თემის საბეჭდი ვერსია

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 23 2008, 01:07 AM

"ღვთის სათნო-მყოფელი ხალხი ღირსია, ჰყავდეს ღვთისგან კურთხეული მეფე. მეფის პატივისმცემელი ხალხი ამ გზით სათნოეყოფა თვითონ ღმერთს, რამეთუ მეფის მიერაა განწესებული."
/წმ. ფილარეტ მოსკოველი/

"ღვთის თვალში არაა იმაზე უკეთესი ხელისუფალი, ვინემ ხელისუფალი მართლმადიდებელი მეფისა."
/ღირსი სერაფიმ საროველი/

"მეფე განსულიერებული ხატია ზეციური მეუფისა."
/ღირსი მაქსიმე ბერძენი/

"ღმერთმა ქრისტიანებს ორი უმაღლესი ნიჭი მიჰმადლა: მღვდლობა და მეფობა, რომელთა მეშვეობითაც მიწიერი საქმეები იმართება ზეციურის მსგავსად."
/ღირსი თეოდორე სტუდიელი/

"მეფის პატივისმცემელი ერი ღმერთს აამებს, რადგან მეფე ღვთივკურთხეულია."

"დედამიწაზევე ნეტარია სახელმწიფო, რომელიც თავის მოქალაქეებს ზეციური სამეფოს მოპოვებაში დაეხმარება."

ჟურნალი "კრიალოსანი" N12, 2007 წ.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 23 2008, 02:20 PM

"ჩვენი ერი დღეს შეიძლება შევადარო პრომეთეს, ან ფრთამოტეხილ არწივს, რომელსაც ღვთის მადლით აღუდგა ჩვენთა ღირსეულთა წმინდა მამათა მიერ ავტოკეფალია, - ეს ერთი მოტეხილი ფრთა და ღრმად მწამს, რომ აღდგება მისი მეორე ფრთაც - მონაქრია."

"როგორც იტყვიან, "ბუზი ბევრი ბზუის, ფუტკართან კი ყველა ტყუის." ეს ფუტკარი არის მონარქია, ცხებული მეფობა და ბუზებმა რა მოუტანეს საქართველოს, ძნელი არ არის მივხდეთ."

"მეფე არის სინდისი და წარმომადგენელი თავისი ერისა."

დეკანოზი არჩილ მინდიაშვილი

(სიტყვა წარმოთქმულია საქართველოს საპატრიარქოში თავადაზნაურთა და მათ თანამდგომთა საკრებულოს მიერ გამართულ კონფერენციაზე "გზა მონარქიისაკენ")

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 23 2008, 05:27 PM

"სამეფო პირთა მეშვეობით უფალი იცავს მიწიერ სამეფოთა კეთილდღეობას და განსაკუთრებით თავისი ეკლესიის კეთილდღეობას, არ აძლევს რა საშუალებას უღმერთო სწავლებებს, მწვალებლობებსა და სქიზმებს, შეარყიონ იგი.

სამეფო ხელისუფლება და სამეფო ტახტი დედამიწაზე თვით ღვთისგანაა განმტკიცებული, ყოველთა თვისთა ქმნილებათა დაუსაბამო შემოქმედისა და მეუფის მიერ."

/წმ. იოანე კრონშტადტელი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 24 2008, 02:18 PM

მეფე ეწოდება კაცსა ხელმწიფესა, მაღალსა და გვირგვინოსანსა, ხოლო მეფა - ქალსა, რომელ არს დედუფალი.

( ს.ს. ორბელიანი, ლექსიკონი ქართული)

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 25 2008, 12:23 PM

„... აქვე ვფიქრობ, უადგილო არ იქნება, მოვიგონოთ ის ისტორიული სინამდვილეც, რაც დაკავშირებულია წმინდა ნინოს ვაზის ჯვართან. თუ თქვენ გულისხმიერად განიხილავთ უძველეს ფრესკებსა და ხატებს, აი, გნებავთ, მაგალითად, სვეტიცხოველის - დედა ეკლესიის ფრესკას, სადაც წმინდა ნინო ფრთებგაშლილი ვაზის ჯვრით ხელშია გამოხატული და არა დაშვებულით, როგორც რეალურად დღესაა იგი. ასევე XVII საუკუნის შიომღვიმის წმინდა ნინოს ხატს, რომელზედაც ფრთებგაშლილი ვაზის ჯვარია გამოხატული.

მრავალი სხვაც შეიძლება მაგალითად მოვიყვანოთ და მოვიგონოთ ისიც, რასაც ისტორიკოსი პლატონ იოსელიანიც ამბობს, თუ როგორ გაიტანეს პირველი ანექსიის წინ საქართველოდან ჯვარი ვაზისა. მთელი 40 წელიწადი ესვენა იგი ეჩმიაძინში, სასომხეთში, საიდანაც წარგზავნეს რუსეთის საიმპერატორო კარზე.

ქართველი მორწმუნე საზოგადოებისა და თავად-აზნაურთა დაჟინებული თხოვნით პავლე პირველმა იგი საქართველოში მოაბრუნა - ეს უწმინდესი და უპირველესი რელიქვია მაცხოვრის კვართთან ერთად ივერიის ეკლესიისა. მაგრამ მისი ფრთები დაშვებული იყო. რას ნიშნავს ეს? ამით ღვთისმშობელმა მარიამმა უწინასწარმეტყველა თავის წილხვედრ ქვეყანასა და საზეპურო ერს, რომ საქართველოში დაიკარგებოდა როგორც აარონული, ისე სამეფო საწყისი.

მართლაც, რა მოხდა რეალურად, ქართველობამ, საქართველოს უძველესმა ეკლესიამ, ივერიის ეკლესიამ დაკარგა ავტოკეფალია სჯულის კანონისა და საერო კანონების უხეში დარღვევით რუსეთის მხრიდან და დაკარგა, ასევე, ცხებული მეფობა. მაგრამ აღსდგა რა ჩვენში ავტოკეფალია, რომლის განმტკიცებაში უდიდესი ღვაწლი მიუძღვის, პირმოთნეობის გარეშე ვიტყვი, მის უწმინდესობას - ილია მეორეს, აწ განსხვენებულ კონსტანტინოპოლის პატრიარქ დიმიტრიოსთან ერთად.

გამოვხატავ ღრმა რწმენას, როგორც ქართველი მართლმადიდებელი მღვდელი, რომ აღსდგება მეორე ფრთაც ჩვენი სულიერი საწყისისა, ანუ ცხებული მეფობა.“

დეკანოზი არჩილ მინდიაშვილი

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 25 2008, 12:34 PM

ამჟამინდელი მონარქები მსოფლიოში

(მსოფლიო სამეფო დინასტიები, თბ. 1998)


1. ავსტრალია - დიდი ბრიტანეთის დედოფალი ელისაბედ II - დაიბადა 1926 წელს, ტახტზე ავიდა 1952 წელს.


2. ანტიგუა და ბარბუდა (ცენტრ. ამერიკა) - დიდი ბრიტანეთის დედოფალი ელისაბედ II - დაიბადა 1926 წელს, ტახტზე ავიდა 1952 წელს.


3. ბარბადოსი (ცენტრალური ამერიკა) - დიდი ბრიტანეთის დედოფალი ელისაბედ II - დაიბადა 1926 წელს, ტახტზე ავიდა 1952 წელს.


4. ბაჰამის კუნძულები (ცენტრ. ამერიკა) - დიდი ბრიტანეთის დედოფალი ელისაბედ II - დაიბადა 1926 წელს, ტახტზე ავიდა 1952 წელს.


5. ბაჰრაენი - შეიხი ისა ბენ სალმან ალ-ხალიფა დაიბადა 1933 წელს, ტახტზე ავიდა 1951 წელს.


6. ბელგია - მეფე ალბერტ II მეფობს 1933 წლიდან.


7. ბელიზი (ცენტრ. ამერიკა) - დიდი ბრიტანეთის დედოფალი ელისაბებ II - დაიბადა 1926 წელს, ტახტზე ავიდა 1952 წელს.


8. ბოშების მეფე - იონ ჩუაბეს, 60 წლის (ბოშების მსოფლიო კონგრესი) მეფობს, 1992 წლიდან. ადგილსამყოფელი - რუმინეთი.


9. ბრუნეი - სულთანი მუდა ხასსანალ ბოკიახ მუიზზადინ ვადდაულას, დაიბადა 1956 წელს, ტახტზე ავიდა 1968 წელს.


10. ბუტანი (ნეპალის მოსაზღვრე, დედაქალაქი თხინფხო) - ჯიგმე სენგე ვანგჩუკი, დაიბადა 1955 წელს, ტახტზე ავიდა 1972 წელს.


11. გრენადა (კარიბის აუზი) - დიდი ბრიტანეთის დედოფალი ელისაბედ II - დაიბადა 1926 წელს, ტახტზე ავიდა 1952 წელს.


12. დანია - მეფობს დედოფალი მარგარეტ II 1972 წლიდან.


13. დასავლეთ სამოა (წყნარი ოკეანე) - მეფობს მალიეტოა ტანუ მაფილი II 1963 წლიდან.


14. დიდი ბრიტანეთი - დიდი ბრიტანეთის დედოფალი ელისაბედ II - დაიბადა 1926 წელს, ტახტზე ავიდა 1952 წელს.


15. ესპანეთი - ხუან კარლოსი I, მეფობს 1975 წლიდან.


16. ვატიკანი - რომის პაპი.


17. იამაიკა - დიდი ბრიტანეთის დედოფალი ელისაბედ II - დაიბადა 1926 წელს, ტახტზე ავიდა 1952 წელს.


18. იაპონია - იმპერატორი აკიჰიტო მეფობს 1989 წლიდან.


19. იორდანია - ჰუსეინ ბენ თალალი მეფობს 1952 წლიდან. ჰაშიმიდების დინასტია.


20. კანადა - დიდი ბრიტანეთის დედოფალი ელისაბებ II - დაიბადა 1926 წელს, ტახტზე ავიდა 1952 წელს.


21. კამბოჯა - ნაროდომ სიანუკი მეფობს 1993 წლიდან.


22. კატარი (სპარსეთის ყურე) - ემირი ჰალიფა ბენ ჰამად ატ-ტანი მეფობს 1972 წლიდან.


23. სამხრეთ კორეა - მეფე კრონსპრინცი იუ კუ, დაიბადა 1931 წელს, ტახტზე ავიდა 1996 წლიდან.


24. კუვეიტი - ემირი ჯაბერ ალ-აჰმედ ალ ჯაბარ ას სამაჰი მეფობს 1977 წლიდან.


25. ლესოტო (სამხრეთ აფრიკა) - ლეთზია III მეფობს 1991 წლიდან.


26. ლიხტენშტეინი (ავსტრიას და შვეიცარიას შორის) - თავადი ჰანს ადამს II 1989 წლიდან.


27. ლუქსემბურგი - დიდი ჰერცოგი ჟან ბენუა გიიომ მარი რობერ ლუი ანტუა ადოლფ მარკ დე ავიანო, დაიბადა 1921 წელს, ტახტზე ავიდა 1961 წელს.


28. მალაიზია - სულთანი ტუანკე ჯააფარ აბდულ რაჰმანი 1994 წლიდან.


29. მაროკო - 1949 წლიდან მეფობს ჰასან III.


30. მონაკო - თავადი რენაიე III, 1949 წლიდან.


31. ნეპალი - ბირენდა ბირ ბიკმარ შაჰ დევი, დაიბადა 1945 წელს, ტახტზე ავიდა 1972 წელს.


32. ნიდერლანდები - დედოფალი ბეატრიკსი ვილგელმინა არმგარდ, დაიბადა 1938 წელს, ტახტზე ავიდა 1980 წელს.


33. ნორვეგია - ჰაროლდ VI დაიბადა 1934 წელს, ტახტზე ავიდა 1991 წელს.


34. ომანი (სპარსეთის ყურე) - სულთანი ყაბუს ბენ საიდი, დაიბადა 1940 წელს, ტახტზე ავიდა 1970 წელს.


35. პაპუა (წყნარი ოკეანე) ახალი გვინეა - დიდი ბრიტანეთის დედოფალი ელისაბედ II - დაიბადა 1926 წელს, ტახტზე ავიდა 1952 წელს.


36. საუდის არაბეთი - ფახდ იბნ აბ ალ-აზიზ საუდი მეფობს 1982 წლიდან.


37. სენტ ვინსენტი და გრენადინები (კარიბის აუზი) - დიდი ბრიტანეთის დედოფალი ელისაბებ II - დაიბადა 1926 წელს, ტახტზე ავიდა 1952 წელს.


38. სენტ კიტსი და ნევისი (სენ კრისტოფერი და ნეფისი) - დიდი ბრიტანეთის დედოფალი ელისაბედ II - დაიბადა 1926 წელს, ტახტზე ავიდა 1952 წელს.


39. სენტ ლუსია (კარიბის აუზი) - დიდი ბრიტანეთის დედოფალი ელისაბებ II - დაიბადა 1926 წელს, ტახტზე ავიდა 1952 წელს.


40. სვაზილენდი (სამხრეთ აფრიკა) - მსვატი III მეფობს 1986 წლიდან.


41. სოლომონის კუნძულები (წყნარი ოკეანე) - დიდი ბრიტანეთის დედოფალი ელისაბედ II - დაიბადა 1926 წელს, ტახტზე ავიდა 1952 წელს.


42. ტაილანდი - ჰუმოპონ ადულიადეტი (რამა IX), მეფობს 1950 წლიდან.


43. ტონგა (წყნარი ოკეანე) - ტაუფააჰაუ ტუპოუ IV, მეფობს 1965 წლიდან.


44. ტუვალუ (წყნარი ოკეანე) - დიდი ბრიტანეთის დედოფალი ელისაბედ II - დაიბადა 1926 წელს, ტახტზე ავიდა 1952 წელს.


45. შვედეთი - კარლ XVI ჰუსტავი მეფობს 1973 წლიდან.


პ. ს. თუ რაიმე დამატებითი ინფორმაცია გაგაჩნიათ, მოხარული ვიქნები თუ მოგვაწვდით.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 29 2008, 03:35 PM

გვირგვინი - მონარქიული ხელისუფლების სიმბოლო - ძვირფასი ლითონისგან (უმთავრესად ოქროსაგან) დამზადებული, პატიოსანი თვლებით მოოჭვილი თავსამკაული.

გვირგვინს ძველ საქართველოში, ისევე როგორც სხვა ქვეყნებში, სხვადასხვა მოყვანილობა ჰქონდა. მისი ფორმა დროთა განმავლობაში იცვლებოდა. გვირგვინი მეფობის ერთ-ერთი უმნიშვნელოვანესი სიმბოლო იყო, ამიტომ მეფეს გვირგვინოსანს უწოდებდნენ. (საქართველო, ენციკლოპედია).

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 30 2008, 02:56 PM

მირონ-ცხება არ გაიმეორება ისევე, როგორც ნათლისღება. მართლმადიდებელ მეფეთა მირონ-ცხება არ არის ცალკე საიდუმლო, არამედ უმაღლესი საშუალება სული წმიდის ნიჭთა მოცემისა დიდ სამეფო მსახურებისათვის.

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Jan 30 2008, 03:36 PM

marine

გაიმეორება

როდესაც მონათლული ქრისტიანი უარყოფს თავის სარწმუნოებას, ხელახლა დაბრუნების შემთხვევაში ექვემდებარება სწორედ რომ მირონცხებას

პოსტის ავტორი: Lenus თარიღი: Jan 30 2008, 04:02 PM

................

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 30 2008, 04:09 PM

მასეთ შემთხვევაში მე ვიცი რომ მირონცხება არ მეორდება, უბრალოდ ასეთ ადამიანს განსაკუთრებულ ლოცვებს უკითხავენ.

დავით, შეგიძლია რამით დაადასტურო შენი ინფორმაცია?

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Jan 30 2008, 04:24 PM

Lenus

ეგ არამხოლოდ კანონიკური, დოგმატური ნორმაცაა:

ნათლობა არ შეიძლება განმეორდეს. ამიტომ ეკლესია განმეორებითი ნათლობის გარეშე, მხოლოდ მირონცხებით იღებს მის წიაღში შემოსულ ერეტიკოსებსაც (თუ ისინი უკვე მონათლულნი არიან), თანახმად სახარებისა და ძველი ეკლესიის მიერ მოცემული მცნებისა.

http://www.orthodoxy.ge/gvtismetkveleba/pomazanski/17.htm#8

ასეთ შემთხვევაში შეიძლება ნაკლებ ავტორიტეტულად გამოდგეს ციტატა თავად ჩემივე წიგნიდან, მაგრამ თუ გავითვალისწინებთ, რომ იგი რეცენზირებულია საპატრიარქოს მიერ, მთლად ურიგოც არ უნდა იყოს:

მირონცხების იურიდიული ხასიათი

მირონცხების საიდუმლო, ვინაიდან დამოუკიდებლად არასდროს არ აღესრულება, სამართლებრივი ბუნება ნაკლებად აქვს, იგი უფრო „სულიწმიდის ბეჭდად“ იწოდება, ვინაიდან მოებმის რომელიმე საიდუმლოს და ამოწმებს მას. მირონცხება უშუალოდ ნათლობას მოებმის და იურიდიულად იგივე შინაარს ატარებს, რასაც ნათლობის საიდუმლო. თუმცა, ამას გარდა, მირონცხება აღესრულება იმ მწვალებებლზეც, რომელიც ნათელღებულ იყო ჭეშმარიტი ნათლისღებით, შემდგომ განუდგა ქრისტეს და კვლავ მოექცა მართლმადიდებლობაზე. ასეთ შემთხვევაში, შეიძლება ითქვას, რომ მირონცხებას გააჩნია საეკლესიო-სამართლებრივი ბუნება, ვინაიდან იგი იწვევს ქრისტიანის თავის უფლებებში აღდგენას და იურიდიულად უტოლდება ნათლობის საიდუმლოს. მირონცხება აღესრულება, აგრეთვე, მონარქის კურთხევისას. მეფის კურთხევა, ცხადია, წარმოადგენს, იურიდიულ ფაქტს, ვინაიდან მეფის უფლებამოსილება კურთხევის შემდეგ იწყება, მაგრამ ამ შემთხვევაში მირონცხების ცალკე გამოყოფა არ ეგების, რადგან მეფის კურთხევა მთლიანად წარმოადგენს იურიდიულ ფაქტს და არა მისი ცალკეული ელემენტები.

http://www.orthodoxy.ge/samartali/samartali/5-1.htm

პოსტის ავტორი: Lenus თარიღი: Jan 30 2008, 04:27 PM

................

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 30 2008, 04:31 PM

კანონისტი

მადლობა, დავით, საინტერესო ინფორმაციისთვის

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Jan 30 2008, 04:36 PM

Lenus

ჩემ გულშიცაა მეფე და მაგიტო

marine

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Jan 31 2008, 06:20 PM

Lenus
კანონისტი


არაა ეგ ზუსტი მიდგომა და ყოველთვის არ აღესრულება მირონცხება

მაგალითად მოსკოვის საპატრიარქო არც ნათლავს და არც მირონცხებს კათოლიკებს

ამას გარდა რამდენიმე ასეულ ათას ნესტორიანელ ასირიელთა მართლმადიდებლობაში მოქცევა მოსოვის საპატრიარქომ განახორციელა არათუ მირონცხების და ნათლობის გარეშე - არამეტ არანაირი წესი არ აღასრულა...

ამ საკითხებზე იყო კამათი "ღვთისმეტყველება და ეკლესიოლოგიაში"

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Jan 31 2008, 06:44 PM

კანუდოსელი
ვიცი, მაგრამ მე არ მითქვამს ყოველთვის-მეთქი

უბრალოდ, ფრაზა "მირონცხება მხოლოდ ერთხელ აღესრულება" შევნიშნე

პოსტის ავტორი: Amuza თარიღი: Jan 31 2008, 09:46 PM

მე მაინც ვერ წარმომიდგენია,რატომ უნდა გვყავდეს მეფე?

მეფე თუ იქნება უნდა იმეფოს კიდეც.

არ მინდა მონარქია,ისე უბრალოდ შირმად იყოს.

არ მინდა ისეთი მეფე,რომელიც ვერ გადაწყვეტავს ვერაფერს.

და მაინც არ მინდა ესპანელი, ან ფრანგი ბაგრატიონი.

პოსტის ავტორი: Lenus თარიღი: Jan 31 2008, 09:55 PM

................

პოსტის ავტორი: Amuza თარიღი: Jan 31 2008, 11:19 PM

ვიცი ეგ ბაგრატიონი.
ისე , რომ ვუკვირდები, რა ძნელად აღსასრულებელი იქნება იცი, მონარქული წყობილება საქართველოში?
ჯერ ერთი თითქმის სადაც მონარქიული წყობაა, იქაური მონარქი მე მონარქად არ მიმაჩნია. აკლიად სიძლიერე და ერთპიროვნულობა; მეორეც როგორ ფიქრობ, ისეთ ერში სადაც ჯერ კიდევ არ შემწყდარა,გვარების მიმართ ტრფიალი, ანუ რას ვგულისხმობ,რომ ყველა იმერელი რომ აზნაურია და თუ ბაგრატიონის მონათესავეები არ არიან, სულ მცირე, დადიანებს და ყიფიანებს მაინც რომ ენათესავებიან, არ წამოყოფენ მერე თავს და არ მოითხოვენ დიდგვაროვნები უპირატესები იყვნენ, მონარქიულ წყობაში?

მე მაგალითად მომხრე ვიქნებოდი, თეოკრატიული მმართველობის, ეს უფრო მისაღებია, მაგრამ რთულად განსახორციელებელი,რამეთუ ბევრი სხვადასხვა აღმსარებლობის მიმდევარი ცხოვრობს საქართველოში.

პოსტის ავტორი: Lenus თარიღი: Feb 1 2008, 09:14 AM

................

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 1 2008, 04:20 PM

დეკანოზი არჩილ მინდიაშვილი

ენა, სარწმუნოება და მონარქია

სახელითა მამისათა და ძისათა და სულისა წმიდისათა.

მსურს ჩვენს მცირე სიტყვას წავუმძღვარო წმინდა მამის - თეოდორე სტუდიელისაგან თქმული: „ორი დიდებული ნიჭი მოგვცა უფალმა ღმერთმა ქრისტიანებს - მღვდლობა და მეფობა, რომელთა მიერ იმართება ჩვენი მიწიერი საქმეები ზეციურისდა მიხედვით“.

განმარტავს რა ეკლესიის მნათობი იოანე ოქროპირი გამოსვლათა წიგნს, ამბობს: ეგვიპტის მრავალსაუკუნოვანი მონობის შემდეგ, ღვთის უხილავი წინამძღოლობითა და აშკარა ნიშან-სასწაულებით, ისრაელიანები გამოვიდნენ მონობის ქვეყნიდან და ძლევამოსილად მკვიდრდებოდნენ აღთქმის მიწაზე. ერთ-ერთი გადამწყვეტი შეტაკება მათსა და ამალეკს შორის ქორიბის მთის ძირას გაშლილ ველზე გაიმართა. ამ ბრძოლას კი მთის წვერიდან მოსე სჯულისმდებელი და წინასწარმეტყველი გადმოჰყურებდა. ხედავს მოსე, რომ ისრაელიანები იძლევიან ამალეკისაგან, განართხავს ხელებს, რითაც გამოსახავს ნიშს პატიოსანი ჯვრისა, ანუ იწინასწარმეტყველებს ქრისტეს ჯვარცმას და მის მიერ სულიერი ისრაელის დახსნას ცოდვის მონობისაგან.

ალბათ უწყით, რომ ეგვიპტე განასახიერებს ცოდვის ქვეყანას, ფარაონი - სატანას, აღთქმული ქვეყნისაკენ მსვლელობა არის ჩვენი მიწიერი ცხოვრება, რომლის ნამდვილი შინაარსი ქრისტიანისთვის უნდა იყოს ცოდვასთან ჭიდილი, შეურიგებლობა მასთან და საბოლოოდ აღთქმის მიწაზე, ანუ ზეციურ სასუფეველში შესვლა; ხოლო თავად მოსე კი ქრისტე მაცხოვარს განასახიერებს, რომელმაც, ჯვარზე სიკვდილით სიკვდილი დაამარცხა და ზეციური სასუფევლის კარი განგვიხვნა.

ერთი სიტყვით, მოსე ხედავს, რომ ისრაელი იძლევა ამალეკისაგან, განართხავს ჯვარისსახედ ხელებს და აღავლენს უფლისადმი მხურვალე ლოცვებს. მისი ლოცვით, ღვთის უხილავი თანადგომით, ისრაელი კვლავ ძლევას მოისხამს ამალეკზე. ასე განმეორდება რამდენჯერმე. მიხვდება მოსე, რომ ჯვრის ნიშში და ლოცვაშია ძლევის საიდუმლოება, მაგრამ მოსე ადამიანია, უძლურია, ამიტომ არ ძალუძს მთელი დღის განმავლობაში ხელებგანრთხმული იდგეს. ისრაელიანთა ბანაკიდან მოუხმობს ორ ადამიანს - ორსა და აარონს, რომელზედაც იოანე ოქროპირი ამბობს, რომ ამათ - ორმა სამეფო საწყისს ისრაელში, ხოლო აარონმა სამღვდელო საწყისს დაუდო სათავე. აქედან გამომდინარე, ერთგვარ რეზიუმეს აკეთებს წმინდა მამა და ამბობს: - მაშასადამე, ქრისტეს ჯვრის ძალას, ანუ ქრისტიანობის ძალას დედამიწაზე, განამტკიცებს ორი ღვთაებრივი საწყისი: სამღვდელო - აარონული საწყისი და სამეფო საწყისი.

აქედან გამომდინარე, ჩვენი ერი დღეს შეიძლება შევადარო პრომეთეს, ან ფრთამოტეხილ არწივს, რომელსაც ღვთის მადლით აღუდგა ჩვენთა ღირსეულთა წმინდა მამათა მიერ ავტოკეფალია, - ეს ერთი მოტეხილი ფრთა და ღრმად მწამს, რომ აღდგება მისი მეორე ფრთაც, - მონარქია. აქვე ვფიქრობ, უადგილო არ იქნება, მოვიგონოთ ის ისტორიული სინამდვილეც, რაც დაკავშირებულია წმინდა ნინოს ვაზის ჯვართან. თუ თქვენ გულისხმიერად განიხილავთ უძველეს ფრესკებსა და ხატებს, აი, გნებავთ, მაგალითად, სვეტიცხოვლის - დედა ეკლესიის ფრესკას, სადაც წმინდა ნინო ფრთებგაშლილი ვაზის ჯვრით ხელშია გამოხატული და არა დაშვებულით, როგორც რეალურად დღესაა იგი. ასევე, მე-17 საუკუნის შიომღვიმის წმინდა ნინოს ხატს, რომელზედაც ფრთებგაშლილი ვაზის ჯვარია გამოხატული. მრავალი სხვაც შეიძლება მაგალითად მოვიყვანოთ და მოვიგონოთ ისიც, რასაც ისტორიკოსი პლატონ იოსელიანიც ამბობს, თუ როგორ გაიტანეს პირველი ანექსიის წინ საქართველოდან ჯვარი ვაზისა. მთელი 40 წელიწადი ესვენა იგი ეჩმიაძინში, სასომხეთში, საიდანაც წარგზავნეს რუსეთის საიმპერატორო კარზე. ქართველი მორწმუნე საზოგადოებისა და თავად-აზნაურთა დაჟინებული თხოვნით პავლე პირველმა იგი საქართველოში მოაბრუნა - ეს უწმინდესი და უპირველესი რელიქვია მაცხოვრის კვართთან ერთად ივერიის ეკლესიისა. მაგრამ მისი ფრთები დაშვებული იყო. რას ნიშნავს ეს? ამით ღვთისმშობელმა მარიამმა უწინასწარმეტყველა თავის წილხვედრ ქვეყანასა და საზეპურო ერს, რომ საქართველოში დაიკარგებოდა, როგორც აარონული, ისე სამეფო საწყისი. მართლაც, რა მოხდა რეალურად, ქართველობამ, საქართველოს უძველესმა ეკლესიამ, ივერიის ეკლესიამ დაკარგა ავტოკეფალია სჯულის კანონისა და საერო კანონების უხეში დარღვევით რუსეთის მხრიდან და დაკარგა, ასევე, ცხებული მეფობა. მაგრამ აღსდგა რა ჩვენში ავტოკეფალია, რომლის განმტკიცებაში უდიდესი ღვაწლი მიუძღვის, პირმოთნეობის გარეშე ვიტყვი, მის უწმინდესობას - ილია მეორეს, აწ განსვენებულ კონსტანტინოპოლის პატრიარქ დიმიტრიოსთან ერთად, გამოვხატავ ღრმა რწმენას, როგორც ქართველი მართლმადიდებელი მღვდელი, რომ აღსდგება მეორე ფრთაც ჩვენი სულიერი საწყისისა, ანუ ცხებული მეფობა. მოდით, მოვუსმინოთ წმინდა მამებს, თუ რაოდენ დიდი მნიშვნელობა აქვს სამღვდელო და სამეფო საწყისთა სიმფონიურ, ჰარმონიულ ურთიერთობას. მართლმადიდებლური აზრი საუკუნეების განმავლობაში განავითარებდა სიმფონიის იდეას. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, მღვდლობისა და მეფობის ჰარმონიული ერთობის იდეას, მიწიერ ცხოვრებაში ღვთიურისა და ადამიანურის შეურევნელობისა და განუყოფლობის პრინციპით, რომელიც ერთგვარად ღვთის განკაცების დოგმატიდან გამომდინარეობდა, რის გამოც ამ პრინციპიდან არასდროს გადაუხვევია. აშკარაა, რომ ნებისმიერ მცდელობას ეკლესიისა და სახელმწიფოს განყოფისა, რაც მოხდა უკვე ორი საუკუნეა, და გრძელდება ჩვენს თვალწინ, უფრო სწორად კი სამღვდელოებისა და ხალხისა, რადგან მეფე არის სინდისი და წარმომადგენელი თავისი ერისა, იგი მანიქეველთა სექტის მდგომარეობაში მოჰყავს, რომელიც საზოგადოებას შუაზე ხლეჩს, რისი მოწმენიც, კიდევ ერთხელ ვიტყვი, ჩვენ ყველანი ვართ. როგორც იტყვიან, ძველქართული ანდაზური გამოთქმით „ბუზი ბევრი ბზუის, ფუტკართან კი ყველა ტყუის“. ეს ფუტკარი არის მონარქია, ცხებული მეფობა და ბუზებმა რა მოუტანეს საქართველოს, ძნელი არ არის მივხვდეთ. მეტადრე, რომ ქრისტიანულ საზოგადოებაში ორგვარი ხელისუფლებაა, - ამბობს წმინდა ტიხონ ვორონეჟელი - სამოქალაქო და სასულიერო. სამოქალაქო ხელისუფლება განაგებს გარეგან საქმეებს. აქედან გამომდინარე, ცხებული მეფე, ეკლესიის მამათა მიერ იწოდება ეკლესიის გარე ეპისკოპოსად, ხოლო მღვდელმთავარი, ჩვენს შემთხვევაში კათოლიკოს-პატრიარქი ივერიის ეკლესიისა არის შინაგანი ეპისკოპოსი. მაშ, სამოქალაქო ხელისუფლება განაგებს გარეგან საქმეებს, სასულიერო ხელისუფლება კი თვალყურს ადევნებს იმას, რაც ეხება შინაგან სულიერ მდგომარეობას თითოეული ჩვენთაგანისა. სამოქალაქო მართავს სამოქალაქო კანონებით, სასულიერო - ღვთის სიტყვით და არაკეთილგონიერად (ე.ი. სჯულის დარღვევით) მცხოვრებთ ქრისტიანული საზოგადოებიდან დროებით განყენებით ათვინიერებს. ორივე ხელისუფლების, სამოქალაქოსა და სასულიეროს საბოლოო მიზანი სხვა არა უნდა იყოს რა, თუ არა თავის ქვეშევრდომთა კეთილდღეობა და ღვთის სახელის დიდება. მაშასადამე, ხელისუფლების ამ ორი განშტოების მიზანი და მოქმედებათა ერთიანობა შესაძლებელია განხორციელდეს ქრისტესა და მისი ეკლესიის მიერ და მხოლოდ მის მიერ. ქრისტეს ერთიან ეკლესიას ორი უმთავრესი ფუნქცია აქვს, მათ შორის, ივერიის ეკლესიას: შინაგანი საკრალურ-ევქარისტიული, მიმართული წმიდა ბარძიმისაკენ და გარეგანი, ბოროტებაზე დაფუძნებულ ქვეყანასთან ურთიერთობის განხორციელება, რომელშიც მას ეხმარება, სწორედ, გარეგანი ეპისკოპოსი - ცხებული მეფე. პირველი ამოცანის განსახორციელებლად, ე.ი. შინაგან-საკრალურისა, ეკლესიაში დაწესებულია სამღვდელო დასის იერარქია, ანუ სამღვდელოება, რომელსაც ეპისკოპოსი მეთაურობს, ამ შემთხვევაში კათოლიკოს-პატრიარქი, ანუ, ქრისტესაგან დადგენილი ზედამხედველი. ხოლო მეორე ამოცანის - გარეგანი ურთიერთობების გადასაწყვეტად, ეკლესიაში დაწესებულია საერო იერარქია, ანუ მეფობა. მას ეკლესიის გარეგანი ეპისკოპოსი მეთაურობს, ცხებული ღვთისა და, რა თქმა უნდა, ღვთის თვალში ვერ შეცვლის ვერანაირი, გნებავთ, დემოკრატიულად არჩეული, თუ „დანიშნული“ ხელისუფლება. მართლმადიდებელი ხელმწიფენი და პატრიარქები თავისი წოდებით ქრისტეს სხვადასხვა მსახურების სიმბოლიზირებას წარმოადგენენ. მეფე თვითმპყრობელი სახეა ქრისტესი, როგორც მეფის მსახურებისა, ხოლო პატრიარქი ქრისტეს მღვდელმთავრული მსახურების სახეა. თითოეულ მათგანს თავისი ძალაუფლების ფარგლებში უპირატესობა აქვს მეორესთან მიმართებაში, მაგრამ მისტიურად, იდუმალ მეფის საეკლესიო წოდება არ შეიძლება პატრიარქის წოდებაზე მაღლა ან დაბლა იდგეს. ერთ-ერთი ბოლო დროის მღვდელმოწამე პეტროგრადის მიტროპოლიტი ბენიამენი ამბობს: კიდევ შეიძლება, რომ ეკლესიამ, სამღვდელო საწყისმა, იარსებოს სამეფო საწყისის გარეშე, მაგრამ ყოვლად შეუძლებელია, სამეფო საწყისმა გააგრძელოს არსებობა საეკლესიო საწყისის გარეშე. ეს ეხმაურება ჩვენი მაცხოვრის აღთქმასა და სიტყვებსაც, როდესაც სვიმონ მეთევზეს ჭეშმარიტი მრწამსის გამო პეტრე უწოდა, რაც ქართულად, ბერძნულიდან რომ ვთარგმნოთ, კლდეს ნიშნავს. შენა ხარ კლდე, ჭეშმარიტი აღმსარებლობის გამო და ამ კლდეზე ვაფუძნებო ჩემს ეკლესიას, რომელსაც სატანა და ბჭენი ჯოჯოხეთისანი ვერ მოერევიან. ამიტომაც ვამბობთ, რომ ერთადერთი თავშესაფარი, თუ შეიძლება ითქვას, წარღვნას გადარჩენილი ნოესეული კიდობანი, რომელიც წინასახეა ქრისტეს ეკლესიისა არის მხოლოდ და მხოლოდ ეკლესია ესე და არ უნდა ვეძებოთ ჩვენ სიკეთე და ფასეულობა იქ, სადაც იგი არ არის, ე.ი. ეკლესიის გარეთ. ეკლესიის გარეთ ადამიანმა შეიძლება ყველაფერი მოიპოვოს, სულიერი თუ ხორციელი, გარდა ერთისა - სულის ცხონებისა, ხოლო სული კი, როგორც ქართველები ვამბობთ, ყველაზე ტკბილია. მაშ, ერთმანეთთან მიმართებაში მეფობასა და პატრიარქობას არ შეიძლება უპირატესობა ან ნაკლებობა, დაბლა დგომა ეკუთვნოდეს. იმდენად, რამდენადაც ერთი ქრისტეს, როგორც მეფის მსახურებას განასახიერებს, მეორე კი მის მღვდელმთავრობას, რამეთუ ქრისტე იესუ არის მღვდელმთავარი მელქისედეკის წესით. და ბოლოს, ძალისაებრ, წმინდა მამებისა და წმინდა წერილის მიხედვით, მიმოვიხილეთ რა ქრისტიანობის ძალა და ჩვენი ცხონების საიდუმლოება, შევუერთდებოდი ქ-ნ ია მუხრანელ-ბაგრატიონის დევიზს, რომელიც რამოდენიმე დღის წინ პრესაში გამოთქვა, და რომელიც, თავის მხრივ, არის ერთგვარი პერიფრაზირება წმინდა ილია მართლის ცნობილი დევიზისა და ვიტყოდი მასთან ერთად და თქვენთან ერთად: ენა, სარწმუნოება და მონარქია! ამინ.

სიტყვა წარმოთქმულია საქართველოს საპატრიარქოში
თავადაზნაურთა და მათ თანამდგომთა საკრებულოს მიერ
გამართულ კონფერენციაზე „გზა მონარქიისაკენ“

28 სექტემბერი. 2001 წ.

http://www.orthodoxy.ge/tserilebi/archil/monarqia.htm

პოსტის ავტორი: Amuza თარიღი: Feb 1 2008, 06:01 PM

შენ სწორად აღნიშავ, იმერეთში და სამეგრელოში ყველა თავადია და ა.შ.
უფრო მეტიც, 10 ჩხეიძიდან დღეს 1 არის ნამდვილი თავადი, დანარჩენი იჩემებს და ასეც ჰგონიათ სიმართლე. არის სომხური წარმოშობის დიდგვაროვანი გვარებიც, ბერძნული წარმოშობის.


აბ რა, რამდენი სომეხი ორბელიანი იკნება იცი? მაგრამ ერთი რამე, არ მჯერა რატომ უნდა იყოს დიდგვაროვანი, ძედგენიძეც არ იყო დიდგვაროვანი და თავადი მაგრამ უფალმა თავის საქციელის და გამო გამოირჩია და უბოძა შემდგომ თავადობა. მე არ მინდა თავად აზნაურობის აღდგენა, იმიტომ , რომ ეს ბევრს გააამპარტავნებს.

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 1 2008, 06:19 PM

ჩემი პატივისცემისდა მიუხედავად მამა არჩილისადმი, ასეთი განცხადება, გარდა იმისა, რომ უბიძგებს მართლმადიდებლობის უპირობოდ მონარქიაზე მიბმისაკენ, ამკვიდრებს ცოტა სახიფათო მოვლენას - აიგივებს მართლმადიდებლობის და მონარქიის კატეგორიებს ქრისტეს ორბუნებოვნების დოგმატთან - თეოლოგიაში ასეთი პარალელები სახიფათოა, ისინი ერესის მიჯნაზე დგანან

პოსტის ავტორი: Lenus თარიღი: Feb 1 2008, 06:25 PM

................

პოსტის ავტორი: Amuza თარიღი: Feb 1 2008, 10:31 PM

არა ზედგენიძე არ გახლავართ, ჩემი გვარი ერთ-ერთი მწირი გვარია. ისე ამზადან მოდის, ამზა კიდევ მანათობელ ჯინჯგილას ნიშნავსო სვანურად, ისე ჟღალი კი ვარ და კი ვანათებამბობენ სვანური წარმომავლობა აქვსო გვარს, მაგრამ 3 საუკუნეა უკვე კახეთში ვართ დაფუძნებულები. ან რა გაგვამრავლებდა, რაც კახეთს შემოსევები აქვს გადატანილი.

ისე კახეთში ბევრია მცირე გვარები.

პოსტის ავტორი: Lenus თარიღი: Feb 1 2008, 11:27 PM

................

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 2 2008, 01:36 AM

Amuza

ამზა აფხაზურად ნიშნავს მთვარეს, ამრა - მზეს

პოსტის ავტორი: მართა თარიღი: Feb 2 2008, 03:10 AM

marine

მარი გარდაიცვალა თავადი რანიე უკვე რა ხანია ეხლა მონაკოს მისი ვაჟი ალბერი განაგებს...

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 2 2008, 06:08 AM

ეგ წითელ ხაზად უნდა იყოს ამ თემაში, ანუ როცა ამათუიმ სახელმწიფო წყობაზე ვსაუბრობთ უნდა ვიცოდეთ, რომ ეს სახელმწიფო წყობის სახეა და არა მართლმადიდებელი დოგმატიკა და რომ ყველას შეუძლია აქ ქონდეს თავისი არამონარქიული იდეები,მართლმადიდებლობასთან წინააღმდეგობაში მოსვლის გარეშე ... თუმცა მე პიროვნულად ამ პერიოდში ვემხრობი კონსტიტუციური მონარქიის აღდგენას, ლენუსის არ იყოს ახლა ბატონ-ყმობაში დაბრუნების გარეშე ბრიტანელებთან ეს ასეთუისე კარგადაა აწყობილი... თან დიდი დემოკრატიული პრინციპებით!



კანუდოსელის არ იყოს, ეს თეოლოგიურად სრულიად გაუმართავი აზრია, და საკმაოდ დიდი კათოლიციზმიც ჩანს შიგ, თან კათოლიციზმი უფრო დახვეწილია, რადგან სწორად მიანიშნეს თუკი მელქისედეკის სიმბოლო მისაღებია სახელმწიფო მმართველობის სისტემის დასარეგულირებლად, მაშინ არ დაგვავიწყდეს, რომ ეს მელქისედეკი ერთი პიროვნება იყოო ( როგორც უფალი!!!) და აქედან რატომ უნდა გავყოთ ხელისუფლება? და ასე მიიღეს



ცნობილი პაპოცეზარიზმი, პაპი-მეფე, რომელიც დღესაც ასეთად რჩება, ვატიკანი ცალკე სახელმწიფოა და მისი მღვდელთმთავარი-მეფე პაპია...
ასე რომ ფრთხილად დოგმატიკასთან...

ეს საინტერესო სტატიაა,უფრო დემოკრატიული, ვიდრე მონარქიული, შეიძლება ითქვას ანტიმონარქისტულიც კი, მაგრამ საწინააღმდეგო და თანაც თეოლოგიური არგუმენტაციით დაწერილ სტატიას ყველამ და განსაკუთრებით მორწმუნე მონარქისტებმა, ასევე ნეიტრალებმა დიდი ყურადღებით უნდა გაეცნონ...

მოკლედ საინტერესო მიმოხილვაა და გაეცანით:



Аркадий Малер

Возвращение к Симфонии


Православное учение о подлинном соотношении церковной и государственной власти было впервые сформулировано в VI новелле Кодекса Юстиниана I Великого в 534 году, где утверждается принцип "Симфонии Властей". Позже этот принцип был закреплен в "Эпанагоге" (или "Исагоге"), то есть введении в свод законов 879 года, составленным Василием I Македонским при непосредственном влиянии Патриарха Фотия, того самого предстоятеля Константинопольской Церкви, который анафематствовал римского Папу Николая I за введение на Восьмом Вселенском Соборе тезиса Filioque.


Принцип "Симфонии Властей" заключается в том, что имперская и церковная власти находятся в состоянии согласия (гармонии) и сотрудничества (синергии), по аналогии с Божественной и человеческой природой Христа "нераздельны и неслиянны". Церковь не представляет из себя целиком автономного "государства в государстве", а находится на юридической территории Империи и участвует в решении всех проблем, которые ставит перед нею Империя. Главная задача Церкви в отношении Империи — это давать идеологическое, то есть богословское, обоснование существования Империи, что как раз реализуется в концепции Катехона. Церковь обладает монополией в идеологической сфере, и поэтому она курирует всю сферу культуры и образования. Империя, в свою очередь, призвана охранять Церковь от внешних религиозных и политических врагов, предоставлять Церкви материальные возможности для развития и миссионерства как внутри, так и за пределами Империи.

Конечно, если проследить историю Византии, то далеко не всегда можно увидеть реализацию идеала Симфонии в реальных отношениях государства и Церкви. Очень часто императоры диктовали свои условия Церкви, выражая тем самым языческую по своей природе идеологию цезаропапизма. Иногда и сама Церковь в лице патриархов пыталась встать на место Империи, возвращаясь таким образом к иудейскому теократическому принципу. Но в любом случае идеал Симфонии Властей оставался генеральным ориентиром в отношениях Церкви и Империи и должен оставаться таковым в любом государстве, которое хочет считать себя православным. Концепция Симфонии Властей — это сущность византистской идеологии.


Симфония Властей, императив отношений Церкви и Государства, должен сохраняться при любой форме внутреннего государственного правления. Государство — это суверенная система общественной организации. Сущностью Государства остается его абсолютный суверенитет, и именно это требуется от него Церковью прежде всего, а не форма его организации. С точки зрения Церкви, задача Государства в первую очередь — это обеспечить максимальные условия для сохранения, утверждения и распространения Православной Традиции. Каким образом Государство будет обеспечивать эти условия — это вторичный вопрос и Церкви напрямую не касается. Поэтому не существует никаких форм государственного правления, которые бы были признаны Церковью "богоданными" и никаких других форм правления, которые бы отрицались Церковью как порочные. Любая форма правления, кроме прямой теократии, которая возможна только и только в самой Церкви, — дело рук человеческих. Поэтому распространенная в консервативной среде точка зрения о том, что единственно "богоданной" формой правления является монархия, не имеет никакого оправдания в христианской перспективе.


Когда мы начинаем разговор о монархии, мы прежде всего должны уточнить содержание этого понятия, потому что оно включает в себя несколько самых разных аспектов. Монархия — это прежде всего, единовластие. Подлинным единовластием в мире обладает только Бог-Троица, и больше никто, в противном случае мы выходим за рамки христианской логики. Единственным установленным Богом сакральным институтом в мире является Святая Церковь, и главой ее является Иисус Христос, Второе Лицо Троицы. Историческая Церковь управляется собранием архиереев — Собором, на котором может избираться Патриарх. Поэтому, когда римская курия признала единственным главой Церкви своего папу, она нарушила традицию церковного управления. Первый Вселенский Собор в 325 году был созван и учрежден светским лицом — римским императором Константином Великим, и в этом Соборе равно участвовали все пять средиземноморских патриархатов того времени.


Это событие было хорошим уроком исторической Церкви, оно показало, что в критической ситуации церковной раздробленности иногда требуется прямая государственная помощь. Причем, Константин выступал на этом Соборе не только как его ведущий, но и как богослов и философ, предложив канонический термин "единосущий" в отношении природы Отца и Сына. Все остальные Вселенские Соборы также проходили под руководством императоров, потому что никто из византийских патриархов не мог созвать Вселенский Собор под собственное управление. Следовательно, Церковь понимает и принимает ситуативную необходимость единоличной светской власти, тем более в экстремальных политических условиях. Единоличная власть всегда эффективней любого коллективного управления, и кроме этого, ее этический статус несравнимо высок, ведь автократор ("монарх") — это личность, несущая прямую историческую ответственность за всю свою деятельность. Тем более автократические ("авторитарные") методы более адекватны в экстремальных политических ситуациях и в больших геополитических масштабах. Поэтому реальные полномочия главы Российского Государства обречены быть очень широкими, поэтому личность главы государства в России имеет такое фатальное значение. Таким образом, при всей возможности и необходимости демократических начал в государственном управлении России авторитарные, диктаторские тенденции неизбежны и они абсолютно оправданны.( აქ თქვენი მონა-მორჩილი პირველ ნახევარში ავტორს მთელი გულით ეთანხმება და მეორეში კი ვერა )


Итак, монархия как единовластие, то есть автократия с очень большими полномочиями — вполне допустима Церковью, и это доказывает ее собственная история, ведь именно благодаря авторитаризму одного человека — императора Константина Великого Церковь стала фактически господствовать в Империи и был созван Первый Вселенский Собор. Но это говорит не о сакральном значении императорской власти, а о сакральном значении человеческой личности, обладающей свободой воли и способной содействовать Божественной Воли в синергийном делании. Отсюда возникает кардинальный вопрос традиционного монархизма — способен ли каждый очередной монарх быть проводником Божественной Воли? Конечно, нет, каждый монарх — это свободная личность, и он подвержен не меньшим искушениям, чем любая другая, если не большим.


Поэтому главный вопрос монархии — это вопрос о методе ее перманентной репродукции, вопрос об основаниях престолонаследия. В отношении этого вопроса возможно только основных две точки зрения — первая, христианская позиция, утверждает, что монархия должна быть выборной, вторая, языческая по своему происхождению, отстаивает принцип династического наследия. ( არჩევით მონარქიაში დემოკრატია იგულისხმება)

Принцип династической монархии исходит из одной-единственной идеи об "избранности" и "сакральности" определенного исторического рода, который просто по факту своего существования имеет полномочия управлять государством. Идея "сакральной крови" вполне возможна в язычестве, где человеческий род вписан в единую пантеистическую картину мира, и отдельные его представители вполне могут быть от рождения более или менее сакральными, и обладать большими или меньшими правами господства. Естественно, что в языческом контексте любой цезаризм или цезаропапизм вполне обоснованы.

В иудейском авраамическом контексте изначально никто не обладает большим или меньшим антропологическим качеством, но факт завета Бога Иеговы с Авраамом и впоследствии с Моисеем делает отдельный исторический этнос, Израиль, избранным для послушания Божественной Воле и тем самым наделяет его особой исторической ответственностью. Но это не означает, что природный статус этого этноса выше, чем статус язычников. Однако в иудаизме как этнической религии, присутствует начало языческого биологизма. Но если Израиль — это этнос, то Новый Израиль, Христианская Церковь — это надэтническое образование. В Христианстве возможно говорить об избранности людей за их заслуги, но нельзя говорить об избранности по своему происхождению. В нарушении этого принципа состоит неправда католического лжедогмата о "непорочном зачатии" Девы Марии. Тем более невозможно говорить об избранности каких-либо человеческих родов, позволяющих им господствовать над другими людьми. Исходя из этого принципа в Византии каждый новый император избирался высшей элитой Империи, а иногда и при участии низовых слоев ромейского общества.


Другой вопрос, что каждый монарх хотел сохранить власть за своими наследниками и в итоге складывались известные династии. Но процедура избрания на звание императора сохранялась всегда. Нечто подобное, хотя и в совсем недостаточной степени сохранялось и в православной Руси до эпохи Романовых, с которыми принцип династической монархии окончательно утвердился. В этом отношении, коль скоро Романовы провозгласили себя "сакральным родом", не удивительно, что окончательное уничтожение монархии в России большевики связывали с полным уничтожением этого рода (как тамплиеры хотели полностью уничтожить род французских королей). На самом деле, поскольку никакого оправдания династической, то есть биологической, кровно-родовой, монархии в рамках Православия не существует, идеологам династического монархизма ничего не остается, как искать это оправдания в иных, неправославных традициях. ( აქ კარგი იქნება თუ ხაზს გავუსვამთ ბაგრატიონთა და დავით მეფსალმუნის დაკავშირების ზოგიერთის მიერ პირდაპირი გაგებით ინტერპრეტაციის დამკვიდრების პრობლემატიკას, როგორც მცდელობას დინასტიის საკრალიზაციისა...)


Следовательно, монархия как форма правления в России возможна, но только не династическая монархия, утверждающая право власти по факту рождения. Равным образом возможны и иные формы, аристократического или демократического типа, а также сочетание всех этих форм (так называемая "Полибиева схема"). Православие категорически отрицает любые проявления тирании и рабства, и остаивает априорную онтологическую свободу любого человека. В Православной Традиции каждый человек создан по образу и подобию Бога, а после Воплощения Бога в человеке значение человеческой природы стало несравнимо высоким, поэтому онтологические права каждого человека изначально равны онтологическим правам любого другого человека. Каждый человек может стать главою Православной Империи, если приложит к этому соответствующие усилия. Социальный статус человека определяется не его рождением, а его реальными социальными заслугами.

ესეც საინტერესო არგუმენტია... ისმის კითხვა, შეიძლება მაგალითად "ვინმე სამჭკუაშვილი" გახდეს მეფე? თეოლოგიურად კი, რადგან საულ მეფე ( პირველი ბიბლიური მეფე) მწყემსი იყო, რიგითი ებრაელი... და რადგან არა გვარი, არამედ მირონია გადამწყვეტი...


Поэтому в рамках православной цивилизации демократия также возможна, но это должна быть православно-имперская демократия, в которой идеологическое содержание важнее формы правления. Но только не либеральная демократия, отрицающая права Церкви на идеологическую монополию. Главное — это соблюдение прав Церкви и, в конечном счете, ее монополия в сфере культуры и образования. Если Государство в России действительно станет православным, то никакая монархия не выродится в тиранию, никакая аристократия не превратится в олигархию и никакая демократия не деградирует в охлократию. Подлинно православный монарх в Третьем Риме не может позволить существовать Государству без Патриарха, как подлинно православный демократ не может не способствовать воцерковлению общества.

ნუ აქ "მესამე რომი" და "იმპერიულ-დემოკრატიული მართლმადიდებლობა" რუსული ველიკოდერჟავული სულისათვისაა კოჭის გაგორება, მაგრამ ჩვენ ხომ იდეას ვეძებთ და არა დეტალებს? ჰოდა, აი ის რაც ქვემოთ წერია, ყველაზე კარგი დასკვნაა და ჩემი აზრით შიგ დემოკრატიაც ჯდება კარგად და მონარქიაც, თუგინდ კონსტიტუციურიც...


Идеологическое доминирование Православной Церкви — это залог нормального функционирования любого государственного строя.

მოკლედ ვფიქრობ საინტერესო თემაა, ოღონდ თემატიკიდან გადახვევის და უარგუმენტო კამათის შემთხვევაში შევწყვეტ კამათს ( მწარე გამოცდილებით )

იხარეთ;

კაიროსი!

პოსტის ავტორი: Lenus თარიღი: Feb 2 2008, 10:30 AM

................

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 2 2008, 09:57 PM

შეიძლება მე და შენ აქ პირადად არა ( გვეღირსა ), მაგრამ არის უამრავი მორწმუნე მოაზროვნე, რომელიც ამბობს, რომ "არჩევითი მეფე" სჯობს "მემკვიდრეობით მეფესო" ( იხ, სტატია), ამიტომ ყველაზე კარგი გამოსავალი ამ ორთა შერწყმა კონსტიტუციური მონარქიაა ალბათ, ისტორიული სამართლიანობაც აღდგება, წყობაც დაიწმინდება, ხელისუფლება იქნება კონსტიტუცია და კონსტიტუციის გარანტი მეფე... მოკლედ, ვამბობ, რომ რთულია ასე თქმა ზოგადად ქრისტიანისათვის მეფე სჯობს, უნდა გავითვალისწინოთ ეპოქა, ერი, ისტორია...

ანუ ანტიმონარქისტი შეიძლება იყოს ძალიაინ წყნარადაც ჩვენისთანა მორმწუნეც, და ეს რაიმე მწვალებლობად არ უნდა გავიგოთ..

იხარე;

კაიროსი!

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 2 2008, 10:06 PM

KAIROS
Lenus

შეიძლება აჯობოს კონკრეტულმა მეფემ კონკრეტულ პრეზიდნტს (და პირიქით), მაგრამ რამდენად სწორია განზოგადება არ ვიცი...

იქნებ როგორმე დამისაბუთოთ, თუ რატომაა ქრისტიანისთვის უფრო მისაღები მონარქია?

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 3 2008, 05:36 AM

კანუს, მე მასე განზოგადებას უფრო ვერიდები, უბრალოდ ჩემი პირადი აზრია, რომ ჩვენ შემთხვევაში, ამ პერიოდში საქართველოსათვის უკეთესი იქნება ბრიტანული წყობა, ამის შესახებ მაქვს ჩემი არგუმენტები, ისტორიული, ეთნოფსიქოლოგიური და პოლიტიკური... მაგრამ თეოლოგიურად რათქმაუნდა საკითხისათვის რაიმე საკრალიზაციის მიცემა მცდარად მიმაჩნია...

პოსტის ავტორი: Lenus თარიღი: Feb 3 2008, 08:41 AM

................

პოსტის ავტორი: Amuza თარიღი: Feb 3 2008, 03:52 PM

ვააა აფხაზი ვყოფილვარ და არც ვიცოდი მე კიდე თავი კახელი მეგონა.

ე.ი. ზღვის ნაპირას მეკუთვნის სახლი არა?


სულხან-საბა ორბელიანის მიხედვით რატომ სწერია, რომ ამზა - საწვავი , ჟინჟღილია?

იხ. ლექსიკონი ქართული მისივე ავტორობით, ტომი I , გვერდი 50-ე

წინაპარმაც ესე მითხრა და ახლა გავიგე აფხაზი ვყოფილვარ.

პოსტის ავტორი: Amuza თარიღი: Feb 3 2008, 04:07 PM

თეოკრატიული მართველობა, ხომ მოუხდებოდა საქართველოს?

პოსტის ავტორი: Lenus თარიღი: Feb 3 2008, 04:43 PM

................

პოსტის ავტორი: Amuza თარიღი: Feb 3 2008, 07:33 PM

არა ჩემო კარგო, მე არ ვამბობ ეგ გავამეფოთ თქო. ისე მეფობის მემკვიდრეობით გადაცემის წინააღმდეგი ვარ.თან ასე მგონია,რომ ვერ გაამართლებს,უკვე ერი გადაწყობილია სხვა წყობაზე.
ჩვენ თუ მეფე გვინდოდა, მეფე ერეკლეს არ დაუმალავდნენ მეომრებს თავადები.არ გვინდოდა და წაგვართვა კიდეც მეფე უფალმა. გვქონდა შანსი ალექსანდრე ბატონიშვილის პერიოდში კვლავ დაგვებრუნებინა სამეფო ტახტი,მაგრამ აქაც შურმა და ღალატმა იჩინა თავი და ახლა გვინდა კომუნისტურ ეპოქაში გავლილებმა,ნაწილობრივ ტრადიციებ დაკარგულებმა აღვადგინოთ მეფობა. ახლა არ მითხრა არსებულ ბაგრატიონს შემორჩენილი აქვს ყველა სამეფო ეტიკეტიო?
დავით მეფე მეფსალმუნეს, არ მიუღია მეფობა მემკვიდრეობით. უფალმა გამოარჩია.


ისე სააკაშვილსაც აქვს მასე სისხლში ბაგრატიონის გენი, ხომ?

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 4 2008, 05:38 PM

"წმ. მართალი იოანე კრონშტადტელი ხელისუფლების ღვთიურ ბუნებაზე ამბობს - "თვით ღმერთი, მეუფე უფლებათა და მეფე მეფეთა განამტკიცებს მეფის უმაღლეს ძალაუფლებას."

აქ მთავარი არსი იმაში მდგომარეობს, რომ ყველაზე ოპტიმალური, ისტორიულად გამოცდილ-დადასტურებული, ბუნებრივი, საუკეთესო, ყველაზე ჰარმონიული, მდგრადი და სამართლიანი ფორმა სახელმწიფოებრივი ყოფიერებისა და საზოგადოებრივი ორგანიზაციისა სწორედ მონარქიაა.

იგი არის ყველაზე სრულყოფილი ფორმა სამართლებრივი სახელმწიფოებრიობისა, რომელსაც მმართველთა და ქვეშევრდომთა პასუხისმგებლობა მართლშეგნების უმაღლეს წყრომდე - ღმერთამდე, მის წმიდა მცნებებამდე აჰყავს."

მანგლისის მიტროპოლიტი ანანია (ჯაფარიძე)

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 5 2008, 09:37 AM

ყველაზე მაღალი თეოკრატია...

არ გვინდა ახლა ეს გადაჭარბებული მონარქიზმი,ვიმეორებ მეც ვემხრობი კონსტ. მონარქიას ანუ




ეჰეჰე მასე ბებიაჩემი ჯაყელი იყო, და იმისი დიდი წინაპარი კიდე ბაგრატიონიც იქნებოდა

არა, არ გამოვა მასე, ვეთანხმები ლენუს მაქ:




თუმცა ის სტატია ძალიან საინტერესო და სულ მისხალ-მისხალაა განსახილავი

იხარე და იმეფეთ თქვენს თავზე

კაიროსი!

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 5 2008, 12:41 PM

სწორედ კონსტიტუციურ მონარქიაზე ისაუბრა პატრიარქმა და ამისკენ მოუწოდა ქართველ ერს:

"განგიმარტავთ, თუ რას ნიშნავს კონსტიტუციური მონარქია. ეს ნიშნავს იმას, რომ მეფე მეფობს, მაგრამ არ მართავს. მეფე არის გარანტი ქვეყნის მთლიანობისა და ყოველი ადამიანის დაცვისა; შეიძლება ქართველი ხალხი მზად იყოს ამისათვის, რომ ეს წყობა მიიღოს; შესაბამისად, ბაგრატიონთაგან უნდა იყოს გამორჩეული სამეფო კანდიდატი, შეიძლება იგი საგანგებოდაც აღვზარდოთ. ასე იყო უწინ, ბავშვობიდან იზრდებოდა და ტახტისათვის საგანგებოდ მზადდებოდა ის ადამიანი, რომელიც შემდეგ მეფედ უნდა კურთხეულიყო. დღეს ისეთი პირობები შეიქმნა, როცა ქართველი ხალხის ოცნება შეიძლება განხორციელდეს."


"საქართველოს წმიდა პატრიარქმა თავის ქადაგებაში შეახსენა ქართველ ხალხს, რომ მსოფლიოში არსებული კონსტიტუციური მონარქიები წარმოადგენენ გარანტს თავიანთი ქვეყნებისა და სახელმწიფოების სტაბილურობისა და ხალხის კეთილდღეობისა." (მიტროპოლიტი ანანია (ჯაფარიძე))

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 5 2008, 02:33 PM

"მეფისა და ხალხის ერთიანობა ჭეშმარიტ რწმენაში არის ცხოველმყოფელი წყარო მათი სახელმწიფოებრივი ერთიანობისა და ძალისა."

"მიწიერი მეუფება მხოლოდ ზეციურთან კავშირშია მტკიცე და ჭეშმარიტად წარმატებული."

"მეფეთა უკეთესი მსახური და მამულის ყველაზე საიმედო დამცველი ისაა, ვინც ღვთის ერთგული გულითა და სუფთა სინდისით ზეციური სამშობლოს ნამდვილ რწმენას ატარებს."

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 5 2008, 03:19 PM

"საქართველოს მეფე უნდა ჰყავდეს. გვირგვინოსანი ბაგრატიონი. ის რა ერია, რომელსაც მეფე არა ჰყავს."

ბერი გაბრიელი (ურგებაძე)

პოსტის ავტორი: Amuza თარიღი: Feb 8 2008, 02:27 AM

რა თქმა უნდა ასეთი მონარქისტული წყობა ჩემთვისაც მისაღები იქნება, რომელი ქართველი იქნება ამისი წინააღმდეგი, მაგრამ ვი უნდა აღზარდოს მეფე?მაშინდელი ეტიკეტებით, რომ აღიზარდოს,რაგაც რთულად განსახორციელებელი და გამოსაყენებელი იქნება. იქნებ გავაგზავნოთ სხვა მეფეთა კარზე?

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 8 2008, 01:48 PM

გიორგი, მე წავიკითხე მართლმადიდებლურ ჟურნალში ინტერვიუ ჯვრის მამის ტაძრის წინამძღვართან, მამა ტარიელთან (სიკინჭილაშვილი), რომელიც პატრიარქის მოძღვარია და მან თქვა, რომ როცა პატრიარქის აღსაყდრება იყო, მაშინ დაიბადა და შემდგომ მონასტერში აღიზარდა მონარქი.

ის 30 წლის გახდა სწორედ იმ დღეს, როცა პატრიარქმა პირველად იქადაგა კონსტიტუციურ მონარქიაზე. მოძღვარმა ისიც დასძინა, რომ საჭირო დროს პატრიარქი ერს წარუდგენს მომავალ მეფეს.

ეს ინტერვიუ ფორუმზე დავდე, მაგრამ აზრთა მწვავე სხვადასხვაობა გამოიწვია და ამიტომ წავშალე.

იმედია, უფალი ისმენს ჩვენს ლოცვას, უკეთეს წილს გამოგვირჩევს და ქართველი ერის ოცნება ასრულდება, როგორც პატრიარქმა იმ ქადაგებაში გვითხრა: "თქვენ გახსოვთ, 1801 წელს შეწყდა ბაგრატიონთა დინასტიის მეფობა საქართველოში და აქედან მოყოლებული ქართველი ხალხის ოცნება იყო, აღედგინა ეს უძველესი ღვთივკურთხეული დინასტია."

პოსტის ავტორი: Amuza თარიღი: Feb 8 2008, 04:35 PM

არ ვიცოდი ეს ინფორმაცია, პირველად მესმის სიმართლე გითხრა. გავოცდი

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 11 2008, 01:02 PM

მეფე იყო ერთადერთი ერისკაცი, რომელსაც საკურთხეველში ზიარების უფლება ჰქონდა


მანგლელი მიტროპოლიტი ანანია (ჯაფარიძე)


საქართველოს წმიდა პატრიარქმა თავის ქადაგებაში შეახსენა ქართველ ხალხს, რომ მსოფლიოში არსებული კონსტიტუციური მონარქიები წარმოადგენენ გარანტს თვიანთი ქვეყნებისა და სახელმწიფოების სტაბილურობისა და ხალხის კეთილდღეობისა.

საქართველო, როგორც სახელმწიფო, თავდაპირველად ჩამოყალიბდა სამეფოს სახით. ჩვენი პირველი ერთიანი სახელმწიფოს სახელი იყო ქართლის სამეფო, და მოიცავდა როგორც აღმოსავლეთ, ასევე დასავლეთ საქართველოს. როგორც ცნობილია, ერთიანი საქართველოს პირველი მეფე იყო ფარნავაზი - არა მხოლოდ საქართველოს სახელმწიფოს, არამედ ქართული მწიგნობრობის ფუძემდებელი. ქართველი მემატიანე და ეპისკოპოსი ლეონტი მროველი ვრცლად მოგვითხრობს მის შესახებ; კერძოდ, როგორ იპოვა მან განძი, როგორ ამოუდგა გვერდით ეგრისის მმართველი ქუჯი, როგორ შექმნეს მათ ერთობლივად პირველი ქართული არმია და სასტიკ ბრძოლაში ქვეყნის მპყრობელი აზონი დაამარცხეს. ეს მომხდარა ქრისტეს შობამდე სამასი წლით ადრე.

ეპისკოპოს ლეონტი მროველის ცნობითვე, ფარნავაზ მეფისა და ქუჯი ერისთავის მიერ დაარსებულმა ქართლის სამეფომ იარსება თითქმის ათასი წელი, ვახტანგ გორგასლის შვილებამდე. თვითონ მეფე ვახტანგ გორგასალიც ფარნავაზიანთა დინასტიის წარმომადგენელი იყო.

ბოლო ფარნავაზიანი მეფეები ყოფილან VIII საუკუნის დასაწყისში მოღვაწე მეფე მირიანი და საქართველოს ეკლესიის წმინდანი მეფე არჩილ I; ანუ ფარანავაზიანთა დინასტია საქართველოს სახელმწიფოს მართავდა ქრისტეს შობამდე III საუკუნიდან ახალი წელთაღიცხვით VIII საუკუნემდე, ანუ თითქმის 1000 წლის ნაძილზე.

სხვა მატიანეს - „მოქცევაი ქართლისაჲ“-ს ცნობით, ქართველთა განმანათლებელი მოციქულთა სწორი, წმ. კეთილმსახური მეფე მირიანი ფარნავაზიანთა დინასტიის წევრი იყო. როგორც ვთქვით, ეს დინასტია არაბების დროს დაემცრო. მემატიანეს სიტყვით, არაბები თურმე საგანგებოდ ეძებდნენ და სიკვდილით სჯიდნენ ამ დინასტიის ყოველ წევრს. ასე რომ, ამ დინასტიის ყოველი წევრი ამოწყდა და VIII – IX საუკუნეებში უკვე ერთიანი საქართველო უმეფოდ დარჩა. სწორედ ასეთი დიდი გასაჭირის დროს წმ. ეკლესიამ იზრუნა, რათა საქართველოს ჰყოლოდა ისეთი ახალი სამეფო დინასტია, რომელიც შეძლებდა საქართველოს კვლავ გაერთიანებას. საერთოდ, ფარნავაზიანთა დინასტია იმით იყო გამორჩეული, რომ ის აერთიანებდა და ამთლიანებდა ქართველ ერს და თავის გარშემო იკრებდა აღმოსავლეთ, დასავლეთ და სამხრეთ საქართველოს მცხოვრებლებს.

წმ. გრიგოლ ხანძთელმა და სხვა ქართველმა წმ. მამებმა აკურთხეს ერთ-ერთი საგვარეულო, რომელიც სათავეს იღებდა მეფე იესედან, დავითიდან და სოლომონიდან, ისრაელის ძველი მეფეებიდან. ძველი აღთქმის წინასწარმეტყველის თანახმად, მეფე დავით მეფსალმუნის საგვარეულოდან უნდა გამოსულიყო მესია, უნდა შობილიყო ყოვლადწმინდა ღვთისმშობელი და ასევე მისი დამწინდველი იოსები ამ საგვარეულოდან იყო. სწორედ ამ საგვარეულოს წევრი იყო საქართველოში შემოსული ბაგრატიონების ოჯახი, რომელმაც სახელი გაითქვა საქართველოში მებრძოლი ხასიათით და მეფისადმი ერთგულებით. გუარამ კურაპალატ-ბაგრატიონს ცოლად შერთეს ვახტანგ გორგასლის ქალიშვილი. ამ გზით ბაგრატიონების ოჯახმა მოიპოვა ლეგიტიმურობა და ისიც უკვე სამეფო დინასტიის ოჯახის წრეში შევიდა. ასევე წმიდა მეფე არჩილის ვაჟს, ჯუანშერს შეურთავს ბაგრატიონის ქალი. ასეთი შეუღლების გზით ძველ დროს გადაიცემოდა ლეგიტიმურობის უფლება ანუ ქვეყნის მართვის სამეფო უფლება.

ფარნავაზიანებთან დამოყვრებული მრავალი ოჯახი იყო საქართველოში, მაგრამ, როგორც აღვნიშნეთ, წმიდა ეკლესიამ მათ შორის ბაგრატიონთა საგვარეულო ამოირჩია. გრიგოლ ხანძთელმა აკურთხა კიდეც ბაგრატიონების ოჯახი, რომ მათ ათასი წელი ემართათ საქართველო. მართლაც, ბაგრატიონთ ოჯახი IX საუკუნიდან XIX საუკუნემდე მართავდა, აერთიანებდა და ამთლიანებდა ქართველ ერს. ეკლესიასთან შეთანხმებით მათგან გამოდიოდა ქვეყნის აღმშენებლობის, კულტურისა და განმანათლებლობისათვის აუცილებელი იმპულსები. მხოლოდ ჩამოთვლაც კი სახელებისა საკმარისია ამ საგვარეულოს დიდებულების გასაცნობიერებლად.

საქართველოს ოქროს ხანა და საქართველოს კულტურის გაბრწყინების საუკუნეები სწორედ ბაგრატიონთა მმართველობისას მოგვეცა. XIX საუკუნეში, როგორც ათასი წლით ადრე არაბებმა, საქართველოს დამპყრობელმა რუსებმა არა მარტო გააუქმეს ბაგრატიონთა მმართველობა, არამედ დაიწყეს ბაგრატიონთა სამეფო სახლის ყოველი წევრის გადასახლება, დაპატიმრება და დახოცვა.

როცა გიორგი XIII-ის მეუღლის მარიამის ოთახში იარაღით შეიჭრა გენერალი ლაზარევი და დედოფალს უდიერად მოეპყრო, ხოლო მცირეწლოვანი უფლისწულები საწოლებიდან გადმოყარა, დედოფალმა მარიამმა ვერ მოითმინა ეს შეურაცხყოფა და სახელოში დამალული მცირე ზომის ხანჯლით განგმირა რუსი გენერალი.

შეიძლება ითქვას, რომ რუსებმა ევროპაში ერთ-ერთი უძველესი სამეფო სახლი ძირფესვიანად ამოაგდეს, მაგრამ ღვთის მადლით გადარჩენილი არის როგორც ქართლ-კახეთის მეფეთა, ასევე ქართლისა და იმერეთის ბაგრატიონთა სამეფო ოჯახის შთამომავლები. მათი რიცხვი დიდი არ არის და ჩვენ ალბათ იმედი უნდა გვქონდეს, რომ უფალი ღმერთი მათ შორის გამოარჩევს ისეთებს, რომელნიც ჩვენს შემდგომ საუკუნეებში შეძლებენ ქართველი ერის კვლავ გაერთიანებას, რომელნიც, თუ ქართველი ერი ინებებს, სათავეში ჩაუდგებიან კონსტიტუციურ მონარქიას, რათა საქართველო ისეთივე ძლიერი და სტაბილური იყოს, როგორებიც არიან დიდი ბრიტანეთი და იაპონია, სკანდინავიის ქვეყნები, რომლებშიც კონსტიტუციური მონარქიაა.

ორიათასწლოვანი ისტორიის გამოცდილებიდან ვიცით, რომ როგორც ფარნავაზიანები, ასევე ბაგრატიონები ამთლიანებდნენ ერს. ერის ყველა ფენას დიდიდან მცირემდე ჰქონდა მათ მიმართ მოწიწებითი დამოკიდებულება. გაუთავებელი შემოსევების მიუხედავად, ქვეყნის ეკონომიკური სტაბილურობა და მოწინავე კულტურა საქართველოს ყოველ შვილს აფიქრებინებდა, რომ ჭეშმარიტად მათი ძალაუფლება ღვთისაგან მომდინარეობდა, რომ ისინი ღვთის მიერ იყვნენ დადგენილნი და ეკლესიის მიერ კურთხეულნი.

მეფის კურთხევის ცერემონიის დროს მის მარჯვენა და მარცხენა მხარეს იდგნენ ქართლისა და აფხაზეთის კათალიკოსები, შესაბამისად დასავლეთისა და აღმოსავლეთ საქართველოს ეპისკოპოსები. მეფეს მირონს სცხებდნენ საკურთხეველში და იქვე ხდებოდა მისი ზიარება. ის იყო ერთადერთი ერისკაცი, რომელსაც უფლება ჰქონდა ამისა, ანუ საკურთხეველში ზიარებისა.

საზოგადოდ უნდა ითქვას, რომ საქართველოში არ არსებობდა აბსოლუტური მონარქია. მეფე თვითმპყრობელი არ იყო, მას უფლება არ ჰქონდა კანონების გამოცემისა. კანონმდებელი ორგანო იყო საეკლესიო კრება. მართალია, კანონების შემუშავება ხდებოდა დარბაზის კარზე, მაგრამ კანონებს გამოსცემდა საეკლესიო კრება. მეფე და მისი ვეზირები მხოლოდ აღმასრულებელნი იყვნენ ამ კანონებისა.

თავის მხრივ, რათქმაუნდა, საეკლესიო კრებაზე მეფეს საგანგებო ადგილი ეჭირა. ასევე, საგანგებო ადგილები ჰქონდათ მიკუთვნებული საქართველოს ეკლესიის პირველ იერარქებს სახელმწიფო დარბაზში; დარბაზის კარზე უპირატესი იყო ოთხი ბერი: ქართლის კათალიკოსი, აფხაზეთის კათალიკოსი, მწიგნობართუხუცესი ჭყონდიდელი და მოძღვართ-მოძღვარი. თუნდაც მათ შორის ერთ-ერთის, მწიგნობართუხუცესის უფლებები რომ გავითვალისწინოთ, დავინახავთ, რომ საქართველოს სახელმწიფო იმართებოდა ერისა და ეკლესიის სინერგიით, მთლიანობით.

მაგალითად, მწიგნობართუხუცესი, ივანე ჯავახიშვილის გამოკვლევის თანახმად, თანამედროვე სიტყვებით რომ ვთქვათ, იყო მინისტრთა საბჭოს თავმჯდომარე, პერმიერ-მინისტრი. მის მიერ იმართებოდა სხვა სავეზიროებიც ანუ სამინისტროებიც ანუ ეკლესიის ხელში იყო არა მხოლოდ საკანონმდებლო, არამედ აღმასრულებელი ხელისუფლების მნიშვნელოვანი ნაწილი.

ილია ჭავჭავაძე ბრძანებდა, რომ მიუხედავად არასახარბიელო საგარეო ვითარებისა, მის დროსაც და უფრო ადრე ძველ საქართველოში არ იყვნენ უსახლკარო ადამიანები ასევე დამშეულები. ილია განმარტავდა, რომ ყველა ადამიანს ჰქონდა თავისი სახლი და ყველა ოჯახს ჰქონდა თავისი შემოსავლის წყარო. ეს იყო სწორედ შედეგი ერისა და ბერის მთლიანობისა და თუ გნებავთ, წინასახე კონსტიუციური მონარქიისა, რადგანაც, როგორც ვთქვით, ჩვენთან მეფე თვითმპყრობელი არ იყო, ხოლო იმჟამინდელი ეკლესია და დარბაზი წარმოადგენდა არა თავის თავში ჩაკეტილ რაიმე ორგანიზაციებს, არამედ ისინი გამოხატავდნენ ქართველი ერის მთლიანობას და წარმოადგენდნენ საზოგადოების ყველა ფენას გლეხიდან დიდებულის ჩათვლით. ასეთი ერთიანობა ედო საფუძვლად იმ ფაქტს, რომ საქართველოს სახელმწიფომ იარსება 2000-ზე მეტი წლის მანძილზე მეფე ფარნავაზიდან გიორგი XIII-მდე და სოლომონ II-მდე.

შევთხვოთ უფალს, რომ ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის წილხვედრი ივერია გაბრწყინდეს ღვთისმშობლის კალთისა და თუ ერი ინებებს, კონსტიტუციური მონარქიის მმართველობის ქვეშ.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 13 2008, 01:09 PM

პატრიარქის სიტყვა:

საქართველოში იყო ეკლესიასთან ის ადამიანი, რომელიც
შემდეგ ღირსეულ მეფედ უნდა კურთხეულიყო


ფსალმუნში ვკითხულობთ: „უფალმან ძალი ერსა თვისსა მოსცეს, უფალმან აკურთხოს ერთი თვისი მშვიდობით.“ ეს არის ის სანატრელი მდგომარეობა, რომელზეც ფიქრობდა და ფიქრობს ქართველი ადამიანი. როდესაც ჩვენ ძალის შესახებ ვსაუბრობთ, უპირველეს ყოვლისა, სულიერ ძალას ვგულისხმობთ, - მადლს სულისა წმინდისა, რომელიც არის უძლურთა მკურნალი და ნაკლულევანთა აღმავსებელი. მადლი სულისა წმინდისა გვაახლოებს უფალთან და უფალს აახლოებს ჩვენთან. ეს მადლი ადამიანს აქცევს ტაძრად სულისა წმინდისა. გარდა ამისა, დავით მეფსალმუნის ამ სიტყვებში ასევე იგულისხმება ფიზიკური ძალაც და მასთან ერთად მშვიდობაც - შინაგანი სიმშვიდე, მშვიდობა ადამიანის გულსა და გოენებაში, და ასევე იგულისხმება მშვიდობა ადამიანის გარშემო, მშვიდობა ქვეყანასა ზედა.

როდესაც ძალასა და მშვიდობაზე ვსაუბრობთ, ჩვენ უნდა გვახსოვდეს, რომ ერთიც და მეორეც, რათქმაუნდა, ღვთისგანაა ბოძებული; მაგრამ უფალი ამ მადლს ერს იმ შემთხვევაში უბოძებს, თუკი იგი ამას იმსახურებს. დაუკვირდით, რას ამბობს დავით მეფსალმუნე: „უფალმან ძალი ერსა თვისსა მოსცეს“, - ე.ი. ერთი ღვთისა უნდა იყოს, ღვთის გზით უნდა დადიოდეს, ღვთის მცნებებს უნდა ასრულებდეს და მხოლოდ მაშინ მისცემს უფალი მას ძალასა და მშვიდობას.

თქვენ გახსოვთ, 1801 წელს შეწყდა ბაგრატიონთა დინასტიის მეფობა საქართველოში და აქედან მოყოლებული ქართველი ხალხის ოცნება იყო, აღედგინა ეს უძველესი ღვთივკურთხეული დინასტია. დღეს ჩვენს ქვეყანაში ზოგიერთი გამოთქვამს ასეთ აზრს, რომ საქართველოში უნდა დამყარდეს კონსტიტუციური მონარქია. განგიმარტავთ, თუ რას ნიშნავს ეს. ეს ნიშნავს იმას, რომ მეფე მეფობს, მაგრამ არ მართავს. მეფე არის გარანტი ქვეყნის მთლიანობისა და ყოველი ადამიანის დაცვისა; და შეიძლება, მომავალში ქართველმა ხალხმა ამის შესახებ იფიქროს.

როდესაც კონსტიტუციურ მონარქიაზე ვსაუბრობთ, - მსგავსი ქვეყნების მაგალითებზე ვხედავთ, რომ მათ სტაბილური სახელმწიფოები აქვთ. მაგალითისთვის გავიხსენოთ თუნდაც დიდი ბრიტანეთი ან ესპანეთი. კონსტიტუციური მონარქიის პირობებში, თუკი ქვეყანაში კრიტიკული ვითარება შეიქმნა, მეფე ძალაუფლებას თავის ხელში იღებს და ქვეყანაში მშვიდობას ამყარებს; როგორც ეს მოხდა, მაგალითად, ესპანეთში, როცა პარლამენტში შეთქმულება მოხდა, - მეფემ ისარგებლა თავისი ძალაუფლებით და ქვეყანა დაამშვიდა.

უფალი დავით მეფე წინასწარმეტყველის ფსალმუნში ბრძანებს: „და აღვამაღლო რჩეული ერისაგან ჩემისა.“ თამამად შეიძლება ითქვას, რომ ბაგრატიონთა გვარი მართლაც რჩეული იყო ქართველთა შორის. შემთხვევით არ იყო, რომ ეს დიდება ხვდა წილად ბაგრატიონთა გვარს. როცა უფალი ირჩევს ერს ან ადამიანს, მას ასევე განსაკუთრებულ პასუხისმგებლობასაც აკისრებს. საუკუნეების განმავლობაში ამ უდიდეს პასუხისმგებლობას ტვირთულობდა პაგრატიონთა გვარი და თქვენ კარგად მოგეხსენებათ, რომ ის დიდებული კულტურული საგანძური, რომელიც საუკუნეების მანძილზე შეიქმნა, ბაგრატიონთა გვარის ხელმძღვანელობითა და მეთაურობით გაკეთდა. არც ისაა შემთხვევითი, რომ დღეს, როცა ჩვენ სახელმწიფო გერბზე ვფიქრობთ, მიიჩნევენ, რომ ბაგრატიონთა გერბი უნდა იქცეს სახელმწიფო გერბად.

და არც ისაა შემთხვევითი, რომ ბაგრატიონთა გვარი სათავეს მეფე დავით წინასწარმეტყველისა და სოლომონისაგან იღებს. ხშირად იხსენებს ქართველი კაცი იმ დიდებულ ფურცლებს ჩვენი ისტორიისა, როდესაც მეფობდნენ დიდი თამარი და დავით აღმაშენებელი და ოცნებობს იმაზე, რომ შეიძლება უფალმა დაუშვას და კვლავ აღდგეს სამეფო დინასტია.

ღმერთმა ინებოს, რომ მომავალში ავმაღლდეთ ისე, რომ ქართველი ერი ღირსი გახდეს ამ დიდებისა. მაგრამ, ამავე დროს, იმაზეც უნდა ვიფიქროთ, რომ ბაგრატიონთა გვარის წარმომადგენელიც მზად იყოს ამისთვის.

ისიც უნდა ითქვას, რომ ახალ წყობაზე საუბარი არ არის მარტივი საქმე. ქართველი ხალხი მზად უნდა იყოს იმისათვის, რომ ეს წყობა მიიღოს; შესაბამისად, ბაგრატიონთაგან უნდა იყოს გამორჩეული სამეფო კანდიდატი. შეიძლება იგი საგანგებოდაც აღვზარდოთ. ასე იყო უწინ, ბავშვობიდან იზრდებოდა და ტახტისთვის საგანგებოდ მზადდებოდა, უპირველეს ყოვლისა, სიახლოვეში იყო ეკლესიასთან ის ადამიანი, რომელიც შემდეგ ღირსეულ მეფედ უნდა კურთხეულიყო.

აუცილებლად უნდა ვიზრუნოთ ბაგრატიონთა გვარის ბავშვებზე. ცუდი არ იქნება, რომ საქართველოში მცხოვრები ბაგრატიონის გვარის წარმომადგენელი ბავშვები ეკლესიასთან აღზრდილიყვნენ. შეიძლება უცხოეთიდანაც ჩამოვიყვანოთ პატარა ბაგრატიონები და აქ, მშობლიურ წიაღში გაიზარდონ. მერე ღმერთი თვითონ ამოირჩევს რჩეულსა ერისაგან თვისისა.

კიდევ ერთხელ მინდა გითხრათ, რომ საქართველო დიდი მადლითაა მოცული, რადგან წყალობა ყოვლადწმიდისა ღვთისმშობლისა დიდია საქართველოსა ზედა.

ყოველმა ჩვენგანმა უნდა იფიქროს იმის შესახებ, თუ რა უნდა ვაკეთოთ ჩვენ სამშობლოსათვის. ყოველი ადამიანი ამქვეყნად მოსულია თავისი მისიით, ყოველ ადამიანს ღვთისაგან აქვს ბოძებული თავისი ჯვარი და ეს ჯვარი ადამიანმა ბოლომდე უნდა მიიტანოს.

შევთხოვ უფალს, რომ საქართველოში სუფევდეს მშვიდობა, ერთსულოვნება და თუ იქნება ნება ღვთისა, აღდგეს კონსტიტუციური მონარქია. ბევრია დამოკიდებული თვითონ ჩვენზეც, ბევრია დამოკიდებული ხალხზე. უნდა გვახსოვდეს მოციქულის სიტყვები, რომ ყოველი ხელისუფლება ღვთისგანაა. ამიტომ ღვთის ნება იყოს საქართველოზე!

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 13 2008, 01:57 PM

ცოტა არ იყოს ეს ორი ინფორმაცია ერთმანეთს ეწინააღმდეგება

და ეს



სხვა კითხვებიც იბადება და ეგ შემდეგ; ეს კი საერთოდ უცნაურია,



რა საერო კანონებს გამოცემდა ეკლესია? ეს ხომ აბსურდია? ეკლეაიას ქონდა თავისი ადგილი და ეს ადგილი იყო საეკლესიო, და არც შეიძLება სხვანიარად იყოს, თორემ მივიღებთ ვატიკანს მეფით თავში, ან ასეც რომ ყოფილიყო, რა ახლა ვიმე ფიქრობს რომ მონარქიის შემთხვევაში ეკლესია იქნება კანონების გამომცემი ორგანო? მოკლედ არაა ეგ არგუმენტი...

დანარჩენი ადრე დავწერე

იხართ;

კაიროსი!

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 13 2008, 02:12 PM

მეც გეთანხმები, რომ ეს ორი ინფორმაცი ერთმანეთს ეწინააღმდეგება. პატრიარქმა თავის ქადაგებაში მხოლოდ სამომავლო გეგმებზე ისაუბრა, მაშინ როცა მამა ტარიელი ინტერვიუში წერს მონარქის უკვე არსებობაზე.

ინტერვიუშივე ეწერა, რომ პატრიარქი როცა საჭიროდ ჩათვლის მაშინ წარუდგენს ერს მონარქს. თუკი მამა ტარიელთან საუბარი სინამდვილეს შეეფერება, დრო გვიჩვენებს ყველაფერს. ის ამბობს, რომ შეიძლება წელიწადიც კი არ დასჭირდეს პატრიარქის სიტყვების განხორციელებას. ვნახოთ...

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 13 2008, 02:23 PM

საქართველოში მეფე ეკლესიასთან შეთანხმებით იღებდა კანონებს და ეკლესია წინ იდგა ყოველთვის.

მაგალითად, მართალია რუის-ურბნისის საეკლესიო კრება დავით აღმაშნებლის მიერ იყო მოწვეული და მისგანვე ჰქონდა გარკვეული მიმართულების გეზი მიცემული, კრების თავმჯდომარე მაინც საქართველოს კათალიკოსი იყო. თვით "ძეგლისწერაში" აღნიშნულია, რომ "თავ და წინამძღვარ... წმიდისა მის კრებისა იყო... იოვანე ყოვლად ღირსი მთვარეპისკოპოსი და ყოვლისა საქართველოისა დიდი მამათავარი." ხოლო დავით აღმაშენებელი იყო "მუნ.. არა ვითარცა მეფე, არამედ ვითარცა მონა" (ქართლის ცხოვრება IV, გვ. 156).

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 13 2008, 02:27 PM

კარგი ახლა მარინე
გავიგეთ რომ იყო რუის-ურბნისი, ვიცით ეგ
მაგრამ რა შუაშია ეკლესია და საერო კანონები? და რა დავითი თვითმპყრობელი არ ყოფილა? შეზღუდული იყო მისი ხელისუფლება? ან XIII ს.ის შემდეგ რა ადგილი ეკავა ეკლესიას სახელმწიფოსთან დაკავშირებით? არ გვინდა ახლა ისტორიის ცალსახად წარმოჩენა, ან თუნდაც მასეც რომ იყოს, რა შუაში ეგ დღეს?

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 13 2008, 02:32 PM

გასაგებია, კაიროს, შენ რასაც ამბობ.

დღეს შენც იცი, რომ საუბარია კონსტიტუციური მონარქიის აღდგენაზე და კარგად განმარტა პატრიარქმა, რომ ეს ნიშნავს მეფე მეფობას მაგრამ არ მართავს.

მეუფე ანანიას სტატია მე მგონი წინააღმდეგობაში არ მოდის რაიმესთან.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 13 2008, 02:38 PM

მგონი კი ისტორიასთან
კარგი არ გვინდა, იდეა გასაგებია და მეც დავწერე ზემოთ...
მაგრამ მამა ტარიელის ისტორია ცოტა "მეზღაპრა", მითუმეტეს პატრიარქს მსგავსი არაფერი უთქვამს...
ვნახოთ-ი;
კაიროსი!

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 13 2008, 02:41 PM

მეც არანაირად არ შემიძლია დავადასტურო ამ ინტერვიუს აბსოლუტური ჭეშმარიტება.

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 13 2008, 02:42 PM

marine

მეუფე ანანიასადმი უდიდესი პატივისცემისდა მიუხედავად, ისტორიულად მთლად გამართული არ მგონია ეგ ყველაფერი, რბილად რომ ვთქვა

საქართველოში იყო აბსოლუტური და თვითმპყრობელი მონარქია, ე.წ. "ავტოკრატია". ერთადერთი მცდელობა მეფის საკანონმდებლო ფუნქციის შეზღუდვისა იყო ყუთლუ-არსლანის და მისი დასის მიერ და კარგად ვიცით როგორც დასრულდა

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 13 2008, 02:47 PM

მეც დიდ პატივს ვცემ მეუფე ანანიას, რადგან საქართველოს და მისი ეკლესიის ისტორიის ღრმა ცოდნით გამოირჩევა.

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 13 2008, 03:33 PM

marine
გასაგებია, მარი მაგრამ უნივერსიტეტში პირველი 2 კურსი სხვა საქმე არ მიკეთებია, გარდა ქართული სამართლის ისტორიის სწავლისა, დღესაც, ჩემი სადოქტორო მიმართულება იმის გამო, რომ კანონიკური სამართლის დოქტორის წოდებას ჩვენი უნივერსიტეტი ვერ გასცემს, ითვლება ქართული სამართლის ისტორიის მიმართულებად.

ეგეთი რამ, რასაც მეუფე ამტკიცებს, არ მინახავს

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 13 2008, 03:38 PM

ღმერთმა ხელი მოგიმართოს შენს პირად საქმეებში, დავით

თუ რაიმე ინფორმაციას მოიძიებ და მოგვაწვდი, მოხარული ვიქნები

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Feb 13 2008, 03:45 PM

ძველ აღთქმაში, უფალს რომ მეფე სთხოვეს, შეშფოთდა

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 13 2008, 05:01 PM

მნათე, კარგი იქნება თუ ამის შესახებ ციტირებას გააკეთებ ძველი აღთქმიდან და ინფორმაციას მოგვაწვდი.

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 13 2008, 05:06 PM

ძველი აღთქმა, I მეფეთა, თავი 8

4. შეიკრიბა ისრაელის უხუცესობა და მივიდა სამუელთან რამათს.
5. უთხრეს: შენ მოხუცდი, შენი შვილები კი არ მიჰყვებიან შენს გზას. დაგვიდგინე ახლა მეფე, რომ სხვა ხალხების წესისამებრ განგვსჯიდეს.
6. არ მოეწონა ეს ამბავი სამუელს, როცა თქვეს, მეფე მოგვეციო მსაჯულად. მაშინ შეევედრა სამუელი უფალს.
7. უთხრა უფალმა სამუელს: შეისმინე ხალხის ყოველი სიტყვა, რასაც გეტყვის, რადგან შენ კი არ უარგყვეს, არამედ მე უარმყვეს თავიანთ მეფედ.
8. როგორც იქცეოდნენ იმ დღიდან, როცა ეგვიპტიდან გამოვიყვანე, დღემდე, როცა დამივიწყეს და უცხო ღმერთებს დაემონენ, ასევე გექცევიან შენც.
9. ახლა შეისმინე მათი სიტყვა, ოღონდ გააფრთხილე და აუხსენი უფლებები მეფისა, რომელმაც მათზე უნდა იმეფოს.
10. უთხრა სამუელმა უფლის სიტყვები ხალხს, მეფეს რომ მოითხოვდნენ მისგან.
19. არ დაუჯერა ხალხმა სამუელს. თქვეს: არა და არა, მეფე უნდა გვესვას.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 13 2008, 05:17 PM

მადლობა, დავით

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 18 2008, 04:01 PM

"ძველმა აღთქმამ სამი უმაღლესი მსახურება იცის: სამღვდელმთავრო, საწინასწარმეტყველო და სამეფო.

სამეფო მსახურებისთვის აკურთხარ რა ისრაელის პირველი მეფე საული, უფალმა, მიუხედავად მმართველობის ფორმისა, ყოველი სახელმწიფოს ხელისუფლება აკურთხა. საულს კურთხევა ღმრთის ნების აღსრულების პირობით მიეცა. ხოლო როცა საულმა უფლის მცნებები დაარღვია, ღმერთმა იგი განაგდო (I მეფ. 16,1) და უბრძანა, რომ სამეფოდ სხვა რჩეულის, მდაბიო იესეს ძის, დავითისათვის ეცხო ზეთი, რომლისგანაც შემდგომ ხორციელად მაცხოვარი წარმოიშვა.

უფალმა იესო ქრისტემ, ზეცისა და ქვეყნის ხელმწიფემ, თავისი ამქვეყნიური ცხოვრებისას თავი მიწიერ წესრიგს დაუქვემდებარა, იგი სახელმწიფო ხელისუფლების მატარებელსაც ემორჩილებოდა: თავის ჯვარმცმელს, იერუსალიმში რომის პროკურატორს, პილატეს უფალმა უთხრა: არა გაქუს ხელმწიფებაი ჩემი არცა ერთი, უკუეთუმცა არა მოცემულ იყო შენდა ზემოდამო (ინ. 19, II) და ამ სიტყვებით ყოველგვარი მიწიერი ხელისუფლების ზეციურ წყაროზე მიუთითა. ფარისეველის მზაკვრულ შეკითხვაზე, კეისრისათვის ხარკი მიეცათ თუ არა, მაცხოვარმა თქვა: მიეცით კეისრისაჲ კეისარსა და ღმრთისაჲ ღმერთსა (მთ. 22,21)."

დეკ. ვლადისლავ ციპინი
საეკლესიო სამართალი, 1996

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 18 2008, 05:32 PM

marine

ერთი ჩვენ გვიჭირს პრეზიდენტზე დამორჩილება...... არ მოგვწონს თურმე!


კურთხეულია საპრეზიდენტო მმართველობაც უკეთუ იგი ღვთის სადიდებლად იქნება


აი, თუ არ არის კარგი ხელისუფლება, რა ბედი ეწევა მას!!

ჩვენ კი - მორჩილება გვმართებს.....

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 18 2008, 06:37 PM

თუმცა უამრავი ლაფსუსის შემცველია მისი წიგნი საქართველოს ეკლესიის ისტორიის შესახებ

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 19 2008, 12:55 PM

ზაზა, გაქვს უფლება შენი უარყოფითი შეხედულება დააფიქსირო, მაგრამ გთხოვ, გაითვალისწინო, რომ მეუფეზე საუბრობ.

რათქმაუნდა შეცდომებისგან არავინ ვართ დაზღვეულნი და სულაც არაა გასაკვირი მიტროპოლიტ ანანიას ნაშრომებშიც აღმოვაჩინოთ ის, რაც ეჭვს შეიძლება ბადებდეს.



ვფიქრობ, წმ. იოანე ოქროპირს ეს სიტყვები ძალიან საგულისხმოა, დავით:



საერო ხელისუფლების შესახებ


რა სარგებლობა უნდა მიიღო მრავალ ადამიანზე ძალაუფლებით, თუკი საკუთარ თავზე ვერ გაგიმარჯვია და შენი ვნებები ვერ დაგითრუნავს?

წმიდა იოანე ოქროპირი


პირველ რიგში, სათნოებასა და სიბრძნის სიყვარულს ვესწრაფოთ, და არა ძლიერებას, პატივსა და მმართველობას, სოლომონ ბრძენის მსგავსად.

ხელისუფლების სათავეში ყოფნა გაიძულებს ბევრი ისეთი რამ გააკეთო, რაც ღმერთისთვის სათნო არაა, ამიტომ უაღრესად ახოვანი სულის მქონე უნდა იყო, რომ მართებულად გამოიყენო ძალაუფლება. ასეთ შემთხვევაში ხელისუფალი იმ ადამიანს ემსგავსება, რომელიც მშვენიერ, ლამაზ ქალწულთან ცხოვრობს, მაგრამ თავი დაივალდებულა არასოდეს შეხედოს მას ტრფიალით.

ხელისუფლება ბევრ ადამიანს, მათ ნების საწინააღმდეგოდაც კი, სხვების მჩაგვრელად აყალიბებს, მრავალს აღუძრავს მრისხანებას, ენიდან აღვირს უხსნის და ისე ფართოდ უღებს ბაგეთა კარებს, რომ ქარი სულს უფრიალებს, და მერე როგორც ფარღალალა ნავს, ბოროტების მთელ სიღრმეში მიაქანებს.

როგორც, ჩვეულებრივ, სიმდიდრე ღუპავს გაუფრთხილებელ ადამიანს, ზუსტად ასევე ხელისუფლებაც. პირველს ადამიანი სახმართმოყვარეობამდე მიჰყავს, მეორე კი უგუნურობამდე.

მაშ, რად გშურს ასეთი ადამიანისა და მას ბედნიერს ეძახი? როგორი უგუნურობაა! ზემოთქმულთან ერთად, ისიც წარმოიდგინე, რამდენ მტერს და ცილისმწამებელს, რამდენ პირმოთნეს ჰყავს იგი ალყაში მოქცეული. მითხარი, ნუთუ ასეთი მდგომარეობა შეიძლება იყოს სანატრელი? და ვინ მიიჩნევს მას ასეთად! ასეთი ადამიანიო, - იტყვი შენ, - ხალხს პატივში ჰყავსო. მერე რა? ხალხი ღმერთი არ არის, რომელსაც მან ანგარიში უნდა ჩააბაროს. ამიტომ, როდესაც შენ ხალხზე ლაპარაკობ, უნდა წარმოიდგინო წყალქვეშა რიფები, თავთხელი კლდეები და კბოდეები, ვინაიდან ხალხის პატივი რაც უფრო სახელგანთქმულს გხდის, მით უფრო მეტ საშიშროებასთან გაკავშირეს, ასევე, საზრუნავთან და განსაცდელთან. ასეთი ადამიანი, რომელსაც ესოდენ სასტიკი ბატონი (ხალხი) ჰყავს, ვერ შეძლებს შეისვენოს ან გაჩერდეს... ასეთი, ათასი დამსახურებაც რომ ჰქონდეს, მაშინაც ძლივს შევა სასუფეველში, რამეთუ არაფერი ისე არ ამცრობს, როგორც ხალხის დიდება, რომლისგანაც ადამიანი ხდება მფრთხალი, მლიქვნელი, პირმოთნე... არაფერი, ჭეშმარიტად არაფერი ისე არ აყალიბებს ადამიანს კანონდამრღვევად და ჭეშმარიტ აზრს მოკლებულად, როგორც ხალხისგან განდიდება და, საპირისპიროდ ამისა, ისე არაფერი ანიჭებს ადამიანს პატივსა და აღმატებულობას, როგორც ამ განდიდების მოძულება. ამიტომაც არის საჭირო, რომ უაღრესად მხნე და ახოვანი სული ჰქონდეს იმას, ვისაც ასეთი ძლიერი ქარბორბალისათვის მოუწევს წინააღმდეგობის გაწევა. დიდებისმოყვარე კეთილდღეობის ჟამს ყველაზე მაღლა აყენებს თავს, ხოლო როდესაც ბოროტება ატყდება თავს, მზად არის მიწაში ჩაძვრეს და ჩაიმალოს.

არ მითხრა, რომ ასეთი ეტლზე წამომჯდარა, წარბები მაღლა აუზიდავს და მცველებით გარშემორტყმული არხეინად დასიერნობსო... არა, მაჩვენე მე განსხვავება მთავრისა არა ამით, არამედ მისი სულიერი განწყობით, ანუ მართავს თუ არა იგი საკუთარ ვნებებს, ამარცხებს თუ არა გულის სხვადასხვა მანკიერებებს, მაგალითად, ითოკავს თუ არა ფულისადმი ლტოლვას, თრგუნავს თუ არა გაუმაძღარ ხორციელ ჟინს, ხომ არ ჭკნება შურისგან, ხომ არ შფოთავს პატივმოყვარეობის ძლიერი ვნებით, ხომ არ აშინებს მას და ხომ არ ძრწის იგი სიღატაკისა და, ამ მხრივ, უსიამოვნო ცვლილებების წინაშე, ხომ არ კლავს მას ამის შიში? ასეთი მაჩვენე ხელისუფალი, - აი, ეს არის ძალაუფლება! მაგრამ თუკი ის მართავს ადამიანებს, თვითონ კი ვნებების მორჩილია, ასეთი პირის შესახებ შესახებ გეტყვი, რომ იგი მონათა შორის ყველაზე მეტი მონაა... ხოლო ვინც ამ ტყვეობიდან გათავისუფლდა, აღარ არის გატაცებული ბოროტი სურვილებით და არ ეშინია, არ ძრწის უგუნურად სიღატაკის, უპატიობისა და ცხოვრებაში მოსალოდნელი სხვა უსიამოვნებათა წინაშე; მას, თუნდაც ჭილობში იყოს ჩაცმული, ციხეში იჯდეს და ბორკილები ჰქონდეს შებმული, მაინც მთავრად და მეფეთა მეფედ მოვიხსენიებ. ასეთი ხელისუფალი ფულით არ იყიდება და არც შურის თვალებით შემაცქერალნი ჰყავს; მას ვერ ეხება ბოროტი ენა, ბოროტი თვალი, მზაკვარი ფანდი; იგი ცხოვრობს სიბრძნის მიუვალ ციხე-სიმაგრეში და ყოველთვის უძლეველი რჩება არა მხოლოდ სხვადასხვა გარემოებათა, არამედ თვით სიკვდილის წინაშეც. ამას მოწმობენ ქრისტეს მოწამენი: მათი სხეული დაიშალა და მტვრად და ფერფლად იქცა, მაგრამ ძალაუფლება მათი დღესაც ცოცხალია და მოქმედებს: განდევნის დემონებს, აღძრავს მთელ ქალაქებს და ერი აქ, ეკლესიაში მოჰყავს. ამ ხელისუფლების ძალა არა მხოლოდ ადამიანის სიცოცხლეში, არამედ მისი სიკვდილის შემდგომაც ასეთივე რჩება; მასთან მიდიან არა იძულებით, არამედ საკუთარი ნებითა და დიდი სიამოვნებით, და სულიერადაც არ იღლებიან მოგზაურობითა და მსახურების ხანგრძლივობით (იგულისხმება მოსალოცად წასვლა და წმინდა ნაწილების თაყვანისცემა).

როდესაც ვინმე ხელისუფლებას გვაძლევს და სხვაზე ძალაუფლებას გვანიჭებს (არჩევით იქნება ეს თუ დანიშვნით), ამით ის უდიდეს პასუხისმგებლობას გვაკისრებს, ვიზრუნოთ მასზე (რწმუნებულზე, დაქვემდებარებულზე), რადგან მარტო ის, რომ სხვა ადამიანის ბედი ჩვენს ხელშია, საკმარისია იმისათვის, რომ წინდახედულება გამოვიჩინოთ და ათასჯერ დავფიქრდეთ, სანამ მას უყურადღებოდა მივატოვებთ. თუკი ის, ვინც ხელისუფლებით შეგვმოსა, შემდგომში რისხვით აღივსება და საყვედურით აღგვავსებს დაჩაგრულების ბედით შეწუხებული (თვით დაჩაგრულებზე მეტადაც კი), და მკაცრ მსაჯულად მოგვევლინება, ამით ის კიდევ უფრო აღგვძრავს მოვალეობის შესასრულებლად. ღმერთმაც იგივე გააკეთა.

ჭეშმარიტად მირონცხებული მეფე არის ის, ვინც ამარცხებს მრისხანებას, შურს, გემოთმოყვარეობას, ყველა გრძნობას საღვთო კანონებს უქვემდებარებს და გონებას გულისმიერი ვნებებისგან დამოუკიდებლად ინარჩუნებს.

ვისურვებდი, ასეთი კაცი მეხილა ერის მთავრად, ასეთ კაცი ყოფილიყო მიწის, ზღვის, ქალაქების, ოლქების, ჯარების მმართველად, რადგან ის, ვინც სულიერი ვნებები გონებას დაუმორჩილა, იოლად შეძლებს ადამიანების მართვას საღვთო სჯულის თანახმად; ასე რომ, იგი მამობას გაუწევდა თავის დაქვემდებარებულებს, მოსახლეობას სიყვარულით მოაქცევდა.

ხოლო ის, ვინც ხილულად უფროსობს ადამიანებზე, მაგრამ თვითონ ემორჩილება მრისხანებას, პატივმოყვარეობას, გართობას, იგი, ჯერ ერთი, შეიძლება სასაცილო იყოს დაქვემდებარებულთა თვალში, რადგან მიუხედავად ამისა, რომ გვირგვინს ატარებს, მორთულია ქვებითა და ოქროთი, თავად არ არის შემკული თავმდაბალი სიბრძნით, და თუმცა მისი სხეული ბრწყინვალე სამოსითაა დაფარული, მისი სული შეუმკობელია - შიშველი და განძარცვულია სათნოებათაგან.

მეორეც, მას არ ეცოდინება როგორ გამოიყენოს მართებულად მიღებული ძალაუფლება, რადგან უმეცარი საკუთარი თავის მართვისა, როგორ შეძლებს სხვები დაუმორჩილოს კანონს?

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 19 2008, 12:58 PM

marine
მაგარია

გაიხარე

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 19 2008, 12:59 PM

შენთან ერთად

ძალიან მომეწონა ეგ სტატია, საოცარ სიტყვებს ამბობს წმ. იოანე..

პოსტის ავტორი: tamuna m თარიღი: Feb 21 2008, 03:18 PM

მართლმადიდებლური სწავლება საღვთო ხელისუფლებაზე

http://www.orthodoxy.ge/skhva/sakh-katekhizmo1.htm

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Mar 5 2008, 02:58 PM

იბერიის ეკლესიას, რომელმაც ხელშეუხებლად დაიცვა ქრისტიანული სარწმუნოება, ღმერთი იფარავს...


ქართველების ძირითად დამსახურებებსა და დამახასიათებელ ნიშნებს შორის კირილე ჩამოთვლის შვიდს, იგივენაირად, როგორც ისინი წარმოჩნდებიან ფილადელფიის ეკლესიისადმი ეპისტოლეში.

ასე რომ, ჩვენი ბერის მიხედვით ეპისტოლეში ვხედავთ:

„1. რომ ეს სამეფო არის მცირე თავისი სიმძლავრისა და ტერიტორიის მიხედვით;

2. რომ ის აღიარებს აღმოსავლეთის ეკლესიის მართლმადიდებელ სარწმუნოებას;

3. რომ მისი მეზობლები ცდილობენ, აიძულონ უარყოს თავისი რწმენა;

4. რომ იგი ცხოვრობს ზედმიწევნით სწორად ქრისტიანული ზნეობრივი კანონების მიხედვით;

5. რომ იგი თავისუფალია მუსულმანების ყოველგვარი ბატონობისა და გავლენისაგან;

6. რომ მან არ განიცადა არავითარი ვნება მეზობელი ხალხებისაგან, რომლებიც ყველა საშუალებით ცდილობენ, მატერიალურად და სულიერად დააზიანონ იგი;

7. რომ იბერიის ეკლესიას, რომელმაც ხელშეუხებლად დაიცვა თავისი ქრისტიანული სარწმუნოება და ზედმიწევნით სწორად იცხოვრა სახარებისეული ზნეობრივი სათნოებების მიხედვით, ღმერთი იფარავს და განაშორებს მისგან ყველა მტერს.“

თითქოს ქრისტე ამბობს: „ვიცი, რომ შენი ძალი მცირეა; ვიცი, რომ დაიმარხე ჩემი სიტყვა; ვიცი, რომ არ უარყავი ჩემი სახელი; ამიტომ მოგეცა კარი განღებული, რომელსაც ვერავინ დახშავს“.

კირილეს მიხედვით, იბერიის სახელმწიფოს ისტორიული დანიშნულების სიმბოლოა კარი განღებული; ხოლო დავითის კლიტე აღნიშნას მის ესქატოლიგიურ როლს. ამ ადგილას ჩვენი ეკზეგეტი პარალელს ავლებს გამოცხ. 3,8-სა და ისაია 22, 20-25-ს ღრმად მესიანურ ტექსტს შორის. ამ უკანასკნელზე იყო დაფუძნებული მთელი ბიზანტიური და პოსტ-ბიზანტიური ესქატოლოგიური ლიტერატურა ღვთის რჩეული გლახაკი მეფის შესახებ; ამ ტექსტში იაჰვე წარმოჩნდება, როგორც თავისი მსახურისათვის დიდებისა და დავითის სასახლის კლიტეს მიმნიჭებელი, მისთვის ძალაუფლების მიმცემი და დიდების ტახტზე დამადგინებელი. სხვა ადგილას კირილე წერს: „აქედან გამომდინარეობს, რომ აღმოსავლეთში მხეცის სრული დამარცხების შემდეგ იბერიიდან წამოიმართება ხელმწიფე და მეფე, რომელიც მართავს მორწმუნეებს, უფლის ჭეშმარიტი გზით ატარებს მათ და ამავე დროს ჩაშლის მტრების მზაკვრობებსა და მრავალრიცხოვან ხაფანგებს.“

მუსულმანური მხეცის სრული დამარცხება მოხდება ღვთის მიერ დანიშნულ ჟამს. როდესაც უფლის მიერ დანიშნული ჟამი მოვალს, მუსუმლანები მრავალრიცხოვანი ჯარით შეუტევენ პატარა იბერიას, მაგრამ „ღვთის ძალით დაცული“ მართლმადიდებელი ქართველები გაანადგურებენ ურწმუნოებს და „სრულ და საუკუნო დავიწყებას მისცემენ მათ ტირანიას მთელ აღმოსავლეთში.“

ამგვარადვე განადგურდებიან ანტიქრისტეს ყველა სხვა ძალები და ასე დაარსდება წმიდათა ათასწლოვანი მეფობა, მსოფლიო მართლმადიდებელი და მესიანური იმპერია, რადგან ყველა სხვა მმართველობა და ძალაუფლება გაქრება. შემდეგ მართლმადიდებელი სარწმუნოების მისაღებად მოვლენ „მთელი ებრაელები, მუსულმანთა დიდი რიცხვი, პაპისტები, ზოგიერთი ათეისტები და ვოლტერის მომდევარი.“

ისინი, ვინც მოისურვებენ თავისი უღმერთობისა ან მცდარი სარწმუნოებისადმი ერთგულებას, მოგობრობისა და მოკავშირეობის სათხოვნელად მიმართავენ ახალ მართლმადიდებელ ხელმწიფეს და დაემორჩილებიან მას, როგორც ვასალები და სახელმწიფოს მართლმადიდებელი მოქალაქეების მსახურები.

ქართველი ხელმწიფის მისია, როგორც მართლმადიდებელი ქრისტიანებისათვის შურისმაძიებელისა ანტიქრისტეს ერებისა და მათი მმართველების წინააღმდეგ, წარმოჩნდება აპოკალიფსის ყველა ხილვებში, სადაც ჩვენ ვხედავთ ანგელოზსს, რომელმაც „დასთხია (ლანკნაი) მდინარესა ზედა დიდსა ევფრატსა (გამოცხ. 16,12), „და მიჰყო მჯდომარემან მან ღრუბელსა ზედა მანგალი თვისი ქუეყანად და მომკო ქუეყანაჲ“ (გამოცხ. 14,16), „მოკრიბა ვენახი ქუეყანისაი და შთადვა საწნახელსა მას გულის-წყრომისა ღმრთისა“ (გამოცხ. 14,19), რომელსაც „აქუნდა კლიტე უფსკრულისაი და ჯაჭვი დიდი ხელსა მისსა. და შეიპყრა ვეშაპი იგი - გუელი დასაბამისაი, რომელ არს ეშმაკი და სატანა, რომელი აცთუნებს ყოველსა სოფელსა, და შეკრა იგი ათას წელ. და შთააგდო იგი უფსკრულსა შინა და დაჰხშა კარი და დაჰბედა მის ზედა, რაითა ვერღარა აცთუნებდეს წარმართთა, ვიდრემდე აღესრულოს ათასი წელი“ (გამოცხ. 20, 1-3), რომლის მიერაც „შეპყრობილ იქმნა მხეცი იგი და მის თანა ცრუწინაისწარმეტყუელი იგი, რომელმან ქმნნა წინაშე მისსა სასწაულნი, რომლითა აცთუნნა იგინი, რომელთა მიიღეს ბეჭედი იგი მხეცისაი და თაყუანის-სცეს ხატსა მისსა. და ცოცხლივ შთავარდეს ორნივე იგი ტბასა მას ცეცხლისასა, რომელი იგი იწუების წუნწუბითა (გამოცხ. 19,20).

ყველა ხილვა, რომელიც აპოკალიფსი ეხება მორწმუნეების საბოლოო გამარჯვებასა და ქრისტეს მეუფების დადგინებას, ჩვენი ავტორის მიერ გაგებულია, როგორც წმინდათა ათასწლოვანთა მეფობის მომასწავლებელი. ამგვარად, ივარაუდება აპოკალიფსის წიგნის მნიშვნელოვანი ნაწილის კავშირი ქართველების ესქატოლოგიურ როლთან.

ამ ახალ გარემოებაში, რომელსაც საფუძველი ჩაეყარა წმიდათა ათასწლოვანი მეფობის დადგენით, მორწმუნე მეფე, „რომელსაც გვირგვინს დაადგამს იბერიის ეპისკოპოსი და რომელიც ღვთის წინასწარგანზარხვით უწინარეს ყოველთა საუკუნეთა იყო მოწოდებული მეფობისთვის“ „რომელიც არის მორწმუნე მეფეების უძველესი ოჯახის შთამომავალი“, გახდება „უფრო დიდებული მეფეთა მეფე და უფალთა უფალი“ და „მადლით სიტყვა ღვთისა“; იბერიის ეპისკოპოსს ექნება წოდება და ნამდვილად იქნება „დამოუკიდებელი ეპისკოპოსი მეფედ კურთხევისა და მღვდელმთავრად ხელდასხმის უფლებებით“; „და ამ ორი მეუფის მმართველობის ქვეშ მყოფი“ მორწმუნე ხალხი „იქნება და მას ეწოდება წმიდა ერი, სამეუფო სამღვდელოება და რჩეულთა ერი“ და „თქვენს დედაქალაქს ეწოდება ახალი იერუსალიმი.“

ეპისკოპოსი იზრუნებს სულიერ დამწყსაზე და მეფე კი ღვთის ერის სამოქალაქო მმმართველობაზე. წმიდათა ათასწლოვანი მეფობისას იბატონებს სახარებისეული სამართლიანობა, მორწმუნეთა მმართველობა განხორციელდება სიბრძნითა და ღვთის სიმართლის მიხედვით. ეპისკოპოსი გარშემორტყმული იქნება წმიდა სინოდით, მეფე კი ბრძენთა, ერისკაცთა და სასულიერო პირთა საბჭოთი. ამგვარად, უსამართლობა, ამბოხება და საიმპერატორო დინასტიის შეცვლა იქ არ მოხდება.

ქართული უნივერსიტეტი
№20, ოქტომბერი, 2000

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Mar 10 2008, 03:23 PM

"ხშირად საუბრობენ საქართველოს მომავალ პოლიტიკურ ბედზე და განსაკუთრებით იმაზე, რომ მალე უნდა აღდგეს მონარქია. მინდა ვთქვა, რომ ეს უახლოეს ხანში შეუძლებელია. ჩვენი ერი არ არის ჯერ მზად ამისთვის."

ილია II,
სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქი
ქადაგება შენდობის დღეს, 2008 წლის 9 მარტი

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Mar 11 2008, 11:33 AM

* * *
ხოლო მოიკლა აზონ ფარნაოზისაგან და გამეფდა ფარნაოზ.

ხოლო ჩვეულება აქუნდათ ერთისა მეფისა მორჩილება და სარწმუნოდ მის მიმართ ყოფა, და ჩამომავალთა და გუართა მეფეთათა შემდგომად მისა გამეფებად, რამეთუ შემდოგმად მამისა ძე და არა სხუა გუარი, არცაღა თუ გამორჩევით; არავისა მონებდნენ თვინიერ მათთა ანუ წულთაგან ანუ ასულთაგან, უკეთუ არა დაეტევის წული (ვითარცა იტყვის იგივე მაიჟან სპასპეტი, და იხილვების მატიანესა ჩვენსა).

ხოლო წესნი ესე ჩვეულებანი აქუნდათ, რომელნი ვთქვით, და განუხეთქელობისათვის სამეფოსა მცდელობდნენ და, უკეთუ მიუღიან სამზღვარნი თვისნი, ყოველნი მწუხარედნენ და იჭირვოდნენ კუალად-გებასა, და მეფეთა თვისთა მიდრეკელად ერთგულებდნენ, გარნა თუ სძლიან ვინმე მძლავრთაგანმან, არა დაემორჩილიან, არამედ კუალად იპყრიან ღვთისნივე წესნი, და არა დაუტევიან ღმერთნი, და მეფე, და ჩუეულებანი თვისნი.

ესევე ეპისკოპოზი აკურთხევდა მეფესა და დადგმიდა გვირგვინსა, ხოლო დადგინებისა კათალიკოზისა - კათალიკოზი. და ჟამსა ბაგრატიონთასა ვინაითგან ლიხთ-იმერთა იყო დადგმა გვირგვინისა: ქართლისა და აფხაზთა კათალიკოზნი აკურთხევდნენ, არამედ გვირგვინსა დაადგმიდა ქუთათელი მეფეთა ქუთათისის ტახტისათვის. ხოლო შემდგომად განყოფისა იმერეთს - კათალიკოზი იმერთა, ქართლს - კათალიკოზი ქართლისა და კახეთს - ბოდბელი.

ხოლო გუარნი მეფეთანი იყვნენ: პირველი ქართლოსიანნი, და ნებროთიანნი, და არშაკუნიანნი, და მეფოდნენ ესენი ... წელთა, და მეფენი ისხდნენ ... შემდგომად ამათთა იყო გუარი ხოსროვანთა, და მეფობდნენ ესენი ... წელთა, და მეფენი ისხდნენ ... და მთავარნი ... შემდგომად ამათთა ბაგრატიონნი, რომელი გამეფდნენ ქრისტესსა ... წელთა და არიან აწამდე. არამედ სიტყუა იყო ივერიასა შინა მეფეთა ამათთვის, რამეთუ იცნობის ქართლოსიან-ნებროთიან-არშაკუნიანნი გმირობითა, ხოლო ხოსროვანნი გოლიათობითა, ახოვნებითა, შემართებულობითა, ხოლო ბაგრატიონი მხნეობითა, სიბრძნე-ქუელობითა და ქუეყნისათვის თავდადებულობითა.

ხოლო მეფენი ამათ ყოველთა ზედა იწერებოდნენ ესრეთ: „ჩუენი ბრძანება არს, მესტუმრეო თუ მანდატურო, ესრეთ უამბე“, და შემდგომად რაი ჯერ იყო. ხოლო სიგელსა და გუჯარსა შინა: „ჩუენ, მეფეთ-მეფემან, ღვთის წყალობით ცხებულმან, თვითმპყრობელმან და თვითხელმწიფემან, იესიან, დავითიან, სოლომონიან, ბაგრატიონმან, შვიდთავე სამეფოთა მპყრობელმან (სახელი) გიწყალობეთ.“

ხოლო აწინდელთა ჟამთა: „მესტუმრე, ჩუენ მაგიერად ჩუენს დიდს იმედს დარბას-ბატონს (სახელი) ასრე უანბეთ.“ და მდაბალთა ზედა: „ჩუენი ბრძანება არს“, ხოლო გუჯართა და სიგელთა: „ჩუენ, მეფემან ღვთივ-ცხებით გვირგვინოსანმან, იესიან, დავითიან, ხოლომონიან, ბაგრატიონმან (სახელი) გიწყალობეთ!“ ესრეთვე იმერნი და კახნი, არამედ მეფე ქართლისა კუალადცა მეფეთ-მეფობით სწერდა წინავეთავე ჩვეულებითა.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Mar 13 2008, 03:54 PM

მირონცხებულ მეფეთა ტახტის აღდგენა - „ქართველობის“ გამარჯვება


/მიტროპოლიტი ანანია ჯაფარიძე/


1744 წელი უბედნიერესი თარიღია ქართველი ერის, ქართული ეკლესიისა და საქართველოს ათასწლოვან ისტორიაში - აღდგა ქრისტიან მეფეთა ტახტი. „აღდგომისა და გამოხსნის“ დიდი პროგრამის ერთი ნაწილი შესრულდა - საქართველოს სამეფო ტახტზე ქრისტიანი მეფე დაჯდა. მოყოლებული როსტომ ხანის „გამეფებიდან“, ე. ი. 1632 წლიდან 1744 წლამდე (უფრო კი 1614 წლიდან, ლურასაბ II-ის შემდეგ), ამ დღისათვის იღვწოდნენ, სიცოცხლეს სწირავდნენ და ლოცულობდნენ ქართველ მოღვაწეთა თაობები. თეიმურაზ I ნატრობდა, ქრისტიანობით დაებრუნებინა ტახტი, მაგრამ ვერ მოესწრო; არჩილ მეფესა და ვახტანგ VI-ს ამ საქმეში უცხო ქვეყნების დახმარების იმედი ჰქონდათ და ამ დახმარების ძიებაში უცხოეთშივე დალიეს სული, ისევე როგორც ამავე მიზნისთვის დამაშვრალმა სულხან-საბა ორბელიანმა.

ვინ მოსთვლის იმ გასაჭირსა და ზარალს, რაც ქართულმა ეკლესიამ მაჰმადიან „მეფე-ხანთა“ მმართველობისას გადაიტანა, მაგრამ უარესი ის იყო, რომ სპარსეთ-ოსმალეთის წამლეკავი გავლენის ორბიტაში მყოფი ქართველი ხალხი არა მარტო ზნეობრივ, არამედ ეროვნულ დეგრადაციასაც განიცდიდა. მას სპარსულ-მაჰმადიანური ზნე-ჩვეულებების შეთვისება არ აკმარეს და ისეთი პოლიტიკურ-სოცილაური პირობები შექმნეს, რომ ქართველები იძულებით თათრდებოდნენ (მესხეთსა და მთელ საქართველოში), ლეკდებოდნენ (აღმოსავლეთ კახეთში), სომხდებოდნენ (აღმოსავლეთ საქართველოს სავაჭრო ცენტრებსა და ქალაქებში), ჩრდილოკავკასიიდან საქართველოში დასასახლებლად დაძრულ ჩრდილოკავკასიელებთანაც ასიმილირდებოდნენ. ესეც არ აკმარეს და მათ მასობრივად ტყვეებად ჰყიდდნენ.

ქართველებმა კარგად იცოდნენ, რომ მირონცხებული მეფის ტახტზე ასვლა ყველა ამ უბედურებას ბოლოს მოუღებდა, ქართული სახელმწიფოებრიობა ქართველ ერსა და ქართულ ეკლესიას დარაჯად დაუდგებოდა.

ქართლის სამეფო ტახტზე ქრისტიან მეფედ დასმის ბედნიერება კახელ ბაგრატიონთა სახლის შვილს - თეიმურაზ II-ს ერგო. საქმე ის არის, რომ ვახტანგ VI-ს პრორუსული პოლიტიკით გაღიზიანებულმა სპარსეთის შაჰებმა ქართლელ ბაგრატიონებს ტახტზე ასვლის ნება არათუ ქრისტიანული წესით, არამედ გამაჰმადიანების შემდეგაც აღარ მისცეს. ქართლის სამეფო ტახტის კანონიერი მემკვიდრე ანტონ I კათალიკოსი იყო, ქართლის „მეფის“ იესეს ძე. გამაჰმადიანებულმა იესემ „ოსმალობის“ დროს თურქული ორინეტაცია გამოამჟღავნა. ამიტომაც ოსმალთა განდევნის შემდეგ მოღალატედ შერაცხულ მუხრანელ ბაგრატიონებს ყიზილბაშებმა ტახტი აღარ მისცეს. „ყიზილბაშობის“ დროს კახელი ბაგრატიონები გონიერების, მოქნილი პოლიტიკისა და აქტიურობის წყალობით დაწინაურდნენ.

მემატიანე თეიმურაზ II-ს ასე ახასიათებს: „მეფე და მპყრობელი კახეთისა, ტომობით დავითიანი, მობაძავი სოლომონისა, ზნესრული და მოყვარე ქრისტიანობისა, მსვრელი უცხო თესლთა, სადგური კეთილისა და საუნჯე რჯულისა, ძე მაღალი ხელმწიფისა ერეკლესი, პატრონი თეიმურაზი.“ და იქვე უმატებს, რომ თეიმურაზ II „არასოდეს არას ომში არ დამარცხდებოდა, სარწმუნოება ჰქონდა მტკიცე და გოლიათობა შეურყეველი.“ ღმერთმა ინება, რომ საქართველოს სამეფო ტახტი ქრისტიანული წესით დაეკავებინა.

როგორც ცნობილია, ამ დროისათვის ქართლი და კახეთი ირანის ვასალურ ქვეყნებს წარმოადგენდა. ირანი, როგორც წესი, სამეფო ტახტს გამაჰმადიანების პირობით თავის ერთგულ ქართველ ბაგრატიონებს აძლევდა, მათ „ვალებს“ და „ხანებს“ უწოდებდნენ.

შექმნილი პოლიტიკური ვითარების გამო ქართლის ტახტი ირანმა თეიმურაზ II-ს მისცა, ხოლო შემდგომ ნება დართო ამ ტახტზე ქრისტიანული წესით ასულიყო - „ებრძანა მეფის თეიმურაზისთვის ხელმწიფეს (ე. ი. ირანის შაჰს): „ვითაც თქვენი მეფობის რიგი იყოსო, ეგრე კურთხევა მიიღეო.“ ესეც რომ შეეტყო, ქართველნი მეფენი გვირგვინით ეკურთხებიანო, ეს მეფე თეიმურაზს წყალობად მისცა. ვითაც იტყვის წინასწარმეტყველი: „მეფეთა გული ხელთა შინა ღმრთისა არიანო. ეს ღმერთმან მეფე თეიმურაზს წყალობად მოუვლინა და სცხო საცხელები მეფობისა, თორემ რამდენი წელიწადი გარდასულიყო ჟამთა ვითარებისაგან და ცხებული მეფე ქართლში არა მჯდარიყო. მადლობდეთ ღმერთსა, რამეთუ, ვითა მოსე ეგვიპტეს წყდეულთა ისრაელთა მოუვლინა ხნად, ეგრე ქართველთა აგარიანთაგან ტყვედ ქმნილთა, მოულინა მეფ თეიმურაზ.“

მემატიანე მეფე თეიმურაზს მოსეს ადარებს, რომელმაც ეგვიპტელთა მიერ დამონებული ებრაელები იხსნა. მსგავსადვე ღმერთმა „სცხო საცხებელი მეფობისა“ თეიმურაზს.

(გაგრძელება იქნება)

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Mar 18 2008, 01:45 PM

ქართველთა სიხარული უსაზღვრო იყო. პატრიარქმა ანტონ კათალიკოსმა ჩვეული სიბეჯითით მოიძია მეფეთა კურთხევის უძველესი ქართული წესები, და სამღვდელოთა დასი საგანგებო სადღესასწაულო ცერემონიისათვის მოამზადა. გახარებულმა ხალხმა ქუჩები, მოედნები, ბაზრები მორთო, ჩირაღდნებითა და გალობით შეეგება მეფის, დედოფლისა და ბატონიშვილიების გამოჩენას.

ჯერ კიდევ მანამდე, სანამ ქრისტიანული წესით ეკურთხებოდა და თეიმურაზს არა "ქრისტიანი მეფე", არამედ "ქრისტესმოყვარე მეფე" ეწოდებოდა, ხალხი უზომო აღტაცებით ხვდებოდა მას, ხოლო მეფედ მირონცხების სადღესასწაულო სიხარული ხომ უზომო იყო.

"მეფე თეიმურაზ ლილოდამ შემობრძანდა ქალაქსა თბილისსა თვესა ივლისსა 9-ს. მიეგებნენ მოქალაქენი ანუ დასნი სამღვდელონი, შეასხეს ქება და შესწირეს მადლობა ღმერთსა, გაუშალეს მოქალაქეთა ფიანდაზი მძიმე ლარითა, შეიქმნა სროლა ზარბაზანთა, რამეთუ ყურთა ხმა აღარ იყო. ავლაბრით ალაყაფის კარამდის მორთეს ბაზარი და განაბრწყინვეს ჩირაღდნით. იყო სამი დღე და ღამე განუწყვეტლად მეჯლისი და ლხინი უზომო, სიხარული ფრიადი." ხოლო თეიმურაზის ძეს, კახეთის მეფე ერეკლეს, დედამისსა და ანტონს, მომავალ პატრიარქს "გაეგებნენ დასნი სამღვდელონი ანუ ერთი გუნდნი და დედათა ბანაკი, შეასხეს ქება და მადლობდნენ ღმერთსა, "ვინა გამოგვიჩნდა ხსნად ჩვენდა ჭირვეულთაო და გვიხსნა მტერთაგან ჩვენთაო."

(გაგრძელება იქნება)

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Mar 24 2008, 11:37 AM

ქრისტიანი მეფის კურთხევის ცერემონიალი ასე წარიმართა:

მეფემ ოთხი საგანგებო დროშა დაამზადებინა, რომელიც ოთხი სადროშოს მეთაურებს გადაეცა. სადროშოების მხედრები და ხალხი თბილისიდან მცხეთაში გაემართა, სადაც სვეტიცხოვლის წმინდა ტაძარში უნდა ცხებულიყო მეფე.

მცხეთაში ეს დიდი ამალა ორი დღის მანძილზე იცდიდა და ემზადებოდა ზეიმისათვის, რომელშიც ყველას უშუალო მონაწილეობა უნდა მიეღო; მესამე დღეს სვეტიცხოველის სიახლოვეს მდგარ ანტიოქიის ტაძართან საგანგებოდ მოწყობილ ადგილზე დიდი დარბაზობის მაგვარი შეკრებულება-განწესება გაიმართა.

აქედან სამღვდელოებამ სამეფო ინსიგნიები (გვირგვინი, სკიპტრა და სხვა) სვეტიცხოველში შეიტანა, ეკლესიაში დაიწყო მწუხრის ლოცვა, რომელსაც მეფეც დაესწრო.

მეორე დღეს მეფე კვლავ ანტიოქიის ტაძრის ეზოში მოწყობილ საგანგებო სეფაში დაბრძანდა, აქედანვე მიიწვიეს ის ეკლესიაში წირვაზე დასასწრებად და საკურთხებლად.

პატრიარქის წინაშე თეიმურაზმა მართლმადიდებლური მრწამსი წარმოთქვა. შემდეგ მეფე აკურთხეს: მირონი სცხეს შუბლზე, გულსა და ბეჭებზე (ჯვრის სახით), შემოსეს სამეფო შესამოსელით, დაადგეს გვირგვინი, აზიარეს და წირვის შემდეგ ეკლესიაშივე საგანგებო ტახტზე დააბრძანეს. ეს ყოფილა სვეტიცხოვლობას, ანუ 1744 წლის 1 ოქტომბერს.

პოსტის ავტორი: sable თარიღი: Apr 1 2008, 04:24 PM

მე რამდენადაც მახსოვს ნადირ შაჰმა დაამტკიცა 1744 წელს ორივე მამა-შვილი, ხოლო სვეტიცხოველში მათი კურთხევა მოხდა

1745 წ. ოქტომბერს.

პოსტის ავტორი: sable თარიღი: Apr 13 2008, 08:26 PM

სალამი ლენუს

მე ეს ზეპირად მახსოვდა, ეხლა აქვე გადავანოწმე და სწორი აღმოვჩნდი

ნახე ნარკვევების IV ტომი შესაბამოსი პარაგრაფი [თავი მერვე/§ 8. ბრძოლა ირანელ დამპყრობთა წინააღმდეგ]

http://www.nplg.gov.ge/ic/DGL/work/SIN/sin%204+/8/8.htm

,,1745 წ. 1 ოქტომბერს თეიმურაზი ძველი ქართული წესით ქართლის მეფედ ეკურთხა. ახდა ქართველი ხალხის საუკუნოვანი ნატვრა – ტახტზე ქრისტიანი მეფე დაჯდა და “ქართველობა შეიქმნა”.
მაგრამ ეს ნადირ-შაჰის წყალობა როდი იყო. ეს იყო ქართველთა ასორმოცდაათწლოვანი მედგარი ბრძოლით მონაპოვარი უფლება''

ეს ციტატა ბერძენიშვილის წიგნიდან არის ამოღებული იხ.: ნ. ბერძენიშვილი, XVIII საუკ. საქართველოს ისტორიიდან.., გვ. 209.

მარინეს ეტყობა 1744 წელი ანანია ჯაფარიძეს მონოგრაფიიდან ჰქონდა ამოღებული სადაც ბევრია უზუსტობა, როგორც

ფაქტოლოგიური ასევე ანალიტიკის თვალსაზრისით (განსაკუთრებით ის თავი სადაც დავით IV აღმაშენებლის პოლიტიკაა გაანალიზებული), თუმცა მისი წიგნები მაინც ძალიან საინტერესია.

კარგია რომ ფორუმზე ნარკვევები ატვირთეთ ამით ისტორიის ცოდნას წევრები უფრო გაიღრმავებენ

პოსტის ავტორი: q-e-T-i თარიღი: Dec 7 2008, 05:27 PM

მონარქიული მმართველობის ფორმა ისტორიის სიღრმეებიდან იღებს სათავეს. მონარქია (ბერძ. ერთის მმართველობას) ნიშნავს ერთი პიროვნების მიერ სხვათა მართვას, განკარგვას.
ერთერთი საუკეთესო მაგალითი მონარქიული ჩამოყალიბებული სისტემებისა არის ეგვიპტე. Eგვიპტელებმა სისტემაში მოიყვანეს მართვის ეს ფორმა რამაც განაპირობა მათი უპირატესი მდგომარეობა მეზობელ ქვეყნებზე და ოშვიათი გამონაკლისების გარდა ყოველთვის იოლად უმკლავდებოდნენ საშინაო თუ საგარეო პრობლემებს.
შემდეგი მაგალითი ერტპიროვნული მმართველობის უპირატესობის დასამტკიცებლად გამოდგება რომი იმპერატორობის ხანაში. მიუხედავად შიდა დაპირისპირებებისა მხოლოდ იმპერატორობის ეპოქაში შეძლო რომმა მიეღწია არნახულ ტერიტორიულ მასშტაბებს და შეენარჩუნებინა იგი ყველა სხვა იმპერიაზე დიდხანს.
ნებისმიერი ქვეყანა, რომელსაც აყვავებისა და აღორძინებისათვის მიუღწევია თავისი ისტორიის გარკვეულ ეტაპზე, ამას ახერხებდა მაშინ როცა მას სათავეში ედგა ერთი პიროვნება.
საფრანგეთმაც თავის აყვავებას მიაღწია მეტვრამეტე საუკუნეში, მაშინ როცა სათავეშე ჰყავდა ერთი და მხოლოდ ერთი პიროვნება ლუდოვიკო XIV.
ინგლისიც ყველაზე ძლევამოსილი და წარმატებული იყო მაშინ, როცა ერთი ძლიერი პიროვნება კეთილგონივრულად და სამართლიანად განაგებდა მას. Aმის მაგალითებია ელიზაბედ I, ვიქტორია, გეორგ VI და ბევრი სხვა. და მისი დღევანდელი წარმატებაც სხვებთან შედარებით იმითაა გამოწვეული, რომ ის აქამდე მონარქიულია.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Dec 9 2008, 03:07 AM

არ გადამრიო მართალია მე კონსტიტუციური მონარქიის მომხრე ვარ, მაგრამ ეს არ ნიშნავს რომ მონარქიას რაიმე "ზემიწიერი" თვისებები მივანიჭოთ, ხშირად იმ "ერთ" პიროვნებას უდიდესი მავნებლობა მოუტანია და კონსტ. მონარქია სწორედ ამას აღარ დაუშვებს..

პოსტის ავტორი: Belief თარიღი: Feb 18 2009, 08:22 PM

უბრალოდ მონარქია ამჟამად არის სისულელე . უკაცრავად მაგრამ საპატრიარქო რომ იტყვის მე ამას არ მივიღებ ასე ზედაპირულად , სანამ არ დამიმტკიცებთ , არ მოვიძიებ ისეთ ინფორმაციას რომ დავრწმუნდე დღეს საქართველოს მონარქია ჭირდება , მე უბრალოდ არ მესმის რა საჭიროა მონარქია . საჭიროა ერთპიროვნული კარგი მმართველი , თუნდაც პრეზიდენტი . ხო ხედავ ეს ჩვენი საქართველო იღუპება და ეხლა მეფეების და დიდებულების ჩხუბები და დებატები გვაკლია ინგასთან რა

პოსტის ავტორი: ივერიელი თარიღი: Dec 23 2009, 03:16 AM

მეფე კარგია მაგრამ ვინ გახდება მეფე ეს სერიოზული პრობლემაა,რაღაც არა მგონია უახლოეს მომავალში რომ აღსდგეს მონარქია.

პოსტის ავტორი: sable თარიღი: Dec 23 2009, 03:20 AM

ეგ უკვე მონარქია აღარაა თეოკრატიაა. გვაქვს ერთ-ერთი მაგალითი ირანის სახით. ისე მონარქია კი იქნება კარგი მაგრამ არა მგონია საზოგადოება ამისთვის მზად იყოს.

პოსტის ავტორი: ივერიელი თარიღი: Dec 23 2009, 04:15 AM

იყოს თეოკრატია, მაგრამ არა ისეთი როგორიც ირანია, არამედ როგორიც თუნდაც ვატიკანია ოღონდ მნიშვნელოვანი გაუმჯობესებით.

პოსტის ავტორი: sable თარიღი: Dec 23 2009, 04:24 AM

ივერიელი

ვატიკანი ცოტა სხვა მოვლენაა ეგ მოდელად არამგინია რომ გამოგვადგეს ანუ იმის თქმა მინდა რომ ის იყო ტრადიციულად ათასწლეულზე მეტი თეოკრატიული სახლმწიფო ხოლო საქართველო თეოკრატიული ქვეყანა არასდროს არ ყოფილა და ეხლა უცებ მაგ ხაზზე გადავეწყოთ და თან ასეთი მრავალრიცხოვანი რელიგიური უმცირესობით მე მგინია რომ გაუმართლებელია. სომხეთი რომ სომხეთია 97/9 % მონოფიზიტით იქ არ არის მსგავსი რამ არადა ეჩმიაზინს იქ როდესაც სახელმწიფო არ იყო ფაქტობრივად სახელმწიფოს როლი ჰქონდა დაკისრებული ჩვენთან ეგეც არ ყოფილა იმიტომ რომ სახელმწიფო სულ იყო სანამ რუსეთმა არ მოსპო.

პოსტის ავტორი: Ligia თარიღი: Dec 23 2009, 04:35 AM

კი მაგრამ რა ქნას ახლა პატრიარქმა, რამდენს უნდა გაწვდეს, ეკლესია ხომ გვაქვს აწყობილი საათივით,
მე არასდროს ვუჭერდი მხარს და არც დავუჭერ თეოკრატიულ მონარქიას,
კი ბატონო სასულიერო პირი ყავდეს გვერდით საერო მმართველს, მაგრამ მხოლოდ მრჩეველად და დამხმარედ

ზოგადად პატრიარქს, ეკლესიის მმართველს თავისი საქმე აქვს და ერის მმართველს კიდევ თავისი

პოსტის ავტორი: ივერიელი თარიღი: Dec 23 2009, 12:58 PM

sable
Ligia
პრინციპში მართალი ხართ. უბრლოდ აზრი გამოვთქვი კარგი იქნებოდა თეოკრატიული მონარქია, მაგრამ რომ დაუკვირდი მართლაც შეიძლება ჩვენთან მაგ მოდელმა არ გამართლოს.

პოსტის ავტორი: sable თარიღი: Jan 5 2010, 01:48 AM

აქ იმდენად გამართლებაზეც არ არის რამდენადაც იმაზე რომ ტეოკრაკია დღევანდელ პოლიტიკურ რეალობაში არის წარმოუდგენელი და ამდენად მასზე სერიოზულად საუბარი არც ღირს.

სხვა საქმეა კონსტიტუციური მონარქია: კონსტიტუციური მონარქია, ჩვენი ქვეყნისთვის წესით სასარგებლო უნდა იყოს, რადგან ეს სახელმწიფოს, როგორ ინსტიტუტს უფრო გააძლიერებს იმ საზღვრებში რა საზღვრებშიც მონარქია აღსდგება.

ამდენად, კარგია კონსტიტუციური მონარქია; სხვა მოდელის მორგება უბრალოდ არასერიოზულია.

პოსტის ავტორი: sable თარიღი: Jan 5 2010, 02:04 AM

ის ვინც ბაგრატიონია და წესით და რიგით ერგება მეფობა. აქ პრეტენდენტები საკმაოდ ბევრია ბოლოს ყველაზე სერიოზულად დავით ბაგრატიონ-მუხრანელსა და ანა ბაგრატიონ გრუზინსკის თვლიდნენ, ვის შეუღლებაზეც და სავარაუდო მემკვიდრეზეც (ვაჟზე) დიდი იმედები მყარდებოდა, მაგრამ ქორწილმა არ გაამართლა.

იმდენად რამდენადაც, ბაგრატიონტა გვარმა დაკარგა მეფობა და ტრადიციაც მაინცდამაინც არავინ გააგრძელა მოყოლებული XIX საუკუნის მეორე ნახევრიდან, ხოლო მაშინ როდესაც წამოიწია მეფობის იდეამ XX საუკუნის პირველ ნახევარში ქართულმა ემიგრაციულმა თავად-აზნაურობის კრებამ (ვინაიდან ქართული სახელმწიფი არ არსებობდა და იგი ოკუპირებული იყო საბჭოთა რუსეთის მიერ) ტახტის მემკვიდრედ დასახელდა ირაკლი ბაგრატიონ-მუხრანელი (გარდ. 1957 წელს). ირაკლის პირდაპირი მემკვიდრეა მისი შვილიშვილი, ასევე სახელად ირაკლი (ერეკლე) ბაგრატიონი. ამდენად, წესით ირაკლი (ერეკლე) ბაგრატიონს (დაიბ. 1972 წელს) ერგება ტახტი. თუმცა სხვა პრეტენდენტებიც არიან, მაგრამ მათ ნაკლებადა აქვთ რაიმე ტრადიცია შენარჩუნებული.

პოსტის ავტორი: ივერიელი თარიღი: Jan 11 2010, 02:55 AM

კი მაგრამ გრუზინსკების შთამომავალს აღარ თვლიან მემკვიდრედ, რადგან მისი შვილები ბაგრატიონები აღარ არიან,
ისე თუ ვერ შეთანხმდებიან, მაინდამაინც ბაგრატიონი უნდა იყოს, თუ დაუშვებენ სხვა გვარის წარმომადგენელი რომ ავიდეს ტახტზე?

პოსტის ავტორი: sable თარიღი: Jan 11 2010, 05:09 AM

სამეფო დინასტია ბაგრატონების იყო ამდენად სხვა გვარი გამორიცულია. ფარნავაზიანებს ფაქტია ვერ ვნხავთ ვერსად. საქართველოში ტახტი ბაგრატიონების შთამომავლობითი უფლება იყო ასე რომ მანდ საკამათოც არაფერია, უბრალოდ მონარქიის აღდგენის შემთხვევაში წესი უნდა განისაზღვროს ტახტის გადაცემის, რომ შემდეგში გაუგებრობას არ ჰქონდეს ადგილი.

პოსტის ავტორი: ივერიელი თარიღი: Jan 11 2010, 06:00 PM

sable

როდესაც ლაპარაკობენ მონარქიის აღდგენაზე, მოყავთ ევროპის მაგალითები, და ვნახოთ ინლისისის მაგალითი ელისაბედის ქმარი ბერძენია, შესაბამისად მისი შვილები ბერძნები იქნებიან,
ამიტომ არ შეიძლება ანა ბაგრატიონ-გრუზინსკის გამორიცხვა როგორც მემკვიდრედ.
მაგრამ სადავო საკითხია, მუხრანელებს და გრუზინსკებს მიიჩვენდნენ ტახტის მემკვიდრეთ სხვადასხვა კატეგორიის ხალხი, მაგრამ აქ ხომ არის მესამე ვარიანტი იმერეთის მეფის სოლომონის შთამომავლობა,
არც სოლომონის გამორიცხვა არ შეიძლება.

პოსტის ავტორი: sable თარიღი: Jan 11 2010, 09:52 PM

ინგლისი მაგ მხრივ ანალოგად არ გამოდგება იმიტომ, რომ ინგლისში თავიდანვე იყო ქალის ხაზით მემკვიდრეობის გადაცემის პრინციპი. ანა და მისი მემკვიდრეები სწორედაც, რომ გამორიცხულებია, რადგან არც ტრადიციით და არც გვარიშვილობით არ შეეფერებიან სამეფო ღირსებას (ანა მეორედ გათხოვების შემთხვევაში ეგ გამორიცხული არ იყო მაგრამ არ გაამართლა ამ მეორე ქორწილმა და მესამის უფლება წესით მას ეკლესიამ არ უნდა დართოს, რომც დართოს ეგ ვერაფერს შეცვლის). საქართველოში ეგ არ ყოფილა თუ გადახვევებს არ ჩავთვლით (თამარის შემთხვევა). რაც შეეხება სოლომონის შთამომავლებს ჯერ ერთიც, რომ ასეთ არავინაა, არიან იმერეთის მეფის დავითის (II) შთამომავლები და ისიც უკანონო ცოლისგან (უფრო სწორედ საყვარლისგან), ხოლო მეორეც ერთი მათ არა აქვთ დაცული სამეფო ტრადიციები: არ იციან ეტიკეტი, არა აქვთ გვარიშვილობა (დედის ხაზით, სხვათაშიროს ზუსტად ისევე როგორც ანას), არ გააჩნიათ კონტაქტები. მოკლედ, რომ ვთქვათ არ არიან მაღალ წრის წარმომადგენლები ანუ არისტოკრატები. ეს კიდევ ერთ-ერთი გამსაზღვრელი ატრიბუტია მონარქიის აღდგენის შემთხვევაში.

პოსტის ავტორი: ივერიელი თარიღი: Jan 12 2010, 02:44 AM

ეგ არა მგონია გამომრიცხველი ფაქტორი იყოს რადგან საქართველოს ისტორიაში მოიძებნება ისეთი ფაქტი როდესაც მეფემ გათხოვილი მდაბიო ქალი შეირთო და შემდგომ მოგვიანებით, მისი ხაზით გაგრძელდა მეფობა,
რუსედანის შემთხვევაშიც დედის მხრიდან იყო მაგრამ ხანმოკლედ და შემდგომში არ გაგრძელებულა მისი ხაზით მემკვიდრეთა მეფობა,
ხოლო რაც შეეხება ტრადიეცებს იმის გათვალისწინებით რომ მომავალი მონარქი საქართველოში უნდა აღიზარდოს, ამიტომ არ მგონია ეს ფაქტორიც გამომრიცხველად მივიჩნიოთ,
თუმცა რავიცი ჩემი გადასაწყვეტი ეგ არაა

პოსტის ავტორი: sable თარიღი: Jan 13 2010, 01:45 AM

ივერიელი

მდაბიო ქალი შეირთო გიორგი IV და მისი შვილი მეფედ აკურთხეს მონღოლების თანხმობით.
რუსუდანის შემთხვევა კი იმით იყო ნაკარნახევი რომ სხვა ტახტის მემკვიდრე მაშინ საქართველოში არ იყო.

მონარქი უნდა აღიზაროს საქართველოში, მაგრამ კონკრეტულად ვინ, ეგაა საკითხავი?

პოსტის ავტორი: ივერიელი თარიღი: Jan 13 2010, 03:54 AM

sable
კი გიორგი IV ვგულისხმობდი, ხო ეგაა სწორედ საკითხავი ვინ უნდა აღიზარდოს საქართველოში.

პოსტის ავტორი: sable თარიღი: Jan 13 2010, 08:25 PM

ივერიელი

კი ოღონდ გიორგის ძე დავით VII-ე მონღოლრი წესის მიხედვით იქნა მეფედ აღიარებული, მაგ საკითხზე დიდი ყაენთან დავით ნარინის რუსუდანის ძის მომხრეები ამტკიცებდნენ რომ ჩვენთან უკანონო შვილის კურთხევა არ ხდებაო, რასაც დავით გიორგის ძის მომხრეები არ აპროტესტებდნენ სამაგიეროდ მონღოლურ კანონს იშველიებდნენ რომლის მიხედვითაც უკანონო და კანონიერი შვილი თანასწორად იყო აღიარებული და ამ კანონის მიხედვით ითხოვდნენ დავით ლაშას ძის მეფედ კურთხევას.

პოსტის ავტორი: ივერიელი თარიღი: Jan 14 2010, 02:33 AM

sable
ისე რა კარგია მონღოლებს ეგეთი კანონი რომ ქონდათ თორემ, რუსუდანის ხაზით გაგრძელდებოდა მეფობა.

პოსტის ავტორი: neo თარიღი: Jan 14 2010, 06:28 PM

ჰო, ინტუიციურად მგონია რომ მეფის ინსტიტუტი კარგი იქნება მაგრამ პრაგმატულად რომ შევხედო ძალიან ცოტა რამეა ხელჩასაჭიდი, რომ ეს საჭიროა...

საპატრიარქო ცდილობს რომ აღადგინოს, მაგრამ ჯერ არსობრივად უნდა ჩამოყალიბდეს და გააზრებული იქნას, რა საჭიროა მეფე და თუ იქნება რას შეიცვლება რეალურ ყოფაში...

საპატრიარქო უნდა შეეცადოს გაცდეს კატეგორიული აზროვნების ფარგლებს. უბრალოდ სახარებაში რომ წერია და წმინდა მამათა გადმოცემებიტ რომ ვიცით მეფობის ინსტიტუტის აუცილებლობის შესახებ ეს რა ტქმა უნდა საკმარისი არ არის არც ცვლილებისთვის და არც ,,სწორი ცვლილებისთვის".

პირველ რიგში საპატრიარქომ ცოტა ხნით გვერდით უნდა გადადოს გადმოცემები და მოძღვრებები და რეალურად გაიაზროს მეფის ფუნქცია, არა პიროვნების არამედ ინსტიტუტის ფუნქცია და შემდეგ ეს დაანახოს ხალხს... დაანახოს დღეს რა პრობლემების ზინაშე ვდგევართ მაგ ინსტიტუტის არ არსებობის გამო.

მეორე რიგში საპატრიარქომ კარგად უნდა დაინახოს იმ ხალხის ინტერესები ვისაც რეალურად შეუცლია ამ ცვლილების მოხდენა. გაიაზროს ეს ინტერესები და ისე დასვას ამოცანა რომ ახალი ინსტიტუტი ყველას აწყობდეს, პრეზიდენტსაც, ერსაც და ბერსაც.

მესამე და აუცილებელი არის რომ საპატრიარქომ დაამსხვიროს ,,ბაგრატიონთა" შტოს ერთადერთობის მითი. და ცოტა ხნით გაიაზროს სხვა ალტერნატივები. არ გამოდგებ აქ კატეგორიული აზროვნება. ხანდახან საჭიროა საწინააღმდეგოს დაშვება რომ დაამტკიცო ის რისი დამკიცებაც გსურს.

ზოგადად ამ თემის განხილვაში საპატრიარქომ უნდა შეძლოს თანამედროვე ბიზნეს განათლების მქონე პირების ჩართვა. საპატრიარქომ უნდა დაინახოს სახელმწიფო როგორც ორგანიზაცია და მეფე როგორც ერთ ერთი მმართველი ან პოლიტიკოსი ამ ორგანიზაციის სათავეში... თუ ასე შევხედავთ, მაშინ უფრო გამკრისტალდება მეფის ფუნქცია ვინაიდა თანამედროვე ბიზნეს და ორგანიზაციული მართვის განათლების მქონე ავტორიტეტული ფიგურები შეძლებენ პრაგმატული აზრის დანახვას მეფობის ინსტიტუტში.

რა თქმა უნდა ჩემი მოკრძალებული აზრით.

პოსტის ავტორი: ივერიელი თარიღი: Jan 15 2010, 04:17 AM

ვერ მივხვდი რას გულისხმობ აქ

პოსტის ავტორი: sable თარიღი: Jan 17 2010, 03:37 AM

რატომ საპატრიარქომ და არა მაგალითად საზოგადოებრივმა ან პოლიტიკურმა ჯგუფებმა?




მეფობის აღდგენა ტრადიციის აღდგენასთან არის დაკავშირებული ხოლო ტრადიცია ამ პრიორიტეტს ბაგრატიონებს ანიჭებს, თუმცა მეფეობის შემოღბის პარალელურად ტახტის მემკვიდრეობის წესი განსაზღვრაა საჭირო აქ უკვე შეიძლება კამათი რამდენად აუცილებელია ტახტი მხოლოდ ბაგრატიონის პრეროგატივა იყოს.



მეფობის აღდგენა რომ ბიზნესის თვალსაზრისით მომგებიანი იქნება ამას როგორ მე მივხვდი შენც ხედავ, ოღონდ იმაშე ბოლომდე ვერ დაგეთანხმები რომ ეგ საპატრიარქომ უნდა გააკეთოს, ეგ ინიციატივა თავად ეკონომისტებისგან უნდა მოდიოდეს, თუ რამდენად მომგებიანი იქნება მეფოს აღდგენა ფინანსური თვალსაზრისით ქვეყნისთვის და რამდენად არა. მაგაზე ექსპერტებმა სჯობს დამოუკიდებლად თქვამ თავისი სიტყვა.

პოსტის ავტორი: ივერიელი თარიღი: Jan 18 2010, 01:01 AM

მეფის ინსტიტუტი თუ აღდგა მის აღდგენაში საპატრიარქომ მე ვფიქრობ გადამწყვეტი როლი არ უნდა ითამაშოს, თორემ ზოგადად როგორც ვაკვირდები მეფობის აღდგენის წინააღმდეგი უფრო ბევრია ვიდრე მომხრე, ამიტომ საპატრიარქოს დიდი ავტორიტეტი გააჩნია დღესდღეისობით და შეიძლება ამან მის ავტორიტეტს რაიმე სახის საფრთხე შეუქმნას.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 14 2013, 02:18 PM

„ბაგრატიონთა გვარი იყო და არის კლდე, რაზეც ეყრდნობოდა ჩვენი წარსული და დ ა ე ყ რ დ ნ ო ბ ა ჩვენი მომავალი“.

/ილია II/

პოსტის ავტორი: qetevano თარიღი: Nov 14 2013, 09:38 PM

ძალიან მომეწონა ეს წერილი, რომელიც ერთმა გლეხმა დაწერა გიორგი ბატონიშვილისთვის.

თქვენო უდიდებულესობავ,
ამ წერილს მომავალში გწერ, როცა გაიზრდები. ისე გავლიე ეს ოხერი წუთისოფელი, წერილის დასაწერად კი არა, ჩასამუხლად ვერ მოვიცალე. სახლი და ვენახი, ვენახი და სახლი. გლეხკაცის ცხოვრება ეგრეა. აქეთ ოჯახობა, იქით საქონელი. მერე ვიღაც გაბედნიერდება, ვიღაც დღეობას გადაიხდის, ვიღაც მოკვდება და სიბერეც ისე მოგადგება, უფილტრო სიგარეტს რო გააბოლებ ხის ძირას ჩამომჯდარი, მაშინღა მიხვდები რა ტყუილად გიცხოვრია.
არც ეხლა შეგბედავდი ამ წერილის მოწერასა. ან რა ჩემი საქმეა შენთან ლაპარაკი, მაგრამ იმ დღეს მეზობლის დედაკაცები ჭორაობდნენ მეფე ბრუნდებაო, ბირჟაზე კიდე კაცები ყაყანებდნენ უშნოდა, იძახდნენ რა მეფე, რის მეფე, ქართველი კაცი ბატონს ვეღარ აიტანსო და თავიდან მეც გული მომივიდა, რაღა დაგიმალო!
გავბრაზდი მეფეო.
ჯერ იმაზე გავბრაზდი, რომ ჩვენ არაფერს გვეკითხებიან და ისე გვატენიან შენ თავსა, გეგონება უღელში გაბმას გვიპირებენ.
შეიყუჟებიან სადღაც მოფარებულში, ურიგებენ ერთმანეთს ჩინ-მენდლებსა და იმას კი არ იტყვიან, რომ მეფე ხალხისთვისაა.
რომ ჩვენ მეფეს გლეხკაცთან მოლხენაც შეეძლო და მასთან ერთად ხმლის ქნევაც.
რომ ქართველი კაცისთვის მეფე მამა და ძმა უფრო იყო, ვიდრე ბატონი.
არც იმას გვეუბნებიან მე და ჩემ ოჯახობას რა სიკეთე გვექნება, შენ თუ დაბრუნდები.
გადმოდგებიან ეს ჩოხა-ახალუხიანი ყმაწვილები, ლამაზები ტანადები, მოვლილები, გამაძღრები და ისეთი სიტყვა-კაზმულობით გველაპარაკებიან შენზე, თვითონაც გაბრაზდებოდი მოსმენა რომ შეგეძლოს.
გადაგეჩვიეთ მეფეო!
სად შენ და სად ჩვენ?!
დიდი ხანია დაგივიწყეთ!
ჩვენი გულებიდან ისეთი ცხელი მაშით ამოგგლიჯეს, რომ შენ ხსენებაზე ცეცხლი გვეკიდება და ამპარტავნება გვიპყრობს, გეგონება სულ მონებად არ ვიცხოვრეთ ეს ორასი წელიწადი.
მაგრამ, რახან ამდენი გავბედე, ერთსაც შემოგკადრებ მეფეო.
თუ ღმერთმა ინება და მართლა გამეფდი, იმ დროს მე ალბათ ამ ქვეყნისა აღარ ვიქნები. მიწა ვარ და მიწად გადავიქცევი, მაგრამ არ დაიზარო და ჩვენსა გამოდი ვიდრე ტახტზე ასვლას მოინდომებ. გვნახე, საფლავზე თითო ჭიქა წაგვიქციე და დაგველაპრაკე.
ნახე ვის მეფობას აპირებ ბატონიშვილო.
ყანა გათოხნე, ვაზის გასხვლა ისწავლე, ყურძენი დაწურე და ნუ შეგეზარება გლეხკაცის დაკოჟრილი მარჯვენა.
იმათთან გაიზარდე, ვისთან ერთადაც ამ ქვეყანას უნდა უპატრონო.
ვისთან ერთადაც ისე უნდა მოკვდე საჭირო დროს, როგორც შენი წინაპრები კვდებოდნენ, წარბშეუხრელად, დაუკვნესელად.
ე მაგ კონსტიტუციური მონარქიის ავკარგს მე ვეღარ გავიგებ და იქნებ ჩემმა შვილიშვილებმა მაინც დაინახონ მაგის ხეირი.
მაგათი მეფე თუ გახდები,
მაგათ თუ შეფიცავ ძმობას.
თორე ჩვენ ისეთი ყმები ვართ, მარტო იმასა ვდარდობთ კარგი მეხრე ვიპოვნოთ, რომ სახრე რაც შეიძლება მაგრად გადაგვიჭიროს დამჭლევებულ ზურგზე.
სხვა საფიქრალი არა გვაქვს.
სხვა გუმანი არ გაგვაჩნია.
ეგ არის ჩვენი წუთისოფელი.
ამ წერილს ჩემ ძმიშვილს ვატან. შემპირდა გამოგიქვეყნებო და რა ვიცი, იქნებ ისეც მოხდეს, მართლა წაიკითხო, როცა დრო მოვა.
სხვა რა ვთქვა?
რაც გითხარი სიყვარულით გითხარი და ნუ მიწყენ.
მაგ გაპრანჭულ სამეფო კარისკაცებს თუ ვუყურეთ, სულ შეგვაძულებენ შენ თავსა.
თორე მე რა მრჯიდა?
სოფლად საქმეს რა გამოლევს. აგე ბოსტანში იმოდონა მაქვს გასამარგლი, მზის ჩასვლამდინ ვერ მოვრჩები.
შენ გაიხარე მეფეო.
ღმერთმა გაგზარდოს, გიორგი ბატონიშვილო!
http://www.kvirispalitra.ge/amiran-giguashvilis-thavisufali-blogi/19494-glekhis-tserili-giorgi-batonishvils.html?add=1

პოსტის ავტორი: A.V.M თარიღი: Nov 14 2013, 11:33 PM

საინტერესოა

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Nov 15 2013, 09:21 AM

მართლაც საინტერესოა და ლამაზი საკითხავი, მაგრამ კონსტიტუციურ მონარქიას მაინცდამაინც არ ვემხრობი და სწორედ არ მიმაჩნია ცვენი ქვეყნისთვის ასეთ მართველობა.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 15 2013, 10:47 AM

qetevano

მართლაც საინტერესოა, ქეთ და დამაფიქრა...

ჩვენი პატრიარქი იმდენად ბრძენია, რომ შემთხვევით და გაუთვლელად არასოდეს აკეთებს სვლას...თანაც სვლას მხოლოდ პატრიოტულს და ერის გადარმჩენს...

მე პირადად ხსნას მხოლოდ მირონცხებულ მეფეში ვხედავ.... ჩემ არჩეულ სააკაშვილების, ივანიშვილების და აწ მარგველაშვილებისა და მათი მსგავსების მიმართ დიდი ხანია უკვე დამეკარგა იმედი და რწმენა...

დრო თვითონ იტყვის სათქმელს და თვითონ მოიტანს მეფის აუცილებლობას... ჯერ საზოგადოება ამისთვის მზად არ აღმოჩნდა... დროა საჭირო...

ყველა ქვეყანა, სადაც მონარქიაა, ძალიან სტაბილურია და იმედი მაქვს, საქართველოც მათ რიგებში შევა...

პოსტის ავტორი: A.V.M თარიღი: Nov 16 2013, 02:19 AM

ამ ეტაპზე არ ვემხრობი მონარქიის იდეას .

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: Nov 16 2013, 04:57 PM

როგორც ჩემი ერთი მეგობარი იტყოდა, მონარქია ახლა საქართველოს ისე უნდა როგორც მკვდარს ვენოკი

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 18 2013, 03:25 PM

A.V.M
ikanosi


ამონარიდი პატრიარქის ქადაგებიდან:


„დღეს ბედნიერი და ისტორიული დღეა!

უფლისწული გიორგი ბაგრატიონი მოინათლა სვეტიცხოველის ამ წმინდა ტაძარში, სადაც განისვენებენ მისი დიდი სახელოვანი წინაპრები.

უფლისწული არის შთამომავალი ერეკლე II-ისა და მუხრანბატონის შვილებისა.

შევთხოვთ უფალს, რომ უფალმა ძალი, მშვიდობა და სიბრძნე მისცეს მას, რათა ემსახუროს ჩვენს ერს და სამშობლოს, ამინ!

უფლისწულის ნათლობა საქართველოში 1801 წლის შემდეგ არ აღსრულებულა. მადლობა უფალს ამ დიდი წყალობისათვის!“

/ილია II/
3 ნოემბერი 2013წ.

http://imageshack.us/photo/my-images/843/32px.png/

Uploaded with http://imageshack.us

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Nov 18 2013, 03:56 PM

marine
ეს პატრიარქის პირადი აზრია ჩემი პირადი აზრით კი კონტიტუციური მონარქია საქართველოსთვის დღეს-დღეობით კარგს არ მოუტანს არაფერს.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 18 2013, 03:58 PM

გიო, შენს აზრს პატივს ვცემ

ზემოთაც ამიტომ დავწერე, რომ ჯერ საზოგადოება ამისთვის მზად არ არის და ბოლომდე ვერ წვდება პატრიარქის მოწოდების სისწორეს.

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Nov 18 2013, 04:04 PM

marine
რავიცი მეეჭვება საქართველო უახლოესი საუკუნის გნმავლობაში მონარქიას დაუბრუნდეს.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 18 2013, 04:08 PM

მე იმედი მაქვს, გიო ოღონდ, რათქმაუნდა, მეფე უნდა იყოს ძალიან მაღალი ზნეობის, უდიდესი პატრიოტი და ჭეშმარიტი ქრისტიანი და მჯერა ასეთი გვეყოლება, თუკი დავიმსახურებთ.

დღეს რომ ახალ პრეზიდენტს "მეგობარი ქალი" ანუ ხარჭა ყავს გვერდით, რა ზნეობა უნდა მოვითხოვოთ მისგან, როცა მრუშობს? რა მაგალითის მომცემია ერისთვის?

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Nov 18 2013, 04:15 PM

კარგით ხალხო რა რა ხარჭა და უზნეობა? ჰყავს მეგობარი ქალი და მასთა ერთად ცხოვრობს? როგორც დღევანდელი დღიდან ვიყურები ჩემთვის სრულებითაც არ არის მიუღებელი. 21 საუკუნეა, როცა ელ გე ბე ტე საზოგადოება თავზე წამოგვაჯდა და გეი აღლუმებს გვიტარებენ და ტრანსექსულები სილამაზის კონკურსში იმარჯვებენ, შედარებითი ხარისხით ნამდვილად მივესალმები პრეზიდენტის მეგობარ ქალს.
პ.ს მირჩევნია ოფიციალური მეგობარი ქალი ჰყავდეს და ყველა ქალს ენაგადმოგდებული არ დასდევდეს როგორც სხვა პრეზიდენტი.

პ.პ.ს ამ ბოლო დროს ვფიქრობ რომ მრუშობასა და სიძვას ვერ ანსხვავებს ხალხის 89%

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 18 2013, 04:21 PM

მე ასე არ ვფიქრობ, გიო... ჩემთვის, ჩემი გაგებით, ადამიანის და მითუმეტეს ეროვნული ლიდერის ზნეობა ზედა საფეხურზე უნდა იყოს...

მეფე, პრეზიდენტი თუ სასულიერო პირი მთის წვერზე დგას და მას ყველა კუთხიდან უცქერის ერი. როგორებიც ისინი არიან, ხალხიც ისეთია.

პოსტის ავტორი: k@the თარიღი: Nov 18 2013, 04:23 PM

ჯობდა რომ მოეწერათ ხელი, ეს პატივისცემის ამბავია, როდესაც ქვეყნის პირველი პირი ხდები მეტი რამე გევალება. ამით ქვეყანას უნდა სცეს პატივი და თვით ქალბატონსაც.
აქამდე რომ არ უქორწიანიათ, ეს არ ნიშნავს რომ არც უნდა იქორწინონ, უკვე ისეთ სტადიამდე მიიყვანა ხალხი, პრინციპულად აღარ დაქორწინდება, მაგრამ ასეთ წვრილმან რაღაცაში თუ პრინციპულობით თავის ერს "ჯიბრში" უდგას, რიავიცი, არ მიმაჩნია სწორად.
არაა ლამაზი, თორემ ჩვენთან გოგოს ბიჭი რომ წაიყვანს და სახლში დატოვებს "გათხოვდა, გათხოვდაო" ამბობენ და დასავლეთში მაგაზე სხვა რამეს ამბობენ )))

აი, ამის გარანტიას ვინ მოგვცემს და ვაიდა ცხოვრების რაღაც ეტაპზე ზნე იცვალოს?


ძალიან მეღიმება ამ რაინდობა-თავად-აზნაურობაზე და მეფობანას თამაშზე. მე მაპატიეთ პირდაპირობა.

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Nov 18 2013, 04:25 PM

ნეტავ კი კარგი პრეზიდენტი იყოს და ორი მეგობარი გოგო ზემოდან დაუმატებია თუ გინდათ მე მაგაზე არ ვიდარდებ
ნუ დაგვავიწყდება ილია ჭავჭავაძესაც ჰყავდა მეგობარი ქალი და არც ჩვენი მეფეები იყვნენ უფრთო ანგელოზები. მთავარია რას გააკეთებს თავისი სამშობლოსთვის.

პოსტის ავტორი: k@the თარიღი: Nov 18 2013, 04:27 PM

აი, მანდ ცდები ჩვენო სახვა, არ არის ეგრე. ადამიანმა ზომა უნდა იცოდე ყველაფერში.
"თავ კონტროლის გაწევაი უნდა შეეძლოს"

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 18 2013, 04:34 PM

მეც ვთვლი, რომ უნდა ექორწინათ და პირველი ლედი ღირსეულად იქნებოდა. მაგრამ სავალალო ისაა, რომ პრეზიდენტს საყვარლად ურჩევნია და არა მეუღლედ.



ჩვენ, ქეთ, ძალიან ბევრი ღირსეული მეფე და დედოფალი გვყავდა. ისინი იმდენად მაღალი ზნეობისანი იყვნენ, რომ სამშობლოსთვის თავს წირავდნენ. თუკი ქართველები უფლის გზით ვივლით, უფალი მოგვივლენს ისეთ მეფეს, საქართველოს რომ გადაარჩენს



პირველად მესმის!!! შეგიძლია რამე მასალა ამაზე დადო?




უფრთო ანგელოზები არავინ ვართ, მაგრამ თუ საქართველოს ისტორიას კარგად გადავხედავთ, მაშინ მივხდებით რატომ არის მირონცხებული მეფე საჭირო, ოღონდ ისევ ვიტყვი, პატრიოტი და ზნეობრივი.



ჩემ ტაძარში არის ხატი, რომელზეც ერთდროულად, თუ არ ვცდები, 12 ქართველი მეფეა გამოსახული, რომლებიც წმინდანად არიან შერაცხულნი. აუცილებლად გადავუღებ ფოტოს და ამ თემაში დავდებ. ეს სამაგალითოა!!!

პოსტის ავტორი: k@the თარიღი: Nov 18 2013, 04:35 PM

marine

ესეთიც გვყოლია და ისეთიც, გარანტიას მაინც ვერავინ მოგვცემს...



ეჰ, მარინე, მარინე, საყვარელი - არაა სწორი ფორმა ჩემი აზრით, როდესაც ამდენი წელია ერთად არინ. აი სწორედ ამიტომ უნდა გაეფორმებინათ ერთობა თუნდაც ფურცელზე, რომ არავის წამოეძახებინა. უკეთესი, თუ პატრიარქი შესთავაზებდა ჯვრის დაწერას.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 18 2013, 04:36 PM

ქეთ, გარანტი მხოლოდ უფალია და მე მწამს მისი, რომ საქართველოს გადაარჩენს, მოგვივლენს მეფეს

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Nov 18 2013, 04:48 PM

ყველაზე კარგი ვარიანტი ეგ იქნებოდა მოეწერათ ხელი ვიწრო წრეში ასეთი დიდი განკითხვისა და პოლემიკის საგანი რომ არ გამხდარიყო. პირნციპში ევროპელობა გვინდა და უნდა შევეგუოთ ასეთ მეგობარ გგოენბს

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 18 2013, 04:50 PM

ახლა გამახსენდა მამა გიორგი პავლოვის სიტყვები: "დასავლური ცივილიზაცია - ეს კანალიზაცია"

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Nov 18 2013, 04:52 PM

გააცნია რა კუთხით შეხედავ. მედალს ორი მხარე აქვს.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 18 2013, 04:53 PM

ქართველებს რატომღაც გვახასიათებს, რომ რაც ცუდია, ის უნდა გავითავისოთ და ჩვენად მივიღოთ...

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Nov 18 2013, 04:55 PM

ეს ცალკე თემაა. დასავლეთშიც არის ბევრი კარგი რამ რასაც მე დიიდ სიამოვნებით ვემხრობი და დავუკრავ თავს

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 18 2013, 04:55 PM

მე კი იმდენ სიბინძურეს ვხედავ, რომ გახედვა არ მინდა დასავლეთისკენ

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Nov 18 2013, 04:59 PM

http://www.palitratv.ge/akhali-ambebi/sazogadoeba/37802-makoceth-sasotsarkvethili-var.html მე მაგალითად ეს აქცია ძალიან მართობს და მსიამოვნებს აქ რომ ასეთი პლაკატით დადგე მაქსიმუმ 10 წუთი გაძლო სანამ თავზე ვინმე დაგახევს.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 18 2013, 05:02 PM

გიო, ჩემთან არ გაიხსნა. რა აქციაა? თემას ხომ არ ავცდით?

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Nov 18 2013, 05:05 PM

კი კარგა ხანია ავცდით რა აქციაა და ბიჭი დადის ქუჩაში სავარაუდოდ ამერიკაა და ზედ აწერია მაკოცეთ სასოწარკვეთილი ვარ. ხალხიც მიდის და თანაგრძნობას გამოხაატავს (ვინ როგორ ეს უკვე ინდივიუალურია), მაგრამ მე ძალიან ვიხალისე და მსიამოვნებს როცა ხალხში ასეთი ჯანსაღი და ხალისიანი ურთიერთობაა, არავინაა დანერვოზებული არავინ იწყევლება და არავინ იგინება.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 18 2013, 05:07 PM

G_saxva

კარგი, გიო, აღარ გავაოფოთ

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Nov 18 2013, 05:09 PM

marine
კარგი ამაზე სხვაგან ვისაუბროთ.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 18 2013, 05:12 PM

ოთხაშაბთს ლოცვაზე ვაპირებ ჩემ ტაძარში მისვლას და წმინდა ქართველი მეფეების ხატს აუცილებლად გადავუღებ სურათს და დავდებ მამა დავითის იდეით დაიწერა და ძალიან ლამაზია. შაბათს, მის წინაშე, სანთელი დავანთე... საქართველო, პატრიარქი და ჩემი თავი, როგორც საქართველოს ისტორიის განყოფილების მოდერატორი, შევავედრე

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: Nov 18 2013, 06:01 PM

რით დავიწყო აღარ ვიცი

ჯერ პირველი
ქართველებს დაგვღუპავს იმის ლოდინი რომ ვინმე გამოჩნდება და "გადაგვერჩენს". თავად უნდა გავანძრიოთ ხელი და მაშინ გვეშველება. შევეშვათ ვინმეს ლოდინს რომელიც ძნეობრივად უმწიკლო, სუფთა, ქათქათა, სპეტაკი და რავიცი კიდევ ვინ იქნება . რაც არ უნდა ეგეთი იყოს, ადამიანის ინდივიდუალურ პიროვნულ განვითარებასთან მაგას არაფერი საერთო არ აქვს. მეფემ არამგონია თითოეული ადამიანის ზნეობაზე გავლენა იქონიოს.
რაც შეეხება დასავლეთს. ცივილიზაციური მიღწევები დასავლეთიდანაა ისე. და ასე ერთი ხელი მოსმით არ ღირს ყველას ერთად გადაყრა. სხვათაშორის ნობელის პრემიებიც ნებისმიერ დარგში დასავლეთში უფრო მეტია ვიდრე აღმოსავლეთში. ასე რომ დასაფასებელია მათი მიღწევები. და რასაც ჩვენ ზნეობრივ აღვირახსნილობას ვეძახით, ეგ მათი თავისიფალი არჩევანია.

პოსტის ავტორი: A.V.M თარიღი: Nov 19 2013, 01:18 AM

marine

და რადგან პატრიარქი რაღაცას ფიქრობს , ჩვენც აუცილებად უნდა დავეთანხმოთ ?
ჩვენ ვართ მართლმადიდებლები და არა პაპისტები ...

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Nov 19 2013, 09:24 AM

გურამ ეს ხმამაღლა არ თქვა თორე ვითაც ღამით მოგგუდავს ჩუმად

პოსტის ავტორი: sopo... თარიღი: Nov 19 2013, 11:08 AM

მონარქია არვიცი ასეთი წყობა ფაქტიურად პარლამენტის მიერ მართვას და მეფის შენახვას ნიშნავს, ამ ეტაპზე არვიცი..
დღევანდელი მთავრობა პრეზიდენტიანად კიდევ არის უკიდურესად სამარცხვინო თითოეული ადამიანისთვის ჩემი აზრით..
პრეზდენტის ეს ქმედება კი ცალსახად უარყოფითი.. საქართველო მართლმადიდებლური ქვეყანაა, და უმეტესად ტრადიციული, ასეთი ურთიერთობა მისი პირადი ცხოვრებაა, ხოლო ამის შესახებ საზოგადოების ოფიც. ინფორმირება, პლუს მისი გამოჩენა თუ თანხლება შეხვედრებზე ეთს -ეს არის საზოგადოების შეურაცხყოფა.. ასეთ ურთიერთობების გახმაურების შემთხვევები ევროპულ ქვეყნებშიც არვიცი ..

პრეზიდენტს აქვს მეტი პასუხისმგებლობა რომ პირადი ცხოვრება ქონდეს დალაგებული, შეცდომები ექნება, ამით პრესის ინფორმირება საჭირო არაა..რაც არ უნდა დემოკრატიულად ვუყურებდეთ სხვის ცხოვრებას, არის მკვეთრი ზღვარი თეთრს და შავს შორის ამის გადკვეთის უფლება პრეზიდენტს არ აქვს.
გრიგოლ ხანძთელთან თუ უამრავ მამებთან გვაქვს შემთხვევბი როცა მეფეების ასეთ ურთიერთობებს გმობენ

პოსტის ავტორი: k@the თარიღი: Nov 19 2013, 01:13 PM

sopo...

სამარცხვინო არის გერმანიის საგარეო საქმეთა მინისტრს ქმარი რომ ყავს და არ მითხრათ გერმანიას არ აქვს მრავალსაუკუნოვანი კათოლიკური ტრადიციები და ზნეო.


პ.ს. მინისტრი კაცია, ვინც არ იცის

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 19 2013, 01:19 PM

ikanosi
A.V.M
G_saxva
sopo...
k@the


ჩემო ძალიან ძვირფასებო, ვფიქრობ, მართლმადიდებელი მოძღვრის - დეკანოზ თავმას ჩოხელის ეს სიტყვები რაღაცას გეტყვით:

“საპრეზიდენტო მმართველობის ნაკლი ისაა, რომ მოკლე ვადით არჩეული პრეზიდენტები, არცთუ იშვიათად, დაინტერესებული არიან საკუთარი პოლიტიკური მომავლითა და ძალაუფლებით; დროებით ხელისუფლებაში ყოფნის პერიოდი, შესაძლოა, მათ გამოიყენონ პირადი და თავისი ახლობლების გასამდიდრებლად. არჩეული პრეზიდენტები დიდ ენერგიას ანდომებენ წინა პრეზიდენტების მიღწევების გადაკეთებას და მახეებს უგებენ მომავალ პრეზიდენტებს.

მონარქები კი შორს დგანან ყოველგვარი კარიერიზმისა და კორუფციისაგან; მონარქია იყურება საუკუნეთა მიღმა, აგრძელებს ისტორიას და ითვალისწინებს მისი მემკვიდრის მმართველობის მომავალს, რათა უზრუნველყოს ერის კეთილდღეობა.

მონარქები აშენებენ თავიანთი წინაპრების მიღწევებზე, რათა გააძლიერონ თანამდებობა მემკვიდრეთათვის. მონარქები განასახიერებენ ეროვნულ სამართლიანობას, კანონიერებასა და პატიოსნებას.

ამ დასკვნის სისწორეს მოწმობს არაერთი ერის ისტორიული მაგალითი, არც ერთმა ქვეყანამ სარგებელი არ ნახა მონარქიის გადაგდებით.“

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Nov 19 2013, 01:40 PM

marine
ეს მაგარი სასაცილო იყო, მოდი მე დავასხელებ რატომ არის კარგი პრეზიდენტი.
ცოტა დრო აქვს 5 წელი რათა რაიმე შექმნას და ააღორძინოს თუ ვერ მოასწრებს 5 წელში შესაძლებელია მეორე ვადით აირჩიონ, თუ ხალხი შეამჩნევს რომ კარგისკენ მივდივართ. ზუსტად ამ ცოტა დროს ახმარს თავის ნიჭსა და შესაძლებლობას რათა რაიმე გააკეთონ და სამომავლოდ არ დებენ დღეს გასაკეთებელს. მონარქს თან ახლავს დიდებული და თავადები რომლებიც დაბალი ფენიდან დგანან ჭამე სვამენ ხალხი კი შრომობს მათ მაგივრად. პრეზიდენტი ხალხის მიერ დაქირავებული პირია რომელსაც ფულს უხდი თუ არ მოგეწონება სხვას აირჩევ, მეფე კი თუ არ მოგეწონება ასე ავილად ვერ შეცვლი.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 19 2013, 01:48 PM

არ გეთანხმები, გიო, მაგრამ შენს აზრს პატივს ვცემ

მე პირადად ყველა იმედი პრეზიდენტების მიმართ გადამეწურა. აღარც ახალს შევყურებ იმედით, რადგან სათავეში მდგარი სამაგალითო ადამიანი რჯულს არღვევს - მრუშობს და ამის არც რცხვენია... რა სიკეთე უნდა გაუკეთოს თავის სამშობლოს ასეთმა ადამიანმა? როსტომ ხანი უზნეო იყო და გარყვნა ქართველები... ჯერ მარტო პარლამენტია გავსებული ერის მოღალატეებით... ოღონდ ერთმანეთი დაჭამონ და ბედკრული სამშობლო ვის ახსოვს




"სამეფო ხელისუფლება ღვთივდადგენილია."

/წმ. ისიდორე პელუსიოტი/

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Nov 19 2013, 02:02 PM

შეგიძლია მითხრა რატომ ეძახი ადამიანს მრუშ როდესაც ისა არ მრუშობს? ან როსტომ ხანს რატომ ადარებ, რა შეატყვე ამ ადამიანს ქართველების მიმართ ასეთი ცუდი დამოკიდებულებისა? საერთოდ მე არ მიყვარს ადამიანის შეფასება იმით თუ ვინ რას ამბობდა და რას იძახის, საქმეში გამოჩნდება ვინ არის და რა არის, საქართველოს სათავეში სულ არ მოიაზრება ის რადგან მას დიდი ძალაუფლება არ გააჩნია.

პოსტის ავტორი: sopo... თარიღი: Nov 19 2013, 02:07 PM

k@the

ამ ფაქტის მიხედვით თუ ვიმსჯელებთ არ ქონია მრავალსაუკუნოვანი ზნე შემორჩენილი..))

მთავრობაზე კომენტარში მარტო უზნეო ცხოვრება არ ვიგულისხმე,
პრეზიდენტის და ამ მაგალითს თუ შევადარებთ, სუბიექტური აზრი უარყოფითია ორივესთან დაკავშირებით , ზოგადად საერო ჭრილში თუ შევაფასებთ კი პრეზიდენტი პირველი პირია, მთავრობა უამრავი წევრისგან შემდგარი, ანუ მათი პირდი ცხოვრება ნაკლებად მოვლენა, ასევე თუ გავითვალისწინებთ იმას რომ მას კანონიერი ქმმარი ყავს )) ეს კი არაოფიციალური ურთიერთობა საზოგადოების უპატივცემულობად შეფასებაც განსხვავებულია..

პოსტის ავტორი: A.V.M თარიღი: Nov 20 2013, 02:13 AM

30 წელია ქვეყანას ვაშენებთ , რაღაც სასიკეთო ძვრებია და ერთი 30 წელი კიდევ გვინდა , რომ რამეს დავემგვანოთ .

ახლა კიდევ მმართველობის ახალ სტილზე გადასვლა?
აუჰ...

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 20 2013, 01:29 PM

G_saxva
A.V.M


„ბაგრატოვანთა მეფობამ განადიდა და დაამკვიდრა საქართველო. მათმა ფასდაუდებელმა ღვაწლმა მისცა საშუალება ქართველ ხალხს, გამოევლინა თავისი საუკეთესო თვისებები, დაეძლია ქვეყნის ტრაგიკული და მშფოთვარე ისტორიის ყველა დაბრკოლება.

ის დიდებული კულტურული საგანძური, რომელიც საუკუნეების მანძილზე შეიქმნა, ყველაფერი ბაგრატოვანთა გვარის ხელმძღვანელობითა და მეთაურობით გაკეთდა.

სულხან-საბა თავის ლექსიკონში განმარტავს: „ბისონი და პორფირი არის სისხლისფერი მეფეთა და მღვდელმთავართა სამოსელი. მოასწავებს, რათა დასთხიონ სისხლი მათი, ვითარცა ქრისტემან, ერისათვის“.

ბაგრატიონნიც იცნობებოდნენ: „მხნეობით, სიბრძნე-ქველობითა და ქვეყნისთვის თავდადებით“. ღვთის ხელი წარმართავს ბაგრატოვანთა მეფობასა და ქართველთა წარმატებულ თუ წარუმატებელ ყოფას.

ქართველი ერის გვირგვინოსანი წინამძღოლნი - ღვთივცხებული მართლმადიდებელი მეფეები ზრუნავდნენ ქვეყნის მოწესრიგებასა და აღმშენებლობაზე, სიმართლის, მშვიდობისა და სჯულის დაცვაზე. ისინი იყვნენ სინდისნი და წარმომადგენელნი თავისი ერისა.

ჩვენმა ქვეყანამ არაერთი მმართველობის ფორმა გამოსცადა. ამ გამოცდილების შედეგად კი ვრწმუნდებით, რომ გამოსავალი ჩვენი ქვეყნისთვის, მისი სახელმწიფოებრივი შენარჩუნებისთვის არის სამეფო მმართველობის აღდგენა.

ეს ფორმა წარმატების მომტანია ხალხისათვის, როგორც მისი სულიერი განვითარებისთვის, ასევე მისი ერთიანობისთვის, საერთაშორისო აღიარებისთვის, ეკონომიკისთვის, სოციალური ურთიერთობისათვის და ა.შ.

/დეკ. თავმას ჩოხელი/

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Nov 20 2013, 01:43 PM

მარინე რა ცუდია როცა რომელიმე სასულიერო პირის "საკუთარი აზრი: აუცილებელ ჭეშმარიტებად მიგაჩნია

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 20 2013, 01:45 PM

გიო, თუ პატრიარქს და ღირსეულ სასულერო პირებს არ ვერწმუნებით, მაშინ, ვიღას დავუჯეროთ?

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Nov 20 2013, 01:48 PM

marine
პატიარქიც და "ღირსეული სასულიერო პირებიც" თავიანთ აზრს აფიქსირებიენ, ეს სულაც არ ნიშნავს რომ აუცილებლად ჭეშმარიტია. კარგია როცა მათ არს ისმენ და გარკვეულ წინად ითვალისწინებ, მაგრამ ცუდია როცა მათ ყველაფერში უჯერებ.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 20 2013, 01:52 PM

გიო, კამათს აზრი ეკარგება. მე მჯერა და ვემხრობი პატრიარქის დამოკიდებულებისა ამ საკითხის მიმართ. ნელ-ნელა საზოგადოებაც მივა ამ აზრამდე, რადგან ცხოვრება თავისთავად მოიტანს მეფის საჭიროებას.



წმინდანის სიტყვებს მაინც ერწმუნე:

“ქრისტიანი მეფის სახე და წოდება დედამიწაზე ცოცხალი ხატი და მსგავსებაა ქრისტე მეუფისა, რომელი არს ცათა შინა, რამეთუ რამდენადაც ადამიანი სულით თვისით ხატი და მსგავსია ღვთისა, ესრეთ ცხებული ღვთისა თავისი სამეფო წოდებით ხატი და მსგავსია უფალი ქრისტესი.”

/წმ. დიმიტრი როსტოველი/

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Nov 20 2013, 02:01 PM

კარგი მარინე კარგი კამათი უშედეგოა, რამდნჯერაც შენთან ვიკამათე იმდენჯერ უშედეგოდ დასრულდა. შენ დღემდე გჯერა რომ ადამიანის ლოცვას შეუძლია სულის ჯოჯოხეთიდან ამოყვანა. მეფე ნადმვილად არა არის საჭიროა დღევანდლე დღე საქართველოში.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 20 2013, 02:12 PM

გიორგი, ჩემო მოკამათე სულო, ალბათ ყველა ასე ვართ, მეც, შენც, როცა რაღაცის მთელი არსებით გვწამს, ძნელია გადარწმუნება.

რაც შეეხება საქართველოში მეფის არსებობის საჭიროებას, საქართველოშივე ყველაზე ბრძენმა ადამიანმა - პატრიარქმა თქვა და დროც იტყვის ამას... დაველოდოთ




„ამ ჩვენს „ბოროტსა ზედა მდგომ“ ქვეყანაზე, რომელშიც ცოდვა და ბოროტი ვნებები ბატონობენ, შეუძლებელია იდეალური რამის არსებობა. მაგრამ მონარქია, მიუხედავად ამისა, მაინც საუკეთესო, ყველაზე ჰარმონიული, მდგრადი და სამართლიანი ფორმაა საზოგადოებრივი ორგანიზაციისა...

მართლმადიდებელი ხელმწიფის უზენაესი ხელისუფლება გარანტია საზოგადოების პოლიტიკური სტაბილურობისა, დაუძლეველი წინაღობა დამანგრეველი პარტიული ქიშპობისა, ქვეყნის საიმედო დამცველი ამბიციური და ძალაუფლების მოყვარე პოლიტიკოსებისაგან, რომლებიც ფლეთენ ქვეყანას თავიანთი ანგარებიანი და მზვაობარი სურვილების დასაკმაყოფილებლად.“

/მიტროპოლიტი იოანე პეტერბურგელი (სნიჩევი)/

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Nov 20 2013, 03:22 PM

marine

ცუდი ის არის როცა იმისი გვწამს რაც არასწორი და არამართლმადიდებლურია, ეს დამღუპველი შეიძლება აღმოჩნდეს ჩვენი სულისთვის. განხეთქილებები და მწვალებლობებიც ზუსტად აქედან ჩნდებოდა, რაღაცის სწამდათ მთელი არსებით რაც არ იყო სწორი.

დრო გვაჩვენებს თუ აღდგა მონარქიული მართველობა რამდენად გაამართლებს ის.

მარინე ყველაზე დემოკრატიული მართველობა საპარლამენტო ან საპრეზიდენტოა. ამას უფრო დაწვრილებით მხევალი გეტყვის თუ არ დაეზარება და ტემას გადახედავს.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 20 2013, 05:05 PM

ღმერთმა დაგვიფაროს, გიორგი, რომ პატრიარქს არასწორად სწამდეს და ჩვენც მასთან ერთად.

რათქმაუნდა მონარქიის აღდგენა დროშია გახანგრძლივებული და მეც სულ მაგას ვამბობ, რომ საზოგადოება ჯერ არ აღმოჩნდა მზად გაიაზროს მისი მართებულობა ერის გადასარჩენად. ამის მაგალითი თუნდაც შენ ხარ

რაც შეეხება მმართველობას, კომუნისტების პერიოდიდან მოყოლებული ბოლო პრეზიდენტამდე ყველას მოვესწარი და უკვე ზეპირად ვიცი რა არის კარგი და ცუდი

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Nov 20 2013, 05:11 PM

ეს პატრიარქის პირადი აზრია და არა მისი რწმენა

კარგი მარინე შენ ზედმიწევნით დამისაბუთე თუ კონკრეტულად რა მხრივ გამოადგება ცვენ ქვეყასან მონარქია, როგორ აღორძინდება მონარქიული მართველობით და პირობას გაძლევ პირველი ვინ მონარქიას მიემხორა მე ვიქნები, თუ ვერ დამისაბუთებ და ზოგადი საუბრით შემოიფარგელბი ამან ის თქვა ამან ესო, მაშინ "მოკაკვავ თითს" და კმაყოფილ იქიენბი პრეზიდენტით

სამაგიეროდ არცერთი მეფე არ გინახავს და არ იცი მისი ავ კარგი.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 20 2013, 05:25 PM

ვაიმე, გიო, ამდენი ხანია მარტო ჩემს აზრს კი არა, წმინდანებისა და მოძღვრების აზრებსაც ვდებ მონარქიის სიკარგეზე, მაგრამ შენ არ გულისხმაყოფ

მეფე არ მინახავს, მაგრამ საქართველოს ისტორია წამიკითხავს... ალბათ არცერთ ქვეყანას არ ყავს იმდენი წმინდანი მეფე, რამდენიც ჩვენ...

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Nov 20 2013, 05:54 PM

საკითხს არასწორედ უდგები და ზუსტად აქ იბადება პრობლემა. წმინდანები თუ სხვადსხვა სასულიერო პირები რომ ამბობენ მონარქიის სიკარგეზე რატომ გულისხმობ რომ ეს ჩვენ ქვეყანას გამოადგება? ხომ არ იცი ისინი რას გულისხმობდნენ და რატომ ამბობდნენ ამ სიტყვებს?
წეღან ავღნიშნე რომ ვიღაცამ რაღაცა თქვა არ გამოგვადგება ჩვენს ქვეყანაში როდესაც ასეთ რთულ მდგომარეობაშია, თუ ვინმე დამიწერს კონკრეტულად, რომ მეფის მოსვლის შედგომ ეს და ეს შეიცვლაება ესა და ეს გაკეთდება და ესა და ეს გამოსწორდება (რა თქმა უნდა არგუმენტებით ), პირობას ვდებ პირველი მე ვიქნები ვინც ხმამაღლა დაიყვირებს მონარქია უნდა აღდგესო.
კიდევ პირველად და უკანსკნელად დავწერ ჩემი აზრით რატომ უნდა პატრიქრქს მეფის დაბურნება, რადგან ის თვლის მირონცხებული მეფი ღვთის კურთხეულია და საქართველოს აუცილებლად ააყვავებს. მეფო უფლო ახლოს იქნება ხალხთან და უფრო ახლოს მიიტანხს ქართველი ხალხსი გასაჭირს.
უმეტესობა აქედან ვარაუდია რაც შეიძLება სავსებით არ გამართლდეს, არაერთი მაგალითია ისტორიიდან თუნდაც ერეკლეს მრავალრიცხოვანი შვილებიდან არავინ დაუდგა გვერდით.
ჩემი აზრით კი მარტო ეს არ კმარა მეფე რომ მოვიდეს.

პოსტის ავტორი: A.V.M თარიღი: Nov 20 2013, 07:25 PM

16:37 / 20-11-2013
საქართველოს სამეფო ოჯახი საგანგებო განცხადებას ავრცელებს
საქართველოს სამეფო ოჯახი საგანგებო განცხადებას ავრცელებს, რომელსაც Ambebi.ge უცვლელად გთავაზობთ:

"მას შემდეგ, რაც ჩემი ვაჟი - გიორგი უწმინდესმა და უნეტარესმა საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქმა, ილია მეორემ მონათლა და უფლისწული უწოდა, საზოგადოებაში არაერთხელ გაისმა საჯარო განცხადებები და მოწოდებები კონსტუტუციური მონარქიის აღდგენასთან დაკავშირებით.

მინდა საჯაროდ განვაცხადო, რომ ეს მოწოდებები ჩემთან შეთანხმების გარეშე გაკეთდა და რომ ჩემი ოჯახი მონაწილეობას არ იღებს აღნიშნულ პროცესში.

ჩვენი მხრიდან არ გადაიდგმება არც ერთი ნაბიჯი ქართველ ხალხთან და ახალ, დემოკრატიულად არჩეულ მთავრობასთან შეთანხმების გარეშე, რომელმაც იბრძოლა ჩვენი ერისა და ასევე ჩემი ოჯახის

თავისუფლებისთვის", - აღნიშნულია განცხადებაში, რომელსაც ხელს დავით ბაგრატიონ მუხრანელ ბატონიშვილი აწერს.


წყარო/Source: http://www.ambebi.ge/sazogadoeba/90755-saqarthvelos-samefo-ojakhi-sagangebo-ganckhadebas-avrcelebs.html#ixzz2lCRZ0YFR


მდაა...

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 21 2013, 02:14 PM

G_saxva


„დღეს არსებული სტატისტიკური მონაცემებით, მსოფლიოს 40-ზე მეტ ქვეყანაში მმართველობის მონარქიული ფორმაა, მათ შორის „დიდი რვიანის“ 3 ქვეყანაში (დიდი ბრიტანეთი, კანადა, იაპონია), ნატოს წევრი 26 ქვეყნიდან 8 ქვეყანაში (დიდი ბრიტანეთი, კანადა, ესპანეთი, ბელგია, ჰოლანდია, ლუქსემბურგი, ნორვეგია, დანია) და ევროკავშირის წევრი 27-დან 7 ქვეყანაში (ბელგია, ლუქსემბურგი, ჰოლანდია, დანია, შვედეთი, დიდი ბრიტანეთი, ესპანეთი)."


/ჯონი ხეცურიანი, იურიდიულ მეცნიერებათა დოქტორი, პროფესორი (2011 წ.)/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 21 2013, 02:43 PM

A.V.M

გურამ, ამ ეტაპზე სწორი განაცხადია, ჩემი აზრით, რადგან საზოგადოება მომზადებული არაა და აგრესიაც კი იგრძნობა.


პატრიარქმა ეს სიტყვები რამდენიმე წლის წინ თქვა, მაგრამ ძალიან ნიშანდობლივია და გაეცანი:



“ბაგრატიონებს ჯერ მთავარი სიტყვა არ უთქვამთ, ეს მომავალში უნდა გააკეთონ...

უპირველესად, ჩვენი ვალია, ერი მოვამზადოთ სამეფოს აღსადგენად!


კარგად მოგეხსენებათ, რომ იმ მდგომარეობაში, რომელშიც იმყოფება დღეს ჩვენი ქვეყანა, ამ დაპირისპირებასა და კინკლაობაში, რათქმაუნდა, ძნელია ამის გაკეთება.
და მეორეც, ძალიან მნიშვნელოვანია თავად ბაგრატიონთა მომზადება ამისთვის...

ვფიქრობ, მეფობის აღდგენა საქართველოში რეალურია და ღმერთმა ჩვენ ყველა მოგვასწროს ამ დალოცვილ და კურთხეულ დღეს!

უნდა გვახსოვდეს მოციქულების სიტყვები, რომ ყოველი ხელისუფლება ღვთისგანაა. ამიტომაც ღვთის ნება იყოს საქართველოზე!“

/ილია II/

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Nov 21 2013, 03:09 PM

აქ ქვეყნებში მეფე ისეა როგორც "მკდარზე ვენოკი" ასეთი გამოთქმა რეალურად შეესაბამება. ისინი ვერანაირ გადაწყვეტილებას "სამეფოსთვის" მნიშვნელოვანს ვერ იღებენ. ასევე იმასაც დავძენ მათი შენახვა სახელმწიფოს მილიონობით ლარი უჯდება. ახლა შენ დაფიქრდი საქართველოში სადაც სიღარიბის ზღვარს მიღმა ამდენი ადამიანია მონარქს რომელიც არაფერს გააკეთებს მილიონობით ლარი უნდა უხადოს?

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 21 2013, 03:16 PM

გიო, შენ ვერ წვდები არსს მონარქიისა და ამიტომ შენთვის მეფე მუქთახორად აღიქმება... მე ასე არ ვფიქრობ და ღმერთმა დამიფაროს...


ამასთანავე, საქართველოს ისტორიაში მეფის ხელისუფლება არასოდეს არ ყოფილა დესპოტური...

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Nov 21 2013, 03:22 PM

დამსეტყვე ცაო კარგი მარინე არ მესმის არ მესმის და იქნებ გამგებინო რატომ უნდა ვუხადოთ მეფეს ფული თუ არაფერს გააკეთებს. ცოტა კონსტიტუციური მონარქიის შესახებ ომ გადაგეხედა მიხვდებოდი რასაც ვამბობ და რაზეც მაქ საუბარი.
შენნაირ ჯიუტ ადამიანს ცხოვრებაში არ შევხვედრივარ.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 21 2013, 03:23 PM

ვაიმე, გიორგი, ენა დამეღალა შენთან კამათით აღარ ვაპირებ რამის ახსნას, მორჩა!!!

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Nov 21 2013, 03:31 PM

მე ისევ ვიმეორებ შენ თუ დამიწერ მეფე კონკრეტულად რას შეცვლის და რაში გამოგვადგება პირობას ვდებ პირველი ვიქნები ვინმ მონარქიას მიემხრობა თუ არა აღიარე მეფე არაფერში გვარგია.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 21 2013, 03:36 PM

გიორგი, რამდენიმე დღეა მაგ თემაზე ათას რამეს ვწერ და ახლა თავიდან ხომ არ დავიწყებ? ნუღარ ვიკამათებთ...

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 21 2013, 03:54 PM

"საქართველო აღსდგება, როგორც ლაზარე. სკიპტრა სკიპტრაა და სანამ საქართველოს გვიგვინოსანი მეფე არ ეყოლება, არაფერი გამოვა. საქართველოს მეფე უნდა ჰყავდეს, გვირგვინოსანი ბაგრატიონი. ის რა ერია, რომელსაც მეფე არ ჰყავს?"

/წმინდა გაბრიელ ბერი, აღმსარებელი-სალოსი/

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Nov 21 2013, 04:24 PM

მარინე პრობლემა რაშია იცი? შენ მიწერ რომელიღაც წმინდანმა სასულიერო პირმა თუ სხვამ თავისი აზრი რომ დააფიქსირა მეფეზე და საბუთად ეგ მოგყავს. მე კიდე ეს არ მიმაჩნია იმის გარანტად მეფე რომ მოვა გვეშველება, აი ესაა პრობლემა. მითუმეტეს ზოგიერთი წმინდანის სიტყვები კონტექსტიდან ამოგლეჯილი მოგყავს რაც საერთოდ არ შეესაბამება საქართველოს და ქართველ ერს.
მე რომ ვამბობ დამიწერე რაში გამოადგება მეფე საქართველოს თქო მინიმუმ ასეთ რამეს ვითხოვ: მეფე რომ მოვა შეიქმნება რაღაც ორგანიზაცია რომელიც ხალხთან კარდაკარ ივლის და პრობლემას მოუგვარებს, თან ამის მაგალითად რომელიმე ქვეყნის განხორცილებული პროექტი უნდა დაწერო და აღნიშნო ჩვენც რომ გვაქ ამის დაკმაყოფიელბის ფინანსური მორალური და ზნეობრივი მდგომარეობა. (ეს ისე უბრალოდ მოვიფიქრე).

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 21 2013, 04:40 PM

გიორგი, მიუხედავად იმისა, რომ არ გეთანმხები, პატივს ვცემ შენს შეხედულებას და აღარ ვაპირებ შენთან პოლემიკაში შემოსვლას

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Nov 21 2013, 04:42 PM

მეც ვცემ შენს შეხედულებას და მოსაზრებას პატივს მაგრამ ეს შეხედულება რეალობას მოკლებულია და მყარი საფუძველი სამწუხაროდ არ გააჩნია. მარტო სასულიერო პირების სიტყვებს კი ვერ ვენდობით სამწუხაროდ. მე არც მეფის არც პრეზიდენტის არც პრემიერის და არც დამლაგებლის წინააღმდეგი არ ვარ თუ ჩემს ქვეყანას გამოდგება და მნიშვნელოვან წვლილს შეიტან ქვეყნის წინსვლასა და განვითარებაში. დღეს დღეობით მეფე უფრო დიდი ტვირთი იქნება ქართველი ერისთვის ვიდრე შვება ან საშველი 50 -100 წლის მერე ვნახოთ რა და როგორ იქნება იქნებ მართლაც გამოგვადგეს.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 22 2013, 12:07 PM

„სოლომონ ბრძენი ამბობს: მეფის გული წყლის ნაკადულია უფლის ხელში.

სწორედ მაშინ იყო ჩვენი სამშობლო ძლიერი, როდესაც ერთმორწმუნე მონარქი მართავდა ქვეყანას. მეფე ემორჩილებოდა ეკლესიას, როდესაც ეკლესიასა და სახელმწიფოს შორის იყო მჭიდრო ურთიერთობა და მეფე ყოველთვის ითვალისწინებდა ეკლესიის როლს და მნიშვნელობას.

სიმბოლურია ალბათ ის ფაქტიც, რომ საქართველოს მეფეების უმეტესობა წმინდანად არის შერაცხული.“

/დეკანოზი პეტრე კვარაცხელია/

გიო, ჯერ-ჯერობით ამ ეტაპზე, ისღა დაგვრჩენია, რომ რა მთავრობაც გვყავს, იმაზე ვილოცოთ, რამეთუ:

„თქვენი ლოცვა მთავრობისთვის, თუ ის ბიწიერია, მის სიკვდილს დააჩქარებს, ხოლო თუ კეთილმორწმუნეა, მის მმართველობას გაახანგრლივებს.

ამიტომაც გავაძლიეროთ ჩვენი ლოცვა ხელისუფლებისთვის, ღვთისმოსაობის შემთხვევაში ეს ლოცვა მათ კურთხევას მოუტანს, ხოლო ბოროტების შემთხვევაში - სიკვდილსა და წყევლას“.

/მღვდელი ოლეგ სტენიაევი/

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Nov 22 2013, 01:42 PM

აი რატომ არ უნდა გაიმეორო ზოგჯერ ის რასაც სასულიერო პირი იტყვის. ამ პოსტის მერე მე აღავ ვკამათობ მარინესთან ამ თემაში.

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: Nov 22 2013, 03:44 PM

marine
მარინე, არ ივარგებს მთლად ციტატებით საუბარი და სხვათან ნააზრევის განმეორება. საკუთარი შეხედულებითაც უნდა გამოვხატოთ აზრი...



და ზოგადად ცხვრის მდგომარეობაში ყოფნას თუ გადავეჩვევით, კარგი იქნება..ეგ გვღუპავს რომ მუდამ სხვამ გვინდა ჩვენს მაგივრად იაზროვნოს.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 25 2013, 01:42 PM

გიო, ეგ სიტყვები პირდაპირი გაგებით რატომ გაიგე? მე რომ მასე მეგულისხმა, არც დავდები მაგ სიტყვებს... სააკაშვილზე მთელი მორწმუნე ერი, გვინდოდა თუ არ გვინდოდა, ვლოცულობდით და დამთავრდა მისი უღირსი ბატონობა ანუ მოკვდა... აქ არ იგულსხმება მისი ფიზიკური განადგურება, არამედ მისი საშინელი მმართველობა გარდაიცვალა და ჩვენ ამას მოვესწარით... ნუ, რა ვიცი, მე ასე მესმის ეს სიტყვები

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Nov 25 2013, 01:44 PM

მე განვაცხადე რომ აღარ ვკამათობ.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 25 2013, 01:46 PM

შეპირებული ხატი, რომელზეც 12 ქართველი წმინდანი მეფეა გამოსახული:


http://imageshack.us/photo/my-images/801/nf8n.jpg/

Uploaded with http://imageshack.us

კარგი, გიო კამათი დიდად მეც არ მხიბლავს

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 25 2013, 01:58 PM

ჰოდა, ძალიან კარგი, იკო, ვრცლად დაგვიწერე შენი შეხედულებები საქართველოში მონარქიის სამომავლოდ აღდგენის შესახებ

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Nov 25 2013, 02:06 PM

ლამაზი ხატია ძალიან <3

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 25 2013, 02:17 PM

კი, გიო, მეც ძალიან მომწონს






საქართველო განგვირგვინებულია, მაგრამ კვლავ შეიმოსება...

პოსტის ავტორი: qetevano თარიღი: Nov 25 2013, 02:22 PM

ხოოო ეს ხატი ვიცი, დავით ხიდაშელის ნამუშევარია. არაჩვეულებრივი ხატმწერის. აი კარგი ხარისხითაც დავდებ ბარემ მაგ ხატს


http://radikal.ru/fp/06d991c14d6741ba8f994e6cbd3f26c0


დაკიდევ მეორე ხატიც აქვს იგივე თემაზე. მე ეს მეორე უფრო მომწონს


http://radikal.ru/fp/c8ffdaa7836d45e994dfb5bccb9be866

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 25 2013, 02:25 PM

ქეთუ, უღრმესი მადლობა!!!!!!!!!!!!!!! ორივე არაჩვეულებრივია!!!

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Nov 25 2013, 03:34 PM

მეორე ძალიან ლამაზი ხატია

ახალი ინფორმაცია სამეფო კარზე
სოციალურ ქსელებში "საქართველოს თავად-აზნაურთა საკრებულოს" 2013 წლის 1 მარტით დათარიღებული ღია წერილი ვრცელდება, რომელშიც საქართველოს პატრიარქსა და ბიძინა ივანიშვილს (მაშინდელ პრემიერ-მინისტრს) "საქართველოს სამეფო კარის" შექმნას სთავაზობენ. თავად-აზნაურთა საკრებულოს განცხადებით, სამეფო კარს ბაგრატიონებთან ერთად ყველა გვარის ღირსეულმა წინამძღოლმა უნდა უხელმძღვანელოს, უწმინდესისა და პრემიერ-მინისტრის რეგენტობით.

ბოლო დროს საზოგადოებაში კონსტიტუციური მონარქიის აღდგენასთან დაკავშირებით საუბრები გააქტიურდა. სოციალური ქსელების მომხმარებელთა მიერ თავად-აზნაურთა საკრებულოს ღია წერილის გაზიარებაც სავარაუდოდ, ამ ფაქტს უკავშირდება. "ამბები.გე" ღია წერილს უცვლელად გთავზობთ:


"უწმინდესო და უნეტარესო, გვაკურთხეთ!
ბატონო ბიძინა!

კვლავ მოგმართავთ რწმენითა და იმედით ერის სულიერ მამას და ერის ფიზიკურ მხსნელს საქართველოს თავად-აზნაურთა საკრებულოს, მონარქისტული მოძრაობა "სამეფო გვირგვინის" წევრთა, ნიკო ბაგრატიონის სახელობის სკოლა-ლიცეუმის პედაგოგთა და მშობელთა სახელით კონსტიტუციური მონარქიის კონცეფციის აქტუალობაზე ამჟამინდელ საქართველოში.

ჩვენი პატრიარქის თავდადებული მეცადინეობით, ჩვენი მრწამსისა და ნაფიქრალის, ეროვნული სულისკვეთების შესაბამისად გაუწყებთ, რომ ღვთივკურთხეული მეფის მოვლინების მოლოდინი, დისკრედიტირებული პრეზიდენტ-ყოფილის ინსტიტუციების უარყოფა საზოგადოებაში მრავალ მხარდამჭერს პოულობს.
ილია მართლის საკრალური დეფინიცია: "მამული, ენა, სარწმუნოება", კათოლიკოს-პატრიარქის ღვთაებრივი ტრიადა: "ღმერთი, სამშობლო, ადამიანი", რწმენის, ტრადიციების, კულტურის, განათლების, მეცნიერების განვითარება იყო და არის დედააზრი, ცხოვრების არსი ყველა ქართველისა, თავად-აზნაურთა საკრებულოს წევრების მოღვაწეობის ქვაკუთხედი დღიდან მისი დაარსებისა.

უწმინდესო და უნეტარესო! ბატონო ბიძინა!

თქვენ კარგად მოგეხსენებათ, რომ სამეფო ხელისუფლება ზეციური იერარქიის ხატი იყო დედამიწაზე. საეკლესიო სამართალში წერია: "ღვთის უდიდესი სახიერებით კაცთათვის ბოძებული უმაღლესი სიკეთენი არიან მღვდლობა და მეფობა, რომელთაგან პირველი იღვწის ღვთიურ საქმეთათვის, ხოლო მეორე ზრუნავს საერო საქმეებზე. ორივე კი მომდინარეობს ერთი და იმავე წყაროსთვალიდან, წარმოადგენს ადამიანური ცხოვრების სამკაულს…"
რუსეთის იმპერიის მიერ 1801 წლიდან განადგურდა როგორც მეფობა, აგრეთვე ქართული ეკლესიის ავტოკეფალია, ფაქტობრივად მოისპო ორივე ხელისუფლება. ბაგრატოვანთა დინასტიის და სამეფოს აღსადგენად მრავალი პატრიოტის, ბატონიშვილის, სასულიერო პირის, ერისკაცის სისხლი დაღვრილა XIX ს. აჯანყებებსა და შეთქმულებებში.

1917 წ. ნოემბერში თბილისისა და ქუთაისის თავად-აზნაურთა საკრებულოების დეპუტატების გადაწყვეტილებით, ილია ჭავჭავაძის დისშვილმა, გენერალმა კოტე აფხაზმა (შერვაშიძემ), თავად-აზნაურთა მთელი ქონება (27 მლნ. ოქროს რუბლი) - 8 მლდ. ფრანკი - გადასცა ქართველ ერს. ეს ისტორიული, უპრეცედენტო, პატრიოტული აქტი საფუძვლად, ეკონომიურ ბაზისად დაედო საქართველოს პირველ დემოკრატიულ რესპუბლიკას (1918-1921) და საქართველოს დამოუკიდებლობას. სოციალ-დემოკრატიული (მენშევიკური) მთავრობის უნიათობის, რუსეთის ბოლშევიკური ბანდების შემოსევების, ღალატის, ქართული მხედრობის ღვაწლის გამოცდილების უარყოფის გამო საქართველოში გაბატონდა საბჭოთა რეჟიმი, წითელი ტერორი და დაიწყო ბრძოლა საქართველოს წინააღმდეგ, მოეწყო თავადაზნაურობის, სამღვდელოების, კულტურის მოღვაწეების, ტრადიციულ მიწათმოქმედთა და მოაზროვნე პატრიოტთა გენოციდი. საბჭოთა "გულაგებში" 250 000 ქართველი იტანჯებოდა, ქვეყნის ეროვნული სხეული იშლებოდა ორი ავტონომიური ოლქისა და ერთი ავტონომიური რესპუბლიკის შექმნით. საქართველოს ძირძველ მიწაზე გამრავლდნენ უცხოტომელები. 1991 წ. აღორძინებული თავად-აზნაურთა საკრებულო აგრძელებდა ისტორიული, ეროვნული იდეოლოგიის ტრადიციებს და, ურთულესი გამოწვევების მიუხედავად, იდგა საკუთარ ერთან, იბრძოდა თავისუფალი საქართველოს იდეალებისათვის, იყო სამართალმემკვიდრე კოტე აფხაზის, რეზო გაბაშვილის, ივანე ჯავახიშვილის, ექვთიმე თაყაიშვილის,

ალექსანდრე ანდრონიკაშვილის, გიორგი მაზნიაშვილის, სიმონ ბაგრატიონ-მუხრანელის, გრიგოლ რობაქიძისა და სხვათა სულიერი მისიისა. ჩვენ მიერ ჩატარებული მრავალი კონფერენცია, ყრილობა, შეხვედრა საქართველოსა და უცხოეთში, დაბეჭდილი წიგნები და მონოგრაფიები, გამოფენები, სემინარები ემსახურებოდნენ მთავარ თემას - კონსტიტუციური მონარქიის უპირატესობას, პოლიტიკური სისტემის შეცვლის აუცილებლობას, ახალგაზრდების აღზრდას, სწორედ ამიტომ, უწმინდესისა და უნეტარესის ლოცვა-კურთხევითა და პატრონაჟით, დაარსდა ნიკო ბაგრატიონის სახელობის სკოლა-ლიცეუმი, მზადდება საერთაშორისო კონფერენცია "XXI საუკუნე და მონარქისტული იდეა", გამოქვეყნდა სოლიდური (600-გვერდიანი) ნაშრომი "საქართველოს თავადაზნაურობა", რომელიც მიეძღვნა პატრიარქს და მონარქისტული იდეოლოგიის აპოლოგიას შეიცავს. ამ წიგნის ბოლო გვერდზე ჩვენ, მუქარის მიუხედავად, მტკიცე პროტესტს ვუცხადებთ მ. სააკაშვილის ანტიეროვნულ რეჟიმს და მოვითხოვთ მის გადადგომას (2009-2010 წწ.).

ჩვენი იდეოლოგია ეყრდნობა უწმინდესისა და უნეტარესის ბრძნულ რჩევებს. "მეფე მეფობს და არ მართავს…" (2007 წ.), - ბრძანა ერის სულიერმა მამამ და ურჩია საზოგადოებას ეფიქრა კონსტიტუციური მონარქიის დამკვიდრებაზე, ბაგრატოვანთა აღზევებაზე დემოკრატიულად არჩეულ პარლამენტთან ერთად. პატრიარქის რჩევა, საზოგადოების ნაწილის, მორწმუნე მრევლის, მსოფლმხედველობა და სახელმწიფო სისტემის შეცვლის იდეა მრავალი ქართველი, რუსი, ბერძენი მამების წინასწარმეტყველებას ეყრდნობა. მეფე ზნეობის, ღირსების, მართლმსაჯულების, კულტურის, განათლების, ეროვნულობის, სტაბილურობის სავიზიტო ბარათია მრავალ ქვეყანაში (48 ქვეყანა: ბრიტანეთი, ესპანეთი, იაპონია, ბელგია…). ქართული მონარქიზმის თავისებურებანი მდგომარეობს მართლმადიდებლობის, ეროვნული იდეის, პატრიოტული სულისკვეთების, თვითმყოფადობის შერწყმაში ერთიანი სახელმწიფოს გასაძლიერებლად. შემთხვევითი როდია, რომ ევროპაში უძველესმა დინასტიამ შვა ამდენი მეფე-მხედართმთავარი, წმინდანი, მეცნიერი, პოეტი…, რომლებიც თავდადებულად ეწირებოდნენ მტერს და ქვეყანას იცავდნენ. ისტორიული გამოცდილების გათვალისწინებით, მიზანშეწონილად მიგვაჩნია ამ ეტაპზე "საქართველოს სამეფო კარის" შექმნა, რომელსაც ბაგრატიონებთან ერთად ყველა გვარის ღირსეული წინამძღოლი უხელმძღვანელებს უწმინდესისა და უნეტარესის და პრემიერ-მინისტრის რეგენტობით. თავად-აზნაურთა საკრებულო საპატრიარქოსთან ერთად გაუწევს რეკომენდაციას რამდენიმე სასულიერო პირსა და უძველესი გვარების წინამძღოლებს(ბაგრატიონებს, თვად-აზნაურებს).

"სამეფო კარის" შექმნით, რომელსაც სათავეში ჩაუდგებიან კათოლიკოს- პატრიარქი და პრემიერ-მინისტრი, ძალიან სწრაფად შეიცვლება ზნეობრივ-მორალური განწყობა, ჩაქრება შუღლი და ბრძოლა, გამყარდება ტრადიციულ ფასეულობათა რკალი, ხალხს მიეცემა იმედი და ოცნების ასრულების რეალური შანსი.

ჩვენ, თავად-აზნაურთა საკრებულოს წევრებს, გვსურს მხოლოდ ხალხის სამსახურში ჩადგომით ისტორიული მისიის შესრულება - მრავალსაუკუნოვანი გამოცდილების დამკვიდრება ზნედაცემულ ერში.

სწრაფი და რეალისტური პროგრამის შესრულება მოხერხდება იმ შემთხვევაში, თუ აღდგება ისტორიული სამართლიანობა და ადეიშვილების, ბეჟუაშვილებისა და მავანთა მიერ მიტაცებული "ოფიცერთა სახლი", საიდანაც 1923 წ. დასახვრეტად გაიყვანეს გენერალი კოტე აფხაზი და 15 მამულიშვილი, გიმნაზიების შენობები და ა. შ. გადაეცეს, დაუბრუნდეს კანონიერ პატრონს - ხალხს.

ვიმედოვნებთ, რომ ორი რეგენტი: პატრიარქი და პრემიერ-მინისტრი, გულანთებულ მამულიშვილებთან ერთად, გააძლიერებენ ქართული მონარქიზმის იდეოლოგიას, საქართველოს დაუბრუნებენ კავკასიის ღერძის ფუნქციას.
ქართული მონარქიზმის თავისებურებანია - რწმენის სიმტკიცე, ეროვნული და სახელმწიფოებრივი კონცეფციის შედუღაბება მართლმადიდებლობასთან. ამიტომ ამკვიდრებდა გრიგოლ ხანძთელი სახელმწიფო სტრატეგიას: "ქართლად ფრიადი ქვეყანა აღირიცხების, რომელსაცა შინა ქართულითა ენითა ჟამი შეიწირვის და ლოცვაი ყოველი აღესრულების…"

ქართული ეკლესია აერთიანებდა ყველა მართლმადიდებელს, მათ შორის ჩრდილო კავკასიელებს.

ბაგრატიონების მეფობამ განადიდა, ჩამოაყალიბა, დაამკვიდრა საქართველო, გამოავლინა ქართული ეთნოსის საუკეთესო თვისებები, ბიძგი მისცა კულტურულ-მეცნიერული საგანძურის შექმნას. ჩვენი ქვეყნის მრავალსაუკუნოვანმა ისტორიამ ცხადყო, რომ ერის გენეზისი გადიოდა არა რევოლუციებსა და პარტიულ იდეოლოგიებზე, არამედ მართლმადიდებლურ ეკლესიაზე, რწმენაზე, მეფობაზე. ქრისტიანი მეფე იყო ხატი ზეციური მეფისა. სამეფო ხელისუფლება ღვთივდადგენილია და ღვთივკურთხეული. მეფობა, როგორც ზნეობრივი მისია, გულისხმობს მარადიულ ფიქრსა და ქმედებას, ზნეობრივი საწყისების განვითარებას, თვითმყოფადობის შენარჩუნებას, სტაბილურობას.

ბატონო ბიძინა!

უწმინდესთან და უნეტარესთან, ჩვენს კათოლიკოს-პატრიარქთან, ჩვენი საერთო აზრის შეჯერების (კონფერენციები, პუბლიკაციები, სემინარები…) შედეგად, ამჟამინდელი ურთულესი სიტუაციის გათვალისწინებით, უფლებამოსილი ვართ განვაცხადოთ:
ჩვენ ვგმობთ საპრეზიდენტო ინსტიტუციებს და ვთავაზობთ "ქართულ ოცნებას" (რომელსაც მხარს ვუჭერდით არჩევნებში) რეფერენდუმის ჩატარებას სისტემის შეცვლის თაობაზე, რომლის საბოლოო სახე იქნება კონსტიტუციური მონარქია - გენეტიკური კოდის, ზნეობის, ტრადიციის მატარებელი. მონარქი იყურება საუკუნეთა მიღმა თავისი მემკვიდრის სახით და აგრძელებს წინაპრების დანატოვარს. ის არ ფიქრობს წამიერზე, 4-6-წლიან კამპანიაზე და პირადულ ინტერესებზე, გამდიდრებაზე, არამედ მომავალზე, ქვეყნის სტაბილურ განვითარებაზე, ეროვნულ სამართლიანობაზე…

საქართველოში აღზევება ბაგრატიონთა დინასტიისა, რომელიც, ვახუშტი ბაგრატიონის დეფინიციით, გამორჩეული იყო "მხნეობით, სიბრძნე-ქველობით, ქვეყნისათვის თავდადებულობით", სასიკეთოდ დაეტყობოდა ქვეყანას, საქართველოს ყველა მოქალაქეს. მიტაცებული მუხრანი უნდა დაუბრუნდეს ქართლს, მეფეს.
მონარქი იქნება ხალხის ნების ეთნოფსიქოლოგიის, ზნეობის, მართლმსაჯულების განსახიერება. ის იქნება გარანტი დემოკრატიული ინსტიტუციების განვითარებისა, ქვეყნის გამთლიანებისა.

საქართველოში არ მომხდარა სამეფო დინასტიის მოსპობა-განადგურება ქართველი ხალხის ნებით. უახლესი ისტორიის 20-წლიანი ტრაგიკული მოვლენების ანალიზის, სააკაშვილისა და მისი მთავრობის რეჟიმის მანკიერი სწრაფვის აღმოსავლური ავტორიტარიზმის დამკვიდრების ჟამს, როდესაც გეგმიურად განადგურდა სოფლის მეურნეობა და მრეწველობა, მეცნიერება და კულტურა, როცა მოსახლეობის უმრავლესობა ცხოვრობს სიღარიბის ზღვარს ქვემოთ, ჩვენ ვხედავთ ხსნას მხოლოდ კონსტიტუციურ მონარქიაში. ამჟამინდელ "გლობალისტურ" მსოფლიოში, ნატოს 8 ქვეყანაში (26 ქვეყნიდან), ევროკავშირის 7 ქვეყანაში (27 ქვეყნიდან) კონსტიტუციური მონარქიაა. საქართველო იქნება პირველი მართლმადიდებლური ქვეყანა, ყოფილი საბჭოთა კავშირის სივრცეში, რომელიც დინასტიას აღადგენს კონსტიტუციური მონარქიის სახით. მომავალი მეფე, პარლამენტთან ერთად, გააერთიანებს საქართველოს, დაიბრუნებს დაკარგულ პროვინციებს, გააძლიერებს ქვეყანას, ყველა მოქალაქეს, ეთნიკურ აფხაზებს, ოსებს, ბერძნებს, სომხებს, აზერბაიჯანელებს, ჩრდილო კავკასიელებს. საქართველო დაიბრუნებს კავკასიის ღერძის ფუნქციას "ნიკოპსიიდან დარუბანდამდე".

ჩვენ, თავად-აზნაურთა საკრებულოს, მონარქისტულ მოძრაობა "სამეფო გვირგვინის" წევრებს, გარკვეული კონცეფცია და სამოქმედო პროგრამა გვაქვს ხალხური დიპლომატიის გამოყენებით. მიგვაჩნია, რომ აუცილებელია:

1. სახელმწიფო ენის სტატუსის ამაღლება, სახელმწიფო ენის სტრუქტურებში ჩართვა ყველა ერისა, ქართული ენის აღორძინება. დ. გულიას ბოლო ნაშრომის მიხედვით, რომელშიც ამტკიცებს, რომ ქართველია და ქართული კულტურის პირმშოა, პროპაგანდა აფხაზეთში შერვაშიძეების, ემუხვარების, მარშანიების… თავდადებისა, ერთიანი ისტორიისა და კულტურის განვითარების რთულ გზაზე.

2. ნიკო ბაგრატიონის სახელობის თავად-აზნაურთა სკოლა-ლიცეუმის ბაზაზე უმაღლესი რანგის სასწავლებლის შექმნა, რომელიც უფასოდ მოამზადებს აფხაზთა ისტორიული გვარების (შერვაშიძეები, მარშანიები, ჩხოტუები, ინალ-იფები…) შვილებს. თბილისში სკოლასთან დაარსებულ პანსიონატში უფასოდ ვასწავლით 10-10 ბავშვს ჩრდილო კავკასიელების ყველა ტომიდან… საქართველო, თბილისი იყო განათლებისა და კულტურის ცენტრი. ყველა უმაღლეს სასწავლებელში მიეცეს აფხაზებს, ოსებს, ინგილოებს, ლაზებს, ჩეჩნებს, ადიღეველებს და სხვებს უფასო, ლიმიტირებული ადგილები.

3. აღდგეს არნ. ჩიქობავას მიერ დაარსებული კავკასიოლოგიური განყოფილება თსუ-ში.

4. შეიქმნას გვართა მუზეუმი (ერთადერთი მსოფლიოში), რომელიც ასახავს საქართველოში გავრცელებული 25 000 გვარის ეტიმოლოგიას, ისტორიას, გამოჩენილი მოღვაწეების ბიოგრაფიებს და რომელიც გადაიქცევა ქვეყნის ეროვნულ ცენტრად.

5. გიორგი შერვაშიძის პრემიის მინიჭება ხელოვნების ყველა დარგში (უნდა ამაღლდეს სახელმწიფო დონეზე).

6. მუდმივი სემინარების, ფესტივალების, კონცერტების ჩატარება საერთო სათაურით: "კავკასია - ჩვენი საერთო სახლია," "კავკასიური რასის" გენეზისი;

7. აფხაზების, ოსების, სომხების, ბერძნების, აისორების… ჩართვა საერთო ქართული, სახელმწიფო კულტურულ-საგანმანათლებლო პროგრამებში, თავად-აზნაურთა საკრებულოს ეგიდით "ქართული კულტურისა და ენის შემსწავლელი კურსების" დაარსება "გვართა მუზეუმში".

8. საზაფხულო ბანაკების შექმნა ქართული ხუროთმოძღვრების ძეგლების ბაზაზე (დავით-გარეჯი, გონიო, გელათი, ბიჭვინთა, მცხეთა…), დიასპორების ჩართვა "გვართა მუზეუმის" დაარსებაში;

9. აფხაზებისა და ოსების, ბერძნებისა და რუსების მონათვლა საპატრიარქოში.

10. ფესტივალის ჩატარება: "მე ვარ საქართველოს მოქალაქე."

11. პროფესიონალების კურთხევა "სამებაში" ექიმების, პედაგოგების, ხელოვნების წარმომადგენლების, მეცნიერების, სოფლის მეურნეობის მუშაკების, მრეწველების, სხვადასხვა ეროვნების სპეციალისტების, რომლებიც ქართული ეკლესიის წიაღში გაერთიანდებიან.

12. კაზინოების, სამორინეების, აზარტული თამაშების აკრძალვა საქართველოს ტერიტორიაზე.

13. კოტე აფხაზისა და 15 დახვრეტილი გმირის უკვდავსაყოფად ვაკის პარკის მიდამოებში ეკლესიისა და ძეგლის აგება (პროექტის განხორციელებაში მერიის წარმომადგენლები ხელს გვიშლიდნენ).

14. მომზადდეს ქართლის გული - მუხრანი - "სამეფო რეზიდენციად" , შეიქმნას მუხრან-ბატონების სასახლეების ბაზაზე კავკასიური აგრონომიულ-ვეტერინარული სასწავლებელი, რომელიც მთელ კავკასიას გაუზრდის მაღალი რანგის სპეციალისტებს.

15. ამ იდეების ხორცშესხმაში ჩვენ დაგვეხმარება გრძელვადიანი, დაბალპროცენტიანი კრედიტი, რომელიც ისევ საქართველოს დაუბრუნდება.

16. სახელმწიფო, ეროვნული ნაკრძალების, ტყეების, ქონების, საგვარეულო ბუდეების, მიწების გასხვისების, მიტაცების, განადგურების პრეცედენტების მკაცრი გაკონტროლება ამჟამინდელ საქართველოში, რომელიც 2012 წ.

1 ოქტომბერს გათავისუფლდა ანტიეროვნული მთავრობის მარწუხებიდან, ერი "ქართული ოცნების" პროგრამების შესრულებას და სამართლიანობის აღდგენას შეუდგა, ვფიქრობთ, დადგა ჟამი პოლიტიკური სისტემის შეცვლის, ახალი კონსტიტუციისა და საკანონმდებლო ბაზის შექმნისა კონსტიტუციური მონარქიის სახით ქვეყნის მომავალი გაბრწყინებისათვის.

ღრმა პატივისცემით, გულწრფელი იმედითა და მოკრძალებული მოლოდინით,

ელენე აბაშიძე - გეოლოგი, აკადემიკოსი; ია ბაგრატიონ-მუხრანელი - თავად-აზნაურთა საკრებულოს ვიცეწინამძღოლი, ჟურნალისტი; შოთა ჩხეიძე აკადემიკოსი; გიორგი ანდრონიკაშვილი - პროფესორი; მედეა აბაშიძე - ფილოლოგიის მეცნიერებათა დოქტორი; ვაჟა აბაშიძე - თავად-აზნაურთა საკრებულოს გამგეობის თავმჯდომარე; ზაზა ჩიქოვანი -პედაგოგი; ზვიად ჯაფარიძე - მხატვარი; ბუდუ სირბილაძე - "სამეფო პალიტრის" ხელმძღვანელი, შოთა ზედგინიძე - ეკონომისტი, მამა გიორგი (გუგუშვილი) - ნიკო ბაგრატიონის სახ. სკოლა-ლიცეუმის მოძღვარი და მრავალი სხვა…

01.03. 2013 წ.
თბილისი", - აღნიშნულია ღია წერილში.


ნაკადული/Source: http://www.ambebi.ge/politika/91074-qthavad-aznaurtha-sakrebuloq-patriarqsa-da-bidzina-ivanishvils-qsamefo-karisq-sheqmnas-sthavazobs.html#ixzz2lek5Mi2x

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 25 2013, 03:53 PM

G_saxva

მადლობა, გიო, ამ ინფორმაციის დადებისთვის

ჩემი აზრით, ამ ეტაპზე, არ არის მზად ქართული საზოგადოება რეფერენდუმის ჩასატარებლად. ეს რომ მოხდეს, ხალხი ღრმად უნდა ხედავდეს მეფის საჭიროებას.
პატრიარქმა რამდენიმე წლის წინ გააჟღერა კონსტიტუციური მონარქიის აუცილებლობა, მაგრამ დღესაც ბევრი ადამიანი ამას ვერ აღიქვამს და აგრესიაც აქვს...
მე ვთვლი, რომ დროა საჭირო, მაგრამ ვნახოთ, რა პასუხი იქნება პატრიარქისა და ბატონ ბიძინასი...

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Nov 25 2013, 04:14 PM

marine
ვაი ჩვენი ბრალი ეს თუ მართლა მოხდა და შეიქმან

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 25 2013, 04:50 PM

„საქართველოს მეფედ ტახტზე ასვლის მეტად საინტერესო სცენა არის გამოსახული სვანეთში, მაცხვარიშის ეკლესიის 1840 წლის ფრესკულ მოხატულობაზე, რომელიც შესრულებულია მიქაელ მაღლაკელის მიერ.
აქ გამოსახულია საქართველოს მეფის დემეტრე I-ის, შემდეგ დამიანე ბერის, რომელიც წმინდანად არის შერაცხული, კურთხევა-კორონაცია.”

გიო, არ იდარდო, დრო თვითონ იტყვის სათქმელს და ყველაფერს თავის ადგილს ღირსეულად მიუჩენს. ის რაც დღეს შეუძლებელი გვეჩვენება, ხვალ შესაძლებელი გახდება

პოსტის ავტორი: qetevano თარიღი: Nov 25 2013, 04:55 PM

მე როგორც ხატებით მომმარაგებელმა ნება მიბოძეთ ეს ფრესკაც დაგიდოტ რომელზეც მარინე საუბრობს


http://radikal.ru/fp/a88cc09087454cd68e5749d76d0f7648

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 25 2013, 04:58 PM

ქეთ, რა გოგო ხარ!!!!!!!!!! რათქმაუნდა ეს ფრესკა ნანახი არ მქონდა და მადლობა, რომ დამანამდვილებინე

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 27 2013, 02:44 PM

შუმერები ამბობდნენ: "ისტორია მაშინ დაიწყო, როდესაც ზეციდან ქვეყანაზე მეფობის წესი ჩამობრძანდა".

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 11 2013, 03:03 PM

"ვინ უწყის, უფლისწულს იქნებ მისმა ნათლიამ, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს პატრიარქმა, ილია მეორემ დაადგას სამეფო გვირგვინი... იყავნ, იყავნ..."

/დეკანოზი პეტრე კვარაცხელია/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 16 2013, 01:43 PM

დავით და ანა ბაგრატიონები დაშორდნენ

22:06 15.12.2013
["პრესა.ჯი"]
დავით ბაგრატიონი და ანა ბაგრატიონი განქორწინდნენ - ამის შესახებ ინფორმაცია, რამდენიმე საათის წინ, დავით ბაგრატიონის ოფიციალურ ვებ–გვერდზე განთავსდა:

„დიდი დანანებით, ანა ბაგრატიონთან ჩემს ქორწინებას დასრულებულად ვაცხადებ. მადლობას ვუხდი მას საერთო შვილისთვის, მისი სამეფო უმაღლესობისთვის გიორგი ბაგრატიონ-ბაგრატიონისთვის, რომელიც ნათლობის დღეს 2013 წლის 3 ნოემბერს ბაგრატიონთა დინასტიის მემკვიდრედ გამოაცხადა სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქმა ილია მეორემ და რომელიც მისი მამის, ბაბუისა და წინაპრების მსგავსად, მუხრანის პრინცის ტიტულს დაეუფლება“, - ნათქვამია დავით ბაგრატიონის განცხადებაში.

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Dec 16 2013, 02:28 PM

marine
ესეც ჩვენი ნაქები "მეფე-დედოფალი"

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 17 2013, 11:17 AM

G_saxva

რისთვისაც ეს ოჯახი შეიქმნა, ის შედეგი, უფლის ნებით, დადგა... ანუ დაიბადა უფლისწული...

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Dec 17 2013, 11:36 AM

marine
მერე გვეშველა მაგით რამე? დავაქორწინეთ ორი ბაგრატიონი კაი საჯიშე ცხენებივით რომ გამოგვეყვანა უფლისწული? ეს რაში გამოგვადგება კიდევ საკითხავია. " ვაი ჩვენს პატრონს. "

პოსტის ავტორი: qetevano თარიღი: Dec 17 2013, 12:19 PM

მაგ სპექტაკლის სცენარი ვინ დაწერა ნეტავ

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 17 2013, 01:16 PM

qetevano
G_saxva


დროა საჭირო, რომ ჩვენ გონებამდე დავიდეს მონარქიის არსი... უფლისწული გაიზრდება და მჯერა, უფლის ნებაც თვალნათელი გახდება...

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Dec 17 2013, 01:18 PM

მანამ არც შენ გეტკინოს მარინე რამე და არც ჩვენ

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 17 2013, 01:19 PM

რატომ მწყევლი? თუ უფალმა ინება და ვიცოცხლე, უფლისწულის გაზრდას მოვესწრები და... ინებოს უფალმა, რომ მირონცხებულ მეფესაც მოვესწრო

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Dec 17 2013, 01:26 PM

რატომ არის მარინე წყევლა ? ასეთი წარმოდგენა გაქვს ჩემზე ?
მე გითხარი მანამ არაფერი გეტკინოს თქო და ეს ნიშნავ სანამ ეგ არ მოხდება სულ ჯამრთელად და უმტკივნეულოდ იცხოვრებ.

პ.ს ჩემი სიტყვები ყოველთვის არასწორედ რატომ გესმის?

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 17 2013, 01:39 PM

გიო, ოღონდ საქართველოს მეფე ჰყავდეს და მეტკინოს... ძალიან მეტკინოს...

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Dec 17 2013, 01:41 PM

თუ ყავდა მართლა გეტკინე, თან მარტო შენ კი არა ბევრ სხვას.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 17 2013, 01:45 PM

ვერ გავიგე, გიო, რა მითხარი...

პოსტის ავტორი: qetevano თარიღი: Dec 17 2013, 01:51 PM

თუ ეყოლება მართლა გეტკინებაო მარინე, ეს გიტხრა მგონი

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 17 2013, 01:52 PM

ა.. გასაგებია... ჩემი და გიოს იმედები სხვადასხვა მხარეს მიდიან...

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Dec 17 2013, 01:56 PM

marine
არასდროს ყოფილა ჩემი იმედი არცერთი მთავობის წევრი აცერთი სამეფოს სასულეროს თუ სხვა იერარქიის ხელმძღვანელი. ვინც ან რაც არ უნდა მოვიდეს თუ შენ ხელი არ გაანძრიე შენს გასაკეთებელს სხვა ვერ გაკეთებს. დღეს დღეობით ხალხშია პრობლემა და ამას ვერც მეფფე ვერც დედოფალი ვერც პრეზიდენტი და ვერც პრემიერ მინისტრი ვერ უშველის. რაც შეეხება მეფეს ეს ჩვენთვის უარესის მომტანი უფრო იქნება.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 17 2013, 02:03 PM

ამიტომ ვთქვი, რომ ჩვენი იმედები არ იკვეთება-თქო...

იმაში კი გეთანხმები, გიო, რომ პრობლემა პირველ რიგში თვითოეულ ჩვენგანშია... თუ ჩვენ გამოვსწორდებით და მართლები ვიქნებით, უფალიც შეგვეწევა და მირონცხებული მეფით დაგვაჯილდოვებს...

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Dec 17 2013, 02:50 PM

marine
მარინე იმედები კი არა ხედვა გვაქვს განსხვავებული. ჩემი აზრით რადიკალურად განსხვავებულიც კი. შენ გგონია მეფე თუ მოვა გვეშველება, მე კი დარწმუნებული ვარ ვერავინ გვიშველის ვინც არ უნდა მოვიდეს თუ ჩვენ არ გავიძერით.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 17 2013, 02:58 PM

მე, პირველ რიგში, ღმერთის იმედი მაქვს და მერე, მისი წყალობით, მეფის, რომელიც "განსულიერებული ხატია ზეციური მეუფისა"

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Dec 17 2013, 03:26 PM

marine
მეფე რომ გვეყოლება ორი მხარე შეიძლებ ქონდეს ამ ყველაფერს ან კარგი ან ცუდი. ვთქვათ და ცუდი გამოდგა მერე რას ვშვებით? რა უნდა ვქნათ ? როგორ მოვიქცეთ?

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 17 2013, 03:32 PM

ღმერთმა ნუ ქნას, რომ ცუდი გამოდგეს და თუ მაინც ცუდი იყო, იქნება ჩვენი ბრალი, ჩვენივე ცოდვებისთვის სასჯელად გამოგზავნილი... და უნდა მოვიქეცეთ ისე, როგორც ჭეშმარიტ ქრისტიანებს შეეფერება და მერე ყველაფერი იქნება კარგად...

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Dec 17 2013, 03:41 PM

თუ ჩვენი ბრალია მეფე რაში გვინდა? ან შენ თუ იმის იმედი გაქ მთელი საქართველო ჭეშმარიტ ქრისტიანდ იქცევა და მაშინ გვეშველება ჩვენი საშველი არ ყოფილა და ეგაა. მეფე რომ ცუდი გამოდგეს მთელი ცხოვრება მის ტირანიას უნდა უყურო?

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 17 2013, 03:45 PM

გიო, საქართველოს ისტორიას თუ გადავხედავთ, მონარქიის წყალობით უხვი სიკეთე გააჩნდა ჩვენს სამშობლოს... სწორედ ამისი იმედი აქვს პატრიარქს, სამღვდელოებას, ერს, რომ მირონცხებული მეფის წყალობით საქართველო გადარჩენის გზას დაადგება... ეს იქნება წყალობა უფლისა... ჩვენ ძალიან დიდ ცოდვებში ვართ ჩაცვენილები (მეც და შენც გულში ჩავიხედოთ), მაგრამ უფლის წყალობით პატრიარქი გვყავს, და იქნებ, მეფეც გვიწყალობოს და გადაარჩინოს საქართველო...

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Dec 17 2013, 04:01 PM

marine
დავიწყოთ იქიდან რომ ჩვენი მეფეებიდან საკმაოდ ბევრი სემიძლია ჩამოვთვალო სამწუხაროდ, რომელიც ჩვენდა სასიკეთოდ არ იყო. ახლა იმაზე ვთქვათ რამოდენიმე სიტყვა რომ მართალია პატრიარქი ასე თვლის რომ კარგი იქნება მაგრამ შეიძლება კარგი საერთოდაც არ იყოს, რაც შეეხება ერს აი აქ უდაოდ შემიძLია ვთქვა "ვაი ჩვენს პატრონს", ჯერ ზვიადი იყო ჩვენი მხსნელი (სამოქალაქო ომი) მერე ედუარდი (დანგრეული საქართველო 2 კვირა უშუქოდ) მერე მიშა ( 9 წლიანი ტირანია) ახლა ბიძინა (ვააცადოდ ცოტა ხანი გამოჩნდება ყველაფერ) ნუ ვეძებთ ვიღაცას ვინც გადაგვარჩენს ჩვენშია პრობლემა ჩვენში, აი ამაზე უნდა ვიმუშაოთ. სანამ არ მოვიშლით ლიდერის ძიებას რომელსაც ბრმად ვენდობით მანამ არაფერი გვეშვლება აი რეალური პრობლემა. თუნდაც შენ მარინე გჯერა მეფე მოვა გვეშველებაო. საიდან ასეთი დასკვნა? ამბობ ღმერთი გვიწყალობებსო. დამისახელე უახლოესი 20-30 ან თუნდაც 100 წლის მანძილზე სიკეთე რომელიც ქართველმა ერმა გააკეთა? მოვკალით პატიარქი დავანგრიეთ ტაძრები სამოქალაქო ომის დროს ჩავხოცეთ ძმები გავძარცვეთ ერთმანეთი ახლა კი აბარტოთ ჩვენ საკუთარ მომავლს და გენს მუცელშივე ვსპობთ. რაც აქ ვერ გავაფუჭეთ და მოვსპეთ ქვეყნის გარეთ წავედით მოსაპარათ გასაძარცვათ და ქვეყნის შესარცხვენად (ეს ბოლო ყველაზე კარგად გამოგვივიდა). აი ეს არის სინამდვილად მოვრჩეთ უაზრო ოცნებებს მეფეზე თუ პრეზიდენტებზე, გავანძრიოთ ერთი ადგილი ავაშენოთ ჩვენ გავაკეთოთ ჩვენ შევქმნათ ჩვენ ხალხმა და გვეშველება, ნუ ვიყურებით მათხოვრებივით სხვა ქვეყნისკენ ნუ ვიყურებით მათხოვრებივით სხვის მიერ დანიშნული მთავრობისკენ არავინ არაფერს არ მოგვცემს. სანამ ასეთი სიბნელიდან არ ამოვალთ სანამ არ ვისწავლით თავიდან ისეთ ელემენტარულ რამეს რასაც სიკეთე სიყვარული და პატივისციმე ქვია მანამ ჩემო მარინე შენ მუდამ დაწერ რომ ხან მეფე ხან დედოფალი ხან უფლისწული ხან ვინ და ხან ვინ გადაგვარჩენს მე კი მარად შეგეწინაააღმდეგები რომ ვერავინ გდაგვარჩენს.


პ.ს ცოტა ბევრი ვწერე და გაცხარებულმა და უმორჩილესად გთხოვთ მომიტევოთ.

პოსტის ავტორი: qetevano თარიღი: Dec 17 2013, 04:08 PM

"იქნებ აკვანში ის ყრმა წევს ვისიც არ იტქმის სახელი, ვისაც დღე და ღამ ნატრულობს ჩუმის ნატვრითა ქართველი. "
პ.ს. ეგ ყრმა ისევ ბაზალეთის ტბის ფსკერზეა მგონი

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Dec 17 2013, 04:14 PM

qetevano
მე ვფიქრობ ეს ყრმა რომელიც წევს ქართველი ერის შინაგანი ხმაა, რომელიც თუ თავვად ქართველები არ შევიცვალეთ ვერ გაიღვიძებს ვერა.

პოსტის ავტორი: qetevano თარიღი: Dec 17 2013, 04:35 PM

G_saxva

მე კი მგონია რომ ქართველი სულ ასეთი იყო როგორიც ახლაა, მოღალატე და გამცემი ბუნების. ციხე ყოველთვის შიგნიდან ტყდებოდა. მეფე თუ გვეყოლება სულ გიორგი ჭყონდიდელივით ხალხი უნდა ეხვიოს მაშინ გარშემო, მარტო მეფე რას გვისველის.

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Dec 17 2013, 04:45 PM

qetevano
ხალხიც ეხვია და ხალხსაც ეხვია მაგრამ შედეგი როგორი იყო უმეტეს შემთხვევაში ეგეც ცნობილია.
ნუ გვლანძღავ ქართველებს ქეთევან სულ ასეთები არ ვყოფილვართ.

პოსტის ავტორი: qetevano თარიღი: Dec 17 2013, 04:54 PM

G_saxva
მეც ქართველებში ვიწერები და მეც მასეთი ვარ. ღმერთმა დამიფაროს ქართველი არ ვიყო.

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Dec 17 2013, 05:01 PM

G_saxva
აი ასეა საქმე ჩამოსახლდებიან ეს ცინელები ინდოელები სლავები და სხვა ეროვნების ხალხები გადაიკეთებენ უმეტესობა გვარებს და ქართველი ვარ ქართველი ვარო

პოსტის ავტორი: qetevano თარიღი: Dec 17 2013, 05:06 PM

G_saxva
მე გვარი არ გადამიკეთებია, ისე ვარ ქართველი. და ნუ მიშლი ნერვებს ახლა. ჩემი ერთი მეგობარი რუსული გვარის ვორონინი რომ რუსებთან ომში იბრძოდა აგვისტოს ომში 2008 წელს, ვიღაც ქართული გვარის კიდე სახლში თბილად იჯდა. რომელი უფრო ქართველი იყო მაგ დროს ერთი ეგ მითხარი აბა

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Dec 17 2013, 05:21 PM

qetevano
ის უფრო მეტად ქართველი იყო რუსეთის არმიაში რომ იყო და საქართველოში ტანკებით დარბოდა

პოსტის ავტორი: qetevano თარიღი: Dec 17 2013, 05:25 PM

G_saxva

ამას ვერ მივხვდი რა თქვი.

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Dec 17 2013, 05:41 PM

qetevano
ერთი ქართველი იყო რუსეთის არმიაში ტანკით შემოვიდა საქრთველოში და ის უფრო მეტად ქართველი იყო თქო.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 18 2013, 11:31 AM

საქართველო ძალიან დაპატარავდა... დაიმცრო... იმის შიშს, რომ აღარ იარსებებს, მიქარწყლებს ერთი იმედი - რწმენა უფლისა, ჩვენი მართლმადიდებლობა...

იქნებ გვაპატიოს უფალმა, ისმინოს ჩვენი ლოცვები და მხსნელი მოგვივლინოს, როგორც დღეს ილია გვყავს, იქნებ ხვალაც გვყავდეს ღირსეული, ერს რომ გაუძღვება...

რაკი მეფე არ გვყავს, პატრიარქი ტვირთულობს მის ჯვარსაც... და იქნებ მალე გამოჩნდეს ვინც ამ ჯვარში შეეხიდება...




qetevano

ქეთ, არაქართული გვარი, არ ნიშნავს რომ ქართველი არ ხარ. ქართველობა სულში და სარწმუნოებაშია რამდენი ქართული გვარის ადამიანია, პატრიოტიზმის ოდნავი განცდაც რომ არ აქვს...

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 26 2013, 10:49 AM

Georgian Royal Family of Bagration-Mukhraneli

https://www.facebook.com/#!/pages/Georgian-Royal-Family-of-Bagration-Mukhraneli/572940402782514

პოსტის ავტორი: qetevano თარიღი: Dec 26 2013, 11:18 AM

არა რააა ზალიან იფერებენ ამ მეფობას ესენი

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Dec 26 2013, 11:23 AM

qetevano
თავში აუვარდათ სრული სერიოზულობით ვამბობ.

პოსტის ავტორი: qetevano თარიღი: Dec 26 2013, 11:58 AM

" ბერძენ ეპისკოპოსს უთქვამს, რომ ქართველი პატრიარქი არის ერთადერთი, რომელიც ატარებს ასეთ მიტრას და იგი არის სამეფო გვირგვინის მცველიო."

ეგ რას ნიშნავს, სამეფო გვირგვინის მცველობა?

http://georoyal.ge/?MTID=1&TID=26&id=362

პ.ს. როგორი კარგად გაკეთებული საიტი აქვთ

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 26 2013, 12:00 PM

მე ის ვიცი, ქეთ, რომ რაკი საქართველოს ტახტი დაობლებულია, ანუ არ გვყავს მეფე, მის გვირგვინს პატრიარქი ტვირთულობს. შეიძლება ეს იგულისხმება...

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Dec 26 2013, 12:57 PM

კონკრეტულად რა მომენტში?

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 26 2013, 01:17 PM

გიო, ეს იმას არ ნიშნავს, რომ პატრიარქს მეფის გვირგვინი ადევს თავზე. ეს უბრალოდ თეორიულად მოიაზრება ასე... მე ასე მგონია...

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Dec 26 2013, 01:26 PM

marine
გასაგებია რომ თეორიულად მოიაზრება მაგრამ რა ასპექტში ხედავ პატრიარქი რომ მეფის ფუნქციებს ითავსებს?

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 26 2013, 01:28 PM

საქართველოს ჭირ-ვარამს ტვირთულობს... საქართველოს უძღვება...

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Dec 26 2013, 01:31 PM

ეს ფრაზა ზედმეტი მეჩვენება იმ მხრივ რამ მხრივაც მეფე უძღვბა, არ მაქ სულიერ წინამძღოლობაზე საუბარი ეს ისედაც ცხადია.
საქართველოს ჭირ-ვარამს კი მთელი ერი იზიარებს.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 26 2013, 01:35 PM

გიო, მეფეც და პატრიარქიც სამშობლოს უძღვება, სამშობლოთი სუნთქვას... ჭირ-ვარამის პირველი გამზიარებლები ისინი არიან და მერე მთელი ერი...

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Dec 26 2013, 01:38 PM

სამშობლოს პრეზიდენტიც პრემიერიც და პარლამენტიც უძღვება. სამშობლოთი სუნთქქვას რაც შეეხება ისეთებიც გვყოლია ვინც საქართველოსთვის არ სუნთქავდნე

იმიტომ რომ მათ დიდი თანამდებობა აქვს.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 26 2013, 01:39 PM

გიო, ჭეშმარიტი პატრიარქი თუკი გვიბოძა უფალმა, მე იმედი მაქვს დიდი,რომ მეფეც ჭეშმარიტი გყვეყოლება... იმედი არ უნდა დავკარგოთ...

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Dec 26 2013, 03:35 PM

marine
იმედი ბოლოს კვდებაო მარინე ნათქვამია მე მეეჭვება საქართველოში მეფობა აღდგეს მაგრა არაა გარმოცხული სისეთი ცანცარა ხალხი ვართ.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 26 2013, 03:40 PM

თუ ცანცარები აღარ ვიქნებით, ღმერთი აუცილებლად დაგვაჯილდოვებს მირონცხებული მეფით...

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Dec 26 2013, 03:43 PM

marine
და მე რომ არ მინდა მირონცხებული მეფე რა ვქნა? ნამდვილად არ მინდა ერთი მმართველი იყოს რომელიც მონარქიულად მართავს საელმწიფოს. მირჩევნია ჭკვიანი კეთილი და პატრიოტი მმართველი მოვიდეს ხელისუფლების სათავეში.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 26 2013, 03:45 PM

გიო, სურვილს არავინ გართმევს მომავალი თავად მოიტანს მოსატანს... მთავარია ჩვენ ვილოცოთ ჩვენი სამშობლოს გადარჩენისთვის, ჩვენი პატრიარქისთვის, ჩვენი ოჯახებისთვის...

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Dec 26 2013, 03:49 PM

marine
ვილოცოთ ბატონო მაგრამ მეფე დედოფლების დრო წავიდა და აღარ დაბრუნდება.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 26 2013, 03:49 PM

ჩვენი პატრიარქი მასე არ ფიქრობს და მადლობა უფალს...

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Dec 26 2013, 03:52 PM

marine
სამაგიეროდ მე და ბევრი ჩემნაირი ფიქრობს ასე. უბრალოდ პატრიარქს სხვა ხედვა აქ ამ ხედვის და აზრის გამო შეუღლდა ორი ბაგრატიონი რამაც ვერ გაამართლა, ეს ცხადყოფს დღევანდელობაში მონარქიაზე ფიქრი და გეგმების დაწყობა წარმოუდგენელია.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 26 2013, 03:55 PM

მე და ბევრი ჩემნარი კი ვფიქრობთ რომ გაამართლა, რადგან უფლისწული დაიბადა...

გიო, ერთ წრეზე ვტრიალებთ...

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Dec 26 2013, 04:18 PM

marine
მე ვფიქრობ ასე ძალით შეკოწიწებული ოჯახი ცუდია საჯიშე ძაღლებივით რომ შევაწყვილეთ ვითომ უფლისწულის დასაბადებლად რომელსაც ძალაუფლება არ აქვს. ვინ უნდა აღზარდოს საინტერესოა ან როგოი აღიზრდება დედ მამას ერთმანეთი არ უყვარს და სიყვარული ვინ უნდა ასწვლოს?

პოსტის ავტორი: qetevano თარიღი: Dec 26 2013, 10:16 PM

G_saxva
გეთანხმები 100%-ით

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 27 2013, 11:04 AM

უფლით აღიზრდება, გიო... რამდენი დანგრეული ოჯახის შვილი გაზრდილა სასახელო და რამდენი გაზრდილა დედ-მამის მფარველობის ქვეშ, მაგრამ უზნეოდ... მე მჯერა, რომ პატრიარქის კურთხევა გადმოვა უფლისწულზე და ის გაიზრდება ისეთი, როგორსაც საქართველო ელოდება

რაც შეეხება "ოჯახის შეკოწიწებას" ეს პატრიარქმა გააკეთა ძალიან ჭკვიანურად, რადგან საქართველოს ბედი ყოფნა-არ ყოფნის ზღვარზეა და მეფე დარჩა იმედად... მადლობა უფალს და ჩვენს ბრძენ უწმინდესს, რომ ეს ნაბიჯი გადადგა... ვინც საქართველოს ისტორია კარგად იცის, იმან მეფის ფასიც კარგად იცის...

ახლა თუ რეგიონალიზმსაც განახორციელებენ, საქართველო უახლოეს მომავალში აღარ იარსებებს... ნუ იყოფინ!!!

ამიტომ მეფემ, უფლის შეწევნით, უნდა გაგვაერთიანოს...

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Dec 27 2013, 12:02 PM

ეჰ მარინე ესენი მხოლოდ ილუზიებია, დღევანდელ დღეს ასე ჰაერზე ვერ გაზრდი შვილს. ბავშობიდან უნდა ასწვლო ყოველივე და ვინ იქნება ამის მასწავლებელი, ბავშვს ოჯახიც კი არ აქვს.

არცერთი ადამიანის გაუბედურება არ ღირს თუ რეალურად არ მოითხოვს საქ,ე, ამ შემთხვევაში არა მარტო ოჯახი დაინგრა ბავშვს დედ მამა არ ეყოლება გვერდით როცა აღიზრდება, არ ექნება მათი სითბო როცა დასჭირდება და როგორი აღიზრდება ასეთ ფონზე ძნელი სათქმელია.

ასე გვაერთიანდებდა ზვიადი ედიკა მიშა საბოლოოდ იმ საქართველოდან მესამედი აღარ დარჩა.
" ნუ ვეძებთ გმირებს თავდ გავხდეთ გმირები" : ჯერ უცნობი შემდეგ ცნობილო მოღვაწე.

პოსტის ავტორი: qetevano თარიღი: Dec 27 2013, 12:08 PM

წრეზე ტრიალებთ, დაგიხურავთ ეხლა თემას.

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Dec 27 2013, 12:11 PM

qetevano
ვერ დახურავ და ნუ აოფებ ჩვენ ვსაუბრობთ.

პოსტის ავტორი: qetevano თარიღი: Dec 27 2013, 12:22 PM

G_saxva

რომელიმე სენატორს ვეტყვი და დახურავს


კი არ საუბრობთ, უკვე ერთი თვეა თუ მეტი ხანი, შენ შენსას ამბობ, მარინე თავისას და მაინც ვერ შეთანხმდით.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 27 2013, 12:23 PM

ეჰ, გიო, მეცოდება ჩემი სამშობლო მირონცხებული მეფის გარეშე... ღმერთმა ყველა მოგვასწროს, რომ დაობლებულ ტახტს დაუბრუნდეს ძველი პატრონი... საქართველო გაქრობის ზღვარზეა, სწორე ედიკების და ბიძინების იმედი რომ გაგვიცრუვდა, იმიტომაა რომ გვინდა ისტორია შემობრუდნეს... რამდენი წმინდანი მეფე გვყავდა და იქნებ, კვლავაც წმინდანი მეფე გვყავდეს... სამშობლოსთვის თავდადებული...

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Dec 27 2013, 01:26 PM

პრობლემა იმაშია რომ marine რომ ვეძებთ ვიღაცას ვინც გადაგვარჩენს და არ ვფიქრობთ იმას რომ თავად გავაკეთოთ რაიმე. ავირჩიეთ როგორც თავად თქვი ედიკები ბიძIნები და მიშები თითქოს ისინი გვიველიდნენ და ვერ ვისწავლეთ ჭკუა ახლა მეფე გვიშველის მეფე გვიშველის, სამწუხაროდ ვერც ის ვერ გვიშველის, სანამ ამას არ გავიაზრებთ ჩემო კარგო მანამ სულ სხვის ძებნაში ვიქნებით იქნებ ვინმემ გვიშველოსო.
შენ მარინე იმედი გაქვ თითქოს მეფე გვიშველის რაც ყოველივე საფუძველს მოკლებულია, ვერ დამისახელე ვერც ადრე და ვერც ეხლა დამსახელებ რა ასპექტში გამოგვადგება მეფე რას შეცვლის ძირეულად ისეთს რომ ჩვენი სახელმწიფო წინ წავიდეს.
ჩემი აზრი კი ასეთია თუ მეფე მოვიდა აი მაშინ კი დაიწყება დიდი არევ დარევები რაც სახელმწიფოს 50-100 წლით უკან დაწევს ეს არეულობა კი უსისხლოდ არ ჩაივლის.
ამის მერე მე ვსვავ კითხვას რათ გვინდა მეფე? იმიტომ რომ მირონი ვაცხოთ და თვალებსი ვუყურეთ იქნებ რაიმე გვეშველოსო? არ გვეყო მიშას ვარდების ქნევა? ბიძინას ფულების იმედი? ცოტა გონს მოვეგოთ და ხელი გავანძრიოთ.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 30 2013, 01:23 PM

http://imageshack.us/photo/my-images/571/4rmj.jpg/

Uploaded with http://imageshack.us

პოსტის ავტორი: tornike1717 თარიღი: Dec 30 2013, 06:44 PM

ეეეჰ... რა გჭირთ ხალხო? ძველი ბერძნები ჯერ კედევ სამი ათასი წლის წინ მიხვდნენ რო უკეთესია მმართველობა გადანაწილებული იყოს,ვიდრე ერთი ადამიანი მართავდეს! თქვე დალოცვოლებო, ყველას შეუძლია ქვეყნის მმართველად ის აირჩიოს,ვინც მოწონს და არა მაინცდამაინც "სიყრმითგან გამორჩეული" უფლისწულის იმედი ჰქონდეს,მაგრამ ზოგი მაინც ძველ დროს მისტირის გაიგეთ,ქვეყანა ჩვენ ვართ და არა მეფე. საქართველო ეხა გაქრობის ზღვარზეა, მაგრამ სწორედ მირონცხებული და ტახტზე დაბრძანებული მეფეების დროს, საქართველო კი არ არსებობდა, არამედ-საქართველოები! დღევანდელ პროცესებს რაც შეეხება, აღარ მგონია იმ დანგრეული ოჯახის მერე,ვინმე კიდე სერიოზულად ოცნებობდეს "გვირგვინოსნის" ძალაუფლებაზე,მაგრამ თუ ვინმე მაინც არის ასეთი, მინდა ვუთხრა:დგევანდელი ქართველობისთვის სამეფო ინსტიტუტი არის აბსოლუტურად უცხო და ხელოვნური და არ გამოდგება ინგლისისა და შვედეთის მაგალითები; და ასევე,ქვეყნის მმართველობის ფორმაში ცვლილება შეილება შეიტანოს მხოლოდდამხოლოდ ხალხმა რეფერენდუმის გზით და არავითარ შემთხვევაში(ჩემი უდიდესი პატივისცემის მიუხედავად) რომელიმე მღვდელმთავარმა

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 6 2014, 11:03 AM

G_saxva

გიო, მართალია შენთან კამათით ჩემი კლავიატურა გაიღუნა და დადნა, მაგრამ მაინც მინდა გკითხო, შენი საყვარელი მეფე ხომ დავით აღმაშენებელია?

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Jan 6 2014, 11:14 AM

marine
კი მარინე საქართველოს ისტორიაში დავითია ჩემთვის ყველაზე დიდი და დიადი მეფე.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 6 2014, 11:17 AM

ჰოდა, ჩემო ძალიან კეთილო, არ გსურს, რომ საქართველოს ჰყავდეს კიდევ ერთი მისი მსგავსი მეფე?

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Jan 6 2014, 11:26 AM

ხო და ჩემო უსაყვარლესო მარინე საქმეც ისაა რომ არ მინდა ისეთი მეფე გვყავდეს როგორიც დავითის შთამომავლობა იყო, აყვავებული და მშვენიერი ქვეყანა ვერ შენარჩუნეს. არ მინდა ისეთი მეფე მყავდეს ულუ - ნარინობით საქართველო გახლიჩონ, არც ის მინდა ტახტის მოსაპოვებლად ერთმანეთის ხოცვაში ხალხს ამოხადონ სული. ყველაზე მეტად იმის მეშინია მოვვა ისეთი მეფე რომელიც ჩვენი წინა პრეზიდენტი იყო და 9 წლის მაგივრად სამუდამოდ დაგვტოვებს მონობაში. მერე კი ვერავინ და ვერაფერი ვერ გიშველის. ახლა მე დაგისვავ კითხვას რა უნდა ვქნათ თუ უვარგისი მეფე გვყავდა?

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 6 2014, 11:29 AM

არა, არა, შენთან კამათს აზრი არ აქვს, ჩემო გიო... ცხოვრება თვითონ მოიტანს მეფის აუცილებლობას... დაველოდოთ შენც და მეც... იმედია უფალი გვაცოცხლებს იქამდე... მე კარგ მეფეს ველოდები, შენ კარგ პრეზიდენტს დაელოდე

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Jan 6 2014, 11:31 AM

რამდენხანსაც არ უნდა ვიცოცხლოთ მარინე მეფე წარსულის კეთილი მოგონებად დარჩება, მას ვერაფერი დააბრუნებს, მითუმეტეს არანირი აუცილებლობა არ მოიტანს მეფობას.
ჩემს კითხვაზე რომ გეპასუხა კარგი იქნებოდა.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 6 2014, 11:32 AM

აღარანაირ კითხვაზე აზრი არ აქვს პასუხის გაცემას... შენი პოზიცია ძალიან ნათელია და ასევე ჩემიც

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Jan 6 2014, 11:36 AM

marine
ეგ ისედაც ცხადი იყო რომ ჩვენ ჩვენ პოზიციებას არ შვეიცვლით, იმის მიუხედავად მე მართლაი რომ ვარ და შენ არ აღიარებ.
მაინც გეპასუხა ჩემი კითხვისთვის გამახარებდი.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 6 2014, 11:37 AM

ღმერთმა ნუ ქნას, რომ უვარგისი მეფე გვყავდეს, მაგრამ თუ ასე მოხდა, სასჯელს ისე მოვიხდით, როგორც მიშას პრეზიდენტობისას მოვიხადეთ

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Jan 6 2014, 12:03 PM

მიშა ბოლო-ბოლო გავუშვით და იმას რომ ვერსად გაუშვებ? იქნება მეფე სულ? შენი შვილები რომ ასეთ მონობაში იცხოვრებენ რას იზავ? არჩვენის საშვალება რომ არ გექნება?

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: Jan 7 2014, 11:34 AM

გილიოტინა და მისი ჯანი

პოსტის ავტორი: MIRDAT თარიღი: Jan 7 2014, 02:56 PM

მე მგონია რომ ვინც მეფის არსებობას მხარს უჭერს, ეს გამოწვეულია იმით, რომ არსებობს "წინასწარმეტყველება" რომ ბოლო ჟამს საქართველოს მაგარი მეფე ეყოლება, ნამდვილი ბაგრატიონი და გავბრწყინდებით...

და კიდევ წმინდა გაბრიელის სიტყვების გამოც: "ის რა ერია რომელსაც მეფე არ ყავს"...

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 8 2014, 11:39 AM

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 21 2014, 02:20 PM

ბაგრატიონ-მუხრანელთა სამეფო სახლის ფბ გვერდი ზუსტად 1 თვის წინ, 2013 წლის 21 დეკემბერს შეიქმნა.
ამ 1 თვეში მოწონების რაოდენობამ 6 000-ს გადააჭარბა...

https://www.facebook.com/pages/Georgian-Royal-Family-of-Bagration-Mukhraneli/572940402782514?fref=ts

პოსტის ავტორი: MIRDAT თარიღი: Jan 22 2014, 12:36 AM

საქართველოს ვერც მეფე უშველის და ვერც მთავრობის გამოცვლა...

ხალხი უნდა გამოიცვალოს :|

პოსტის ავტორი: A.V.M თარიღი: Jan 22 2014, 01:02 AM

MIRDAT

ჯიგარი ხარ...

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Jan 22 2014, 09:15 AM

რა ხანია მაგაზე ვღაღადებ მე ერთი მოსე გვინდა რომ მთელი ერის მენტალიტეტი შეცვალოს.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 22 2014, 11:33 AM

მეც მაგას ვღაღადებ, რომ ქართველი ხალხის მენტალიტეტი უნდა შეიცვალოს და მიხვდეს, თუ რას ნიშნავდა ჩვენი ქვეყნისთვის მეფე (ელემენტარულად ისტორია წაიკითხოს, თვალი გადაავლოს წარსულს) და ერისთვის რა დანიშნულება ექნება მომავალშიც მას.

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Jan 22 2014, 11:52 AM

ჩავქვესკნელდი გაიხარე მარინე, გულიანად გამეცინა.
მოკლედ შენნაირი ჯიუტი ადამიანი ცხოვრების გზაზე არც კი მინახავს არა თუ შემხვერია.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 22 2014, 12:37 PM

ვაიმე, ჩემო პაწაწუნა, მეც გავხალისდი შენ სიტყვებზე

პოსტის ავტორი: A.V.M თარიღი: Jan 24 2014, 12:43 AM

მონარქიის შესახებ – ვიდეო ლექცია და ტექსტი
03/12/2013
ავტორი: სერგო ფარულავა
poll-monarchy-tsar-russians.siავტორი: დეკანოზი ლევან მათეშვილი

მოგესალმებით ყველას. დღევანდელი ჩვენი საუბარი შეეხება მონარქიას. როგორც მოგეხსენებათ, ეს საკითხი ბოლო ხანებში აქტუალური გახდა საქართველოში განვითარებული მოვლენების ფონზე, იქნება ეს სამეფო ქორწინებები, განქორწინებები თუ მემკვიდრის დაბადება, რასაც მოჰყვა მედია-საშუალებებით ამ მოვლენების განხილვა. ხშირ შემთხვევაში, დამახინჯებული ფორმით განხილვა. დღეს ჩვენ განვიხილავთ, თუ რა არის მონარქია, რამდენად მისაღებია იგი ქართული რეალობისთვის, და ზოგადად, რა მმართველობაა ეს. ვისაუბრებთ, ერთის მხრივ, თეოლოგიური არგუმენტებზე მონარქიის გამართლების თუ გაუმართლებლობის შესახებ. მეორეს მხრივ, შეიძლება თუ არა მონარქი იყოს სხვა დინატიის წარმომადგენელი, ან რაიმე განსაკუთრებული დამსახურება თუ აქვთ ბაგრატიონებს საქართველოს ისტორიაში. ხოლო მესამეს მხრივ, შეიძლება განვიხილოთ რეალურად ერთიანი საქართველოს სამეფო ტახტი ვის ეკუთვნის. ანუ დღევანდელი ჩვენი საუბარი შეიძლება გამოგვივიდეს ისტორიულ-თეოლოგიური მსჯელობები მონარქიის გარშემო, კერძოდ, საქართველოში.


დავიწყოთ სულ თავიდან და განვიხილოთ მონარქიის გაჩენის სათავეები. საქართველოში მონარქიის მომხრეები ავითარებენ ასეთ აზრს, რომ მონარქია არის ერთადერთი ღვთივ-კურთხეული მმართველობის ფორმა, რომლის მმართველობის პერიოდშიც ერი ადეკვატურად, სწორად, მართებულად და რაც მთავარია, მართლმადიდებლურად ვითარდება. ამგვარი არგუმენტი მსმენია ხშირად მათგან, ვისაც უნდა მონარქიის აღდგენა, მაგრამ ჩვენ თუ გადავხედავთ ბიბლიურ ისტორიას,თუ როგორ გაჩნდა დედამიწის ზურგზე მონარქია, (ამ შემთხვევაში, თეოლოგიური კუთხით, თორემ მონარქია, მანამდეც არსებობდა, მაგრამ მე მხედველობაში მაქვს ღვთივკურთხეული ერი, ებრაელები, თუ როგორ შემოვიდა მათში მონარქია). ჩვენ თუ ამას გავეცნობით, მაშინ დავინახავთ, რომ თურმე მონაქია სულაც არ ყოფილა ერთადერთი საუკეთესო გამოსავალი ღვთივ-რჩეული საზოგადოების განვითარებისთვის, თუ ღვთივ-რჩეული საზოგადოების მაგალითად ჩვენ განვიხილავთ ებრაელი ერს, მაშინ ჩვენც, ქრისტიანები ხომ ახალი ისრაელი ვართ, ანუ ის, ვინც აღიარებს ჭეშმარიტ სარწმუნოებას. აქედან გამომდინარე, ეს ბიბლიური ფაქტი მნიშვნელოვანი იქნება მონარქიის თემის გაშლისთვის. ებრაელ ხალხს საუკეთესო მმართველობა, ანუ თეოკრატიული მმართველობა ჰქონდა მსაჯულების პერიოდში. 15 მსაჯულის ხელით ღმერთი მართვდა ებრაულ საზოგადოებას ამ პერიოდის განმავლობაში, როდესაც ებრაელმა ხალხმა მოინდომა სხვა არარჩეული, წარმართული ხალხის- მიდიელების, სირიელების, ამურეველების მსგავსად ჰყოლოდათ მეფე. ანუ თეოკრატიული მმართველობა აღარ მოინდომეს ებრაელებმა და მოინდომეს მეფე. ბიბლია ცალსახად აჩვენებს იმ ფაქტს, რომ რჩეული ხალხის ეს ქმედება ღვთისთვის არ იყო სათნო იმიტომ, რომ ხალხის იდეალური, უკეთესი მმართველობა ყოფილა თეოკრატია. ეს პირდაპირ გაცხადებულია ძველ აღთქმაში, მაგრამ რადგან ხალხს უნდოდა მეფე, უფალი უშვებს მათზე მმართველობის ამ სისტემას არა სათნოყოფის, არამედ დაშვების გამო.
მეორე მომენტი ეხება იმას, თუ რატომ არის მონარქიული წყობილება უკეთესი მმართველობა სამყაროში. მაგალითად, როდესაც საუბრობენ პეტრე მოციქული და პავლე მოციქული ზოგადად ხელისუფლებაზე და არა- მონარქიაზე, მირონცხებული მეფეები პეტრეს და პავლეს მოღვაწეობის დროს, ცხადია, არ არსებობდნენ. პეტრე საუბრობს თავის ეპისტოლეში, რომ ადამიანები თავიანთ ბატონებს უნდა დაემორჩილონ (ცხადია, მეფეებიც იგულისხმება მათში) როგორც სახიერთა, ისე უსახურთაო, ანუ როგორც კეთილებს, ისე უკეთურებს. ხოლო პავლე მოციქული უფრო შორს მიდის და იძახის, რომ ყოველი ხელმწიფება არის ღვთისგან. ხელმწიფებაში იგულისხმება ხელისუფლება. აქ საუბარი არ შეიძლება ყოფილიყო მირონცხებულ მონარქიაზე იმიტომ, რომ მაშინ, პირველი საუკუნის 60-იან წლებში, ნერონი არის რომის წარმართი იმპერატორი, რომელიც, ცხადია, ვერ იქნებოდა მირონცხებული მეფე. ანუ ნებისმიერი ძალაუფლების წყარო არის ღვთივკურთხეული, ღვთისგან დაშვებული. უფრო მეტიც, ქრისტიანობის გავრცელების პერიოდი დაწყებულია ამგვარი არაქრისტიანული მეფეების ქვეშ. იმდროინდელი ქრისტიანებისთვის, მათი სულის გადარჩენისთვის ეს პრობლემას არ წარმოადგენდა და უფრო მეტიც, ქრისტე როდესაც მოდის და სამნახევარი წლის განმავლობაში ქადაგებს თავის გამომხსნელ სიტყვას, ის არც ერთხელ არ აკეთებს პოლიტიკურ განცხადებას, ხელისუფლების სტრუქტურა თუ როგორ უნდა მოეწყოს. პირიქით, როდესაც დაუსვამენ მას მზაკვრულ კითხვას, ვაძლიოთ თუ არა ხარკი კეისარსო, იესო კარგად პასუხობს: მიეცით ღმერთს ღვთისა, ხოლო კეისარს – კეისრისა. პოლიტიკური, მმართველობითი მდგომარეობა, მონარქიული იქნება ეს თუ რესპუბლიკური, მას არ განუხილავს. პირიქით, როდესაც პილატე ეუბნება: “შენა ხარ მეუფე ჰურიათა?” იესო პასუხობს, რომ მისი მეუფება ამ ქვეყანაზე არ არის. ამით იმის თქმა მინდა, რომ ქრისტიანისთვის მნიშვნელობა არ აქვს იმ პოლიტიკურ წყობას, რომელშიც ქრისტიანი მოღვაწეობს. იქნება ეს მონარქია, რესპუბლიკა, ტირანია, დიქტატურა თუ სხვა რამ. ამას არანაირი მნიშვნელობა არ აქვს და უფრო მეტიც, რაც უფრო ტოტალიტარული წყობილებაა, ქრისტიანის შინაგანი თავისუფლებისთვის ფანტასტიური სარეალიზაციო საშუალებები და ასპარეზი არსებობს, მაგარამ, ცხადია, ეს სხვა საკითხია.
დავუბრუნდეთ მონარქიას საქართველოში. საქართველოში მონარქია, ყოველ შემთხვევაში, რაც ჩვენს ისტორიოგრაფიას ახსოვს, იწყება ფარნავაზ მეფიდან. საქართველოში ფეოდალურ-მანარქიული დინასტიებიც არსებობდა ჩვენი მრავალათასწლოვანი ისტორიის განმავლობაში. ბაგრატიონები ბოლო დინასტიაა და როგორც თვითონ ამბობენ, ევროპაში ყველაზე ხანგრძლივი დინასტიაა მათი, მაგრამ მე ვფიქრობ, რომ ეს არასწორია. თუკი ჩვენ მაინცდამაინც სიტყვა “ბაგრატიონებს” ვიტყვით, მაშინ შესაძლოა ასეც იყოს, მაგრამ თუკი ვიგულისხმებთ გენეტიკურ-თანმიმდევრულ მემკვიდრეობას-ეს პირველობა ქართულ სამეფო სახლის წარმომადგენლებს არ დარჩებათ, მით უფრო , რომ ქალების მეფობის შემთხვევაში მათი მემკვიდრეები ბაგრატიონები სულაც აღარ გამოდიან! უბრალოთ მათ შთმომავლობას მეფობის უფლება გადაეცათ (ჩვენში მეფობის უფლება და გვარი „ბაგრატიონი“ ერთი და იგივე გახდა! სამაგიეროდ ევროპაში ასე არ იყო, უახლოესი ევროპული მაგალითია დიდი ბრიტანეთის დედოფალი-ელისაბედ მეორე და მისი მემკვიდრეები-ოფიციალურად უელსის პრინცის გვარი არ არის უინძორი, არამედ მაუტპეტენ-უინძორი! დედოფლის მეუღლის გვარმა შემდგომი ინგლისის მეფეების სადინასტიო გვარი შეცვალა!) საფრანგეთში, ბურბონების დინასტია რომ ავიღოთ, რომელმაც მეცხრამეტე საუკუნეში დაამთავრა ქვეყნის მართველობა, ისიც საკმაოდ ხანგრძლივი დინასტია ითვლება. თვითონ სიტყვა “ბურბონი” შეიძლება არ არის ხანგრძლივი მეფობის რანგში, მაგრამ თუკი ჩვენთან არის განშტოებები, ვთქვათ მუხრანელი, გრუზინსკი, ასევე იყო ბურბონიც, ასევე იყო ვალუაც, თორემ ვალუას დინასტია საფრანგეთში და ბურბონების დინასტიაც და კაპეტიც ერთი ძირიდანაა, რომელიც არის კაპეტინგების დინასტია, რომელსაც მეცხრე საუკუნის დასაწყისში გუგო კაპეტმა დაუდო სათავე და მისი პირდაპირი შთამომავლები საფრანგეთს მეცხრამეტე საუკუნის პირველ ნახევრამდე მართავდნენ, ანუ დაახლოებით 1000 წელი! ე. ი. დიდი ხნისა ბურბონების დინასტია. მით უმეტეს, მათი ერთი შტოც ახლაც კი მეფობს ესპანეთში.
მეცხრე საუკუნეში გამეფდა ჰუგო კაპეტი საფრანგეთში პირველად და მას შემდეგ დღემდე მისი დინასტიაიის შთამომავლები მეფობენ. ამ გაგებით ევროპაში თუ შევადარებთ, ყველაზე ძველი ბურბონები არიან, მარგამ თუ ჩვენ მაინცდამაინც ვიტყვით, რომ ბაგრატიონები არიან მამიდან შვილზე გადაცემული დინასტიის უწყვეტი შტო, არც ასე იქნება სწორი იმიტომ, რომ ჩვენ გვაქვს წყვეტები ჩვენს ისტორიაში, მაგრამ ეს სხვა თემაა. მე მხოლოდ მემკვიდრის ძიებაში ატეხილ სკანდალს შევეხები. რა თქმა უნდა, ვინც არაა ჩახედული ისტორიაში, მისთვის საქართველოს მედია-საშუალებებიდან მიწოდებული ინფორმაცია საკმაოდ არაობიექტურია და ვერ გამოიტანს ადამიანი სწორ დასვკნებს, მაგრამ ადამიანი ოდნავ მაინც თუ ჩახედულია ჩვენს ისტორიოგრაფიაში, მაშინ სხვა რეალობა დადგება ჩვენს თვალწინ. რა რეალობაა ეს? ფაქტიურად, საქართველოს მონარქიამ არსებობა შეწყვიტა 1801 წელს საქართველოს აღმოსავლეთ ნაწილში, ხოლო მოგვიანებით შეწყვია არსებობა იმერეთის სამეფომ. ჩვენ, სამწუხაროდ, ხშირად ვაპელირებთ და ხაზს ვუსვამთ არა ისტორიულ სიმართლეს, არამედ სამწუხაროდ, რაღაც ფსევდო-პატრიოტულ გრძნობებს უფრო ვახალისებთ ხოლმე და ამის გამოვლინებაა, როდესაც ჩვენ ვამბობთ, რომ საზიზღარმა რუსეთის იმპერიამ გააუქმა საქართველოში მონარქია და მოახდინა მთლიანად საქართველოს ოკუპაცია. ოკუპაციის ფორმულირებაში სწორია, რომ საქართველოს არ ჰყოლია რუსეთის გარდა ისეთი მტერი, რომელსაც საქართველოს მთლიანი შეერთება და შთანთქვა მოეხდინოს, მაგრამ რაც შეეხება მონარქიის გაუქმებას, ამაზე მაინცდამაინც სწორ ინფორმაციას არ ვაჟღერებთ ხოლმე. რაც შეეხება გადაცემას, ხშირად აპელირებენ ხოლმე გეორგიევსკის ტრაქტატზე, მაგრამ ამის შემდეგ კიდევ დაიდო სხვა ტრაქტატი, რომელიც ასეთივე ცნობილი არ არის და არასახარბიელოდ წარმოაჩენს ჩვენს ქვეყანასა და მონარქიას საზოგადოების თვალწინ. ეს ტრაქტატი დადო გიორგი XII-მ რუსეთის საიმპერატორი კართან. სამწუხაროდ, ამგვარი ტრაქტატიც არსებობს. მაშინ ეძახდნენ გიორგი XIII-ს. პლატონ იოსელიანი თავის წიგნში “გიორგი XIII-ის ცხოვრება” შეგიძლიათ წაიკითხოთ ამგვარი მუხლები, რომ გიორგი მეფე თავისი ნებით გადააბარებს თავის გვირგვინს რუსეთის ხელმწიფეს. (მართალია ზოგიერთი თანამედროვე ისტორიკოსი ამ ტრაქტატის არსებობას ნაყალბევად მიიჩნევს, მაგრამ ამის მყარი მტკიცებულებები მაინც არ არსებობს) გასაგებია, რომ რუსეთი დამპყრობია, მაგრამ მას ჰქონდა მეტ-ნაკლებად იურიდიული უფლება: მიტაცებული, ძალით გამორთმეული თუ მოტყუებული. ეს მნიშვნელოვანია იმიტომ, რომ რუსეთის საიმპერატორო გვარის ტიტულატურაში შედიოდა სწორედ ამგვარი ტიტული- ხელმწიფე ივერიისა. საოცარია, 1917 რევოლუციის დღემდე მას ეს ტიტული ჰქონდა. უფრო მეტიც, ეს ტიტული საიმპერატორო ოჯახის წევრებს ჰქონდათ რევოლუციის შემდეგაც. როგორც მოგეხსენებათ, ნიკოლოზის ოჯახი დაიხვრიტა და ვინც პარიზში ემიგრაციაში წავიდა, მათ იგივე ტიტული შეინარჩუნეს იმიტომ, რომ როგორც რუსეთის საიმპერატორო კარის მემკვიდრეებს, მათაც იგივე ტიტული გააჩნდათ. ეს ისტორია იმიტომ არის მნიშვნელოვანი, რომ შემდგომ ჰპოვა განვითარება, მაგრამ იქამდე ვიტყვი, თუ რა მდგომარეობა იყო ბაგრატიონების შიგნით.
მართალია, რუსეთის საიმპერატორო კარმა მოახდინა ანექსია ჩვენს ქვეყანაზე და შეიერთა, მაგრამ რუსეთის სამეფო კარი კომპენსაციის სახით საკმაოდ დიდ პენსიონს უხდიდა ორ საგვარეულოს. ეს იყო გრუზინსკების საგვარეულო (ნუგზარ გრუზინსკის წინაპრების საგვარეულოს) და ე.წ იმერეტინსკების საგვარეულოს იმის სანაცვლოდ, რომ მათი სამეფოები შეიერთა რუსეთმა. მხოლოდ ეს ორი სამეფო სახლი იღებდა რუსეთის იმპერიიდან კომპენსაციას რევოლუციამდე. ჩვენ ვხედავთ, რომ აშკარა პრეტენზიები გააჩნიათ მუხრანელებს სამეფო ტახტზე. საიდან გაუჩნდათ ეს სურვილი? რა თქმა უნდა, ქართული ფეოდალური მონარქიის წესების მხრივ ეს სამეფო პატივი მათ არ აქვთ იმიტომ, რომ გიორგის მეფობის პერიოდში ისინი ჩვეულებრივი თავადები იყვნენ და როდესაც შეუერთდა საქართველო რუსეთის იმპერიას, ისინი ეწერნენ ჩვეულებრივ თავადებად, როგორც , მაგალითად, ციციშვილები. მართალია, მათ სისხლში იყვნენ მეფეები, ვახტანგ VI და ვახტანგ V, შაჰნავაზად წოდებული, მაგრამ რეალობა ამგვარი იყო. საიდანღაც გაუჩნდათ ეს პრეტენზია მუხრანელებს. ეს არის დაკავშირებული რუსეთის საიმპერატორო კართან და აი, რატომ.
მოგეხსენებათ, ემიგრაციაში რუსეთის საიმპერატორო სახლის მეთაურმა, კირილე რომანოვმა ცოლად მოიყვანა ლეონიდა ბაგრატიონ-მუხრანელი, რომელიც ასევე პარიზში ცხოვრობდა. რას ნიშნავდა ეს? საიმპერატორო სახლის წარმომადგენელს არ შეეძლო მოეყვანა ჩვეულებრივი თავადის ასული. მას აუცილებლად უნდა მოეყვანა სამეფო გვარის მატარებელი ქალბატონი. რადგან მუხრანალები არ იყვნენ სამეფო სახლის წარმომადგენლები, რუსეთის საიმპერატორო სახლის მეთაურმა კირილემ მუხრანელებს საქართველოს სამეფოს გვირგვინი უბოძა, ანუ თავისი გვირგვინიდან მოიხსნა ივერიის ხელმწიფების წოდება და მისცა მუხრანელებს. აი, სწორედ აქედან გაუჩნდათ მუხრანელებს საქართველოს მეფობაზე პრეტენზია. მეოცე საუკუნეში ხდება ეს ყველაფერი. ისევ და ისევ რომანოვებმა უწყალობეს ბაგრატიონებს ეს ტიტული, მაგრამ ამაში არაა საქმე. ჩვენ თუ ვაბრალებთ რუსეთს, რომ მან გააუქმა მონარქია, მაშინ რატომ შეეგუვნენ ეს ბაგრატიონები თავისი სამეფოს დაკარგვას? კი, იყო ალექსანდრე ბატონიშვილის აჯანყება, მაგრამ ძირითადი მასა, ფაქტია, რომ შეეგუა. 1832 წლის შეთქმულების მცდელობის შემდეგ ქართული არისტოკრატია იმპერიის მაშტაბით განცხრომას მიეცა. ხოლო ბგრატიონთა ორი საგვარეულო კი დიდი პენსიონითაც სარგებლობდა. მსოფლიო ისტორიაში შეუგუებლობის მრავალი ფაქტია და ერთ-ერთი არის ინგლისი, როდესაც სტიუარტების დინასტია მეორეჯერ ჩამოაგდეს ტახტიდან რელიგიური მოტივით, რადგან ისინი კათოლიკეები იყვნენ და ინგლისის მოსახლეობა კი პროტესტანტი იყო და მათ ნაცვლად მიიწვიეს გერმანული დინასტია ჰანოვერების საჰერცოგოდან ინგლისის ტახტზე. სტიუარტებმა რომ დატოვეს ინგლისი, მათ წაიღეს თავისი რეგალიები და არ ცნობდნენ ინგლისის შემდგომ სამეფო დინასტიებს მეფეებად. მართლაც, ტახტი სტიუარტებს ეკუთვნოდათ. მხოლოდ ახლახანს აღიარეს და დაუბრუნეს იტალიაში მცხოვრებმა სტიუარტებმა სამეფო რეგალიები დიდი ბრიტანეთის დედოფალს, ელისაბედ მეორეს. ჩვენი ბაგრატიონები კი შეეგუვნენ ამ მდგომარეობას .
ჩვენი მედია საშუალებები, სამწუხაროდ, არ იკვლევენ, თუ ვინ არის მემკვიდრე. მართალია, ისინი გრუზინსკებს შეეხნენ, მაგრამ ვანკითელი ბაგრატიონების მომენტი, ეს ცოტა გადაჭარბებულია იმიტომ, რომ ამ დროს იმერეტინსკები ვინც არიან დღეს, არც კი გამოჩენილან ტელეეკრანებზე. ახლახან გარდაიცვალა პირდაპირი შტოს წარმომადგენელი, ქალბატონი ნინო ბაგრატიონი და მისი შვილები არიან ჯაფარიძეები. მართალია, გვარი სხვა არის იმიტომ, რომ იმერეთის სამეფოს შთამომავალი ქალი დარჩა, მაგრამ ამას მნიშვნელობა არ აქვს. სამეფო მემკვიდრეობა ჩვენშიც და ზოგადად, მსოფლიოშიც, ქალიდან შვილებზე გადადიოდა. თამარის ან რუსუდანის ისტორიები თუ გახსოვთ, ამაში პრობლემა არ ყოფილა. იმერეთის ტახტის მემკვიდრეობის ნამდვილი მატარებლები არიან დღეს უკვე ჯაფარიძეები, რომლებიც ცხოვრობენ თბილისში, პეკინის ქუჩაზე, მაგრამ, სამწუხაროდ, მათით დაინტერესება არ ხდება. მე იმის თქმა მინდა, რომ ატეხილი მონარქიული ისტერია ეს ერთია. მეორეა, რამდენად შეესაბამება ეს ჩვენს რეალობას და მესამეა, თუ რამდენად გამართლებულია ეს თეოლოგიურად. თეოლოგიური კუთხით არანაირი მნიშვნელობა არ აქვს, ქრისტიანი მონარქიულ წყობილებაში იცხოვრებს თუ – არამონარქიულში. ხოლო მოკლე ისტორიული რეალობა ამგვარი იყო, რომ ეს ბაგრატიონები შეგუებულები იყვნენ მდგომარეობას და აღიარებდნენ, რომ საქართველო ეკუთვნოდა რუსეთის საიმპერატორო გვირგვინს და ბაგრატიონები პენსიას იღებდნენ სწორედ რუსეთიდან. დღეს რესტავრაცია რა ცვლილებებს მოიტანს საქართველოში? რამდენად საჭიროა, ეს სხვა თემაა.
როდესაც საუბრობენ პოლიტიკაზე, რომ უფრო სტაბილური გახდება ჩვენი პოლიტიკა კონსტიტუციური მონარქიული მმართველობის პერიოდში, ყოველთვის ამახვილებენ ყურადღებას ევროპის გამოცდილებაზე. მართლაც, ევროპული ქვეყნების თითქმის უმრავლესობა კონსტიტუციური მონარქიული წყობისაა, მაგრამ ჩვენ გვავიწყდება მთავარი რეალობა,თუნდაც ბრიტანეთში ან ესპანეთში. ბრიტანეთში, მართალია კონსტიტუციური მონარქიაა, მაგრამ მას არ აქვს “სათამაშო” დანიშნულება. ეს არის მთლიანად ტრადიციაზე აგებული ქვეყანა და იქ მონარქია არ არის ფიქცია. აქ მონარქია რეალურია თავისი არისტორატიული კლასით, თავისი ქონებით, მამულებით, შემოსავლებით, გავლენის წყაროებით და ა. შ. ხოლო ესპანეთის მეფეს პირდაპირ გადასცა, შეიძლება ითქვას, აბსოლუტური ძალაუფლება დიქტატორმა ფრანკომ. ამ მონარქმა კი თავისი ნებით მოიხსნა ეს აბსოლუტური ძალაუფლება და დანიშნა საპარლამენტო არჩევნები. ანუ მონარქია მაინც იყო ერთგვარი ძალაუფლების წყარო, ხოლო მონარქმა ინება და წავიდა დემოკრატიული მმართველობისკენ. ასეა ლუქსემბურგის საჰერცოგოსა და დიდ ბრიტანეთში, სადაც ამგვარ ძალაუფლებას ატარებენ მონარქები.
როდესაც ჩვენ ვედრებით ამ მაგალითებს, გვავიწყდება არსებული რეალობა ჩვენთანაც და სხვა ქვეყნებშიც. საქართველოში უკვე 200 წლიანი წყვეტაა, რომელიც განპირობებულია არა მარტო ფიზიკური წყვეტით, არამედ _ მენტალური წყვეტითაც. დღეს ქართველი ერისთვის მონარქი პრინციპულად მიუღებელია. შეიძლება ეს მკაცრი ნათქვამია, მაგრამ ეს რეალობაა. ქართველი კაცის ცნობიერებაში მონარქის ადგილი არ არის. მე მონარქის გარეგნული სახე ძალიან მომწონს და ამ მხრივ პატრიარქის ინიციატივაც გასაგები და მისაღებია, მაგრამ პირადად მე ეს დღეს არსებულ ვითარებაში დაუშვებლად მიმაჩნია. ეს იმიტომ კი არა, რომ პატრიარქს არ ვეთანხმები. პატრიარქის ეს ინიციატივა დღევანდლობისთვის არაა გათვლილი. სწორედ ჩვენი პატრიარქი ამბობდა იმას, რომ ჯერ უნდა მოხდეს ერის ცნობიერების შეჩვევა მონარქიასთან. რამდენად შეეგუება, ეს სხვა თემაა, მაგრამ დღეს ამ საკითხებზე მანიპულირება ჩემთვის მიუღებელია. უფრო მეტიც, დღეს რომ მოხდეს მონარქიის რესტავრაცია, ეს იქნებოდა ჩვენი ერის ცნობიერებაზე ხელოვნურად მოხვეული, რადგან მონარქის პატივისცემა, თაყვანისცემა თუ დანიშნულების მოძებნა ჩვენი ერის ცნობიერებაში გაჭირდება. ნებისმიერი ხელოვნური ორგანიზმი თუ ატრიბუტი ქრისტიანული კუთხით არასწორია იმიტომ, რომ არაფერი ხელოვნური და უაზრო ქრისტიანმა არ უნდა გააკეთოს. პირიქით, თუკი მონარქია რამენაირად შეუწყობდა ხელს ჩვენი ქვეყნის კონსოლიდაციას, მენტალურ გაერთიანებას, ქრისტიანობის განვითარებას, მაშინ თანახმა ვიქნებოდი, რომ ეს ინსტიტუტი ყოფილიყო, მაგრამ განვითარების არანაირი ხელშემწყობი ფაქტორი ამ ინსტიტუციას, ჩემი აზრით, დღეს არ შეუძლია. ქრისტიანობა კი არ არის დამოკიდებული მონარქიაზე, მაგრამ ზოგს ჰქონია, რომ მირონცხებული მეფე ჩვენი ერის წამალია. კიდევ ერთხელ გეუბნებით, ეს ასე არ არის. მეფეების მირონცხების რიტუალი კი შემოღებულია საკმაოდ გვიან საუკუნეებში და არაფერი საერთო არ აქვს ქრისტიანობის სათავეებთან. თუკი ვამბობთ, რომ არც ამ საკითხში უწყობს ხელს და არის თავიდან ბოლომდე დღვანდელი ვითარებისთვის ხელოვნური ინსტიტუტი, მაშინ რატომ ხდება ამ საკითხების აქტუალიზაცია და შემდეგ მათი რეკლამირება და პროპაგანდა, თანაც დამახინჯებული კუთხით? შემდეგ მიდის იმის განხილვა, ვინ ვისი საყვარელი იყო და ა. შ. ეს იმის მიჩვენებელია, რომ ქართული საზოგადოება არ არის მზად იმისთვის, რომ მას თავზე მოახვიონ ეს ხელოვნური ინსტიტუტი. ქრისტიანთა საყურადღებოდ ვამბობ ამას, რომ მისთვის არანაირი მნიშვნელობა არ აქვს წყობილებას. ჩვენ შევეხეთ ბიბლიას და ვთქვით, რომ მონარქიული წყობა არის იძულებითი დაშვება ღვთისგან, თორემ იდეალური არის თეოკრატიული წყობილება. თუკი ვეძებთ იდეალს, დავუბრუნდეთ მაშინ თეოკრატიას. გადასარევი იქნება, მაგრამ, რა თქმა უნდა, არც საამისო მზაობაა დღეს. როგორც პავლე მოციქული ამბობს, ყოველი ხელმწიფება არის ღვთისგან და ის ნიშნავს მარტოოდენ იმას, რომ ქრისტიან ადამიანს შეუძლია ცხონება ნებისმიერ ვითარებაში. თუ ნებისმიერ ვითარებაში შემიძლია რელიგიური მოთხოვნა დავიკმაყოფილო, მაშინ ჩემთვის გარეგნულ პოლიტიკურ ვითარებას არანაირი მნიშვნელობა არ აქვს. თუკი პოლიტიკური ვითარება ჩვენს გარშემო ცუდია, არც ესაა მნიშვნელოვანი და უფრო მეტიც, ქრისტიანი თუ პატიოსნად და ერთგულად აღასრულებს თავის მოვალეობას, ამ ყველაფერს პოლიტიკური სიტუაციის შეცვლაც შეუძლია. ასე იყო რომის იმპერიაშიც, სადაც იყო მონათმფლობელური წყობილება. ერთი სიტყვაც არ უთქვამს იესო ქრისტეს ამგვარი წყობილების საწინააღმდეგოდ, მაგრამ სწორედ ამ ქრისტიანების რუდუნებით, ლოცვით, მარხვით და მოღვაწეობით დაემხო ეს წყობილება. სამწუხარო რეალობაა ის, რომ ჩვენ არ გვინდა ქრისტიანულად ცხოვრება, ქრისტიანული ცნობიერება. უფრო კომფორტულია ქრისტიანობაზე საუბარი, ვიდრე ქრისტიანულად ცხოვრება. უფრო კომფორტულია სახელმწიფოებრივ მოწყობაზე საუბარი, ვიდრე ამ სახელმწიფოს ერთგულება, სიყვარული და კარგი მოქალაქეობის გამოჩენა. უფრო ადვილია მართლმადიდებლობაზე ოცნება, მაგრამ ქრისტიანული სიმდაბლით ცხოვრება და ქვეყნის ერთგულება უკვე რთულია. ჩვენ მუდამ ვეძებთ გამოსავალს ინსტიტუციების შეცვლით, ვეძებთ მხსნელებს, მაგრამ უკვე მოსული მხსნელი, იესო ქრისტე, სამწუხაროდ, არ გვინდა ხოლმე. ჩვენ ყოველთვის ვეძებთ სიახლეებს, მაგრამ რაც უკვე მოძებნილია, გამოცდილია და მოგვიწოდებს სიყვარულისკენ, მისი არც დანახვა გვინდა და არც- გაგონება. კიდევ ვიმეორებ, მონარქია, ეს არის გარეგნულად ლამაზად შეფუთული ფიქცია და ვისაც უნდა ამ ფიქციის რეანიმირება, ეს ერთი პრობლემაა, მაგრამ მეორე პრობლემაა, ვისაც მართლა ეშინია ამ ფიქციის რეანიმირების. ეს უკვე დღვანდელი ხელისუფლებაა და რომ ეშინია, ფაქტია იმიტომ, რომ მაშინვე შავი კამპანია აუგორეს. ორივე მხარე საშინელ მდგომარეობაშია, რადგან არც ერთი მდგომარეობა არ არის მართებული. მართებული კი ერთია- იესო ქრისტე, რომლის გაგონებაც არავის არ უნდა.
შევაჯამებ ჩემს მოკლე ექსკურსს მონარქიაზე და ვიტყვი ერთს, რომ თუკი ჩვენ ვიქნებით კარგი ქრისტიანები, მაშინ ჩემთვის არანაირი მნიშვნელობა არ ექნება, თუ როგორი წყობა იქნება ჩემს გარშემო. მეორეს მხრივ, თუ მონარქიაზეა საუბარი, რატომ მაინცდამაინც ბაგრატიონები? ხომ შეიძლება, სხვა დინასტიაც იყოს? თუკი ვახტანგ გორგასალი არ იყო ბაგრატიონი, ცუდი მეფე იყო? ან ფარნავაზი თუ სხვა დინასტიის წარმომადგენელი იყო, ცუდი მეფე იყო? ეს, ცხადია, ხუმრობით. არ შეიძლება, მოვიწვიოთ ინგლისის ერთ-ერთი პრინცი და ახალ დინასტიას დავუდოთ სათავე? მოვნათლოთ მართლმადიდებლურად, იყოს მეფე და ეს უფრო დააჩქარებს ჩვენი ქვეყნის ევრო-ინტეგრაციას. გაგახსენებთ კიდევ ერთ გარდამოცემას ან ლეგენდას-როგორც ზოგიერთები უწოდებენ, რომ ბაგრატიონები არიან დავით მეფსალმუნის შთამომავლები და ამიტომაც ჩვენთან მხოლოდ ბაგრატიონები უნდა იყვნენ მეფეები. ეს თეორია პირველად გააჟღერა ბაგრატიონების ისტორიკოსმა, დავით სუმბატის ძემ. აპელირებენ გრიგოლ ხანძთელზეც, რომელიც აშოტ კურაპალატს ლოცავს, მაგრამ ნათქვამი “ღვთივკურთხეული” მაინცდამაინც დავით წინასწარმეტყველის შთამომავლობას არ ნიშნავს. როგორც პავლე მოციქული ამბობს, ნებისმიერი ხელმწიფება არის ღვთივკურთხეული.
საერთოდ, ევროპის ბევრ მონარქიულ ოჯახს ჰქონდა თავისი საგვარეულოსთვის მეტი ელფერისა და ღვთივ წარმომავლობის მინიჭების მცდელობები. მაგალითად, ავსტრიის იმპერიის წარმომადგენლები (ჰაბსბურგები) კინაღამ ჰიტლერის მსხვერპლნი გახდნენ იმის გამო, რომ მათ მოინდომეს თავიანთი გენეალოგიურ ხეში ჩაერთოთ ცნობილი იტალიური საგვარეულო კოლონებიდან წარმომავლობა. კოლონები ებრაელები იყვნენ, რის გამოც ჰაბსბურგები ძლივს გადაურჩნენ ჰიტლერს. იულიუს კეისარიც კი ამბობდა, რომ იგი ვენერას შთამომავალი იყო. ასე რომ, ამგვარი მცდელობები მარტო ბაგრტიონებს არ ახასიათებდათ. ამიტომ, გენეალოგიური არგუმენტი არასწორია. მართალია, ბაგრატიონებმა მოახერხეს და მაშინდელ ისტორიულ გარემოში კარგად გამოიყენეს ეს ლეგენდა, მაგრამ დღესაც რომ იგივე არგუმენტებით ვიხელმძღვანელოთ, ცოტა არასწორი დამოკიდებულება იქნება.
პეტრე მოციქულისა და პავლე მოციქულის ეპისტოლეს ვეყრდნობი და ვამბობ, რომ ამოსავალი წერტილია ქრისტიანთა მოღვაწეობა. უნდა დავემორჩილოთ ნებისმიერ მთვრობას, სახიერთაც და უსახურთა, რადგან ყოველი ხელისუფლება არის ღვთისგან. იქნება ეს მირონცხებული მეფე ბაგრატიონების დინასტიიდან, ნერონი თუ კარაკალა. ყველა ძალაუფლება არის ღვთივკურთხეული და მისაღები იმიტომ, რომ ჩვენ მზად ვართ ვიცხოვროთ მარადიული ცხოვრებით იესო ქრისტესთან და ამ გზაზე დამაბრკოლებელი არ არის არც ერთი მმართველობითი ფორმა.
სხვა საკითხია, ვინ როგორ იყენებს ძალაუფლებას. ეს საკმაოდ დიდი თემაა და თუ მოვახერხებთ, მასზეც ვისაუბრებთ.

http://www.orthodoxtheology.ge/aboutmonarchy/#more-4297

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 24 2014, 02:38 PM

A.V.M

გურამ, ამოვბეჭდე, რამეთუ აქ ამხელა სტატიის წასაკითხი თვალები არ მაქვს და რომ წავიკითხავ ჩემს აზრს დავაფიქსირებ მადლობა, ძვირფასო

პოსტის ავტორი: A.V.M თარიღი: Jan 24 2014, 10:57 PM

marine
როგორ გიწვალია....

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 27 2014, 04:34 PM

"წმინდა მეფე არჩილი დიდი ვახტანგ მეფის ძის, დაჩის შთამომავალი და VII ს-ის I ნახევარში ქართლის მთავრად წოდებული სტეფანოზ II-ის (სტეფანოზ ადარნასეს ძე ფარნავაზიან-ხოსროიანი) ძე იყო. იგია პირველი მირონცხებული მეფე, რომელიც ქრისტესთვის ეწამა".

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 28 2014, 11:04 AM

"თუ ძველი აღთქმის პერიოდში ცხებულები მხოლოდ მეფეები იყვნენ, ახალი აღთქმის პერიოდში ყველა ქრისტიანი ცხებულია".

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 11 2014, 11:33 AM

"გადაჭრით შეიძლება ითქვს, რომ მეფის შენახვა სახელმწიფოს გაცილებით იაფი დაუჯდება, ვიდრე პრეზიდენტის, ამას კონსტიტუცია დაარეგულირებს.

ევროპის კონსტიტუციური მონარქიის ქვეყნებში, მონარქების და მათი ოჯახების წლიური ხარჯები საკმაოდ მცირეა (დიდი ბრიტანეთის გარდა).

ევროპული მონარქიის ანალოგიით იხელმძღვანელებს საქართველოც.

ამის ისტორიული მაგალითი აქვე გვაქვს.

ჩვენი დიდი მეფეები ფუფუნების მოყვარულობით არასოდეს გამოირჩეოდნენ".

/ლევან ჩაჩუა/

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Feb 11 2014, 03:45 PM

ეს თვალებში ნაცრის შეყრა და ხალხის მოტყუეებაა. ასეთი რამის თქმა კანონით უნდა დასისაჯოს. მეფეს და სამეფო კარს იმხელა ხარჯები ჭირდება პრეზიდენტი თავა მიშიკოს კი ვერ მოვა მასთან.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 11 2014, 04:17 PM

"როგორც ოჯახური, ასევე მონარქიული წეს-წყობილება ღვთისგან ადამიანის ამსოფლიური ცხოვრებისთვის არის დადგენილი და ისტორიაც ამტკიცებს, რომ როგორი და რაოდენი ნაკლიც არ უნდა ჰქონდეს მონარქიას, მისი ხსენებაც კი იმ ბოროტების გვერდით, რაც რევოლუციებს (მათ შორის ხავერდოვანს) მოაქვთ ერებისთვის, უსამართლობა და ურცხვობა იქნება".

პოსტის ავტორი: MIRDAT თარიღი: Feb 11 2014, 04:37 PM

ეს უბრალოდ ტყუილია. კონსტიტუცია ძალიან ცოტა რამეს თუ არეგულირებს ახლაც და მონარქის შემთხვევაში ხომ საერთოდ...


ეს უფრო დიდი ტყუილი... გაცილებით დიდი... ეს პირდაპირ ფაქტის დამახინჯებაა...


ჩვენი დიდი მეფეები დიახაც რომ არ გამოირჩეოდნენ ფუფუნების სიყვარულით, მაგრამ... ეგ ჩვენი დიდი მეფეები... ზოგადად ქართველი ხალხი არაფრის კეთებისკენ და მაქსიმალური ფუფუნებისკენაა მიდრეკილი. ზუსტად ისეთივე ადამიანი მოვა მეფეთ, როგორიც პრეზისდენტებათ მოდიოდნენ, იმ განსხავებით, რომ მეფეს გაცილებით მეტის უფლება ექნება...

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: Feb 11 2014, 05:44 PM

ხალხებს იდიოტური ჩვეულება აქვთ შემორჩენილი, საკუთარ ღვაწლს მეფეებს მიაწერენ ხოლმე. ხალხი იბრძვის, სახელი კი ვის რჩება? მეფეს. ხალხი ფულს იხდის, ვინ ცხოვრობს ამ ფულით ფუფუნებაში? მეფე. და ხალხსაც მოსწონს, რომ მათი მეფე ასეთი მდიდარია

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 12 2014, 10:15 AM

"საქართველოს ისტორიაში არ ყოფილა შემთხვევა, რომ ხალხი აჯანყებულიყოს მეფის ინსტიტუტის წინააღმდეგ.

ქართველ ერს არასოდეს უთქვამს უარი მონარქიაზე.

ჩვენ არც მეფე ჩამოგვიგდია, არც სამეფო ოჯახი დაგვიხოცავს, არც რეფერენდუმით გაგვიუქმებია მონარქია.

ჩვენ ის ავტოკეფალიასთან ერთად ძალით გაგვიუქმეს.

ამიტომ, რუსეთის იმპერიის მიერ გაუქმებული ავტოკეფალიის აღდგენის შემდეგ, ღვთივკურთხეული მონარქიაც უნდა აღვადგინოთ, რაც ბუნებრივი კანონზომიერება და ისტორიული სამართლიანობა იქნება და ღვთის მადლით, დგება დრო, როდესაც ქართველმა ხალხმა თავად უნდა გადაწყვიტოს მონარქიის ბედი საქართველოში".

პოსტის ავტორი: MIRDAT თარიღი: Feb 12 2014, 07:07 PM

marine
ეგ საქართველო აღარ არსებობს! ეგ ქართველი ხალხი წარსულში დარჩა! დრო შეიცვალა და მასთან ერთად ჩვენც.
ბაგრატიონების გვარისგან მხოლოდ გვარიღა დარჩა, მეტი არაფერი. არანაირი მირონცხებული მეფე არ დაბრუნდება... მეც მინდა მოვიდეს არაგორნი და დაჯდეს თავის კუთვნილ მინასტირისის ტახტზე, მაგრამ ეგ მხოლოდ წიგნებში ხდება.

რანაირი პრეზიდენტიც გვყავს ისეთი მეფე გვეყოლება ან გაცილებით უარესი.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 13 2014, 11:18 AM

"თუ ჩვენ საპრეზიდენტო მოდელს შევცვლით ღვთივკურთხეული მონარქიით, (თანაც რეფერენდუმით) მეფეს ექნება ხალხის ნდობის კიდევ უფრო დიდი მანდატი, როგორც ისტორიული სამართლიანობის აღდგენის, ასევე ჩვენი წმინდა წინაპრების გზით სვლის კუთხით".

პოსტის ავტორი: MIRDAT თარიღი: Feb 13 2014, 03:53 PM

marine
რატომ გგონია, რომ ნახევრად ფრანგ ბაგრატიონს, რომელსაც საქართველოსთან კავშირი კარგა ხნის გაწყვეტილი აქვს, წინაპრების გზით სვლა ენდომება? რა გარანტია გაქვს მაგის?

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 14 2014, 10:47 AM

მირდატ, მადლობა უფალს, ჩვენ უკვე უფლისწული გვყავს და იმედია, სწორედ ის იქნება მეფე... ვნახოთ, დაველოდოთ... მადლობა უფალს, რომ გაწყვეტილი ჯაჭვი, რაღაცნაირად გადაება და აღდგა...

პოსტის ავტორი: k@the თარიღი: Feb 14 2014, 05:15 PM

marine
ერთი ეგ შვილი ბუნებრივად ჩაისახა თუ ... ? ))) რაღაც არ მახსენდება რომ მათ მშობლებს მზე და მთვარე ამოსდიოდათ ერთ-ურთზე...

პოსტის ავტორი: MIRDAT თარიღი: Feb 14 2014, 07:16 PM

marine
რაის უფლისწული? უფლისწული მაშინ იქნებოდა მეფე რომ გვყავდეს უკვე... :|

პოსტის ავტორი: A.V.M თარიღი: Feb 14 2014, 10:53 PM

k@the

მტრედის სახით ...

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Feb 17 2014, 09:49 AM

საიდან ეს დასკვნა?
თუნდაც ამ ფორუმზე მარტო შენ გჯერა მეფის მეტი არავის.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 17 2014, 10:41 AM

ფორუმზე მე, და ერსა და ბერში პატრიარქს მარტო პატრიარქს რომ სწამდეს და სხვას არავის ესეც უკვე საკმარისი იქნება

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 17 2014, 11:50 AM

"მონარქიის არსებობა არის და იქნება ასევე ტერიტორიული მთლიანობის ყველაზე მყარი სიმბოლო და გარანტი.

საუკუნეების მანძილზე, ბაგრატიონთა დინასტია იყო ასევე აფხაზ მეფეთა დინასტია, სწორედ აფხაზეთიდან დაიწყეს ბაგრატიონებმა საქართველოს გაერთიანება.

მართალია, ხშირად საუბრობენ თანამედროვე და ისტორიული აფხაზების სხვაობაზე, მაგრამ ამას გადამწყვეტი მნიშვნელობა არ აქვს.

დღეისათვის, მთელი მსოფლიოსთვის აფხაზებად სწორედ ის ხალხი მოიაზრება, რომლებიც საკუთარ თავს აფსუას უწოდებს, ქვეყანას კი აფსნის.

ასეა თუ ისე, აფხაზეთის მიწა-წყალი (რომ აღარაფერი ვთქვათ ჩრდილო ქართლის ტერიტორიებზე) იყო და არის ბაგრატიონთა დინასტიის ლეგიტიმური ტერიტორია.

ამას აღიარებს ყველა დინასტია.

მეფე იქნება როგორც აფხაზეთის, ისე ქართველების ისტორიული დინასტიის შთამომავალი.

ორივე ერის შვილი და ორივე ერის ინტერესების დამცველი. (ეს აისახება კონსტიტუციაში).

ასევე საქართველოს მეფე იქნება სხვა ეთნიკური წარმომავლობის ადამიანების სათვისტომოთა ინტერესების დამცველიც, როგორც იყო ისტორიულად."

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Feb 17 2014, 11:58 AM

მარტო ეგ არ კმარა.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 17 2014, 12:00 PM

მაშინ წმინდანს დაუჯერე:

"ორი დიდებული ნიჭი მოგვცა უფალმა ღმერთმა ქრისტიანებს - მღვდლობა და მეფობა, რომელთა მიერ იმართება ჩვენი მიწიერი საქმეები ზეციურისდა მიხედვით".

/წმ. თეოდორე სტუდიელი/

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Feb 17 2014, 12:22 PM

როცა წმინდანების სიწყვები მოგყავს ძალიან ძნელია ერწმუნო,რადგან იმ დროს როცა ისინი მოღვაწეობდნენ არ არსებობდა სხვა მართველობა მონარქიის გარდა. ხოლო მათი სიტყვები არაფერია თუ არა "აცოხვნე უფალო და შეიწყალენ ღვთივდაცული ერი ჩვენი, მთავრობა და მხედრობა მისი."