 ფერეიდნელი ქართველები, ვისაუბროთ |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
| ნათია |
 Jun 28 2007, 06:32 PM
პოსტი
#1
|
 Miss invisible  ჯგუფი: მოდერატორ-ფინანსისტი პოსტები: 18,669 რეგისტრ.: 28-February 07 წევრი № 1,224  |
პირველი ქართველები ფერეიდანში ზურაბ შარაშენიძის "ფერეიდნელი გურჯების" მიხედვით 1. ლადო აღნიაშვილი პირველი ქართველი მოგზაური, რომელმაც ფეხი შედგა ფერეიდანის მიწაზე იქ მცხოვრები ქართველი მოსახლეობის გაცნობის მიზნით, იყო ლადო აღნიაშვილი. ლადო აღნიაშვილი დაიბადა 1860 წელს კახეთში. თითქოს ბედმა არგუნა მას ყველაფერში პირველობა! იგი იყო ქართული ენის პირველი მასწავლებელი სათავადაზნაურო სასწავლებელში, პირველი ქართული გუნდის დამაარსებელი, პირველი ქართველი მოგზაური ფერეიდანში.  მიუხედავად იმისა, რომ ქართველი საზოგადოება მეცხრამეტე საუკუნის დასასრულისათვის დიდ ინტერესს იჩენდა ირანში მცხოვრები ქართველების მიმართ, მხოლოდ ლადო აღნიაშვილმა გადაწყვიტა საკუთარი სახსრებით გამგზავრებულიყო ამ შორეულ და საშიშროებით მოცულ გზაზე, რომ ერთხელ კიდევ მოეხადა ვალი თავისი ხალხის წინაშე. 1894 წლის ზაფხულში რუსეთის გემმა ლადო აღნიაშვილი კასპიის ზღვის ნავსადგურ ენზელში (დღევანდელი ფეჰლევი) მიიყვანა. ენზელიდან იგი რუსეთში ჩავიდა, ხოლო აქედან ყაზვინს გაემგზავრა. იმ დროს ირანის ქალაქებს შორის კავშირი ქარავნებით ხორციელდებოდა. ლადო აღნიაშვილიც ქარავანთან ერთად გადადიოდა ერთი ქალაქიდან მეორეში და დიდ სიძნელეებს, მაგრამ ბევრ საინტერესოს ხვდებოდა ამ მოგზაურობის დროს. ყაზვინიდან დიდის გაჭირვებით და ვაი-ვაგლახით ჩავიდა ლადო აღნიაშვილი თეირანში, სადაც ვერაფერი შეიტყო ფერეიდანში ქართული მოსახლეობის შესახებ და თვენახევარის შემდეგ გაემგზავრა ისფაჰანისაკენ. აქ კი მთელი ზამთრის გატარება მოუხდა, ვინაიდან გაზაფხულამდე ფერეიდანის მაღალ მთებში ასვლა ძნელი იყო. დადგა აპრილის თვე, საკმაოდ სიცხეები დაიჭირა. ლადოც შეუდგა სამზადისს ფერეიდანში გასამგზავრებლად. მაგრამ ამჯერად ახალი დაბრკოლება გამოუჩნდა. ისფაჰანში ფართოდ იყო გავრცელებული ხმები, რომ ფერეიდანის გზებზე საშინელი ყაჩაღობაა, მდიდარსა თუ ღარიბს, დიდსა თუ პატარას, ყველას ძარცვავენო. ლადოს უკვე მოთმინება ჰქონდა დაკარგული და, მიუხედავად ამგვარი ხმებისა, მაინც გადაწყვიტა გამგზავრება. იგი მოურიგდა ჩალვადრებს, ნახევარი თანხა წინასწარ გადაუხადა და გაუდგა გზას. პირველი სადგური, რომელსაც ლადო აღნიაშვილი მიადგა, ნეჯეფაბადი იყო. მას ორი ცხენოსანიც შეუერთდა, რომლებიც შირაზიდან ბრუნდებოდნენ, მალე მათ წამოეწია ერთი შეიდი (სასულიერო პირი, რომელიც თავს მოჰამედის შთამომავლად თვლის) პატარა ბიჭით და ყველანი ერთად დაადგნენ გზას ყალანაზარისაკენ. მიუხედავად იმისა, რომ მათ "დღისით მზე სულ ცეცხლს უკიდებდა", საშიშროების გამო არ უნდოდათ ღამით მგზავრობა. ისეთი მწველი მზე იყო, რომ აღნიაშვილს რამდენიმე დღეში სამჯერ გადასძვრა პირზე კანი. ერთი სიტყვით, დიდის ვაივაგლახით აღნიაშვილმა მიაღწია "დომბექამარამდე". ეს უკვე ქართველებით დასახლებული სოფელი იყო, მაგრამ ჯერჯერობით ლადომ ამის შესახებ არა უწყოდა რა, ვინაიდან მას ფერეიდანის მხარის ქართული სოფლების ქართული სახელები ჰქონდა ჩაწერილი. დომბექამარს სპარსელები ეძახდნენ, ხოლო ქართველები ამ სოფელს თოლერს უწოდებდნენ. სწორედ თოლერი იცოდა აღნიაშვილმა და მხოლოდ ამ სოფელში გამოარკვია, რომ ეს იგივე დომბექამარია. როდესაც ლადო ამ სოფელში შევიდა, მას ერთი ეზოდან შემოესმა საკმაოდ ხმამაღალი ქართული საუბარი: - ბიჭო, ეიჰ, იადოლა! რა უყავ ბიჭო, ი შენი ვირი. - შენ რაით გინდა? შინ არი - უპასუხია მეორეს. - როგორ არ მინდა, პური უნდა წავიღო წისქვილში. - ჩვენ გომშია, წადი წაიყვანე. ადვილი წარმოსადგენია, თუ როგორ შთაბეჭდილებას მოახდენდა ეს სიტყვები ლადოზე. იგი უმალ ჩარეულა საუბარში: - ბიჭო, ეი! შენ ვინა ხარ, გურჯი ხარ? - ჰო, გურჯი ვარ! მაგრამ შენ ვინა ხარ? ჩვენებური სად იცი? - მეც გურჯი ვარ, გურჯისტანიდან მოველ თქვენს სანახავად. - იიი, გურჯი კი არა! - ჰო, მართლა გეუბნები - მიუგო ლადომ. - მაშ გურჯი ხარ? - თქვა ეს და ლადოსკენ გაეშურა; დაუწყო მას ქართულად ლაპარაკი და თან თავის ამხანაგს ხელს უქნევდა, ანიშნებდა აქ მოდიო. გაოცებულმა მისმა ამხანაგმა ბარი მხარზე გაიდო და გაექანა მათკენ. ლადოს ცხენი ნელ-ნელა მიჰყავდა, ბიჭს მის უნაგირზე ჩაეჭიდა ხელი და ქართული საუბრით მიჰყვებოდა. როცა ბარიანი ბიჭი მიუახლოვდა მათ, პირველმა უთხრა: - იცი, ეს გურჯია, გურჯისტანიდან არი. - იი, გურჯი კი არა? - უპასუხა ბარიანმა. მაგრამ, როდესაც ლადომ ქართულად დაუწყო ლაპარაკი, ისიც დარწმუნდა, გაექანა, ცხენს ფაფარში წაავლო ხელი და თან გაჰყვა ნელ-ნელა მიმავალ მხედარს. მათ გზაში ერთი კაცი შემოეყარათ. ფერეიდანელმა ბიჭებმა უთხრეს მას: - ბიჭო, იცი, ეს ჩვენი ძველიაო. სოფლის ბოლოში ლადო გამოემშვიდობა მათ, აღუთქვა მალე შეხვედრა. აუხსნა, რომ გადაწყვეტილი აქვს ყველა ქართული სოფლის ნახვა და ამიტომ დროებით გტოვებთო, დომბექამარელმა ქართველებმა იგი გააცილეს სოფელ დაშქეშანისაკენ მიმავალ ნახევარ გზამდე და შემდეგ უკან გაბრუნდნენ გახარებულები. მათ ხომ თითქმის სამასი წლის განმავლობაში პირველად იხილეს თავიანთი თანამემამულე. შესანიშნავად აგვიწერს ლადო აღნიაშვილი სოფელ მარტყოფში მისვლის ამბავს: "მარტყოფს, რომ მივუახლოვდი, იქ, სოფლის პირში ორი დედაკაცი წყალს ავსებდა. დამინახეს და გამართეს ლაპარაკი: ერთმა სთქვა - ეს "საჰაბიაო" (ბატონი). მეორემ უთხრა, - "არა ეს ჩვენია, გურჯიაო". - "არა, საჰაბიაო, ფარანგიაო" (უცხოელი). - არა ეს ჩვენი ძველია, გურჯია. ხანმა არა თქვა, ერთი ჩვენი ძველი ისპაანში ზისო". და როდესაც ეს პირველიც დაეთანხმა, წამოხტნენ ორივენი, დაყარეს იქ წყლის ჭურჭელი და გაიქცნენ სოფლისაკენ. მირბოდნენ და ყველა გამვლელ-გამომვლელს ეუბნებოდნენ: "ჩვენი ძველი მოდის! გურჯი მოდის გურჯისტანიდანაო!" "სანამ შიგ სოფელში შევიდოდი აუარებელი ხალხი იყო ყველა გზებზედ გამოშლილი: კაცი და ქალი, დიდი და პატარა აქეთ-იქიდან მომძახოდა - აჰვალი (ჯანმრთელობა) როგორა გაქვს? - "სალამ!" - "ჩაღი (გუნება, ხასიათი) როგორა გაქვს": მე ყველას თავს ვუკრავდი და მადლობას ვეუბნებოდი". ამგვარად, დიდი წვალებისა და გაჭირვების შემდეგ, ლადო აღნიაშვილმა მოახერხა ფერეიდანის მხარის თითქმის ყველა სოფლის ნახვა. იგი იმდენად გადაღლილი იყო მოგზაურობით, ბევრი დაბრკოლების გადალახვითა და ხელმოკლეობით, რომ მალე დაუტოვებია ფერეიდანი და საქართველოში დაბრუნებულა. დაუღალავმა შრომამ წელში გატეხა ლადო აღნიაშვილი; სულიერადაც მოქანცა იგი, დასნეულებული ლადო გარდაიცვალა 1904 წლის აპრილში. იგი დაკრძალულია კუკიის სასაფლაოზე. 2. პავლე ლორთქიფანიძე პირველი მსოფლიო ომის პერიოდში კავკასიის მხედრიონი აქტიურად მოქმედებდა ირანსა და თურქეთში. 1916 წელს ირანში ქართული ესკადრონის მეთაური იყო შტაბს-კაპიტანი პავლე ალექსანდრეს ძე ლორთქიფანიძე. იგი ფერეიდანში შეხვდა იქაურ ქართველებს და იყო ფერეიდნელი ქართველის სეიფოლა იოსელიანის სტუმარი. აი, როგორ აგვიწერს პ. ლორთქიფანიძე ქართველებთან შეხვედრას თავის წერილში, რომელიც გამოქვეყნდა 1916 წლის გაზეთ "სახალხო ფურცელში": "დრო არა მაქვს, ამ წერილის წამომღებიც მიჩქარის და სამსახურიც ისეთია, რომ "წინ გასწით!"-ო გვიძახიან. გზაში ვარ, მაგრამ ქართველ მკითხველს მინდა გადავცე შემდეგი:... ქალაქ ისპაჰანის მოშორებით გაშენებულია პატარა სამაჰმადიანო საქართველო, თორმეტი თუ ცამეტი სოფელი... არაფერი არ ვიცოდი... შეველ ერთ სოფელში მოგზაურობის დროს და ირგვლივ ქართულად ლაპარაკობდნენ. თავბრუ დამესხა, ომი ახალი შეწყვეტილი გვქონდა და გონსაც არ მოვსულიყავი... ვიფიქრე, ეს რა ამბავია, ნუ თუ საქართველოს რომელიმე კუთხეში ამოვყავი თავი მეთქი... მაგრამ სპარსული ტანისამოსი როგორღაც მეჩოთირებოდა... როცა მე ქართულად დავიწყე ლაპარაკი, იმდენი ქალი და კაცი შემომესია, რომ ტევა არ იყო... საიდანა ხარ ბატონო? - გაიძახოდნენ... მხოლოდ მაშინ მომაგონდა შაჰ-აბასის სიმხეცე და მისგან გადასახლებული ქართველები სპარსეთში. დედაენა ჩინებულადაა დაცული, დიდი და პატარა მხოლოდ ამით ამაყობს - ქართულად ვლაპარაკობთო... ჩვენი ქართველობა მხოლოდ დედაენით გამოიხატებაო... თხოულობენ "სკოლას", ქართველ მასწავლებელს... ნუთუო, ლაპარაკობენ: ჩვენი ქართველები ისე უგულო შეიქნენ, რომ ჩვენზე არ ფიქრობენო". 3. ამბაკო ჭელიძე ამბაკო ჭელიძე 1923 წლის ივლისის პირველ რიცხვებში მოსკოვიდან თბილისში ჩამოსულ სპეციალისტთა ჯგუფს, რომელთაც დავალებული ჰქონდათ ირანში საბჭოთა ბანკის გახსნა, გაჰყვა თეირანში ამავე წლის შემოდგომაზე, როგორც ფინანსიური საქმის მცოდნე. მას თან ახლდა მისი მეუღლე სარა ჭელიძე. ამ შემთხვევამ შესაძლებლობა მისცა ამბაკოს ჩასულიყო ფერეიდანში და ადგილზე გასცნობოდა ფერეიდნელთა ყოფას. მან ბევრი რამ იცოდა ლადო აღნიაშვილის გადმოცემით, მისი წერილებიდან და წიგნიდან. ამბაკო ჭელიძე ირანში სამუშაოდ იყო წასული და, მიუხედავად დიდი სურვილისა, მას არ შეეძლო უნებართვოდ დაეტოვებინა თეირანი და ფერეიდანში გამგზავრებულიყო. დადგა 1927 წლის ზაფხული და ამბაკო ჭელიძეც მოემზადა ფერეიდანში გასამგზავრებლად. სეიფოლა იოსელიანს წინასწარ შეატყობინეს და ივლისის პირველ რიცხვებში ამბაკო, მისი მეუღლე - სარა, დაქირავებული ფოტოგრაფი და მძღოლი ფერეიდანისკენ დაიძრენ.  პირველად ამბაკო ჭელიძე ახორე ფაინში - ქვემო მარტოფში მისულა. აქ მას სეიფოლა იოსელიანის მიერ გაგზავნილი კაცები შეგებებია, რომლებსაც ზემო მარტოფში უნდა წაეყვანა სტუმრები. გზა სოფლისაკენ ყანებს შორის გადიოდა. მათ მოულოდნელად წინ გადაუდგა მარტყოფელი გლეხი ქალაჯი მაჰმუდი, გვარად თავაზიანი, ბარით ხელში. იგი თურმე ვენახს რწყავდა, როგორც კი ამბაკო და მისი თანამგზავრები დაინახა, თავი დაანება მუშაობას და მათ მიეგება. მან მეტად ზრდილობიანად მოიკითხა ამბაკო და მისი მეუღლე და მორიდებით უთხრა: - დიდხანს გვპირდებოდით, ბატონო მოსვლას, მოდი ჩემი ღარიბი ოჯახიც ნახე. სოფლის შესასვლელთან ბევრი ხალხი მიეგება სტუმრებს. ბევრი მათგანი ამბაკოს ნაცნობი იყო და სხვებს ეუბნებოდნენ: - "ჩვენი ძველი არის, ჩვენი პატრონი საქართველოდან" ანდა კიდევ: "სალამი მიე, ჩვენები არიან. ჩვენებური ნამაათ (ლამაზად) იციან". სეიფოლა იოსელიანი სოფლის თავში ცხოვრობდა, რის გამოც მთელი სოფელი ფეხით გაიარეს ამბაკომ და მისმა მეუღლემ. "სახლების ბანებზე და გომებზე გამოფენილი იყვნენ ჭრელი, ხშირი ნაოჭებიანი კაბებით მორთული ქალები, ყველა უჩადროდ, უნიღბოდ (ესეც ერთ-ერთი განმასხვავებელი ნიშანი იყო ქართველი ქალისა ირანელისაგან), ისინი გადასძახოდნენ ერთიმეორეს კრიალა ხმით. დარბოდნენ, კისკისებდნენ. ქალების სითამამემ გადააჭარბა კაცებისას" - შენიშნავს ამბაკო. სეიფოლას სახლთან რომ მივიდნენ, იქ უკვე ტევა აღარ იყო. ფერეიდნელები აღფრთოვანებით გაიძახოდნენ - დიდი საქართველოდან მოსულანო. ბევრ ქართულ ოჯახს მიუწვევია ამბაკო და მისი მეუღლე. ფერეიდნელი ქალები განსაკუთრებულ პატივს სცემდნენ თურმე სარა ჭელიძეს. ერთხელ, როცა სარა ფეხზე დგომით დაღლილა, ერთ ფერეიდნელ გოგონას მიწაზე ცხვირსახოცი დაუფენია და მისთვის უთქვამს: - "მე ცხვირსაწური (ცხვირსახოცი) ნამაათ (ლამაზად) დაგიფინე, დაჯექი!" ამბაკო ჭელიძე ირანში 1929 წლამდე დარჩა. ექვსი წელი დაჰყო მან ამ ქვეყანაში და ჩამოიტანა მეტად ძვირფასი ცნობები ფერეიდნელი ქართველების შესახებ. ამბაკო ჭელიძის შემდეგ მეორე მსოფლიო ომის პერიოდში 1944 წელს ირაკლი კანდელაკს მიეცა საშუალება ჩასულიყო ფერეიდანის მხარეში და ენახა ქართული სოფლები, სადაც იმ დროს ინგლისის ჯარები იყო განლაგებული. იგი, ჯერ კიდევ ისფაჰანში ყოფნის დროს დაახლოებია ფერეიდნელ ქართველ ხანს - ჰოსეინ დავითაშვილს, რომელიც რამდენიმე სოფლის პატრონი იყო ფერეიდანის მხარეში და მასთან ერთად გამგზავრებულა ქართული სოფლების დასათვალიერებლად. აღსანიშნავია, რომ ირაკლი კანდელაკმა ფერეიდანში ყოფნის დროს მოახერხა დოკუმენტური ფილმის გადაღება. მიუხედავად იმისა, რომ სხვადასხვა მიზეზების გამო, ამ ფილმიდან მხოლოდ ნაწყვეტები გადარჩა, იგი დიდი პოპულარობით სარგებლობს ქართულ საზოგადოებაში. ფერეიდნელ ქართველთა მეტყველების თავისებურებანი ამონარიდები ზურაბ შარაშენიძის წიგნიდან ფერეიდნელი "გურჯები" იმისათვის, რომ ნათლად წარმოვიდგინოთ ფერეიდნელ ქართველთა მეტყველების თავისებურებები, მოვიტანოთ რამდენიმე ფერეიდნელის საუბარი, რომელიც ჩაწერილია ფირზე 1968 წელს: "მე ვარ მუხტარა... სოფელჩი (სოფელში) დაბადული, სამი წელია ოთხი წელია თეირანჩი ვცოცხლოფ (ვცხოვრობ). თეირანჩი რა რომ ვცოცხლოფ მივდივარ მუშოობ. მუშოობა ჩონთვის ძალიან ვიღონებით (ვიღლებით), ვიღონებით რო არ ითქმის ადვილათ, არც წერა არც კითხუა, პარსული (სპარსული) წერა-კითხუა ცოტათ ვიცით, ქართული არცრა ვიცით... შარშა (შარშან) და შარშაწინ, რო ჩონ (ჩვენი) ბიჭები გამოიდე (ჩამოვიდნენ, გამოვიდნენ) საქართველოსაყე (საქართველოდან), გამოიტანეს და ჩონ ერთრამე ეხლა ვწავლობთ და ვკითხობთ (ეხლა ვსწავლობთ ქართულს)... მე ცოტა ლექსებსა ვწერ და პარსულადაცა უწერ ეგრე რო... შაიად (შესაძლებელია) რო ქენ (თქვენ) გენახოსყე და გეკითხოსყე (წაგეკითხოთ) ჩემ ლექსები და ღმერთსაყე მინდა რო თქენ გამოგინდესყე იგრე მიშელეთ რო გამამინდეს ეს ლექსები ჩემ დედას ენაზედა ვწერო და ღმერთმა გააწეროს (ინებოს) რო გაკეთდეს და მაღლა (უმაღლესად, კარგად) დავწავლო (ვისწავლო) ქართული, რო ქართულად ვწერო და ვიკითხო, და თქენყე ეს ჩემ მოთხოვა არი, როგთხო (გთხოვთ) მე ჩემ ბიძებსა და ბიძაშვილებსა, მშვიდათ (ნახვამდის)". "ხუალ იქნება პარასკევ, შვიდ საათზე მივდივართ სადგურში თითფრინავისა და უნდა ჩონი ბიძიები, მოსულიან ირანში გავაცილოთ და მოიდენ თბილიჩი... ჩონ გუნდა რო მოიდეთ თბილიჩი... დავჩეთ ჩონი ძმები, დები, პაპები ვნახოთ... ძალიან გუნდა, გუყვარს საქართველოს ქუეყანა და საქართველოს სამშობლო... გუნდა... მოსვლა თბილიჩი და დაჰწაულა (ქართულის სწავლა გვსურსო), მერე დაბრუნება ირანში... ძალიან მინდა ქენ ნახუა, საქართველოს ნახუა, საქართველოს რო გავიგეფყე ჩემ ბადანში (ტანი, სხეული), ჩემი ბადანში... დამაბრუებსყე, სიხარულით მინდა ჰამე (ყველას) გუნდა ქენ გამარჯობა, ღონიერება, ქენ ვაშკაცობა, საქართველო უნდა წაიდეს წინ, ქენ კი წინა ხართ, მერე ჩონაც წაგუყანოთ ქენთანა..." P.S. მართლა ასე საუბრობენ ჩემი ნაცნობი ფერეიდნელი ქართველები -------------------- პატიოსნება ჩვენი დროის ჭეშმარიტი არისტოკრატიზმია!
|
   |
 
|
  |
გამოხმაურებები(140 - 159)
| k@the |
Jul 14 2008, 11:36 PM
პოსტი
#141
|
 იყო და არა იყო რა... ჯგუფი: Members პოსტები: 16,796 რეგისტრ.: 21-May 07 მდებარ.: მყარად მიწაზე წევრი № 1,967 |
Amuza
ვახ, გიორგი, სად იყავი აქამდე! რამდენი დამიკარგავს მოძილათი რომ ვხსნიდი. მაგარი მუსიკა უდევს ფონად და ისედაც ბევრად უკეთესად ჩანს ქვეთავები. ლექსები ძალიან მომეწონა  -------------------- --
There are only 10 types of people in the world -- those who understand binary, and those who don't. |
|
|
|
| Amuza |
Jul 14 2008, 11:50 PM
პოსტი
#142
|
 გიორგი ჯგუფი: Members პოსტები: 4,040 რეგისტრ.: 15-January 08 მდებარ.: GSE წევრი № 3,638 |
ციტატა(k@the @ Jul 14 2008, 11:26 PM)  Amuza უი, ეგ არ ვიცოდი, მე მოძილა მაქვს. გაიხარე. აბა ვცდი ეხლა. უკვე წაიკითხე? რა სწრაფი ხარ  -------------------- ღვინო ახალისებს, გულს კაცისასა!
|
|
|
|
| k@the |
Jul 14 2008, 11:56 PM
პოსტი
#143
|
|
იყო და არა იყო რა... ჯგუფი: Members პოსტები: 16,796 რეგისტრ.: 21-May 07 მდებარ.: მყარად მიწაზე წევრი № 1,967 |
Amuza
ჯერ, ის ლექსები წავიკითხე, რომლებიც ერთი თვალის შევლებით მომეწონა. ეხლა კიდევ მთელ გვერდს ჩავუყევი და ყველა წავიკითხე )სწრაფი რო ვარ, კაფიაში არ ჩანს?  -------------------- --
There are only 10 types of people in the world -- those who understand binary, and those who don't. |
|
|
|
| Amuza |
Jul 15 2008, 10:47 AM
პოსტი
#144
|
|
გიორგი ჯგუფი: Members პოსტები: 4,040 რეგისტრ.: 15-January 08 მდებარ.: GSE წევრი № 3,638 |
ციტატა(k@the @ Jul 14 2008, 11:56 PM) Amuza ჯერ, ის ლექსები წავიკითხე, რომლებიც ერთი თვალის შევლებით მომეწონა. ეხლა კიდევ მთელ გვერდს ჩავუყევი და ყველა წავიკითხე )სწრაფი რო ვარ, კაფიაში არ ჩანს? კიი, ჩაააააანს მე მაგრად მომწონს www.fereidani.ge ,თანაც გიორგი, ისე ლამაზად და კარგად აღწერს ამბებს და მოვლენებს ერთი ამოსუნთქვით იკითხება -------------------- ღვინო ახალისებს, გულს კაცისასა!
|
|
|
|
| gugua |
Jul 17 2008, 10:36 PM
პოსტი
#145
|
 Member ჯგუფი: Members პოსტები: 392 რეგისტრ.: 26-October 07 წევრი № 3,054 |
გაცნობებთ, რომ საიტს www.fereidani.ge დაემატა ახალი ქვეთავები:
80 - "ვახტანგ კვირიკაშვილი" 81 - "ქეთი ღირსიაშვილი" გთხოვთ მოინახულოთ. პატივისცემით გიორგი (გუგუა) ალავერდაშვილი ამუზას! 81-ში "ვაჟა მოსულიშვილი" ნახე და წაიკითხე, შენი აზრი მაინტერესებს... ერთი პატარა შენიშვნაც: მართალია რომ "ოპერა" ვერ ხსნის მთლიანად, მაგრამ ახლა რამდენიმე ქვეთავი და ზოგიერთი სურათი გათიშული მაქვს, ეს ალბათ დროებითია... -------------------- www.fereidani.ge
|
|
|
|
| Amuza |
Jul 22 2008, 10:01 PM
პოსტი
#146
|
|
გიორგი ჯგუფი: Members პოსტები: 4,040 რეგისტრ.: 15-January 08 მდებარ.: GSE წევრი № 3,638 |
ციტატა(gugua @ Jul 17 2008, 10:36 PM) გაცნობებთ, რომ საიტს www.fereidani.ge დაემატა ახალი ქვეთავები: 80 - "ვახტანგ კვირიკაშვილი" 81 - "ქეთი ღირსიაშვილი" გთხოვთ მოინახულოთ. პატივისცემით გიორგი (გუგუა) ალავერდაშვილი ამუზას! 81-ში "ვაჟა მოსულიშვილი" ნახე და წაიკითხე, შენი აზრი მაინტერესებს... ერთი პატარა შენიშვნაც: მართალია რომ "ოპერა" ვერ ხსნის მთლიანად, მაგრამ ახლა რამდენიმე ქვეთავი და ზოგიერთი სურათი გათიშული მაქვს, ეს ალბათ დროებითია... წავიკითხე და ჯიგარი დამეწვა,რო ასეთი კაცი გამოასალმეს სიცოცხლეს. ლამაზი სიტყვების ავტორია: ”მე არ მოვკვდები, მე ისევ მოვალ, მე მოვალ ისევ თიხის ფიალად, გადავინაცვლებ ხელიდან ხელში, კვლავ ვადღეგრძელებ ჩემს საქართველოს. მე არ მოვკვდები, მე ისევ მოვალ, მე მოვევლინე თიხად სამყაროს.” -------------------- ღვინო ახალისებს, გულს კაცისასა!
|
|
|
|
| gugua |
Jul 23 2008, 08:48 PM
პოსტი
#147
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 392 რეგისტრ.: 26-October 07 წევრი № 3,054 |
იცი რა ბიჭი იყო? ახლა "თიბისი" ბანკს უნდა მისი პერსონალური გამოფენის გაკეთება, თუ გამოვიდა აუცილებლად შეგატყობინებ... უფრო სწორად ქეთი ღირსიაშვილს და მე გვინდა ამ გამოფენის მოწყობა... ვნახოთ რა გამოვა ამ საქმიდან, არადა მისი ნამუშევრები მართლა იკარგება და ცოდვააა...
-------------------- www.fereidani.ge
|
|
|
|
| Amuza |
Jul 23 2008, 11:07 PM
პოსტი
#148
|
|
გიორგი ჯგუფი: Members პოსტები: 4,040 რეგისტრ.: 15-January 08 მდებარ.: GSE წევრი № 3,638 |
საინტერესო იქნება გიორგი, ვერა და ვერ მოვახერხე, ერთი მენახე. ამ სამსახურის გადამკიდე,დრო აღარ მრჩება. მაგრად მინდა მაგ გამოფენის ნახვა. თქვენთან ვარ.ღმერთმა ხელი მოგიმართოთ!
-------------------- ღვინო ახალისებს, გულს კაცისასა!
|
|
|
|
| gugua |
Jul 24 2008, 08:06 PM
პოსტი
#149
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 392 რეგისტრ.: 26-October 07 წევრი № 3,054 |
გაცნობებთ, რომ საიტს www.fereidani.ge დაემატა ახალი ქვეთავი:
82 - "უცხოელის თვალით დანახული საქართველო" გთხოვთ მოინახულოთ. პატივისცემით გიორგი (გუგუა) ალავერდაშვილი -------------------- www.fereidani.ge
|
|
|
|
| gugua |
Jul 25 2008, 09:57 PM
პოსტი
#150
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 392 რეგისტრ.: 26-October 07 წევრი № 3,054 |
საიტს www.fereidani.ge 79-ე ქვეთავში დაემატა ვაჟა-ფშაველას სახლ-მუზეუმის ფოტოები.
გთხოვთ მოინახულოთ. პატივისცემით გიორგი (გუგუა) ალავერდაშვილი -------------------- www.fereidani.ge
|
|
|
|
| gugua |
Jul 31 2008, 09:26 PM
პოსტი
#151
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 392 რეგისტრ.: 26-October 07 წევრი № 3,054 |
“ჩემო ნათქომო სიტყვაო შენამც კი გაჰქვეყნდებოდე...”
ჩემი წარსული ცხოვრება ისე არ აიწერება, როგორც დაგლეჯილ მთათ მკერდი ძაფით არ დაიკერება. მიხა ხელაშვილი მაინც რა წარსული გქონდა ასეთი, ფშაურ, ლეგა ჩოხაში გამოწყობილ 25 წლის მხარბეჭიან ძალოვან და გულოვან ვაჟკაცს?! შენმა ბავშვობამ ხადის მთებში გაიარა. ბერად დაყუდებული მოსანთლიშვილის შეგირდი იყავი, იმ მოსანთლიშვილისა, მთელი სიცოცხლე დარაჯად რომ ედგა ღვთისა და ვერდავიწყებულ ”ცისთვალა ფშავლის ქალას” პირველ სიყვარულს. ვეება ლოდიდან მისი ფიგურა გამოკვეთა, ირგვლივ მასავით ტანმაღალი კელაპტრები აუნთო და ხმადაუძვრელად შესთხოვდა ღმერთს იმ სოფელში მყოფი სათაყვანებელი სულის ცხონებას. ალბათ, მოსანთლიშვილმა შთაგბერა და დაგანათლა შენი მიწის, შენი ხალხის სიყვარულის საოცარი ნიჭი. შენი ცხოვრება შფოთიან 1917 წელს დაემთხვა. ვერ შეურიგდი მთაში სისხლითა და აწიოკებით შემოსულ ”წითელ ჩეკისტებს”, ძალმომრეობას. ტყეში ყაჩაღად გავარდი, ნაბადი და იარაღი იქცა შენს მეგობრად და მესაიდუმლედ. ქაქუცა ჩოლოყაშვილს ძმად შეეფიცე და დაიფიცე, საქართველოს თავისუფლებას შესწირავდი ყველაზე ძვირფასს, უფლისაგან ნაბოძებს. პოეტი იყავი, ხელაშვილო, ფანქარმომარჯვებული, ტყის სიღრმეში ხეზე მიყრდნობილი ლექსებად კინძავდი შენს ნაფიქრალსა და განცდილს, ლურჯ იებსა და ეკლიან ასკილებს ეფერებოდი. გტანჯავდა ძლიერი ადამიანური გრძნობა სიცოცხლის სიყვარულისა, მონატრებისა, ისევ და ისევ სამშობლოს თავისუფლებისა. წინასწარმეტყველური იერი, როგორც ყველა პოეტს, მუდამ თან გდევდა, აკი უთხარი კიდეც ერთ ლექსში დედას: ”სხვას კი არავის რა უშავ, შენ მებრალები ბეჩაო”. სულ მალე, ”ახალი ცხოვრების” დასამკვიდრებლად მებრძოლი ხელისუფალნი წამებით ამოხდიან სულს შენს მოხუც დედას. სველ მიწაზე პირქვე დამხობილს, უსაშველოდ გტკიოდა ამაყი სული და დედის ნაწამები სხეული. დასაფლავების დღეს ჩარგალში თავმოყრილ ხალხში, სადაც ”წითელი ჩეკისტები” ერჩეოდნენ, ქარივით მივარდი თოფ-იარაღში ჩამჯდარი, უხმოდ ტიროდი, ემთხვიე დედას, ვერავინ გაბედა წინ გადაგდგომოდა. უცბადვე შეერიე ტყეს, მთელი ღამე მიაქროლებდი ცხენს, ბორგავდა შენი შეგინებული, გამწარებული სული, არაადამიანურ ტკივილს განიცდიდი. ტყის ექო გეხმიანებოდა: ”დედას ვუყვარვართ შვილები, დედა არ გვახსოვს შვილებსა, ამიტომ წუთისოფელი გვტანჯავს და გვაცოდვილებსა”. თანდათან მცირდებოდა შეფიცულთა რაზმი. ჩოლოყაშვილმა საზღვარგარეთ გაპარვა გადაწყვიტა. ჩარგლის თავს შეხვდით ერთმანეთს შენ და ქაქუცა. შემოდგომა იყო, ისლებსა და წვიმას აევსო არაგვის ხეობა. ფერი გასცრეცოდათ ლოყაწითელ ასკილებს, ნავლისფერი სევდით ავსილი იდექით ვეება ხის ქვეშ. – უნდა წამოხვიდე, მიხავ! აქ დარჩენას აზრი არა აქვს, ძაღლებივით ჩაგვახრჩობენ ”ახალ დროებისანი”, – ბოღმიანად მარცვლავდა ქაქუცა. წვიმით დასველებული ნაბდის ქვეშ ჩამოტეხილივით მოუჩანდა მხრები ტანხმელ ვაჟკაცს. სიტყვას ვერ ძრავდი, მიხა. მდუმარედ იდექი, ვეღარც წვიმას გრძნობდი, ვეღარც ჟამისფერი ხვალინდელი დღის შიშს. ლაშარის გორზე ანთებული ცეცხლის კვამლის სუნი გიწვავდა ნესტოებს, ცადატყორცნილი იფნების ქვეშ ანთებული კელაპტრების შუქმა მოგჭრა თვალი წამიერ, წითლად იელვა არჯალათ პარასკოს თავჩითამ, შემთვრალი ფშავლების შემღერება შემოგესმა, დროშა დაირწა ხევისბერის ხელში, ცას უწია ყელმოღერებული კელაპტრის ალმა, გარმონს გაუწია ხთისოთ გოდერძიმ, იფნის კენწეროებს შემოეჭდო ნაგზირალაანთ თამარის ხმარბილი სიმღერა, შორიდან შემოესმა ხევისბერის მოზომილად, დინჯად ნათქვამი სიტყვები: ”გადიდოს, გაძლიეროს ღმერთმა პირქუშო ყაწიმმშვენიერო, ზინზილიანო, დევ-დედაბერთ ამომწყვეტო...” და იგრძენი ხელაშვილო, რომ ვერ იცოცხლებდი იქ, სხვაგან ”აემ სულყველას” გარეშე. სხვაგან ტყის მარწყვს და ცაცხვის ყვავილს არ ექნებოდა ასეთი სურნელი. შეხედე ქაქუცას, უხმოდ მოგეხვია ჩოლოყაშვილი. დიდხანს იდექით ასე მუხის ქვეშ, ვერ გრძნობდით წვიმის წვეთები თუ შემთხვევით წამწამსგამოცილებული ცრემლი გისველებდათ ღაწვებს. იცოდი, ხელაშვილო, სიკვდილის პირისპირ რჩებოდი, აკი თქვი კიდევაც, ”მე მამკლავს ძმისა მამკლავი, იქნება სახელიანი”. ხატების შემმუსრავმა, ეშმაკის თანაზიარმა ადამიანებმა მოისყიდეს სულმოკლე კაცუნები, შენს მეგობრებად რომ ასაღებდნენ თავს, შენთან ლუკმა გატეხეს, მერე კი მძინარეს ტყვიები დაგახალეს. შენი სხეული ერთ კვირას დუშეთის მოედანზე ეკიდა. შენი სული კი ცისკენ მიჰყვებოდა გზაწვრილებს, მადლიანმა კაცმა მოიპარა ღამით შენი სხეულის ნაწილები, შენს დას, პელაგიას, ხელით ნაქსოვ, ფშაურ ჭრელ ხურჯინში ჩაულაგა და შენი მზის მოფიცარ პელაგიასვე გადასცა. თოვლიან ბილიკებს მიჰყვებოდა ზურგზე ხურჯინმოკიდებული პელაგია ჩარგლისკენ, ზურგით მიჰქონდა ცოდო-ბრალი ”იმ დროებისა”, ზვავები სწყდებოდა მთის წვერებს, ბრაზიანად მოშხუოდა არაგვი. ხმით მოსთქვამდა პელაგია, ქარი პასუხს უბრუნებდა. ხელაშვილის სული კი უკუნს კაფავდა, მტრედისფერში და ცისფერში ნიათობდა, საქართველოსთვის ლოცულობდა, დედამიწაზე ეშმაკი ხარხარებდა, ზვავის ხმაზე გნიასობდა. პელაგიას ხურჯინი არ ამძიმებდა, აკი ბავშვობაშიც ასე იცოდა, მოგიკიდებდა ზურგზე და ქარივით დაჰქროდა ღელე-ღულეებზე. მარტომ გზიდა, მარტომ გაგითხარა საფლავი ”ხალხის მტერს”, სათუთად აყრიდა მიწას ცრემლებში დამბალ შენ ძვლებს. ბევრს გაბარებდა ბევრი ჭირ-ვარამის დამტევი, გაუტეხელი ფშავლის დედაკაცი იმ სოფლის ბინადრებთან. რამდენი ცრემლიც დაგეცა, იმდენმა იამ ამოყო თავი შენს წილ მიწაზე. უკვდავება ნიშნავს, კაცი კვდება, სიცოცხლე რჩება. შენი სიცოცხლე შენს ლექსებში დარჩა. იმ სიყვარულში დარჩა, რომელიც უწყვეტი და მარადიული სიცოცხლის მკვებავი წყაროა, გოდერძათ ნაციხარზე ამოსულ ტყის ყვავილებში დარჩა, შენსავით რომ ვერ ელევა თავის ფუძე-კერას, არაგვში მტევნისფერი მზის ცხუნვით დამთვრალი კალმახების ბორიალს, თეთრ თექამოსხმული მთების სიზვიადესა და გაზაფხულის მოახლოებით გულშეძრული ჭალების ყოჩივარდების ცრემლებით ატირებას. შენთვის სიცოცხლის საზომი სიყვარული იყო, სიკვდილის შიშს რომ სჯობნის. სიკვდილს ამარცხებს და მასზე ძლიერია და თუ კაცის ღირსება მის არჩევანშია, შენ ყველაზე ღირსეული კაცი ყოფილხარ, ხელაშვილო, რადგან შენს არჩევანს ”სამშობლო”, ”სიყვარული” და ”ერთგულება” ერქვა. თინიკო მგელიაშვილი. შეიყრებიან ღრუბელნი, საფშაოდ გადადიანო დაგესევიან მურგვლივა მთაწმინდის წვერო, კლდიანო ნამს ცვარად გადმოგაყრიან, მთაო, ქუჩ-ბალახიანო, ჭუჭყს არ გარჩენენ ტანზედა, ცრემლის წყარონი დიანო, წაწალა აგიმურღვდება, არაგვო კალმახიანო. ვეღარ ამოხვალთ ლაღადა, ჭალის პირებზე იანო, დაჭერილს ჩამოგავლევენ, მისრიაშვილო, ხმიანო. გიდგანან აქეთ-იქითა, გულ-რკინავ ფოლადიანო, ხე-ქვანიც დაგემშვიდობნენ, მთა-წვერნიც მოგტირიანო. დუშეთის კრებას დაესწარ, გულდრინჯო, მოკლე დღიანო, მალე გაავლევ გულის ხმას, რა ფიქრებს ჩაგიშლიანო, სიცოცხლის გმირო, აშკარო, სამარეს გაგითხრიანო, თოფს დაჰკრვენ მისრიაშვილსა, მაინც არ დაიშლიანო, შიგაით ამაიგმინე მანძელა, ხარო, რქიანო, თოფის ხმით დაგასრულებენ, სწორებში ქატიბრიანო. არ კვდება მისრიაშვილი, მტერო, ნუ გიხარიანო, შვილებსა, ლეგა მგლისასა, მისრიანივე ზრდიანო, ყოჩაღად იყავ ხოშიავ, ცრემლებით სილაღიანო, ისრე მოზარდე ობლები, თვალებ არ მაიწყლიანო, ლაშარ-ღელესა ფშავლები თავი თავს მაიყრიანო, შენ შვილებს დაჰპატიჟებენ, წინ სუფრას გაუშლიანო. სამის დროშით და ფერხისით, საჯარეს შამოვლიანო დაიძახებენ შენ ლექსსა, ცრემლებსაც გადმაჰყრიანო, დალევენ შესანდობარსა, თასებსაც გამასცლიანო, ამისსა მალექსებელსა სახელ მიხაი მქვიანო, როდის მოხვიდე ზაფხულო, ვინტოვკავ გაგახმიანო, ბევრაის დედა ვატირო, ბევრ უჭკო მოვაჭკვიანო, მე მაბრალებენ შენს მოკვლას, ცოდვიანს მეძახიანო. ჩოლოყაშვილის რაზმელებს მაღალი ღმერთი გწყალობდეთ, ჩვენი ლაშარის ჯვარია, წინათაც ეგრე იბრძოდნენ, ის ჩვენი წინაპარნია. გაიმარჯვიან მტერთანა, ცუდად არ დარჩის ცდანია. წაეკიდიან, სძლივიან მცირეთა უთვალავნია. თქვენც მათი მიმბაძავი ხართ, თუმც ახლა დრონი სხვანია, თქვენც გაიმარჯვებთ ბრძოლებში, თქვენც გაქვთ დიდების გზანია. სიკვდილზე არავინ ფიქრობს, ყველა იქ მიმავალია. მოვკვდებით, ღია დაგვხვდება სასუფეველის კარია. იქ მიგვიღებენ, სადაცა გმირთა სავანე არია, იქ იქნებიან ქართველნი, ვინც სამშობლოსთვისს მკვდარია. ემაგის მალექსებელი ფშავში ფშაველთა გვარია, იქაური ვარ, საცა დგა გოდერძათ ნაციხარია. მიხეილ ზურაბაშვილი, ფანდურზე ავტირდებიო, ავაჰმე, ჩემო ნადობო, სადა რა იმყოფებიო, ვის რა სახლს დაემწყემსები, ვის კერას ჩამასჯდებიო, ლამაზ თეთრ კელაპტარივით, ვის ხელში ჩამასდნებიო. ადექ და ნისლო, მთას წადი, თავზე რას მებურვებიო. გადმოხედნება მწადიან, საცა შენ მეგულვებიო. ქალის მთხოვარო მთხუებო, ცეცხლშიამც დაიწვებიო, აკი, მას მეუბნებოდი, მე ჯერ არ გავთხოვდებიო. ქვეთავი 61. -------------------- www.fereidani.ge
|
|
|
|
| gugua |
Aug 1 2008, 07:37 PM
პოსტი
#152
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 392 რეგისტრ.: 26-October 07 წევრი № 3,054 |
გაცნობებთ, რომ საიტს www.fereidani.ge დაემატა ახალი ქვეთავი:
83 - ისრაელი - საქართველო - ირანი(ფერეიდანი) გთხოვთ მოინახულოთ. პატივისცემით გიორგი (გუგუა) ალავერდაშვილი -------------------- www.fereidani.ge
|
|
|
|
| gugua |
Aug 5 2008, 07:47 PM
პოსტი
#153
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 392 რეგისტრ.: 26-October 07 წევრი № 3,054 |
რამხელა სიხარულია უცებ რომ იპოვი დიდი ხნის უნახავ მეგობარს... მე ნათელა ვარ, თანდაშვილი! შენი თანაკლასელი და მეგობარი დაბადებისთანავე (მკითხველისათვის უფრო გასაგები რომ იყოს, გადახედეთ 31-ე ქვეთავს – ”ჩემზე და ჩემებზე”)! მერვე წელია ბრაზილიაში ვცხოვრობ. ჩემი მარიამი 22 ნოემბერს 12 წლის ხდება და ძალიან უნდა საქართველოს ნახვა!
გიორგი, როცა შემთხვევით შენი საიტი გავხსენი და გიცანი, ვერ აღვწერ რა დამემართა... მე და მარიამი დიდხანს ვათვალიერებდით ჩვენი მშობლიური სიღნაღის და თბილისის ხედებს... როგორ შეცვლილა სიღნაღი... მერე კი ტექსტებს ჩავუღრმავდი... გული მეტკინა... ის კი გამიხარდა, ფერეიდანშიც რომ ყოფილა ”სიღნაღი”! ჩემო გიორგი, დიდი შთაბეჭდილებებით დავრჩი შენი საიტის მერე, მაგარი საქმე წამოგიწყიათ! როგორ გაზრდილა და დავაჟკაცებულა ირაკლი, მე ხომ სულ პატარა მახსოვს. რიოდან რაღაცეებს გამოგიგზავნი. ვინ იცის, იქნებ აქაც გინახულო მომავალში? ღმერთის მადლი არ მოგეშალოთ! ნათელა თანდაშვილი. ბრაზილია. ”შთაბეჭდილებები, წინადადებები, შენიშვნები” – ”ქართული დიასპორა” – ჩანაწერი 29. -------------------- www.fereidani.ge
|
|
|
|
| gugua |
Aug 8 2008, 09:51 PM
პოსტი
#154
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 392 რეგისტრ.: 26-October 07 წევრი № 3,054 |
34. ბატონო გიორგი, მე გახლავართ ეთერ თევზაძე. ამას წინათ გავიცანი ერთი ძალიან კარგი ფერეიდნელი მხატვარი ალი ასლანიშვილი, საოცარი ნამუშევრები აქვს. მასზე კიდევ მინდოდა ინფორმაციის მიღება და საძიებო სისტემაში თქვენი საიტი ამოვიდა, სადაც განთავსებული იყო ბატონ ალის შესახებ ინფორმაცია. სხვა ფერეიდნელი ქართველი მხატვრების ან მოქანდაკეების ნამუშევრებიც ხომ არ გაქვთ? საქმე იმაშია, რომ მე, ჩემი ძმა და მამა მოქანადაკეები ვართ და კარგად ვიცით ხელოვნების ფასი!
ჩვენ ფერეიდნელებთან ჯერ-ჯერობით არავითარი შეხება არ გვაქვს, მაგრამ როცა აქ ჩამოვლენ, გვინდა მათი გამოფენა მოვაწყოთ თბილისში, გვერდში დავუდგეთ ყველანაირად, რისი საშუალებაც გვექნება! ბოლოს კი მინდა მადლობა გადაგიხადოთ იმისთვის, რომ შექმენით ასეთი კარგი საიტი. მართლა გულწრფელად მიხარია, რომ ეს საიტი არსებობს და ღმერთმა ქნას, კიდევ დიდხანს იარსებოს! ამ ყველაფერმა ისე იმოქმედა ჩემზე, რომ წერილის მოწერა გამაბედვინა, ისინი არ უნდა დავკარგოთ, რამეთუ ჭეშმარიტი ქართველები არიან და თუ დავივიწყებთ მათ, ამ ცოდვას მაღალი ღმერთი არ გვაპატიებს! პატივისცემით, ეთერ თევზაძე. თბილისი. შენიშვნა: ტექნიკური მიზეზების გამო დროებით გათიშული: 22, 40, 42, 58, 60, 62, 64, 65, 66-4, 72, და 73 ქვეთავები ისევ ჩართულია! და ერთი კიდევ დღევანდელ სიტუაციასთან დაკავშირებით: ისანის მეტროს მიმდებარედ ქართული პურის თონის სარკმელთან წარწერაა, რომელიც რატომღაც წაკითხვისთანავე დამამახსოვრდა: ”მე ერთი ფიქრი დამრჩება როდესაც თონეს ჩავხედავ... ხელთ ხმალი თუ არ მეჭირა, მტერს ამ შოთებით ავჩეხავ!” -------------------- www.fereidani.ge
|
|
|
|
| gugua |
Aug 10 2008, 09:58 AM
პოსტი
#155
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 392 რეგისტრ.: 26-October 07 წევრი № 3,054 |
უმორჩილესად გთხოვთ მოინახულოთ საიტი www.fereidani.ge ქვეთავი 85 - "საქართველო დღეს...09.08.2008 - 17:06"
ჩემი თხოვნაა აჩვენოთ ყველა თქვენს მეგობარს! გიორგი ალავერდაშვილი -------------------- www.fereidani.ge
|
|
|
|
| gugua |
Aug 11 2008, 07:59 PM
პოსტი
#156
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 392 რეგისტრ.: 26-October 07 წევრი № 3,054 |
1. მიდიხართ მიცკევიჩის 29ა-ში, მიცკევიჩის ბოლოშია, საირმის ასახვევთან, მეორე სართულზე.
2. მერიაში დარეკვას აზრი არ აქვს, მაინც ვერ გაგცემენ ზუსტ პასუხს, მე პირდაპირ მიცკევიჩზე დამამისამართეს. 3. დევნილებს ჭირდებათ აბსოლუტურად ყველაფერი, საჭმელი, ტანისამოსი, ჰიგიენის საშუალებები, პირველადი მოხმარების საგნები. 4. ჩამოგიწერთ მიახლოებით სიას რისი მიტანა შეგიძლიათ: ტანისამოსი: რაც გაქვთ და არ გენანებათ ყველაფერი და ყველანაირი, მთლად ზამთრის ქურთუკები მე მგონი ჯერ არ ჭირდებათ, მაგრამ დანარჩენი ყველაფერი. ქალების, კაცების და რაც მთავარია ბავშვების, ძალიან ბევრი ბავშვიაო, ყველა ასაკის, მათ შორის თოთო ბავშვები. თეთრეული: ძალიან ჭირდებათ. თეთრეული, პირსახოცები, პლედები, საბნები, თუ გაქვთ და შეგიძლიათ ლეიბები. ჰიგიენის და პირველადი მოხმარების საგნები: საპონი, კბილის პასტა, კბილის ჯაგრისი, ხელსახოცები, ტუალეტის ქაღალდი, ასანთი. პროდუქტი: შაქარი, ჩაი, მაკარონი, ბრინჯი, წიწიბურა, მანის ქაში, კონსერვები ყველანაირი, ტუშონკები, ძეხვეული, მოკლედ ყველაფერი ისეთი რაც შეიძლება მალფუჭებადი არ იყოს და ოჯახებს დაუნაწილონ. პურის მიტანაზე გვითხრეს რომ თუ უნდა იყიდოთ არ გინდათო, ჯობია სხვა რაღაცეები იყიდოთ, პურით ქარხნები მოგვამარაგებენო. ასევე გვთხოვეს მიგვეტანა წყალი. ბავშვებისთვის: დევნილებში არის ძალიან ბევრი ბავშვი, მათ შორის თოთო ბავშვები და რამოდენიმე თვის ჩვილები. შესაბამისად შეგიძლიათ მიიტანოთ მათთვის რძის ფხვნილი, პატარა ბავშვების ფაფები, ლაპარაკია ჩვილი ბავშვებისთვის, 4-6 თვის და ა.შ. პამპერსები და ბავშვის ჰიგიენური საშუალებები. მეგობრებო, კოლეგებო, თანამემამულეებო გვჭირდება პერსონალური ისტორიები, ფოტოები, ვიდეოები, წერილები, სმს-ები და ნებისმიერი მასალა, რომელიც ასახავს რუსეთის აგრესიას ამ დღეების განმავლობაში და მის შედეგებს საქართველოში. ასევე თუ გაქვთ რაიმე სახის კარიკატურა, პლაკატი ან სხვ. ამ მასალის გავრცელება მოხდება ორგანიზებულად მსოფლიოს მრავალ საიტზე. ტექსტი სასურველია იყოს ინგლისურად - იქნება ეს წერილი, ისტორია თუ ფოტოს წარწერა, მაგრამ თუ არ გექნებათ ინგლისური ვერსია - ჩვენ თვითონ ვთარგმნით. მასალა გამოაგზავნეთ შემდეგ მისამართზე - georgiawar@gmail.com გიორგი გახელაძე. საზოგადოებრივი მეცნიერებათა ექსპერტი ეროვნული სასწავლო გეგმებისა და შეფასების ცენტრი. დიმიტრი უზნაძის ქუჩა 52; 0102 თბილისი, საქართველო ტელ: 99532 957988 ელ. ფოსტა: sjanashia@ganatleba.org -------------------- www.fereidani.ge
|
|
|
|
| gugua |
Aug 11 2008, 08:59 PM
პოსტი
#157
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 392 რეგისტრ.: 26-October 07 წევრი № 3,054 |
http://edition.cnn.com/ ამ საიტზე ნახეთ "Quickvote" და ხმა მიეცით, Yes-ს დააჭირეთ მერე კი VOTE. ეს საქართველოს სჭირდება და აუცილებელია ჩვენთვის!
-------------------- www.fereidani.ge
|
|
|
|
| gugua |
Aug 13 2008, 07:21 PM
პოსტი
#158
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 392 რეგისტრ.: 26-October 07 წევრი № 3,054 |
გაუმარჯოს საქართველოს!
ძმაო გიორგი! ძალიან ვწუხვარ ამ ცუდ რუსების საქციელის გამო და დასაწყისიდან სულ ვნერვიულობ და ვიტანჯები. რა თქმა უნდა სადაც ვხდები ნათესავებს და ახლობლებს საქართველოს გამო მელაპარაკებიან და ძალიან გაბრაზებულები არიან... ის რომ ჩვენც აქედან ვართ თქვენი გვერდით მთელი სულით და გულით, დღეს კიდევ რამდენიმე კაცს დავხვდი, რომელებმაც მითხრეს, მზად ვართ საქართველოში ყოფნისას მაინც თუ იარაღის დაჭერა არ შეგვიძლიაოო, მათი გვერდით ვიყნეთო, რომ არ იგრძნონ მარტოობაო, ის რომ იცოდნენ ფერეიდნელი ქართველებიც მათთან არიან ამ სიტუაციაში. გიორგი, ძალიან არაჩვეულებრივია ეს ამბავი იმიტო რო ქართველმა ხალხმა აჩვენა რუსეთს რომ მათი არაფერი არ ეშინია და ის დრო დამთავრებულია უკვე როცა თბილისს იკავებდნენ წითლები და ხოცავდნენ ხალხს, დღეს საქართველო ერთიანად შეკრებილი და თავისი ჯარით შვილები და მაგრად უდგას ბოლომდე რუსებს, ან სიკვდილი ან სრულად საქართველო, ეს ქართველის ხასიათია რომ მამულის გარეშე არ აინტერესებს სიცოცხლე, ანუ სიცოცხლე უნდა თავისი ერთიანი მამულთან და სამწუხაროდ ეს არ იცის მტერმა, რომ ალბათ ოდესღაც მიხვდება ძალიან მალე. გიორგი, შენ გამაგებინე თუ რა შეიძლება ჩამოსვლა თქვენთან, ოღონდ არა სტუმრად არამედ ის რომ მაინც თქვენთან გვერდით ვიყვნეთ, აუცილებლად გამირკვიე ეს ამბავი (სამინისტროდან) რომ თუ წამოვიდე საზღვარზე ხომ არ იქნება პრობლემა ის რომ თითქმის არ შემიშვებენ მეთქი და გთხოვ, გეხვეწები, გამირკვიო ეს ამბავი. გიორგი, მე მჯერა ჩვენი გამარჯვება და მტრის დამარცხება, ფაქტიურად მტერმა უნდა დაცალოს დაპყრობილ თავისუფალ დამოუკიდებელი სახელმწიფო, რომელსაც მთელი მსოფლიო აღნიშნავს. გაუმარჯოს საქართველოს სოხუმიდან ცხინვალამდე!!!!!!!! ”ისევაც დაიბადებიან ალგეთს ლეკვები მგლისანი, ისინი არ ამოსწყდებიან, არ შეჭამონ ჯავრი მტრისანი” ფერეიდნელი ქართველი. -------------------- www.fereidani.ge
|
|
|
|
| კესო |
 Aug 14 2008, 01:25 PM
პოსტი
#159
|
 Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 1,095 რეგისტრ.: 21-March 08 მდებარ.: ბათუმი წევრი № 4,269 |
ეს რა კარგი რაღაცა ვიპოვე!!! დაიცა fereidani.ge-ზეც შევიხედო... წელს ჩვენს მეუფეს (მიტროპოლიტ დიმიტრის) უნდოდა ფერეიდნელი ბავშვები ქობულეთში ბანაკში ჩამოეყვანა. მე ჯგუფის ხელმძღვანელად ვიყავი. სწორედ ახლა (ხვალ) უნდა ჩამოსულიყვნენ, 40-45 ადამიანი. ყველაფერი მზად იყო...ამ ავბედითმა ამბებმა გადადო სავარაუდოდ ერთი წლით ეს ამბავი... ღვთის წყალობით, მომავალში მოვახერხებთ!!! ღმერთს ებარებოდეთ!!! -------------------- შემეწიე მე, უფალო, ღმერთო ჩემო, და მაცხოვნე მე, წყალობითა შენითა...
|
|
|
|
| gugua |
Aug 14 2008, 08:37 PM
პოსტი
#160
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 392 რეგისტრ.: 26-October 07 წევრი № 3,054 |
კესარიას!
სწორად მოქცეულხართ, ჩემო კარგო! ძალიან ბევრი მირეკავს და წერილებს მიგზავნის, აქ ჩამოსვლა და ამ მძიმე დროს ჩვენს გვერდით ყოფნა უნდათ! რამდენიმე ბაქომდე იყო ჩამოსული, მაგრამ ვთხოვე ან უკან დაბრუნებულიყვნენ, ან დაეცადათ... ჯობია უკეთესი მომავლისთვის გადადოთ მათი ჩამოყვანა! გიორგი ალავერდაშვილი -------------------- www.fereidani.ge
|
|
|
|
|
ამ თემას კითხულობს 7 მომხმარებელი (მათ შორის 7 სტუმარი და 0 დამალული წევრი)
0 წევრი:
| მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 11th May 2024 - 10:14 PM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი
CHURCH.GE-Powered by Giorgi and IPB. Hosting by WebHostinG.Ge
2024
Licensed to: church.ge