორი ტერმინია ამჟამადო, ბიზანტიური და პოსტბიზანტიურიო, რაც გამორიცხავს ისეთ უკიდურესობებსო, როგორიცაა ანტიკურობიდან მოყოლებული ტრადიციის უწყვეტად მიჩნევა და მეორე უკიდურესობა, როცა უარყოფენ მემკვიდრეობითობასო ბიზანტიური გალობისასო და მას ნეობიზანტიურს ან ახალბერძნულს უწოდებენო.

Сам термин «византийское пение» появился в Новое время

ტერმინის სიახლე არ ნიშნავს მოვლენის სიახლეს.
ბიზანტიის იმპერიამ თავისი სახელწოდება კონსტანტინეპოლის დაცემის შემდეგ მიიღო დასავლელი ისტორიკოსებისგან და არ არის გასაკვირი, რომ გალობასაც მოგვიანებით უწოდეს ასე © :მეგობარი:

[ვეშაპო]

athos

სხვათაშორის, ეგ ავტორი სულაც არ უარყოფს ბიზანტიური გალობის არსებობას.

მაგას არც არავინ უარყოფს (თუკი არ ვიგულისხმებთ იმ საგალობლების უმრავლესობას, რომლებიც დღესდღეობით საბერძნეთის ეკლესიებში იგალობება და რომელთა ავტორებიც XIX-XX საუკუნეებში ცხოვრობდნენ).
იმიტომაც არის თემის სათაური ის, რაც არის.

ანუ, ორი ტერმინია ამჟამადო, ბიზანტიური და პოსტბიზანტიურიო, რაც გამორიცხავს ისეთ უკიდურესობებსო, როგორიცაა ანტიკურობიდან მოყოლებული ტრადიციის უწყვეტად მიჩნევა და მეორე უკიდურესობა, როცა უარყოფენ მემკვიდრეობითობასო ბიზანტიური გალობისასო და მას ნეობიზანტიურს ან ახალბერძნულს უწოდებენო.

მანდ ისიც წერია, ვინ უწოდებს მაგას "ბიზანტიურს":

нек-рых (гл. обр. греческих) исследователей

ტერმინის სიახლე არ ნიშნავს მოვლენის სიახლეს.

რა თქმა უნდა, თუმცა არც იმას ნიშნავს, რომ ქათამზე ბატის დარქმევით ქათამი ბატად გადაიქცევა.

ბიზანტიის იმპერიამ თავისი სახელწოდება კონსტანტინეპოლის დაცემის შემდეგ მიიღო დასავლელი ისტორიკოსებისგან და არ არის გასაკვირი, რომ გალობასაც მოგვიანებით უწოდეს ასე

მანდ წერია, ვინც უწოდებს მასე მაგ გალობას:

нек-рых (гл. обр. греческих) исследователей

© :მეგობარი: