განსაცდელი, ვისაუბროთ პარამეტრები

[marine]

"ადამიანური უძლურებიდან გამოდინარე, მრავალი ამ შეკითხვას შეცბუნებით სვამს:

"და რატომ არსებობს ამდენი მწუხარება, ამდენი უსამართლობა და უბედურება ამ ქვეყანაზე, თუ ღმერთი სიყვარულია?"

ამის პასუხად შეგვიძლია მოვიხმოთ ნეტარი მამის, ეპიფანე თეოდოროპულეს სიტყვები:

"ქრისტეს გარეშე სამყარო აბსურდის თეატრის მსგავსია. ქრისტეს გარეშე არაფრის ახსნა არ შეგვიძლია: რატომ არსებობს მწუხარებანი, უსამართლობა, წარუმატებლობა, ავადმყოფობა? რატომ? რატომ? უზომოდ დიდი შეკითხვაა "რატომ". ამის გაგება ძნელია. ადამიანს თავისი შეზღუდული ლოგიკით არ შეუძლია, ამოიცნოს პასუხი შეკითხვაზე - "რატომ". მხოლოდ ქრისტეს მეშვეობით ხდება ყველაფერი ახსნადი. ჩვენ გვამზადებენ საუკუნო ცხოვრებისთვის. იქნებ იქ მაინც გავხდეთ ღირსნი, მივიღოთ პასუხი ზოგიერთ შეკითხვაზე "რატომ".

[marine]

"ღმერთი ყველა ადამიანის ნუგეშინისმცემელია განსაცდელის ჟამს"

[marine]

"როცა მივხვდი, რა მძიმე განსაცდელის წინაშე აღმოვჩნდი, ჩემთვის ვთქვი: "რასაც უფალი ბრძანებს".

/წმ. პორფირი კავსოკალიველი/

[marine]

"ნუ შეებრძოლებით მაშინვე განსაცდელს, ნუ ითხოვთ მის მოცილებას, ნუ იტყვით: "ღმერთო ჩემო, მომაშორე ეს გასაცდელი!" ამით მნიშვნელობას ანიჭებთ მას და გასაცდელიც გბოჭავთ, რადგან, მიუხედავად იმისა, რომ ევედრებით: "ღმერთო ჩემო, მომაშორე ეს განსაცდელი", ამით იხსენებთ და უფრო მეტად იწყნარებთ მას. რა თქმა უნდა, განწყობა განსაცდელისაგან გათავისუფლებისა გვექნება, მაგრამ ის უნდა იყოს მეტისმეტად საიდუმლო და ფაქიზი და არ უნდა ჩანდეს; საიდუმლოდ უნდა მოხდეს. გაიხსენეთ წმინდა წერილის სიტყვები: "ნუ სცნობნ მარცხენაი შენი, რასა იქმოდის მარჯუენაი შენი". მთელი თქვენი ძალები ღვთის სიყვარულისკენ, მისდამი მსახურებისკენ მიმართეთ, მას შეემსჭვალეთ. ამგვარად, ბოროტებისაგან და სისუსტეებისაგან გათავისუფლება მოხდება უშრომლად, საიდუმლოდ, ისე, რომ ვერც კი გაიგებთ ამას"

/წმ. პორფირი კავსოკალიველი/

[marine]

"უფალი მწუხარეთა ცრემლებს თავის მუჭში აგროვებს"

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/

[marine]

"მებაღე ტოტებს ჭრის, რათა ხე სწრაფად გაიზარდოს და უკეთესი ნაყოფი მოიტანოს. თუ იგი გადაამეტებს და ზედმეტს მოჭრის, ხე გახმება.

გწამდეს, რომ შენი ტანჯვა არასოდეს გადასცდება საზღვრებს. ღმერთი თითოეულ ადამიანს ნებისმიერ მებაღეზე მეტი მზრუნველობითა და გულმოწყალებით ზრუნავს.

მოუსმინე, როგორ მსჯელობს ღირსი ნილოს სინელი: "თუ მექოთნემ თიხის ცეცხლში გაჩერების ზომა იცის, რათა იგი არ გასკდეს, ნუთუ ღმერთმა არ იცის ჩვენი ტანჯვის საზღვრები?" გჯეროდეს, ღმერთს განსჯის უნარი ადამიანზე მეტი აქვს"

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/

[marine]

"ქრისტიანი იმ ავადმყოფს ჰგავს, რომელსაც ხან მოწვა ჭირდება და ხან მოკვეთა. ეს კი, ცხადია, ტკივილის გარეშე შეუძლებელია"

/წმ. თეოფანე დაყუდებული/

[marine]

"უფალი მონანულ ადამიანზე სხვადასხვა სახის განსაცდელს (ავადმყოფობა, სიდუხჭირე, ტკივილი...) იმიტომ უშვებს ხოლმე, რომ სულიერად განკურნოს და მადლი მისცეს. ხოლო ის, ვინც უდრტვინველად, მადლიერებით დაითმენს ყოველივეს და უფალს განადიდებს, მოწამეთა დარ ღვაწლს იტვირთავს და უხრწნელ გვირგვინს მოიღებს".

[marine]

"ღვთის მიერ დაშვებული ნებისმიერი განსაცდელი ჩვენს ცხოვრებაში, მათ შორის, განსაცდელი ცილისწამებისა, საბოლოო ჯამში, სულის ცხონებისაკენ მიმავალ გზაზე ჩვენში ამპარტავნების შემუსვრასა და მაცხოვნებელი თავმდაბლობის მოხვეჭას ემსახურება"

/აკაკი მინდიაშვილი/

[marine]

"ღვთისაგან ჩვენს ცხოვრებაში დაშვებული ნებისმიერი განსაცდელი ტანჯვა, ტკივილი, დანაკარგი, უბედურება, ტრაგედია, შეურაცხყოფა, ცილისწამება, დევნა, დამცირება და ა.შ. სწორედ ჩვენს მიერ თავმდაბლობის მოხვეჭისა და მოპოვების, ანუ ჩვენს სულიერ ამაღლებას ემსახურება"

/აკაკი მინდიაშვილი/

[marine]

"თუკი ადამიანებისგან მოგვრილი მწუხარება დამსახურებულია, ის თავისი ცოდვებისთვის იხდის საზღაურს"

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

"ეს ცხოვრება ცრუ და ხანმოკლეა. და ძალიან კარგი, რომ ესოდენ ხანმოკლეა, რადგან ის უმწარესი ტკივილები, რომლებიც მწარე წამლის მსგავსად კურნავს ჩვენს სულებს, სწრაფად გაივლის. აბა, დააკვრიდი: როდესაც ავადმყოფი იტანჯება, მწარე წამალს აძლევენ მას, რადგანაც სნეულებას ტკბილი კი არა, - მწარე კურნავს. იმის თქმა მსურს, რომ სიმწარეს სხეულის სიმრთელე და სულის ხსნა მოაქვს"

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

"სიხარულით დაითმინე ნებისმიერი მწუხარება. ყოველგვარი მწუხარება, რომელსაც ადამიანები მოგვაგებენ, უფრო ტკბილია, ვიდრე ის ტკბილი "სიროფები", რომელთაც ჩვენი მოყვარული ადამიანები გვახმევენ"

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

"დრტვინვა საკუთარი უბედობის განცდიდან მოდინარეობს. მსიი განგება კი ღვთის დიდებითაა შესაძლებელი. დრტვინვა დრტვინვას შობს, ღვთის დიდება კი ღვთის დიდებას ბადებს. თუკი ის ადამიანი, ვინც სირთულეებს შეხვდა, არ დრტვინავს და ღმერთს ადიდებს, ეშმაკი მრისხანებისაგან ბრდღვინავს და მიდის მასთან, ვინც დრტვინვაშია, რათა მას უმეტესი უსიამოვნებები შეამთხვიოს. რადგანაც, რაც უფრო მეტად დრტვინავს ადამიანი, მით მეტად ინგრევა იგი"

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

"თუკი მივხვდებით, თუ რაგვარ ზეციურ საუნჯეს ვაგროვებთ ჩვენთვის, როდესაც განსაცდელების ტკივილებს ვუძლებთ, აღარ ვიდრტვინებთ, არამედ ღვთის სადიდებელს აღვავლენთ იმ მცირე ჯვრის ზიდვისას, რომელიც მან მოგვანიჭა. თუ ასე მოვიქცევით, უკვე ამქვეყნიურ ცხოვრებაშივე აღგვავსებს სიხარული, ხოლო იმქვეყნიურ ცხოვრებისათვის მოვიპოვებთ პენსიასაც და "ერთჯერად დახმარებასაც". იქ, ზეცაში ჩვენ გარანტირებული სამფლობელო და მამულები გვექნება, რომელთაც ღმერთი გვიმზადებს. თუმცა, თუკი ვითხოვთ, რომ ღმერთმა განსაცდელი აგვარიდოს, მაშინ იგი ამ სამფლობელოსა და მამულებს სხვებს მისცემს, ჩვენ კი ყოველივე ამას მოვაკლდებით. ხოლო, თუკი მოვითმენთ, მაშინ ღმერთი ყოველივე ამას სულიერ პროცენტებს დაუმატებს.

ადამიანი, რომელიც აქ იტანჯება, ნეტარია, იმიტომ, რაც უფრო მეტად ეწამება ამქვეყნიურ ცხოვრებაში მით მეტ სიკეთეს მიიღებს იგი იმქვეყნად. ეს იმიტომ ხდება, რომ ის აქვს იხდის თავისი ცოდვებისათვის. განსაცდელის ჯვრები გაცილებით აღმატებულია, ვიდრე ის ტალანტები და ნიჭები, რომელიც ჩვენ ღმერთმა მოგვანიჭა. ნეტარია ის ადამიანი, რომელსაც ერთი კი არა, არამედ - ხუთი ჯვარი აქვს დაკისრებული. ტანჯვასა თუ მოწამეობრივ სიკვდილს თან უდიდესი საზღაური მოაქვს. ამიტომ ყოველი ახალი განსაცდელის მოვლინებისას უნდა ვთქვათ: "გმალდობ შენ, ღმერთო ჩემო, იმიტომ, რომ ეს ყველაფერი აუცილებელი იყო ჩემი ხსნისათვის"

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

"როდესაც ადამიანს ტკივილი ეწვევა, სწორედ მაშინ ესტუმრება მას ქრისტე. ხოლო, როდესაც ადამიანი არანაირ მწუხარებას არ განიცდის, ჩანს ღმერთმა მიატოვა იგი"

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

"მცივა თუ არა, მაწუხებს თუ არა უამინდობა, - მაინც ღმერთს ვადიდებ. დამცინის თუ არა ყველა, - მაინც ვადიდებ მას, იმიტომ რომ ვიცი, ეს ყველაფერი უფლისგანაა და შეუძლებელია, რაც მისგანაა, ცუდი იყოს. ამგვარად ყველაფერს, - სასიამოვნოსაც და საზიზღარსაც, ტკბილსაც და მწარესაც, - სიხარულით ვიღებ, როგორც კეთილი მამის ხელიდან მოწოდებულს"

[marine]

***
/იგავი/

"ერთხელ ვირი ჭაში ჩავარდა და ხმამაღალი ყროყინით მშველელს უხმობდა. ყვირილზე ვირის პატრონი მივარდა, მაგრამ უმწეოდ ჩაიქნია ხელი: ვირის ჭიდან ამოყვანა შეუძლებელი ჩანდა.

მაშინ პატრონმა აე გადაწყვიტა: "ჩემი ვირი უკვე ბებერია და დიდი ხნის სიცოცხლე აღარ უწერია, მე კი ისედაც ვაპირებდი, ახალგაზრდა ვირის ყიდვას. ეს ჭაც, უკვე ამოშრა და მე რახანია, მის ამოვსებასა და ახლის ამოთხრას ვაპირებდი. მაშ, რატომღა არ მოვკლა ერთდროულად ორი კურდღელი - ამოვავსებ ძველ ჭას და ამასთანავე ბებერ ვირსაც ჩავმარხავ შიგ". ბევრი არ უფიქრია, მოიწვია მეზობლები, ყველანი დასწვდნენ ნიჩბებს და ჭაში მიწის ჩაყრა დაიწყეს. ვირი, მაშინვე მიხვდა, რაშიც იყო საქმე და უფრო ხმამაღლა აყროყინდა, მაგრამ ადამიანები მის შეშფოთებას ყურადღებას არ აქცევდნენ და ჩუმად განაგრძობდნენ მიწით ჭის ამოვსებას. მალე ვირი გაჩუმდა. როდესაც პატრონმა ჭაში ჩაიხედა, დაინახა, რომ მიწის ყოველ ბელტს, რომელიც ვირს ზურგზე ეცემოდა, ის იფერთხავდა და ფეხებით ტკეპნიდა. გარკვეული დროის შემდეგ, ყველას გასაოცრად, ვირი მაღლა ამოიწია და ჭიდან ამოხტა.

- შეიძლება ჩვენს ცხოვრებაში ბევრი უსიამოვნება ყოფილა და მომავალშიც სულ ახალ და ახალ წინააღმდეგობას წავაწყდებით, მაგრამ ყოველთვის, როცა ზურგზე "მიწის ბელტი" გვეცემა, უნდა გვახსოვდეს, რომ შეგვიძლია ის ჩამოვიბერტყოთ და სწორედ ამის საშუალებით ერთი საფეხურით მაინც ავმაღლდეთ. ამგვარად ჩვენ ნელ-ნელა ყველაზე ღრმა ჭიდანაც კი შევძლებთ თავის დაღწევას.

ყველა პრობლემა - ქვაა, რომელსაც ცხოვრება დროით მოტანილი განსაცდელების სახით გვესვრის, მაგრამ ეს ქვები მღვრიე და ადიდებულ მდინარეზე გადასასვლელადაც შეგვიძლია გამოვიყენოთ"

[marine]

"ნუ იფიქრებ რაიმე სათნოების შეძენას მწუხარებისა და სულიერი ტკივილების დაუთმენლად"

/ეპისკოპოსი პლატონ კოსტრომელი/

[marine]

"სადაც ტანჯვა, სადაც განსაცდელია, სადაც საშინელი სიკვდილი მძლავრობს - ღმერთი მარტო არ ტოვებს ადამიანს"