თემის საბეჭდი ვერსია

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jul 29 2007, 06:26 PM

შესანიშნავია! მის ყოვლადუწმინდესობას ძალუძს ერთდროულად დატუქსოს, შეაგონოს და სიყვარული ასწავლოს - თან ყველა კმაყოფილი დარჩეს

მართლაც რთულია პროტესტანტებისა და დენომინაციური მრავალფეროვნების ფონზე, დიპლომატიურად გამოხვიდე... მაგრამ მან ეს მოახერხა, საოცარი თეოლოგიური განათლებით და პრაქტიკული იდეალით - რომელიც ასე გვჭირდება დღეს

მომიტევეთ აკრეფისას დაშვებული შეცდომები

========






მისი ყოვლადუწმინდესობა მსოფლიო პატრიარქი, ბართლომეოსის სიტყვა

წარმოთქმული ევროპის ეკლესიათა კონფერენციის მეთორმეტე ასამბლეის გახსნაზე

ტრონდჰაიმი, 26 ივნისი 2003

თქვენო აღმატებულებოანო,
ქრისტესმიერო ძმებო და დებო.
მეგობრებო,

დიდი სიხარულია და პატივი სიტყვით მოგმართოთ ევროპის ეკლესიათა კონფერენციის მეთორმეტე ასამბლეის გახსნაზე. დაე ის ვინც არის ჩვენი ერთადერთი მკურნალი და შემრიგებელი, მაცხოვარი იესო ქრისტე, იყოს ჩვენთან ყველა მსჯელობისას. ღმერთმა მოგვმადლოს მხნეობა, გულუხვობა და შემოქმედებითი ხედვა.

ჩვენი ამოცანა ადვილი არ არის. ახლა, როდესაც ევროკავშირი ასე სწრაფად ფართოვდება და ცდილობს საკუთარი თავის ხელახალი დეფინიცია მოახდინოს, მაშინ როცა ბევრს სურს ქრისტე და ქრისტიანული ეკლესია გამორციხოს იმის დეფინიციიდან რასაც ევროპა წარმოადგენს, როგორ შეიძლება, რომ წარმატებული მოწმობა გავწიოთ? როგორ უნდა შევასხათ ნეტარებას, რომელიც ბრძანებს: "ნეტარ არიან მშვიდობის მყოფელნი, ვინაიდან ისინი ღმერთის ძეებად იწოდებიან" (მთ. 5:)? როგორ უნდა შევისმინოთ იერემია წინასწარმეტყველის პირით თქმული ღვთის შეგნოება "ზერელედ მკურნალობენ ჩემი ასულის, ჩემი ერის, ჭრილობებსა და გაჰყვირიან: მშვიდობა, მშვიდობა! მაგრამ არ არის მშვიდობა" (იერ. 8:11)

მოდით ამთავითვე ერთ რამეზე შევთანხმდეთ. ქრისტე გვეუბნება: "უჩემოდ არაფრის ქმნა არ შეგიძლიათ" (იოან. 15:5) შთამბეჭდავი ფაქტია, რომ ფილიოკალიაში, რომელიც მართლმადიდებლური სასულიერო ტექსტების კლასიკურ კრებულს წარმოადგენს საღმრთო წერილის არცერთი მუხლი იმდენჯერ არ არის მოხმობილი, რამდენჯერაც ეს მუხლია. ყველაფერი მადლია. ყველაფერი წყალობაა. ჩვენ ევროპას კურნებისა და შერიგების სიტყვა უნდა ვუთხრათ, ეს სიტყვა ღვთის უნდა იყოს და არა ჩვენი. ის რაც ჩვენ შეგვიძლია შევთავაზოთ წუთისოფელს, როგორც ქრისტეანულმა თემებმა არის არა პროგრამა, არა იდეოლოგია, არამედ პიროვნება: თეოანთროპოსი (ღმერთკაცი) იესო ქრისტე. კურნება ნიშნავს ცხონებას, ცხონება ნიშნავს იესო ქრისტეს, მაცხოვარს "იხილეს თვალთა ჩემთა მაცხოვარი შენი", ღმერთის მიმართავს მოხუცებული სიმონი როდესაც იგი ქრისტეს შეეგებება ტაძარში ( ლუკა 2:30) სიმონისათვის ცხონება ნიშნავდა არა იდეების კრებულს, არამედ იმ ყრმას ვისაც საკუთარი თვალით ხედავდა, ორმოცი დღის ყრმას, რომელიც ხელში ეჭირა. "მე ვარ.. ჭეშმარიტება" ამბობს ქრისტე (იოან.14:6) მაცხოვნებელი ჭეშმარიტება არის არა წინადადებათა წყება არამედ ცოცხალი პიროვნება.

ხსნა არის მხოლოდ იესო ქრისტე, მაცხოვარი. კი მაგრამ რას წარმოადგენს ქრისტე ჩვენთვის? ჩვენი კონფერენციის შთაგობებისათვის მოდით გავიხსენოთ მკვდრეთით აღმდგარი მაცხოვარი მოწაფეებთან ერთად აღდგომა დღეს (იოანე 20; 19-20) ქრისტეს პირველი სიტყვები მოწაფეების მიმართ თქმული, "მშვიდობა თქვენდა" წარმოადგენს კურნებისა და შერიგების სიტყვას, რომელსაც ისინი სიხარულით ღებულობენ. ამის შემდეგ ქრისტე მათ აჩვენებს თავის ჭრილობებს, მისი ტანჯვა-წამების ნიშნებს, რომელთაც იგი თავის ხელებსა და ფერდზე ატარებს.

რატომ გააკეთა ეს იესომ? ამაზე ჩვენ შეგვიძლია გავცეთ პასუხი: რათა მოწაფეებს ეცნოთ იგი, მათ უნდა დაენახაღ, რომ ეს ნამდვილად იესო იყო. ისინი დარწმუნებულნი უნდა ყოფილიყვნენ, რომ ის ვინც სულ ცოტა ხნის წინ ჯვარცმული ნახეს ახლა იმავე სხეულით რომლითაც იტანჯა და მოკვდა ცოცხალი დგას მათ წინაშე.

მაგრამ ცხადია უფლისთვის ეს მოქმედება გაცილებით მეტს ნიშნავს. ის ჭრილობები რომელთაც მკვდრეთით აღმდგარი მაცხოვარი უჩვენებს თავის მოწაფეებს წარმოადგენს ქრისტეს მოწმობას ტანჯული კაცობრიობისთვის. იგივე ჭრილობები წარმოადგენენ ჩვენთვის კურნებასა და სასოებას. ამით ცხადი ხდევა, რომ მართალია იგი მკვდრეთითაა აღმდგარი, მართალია იგი მალე ზეცად უნდა ამაღლდეს დიდებით, და მაინც სრულყოფილ სხეულზე მოიპოვება ადგილი ჩვენი ტივილისა და ურვისათვის. იესო ქრისტეს ჭრილობები ხაზს უსვამენ შემდეგ ჭეშმარიტებას, რაც ებრაელთა მიმართ წერილშია განცხადებული (ქრისტოლოგიური თვალსაზრისით მთელს ახალ აღთქმაში ეს ალბათ ყველაზე მნიშვნელოვანი ადგილია) "ისეთი მღვდელმთავარი (ანუ ქრისტე, მნათე) როდი გვყავს, რომ არ შეეძლოს თანაგვიგრძნოს ჩვენს უძლურებაში, არამედ თანაბრად გამოცდილი ყველაფერში, გარდა ცოდვისა" (ებრ. 4:15)

ეს სიტყვები გვიჩვენებს თუ როგორ მოქმედებს ქრისტე როგორც მკურნალი და მაცხოვარი. პირველი - ის არის მაცხოვარი, რადგან ის არის "ჭეშმარიტი ღმერთი, ჭეშმარიტი ღმრთისაგანი" როგორც ეს ნიკეის მრწამსშია ნათქვამი. ცხონება წარმოადგენს ღვთაებრივ მოქმედებას. წინასწარმეტყველი ვერ იქნება წუთისოფლის მაცხოვარი, უბრალო კაცის სიკვდილივერ დაამარცხებს სიკვდილს. თუ ქრისტემ უნდა გვიხსნას იგი ღმერთი უნა იყოს. შეუძლებელია იგი მხოლოდ ჩვენნაირი მოკვდავი იყოს.

მაგრამ, მეორე მხრივ, ებრაელთა მიმართ ეპისტოლე ცალსახად გვეუბნება, რომ ცხონებამ ადამიანის გასაჭირამდე უნდა მიაღწიოს. ქრისტე ჩვენი ღმერთი გვკურნავს არა შორიდან, არა გარედან, არამედ იმით, რომ თავად ხდება ის, რაც ჩვენ ვართ თავს სრულ უმწეობაში იგდებს, იზიარებს ყველა ჩვენს ტკივილსა და დარდს. "ჩვენსავით გამოცდილი ყველაფერში" იგი იტანჯება ჩვენთან ერთად და ჩვენთვის, თავისი თანამგრძნობი სიყვარულით, იგი მართლაც დაჭრილი მკურნალია. მართალია იგი ჩვენთაგანი არ არის, მაგრამ ის ჩვენთან არის.

როგორც გრიოგლ ნოსელი ამბობს, ღვთის სიდიადე და დიდება ჩანს არა სამყაროს შესაქმის უზარმაზარ ძალაში, არა იმისთანა კოსმიურ სასწაულში, როგორიცაა ქარიშხლის დაცხრობა, არამედ კენოზისში, რითაც ირჩია გაეზიარებინა ჩვენი უმწობა და მსხვრევადობა, როდესაც იგი მორჩილი გახდა სიკვდილამდე, ჯვარცმით სიკვდილამდე. ღმერთის ყოვლადძლიერობის მწვერვალს წარმოადგენს ჩვენი სიმდაბლის სრული გაზიარება. ღმერთი არასდროსაა ისეთი ძლიერი, როგორც მაშინ, როცა ის ყველაზე უმწეოა.

ამგვარად არის იესო ქრისტე მკურნალი და შემრიგებელი. ამგვარი სიტყვა უნდა მივუტანოთ ევროპას.

როდესაც ვლაპარაკობთ ქრისტეზე, როგორც კურნებაზე და შერიგებაზე აქ ჩვენ ერთი რამ უნდა დავძინოთ: ცხონება არის პერსონალური და არა განკერძოებული. მარტო არავინ გადარჩება. ჩვენ ცხონებას ეკლესიაში ვღებულობთ, როგორც მისი წევრები ეკლესიის სხვა წევრებთან თანაზიარების მეშვეობით.

კურნებას და შერიგებას ქრისტეში აშკარად ეკლესიური განზომილება აქვს: პირად ცხონებას ვაღწევთ ჩვენი იესო ქრისტეს სხეულში გაწევრიანებით, რაც ნათლობისა და ევქარისტიის საიდუმლოთი ხორციელდება.

აქ ჩვენ საქმე გვაქვს ერთ-ერთ იმ გამოწვევასთან, რომელსაც თავს ვერ აარიდებს ეს ასამბლეა. ჩვენი ერთობა ნამდვილია, მაგრამ კვლავაც არასტულყოფილი. მიუხედავად ყველა იმ პროგრესისა, რაც ხილული ერთობის მიმავალ გზაზეა მიღწეული - რისთვისაც ჩვენ ღმეთს მადლს ვწირავთ - ჩვენ, მართლმადიდებლები, დარწმუნებულნი ვართ, რომ ჯერაც არ დამდგარა ის დრო, რომ ჩვენ ერთად ვეზიაროთ უფლის ტრაპეზს, მის საკრამენტულ სხეულსა და სისხლს, კვლავ არსებობს სერიოზული დოქტრინალური საკითხები, რომლებშიც ეკლესიები ერთმანეთს არ ვეთანხმებით, ამდეად, მართლმადიდებლური გაგების მიხედვით, არარეალური და არაგულწრფელიც კი იქნება, ერთად ვეზიაროთ.

ამ მტკივნეულ და სადავო საკითხის განხილვისას ჩვენ პატივი უნდა ვცეთ ერთმანეთის რწმენას და სულიერ კკეთილსინდისიერებას. ვისაც სჯერა, რომ ჯერაც არ დამდგარა ერთად ზიარების დრო, ბრალს ნუ დასდეპს მოპირისპირე მხარეს წმიდა საიდუმლოთა მიმართ გაუბრალოებულ და მსუბიქი თამოკიდებულებისთვის; ხოლო ვისას სჯერა, რომ ჩვენ უკვე მზად ვართ ერთად ზიარებისთვის, ისინი ნუ დაიჟინებენ, თითქოს ვინც "ჯერ არას" თქმას ამჯობინებს, მოკლებულია გახსნილობას და სიყვარულს. მხოლოდ ღმერთმა უწყის ჩვენ შორის ვისა აქვს უფრო ღრმა მოწიწება ევქარისტიის მიმართ და რომელ ჩვენგანსა აქვს ძლიერი სიყვარული.

მე მინდა დასასრულს ორი წინადადება შემოგთავაზოთ: მოდით პრაქტიკულები ვიყოთ და მოდით ვიყოთ მდუმარენი:

პირველი: მოდის მსჯელობისას ვეძიოთ, რათა პრაქტიკულები და რეალისტურები ვიყოთ. კურნება ნიშნავს კონკრეტული ჭრილობების მოშუშებას, შერიგება ნიშნავს ცალკეული დაყოფების (განწვალებების) დაძლევას. საკმარისი არ არის თეორიული ფორმულირება. ჩვენ კონკრეტული ნაბიჯები უნდა გადავდგათ, როგორც ამას ცხვრისა და თხის იგავი გვასწავლის (მთ. 25: 31-46) განკითხვის ჟამს მე და თქვენ არავინ გვკიღხავს: როგორი სიმკაცრით ვინახავდით მარხვას, ლოცვაში რამდენჯერ განვერთხმებოდით მიზაზე, რამდენი წიგნი დავწერეთ, რამდენჯერ გამოვედით საერთაშორისო კონფერენციებზე. ჩვენ ამას გვკითხავენ: დააპურე მშიერი? დაარწყულე მწყურვალი? შეიფარე უცხო? შემოსე შიშველი? მიხედე სენულსა და პატიმრს? ჩვენ მხოლოდ ამას გვკითხავენ. ქრისტეს სიყვარული სხვა ადამიანების სიყვარულში ვლინდება.

დაუკვირდეთ, ყველა გაჭირვებულზე და გაუბედურებულზე ქრისტე "მე"-ს ამბობს: "მე ვიყავი მშიერი, მე ვიყავი მწყურვალი, მე ვიყავი უცხო, სნეული, შიშველი და პატიმარი." ქრისტეს ჩვენ ახლა ყველა ტანჯული ადამიანის თვალიდან შემოგვყურებს.

ნუთუ ეს თავზარდამცემი არ არის?

თითქმის ყველა ჩვენი შეძლებულ ქალაქი ევრობაში, თითქმის ყველა ქუჩა სავსეა მშივრებით, უსახლკაროებით, უღარუვესუ ქვეყნიდან ჩამოსული ახალგაზრდა ქალებთ, რომლებიც პროსტიტუციის ხაფანგში არიან გაბმულნი. რას ვაკეთებთ მათ დასახმარებლად ევროპის ეკლესიები?

ერთ-ერთი ჩვენი მიზანი ამ ასამბლეაზე ის უნდა იყოს, რომ ვილაპარაკოთ ამ პრობლემებზე, ერთმანეთს გავუზიაროთ ის გეგმები, რომელიც ჩვენს ეკლესიებსა აქვთ სოციალური დახმარების გაწევის მიზნით. დრო რომ იყოს მე თქვენ გიამბოდით რას აკეთებს კონსტანტინეპოლის საპატრიარქო, რათა წინ აღუდგეს ეკოლოგიუ კრიზისს, რათა გამოამზეუროს ბიოეთიკის დილემა და ფანარის უბნის მაწანწალა ბავშვებს დაეხმაროს.

ჩვენ ყველანი ამ მსახურებაზე ჩვენი თავგადასავლებით ვართ მოსული, ყველას შეგვიძლია ამაზე საუბარი. მაგრამ ერთმანეთის ყურის დაგდებისა და გამოცდილების გაზიარების დროს, მოდით გავჩხრიკოთ საკუთარი სინდისი და მოვინანიოთ. რამდენი რამ არის ისეთი, რისი გაკეთებაც შემოქმედებითად შეგვეძლო და არ გავაკეთეთ!

მაშ მოდით, პრაქტიკულები ვიყოთ! მეორე მხრივ, მოდით ზოგჯერ მდუმარებაში დავყოთ დრო, მოდით, ამ კონგრესის განმავლობაში დრო დავუთმოთ ჰეისიახიას ანუ შემოქმედებით მდუმარებას " შეჩერდით და აიგეთ, რომ მე ვარ ღმერთი" (ფს. 45:11) ერთმანეთსაც დავუგდოთ ყური და სულიწმიდასაც.

წმიდა ეგნატე ანტიოქიელის სიტყვებით ქრისტე იყო "სიტყვვა, რომელიც მდუმარებიდან გამოვიდა". ტუკი ამ ჩვენს შეხვედრაზე ჩვენი სიტყვები გულის მდუმარებიდან არ მომდინარეობს, მაშინ წმიდა პავლეს სიტყვებით არმოვჩნდებით "რვალი... მოჟღრიალე, მხოლოდ წკრიალა წინწილი" (კორ. 13.1) ხოლო თუ სიტყვები, რომელთაც ჩვენ ევროპას ვეუბნებით, ნამდვილად მდუმარებიდან წარმოედინება, მაშIნ ისინი, ღვთის წყალობითა და მადლით, იქცევა ცეცხლის სიტყვებად და განმათავისუფლებლად.

პოსტის ავტორი: Sotiris თარიღი: Jul 29 2007, 10:13 PM

უსაგნო ლაპარაკია, რომლითაც ყველა კმაყოფილი დარჩა (ნუ, იმ პროტესტანტების გარდა, რომლებსაც ბართლომესთან ზიარება სურთ, მაგრამ გულქვა პატრიარქი არ აძლევს ნებას http://smiles2k.net/lol_smiles/2/index.html), მაგრამ შედეგი? http://smiles2k.net/lol_smiles/2/index.html

პ.ს. ქრისტეს "საკრამენტალური" სხეული რაღაა (საკრამენტს შესატყვისი არა აქვს ქართულად?)? ან ჰეისიახია (ისიქია?)? არა რა, საშველი არ იქნება საქართველოში უცხო ენებიდან თარგმნის თვალსაზრისით http://smiles2k.net/lol_smiles/2/index.html

პ.პ.ს. როგორ გავიგოთ ყოვლადუწმიდესის მიერ პროტესტანტთა მიმართ ნათქვამი სიტყვები: ჩვენი ერთობა ნამდვილია, მაგრამ კვლავაც არასრულყოფილი?

პოსტის ავტორი: ნათია თარიღი: Jul 29 2007, 10:15 PM

შესანიშნავი ფრაზებია

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jul 29 2007, 10:21 PM

Sotiris

ნუ მოგიცავს ხოლმე ყველაფრის ხელაღებით უარყოფა (კაი ტერმინებს არ გამოვიყენებ ) ყოვლადუწმინდესმა სარწმუნოება დაამოწმა, და ეს მოახერხა კულტურული და არა უჟმურულ-ექსტრემისტული ფორმებით...

შეკრებილი ერთობა ნამდვილია (აბა ილუზიაა? ) თუმცა არასრულყოფილი -რადგან პროტესტანტებს არ გადაულახავთ განვწალებანი (როგორც ყოვლადუწმინდესივე დასძენს)

პოსტის ავტორი: Sotiris თარიღი: Jul 29 2007, 10:33 PM

კი, სულ დამოწმებაშია, დაიღალა უკვე ამდენი დამოწმებით http://smiles2k.net/lol_smiles/2/index.html



არა, შვილო, მანდ შეკრებაზე არაა საუბარი. მანდ სხვა ძალიან ორაზროვანი ფრაზებიცაა გამოყენებული, მაგალითად აი ეს: მიუხედავად ყველა იმ პროგრესისა, რაც ხილული ერთობის მიმავალ გზაზეა მიღწეული. ხილული ერთობის ასეთი ხაზგასმა (რაც უხილავი ერთობის არსებობასაც გულისხმობს?) და სიტყვები ჩვენი ერთობა ნამდვილია უნდა გულისხმობდეს, რომ საუბარია უხილავი ერთობის რაღაც ფორმაზე (უხილავ ეკლესიაზე, რაზეც პროტესტანტებს უყვართ საუბარი ხოლმე?). მოკლედ შტოთა თეორიის სუნი უდის ყველაფერ ამას. თუ სხვანაირად ფიქრობ, დაასაბუთე შენი აზრი.

პოსტის ავტორი: Tatarashvili თარიღი: Jul 29 2007, 10:36 PM

მართლა შესანიშნავია

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jul 29 2007, 10:53 PM

უდავოდ ორაზროვანია, და თუ ძალიან ჩაკირიკიტება და ნაკლის ძიება არ გინდა, ყველაფრის შესანიშნავად გაგება შეიძლება

ნუ ჭრი მის სიტყვებსა და ფრაზებს, კომპლექსურად სურათი გაცილებით კარგად ჩანს....



ყოვლადუწმინდესმა დადებითი შეფასება მისცა ეკლესიათა სწრაფვას გაერთიანებისკენ, რომელიც მართლმადიდებლური გაგებით, მწვალებლურ საკრებულოთა (ეკლესიათა) ჭეშმარიტებაში დაბრუნებას გულისხმობს და ეჭვი არ შეგეპაროს რომ ყოვლადუწმინდესი სხვა რამისთვისაა იქ ახლა ბართლომეს ეგრე იცნობ შენ?

მან გარკვევით შენიშნა, რომ, თუმცა ერთიანობა გარეგნულად არსებობს, ანუ არსებობს ერთად შეკრებილი ანსაბელა, რომელიც ცდილობს ერთობლივად დაძლიოს ერთობლივი პრობლემები, ესაუბროს ევროპას ქრისტეანული მორალით და ა.შ მართლმადიდებლები დარწმუნებულები ვართ, რომ ჩვენ პროტესტანტებთან ჯერ ვერ ვეზიარებით..."ჯერ"-ის გაჟღერება თავისმხრივ სასოებააა ღვთის წინაშე, რომ პატრიარქი შეძლებს მრავალრიცხოვან დენომინაციებს ჭეშმარიტება სრულად უქადაგოს და ეს ქადაგება ნაყოფით დააგვირგვინოს



აქ კი, პატრიარქმა პირდაპირ ხაზი გაუსვა, რომ შერიგება გადის სწორედ განწვალებების შენანებისა და დაძლევის გზაზე....

პავლე რას აკეთებდა ურჯულოთა შესაძენად შოთა?

პოსტის ავტორი: abo თარიღი: Jul 29 2007, 11:01 PM

ნუ ბართოლომეოსი განათლებული პატრიარქია და მისი სიტყვები ლამაზიც უნდა იყოს დაგულშიჩამწვდომიც მაგრამ ჭეშმარიტების რა მოგახსენო მე კოსმოპოლიტურ აზრებს არ ვეთანხმები კაცი იყავ კაცურიო და რა ვქნა .
ისრაელში ხანუქის დღესასწაულზე რომ მიმიწვიეს, როგორც ტურისტი უყურებდი კი არ მილოცია. თუმცა ძალიანაც მთხოვეს პირჯვარი მაინც გადამეწერა.
აევე მაიძულებდნენ გოდების კედელთან ქუდივით რომ აქვთ ის დამეხურა მაგრამ ჩემი გავიტანე

პოსტის ავტორი: Sotiris თარიღი: Jul 29 2007, 11:09 PM

პროტესტანტებმაც ყველაფერი კარგად გაიგეს. შენზე უკეთესად http://smiles2k.net/lol_smiles/2/index.html



მე სწორედ რომ კომპლექსურად ვუყურებ საკითხს, შენ კი არ ითვალისწინებ იმას, თუ რა ტერმინოლოგიას და ენას იყენებენ პროტესტანტები.



ყოვლადუწმიდესს არაფერი უთქვამს იმის შესახებ, რომ მართლმადიდებლური ეკლესია არის ერთი წმიდა კათოლიკე და სამოციქულო ეკლესია და რომ მხოლოდ იგია ერთი წმიდა კათოლიკე და სამოციქულო ეკლესია, რომ ეს ორი ცნება იდენტურია. ასე კი მისი სიტყვების ინტერპრეტირება თავისუფლად შეიძლება იმ თვალსაზრისით, რომ ყველა ე.წ. "ეკლესია" უხილავადაა გაერთიანებული ქრისტეს სხეულში. მერე რა, რომ დოგმატური სხვაობები არსებობს? ესენი მარტო ერთად ზიარებაში გვიშლის ხელს, ხილულ ერთობაში, თორემ უხილავად ერთნი ვართ.



კი, ეგრე ვიცნობ. შენ ჯერ კიდევ აკვანში იყავი, მე რომ ასე ვიცნობდი http://smiles2k.net/lol_smiles/2/index.html



ნაძალადევი ინტერპრეტაციები არ გვინდა, შვილი http://smiles2k.net/lol_smiles/2/index.html



შტოთა თეორიას არაფერი ეშველება ამით.



რა ვიცი, ათენაგორასთვის რომ გეკითხა, ფილიოკვე პრობლემა არ არის ერთობისთვისო http://smiles2k.net/lol_smiles/2/index.html



რავენაში კათოლიკეებს აზიარებდა.

პოსტის ავტორი: abo თარიღი: Jul 29 2007, 11:19 PM

მივესალმები ქრისტიანთა გაერთიანებას , მაგრამ კათოლიციზმი უნდა დაუბრუნდეს იმ წიაღს საიდანაც გამოვიდნენ 1054წელს თუ არა მართალი კი არ უნდა შეუერთდეს მას. აქ მართლის დიდებაზეა საუბარი

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Jul 30 2007, 12:16 AM

კარგ მთქმელს კარგი გამგონე უნდაო ამაზეა ნათქვამი დარწმუნებული ხარ ბართლომეოსის ნათქვამი სწორედ გაიგე? აბა მოიყვანე არგუმენტი სად თქვა ყოვლადუწმინდესმა კაცი იყავ კაცურიო.........




პრობლემას ვერ ვხედავ ამ "ებრაული ქუდის" დახურვაში, მე "როგორც ებრაელს" ეს ქუდი აქ არ დამიხურავს, აქ მართლმადიდებელი ქრისტიანებიც ლოცულობენ, როგორც სიწმინდესთან, ამ ქუდის გარეშე სიწმინდესთან ნ ვერ მივიდოდი, ხო და ქუდის "შიშის" გამო არ მომელოცა სიწმინდე?
გოდების კედელთან


აქ კი დავით მეფსალმუნის საფლავთან ვარ, აქაც ებრაული ქუდია საჭირო, ხო და ქუდის "შიშის" გამო დავითის საფლავს ვერ ჩავუვლიდი გვერდს რომ არ მომელოცა ებრაელები ლოცულობდნენ ფსალმუნებს, მე ამ ქუდით პირჯვარიც გამოვისახე და საფლავსაც ვემთხვიე, არავის არაფერი უთქვამს, რავი...

პოსტის ავტორი: abo თარიღი: Jul 30 2007, 12:42 AM

ზებედე

კაი მთქმელს ცუდი გამგები შემხვდი საუბედუროდ,რა გაგება უნდა მსოფლიო საეკლესიო საბჭოში მართლმადიდებელი რომ არ უნდა იყოს გაწევრიანებული? მარა შენ ან არ გინდა გაიგო ან კათოლიკურ სარწ. დადაბარგდი, შეიძლება წინდაცვეთა გაიკეთე ისე მოგირგია ის ქუდი თან პროფესიონალი ებრაელივით თმასარჭით. მაგ ადგილები მეც მოვილოცე მაგრამ მართლმადიდებლურად. შენ კი ისიც არ გინდა გაიგო ,რომ მამაკაცები თავდახურული არ ლოცულობენ , რას გეტყვი იცი ზებედე? კარგად დაუკვირდი რას პოსტავ, ხალხს უკვე ბევრ რამეებში ეპარება ეჭვი . მაგას ღვთის სიყვარული აღარ ქვია.

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Jul 30 2007, 12:50 AM

სუფთა სქიზმატურ-აროშვილური პოსტია! ეს იგივეა რომ თქვა: რა უნდოდა საქართველოს პატრიარქს მსოფლიო საეკლესიო საბჭოში და მის პრეზიდენტად?



შენი აზრით მე როგორ მოვილოცე, მუსულმანურად თუ ებრაულად?



მღვდლები, მორჩილები, ბერები, პატრიარქები მამაკაცები არ არიან თავდახურულები რომ ლოცულობენ? მე ისე არ შემიშვეს ის რომ არ დამეხურა, ასე რომ იმ ქუდის შიშის გამო იმ სიწმინდეებს ისე ვერ ჩავუვლიდი.




შენც

პოსტის ავტორი: abo თარიღი: Jul 30 2007, 01:18 AM

აქ რას ამბობ ვერ ვგებულობ , მე ვიცი რომ შენი აზრი არამართლმადიდებლურია- მწვალებლურია, სქიზმატიკოსები სწორედ რომ კათოლიკებია, აროშვილი ვინ არის არ ვიცი და ღმერთმა მშვიდობაში მოგახმაროს, სქიზმაში კი არა.

რომელი ხარ მაგენიდან შენ საბრალო ცოდვილო?ისე უდიდეს სიწმიდეებთან ისინიც თავდაუხურავი რომ მიდიან ისიც არ გცოდნია, მარა ჯინიანი კაცი ხარ და არ გინდა სხვისი გაიგო, ბრძენ ქართველ ხალხს მაგისთვის ცერცვი აქვს მოგონილი .
ისრაელში თუ იყავი სხვანაირად აღგენიშნა შეკაცო სურათებით რომ ამტკიცებ არასწორს და იმცირებ თავს . მაგ ადგილებზე მე ძალიან ჩვეულებრივად მოვილოცე, მარა ქუდი კი არ წამომისკუპებია თავზე თავმომწონედ. და თან სურათიც რო გადაგიღია. მაგრად მოეწონებოდა შენს მოძღვარს მაგის ნახვა.

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Jul 30 2007, 03:06 AM

[quote name='abo' post='141994' date='Jul 29 2007, 08:42 PM']
მე ვიცი რომ შენი აზრი არამართლმადიდებლურია- მწვალებლურია
[/quote]

მოიყვანე არგუმენტი სად გამოვთქვი არამართლმადიდებლური და მწვალებლური აზრი, თუ ვერ მომიყვან და დაამტკიცებ ეს შენი მხრიდან იქნება ცილისწამება

[quote]სქიზმატიკოსები სწორედ რომ კათოლიკებია[/quote]

სქიზმატებს, და ერეტიკოსებს შორის დიდი განსხვავებაა, კათოლიკებს სქიზმატებად არ მოვიხსენიებთ, ისინი ერეტიკოსები არიან.

[quote] რომელი ხარ მაგენიდან შენ საბრალო ცოდვილო?[/quote]

მხოლოდ უფალმა უწყის ჩვენს შორის ვინ უფრო საბრალო ცოდვილია

[quote]ისე უდიდეს სიწმიდეებთან ისინიც თავდაუხურავი რომ მიდიან ისიც არ გცოდნია[/quote]

შენ ასეთი რამ თქვი:

[quote]შენ კი ისიც არ გინდა გაიგო ,რომ მამაკაცები თავდახურული არ ლოცულობენ[/quote]

ლოცვა და სიწმინდესთან შეხება ერთმანეთისგან განსხვავდება, და მამაკაცებში კაცი სასულიერო პირებიც მოიაზრებიან ქრისტიანულ სიწმინდეებთან არავის სთხოვენ ქუდის დახურვას, მაგრამ გოდების კედელი და დავით მეფსალმუნის სიწმინდეები ებრაელების ხელთაა....მე ებრაული ქუდი, ქრისტიანმა ფორმალურად დავიხურე, და არა როგორც ებრაული სარწმუნოების მიმდევარმა.

[quote] ისრაელში თუ იყავი სხვანაირად აღგენიშნა შეკაცო სურათებით რომ ამტკიცებ არასწორს[/quote]

ეს ფოტოები არგუმენტად მოვიყვანე, არაფერს ვამტკიცებ მეგობარო, იქ ებრაული ქუდის გარეშე არ შემიშვეს და თუ მძიმედ ვცოდე უფალს ვთხოვ მაპატიოს.

[quote]იმცირებ თავს[/quote]

აგრესიული და დამცინავი პოსტებით უფრო შენ იმცირებ

[quote] მაგ ადგილებზე მე ძალიან ჩვეულებრივად მოვილოცე[/quote]

ძალიან ჩვეულებრივი მოლოცვა არ ვიცი რას ნიშნავს, თუმცა მე როგორც მართლმადიდებელმა ისე მოვილოცე

[quote] მარა ქუდი კი არ წამომისკუპებია თავზე თავმომწონედ[/quote]

საიდან აბო ამდენი აგრესია? თავმომწონედ მეხურა თუ საქმეს სჭირდებოდა შენ რა იცი?

[quote] და თან სურათიც რო გადაგიღია.[/quote]

ფოტოს გადაღებას კრძალავს მართლმადიდებლობა?

[quote] მაგრად მოეწონებოდა შენს მოძღვარს მაგის ნახვა[/quote]

დავუბრუნდები თემის შინაარსს, და გეტყვი რომ ყოვლადუწმინდესს ბართლომეოსს ძალიან არ მოეწონებოდა შენი პოსტების ნახვა, რასაც მასზე სწერ...

პოსტის ავტორი: გლახა თარიღი: Jul 30 2007, 12:03 PM

ეს კარგი სიტყვებია

მნათე

ვისთვის რა არის ჭეშმარიტება ეს სხვა საკითხია...
ქადაგება ნაყოფით დააგვირგვინოსო..ამაში თუ იმას გულისხმობ, რომ პროტესტანტული სამყარო მართლმადიდებელი გახდება, ძალიან ცდები...აი პირიქით კი უკვე ხდება და მეტად მოხდება, თუმცა ეს არ ნიშნავს რომ პროტესტანტები არიან "ჭეშმარიტების მპყრობელნი"...

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Jul 30 2007, 01:25 PM

გლახა

გაგიხარდა არა?

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jul 30 2007, 02:05 PM

არ ვაპირებ დავას, ჭეშმარიტება იქ არის სადაც ეკლესიაა და "პირველი სიყვარულის" და "უეცარი შემოფეთების" ეკლესიებს ვერ ვაიგივებ კლდეზე დაფუძნებულ ეკლესიასთან, ერთი სამწყსო რომაა და ერთი მწყემსი რომ ყავს

პოსტის ავტორი: Sotiris თარიღი: Jul 30 2007, 03:24 PM

რა სიწმიდე?! გოდების კედელს საერთო არაფერი აქვს საკუთრივ იერუსალიმის ტაძართან (რამდენადაც ჩემთვის ცნობილია, ეს არის მცირე ნაშთი მის გარშემო აშენებული კედლისა), რომელიც რომაელებმა მიწასთან გაასწორეს, ისე რომ კვალიც აღარ დარჩა. გოდების კედელთან ებრაელები მესიის მოსვლის შესახებ ლოცულობენ. შენ რა ჯანდაბა გინდოდა იქ?

პოსტის ავტორი: მართა თარიღი: Jul 30 2007, 03:44 PM

სწორია აბსოლიტურად,ელიან იქ ელიან! ჩვენთვის მართლმადიდებლებისთვის იქ სიწმინდე არფერია! არც წერილი გამიტნევია მე ჩემი მშობლებისთვის იქ ჩასადებად მოსალოცად რომ იყვნენ,მეგობრებმა გაატანეს და გამეცინა მე რადგან იქ რა ხდება?!

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jul 30 2007, 03:49 PM

კაი ახლა შოთა, გინდა თქვა რომ ბართლომემ შტოთა თეორიას უკმია გუნდრუკი? და ის ისეთი არათანმიმდევრულია რომ, საქართველოში ვიზიტისას სხვას ამბობს, პროტესტანტებთან სხვას?



ყოვლადუწმინდესი რომ სხვაგვარად ფიქრობდეს არ იტყოდა, განწვალებებიაო აღმოსაფხვრელი... როგორ გგონია, იმ ასამბლეაზე მართლმადიდებლური შეხედულებების არაფერი გაეგებოდათ, ბართლომეს გამოსვლამდე? რა საჭიროა განწვალებების აღმოფხვრა, თუ ბართლომეოსს სხვაგანაც გონია ჭეშმარიტება? რატომ ისაუბრებდა დოქტრინალურ განსხვავებებზე, თუ ეს მისთვის მეორეხარისხოვანია? მე მის გამოსვლაში დავინახე ტაქტი, ეთიკა და დიპლომატია რომელიც ასე გვაკლია... ცხადზე ცხადია მისი გამოსვლის თითოეული წინადადება და გამომკიდებლობითი დამოკიდებულება არ იქნება კარგი...



(კორ I, 9; 19-23)


ვინაიდან ყველასგან თავისუფალი ყველას დავემონე, რათა უფრო მეტი შემეძინა.

იუდეველებისთვის გავხდი როგორც იუდეველი, რათა იუდეველები შემეძინა, რჯულის ქვეშ მყოფთათვისს, როგორც რჯულის ქვეშ მყოფი, თუმცა თვით რჯულის ქვეშ უმყოფელი, რათა რჯულის ქვეშ მყოფნი შემეძინა.

ურჯულოთათვის - როგორც ურჯულო, თუმცა არა ვარ ურჯულო, მაგრამ ქრისტესთვის რჯულიერი, რათა ურჯულოები შემეძინა.

უძლურისთვის გავხდი, როგორც უძლური, რათა უძლურნი შემეძინა. ყველასთვის ყველაფერი გავხდი, რათა ზოგიერთები მეხსნა როგორმე.

და ამას ვაკეთებ სახარებისათვის, რათა მეც გავხდე მისი თანამონაწილე.

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Jul 30 2007, 03:57 PM

მე ვიცოდი რომ ეს სოლომონს უკავშირდება, და ამიტომ ვემთხვიე, როგორც სოლომონის აშენებულ სიწმინდეს....

პოსტის ავტორი: Sotiris თარიღი: Jul 30 2007, 08:04 PM

ტექსტიდან ეგ დასკვნა გამოდის. მოდი ბარემ ბალამანდის შეთანხმებიდანაც მოვიყვან ციტატებს:

10) ათწლეულებში, რომლებიც მოჰყვა ამ უნიებს, მისიონერულ აქტიურობას ტენდენცია ჰქონდა მის პრიორიტეტებს შორის ყოფილიყო სხვა ქრისტიანთა მოქცევა, ინდივიდუალურად ან ჯგუფების სახით, რომ ისინი "დაებრუნებინა" საკუთარ ეკლესიაში. ამ ტენდენციის (რომელიც პროზელიტიზმის წყარო იყო) ლეგიტიმიზაციის მიზნით კათოლიკურმა ეკლესიამ შეიმუშავა საღმრთისმეტყველო ხედვა, რომლის მიხედვითაც იგი წარმოადგენდა საკუთარ თავს როგორც ერთადერთ ეკლესიას, რომელსაც ერწმუნა ცხონება. რეაქციის სახით მართლმადიდებელმა ეკლესიამ თავის მხრივ იგივე ხედვა მიიღო, რომლის მიხედვითაც მხოლოდ მასშია ცხონება. "განყოფილი ძმების" ცხონების გარანტიისთვის ისიც კი ხდებოდა, რომ ქრისტიანებს ხელახლა ნათლავდნენ და პიროვნების სარწმუნოებრივი თავისუფლების და ქმედების გარკვეული მოთხოვნები დავიწყებულ იქნა. ეს უკანასკნელი ხედვა იყო ის, რომლის მიმართაც ამ პერიოდში დიდი მგრძნობიარობა არ გამოუჩენიათ.

12) იმის გამო, თუ როგორ განიხილავენ დღეს კვლავ კათოლიკეები და მართლმადიდებლები ერთმანეთს ეკლესიის საიდუმლოსთან მიმართებაში და იმის გამო, რომ ერთმანეთში კვლავ იპოვეს და ეკლესიები, "სამისიონრო საქმიანობის" ზემოაღწერილი მეთოდი, რომელსაც უნიატიზმი ეწოდა, აღარ შეიძლება იყოს მისაღები არც როგორც მეთოდი რომელსაც უნდა მივყვებოდეთ და არც როგორც ერთობის მოდელი, რომელსაც ჩვენი ეკლესიები ეძიებენ.

13) ... ორივე მხარე ცნობს, რომ ის, რაც ქრისტემ არწმუნა მის ეკლესიას - მოციქულთა სარწმუნოების აღისარება, ერთიდაიგივე საიდუმლოებებში მონაწილეობა, ყველაფერზე უპირატეს - ერთი მღვდლობა ქრისტეს მსხვერპლის აღსასრულებლად, ეპისკოპოსთა სამოციქულო მემკვიდრეობა - არ შეიძლება ექსკლუზიურად ეკუთვნოდეს ერთ-ერთს ჩვენს ეკლესიათაგან. ამ კონტექსტში ცხადია, რომ ხელახლა მონათვლის ნებისმიერ ფორმას უნდა თავი ავარიდოთ.

15) თუმცა პიროვნების ხელშეუხებელი თავისუფლება და მისი ვალი მიჰყვეს სინდისის მოთხოვნებს კვლავ უზრუნველყოფილი რჩება, ერთობის ძიების პროცესში საერთოდ არ დგას საკითხი ერთი ეკლესიიდან მეორეში ხალხის მოქცევისა მათი ცხონების უზრუნველსაყოფად...

ათონის წმ. კინოტი სავსებით მართალია, როდესაც ამბობს, რომ "სამწუხაროდ, ეს არის პირველი შემთხვევა, როდესაც მართლმადიდებლებმა ოფიციალურად მიიღეს შტოთა თეორიის გარკვეული ფორმა". ახლა შენ სადმე ნახე, რომ პატრიარქმა ბართლომემ მოახდინა ამ დოკუმენტის დეზავუირება? შენ სადმე ნახე, რომ შენიშვნა მისცა ამ დოკუმენტზე ხელის მომწერებს (საეკლესიო სასჯელზე არაფერს ვამბობ)?



ყველგან ერთიდაიგივეს ამბობს, ოღონდ ზოგჯერ ცხადად, ზოგჯერ უფრო შეფარვით.



ბართლომეს გამოსვლის მერე გაიგეს და კმაყოფილებიც დარჩნენ http://smiles2k.net/lol_smiles/2/index.html



რომ ერთად ეზიარო, მეტი არაფრისთვის, თორემ ისიც ეკლესიის ნაწილია და შენც და ცხონება ყველგან ყოფილა. თან ისე ყოფილა, რომ ეკლესიამ უარი უნდა "პროზელიტიზმზე", ე.ი. გარანტირებულად ჰქონიათ.



იხ. ზემოთ.



ვის აკლია? http://smiles2k.net/lol_smiles/2/index.html



შვილი, სუსტი პოზიცია გაქვს ძალიან, მაგრამ არ გინდა აღიარო http://smiles2k.net/lol_smiles/2/index.html



შეადარა ბართლომე და პავლე http://smiles2k.net/lol_smiles/2/index.html

პ.ს. ქალკიდონის მიტროპოლიტი ბართლომე (შემდგომში მსოფლიო პატრიარქი), 29 ივნისი, 1990 წ., რომი, წმ. პეტრეს ხსენების დღე, მიმართვა რომის პაპ იოანე პავლე მე-2-დმი:

დღეს საყოველთაოდაა მიღებული, რომ პასუხები მომავლისთვის უკვე სხვაგან არსებობენ: ეკლესია-დების მოდელში, ერთობის (ძვ. ქართულად აქ სიტყვა ზიარება უნდა ჩამესვა, ერთობა არ წერია ორიგინალში, მაგრამ ზიარება არ უხდება ახალ ქართულში) ევქარისტიული ეკლესიოლოგიის კონტექსტში.

პ.პ.ს. მისმა ღმრთაებრივმა ყოვლადუწმიდესობამ ასევე განაცხადა, რომ მართლმადიდებლობა და კათოლიციზმი წარმოადგენს "ქრისტეს სხეულის ორ ფილტვს" (იხ. ჟურნალი The Orthodox Church, 1993 წ.-ის თებერვალი, გვ. 6) და რომ "ორი ფილტვის" თეორია წარმოადგენს "ფუნდამენტალურ ეკლესიოლოგიურ ჭეშმარიტებას" (იხ. მისი მიმართვა კარდინალ ედვარდ კასიდისადმი წმ. ანდრია მოციქულის ხსენების დღეს 1992 წ.-ის 30 ნოემბერს კონსტანტინეპოლში,"ეკლესია", 1993 წ.-ის 1-15 იანვარი, გვ. 14).

პოსტის ავტორი: Lenus თარიღი: Jul 31 2007, 12:17 PM

გუჯა,
იქ უკანა ფონზე ბიჭი ჩანს, ბეისბოლკით მიუშვიათ, შენ რა გრჯიდა კიპა რო არ დაგეხურა შე კაცო??

პოსტის ავტორი: A.V.M თარიღი: Jul 24 2014, 11:33 AM

ევროკავშირი – მსოფლიო პატრიარქი ბართლომეოს I
----
ყველაზე ნათელი დადასტურება და განსხეულება თანამედროვე მულტიკულტურიზმის – ევროპის კავშირის აღმოცენებაა. 1950 წელს საფრანგეთის საგარეო საქმეთა მინისტრმა რობერტ შუმანმა ევროპულ საზოგადოებას შესთავაზა შეექმნათ ქვანახშირისა და ფოლადის საზოგადოება. 1951 წელს სწორედ ამ ორგანიზაციით დაიწყო ევროპის კავშირის შექმნა. ამჟამად ევროკავშირში 28 წევრი ქვეყანა ერთიანდება და კვლავაც აგრძელებს გაფართოებას.

მე როგორც თურქეთის მოქალაქე, იმედი მაქვს რომ ჩემი ქვეყანა დაიმსახურებს ევროკავშირის სრულ წევრობას, როდესაც იქნება ამისათვის შესრულებული აუცილებელი წინაპირობები. აგრეთვე, დაცული იქნება ჩვენს ქვეყანაში მცხოვრები რელიგიური და სხვა უმცირესობების უფლებები. ჩემი აზრით თურქეთის ევროკავშირში გაწევრიანება იქნება მნიშვნელოვანი მონაპოვარი მუსულმანურ სამყაროსა და დასავლეთს შორის არსებული ურთიერთობებისათვის.

მართალია ევროკავშირმა გაიარა რამოდენიმე სერიოზული კრიზისული პერიოდი. მოხდა მისი დამფუძნებლების იდეალისტური შეხედულებების კორექტირება და რაღაცეებზე უარის თქმაც. მაგრამ ამან არ უნდა გადაფაროს ჩვენთვის მისი მნიშვნელოვანი მიღწევები. უკანასკნელი სამოცი წელიწადია ევროპა არ შეურყევია დიდ ომებს. შესაძლოა ეს ყველაზე გრძელი პერიოდია ევროპული მშვიდობის რომის იმპერიის დაცემის შემდეგ. დანარჩენ მსოფლიოსთან შედარებით მინიმალურია ძალადობა და სისხლისღვრა - დარღვეულია რკინის ფარდა. ევროპელი ხალხები ტკბებიან თავისუფლების, სამართლიანობის და დემოკრატიის ისეთი ხარისხით, რომელიც ჯერ კიდევ 1930-იან წლებში წარმოუდგენელი იყო.

ჩვენთვის, მართლმადიდებლებისათვის ყოველ საღვთო ლიტურგიაზე მშვიდობისათვის მლოცველებს ეს სერიოზული მიზეზია ასეთ ნაბიჯებს შევხვდეთ მადლიერებით. მაგრამ იმავდროულად ჩვენ ვიცით,რომ თვითდამშვიდების საფუძველი არ არსებობს. მშვიდობა და თავისუფლება – ეს არა მხოლოდ ღვთის წყალობაა, აგრეთვე ცხოვრების გძელვადიანი ამოცანაა.

ისლამის მიმდევართა რიცხვი დასავლეთში თვალნათლივ იზრდება და უფროდაუფრო შესამჩნევი ხდება მთელს მსოფლიოში, მაგრამ პრობლემა ამაში არ მდგომარეობს. პრობლემა იმაშია, რომ დასავლეთი არ აღმოჩნდა მზად ამ გამოვლინებისთვის, განსხვავებით მებრძოლი და თავდაჯერებული ისლამისაგან. ამჟამად დასავლეთი იმყოფება პოსტმოდერნულ მორალურად ინდიფერენტულ ეპოქაში. მნიშვნელოვანი პრობლემა დასავლეთის არა ისლამის აღზევებაშია, არამედ სეკულარიზმის ტრიუმფალურ სვლაში. იქმნება შთაბეჭდილება, თითქოსდა ქრისტიანობამ მოიხსნა დასავლური ცივილიზაციის სულიერი ხელმძღვანელის პასუხისმგებლობა. ის გაქრა საზოგადოებრივი სივრციდან და დაუთმო ადგილი აგნოსტიციზმს, ათეიზმსაც კი. ეს უკანასკნელი კი იქცა დასავლური სამყაროს ინტელექტუალური ტალღის სავარცხელად.



წყარო: Приобщение к таинству Православие в третьем тысячелетии;

Всесвятейший Вселенский Патриарх ВАРФОЛОМЕЙ

თავისუფალი თარგმანი – შოთა კინწურაშვილი
http://shotakintsurashvili.wordpress.com/2014/07/23/%E1%83%94%E1%83%95%E1%83%A0%E1%83%9D%E1%83%99%E1%83%90%E1%83%95%E1%83%A8%E1%83%98%E1%83%A0%E1%83%98-%E1%83%9B%E1%83%A1%E1%83%9D%E1%83%A4%E1%83%9A%E1%83%98%E1%83%9D-%E1%83%9E/