თემის საბეჭდი ვერსია

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Sep 28 2008, 12:15 PM

გუშინ, 27 სექტემბერს, ჯვართამაღლების დღესასწაულს ვზეიმობდით. ჯვართამაღლების დღესასწაული საუფლო დღესასწაულია. დღესასწაული, მე მგონი ზეიმია, ამ დროს ხნილდება მარხვა. გუშინდელი დღესასწაული კი რატომღაც მარხვითაა, თიტქოს შეუსაბამოდ მეჩნებება ეს ყველაფერი. იქნებ, ამიხსნათ, ჯვარის ამაღლება, რა დროსაც მოხდა გარდაცვალების გაცოცხლება, ჯვრის პოვნა, ჯვრის ამაღლება და ტაყვანისცემა რატომ არის მარხვით.

ამის გარდა კარგი იქნება ამ თემაში თუ დავწერთ, ამ დროსმდე ანუ ჯვრის ამაღლებამდე, იწერდნენ თუ არა პირველი ქრისტიანები ჯვარს, რა სახით იწერდნენ (მე როგორც მახსოვს თითით გამოჰყავდათ ჯვრის ფორმა სუბზელ მაგრამ ეს რომელ საუკუნეში იყო არ ამხსოვს) და იყო თუ არა ჯვრის ტაყვანისცემა საერთოდ .

1.როდიდან და ვის მიერ დადგინდა ჯვრის თაყვანისცემა?
2. როგორი სახით იწერდნენ პირველი ქრისტიანები ჯვარს.
3. ვინ დაადგინა ჯვრისთაყვანისცემა მარხვით და რატომ?

კიდევ, ერთი საკიტხი მინდა დავამატო, ჯვარი ძველ აღთქმაშიც რამოდენიმეჯერ ჩანს ბიბლიაში. ერთხელ როგორც ამბობენ, მოსემ ლოცვის დროს (ხელები განართხო) სწორედ ჯვრის სახის ფორმა მიიღოო. ეგებ მოვყვეთ, რა დროს და სად გვხდება კიდევ ჯვარზე თუნდაც არაპირდაპპირი მინიშნება ბიბლიაში.

პოსტის ავტორი: orthodox-georgia თარიღი: Sep 28 2008, 01:05 PM

მე ვიცი, რომ ქრისტიანები ჯვარს მკერდზე მინიმუმ მეორე საუკუნიდან ატარებენ.

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Sep 28 2008, 04:30 PM

ნახეთ, აფხაზს ვესაუბრე გუშინ სწორედ თემაზე, რატომ არის მარხვა ჯვართამაღლებას, მან ეს პასუხი მომწერა, მართლაც ძალიან საინტერესო პასუხია, მაგრამ ეს პასუხი კიდევ უფრო მაფიქრებს იმაზე რომ ჯვართამაღლებაზე მგონი (ღმერთმა მომიტევოს თუ ვცდები) მტლად სწორი არ უნდა იყოს მარხვა.


ქრისტიანული ლიტერატურის პირველი ძეგლი "დიდაქე" ასეთ რამეს ამბობს მარხვასთან დაკავშირებით: "თუკი ძალგიძს რომ სრულიად იტვირთო უფლის უღელი, სრული იქმნები (მათე 11.29). თუ ეს არ ძალგიძს, რაც ძალგიძს ის ქმენ. ხოლო ჭამადი როგორც ძალგიძს ისე იტვირთე". ხსენებული მუხლი ცხდად წარმოადგენს ქრსიტიანული რელიგიის საკმაოდ ფრთხილ და მიზანდასახულ დამოკიდებულებას ადამიანის მიერ მარხვის შენახვასთან დაკავშირებით.

მარხვა, ისევე როგორც სხვა ნებისმიერი ქრისტიანული წეს-განგება ემსახურებოდა და ემსახურება ადამაინის, როგორც ღვთის ქმნილების გვირგვინის ცხონებას, მის უფალტან მიახლებას და საუკუნო ნეტარების დამკვიდრებას. ამიტომ ეკლესიაში ყოველთვის არსებობდა იკონომიური მიდგომა ადამიანის სულიერი მდგომარეობის გათვალისწინებით. როგორც დიდაქე გვეუბნება ადამიანმა მისი შესაძლებლობებიდან გამომდინარე უნდა იმარხულოს და ეს მდგომარეობა უსათუოდ მოძღვრის განსაჭვრეტი და დასადგენია. არ შეიძლება სნეულმე ისევე იმარხულოს როგორც ჯანმრთელმა და ასე შემდეგ. ანუ მარხვა შეიქმნა ადამაინისთვის და არა ადამიანი მარხვისთვის. თუმცა საკვების არ მიღება შეიძლება ითქვას რომ მარხვის ძალიან მცირედი ნაწილია და უფრო მეტად ჭეშმარიტი მარხვის კონკრეტული პერიოდი ადამაინის სულიერი ფასეულეობების აღორძინებას და მათ განმტკიცებას ემსახურება, რასაც რა ტქმა უნდა საკვების არ მირებაც უწყობს ხელს, თუმცა კიდევ ერთხელ ვიმეორებ უჭმელობა თვითმიზანი არაა. მარხვა მარხვისთვის ისეთივე კერპთაყვანისმცემლოაა, როგორც ნებისმიერი შტრიხი, რომელიც კერპთაყვანისმცემლებას ახასიათებდათ. მარხვა არის მხოლოდ საშუალება, მხოლოდ გზა. როგორც წიგნის კითხვა ცოდნის შეძენის საშუალებაა, ასევე ა მარხვაც. მცირე რჯულის კანონის ავტორი იოანე მონაზონი, რომელმაც მარხვის სამი კატეგორია ჩამოაყალიბა (შედარებით მკაცრი, შედარებით მსუბუქი, და საერთოდ მსუბუქი) ასეთ რამეს ამბობს, "ისე შევამსუბუქე ზოგი რამ, რომ შეიძლება ღვთისაგან სასჯელიც კი მივიღოო, მაგრამ მე მაინც ამას განვაკანონებ, იმიტომ ,რომ მირჩევნია მე დავისაჯო, მაგრამ სხვები სასოწარკვეთისაგან ვიხსნაო".

ადამაინი სანამ სხეულში იმყოფება არასოდეს არაა უარყოფილი სხეულზე ზრუნვა, შესაბამისად წლის დღეები ისე უნდა იყოს გადანაწილებული რომ სხეული გადამეტებული მარხვისგან ძალიან არ მოუძლურდეს, თუმცა სამწუხაროდ ჩვენთან ეს დარღვეულია და მეტიც ზოგიერთი საუფლო დღესასწაულიც კი არ ახსნილებას მარხვას ( არა მარხვის პერიოდში რა თქმა უნდა). მაგალითისთვის შეიძლება ნიკიფორე კონსტანტინოპოლელის ციტატა მოვიყვანოტ, რომელიც საუბრობს იმ შემთXვევის შესახებ როდესაც ხარება ვნების შვიდეულში ემთხვევა, მათ შორის წითელ პარასკევსაც კი, ის ამბობს "ჩვენ არ ვიქნებით შორს ჭეშმარიტებისაგან და სიმართლე იქნება და აღსრულდება რჯული თუ ამ დღეს ზეთით და მცირედი ღვინით გავიხსნილებთ".

თითქოს წარმოუდგენელია წითელ პარასკევს ღვინით გახსნილება, თუკი ამ დღეს ხარება ემტხვევა. მაგრამ ასეთ შემXტვეევბში ყოველთვის დღესასწაულია უპირატესი, რადგან თვითონ სარწმუნეობაა დღესასწაული. ეს არ ნიშნავს მარხვის დავიწყებას, არამედ მცირედით უპირატესობის მინიჭებას დრესასწაულისადმი. წმ. ათანასე ალექსანდირელის თქმით კი როცა ოთხშაბათს დაემტხვევა რომელიმე დიდი დღესასწაული, ეს ოთხშაბატი არარ ჩათვალოთ ოთხშაბათად, რადგან ეს მკრეხელობაა . ეს დღე არის უკვე სადღესასწაულო კვირიაკე. მონასტრის ტიპიკონებიც კი დღესასწაულის დროს მიუთითებდა საკვების სიუხვეზე, გრიგოლ ბაკურიანისძის ტიპიკონის მიხედვით დრესასწაულის დროს დღეში ოთხჯერ შეიძლებოდა საკვების მიღება. ანუ უპირატესი ყოველთვის დღესასწაულია. მაგრამ საკვების მიღება ცხადია თვითმიზანი არაა. აღარაფერს ვამბობ თევზთან დაკავშირებით, რომელის მიღებაც ყოველთვის შეიძლებოდა დიდი მარხვის განმავლობაშიც კი.თუმცა ეს ყველაფერი მხოლოდ იმ შემთხვევაშია შესაძლებელი, რცა საზოგადოებაში მარხვა მისი რეალური სულიერი მნიშვნეობითაა აღქმული. ყველაზე უმტავრესი კი ეკლესიისადმი მორჩილებაა, ანუ რასაც ის განაკანონებს მისი მორჩილება, ამ შემXტვევაში საქართველოს ეკლესიის კალენდარი შეიძლება ბევრ შეუსაბამობას გვთავაზობს, მაგრამ მისი იურისდიქციის ქვეშ მყოფი ყველა ადამაინი ვალდებულია მის წეს-განეგაბას დაემორჩილოს.


ის სიტყვები რომლებიც გავაწითლე განსაკუთრებულად საინტერესოა...

პოსტის ავტორი: q-e-T-i თარიღი: Sep 28 2008, 06:41 PM

მე მგონია, რომ ჯვართაამაღლების გამო კი არ ვიმარხულეთ გუშინ, არამედ აფხაზეთის დაცემის დღესთან დაკავშირებით ... (რავიცი ეს ჩემი პირადი აზრია)

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Sep 28 2008, 06:45 PM

მხევალი ნინო

ასე 8-9 წლის წინ მე და ჩემმა მოძღვარმა ვთარგმნეთ ზუსტად ამ თემატიკის სტატიები. სამწუხაროდ,ახლა მამა მარკო არ არის ადგილზე, როგორც კი დაბრუნდება, ვთხოვ გამომიგზავნოს და განვათავსებ.

თემა საინტერესეოა, მადლობთ

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Sep 28 2008, 08:28 PM

q-e-T-i

ეჰ...

თქვენი აზრით რუსებიც მაგიტომ მარხულობენ?





არ არის შეუსაბამო. ჯვრთამაღლებას მაცხოვრის ჯვარცმასაც ვიხსენებთ, ამიტომაა მარხვა.

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Sep 28 2008, 09:13 PM

ეკატერინე

ეკა, ეს დღესასწაულია, თან საუფლო, დღესაასწაულის დრო ვმარხულობთ. თან ამ დროს თიტქოსუპირატესი სწორედ ჯვრის ამაღლებაა, ანუ რას ვგულისხმობ, ამ დროს თიტქოსმ მოტოვებულია უკან ჯვარცმა და ეხლა აღდგომის მერე ჯვრის ამაღლებით და მისი შეწვნით, მისი ძალით ვდღესასწაულობთ.

რა ვიცი, ჩეზე ჭკვინების დადგენილია,მე ამას კი არ ვამბობ.

ნანა, ეგებ შენ დადო სატიები, რც გაქვს ნათარგმნი.


სხვა შეკითხვებსაც ვუპასუხოთ....






ასე რომ გვაქვს საქმე , ამიტომ ვცდილობ ცოტა შემეცნებითი გავხადო ეს ფორუმი... რა ვიცი ტავგამოდით კი იცავენ არაფრის მომცემ სასაუბროებს.

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Sep 28 2008, 09:20 PM

შენ ეგ გეჩვენება არასწორი, სხვას სხვა. რას გვთავაზობ, ჩვენი გემოვნების მიხედვით ვცვალოთ ტრადიციები?

ტიპიკონის მიხედვით მიხედვით ამ დღეს არის უქმი ყოველთა და მარხვა ყოვლადვე, რაც დღე იყოს.

ეს არ არის არც მხოლოდ ქართული ან რუსული ტრადიცია



ნინო, უმეტესი საუფლო დღესასწაული თუ მარხვის დღეს (ოთხშაბათს ან პარასკევს) დაემთხვა არ აუქმებს მარხვას.

ამონარიდი მამა იოანე კრესტიანკინის ქადაგებიდან:
Утвердим же, дорогие, наше помышление животворящею силою Креста Христова, устремим к нему благоговейное наше внимание и наипаче в нынешний день его праздника вознесем и прославим его в душах и телесах наших; преклонимся пред Крестом в умилении сердец и в сокрушении духа, ибо невозможно достойно прославить и непостижимую силу, и величие Креста Господня.

И чтобы хоть в малой степени быть нам готовыми к восприятию этого непостижимого явления, Святая Церковь своим Уставом заповедует нам: "В день Воздвижения сыра, и яиц, и рыбы никакоже дерзнем коснутися", так как почитание Креста состоит в умерщвлении плоти.

მამა იოანე ამბობს, რომ ამ დღეს ჩვენ ჯვრის წინაშე წარვსდგებით და თაყვანს ვცემთ, მაგრამ ჩვენთვის შეუძლებელია უფლის ჯვრის ღირსეულად დიდება და ცოტათი მაინც რომ მივუახლოვდეთ ამ საიდუმლოს უნდა განვიწმინდოთ მარხვით.

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Sep 28 2008, 11:11 PM

იწერდნენ

იყო



http://www.orthodoxy.ge/dgesastsaulebi/jvartamagleba.htm


ტერტულიანე (160-220 წწ.) თავის აპოლოგიაში ამბობს რომ ქრისტიანები გამოისახავენ ჯვარს შუბლზე



მწუხრის საკითხავები ჯვართამაღლების დღესასწაულზე:

გამოსვლათა საკითხავი
თავი 15
და აღიხუნა მოსე ძენი ისრაჱლისანი ზღჳით მეწამულით და მოიყუანნა იგინი უდაბნოდ სურდ. და ვიდოდეს სამთა დღეთა უდაბნოსა მას შინა და არა ჰპოებდეს წყალსა, რათამცა სუეს.

23. ხოლო მოვიდეს მერრანდ და ვერ ეძლო სუმად წყალი მერრანისაგან, რამეთუ იყო მწარე.

24. და დრტჳნვიდა ერი მოსესთჳს და იტყოდეს: რაჲ ვსუათ?

25. ხოლო ღაღად-ყო მოსე უფლისა მიმართ და უჩუენა მას უფალმან ძელი და შთააგდო იგი წყალსა და დატკბა წყალი. მუნ დაუსხნა ღმერთმან სამართალნი და მსჯავრი და მუნ გამოსცდიდა მას.

26. და თქუა: უკუეთუ სმენით ისმინო ჴმისა უფლისა, ღმრთისა შენისა, და სათნონი წინაშე მისსა ჰყვნე და ყურად-იხუნე მცნებანი მისნი და დაიცვნე ყოველნი სამართალნი მისნი, ყოველი სნეულებაჲ, რომელი მოვაწიე მეგჳპტელთა ზედა, არა მოვაწიე შენ ზედა, რამეთუ მე ვარ უფალი, განმკურნებელი შენი.

27. და მოვიდეს ელიმდ, და იყვნეს მუნ ათორმეტნი წყარონი წყალთანი და სამეოცდაათნი ხენი დანაკისკუდთანი და დაიბანაკეს მუნ წყალთა მათ ზედა.


თანამედროვე ქართულით:

22. დაძრა მოსემ ისრაელი მეწამული ზღვიდან და გავიდნენ შურის უდაბნოში. სამ დღეს იარეს უდაბნოში და ვერ იპოვეს წყალი.

23. მიადგნენ მარას, მაგრამ მარაში წყალი ვერ დალიეს, მწარე იყო. ამიტომაც ეწოდება სახელად მარა (მწარე).

24. შესჩივლა ხალხმა მოსეს და უთხრა: რა დავლიოთ?

25. შეჰღაღადა მოსემ უფალს და დაანახვა უფალმა მორი. ჩააგდო იგი წყალში და გამტკნარდა წყალი. იქ დაუდგინა უფალმა ხალხს წესი და სამართალი და იქ გამოსცადა იგი.

26. თქვა: თუ გაიგონებ უფლის, შენი ღვთის ხმას და სწორად მოიქცევი მის თვალში, ყურს დაუგდებ მის ბრძანებებს და დაიცავ ყველა მის წესს, არ შეგყრი არცერთ სენს, ეგვიპტეს რომ შევყარე, რადგან მე ვარ უფალი, შენი გამკურნებელი.

27. მივიდნენ ელიმში. იქ იყო თორმეტი წყაროსთვალი და სამოცდაათი ფინიკის ხე. იქ დაიბანაკეს, წყლებთან.

იგავთა საკითხავი:

თავი 3
11. შვილო, ნუ სულმოკლე იქმნები სწავლასა უფლისასა; ნუცა დაჰჴსნდები მის მიერ მხილებასა,

12. რამეთუ, რომელი უყუარნ უფალსა, სწავლის და ტანჯის, ყოველი შვილი, რომელი შეიწყნარის.

13. ნეტარ არს კაცი, რომელმან პოვა სიბრძნე და მოკუდავმან, რომელმან იხილა გონიერებაჲ,

14. რამეთუ უმჯობეს არს იგი მოგებად, ვიდრე ოქროჲსა და ვერცხლისა საუნჯეთა,

15. და უპატიოსნეს არს იგი ანთრაკთა პატიოსანთა; არა რაჲ ჰჴდების მას, არცა ერთი ბოროტი. კეთილად ცხად არს იგი ყოველთა, რომელნი მიეახლებიან მას,

16. რამეთუ სიგრძე ჟამთაჲ და წელნი ცხორებისანი მარჯუენით მისსა, ხოლო მარცხენით მისსა დიდებაჲ და სიმდიდრე; პირისა მისისაგან გამოვალს სიმართლე; შჯული და წყალობაჲ ენასა მისსა ჰმოსიეს.

17. გზანი მისნი - გზაჲ კეთილ და ყოველნი ალაგნი მისნი მშჳდობით.

18. ხე ცხორებისა არს ყოველთა, რომელთა შეიწყნარონ იგი, და რომელნი შევედრებულ არიან მას, ვითარცა უფლისა მიმართ, უცთომელ.


თანამედროვე ქართულით:

11. უფლის შეგონებას ნუ უგულებელყოფ შვილო და მის მხილებებს ნუ წაუყრუებ;
12. რადგან ვინც უყვარს, იმას ამხილებს უფალი და სწყალობს, როგორც მამა საკუთარ შვილს
13. ბედნიერია ის კაცი, ვინც ჰპოვა სიბრძნე და ვინც გონიერება შეიძინა!
14. რადგან მისი შეძენა სჯობს ვერცხლის შეძენას და მისი მოსავალი- ხალას ოქროს.
15. მარგალიტებზე უფრო ძვირფასია და შენგან სანატრელი არაფერი შეედრება მას.
16. მის მარჯვენაში დღეგრძელობაა, მარცხენაში სიმდიდრე და დიდებაა;
17. მისი გზები ნეტარების გზებია და ყოველი მისი ბილიკი სიმრთელეა.
18. იგი უკვდავების ხეა მათთვის, ვინც მას მოეჭიდება. ნეტარნი არიან მისი მფლობელნი.

წინასწარმეტყველება ისაიასი საკითხავი:

ამას იტყუის უფალი
11. და განეხუნენ ბჭენი შენნი სამარადისოდ დღე და ღამე, არა დაეჴშნენ, შემოღებად შენდა ძალსა ნათესავთასა და მეფეთა მოგურილთა,

12. რამეთუ ნათესავი და მვფენი, რომელნი შენ არა გმსახურებდენ, წარწყმდენ, და ნათესავნი მოოჴრებით მოოჴრდენ.

13. და დიდებაჲ ლიბანისა შენდა მოვიდეს საროჲსსა მიერ და ფიჭჳსა და ნაძჳსა ერთბამად დიდებად ადგილი წმიდაჲ ჩემი, და ადგილი ფერჴთა ჩემთა ვადიდო.

14. და მოვიდოდიან შენდამი ძენი დამამდაბლებელთა შენთანი და განმაძჳნებელთა შენთანი შეშინებულნი, თაყუანის-სცემენ კუალთა ფერჴთა შენთასა ყოველნი, რომელნი გაჭირვებდენ შენ, და გეწოდოს ქალაქ უფლისა, სიონ, წმიდისა ისრაილისა,

15. ქმნისათჳს შენისა დატევებულ და მოძულებულ, და არა იყო შემწე, და დაგდვა შორის სიხარულ საუკუნო მხიარულება ნათესავთასა,

16. და სწოვდე სძესა წარმართთასა და სიმდიდრესა მეფეთასა შჭამდე შენ, და სცნა, ვითარმედ მე ვარ უფალი მაცხოვნებელი შენი და გამომჴსნელი შენი, ღმერთი ისრაილისა.

თანამედროვე ქართულით:

11. მუდამ ღია იქნება შენი კარიბჭენი, არ ჩაიკეტება დღითა და ღამით, რათა მიგიტანონ ხალხთა დოვლათი და მეფეები მოგიყვანონ.
12. რადგან ხალხი და სამეფო, რომელიც არ დაგემორჩილება, დაიღუპება და ეს ხალხები განადგურდებიან
13. ლიბანის დიდება შენთან მოვა, ალვა, ნეკერჩხალი და ბზა - ერთიანად, ჩემი საწმიდარის ადგილის გასამშვენებლად, რომ ჩემი კვარცხლბეკი განვადიდო.
14. ქედმოხრილნი მოვლენ შენს წინაშე შენი მჩაგვრელების შვილები და შენს ფეხთა ტერფებთან დაემხობა ყველა შენი მოძულე; გიწოდებენ საუფლო ქალაქს, სიონს ისრაელის წმიდისა.
15. ნაცვლად იმისა, რომ იყო მიტოვებული და მოძულებული, ვისაც არავინ ეკარება, საუკუნო მშვენებად გაგხდი, სიხარულად თაობიდან თაობაში.
16. ხალხთა ღალით გამოიკვებები და მეფეთა დოვლათით გამოიზრდები, და გეცოდინება, რომ მე ვარ უფალი, შენი მხსნელი და გამომსყიდველი, იაკობის ძლიერი

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Sep 29 2008, 08:29 AM

ეკატერინე

მომიტევე მაგრამ ამ დღესასწაულს ჯვრის გამოჩინების დღესასსწაული ქვია და იმიტომაა საუფლო, რომელიც თავისთავად მაცხოვრის ჯვარცმასაც უკავშირდება, მაგრამ საუფლო დღესასწაულად სწორედ იმ ჯვრის პოვნის გამო დაწესდა, რომელზეც მაცხოვარი გააკრეს ჯვარს. ამ დღეს ვდღესასწაულობთ და არა ვმწუხარებთ, მაშინ ასე წითელი პარასკევი, რეალური ჯვარცმის დროც დრესასწაული უნდა იყოს, მაგრამ ცხადია ვერ იქნებოდა, ის წლის უმძIმესი დღეა და შესაბამისად მძიმე მარხვაცაა, სწორედ იმიტომ რომ ჯვარზე გააკრეს შემოქმედი და თუკი ზემოთ მიაქცევდი ნიკიფორე კონსტანტინოპოლელის ციტატას შეამჩნევდი, რომ ამ დღესაც კი უშვებს ის, თუკი ხარება ემთხვევა, რომ ზეთით და მცირედი ღვინით გავიხსნილოთ, რადგან დღესასწაული ყოველთვის მცირედით მაინც უპირატესია. ჩვენს რეალობაშიც მოხდა რამდენიმე წლის წინ, რომ ხარება ვნების შვიდეულში დაემტხვა (თუ არ ვცდები სამშაბათს), მახსოვს მისი უწმინდესობის ქადაგება, რომელმაც თქვა მოდით აჯობებს ნუ გავახსნილებთ თევზით არამედ ზეთით გაავხსნილოთო. ეს მან მოუწოდა ერს და მას აქვს ამის უფლება, იმიტომ რომ მწყემსმტავარია ეკლესიისა, მოუწოდა და არა უბრძანა.

ან რას იტყვი ათანასე ალექსანდრიელის ციტატაზე.


აბა თუ მეტყვი საიდან იღებს ეს ასე ვთქვათ ტრადიცია დასაბამს?




რომელი და ვის მიერ დაწერილი ტიპიკონით?


კიდევ რომელი ქვეყნის ტრადიციაა და თუ ეს ასეა იქ როგორ განმარტავენ ამ ყოველივეს.


ერთიც ის მიზეზი რომ ამ დღეს მაცხოვრის ჯვარცმას ვიხსენებთ და ამიტომ ვმარხულობთ ელემენტარულად შეუსაბამოა იმასთან რომ თუნდაც ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის შობა არ ახსნილებს ოთხშაბათს ან პარასკევს (ამ დღესაც რამეს ვგლოვობთ?) ან გიორგობა 23 ნოემბრის, ან პეტრე-პავლობა. ამ უკანასკნელ შემხვევაში ხომ საერთოდ გაუგებრობაა, დიდი მარხვის დამაგვირგვინებელი დღესასსწაულიც კი არ არის ხსნილი თუკი ის ოთხშაბათს ან პარასკევს ემთხვევა. ასევე იყო ნათლისღების დღესასწაულიც, მხოლოდ ერთი თუ ორი წელია რაც გაახსნილეს.

ცხადია ზემოთაცაა მითითებული რომ ვინც საქართველოს ეკლესიის იურისდიქციაში მიიჩნევს თავს უნდა ემორჩილებოდეს იმ ეკლესიის წეს-განგებას, მაგრამ პიროვნულად მე უნდა ვიცოდე თუნდაც რატომ ვმარხულობ, თუ ვდღესასწაულობდ ამიხარია რაღატომ ვმარხულობ?

პოსტის ავტორი: orthodox-georgia თარიღი: Sep 29 2008, 08:50 AM

რადგან ეკლესიამ დააწესა მარხვა, ე.ი. საჭირო იყო!

პოსტის ავტორი: loen თარიღი: Sep 29 2008, 08:58 AM

რას ვდღესასწაულობთ ჯვართამაღლებაზე?

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Sep 29 2008, 09:52 AM

კონსტანტინეპოლის საპატრიარქოს ამერიკის არქიდიოცეზის საიტი:
Rest from labour. A Fast is observed today, whatever day of the week it may be.
http://www.goarch.org/en/chapel/saints.asp?contentid=205




ზღაპრები არ არის საჭირო




ჩემი მოყვანილი ციტატა წერია წერია ქართულ ჟამნში, გავიმეორებ:
უქმი ყოველთა და მარხვა ყოვლადვე, რაც დღე იყოს.

რუსული ტიპიკონი (მიეკუთვნება იერუსალიმურს)
თავი 48
На трапeзэ же бывaетъ ўтэшeніе брaтіи, њ є3лeа
и3 вінA, и3 пр0чихъ снёдей nв0щныхъ. Сhра же и3 kи1цъ и3 рhбы,
никaкоже дeрзнемъ коснyтисz.




ამაში რა იგულისხმე ვერ გავიგე.
ტიპიკონით გაწერილია ამ დღეს ზეთით გახსნილება

პ.ს. სასულიერო აკადემიაში ლიტურგიკას არ ასწავლიან?

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Sep 29 2008, 09:59 AM

ეკატერინე

ნუ ეხლა იქამდე სანამ თქვენ ჩაგვიტარებთ ლექციას დამწყები პედაგოგები გვასწავლიან.




ან ამის შემდეგ. იქნებ გაიხსენო მაგ ჟამნის წარმომავლობა.

ეკატერინე

აპატიე პატრიარქს, რომელსაც დაავიწყდა რომ თურმე ტიპიკინოთ ზეთით ხსნილდებოდა ამ დღეს.


ამ ზღაპრებში რომ ვცხოვრობთ ესაა სამწუხარო.

კითხვაზე მაინც არ გიპასუხია. ათანასე ალექსანდრიელის ციტატაზე რას მეტყვი.

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Sep 29 2008, 10:09 AM

afxazi
კონსტანტინეპოლური ტიპიკონი:
http://www.ec-patr.org/gr/typikon/2007/

Ἐν τῇ τραπέζῃ νηστεία.

მსახურება დღესასწაულებზე ყოველთვის სადღესასწაულოა, კვირის რა დღესაც არ უნდა დაემთხვეს.




ცოტა უკეთესად უნდა გაეცნოთ საღვთისმსახურო წიგნებს და ზღაპრებში აღარ იცხოვრებთ

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Sep 29 2008, 10:20 AM

ეკატერინე

აქ ის საკვებით გახსნილებაზე საუბრობს.


მადლობა რჩევისთვის



მოგიყვები ამ ისტორიას. ორი თუ სამი წლის წინ მოხდა ისე რომ ხარება დაემტხვა ვნების შვიდეულის თუ არ ვცდები სამშაბათს. ხოდა საპატრიარქოში ვერ მიხვდნენ რა გაეკეთებინათ. ხარება თევზით ახსნილებს. ვნების შვიდეული კი უმძიმესი სამარხვო კვირეულია. ხოდა მიმართეს ბატონ ედიშერ ჭელიძეს (რომელიც ასე არ გიყვარს) მან მოუძებნა ნიკიფორე კონსტანტინოპოლელის ციტატა, რომ გახსნილება შეიძლებოდა. ამ ციატტას კარგა ხანს არ აქვეყნებდნენ, თუმცა შემდეგ მაინც გამოაქვეყნეს "საპატრიარქოს უწყებანში", სწორედ ამის საფუძველზე ტქვა პატრიარქმა რომ აჯობებს თუკი მხოლოდ ზეთით გავახსნილებთ და არა თევზითო.

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Sep 29 2008, 10:29 AM

ეს მარხვა არის საკმაოდ დიდი ხნის, დაახლოებით V საუუნიდან იღებს დასაბამს კონსტანტინეპოლში, დასავლეთის ეკლესიებმა ის VII საუკუნეში მიიღეს როგორც დღესასწაული და ასევე მარხვაც.

დრო არ მაქვს და უცებ გადავხედე თემას - ანუ, მაინც რაზეა საუბარი? რომ ეს მარხვა მარტო რუსულ-ქართულია?
თუ ასეა, ეს არასწორია, ის გვხვდება როგორც კონსტანტინეპოლში, ისე საბერძნეთში ...

უფრო მეტიც, ეს მარხვა გვხვდება ე.წ. არაქალკედონიტურ ეკლესიებში, რაც ამ მარხვის სიძველეზე მიუთითებს, რადგან იგივე მარონიტული სირიული ორიენტალური ეკლესია კარგა ხანია ჩამოსცილდა მსოფლიო მართლმადიდებლურ ეკლესიას, არადა მათთანაც გვხვდება ეს მარხვა...

რა ვიცი, თუ არასწორად გავიგე უკაცრ.

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Sep 29 2008, 11:18 AM

კარგი იქნება თუ მთლიან ციტატას მოიყვან და მიუთითებ ათანასეს რომელი ნაშრომია

თან შენი ლოგიკიდან გამომდინარე თუ სხვა დიდი დღესასწაული დაემთხვა ოთხშაბათს და პარასკევს იმანაც უნდა გაახსნილოს, მაგალითად ღვთისმშობლის შობამ, მირქმამ და ა.შ., რათომღაც ასე არ ხდება, როგორც ჩანს ათანასეს ციტატა არავის წაუკითხავს დღევანდელ დღემდე.


ყველაფრის ასე გართულებას და აქეთ-იქით სიარულს, ჩაეხედათ ტიპიკონში. ვნების სამშაბათზე გარკვევით წერია:
На трапeзэ разрэшaемъ на
є3лeй и3 віно2 т0чію.
ანუ ტრაპეზზე ნებადართულია ღვინო და ზეთიო

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Sep 29 2008, 12:08 PM

კანუდოსელი

არა, დღესასწუილზე რატომ არის მარხვა ტქო?

ამის გარდა სხვა საკიტხებიც მაქვს დაყენებული

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Sep 29 2008, 12:39 PM

ეკატერინე

დედაააააა, მივადექით მგონი მთავარ პრობლემას. რომ არ იხედებიან მაგია მთავარი.


შევეცდები.

პოსტის ავტორი: .:Lela:. თარიღი: Sep 29 2008, 01:28 PM

გადავიკითხე პოსტები ,მაგრამ საბოლოდ მაინც ვერ გავიგე რის საფუზველზე ვმარხულობთ

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Sep 29 2008, 01:55 PM

.:Lela:.

В этот праздник, согласно традиции, по уставу предписан пост в воспоминание о страданиях, которые Спаситель претерпел на Кресте. В этом отношении Крестовоздвижение схоже с Крестопоклонной неделей Великого поста.

თარგმანი:
ამ დღესასწაულზე ვმარხულობთ, რადგან ვიხსენებთ მაცხოვრის ჯვარზე ვნებას. ეს დღესასწაული მსგავსია დიდი მარხვის ჯვრის თაყვანისცემის კვირის.

И на Крестовоздвижение, и на Крестопоклонной мы слышим такую стихиру: "Днесь Владыка твари и Господь славы на Кресте пригвождается..."







როგორც ჩანს ტიპიკონში არც ედიშერს ჩაუხედავს

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Sep 29 2008, 01:59 PM

კანუდოსელი

სერბებთანაც მარხვაა.

პოსტის ავტორი: ლეონტი თარიღი: Sep 29 2008, 02:06 PM

საეჭვოდ მეჩვენება, თუ გაქვთ ამის დასაბუთება , კარგია, რუსულ წყაროებს ნუ დადებტ, რამე ძველი თუ არსებობს.
რადგან არსებობს მოსაზრება რომ ამ დღეს მარხვა სწორედ რუსეტიდან გავრცელდა.

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Sep 29 2008, 02:23 PM

ტყუილად გეჩვენებათ საეჭვოდ. წინა გვერდზე კონსტანტინეპოლის ტიპიკონი დავდე და გარწმუნებთ ბერძნულადაც მარხვა წერია (შეგიძლიათ ლექსიკონით ნახოთ).

რუსეთიდან გავრცელდა არა მარხვა ამ დღეს, არამედ ის, რომ თითქოს ეს ერთდღიანი მარხვა მძიმე მარხვაა.

(ამჟამად აღარც რუსები ამბობენ რომ მარხვა მძიმეა, მაგრამ ძველ კალენდრებში შემხვედრია რომ ასე ეწერა)

პოსტის ავტორი: natia* თარიღი: Sep 29 2008, 02:28 PM

ჯვარი უკიდურესი თავმდაბლობის, ღვთისგან ადამიანისადმი უსასრულო და თავგანწირული სიყავრულის გამოვლინებაა; ჯვარი იარაღია ბოროტებასა და უზნეობაზე გამარჯვების; ჯვარი მოწოდებაა ადამიანისადმი თავგანწირული სიყვარულისა და ქრისტესათვის მოწამეობის; ჯვარი სამოქმედო განწესება და ღირსებაა ქრისტიანისათვის; ჯვარი ნიშანია ქრისტესი და იგი წინამორბედად გამოისახება ცაზე მისი მეორედ მოსვლის წინ; და ბოლოს, ჯვარი ძალაა ღვთისა ქრისტეს მიერ ჩვენთვის მოცემული, რათა მისი გაძლიერებულებმა ქრისტეს მოწაფეობა და ამქვეყნად მისი საქმის გაგრძელება შევძლოთ.

თბილისის ჯვართამაღლების ტაძრის წინამძღვარი მღვდელი თეოდორე გიგნაძე

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Sep 29 2008, 05:48 PM

staywhite

თემა მაირთლა საინტერესოა, კარგია ისტორიულ მონაცამებე თუ დადებენ, როდიდად დაიწყო პრჯვრის გადაწერა, რა ფორმით, დღევანდელი ფორმა ვინ და როდის დააგინა. ჯვარტამაღლებამდე იყო თუ არა ჯვრის ტაყვანისცემა და აშ

რაც შეეება ამ ეღტდიაან მარხვას, საქმე მარხვაში კი არ არის ნანა, უბრალოდ, გამიკვირდა დღესასწაული და მარხვა... ანუ დღესასწაული და გლოვა ერთად, ტან საუფლო.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Oct 6 2008, 03:16 AM

აქ მთელი პრობლემის ამოხსნა, არის ჯვრისადმი ქრისტიანის დამოკიდებულებაში, ჯვარის პოვნა ხომ სიხარულია, მაგრამ ამავედროს ის ადამიანთა მოდგმისათვის სინანულის მომნიჭებელია, ჯვარზე გამოხსნა მოხდა, რადგან ჯვარზე უფალი აცვეს... მარხვა, გლოვა, სინანული, განწმენდა დამახასიათებელია ყველა დღესასწაულისადმი და დღისადმი რაც ჯვარს უკავშირდება, და არც შეიძლება სხვაგვარად იყოს...