მონოზონნი(სამონაზვნო წესით ცხოვრება), რაოდენ დიდი ყოფილა მონაზვნობის პატივი... პარამეტრები

[marine]

"- მონაზვნად აღკვეცის დროს იბადება ახალი ადამიანი. მიეტევება თუ არა მას განვლილი ცხოვრების მანძილზე ჩადენილი ყველა ცოდვა?

- ზრდასრულმა ადამიანმა, ვიდრე ნათელს იღებს, აუცილებლად უნდა გაიაროს კატეხიზაცია. კატეხიზაციის პერიოდში იგი უნდა ამბობდეს აღსარებას და ინანიებდეს განვლილი ცხოვრების მანძილზე ჩადენილ ცოდვებს. ნათლობის დროს მას ის ცოდვები მიეტევება, რომლებიც მოძღვრის წინაშე წარმოუთქვამს. ასევე მონაზვნად აღკვეცის დროს ადამიანს მიეტევება ყველა ის ცოდვა, რომლებიც მას მანამდე აღსარებაში უღიარებია. ის ძველი ადამიანი, რომელმაც ეს ცოდვები ჩაიდინა, კვდება და იბადება ახალი, რომელსაც ამის დასტურად ახალ სახელს (რომელიმე დიდი წმინდანის სახელს) არქმევენ."

[marine]

„რა სიმბოლური დატვირთვა აქვს აღკვეცის დროს თმის შეკვეცას, მაკრატლის სამჯერ გადაგდებას აღსაკვეცისათვის და შემდეგ მის მოტანას?

- მაკრატელი ადამიანის ამქვეყნიურ საქმიანობას, ხელსაქმეს უკავშირდება. მისი გადაგდებით მოძღვარი კიდევ ერთხელ შეახსენებს აღსაკვეცს, რომ იგი შორდება ამქვეყნიურ ცხოვრებას. აღსაკვეცმა მაკრატელი უკან უნდა დააბრუნოს.

წმინდა მამები ამბობენ, რომ ეს ის ეტაპია, როდესაც იგი უკანასკნელად უნდა დაფიქრდეს, დარჩეს თუ არა მონასტერში. თუ მაკრატელს აღარ დააბრუნებს, ეს ნიშნავს, რომ მან უარი თქვა მონაზვნობაზე და მას შეუძლია, უკან, ერში დაბრუნდეს, მაგრამ თუ სამივეჯერ დააბრუნა, ის მონასტერში რჩება და ამ მაკრატლით თმას კვეცენ, რაც იმის მაუწყებელია, რომ მაცხოვარმა იგი დანიშნა, თავისი ბეჭედი დაადო".

[marine]

"- აღკვეცის დროს საგანგებო ლოცვები იკითხება. აგრეთვე იკითხება საკითხავი სამოციქულოდან და სახარებიდან. რა შინაარსის გამომხატველია ეს საკითხავები?

- ამ ლოცვებით აღმკვეცელი აღსაკვეცს შეახსენებს: ძალას არავინ გატანს, ეს გზა შენი ნებით აირჩიე და თუ აირჩიე, მაშინ კეთილი ინებე და კეთილად ემსახურე შენს საქმესო. სამოციქულოს საკითხავში კი ნათქვამია, რომ აქ ბრძოლა მიმდინარეობს არა ხილულ, არამედ უხილავ მტერთან, რომელიც, ადამიდან მოყოლებული, ებრძვის ადამიანს.

ლოცვებში აღმკვეცელი შესთხოვს უფალს, მოხედოს და შეეწიოს ახალშემომატებულ ძმას ან დას."

[marine]

"- აღკვეცის დროს მონაზონს შემოსავენ მანტიით, კუნკულ-ბარტყულით, სანდლებით; აძლევენ სარტყელს, საბეჭურს, სკვნილს, სანთელს. რა სიმბოლური მნიშვნელობა აქვს თითოეულ მათგანს და როგორ უნდა მოეპყრას მათ მონაზონი?

- საბეჭური ტილოზე ამოქარგული ჯვარია. აქვეა გამოსახული ჯვარცმის ელემენტები: ლურსმანი, ჩაქუჩი, მამალი, რომელმაც პეტრე მოციქულს მაცხოვრის სამგზის უარყოფა ამცნო. და რაც მთავარია, საბეჭურზე ამოქარგულია სიტყვები: "საწერტელნი უფლისა ჩემისა იესო ქრისტესნი ბეჭთა ჩემთა ზედა მიტვირთავს". ეს ნიშნავს, რომ მონაზონი ნებით იტვირთავს ვნებას, რომელიც მაცხოვარმა ჯვარზე განიცადა. საბეჭურს მონაზონი მთელი სიცოცხლე ატარებს.

მანტია ერთგვარი სუდარაა, რომელიც გამუდმებით შეახსენებს მონაზონს, რომ ის ამ სოფლისთვის მკვდარია. ამავე მანტიაში წარიგრაგნება მონაზონი, როდესაც გარდაიცვლება. კუნკულ-ბარტყულიც კუბოს განასახიერებს. ადრე მონაზონს მანტიაში წარგრაგნილს, კუნკულ-ბარტყულით, კუბოს გარეშე კრძალავდნენ აკლდამაში.

სანდლები მონაზონს ეძლევა "ჭეშმარიტების გზაზე წარსამართებლად". სკვნილი მონაზვნის ბეჭედია. როგორც სასიძო - პატარძალს, ასევე ნიშნავს უფალი თავისი ბეჭდით მონაზონს, ოღონდ ეს სულიერი ქორწინებაა. სკვნილზე მონაზონი იესოს ლოცვას ამბობს.

როდესაც მონაზონს სანთელს აძლევენ, ასეთ სიტყვებს ეუბნებიან: "ჰრქუა უფალმან, ესრეთ ბრწყინავდინ ნათელი თქვენი წინაშე კაცთა, რათა იხილონ საქმენი თქვენნი კეთილნი და ადიდებდენ მამასა თქვენსა ზეცათასა". სანთელი სიმბოლურად ადამიანის წვას განასახიერებს. როგორც სანთელი იწვის, ასევე უნდა იწვოდეს მონაზონი ღვთის სიყვარულში.

როდესაც ჯვარს აწვდიან, იკითხება შემდეგი სიტყვები: "თქუა უფალმან, უკეთუ უნდეს ვინმეს შემოდგომა ჩემი, უარყავნ თავი თვისი, აღიღე ჯვარი და შემომიდეგ მე". ჯვრის ტვირთვა ქრისტეს გზაზე შედგომას ნიშნავს."

[marine]

"- ზოგიერთი მონაზონი განსაკუთრებულ ღვაწლს იდებს თავს...

- თითოეული მონაზონი დიდი მარხვის დროს რაღაც ღვაწლს იღებს, რომელიც არასოდეს არავის უნდა გაუმხილოს. მაგალითად, უწმინდესი ეფრემ II (სიდამონიძე) ატარებდა რკინის საბეჭურს, რომელიც რკინისავე ჯვარზე ჯაჭვით იყო დამაგრებული და მას თეთრი პერანგით ფარავდა. ერთხელ, მუშაობისას, უწმინდეს ეფრემს პერანგი დაუსველდა, ჟანგი პერანგზე გადავიდა და ამით გაცხადდა მისი ღვაწლი. შემდეგ მან ეს ღვაწლი შეწყვიტა."

[marine]

"- აუცილებელია თუ არა, მონაზონი მუდმივად მონასტერში ცხოვრობდეს?

- თუ მონაზონს აქვს ქალაქში ყოფნის ლოცვა-კურთხევა და შესაბამისი მორჩილება, ქალაქში უნდა იყოს, სხვა შემთხვევაში კი, რა თქმა უნდა, მონასტერში ყოფნა ევალება."

[marine]

„ერთი მონაზონი გათხოვდა და მერე ოლღას მონასტერს ეწვია. დედა ანგელინამ ის თავის კელიაში მიიღო. დედაკაცმა უთხრა: - სულ ვნანობ, რაც ჩავიდინეო. იღუმენიამ უპასუხა: - რომ ინანიებდე, მონასტერში დაბრუნდებოდი, თუნდაც შიშველი ფეხებით მინის ნამსხვრევებდაფენილ გზაზე მოგწეოდა გამოქცევაო.

ერთხელ ამ დედაკაცმა ისევ ჰკითხა იღუმენიას, გეჯავრებიო? მან უპასუხა: - მე არ მეჯავრება ღვთის ქმნილება, მაგრამ ეშმაკს, რომელმაც გაცდუნა, იმას კი სძულხარ და დაგცინისო.“

[marine]

"- სამწუხაროდ, ოჯახში გაუსაძლისი მდგომარეობა მაქვს. ხანდახან თავის მოკვლასაც ვფიქრობ. ჩემი აზრით, მეტი გამოსავალი არ მაქვს, მინდა, ეკლესიაში წავიდე და მონაზვნად აღვიკვეცო. თქვენ რას მირჩევთ?

- რაც უნდა გაუსაძლისი მდგომარეობა გქონდეთ, მონაზვნად წასვლა გამოსავალი არ არის. ეს არ არის ცხელ გულზე მისაღები გადაწყვეტილება. მონაზვნობას სჭირდება შემზადება, თავდაპირველად ეკლესიაში სიარული, ქრისტიანულად ცხოვრება. მცირე ხნით მონასტერში წასვლაც. ამით გამოცდით საკუთარ თავს, რამდენად შესძლებთ ასეთ ცხოვრებას. ხოლო, ხართ თუ არა მზად მონაზვნობისთვის, დრო გიჩვენებთ".

[marine]

"- რა მოეთხოვება მონაზონს დიდ სქემაში აღკვეცისას?

- დიდ სქემაში აღკვეცისას მონაზონი იმავე აღთქმას დებს, რასაც მცირე სქემაში აღკვეცისას."

[marine]

"წმინდა მამა, არქიმანდრიტი ეფრემ ფილოთეველი წიგნში, "სულიერ შვილებს - მონაზვნობის შესახებ", წერს: - "ჩემო კურთხეულო შვილებო, გააცნობიერეთ უფლის მიერ მომადლებული ნიჭი - გახდეთ მისი სასძლოები. ამიტომ განუზომელი სიმდაბლით მოდით, მიუძღვენით სული ტკბილ იესოს და გულწრფელი სიყვარულით აღუთქვით, რომ სიკვდილამდე მისი სიყვარულის ერთგულნი დარჩებით...

ეს წმინდა თავის მიძღვნა ღვარძლიან ეშმაკს გააშმაგებს და თქვენ წინააღმდეგ ბრძოლაში ჩააბამს. თქვენ ნუ შეშინდებით, რადგან შემწედ საყვარელი იესო გეყოლებათ. გამხნევდით და ნუ გეშინიათ: უფალი უხილავი ხელით უხილავ მტრებს შემუსრავს. ღვთისა და წინამძღვრების მიმართ რკინისებრი რწმენა და სრული მორჩილება გქონდეთ და ღვთის შეწევნა და მათი ლოცვა-კურთხევა სასწაულებრივად დაგიფარავთ".

[marine]

"დედამიწაზე ყველაზე მეტად თქვენი სიძე - ქრისტე შეიყვარეთ, რომ ზეცაში ნეტარებდეთ. ნუ იზრუნებთ რაიმე მიწიერზე, მხოლოდ იმაზე იფიქრეთ, როგორ სათნოეყოთ უმშვენიერეს სიძეს - ქრისტეს, რადგან სულიერი ქორწინება საუკუნოდ გასტანს, ხოლო ამქვეყნიური - საერო ცოტა ხანს გაგრძელდება. შემდეგ კი ცხოვრების სატანჯველი, წვალება და შრომა დაიწყება.

თუკი ვინმე მონაზვნურ ცხოვრებაში გაირჯება, ყველაფრისთვის უხვ და მარადიულ სასყიდელს მიიღებს, თუმცა მშობლების, და-ძმებისა და სხვათა დამტოვებელთ ამქვეყნადაც ასწილად მოგვეგება. იესო ქრისტესმიერ კრებულს შეგვძენს, სადაც სიყვარული სულიერია, სიყვარულის მიზანი კი ჩვენს სულიერ წინსვლაშია. ხოლო ხორციელს მხოლოდ ფიზიკური და ამაო უყვარს".

[marine]

"ბერი იოსებ ათონელი მონაზვნის აღთქმის შესახებ გადმოგვცემს: "თუკი მონაზონი აღთქმის დადების შემდეგ დაუძლურდება, უდებებაში იქნება და მოძღვარსა და ძმობას უმიზეზოდ დატოვებს, მას მომაკვდინებელი მწუხარება მოიცავს, რადგან დიდი ჭირი ეწევა და სამსჯავროს ვერ გაექცევა. ცხოვრების ბოლომდე უნდა იზღვიოს თავისი საქციელი და ბოლოს მაინც ვალში დარჩება. აღთქმისა და მცნების დამრღვევად შეირაცხება, რადგან თქვა უფალმა: "რომელსა უყვარდეს მამაი ანუ დედაი უფროის ჩემსა, არა არს იგი ჩემდა ღირს", და კიდევ: "არავინ დასდვის ხელი სახვნელსა და ჰხედავნ იგი გარეშეუკუნ და წარმართულ არნ სასუფეველსა ღმრთისასა"; და კვლავ: "კეთილ არს რომელ არა აღუთქმად შენდა, ვიდრეღა აღთქმასა შენდა და არა მიცემად".

[marine]

"მონაზვნურ გზაზე შემდგართა პირადი ცხოვრება ერთმანეთისგან განსხვავებულია. ზოგის თავგადასავალი სევდიანია, ზოგისა - სიხარულის მომნიჭებელი. ერთი კი ცხადია - საერო ცხოვრებას ყველა მათგანი ღვთის ძახილმა განაშორა, მონაზვნად გამოარჩია და მარტო დატოვა უფალთან სასაუბროდ. მადლობა ღმერთს, რომ მისი უწმინდესობის ლოცვა-კურთხევით დღეს მრავალი ეკლესია-მონასტერი იხსნება. ბერ-მონაზვნებიც ძლიერდებიან ღვთისა და ერის საკეთილდღეოდ."

[marine]

"როცა ერში ვცხოვრობდი, ბერობის სურვილი შინაგანად ცოტა მაინც მქონდა. ბებიას ნაამბობს რელიგიურ დღესასწაულებზე სულგანაბული ვუსმენდი. მეუფე იობთან სიახლოვემ კი ბევრი რამ შემძინა. ბერობა რეალობად მექცა. რასაც თურმე მთელი სიცოცხლე ველოდი და მაინტერესებდა, ბერულ ცხოვრებაში აღმოვაჩინე, როცა სულიერი ცხოვრება დავიწყე, ამას ვერ ეგუებოდნენ ჩემი მეგობრები. მორიდებით მიყურებდნენ და ეს მახარებდა, რადგან უფრო მეტი პატივისცემა უჩნდებოდათ ღმერთის მიმართ. ახლა უკვე ისინი აღსარებასაც მაბარებენ, დღესაც ვმეგობრობთ და ყველანაირად გვერდით მიდგანან."

/არქიმანდრიტი ისაია (გოგიბერიძე)/

[marine]

"ბერი მუდამ ლოცვაში უნდა იყოს, მთავარი მორჩილება და ლოცვა-კურთხევის შესრულებაა. წმინდა მამები გვასწავლიან: სამი რამ გახსოვდეთ - ღმერთი, მოძღვარი და საკუთარი თავი. ბერმა არასდროს არ უნდა დაივიწყოს უფალი, გულწრფელი იყოს საკუთარ თავთან და მოძღვართანო. ამ შემთხვევაში ყოველთვის გზა ხსნილი გვექნება და არასდროს დავეცემით."

[marine]

"ჭეშმარიტი ბერი საკუთარ თავს ისეთს არ დაგანახებს, როგორიც არის. მისი ფარული მორჩილება მხოლოდ უფალმა და მოძღვარმა იციან. მორჩილება კი ათი მცნებიდან გამომდინარეობს და უდიდესი გვირგვინია."

[marine]

"ბერობა საკუთარი თავის უარყოფა და უფლისთვის შეწირვაა".

[marine]

"ერში მცხოვრებს მშობლების მორჩილება უნდა ჰქონდეს. ესეც ათი მცნებიდან გამომდინარეობს. როცა ბერობა გადავწყვიტე, მშობლები წინააღმდეგი წავიდნენ, განსაკუთრებით მამაჩემი. არ დავემორჩილე (თუმცა ეს არ ნიშნავს მორჩილების დარღვევას) და უფლის ხმას გავყევი. მამათა ცხოვრებიდანაც უამრავია მსგავსი მაგალითი. ბევრ მამას სურდა მონასტერში წასვლა, მაგრამ მშობლების ხანდაზმულობას დაუბრკოლებია. საბოლოოდ, მაინც ღვთის გზა აურჩევიათ."

/არქიმანდრიტი ისაია (გოგიბერიძე)/

[marine]

"ბერი პირადი ცხოვრებით მქადაგებელი უნდა იყოს."

[marine]

"ლოცვას დიდი ძალა აქვს. ბოროტმა ეს იცის და ხშირად ებრძვის ადამიანებს. მარადჟამს უნდა ვცდილობდეთ, ჩვენი ლოცვა ფხიზელი, გულწრფელი და ყოველდღიური იყოს. ბერის ცხოვრება ლოცვაში განვლილი წუთისოფელია."