წმიდა მამათა გამონათქვამები მარხვის შესახებ პარამეტრები

[marine]

"გაიხსენე: ღმერთმა პეტრეს როდის გამოუცხადა ზეციური საიდუმლოებანი? როდესაც ის შიმშილობდა და მარხულობდა (საქმე, 10:9-16)"

[marine]

"ლოცვა შედეგს არ მოიტანს და შენს თავსაც ვერ ასცდება (არადა, ღრუბელსა და ზეცაზე მაღლა უნდა ააღწიოს), თუ თავის იდუმალ ადგილს არ მოიპოვებს და მღვიძარების, სიბეჯითისა და მარხვის სასუქით არ იქნება განოყიერებული"

/არქიმანდრიტი ემილიანე (ვაფიდისი)/

[marine]

" - მარხვების დროს გარკვეული სახის საკვვებისაგან ხანგრძლივი თავშეკავება ხომ არ აზიანებს ჯანმრთელობას?

- მარხვა, თუ სწორად იქნება დაცული, ჯანმრთელობის აუმჯობესებს; აღსანიშნავია ისიც, რომ როგორც მარხვაში, ასევე ნებისმიერ ღვაწლში საჭიროა განსჯა, ზომიერება და რაც მთავარია, მოძღვრის რჩევა-დარიგება. როგორც მამები ამბობენ, უკიდურესობანი ერთი მხრიდანაც საშიშია და მეორედანაც - ზემდეტი მარხვაც და მუცლის გავსებაც, ზედმეტი მღვიძარებაც და ხანგრძლივი ძილიც, ასევე სხვა ზედმეტობები. ჩვენ ისეთებიც ვიცით, რომლებიც ნაყროვანებამ ვერ დაამარცხა, მაგრამ უზომო მარხვამ დასცა და შემდეგ ნაყროვანებაში ჩავარდნენ სისუსტის გამო, რომელიც ზედმეტმა მარხვამ გამოიწვია" - წერს წმინდა ათანასე დიდი"

/დიაკვანი ზაქარია ნათენაძე/

[marine]

" - მართლმადიდებლრუი სწავლებით, ორი სახის მარხვა არსებობს: ფიზიკური და სულიერი. რას გულისხმობს სულიერი მარხვის ცნება?

- სულიერი მარხვა გულისხმობს თავის შეკავებას სანახაობათაგან, ფუჭი, არაგულწრფელი საუბრებიგან, ყოველივე იმისგან, რაც ადამიანის მგრძნობელობას აღაგზნებს და გონებას ფანტავს. იდეალურ შემთხვევაში მარხვა განმარტოებასა და მდუმარებას, საკუთარ ცხოვრებასა და მოღვაწეობაზე ჩაფიქრებას გულისხმობს. მარხვის დაცვა დიდი ხელოვნებაა და ადამიანი თანდათანობით სწავლობს მას.

დიდი ათონელი ბერი იოსებ ისიქასტი აღნიშნავს: "დაე, თითოეულმა, ახალგაზრდა იქნება თუ ხნიერი, გამოიკვლიოს, ყოველ წუთს, დღისით თუ ღამით, ხომ არ აკეთებს, ამბობს ან ფიქრობს რაიმეს ისეთს, რაც არ მოსწონს უფალს ჩვენსას". ამგვარად, მარხვა საკუთარი თავის კონტროლია როგორც ფიზიკური, ასევე ფსიქიკური, უკეთური ფიქრებისა და ვნებების დათრგუნვის თვალსაზრისით. სულიერ მარხვას უფრო დიდი მნიშვნელობა აქვს, ვიდრე ფიზიკურს, მაგრამ ის იოლად არ გვეძლევა; სულიერი მარხვა რომ შევძლოთ, საჭიროა დრო და საკუთარ თავზე მუშაობა"

/დიაკვანი ზაქარია ნათენაძე/

[marine]

"აქილა - (XIII ს.) უსპენსკის ტაძრის დიაკვანი, აქილა იყო დიდი მმარხველი, კვირის განმავლობაში ერთ სეფისკვერსა და მცირე რაოდენობით ბოსტნეულს იღებდა"

[marine]

"მარკოზ მმარხველი მარხვით, მღვიძარებითა და ლოცვით იღწვოდა ხორცის მოკვიდნებისთვის, წელზე მუდმივად მძიმე ჯაჭვები ჰქონდა შემორტყმული, ხოლო წყალს იმდენს სვამდა, რამდენიც მის სპილენძის ჯვარში ჩაეტეოდა. ასეთი გულმხურვალე მოღვაწეობისა და სულიერი უბიწოებისთვის წმიდა მამა ისეთი მადლის ღირსი შეიქმნა, რომ მკვდრებიც კი ემორჩილებოდნენ"

[marine]

"მარხვა ადამიანს ხორციელ ვნებებს განაშორებს, ლოცვა კი სულიერ ვნებებს ებრძვის და, მათი დათრგუნვის გზით, კაცის მთელ შემადგენლობას განმსჭვალავს, ხოლო განწმენდილ ტაძარში ღმერთი შემოჰყავს"

/წმ. მარკოზ მოღვაწე/

[marine]

"უფალმა ბრძანა, რომ დემონები მხოლოდ ლოცვითა და მარხვით განიგდებიან. მარხვის გარეშე ლოცვა ყოველთვის უღონო და უძლური იქნება, ამასთან მარხვა - ეს არა მხოლოდ საკვებში თავშეკავებაა, არამედ გარეგანი შთაბეჭდილებებისგანაც, ანუ იმისგან, რაც ჩვენს მეხსიერებას ავსებს"

/არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/

[marine]

"მარხვის კანონი, გარეგნულად თითქოს მუცლისათვის შემოღებული, სინამდვილეში გონებისათვის არის დაწესებული"

/წმ. ეგნატე ბრიანჩანინოვი/

[marine]

"მარხვა არის მუდმივი ზომიერება ჭამაში და საზრდელის გონივრული გარჩევა"

/წმ. ეგნატე ბრიანჩანინოვი/

[marine]

"ცოდვით სიკვდილი დღესაც ღუპავს მარხვის წმინდა მცნების დამრღვევთ. ვინც ჭამაში ზომიერებასა და საჭირო გარჩევის გრძნობას არ იცავს, ის ვერც ქალწულებასა და უმანკოებას იმარხავს, ვერც მრისხანებას თრგუნავს, ადვილად ეძლევა სიზარმაცეს, მოწყინებას და სევდას, ცუდმედიდობის მონა და ამპარტავნების ბუდე ხდება; ამპარტავნებაში ადამიანს მისი ხორციელი ბუნება აგდებს, რომელიც თავის მხრივ მდიდრული და მაძღარი ტრაპეზის შედეგია"

/წმ. ეგნატე ბრიანჩანინოვი/

[marine]

"და პირიქით, თუ კაცი მიწას გულმოდგინედ და რუდუნებით დაბარავს, მაგრამ თესლს კი არ ჩაყრის, ყანას სარეველა დაფარავს. ასევე, თუ ხორცს მარხვით განვლევთ, მაგრამ სულს არც ლოცვით, არც კითხვით და არც სიმდაბლით შევმუსრავთ, მაშინ მარხვა წარმოშობს უამრავ სარეველას ანუ სულის ვნებებს: საკუთარ თავზე მაღალ წარმოდგენას, ცუდმედიდობას, სხვათა შეურაცხყოფას"

/წმ. მარკოზ მოღვაწე/

[marine]

"მარხვა არის ყოველგვარი სათნოების მოზღუდვა, ღვაწლის დასაწყისი, თავშეკავებულთა გვირგვინი, ქალწულების სილამაზე და უბიწოების ნათება, სიკაშკაშე, ქრისტიანული გზის საწყისი, ლოცვის დედა, უბიწოებისა და გონების წყარო, მდუმარების მასწავლებელი. იგი წინ უსწრებს ყველა კეთილ საქმეს. როგორც თვალების სიჯანსაღეს მოსდევს სინათლის სურვილი, ისე მარხვასაც, რომელიც განსჯით სრულდება, მოსდევს ლოცვის სურვილი. როცა ვინმე მარხვას დაიწყებს, მარხვას მიჰყავს თავის გონებაში ღმერთთან საუბრის სურვილამდე. მმარხველის სხეული მთელი ღამის საწოლზე გატარებას ვერ იტანს. როცა ადამიანის ბაგეებს მარხვის ბეჭედი აზის, მაშინ მისი გულისსიტყვა სწავლობს გულჩვილობას, მისი გული ლოცვას გადმოღვრის, სახეზე მწუხარება აქვს აღბეჭდილი, მისგან შორს არის სამარცხვინო ფიქრები. მის თვალებში მხიარულება არ ჩანს, იგი სურვილებისა და ფუჭი საუბრების მტერია. არასდროს შეუნიშნავთ, რომ გასჯით მომარხულე ბოროტი სურვილებს ყოფილიყო დამონებული. განსჯით მარხვა არის ყველა სათნოების დიდი ტაძარი. ვინც მასზე არ ზრუნავს, მას არცერთი სათნოება შეურყეველი არ რჩება. მარხვა არის მცნება, რომელიც ჩვენს ბუნებას სულ თავიდანვე მიეცა საკვების მიღებისას, მარხვის დარღვევისგან დაეცა ჩვენი არსებობის შექმნილი საწყისი. საიდანაც დაღუპვა წამოვიდა, მოსაგრეები იქიდან უკანვე იწყებენ სვლას ღვთის შიშისკენ, როცა ისინი ღვთის სჯულს იცავენ. ვინც ზედმეტ ძილსა და მუცლის მაამებლობას ეძლევა, მას არ შეუძლია არ შეიბღალოს ავხორცი მოძრაობებით. სანამ ამ მოძრაობებით ღელდება სული და სხეული, სანამ გონება ხორციელი გულისსიტყვებით ტკბება, მანამ ადამიანი უუნაროა მისთვის ახალი და უცხო მოძრაობებისთვის, რომლებიც მასში სულიწმიდით გაბრწყინებისაგან აღიძვრება"

/წმინდა მღვდელმთავარი ეგნატე ბრიანჩანინოვი/

[marine]

"მარხვის დროს იმარხულე, მაგრამ იცოდე, რომ ღმერთისთვის სათნოა არა მხოლოდ სხეულით მარხვა, ანუ საჭმლიდან თავშეკავება სხეულის დასუსტებამდე, არამედ - თავშეკავება თვალით, ყურით, ენით, ასევე, გულით თავშეკავება ვნებების მსახურებისგან"

/ოპტინელი ბერ-მოძღვრები/

[marine]

"როგორც ზეთი განაპოხებს მხედარს, ასევე მარხვა განამტკიცებს მოღვაწის სიწმინდეს; და ხორცს რამდენიც მოაკლდება, სულიც იმდენად გაბრწყინდება არამიწიერი სიდიადით. უხილავი მტერი არა ხორციელი ძალით, არამედ სულის სიმხნევითა და ჭირთა დათმენით დაიძლევა.

მარხვა უდიდეს სარგებელს აძლევს კაცს, რადგან ვერანაირი ეშმაკის მანქანება ვერ ძლევს მას და ჩვენი ცხოვრების მცველნიც, ანგელოზნიც, არ განეშორებიან მარხვით განწმენდილ სულებს"

/წმ. იოანე ოქროპირი/

[marine]

"მარხვა ყველგან იქადაგება! არ არსებობს კუნძული, სოფელი, ქალაქი, ამასოფლის ყველაზე მიუდგომელი ადგილიც კი, სადაც ეს სიტყვა არ ისმის და მრავალი მხედარი, მოგზაური, მენავე, ვაჭარი, ყოველი ერი, დიდი თუ პარატა, პატივით შეიწყნარებს მას. დაე, ნურავინ გამოეყოფა მმარხველთა ამ მწყობრს"

/წმ. იოანე ოქროპირი/

[marine]

"ანგელოზნი ყოველ ეკლესიაში აღწერენ მმარხველთ. როგორ ფიქრობ, სანაქებო იქნება საჭმლის გულისთქმის გამო რომ დაგაკლოს აღმწერელმა ქრისტეს მხედართა დასს? უმჯობესი და უფრო მსუბუქია ბრძოლაში იძლიო, საჭურველი დააგდო და გაიქცე, ვიდრე ჩვენი დიდი საჭურველი - მარხვა განაგდო"

/წმ. იოანე ოქროპირი/

[marine]

"მარხვის გარეშე ვერც სუფთა ლოცვას მოვიპოვებთ, ვერც შეურყვნელ ქალწულებას. თუ ქრისტიანი მარხვით არ დაიმორჩილებს საკუთარ სხეულს, ის ვერ შეძლებს აღიღოს მაცხოვარ იესოს ჯვარი და შეუდგეს მას"

/მამა დანიელი/

[marine]

"მარხვით მოთოკილი და დამორჩილებული სხეული სულს განსაკუთრებულ თვისებებს ანიჭებს; ანიჭებს თავისუფლებას, ძალას, სიწმინდეს, სიფხიზლეს და სინატიფეს. და აი, მხოლოდ ამ თვისებების მქონე სულს შეუძლია, შეეწინააღმდეგოს უხილავ მტერს, განეშოროს ამსოფლიურ საზრუნავებს და ზეცისა და ღმერთთან კავშირისკენ მიისწრაფოდეს!"

/მეუფე შიო მუჯირი/

[marine]

"თუ ჩვენი მარხვა ამპარტავნების საბაბად გვექცევა, მაშინ ასეთი მარხვა,რა თქმა უნდა, არასწორი და საზიანოა. ამას სჯობს, ყოველდღე ხორცი ჭამოს ადამიანმა, ვიდერ ასეთი განწყობით იმარხულოს!"

/მეუფე შიო მუჯირი/