მონოზონნი(სამონაზვნო წესით ცხოვრება), რაოდენ დიდი ყოფილა მონაზვნობის პატივი... პარამეტრები

[marine]

„ერთხელ ვიღაც მოგზაური სავანეში მივიდა და ბერობა გადაწყვიტა. მას ჩვილი ბავშვი ჰყავდა. როდესაც პატარა გაიზარდა და ყმაწვილკაცობის ასაკს მიაღწია, ბოროტმა ძალამ შეუტია და მოსვენებას აკარგვინებდა. ბიჭმა მამას მიმართა: „ამქვეყნიურ ცხოვრებას უნდა დავუბრუნდე, ხორციელი ვნების მოთოკვა აღარ შემიძლიაო“. მამამ დააწყნარა შვილი. რამდენიმე ხნის შემდეგ ყმაწვილმა კვლავ შესჩივლა: „გამიშვი, ძალა აღარ მყოფნის ვნების დასამორჩილებლად“. მამამ მიუგო: „მომისმინე, ორმოცი პური და პალმის ტოტები წაიღე, ორმოცი დღე უდაბნოში დასახლდი და იყოს ნება ღვთისა“. შვილი მამას დაემორჩილა. უდაბნოში წავიდა, დრო შრომით გაჰყავდა, პალმის ტოტებისგან კალათებს წნავდა და მშრალი პურით იკვებებოდა. ოცი დღის შემდეგ დაინახა, რომ რაღაც ეშმაკეული მოჩვენება უახლოვდებოდა, იგი შორიახლოს გაჩერდა, ეთიოპიელ ქალს წააგავდა, საკმაოდ შეუხედავი იყო და მყრალი სუნი ასდიოდა. ყმაწვილი ახლოს არ იკარებდა, შორდებოდა და დაღწევას ცდილობდა. აყროლებულმა არსებამ კი მიმართა: „მე ის ვარ, რაც ადამიანებს ასე მომხიბვლელი და ტკბილი ჰგონიათ. შენი მორჩილებისა და ღვაწლის გამო ღმერთმა შენთან საცდუნებლად არ მომიშვა, სამაგიეროდ დაგანახვა, როგორიცა ვარ“. ყმაწვილი უფალს ადიდებდა და ჰმადლობდა. შემდეგ მამასთან დაბრუნდა და უთხრა: „აღარ მინდა აქედან წასვლა, რადგან უფალმა ჩვენებით ეშმაკი და მისი სიმყრალე წარმომიდგინა“. მამისათვის უკვე ყველაფერი ცხადი იყო და შვილს მიუგო: „ჩემთვის რომ დაგეჯერებინა და უდაბნოში ორმოცი დღე დარჩენილიყავი, უფრო მეტს დაინახავდი და გაიგებდი“.

„გსურს მონაზონო, შეიმეცნო, რა არის ქრისტეს მეუფება? გონისმიერად და გამუდმებით ევედრე ქრისტეს საკუთარი გულის სიღრმიდან ტკივილამდე“.

[marine]

„თუ კარგი მორჩილი ვერ გამოხვალ, სჯობია, საერთოდ არ გამხდარიყავი მონაზონი. მძიმე ნათქვამია, მაგრამ სიმართლეა“

/ღირსი ეფრემ კატუნაკელი/

„გსურს, მონაზონო, შენში დამკვიდრებულმა ქრისტემ, მხოლოდშობილმა ძემ და ღვთის სიტყვამ, რომელშიც მუდმივად განისწავლები, გამოგიცხადოს თავისი ზეციური მამა და ღმერთი, რათა იდუმალებით შეიცნო ის? გონისმიერად და გამუდმებით ევედრე ქრისტეს საკუთარი გულის სიღრმიდან ტკივილამდე“.

[marine]

ზრახვები

„ერთი მონაზონი დიდი ხნის განმავლობაში განმარტოებულად ცხოვრობდა, ისე, რომ თავის მოძმეებს ვერ ხედავდა.

კელიაში მყოფ ბერს ზრახვებმა თავი მოაბეზრა და ბერმა მათთან დალაპარაკება გადაწყვიტა: „თავს რატომ არ მანებებთ?“ – „სასწრაფოდ წადი აქედან!“ - უთხრა მოღვაწეს პირველმა ზრახვამ. „სად უნდა წავიდე?“ – „სადაც გსურს, ოღონდ იჩქარე!“ - მიიღო მან პასუხი.

„კი მაგრამ, სად ვიცხოვრო?“ - იკითხა ბერმა. „დაუყოვნებლივ გადადი სხვა კელიაში“ - მბრძანებლური კილოთი მიუთითა მას მეორე ზრახვამ. „რომელ კელიაში გადავიდე?“ – „ნებისმიერში!“ – „არსად თუ არ მიმიღეს, რა ვიღონო?“ - ეჭვი გამოთქვა ბერმა. „მაშინ ადექი და სასწრაფოდ უფსკრულში გადახტი!“ - უბრძანა მას მესამე ზრახვამ.
„უფსკრულში რატომ უნდა გადავხტე?“ – „იმიტომ, რომ აქ აღარ იყო!“ „რატომ გსურთ, რომ აქედან წავიდე?“ – „იმიტომ რომ ვერ გიტანთ!“ - მიუგეს ზრახვებმა ბერს.
„გასაგებია! მაშ სადაც უნდა წავიდე, ვერსად ამიტანთ! - წამოიძახა ბერმა, ამიტომ ისევ აქ, ამ კელიაში დავრჩები!“

/ბერი სვიმეონ ათონელი/

მოხუცი ბერი შეგონება:
„ყურადღებით იყავი, ზრახვებს არ აჰყვე და საღი აზრი არასოდეს მიგატოვებს“.

„გსურს, მონაზონო, რომ შენი აზრები მიმოიქცეოდეს უხილავში, ზეციურსა და სულიერში? გონისმიერად და გამუდმებით ევედრე ქრისტეს საკუთარი გულის სიღრმიდან ტკივილამდე“.

[marine]

„ერთი მონაზონი მიყვებოდა თავის ბერდიდზე:

- მას ლოყაზე ისეთივე ჭრილობა გაეხსნა, როგორიც წმინდა სინკლიტიკიას ჰქონდა. ის არ ხორცდებოდა, მატლით იყო ავსებული და ჩირქი სდიოდა! მაგრამ ბერდიდი არასოდეს დრტვინავდა და ერთხელაც არ დაუკვნესია. „დიდება შენდა ღმერთო, - ამბობდა, - ჩემთვის ასეა საჭირო, რადგან ლოდი ვარ გაუთლელი. და ღვთისგან ჩამოთლა მჭირდება!“

„გსურს, მონაზონო, დაასუსტო მათი ძალები, ვინც ყოველთვის გულდასმით შრომობს, რათა დაასუსტოს შენი სულიერი ძალა და არცხინოს ისინი, ვინც ცდილობს შენს შერცხვენას ზეცის, მიწიერისა და ქვესკნელის არსებათა წინაშე? გონისმიერად და გამუდმებით ევედრე ქრისტეს საკუთარი გულის სიღრმიდან ტკივილამდე“.

[marine]

„მოღვაწე ბერისათვის მოწყენილობა ყველაზე დიდი საცდურია. თუ მონასტერში მყოფი ადამიანი მოწყინებაზე გაიმარჯვებს, ყველა ვნებას დაამარცხებს“

„გსურს, მონაზონო, რომ შენი გონება გაოცდეს იმით, რასაც იხილავს ქრისტეს მადლით, ჩვენი ჭეშმარიტი ღვთისა? ანუ გსურს, მონაზონო, აღფრთოვანდე იმით, რასაც გამოგიცხადებს ქრისტე? გონისმიერად და გამუდმებით ევედრე ქრისტეს საკუთარი გულის სიღრმიდან ტკივილამდე“.

[marine]

„ჰოი, როგორ განისვენებს მოძღვრის სული, როდესაც მას მორჩილი უჯერებს და ემორჩილება! ჰოი, როგორ განისვენებს! ანუ, ამ დროს მოძღვარი გულის სიღრმიდან ლოცავს მორჩილს: „შვილო, ღმერთმა გაკურთხოს“, და ეს ლოცვა მასზე მოქმედებს“.

/ღირსი ეფრემ კატუნაკელი/

„გსურს, მონაზონო, შენი აღთქმის შესაბამისად, იყო ქრისტეს ჭეშმარიტი მონა, რათა ქრისტემ, როგორც შენმა ჭეშმარიტმა მეგობარმა, განუგეშოს ცდუნების დროს? გონისმიერად და გამუდმებით ევედრე ქრისტეს საკუთარი გულის სიღრმიდან ტკივილამდე“.

[marine]

მეუდაბნოე და გრდემლი

„ჭაბუკი ამ წუთისოფელს განუდგა და უდაბნოში წავიდა. შეხედა უკაცრიელ ადგილებს და გაუხარდა: „აი, ნამდვილი უდაბნო! აქ განმარტოებით მყოფი, სიმშვიდისა და სიწმიდის მოპოვებასაც შევძლებ. ამ ადგილას დავსახლდები!“ უეცრად ხედავს, რომ ზეციდან უზარმაზარი რკინის გრდემლი ჩამოდის, ნელ-ნელა მისკენ მიიწევს და სადაცაა გასრესს! „ამ მძიმე რკინის გრდემლს აქ რა ესაქმება? - დაიყვირა ჭაბუკმა, - უწინ ხომ საერთოდ არ არსებობდა?!“ ამ დროს ზეციდან ხმა შემოესმა: „ამ გრდემლის წნეხის ქვეშ ყოფნა მოგიწევს დღე და ღამე, რათა სიწმიდე მოიპოვო. თორემ განმარტოებით, სიმშვიდეში მყოფი ამას ვერ მოახერხებ!“

/ბერი სვიმეონ ათონელი/

მოხუცი ბერის შეგონება:
„ის ვინც ამ წუთისოფლიდან ერთად, საკუთარ თავსაც განუდგება, ჭეშმარიტ სიმშვიდეს იგემებს“.

„გსურს, მონაზონო, რომ არა მხოლოდ გარეგნულად ჩანდე ეშმაკისათვის საშიში და საშინელი, არამედ მართლაც ასეთი იყო? გონისმიერად და გამუდმებით ევედრე ქრისტეს საკუთარი გულის სიღრმიდან ტკივილამდე“.

[marine]

„მწუხარებასა და განსაცდელში დიდი მოთმინება აჩვენა სულით ძლიერმა და სათნოებებში განმტკიცებულმა მამა იერონიმე სიმონ-პეტრელმა. მონასტრიდან უსამართლოდ გაძევებული, ყუთლუმუშის მონასტერში ჯორის მწყემსი გახდა. იქიდან კავსოკალივში გადაბარგდა და ერთ პატარა კალივაში დასახლდა, რომელსაც ნახშირის შესანახ ფარდულად იყენებდნენ! იქიდანაც გააძევეს და წმინდა ხარლამპე თესალონიკელის კელიაში მივიდა (მისი მონასტრის მეტოქიონი). მიუხედავად მრავალი განსაცელისა, მამა იერონიმე არ წყვეტდა ლოცვას თავისი მაბრალობლებისა და ცილისმწამებლებისათვის“.

„გსურს, მონაზონო, დემონთა მცველებს შორის გავლისას (ანუ იქ, სადაც დემონები მცირე ბრძოლებს იგებენ და ადგენენ თავიანთ მრავალრიცხოვან ალაფს), დაადგინო შენი ალაფი და ბრწყინვალე გამარჯვების სიმბოლოები? გონისმიერად და გამუდმებით ევედრე ქრისტეს საკუთარი გულის სიღრმიდან ტკივილამდე“.

[marine]

„ნაყროვანება, ზომაზე მეტად ჭამა-სმა, აიძულებს მონაზონს, კანონი დაარღვიოს, ხოლო დიდებისმოყვარეობა - სხვა ადამიანისგან პატივისა და დიდების მისაღებად სათნოებების კეთებას“.

„გსურს, მონაზონო, გახდე დედა და ძმა ქრისტესი, რომელიც ამბობს: „დედა ჩემი და ჩემი ძმები ისინი არიან, რომელნი ისმენენ ღმრთის სიტყვას და ასრულებენ მათ“, ანუ გსურს, რომ შენს გულში ჩასახლდეს ქრისტე, არა ხორციელი სახით, არამედ სულიერით და, რომ შენ გახდე დედა და ძმა ქრისტესი? გსურს, რომ მაინც შეიმეცნო ის, თუ როგორ გახდი დედა და ძმა ქრისტესი? გონისმიერად და გამუდმებით ევედრე ქრისტეს საკუთარი გულის სიღრმიდან ტკივილამდე“.

[marine]

“ცოტა იქით ანთებული ლამპარი სუსტი შუქით ანათებდა დიპტიქს, წმინდა ჭურჭელს, თეთრ შესამოსელსა და ბერის [ღირსი ეფრემ კატუნაკელი] მადლიან, მოვარდისფრო, კაშკაშა, თითქოს ბიზანტიურ ხატს მიმსგავსებულ სახეს”

“გსურს, მონაზონო, როდესაც უეცრად და მოულოდნელად შედიხარ სატანის შესაკრებლის შუაგულში, სადაც დემონთა მეთაურები არიან, ისე მაგრამ სცემო მათ უფლის კვერთხით, რომ დემონთა ეს თაოსნები ჩუმად ვერ ითმენდნენ ძლიერ ტკივილს და შექმნან დიდი ტირილი და განუზომელი გოდება თავიანთი უბედურების გამო? გსურს კი, ეს გარდაუვლად დაემართოთ დემონებს, შენს მტრებს? გონისმიერად და გამუდმებით ევედრე ქრისტეს საკუთარი გულის სიღრმიდან ტკივილამდე“.

[marine]

მორჩილი და შეჭამანდი

„ბერი და მორჩილი შეჭამანდს შეექცეოდნენ. მორჩილმა მარილი აიღო და თავის ულუფას დაამატა. შემდეგ დაფიქრდა და მარილი ბერის თეფშსაც მოაყარა. შემდეგ კი ჰკითხა: „მამაო, შეჭამანდში მარილი ჩაგიმატო?“ – „არა, შვილო, საკმარისია, გმადლობ“, - უპასუხა ბერმა. – „მე ხომ კერძში უკვე ჩაგიყარე მარილი, მამაო, მაპატიე!“ - უთხრა მორჩილმა. „მაშ, ახლა რატომ მეკითხები, შვილო?“ – „აკი თავად მეუბნები, რომ ყველაფერი გკითხო!“ - მიუგო მორჩილმა“

/ბერი სვიმეონ ათონელი/

მოხუცი ბერის შეგონება:
„ისწავლე მორჩილება საქმით და არა მხოლოდ სიტყვით“.

„გსურს, მონაზონო, შეიმეცნო, რომ ქრისტე კეთილი, მშვიდი, სულგრძელი და ტკბილია თავისი მეგობრებისთვის? გონისმიერად და გამუდმებით ევედრე ქრისტეს საკუთარი გულის სიღრმიდან ტკივილამდე“.

[marine]

“მორჩილო მონაზონო, უწყვეტად დაკავდი გონისმიერი ლოცვის სულიერი საქმით შენი გულის სიღრიდან, ვიდრე შენი გული ლოცვად არ იქცევა იმ რკინის მსგავსად, რომელიც ცეცხლში იწვის და მას ემსგავსება. ასევე განაგრძე გულითადი ლოცვა, სანამ ჭრილობა არ წაროიქმნება შენში იქ, სადაც წარმოითქმება ლოცვა. ამ ჭრილობას, რომელსაც შენ ლოცვითი იძულებით, საკუთარი სურვილით იღებ შენში, ღმერთია მოწმე, რომ იგი შენთვის გახდება სულიერი წყარო საღვთო მოწყალებისა, რომლისგანაც იგი მარადჟამს, როდესაც არ უნდა ისურვო, გადმოედინება ყოველგვარი ძალდატანების გარეშე. როდესაც ქრისტეს მადლით მიაღწევ ასეთ სულიერ მდგომარეობას, მაშინ საიდუმლოდ იგემებ უფლის მადლს. წინასწარმეტყველი ამბობს: „განიცადეთ და ნახავთ, რომ კარგია უფალი“ (ფს. 33,9). ფარულად მგემებელს აშკარად ესმის, რომ მისი უფალი იესო ქრისტე, რომლის მიერაც განისწავლება, ყოველგვარ სიტკბოებას აღემატება“.


„გსურს, მონაზონო, რომ სიძვის დემონი შენგან გაქცევისას ნაკუწებად დაიმსხვრეს? გონისმიერად და გამუდმებით ევედრე ქრისტეს საკუთარი გულის სიღრმიდან ტკივილამდე“.

[marine]

“თუ ვინმე შენიშნავს, რომ ადვილად სძლევს ქედმაღლობას და სიფიცხეს, ცბიერებას და თვალთმაქცობას და ისურვებს, რომ მათ წინააღმდეგ სიმშვიდისა და ურისხველობის ორლესული მახვილი გამოიყენოს, მან თანაცხოვრებულ ძმათა მონასტერს მიმართოს და იქ, როგორც სამკურნალო სახლში - ისე შევიდეს, თანაც ყველაზე მკაცრი მონასტერი ამოირჩიოს, თუკი ნამდვილად სურს, რომ ამ ვნებათაგან საბოლოოდ გათავისუფლდეს. რათა იქ ძმათაგან მოწევნული გინებისა და შეურაცხყოფის, სულიერი თუ ხორციელი გვემის დათმენით საკუთარი სულის შესამოსელი განიწმინდოს ამ სიბილწისგან“.

/ღირსი იოანე კიბისაღმწერელი/

„გსურს, მონაზონო, დაამსხვრიო აღქმადი, უხილავი და ცბიერი ამალეკი, ანუ ეშმაკი, და მოსპო იგი? გონისმიერად და გამუდმებით ევედრე ქრისტეს საკუთარი გულის სიღრმიდან ტკივილამდე“.

[marine]

„ზოგიერთ საკვებს ძნელად ინელებს ადამიანის ორგანიზმი და ხორციელ აღგზნებას იწვევს. მონასტერში მოღვაწე ბერმა პირველ რიგში სწორედ ასეთ საკვებზე უნდა თქვას უარი, რათა სხეულის მარტივად მართვა და დამორჩილება შეძლოს“.

„გსურს, მონაზონო, სხეულით ადამიანებთან იყო მიწაზე, სულით კი ღვთის ანგელოზებთან ერთად, ზეცაში, ანუ ანგელოზების მსგავსად, ადიდებდე მას უწყევტად? გონისმიერად და გამუდმებით ევედრე ქრისტეს საკუთარი გულის სიღრმიდან ტკივილამდე“.

[marine]

„1980 წელი იდგა. იმხანად მცხეთის სასულიერო სემინარიაში ვსწავლობდი პირველ კურსზე და ის-ის იყო, რაც მამა გაბრიელი [აღმსარებელი და სალოსი] გავიცანი. უმეტესად მას მოყვასთან თბილად მოსაუბრეს ვხედავდი, და მეც ვცდილობდი ლექციების შემდეგ, როცა ბერი გაბრიელი განმარტოებით იყო თავის პატარა, ფიცრულ სენაკში, ჩემთვის საინტერესო სულიერ საკითხებზე მისთვის კითხვები დამესვა, რანიც უმეტესად ეხებოდა უხილავ ბრძოლებსა და ბერ-მონაზვნურ ცხოვრებას. მაგრამ იყო პერიოდები, როდესაც იგი სკვნილით ხელში მოწყენილი იჯდა სენაკის წინ და არავის იღებდა, ან სულაც იკეტებოდა გამოუსვლელად სენაკში ერთი-ორი კვირისა და ზოგჯერ უფრო მეტი ხნის განმავლობაში.

ერხელაც საშუალება მოვიხელთე და საღამოჟამს სენაკის წინ მჯდომ ბერს მორიდებით დავეკითხე: ბოდიშს ვიხდი, მამაო, ზოგჯერ ვხედავ, რომ დიდი ხნის განმავლობაში სენაკში ხართ გამოკეტილი და არავის იღებთ, თქვენთან საუბრის მოსურნე კი ბევრი მოდის, მათ შორის მეც, მაგრამ უპასუხოდ და უნუგეშოდ რჩებიან... ან რა გაძლებინებთ სენაკში განმარტოებულს ამდენი ხნით? მონაზვნებს დავეკითხე და აღმოჩნდა, რომ განმარტოებისას საზრდელ-სასმელს თურმე სულაც არ იღებთ.

ბერმა თავდაპირველად მკაცრად შემომხედა, შემდეგ ღიმით ოდნავ გაეპო ბაგე და მიპასუხა:

- არის, შვილო არჩილ, პერიოდები, როდესაც ადამიანს, და მათ შორის ბერსაც, განსაკუთრებულად უძლიერდება შინაგანი ბრძოლები, ვნება მძლავრობს მასში, ცდილობს დასცეს მოღვაწე, ამას თუ მოახერხებს, ამის შემდგომ სასოწარკვეთილებაში ჩააგდოს და ბოლოს დაღუპოს კიდეც. ბერის მასწავლებელი და მკურნალი საუკეთესო კი სენაკია. თუნდა ჭამე, სვი, დაიძინე, - ოღონდ სენაკი არ დატოვო, გვასწავლიან ძველი მამები.

- მაგრამ რომ შესცდე და ცოდვით დაეცე, მაშინ? - დავეკითხე სულმოუთქმელად.

ბერმა ამის პასუხად ასეთი რამ მომითხრო: „ერთ უდაბნოში განდეგილი ბერი ცხოვრობდა, ბარე რამდენიმე ათეული წელი. საშინლად ებრძოდა სიძვის ეშმაკი და თავს არ ანებებდა. ერთხელაც განხურვებაში ჩავარდნილმა ბერმა ვეღარ დაითმინა მისი შემოტევა და უახლოეს დაბაში ერთ მეძავთან დაეცა. უკან წამოსულს ბოროტმა სულმა გულში საუბარი გაუბა: ამდენი ხნის ნაღვაწი ერთ ღამეში დაკარგე, რაღა აზრი აქვს შენს სენაკში უკან დაბრუნებას. წადი ერში, იქაური სიამოვნებანი მაინც არ დაგეკარგოს.
ამით ცდილობდა ეშმაკი ბერისთვის მთლად მოეკლა სინანული და სასოწარკვეთილებით დაეღუპა.

მიხვდა მეუდაბნოე ბოროტის ხრიკებს და გულამოსკვნით შესძახა: „შევცოდე? ჩემი ღმერთის წინაშე შევცოდე, ღმერთი ჩემი კი იღებს მონანულებს, რა ხელი გაქვს ჩემთან, სულო ბოროტო?!“

სენაკში მისული ბერი დაემხო წმინდა ხატების წინაშე და მწარედ ატირდა ჩადენილ ცოდვაზე. სამი დღე და ღამე ასე იყო ბერი დამხობილი და შენდობას ევედრებოდა უფალ ღმერთს, ისე რომ საჭმელ-სასმელიც კი არ გახსენებია, თითქოს სხეულიც აღარ ახსოვდაო“.

- აპატია ღმერთმა? - დავეკითხე შიშნეულად მამა გაბრიელს.

- აპატია, ჩემო კეთილო, აპატია: ღმერთი ჩვენი მწყალობელ არს და კაცთმოყვარე! - მომიგო გაბრიელ ბერმა და კვლავ გააგრძელა თხრობა: „მესამე დღეს ხატებთან დამხობილ ბერს უფლის ანგელოსი გამოეცხადა და ნუგეშად ამცნო, მოგიტევაო ღმერთმა ცოდვა. რითი მივხვდები, რომ მომიტევა დიდად შემცოდეს? - დაეკითხა მეუდაბნოე. ანგელოსმა ხელი მოჰკიდა ბერს, წამოაყენა, დალოცა და უთხრა: ნიშნად მოტევებისა, გეძლევა ღვთისგან მადლი საკვირველთმოქმედებისაო. იმ დღიდან ბერი დაუბრუნდა თავის ღვაწლს და წმინდა ცხოვრებითა და სასწაულთმოქმედებით განადიდა უფალი ჩვენი“.

- ხედავ, შვილო, რა ძალა ჰქონია იმედიან სინანულს? მეც ჩემი წილი ომი მაქვს მოსაგები; ამ ბრძოლაში კი სინანული და სკვნილია ბერის მახვილი. იესუს ლოცვაში უფლის განდიდებაცაა და მლოცველის სინანულიც. გარდა ამისა, ბერ-მონაზონი უმიზეზოდ არ უნდა სტოვებდეს თავის სენაკსა, - ეს მისთვის ზღუდეა საცთურების წინააღმდეგ. - დაასრულა მამა გაბრიელმა საუბარი, დამემშვიდობა, შეტრიალდა სენაკში და შიგნიდან კარი ჩარაზა.

როგორღაც ერთ-ერთ ჩემს სულიერ შვილთან* საუბარში უთქვამს: ბოლოს თქვენი მოძღვარიც ჩემსავით იქნებაო. რა იგულისხმა მამა გაბრიელმა - თავის მოღვაწეობის ხასიათი თუ მონოზვნად აღკვეცა, არ დაუზუსტებია, - უფალმა უწყის“.

/დეკანოზი არჩილ მინდიაშვილი/

*მამა გაბრიელმა ამ მორწმუნეს მონაზვნობა უწინასწარმეტყველა, რაც რამდენიმე ხნის შემდეგ ახდა კიდეც.


„გსურს, მონაზონო, ქვემოთ იმზირებოდე და ზეციურზე ფიქრობდე? გონისმიერად და გამუდმებით ევედრე ქრისტეს საკუთარი გულის სიღრმიდან ტკივილამდე“.

[marine]

ერთადერთი სურვილი

„მოხუცი ბერი სხვა ბერებს მიმართავდა: „ჩემი ერთადერთი სურვილია - ამ ადგილას დამკრძალოთ. აქ აღვიკვეცე ბერად, აქ გავატარე მთელი ჩემი ცხოვრება და ამიტომ მინდა, ჩემი სხეულიც ამ მიწას მევაბარო...“ - ერთმა მსმენელმა შენიშნა: „კარგად ბრძანე, მამაო! ოღონდ სულს აქ ნუ დაიმარხავ“.

/ბერი სვიმეონ ათონელი/

მოხუცი ბერის შეგონება:
„ზეციურ განსასვენებელში დაიმარხე, მიწიერში ისედაც დაგმარხავენ“.


„გსურს, მონაზონო, რომ შენს სულს უფლის სულისგან ეცეს ნუგეში, რომ ვერანაირმა ხორციელმა, უხილავმა და ხილულმა არსებამ ვერ შეძლოს შენი დაშორება ქრისტესგან? გონისმიერად და გამუდმებით ევედრე ქრისტეს საკუთარი გულის სიღრმიდან ტკივილამდე“.

[marine]

„ო, მონაზონო, შენი საღვთო და ნათელი ცრემლებით რომ მოღვაწეობ! როდესაც ამ მაცხოვნებელი და წმინდა ცრემლის გარეშე დარჩები, გონება კი დაგიბინდდება და დაგიბრმავდება, უგრძნობლობის რაღაც მკვრივი ნისლი დაფარავს რა, შენს სულში რომ იღვრება და გონება წყვდიადსა და სიკვდილის პალატებში გამოუკეტავს, როდესაც გეუბნები, რომ ეს მოხდება შენს თავს, ნუ ეძებ შენი სულის განკურნებას, ნურც სხვა საშუალებას, რომლის შემწეობითაც შეძლებდი გონებიდან უგრძნობლობის ამ მკვრივი ნისლის მოცილებას და შენი დატყვევებული გონების გათავისუფლებას სულიერი სიბრმავის მარწუხებიდან, არამედ მთელი ძალით ეძებე დაკარგული ცრემლები, ვინაიდან მხოლოდ ცრემლებს შეუძლია შენი გონების განათება, სულის გაბრწყინება, გულის გაცოცხლება, საღვთო საქმიანობით მისი გათბობა და სხეულის დამორჩილება სულის სურვილებისადმი“.

„გსურს, მონაზონო, დასცინო ეშმაკს სიცრუის ქსელს და გათელო მისი ცბიერება თიხასავით? გონისმიერად და გამუდმებით ევედრე ქრისტეს საკუთარი გულის სიღრმიდან ტკივილამდე“.

[marine]

„კუნძულ კალიმნოსიელი წმინდა საბა მთაწმინდელი იყო, იგი სულიერად იშვა წმინდა ანას სკიტში. მეტად უპოვარი გახლდათ და ხელში ფულის აღებაც კი არ უნდოდა ხოლმე“.

„გსურს, მონაზონო, რათა ქრისტე ჯვარს ეცვას შენს გულში, შენ ჯვარს ეცვა ქვეყნისთვის და ქვეყანა - შენთვის, წმინდა პავლეს მიხედვით, რომელიც ამბობს: „ქვეყანა ჯვარცმულია ჩემთვის, მე კი - ქვეყნისთვის“? გონისმიერად და გამუდმებით ევედრე ქრისტეს საკუთარი გულის სიღრმიდან ტკივილამდე“.

[marine]

„მონაზონმა საკუთარი ხორცის ნებაზე არ უნდა იაროს, არამედ პირიქით - ხორციელი ვნებები და მოთხოვნილებანი უნდა დააცხროს“

„გსურს, მონაზონო, გაიარო ეშმაკის ბადეში და მასში არ გაიხლართო, მსგავსად ჩიტისა, რომელიც ზეცაში დაფრინავს, შენ მიერ მიწაზე დაგებულ მახეთა ზემოთ? გონისმიერად და გამუდმებით ევედრე ქრისტეს საკუთარი გულის სიღრმიდან ტკივილამდე“.

[marine]

„როდესაც ბერი მტერს ებრძვის, ხოლო ბერს კი - მორჩილი, მთელი საძმო ზარალდება“.


„გსურს, მონაზონო, რომ ყველგან მყოფი ქრისტე, ჭეშმარიტი ღმერთი ჩვენი, რომელშიც მუდმივად განისწავლები, გამოუთქმელად განუგეშებდეს ყოველგვარ მწუხარებაში და ჩუმად და კეთილგანწყობილად გეწვიოს მისი მადლი? გონისმიერად და გამუდმებით ევედრე ქრისტეს საკუთარი გულის სიღრმიდან ტკივილამდე“.