ტელეგონია, ანუ ქორწინების საიდუმლოს მნიშვნელობა, აი რაა პარამეტრები

[მნათე]

ისე შეხედეთ აბა? უკომენტაროდ გთავაზობთ

ეძღვნება კანუდოსელს

ტელეგონია, ანუ ქორწინების საიდუმლოს მნიშვნელობა


ადამიანისს ფიზიოლოგიის შემსწავლელ მეცნიერებაში საიდუმლოდ მიჩნეული თემის ამსახველი ისტორია დაახლოებით 150 წლის წინათ დაიწყო. მაშინ ძირითად გამწევ ძალას ჩვეულებრივი ცხენი წარმოადგენდა. ცხენსაშენებში არ წყდებოდა აქტიური მუშაობა ჩორთმავალი და ტვირთმზიდავი ჯიშების გამოსაყვანად. „რა მოხდება, ზებრა რომ შევაჯვაროთ ცხენს?“ – მოიფიქრა ვიღაცამ. „ძალზე მაცდური პერსპექტივაა!“ აიტაცეს მსწარფლ და მოკლე ხანში კიდეც გახურდა მუშაობა ამ მიმართულებით. მომავალი „ზებრა-ცხენების“ დედებად, რა თქმა უნდა, შეარჩიეს საუკეთესო ჯიშის ფაშატები, მამებად – ზებრები. ჩაატარეს შებრუნებული ექსპერიმენტიც. მრავალი მცდელობის მიუხედავად ჩასახვა არცერთ შემთხვევაში არ განხორციელდა. უცნაური აქ არც არფერი მომხდარა, თუმც მაშინდელმა მსოფლიომ არ უწყოდა ქრომოსომული შეუთავსებლობის შესახებ. ამგვარი ფუჭი ცდები ცხენსაშენებში მობეზრდათ და მალევე შეწვიტეს კიდეც. ამ წარუმატებლობას არც არავინ გაიხსენებდა, რომ არა საოცარი შემთხვევა – ზებრებთან დადაგრილებულმა ფაშატებმა, რამდენიმე წლის შემდეგ, მოულოდნელად ზოლიანი კვიცების შობა დაიწყეს. ნეტავ, რა მოხდა? მამრიც და მდედრიც ჯიშიანი, წმინდა სისხლის მქონე ცხენებია, კვიცები კი – ზოლიანები, ზებრების მსგავსად. კი, მაგრამ ზებრებთან ფაშატები რამდენიმე წლის წინ დაგრილდნენ და ჩასახვაც არ მომხდარა. ახლა ჩვეულებრივ, ცხენთაშორის შეჯვარებამ ასეთი უცნაური შედეგი გამოიღო. სამეცნიერო მსოფლიო ამ ფაქტმა ერთობ გააოგნა. ამ მოვლენას ტელეგონია უწოდეს.

დაიწყო ცდები სხვა ცხოველებზეც. ტელეგონიის ფენომენი მათშიც გამოვლინდა. ამან კიდევ უკეთ დაადასტურა ტელეგონიის, როგორც ფაქტის არსებობა. სამწუხაროდ, მეცნიერული ახსნა ამისა არ არსებობს, უბრალო მიზეზის გამო, იდუმალმა ძალებმა აიძულეს მეცნიერები, შეეწყვიტათ ექსპერიმენტები, ხოლო შედეგები გასაიდუმლდა. ჩვენ შეგვიძლია დავასახელოთ ტელეგონიის მხოლოდ ორი მკვლევარი – დარვინის თანამედროვე პროფესორი ფლინტი და ფელიქს ლედანტეკი. ამ უკანასკნელმა დატოვა წიგნი: „ინდივიდი, ევოლუცია, მემკვიდრეობითობა და ნეოდარვინისტები“ (M. 1899 г.). ზემოთმოყვანილი ინფორმაცია, ამჟ მად გასაიდუმლოებული მეცნიერების პირველი ნაბიჯების შესახებ, ჩვენ ამ წიგნის 27-ე თავიდან მოვიტანეთ. ამ თავს ასეც ჰქვია - „ტელეგონია, ანუ პირველი მამრის გავლენა“ (გვ. 244).

პრაქტიკოს-სპეციალისტთაგან მხოლოდ კინოლოგები არ გაუკვირვებია აღნიშნულ აღმოჩენას. მათთვის ხომ კარგად იყო ცნობილი, თუ რა შედეგი შეიძლება მოჰყვეს ჯიშიანი ძუ ძაღლის უჯიშო, ეზოს ძაღლთან შეჯვარებას. არა აქვს არავითარი მნიშვნელობა, ნაყოფიერი იქნება თუ არა მათი კავშირი, რამეთუ იგივე ძუ შემდგომში ჯიშიანი ძაღლისგანაც ვერ მოგვცემს ჯიშიან შთამომავლობას. ეს ფაქტი ყველა მოყვარული და პროფესიონალი კინოლოგისთვისაა ცნობილი.

XIX საუკუნის მეორე ნახევარში ფლინტისა და ლედანტეკის მიერ გაოცებული მათი თანამედროვენი ფიზიოლოგებს ერთადერთი კითხვით შეუჩნდნენ: „შეიძლება თუ არა ტელეგონიის ეფექტის ადამიანზე გავრცელება?“ ინტერესმოჭარბებულ მეცნიერებს მეტი წაქეზება არც სჭირდებოდათ. დაიწყო ინტენსიური ფიზიოლოგიური, ანთროპოლოგიური, სოციოლოგიურ-სტატისტიკური გამოკვლევები, ცდებიც კი, რამდენადაც ამის შესაძლებლობა არსებობდა. მიუკერძოებელმა მეცნიერებამ სულ მალე განაცხადა: „დიახ, ტელეგონიის ეფექტი ადამიანებზეც ვრცელდება და უფრო აშკარად გამოხატული ფორმითაც კი, ვიდრე ამას ადგილი აქვს ცხოვლეთა სამყაროში“.

აი, სწორედ ამ დროს დაეშვა საიდუმლოებას ფარდა.

მაგრამ „არაფერია დაფარული, რაც არ გაცხადდეს“ – ჩვენი დღევანდელობის მკაცრი რეალობა მაინც მიიყვანდა მეცნიერებს ამგვარ დასკვნამდე. XX საუკუნეში კომუნიკაციის საშუალებათა განვითარებამ გაახშირა სხვადასხვა რასის ადამიანთა შორის სექსუალური ურთიერთობები. ბრმა უნდა იყო კაცი, რომ ამის შედეგი ვერ დაინახო. რუსეთის ტერიტორიაზე ჩატარებული ყველა მსხვილი კონფერენციის შემდეგ (ფესტივალები, სპორტული ოლიმპიადები და სხვ.) ყოველი ფეხის ნაბიჯზე შეამჩნევდით ნეგროიდული ტიპის ბავშვების მომრავლებას, განსაკუთრებით, მოსკოვსა და ლენინგრადში. ზოგიერთი ქალი თავადაც აღიარებდა, რომ ჰქონდა კავშირი სხვადასხვა რასის წარმომადგენლებთან რამოდენიმე წლის წინათ, მაგრამ ბავშვი საკუთარი ქმრისაგან, რუსისაგან გააჩინა, ის კი აუხსნელი მიზეზების გამო, რატომღაც „დედ-მამას კია არა, არამედ შავკანიან პარტნიორს უფრო ჰგავდა“. იყო შემთხვევა, როდესაც დედის ცოდვების გამო ქალიშვილი დაისაჯა, რამეთუ შვა შავკანიანი ბავშვი, მიუხედავად იმისა, რომ მას კონტაქტი ზანგთან საერთოდ არ ჰქონია.

ჩვენ აქამდე ვსაუბრობდით ადამიანებსა და ცხოველებში მამრის გარეგნული ნიშან-თვისებების გადაცემაზე ტელეგონიის გზით. ხდება თუ არა, ასევე, შინაგანი, ფარული ნიშან-თვისებების გადაცემა?

დიახ, ხდება. და ეს ტელეგონიაში ყველაზე სახიფათო, შეძლება ითქვას, ყველაზე უნიშვნელოვანესი ფაქტორია. თურმე არ არის სულერთი, თუ როგორი პარტნიორი ეყოლება ქალს ქორწინებამდე და ბავშვის გაჩენამდე. სწორედ ამ დასკვნამდე მივიდა მეცნიერება ტელეგონიის შესახებ, როდესაც მას „ტაბუ“ დაადეს, ამ თემაზე დაწერილი წიგნები კი გაანადგურეს.

თავისთავად ჩნდება კითხვა: „მოგზაური ყმაწვილი“ იქნებ ნარკომანი, ლოთი, გენეტიკური მახინჯი, მამათმავალი ან ფსიქიურად დაავადებულიც კი იყო? სწორედ ამ ტიპის ადამიანები აბამენ ხოლმე შემთხვევით, უპასუხისმგებლო კავშირებს. რუსეთში ცხოვრების მართლმადიდებური ცხოვრების წესი თანდათან განიცდის აღორძინებას, „დემოკრატიული“ ზნეობა კი უპასუხისმგებლობასა და უგვან ჩვევებს ეფუძვნება. ამიტომაც ხდება, რომ ფიზიკურად ჯანმრთელი და ნორმალური მშობლები თავიანთ შვილებში ხშირად საკუთარ თავს კი არა, არამედ ჩველი „ნაცნობის“ მახინჯ ნიშან-თვისებებს შეიცნობენ.

ამიტომაც ქადაგებს ყველა რელიგია ერთხმად ზნეობის სიწმინდეს. ამიტომაც სძულდათ სულიერად განვითარებულ ხალხებს მეძავები, სამარცხვინო ბოძზე აკრავდნენ მათ, ქვებით ქოლავდნენ. საინტერესოა ისიც, რომ ტელეგონიის შესახებ ჩვენმა წინაპრებმაც იცოდნენ და მკაცრადაც სჯიდნენ ცოდვილებს.

წმიდა ეკლესიას ქორწინება საიდუმლოს ხარისხში აჰყავს. გვირგვინობის დროს სასძლო და სასიძო მღვდლის და ეკლესიის წინაშე აღიარებენ თავიანთ თავისუფალ ნებას, მარად ინახავდნენ ცოლ-ქმრულ ერთგულებას. ეკლესია მათ სურვილს ადასტურებს და ამ კავშირს აკურთხევს ქრისტესა და ეკლესიის სულიერი კავშირის ხატად.

მექორწინეთათვის გამოიხმობა წმინდა ერთსულოვნება, კურთხეული შობისა და ბავშვების ქრისტიანული აღზრდის მადლი.

ქრისტიანული ქორწინების სიწმინდე მას ნებისმიერ სხვა, ეკლესიის გარეშე აღსრულებული ქორწინებებისაგნ განასხვავებს. ღვთის მადლით, იგი იქცევა „ლოდად“, რომელზეც დაფუძვნდება ოჯახი, ანუ ოჯახური ეკლესია – ეკლესია, თავისი მაცხოვნებელი არსით.

სწორედ ეკლესიურობა ანიჭებს ოჯახს იმ ფრთებს, რომელთა მეშვეობითაც შესაძლებელია ზეცაში აჭრა და ოჯახური ცხოვრების მასაზრდოებელი ღვთისადმი და ურთიერთისადმი მადლმოსილი სიყვარულით აღვსება. ეკლესია უბოძებს მას ბეჭედს, რომელიც ოჯახის „მშვინვიერი სხეულის“ „სულიერ სხეულად“ გარდაქმნა ხელეწიფება.

ა. ივანოვი
Русский Дом / Православие 2000
конференция „Православие и Медицдна“.

http://www.pravoslavie.ru/rusdom/telegonia.htm