გალაკტიკა პარამეტრები

[ikanosi]

აი რამხელაა ქალწულის თანავარსკვლავედის გალაქტიკური ჯგუფი, მანდ ერთ ერთი ჩვენი გალაკტიკაა, მაგ გალაკტიკაზე კი ერთ ერთი ჩვენი მზის სისტემაა, მზის სისტემაზე კი პლანეტა დედამიწა, რომელზეც ხარობს სიცოცხლე...

მე რა მაინტერესებს, გღმერთმა რატომ შექმნა ამხელა სამყარო? აი სურათზე ჩვენნაირი მბჟუტავი გალაკტიკა მრავალია, არ შეიძლება მათზეც სიცოცხლე იყოს და მანდ მცხოვრები ისევე ფიქრობდეს როგორც მე?

პ.ს მეგობარს ვკითხე და ამომწურავი პასუხი გამცა "რავი, ზემოთ რომ ახვალ იკითხე"-ო იმედია თქვენ უფრო დაზუსტებით მიპასუხებთ

[MIRDAT]

თუკი ადამიანი შექმნა- რაღა გასაკვირია, რომ სამყაროც უსასრულოდ დიდი და ლამაზი შექმნა. ოღონდ იმიტო კი არა, რომ ადამიანი ფიქრობდეს - სხვაგანაც ხომ არ არის სიცოცხლეო.
აბა სასრული სამყარო წარმოიდგინე- ამის წარმოდგენაზე და შეხედვაზე აღფრთოვანდებოდა ადამიანი? რომ - აი აგერ იწყება და აგერ მთავრდებაო სამყარო...

შენთვის ერთი ცუდი ამბავი მაქვს. სამყარო სასრულია

მოდით, ნუ დავსვამთ საკითხს ასე:
"როგორ, ამხელა სამყაროში მარტო დედამიწაზე როგორ უნდა იყოს სიცოცხლე და სხვა გან არა?!"

საკითხს ასე შევხედოთ:
"რამხელა წარმოუდგენელი საოცრებაა, რომ სიცოცხლე არსებობს! რა პარადოქსია მისი წარმოშობა!.. სიცოცხლის ერთხელ, ერთ ადგილზე წარმოშობაც საოცრებაა და ყველანაირ კანონზომიერებას ეწინააღმდეგება. მისი მეორე ადგილას წარმოშობა უკვე მართლა გამორიცხულია!"

საშინლად არ მომწონს საკითხის მასე დასმა.
პრობლემა ერთ რამეშია, ადამიანს თავი ყველაზე მნიშვნელოვანი ჰგონია. ფროიდი თავის ფსიქოანალიზის აღწერისას წერს მაგაზე კარგ რამეს, საერთოდ ფროიდს ცოტა რამეში ვეთანხმები და ეგ საკითხი მაგ მცირეთაგანში შედის. ადამიანი ყოველთვის ყველაზე მნიშვნელოვნად მიიჩნევდა სამყაროში თავს და მიდრეკილება ჰქონდა ყველაფრის ცენტრი ყოფილიყო.
მაგალითად თავიდან დედამიწას თვლიდნენ სამყაროს ცენტრად, კარგი ამბიციაა არა? მერე უცებ აღმოჩნდა, რომ ცენტრი კი არა ვაფშე სადაა დედამიწა ეს კოსმოსური შეურაცხყოფა იყო ადამიანის ამბიციებისადმი. მერე გვეგონა, რომ ჩვენს თავზე კონტროლი გვქონდა და ჩვენი შნინაგანი სამყაროს მმართველნი ვიყავით, ეგ მანამდე, სანამ ქვეცნობიერის არსებობაზე არ დაიწერა უამრავი რამ და უცებ აღმოჩნდა, რომ ადამიანის ცნობიერი სინამდვილეში გაცილებით სუსტი და პატარა ნაწილია ჩვენს ქვეცნობიერთან შედარებით. ეგაც ფსიქოლოგიური შეურაცხყოფა ჩვენი ამბიციებისადმი მოკლედ მასეთი რაღაცები ბევრია ძაან...

ხოდა რატომ გგონიათ, რომ ღმერთს ჩვენზე მნიშვნელოვანი არაფერი გაუკეთებია და მთელი ზეცის ყურადღება მხოლოდ ადამიანებისკენაა? რატომ გგონიათ, რომ ამხელა სამყარო სულ ჩვენია? რატომ მივიჩნევთ თავს ასეთ მნიშვნელოვნებად? რატომ გვაქვს ამხელა ამბიციები? რატომ გვგონია თავი ყველაზე მნიშნველოვნები ამ და სხვა სამყაროებშიც?
იმიტომ, რომ ჯერჯერობით კონკურენტს ვერ ვხედავთ... მარა ნიშნავს ეს რამეს? ჩვენ სამყაროს 0.1% საც არ ვიცნობთ და ეს ხილულ სამყაროზეა საუბარი. სხვაა ბნელი მატერია... საერთოდ აზრზე არ ვართ რა ხდება და მთელი ამ გაუგებარი და ამოუცნობი სამყაროს მეფეებად ვაცხადებთ თავს... კარგით რა...

ვიცი ამაზე პასუხი რაც იქნება. ბიბლიაში წერია, რომ ამ სამყაროს ბატონებად ღმერთმა ადამი დაადგინა და კიდევ ის, რომ იქ არაფერია სხვა ჩვენზე მნიშვნელოვანის შესახებ. მაგაზე ჩემი პასუხი იქნება ასეთი, რომ ბიბლიაში მხოლოდ იმდენი წერია, რამდენიც საჭიროა და აუცილებელია, რომ ვიცოდეთ. იქ ჩვენი ცნობისმოყვარეობის დასაკმაყოფილებლად არავის არაფერი დაუწერია სამწუხაროდ(ან საბედნიეროდ...). ამიტომ, ის რომ რაღაც ბიბლიაში არაა დაწერილი, არ ნიშნავს რომ არ შეიძლება სიმართლე იყოს.

ისე, ადამიანი მართლა ყველაზე მნიშვნელოვანი რომ იყოს ღმერთისთვის და მარტო ისე იყოს ეს ამბები როგორც გვასწავლიან და სხვა არაფერი ხდებოდეს, მაგრად მეწყინება...

P.S. რა ცუდია კანუდოსელს რომ ვერ მოვესწარი ფორუმზე... ყველაფერი მომწონს მაგ იუზერის, პოსტები, სახელი, ავატარი ხო საერთოდ (ჩემსა და მაგის ავატარზე ერთიდაიგივე პერსონაჟია გამოსახული)... საერთოდაც, მაგისმა გახსნილმა თემამ მომიყვანა ფორუმზე...