კ ი ბ ო პარამეტრები

[marine]

"მამა პორფირე კავსოკალიველი ამბობდა: ვმადლობ ღმერთს, რომელმაც ბევრი სნეულება მიბოძა. ხშირად ვეუბნები მას: "ქრისტე ჩემო, შენი სიყვარული უსაზღვროა!" ის, რასაც ვხედავ, სასწაულია. ჩემს სნეულებათა შორის კიბოც არის - ჰიპოფიზის კიბო მაქვს. იქ გაჩენილი სიმსივნე მხედველობის ნერვს აწვება და უკვე ვეღარ ვხედავ.

ტკივილი უფრო და უფრო მძაფრდება, მაგრამ ვლოცულობ, მოთმინებით ავიღე ქრისტეს ჯვარი. ენა გამეზარდა. ადრე ასეთი არ იყო. ესეც კიბოსგანაა, რომელიც თავში მაქვს. რაც დრო გადის, მდგომარეობა უარესდება. ის გაიზრდება და საუბარი გამიჭირდება. ძალზე ძლიერია ეს ტკივილი, ვიტანჯები, მაგრამ ჩემი ავადმყოფობა მშვენიერია. მე მას ვიღებ, როგორც ქრისტეს სიყვარულს. გული მემუსრება და ვმადლობ ღმერთს. ეს ჩემი ცოდვების გამოა. ცოდვილი ვარ და ღმერთი ჩემს განწმენდას ცდილობს.

როცა 16 წლის ვიყავი, ღმერთს მძიმე სნეულება ვთხოვე, კიბო, რათა მისი სიყვარულისთვის მეტანჯა და განმედიდებინა იგი ტანჯვისას. დიდხანს ვლოცულობდი ასე. მოძღვარმა მითხრა, ეს ეგოიზმია და ღმერთს ამგვარად არ უნდა აიძულებდეო. ღმერთმა იცის, რაც უნდა გააკეთოს. ამგვარად ლოცვა შევწყვიტე. მაგრამ ღმერთმა არ დაივიწყა ჩემი თხოვნა და ამდენი წლის მერე ამგვარი ქველმოქმედება გამოიჩინა ჩემზე!

ღმერთს არ ვთხოვ იმის აღებას, რისი მოცემაც ვთხოვე. მახარებს ის, რაც მაქვს და რომ ჩემი დიდი სიყვარულით ვეზიარები უფლის ვნებებს. ღმერთი აღმზრდის მე, "რამეთუ რომელი უყუარნ უფალსა, სწავლის; და ტანჯის" (ებრაელთა 12,6). ჩემი სნეულება განსაკუთრებული კეთილმოწყალებაა ღვთისა, რომელიც მომიწოდებს, მისი სიყვარულის საიდუმლოში შევიდე და უფლის მადლის დახმარებით ვეცდები, ვუპასუხო ამ სიყვარულს."

[marine]

"ახალგაზრდები ბრძანდებით, ყველაფერი წინ გაქვთ. ეს თქვენი პირველი ბავშვია. ვერაფერს გააწყობ. სიმართლე უნდა იცოდეთ. თქვენი შვილი გარდაიცვლება. ბავშვს სისხლის გათეთრების მძიმე ფორმა აქვს. ის მცირე დრო, რაც დარჩენია, დე სახლში გაატაროს, მედპერსონალის მეთვალყურეობის ქვეშ. სასოს ნუ წარიკვეთთ. ჯერ ახალგაზრდები ხართ."

ამგვარი სიტყვებით აცილებდა ათენის ბავშვთა საავადმყოფოს პედიატრიც სამი თვის ასაკის ბავშვის მშობელთ, რომელიც სისხლის გათეთრებით კვდებოდა.

სახლში ოჯახის ნათესავებმა მოიყარეს თავი (სულ 35 ადამიანმა), რათა ამ მძიმე წუთებში უბედური მშობლები გაემხნევებინათ.

და აი ბავშვის მამა ამ დიდი მწუხარების ჟამს წმინდა იოანე როსს მიმართავს: "წმინდა იოანე! ძალა აღარ მაქვს, ვუყურო თუ როგორ მიდის ამ ცხოვრებიდან ჩემი სიყრმის შვილი. მოიგონე წმინდანო, თუ როგორ მოვიყვანეთ იგი ტაძარში, შენ სახელს რომ ატარებს და მოვნათლეთ პატარა. (1925 წლის განმავლობაში ამ ტაძარში 11253 ბავშვი მოინათლა). შემეწიე ჩვენ"...

და სწორედ ამ დროს აქვითინებული მამის გვერდით მსხდომი ნათესავები ხედავენ, თუ როგორ ახელს თვალებს ჩვილი და მიუთითებს კედელზე. ყველას თვალწინ წმინდა იოანე როსის სახემ გაიელვა სახლში და გაუჩინარდა. ბავშვი გამოჯანმრთელდა.

დე იდიდებოდეს სახელი უფლისა და წმინდანთა მისთა".