 შიშები (ფობიები), მეცნიერ-რელიგიური ახსნის მცდელობა |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
| nana_007 |
 May 20 2008, 08:33 PM
პოსტი
#1
|
 I need a hero...  ჯგუფი: Members პოსტები: 642 რეგისტრ.: 9-April 08 წევრი № 4,509  |
მოკლედ, დიდი ხანია მინდოდა ამაზე თქვენთან საუბარი და როგორც იქნა გადავწყვიტე
 თითქმის ყველას ალბათ, აქვს რაღაც შიშები ბავშვობიდან ან მერე შეძენილი, ფობიის დონეზეც კი. მე პირადად მაქვს, რაც ასაკის ერთად იმატებს, თან ძალიან მწვავე ფორმებში, რაც თავი მახსოვს ეს ფობია მაწამებს და სიმართლე გითხრათ, რაღაცით ზღუდავს ჩემი ინტერესების, მოწონების, ჰობის თუ საერთოდ ნორმალური ცხოვრების ხარიხსს. ხშირად მიოცნებია, რომ ნეტავ როგორ იქნება, რომ არ მეშინოდეს და შევნატრი იმათ, ვისაც ეს ფობია (ნამდვილად ფობია და არა რაიმე მყისიერი შიში) არ აქვს. მოკლედ, თქვენ რას იტყვით, შეიძლება თუ არა ამის მეცნიერული ახსნა ან თუნდაც რაიმე სულიერ მდგომარეობასთან ხომ არ არის დაკავშირებული (ფსიქოლოგიურ-რელიგიურს ვგულისხმობ). გავრცელებულია აზრი, რაც მე მსმენია, რომ თითქოს ეს ფობიები ყალიბდება რაიმე ცხოვრებისეული შემთხვევის , გამოცდილების ან უწყვეტი დაშინების შედეგად. ჩემს შემთხხვევაში ეს ასე არ არის...მოკლედ, მაინტერესებს თქვენი აზრი თორემ მე ალბათ მაინც არ მეშველება არაფერი, ისეა გამჯდარი ეს ოხერი ფობია   პ.ს. აქვე დავსძენ, რომ ხშირად როცა ამაზე ვფიქრობ, მგონია რომ ერთადერთი მაშინ ვიქნები გულადი ამ შიშის წინააღმდეგ, თუ ეს "საფრთხე" ჩემს შვილებს შეეხება. დაწერეთ თქვენი აზრი და მეც შემოგიერთდებით, იქნებ გავამხილო კიდეც რაა  -------------------- Мне, как сказку, приговор читал судья,
А за окнами вовсю апрель свистел, Говорили, что эта та статья Мне начертит номерочек на кресте... Am I pretty -then cut me in the face... Am I stronger -break my neck in disgrace... Am I smarter - kill me and eat my brain...Am I braver- kill me and eat my heart... Geadelt ist, wer Schmerzen kennt Vom Feuer das in Lust verbrennt , Ein Funkenstoss in ihren Schoss, Ein heisser Schrei : "Feuer frei"! Когда счастье моё мусорами разбито... |
   |
 
|
  |
გამოხმაურებები(260 - 261)
| qetevano |
Mar 14 2013, 09:55 PM
პოსტი
#261
|
 ბრრრრრ ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 3,683 რეგისტრ.: 27-September 12 მდებარ.: ევრივეა წევრი № 12,646 |
მე მაქვს გველის შიში. რამდენიმე წლის წინ სახლში მარტო ვიყავი, უკვე გავდიოდი თან გარეთ და მაშინ ვნახე, მაგიდის ქვეშ იყო. აი მაშინ უნდა გენახეთ... მთელი მეზობლების ბრიგადა გამოვიძახე, თან იმ გველს ვყარაულობდი სხვაგან არ შემზვრალიყო თორე მერე რაღა იპოვიდა იმას. იმ მომენტში არ მეშინოდა მაგრამ რომ მოკლეს მერე დამეწყო, იმდენი ვიტირე
ეხლა მეცინება მაგრამ მაგდაგვარ რამის დანბახვაზე სულ ის მახსენდება და იგივე გრძნობა მეუფლება.-------------------- ბეტმენი ხელს არ აწერს!
|
|
|
|
| ნუცი55 |
Jan 6 2015, 01:29 PM
პოსტი
#262
|
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 1 რეგისტრ.: 6-January 15 წევრი № 13,968 |
კლაუსტროფობია საშინელაბაა დამეთანხმებიან ის ადამიანები ვისაც გამოცდილი აქვთ ან დღემდე აწუხებთ. საშინელებაა. მაგრამ არსებობს ჩემში ერთი მეტად უფრო საშინელება ჩემთვის, მარტო მგზავრობის შიში მაქვს. თუ უცხო ქალაქში ვარ და ჩემს გვერდით ვერ ვხედავ ჩემს ახლობელს ვინმეს, ესევე მეწყება გულის აჩქარება, გაბუჟება, ჰაერის უკმარისობა. ეს ყველაფერი მე თვითონ მომყავს ოღონდ ამას ვგრძნობ. როცა მარტო ვრჩები ფიქრებს მივყავარ? ეხლა რომ ცუდათ გავხდე გბერდით არავინ მყავს. იმას არ ვფიქრობ იმ მომენტში ჯანმრთელი ადამიანი რატომ უნდა გავხსე ცუდათ. მაგრამ ასეთი ფიქრებით მერე ცუდათ ვხდები. ზოგისთვის სასაცილოც შეიძლება იყოს მაგრამ ჩემთვის ეს საშინელებაა.
იქნებ ვინმემ რამე მითხრათ არ ვიცი ;( მაგრამ ძალიან გამიხარდება თუ ერთი სიტყვით მაინც მირჩევთ რამეს. ;( არ მინდა ამ ასაკში ასეთი რაგაცეები მჭირდეს. თავს ხელში ვიყვან მაგრამ რამოდენიმე წუთის მერე ისევ ისე მემართება, და მერე ისტერიკული ტირილი მეწყება. რატომ მემართება ასე რა დავაშავე. მთელი ცხოვრება ასე ვერ ვიცხოვრებ და ა.შ. ;(კლაუსტროფობია საშინელაბაა დამეთანხმებიან ის ადამიანები ვისაც გამოცდილი აქვთ ან დღემდე აწუხებთ. საშინელებაა. მაგრამ არსებობს ჩემში ერთი მეტად უფრო საშინელება ჩემთვის, მარტო მგზავრობის შიში მაქვს. თუ უცხო ქალაქში ვარ და ჩემს გვერდით ვერ ვხედავ ჩემს ახლობელს ვინმეს, ესევე მეწყება გულის აჩქარება, გაბუჟება, ჰაერის უკმარისობა. ეს ყველაფერი მე თვითონ მომყავს ოღონდ ამას ვგრძნობ. როცა მარტო ვრჩები ფიქრებს მივყავარ? ეხლა რომ ცუდათ გავხდე გბერდით არავინ მყავს. იმას არ ვფიქრობ იმ მომენტში ჯანმრთელი ადამიანი რატომ უნდა გავხსე ცუდათ. მაგრამ ასეთი ფიქრებით მერე ცუდათ ვხდები. ზოგისთვის სასაცილოც შეიძლება იყოს მაგრამ ჩემთვის ეს საშინელებაა. იქნებ ვინმემ რამე მითხრათ არ ვიცი ;( მაგრამ ძალიან გამიხარდება თუ ერთი სიტყვით მაინც მირჩევთ რამეს. ;( არ მინდა ამ ასაკში ასეთი რაგაცეები მჭირდეს. თავს ხელში ვიყვან მაგრამ რამოდენიმე წუთის მერე ისევ ისე მემართება, და მერე ისტერიკული ტირილი მეწყება. რატომ მემართება ასე რა დავაშავე. მთელი ცხოვრება ასე ვერ ვიცხოვრებ და ა.შ. ;( |
|
|
|
|
ამ თემას კითხულობს 1 მომხმარებელი (მათ შორის 1 სტუმარი და 0 დამალული წევრი)
0 წევრი:
| მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 11th May 2024 - 11:02 AM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი
CHURCH.GE-Powered by Giorgi and IPB. Hosting by WebHostinG.Ge
2024
Licensed to: church.ge