მსოფლიოს მართლმადიდებელ ეკლესიათა პატრიარქები, პატრიარქები პარამეტრები

[A.V.M]

საქართველოს გარდა მსოფლიოში მრავალი მართლმადიდებლური ეკლესიაა,რომელთაც რა თქმა უნდა საკუთარი მმართველი ყავთ.
ამ თემაში ვისაუბრებთ მათ შესახებ.

[A.V.M]

პატრიარქი თეოფილოს III (ბერძნ. Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος Γ΄; საერო სახელი ილია იანოპოლუსი, ბერძნ. Ηλίας Γιαννόπουλος; დ. 1952, გარგალიანი, მესინია, საბერძნეთი) — იერუსალიმის 141-ე პატრიარქი 2005 წლის 22 აგვისტოდან, იერუსალიმის მართლმადიდებელი ეკლესიის მმართველი. სრული წოდება: უწმინდესი და უნატარესი კირ თეოფილოსი, პატრიარქი წმიდისა ქალაქისა იერუსალიმისა და სრულიად პალესტინისა, სირიისა, არაბეთისა, იორდანისა, გალილეის კანისა და წმინდა სიონისა.

უნეტარესი თეოფილე III (ერისკაცობაში ილიას იანოპულოსი) დაიბადა 1952 წელს მესინიაში, (საბერძნეთი);

1964 წელს გაემგზავრა იერუსალიმში, სადაც ხელდასხმულ იქნა დიაკვნად;

შემდგომში მსახურობდა პატრიარქ ბენედიქტე I-თან არქიდიაკვნად;

1991 წელს ხელდასხმულ იქნა მღვდლად და დაინიშნა გალილეის კანას ეკლესიის მოძღვრად; აქ მოღვაწეობის დროს მან დააფუძნა ორგანიზაცია „ნურ ალ მასიჰ“-ი (ნათელი ქრისტესი);

1996 წელს გაემგზავრა ყატარში, სადაც ვაჰაბიტურმა ორგანიზაციამ პირველად მიიღო ქრისტიანი სასულიერო პირი. პარალელურად მსახურობდა წმიდა საფლავის ეგზარქოსად ყატარში;

2000-2003 წლებში იყო იერუსალიმის პატრიარქის პირადი წარმომადგენელი მოსკოვში;

2005 წლის თებერვალში პატრიარქ ირინეოსის მიერ დაინიშნა თაბორის მთის მთავარეპისკოპოსად;

იერუსალიმის საპატრიარქოში განვითარებული ცნობილი მოვლენების შემდეგ მთავარეპისკოპოსი თეოფილე არჩეულ იქნა იერუსალიმის ეკლესიის 141-ე მეთაურად;

2005 წლის 22 აგვისტოს მოხდა მისი აღსაყდრება საპატრიარქო ტახტზე;

უნეტარეს თეოფილოსს რთულ პერიოდში უწევს იერუსალიმის ეკლესიის მწყემსმთავრობა. ისრაელის სახელმწიფოს, პალესტინის ავტონომიასა და იორდანიის სამეფოს შორის არსებული დაძაბული პოლიტიკური ვითარება უარყოფითად აიხასება ეკლესიის მდგომარეობაზე;

პატრიარქი თეოფილე III არის ღვთისმეტყველების ბაკალავრი (ათენი) და მაგისტრი (ლონდონი);

ფლობს ბერძნულ, ინგლისურ და არაბულ ენებს.

[A.V.M]

თეოდორე II - (ბერძნ. Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος Β΄, ერისკაცობაში ნიკოლაოს ხორეფტაკისი, დ. 25 ნოემბერი, 1954) — სრულიად აფრიკისა და დიდისა ქალაქის ალექსანდრიის პაპი და პატრიარქი 2004 წლიდან. აირჩიეს საავიაციო კატასტროფაში პატრიარქ პეტრე VII დაღუპვის შემდეგ.
იგი დაიბადა კუნძულ კრეტაზე, (საბერძნეთი). აქვე დაამთავრა საშუალო სკოლა. სწავლა განაგრძო ათენის რიზარიოსის საეკლესიო სკოლაში, რომლის წარჩინებით დასრულების შემდეგ ჩაირიცხა თესალონიკის არისტოტელეს სახელობის უნივერსიტეტის საღვთისმეტყველო ფაკულტეტზე. დაამთავრა სალონიკის სასულიერო სასწავლებელი. სწავლობდა ხელოვნების ისტორიას, ლიტერატურასა და ფილოსოფიას სსრკ-ში (ოდესის უნივერსიტეტში).

1975 წელს ხელდასხმულ იქნა დიაკვნად და დაინიშნა კრეტის სამთავარეპისკოპოსოს ლამბისისა და სფაკიონის სამიტროპოლიტოს მთავარდიაკვნად და სვინგელოზად;

1985 წელს ხელდასხმულ იქნა მღვდლად და დაინიშნა ალექსანდრიის საპატრიარქო ეგზარქოსად რუსეთში;

მან დააარსა ბერძნული კულტურის ინსტიტუტი და ფილიკის მუზეუმი;

1990 წელს ხელდასხმულ იქნა კირენის ეპისკოპოსად და დაინიშნა პატრიარქ პართენიოსის პირად წარმომადგენლად ათენში (1997 წლამდე);

1997 წელს დაინიშნა აწ განსვენებული პატრიარქ პეტრე VII-ის ქორეპისკოპოსად;

1997 წელს - კამერუნის მიტროპოლიტად; აქ მან ააშენა არაერთი სკოლა, ეკლესია და საავადმყოფო;

2002 წელს გადაყვანილ იქნა ზიმბაბვის მიტროპოლიტად; აქ მიტროპოლიტმა თეოდორემ დააფუძნა 6 სამისიონერო ცენტრი, ასევე სხვა საზოგადოებრივი დაწესებულებები;

2004 წლის სექტემბერში პატრიარქი პეტრე VII და ალექსანდრიის ეკლესიის რამდენიმე ეპისკოპოსი დაიღუპა საავიაციო კატასტროფაში ეგეოსის ზღვის თავზე. 9 ოქტომბერს სინოდმა თეოდორე აირჩია პატრიარქად, ხოლო ინტრონიზაცია მოხდა 24 ოქტომბერს.

[zaz]

A.V.M
საინტერესო თემაა. კარგ სტატიებს დებ.

[A.V.M]

საინტერესო თემაა. კარგ სტატიებს დებ.

მადლობა ზაზ...
მაგრამ იმდენი რესურსია ინტერნეტში და წიგნებში რომ...
(მონდომაბაზეა დამოკიდებული ყველაფერი მხოლოდ)

[A.V.M]

მაქსიმე (ბულგარეთის პატრიარქი)
-----------------------------------
მაქსიმე - (დ. 29 ოქტომბერი, 1914, სოფ. ორეშაკი, ლოვეჩი, ბულგარეთი) საერო სახელი — მარინ მინკოვი — ეპისკოპოსი; 1971 წლის 22 ივლისიდან, ბულგარეთის მართლმადედებელი ეკლესიის პატრიარქი, მიტროპოლიტი სოფიისა.


1929 წელს სწავლა დაიწყო და 1935 წელს დაამთავრა სოფიის სასულიერო სემინარია;
1942 წელს დაამთავრა სოფიის სახელმწიფო უნივერსიტეტის საღვთისმეტყველო ფაკულტეტი;
1941 წლის 13 დეკემბერს აღიკვეცა ბერად და ეწოდა მაქსიმე;
1941 წლის 13 დეკემბერს ხელდასხმულ იქნა ბერდიაკვნად;
1942 წელს დაინიშნა სოფიის სასულიერო სემინარიის მასწავლებლად, სადაც მუშაობდა 1947 წლამდე;
1944 წლის 14 მაისს ხელდასხმულ იქნა მღვდელმონაზვნად;
1947 წელს აღყვანილ იქნა არქიმანდრიტის ხარისხში და დაინიშნა დოროსტოლო-ჩერვენის სამიტროპოლიტოს პროტოსვინგელოზად;
1950 წელს წმ. სინოდის განჩინებით დაინიშნა ბულგარეთის მართლმადიდებელი ეკლესიის წარმომადგენლად მოსკოვში, სადაც 1955 წლამდე იმსახურა;
1955 წელს ბულგარეთში დაინიშნა წმ. სინოდის მთავარ მდივნად და სინოდალურ პერიოდულ გამოცემათა სარედაქციო კოლეგიის თავმჯდომარედ;
1956 წლის 30 დეკემბერს არქიმანდრიტი მაქსიმე ხელდასხმულ იქნა ბრანიცის ეპისკოპოსად;
1960 წლის 30 ოქტომბერს გადაყვანილ იქნა ლოვეჩის მიტროპოლიტად;
პატრიარქ კირილეს გარდაცვალების შემდეგ (1971 წ.) მიტროპოლიტი მაქსიმე დანიშნულ იქნა საპატრიარქო ტახტის მოსაყდრედ. ამავე წლის ივლისის დასაწყისში შეკრებილმა ბულგარეთის ეკლესიი საეკლესიო-სახალხო კრებამ მიტროპოლიტი მაქსიმე აირჩია ბულგარეთის ეკლესიის პატრიარქად. აღსაყდრება შესრულდა 4 ივლისს სოფიის ალექსანდრე ნეველის საპატრიარქო ტაძარში;
1974 წელს სოფიის სასულიერო აკადემიამ უწმიდეს მაქსიმეს მიანიჭა „საპატიო დოქტორის“ ტიტული. პატრიარქის 60 წლის იუბილესთან დაკავშირებით ბულგარეთის საპატრიარქომ გამოსცა უწმიდესი მაქსიმეს შრომების, ქადაგებებისა და სიტყვების კრებული - „სამკალსა შინა უფლისა“ (1975 წ. სოფია).
ინტრონიზაცია 1971 წლის 4 ივლისი.

[A.V.M]

ეგნატე ღმერთშემოსილი (ანტიოქიის პატრიარქი)– მართლმადიდებელი ეკლესიის წმინდანი, ხსენების დღე არის ძველი სტილით 20 დეკემბერი, ახალი სტილით - 2 იანვარი.

მღვდელმოწამე ეგნატე ღმერთშემოსილი სირიაში დაიბადა. ნეტარი სწორედ ის ყრმა იყო, რომელიც მაცხოვარმა მოწაფეებს შორის დააყენა და თქვა: „უკუეთუ არა მოიქცეთ და იქმნნეთ, ვითარცა ყრმანი, ვერ შეხვიდეთ სასუფეველსა ცათასა“ (მთ. 18,3). მოგვიანებით ეგნატე წმინდა იოანე ღვთისმეტყველს დაემოწაფა და მოციქულთა კრების გადაწყვეტილებით, ანტიოქიის ეპისკოპოსად იქნა დადგენილი (წმიდანი ანტიოქიის მეორე მღვდელმთავარი იყო - სამოცდაათთაგანი მოციქულის, ევოდის შემდგომ). უფლის რჩეული ოთხი ათეული წლის მანძილზე მოციქულებრივი მოშურნეობით იღვწოდა ქრისტეს ეკლესიისათვის. ერთხელ წმინდა ეგნატე ზეცად იქნა აღტაცებული და საღვთო ჩვენებით იხილა ანგელოზთა ორი დასი, რომელიც მონაცვლეობით აქებდა ყოვლადწმიდა სამებას. ამის შემდეგ მან ანტიოქიის მართლმადიდებელი ეკლესია|ანტიოქიის ეკლესიაში]] შემოიღო ანტიფონური გალობა, რაც თანდათან სხვა ქრისტიანულ ეკლესიებშიც დამკვიდრდა. ქრისტიანთა დევნის დროს მეუფე განამტკიცებდა მრევლს და თავადაც მოწამეობის სურვილით იყო ანთებული. სამწყსოს ძალიან უყვარდა თავისი მღვდელმთავარი და მას „ღმერთშემოსილს“ ეძახდა.

106 წელს იმპერატორმა ტრაიანემ (98-117) ბრძანა, სკვითებზე მოპოვებული გამარჯვების აღსანიშნავად მთელს ქვეყანაში წარმართული მსხვერპლშეწირვები გაემართათ, ქრისტიანები კი, რომლებიც კერპების თაყვანისცემაზე უარს განაცხადებდნენ, დაეხოცათ. 107 წელს სომხებისა და პართების წინააღმდეგ სალაშქროდ მიმავალმა იმპერატორმა გზად ანტიოქიაზე გაიარა. ანტიოქიის ეკლესია დევნისა და რბევისაგან რომ დაეცვა, წმინდა მღვდელმთავარი თავად გამოცხადდა უსჯულო ხელისუფალთან. ტრაიანე ბევრს ეცადა, კერპებისთვის მსხვერპლის შეწირვაზე დაეყოლიებინა ნეტარი, მაგრამ ვერაფერს გახდა. მაშინ განრისხებულმა იმპერატორმა ბრძანა, წმიდა ეგნატე რომში ლომებისთვის მიეგდოთ დასაგლეჯად. მღვდელმთავარი სიხარულით შეხვდა განაჩენს.

ნეტარი ეგნატე სხვა პყრობილ აღმსარებლებთან ერთად ათი მხედრის თანხლებით გაამგზავრეს სასჯელის აღსრულების ადგილისკენ. გზაზე უამრავი დამცირება და ტანჯვა გადაიტანა წმინდა მღვდელმთავარმა. ქალაქ სმირნაში უფლის რჩეული შეხვდა თავის მეგობარს, ეპისკოპოს პოლიკარპე სმირნელს. აღმსარებლის მოსანახულებლად, ნუგეშინისსაცემად და მისადმი სიყვარულის გამოსახატავად აქ ჩავიდნენ ასიის სხვა ეკლესიების წარმომადგენლებიც.

ეგნატე ღმერთშემოსილი ხედავდა, თუ როგორ თანაუგრძნობდნენ მას მართლმორწმუნეები, როგორ წუხდნენ მისი მოახლოებული აღსასრულის გამო და შიში შეეპარა, ვაითუ რომაელმა ქრისტიანებმა ჩემი გამოხსნა მოისურვონო. ამიტომ წმიდანმა მათ ეპისტოლით მიმართა, სადაც წერდა:
ვიკიციტატა
„ „მეშინის მე სიყუარულისა თქუენისაგან, ნუუკუე ვიმძლავრო მისგან.ნებსით მოვკუდები მე ღმრთისათჳს, უკუეთუ ოდენ თქუენ არა დამაბრკოლოთ. ვინაჲცა გლოცავ თქუენ, ნუ მაჩუენებთ ურგებსა წყალობასა და მაცადეთ მე, რაჲთა ვიქმნე მჴეცთა შესაჭმელ, რომელთა მიერ მომენიჭების მე მიმთხვევაჲ ღმრთისაჲ“.“

რომაელი ქრისტიანები დიდი სიხარულითა შეხვდნენ უფლის რჩეულს. წმინდა ეგნატემ სასოებით მოიყარა მუხლი და სხვა მორწმუნეებთან ერთად მხურვალედ ილოცა ეკლესიისთვის, ურთიერთარს შორის სიყვარულისთვის და ქრისტიანთა დევნის შეწყვეტისთვის. 20 დეკემბერს, წარმართულ დღესასწაულზე, ეგნატე ცირკის არენაზე გაიყვანეს. მან შემოკრებილ რომაელებს მიმართა: თქვენ იცით, რომ სიკვდილით ვისჯები არა ბოროტმოქმედებისათვის, არამედ ჩემი ერთი ღმერთის გამო, რომლის სიყვარულსაც მოვუცვივარ და რომლისკენაც ვისწრაფვი, „იფქლი ვარ მე ღმრთისაჲ და კბილთა მჴეცთაჲთა დავიფქვი, რაჲთა ვიქმნე მე პურ წმიდა ღმრთისა“. ამ სიტყვების წარმოთქმა და გააფთრებული მხეცების გამოშვება ერთი იყო. გადმოცემით, სასიკვდილოდ მიმავალი წმინდა ეგნატე დაუდუმებლად იმეორებდა იესო ქრისტეს სახელს. როცა მას ჰკითხეს, რატომ აკეთებდა ამას, ნეტარმა უპასუხა, ამ სახელს გულით ვატარებ, და ვინც გულშია აღბეჭდილი, ბაგეებითაც მას ვაღიარებო. როცა წმინდანი ლომებმა დაფლითეს, მისი გული უვნებელი აღმოჩნდა. წარმართებმა გაჭრეს იგი და ნახეს, რომ მის შიდა მხარეებზე ოქროს ასოებით იყო ამოტვიფრული: „იესო ქრისტე“.

მეუფის საოცარი აღსასრულის შესახებ რომ შეიტყო, ტრაიანემ ქრისტიანთა დევნა შეწყვიტა. უფლის რჩეულის წმინდა ნაწილები ანტიოქიაში გადაასვენეს შემდეგ კი პატივით დააბრუნეს უკან.

[A.V.M]

წმინდა ფილოგონი
---------------------
ანტიოქიის პატრიარქი (314-324); მართლმადიდებელი ეკლესიის წმინდანი, ხსენების დღე არის ძველი სტილით 20 დეკემბერი, ახალი სტილით - 2 იანვარი. პატრიარქი მღვდელმთავრად დადგინებამდე ადვოკატი იყო და ყოველთვის უანგაროდ იცავდა გლახაკების, ქვრივებისა და ობლების ინტერესებს. დაქვრივების შემდეგ ნეტარი ბერად აღიკვეცა და მალე ანტიოქიის ეპისკოპოსადაც დაადგინეს. ღრმა საღვთისმეტყველო და იურიდიული განათლების წყალობით იგი წარმატებით იცავდა მართლმადიდებლობას არიანელთა შემოტევისაგან. 324 წელს მან მშვიდობით შეჰვედრა სული უფალს.

[A.V.M]

მაქსიმე - (დ. 29 ოქტომბერი, 1914, სოფ. ორეშაკი, ლოვეჩი, ბულგარეთი) საერო სახელი — მარინ მინკოვი — ეპისკოპოსი; 1971 წლის 22 ივლისიდან, ბულგარეთის მართლმადედებელი ეკლესიის პატრიარქი, მიტროპოლიტი სოფიისა.

1929 წელს სწავლა დაიწყო და 1935 წელს დაამთავრა სოფიის სასულიერო სემინარია;

1942 წელს დაამთავრა სოფიის სახელმწიფო უნივერსიტეტის საღვთისმეტყველო ფაკულტეტი;

1941 წლის 13 დეკემბერს აღიკვეცა ბერად და ეწოდა მაქსიმე;

1941 წლის 13 დეკემბერს ხელდასხმულ იქნა ბერდიაკვნად;

1942 წელს დაინიშნა სოფიის სასულიერო სემინარიის მასწავლებლად, სადაც მუშაობდა 1947 წლამდე;

1944 წლის 14 მაისს ხელდასხმულ იქნა მღვდელმონაზვნად;

1947 წელს აღყვანილ იქნა არქიმანდრიტის ხარისხში და დაინიშნა დოროსტოლო-ჩერვენის სამიტროპოლიტოს პროტოსვინგელოზად;

1950 წელს წმ. სინოდის განჩინებით დაინიშნა ბულგარეთის მართლმადიდებელი ეკლესიის წარმომადგენლად მოსკოვში, სადაც 1955 წლამდე იმსახურა;

1955 წელს ბულგარეთში დაინიშნა წმ. სინოდის მთავარ მდივნად და სინოდალურ პერიოდულ გამოცემათა სარედაქციო კოლეგიის თავმჯდომარედ;

1956 წლის 30 დეკემბერს არქიმანდრიტი მაქსიმე ხელდასხმულ იქნა ბრანიცის ეპისკოპოსად;

1960 წლის 30 ოქტომბერს გადაყვანილ იქნა ლოვეჩის მიტროპოლიტად;

პატრიარქ კირილეს გარდაცვალების შემდეგ (1971 წ.) მიტროპოლიტი მაქსიმე დანიშნულ იქნა საპატრიარქო ტახტის მოსაყდრედ. ამავე წლის ივლისის დასაწყისში შეკრებილმა ბულგარეთის ეკლესიი საეკლესიო-სახალხო კრებამ მიტროპოლიტი მაქსიმე აირჩია ბულგარეთის ეკლესიის პატრიარქად. აღსაყდრება შესრულდა 4 ივლისს სოფიის ალექსანდრე ნეველის საპატრიარქო ტაძარში;

1974 წელს სოფიის სასულიერო აკადემიამ უწმიდეს მაქსიმეს მიანიჭა „საპატიო დოქტორის“ ტიტული. პატრიარქის 60 წლის იუბილესთან დაკავშირებით ბულგარეთის საპატრიარქომ გამოსცა უწმიდესი მაქსიმეს შრომების, ქადაგებებისა და სიტყვების კრებული - „სამკალსა შინა უფლისა“ (1975 წ. სოფია).

ინტრონიზაცია 1971 წლის 4 ივლისი

[A.V.M]

წმიდა ალექსანდრე (დ. 239 - გ. 337) - კონსტანტინოპოლის არქიეპისკოპოსი 325-337 წწ. წმინდანი, ხსენების დღე კიდევ ორ პატრიარქთან ერთად (იოანე VI ს. და პავლე IV-სთან ერთად) არის ძველი სტილით 30 აგვისტო, ახალი სტილით - 12 სექტემბერი.

პატრიარქი ალექსანდრე ქორეპისკოპოსი იყო პირველი კონსტანტინოპოლელი პატრიარქის, მიტროფანეს (316-325) დროს და პატრიარქის მხცოვანების გამო ცვლიდა მას არიანელთა წინააღმდეგ გამართულ I მსოფლიო კრებაზე ნიკეაში (325). სიკვდილის წინ მღვდელმთავარმა მიტროფანემ დაიბარა, კონსტანტინოპოლის კათედრაზე მისი ქორეპისკოპოსი აერჩიათ. ამ ხანებში უწმიდეს პატრიარქ ალექსანდრეს უხდებოდა ბრძოლა არიანელებთან და კერპთმსახურებთან. ერთხელ, ერთ წარმართ ფილოსოფოსთან კამათში, მღვდელმთავარმა მას მიმართა: „ჩვენი უფლის, იესო ქრისტეს სახელით გიბრძანებ, დადუმდე!“ და უღმრთოს ენა წაერთვა. შემდეგ მან უსიტყვოდ მიანიშნა, რომ აღიარებდა თავის ცდომას, მეტყველების უნარი დაუბრუნდა და სხვა წარმართ ფილოსოფოსებთან ერთად მოინათლა. მღვდელმთავარ ალექსანდრეს ლოცვით ღვთის სასჯელი დაატყდა თავს ერეტიკოს არიოზს. მან მოჩვენებით თანხმობა განაცხადა მართლმადიდებლებთან ურთიერთობაზე და წმიდა კონსტანტინე დიდმა მისი მიღების დღეც დანიშნა. ნეტარი ალექსანდრე მთელი ღამე ლოცვად იდგა და უფალს შესთხოვდა, არ დაეშვა ერეტიკოსის ცრუ კავშირი ეკლესიასთან. დილით, როცა მეფის მრჩევლებითა და საჭურველთმტვირთველებით გარშემორტყმული არიოზი საზეიმოდ მიემართებოდა ეკლესიისკენ, უეცრად კონსტანტინეს მოედანზე სნეულებამ დაჰრია ხელი, მუცელი გაუსკდა და შიგნეული გადმოუცვივდა.

მრავალგვარი ღვაწლით დამაშვრალი უწმიდესი პატრიარქი ალექსანდრე 337 წელს მიიცვალა, ოთხმოცდათვრამეტი წლის ასაკში

[A.V.M]

პატრიარქი ეგნატე IV (საერო ცხოვრებაში ჰაზიმ ჰაბიბ ჰასაადი; 1921, მხადრეი, სირია) — ანტიოქიის მართლმადიდებელი ეკლესიის ეპისკოპოსი; 1979 წლიდან პატრიარქი. სრული წოდება: უნეტარესი პატრიარქი, დიდი ანტიოქიისა, სირიისა, კილიკიისა, მესოპოტამიისა და მთელი აღმოსავლეთისა.
------------------------------------------------------------
გნატე IV დაიბადა სირიის ჰამას მუნიციპალიტეტის სოფ. მჰარდეჰში, მართლმადიდებელი არაბების ოჯახში. იგი ბავშვობიდან დაუკავშირდა ეკლესიას;

ბეირუთში, ლიბანში სწავლის პერიოდში მსახურობდა ჯერ მნათედ, შემდეგ კი დიაკვნად;

1945 წელს გაემგზავრა პარიზის წმ. სერგის მართლმადიდებლურ საღვთისმეტყველო ინსტიტუტში;

პარიზიდან დაბრუნების შემდეგ დააარსა ბალამანდის მართლმადიდებლური საღვთისმეტყველო სემინარია ლიბანში, სადაც წლების მანძილზე მუშაობდა დეკანის თანამდებობაზე;

მეორე მსოფლიო ომის დროს მომავალი პატრიარქი სათავეში ჩაუდგა სირიელი და ლიბანელი მართლმადიდებელი ახალგაზრდების მოძრაობას, რომლის შედეგად უამრავი არაბი მივიდა ეკლესიაში და ირწმუნა მართლმადიდებლობა;

1961 წელს ხელდასხმულ იქნა ეპისკოპოსად;

1970 წელს გადაყვანილ იქნა ლათაქიის მიტროპოლიტად (სირია);

მღვდელმთავრობის დროს მან დანერგა ხშირი ზიარების პრაქტიკა, რადგანაც იმ პერიოდში გავრცელებული ტრადიციით, არაბი მართლმადიდებლები, განსაკუთრებით საერო პირები პრაქტიკულად არ ეზიარებოდნენ. მას ეკუთვნის არაერთი რეფორმა საეკლესიო ცხოვრებაში;

1979 წელს მიტროპოლიტი ეგნატე არჩეულ იქნა ანტიოქიისა და სრულიად აღმოსავლეთის პატრიარქად. აღსაყდრება აღესრულა ამავე წლის 2 ივლისს. აღსაყდრების დღეს მან ბრძანა:


„შეგნებული მაქვს, რომ დავისჯები, თუკი არ ვიზრუნებ ეკლესიისათვის და თითოეული თქვენგანისათვის. არ შემიძლია, რომ მოგმართოთ ზემოდან, რადგან ჩვენს შორის სხვაობა არ არის. მე თქვენი ნაწილი ვარ და მინდა გთხოვოთ, რომ თქვენც იყო ჩემში. უფალი მობრძანდება, წმიდა სული გარდამოდის ძმებზე, რომლებიც შეკრებილი არიან და გაერთიანებული წმიდა ზიარების მადლით, რამდენადაც ისინი გამოხატავენ მადლის ერთობას სულიწმიდის მიერ.“


უნეტარესი ეგნატე IV მშობლიური არაბულის გარდა ფლობს ინგლისურ და ფრანგულ ენებს

[George Leluashvili]

A.V.M
ისე, სურათებსაც თუ მოიძიებ, უფრო საინტერესო და შთამბეჭდავი იქნება

[zaz]

პატრიარქი კირილე (ერისკაცობაში ვლადიმირ მიხაელის ძე გუნდიაევი; დ. 1946 წლის 2 ნოემბერს , ლენინგრადი, საბჭოთა კავშირი) — რუსეთის მართლმადიდებელი ეკლესიის ეპისკოპოსი, მოსკოვის და სრულიად რუსეთის პატრიარქი.

ბიოგრაფია

ერისკაცობაში - ვლადიმირ გუნდიაევი;

დაიბადა 1946 წლის 20 ნოემბერს ქ. ლენინგრადში;

1965 წელს ჩააბარა ლენინგრადის სასულიერო სემინარიში, შემდეგ კი ლენინგრადის სასულიერო აკადემიაში;

1969 წლის 3 აპრილს აღიკვეცილ იქნა ბერად და სახელად ეწოდა კირილე;

1969 წლის 7 აპრილს ხელდასხმულ იქნა ბერდიკვნად;

1969 წლის 1 ივნისს ხელდასხულ იქნა მღვდელმონოზონად;

1971 წლის 12 სექტემბერს აღყვანილია არქიმანდრიტის ხარისხში;

1976 წლის 14 მარტს ხელდასხმულ იქნა ეპისკოპოსად;

1977 წლის 2 სექტემბერს აღყვანილ იქნა მთავარეპისკოპოსის ხარისხში;

1991 წლის 25 თებერვალს აღყვანილ იქნა მიტროპოლიტის ხარისხში;

2009 წლის 27 იანვარს წმინდა სინოდმა აირჩია მოსკოვისა და სრულიად რუსეთის პატრიარქად;

2009 წლის 1 თებერვალს შედგა ინთრონიზაცია.

[A.V.M]

ისე, სურათებსაც თუ მოიძიებ, უფრო საინტერესო და შთამბეჭდავი იქნება

wi fi გამიფუჭდა და ეხლა მაგთი ფიქსით ვსარგებლობ.ამ მარტივი მიზეზის გამო ,,მულტიმედიის"ნაკლებობაა.გამოსწორდება თუ არა ეს პრობლემაა ამ განყოფილების თემები უფრო მრავალფეროვანი გახდება.
(ყოველშემთხვევაში შევეცდები).

ზაზ გაიხარე...

[A.V.M]

იონა (ინგლ. Jonah Paffhausen; დ. 20 ოქტომბერი, 1959, ილინოისი, ჩიკაგო) – ვაშინგტონისა და ნიუ–იორკის არქიეპისკოპოსი, სრულიად ამერიკისა და კანადის მიტროპოლიტი. მიტროპოლიტად აირჩიეს 2008 წლის 12 ნოემბერს, ხოლო აღსაყდრება მოხდა 28 დეკემბერს, ვაშინგტონში.
-----------------------------------------------------
მიტროპოლიტი დაიბადა 1959 წელს ჩიკაგოში (ილინოისის შტატი) და იყო მონათლული საეპისკოპოსო ეკლესიაში. შემდეგ მისი იჯახი გადასხლდა კალიფორნიაში, ქალაქ ლა-ჰოიაში, სან-დიეგოს სიახლოვეს.

უმაღლესი განათლება მიიღო სან-დიეგოში, შემდეგ კი სანტა-კრუზის კალიფორნიის უნივერსიტეტში.

1978 წელს მიიღო მართლმადიდებლობა მოსკოვის საპატრიარქოს ყაზანის ღვთისმშობლის ხატის სან-დიეგოს ეკლესიაში.

უნივერსიტეტის დასრულების შემდეგ განაღლება მიიღო კრესტვუდში, ნიუ-იორკის შტატი. 1985 წლიდან - ღვთისმეტყველების კანდიდატი (Master of Divinity); 1988 წლიდან ღვთისმეტყველების მაგისტრი (Master of Theology) დოგმატიკის საკითხებში. განათლების მიღება გააგრძელა ქალაქ ბერკლის დოქტორანტურაში, კალიფორნია, თუმცა შეწყვიტა განათლების მიღება ბერ-მონაზვნური ცხოვრებისთვის.

1980 წლებში იმყოფებოდა სსრკ-ში, მოსკოვში, სადაც ურთიერთობდა მოსკოვის საპატრიარქოს საგამომცემლო განყოფილებასთან და ეცნობოდა რუსული ეკლესიის ცხოვრების წესს. მისი სულიერი მამა გახდა ვალაამის მონასტერი წინამძღვარი, აქიმანდრიტი (2005 წლის 2 ივნისიდან ტროიცკის ეპოსკოპოსი) პანკრატი.

1994 წელს გახდა დიაკვანი, ხოლო შემდეგ პრესვიტერი.

2008 წლის 12 ნოემბერს XV სრულამერიკულ საეკლესიო კრებაზე პიტსბურგში, პენსილვანია, იგი აირჩიეს ვაშინგტონისა და ნიუ-იორკის არქიეპისკოპოსად, სრულიად ამერიკისა და კანადის მიტროპოლიტად.[1][2];

2009 წლის ნოემბერში გახდა ერთ-ერთი აშშ-ს იმ ქრისტიანულ ლიდერთა შორის, რომლებმაც ხელი მანჰეტების დეკლარაციას მოაწერეს.

[A.V.M]

საბა - (დ. 15 აპრილი, 1938, პოლონეთი) – პოლონეთის მართლმადედებელი ეკლესიის პატრიარქი. მიტროპოლიტი ვარშავისა და სრულიად პოლონეთისა 1998 წლის 12 მაისიდან.
--------------------------

ერისკაცობაში - მიხეილ გრიცუნიაკი;
დაიბადა 1938 წლის 15 აპრილს პოლონეთში;
1957 წელს დაამთავრა მართლმადიდებლური სასულიერო სემინარია;
1961 წელს დაამთავრა ვარშავის ქრისტიანული ღვთისმეტყველების აკადემია, ღვთისმეტყველის მაგისტრის ხარისხით;
1964 წელს ხელდასხმულ იქნა დიაკვნად;
1966 წელს აღიკვეცა ბერად, სახელით საბა და ხელდასხმულ იქნა მღვდელმონოზვანდ;
1970 წელს აღყვანილ იქნა არქიმანდრიტის ხარისხში;
1979 წლის 25 ნოემბერს ხელდასხმულ იქნა ეპისკოპოსად;
1987 წელს ებოძა მთავარპისკოპოსობა;
1998 წლის 12 მაისს წმინდა სინოდის მიერ არჩეულ იქნა პოლონეთის მართლმადიდებელი ეკლესის წინამძღვრად;
1998 წლის 31 მაისს ვარშავის წმინდა მარიამ მაგდალინელის სახელობის საკათედრო ტაძარში შედგა ინთრონიზაცია.

[A.V.M]

ქრისტეფორე - (დ. 29 ივნისი, 1953, პრაღა, ჩეხეთი) – ჩეხეთისა და სლოვაკეთის მართლმადიდებელი ეკლესიის პატრიარქი. მიტროპოლიტი პრაღისა, სრულიად ჩეხეთისა და სლოვაკიისა 2006 წლის 2 მაისიდან.
--------------------------------------
დაიბადა 1953 წელს პრაღაში, ჩეხეთში;
1974 წელს ხელდასხმულ იქნა დიაკვნად, მღვდლად;
1979 წელს საღვთისმეტყველო განათლება მიიღო პრეშოვში მართლმადიდებლურ ღვთისმეტყველების ფაკულტეტზე;
1984 წ. მოსკოვის სასულიერო აკადემია;
1987 წ. ათენის უნივერსიტეტის საღვთისმეტყველო ფაკულტეტი;
1987 წელს აღყვანილ იქნა არქიმანდრიტის ხარისხში;
1988 წელს ხელდასხმულ იქნა ოლომოუცისა და ბრნოს ეპისკოპოსად;
2000 წელს არჩეულ იქნა პრაღისა და ჩეხეთის მიწების მთავარპისკოპოსად;
2006 წლის 2 მაისს მთავარეპისკოპოსი ქრისტეფორე არჩეულ იქნა ჩეხეთის მიწებისა და სლოვაკეთის მართლმადიდებელი ეკლესიის მეთაურად;
2006 წლის 28 მაისს შედგა უნეტარესი ქრისტეფორეს ინთრონიზაცია.

[A.V.M]

დანიელი (რუმ. Patriarhul Daniel; დაიბადა 22 ივლისი, 1951; საერო სახელი — დან ილე ჩობოტეა; რუმ. Dan Ilie Ciobotea) — ეპისკოპოსი; 2007 წლის 30 ივლისიდან რუმინეთის მართლმადიდებელი ეკლესიის პატრიარქი.
------------------------------------------
დაიბადა 1951 წლის 22 ივლისს რუმინეთში;
1987 წელს ბერად აღიკვეცა;
1970-1974 წ.წ. სწავლობდა ღვთისმეტყველების ინსტიტუტში, ამის შემდეგ იგი ჩაირიცხა სტრასბურგის ღვთისმეტყველების ფაკულტეტზე, ხოლო შემდეგ ფიბურგის უნივერსიტეტში;
1979 წელს მიენიჭა სტრასბურგის უნივერსიტეტის ღვთისმეტყველების დოქტორის ხარისხი;
1980 წელს მიენიჭა ბუქარესტის ღვთისმეტყველების ინსტიტუტის ღვთისმეტყველების დოქტორის ხარისხი;
1990 წლის 4 მარტს ხელდასხმულ იქნა ეპისკოპოსად;
2007 წლის 12 სექტემბერს არჩეულ იქნა პატრიარქად;
2007 წლის 30 სექტემბერს შედგა ინთრონიზაცია.

[A.V.M]

გერმოგენი – მოსკოვისა და სრულიად რუსეთის პატრიარქი. რუსული მართლმადიდბლური ეკლესიის წინამძღვარი. მართლმადიდებელი ეკლესიის წმინდანი, ხსენების დღე არის ძველი სტილით 17 თებერვალი და 12 მაისი ახალი სტილით - 1 მარტი და 25 მაისი.
-------------------------------
პატრიარქი დონელი კაზაკების ჩამომავალი იყო. იგი ჯერ ხუცესად მსახურობდა ყაზანში, შემდეგ კი ბერად აღიკვეცა და მაცხოვრის ფერისცვალების მონასტრის არქიმანდრიტად იქნა დადგენილი. 1589 წელს გერმოგენს ეპისკოპოსადაც დაასხეს ხელი და იგი პირველი ყაზანელი მიტროპოლიტი გახდა.

წმინდანის ყაზანში მსახურების წლებში მოხდა ყაზანის ღვთისმშობლის სასწაულთმოქმედი ხატის გამოჩინება.

1606 წლის 3 ივლისს წმინდა გერმოგენი მოსკოვისა და სრულიად რუსეთის საპატრიარქო ტახტზე აღსაყდრდა.

წმინდა გერმოგენის პატრიარქობის წლებს დაემთხვა რუსეთში ცრუ-დიმიტრისა და პოლონეთის მეფის, სიგიზმუდ III-ის შემოჭრა. წმინდა გერმოგენი თანამემამულეებთან ერთად აღსდგა ქვეყნის და ეკლესიის დასაცავად. 1610 წლის 11 დეკემბერს თვითმარქვია მოკლეს, მაგრამ მოსკოვი კვლავინდებურად საფრთხეში იყო: შიგ პოლონელები და სიგიზმუდ III-ის ერთგული, მოღალატე ბოიარები პარპაშებდნენ. პატრიარქ გერმოგენის მიერ მთელი ქვეყნის ქალაქებსა და სოფლებში დაგზავნილი ეპისტოლეები რუს ხალხს მოსკოვის განთავისუფლებისა და კანონიერი მეფის არჩევისკენ მოუწოდებდა. მოსკოველებმა ამბოხი დაიწყეს, პოლონელებმა კი პასუხად ცეცხლს მისცეს ქალაქი და კრემლში გამოიკეტნენ. მათ მოღალატეების დახმარებით პატრიარქი გერმოგენი ტახტიდან ჩამოაგდეს და გუშაგთა ზედამხედველობის ქვეშ ჩუდოვის მონასტერში გამოამწყვდიეს. ალყაშემორტყმული პოლონელები წმინდა პატრიარქთან ელჩებს ელჩებზე გზავნიდნენ და ითხოვდნენ, რუსი მოლაშქრეებისათვის ქალაქის დატოვება ებრძანებინათ. მღვდელმთავარი პასუხობდა:
ვიკიციტატა
„„რას მემუქრებით? მე მხოლოდ ღვთისა მეშინია. თუ თქვენ გახვალთ მოსკოვიდან, მე მოვუწოდებ რუს მხედრობას, რომ დატოვონ ქალაქი, მაგრამ თუ დარჩებით, ვაკურთხებ მათ, რომ წინ აღიდგნენ და მართლმადიდებლური სარწმუნოების დასაცავად სისხლი დასთხიონ“.“

პატრიარქმა ერმოგენმა რუს ხალხს უკანასკნელი ეპისტოლე უკვე საპყრობილედან გამოუგზავნა: იგი აკურთხებდა მათ განმანთავისუფლებელ ბრძოლას დამპყრობლების წინააღმდეგ. რუსმა მხედარმთავრებმა ურთიერთშეუთანხმებელი მოქმედების გამო ვერ შეძლეს კრემლის აღება და ერის სულიერი მამის განთავისუფლება. ცხრა თვეზე მეტი ხნის მანძილზე იტანჯებოდა იგი სატუსაღოში, სადაც 1612 წლის 17 თებერვალს შიმშილისგან ძალაგამოცლილი მოწამეობრივად აღესრულა.

რუსი ხალხის განმანთავისუფლებელი ბრძოლა წარმატებით დაგვირგვინდა. მღვდელმოწამის ცხედარი მადლიერმა ხალხმა ჩუდოვის მონასტერში დაკრძალა, იქიდან კი, 1654 წელს, მოსკოვის მიძინების ტაძარში გადაასვენა. წმინდა პატრიარქის კანონიზაცია მოხდა 1913 წლის 12 მაისს.

[A.V.M]

ათანასე I დიდი – ალექსანდრიის მართლმადიდებელი ეკლესიის პატრიარქი, მართლმადიდებელი ეკლესიის წმინდანი, ხსენების დღე არის ძველი სტილით 2 მაისი, ახალი სტილით - 15 მაისი.
-----------------------------
წმინდა პატრიარქი დაახლოებით 297 წელს დაიბადა ალექსანდრიაში. მან დიაკვნის ხარისხში მიიღო მონაწილეობა ნიკეის პირველ მსოფლიო კრებაზე 325 წელს და წამოაყენა წინადადება, ევსების მიერ შემოთავაზებული ფორმულისათვის დაემატებინათ ერთადერთი, უმოკლესი განსაზღვრება - „ერთარსი მამისა“. წმინდა ათანასე ალექსანდრიის ეკლესიას 325-373 წლებში განაგებდაამ ხნის განმავლობაში მრავალი ჭირისა და განსაცდელის დათმენა მოუხდა. იყო დრო, როცა ნეტარი ერთადერთ მართლმადიდებელ ეპისკოპოსად რჩებოდა და უკაცრიელი თავშესაფრიდან ეპისტოლეებითა და ტრაქტატებით ამხელდა არიანელებს.

მხცოვანმა მღვდელმთავარმა 373 წელს შეჰვედრა სული უფალს. მისი ხსენება წელიწადში ორჯერ აღესრულება - 15 მაისს და 31 იანვარს, წმინდა კირილე ალექსანდრიელთან ერთად.