წმიდა მამათა გამონათქვამები მარხვის შესახებ პარამეტრები

[marine]

"ალბათ, საინტერესოა, მოსახლეობის რა ნაწილი იცავს მარხვას. ამის გასარკვევად ბაზარსა და სასურსათო მაღაზიებს ვესტუმრეთ. გამყიდველთა თქმით, მარხვის დაწყებისთანავე ხორცისა და სხვა არასამარხვო პროდუქტების რეალიზაცია მცირდება. ამის სანაცვლოდ, სამარხვო ნაწარმზე მოთხოვნა იზრდება. მრევლი, ძირითადად, სამარხვო მაიონეზს, თევზს, მაკარონს, ხილსა და ტკბილეულს ეტანება. გამყიდველთა აზრით, წინა წლებთან შედარებით, მომარხულეთა რაოდენობა გაიზარდა და მათ უმეტესობას ახალგაზრდები შეადგენენ.

თუმცა იშვიათად, მაგრამ, სამწუხაროდ, მაინც არის შემთხვევები, როცა გამყიდველი, ნებით თუ უნებლიეთ, მყიდველს არასამარხვო პროდუქტს, როგორც სამარხვოს, ისე სთავაზობს (გამყიდველთა უმეტესობა აღიარებს, რომ ეს ცოდვაა)."

[marine]

"ხშირად ოჯახის ერთი ან ორი წევრი მარხულობს, დანარჩენები კი - არა. ამ დროს მომარხულისთვის ხელის შეწყობაა საჭირო. ერთ საგულისხმო შემთხვევას გავიხსენებ: მამა, რომელიც თავად არ იცავს მარხვას, მარხვაზე მყოფ შვილს, უნებურად არასამარხვო საკვებს რომ იღებს, შეძახილით აჩერებს და შეახსენებს, არ დაარღვიოს მარხვა. საპირისპიროდ, ნაცნობმა ქალბატონმა მიამბო, რომ მეუღლე სწორედ მარხვის დაწყებისას მოითხოვს დაჟინებით ხორციანი სადილის მომზადებას და ერთად მირთმევას. ამ პრობლემის დაძლევა ქალბატონისგან უდიდეს შინაგან ძალასა და რწმენას ითხოვს. დიდი ცდუნება და განსაცდელია მომარხულისთვის, თუკი ხელს არ უწყობენ ანდა, მეტიც, ეწინააღმდეგებიან კიდეც. თუმცა არც ეს არის დაუძლეველი სირთულე. ასეთ დროს ადამიანს უფალი აძლიერებს და ის თვითონვე ეხმარება ახლობლებს. გავიხსენოთ პატრიარქის სიტყვები: "როცა ადამიანი კეთილ საქმეს აკეთებს, მასზე გარდამოედინება მადლი სულისა წმიდისა, რაც მთელ მის სახლს, მის ახლობლებს, შვილებსა და შვილიშვილებს ეფინება".

[marine]

"- რატომ ვეგებებით ღვთისმშობლის მიძინების დღესასწაულს ორკვირიანი მარხვით?

- ყველა მარხვას თავისი დატვირთვა აქვს. დიდ მარხვას უფრო მწუხარება შვენის, რადგან ამ პერიოდში ისეთი მოვლენები იხსენიება, როგორიც ადამის სამოთხიდან განდევნაა. მარხვის ბოლო შვიდეული - ვნების კვირა გავიხსენოთ, როდესაც მაცხოვრის გაცემა, ვნება და ჯვარცმა მოხდა. სულ სხვა ხასიათი აქვს შობის მარხვას. იგი სიხარულითაა გაჯერებული. ამ მარხვით ვემზადებით ქრისტეს შობის ღირსეულად შესახვედრად. ასევე სიხარულითა გაჯერებული მიძინების მარხვაც. ამ მარხვითაც ხომ ძალზე მნიშვნელოვანი, უდიდესი შინაარსის სადღესასწაულო მოვლენის შესახვედრად ვემზადებით, რათა რაც შეიძლება სულიერად ამაღლებული შევხვდეთ ღვთისმშობლის მიძინების დღესასწაულს."

/მამა ილია (გამყრელიძე)/

[marine]

"მოციქულთა 69-ე კანონი: "უკეთუ ვინმე ეპისკოპოსმან, ანუ ხუცესმან, ანუ დიაკონმან, ანუ კერძო დიაკონმან, ანუ წიგნის მკითხველმან ანუ მგალობელმან წმინდანი ორმეოცნი არა იმარხნეს, ანუ ოთხშაბათი და პარასკევი, განიკუეთენ, არა თუ ხორციელისა უძლურებისაგან დაიხსნებოდის, ხოლო ერისკაცი თუ იყოს, უზიარებელ იქმენინ".

[marine]

"ავადმყოფებს, რომელთაც დადგენილი წესით მარხვის შენახვა არ შეუძლიათ, მართლმადიდებელი ეკლესია თანაუგრძნობს. უძლურების გამო მათ სასჯელი არ დაედებათ და დაშვებულნი იქნებიან ზიარების საიდუმლოზე, მაგრამ ხორციელი უძლურება არ ნიშნავს სულიერი მარხვის უარყოფას. წმინდა იოანე ოქროპირი ერთ-ერთ ქადაგებაში ამბობს: "ვთქვათ, არ შეურიგდი შენს მომდურავს. განა შეიძლება, ეს ხორციელ უძლურებას დააბრალო? თუ ვისიმე მიმართ შურსა და სიძულვილს მალავ გულში, რა სინდისი მოგცემს ნებას, პატიება და გამართლება ითხოვო?.. თუ გეტყვი, იმარხულე-მეთქი და შენ უძლურებას მოიმიზეზებ; გეტყვი: გაეცი მოწყალება ღარიბებისთვის-მეთქი, - შენ კი მოიბოდიშებ წვრილშვილისა და სიღარიბის გამო; გეტყვი: ეკლესიაში გულმოდგინედ იარე-მეთქი და ამა სოფლის საქმეს მოიმიზეზებ; გეტყვი, ყურადღებით მოუსმინე საეკლესიო სწავლებას და გააცნობიერე-მეთქი, შენ კი უწიგნურობით იმართლებ თავს; გეტყვი: შეეწიე და გამოასწორე-მეთქი სხვა, - მაგრამ მიპასუხებ: არ ისმენს დარიგებებს, რადგან მე შენზე ადრე მრავალგზის მოვუწოდებდი მას, მაგრამ უშედეგოდო, - ყველა შემთხვევაში საბუთი სუსტია, თუმცა მაინც გაქვს რაღაც გამართლება. მაგრამ თუ მე გეტყვი: შეწყვიტე მრისხანება-მეთქი, - და არ გულისხმაყოფ, ასეთ დროს რითიღა იმართლებ თავს?! უძლურებით? სიღარიბით? უწიგნურობით? - ეს ხომ შენზეა დამოკიდებული! ამჯერად ვეღარაფერს იტყვი თავის გასამართლებლად, ამიტომ ეს ცოდვა ყველაზე ძნელად საპატიებელია".

[marine]

"...მარხვა მარხვას შემატა და ლოცვა ლოცვას..."

[marine]

"ნეტარი ავგუსტინე გვასწავლის, რომ მარხვის წმინდა დღეები კრძალულებით უნდა გავატაროთ, არ უნდა შევუშინდეთ მის ხანგრძლივობას. რაც უფრო დიდხანს გრძელდება მარხვა, მით გარდამეტებულია გამოხსნის მადლი."

[marine]

"ერთი სიტყვით, მარხვის სიკეთე ყოველგვარი ბოროტებისგან თავშეკავებაა. ხორციელი თავშეკავება იმით არის სასარგებლო, რომ მოაკვდინებს ვნებებს, მაგრამ ამასთან ერთად სულიერი მარხვაც აუცილებელია. მის გარეშე ხორციელ თავშეკავებას აზრი არ აქვს. ბევრი მარხულობს, ერიდება ხორციელ საკვებს, განცხრომას, მაგრამ თავს არ იზღუდავს ბოროტი აზრებისაგან, არ შეუძლია ენის ალაგმვა და ამით დიდ ტკივილს აყენებს სხვებს. რა სარგებელი ექნება ასეთებისთვის ხორციელ თავშეკავებას?"

"ვისაც ხორციელი მარხვა შეუძლია, თუ მოინდომებს, სულიერ მარხვასაც შეძლებს, მაგალითად, გონებისმიერს, რომლის დროსაც ავი ზრახვები აღიკვეთება, ნებელობითს, რომელიც ბოროტ ნდომას ალაგმავს, მხედველობითს, რომელიც ურცხვი ჭვრეტისკენაა მიმართული. ხოლო როდესაც დავინახავთ, რომ თავისუფალნი არ ვართ ცოდვებისგან, ჩვენში უნდა გაიღვიძოს სინანულმა და ყოველნაირად შევეცადოთ, უარი ვთქვათ იმაზე, რაც ღმერთს დაგვაცილებს. სათნოება მხოლოდ მარხვით შეიძინება."

"მარხვა აერთიანებს ადამიანებს როგორც საქმით, ასევე სულიერად".

[marine]

"მარხვის დაწყება აუცილებელია სუფთა გულით, თუკი გვინდა, რომ შედეგს მივაღწიოთ, თორემ მარხვა უკეთეს შემთხვევაში დიეტას დაემსგავსება, უარეს შემთხვევაში კი ღმერთისგან საბოლოო გაუცხოებას."

[marine]

"[წმ. ექვთიმე კერესელიძე] ძალიან ცოტას ჭამდა, თითქმის არ მინახავს მისი ჭამა."

[marine]

"იმდაბლდებდა სულს მარხვით"

[marine]

"ჩემი სიყვარულის გულისთვის გთხოვთ, მარხვა შეინახოთ"

"მტკნარად მშიერი მარხულობდა"

[marine]

"მარხვაში ყოფა-ქცევა უნდა გამოიცვალო, და შენ მხოლოდ საჭმელს გამოიცვლი"

/წმ. გაბრიელ ქიქოძე/

[marine]

"დიდ საეკლესიო დღესასწაულებს წინ მარხვა უძღვის. საერო და საეკლესიო დღესასწაულები განსხვადება ერთმანეთისგან: საერო დღესასწაული კაცობრიობის ისტორიაში მომხდარი მნიშვნელოვანი მოვლენების მხოლოდ აღნიშვნაა, სასულიერო დღესასწაული კი ბიბლიის ისტორიაში მომხდარ მოვლენებში სულიერი მონაწილეობაც. ყველა დიდმნიშვნელოვან ბიბლიურ მოვლენას წინ უძღვის მარხვა. დიდ მარხვათაგან ორი - შობისა და აღდგომისა - დადგენილია უფლის გამო, პეტრეპავლობის მარხვა დაწესებულია თავთა მოციქულთა პეტრესა და პავლეს სახელზე, მიძინების მარხვა კი დადგენილია ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის სახელზე."

/მეუფე ანტონი (ბულუხია)/

[marine]

"საიდუმლო მარხულობით, ხორცის განკარგვითა და განკვებით"

[marine]

-
"იწყება შობის მარხვა, რომელსაც სხვაგვარად ფილიპეს მარხვას უწოდებენ, რადგან 27 ნოემბერს ფილიპე მოციქულის ხსენების დღეა. ეს მარხვა, რომელიც 40 დღე გრძელდება, ქრისტეშობის დღესასწაულისთვის მორწმუნეთა ღირსეულად მოსამზადებლად არის დაწესებული. ცნობები შობის მარხვის შესახებ IV საუკუნიდან გვხვდება, თუმცა მისი დასწესება გაცილებით ადრეა სავარაუდო".

[marine]

"ვინმემ, ერთმა ცნობილმა ისმაელიტელმა, ვინც ქრისტეს სახელი იწამა, ღმერთს ლოცვა შესწირა, აღთქმა დადო და სვიმეონი მოწმედ დაიყენა - მას სიცოცხლის ბოლომდე ყოველგვარი ცხოველის ხორცის ჭამისგან თავი უნდა შეეკავებინა.

მალე აღთქმა დაარღვია (არ ვიცი, როგორი სახით) - მოკლული ფრინველის გემოს ხილვა ისურვა. ღმერთმა მოისურვა მხილებით მოექცია იგი და პატივი მიეგო თავისი მსახურისთვის, რომელიც მოწმე იყო დარღვეული მარხვისა და ფრინველის ხორცი ქვად იქცა - მარხვის დამრღვევმა ხორცი ვეღარ შეჭამა.

ნანახით გაოცებული ბარბაროსი მაშინვე გაიქცა წმინდანთან და გაუმხილა თავისი დანაშაული, ყველას წინაშე აღიარა დარღვეული აღთქმის შესახებ, ღმერთს შეწყალება შეჰღაღადა და სთხოვა, წმინდა მამას თავისი ლოცვებით ეშუამდგომლა მისთვის ცოდვათა მიტევებისთვის.

ამ სასწაულის მხილველი მრავალი იყო, რომელთაც თვითონვე გასინჯეს ხელით ფრინველის მკერდის ნაწილი, რომელიც ძვლისა და ქვისგან შედგებოდა".

[marine]

"მმარხველი კაცი ასე ვთქვათ ფხიზლდება, ზნეობრივად უმჯობესდება".

/წმ. ნიკონ ოპტელი/

[marine]

"მარხვა ორგვარია - შინაგანი და გარეგანი. პირველი არის დაცვა მხედველობისა, სმენისა და ყველა ჩვენი გრძნობისა ყოველივე ბილწისა და უწმინდურისგან. მეორე არის თავშეკავება სახსნილო საკვებისგან. ორივე მარხვა მტკიცედაა დაკავშირებული ერთმანეთთან".

/წმ. ბარსანოფი ოპტელი/

[marine]

"ცხადია, თუკი მარხვას არ ახლავს ლოცვა და სულიერი შრომა, მას ფასი თითქმის არა აქვს. მარხვა მიზანი კი არ არის, არამედ საშუალებაა, შესაწევნელია, რომელიც ლოცვასა და სულიერ სრულყოფას გვიმსუბუქებს".

/წმ. ნიკონ ოპტელი/