 ვაჟა-ფშაველა, უდიდესი ადამიანი |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
  |
| cash |
 Mar 19 2008, 02:48 PM
პოსტი
#81
|
 Member  ჯგუფი: Members პოსტები: 126 რეგისტრ.: 4-March 08 წევრი № 4,083  |
ბატონმა ოტიამ თქვა ერთხელ:
"ახლა გვიშტიპში (სოფელი წყალტუბოს რაიონში) მე და სამი ჩხიკვი დავრჩით. სად წევიდეთ ახლა, რა ვქნათ, ჩხიკვებს რა ველაპარაკო?! აცხონა ღმერთმა ვაჟა-ფშაველა, ისე დაწერა "ჩხიკვთა ქორწილი”, მგონია, ის ჩხიკვი ახლაც ქორწილს იხდის და მაგის იმედი მაქვს ახლა, საცხა თაგვი გამოჩნდება და შეილება პატარა თხილი მომირბებინოს.”  |
   |
 
|
| nuca_ge |
Mar 20 2008, 12:28 AM
პოსტი
#82
|
 Member ჯგუფი: Members პოსტები: 852 რეგისტრ.: 10-October 07 წევრი № 2,937 |
მარტოობა აღარ მესტუმრა არწივი, აღარ დამყეფა თავზედა. აღარც რო კარგი მალაღებს, აღარცა ვჯავრობ ავზედა, სულსა მხდის მტერი, ტყავს მაძრობს, ჯალათად მადგა კარზედა. არა სჩანს ჩემი არწივი, რო მხარი დამკრას მხარზედა. ავენთო, როგორც საკირე, დავიწვა თავის ალზედა, ან თოფის ჩახმახს მოვზიდო, ხელი დავიდვა ხმალზედა. აღარ ვარგივარ არაფრად, დავჩლუნგებულვარ ძალზედა. მოდი, არწივო, სადა ხარ? შორითვე გიცნობ ხმაზედა. შენს მოსვლას როცა კი ვიგრძნობ, გამოვიცვლები წამზედა; მყის ვტოვებ დედამიწასა, გადავსახლდები ცაზედა. ხან ფანდურს შევაჟღარუნებ, ხან დავამღერებ თარზედა. ხან ვტირი, ხანა ვლოცულობ, ხან ბრაზს, შხამს ვანთხევ შხამზედა. როცა არწივი თან მახლავს, მაზის მარჯვენა მხარზედა, - მეფისა მადგა გვირგვინი, ვზივარ სამეფო ტახტზედა! შეურაცხყოფას ვინ მკადრებს? სალამს მიძღვნიან ცდაზედა. როცა არწივი წამივა, ჩვარი ვარ, მცირე ჩვარზედა. დამმალეთ, ნუ გამომაჩენთ, არ შესცდეთ, დამსვათ ჯარზედა. 1912 ბედნიერი მაშინ ვარ, როს ვიტანჯები სხვისთვისა. "არვის არ გემდურით" ბრძოლა იმასთან გვაძლევს შვებასა, ცხოვრებაშია რაც გულსაკლავი. "ვიღწვები, გარსა ცეცხლი მარტყია" ბუნება გვაძლევს საზომს სიკარგისა და უვარგისობისა და ჩვენ კაცნთ ეს არ გვესმის, თუნდაც რომ გვესმოდეს, მაინც ყურადღებით არ ვეპყრობით ამ ბუნების კანონს, მის განაჩენს. "ყოველდღიური ფიქრები" 1 განა მარტო კაი კაცია ჩვენთვის სასიამოვნო? კაი საქმეც კარგი რამ გახლავთ, ვინაიდან იგი ნამშო იმავე კარგის ადამიანისა, თორემ ცუდისა და უკეთურისგან უკეთურობის მეტს რას უნდა მოელოდეთ? "ყოველდღიური ფიქრები" განავითარეთ ყოველი ერი იქამდის, რომ კარგად ესმოდეს თავისი ეკონომიკური პოლიტიკური მდგომარეობა, თავისი სოციალური ყოფის ავკარგი, მოსპეთ დღევანდელი ეკონომიური უკუღმართობა და, უეჭველია, მაშინ მოისპობა ერთისაგან მეორის ჩასანთქმელად მისწრაფება, ერთმანეთის რბევა, ომები, რომელიც დღეს გამეფებულა დედამიწის ზურგზე. "კოსმპოპოლიტიზმი და პატრიოტიზმი" განათლებამ ბევრი რამ ბუნებრივი უარჰყო და თავისს გემოვნებაზე გადააკეთა, თავისის აზრის, მისწრაფების სასარგებლოდგამოიყენა, ხოლო უარყოფა აზრისა და გრძნობისამ რომელზედაც დაფუძნებულია ადამიანის სივ-კარგე, დღესაქომომდე ვერ გაუბედნია. ისტორიაც კარგ კაცებად იმათ ასახელებს, ვინაც ამ მხრივ ტოფილა გამოჩენილი, ვისაც სხვისთვის რამ ურგია და არა მარტო თავისი ჰხსომებია, თავისი ჯიბე და კუჭია. "ყოველდღიური ფიქრები" განყენებული სჯა და ლაპარაკი საკაცობრიო, საზოგადო საგნების შსახებ კარგია, რადგან სჯითა, ცდითა, ფიქრითა და თქმით ირკვევა მუდამ კანონები ცხოვრების წარმატებისა და დაქვეითებისა. "წერილები მეგობრებთან" გენიოსს არ შეუძლია იგრძნოს ეს ცხოვრება ნახევრად, მესამედად, ან მეოთხედად, არამედ ჰგრძნობს მთლად, ერთობლივ: არ შეუძლლიან აგრეთვე იგრძნოს დაბალი, მცირე ღირსების საკითხები, რომლებიც დაახლოებულნი არ არიან კაცობრიობის ცხოვრების ღერძთან. "ნიჭიერი მწერალი" გენიოსს, როგორც პიროვნებას, ინდივიდს, აქვს საკუთარი სამშობლო, საყვარელი და სათაყვანებელი, ხოლო მის ნაწარმოებს არა, ვინაიდან იგი მთელი კაცობრიობის კუთვნილებაა, როგორც მეცნიერება. "კოსმოპოლიტიზმი და პატრიოტიზმი" დედა-ეა, მისი სიტყვების აკინძვა, მისი მიმოხვრა, ერთიანი ამამოძრავებელი ძალაა, ზეშთაბერვა, პოეტის აღმაფრთოვანებელი მუსიკა, მისთვის ძალღონის მიმცემი თვით წერის დროს, მეორე მუზაა. თუ პირველი მარცხნივ უდგას და აზრს უკარნახებს, მეორე მარჯვენას უმშვენებს და ნაწარმოების ფორმას აძლევს. "ნიჭიერი მწერალი" დედაკაცს დიდი მნიშვნელობა აქვს კაცობრიობის ცხოვრებაში. "ქალთა შესახებ" დიაღ, მოგონება საშინელებაა, მომაკვდინებელია, როგორც სიბერე და იგი იწვევს ერის სიბერეს, სხვაფრივ ერის სიბერე და სიკვდილი შეუძლებელია მანამდე, სანამ მზე ანათებს დღით და ღამით მთვარე. "ქოგი რამ ფიქრებიდან" დიდება მკვდრისა ცოცხლის წყევლას ჰგავს, იმიტომ, რომ წყევლითაც უკან ვსწყევლით ხოლმე, ვისიც ჯავრი გვჭირს. "გაბრიელის დღიური" დროც უთავბოლო ზღვაა. თუ კაცობრიობის გრძნობამ, გონებამ, აზრმა არაფერი ჩააგდო შოგ, მის შემწეობით არაფერი გააკეთა, ზურგზე არაფერი აჰკიდა, არაფერს მოგვიტანს და უშნო ულაზათო სანახავიცაა მაშინ. "წერილები მეგობარს" ენით ნათქვამ სიტყვაზე ძლიერი, - ვნებაა, რომლითაც შეპყრობილი ადამიანი, იმას ემონება იგიმ ვნების ყურმოჭრილი ყმაა. "ირემი" ერთია მტერია კაცთ შორის, მეორე უწევს ცხვრობასა. "მთათა ერთობა" ერთსა და იმავე საგანზე, თემაზე, ყველა პოეტი ერთსა და იმავე ღირსების თხზულებას ვერ დაწერს და ეს შეიძლება მოხდეს იმის გამო, რომ საგანი მისის ნიჭისა, შემოქმედების საზღვრების გარეშეა, არ შეესაბამება მის ნიჭს და თუ შეესაბამება, სუსტი ნაწარმოების დამწერი სუსტი ნიჭის პატრონად უნდა ვაღიაროთ. "ნიჭიერი მწერალი" ერი მუდამ ცოცხალია და არც მოკვდება, ვიდრე მისი ყოფა-ცხოვრების პირობები, მაცხოვრებლის თვისებანი არიან. რომელ ერსაც ეს კარგად ესმის და სასიცოცხლო პირობებს იცავს, ინახავს, იგი მუდამ ცოცხალია, ბედნიერია და ჯან-ღონით სავსეა, იმას არც სიბერე მოეკიდება, არც სიკვდილი. "ფიქრები" ერს დააბერებს მხოლოდ მონება, ისეთი ცხოვრების პირობები, როცა მას საკუთარი ნების, ძალ-ღონის გამოჩენის საშუალება მოსეპობა. "ზოგი რამ ფიქრებიდან" ვისაც ჰსურს, გაიგოს, მწერალია, თუ არა, ჯერ თავის სულსა და გულს დააცქერდეს: აქვს მართლა სული და გული?.. არ უნდა ყველას სული და გული, თუმცა ყველა ცოცხალის ადამიანი ჰსუნთქავს და ფეხზე დაიარება. მწერლობის გარეშე მცხოვრებელი კაცი უსულგულობით განაღმაც იოლად გამოვა, შიძლება დიდ ბედნიერებათაც ჰრაცხდეს თავის თავს, მაგრამ ვაი თქვენს მტერს, თუ ეს უბედურება მწერალს დაატყდა თავზე და მაინც კიდევ მწერლობას არ იშლის! აბა მაშინ დატრიალდება უკუღმა ჯარა, აბა მაშინ "დაავადდებიან ყურნი მსმენელთანი". -------------------- ყველაფერი კარგად იქნება !!!!!!!!!!!!!!!!
|
|
|
|
| CONSCIENTIOUSNESS |
Mar 25 2008, 01:28 PM
პოსტი
#83
|
 Stalker ჯგუფი: Members პოსტები: 387 რეგისტრ.: 23-February 08 მდებარ.: The Dark Side Of The Moon წევრი № 4,010 |
განა კაცია ტვინთხელა ბევრ რომ ფარფატებს ჰყვირისო
გვაშორე ღმერთო გვაშორე ერისთავობა ვირისო. -------------------- ყველაზე დიდი ქონება არის ნათელი გონება!
For millions of years mankind lived just like the animals, Then something happend which unleashed the power of our imagination We learned to talk! Stephen Hawking, Pink Floyd. When I do good, I feel good. When I do bad, I feel bad. That's my religion. Abraham Lincoln |
|
|
|
| ქავთარაძე |
Mar 25 2008, 01:42 PM
პოსტი
#84
|
|
დაურეგისტრირებელი |
CONSCIENTIOUSNESS
მაგარია  Ismail ციტატა შოთას მერე რა თქმა უნდა ისაა, არ დაიწყოთ ჩხუბი მარა ჩემთვის პირადად ვაჟა I ია II-გალაკტიონია(ჟანრობრივად) თავის სტილში I ია შოთა მარა ვაჟა მაინც ბევრად მირჩევნიან ... |
|
|
|
| marianitta |
Mar 25 2008, 01:51 PM
პოსტი
#85
|
 Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 68 რეგისტრ.: 23-March 08 მდებარ.: tbilisi წევრი № 4,305 |
ციტატა თავის სტილში I ია შოთა მარა ვაჟა მაინც ბევრად მირჩევნიან ... გეთანხმები მეც მაგ აზრის ვარ, ვაჟა ვაჟაა, მისგან მონაბერი თავისუფლების სიო სულ სხვაა, შოთა უფრო მიწიერია. |
|
|
|
| taicko |
Apr 2 2008, 03:25 PM
პოსტი
#86
|
 Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 80 რეგისტრ.: 8-March 08 წევრი № 4,112 |
ციტატა(marianitta @ Mar 25 2008, 01:51 PM)  გეთანხმები მეც მაგ აზრის ვარ, ვაჟა ვაჟაა, მისგან მონაბერი თავისუფლების სიო სულ სხვაა, შოთა უფრო მიწიერია. ვაჟა ჩემთან უფრო ახლოა. შოთასავით იდეალურ ადამიანებზე არ წერდა. |
|
|
|
| ninela |
 Apr 16 2008, 06:17 PM
პოსტი
#87
|
 Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 52 რეგისტრ.: 10-April 08 წევრი № 4,527 |
მე როგორც ვიცი, ქართული სიმღერის " ქალო გნახე ფეხშიშველი" ტექსტი ვაჟას დაწერილი ყოფილა რომელიც თავის ნათლულს მიუძღვნა!
 რაც შეეხება ვაჟას შემოქმედებას, იდეალურია პოეტური თვალსაზრისით! და ძალიან ახლობელია ჩემთვის,სულ მიკვირდა მის სურათებს რომ ვნახულობდი ,ერთი შეხედვით მკაცრი გარეგნობის მთ იელი ასეთი ფაქიზი სულის ადამიანი როგორ იყო?!  -------------------- "რაკი განგებამ კოსმოსურ უსასრულობაში მაინცდამაინც ჩვენ გვანდო დღეს ადამიანის სახელისა და ღირსების ტარება, ჩვენც კეთილი ვინებოთ, შევიშნოვოთ ეს მართლაც უდიდესი პატივი და,რაც არ უნდა ძნელი იყოს, არ მოვიდრიკოთ მისი სიმძიმის ქვეშ!"
|
|
|
|
| შოთაძე |
May 1 2008, 11:32 PM
პოსტი
#88
|
 შოთა ჯგუფი: Members პოსტები: 2,169 რეგისტრ.: 26-April 07 მდებარ.: სევდიან ფიქრებში წევრი № 1,766 |
ვ ა ჟ ა ს
მომხიბლა, მომაჯადოვა შენმა ლამაზმა ენამა, თუმცა ბევრი დრო მადროვა ქვეშ — მიწამ, მაღლა — ზენამა, ვერ ამოგიხსენ, ფშაველო, სახე რამ დაგიცვარნამა?! ამ სტრიქონებმა მომნუსხეს, ლამაზ სიტყვების ფენამა, ვაჟაო, ვერ შევიგრძენი, სახე რამ დაგიცვარნამა?! — იქნებ მამულზე, ჭარმაგო, გაუთავებლად ზრუნვამა? — იქნებ ოფლი გდის იმიტომ, — დაგღალა რუდუნებამა?.. ფშაველო, ვერ ამოგიხსენ, სახე რამ დაგიცვარნამა?! რამ დაგისუსხა გუგები, — ლომთა კბილების ღრჭენამა? ან თავი ვინ მოგაბეზრა, — ბოროტთ ავსულად კბენამა? მითხარ! მგოსანო ფშავლების, სახე რამ დაგიცვარნამა?! ვინ არ მოხიბლა, არ ვიცი, შენმა მღერამ და ნანამა! "რატი (ტატო) ნინუა" -------------------- „მონარქს ძალაუფლება ენიჭება ღვთისგან, - ხოლო პრეზიდენტი მას სახალხო სიამაყისაგან იღებს (არჩევნები); მეფეს ძალა ემატება საღმრთო მცნებათა აღსრულებით, პრეზიდენტი კი ხელისუფლებაში თავს ინარჩუნებს ბრბოსადმი მაამებლობით; მონარქს ერთგული ქვეშევრდომნი ღვთისკენ მიყავს, პრეზიდენტი კი - მის ამომრჩევლებს ღმერთს აშორებს.“
მღვდელმთავარი ვლადიმერ კიეველი |
|
|
|
| marselioza |
May 6 2008, 10:09 AM
პოსტი
#89
|
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 5 რეგისტრ.: 1-May 08 წევრი № 4,702 |
,,წარსულზე ფიქრი მაწუხებს,
აწმყოში არა ჰყრია რა და მომავალის ფიქრებიც ვერავინ გამიმზიანა... -------------------- ყველა ადამიანში მზეა, ოღონდ აცალეთ, რომ ინათოს...
|
|
|
|
| georgianeli |
Jun 4 2008, 06:15 PM
პოსტი
#90
|
 SERPENTARIUS ჯგუფი: Members პოსტები: 239 რეგისტრ.: 19-March 07 წევრი № 1,431 |
ყაყაჩოსგვარა თავადის, ლადო ასათიანის გენიალური ლექსი: "ვაჟა-ფშაველას ნაამბობი"
კითხულობს ეროსი მანჯგალაძე ვინ დამიბედა გზები პოეტის, ვინ გამამზადა საბედისწეროდ! ნუთუ ამ ქვეყნად მისთვის მოვედი, რომ უნდა მხოლოდ ლექსები ვწერო? ნუთუ სხვა რამე, სიმღერის გარდა, ვერ უშველიდა ტკივილებს ჩემსას? ან რატომ არის, რომ ყოველ ქალთან გამიჯნურება მჩვევია ლექსად? უმეგობრობა არ მიგლოვია და არც მოლექსე მყავს წინაპარი. მე ზღაპარი თუ გამიგონია, ბაბუაჩემის თქმული ზღაპარი, და მხოლოდ ჯიში მიმაგრებს სტრიქონს, ჯიში გმირული, ჯიში ქართული, ბაბუაჩემი ვაჟკაცი იყო, სატევარით და ცხენით განთქმული. მან დიდ მუხნარში მოჰკლა ტახები და მათი ხორცით მზრდიდა ნიადაგ, მიტომ არ მიყვარს მე არტახები და მიტომ ვარგვარ ადამიანად. მან ერთხელ განგებ დამკოდა მხარში და უცოდველი სისხლი მადინა, სველ ბალახებში დამტოვა ბავშვი და მწვერვალები გადინადირა. მას შემდეგ ბევრის მკლავი ავცელე, შვებაც ვიგემე და გაჭირვებაც, და ვიდრე ლექსად არ გადავწერე, მანამდე მკლავდა მე ეს ჭრილობა. ბაბუაჩემმა ბუნების კარი გამიღო ოხვრით და სიმძიმილით და შთამაგონა, რომ ლექსი არის კაცის და ქვეყნის გულისტკივილი. მან შემაყვარა სამშობლო ჩემი, რომლისთვის ბევრმა სისხლი დაღვარა, მან შემაყვარა ბუნების ცრემლი და სალამურიც მან შემაყვარა. სამშობლოს ტრფობით გული დავსერე, მათრობდა, როგორც ღვინო ყვარული და ვიდრე ლექსად არ გადავწერე, მანამდე მკლავდა ეგ სიყვარული. ლექსმა კი შეკრა ჭრილობა ცივი და გაანათა ჩემი კაცობა, და ჩემი გულის ყოველგვარ ტკივილს მხოლოდ და მხოლოდ ლექსმა აჯობა. ვერც დედის ხელმა, ვერც სატრფოს ეშხმა ვერ გამიყუჩა ჭაბუკს იარა, და ჩემი გულის გმირული კვნესა მარტოდენ ლექსმა გაიზიარა. მეც მიტომ ვბედავ არწივულ ყივილს, როცა გულს გაჰკრავს ცივი ნიავი, რომ ლექსი შველის ყოველგვარ ტკივილს რომ ლექსი თვითონ ტკივილი არი. და რადგან მერგო ვიყო პოეტი -- ჩემი ცხოვრების საბედისწეროდ, რადგან ამ ქვეყნად მისთვის მოვედი, რომ უნდა მხოლოდ ლექსები ვწერო, რადგან სხვა რამე, სიმღერის გარდა, ახლაც ვერ შველის ტკივილებს ჩემსას, - მჯერა, ამ დიად ბუნების კართან მე თვით სიკვდილსაც გარდავქმნი ლექსად! 1940 -------------------- = Serpentarius =
არტურ კლარკი + სტენლი კუბრიკი = www.kubrick2001.com საქართველო ღმერთს მაყვარებს და ღმერთი-საქართველოს... საკუთარი ერის მოსიყვარულე სხვასაც ღირსეულად ეპყრობა. |
|
|
|
| georgianeli |
Jun 6 2008, 07:48 PM
პოსტი
#91
|
|
SERPENTARIUS ჯგუფი: Members პოსტები: 239 რეგისტრ.: 19-March 07 წევრი № 1,431 |
-------------------- = Serpentarius =
არტურ კლარკი + სტენლი კუბრიკი = www.kubrick2001.com საქართველო ღმერთს მაყვარებს და ღმერთი-საქართველოს... საკუთარი ერის მოსიყვარულე სხვასაც ღირსეულად ეპყრობა. |
|
|
|
| makiki |
Jun 6 2008, 07:57 PM
პოსტი
#92
|
 makiki ჯგუფი: Members პოსტები: 1,779 რეგისტრ.: 29-January 08 მდებარ.: Tbilisiii წევრი № 3,797 |
ციტატა(georgianeli @ Jun 6 2008, 06:48 PM) გაიხარე,მოვუსმინე და ძალიან მაგარია  ვაჟა ჩემთვის ძალიან დიდი ადამიანია -------------------- წიგნი,რომლის მეორედ და მესამედ წაკითხვა არ ღირს არ უნდა წაიკითხო არცერთხელ.
ლამაზი ცრემლები წამწამებს ეხება პატარა ცრემლები ბაგეზე ეშვება ღმერთო მოუსმინე მის ლამაზ ვედრებას გოგონა ხატის წინ მუხლებზე ეცემა... |
|
|
|
| veriko7 |
Jun 6 2008, 08:25 PM
პოსტი
#93
|
 Member ჯგუფი: Members პოსტები: 887 რეგისტრ.: 30-April 08 წევრი № 4,695 |
ვაჟა-ფშაველა ერთერთი ჩემტვის სათაყვანებელი პიროვნებთაგანია. უნიკალური და უშესანიშნავესი პოეტი იყო, გვიმრავოს ღმერთმა მისი მსგავსი ადამიანები
|
|
|
|
| tetnuldi |
Jun 6 2008, 08:52 PM
პოსტი
#94
|
 Member ჯგუფი: Members პოსტები: 309 რეგისტრ.: 7-May 08 მდებარ.: Tbilisi წევრი № 4,758 |
[URL=http://www.radikal.ru]
 [/URLძალიან მომწონს და მიყვარს ვაჟა-ფშაველას შემოქმედება!ვაჟა ბუნებასთან ასოცირდება ჩემთვის  -------------------- www.axalgazrdoba.ge
|
|
|
|
| Ismail |
Jun 6 2008, 09:07 PM
პოსტი
#95
|
 სტუმარი ცოტა ხანისა ჯგუფი: Members პოსტები: 2,336 რეგისტრ.: 29-June 07 მდებარ.: Қырҭтәыла, Қарҭ წევრი № 2,331 |
ქავთარაძე
ციტატა(ქავთარაძე @ Mar 25 2008, 02:42 PM) Ismail ისაა, არ დაიწყოთ ჩხუბი მარა ჩემთვის პირადად ვაჟა I ია II-გალაკტიონია(ჟანრობრივად) თავის სტილში I ია შოთა მარა ვაჟა მაინც ბევრად მირჩევნიან ... არა კაცო, რა არის საჩხუბარი ციტატა ჩემთვის პირადად ვაჟა I ია II-გალაკტიონია(ჟანრობრივად) ამაში გეთანხმები. ციტატა თავის სტილში I ია შოთა ამაში ხო გეთანხმები და გეთანხმები. ციტატა მარა ვაჟა მაინც ბევრად მირჩევნიან ... ამ აზრსაც თავისუფლად აქვს არსებობის უფლება. რა თქმა უნდა. _________________________________ P.S. როდის გწერ პასუხს არა? 3 თვის მერე. -------------------- ...And it's hard to hold a candle
In the cold November rain... |
|
|
|
| kavkazec |
Jun 14 2008, 11:39 PM
პოსტი
#96
|
 Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 27 რეგისტრ.: 5-June 08 წევრი № 5,014 |
გველის წიწილა გველია
ხოლო ვირისა-ვირია, კუნელზე ყურძენს არ ჰკრეფენ, არცრა გასაკვირია ძაან მაგარია ესეც სიტყვა ეული სიტყვა გადვაგდე ერშია, სიტყვა, რა სიტყვა? - ეული, ტანჯულის გულის ნაცრემლი, ვარმით ნაკვები, სნეული, გულ-გაგმირული, ბეჩავი, თავს მანდილ-ჩამოხეული! ასე წვა-დაგვით გაზრდილმა, რას ვიფიქრებდი, იხარა... წვერს მარგალიტი მოისხა, ტანი ზურმუხტით იფარა; მთელს ქვეყანაზე სხვივსა ჰფენს, როგორც ცამ გამოიდარა. დაბრძანდა ოქროს ტახტზედა, ვით მეფე, ქვეყნის მპყრობელი: ისაა ქვეყნის ნუგეში, იმას შეჰხარის სოფელი; მე ჩემთვის ჩუმად ვიცინი, მისი კეთილის-მყოფელი. ვიცინი... იმას, ქვეყანას, ან რა საქმე აქვს ჩემთანა? მიხარის, ჩემმა გაზრდილმა რომ ბინა ჰპოვა ერთანა, - ერთმა საწყალმა სიტყვამა, ბოროტ კაცთაგან წყეულმა, ბეჩავმა, ცრემლით ნაბანმა, თავს მანდილ-ჩამოხეულმა... დაგვიანებული პასუხი აკაკის „ენას გიწუნებ, ფშაველო, მგოსანო მაღალ მთისაო, თუმც კი გვითესავ მარგალიტს, მკითხველიც იმას მკისაო.” აკაკი - დიდხან ვიფიქრე ძალიან, თუ რა პასუხი გამეცა, შენთვის, მხცოვანო პოეტო, დღეცა ვფიქრობდი, ღამეცა. როს დავაპირე სიტყვის თქმა, უცებ თავზარი დამეცა: სიტყვა, მოსული სათქმელად, ენიდან მომწყდა, გამექცა. დავღონებულვარ ძალიან, თითქოს სახლ-კარი დამექცა. რადა? რა ღმერთი გამიწყრა მარგალიტების მფლობელსა. რომ თავის უშნო ენითა ვერას ვაგონებ მშობელსა?! ბულბულისათვის გალობა დაუწუნია რომელსა? მარგალიტების მფლობელი ენასა ხმარობს ღონედა, და როცა მარგალიტს სთესავს ან თუ ააგებს ყორედა, მაინც ის არი, რაც არი, ჭორები მოაშორეთა! იქნებ მე, ჩემმა ენამა, სამშობლო დავაღონეთა? ფრთები შევკვეცეთ ოცნებას, დავამხეთ, დავამონეთა? უვარგისობის მიზეზი ფშავლობა არის სწორედა. მოძღვნილი არი მთის მიერ ჩამოტანილი ქარისა, რატომ არ ჰგუობს, არ ვიცი, ამ ჰანგს ბუნება ბარისა?! აქაც ხომ ქართველები ვართ, ყვავილი აქაც ჰყვავისა, ხატად ჰყავ, სალოცავ ხატად, მთიელთ სამშობლო თავისა. და ენა მთისა სიმტკიცით მსგავსია კლდისა სალისა; იქნებ, აკლია, არ ვიცი, ამ ლომს სინაზე ქალისა? ამისთვის დასაგმობია და წასაღები წყალისა?! კაცი მეტყველი, მგრძნობელი, ცხოვლად ამხელი თვალისა, ამგვარის ამბის მოწამე, შემდრკე, დავმუნჯდე ლამისა. მაინც წინ მივალ, მაინცა, არ მეშინიან შარისა, გულს მისვენია ხატადა ენა მთისა და ბარისა. მე არც ერთ კილოს არ ვწუნობ, თუა ქართველის გვარისა. მოთაყვანე ვარ ყოვლისა იმათ ტკბილის და მწარისა. სხვა რამ მაშინებს, ისა ვსთქვათ, დამხშობი მზის და მთვარისა, სამშობლოს დამამხობელი და გამომჯრელი კარისა… სჯობს, რომ იმაზე ვიტიროთ, მუდამ მთქმელი ვარ ამისა, ნუ შეგაშინაბსთ, არ გავნებსთ მთიდან ყვირილი ხარისა |
|
|
|
| kavkazec |
Jun 17 2008, 08:47 PM
პოსტი
#97
|
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 27 რეგისტრ.: 5-June 08 წევრი № 5,014 |
(სიმღერა)
სიყმე სიბერედ ვაქციე, ერი კი - ვერა ერადა. იმედი მქონდა... ჩონგური მოვმართე, დავჯე მღერადა. მეწადა, ჰანგი მსმენელთა გულისა ამაზრზენადა ჰქმნილიყო ჩემთა მოძმეთა, ცად აეწია ზენადა. შევამკე მთები მაღლები და ბარი ათასფერადა, აზრი საერთო, საქვეყნო მინდოდა გასაკვერადა; ამისთვის თავსა დავწიე, ვაქციე ნაცარ-მტვერადა. ვადიდე გმირთა სახელი, მკლავი და სულით დიდობა, დავძრახე ქვეყნის ორგული და შეურაცხვყავ ფლიდობა; სიმაძღრე სიმშილზე ვცვალე, ფუფუნებაზე - მწირობა. მინდოდა არ შამებღალა მე წმინდა დედა-შვილობა. პირნათლად მივალ საფლავში, მტკიცედ დავიცევ პირობა. ამას მითვლიან ცოდვადა, რაშიც მე მიჩნდა გმირობა; თავს დამჩხავიან ყორნები, გაუმართიათ ყრილობა. შემირცხვა ზოგის ნამუსი, გრძნობა, აზრი და ზრდილობა: კაცობად დაუსახიათ სიჩერჩეტე და ვირობა! რა მეთქმის? გული მკვდარია, ცრემლი მდის ნუგეშ-მწველადა; მე კაცთა შორის მეტი ვარ, უნდა გავიჭრა ველადა, რაკი გადიქცა ეშმაკი ტკბილ მოსაუბრე გველადა და თანამოძმე ეს ჩემი - მის ყურისმგდებელ ევადა, როს გახდა საქვეყნო საქმე უსუსურთ საღეჭ კევადა |
|
|
|
| nuca_ge |
Jun 25 2008, 07:23 PM
პოსტი
#98
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 852 რეგისტრ.: 10-October 07 წევრი № 2,937 |
ჩემი ვედრება
ვაჟა–ფშაველა ღმერთო, მიიღე ვედრება, ეს ჩემი სათხოვარია: არ დამეკარგოს გულიდან მე შენი სახსოვარია! გულს ნუ გამიტეხ ტანჯვაში, მამყოფე შეუდრკელადა; ვფხიზლობდე, მუდამ მზად ვიყო დაჩაგრულების მცველადა. ბალახი ვიყო სათიბი, არა მწადიან ცელობა; ცხვრადვე მამყოფე ისევა, ოღონდ ამშორდეს მგელობა; არ წამიხდინო, მეუფევ, ეს ჩემი წმინდა ხელობა! მაშრომე საკეთილოდა, თუნდ არ მოვიმკო ნაყოფი, შვილთ საგმოდ არ გამიხადო ჩემი მუდმივი სამყოფი. გულს ნუ გამიქრობ ლამპარსა, მნათობს ტრფობისა შეშითა, ნუ მავლევ ქვეყანაზედა გაცივებულის ლეშითა, - თვალებში მადლ-დაკარგულსა, შუბლზე გაკრულის მეშითა. ნუ დაუკარგავ ჩემს სატრფოს მადლს, გულზე ცეცხლის მდებელსა, ნუ დაუძვირებ ოცნებას, შენს ხმას, სხივ-გამომღებელსა: სიცოცხლედ უღირს ბეჩავსა, ეძახის თავის მხლებელსა. გულს დარდი გამიდიადე იმ სანეტარო საგანზე, დაწერე ფიქრი, ღრმა, მწვავე ჩემის გონების საბანზე!.. გონებას ფიქრი სტანჯავდეს, გულს ცეცხლი სწვავდეს ძლიერი, მშიოდ-მწყუროდეს კეთილი, ვერ გავძღე, მოვკვდე მშიერი... ნუ დამასვენებ ნურა დროს, მამყოფე შეძრწუნებული, მხოლოდ მაშინ ვარ ბედნიერ, როცა ვარ შეწუხებული; როცა გულს ცეცხლი მედება, გონება მსჯელობს საღადა, - მაშინ ვარ თავისუფალი, თავს მაშინა ვგრძნობ ლაღადა. მფარავდეს შენი მარჯვენა, კალთა სამოსლის შენისა, სანამ არ მოვა დრო-ჟამი სულ ბოლოს ამოქშენისა. სული - შენ, ლეში - მიწასა, - აღარა ვგლოვობ ამასა; თევზი - წყალს, ცასა - ვარსკვლავი, შვილი - დედას და მამასა. 1893 წ. ნატვრა ვაჟა–ფშაველა კლდე უნდა იყო, სალი კლდე - მიწავ, რადა ხარ ფხვიერი, - რომ ვერა სთხრიდეს საფლავებს ქარჩით მოხუცი ხნიერი. რატომ არვისგან იძლია შენი სამეფო ძლიერი? არ იქნა, ლეშით არ გაძღა ეგ შენი ხახა მშიერი? რამდენი კენჩხა გამოჰხარ, რამდენი მკლავი ძლიერი? რამდენი სახე ქალისა, ელვა - მთათ შუა რეული, თვალები - მთვარე მომწყდარი, წყვდიადში გამორეული, წელია დილის მზის სხივი, ვარდებში ჩამორეული. იმასაც ამას უპირობ, ვინც მე მინათებს ღამითა, ვისთვისაც სიცოცხლე მწყურან ამ ბეჩაურის ჟამითა, დაჰშალო, დაანაწილო ძვლები და ლეში კანითა? ზეზეურ დარჩეს, ღვთის მადლსა, ყელ-გამოჭრილი დანითა, რომ ფერფლი ჩემის ლეშისა, გადატანილი ქარითა, მიეხლოს იმის ნაშთის ფერფლს, განედლებული ცვარითა. მზემაცა ნახოს, მთვარემაც, ცამ ვარსკვლავების ჯარითა და გაზაფხულის იამა მის ანგელოზის თვალითა. 1889 წ. -------------------- ყველაფერი კარგად იქნება !!!!!!!!!!!!!!!!
|
|
|
|
| georgianeli |
Jul 19 2008, 04:46 PM
პოსტი
#99
|
|
SERPENTARIUS ჯგუფი: Members პოსტები: 239 რეგისტრ.: 19-March 07 წევრი № 1,431 |
ციტატა(nuca_ge @ Jun 25 2008, 07:23 PM) ჩემი ვედრება ვაჟა–ფშაველა ირაკლი უჩანეიშვილის მიერ დიდებულად გახმოვანებული ვაჟას "ჩემი ვედრება" ეს კი კიდევ უფრო ბრწყინვალედ წაკითხული "ჩივილი ხმლისა". კი არ კითხულობს, მღერის ცხონებული უშანგი ჩხეიძე. გურამ საღარაძეს რომ ვუსმენ, ძალიან კარგია, მაგრამ ინტელიგენტური შესრულების მანერა აქვს. სერგო ზაქარიაძის მიერ წაკითხული "მერი", ეროსი მანჯგალაძის, მედეა ჩახავას, ვერიკო ანჯაფარიძისა და უშანგი ჩხეიძის შესრულებები კი კლასიკური მაგალითია იმისა, რომ მთელს მსოფლიოს, ყველა დროში შეუძლია ისწავლოს, თუ როგორ უნდა იკითხებოდეს ლექსი. გულიდან მოდის ნიაღვრად და მიტომ. ლექსების ავტორებზე არანაკლები გენიალურობით ჩასწვდნენ შედევრებს, რადგან უპირველესად, ცხოვრებით განასახიერებდნენ ამ შედევრების სულს და არა ოდენ ფურცელზე, ან სცენაზე, როგორც სამწუხაროდ, ზოგ-ზოგიერთებს ემართებათ და დაემართათ. მათში არისტოტელეს ეთოსიც, პათოსიც და ლოგოსიც ერთი ორგანული მთლიანობაა. -------------------- = Serpentarius =
არტურ კლარკი + სტენლი კუბრიკი = www.kubrick2001.com საქართველო ღმერთს მაყვარებს და ღმერთი-საქართველოს... საკუთარი ერის მოსიყვარულე სხვასაც ღირსეულად ეპყრობა. |
|
|
|
| nuca_ge |
Sep 5 2008, 10:52 PM
პოსტი
#100
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 852 რეგისტრ.: 10-October 07 წევრი № 2,937 |
სიყვარული
შენმა სურვილმა დამლია, შენზე ფიქრმა და სევდამა, შორს წასვლამ, ხშირად გაყრამა, გულის თვალებით ხედვამა; მაოცებს შენი გამზრდელი, ვინც შენ გაგზარდა დედამა... კარგი ხარ, აღარც კარგი ხარ, მე გულს მაწევხარ ნისლადა, მინდა, რომ მძულდე, მოგშორდე, გულზე მობმულო ღვიძლადა, მაგრამ ტყუილად ვცოდვილობ: ვერ ვსძლევ შეჩვეულ გრძნობასა, მთელის ხმელეთის სწორი ხარ, ვინ მიზამს შენოდნობასა? ვინა სთქვა: ტრფობა ბერდება და სატრფიალო საგანი, ყინულის ეკალს დაისხამს წამწმები ცრემლით ნაბანი, ცრემლითა ნასურვილევით, დრო რა გაივლის და ხანი?!“ ცოცხალი პირქვე დამმარხეთ, დამხურეთ მიწის საბანი, თუ ჩემს შენდამო სიყვარულს დაეკლოს ერთი ცვარია. თუმცა რაც პირველად გნახე, მას შემდეგ კარგა ხანია; ცოცხალს შენა მფენ გულზე ვარდს, თუ ავდარი, თუ დარია, საფლავშიც შენზე ვიფიქრებ, შენგნით ვიცოცხლებ მკვდარია! 1891 წ. -------------------- ყველაფერი კარგად იქნება !!!!!!!!!!!!!!!!
|
|
|
|
|
ამ თემას კითხულობს 2 მომხმარებელი (მათ შორის 2 სტუმარი და 0 დამალული წევრი)
0 წევრი:
| მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 25th April 2024 - 05:22 PM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი
CHURCH.GE-Powered by Giorgi and IPB. Hosting by WebHostinG.Ge
2024
Licensed to: church.ge