ჩვენს მიერ ნათარგმნი სტატიები, აქ განვათავსოთ,როგორც შევთანხმდით პარამეტრები

[guest]

აქ განვათავსოთ ჩვენს მიერ ნათარგმნი სტატიები და იყოს როგორც "საცავი ბიბლიოთეკა"

თხოვნა თამართან (ცქნაფო) : შეძლებისდაგვარად, რამდენადაც დრო საშუალებას მოგცემს გადახედე გთხოვ , სტილისტიკურად ესაჭიროება შესწორება და მერე შევცვალოთ ჩასწორებულით. ეს თხოვნა ეხება ყველას, ვისაც ქართული ენის კარგი ცოდნის პრეტენზია აქვს, მოკლედ, ყველას შენიშვნებს ვღებულობთ

ვიწყებ მოგროვებას, რაც ამ ფორუმზე დევს. ჯერჯერობით მხოლოდ ჩემი რაცაა ის ვიცი, თქვენაც გაიხსენეთ, რა გაქვთ განთავსებული და აქ მოიტანეთ

[guest]

წმინდა სასწაულმოქმედი მამა ბასილი ოსტროგელის ცხოვრება

(ავტორი ღირსი მამა იუსტინე ჩელიელი - პოპოვიჩი )


წმინდა მამა ბასილი, წოდებული ოსტროგელად, დაიბადა ხუმის მიწაზე ( დღევანდელი ჰერცეგოვინა ), რომელსაც წმინდა საბა ათონის მთაზე წასვლამდე განაგებდა (* წმინდა საბა იყო სერბეთის სამეფოს პირველი მეფის, სტეფანე ნემანიას შვილი და ზახუმის მიწის გამგებელი, ერობაში რასტკო ნემანიჩი ,რომელმაც უარი თქვა სამეფო გვირგვინზე და მშობლების წინააღმდეგობის მიუხედავად ბერად აღიკვეცა. წმინდა საბა აღიარებულია სერბების განმანათლებლად,XIII საუკუნე, თუმცა ქრისტიანობა სერბეთში უფრო ბევრად ადრინდელი პერიოდიდან იწყება. წმინდა საბას მოხსენიების დღეა ახალი სტილით 27 იანვარი , თვით მამა ბასილი ოსტროგელის მოხსენიების დღე კი ახალი სტილით 12 მაისია). ათონის მთიდან დაბრუნებულმა წმინდა საბამ აღადგინა სერბეთის სამთავარეპისკოპოსო, დაარსა ზახუმის საეპისკოპოსო, რომელსაც შემდგომში როგორც მიტროპოლიტი, წმინდა მამა ბასილი მართავდა.

გავეცნოთ წმინდა სასწაულმოქმედი მამა ბასილი ოსტროგელის ცხოვრებას.

წმინდა ბასილი ოსტროგელი დაიბადა 1610 წლის 28 დეკემბერს ჰერცეგოვინის სოფელ მრკონიჩში (Мркоњић у Поповом Пољу ). მისი მშობლები, მამა პეტრე იოვანოვიჩი და დედა ანასტასია, იყვნენ ხვთისმოშიშნი,სათნო და კეთილი მორწმუნე მართლმადიდებელნი. წმინდა ბასილს მშობლებმა ნათლობისას სტოიანი დაარქვეს. ყრმობიდანვე ასწავლეს ღვთის და მოყვასის სიყვარული, ყოველი საქმის სიყვარულით კეთება და საღვთო სიბრძნე.

პატარა სტოიანი ადრიდანვე გამოოირჩეოდა გონების სისხარტითა და სიჭკვიანით, სიმშვიდით, მდუმარებით, სულით კი მთლიანად უფლისკენ მიბრუნებული და ღვთისმოსავი იყო. ბავშვობიდან მარხულობდა,ლოცულობდა, ესწრებოდა ეკლესიაში ღვთისმსახურებას.

სტოიანის ოჯახი შეძლებულად არ ცხოვრობდა, მაგრამ სტოიანი იმ პატარა პურის ნაჭერსაც კი მარტოდ არ შეექცეოდა,არამედ სხვებს უნაწილებდა. ცხვრების მწყემსვისას სხვა მწყემსებს მუდამ ეპატიჟებოდა ისედაც მცირედზე.

მშობლებმა პატარა სტოიანი მწიგნობრობისთვის ახლოში მდებარე ზავალის მონასტერში მიაბარეს, რომლის იღუმენიც სტოიანის ბიძა იყო. ეს მონასტერი ჰერცეგოვინაში განთქმული იყო საძმოს სიმრავლით და განსწავლული ბერებით. სტოიანმა იქ საფუძვლიანად შეისწავლა წმინდა წერილი და წმინდა მამათა სიბრძნე, ასევე საერო მეცნიერებანი. მან აქვე გადაწყვიტა ბერად აღკვეცილიყო.

ზავალის მონასტრიდან გარკვეული ხნის შემდეგ ღირსი მამა გადავიდა ტვრდოშში ღვთისმშობლის მიძინების სახელობის მონასტერში, ამავე მონასტერში იყო მაშინდელი ტრებინის ეპარქიის რეზიდენცია.

მორჩილებაში ცხოვრებამ სტოიანს საბოლოოდ გადააწყვეტინა მონაზონი გამხდარიყო. მთელ დროს ის ლოცვასა და მარხვაში ატარებდა,ასევე ფიზიკურადაც ბევრს შრომობდა. მალევე სტოიანი ბერად აღკვეცეს და წმინდა ბასილი დიდის საპატივცემულოდ სამონაზნო სახელი ბასილი ეწოდა .

ღირსი მამა ბასილი ტვრდოშის მონასტრიდან ჩერნოგორიის მაშინდელმა ცეტინის (Цетиње) მიტროპოლიტმა მარდარიამ თავის რეზიდენციაში გადაიყვანა, სადაც მან აგრეთვე რამდენიმე წელიწადი დაჰყო.

იმ დროისათვის მართლმადიდებლური სერბეთის დასავლეთში გაძლიერდა ლათინთა პროპაგანდა. რომიდან გამოგზავნილ იქნენ იეზუიტები, გამოეყენებინათ რა თურქთა მონობის უღლით გამოწვეული სერბი ხალხის გაჭირვება. ისინი ცდილობდნენ მართლმადიდებელი სერბები რომის პაპის ძალაუფლების ქვეშ მოექციათ, ეზიარებოდნენ რა ლათინთა ერესს.

ამ საკითხთან დაკავშირებით მამა ბასილი შეეცადა მიტროპოლიტის ყურადღება მიეპყრო და დროზე ეშველა მათი სამწყოსათვის, მაგრამ მიტროპოლიტმა ღირსი მამის მცდელობა ყურადღების გარეშე დატოვა. წმინდა მამა თავისი ქადაგებებითა და საკუთარ ხალხზე ლოცვით, მართლმადიდებლობის უდიდესი სიყვარულით განმსჭვალული ეცდებოდა რამდენადაც შეეძლო დაეცვა თავისი მრევლი რომის ვერაგული ჩანაფიქრისაგან. აგრეთვე უშიშრად ამხელდა უნიის (* იგულისხმება ავსტრია-უნგრეთის უნია) ხრიკებს.

მიტროპოლიტთან უსიამოვნების აცილების მიზნით მამა ბასილი თავის ძველ ტვრდოშის მონასტერს დაუბრუნდა და თავისი ერის რწმენის დასაცავად მოღვაწეობას იქიდან აგრძელებდა. გამუდმებით ევედრებოდა უფალს დაეცვა მართლმადიდებელი მრევლი ბოროტისაგან, თურქთა უკანონობისა და მათ მიერ განადგურებისაგან დაეხსნა ხალხი. ღირსი მამა გამოდიოდა ხალხში და ნუგეშს სცემდა მათ, მოუწოდებდა დათმენისაკენ, ეხმარებოდა გაჭირვებულებს. ამის გამო თურქებმა მას რაიების ღვთისმლოცველი ("рајин богомољец") უწოდეს (* თურქი ჯარისკაცები სერბ მოსახლეობას რაიებს ეძახდნენ).

ზემოთხსენებულის გამო მამა ბასილის ბევრი მტერიც გაუჩნდა,გათურქებული მოსახლეობის ნაწილმა გადაწყვიტა მოეკლათ ღირსი მამა. კეთილი ხალხის რჩევით, რათა მისი სიცოცხლის საფრთხე გაუვნებელყოფილიყო და კიდევ შეძლებოდა ეღვაწა ერის წინაშე, სთხოვეს ღირს მამას გასცლოდა სერბეთს. მამა ბასილი დაემორჩილა ხალხის სურვილს და რუსეთს გაემგზავრა, სადაც მან რამდენიმე წელი გაატარა.

რუსეთიდან დაბრუნებულმა მამა ბასილიმ თან ჩამოიტანა ბევრი სხვადასხვა საღვრთო თუ საერო წიგნი, ასევე გარკვეული თანხა, რათა მის გაჭირვებულ მრევლს დახმარებოდა. განაახლა ასევე რამდენიმე მიტოვებული თუ თურქთა მიერ დანგრეული ტაძარი, დაარსა სახალხო სკოლები ტვრდოშის და სხვა ეპარქიებში.

კვლავ არ ასვენებდნენ ღირს მამას მტრები თავიანთი ბოროტებით. თურქებსა და გათურქებულთ ახლა ლათინთა აგენტებიც მიემატათ . კვლავ იძულებული გახდა მამა ბასილი დაეტოვებინა თავისი სამშობლო . ამჯერად მან ათონის წმინდა მთაზე გადახვეწა გადაწყვიტა. მანამდე იგი ეახლა პეჩის პატრიარქს პაისიას ( 1614-1647 წწ. ), მოუთხრო რა მართლმადიდებელ სერბთა დუხჭირი ცხოვრების და მათ წინაშე არსებული საფრთხის შესახებ. ამავე დროს ითხოვა ათონის მთაზე გამგზავრების კურთხევა.

ბრძენმა პატრიარქმა ამოიცნო უკვე არქიმანდრიტ ბასილის სიყვარული ღვთისა და ერის მიმართ, შეაფასა მისი სამწყემსო მოღვაწეობანი და მიანიჭა მას ეპისკოპოსის წოდება . პატრიარქმა პაისიამ აღიარა მამა ბასილის ღვაწლი, რომ სწორედ ასეთი ღვთისნიერი ადამიანი ესაჭიროებოდა საფრთხეში ჩავარდნილი ერისთვის რწმენის შენარჩუნებას.

წმინდა ბასილი გაემგზავრა ათონის მთაზე და ერთი წელი დაჰყო იქ ჰილანდარისა (* სერბ მამათა მონასტერი) და სხვა მონასტრების ბერმონაზონთა ერთად, საკუთარი ერის,მთელი მართლმადიდებელი მრევლის საერო და სულიერ კეთილდღეობისათვის უფლისადმი ლოცვა-ვედრებით.

ათონის მთიდან დაბრუნების შემდეგ მამა ბასილი კვლავ ეწვია პეჩში იმდროინდელ პატრიარქს. ჯერ კიდევ ახალგაზრდა ,30 წლის ეპისკოპოსი მამა ბასილი პატრიარქმა ტვრდოშის მონასტერში გააგზავნა, სულიერად ამაღლებული და თავისი წმინდა , მადლიანი ცხოვრებით გამორჩეული ეპისკოპოსი ძნელბედობის ჟამს კვლავ ჩადგა ხალხისა და ეკლესიის სამსახურში.

მიუხედავად უამრავი სასიცოცხლო საფრთხისა, რომელიც წმინდა მამას ყველა მხრიდან ემუქრებოდა, იგი გმირულად აგრძელებდა თავის საერო თუ სასულიერო მოღვაწეობას. ის მოგზაურობდა მთელ საეპისკოპოსოში , ამხნევებდა ხალხს, ანუგეშებდა და მოუწოდებდა რწმენის შენარჩუნებას, რამეთუ სხვა მხრივ მის ერს ხსნა არ ეწერა.
ბოროტის წინააღმდეგ წმინდა მამის მთავარი იარაღი ღვთის სიტყვა და ლოცვა იყო. მისი ლოცვების ძალა კი იმდენად აღმატებული იყო, რომ ჯერ კიდევ მაშინ ფლობდა განკურნვის თუ წინასწარმეტყველების უნარს , ავლენდა სასწაულებრივ ქმედებებს. ხალხი მას უკვე წმინდანად მიიჩნევდა, სწამდათ მისი სასწაულმოქმედი ლოცვების ძალის .

არამხოლოდ წმინდა ბასილი გამოდიოდა ხალხში და აძლიერებდა მათ სულიერად,არამედ თვით ხალხი ეახლებოდა ხოლმე მას, ითხოვდნენ მისგან დახმარებას და ნუგეშისცემას სხვადასხვაგვარი განსაცდელის ჟამს. წმინდა მამა არამარტო თავისი ლოცვებით შეეწეოდა ხოლმე მის მრევლს,არამედ მოწყალებასაც იღებდა, საეპისკოპოსოში შეგროვილ თანხას ურიგებდა გაჭირვებულთ, ასევე ბევრს ზრუნავდა მიტოვებული და დანგრეული მონასტრების ამოქმედებაზე. შეძლებული თავადაზნაურები სიამოვნებით იღებდნენ გასამრჯელოს ეკლესია-მონასტრების გასაახლებლად, ისტორიაში შემორჩენილია მაგალითად წმინდა ბასილის თანამედროვე ქველმოქმედი თავადი სტეფანე ვლადისლავიჩის სახელი, რომელმაც დიდი წვლილი შეიტანა თუნდაც ტვრდოშის მონასტრის განახლებაში,სადაც თვით მამა ბასილი წირვა-ლოცვას აღავლენდა.

მამა ბასილის ტვრდოშის მონასტერში მოღვაწეობის პერიოდში თურქებმა მოკლეს აღმოსავლეთ ჰერცეგოვინის მიტროპოლიტი პაისი ტრებიაშანინი, რომლის რეზიდენციაც ონოგოშტის მახლობლად მდებარეობდა. იმ დროისათვის სერბეთის პატრიარქი იყო უწმინდესი გავრილო რაიჩი (1648-1656, რომელიც მოგვიანებით მოწამებრივი სიკვდილით აღესრულა), პატრიარქმა მამა ბასილის ,რომელიც მაშინ ზახუმის მიტროპოლიტი იყო , წამებული მამა პაისის საეპისკოპოსო გადააბარა.

თურქები ამ დროისათვის უფრო სასტიკად ექცეოდნენ მართლმადიდებელ მოსახლეობას, ალი-აღას ბოროტმოქმედი ჯარისკაცები აწამებდნენ სერბ ხალხს, ძარცვავდნენ, ანადგურებდნენ სოფლებს, ოჯახებს და აოხრებდნენ ეკლესია-მონასტრებს. გაწამებული ხალხი ლტოლვილებად იქცა, ისეთი უბედურება ტრიალებდა, როგორც მემატიანენი აღწერენ, ეგვიპტეში ისრაელის ხალხს არ გადაუტანია ასეთი სისასტიკე. ჰერცეგოვინის თურქი მთავარი სანჯაკ-ბეგი ხალხის რჩეულთ იჭერდა და საჯაროდ წამებით კლავდა მათ. ერის და ეკლესიის უხუცესთა დაჟინებული მოთხოვნით, ზემოთაღწერილი მიზეზების გამო , წმინდა ბასილი იძულებული შეიქმნა დაეტოვებინა თავისი მონასტერი და გადასულიყო ოსტროგის მონასტერში.

ადრე ოსტროგის მონასტერში ცხოვრობდა ღვაწლმოსილი ოსტროგელი იღუმენი, ღირსი მამა ისაია. ის სალოცავად განთავსებული იყო ზემო ოსტროგის მონასტრის მყუდრო კელიაში. ღირსი მამა ისაიას მიცვალების შემდეგ მისი წმინდა ნაწილები თურქმა დამპყრობლებმა მიაგნეს და ცეცხლში დაწვეს. წმინდა მამა ბასილი ოსტროგში გადასახლების შემდეგ სწორედ წმინდა მამა ისაიას კელიას ირჩევს საცხოვრებლად და სალოცავად. აქედანვე მართავდა იგი სრული 15 წლის განმავლობაში მის საეპისკოპოსოს.

მამა ბასილიმ ოსტროგში შემოიკრიბა ღვაწლმოსილი ბერმონაზნები,მათი სულიერი და ფიზიკური შემწეობით აგრძელებდა ტანჯულ მრევლზე დახმარებას, მათივე დაუღალავი შრომის შედეგია ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის ტაძრად მიყვანების სახელობის ეკლესიის განახლება, რომელიც თავისდროზე ოსტროგელი ბერების მიერ იქნა აშენებული. ცოტა ხნის შემდეგ კი ოსტროგის კლდეზე აღმართა პატიოსანი და ცხოველმყოფელი ჯვრის სახელობის ეკლესია, რომელიც დღემდე შემორჩენილია. გააფართოვა თვით ოსტროგის მონასტერი, სადაც დაუღალავი ღვაწლით ილოცავდა და უფალს ავედრებდა მისი მრევლის კეთილდღეობას, გადარჩენას მტარვალი მუსლიმი თურქთა ურდოს მუხანათობისაგან. თვითონ კი მკაცრი სამონაზნო ცხოვრებით ცხოვრობდა , მხოლოდ ხილითა და მცირედი ბოსტნეულით იკვებებოდა, მემატიანე აღწერს, რომ იგი სიყვითლის გამო ემსგავსებოდა ცვილს, მთლიანობაში კი "სულიწმინდის საყდარს" წარმოადგენდა .

მამა ბასილი არ ღალატობდა მის ადრინდელ ჩვეულებას და არა მხოლოდ მმარხული კელიაში იყო ჩაკეტილი,არამედ ჩამოდიოდა ოსტროგიდან მიმდებარე სოფლებში და იზიარებდა ხალხის სიდუხჭირეს, მისი ჩვეული სათნოებით ყველანაირად ეხმარებოდა მის სამწყოს, უქადაგებდა ღვთის სიყვარულს და უფლის იმედით ყოფნას, მოუწოდებდა დაეცვათ მათი რწმენა და მშობლიური მიწა გადამთიელი მტრის ვერაგობისაგან. მისი ლოცვის სიძლიერეს მოსახლეობა სასწაულს აწერდა და დიდი იმედითა თუ სასოებით იყო მინდობილი წმინდა მამის რჩევებს.

თვით მამა ბასილის წინააღმდეგ, როგორც ყოველთვის, უამრავი ბოროტი განსაცდელი იყო მოგონილი თუნდაც ისევ სერბი თავადების მიერ, თუმცა ღირსი მამა მათზე ლოცულობდა და უფალს შესთხოვდა მათ შენდობას. წმინდა მამამ რამდენიმეჯერ წერილობით მიმართა პატრიარქს, რომ ეგებ ერთიანი ძალით ენახათ გამოსავალი შიგა მტრების დასაძლევად, რამეთუ შიგა არეულობანი გარეშე მტერს ნოყიერ ნიადაგს უქმნიდა დაემონებინა და გაეწამებინა ისედაც განადგურებული ერი.

ერთერთი ასეთი მოწინააღმდეგე იყო ვინმე თავადი რაიჩი, რომელიც გამუდმებით ეცდებოდა ხელი შეეშალა მონასტრების განახლებასა თუ აშენებაში, ხალხის განმანათლებელი საქმიანობის გამო ემტერებოდა მამა ბასილის. წმინდა მამამ რამდენიმეჯერ სთხოვა მას ხელი აეღო არასაღვთო საქმიანობებისგან,მაგრამ თხოვნა უშედეგოდ რჩებოდა და თავადი უარესად აძლიერებდა მათ წინააღმდეგ ქმედებებს. ამაზე კი მამა ბასილიმ შეუთვალა თავად რაიჩს, რომ მისი ურჩობისა და ბოროტების საპასუხოდ და უპირველესად კი ვერცხლთმოყვარეობით დაბრმავებული თვალის ასახელად მისი ყველა ვაჟი დაიღუპებოდა. მაინც არ შეისმინა თავადმა ეს გაფრთხილება, თუმცა წმინდანის წინასწარმეტყველება მალე ახდა. სიმწრით გონზე მოსული უკვე ხანშიშესული თავადი ტირილით გამოცხადდა მამა ბასილისთან და თხოვა უფლის წინაშე მეოხე ყოფილიყო მისი უამრავი ცოდვების მისატევებლად, სინანულსა და ლოცვაში ეცდებოდა ბრალის მოხდას. წმინდა მამამ ისმინა თავადის გულისხმიერი სინანული და დალოცა , იმედი მისცა რომ მას კიდევ გაუჩნდებოდა ვაჟები, რომლებიც მოანანული მამის ერთად სარწმუნოების დასაცავად და სამშობლოს კეთილდღეობისთვის იღვაწებდნენ.

წმინდა მამა ბასილის ასევე ბევრი წინასწარმეტყველება აღსრულებულა, რომელიც შემორჩენილია ზეპირ თუ ჟამთაღმწერთა
გადმოცემებში.

ასეთი დაუღალავი ლოცვებით, მარხვით, ფიზიკური შრომით თუ თავის სამწყოსზე მუდმივი დრტვინვით , წმინდა მამა ბასილი ოსტროგელი მიუახლოვდა თავისი ამქვეყნიური ცხოვრების დასასრულს. 1671 წლის 29 აპრილს თავის სამარხო კელიაში მამა ბასილის სული უფალს მიებარა. იგი მშვიდობიანად და უმტკივნეულოდ მიიცვალა. კელიის კედელზე კი,რომლის გვერდითაც მამა ბასილი აღესრულა, ამოიზარდა ვაზის ყლორტი, საკვირველი , რამეთუ კელიის კედელი მხოლოდ სალი კლდის ქვა იყო (* ეს ვაზი დღესაც ხარობს მამა ბასილის კელიაში, მისი ნაყოფი უშვილო ქალებს ურიგდებათ შვილოსნობის უნარის აღდგენისათვის).

წმინდა ბასილის წმინდა ნეშტი ოსტროგის ბერმონაზნებმა ოსტროგის ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის ტაძრად მიყვანების სახელობის ეკლესიის წინ დამარხეს. მის საფლავთან სალოცავად მოდიოდა ხალხი, წმინდანის საფლავზე მოლოცვით აღესრულებოდა ბევრი სასწაული, სნეულთა განკურნება თუ სხვა მრავალი საკვირველებანი.

წმინდა მამა ბასილის გარდაცვალების 7 წლის თავზე,1678 წელს, წმინდა მამა სიზმარში გამოეცხადა ნიკშიჩის მახლობლად მდებარე წმინდა ლუკას სახელობის მონასტრის იღუმენ რაფიელ კოსიერევაცს, და დაავალა მას ჩასულიყო ოსტროგში და გაეხსნა მისი საფლავი. იღუმენმა ყურადღება არ მიაქცია ამ სიზმარს და არ შეასრულა წმინდანის თხოვნა. იღუმენ რაფაელს ხელმეორედ დაისიზმრა იგივე სიზმარი,მაგრამ ამჯერადაც მამა რაფაელმა უგულვებელჰყო წმინდანის დავალება.მესამეჯერ კი მამა ბასილი ოსრტოგელი უკვე ცხადად მოევლინა მამა რაფაელს, წმინდა მამას ხელში საკმეველი ეჭირა და მამა რაფაელის კელიას აკმევდა, ამ დროს ნაკვერცხალი გადმოვარდა საკმეველიდან და მძინარე იღუმენს დაეცა სახეზე. გამოიღვიძა რა იღუმენმა, ნანახით შეშინებული გაიქცა ძმებთან ამბის მოსაყოლად. სასწაულის ხილვით დარწმუნებული საძმო გაემგზავრა ოსტროგის მონასტერში, რომ რაც შეიძლება მალე შეესრულებინათ წმინდა ვასილი ოსტროგელის მინიშნება. ოსტროგელ ბერებს უამბეს რა მომხდარის შესახებ, მონაზნებმა გადაწყვიტეს შვიდი დღე მკაცრი მარხვისა და ლოცვა-ვედრების , სისტემატიური წირვების აღვლენის შემდეგ აღესრულებინათ წმინდანის თხოვნა.

მეშვიდე დღეს კი მამებმა გახსნეს წმინდანის საფლავი. მამა ბასილის გაუხრწნელი სხეული ცვილივით ყვითელი იყო და რეჰანის (босиљак) სურნელება ქონდა (* ნაკურთხი რეჰანის გამხმარ ტოტებს სერბი სასულიერო პირები კურთხევისას იყენებენ, ნაკურთხი წყალის მისაპკურებლად). მონაზვნებმა წმინდანის სხეული ჩაასვენეს კუბოში და გადააბრძანეს ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის ტაძრად მიყვანების სახელობის ტაძარში, სადაც დღემდე განისვენებს.

წმინდა მამა ბასილის კურთხეული უხრწნელი სხეულის შესახებ ამბავი მალევე გავრცელდა მთელ სერბეთში . მის სანახავად მოდიოდა ათასობით მორწმუნე, თაყვანს სცემდნენ წმინდანის წმინდა ნეშტს, ევედრებოდნენ წმინდანს მეოხეობას. ხალხის ნაკადი არ წყდებოდა , დარწმუნებული წმინდა მამის სასწაულმოქმედი განკურნების უნარით, არა მხოლოდ მართლმორწმუნე ქრისტიანნი,არამედ არამართლმადიდებელი ქრისტიანები, და ამავე დროს ბევრი მუსლიმიც მოდიოდა, ისევე როგორც დღეს.

მრავალ მომლოცველთა შორის ასევე ბევრი იყო სასულიერო პირიც, რომლებიც ოსტროგის მონასტერში წმინდანის საფლავს განსაკუთრებულ პატივს მიაგებდა და ილოცებდა. ერთერთი იყო თურქთაგან დევნილი სერბეთის პატრიარქი ბასილი ბრკიჩი-იოვანოვიჩი (1763-1765 წწ., გარდაიცვალა 1772 წ. ), რომელიც პეჩიდან წამოვიდა და ჩერნოგორიას შეაფარა თავი. პატრიარქმა ექვსი თვე ოსტროგის მონასტერში მარხვასა და ლოცვაში გაატარა, აღწერა წმინდა მამა ბასილი ოსტროგელის ცხოვრება, შეაგროვა რა ზუსტი , უტყუარი დეტალები წმინდანის ცხოვრებიდან.

მეორე მსოფლიო ომის და მის შემდგომ პერიოდში კი ოსტროგის მონასტერში ცხოვრობდა მღვდელი მამა ბასილი, რომელმაც წმინდა ბასილი ოსტროგელის დაუჯდომელი დაწერა (1947 წ.), რომელიც დღესაც ოსტროგის მონასტრის ხელნაწერებს შორის ინახება.

ისევე როგორც ამქვეყნიური ცხოვრების პერიოდში იდევნებოდა წმინდა მამა ბასილი ბოროტთაგან, ასევე მისი გარდაცვალების შემდეგაც არ ასვენებდა მტერი მის წმინდა ნაწილებს. პირველად 1714 წელს გადამალეს ოსტროგელმა მორჩილებმა წმინდანის წმინდა სხეული, პირსისხლიანი ნუმან-ფაშა აოხრებდა რა ჩერნოგორიას. ბერებმა წმინდანის კუბო ოსტროგის მონასტრის დაბლა მდინარე ზეტის ნაპირას დამარხეს. მდინარემ დაფარა წმინდანის განსასვენებელი, თუმცა კუბოში კი ცვეთი წყალიც არ ჩასულა, ისევე მშრალად იყო შენახული, როგორც მისი დასვენების დროს. კუბო კი მდინარის წყლის ქვეშ თითქმის ერთი წელი იმყოფებოდა.

წმინდა ბასილის კუბოს გატანა ოსტროგის მონასტრიდან მეორედ 1852 წლის ზამთარში მოხდა, როდესაც ომარ-ფაშა თავს დაესხა ჩერნოგორიას. ჩერნოგორიელებმა წმინდანის კუბო ცეტინის ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის შობის სახელობის ეკლესიაში გადაასვენეს. ამავე დროს ომარ-ფაშას ჯარისკაცებმა ოსტროგის მონასტერს უკვე ალყა შემოარტყეს. 30 ჩერნოგორიელი, ჩერნოგიის მეფის მამის, მირკო პეტროვიჩის მეთაურობით, 9 დღის განმავლობაში იბრძოდა ალყის მოსახსნელად. წმინდა ბასილის მეოხებით მათ სძლიეს თურქთა აღმატებულ ჯარს და გაათავისუფლეს ოსტროგის მონასტერი მტრის ალყისაგან. 1853 წელს კი ოსტროგელი წმინდანის კუბო ისევ ოსტროგის მონასტერში იქნა ჩამოსვენებული.

მესამედ კი , 1876-1877 წლების ომის დროს, წმინდანის სხეული კვლავ წააბრძანეს ცეტინში, სადაც ორი წელი იყო დასვენებული. 1878 წელს კი დააბრუნეს ოსტროგში.

1942 წელს, როდესაც ოსტროგს ბომბავდნენ, ბერებმა ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის ტაძრად მიყვანების სახელობის ეკლესიის მოსალოდნელი დანგრევის შიშით, მამა ბასილის წმინდა ნაწილები ოსტროგის მონატრის სადგომის მახლობლად მდებარე კლდეში ერთერთ გამოქვაბულში გადამალეს. თუმცა ეს შიში უადგილო გამოდგა, რამეთუ ეცემოდა რა ნაღმები მონასტრის ირგვლივ, აუფეთქებლად იმსხვრეოდა და არანაირი ზიანი არ მიუყენებია მონასტრისათვის, თვით ბერმონაზონთაგანაც კი არავინ დაშავებულა.

სერბერთში და ასევე საზღვარგარეთ წმინდა ბასილი ოსტროგელის სახელობის რამდენიმე ტაძარი არსებობს, განსაკუთრებით მნიშვნელოვნად ითვლება მამა ბასილის ქალაქში , ონოგოშტ-ნიკშიჩში აგებული ტაძარი. ვოჟდოვაცში კი წმინდა კონსტანტინესა და დედოფალ ელენეს სახელობის ეკლესიაში ინახება მამა ბასილი ოსტროგელის კუთვნილი ანაფორა.

განსაკუთრებით კი პატივი მიეგება თვით წმინდანის წმინდა ნაწილებს ოსტროგის მონასტერში. რომლის სანახავად და მოსალოცად, როგორც უკვე ზემოთ ავღნიშნეთ, უამრავი ხალხი მიდის, ძირითადად ფეხით, ხშირად კი ქვედა მონასტრიდან ზემო მონასტრამდე მუხლმოყრილნი ადიან. ოსტროგიდან მოაქვთ ნაკურთხი წყალი, ზეთი თუ საკმეველი , წმინდანის კუბოდან აღებული ბამბა, რომელიც მის სხეულს ფარავს, გამოიყენება რა ავადმყოფებზე ცხებისათვის განკურნების მიზნით. ოსტროგის მონასტერში არსებობს მამა ბასილის წყალობით განკურვნილთა ან მათი ოჯახის წევრების მიერ მადლიერების ნიშნად შეწირული უამრავი ძვირადღირებული საჭირო ნივთი. მონასტრის ჩანაწერთა წიგნში შეტანილია მადლიერ მომლოცველთა წერილები, სადაც აღწერილია სხეულებრივი თუ სულიერი ავადმყოფობებისაგან სასწაულებრივი განკურნებანი წმინდანის საფლავის მოლოცვის შემდეგ. ბევრი მათგანი კი ხალხში ზეპირად გავრცელდა, უყვებიან რა ერთმანეთს წმინდანის სასწაულმოქმედი უნარის შესახებ.


წმინდა მამა ბასილი ოსტროგელის ხატი



ოსტროგის მონასტერი





წმინდა მამა ბასილის უხრწნელი სხეული







მამა ბასილი ოსტროგელის სასწაულები


ჯერ დავწერ მამა იოლიას ინტერვიუს ქალაქ ავრილში, მერე კი მოვიყვან ღირსი მამა იუსტინე პოპოვიჩის ჩანაწერებს მამა ბასილი ოსტროგელის სასწაულების შესახებ.

მამა იოლია იყო ოსტროგის მონასტერში ბერი, მამა ბასილის წმინდა ნაწილების "დამცველი", ასეა პირდაპირ თარგმანში, თუ სხვა სახელი ქვია ქართულად არ ვიცი. თარგმანში საუბრის სტილი დაცულია.

მამა იოლიას საუბრები

ძმებო და დებო,

ცხრა წელიწადი, რომელიც მე ჩერნოგიარიაში ოსტროგის მონასტერში გავატარე, უფლის ბევრი სასწაული მინახავს, რომელიც მამა ბასილის საშუალებით აღსრულებული იქნა.

მე ხშირად ვლაპარაკობ ხოლმე იმ უბედური ხალხის შესახებ, რომლებსაც უკვე ორი ათასი წელია ჭეშმარიტება ვერ უპოვია და ჭეშმარიტი სარწმუნოებისათვის ვერ მიუგნია, როდესაც ყოველ ფეხის ნაბიჯზე შესაძლებელი ხდება ამის დანახვა. წმინდა ბასილი ოსტროგელის სასწაულმოქმედების იმედით, რომელიც თითქმის 400 წელია პატარა, გამოქვაბულის ეკლესიაში განისვენებს, მსოფლიოს ყველა კუთხიდან ცოცხალ მდინარესავით მოედინება ხალხის ნაკადი. შემიძლია თავისუფლად გავიმეორო მის მიმართებაში სიტყვები მსგავსად სახარებისა: ბრმები თვალში გამოიხედებიან, ყრუები გაიგონებენ, მუნჯნი ამეტყველდებიან, დავრდომილნი გაივლიან, კეთროვნები განიწმინდებიან.

ყრუმუნჯი ბიჭის განკურნება

აგვისტოს თვე იყო, ის-ის იყო ჩვენს მიერ აშენებულ წმინდა კირილე და მეთოდიას სახელობის მონასტერში უნდა წავსულიყავი, რომ ერთმა ქალმა მოიყვანა თავისი 26 წლის ბიჭი და მითხრა, რომ ყრუმუნჯია და ეგებ ეშველოს რამეო. რაღაცნაირი წინათგრძნობა, ინსპირაცია მქონდა წმინდა ბასილისგან და თავისუფლად მივუგე: უფალი ინებებს ალბათ და დღეიდან აღარ იქნება შენი ვაჟი ყრუმუნჯი.
წავუკითხე ის მოკლე ლოცვა, რომელსაც ჩვეულებრივ ასეთი ავადმყოფებისთვის ვკითხულობ, ვცხე ზეთი წმინდა ბასილის კანდილიდან და ვკითხე ბიჭს: რა გქვია? - იმან კი მიპასუხა: მიოდრაგი მქვია. კიდევ დავუსვი კითხვები, გამართულად მპასუხობს. დედამისი გაოცდა და ტირილი დაიწყო,ნუთუ ეს მართალია, ნუთუ ეს მართალიას გაიძახოდა თან.
მერე კი ჩემით ვფიქრობდი, რამხელა სასწაული მოახდინა წმინდა ბასილიმ. იმ ბიჭს არასოდეს გაეგონა ერთი სიტყვაც კი, რამეთუ სერბული. და ახლა ამ ენაზე გამართულად საუბრობს: მისცა მას ხმა რომ ილაპარაკოს, მისცა მას ყური რომ გაიგონოს. ვინ შეძლებდა დღეს ამას, რომელი მედიცინა ან ექიმი? აი, თუნდაც მარტო ეს სასწაული მომხდარიყო, საკმარისი იქნებოდა.

დამბლადაცემული გოგონას განკურნება

მოიყვანეს ორი გოგონა, დამბლადაცემული ხეიბრები, სკამს მიჯაჭვულნი. ახლა ,ერთი ადგა და გაიარა, მეორე არა. მე ვფიქრობ: რატომ არ ქნა მამა ბასილიმ ისე, რომ ორივეს გაევლო? ვიფიქრე,ვიფიქრე და ეს დასკვნა გავაკეთე: რომელმაც გაიარა, ის გოგონა არ ჩავარდება მძიმე ცოდვებში, ხოლო ის მეორე, რომელმაც გავლა ვერ შეძლო, ის რომ მოერჩინა ცოდვებში ჩაეფლობოდა, ღმერთი კი სულის გადარჩენას ხედავს.

ღმერთს უყვარს წმინდა გიორგი, წმინდა დიმიტრი და დიდი სასწაულმოქმედნი, მაგრამ ნახე, რამხელა წამება გაიარეს მათ. ესეიგი, უფრო რომ განდიდებულიყვნენ, დიდებით რომ აღმატებოდნენ სიკვდილს, უფალმა ეს დაუშვა მათზე.
ამიტომაც ზოგი ცდება, რაიმე ცდუნებაში ან განსაცდელში რომ ჩავარდებიან და იწყებენ უფლის გმობას, ეკლესიის გმობას, წმინდანების გმობას, იძახიან, რა არის ეს, ვითომ ყველა ეკლესია მე დავანგრიე, ასე რატომ ვარო. იმას კი ვერ ხვდებიან, რომ ღმერთმა ისინი სიყვარულით განბანა, სამუდამო წამების ასაცილებლად ეს, რომ არ კრიჭონ კბილები ჯოჯოხეთში მერე. ვერ ხვდებიან რომ მამა სჯის შვილებს იმისთვის, რომ უკეთესები შეიქმნენ.

ლეიკომიით დაავადებული დაბადებიდან ბრმა გოგონას გამოჯანმრთელება

აი თუნდაც, 1993 წელი, ქრისტინა ი., ზორანისა და ვერა ი.-ის 7 თვის გოგონა,დაბადებიდან ბრმა და ამავე დროს ლეიკომიით დაავადებული. პირდაპირ კლინიკიდან მოიყვანეს ოსტროგში, ორ-სამ დღეში მოკვდებაო უთქვამთ ექიმებს, მონასტერში მოყვანა კი საბოლოოდ გადაწყვიტეს, მანამდე კი არა.

მე წავუკითხე ლოცვები, სხვის ნათქვამს კი არ გიყვებით. ორი საათის შემდეგ, თვალები გაუხდა სუფთა, დაეწმინდა. წაიყვანეს ისევ კლინიკაში, შეამოწმეს, ხედვაც ქონდა და ლეიკომიისგან კი აღარაფერი არ აღმოაჩნდა. ახლაც ჯანმრთელი ბავშვია. მოიყვანეს კიდეც ამასწინად. სულ ვეუბნები ხოლმე, მოდით ჩვენთან და განახებთ უფლის სასწაულებს, დაშვებულს წმინდა ბასილის საშუალებით.

იმდენს მოგიყვებოდით მამა ბასილის სასწაულების შესახებ, რაც მე მინახავს და მოვსწრებივარ, საათები დამჭირდებოდა ჩამოსათვლელად. მასზე ხომ ვთქვი უკვე : ბრმები თვალში გამოიხედებიან, ყრუები გაიგონებენ, მუნჯნი ამეტყველდებიან, დავრდომილნი გაივლიან, კეთროვნები განიწმინდებიან.


( მამა იოლიას საუბრები ჩირილოვაცის მონასტერში )

რაც არ უნდა ამტკიცონ სხვებმა და მათ ილუზიებში იფრინონ, ნათლობის დროს სულიწმინდის მადლი არავიზე არ გადადის, გარდა მართლმადიდებლებისა, ნათლავს მართლმადიდებელი მღვდელი, მღვდელმონაზონი თუ მეუფე, სულერთია.
ოსტროგში მოიყვანეს სავსებით გიჟად ქცეული გოგონა, დედამ მოიყვანა. მე ვეუბნები: -მონათლულია თქვენი ქალიშვილი? მიპასუხა: კი! -ვინ მონათლა ? -ვკითხე კიდევ. მეუბნება: Фратар (ხორვატულად კათოლიკე მღვდელი).
აჰა, კიდევ შევეკითხე : -გინდა მოინათლოს თქვენი ძველი რჯულის მიხედვით, მართლმადიდებლურად , რომლის მიმდევარნიც 1054 წლამდე თქვენი წინაპრებიც იყვნენ ? მერე უარყვეს და მოცილდნენ სულიწმინდის მადლს,დედები აუტირდათ, წყევაში ჩაიგდეს თავი.
დედა თავს იკავებდა შვილის მონათლვაზე. მე მაინც მოვნათლე და თავზე რომ წყალს ვასხამდი წმინდა სამების სახელით, გოგონამ უცებ ხმა ამოიღო და თქვა : "დედა, მე მინდა ეს ! " მონათლვის მერე კი ლოცვაც წავუკითხე და ის საწყალი გოგო ჭკუაზე მოვიდა. წაიყვანეს სახლში სრულიად ჯანმრთელი.
ხედავ, რას ნიშნავს ნამდვილი ნათლობა.

ღირსი მამა იუსტინე ჩელიელის (პოპოვიჩის) მიხედვით

ალბანელი მუსლიმი ქალის განკურნება

1957 წლის აგვისტოში, ოსტროგის მაღლივ მონასტერში, მოიყვანეს ალბანელი ქალი ლენა იუნჩაი, სოფელ დრუმიდან. დიდიხნის ავადმყოფს სიარულიც არ შეეძლო და სადგურიდან მისმა ქმარმა ლეკამ და მაზლმა ნუამ ხელით ამოიყვანეს. ბერებმა შეიყვანეს წმინდა მამა ბასილის კუბოსთან და იქ დააწვინეს, წაუკითხეს ლოცვანი, მიიღეს რა ნებართვა ქმრისაგან. ლოცვების მერე კი ისევ ქმრის თანხმობით დატოვეს წმინდანის კუბოსთან რამდე

[guest]

წმინსა მამა ბასილი ოსტროგელის სასწაულები (ღირსი მამა იუსტინე ჩელიელის (პოპოვიჩის) მიხედვით)

ალბანელი მუსლიმი ქალის განკურნება

1957 წლის აგვისტოში, ოსტროგის მაღლივ მონასტერში, მოიყვანეს ალბანელი ქალი ლენა იუნჩაი, სოფელ დრუმიდან. დიდიხნის ავადმყოფს სიარულიც არ შეეძლო და სადგურიდან მისმა ქმარმა ლეკამ და მაზლმა ნუამ ხელით ამოიყვანეს. ბერებმა შეიყვანეს წმინდა მამა ბასილის კუბოსთან და იქ დააწვინეს, წაუკითხეს ლოცვანი, მიიღეს რა ნებართვა ქმრისაგან. ლოცვების მერე კი ისევ ქმრის თანხმობით დატოვეს წმინდანის კუბოსთან რამდენიმე საათი. ავადმყოფს ჩაეძინა , ეძინა დაახლოებით ორი საათი, გამოღვიძების შემდეგ ისე გრძნობდა თავს, რომ საკუთარი ფეხით გაიარა ქმრის და მაზლის შეშველიებით. სახლში მისვლის შემდეგ კი რამდენიმე დღეში სრულიად გამოჯანმრთელდა, რაზედაც იუწყებოდა მისი მაზლის წერილი, მადლიერების ნიშნად მოწერილი ოსტროგელ ბერებზე, ერთადერთი წერაკითხვის მცოდნე მაზლი იყო ოჯახში და მოიწერა, რომ რძალი სრულებით ჯანმრთელია. ყველანი ვემადლიერებით უფალს და წმინდა ბასილისო.

სნეულის სახელზე ოსტროგში კურთხეული ზეთით ავადმყოფის განკურნება

ყოველ წელიწადს ოსტროგში ამოდის ერთი ახალგაზრდა კაცი, მეტად განათლებული იურისტი, რომელიც აუცილებლად ადის მაღლივ მონასტერში მოსალოცად. აი, რა მოგვითხრო ამ კაცმა , ბელგრადელმა ბოჟიდარ ჩელებიჩმა : " 1961 წლის დამდეგს ერთი მძიმე ავადმყოფობა შემეყარა, 4 თვე ვკურნალობდი საავადმყოფოში, მაგრამ უშედეგოდ ვებრძოდი ტკივილებს. ჩემი მეგობარი ალექსანდრე ჩ. ,ჩემი მორწმუნე დედის თხოვნით, ამოვიდა ოსტროგის მონასტერში და ჩემს სახელზე ზეთი აკურთხებინა, ბერმა ჯანმრთელობის ლოცვაც წაიკითხა ჩემთვის. იმ მომენტში მე , როდესაც ზეთის კურთხევა ხდებოდა, საავადმყოფოში ვიყავი და რაღაც საოცარი შვება ვიგრძენი ტკივილისგან გათანგულმა. ზეთის ხმარების შემდეგ კი, ექიმთა გასაოცრად, უკეთესად შევიქმენი და გამომწერეს საავადმყოფოდან. მას შემდეგ სრულიად ჯანმრთელი ვარ . ყოველ წელიწადს ,ერთხელ მაინც, ჩემი მეგობარი ალექსანდრეს ერთად ამოვდივარ ოსტროგის მონასტერში სალოცავად, ვადიდებ დიდ ღმერთს და მადლობას ვწირავ წმინდა ბასილის, რომ დღეს მისი მეოხებით ჯანმრთელი და ცოცხალი ვარ ".

***
ბევრს არ აქვს საშუალება მძიმე ავადმყოფნი ოსტროგის მონასტერში ამოიყვანონ, ამიტომაც ხშირად მოაქვთ ხოლმე ავადმყოფის ტანსაცმელი, ან რაიმე სხვა ნივთი, ან საჭმელი, ხშირად კი ნატეხი შაქარი, დებენ წმინდანის წმინდა კუბოს ქვეშ და იქ ტოვებენ მინიმუმ ერთ ღამეს. ბერი კი კითხულობს ლოცვებს ავადმყოფების სახელზე და აკურთხებს თან ამ ნივთებს. ბევრი მაგალითია ასეთი მეთოდითაც სნეულთა განკურნების. ერთერთს მოგითხრობთ, რომელიც 1962 წლის 15 აგვისტოს მომლოცავმა ბოჟიდარ შიაკოვიჩმა მოყვა : " ჩვენს ვაჟი, ვიდომირი, ორი წლის განმავლობაში იტანჯებოდა საშინელი თავის ტკივილებით, არანაირი წამალი არ შველოდა, ბევრჯერ საავადმყოფოშიც იწვა, მაგრამ ამაოდ. შარშანწინ , ჩემი სიდედრი ილინკა ნოვაკოვიჩი, ამოვიდა ოსტროგში წმინდანის სათაყვანებლად და შვილიშვილის ჯანმრთელობის შესავედრებლად. ჩვენ კი მას გამოვატანეთ 1 კილო ნატეხი შაქარი, გვსმენოდა რა ასეთი მეთოდით განკურნებისა. საქარი ერთი ღამე წმინდა მამა ბასილის კუბოს ქვეშ დადეს და ვიდომირის სახელზე წაიკითხეს ლოცვა. ნაკურთხ შაქარს კი რამდენიმე დღის განმავლობაში წამალივით ვაძლევდით ვიდომირს, მე არ ვიცი, რა და როგორ, მაგრამ ბავშვი სრულიად განიკურნა, არასოდეს აღარც განმეორებია ის ტკივილი. ახლა კი მე და ჩემი ცოლი ამოვედით მადლობა შევწიროთ წმინდა ბასილს შემწეობისათვის, რომ ჩვენი ვაჟი დღეს ჯანმრთელია ".

მუსლიმი ქალის განკურნება კანის მძიმე დაავადებისგან

1964 წლის 6 მაისს, მუსლიმნებმა ასიბ გუშომ და შევკა ზაიკომ ოსტროგში ამოიყვანეს ასევე მუსლიმი ქალი ფატიმა. ფატიმას მთელ სხეულზე ქონდა საშინელი წყლულები, სრული ხუთი წლის განმავლობაში გამონაყარი არ სცილდებოდა. ისეთი ტკივილები ქონდა, რომ გონებას კარგავდა ტანჯვის გამო, ან გაჰყვიროდა და აგინებდა ყველა ირგვლივ მყოფს. ნელნელა სიგიჟეში გადავიდა აუტანელი ტკივილების გამო , წამალი და შველა კი ვერსად ვერ ნახეს. გაიგონეს მისმა ოჯახისწევრებმა ოსტროგელი წმინდანის მიერ სნეულთა განკურნების შესახებ და ფატიმას ნათესავმა და მეზობლის ქალმა დიდი წვალებით ამოიყვანეს ოსტროგის მაღლივ მონასტერში. როდესაც მოოიყვანეს ეკლესთან, სადაც წმინდანი განისვენებს, ფატიმამ დაიწყო ყვირილი: "არა, მე მაქ არ შემოვალ!". ბერების დახმარებით, დიდი წვალების შემდეგ როგორც იქნა შეიყვანეს ეკლესიაში, წმინდანის კუბოსთან მიიყვანეს. ბერმა ბევრი საუბრის შემდეგ მოახერხა დაერწმუნებინა ფატიმა, რომ ემთხვია წმინდანისათვის. ემთხვია რა ფატიმა წმინდანს, იმწუთშივე დაეწყო ცახცახი და ფართხალი, საშინელი სანახავი იყო ეს მომენტი. ოდნავი დაწყნარების შემდეგ ბერმა წაუკითხა ლოცვა, ლოცვის დამთავრების თანავე ავადმყოფ ქალს დაეწყო კრუნჩხვა, გაოფლიანდა, მთლიანად დაუსველდა ტანსაცმელი ოფლით. ეს მდგომარეობა დიდხანს არ გაგრძელებულა, ყველამ შენიშნა, როგორ დაწყნარდა უცებ, დაეწმინდა სახე, დაეუფლა სიმშვიდე . გონზე მოსული ქალი მიჩოჩდა წმინდანის კუბოსთან , ეფერებოდა და ილოცებდა ღმერთისა და წმინდა ბასილის სახელზე. შემდეგ კი წამოდგა და მადლობა გამოუცხადა ყველას, გაკვირვებულმა ღმერთის ამხელა შეწყალებით, ყველას მოგვმართა :"დიდება და მადლობა უფალს და წმინდა ბასილის, მე ჯანმრთელი ვარ, არაფერი აღარ მტკივა". ის ღამე ფატიმამ ოსტროგში გაატარა, დილით კი კიდევ ერთხელ მადლობა შესწირა ღმერთს, წმინდა ბასილის ლოცვებით რომ განკურნა იგი.

წმინდა ბასილის სიზმარში გამოცხადება

1956 წელს სექტემბრის თვეში, წმინდანის სათაყვანებლად ოსტროგში ამოვიდა დრაგო ჩაბარკაპა სოფელ ვრულიიდან და მოგვითხრო : " ორი წლის წინათ კუჭის მძიმე დაავადება შემეყარა, წყლული მკლავდა, ისე მტკიოდა, 20 დღე საავადმყოფოში გავატარე, ოპერაციაც დამინიშნეს, მაგრამ უიმედოდ ვიყავი მწარე ტკივილების გამო და უარი ვთქვი, მაინც გადარჩენის შანსი ცოტა მქონდა და სახლში დავბრუნდი, სასოწარკვეთილი მივეჯაჭვე ლოგინს.
განძრევაც არ შემეძლო. მარტის თვეში დამესიზმრა ერთი საოცარი სიზმარი. თითქოს ერთ გზას მივყვებოდი, გზა და ირგვლივ ყველაფერი ჩემთვის უცნობი იყო, შიშმა ამიტანა და გზიდან გადავუხვიე, ერთ ბნელ გამოქვაბულში შევედი და დავჯექი, შიშით არ ვიცოდი რა მექნა, ტირილი დავიწყე . უცებ უცნობი კაცი შემოვიდა და მკითხა : "რა გატირებს? " - მე კი ვუპასუხე, რომ მარტოდ ვარ და მეშინია. უცნობმა მითხრა, ადექი და გამომყევიო, მეც დავემორჩილე. გავყევი და ცოტა ხნის მერე ერთ პატარა კარებთან მიმიყვანა, კარი დაკეტილი იყო. კაცმა კარი გააღო და ორივენი შიგნით შევედით. ოთახი იყო ლამაზი და ნათელი, თუმცა არსად არ ეკიდა ნათურა. უცნობმა მითხრა : "აქ გაათევ ღამეს. ეს არის წმინდა ბასილის სახლი !". ამ სიტყვების შემდეგ უცებ გამომერვიძა, გაკვირვებული და შეშინებული ვიყავი. დავუძახე ჩემს მშობლებს და ვუამბე რაც მესიზმრა. მშობლებმა გადაწყვიტეს სასწრაფოდ გავგზავრებულიყავით ოსტროგში. დედის თანხლებით , რადგან მარტოდ ვერ შევძლებდი ისე უძლური ვიყავი, წავედი ოსტროგში. წმინდანის გვერდით ორი ღამე გავათიე, ყოველდღიური ლოცვების კითხვით. უკეთესობა მაშინვე დამეტყო, ორი დღის შემდეგ კი საერთოდ აღარ მაწუხებდა ტკივილი. გახარებული და ჯანმრთელი დავბრუნდი სახლში. მამა ბასილის შემწეობის სამადლიეროდ წელსაც ამოვედი ოსტროგში, ბიძა დაშო ცმილიანიჩი და დედა მილიაც აქ არიან. მუდამ ვლოცულობ და ვუმადლი ღმერთს და წმინდა ბასილის, რომ აწიც არ მიმატოვონ და მომხედონ, დამიფარონ ბოროტის ყველანაირი შემოტევისგან".

ლოთის გამოსწორება და სინანული წმინდა ბასილის მიერ გამოცხადების შემდეგ

1962 წლის დეკემბერში ოსტროგში ამოვიდა ნ.ნ. .ქალაქ ბარიდან . თავისი დედის თანხლებით. ნ.ნ.-მ თხოვა მღვდელმონაზონს, წმინდა ნაწილების მცველს, მასთვის ჯანმრთელობის ლოცვები წაეკითხა. ლოცვების დასრულების შემდეგ, კაცს სახეზე შინაგანი ტკივილი გამოეკვეთა და ცრემლები წამოსცვივდა. შემდეგ კი მოუთხრო მღვდელმონაზონს : " მამაო, მე ძველი ლოთი ვარ, რასაც ვშოულობ, სასმელში ვხარჯავ. ამავე დროს ვცხოვრობ მოუწესრიგებელი, ბინძური ცხოვრებით. არავის რჩევას ყურს არ ვუგდებ,, არავის პატივს არ ვცემ. გუშინწინ ასეთი მივედი სახლში, დავწექი დასაძინებლად. ღამეში, არ ვიცი ეს სიზმარი იყო თუ ცხადი, ჩემს წინ გამოცხადდა წმინდა ბასილი, ეს მივხვდი რომ ის იყო, და გაბრაზებული ტონით მითხრა :" რას აკეთებ? ასე როგორ და რატომ ცხოვრობ? რატომ არ გინდა რომ გამოსწორდე? " - ცოტა დააყოვნა და მერე მშვიდი ხმით განაგრძო :" წადი ოსტროგში, ჩემს კუბოსთან დადე სიტყვა, რომ აწი აღარ დალევ და უწესო ცხოვრებით აღარ იცხოვრებ !"- ეს თქვა და გაქრა. მას შემდეგ დღემდე ეს სურათი თვალიდან არ გამომდის და ხმა ყურებიდან. და ახლა კი მოვედი სასწრაფოდ აქ, ვეთაყვანო უფალს და წმინდა ბასილის, და პატიება შევთხოვო ღმერთს და წმინდანს კი მეოხება. აქვე ვიძლევი წმინდა მამა ბასილის წინაშე სიტყვას, რომ აწი აღარ დავლევ და პატიოსანი ცხოვრებით ვიცხოვრებ. მომიტევეთ მამაო, დავამატებ კიდევ, რომ როდესაც ეს შემემთხვა, მაშინვე გადავწყვიტე აქ ამოვსულიყავი და სიტყვა დამედო, ეს მოხდა ისე ადვილად და სიკეთით, რომ მიკვირს, მანამდე ყველას ვეჩხუბებოდი. რაც მთავარია, ამ გადაწყვეტილების მიღებით ძლიერ გაიხარა დედაჩემმა, რომელმაც ცრემლებით სავსე თვალებით ჩაიჩოქა და იძახდა: - დიდება და მადლობა დიდო ოსტროგელო წმინდანო, რომ შემიწყალე და ჩემს სახლშიც შემოიხედე!"
ნ.ნ. ოსტროგიდან სრულიად სხვა ადამიანი წავიდა, წასვლისას კი გვითხრა : დღეიდან, მე და ჩემი სახლი ვადიდებთ უფალს და წმინდა ბასილის, როგორც შევძლებთ და როგორც ვიცით, ვილოცებთ, რომ დაგვიცვან ყოველი ბოროტისაგან.

[k@the]

staywhite
მადლობა ნანა აუცილებლად წავიკითხავ დაკვირვებით ცოტა გვიან

[guest]

საქმიანობები თვეთა მიხედვით

წმინდა მღვდელთმთავარი ნიკოლოზ ველიმიროვიჩი(სერბი)


(*თვეები დალაგებულია საეკლესიო კალენდრის მიხედვით)

სექტემბერი
-----------------

1. ამ თვეში ხდება მიწისგან ბოძებული მოსავლის აღება. ისეთ მოსავალს ვღებულობთ, როგორსაც უფალი ინებებს. ამის გამოც ვალშია გლეხი მადლობა შესწიროს ღმერთს. როგორც კი აიღებთ მოსავალს, იზეიმეთ უფლის ზეიმით.
ასე აღუთქვა უფალმა ძველ აღთქმაში მის მსახურ მოსეს, რაც თავისმხრივ შემოქმედის მიმართ მადლიერების გახსენებას ნიშნავს.

2. მადლობა გადაუხადე შენს ღმერთს მიწისგან მიღებულ ყველა საჩუქრისა თუ ნაყოფისათვის, რომელიც გებოძა სხეულის ჯანმრთელობის შესანარჩუნებლად ან გასაზრდელად. განსაკუთრებით კი ემადლიერებოდე მას :

-პირველი, რომ მისი ნების მიხედვით ადამიანად დაიბადე,
-მეორე, რომ ქრისტიანად დაიბადე,
-მესამე, რომ მართლმადიდებელი ქრისტიანი ხარ.

რამეთუ შენ შეიქმენი ადამიანად, და არა ცხოველად,ამისთვის უმადლოდე შენს ზეციურ მამას. რომ არ დაიბადე კერპთაყვანისმცემლად, ამისგამო ორმაგად მადლიერი იყავი. რომ არ ხარ ქრისტიანი სექტანტი ან ერეტიკოსი,ამის გამო კი სამჯერ ემადლიერე უფალს.

3. შენ კი ნუ დაივიწყებ, რომ შენგან როგორც ადამიანისაგან შენი შემქნელი ზეციური მამა ელოდება სულიერ ნაყოფს, სულიერ სიყვარულს,სიხარულს, მშვიდობას, დათმენას,სიკეთეს,მოწყალებას, რწმენას, სამართლიანობასა და გამძლეობას (გალ. 5,22).

4. არ დაგავიწყდეს და მუდამ გქონდეს მეხსიერებაში ამ თვეში ეს ორი რამ: მადლიერება და კეთილნაყოფიერება. დაე ღრმად აგაღელვოს და დაგაფიქროს სახარების ამ სიტყვებმა: ყველა უნაყოფო ხე უნდა მოიჭრას და ცეცხლში ჩაგდებულ იქნეს.

ოქტომბერი
---------------------

1. ამ თვეში ხდება თესვა. გაიხსენე ის მთესველი, რომელიც თავის თესლს თესავს ადამიანების სულში როგორც თავის ყანაში. გაიხსენე ძე ღვთისა , თესლი კი უფლის სიტყვაა. ყველა სიტყვა, რასაც ჩვენ ამქვეყნად ვისმენთ,
რომელიღაც თესლია, რომელიც ჩვენს სულებში ეცემა. და თუ ეს სიტყვები უფლის სიტყვები არ არის, მაშინ მისგან ჩვენს სულებში საერეველები აღმოცენდება.

2. ბრძენი სახლისკაცი თესვის წინ თესლს გადაარჩევს, საუკეთესოს ამოარჩევს ყანაში დასათესად. იყავი შენც ბრძენი და სიტყვათაგან საუკეთესონი გამოარჩიე, საუკეთესო კი უფლის სიტყვაა და ასე ჩათესე იგი შენს სულში.

3. წაიკითხე უფლის ჩვენის იესო ქრისტეს სახარება, არცერთ წიგნში არ არის იმდენი უფლის სიტყვა თავმოყრილი,რამდენიც ახალ აღთქმაში. აქ არ გჭირდება არაფრის შერჩევა, აქ უკვე ყველაფერი შერჩეულია: ჭეშმარიტი და ჯანმრთელი სიტყვა უფლისა. იგივე სიტყვები მოისმინე ეკლესიაში მოძღვრის ქადაგებისას, და თუ გნებავს ღვთის სიტყვის უფრო ვრცელი განმარტებანი, იკითხე მართლმადიდებლური ეკლესიის წმინდა მამათა ნაშრომები. ასე დაეცემა შენს სულის ყანაში უფლის სიტყვა, როგორც თესლი.

4. მაგრამ დათესვამდე ხდება ყანის მოხვნა და ბარვა. თუ შენი სული მოიცვა სარეველებმა, უნდა ამოძირკვო ისინი, ამოთოხნო და კეთილი თესლისთვის მოამზადო მიწა. ეს არ არის მარტივი საქმე. მაგრამ უფალი ეხმარება მას, ვისაც უნდა საკუთარ სულს მიაწოდოს მისი სიტყვები.ამაში კი ეჭვი არ შეგეპაროს.

ნოემბერი
------------

1.ამ თვეში ხეები უფოთლონი არიან, განძარცვულნი გარეგანი მშვენებით.
ისინი სიკვდილს უფრო ჰგვანან,ვიდრე სიცოცხლეს, მთელი მათი სასიცოცხლო ძალა შიგნით ჩაუხვევიათ და გარეგნულად სიკვდილს დამგვანებიან. გარედან უძლურნი, შიგნით კი ძლევამოსილნი. მათი ყველა სილამაზე შიგნით ჩახვეულა და დამალულა.ეს კი შენთვის ცხოვრების სწავლებად მიიღე!

2.იფიქრე გარეგნული სილამაზის წარმავლობაზე. ასევე წარმავალია ფოთლები ხეთა და ყვავილნი მინდორთა. თუ შენ უკვე დათესე უფლის სიტყვის თესლი შენს სულში, დაივიწყე გარეგნულობა, ჩაიხვიე და გაამყარე შენს სულში და დაისვენებ, რამეთუ სიტყვა ღვთისა ჩაეცა შენს სულს.

3.დაე მრავლდეს და მრავლდეს ღმერთის სიტყვა შენში, შენ კი მიხედე მათ, მოუარე, ლოცვებით მორწყე ისინი, დაიცავი, რომ უცხო, ბოროტმა, არაღვთიურმა თესლმა არ დაასწროს აღმოცენება და გამრავლება.

4. როგორც ნოემბერში ხე არ სწუხს თავის გარეგნობაზე, ასევე შენც ნუ შეწუხდები სხეულის გარეგნულ მორთულობებზე, ამით შენ მკვდარს არ დაემსგავსები,არამედ იცოცხლებ უფალში.როცა ამას მიაღწევ, დაეუფლები სულიერ სიმშვიდეს და სიხარულს , და შენს თავს ძლიერად იგრძნობ.

დეკემბერი
---------------
1. მოვიდა თოვლი და ყველაფერი დაფარა. მთელი ბუნება თოვლის ქვეშ განისვენებს, როგორც მიცვალებული მარმარილოს თეთრი ფილის ქვეშ. თუმცა ამ სამარის ქვემოთ მოქმედებს მთელი ბუნების სრული ძალა და ემზადება აღსადგომად, როგორც კი გაზაფხულის მოსვლა თეთრ საფარველს მოაცილებს. დაფარე შენაც შენი სიკეთე და მადლი გარეგნული გულგრილობით და სიჩუმით , ღვთის სიტყვა შენში ფესვებს იდგამს და ემზადება გასაზრდელად,სიმაღლის მისაღწევად, როგორც კი ამისათვის შესაფერისი დრო დადგება გამოჩნდება კიდეც.

2. როდესაც გარეთ სიცივეა, კაცი ყველაზე მეტად სახლში ცეცხლის პირას ყოფნას ამჯობინებს, ასევე სულიერი ადამიანი ჩაეფლობა საკუთარ თავში,სადაც ის თავის თავს ყველაზე მეტად მოხერხებულად, თბილად და დაცულად გრძნობს. გარე სამყარო მისთვის ერთფეროვანია, მისთვის სულერთია. ის სასწაული, რასაც თვით საკუთარ თავში აღმოაჩენს, სხვა სასწაულებზე მეტია.

3.დაინტერესებული ხარ იმით, რაც შენშია, და არა იმითი, რაც ირგვლივ ხდება. ემსგავსები საკუთარ დედას, როცა იგი შენ გულის ქვევით გატარებდა, სანამ შენ მასში იზრდებოდი. დედა მთელი თავისი ფიქრებით შენზე ზრუნავდა, გიფრთხილდებოდა, მთელი სამყარო მისთვის უფასური იყო, მხოლოდ შენ გქონდა მისთვის ფასი, თუმცაღა ის შენ თვალით ვერ გხედავდა, მხოლოდ გრძნობდა შენ.

4. შენში რაღაც იზრდება. ღვთის სიტყვისაგან შენში , როგორც კეთილი თესლისაგან რაღაც იზრდება, ღმერთკაცი, ღვთისშვილი...ისევე როგორც შენი დედა გრძნობდა შენ მასში , ასევე შენ აღიქვამ შენში უფალს და უფალში საკუთარ თავს. ეზიარე და გააძლიერე ღვთიური სასწაული შენში. შეამკე იგი ქებითა და ილოცე მის მიმართ, გაბრწყინდი სიყვარულით. ის კი შენ უფრო მეტად გაკურთხებს და გაგანათლებს.

იანვარი
-----------

1.ეს თვე იწყება უფლის წინდაცვეთის დღესასწაულით. შენც დაცვითე შენს სულში ყოველი,რაც არ არის ღმერთისგან, ღმერთის ხათრით და ღმერთისათვის. მაცხოვრის (*Спаситеља) წინდაცვეთა იყო მხოლოდ სხეულებრივად, რამეთუ მის წმინდა და ნათელ სულს არ ესაჭიროებოდა წინდაცვეთა. მან თავისთავზე დაუშვა სხეულებრივი წინდაცვეთა, არა იმიტომ რომ სხეულით წინდაცვეთილიყო, არამედ იმიტომ რომ გაეღვიძებინა შენში შენი სულიერი წინდაცვეთა. მისთვის ეს საჭირო არ იყო, შენთვის კი შესაძლებელი და აუცილებელია.

2.იანვრის ყინვა, რომელიც სხეულს აკრთობს და ავიწროვებს, შეგახსენებს შენ ცდუნებათა შესახებ., რომელიც შენ შენი სრულყოფილებისა და გადარჩენის გზაზე გხვდებიან (*პირდაპირ თარგმანში - გირტყამენ, ударају) . ვისაც უნდა რომ გადარჩენს, ის დევნილი უნდა იყოს,ამბობს უფლის მოციქული. თვით უფალმა კი ასე უთხრა მის მოციქულთ: თქვენ შეგიძულებთ ქვეყანა. ეს სიძულვილი კი,მიმართული ღვთისმოსავთა და ღვაწლიანთა მიმართ, წააგავს იანვრის ყინვას. დაე ნუ შეგაშინებს ეს ყინვა შენ! ყველაფრის მხილველი ხედავს შენს ცდუნებებს და ავალებს მის ანგელოზებს გაგამხნევონ და დაგიცვან ბოროტის ზრახვებისაგან.

3. როდესაც ქვეყანა შენს სიყვარულზე უარს ამბობს, შენ ეძიე ღვთის ხალხი.
როდესაც ქვეყანა შენ გამცირებს, მიეახლე იმას (*იგულისხმება უფალი ალბათ,რადგან ნაცვალსახელი "იმას" დიდი ასოთი იწყება), ვინც შენ გაფასებს.
როდესაც შენ ადამიანთა ან დემონთა ყინვა გიმსჭვალავს გვერდებს, მამის (*ღმერთის) ფრთის ქვეშ შეაფარე თავი.

4. დაფიქრდი დროზე გრძელი და სივრცეზე ფართო სულით და აღმოჩნდები ღმერთში. იქნები ისე ,თითქოს აღარ ხარ, უფალი დაიკავებს შენს ადგილს, დარჩება ღმერთი შენს ადგილას და წუთისოფელი (*ქვეყანა) ვერაფერს დაუშავებს მას. შენ დაფარული იქნები უფლით, და თითქოს აღარ ხარ. როდესაც ამგვარად შენ უარს იტყვი საკუთარ თავზე და დაიფლობი ღვთის უკიდეგანო არსებაში, მაშინ გიბოძებს შენ უფალი ახალ მეს,ახალ ნათებას და ახალ დიდებას.

თებერვალი
---------------

1.ვზეიმობთ მირქმის დღესასწაულს. ეს ზეიმი არ ნიშნავს მხოლოდ ისტორიული მოვლენის გახსენებას, ანუ მართალი სვიმეონის მიერ ყრმა უფლისადმი მიგებებას. მირქმის დღესასწაული უნდა ვიზეიმოთ როგორც საკუთარი , პირადი შეხვედრა დიდებულ მეუფესთან და ღმერთთან ჩვენთა.
ეს შეხვედრა მისთვისაც გასახარებელია, და თუ შენ გადადგამ ერთ ნაბიჯს მის შესახვედრად, ის ორი ნაბიჯით წამოიწევს შენსკენ.

2.გაიხსენე ქრისტეს მოწმობა იმის შესახებ, თუ როგორ ჩქარობს ციური მამა თავისი გზააცდენილი, მაგრამ მონანიე შვილის შესახვედრად. როდესაც დარცხვენილი შვილი დაუბრუნდა მამას თვისას, შორიდანვე დაინახა მამამ იგი, შეეგება და ეამბორა. ასევე შენი ციური მშობელი იჩქარვის შენსკენ , რათა მიგიღოს ისევ და ცრემლიანს განუგეშოს.

3.შეუწყვეტლივ ამბობდე აღსარებას შენივე გულში, შეუწყვეტლივ იყავი სინანულში და შეუწყვეტლივ ილოცე. თუ ასე იმოქმედებ, ერთ დღესაც შეამჩნევ, რომ მამამ შენმა ისწრაფა შენსკენ და მოაღწია შენამდე, რომ ჩასახლდა შენში ძითა თვისითა და წმინდითა სულითა. იზეიმებს გული შენი, შენ კი სიხარულის ცრემლებით ადიდებ შენს შეხვედრას უფალთან.


მარტი
--------

1.მარტში ვზეიმობთ ხარების დღესასწაულს. ვზეიმობთ ყოვლადწმინდა ქალწულ მარიამზე ღვთის მაცნის გამოცხადებას. ამ თვეში მთელი ბუნება შენს ირგვლივ გაგიცხადებს უფლის სასწაულმოქმედი საიდუმლოს კეთილ ამბავს. ის რაც მიწის ქვეშ გათოშილი და მკვდარი იყო, გაცოცხლდა და გამწვანდა. შეათვალიერე შენც შენი სული და გალხვი, რამეთუ მასში გაცხადდა ხარება. ნუთუ ამითი არ უნდა გაღვივდეს და აღმოცენდეს შენში ღვთის სიტყვის თესლი, რაც ცდუნებათა ქარიშხლებით მიქუჩულიყო და რაც წუთისოფლის სიცივით გაყინულიყო?

2.ყველაფერი მწვანდება და ცოცხლდება, როცა შეინარჩუნებ იმედს შემოქმედი უფლისას და არ ჩავარდები სასოწარკვეთაში. შემოღობე და მიხედე შენი სულის ყანას. მარტში მძიმე ბოძებით ამაგრებენ მამულების,ბაღების, ბოსტნების ღობეებს, ასევე გააკეთე შენც შენი სულისათვის. შეევედრე შენს მფარველ ანგელოზს დაგეხმაროს სულიერი სამაგრის გამყარებაში.უფრო სწორად, შენ მიეხმარე მას , ის კი უფლის სახელით ყველაფერს გააკეთებს შენთვისაც და ღმერთისთვისაც.

3.გაზაფხული მეორედ თესვის ჟამია. როგორც მიწიური თესლია სხვადასხვა ჯიშის,ასევე სხვადასხვაა ციური თესლიც. თუ შენ პირველადი თესვის დროს დათესე რწმენისა და იმედის თესლი, ახლა დროა დაითესოს შეწყნარების, სიკეთის, სიყვარულის თესლი: მთავარია შენს სულში ჩათესო უფლისმიერი თესლი. რწმენა და იმედი ზამთრის წინ დათესილს წააგავს, თუ ის გადაურჩება ზამთრის სიცივეს და უამინდობას, მაშინ სიხარულით თესე შენს სულიერ ყანაში სულიერი ხილი და ყვავილები.

4.წმინდა წერილის კითხვით შეიყვანე სულში უფლის სიტყვა . არ შეწყვიტო ,სანამ შენი სულის ყოველ ნაწილში არ ჩაისახება უფლის სიტყვის მარცვალი

აპრილი
----------
1.წითელი პარასკევი და აღდგომა უწევს ძირითადად ამ თვეში. თუ შენი სულიერი ხედვა თანახლავს განკაცებული ძე ღვთის მიერ განვლილი გზის ყოველ ნაბიჯს: ბეთლემიდან გოლგოთის ჯვრამდე მისი დიდებული აღდგომის ჩათვლით, გებოძება სიწრფელე და ნუგეში, ძალა და სიბრძნე, სიხარული და სიყვარული.

2.ის არაფერს არ ელოდება შენგან, გარდა მის მიერ შენდამი სიყვარულის შენსმიერი პასუხისა. გიყვარს იგი? და გინდა რომ გიყვარდეს? ის კი ელოდება შენს პასუხს: ან კი ან არა ! რასაც ის შენგან ელოდება , სრულიად ბუნებრივია და ნურაფერს დაინახავ მასში არაბუნებრივს. ჩვეულებრივია გვიყვარდეს ისინი, ვისაც ჩვენ ვუყვარვართ. და შენ თუ არ გიყვარს ქრისტე, აი ეს არის მხოლოდ არაბუნებრივი.

3.თუ შენ მას ახლიხარ მის მიერ გავლილ გზაზე, იცოდე რომ ყველა მისი ნაბიჯი , ყველა მისი სიტყვა, ყოველი მისი საქმე და ყოველი მისი ვნება შენდამი სიყვარულის გამო იყო. მარადიული დიდებიდან ის დედამიწაზე დაეშვა და სხეულით მოგევლინა - მხოლოდ შენი სიყვარულის გამო. ის იყო დამცირებული, ნაცემი, ჯვარსგაკრული შენდამი ნატიფი სიყვარულის გამო, რათა აღსდგე შენ სულიერი სიკვდილისაგან.

4.მოაცილე შენს გულს ყინული და შენი გონების წყვდიადი გაფანტე და შეიყვარე ის, ვისაც შენ უყვარდი, ვისაც შენ უყვარხარ შეუდარებელი და ჩვენი აზრისათვის ჩაუწვდომელი სიყვარულით.


მაისი
-------

1.ვზეიმობთ უფლის აღდგომას. მაცხოვარმა დაასრულა მისი შემოქმედება მიწაზე, ამაღლდა ცად და დაბრძანდა მამა ღმერთის მარჯვნივ. ამაღლდი შენც შენი გულით ცათამდე , შენი ლოცვით და შენი ფიქრებით. შენსკენ, მხოლოდ შენსკენ ჩემო მოყვარულო და ჩემო მეუფეო ! ასე უნდა იმეორებდე ხშირად, სადაც ის არის - იქ არის შენი სამშობლო და ყოველივე შენი.

2.მისი სამშობლო შენი სამშობლოა. ასე უნდოდა მას და ასე სურდა, ამიტომაც ილოცავდა იგი თავისი მამის მიმართ: მამაო, ისინი ,ვინც შენ მე მიბოძე, იქ იქნებიან სადაც მე ვარ! ეს არის ნება და სურვილი იმისა , ვისაც შენ მოსიყვარულე სიყვარულით უყვარხარ, ისეთი სიყვარულით, რომელიც აჭარბებს ყველა სასიყვარულო ოცნებას დედამიწაზე - მის დროებით სამშობლოში.

3. ის იცქირება, ის გელოდება. არავინ არ გიცქერის შენ ისე ამ ქვეყნად, როგორც ის თვითონ და არავინ არ გელის შენ ამქვეყნად იმხელა სიყვარულით და სიხარულით, როგორც თვითონ ის. გამოგიწოდა ხელი, შენც მიეახლე. შენ მას თვისივე ანგელოზთა აღმატებულად უყვარხარ, რამეთუ მან შენთვის დაღვარა სისხლი და არა ანგელოსთათვის.

4. დაე, დაინახონ დიდება ჩემი ისეთი, როგორც შენ მე მიბოძე, მამაო - უთხრა უფალმა მამას მისას. მას სურს შენ შეგიყვანოს ისეთ დიდებაში, რაც ჯერ თვალს უხილავს, ყურს არ სმენია , ადამიანს არ მოფიქრებია. არაფერს არ ითხოვს შენგან, მიიღე მხოლოდ მის მიერ გამოწვდილი სიყვარული, რათა შემდგომ გძალგიძდეს მისივე დიდების გაზიარება.
ო, მიწაო, ო, ადამიანთა ცდუნებავ! ქრისტეს სიყვარულის ერთ წუთსაც კი არ ღირხარ!


ივნისი
---------

1.მოციქულთა თვეა. მოციქულთა მარხვა.მოციქულთა ვნება (*страдање). მოციქულთა დიდება.
თუ შენ უბრალო ადამიანი ხარ, ოდნავადაც არ დამწუხრდე მაგაზე. ქრისტეს მოწაფენიც უბრალო ხალხი იყვნენ, მაგრამ სულიწმინდით ისინი მთელი სამყაროს განმანათლებლები და მასწავლებლები გახდნენ . ისინი იესოს სიყვარულს სიყვარულითვე პასუხობდნენ, ამისთვისაც ებოძათ თვით ქრისტესგან ყოველი სიკეთე: ჭეშმარიტებაც, სიბრძნეც, შეძლებაც და სასწაულმოქმედებაც. განათლებულ ფილოსოფოსებს არ განუნათლებიათ ქვეყნიერება,არამედ ღვთის მოციქულებმა - უბრალო ადამიანებმა.

2.თუ ქრისტეზე მიბაძვა არ გძალგიძს, მოციქულთ მაინც მიბაძე, მოციქული პავლე ამბობდა : შემხედე მე ისე, როგორც მე ქრისტეს ვუყურებ. თუ შენ ცოდვილი კაცი ხარ, ნუ წარიკვეთ სასოს ამის გამო. თვით მოციქული პავლე აღიარებს , რომ ცოდვილი იყო და ცოდვილთა შორის უპირველესი. მაგრამ ჭეშმარიტებამ და სიყვარულმა განბანა ის ცოდვებისაგან.

3.და შენც, რაც არ უნდა ცოდვიანი იყო, შეიცან ჭეშმარიტება და იგივე ჭეშმარიტება გაგათავისუფლებს შენ ცოდვისაგან. აავსე შენი გული უფალი იესო ქრისტეს სიყვარულით და ეს სიყვარული გადაიქცევა ყოველი ბიწის მწველად შენში.

4.თავი დაიცავი ცდუნებისაგან. რაც მეტი და მწიფე სულიერი ხილია შენში, მით მეტია დემონის შემოტევა შენივე მიმართ. რაც მეტად ხარ სულიერად აღჭურვილი, მით უფრო მეტად გიტევს ბოროტი.
ამპარტავანია ეს თვე. ამპარტავნობის სიმძიმე კი მხოლოდ უფლისადმი ლოცვით მსუბუქდება, სინანულით და ზიარებით სძლიე მას. ღმერთი დაგეხმარება, ნუ შეშინდები!

ივლისი
-----------

1. ეს არის ძირითადად გვალვების თვე. ხალხს ეშინია სიცხემ ნათესები არ გაუჩანაგოს. ღმერთს წვიმის მოსვლას შესთხოვენ. დაიცავი შენი სული ვნებათა გვალვებისგან. ბოროტი სული დაგლახვრავს ხან უეცარი უამინდობით, ხანაც აუტანელი სიცხით. ხან ცეცხლში ჩაგაგდებს,ხანაც მომეტებული წყალდიდობით წაგლეკავს. იღვაწე, რომ არ გაგინელდეს გული და არ განიდევნოს სიყვარული, იშრომე რომ არ დაანთოს შენს სულში ვნების ცეცხლი და არ ამოგწვას.

2. ნუ ჩავარდები ქალისთვის ვნებებში. ქალმაც უნდა იზრუნოს მისი სულის გადრჩენისთვის, ნუ აცდუნებ მას. მასაც იგივე სხეული აქვს , როგორც შენ, განკუთვნილი მიწისა და მატლისათვის.
ნუ მიეცემი ვერცხლთმოყვარეობის ვნებას, რომელიც ყოველი ბოროტის დასაბამია.

ნუ მიეცემი დიდების მოყვარეობის ვნებას, არამედ მუდამ გახსოვდეს ქრისტეს მუდმივი დიდება.

ნუ მიეცემი ნაყროვანების ვნებას, მაგით შენი გული ძნელად გასაღები ხდება უფლისთვის.

ღმერთმა გასწავლა შენ: ნუ დაამძიმებ შენს სულს გემოთმოყვარეობითა , მემთვრალეობით და ამა სოფლის მაცდუნებლებზე ფიქრით, იცოდე და დაიხსომე: ყოველი ვნება ეშმაკის ცეცხლის ალია, რომლითაც დემონი შენს მთლიან სულს დაწვავს.

3. ყველაზე მძიმე ცდუნება მოდის სიყვარულისგან დაცლილი, გაცივებული გულისაგან და აგრეთვე დემონის მოგონილ ვნებათა ცეცხლის მიერ დამწვარი გულისგან. ამ ორ უბედურებას კი უნდა ებრძოლო საპირისპიროთი: არ გააცივო გული ღვთის სიყვარულისგან და არ აანთო ეშმაკის ვნების ცეცხლით.

4. ხშირად შეხედე იესო ქრისტეს ჯვარცმას, ხშირად შეხედე ყოვლადწმინდა ქალწული მარიამის ხატებს. იფიქრე უფლის წმინდა ანგელოზებზე. ილოცე უფლის წმინდანთა მიმართ, რომლებიც დაიცავენ შენს გულს დემონური სიცივისაგან და დემონური ცეცხლისაგან.

მთლიანად მიენდე ქრისტეს და ნუ გეშენია.



აგვისტო
------------

1. ვზეიმობთ უფლის ფერიცვალებას, ასევე უნდა მოვიმოქმედოთ ჩვენც.
მიწიერი ცხოვრების დასასრულის წინ უფალმა ქრისტემ ფერი იცვალა. შენთვისაც ამასოფლის დასასრულია. თუ ადამიანური დროთაღმწერით
ჯერ კიდევ 50 წელი გაშორებს ამქვეყნიური სიცოცხლის დასასრულს, ღმერთის დროის საზომით იქნებ 50 წუთზეც ნაკლებია. იფიქრე მოახლოებულ სიკვდილზე. ეგებ ჯერ არ მოახლოებულა , მაგრამ ყველა მხრიდან გარემოგიცავს იგი შენ.

გახოსვდეს სიკვდილი ! შენი თავი დაინახე სოფლად მკვდარი და უფალში ცოცხალი.

2.თაბორის მთაზე ფერიცვალებისას უფალი იესო გარდაცვლილებთან: მოსესა და ილიასთან , ლაპარაკობდა. შენც გახსოვდეს გარდაცვლილები. გაიხსენე შენი მეგობრები და ახლობლები, რომლებიც შენ იმქვეყნად გელოდებიან და ღმერთს ევედრებიან რაც შეიძლება მალე შეგახვედროს მათ. განსაკუთრებით გახსოვდეს ის მართალი ხალხი, მართალი დედები, მართალი გოგონები - ღვთის რჩეულები, წმინდა უმწიკვლო, უცოდველი ბავშვები, რომლებიც შენზე ადრე გადასახლდნენ სასრულიდან დაუსრულებელში.

მოეკვეთე ქვეყანას და სასწრაფოდ მოემზადე გზისთვის.

3. კიდევ უფლის რამდენიმე წუთი და შენ აღმოჩნდები მეორე მხარეს, გარდაცვლილთა კრებულში, შენ იქ წარსდგები ჩაცმული თუ შიშველი, სუფთა თუ დასვრილი, გარდაქმნილი თუ გარდაუქმნელი, უფლის შვილი თუ ჯოჯოხეთის ნაწილი - ეს ჯერ კიდევ უცნობია. ან მოიგე ყოველი, ან დაკარგე ყოველი. ცოტაც კიდევ და თამაში დასრულდება. შეკრთი შიშით და შეევედრე ქრისტე ღმერთს შენი გადარჩენა. იყვირე : მიხსენ მე უფალო , მე დაღუპული! გაფრთხილდი, ის შენ ხელს გამოგიწვდის და როგორც პეტრეს , ისე მოგმართავს: რამ შეგაშინა ? ნუ გეშინია, მე შენს გვერდით ვარ!

მიიღეთ ,ღვთის შვილებო, წმინდა ჟიჩიდან ეს რჩევანი და კურთხევა.

(*ღმერთმა დაგლოცოთ და გაგაძლიეროთ. მადლად შეგწეოდეთ წმინდა ნიკოლოზ სერბის ლოცვანი)

კვირის დღეები

(* ორიგინალში მოცემულია აგრეთვე ლოცვანი სრულყოფილად, მაგრამ ეხება მონაზვნებს და ამიტომ მხოლოდ რაც საერო პირთათვისაა განკუთვნილი, იმას მოვიყვან აქ).

ორშაბათი
-------------

ეს დღე ეძღვნება ციურ უსხეულო ძალებს : მთავარანგელოზებსა და ანგელოზებს. ამიტომაც ორშაბათობით აღვამაღლოთ ჩვენი გონება ცად.
გვიხაროდეს და გვიკვირდეს ანგელოსთა სილამაზე და უკვდავება.

ყოველდღიური ლოცვების ერთად ამ დღეს არაერთხელ მოვიხსენიოთ წმინდა ანგელოზნი , და ვილოცოთ მათ მიმართ დაახლოებით ასეთნაირად ( * შეგვიძლია წავიკითხოთ მთავარანგელოსთა და მფარველ ანგელოზის მიიმართ არსებული ლოცვები) :

წმინდა მთავარანგელოზნო და ანგელოზნო, ილოცეთ ჩემთვის, ცოდვილისათვის უფლის წინაშე.

წმინდა მთავარანგელოზნო და ანგელოზნო, ილოცეთ ჩემი ხსნისათვის.

წმინდა მთავარანგელოზნო და ანგელოზნო, ილოცეთ, ილოცეთ ჩემი ხსნისათვის.

თქვენ ხართ ცოცხალი ღმერთის მხედართმთავარნი, მე კი სუსტი და უძლური, შემეწიეთ მე.

თქვენ ხართ ნათელი სანთელნი უფლის წინაშე ანთილნი, მე კი პტარა სანთელი ქართა შორის. შემეწიეთ მე, რათა არ ჩაქრეს ჩემში ნათელი.

წმინდაო მთავარანგელოზნო მიხეილ და გაბრიელ, იყავით ჩემი მეოხე, რათა არ შევფერხდე მე ცოდვილი.

ანგელოზო ჩემო, მფარველო ჩემო, მაცილე მე ყოველგვარ განსაცდელს გევედრები. ამინ.

სამშაბათი
------------

სამშაბათი დღე ეძღვნება წმინდა იოანე ნათლისმცემელს. ამიტომაც ამ დღეს უნდა მის მიმართ ვილოცოთ . დღის განმავლობაში ბევრჯერ მოვიხსენოთ სახელი მისი, შევთხოვოთ იყოს მეოხე ჩვენი უფლისა მიმართ :

წმინდაო იოანე ნათლისმცემელო, ილოცე უფლის მიმართ ჩემთვის ცოდვილისათვის.

წმინდაო იოანე ნათლისმცემელო, ილოცე უფლისა მიმართ ჩემთვის ცოდვილისათვის.

წმინდაო იოანე ნათლისმცემელო, ილოცე უფლისა მიმართ ჩემთვის ცოდვილისათვის.

(* აქ კი ლოცვა ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის მიმართ)

>>>>>ყოვლადწმინდა ქალწულო მიხსენ მე.


ოთხშაბათი
--------------

ოთხშაბათი ეძღვნება ჯვარს და ქრისტეს ვნებას. ოთხსაბათს ქრისტეს გამყიდველმა მიიღო 30 ვერცხლი თავისივე უფლის გაყიდვისათვის.
ამ დღეს მუხლს ვიდრეკთ ჯვრის წინაშე და ვმარხულობთ. დღეში რამდენჯერმე ვეთაყვანებით ცხოველმყოფელ ჯვარს და ვლოცულობთ მის მიმართ.

ხუთშაბათი
--------------

ეძღვნება წმინდა მოციქულთ და წმინდა ნიკოლოზს. მოიხსენიეთ და ილოცეთ ქრისტეს წმინდა 12 მოციქულისა და წმინდა ნიკოლოზ სასწაულმოქმედის მიმართ. საკუთარი სიტყვებით მაგალითად დაახლოებით ასე;

წმინდანო, დიდებულნო, უფლისა ჩვენისა იესო ქრისტეს მოციქულნო ,
ილოცეთ ჩვენთვის ცოდვილისათვის (*სახელები ან დათა, ძმათა, დედათა და ა.შ.).

პარასკევი
------------

პარასკევი ეძღვნება პატიოსან ჯვარს და უფალი ჩვენი იესო ქრისტეს მოწამეობრივ გარდაცვალებას. მართლმადიდებელი ქრისტიანნი ამ დღეს მარხულობენ და პატიოსანი ჯვარს თაყვანისცემით მიაგებენ პატივს. გონებრივად იყავი ჯვრის ქვეშ ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის ერთად.
დღის ლოცვებთან ერთად ილოცეთ ჯვრის მიმართ ლოცვებით. გახსოვდეთ
ქრისტეს წამება და თქვით:

ქვეყნიერების ცოდვებისთვის შენ ჯვარს ეცვი, უფალო ჩემო, მიუტევე ყველას. ჩვენი ცოდვებისთვის შენ ეწამე, უფალო, შეგვიწყალე ცოდვილნი.

საშინელი იყო უფალო, შენი წამება ჯვარსა ზედა. საშინელი იქნება შენი სასამართლოც. უფალო, შეგვიწყალე და გვიხსენი ჩვენც უცოდვილესნი. მოწყალებითა, მოწყალებითა, მოწყალებითა უფალო. ამინ !

შაბათი
---------

შაბათი ეძღვნება ქრისტესთვის წმინდა მოწამეთ და ყველა წმინდანთ. ასევე ყველა ქრისტესმიერ მიცვალებულთ.

ამ დღეს ყოველდღიური ლოცვების ერთად ვადიდებთ წმინდანებს, ხმამაღლა ან გულში, დაახლოებით ასე: წმინდა წმინდანნო, ევედრეთ ღმერთსა ჩვენსა სულთა ჩვენთათვის.

კვირა
--------

კვირა არის ქრისტეს აღდგომის დღე. ქრისტე აღსდგა!

დღე ქრისტეს გამარჯვების - ქრისტე იმარჯვებს!.

დღე ქრისტეს დიდების - ქრისტე დიდდება !

დღე ქრისტეს ზეიმის - ქრისტე ზეიმობს!

დღე სიკვდილის დათრგუნვის - სიცოცხლე გაბრწყინდება !

დღე დედობრივი სიხარულის - ღვთისმშობელი ცრემლებს მოგწმინდავს !

დღე ბავშვთა მხიარულების - ბავშვთა მოყვარე აღსდგა !

დღე მარადიული ხედვის - გაახილე თვალი და იხილე !

დღე სიმართლის აღსრულების - სიმართლე სძლევს უსამართლობას !

დღე ჭეშმარიტების გაცხადების - ჭეშმარიტება ანათებს სიბნელეს !

დღე ქრისტეს ღვთიურობის აღიარების - ღმერთი ქრისტეში ცხადდება !

დღე კაცთა წარმომავლობის განცხადებისა - უფლის შვილები ვართ !

დღე ანგელოსთა მოვლინებისა - ძმანი ვართ ანგელოსთა !

დღე საიდუმლოს განხსნისა - ზეცაა ჩვენი მამული !

დღე სიყვარულის დიდებისა - სიყვარული სიკვდილზე აღმატებულია !

დღე მკვდრეთით აღდგომისა !

[guest]

მე კიდევ მაქვს რამდენიმე და გავაგრძელებ მერე. ახლა გამახსენდა, აფხაზსაც აქვს რამდენიმე სტატია, იმედია იმათაც შეუერთებს.

[guest]

(* თარგმნის დროს არ მქონდა სახარება ქართულ ენაზე,ამიტომ სახარებიდან მოყვანილი ციტატების არაორიგინალურობისათვის ბოდიშს ვიხდი. )


წმინდა ნიკოლოზ სერბის სწავლებანი

მამაო ჩვენო

ქრისტიანო, როცა წარმოთქვამ ამ სიტყვებს : "მამაო ჩვენო", ამით შენ აღიარებ, რომ შენი ზეციერი მამა ამავე დროს მამაა შენი მოსამსახურის თუ უფროსის, ავადმყოფი მეზობლის თუ მდგმურის. შენ ხომ ძე ღვთისამ ასე დაგიტოვა სათქმელად : მამაო ჩვენო და არა მამაო ჩემო!

ორი აზრი და ორი გრძნობა. პიველი აზრია: უფლის მამობრიობა, მეორე აზრია : უფლის შვილთა ძმობა. პირველი გრძნობაა: შვილის სიყვარული მამის მიმართ, მეორე გრძნობაა: ძმური სიყვარული ძმათა მიმართ. ამ ორი ძირითადი და დიადი აზრისა და გრძნობისგან გამომდინარეობს მამისა და ძმათა მიმართ კეთილგანწყობილი დამოკიდებულება.

და შენ ქრისტიანო, თუ მუდამ გემახსოვრება ეს ორი ძირითადი აზრი და მუდამ დაიცავ შენს გულს, რომ ეს ორი გრძნობა მასში არ განელდეს, ყველა შენი საქმე იქნება კეთილი და სუფთა, როგორი კეთილისმომტანი და კამკამაც სუფთა და სწრაფი წყაროს წყალია. შენი მთელი სიცოცხლე იქნება როგორც ლექსი, რომელსაც სიკეთით გარითმავენ შენს ირგვლივ მყოფი შენი ძმები. მხოლოდ ასე იქნება ადამიანთა ურთიერთობა წარმოუდგენლად საუკუთესოდ მოწესრიგებული და ულამაზესი.

თუ შენ კითხულობ, მამაო ჩვენოს, და ღმერთზე არ ფიქრობ, როგორც მამაზე, თუ შენ შენს მეზობელს უყურებ როგორც უცხოს, ყველა შენი საქმე იქნება უკუღმა, შენი გზა დაემსგავსება კაენის გზას, შენი ცხოვრება იქნება ბინძური წყაროს ამღვრეული წყალი, შენი დასასრული კი ემგვანება იუდას დასასრულს.

და თუ შენ ქრისტიანად იწოდები, და არ კითხულობ მამაო ჩვენოს, მაშინ შენ ხარ უკომპასო მოგზაური ზღვაში და სიბნელეში, ქარიშხალში მდგომი პოლარული ვარსკვლავის გარეშე, სასოწარკვეთაში, დაკარგული შეგნებით - საიდან, რატომ და ვისთან მიემგზავრები.

სულის ჰიგიენა

ჰიგიენაში იგულისხმება მეცნიერება სხეულებრივი ჯანმრთელობისა და უფრო ნათლად რომ ვთქვათ, ავადმყოფობებისაგან სხეულის დაცვის შესახებ სწავლება. სხეულის ჰიგიენა სულის ჰიგიენის მსგავსია. რამდენადაც სული სხეულზე მნიშვნელოვანია, იმდენად მნიშვნელოვანია სულის ჰიგიენაც სხეულის ჰიგიენასთან შედარებით.

სხეულის ჰიგიენის დასაცავად აუცილებელია სამი რამ, რის გარეშეც სხეული ჯანმრთელობას ვერ შეინარჩუნებს, ესენია: სინათლე, წყალი და საკვები. ასევე სულის ჰიგიენისთისაც აუცილებელია სამი მთავარი რამ, რომელთა გარეშეც სული ჯანსაღი ვერ იქნება, ესენია: ღმერთი, ლოცვა და უფლის სიტყვა.

ღმერთი სულისთვის იგივეა, როგორც სინათლე სხეულისთვის.

ლოცვა სულისთვის იგივეა, როგორც ჰაერი სხეულისთვის.

ღვთის სიტყვა სულისთვის იგივეა, როგორც საკვები სხეულისთვის.

სულის სინათლე

ღმერთი სულის სინათლეა. რამდენადაც მეტად იმყოფება სული სინათლეში , მით უფრო ჯანმრთელია ის, მხიარული და ძლიერი. ღმერთი გონიერი სინათლეა, რომელიც ყველაფერს განმჭოლად ხედავს და უყურებს . ღმერთი ხედავს და უყურებს კაცთა აზრებს, სურვილებს, მიზნებს.

ღმერთი ხედავს ! როცა ადამიანს შეგნებული აქვს, რომ უფალი ხედავს, ის მაშინ ცუდ აზრებს, ცოდვიან სურვილებს თუ უსამართლო მისწრაფებებს ირცხვენს. ასე ვლინდება ადამიანში ღვთის შიში, რომელიც სულს წმინდავს. სიბრძნის დასაწყისი უფლის შიშია.

ღმერთი ხედავს. მისი ხედვა მზეზე გამჭოლია. მის ხედვას ვერაფერი დაემალება. და როგორ უნდა დაემალოს? ღმერთისგან დამალვა იგივეა ვით ხრწნა. სხეულის ჯანმრთელობის შესანარჩუნებლად მედიცინის მასწავლებლები გვირჩევენ მზეზე ყოფნას, რათა გამხნევდეს სხეული და შხამისგან გათავისუფლდეს. მართლმადიდებლური სწავლება დასაბამიდან ურჩევს ხალხს გაუღონ ღმერთს სულის კარები, რათა დასხივდნენ უფლის სინათლით, რომელიც დაწვავს ყველაფერს ავადმყოფურს მასში , ყველაფერს რაც ბინძური და ცოდვიანია.

ღმერთი ხედავს. თუ შენ მიხვედრისთვის ჭკუა გაგაჩნია , გაიხსენე, რომ ღმერთი ხედავს!

ღმერთი ხედავს. თუ შენ გიხარია სხვისი უბედურება, თუ შენ არ ხარ მოწყალე ღარიბთა მიმართ, გაიხსენე, რომ ღმერთი ხედავს !

ღმერთი ხედავს. თუ შენ გამოგეცხადა ამპარტავნების ან ვერცხლთმოყვარეობის ვნება, იცოდე რომ ღმერთი ხედავს!

ღმერთი ხედავს. მუდამ იფიქრე ამაზე. რასაც გაიფიქრებ, რასაც ისურვებ ან რასაც მიზნად დაისახავ, გახსოვდეს, რომ ღმერთი ხედავს. ტყუილად ნუ ეცდები ამ ხედვას გაექცე, არამედ შენი სული გადაუშალე ამ მარადიულ ხედვას. ის მასში დასაბამიდან დაწვავს ყოველივე უსუფთაოს და ცოდვიანს.

ასე შეინარჩუნებს შენი სული ჯანმრთელობას. ის მუდამ იბანავებს ღმერთის სინათლის სხივებში. ის მუდამ იქნება თბილი უფლის სინათლის სითბოს წყალობით,ის მუდამ იქნება ნოყიერი ნიადაგი ყველანაირი უფლისმიერი თესლის დასათესად. უფლის მიერ დათესილი სული შენი კი არ შეშინდება ღმერთის ხედვისგან, არამედ იხარებს და მოძებნის მას, ისევე როგორც მზესუმზირა უცქერის და ეძებს მზეს.

სულის ჰაერი

ეს არის უფლის მიმართ ლოცვა. ისეთივე სიხშირით უნდა ვილოცოთ მის მიმართ, როგორაც ვსუნთქავთ. ასე სუნთქავდნენ ლოცვებით უწმინდესი და სრულყოფილი სულები. შენ კი , თუ ამ სრულყოფილებისგან შორს ხარ, იმეცადინე მაინც ლოცვის გახშირებაში.
უფალმა თავის მოსწავლეებს აღუთქვა , ელოცათ შეუწყვეტლად, და ისინიც მუდმივი ლოცვით სუნთქავდნენ.

სანამ ბავშვი დედის მუცელშია, ის ჰაერს არ სუნთქავს, როგორც კი დაიბადება, იწყებს სუნთქვას. სანამ ადამიანი ქრისტეს მიერ სულიერად არ დაიბადება, ის ვერ ისუნთქებს ლოცვით, ის ვერც კი გრძნობს ლოცვის აუცილებლობას. ლოცვის გარეშე სული ვერ იცოცხლებს, ისევე როგორც სხეული ჰაერის გარეშე.

ციფრთა ათეულში ცხრა ბოლო ციფრია, დედის მუცლის ბნელ წიაღში უსინათლოდ და სუნთქვის გარეშე გატარებული ცხრა თვე მიაგავს იმ ხალხის ცხოვრებას, რომლებიც მათ ცხოვრებას ღვთიური სინათლისა და ლოცვის გარეშე ატარებენ. რიცხვი ათი კი ნიშნავს ადამიანის ამქვეყნიური ცხოვრების ბოლო ჟამს. ვინც სიცოცხლის დასასრულს მიახლოებული მაინც დროში შეიგნებს და მოინანიებს ქრისტეს წინაშე, ისიც იგემებს ღვთიური ხედვის სინათლის სითბოს და ლოცვით სუნთქვის სიტკბოს.

სულის საკვები

უფალმა გვითხრა: ადამიანი არ საზრდოობს მხოლოდ პურით, არამედ უფლის სიტყვებით. პურით იკვებება სხეული, სული კი უფლის სიტყვებით. პური სხეულის ჯანმრთელობისთვის აუცილებელია, მაგრამ სულის სიჯანსაღისთვის კი უფლის სიტყვაა აუცილებელი.
უფლის სიტყვაში კი იგულისხმება ღვთის სწავლება, რაც კაცთ უფალი იესო ქრისტეს მეშვეობით გამოუცხადდა. უფლის სიტყვა თვით ქრისტემ ასე განმარტა: მე ვარ პური მოვლენილი ზეცისგან, ვინც ამ პურს იგემებს, იცოცხლებს სამარადისოდ (* ზუსტად ქართულად იხ. იოანე 6,51) .

ისინი, ვინც საკუთარ სხეულს კვებავს სხვადასხვანაირი ტკბილეულობით, მალე ავადდებიან. ასევე ისინიც, ვინც საკუთარ სულს კვებავენ სხვადასხვა ცრუ თეორიების და ფილოსოფიის სიტკბოებით, უჭირვებენ სულს და ავადდებიან. სულისთვის ერთი სრულიად საკმარისი და სრულიად ჯანმრთელი საკვებია უფალი იესო ქრისტე, მარადი სიტყვა ღვთისა, ხორცშესხმული და ყოვლადწმინდა ქალწული მარიამის მიერ დაბადებული ღმერთკაცი. ამ საკვებით კი სული ვერასოდეს ვერ დანაყრდება, რამდენიც არ უნდა იგემოს. ეს საკვები კი არ აავადებს, არამედ კურნავს ყოველგვარ ავადმყოფობას.

ესე იგი, სულის ჰიგიენა მოიცავს სამ რამეს: ღმერთს, ლოცვას და უფლის სიტყვას, რომელიც წარმოადგენს: სინათლეს, ჰაერს და საკვებს ყოველი მართლმადიდებელი ქრისტიანსათვის.

ნაკლები წუხილი მეტი რწმენა

რაც ნაკლებია წუხილი, მით მეტია რწმენა. სარწმუნოების ერთერთი მთავარი მადლი იმაში გამოიხატება, რომ რწმენა ადამიანს ბევრი ჭმუნვისაგან ათავისუფლებს . სანამ შვილმა იცის, რომ ყავს მამა, რომელიც ოჯახზე და საოჯახო საქმეებზე ზრუნავს, ყველა მისი ყოველდღიური ფიქრი ოჯახზე სიმღერით მთავრდება. ადამიანი რაც უფრო მეტად საკუთარი ძალისხმევით ეცდება გადაჭრას მაჭირვებელი საფიქრალი, უფრო მეტად ეფლობა განსაცდელში და ემატება წუხილი და მასში ბოლოს სიხარული კვდება, მისგან რჩება მრისხანებით აღვსილი სულიერად გამხმარი ტყავის ჩანთა, რომელიც საფლავისთვისაა განკუთვნილი.

-რა არის თქვენი წუხილი?

ეს არის მაცხოვრის მიერი ერთერთი მნიშვნელოვანი შეკითხვა კაცობრიობის მიმართ: რომელ თქვენგანს შეუძლია წუხილით მიაღწიოს თავისი მონაგარის გაზრდას ? რაში გამოგადგებათ თქვენ წუხილი, თუკი ხვალ თქვენთვის მზე არ დაიბადება? ის კი, ვინც ფიქრობს დილით მზის ამოსვლაზე, წუთების სიზუსტით დადგენილ მზის ამოსვლაზე, რათქმაუნდა იფიქრებს თქვენს უმნიშვნელო წუხილთა შესახებაც.

დიდი ეპიკტეტი:

-გაუნათლებელი ადამიანი სხვას აყვედრის მის წარუმატებლობას ; ის კი, ვინც ეს-ესაა ჩამოყალიბება დაიწყო, ის საკუთარ თავს აყვედრის. ხოლო განსწავლული კაცი კი არც თავს აყვედრის და არც სხვას!

სტოიანური ფილოსოფოსისთვის ნასწავლი კაცი ის არის, ვინაც ყველაფერი მსოფლიო გონს მიანდო.

გავიხსენოთ წინასწარმეტყველი ისაია:

-გეუბნებით თქვენ, ჩემი მომდევარნი გულში სიხარულით იმღერებენ, თქვენ კი (ვინც უფალი მიატოვა) , თქვენ საწყლად იდრტვინებთ გულებით და აჭირვებთ თქვენს სულებს (65,14 ).

წინასწარმეტყველი ისაიასთვის უფლის მონა ისაა, ვინც თავისუფალი ნებით ემორჩილება და მიყვება უფლის ნებას - მწუხარებისა და შიშის გარეშე.

თვით უფალი იესო ქრისტე განმარტავს ამას: ბევრ რამეს ეცდები და სწუხხარ? მაგრამ მხოლოდ ერთი რამეა აუცილებელი, და რა არის ეს ერთი რამ?

-რწმენა : 1) რომ მამა ცოცხალია, 2) რომ ის ფიქრობს ყველაზე და ყველაფერზე, 3)რომ შვილი საკუთარი ძალისხმევით ვერაფერს ვერ შექმნის (იოვ. 5,19).

მაშ როგორ, ყველა თქვენი საფიქრალი არ იცვლება სიმღერით? თუ თქვენ ჭეშმარიტად გწამთ ცოცხალი და ფხიზელი მამის არსებობა, მაშინ თქვენი ყველა ამქვეყნიური წუხილი აფსურდად მოგეჩვენებათ. თქვენი მრავალრიცხოვანი დარდით მხოლოდ თქვენს მიერ უფლისადმი უნდობლობას ამტკიცებთ. მაგრამ თუ თან სიტყვით ამტკიცებთ, რომ მორწმუნენი ხართ და მიუხედავად ამისა ისრისებით მწუხარების უღლის ქვეშ, მაშინ თქვენი რწმენა უაზრო ყოფილა. თითქოსდა ქვეყნიერების მამასახლისმა ვერ ითავა, ან არ ისურვა ან ვერ შეძლო საკუთარი სახლის მართვა და მოჯამაგირეები დაიქირავა. განა გადაარჩენენ მოჯამაგირენი სახლს, თუ ამას თვით მამასახლისი არ იტვირთავს ?

თქვენ მე შემისწორებთ : შვილები და არა მოჯამაგირენი. კარგით, მაგრამ შვილები , რომლებიც მამას უძღვნიან საკუთარ გულს და აზრებს, რომლებიც ასრულებენ მამის სურვილს და ენდობიან, სჯერავთ მამის სიძლიერისა საფიქრალნი მოიფიქროს, ისინი არიან ნამდვილი შვილები, სხვა ყველანი კი მოჯამაგირენი.

არავის არ შეუძლია თავს უწოდოს განათლებული, თუ ის ვერ გრძნობს საკუთარ თავში ზეციური მამისადმი მსგავსებას. ყველა დანარჩენი არის ბნელი ბრბო, დამწუხრებული და დანაღვლიანებული, იქნებიან ესენი უმაღლეს სკოლა დამთავრებულნი თუ უწიგნურნი , სულერთია.

რწმენა, ეს არის როგორც ჯოჯოხეთის მცხოვრებთათვის გაწვდილი ცივი თითი. სხვა ყველაფერი ცეცხლით არის ანთებული, გარდა ამ ერთი თითისა. უჭკუონი ცხელ გადამდნარ რკინას გავარვარებულ გადამდნარ კალაში ურევენ. ცეცხლით კი ცეცხლი არ ქრება.

მეტი რწმენა - ნაკლები წუხილი.

სრულყოფილი რწმენა - სრულყოფილი უდრტვინველობა.

სრულყოფილი რწმენა - სრული სიხარული.

"გიხაროდეთ და მხიარულობდეთ !"

-და ამას გეუბნებით მე თქვენ: ჩემი სიხარული თქვენთან დარჩება და თქვენი სიხარული აღსრულდება (იოვ. 5,19).

ისე არ მისდევდა ღმერთს მოსე, როგორც პატარა ბავშვი თავის მამას? ასევე აბრაამი, ისააკი და იაკობი,ასევე სამუელი და დავითი. ნახეთ, როცა მოსეს უჭირდა, როცა დავითს უჭირდა, განა მაშინ მათ დაკარგეს უფლისადმი რწმენა? განა მათ დაიტვირთეს საკუთარი გულები წუხილით? ეცდებოდნენ ისინი საკუთარი ძალისხმევა ღმერთის ნებისთვის შეედარებინათ? თვით იესო? ნუთუ ქრისტე, როგორც მამის ყველაზე სრულყოფილი შვილი , არ უსმენდა მის მამას და არ ჰქონდა მისი რწმენა?

ქრისტეს სახარება არის სიხარული, და არა დარდი. დარდის შემსუბუქება და არა წუხილის მომატება.

რწმენის გრამი მეტად ფასობს, ვიდრე ტონობით წუხილი.

ქრისტიანი, რომელმაც ეს ვერ გაიგო და ვერ შეითვისა, ის მხოლოდ წყლით ყოფილა მონათლული და არა სულით.

მოძღვარი, ვინც ეს ვერ გაიგო და ვერ შეითვისა, მთის ძირში გორაობს, საიდანაც წესით სხვებს მთაზე ასვლაში უნდა ეხმარებოდეს.

ღვთის კურთხევა, მშვიდობა და ჯანმრთელობა არ მოაკლდება იმ მორწმუნეს, ვინც შეძლებს მთელი სულით წარმოსთქვას:

-ჭეშმარიტებაა, მეტს მიაღწევ რწმენით, ვიდრე წუხილით!

[guest]

მოყვასის სიყვარულის შესახებ

(მამა ილარიონ ალფეევი)

ერთი ხანშიშესული ქალი მოვიდა ჩემთან და მითხრა: "მამაო, აღარ შემიძლია ჩემი ქმრის ატანა, მირჩევნია მოვკვდე და სამოთხეში ვიყო, სიკვდილი მირჩევნია მის დანახვას!" , მე მას ვუპასუხე: "ძვირფასო ჩემო, ერთადერთი შესაძლებლობა, რომ შენ სამოთხეში აღმოჩნდე - მხოლოდ ქმრის ერთად, მის გარეშე კი მხოლოდ ჯოჯოხეთზე შეგიძლია იფიქრო", მან კი მომიგო: " მის ერთად სამოთხეც კი არ მინდა! თუნდაც ჯოჯოხეთი იყოს, რაც გინდა ის იყოს, ოღონდ მის გარეშე!".

ხშირად ბევრი ფიქრობს, რომ შესაძლებელია "აღმოჩნდნენ" სამოთხეში და ამით თავი დააღწიონ მათთვის არასასურველ ადამიანებს. ნუთუ შესაძლებელია უფალთან აღმოჩნდე და ამავე დროს დაივიწყო მოყვასი, ახლობელი? ბევრი ეკლესიას ისე უყურებს, როგორც რაღაც ადგილს, სადაც შეიძლება განცალკევება, მოცილება სხვებისგან, როგორც ჩუმი, წყნარი კუთხე, სადაც ვერავინ გამჩნევს. მაგრამ ეკლესიასა და ამქვეყნიურ გარემოს შორის ის განსხვავებაა, რომ ეკლესიაში ხალხი ერთმანეთის პირისპირ "დგანან", ერთმანეთის მიმართ განხსნილნი არიან. ყოველდღიურ ცხოვრებაში კი, ეკლესიის გარეშე შესაძლებელია ისინი შეკრულნი, შებორკილნი არიან, მათ ერთმანეთი არ უყვართ ან ერთმანეთს უარყოფენ. განა სამოთხესა და ჯოჯოხეთს შორის ის განსხვავება არაა, რომ სამოთხეში ყველაფერი გაერთიანებულია უფლის სიყვარულით, ერთმანეთის სიყვარულით, ჯოჯოხეთში კი თითოეული მოცილებულია ღმერთს და სხვებს,თითოეული იმყოფება უკიდურეს იზოლაციაში, სიმარტოვეში და უთვისტომობაში?

როგორ შევიყვაროთ ახლობელი?

პირველ რიგში მოყვასში მისი გარეგნობის გარდა უნდა შევნიშნოთ მისი შინაგანი სამყარო, შინაგანი სიღრმე, არსი. უნდა მივაგნოთ მასში იმ სულიერ "ადგილს",სადაც როგორც ყველა ადამიანში , უფლის სახე ჩანს. ხშირად ჩვენ ადამიანში მხოლოდ მის გარეგნობას და გარე სამყაროს ვხედავთ, მოცულს ცოდვებით, ვნებებით აღვსილს, ამავე დროს კი ვერ ვამჩნევთ მის იმ შრეს, სადაც მისი ღვთაებრივობა გარეგნული "ეფექტების" წყალობით იმალება. საჭიროა დავინახოთ მასში ეს ღვთაებრივობა და პატივი ვცეთ მას - ნებისმიერ ახლობელს, მოყვასს.

გავრცელებული შეცდომა, რაც ხშირად კონფლიქტის მიზეზია, ის არის, რომ ჩვენ ახლობელს ისე კი არ აღვიქვამთ როგორიც არის, არამედ მასში ვეძებთ ისეთ პიროვნებას, როგორიც ჩვენ გვინდა და გვაწყობს. ჩვენი შეფასებებით, მას ახასიათებს ესა თუ ის ცუდი თვისება, ამათუ იმ საკითხში შეიძლება იყოს უკეთესი და ა.შ. ვადგენთ რაღაც ხელოვნურ სქემას და გვსურს, რომ ის ამ სქემას "მოერგოს". თუ კი ის ამ სქემას აცდება, იწყება გარდაუვალი კონფლიქტი ჩვენს წარმოსახვასა და რეალობას შორის - თუ როგორi გვინდა იყოს ის და როგორია იგი სინამდვილეში. როცა ვისწავლით იმის დანახვას ნებისმიერ ახლობელში, რაც ჩვენ უფლისგან ნაბოძები გვაქვს, კარდინალურად შეიცვლება ჩვენი დამოკიდებულებანი ირგვლივ მყოფ ადამიანთა მიმართ.

რაც აუცილებელი და მთავარია, უნდა გვახსოვდეს, რომ ღმერთს ნებისმიერი ჩვენგანი უყვარს ისეთი, როგორიც ვართ. დიახ, უფალი ელოდება იმასაც, რომ ცოდვილნი შევინანებთ, გამოვწორდებით,მას მივმართავთ. დიახ, მას სურს, თითოეული ჩვენგანი იყოს უკეთესი, ის განიცდის ჩვენს არასრულყოფილებას, ჩვენს ცოდვებს, ის განიცდის იმასაც, რომ ჩვენ მას ვცილდებით და ვივიწყებთ, მაგრამ ეს ყველაფერი ღმერთს ხელს არ უშლის იმაში, რომ ჩვენ ვუყვარდეთ.
ღირსი მამა ისააკ სირიელის (*ისაკ სირინ) მიხედვით კი უფლის მიერი ჩვენდამი სიყვარული მაშინაც კი არ იკლებს, თუნდაც ეს ცალმხრივი იყოს, ასევე გავიხსენოთ უძღები შვილის პატერიკი, მამას ის მაშინაც კი უყვარდა, როდესაც შვილმა მამა მიატოვა.

ხშირად ერთი ოჯახის წევრები ერთმანეთს ერთმანეთის მიმართ ნაკლებ სიყვარულს ჰყვედრიან, რასაც კონქლიქტებამდე მივყავვართ. მაგალითად, ქმარს გონია, რომ ის ცოლს საკმარისად არ უყვარს, ამის გამო ქმარი ხდება აგრესიული, მოუთმენელი და ჩხუბის მიზეზიც იძებნება. ამის გამო მცირდება მისივე სიყვარულიც მეუღლის მიმართ, რამეთუ ფიქრობს, რომ ეს სიყვარული ცალმხრივია... თუმცა უსიამოვნებანი შეიძლება "გადაჭარბებულმა" სიყვარულმაც შექმნას, როცა სიყვარული ხდება ვნებიანი, ბრმა, ეგოისტური, როცა ერთი მეორეს როგორც საკუთრებას ისე უყურებს, აქ კი იბადება ეჭვიანობა, უსამართლო ბრალდებები, დაუმსახურებელი შენიშვნები. ასე რომ, ოჯახი შეიძლება დაინგრეს როგორც სიყვარულის ნაკლებობის , ასევე გადაჭარბებული სიყვარულის შეგრძნებითაც.

არც თუ იშვიათად მშობლები შვილების ცხოვრების წესით უკმაყოფილონი არიან, მიიჩნევენ, რომ ისინი არ აკეთებენ იმას, რაც საჭირო და უკეთესია, არ არიან მორჩილნი, უყურადღებონი არიან და ა.შ. დიახ, შვილები უნდა იყვნენ ,რა თქმაუნდა, მშობელთა მიმართ მორჩილნი, შვილები უნდა ზრუნავდნენ მშობლებზე, დიახ, მშობლები შვილთა საქციელების პასუხისმგებელნი არიან , დიახ, მშობლები ხშირად უნდა ჩაერიონ შვილების პირად ცხოვრებაშიც კი, უნდა ეხმარებოდნენ მათ, საკუთარი გამოცდილებებიდან აძლევდნენ რჩევებს, მიუთითონ ახალგაზრდობით გამოწვეულ შეცდომებზე, მაგრამ ამავე დროს მშობელს არ უნდა ავიწყდებოდეს, რომ მისი შვილი ასევე თავისუფალი ნების მქონე პიროვნებაა, რომელსაც აქვს უფლება დამოუკიდებლად გადაწყვიტოს მისი მომავალი ცხოვრების გზა, მიჰყვეს საკუთარ ინტერესებს, თავისუფალი ნებით აირჩიოს სამეგობრო წრე და სხვა მრავალი. ხშირად მშობელი მკაცრად ექცევა შვილს, ზღუდავს მას მაქსიმალურად, აკონტროლებს მის ყოველ ნაბიჯს, აიძულებს იმეგობროს ან იქორწინოს მხოლოდ მათთან და მასზე, ვისაც მშობელი აურჩევს.

გამონაკლის შემთხვევებს არ მიეკუთვნება ასევე ის ფაქტიც, რომ თითქოსდა მორალური პრინციპებიდან გამომდინარე მშობლები შვილებს უშლიან ტელეგადაცემების ყურებას, კინოში წასვლას, ეზოში თამაშს და სხვა მსგავსი. ამავე დროს ასეთ მშობლებს არ გააჩნიათ იმის არგუმენტირებული ახსნა, თუ რატომ უშლიან ამას თუ იმას შვილებს, არ აძლევენ ბავშვებს მაგალითს, როგორ მოერგონ ცხოვრებას, მის რიტმს, არამედ მხოლოდ უკრძალავენ უამრავ რამეს, ისიც ყოველგვარი აზრის გარეშე. ოდესღაც კი ასეთი ,თუნდაც დამთმენი ბავშვი, ვეღარ იტანს ამდენ უმოტივო აკრძალვას და გარკვეულ ასაკში , იქნება ეს ტექვსმეტიდან ოცამდე თუ ინდივიდუალური ასაკი, ხდება აგრესიული, მოუთმენელი, მოთმინებასთან ერთად კარგავს რწმენასაც.

ხშირად ქრისტიანი, რომელიც ისეთ ოჯახში ცხოვრობს, სადაც ოჯახის სხვა წევრები არ იზიარებენ მის რელიგიურ შეხედულებებს, ოჯახის დანარჩენ წევრებს ცხოვრებას "ურთულებს", ზღუდავს რა მათ იმ საქმიანობების კეთებაში, რაც მას არაქრისტიანულად მიჩნია. მაგლითად, ოჯახში დედა არის ღრმადმორწმუნე ქრისტიანი, მაგრამ ურწმუნოა მამა, შვილები კი თუნდაც დედის ერთად ეკლესიაში დადიან, მთლიანად ეკლესიურ ცხოვრებას არ ეწევიან. აი, ახლოვდება ახალი წელი, ქმარს და შვილებს სურთ ახალი წლის აღნიშვნა, დედა კი, რომელიც ამტკიცებს რომ ახალი წელი არ არის ქრისტიანული დღესასწაული, ეწინააღმდეგება მათ ახალი წლის საზეიმოდ აღნიშვნას, თუნდაც იმიტომ, რომ ახალ წელს ჯერ ერთი მარხვაა. მაგრამ რა, განა უკეთესი არ იქნებოდა რომ დედას გაეღო "მსხვერპლი" და ქმარ-შვილისთვის მოემზადებინა საზეიომო სუფრა? მერე კი რამდენიმე დღის შემდეგ ასევე დიდი ზეიმი - ქრისტეშობა ასევე საზეიმოდ აღენიშნათ ყველას ერთად? სწორედაც ამაშია ქრისტიანობის არსი, რომ გამოვავლინოთ ახლობლის სიყვარული, დავივიწყოთ საკუთარი თავი, მსხვერპლად მივიტანოთ რაღაც გაგებით ჩვენი "მე" და ვიცხოვროთ სხვებისთვის, ვეცადოთ მოყვასს მივანიჭოთ სიხარული, განა ეს არ არის ქრისტიანობის მნიშვნელობა?

არც თუ იშვიათია აგრეთვე შემთხვევები, რომ და-ძმათა სიყვარული და-ძმების მიმართ და მშობელთა სიყვარული შვილთა მიმართ მთელი ცხოვრება "ტვირთი" ხდება - დაუშვებელია სიყვარულის , როგორც პიროვნული "ძალადობის" აღქმა !

მახსენდება ერთი საშინელი, ტრაგიკული შემთხვევა , რომელიც ცამეტი წლის გოგონას შეემთხვა. ამ გოგონას დედა მისგან ითხოვდა მისდამი აბსოლუტურ გულწრფელობას,თვლიდა რა, რომ მას თავის ქალიშვილთან "განსაკუთრებული" დამოკიდებულება აქვს და თავის შვილს არ აქვს უფლება რაიმე დაუმალოს "ასეთ მოსიყვარულე" დედას. ერთხელაც, გოგონამ სკოლაში ორიანი მიიღო და შეეშინდა გაემხილა დედისათვის, დედამ კი რაღაცნაირად მაინც გაიგო ეს ამბავი და სასწრაფოდ გამოცხადდა სკოლაში, რომ თავის ქალიშვილთან და მასწავლებლებთან გაერკვია სიტუაცია. გოგონამ კი, სკოლის ეზოში დაინახა რა სკოლისაკენ მიმავალი დედა, შეშინებულმა და ფსიქიურად ნაწამებმა დედის მიერ არასასრველი ამბის გაგებით მოსალოდნელი უსიამოვნების მოლოდინით, რომ მას დედა გაუწყრებოდა, რომ მისგან დამალა რაღაც, გაიქცა სკოლის ეზოს მიმდებარე ქუჩისკენ და სხვა ბავშვების თვალწინ მომავალ მანქანას ქვეშ ჩაუვარდა, რამდენიმე საათში ეს საწყალი ბავშვი საავადმყოფოში გარდაიცვალა. სიკვდილის წინ კი იმის თქმა მოასწრო, რომ მას თავის მოკვლა არ უნდოდა, არამედ მხოლოდ დედის "შეშინება", რომ დედის ყურადღება მოეცილებინა მიღებული ნიშნისგან.

ასე რომ, ყოველთვის არ ხდება ისე, რომ ყველა ადამიანი მზადაა იგივე ხარისხით დააბრუნოს ის , რასაც ჩვენ ვაძლევთ, არ ძალუძს აბსოლუტურად იდენტურად გამოაჩინოს გრძნობა, როგორც ჩვენ ვიჩენთ მათ მიმართ. არ შეიძლება ადამიანისგან მოველოდოთ იმას, რისი მოცემაც მას არ შეუძლია, თუნდაც ეს ადამიანი ჩვენი შვილი იყოს,ჩვენი და ან ძმა, ჩვენი დედა, ჩვენი მშობელი, მეგობარი თუ მეუღლე. დაე, ყოველმა იმდენად გაგვიხსნას გული, რამდენადაც მისთვის შესაძლებელია. შეუძლებელია ძალით "შევანგრიოთ" ადამიანის სული, რამეთუ სული - ერთერთი სიწმინდეა და მასში შეღწევა მხოლოდ მაშინაა მოსახერხებელი, თუ მის კარებს გაგიღებენ და შიგნით მიგიწვევენ. ხანდახან შეიძლება იდგე კარებთან და აკაკუნო, ისევე როგორც ქრისტე აკაკუნებს ადამიანთა სულების კარებებთან, მაგრამ მშვიდად და არადამქანცველად, მოკრძალებით... თუ კარს არ გაგიღებენ, უმჯობესია წახვიდე, ვიდრე ანგრიო...

მოყვასის სიყვარული ბრძნული უნდა იყოს, უნდა იყოს მსხვერპლმწირავი, ისევე როგორც ქრისტესმიერი სიყვარული ჩვენს მიმართ, რომელმაც ისეთები შეგვიყვარა, როგორნიც ვართ. სიყვარული ახლობლის მიმართ ახლობელს სიხარულს უნდა ანიჭებდეს და არა "ტვირთი" ხდებოდეს მათთვის, ძნელად საზიდავი ტვირთი...მოყვასის სიყვარული უნდა იყოს აბსოლუტური, მაგრამ ადექვატური არ უნდა ვითხოვოთ მათთაგან. მოყვასის სიყვარული არ უნდა გადავზარდოთ ეჭვში, რომელიც შურს, ეგოიზმს და ჩხუბს დაბადებს, რომელიც შეზღუდავს საყვარელი ადამიანის თავისუფლებას, სიყვარული არ უნდა გავხადოთ ეგოისტური, არც უნდა შევამციროთ, თუ საპირისპიროს ვერ დავინახავთ . გავიხსენოთ მოციქული პავლესმიერი სიყვარულის განმარტება: "სიყვარული ბევრს ითმენს, სიყვარული მოწყალეა, სიყვარულს არ შურს...სიყვარული არ ეძიებს თავისას... სიყვარული არასოდეს წყდება..."

[xornabujeli]

[ლილიანა]

დიდი მადლობა ! ძალიან კარგი თემა და ბევრი საინტერესო თარგმანის მოლოდინში

[მხევალი ნინო]

მაპატიეთ, შეიძლება არასწორედ ვიქცევი, მაგრამ ეს ღვთისმეტყველების თემაა????? ძალიან ავრიეთ ყველაფერი

[guest]

არაფერია არეული ნინო, რამდენადაც აქ განთავსებულია რელიგიური სტატიები, რომლებიც იქნება წმინდანთა ცხოვრების შესახებ, ასევე ნაშრომები ცნობილ თეოლოგთა ან ისევ წმინდა მამათა ნაწერები, რა არის აქ დანაშაული ვერ ვიგებ, "შერეული ჟანრია", ამიტომ ჯობია აქ იყოს. აბა სასაუბროში იყოს? გარდა ამისა, დათიკოს არ შეუნიშნავს , რომ უადგილოა მე მგონი უკეთესად აქ შეინახება ეს თემა.

[guest]

მაპატიეთ, შეიძლება არასწორედ ვიქცევი, მაგრამ ეს ღვთისმეტყველების თემაა????? ძალიან ავრიეთ ყველაფერი

არ მინდოდა , მაგრამ ჯობია გითხრა, რომ იქნებ მომავალში აღარ განმეორდეს,ჩემს მიმართებაში მაინც : ნინო, მე აქ არასოდეს არაფერი არ ამირევია ! და თუ ოდესმე სხვაგან სადმე "ამირევია", ისე ამირევია რომ ვერასოდეს დაულაგებიათ . ასე რომ სანამ არაპირდაპირი ფრაზით პირდაპირ შეურაცხყოფას ვინმეს , ამ შემთხვევაში მე, მომაყენებ, ცოტა ეტიმოლოგიას გადახედე. გარდა ამისა 9 კითხვითი ნიშანი შენ შნირებს დაუსვი სამსახურში, ჩემთან ეგ არ გჭირდება, უკიდურეს შემთხვევაში ერთიც საკმარისია.

სიმართლე გითხრათ, დავკარგე მოტივაცია და არ ვიცი, აქ თუ დავდებ კიდევ რაც მაქვს ნათარგმნი. შევთანხმდით თან ბიბლიოთეკის თემაში, რომ თავმოყრილი იყოს ყველა ერთად, თორემ ამ თითეუელ სტატიას ფორუმზე უკვე დიდი ხანია მისი ადგილი აქვს შესაბამის თემაში.

ბოდიში გულწრფელობისთვის ,


ნანა

პ.ს. დათიკო, უმორჩილესად გთხოვ მომიტევო ეს ოფთოპიკები, გპირდები ამ თემაში აღარ დავწერ არაფერს.

[KAIROS]

კაი ახლა ნუ ანერვიულდით

თუკი ღვთისმეტყველების თემაა, ბიბლიოთეკა საღვთისმეტყელო წიგნებისა, მაშინ ესეც შეიძლება ამად მივიჩნიოთ ანუ იყოს ეს თემა აქ, შეიძლება აქ იყოს ზოგი ზნეობრივი, სამოძღვრო, ისტორიული ხასიათებისა, მაგრამ ეს არქივია ანუ ის რაც გვაქვს შემონახულები, მაგალითად მე ნათარგმნი ცალკე არაფერი მაქვს, სათაარგმნი კი იხარე, ასე რომ ნანა, შენ შენი საქმე გააგრძელე, აქ ყველაფერი რასაც აქ აკეთებ შენ ან სხვა მოყვასისათვის აკეთებ, ამიტომ იგივე მოყვასის სიყვარულით, გააგრძელე

იხარე;

კაიროსი!

[თამარი_ცქნაფო]

სათაური შეუცვალეთ: ჩვენს მიერ არაა სწორი. ჩვენ მიერ დაწერეთ და სტატიების ნაცვლად ან საღვთისმეტყველო ლიტერატურა დაარქვით, ან სასულიერო ლიტერატურა

[F3niX]

მაპატიეთ, შეიძლება არასწორედ ვიქცევი, მაგრამ ეს ღვთისმეტყველების თემაა????? ძალიან ავრიეთ ყველაფერი

მხევალო ეს თემა ასე თუ ისე ამ განყოფილებისთვის შესაფერისია რაც შეეხება კონტენტს ამ განყოფილებისა, თავისუფალია აქ საკუთარი აზრის პოსტინგის უფლება არაა აუცილებელი 24 საათი სხვის ნათქვამს იმეორებდეს კაცი
გადასერევი ნათარგმნებია ყოჩაღთ ბავშვებო

[guest]

დათიკოს გარდა თამუნ, მაგ საქმეს ვერავინ უშველის.

კაიროს, შენმა სიტყვებმა დამაფიქრა და შევეცდები რამდენადაც გამომივა გავაგრძელო.

მადლობა ორივეს

[F3niX]

არ მინდოდა , მაგრამ ჯობია გითხრა, რომ იქნებ მომავალში აღარ განმეორდეს,ჩემს მიმართებაში მაინც : ნინო, მე აქ არასოდეს არაფერი არ ამირევია ! და თუ ოდესმე სხვაგან სადმე "ამირევია", ისე ამირევია რომ ვერასოდეს დაულაგებიათ . ასე რომ სანამ არაპირდაპირი ფრაზით პირდაპირ შეურაცხყოფას ვინმეს , ამ შემთხვევაში მე, მომაყენებ, ცოტა ეტიმოლოგიას გადახედე. გარდა ამისა 9 კითხვითი ნიშანი შენ შნირებს დაუსვი სამსახურში, ჩემთან ეგ არ გჭირდება, უკიდურეს შემთხვევაში ერთიც საკმარისია.

სიმართლე გითხრათ, დავკარგე მოტივაცია და არ ვიცი, აქ თუ დავდებ კიდევ რაც მაქვს ნათარგმნი. შევთანხმდით თან ბიბლიოთეკის თემაში, რომ თავმოყრილი იყოს ყველა ერთად, თორემ ამ თითეუელ სტატიას ფორუმზე უკვე დიდი ხანია მისი ადგილი აქვს შესაბამის თემაში.

ბოდიში გულწრფელობისთვის ,
ნანა

პ.ს. დათიკო, უმორჩილესად გთხოვ მომიტევო ეს ოფთოპიკები, გპირდები ამ თემაში აღარ დავწერ არაფერს.

ძალიან გთხოვ..... არაა ასე გასაბრაზებელი ნინოს ნათქვამი...
არაა საჭირო აქ ჩხუბი და დავიდარაბა ...

[თამარი_ცქნაფო]

F3niX
რაღაც ფინთად გადაეკიდე შენ ნინოს უცნობი არ უნდა იყო, გეტყობა კოჭებში

[guest]

მადლობა F3niX, ჩემი ნათარგმნის დადებითად შეფასებაში შენს შEნიშვნას გავითვალისწინებ(თ), ოღონდ შეგახსენებ, რომ ჩხუბი და დავი-დარაბა არ ყოფილა.

პ.ს. ბოლო ოფია, მაპატიეთ,იმედია წაიშლება და ბოდიში საქმის გაჩენისათვის.