თემის საბეჭდი ვერსია

დააწკაპუნეთ აქ, რათა იხილოთ თემა ორიგინალ ფორმატში

მართლმადიდებლური ფორუმი _ საეკლესიო სამართალი _ არის თუ არა მსახიობობა ცოდვა

პოსტის ავტორი: zeppelin თარიღი: Nov 27 2008, 10:57 AM

A-არის თუ არა მსახიობობა ცოდვა? ამ საკითხთან მიმართებაში, სასულიერო პირთა შორის აზრთა სხვადასხვაობა არსებობს. ამჯერად, თავის მოსაზრებას გვიზიარებს თბილისის სიონის, ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის მიძინების სახელობის ეკლესიის მოძღვარი, მამა დავითი (ლასურაშვილი).
_მამა დავით, რას გვეუბნებიან თეატრის შესახებ სჯულის კანონი და წმინდა მამები?
_შემიძლია რამდენიმე ციტატა მოვიყვანო სჯულის კანონიდან. Aაი, რა წერია მსოფლიო საეკლესიო კრების დადგენილებებში.
Mმე-6 მსოფლიო საეკლესიო კრების კანონი 51:
“წმიდა და მსოფლიო კრება გმობს სახუმარო სანახაობებს, სანადირო სანახავს და მგოსანთა როკვას. ხოლო თუ ვინმე დაარღვევს ამ კანონს, თუ სასულიერო პირი იქნება იგი, განიკვეთოს, ხოლო თუ ერისკაცი _ უზიარებელი იყოს.”
კართაგენის საეკლესიო კრება, კანონი 63: ” ხუმარათა ან მსახიობთა შესახებ, თუ ქრისტიანები გახდებიან ისინი, უნდა ვითხოვოთ ისიც, რომ თუ ვინმე მსახიობთა დასის წევრი გაქრისტიანებას მოისურვებს და თავდაპირველი ბიწისგან გათავისუფლება, არავინ აიძულოს ის, რომ დაუბრუნდეს თავის ძველ ხელობას”.
Aამ საკითხის შესახებ საეკლესიო კრების კანონები კიდევ არაერთია. რაც შეეხება ამ კრებებებამდე და კრების შემდეგ მოღვაწე მამებს, ისინი კიდევ უფრო ფართოდ საუბრობენ იმის თაობაზე, თუ საერთოდ, რა არის თეატრი.
Aაი, რას ამბობს, მეხუთე საუკუნის ერთ-ერთი წმინდა მამა, ნეტარი ავგუსტინე: “ერთი რამ კი ვუწყი, რომ პავლე მოციქული არ ქურდობდა, სახლებს არ ტეხდა, არც ავაზაკი ყოფილა, არც მსახიობი, არც მაჭანკალი, არამედ უცოდველად და პატიოსნად შრომობდა, რათა დაეკმაყოფილებინა ადამიანთა საყოფაცხოვრებო მოთხოვნილება.Aასე მუშაკობენ მჭედლები, მშენებლები, თერძები, მიწათმოქმედნი და მსგავსნი ამათნი”. Aანუ ქმედებათა ჩამონათვალში, რომლებსაც პავლე მოციქული არ აკეთებდა ე. ი. დასაგმობია, ერთი-ერთი მსახიობობაც არის.
ასევე, გავიხსენოთ, მე-19 საუკუნის, თითქმის ჩვენი თანამედროვე წმინდა მამის, ეგნატე ბრიანჩანინოვის სიტყვები: “ამჟამად ყველანი მთელი სულით გარყვნილებისკენ მიისწრაფიან, უწოდეს ამას “ცხოვრებით ტკბობა”, ქრისტიანობაში ყოფნა, მასთან დაბრუნება კაცობრიობისათვის შეუძლებელი შეიქმნა. ამისათვის აუცილებელია მთლიანად დატევება გარყვნილებისა, საკუთარი ნების დაქვემდებარება მკაცრი ქრისტიანული ზნეობისადმი. იგი კრძალავს არაოდენ სიძვას, არამედ ყველაფერს, რაც სულში ვნებებისადმი დამონებას გვინერგავს, _ ასეთია: თეატრი, ცეკვა, ბანქო და სხვა სატანური თამაშობანი. აგრეთვე წარმართული ლიტერატურა. Qქრისტიანობა ითხოვს ჩვენგან სრულ განდგომას დაცემული ბუნებისგან..”
ასევე მე-19 საუკუნის წმინდა მამა, თეოფანე დაყუდებული ბრძანებს: “გაიხსენეთ, რა ემართება სულს თეატრში და სპექტაკლის შემდეგ. თურქებს არა აქვთ თეატრი, ისინი თეატრს ოპიუმით ცვლიან. ოპიუმი და თეატრი ერთი და იგივეა (სულისთვის). თეატრი სრულიად არაქრისტიანული მოვლენაა და გონიერია კაცი, რომელიც იქ არ შედის. თეატრი ჩვენ დასავლეთიდან გადმოვიღეთ. დასავლეთით გვსჯიდა და კვლავაც დაგვსჯის უფალი. ჩვენ კი ეს ვერ გაგვიცნობიერებია”. Aაქვე, კვლავ თეოფანე დაყუდებული წერს: “თეატრები მთავრობის მიერ დაშვებულია მათთვის, რომელნიც ცხოვნებას არ ეძიებენ-რათა არ მიეცნენ უბოროტეს რამ მანკიერებას. ცხოვნების მოსურნეთათვის არის ეკლესია, სადაც არა წარმოსახვით, არამედ ჭეშმარიტად, უფალი, ანგელოზნი და წმინდანნი ურთიერთობენ ჩვენთან, ხოლო ფული, რომელიც თეატრში უნდა დახარჯო, უმჯობესია გაჭირვებულთ დაურიგო”.
წმინდა მამებს თეატრისა და სანახაოების მიმართ უარყოფითი დამიკიდებულება ჰქონდათ, რომლებიც წარმოსახვის ძალას ავითარებენ და მჭიდროდ არიან დაკავშირებულნი ვნებებთან.. წმინდა იოანე ოქროპირი თეატრს ვნებების მასწავლებელს, ვნებების სამჭედლოს უწოდებდა.
_თუ უხამსი და ვნებების აღმძვრელი სცენები არ იქნება?
_Aაქ საუბარი არ არის იმაზე, რომ ეკლესია გმობს მხოლოდ ცუდ, უხამს ან რელიგიური თვალსაზრისით, მკრეხელურ როლებს და შეიწყნარებს მისაღებ როლებს, იქნება ეს შემეცნებითი ხასიათის თუ სხვა,Aარამედ ეკლესია თავად მსახიობობის პრინციპს უარყოფს. წმინდა მამები თეატრალურ დადგმებს სასარგებლოდ და საზიანოდ არ ყოფდნენ. ისინი გმობდნენ თვით მეთოდს ჭეშმარიტების იმიტირებისას, სინამდვილის გათამაშებას დაEეს სწავლება არ არის ახალი. თუ თეატრი მიუღებელია ეკლესიისთვის ე. ი. მიუღებელია ყველასთვის. სამყაროში არ არსებობს ეკლესიის წიაღში აღმოცენებული, მართლმადიდებლური თეატრი. ეკლესიის მიერ დაგმობილია მსახიობობა, როგორც ჭეშმარიტების იმიტირება და არა კარგი და ცუდი როლი.
_ასეთი მოსაზრების გათავისება იმ ადამიანთა მხრიდან, ვინც წლების მანძილზე ამ სფეროში მოღვაწეობს, საკმაოდ ძნელი იქნება. ამავე დროს, მსახიობობა პროფესიაა, რითაც ადამიანები ოჯახებს არჩენენ.
_ამ ადამიანებს ოდესმე, ვიღაცამ უნდა განუმარტოს, რომ რასაც ისინი აკეთებენ, ეკლესიისთვის მიუღებელია. ხოლო ამის შემდეგ როგორ გადაწყვეტილებას მიიღებენ, მათზეა დამოკიდებული. ადამიანს აქვს თავისუფალი ნება. თეატრი არსებობდა, არსებობს და ალბათ, იარსებებს. Uურწმუნო და მორწმუნე ადამიანებიც არსებობდნენ, არსებობენ და იარსებებენ.Uურწმუნო და მცირედმორწმუნე ადამიანები დადიან თეატრებში და სანახაობებზე, მორწმუნე ადამიანები კი მიდიან იქ, სადაც უფალი ეგულებათ, მიდიან ეკლესიაში და ღმრთის მცნებებს იმარხავენ (ასრულებენ).
_მაგრამ ზოგიერთი მსახიობი დღეს ეკლესიის წევრია..
_ერთი რამ უნდა ვიცოდეთ, თუკი მივედით ქრისტეს ეკლესიაში, ეკლესიის სწავლებას ჩვენ უნდა მოვერგოთ და არა პირიქით _ეკლესიის სწავლება მოვირგოთ ჩვენ. თუკი გვექნება მართლმადიდებლური ცნობიერება, უნდა დავიჯეროთ და მივიღოთ ეკლესიის სწავლება, რომელიც დამტკიცებული და დადგენილია და რომელსაც ვერცერთი ადამიანი ვერ შეცვლის, თუნდაც ის სასულიერო პირი იყოს. სამწუხაროდ, ხშირად ჩვენ ისეთ მდგომარეობაში ვიმყოფებით, რომელზეც წმინდა ეგნატე ბრიანჩანინოვი წერს, “რაოდენ გულსატკენი სანახავია ქრისტიანი, რომელმაც არ იცის, რა არის ქრისტიანობაო”.
_შეიძლება, მსახიობს მოძღვარმა ზიარებაზე უარი უთხრას?
_რასაკვირველია, არავის აქვს უფლება ეკლესიაში მოსულ, მონანულ ადამიანს, მათ შორის, მსახიობსაც, ვინმემ ზიარებაზე უარი უთხრას.. მას, უბრალოდ ეკლესია აფრთხილებს რომ ის, რასაც თავისი ცხოვრებით აკეთებს, არის ცოდვა და უნდა შეეცადოს, ნელ-ნელა შეიცვალოს პროფესია და ცხოვრების წესი. მართალია, ძალიან ძნელია მათი ამ მდგომარობიდან გამოსვლა, მაგრამ თუკი ადამიანს კარგად განუმარტავ, რატომ არის ეს ცოდვა, ის დაფიქრდება და შეეცდება ეკლესიის სწავლებისადმი დამორჩილებას.
_და თუ მსახიობობას არ მიატოვებს, მის ქრისტიანულ ცხოვრებას არ ექნება ფასი?
Q_რასაკვირველია, ადამიანი, რომელიც ეკლესიაშიც დადის და მსახიობობს კიდეც, ვერ იქნება ჭეშმარიტი ქრისტიანი. Qქრისტიანი უნდა იყოს ისეთი ადამიანი, როგორსაც წმინდა წერილში თავად მაცხოვარი და მოციქულები გვეუბნებიან.
Aაი, რას წერს თეატრის შესახებ ცნობილი ფრანგი რეჟისორი ჟან-ლუი ბარო წიგნში “ფიქრები თეატრზე”: “ უკანასკნელ წლებში ბევრს ლაპარაკობენ თეატრალურ ტყუილზე, სიცრუეზე. თითქოს აქტიორი ქმნის ილუზიას და ამიტომ მისი თამაში მოტყუებაა. თავის მხრივ, მოტყუებულიც ემორჩილება წარმოდგენას და მაშინაც კი, როცა იჯერებს იმას, რასაც უყურებს, მაინც ტყუილის ტყვეობაშია.Dსულ ერთია, აქტიორზე ვლაპარაკობთ თუ მაყურებელზე. Oორივე შემთხვევაში ყბადაღებული პარადოქსი ორი მატყუარას თანამონაწილეობის შედეგია.” იგივე ავტორის წიგნში ასევე ვკითხულობთ, “არსებობისთვის მუდმივი ბრძოლით გართული ადამიანი მიმართავდა ჯერ ცეკვას, შეძახილს, სიმღერას, შელოცვას, ბრძოლის იმიტაციას იმისათვის, რომ მის სხეულში გადასულიყო თავისი წინაპრებისა და მტრების ძლიერება.Eეს იყო არაჩვეულებრივი, თუ შეიძლება ასე ითქვას, ჯადოქრული სანახაობა..
..სხეულის ველური მოძრაობები, შეძახილები,სიმღერები, როკვა, ნახატები, ნიღბები, ქანდაკებები, ჭრელი მოხატულობა, თავისებური ნელსაცხებლები, შელოცვა, დოლის ბაგა-ბუგისა და ტრიანგლების ბრახუნისა და ზანზალაკების ჟღარუნის მეშვეობით, გამხმარი გოგრისგან გაკეთებული ჩხარუნებისა და ერთმანეთს შეხლილი სხეულების ხმით, მდგომარეობა სიშმაგისა, ტრანსისა, შეშლილობისა _ყოველივე ამას არავითარი კავშირი არ ჰქონდა ლიტერატურასთან, დაკავშირებული იყო მხოლოდ ადამიანთან.
სწორედ მიბაძვასთან და გარდასახვასთან დაკავშირებულ ამ სანახაობებში უნდა ვეძებოთ თეატრის პირველწყარო”.…
ეს ადამიანი საკუთარ განცდას გულწრფელად წერს და არა იმ განზრახვით, რომ თეატრი მართლმადიდებლობის შუქზე ამხილოს.Eეს პიროვნება, რეჟისორი წლების მანძილზე წარმოებული დაკვირვების შედეგად მივიდა ასეთ დასკვნამდე. თუ სად აქვს თეატრს სათავე.
_რაც შეეხება სცენაზე წმინდანთა განსახიერებას, ამასთან დაკავშირებით რას გვეტყვით?
_თანამედროვე პერიოდში იმდენად გაკადნიერდნენ თეატრის სფეროში მოღვაწე ადამიანები, რომ სცენაზე წმინდანთა “გაცოცხლებაც” მოიწადინეს. Aაი რას წერს ასეთ საქციელზე ისევ ჟან-ლუი ბარო: “როგორც ცნობილია, “ლაზარეში” ობე, (რომელიც სპექტაკლის რეჟისორია) იესოს ალაპარაკებს.Mმე მგონია, მაყურებელი ვერ ეგუება თეატრში ქრისტეს. ჩვენც გვეშინია ამ როლისა. ჩვენ ვერ დავძლიეთ პიესის კულმინაციური სცენა, სადაც ლაზარე და იესო ერთმანეთს ესაუბრებიან. Aამგვარ ნაწარმოებებს იკაროსის ბედი ელით! ისინი იწაზე ეცემიან და იმსხვრევიან!”
საერთოდ, თეატრი მკრეხელობაა და მით უფრო, სცენაზე ან ფილმში წმინდანთა გათამაშება ხომ საშინელი მკრეხელობაა.
_ ეკლესიაში მოღვაწე ზოგიერთ სასულიერო პირს მიაჩნია, რომ თქვენ რასაც ბრძანებთ, ეს მხოლოდ ერთეული სასულიერო პირების მოსაზრებაა.
_თქვენს ჟურნალში, რამდენიმე თვის წინ გამოქვეყნდა ინტერვიუ, სადაც ერთ-ერთი სასულიერო პირი, სამწუხაროდ, აღნიშნავს, -მსახიობობა რომ ცოდვაა, ეს ერთეული სასულიერო პირების მოსაზრებააო.Mმე მოვიყვანე ციტატები სჯულის კანონიდან, მეტის მოყვანაც შეიძლება. ვფიქრობ, ამ სასულიერო პირმა, თქვენივე ჟურნალის ფურცლებიდან, ბოდიში უნდა მოიხადოს იმისთვის, რომ მან შეცდომაში შეიყვანა მკითხველი და არასწორად განმარტა პავლე მოციქულის, რომაელთა მიმართ ეპისტოლეში დაწერილი სიტყვები. კერძოდ, სასულიერო პირის თქმით, მსახიობობის ნიჭიც ადამიანს უფლისგან აქვს ბოძებული, რაც ყველას არ შეუძლია.
მკრეხელობაა პავლე მოციქულის სიტყვების ამდაგვარი განმარტება. არ შეიძლება, მსახიობობა ამ სიტყვებით გავამართლოთ.. რასაკვირველია, რასაც სიკეთის ნიჭი ჰქვია, ღვთისგანაა. ყველა სიკეთე უფლისგან მოდის, მაგრამ ღმერთი ადამიანს ცოდვისკენ არასდროს მოუწოდებს.
ზოგიერთ ადამიანს ძალიან კარგად გამოსდის მრუშობის, მამათმავლობის, ქურდობის ცოდვა და ამ გზით ოჯახებსაც არჩენენ. Bბევრს ეს არ გამოსდის. Eე. ი. ღვთისგან აქვთ ბოძებული ამ უმძიმესი ცოდვების ჩადენის ნიჭი?!
ეკლესიაში სასულიერო პირები იმისთვის ვართ დადგენილი, რომ მრევლს ღვთის სიტყვა მივაწოდოთ და ამ დროს, უკვე გარკვეულ საკითხებთან დაკავშირებით, საკუთარი მოსაზრებების მიწოდება აბსოლუტურად საზიანოა მრევლისთვის.
საერთოდ, ეკლესიაში მოღვაწე პირების ნააზრევი მისაღებია მანამ, სანამ ის წმინდა წერილში, სჯულის კანონსა და წმინდა მამათა გადმოცემებში მოცემულ ნააზრევს შეესაბამება. თუ თანხვედრა არ იქნება და ვინმე მათგან განსხვავებულ მოსაზრებას დააფიქსირებს, მაშინ ის სასულიერო პირი, საკუთარ ნააზრევს თავად დააყენებს ეკლესიური ცნობიერების მიღმა, რომელიც მცდარი და ეკლესიის მრევლისთვის აბსოლუტურად მიუღებელი იქნება. ქრისტიანებს უნდა განემარტოთ ის, თუ რა არის ეკლესიის სწავლება.
Uუფრო მეტსაც გეტყვით, სჯულის კანონში ასეთი რამ წერია, რომ მომავალ სასულიერო პირს ანუ სამღვდელო კანდიდატს აღარ აქვს უფლება, მიიღოს ხელდასხმა ანუ გახდეს სასულიერო პირი, თუკი მან ცოლად შეირთო მსახიობი ქალი, თუნდაც ის ქალი ქალწული იყოს.
_დღეს ეს კანონი მოქმედებს?
_სჯულის კანონის არცერთი მუხლი გაუქმებული არ არის.
_დალოცეთ, მამაო, ჩვენი ქვეყანა.
_ღმერთმა დალოცოს და აკურთხოს მრავალჭირნახადი დაDამჯერადაც, ესოდენ შეჭირვებული ჩვენი ქვეყანა! თუკი ჩვენ, ამ ქვეყნის მოქალაქენი ღვთის სჯულსა და სწავლებას მივუბრუნდებით და არამხოლოდ გარეგნულად, შინაგანადაც ქრისტიანები ვიქნებით, უფალი წყალობას მოგვივლენს და უკეთეს მდგომარეობაში გადაგვიყვანს.
Aასევე, ღმერთმა დალოცოს და აკურთხოს ყველა ის ადამიანი, რომელიც დღეს მსახიობობს, მაგრამ სურს თავისი ცხოვრება ქრისტეს ეკლესიას დაუქვემდებაროს და მისი წმინდა სწავლების მორჩილი იყოს.
ეფემია წიკლაური

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Nov 27 2008, 11:00 AM

ძვირფასო მამაო
გვშია.

პოსტის ავტორი: ქავთარაძე თარიღი: Nov 27 2008, 11:01 AM

laugh.gif

პოსტის ავტორი: zeppelin თარიღი: Nov 27 2008, 11:02 AM

პასუხი მამა დავითის ინტერვიუს

.... მამა დავითის აზრით თეატრი მკრეხელობაა ხოლო მსახიობობა ცოდვაა, ამის ერთ-ერთ არგუმენტად მოჰყავს კართაგენის საეკლესიო კრების კანონი 63: “ხუმარათა ან მსახიობთა შესახებ, თუ ქრისტიანები გახდებიან ისინი, უნდა ვითხოვოთ ისიც, რომ თუ ვინმე მსახიობთა დასის წევრი გაქრისტიანებას მოისურვებს და თავდაპირველი ბიწისაგან გათავისუფლდება, არავინ აიძულოს ის, რომ დაუბრუნდეს თავის ძველ ხელობას”. ეს კანონი 10 საუკუნემდეა დაწერილი. მამა დავითი არ აკონკრეტებს თუ რისთვის მიიღო კართაგენის საეკლესიო კრებამ ეს კანონი, და რა ედო საფუძვლად ამ კანონების მიღებას.
მსახიობთა შესახებ საეკლესიო კანონები იმ ეპოქაშია შექმნილი, როდესაც მსახიობები წარმართები ანუ არაქრისტიანები იყვნენ, ხოლო წარმოდგენები და ცეკვები წარმართული, ან ეროტიკული სცენებისგან შედგებოდა, და ჯამბაზები ქრისტიანებს დასცინოდნენ. ამ კონკრეტული უარყოფითი ფაქტების გამო მიიღეს წმ. მამებმა ასეთი საეკლესიო კანონები, ცხადია 5-ე 10-ე საუკუნის თეატრალური წარმოდგენები და ცეკვები განსხვავდება დღევანდელი თანამედროვე თეატრალური სპექტაკლებისგან და ცეკვებისგან. რომელიმე მკრეხელური სპექტაკლის გამო არ შეიძლება ყველა თეატრალური სპექტაკლი აკრძალო, მამა დავითის აზრით კი ყველა თეატრი მკრეხელობაა და მსახიობი ვერ იქნება ჭეშმარიტი ქრისტიანი, ხოლო მსახიობმა თუ ეკლესიაში დაიწყო სიარული პროფესია უნდა შეიცვალოსო… სამწუხაროდ ასე ფიქრობენ მამა დავითის თანამოაზრე- მართლმადიდებელ მშობელთა კავშირის წარმომადგენლები და მათი სასულიერო პირები. ჩვენდა საბედნიეროდ ასე არ ფიქრობს საქართველოს კათოლიკოს პატრიარქი ილია 2 და ქართველი სამღვდელოების უმეტესი ნაწილი. უწმინდესი დადის სპექტაკლებზე და კონცერტებზე, ძალიან კარგი ურთიერთობა აქვს ხელოვანებთან-მსახიობებთან და მუსიკოსებთან.
მამა დავითის დაპირისპირება ხელოვნებასთან განაპირობებს მის დაბალ ინტელექტუალურ დონეს. მსახიობობა, ისევე როგორც მუსიკა ან მხატვრობა ღვთისგან ნაჩუქარი ნიჭია. თუ საქართველოში ყველა ხელოვანი თავს დავანებებთ - მუსიკოსობას, მსახიობობას, ქართულ ცეკვა-სიმღერას, დავხურავთ თეატრებს და საკონცერტო დარბაზებს, და მამა დავითის მსგავსად “მართლმადიდებლებლურად” ვიაზროვნებთ, მკითხველმა თავად განსაჯოს ვინ იქნება ჩვენი მომავალი თაობა – მართლმადიდებელი ქრისტიანები თუ ცივილიზაციას მოწყვეტილი დეგრადირებული ერი!
-------------------------------------------------------------




გუჯა მარდალეიშვილი, მუსიკოსი მევიოლინე. ჟგუფ “ქუჩის მუსიკოსების” წევრი.



ეს ორივე სტატია გამოქვეყნდა ჟურნალ გუმბათში

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Nov 27 2008, 11:07 AM



http://www.radikal.ru

რა საოცარი ქალი იყო biggrin.gif

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Nov 27 2008, 11:22 AM

ამაზე სულ მამა თეოდორეს პასუხი მახსენდება (იმავე კითხვაზე):

სანამ მსახიობებს განვიკითხავთ, იქამდე გავიხსენოთ, რომ ყველა ჩვენგანი ერთგვარი მსახიობია ამ ცხოვრებაში, არის სხვა და თავს სხვად აჩვენებს. ამიტომ, განკითხვა ჩვენიდან დავიწყოთ

პოსტის ავტორი: Ismail თარიღი: Nov 27 2008, 11:57 AM

ციტატა
თავის მოსაზრებას გვიზიარებს თბილისის სიონის, ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის მიძინების სახელობის ეკლესიის მოძღვარი, მამა დავითი (ლასურაშვილი).
უი, ჩემი მოძღვარია...

პოსტის ავტორი: Ismail თარიღი: Nov 27 2008, 12:10 PM

რავიცი რავიცი... რაც ჩვენს უწმინდესს ჩვენი სახელოვანი და სახელგანთქმული და პატივცემული და საყვარელი მსახიობები დაუფასებია და შეხვედრია და დალაპარაკებია და მადლობა უთქვამს და დაულოცია...

რაღაც ამ ყველაფერს მაინცდამაინც იმის ელფერი არ გადაჰკრავდა, რომ თითქოს ამ დაფასებების და შეხვედრების და დალაპარაკებების და მადლობების მიზანი მხოლოდ მსახიობებისადმი სიბრალული და მათი მსახიობობისადმი თავის დანებებინების სურვილი ყოფილიყოს...

პოსტის ავტორი: ლეონტი თარიღი: Nov 27 2008, 02:35 PM

მე ვეთანხმები საეკლესიო კრებების დადგენილებებს.
რომლებისც გასაგებია თავის დროზე არ სრულდებოდა და ეხლა ხომ სასაცილოა ამაზე ლაპარაკი.
კანონისტმა აღნიშნა რომ ჩვენ ყველა მსახიობები ვართ, რაც მართალია.
ის ვინც არ მსახიობობს , მძიმე და უცნაური პიროვნებად წარმოჩნდება.
და საზოგადოებასი უჭირს არსებობა.
ამიტომ სანამ მსახიობს განვიკითხავთ თავს ჩაუღრმავდეთ.
და მივხვდებით რა გლახათაა საქმე.

პოსტის ავტორი: neo თარიღი: Nov 27 2008, 03:56 PM

რა მაინტერესებს იცით, ეკლესიურად მაცხოვრებელი მსახიობების რამდენი პროცენტია ტქვენი აზრით ? საერთოდ არიან ესეთები ?


პოსტის ავტორი: თამარი_ცქნაფო თარიღი: Nov 27 2008, 04:01 PM

ციტატა(neo @ Nov 27 2008, 04:56 PM) *

რა მაინტერესებს იცით, ეკლესიურად მაცხოვრებელი მსახიობების რამდენი პროცენტია ტქვენი აზრით ? საერთოდ არიან ესეთები ?

კი, მე ვიცნობ ასეთებს. სხვათა შორის, საპატრიარქოს რადიოში მსახიობები კითხულობენ ტექსტებს. ყველაზე თავს ვერ დავდებ, მაგრამ ვიცი, რომ ზოგი ეკლესიურია

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Nov 27 2008, 04:34 PM

ციტატა
რა მაინტერესებს იცით, ეკლესიურად მაცხოვრებელი მსახიობების რამდენი პროცენტია ტქვენი აზრით ? საერთოდ არიან ესეთები ?


მე ეკლესიურად მაცხოვრებელი ვერც ერთი ადამიანი ვერ ვნახე ჩემ ცხოვრებაში biggrin.gif

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Nov 27 2008, 04:59 PM

zeppelin

მსახიობობა გინდა და გიშლიან ?biggrin.gif

პოსტის ავტორი: neo თარიღი: Nov 27 2008, 06:30 PM

ციტატა
კი, მე ვიცნობ ასეთებს. სხვათა შორის, საპატრიარქოს რადიოში მსახიობები კითხულობენ ტექსტებს. ყველაზე თავს ვერ დავდებ, მაგრამ ვიცი, რომ ზოგი ეკლესიურია


ჰოდა აბა საკამათო აღარაფერია smile.gif... ცოდვის არსი არ არის ,,მოქმედებაში" , არამედ - ,,მოტივში"... მტავარი არ არის რას აკეტებ, მტავარია რატომ აკეთებ...


ციტატა
მე ეკლესიურად მაცხოვრებელი ვერც ერთი ადამიანი ვერ ვნახე ჩემ ცხოვრებაში



შეეცადე იმ კითხვას უპასუხო ხოლმე რაც არის დასმული smile.gif

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Nov 27 2008, 09:15 PM

ციტატა
შეეცადე იმ კითხვას უპასუხო ხოლმე რაც არის დასმული


შევეცდები, თუ კითხვა მეტ-ნაკლებად სრულყოფილი იქნება.

პოსტის ავტორი: თერალ ი თარიღი: Nov 28 2008, 09:09 PM

რო ვიხსენებ

ჩვენს მსახიობებს, რეჟისორებს ....


სულ რამდენიმე, მათ შორის ვინც, ბოლომდე პატიოსანი იყო თავის თავთანაც, ოჯახთან და საქართველოსთან.

მაგრამ,

ამ გაზარმაცებულ სამყაროში,
ხალხს კითხვა რო ეზარება,
კინო, თეატრი და მსახიობობა

დიდი იარაღია,

ორლესულა სამართებელი,

"დაჟე ბრიტვა".

თუ ფრთხილად არ მოეპყარი დაგსერავს და დაგასახიჩრებს.


ილიამ და აკაკიმ ქართული თეატრი იმიტომ აღადგინეს, რომ ეროვნულობა არ დაკარგულიყო იტალიური ოპერების, რუსული თეატრების და ცირკების მოზღვავების ფონზე.


მაგრამ, გაიხსენეთ ქართული დასის წევრების ოჯახური .....

და მიხვდებით რაოდენი პიროვნული და ოჯახური ტვირთი აიღო ამ ხალხმა თავის თავზე ....

პოსტის ავტორი: jijikoi თარიღი: Mar 11 2009, 10:07 PM

პატრიარქიც ესწრება ხოლმე საქველმოქმედო აქციებს ოპერაში ან თეატრში სადაც მრავალი მსახიობი თუ მომღერალი გამოდის და რა გამოვიდა მაშინ ვერ გავიგე? კინოც ცოდვა ყოფილა მაშინ ბალეტიც ოპერაც და ა.შ .. ნუ ერთი სიტყვით ძაან ძნელია ამის გარჩევა რა huh.gif

პოსტის ავტორი: ქავთარაძე თარიღი: Mar 11 2009, 10:13 PM

jijikoi

ციტატა
სულ რამდენიმე, მათ შორის ვინც, ბოლომდე პატიოსანი იყო თავის თავთანაც, ოჯახთან და საქართველოსთან.

თქვენ ხაართ პატიოსანი საკუთარ თავთან


პოსტის ავტორი: Ligia თარიღი: Mar 12 2009, 12:23 PM

მურმან ჯინორიაა მაგალითად მნათეს სიტყვებით ეკლესიური ადამიანი

ცოლიც დადის და პატარა შვილიც დაყავთ


დანარჩენი არ ვიცი, მე რასაც ვხედავ ის დავწერე

პოსტის ავტორი: მატასი თარიღი: Mar 12 2009, 12:32 PM

ციტატა

სანამ მსახიობებს განვიკითხავთ, იქამდე გავიხსენოთ, რომ ყველა ჩვენგანი ერთგვარი მსახიობია ამ ცხოვრებაში, არის სხვა და თავს სხვად აჩვენებს. ამიტომ, განკითხვა ჩვენიდან დავიწყოთ


wub.gif

ჯინორია მართლა დადის პლეხანოვზე, ერთ პატარა ტაძარში smile.gif

მსახიობსაც გააჩნია ისე smile.gif

პოსტის ავტორი: ლეონტი თარიღი: Mar 12 2009, 01:40 PM

ეხლა კიდევ თვალი გადავავლე ამ თემას და გეტყვით რისი ეჭვიც მაქვს, თუნდაც შავრაზმელთა მოწინავე რაზმში ჩამრიცხოთ.

მე ადრეც მიფიქრია და ეხლაც იმ აზზე ვარ რომ სხვა ადამიანის როლის თამაში წინასწარ დადგმული გეგმით ანუ სცენარით, თავად მსახიობისთვის და მერე ასევე "როლებში შეჭრილი" მაყურებლისთვისაც არის ერთგვარი სიგიჟე, ანუ ფსიქიკის ანომალური მდგომარეობა.
დადგმის ანუ სპექტაკლის პროცესი არის რეალობის იმიტაცია, მაგრამ დადგმული და ფალსიფიცირებული.
ძაან წააგავს ბავშვების თამაშს, თუმცა ბავშვისთვის ეს აუცილებელი პროცესია განვითარებისა, ზრდასრულისთვის კი არანორმალურია.
მაღალორგანიზებული ცხოველები ზრდის პროცესში ხშირად თამაშობენ , მაგრამ ზრდასრულ ასაკში ისინი აღარ თამაშობენ, არამედ უბრალოდ ცხოვრობენ რეალობაში.
თამაშისადმი ლტოლვა არის რეალობისგან გაქცევა, ერთგვარი ოცნების სახეობა, რაც ეკლესიური თვალსაზრისით ცოდვაა.
მაგრამ ყველაზე მძიმე ეხლა უნდა ვთქვა:
მსახიობებზე დაკვირვებები ცხადყოფს რომ ისინი ზედმეტად ემოციური და ყველაზე ნაკლებად მდგრადი ფსიქიკის ხალხია, იშვიათი გამონაკლისების გარდა.
ისინი მხოლოდ გარეზე არიან ორიენტირებული, საზოგადოებაზე და თავის გავლენის მოხვევაზე გარემომყოფებისთვის, ხოლო შინაგანი ორიენტაცია, ანუ თვითჩაღრმავება ნაკლებად იზიდავთ.
პოლიტიკოსები ,სხვა საზოგადო ფიგურები და ხელოვნების სხვა დარგების მსახურებიც მათი მსგავსნი არიან.
და აქ არის ყველაზე უარესი, გარემოზე გავლენის მოხდენა საკუთარი უნარ ქცევებით, მეტყველებით, თამაშით ,მიმიკებით, ჟესტიკულაციით რაც წინასწარ მომზადებული და დახვეწილია მსახიობის მიერ, არ უნდა ხდებოდეს დემონიური სამყაროს შუამავლობის გარეშე.
ანუ მსახიობის გავლენა ანუ ველი ,მოქმედებს მისტიური ველების გავლით, თუ ეს მსახიობი მართლაც ოსტატია, თუ არა ჩვენ ვამბობთ: ეეეე ვერ თამაშობს, უნდა მარა არ გამოსდის.

პოსტის ავტორი: betaneli luka თარიღი: Mar 14 2009, 09:59 AM

ჩვენი უფლის,მის მოციქულთა და წმინდა მამათა სწავლებით,ადამიანი დგება ცხონების გზაზე მხოლოდ მაშინ,როდესაც იღებს მადლს ღვთისას და მხოლოდ მადლითვე ცხონდება,არანაირი არაწმინდა ვერ შევალს სასუფეველსა ცათასა...მადლი ღვთისა კი მიენიჭებათ ადამიანებს,რომლებიც ცდილობენ იცხოვრონ უვნებელად,ანუ ვნების გარეშე.თეატრი და საერთოდ ხელო-ვნება(სიტყვიდან ვნება,როგორც ვხედავთ)პირიქით,სარბიელია და სავანე ვნებისა,ანუ აქ არ არის მყუდროება,სიმშვიდე,განწყობა ლოცვისათვის,სინანული...ამიტომაც გვაპრთხილებს ჩვენი წმინდა მართლმადიდებლური ეკლესია ამის თაობაზე და მიგვითითებს,რომ იქ,სადაც არის ვნება(ჩვენს კერძო შემთხვევაში თეატრში)ვერ მიიგებთ მადლს და პირიქით-შესაძლოა დაკარგოთ კიდეც მადლი,თუ აყვებით ვნებას(და აუცილებლად დაკარგავთ კიდეც).სწორედ ამის შესახებ გვაფრთხილებენ წმინდა მამები მსოფლიოს საეკლესიო კრებების დადგენილებებში.ჩვენი ეკლესია გვაპრთხილებს და გვახსენებს:ფრთხილად!იქ საშიშია!შესაძლოა მოწყდეთ ღვთის მადლს,რომლის გარეშეც შეუძლებელია ცხონება!
დიდი მადლობა მამა დავითს დროული შეხსენებისათვის.

პოსტის ავტორი: betaneli luka თარიღი: Mar 14 2009, 10:25 AM

რაც შეეხება უწმინდესისა და უნეტარესის,ჩვენი კათოლიკოს-პატრიარქის ზოგიერთ შემთხვევაში ოპერისა და თეატრის შენობათა მონახულებას,ეს იმას სრულებითაც არ ნიშნავს,რომ მან ამით აკურთხა მათი ხელობა,ან რაიმე მსგავსი.ჩვენი პატრიარქი საბჭოთა პერიოდში ხშირად კომუნისტური პარტიის მაგალჩინოსნებსაც ესაუბრობდა ხოლმე-ეს კი იმას სრულებითაც არ ნიშნავს,რომ ამით მან მათი ათეისტური შეხედულებები გაიზიარა.უბრალოდ ჩვენი უწმინდესი(მაქვს რა ბედნიერება ვიცნობდე მას პირადად)ყველა ჩვენთაგანს გვიყურებს,როგორც საკუთარ შვილებს და სურს ყველა ჩვენთაგანის ცხონება.ამიტომაც შესაძლებელი ხდება ხშირად მისი ხილვა იქ,სადაც ''ავადმყოფები''იმყოპებიან,რამეთუ ავადმყოფები საჭიროებენ მკურნალობას და არა ჯანმრთელნი.
მამა დავითმა შეგვახსენა ეკლესიის აზრი თეატრთან დაკავშირებით და არა პირადი.მადლობა მას ამისათვის კიდევ ერთხელ.

პოსტის ავტორი: უჩა თარიღი: Mar 14 2009, 11:54 AM

რავი აბა რა ვთქვა, მსახიობის პროფესია ბავშვობიდანვე არ მომწონდა რაღაც გარდასახვაა რაა და სულ იმის თამაში გიწევს რაც არ ხარ.

რაც შეეხება მსახიობობა ცოდდვაა თუ არა, ჩემი აზრით რავი ცოდვაა მაგრამ დათოს თქმის არ იყოს დღეს ყველანი მსახიობები ვართ ცხოვრებაში და ხმა არ ამოგვეღება ნამდვილად.

თუმცა მიმაჩნია რომ ესე პირდაპირ თქმა რომ მსახიობობა არანაირი ცოდვა არააო დიდი შეცდომაა. smile.gif

პოსტის ავტორი: TBILISI2009 თარიღი: Apr 21 2009, 03:58 PM

საერთოდ მოკრძალებით მინდა ყველას ვთხოვო, რომ ასეთ საკითხებზე დისკუსიის მოწყობა არ არის სწორი, მეტიც სახიფათოა. არის თემები, რაზედაც ჩვენ ერისკაცებს, კამათი შეიძლება მკრეხელობაში ჩაგვეთვალოს...

პოსტის ავტორი: syd თარიღი: Apr 21 2009, 04:03 PM

მოიცათ, თქვენ რა, სერიოზულად არჩევთ ამ საკითხს? user.gif

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Apr 21 2009, 04:15 PM

ციტატა
მოიცათ, თქვენ რა, სერიოზულად არჩევთ ამ საკითხს?


რეაქცია მომეწონა laugh.gif

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Apr 21 2009, 11:19 PM

ბეთანელის ნაწერი არის სრული ალოგიზმი, ის რომ უწმიდესი ვიღაცას ხვდებოდა არანაირად არ შეედრება იმას რომ პატრიარქს უყვარს ოპერა, თეატრი და ხელოვნება!

ქრისტიანობა ფანატიზმი არაა!

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Apr 21 2009, 11:22 PM

betaneli luka

თქვენ გვარიანად ბნელი აზროვნება გაქვთ, ჩაკეტილობის ნიმუში, მაპატიეთ პირდაპირობა, გაკვირდებით და გულწრფელად ვწუხოვარ ამის გამო.

პოსტის ავტორი: maZiebeli თარიღი: Apr 21 2009, 11:52 PM

ციტატა(betaneli luka @ Mar 14 2009, 09:59 AM) *

თეატრი და საერთოდ ხელო-ვნება(სიტყვიდან ვნება,როგორც ვხედავთ)პირიქით,სარბიელია და სავანე ვნებისა,ანუ აქ არ არის მყუდროება,სიმშვიდე,განწყობა ლოცვისათვის,სინანული...ამიტომაც გვაპრთხილებს ჩვენი წმინდა მართლმადიდებლური ეკლესია ამის თაობაზე და მიგვითითებს,რომ იქ,სადაც არის ვნება(ჩვენს კერძო შემთხვევაში თეატრში)ვერ მიიგებთ მადლს და პირიქით-შესაძლოა დაკარგოთ კიდეც მადლი,თუ აყვებით ვნებას(და აუცილებლად დაკარგავთ კიდეც).


პირო-ვნებაზეც საინტერესო იქნება თქვენი შეხედულება...

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Apr 21 2009, 11:54 PM

სამგვამო-ვნებაზეც biggrin.gif

პოსტის ავტორი: უჩა თარიღი: Apr 21 2009, 11:54 PM

ერთსულო - ვნება. smile.gif

პოსტის ავტორი: maZiebeli თარიღი: Apr 21 2009, 11:56 PM

მნათე
უჩა
thumbs.gif

პოსტის ავტორი: *ana* თარიღი: May 10 2009, 09:39 PM

თუ იცით მართალია რომ მსახიობი რა როლსაც ითამაშებს და კინოში რა ცოდვასაც ჩაიდენს სინამდვილეში აქვს ის ცოდვა?
რაღაც ვერ ვთქვი user.gif
ანუ ვთქვათ მსახიობმა კინოში მოკლა კაცი სინამდვილეში მოეკითხება ცოდვა როგორც მკვლელობა? huh.gif

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: May 10 2009, 09:54 PM

ციტატა
ანუ ვთქვათ მსახიობმა კინოში მოკლა კაცი სინამდვილეში მოეკითხება ცოდვა როგორც მკვლელობა?

biggrin.gif
kiss1.gif ლა ჩაკვალელია smile.gif არა რათქმაუნდა იმ უბრალო მიზეზის გამო, რომ ის კაცი არ მომკვდარა, ბლეFია ბლეFი smile.gif

პოსტის ავტორი: ბადრი თარიღი: May 10 2009, 11:54 PM

რამდენჯერ ვუნუგეშებივარ კარგ ფილმს ან მუსიკას... არადა წერია ცოდვააო. ტვინის მაგიერ პროცესორი რომ მქონდეს გადაიწვებოდაsmile.gifსამეუფეო გზაზე გვევლოს...

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: May 11 2009, 03:52 AM

ციტატა
არადა წერია ცოდვააო.


ბადრი, ის წიგნები სადაც ეგ წერია, არის ამოღებულები და აღარ ვრცელდება საპატრიარქოდან, არამედ სპონტანურად;ზოგადად კი ცოდვა რაა ეგ პატრიარქის სინანულის ლოცვაში კარგადაა გადმოცემული , ასე რომ აი რაა ცოდვები:

ნაწყვეტი სინანულის ლოცვიდან - ცოდვების ჩამონათვალი-

http://www.patriarchate.ge/?action=news_show&mode=news&id=456

"... მოგვიტევე პირველი და უმძიმესი ცოდვა ადამისა - ამპარტავნება. ქედმაღალნი ვიყავით და ვართ ვითარცა ცარიელი თავთავნი პურისანი და მარად ვივიწყებთ სწავლებას ბრძენი სოლომონისა: `ამპარტავანთა შემუსრავს ღმერთი, ხოლო მდაბალთა მოსცემს მადლს~ (იგავნი 29.23). .....შეგვინდე და გვაპატიე შენგან განდგომა, ტაძრებისა და მონასტრების ნგრევა, ეკლესიების შეურაცხყოფა და მის მსახურთა დევნა, მართლმადიდებლური სარწმუნოების უარყოფა, უიმედობა, ულოცველობა, აღსარებისა და ზიარების გარეშე ცხოვრება, მკითხავთა დაჯერება, ოთხშაბათ-პარასკევის და სხვა მარხვათა დარღვევა, შაბათ-კვირას და დღესასწაულზე წირვა-ლოცვაზე დაუსწრებლობა, ამაო ცხოვრებით ტკბობა......, უღირსი მსახურება ქვეყნისა, სამშობლოს ღალატი და ორგულობა, კაცთა კვლა, ძმათა სისხლის ღვრა, უზნეო ცხოვრების წესი და შვილთა არასწორი აღზრდა. ....., მშობლების მიმართ უპატივცემულობით, შეურაცხყოფითა და გულგრილობით და დავივიწყეთ გაფრთხილება ესე შენი: წყეულიმც იყოს დედ-მამის შემაგინებელი. ვცოდეთ უფროსების დამცირებით, დაუფასებლობითა და განკითხვით, გარდაცვლილთათვის ლოცვის დაკლებით, მათთა ნაშრომთა და ნაღვაწთა დაუცველობითა და დაუფასებლობით, საფლავთა მოუვლელობით. ..... დიდად გცოდეთ უფალო მრუშებით, მეუღლისა და ოჯახის ღალატით, მეძავობით, ბილწებით, თვითმკვლელობაზე ფიქრით, ვცოდეთ არა წმინდა ზრახვებით, ცილისწამებით, შურით, მეგობართა მიმართ ღალატით, სიძულვილით, სიტყვის გატეხვით, შფოთით, მრისხანებით, შურისძიებით, სხვისი ქონების მიტაცებით, სიხარბით, ქურდობით, ძალადობით, კაცთმოთნეობითა და მომხვეჭელობით.... შეგვინდე უფალო, ლოთობა, ნარკომანია, ბილწსიტყვაობა, მტრობა და ღვარძლი, სხვისი განკითხვა, ეგოიზმი, გემოთმოყვარება, განდიდების სურვილი, ქონების და ფულის ფლანგვა, გაჭირვებულთა დაუხმარებლობა, წყევლა, უქმმეტყველება და დაზარება. .... ჩვენცა უფალო, შენთა მდაბალთა მსახურთა, სასულიერო პირთა საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიისა, შეგვინდე უღირსად მსახურებაი შენი. დაცემულნი აღგვადგინე, შეგვეწიე და გვაცხოვნე ჩვენ.

ამის იქით კი მერე წავიდეთ, როცა ამათ გამოვასწორებთ!

იხარეთ;

კაიროსი!

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: May 11 2009, 11:00 AM

ციტატა(betaneli luka @ Mar 14 2009, 09:59 AM) *

ჩვენი უფლის,მის მოციქულთა და წმინდა მამათა სწავლებით,ადამიანი დგება ცხონების გზაზე მხოლოდ მაშინ,როდესაც იღებს მადლს ღვთისას და მხოლოდ მადლითვე ცხონდება,არანაირი არაწმინდა ვერ შევალს სასუფეველსა ცათასა...მადლი ღვთისა კი მიენიჭებათ ადამიანებს,რომლებიც ცდილობენ იცხოვრონ უვნებელად,ანუ ვნების გარეშე.თეატრი და საერთოდ ხელო-ვნება(სიტყვიდან ვნება,როგორც ვხედავთ)პირიქით,სარბიელია და სავანე ვნებისა,ანუ აქ არ არის მყუდროება,სიმშვიდე,განწყობა ლოცვისათვის,სინანული...ამიტომაც გვაპრთხილებს ჩვენი წმინდა მართლმადიდებლური ეკლესია ამის თაობაზე და მიგვითითებს,რომ იქ,სადაც არის ვნება(ჩვენს კერძო შემთხვევაში თეატრში)ვერ მიიგებთ მადლს და პირიქით-შესაძლოა დაკარგოთ კიდეც მადლი,თუ აყვებით ვნებას(და აუცილებლად დაკარგავთ კიდეც).სწორედ ამის შესახებ გვაფრთხილებენ წმინდა მამები მსოფლიოს საეკლესიო კრებების დადგენილებებში.ჩვენი ეკლესია გვაპრთხილებს და გვახსენებს:ფრთხილად!იქ საშიშია!შესაძლოა მოწყდეთ ღვთის მადლს,რომლის გარეშეც შეუძლებელია ცხონება!
დიდი მადლობა მამა დავითს დროული შეხსენებისათვის.


საწყალი პატრიარქი, რა მადლმოკლებული დადის...რაც ეგ დასწრებია ოპერაში თუ სხვაგან სპექტაკლებს, აქამდე მადლის ნასახი არ უნდა შერჩეს biggrin.gif

პ.ს.
ყველაფერში ზომიერებაა საჭირო...ასეთი უაპელაციობა სიგიჟის ტოლფასია
მართლმადიდებელი ეკლესია არსად მსგავსს არ გაფრთხილებთ, ეს თქვენ მიგაჩნიათ თავი ეკლესიად rolleyes.gif და გვაფრთხილებთ ჩვენ

პოსტის ავტორი: Funkenstein თარიღი: May 11 2009, 11:21 AM

ისე როლში ჩარჩენის პრეცენდენტები ხომ არის ხოლმე? smile.gif შეიძლება ეგ იყოს ცოტა საშიში მომენტი მსახიობისათვის, თავისი პიროვნების დაკარგვის საფრთხე smile.gif

პოსტის ავტორი: სარდიონ თარიღი: May 11 2009, 10:05 PM

ციტატა(მნათე @ Apr 21 2009, 11:22 PM) *

betaneli luka

თქვენ გვარიანად ბნელი აზროვნება გაქვთ, ჩაკეტილობის ნიმუში, მაპატიეთ პირდაპირობა, გაკვირდებით და გულწრფელად ვწუხოვარ ამის გამო.

მინდა ზუსტად იგივე შეხედულება თქვენს მიმართ გამოვხატო.
ამისთვის თქვენი პოსტების რაოდენობა ანუ თქვენი ლაყფობაზე თვითჩაციკლვტლიკინიზაცია მიბიძგებს.
პატივისცემით,
იყუჩეთ,
სარდიონა.

პოსტის ავტორი: სარდიონ თარიღი: May 11 2009, 10:31 PM

ციტატა(KAIROS @ Apr 21 2009, 11:19 PM) *

ბეთანელის ნაწერი არის სრული ალოგიზმი,

არა უფრო კანონიკაა.




პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: May 12 2009, 07:33 PM

ციტატა
ამიტომაც შესაძლებელი ხდება ხშირად მისი ხილვა იქ,სადაც ''ავადმყოფები''იმყოპებიან,რამეთუ ავადმყოფები საჭიროებენ მკურნალობას და არა ჯანმრთელნი.

betaneli luka
ანუ შენ ჯანმრთელი ხარ და არასოდეს გიყურებია თეატრისთვის ან ფილმისთვის? სხვა რამეებს ( რაც მართლა ავადმყოფურია და კავშირში არცაა მსახიობობასთან ოფიციალურად) რომ თავი დავანებოთ, რაც თავად იცი smile.gif შეეშვი ქადაგებას მგონი აჯობებს smile.gif ინფორმაციის სახით შეიძლება ცხადია განთავსება, მაგრამ არა მაგ ტონით, თითქოს ფრთები უკვე კაი ხანია წაგჩიტვია.

პ.ს. ყველამ ჩვენ ცოდვებს მივხედოთ და მათ შორის შენც !

ციტატა
მამა დავითმა შეგვახსენა ეკლესიის აზრი თეატრთან დაკავშირებით

ვინ არის მამა დავითი და რატომ თვლის სარდიონი მის ნათქვამს კანონად, ესეც გაგვიმარტეთ yes.gif

სარდიონ
ციტატა
ბანძი ფორუმია და ეს მოდერების დამსახურებაა.

სარდიონ, შენ რავა სულ მთვრალი და დაბოლილი უნდა იყო biggrin.gif თუ სიმთვრალეში ლაპარაკობენ სიმართლესო, ახლა იმას იტყვი ? laugh.gif

პოსტის ავტორი: სარდიონ თარიღი: May 12 2009, 09:20 PM

staywhite
როგორ არ დავლიო, ხო ხედავ დაჭამეს ერთმანეთი ამ უღმერთოებმა.
ქვეყანას აქცევენ, მოკლედ მართლა მოსულია რა.
შენ ბედნიერი ხარ რო დროზე დაიტიშე და რაც ხდება ვერ ხედავ.

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: May 12 2009, 11:19 PM

ჩემი და მხოლოდ ჩემი აზრით და არავითარი ავტორიტეტების smile.gif ვფიქრობ, რომ "ჩვეულებრივი" მსახიობობა არ უნდა იყოს არანაირი ცოდვა ანუ გააჩნია გადაღებული ფილმების როლებს ან ასევე თეატრის. რამდენადაც ფილმი, თეატრი, ოპერა იწერება ჩვენივე ცხოვრებიდან და მეტად ადამიანურია, მისი განცდებით, ვნებებით, მადლით თუ ცოდვით...

პ.ს.სარდიონ

ციტატა
შენ ბედნიერი ხარ რო დროზე დაიტიშე და რაც ხდება ვერ ხედავ.

ჩამოი პაწა ხანს აქ, გვესტუმრე smile.gif 2kiss.gif


პოსტის ავტორი: elifs თარიღი: May 13 2009, 06:30 AM

ვერაფერი ვერ გავიგე თუმცა საინტერესო თემაა...მაინც ვფიქრობ ცოდვა ნამდვილად არის თეატრი სცენა კონცერტები...პატრიარქი რომ მოგყავთ მაგალითად ჯერ ერთი ის პატრიარქია მერე ბოლოს როგორც მახსოვს ოპერაში იყო დაპატიჯებული ბურჩულაძესთან და წერილით მიესალმა და დალოცა იქ მყოფები მისი არ მოსვლა კი მარხვით ახსნა...ცოტა არ იყოს დამაფიკრებელია...თან ყველამ ვიცით ჩვენი უწმინდესის მუსიკალურობა და ამ საქმისადმი სიყვარული...შეიძლება მომაკვდინებელი და მძიმე ცოდვა არ არი მაგრამ მაინც მოსარიდებელია huh.gif

პოსტის ავტორი: სარდიონ თარიღი: May 13 2009, 11:54 PM

ციტატა(elifs @ May 13 2009, 06:30 AM) *

...ცოტა არ იყოს დამაფიკრებელია...თან ყველამ ვიცით ჩვენი უწმინდესის მუსიკალურობა და ამ საქმისადმი სიყვარული..

რას ამბობ?
ეს ხომ სიბნელეა ?
უი დედა რა გავიგონე.
ნეტა მართალია თუ ჭორია?
მარხვაში ხელოვნება ცოდვილიანია?
ვაიმე დედა გული.
laugh.gif
staywhite
რო მეპატიჟები გენაცვალოს ცემი თავი , იცი ვისთან გაქვს საქმე?
რო იცოდე ფორუმიდან ამოეწერებოდი.
laugh.gif
პატივისცემით
SARDION!

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: May 14 2009, 12:00 AM

სარდიონ

ციტატა
რო მეპატიჟები გენაცვალოს ცემი თავი , იცი ვისთან გაქვს საქმე?
რო იცოდე ფორუმიდან ამოეწერებოდი.

ვინ გეპატიჟება ის რომ იცოდე, მიხვდები რომ არ ამოვეწერები ფორუმიდან laugh.gif
არ ვარ მშიშარა ხომ იცი და რას ატრაგედიებ biggrin.gif

პოსტის ავტორი: lch თარიღი: May 14 2009, 01:50 AM

ციტატა(მნათე @ Nov 27 2008, 12:07 PM) *

http://www.radikal.ru

ეჰ, ჩემო უმცროსო ძმაო...
მე პატივსვცემ ნოვოდვორსკაიას......

პოსტის ავტორი: მაშიკო თარიღი: May 29 2009, 04:18 PM

მე როგორც ვიცი მსახიობობა ცოდვააა...

პოსტის ავტორი: lch თარიღი: May 29 2009, 10:24 PM

მაშიკო

ციტატა
მე როგორც ვიცი მსახიობობა ცოდვააა...

კარგით რა ხალხო....

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: May 29 2009, 11:51 PM

მაშიკო
ვისგან იცი? biggrin.gif


პოსტის ავტორი: მაშიკო თარიღი: Jun 9 2009, 10:52 AM

ციტატა(მნათე @ Nov 27 2008, 05:34 PM) *

მე ეკლესიურად მაცხოვრებელი ვერც ერთი ადამიანი ვერ ვნახე ჩემ ცხოვრებაში biggrin.gif


ვერც მე ვნახე ჩემი თავის ჩათვლითsad.gif


ციტატა(ქევანა @ May 30 2009, 12:51 AM) *

მაშიკო
ვისგან იცი? biggrin.gif


ეკლესიური სწავლების მიხედვით...
თუმცა ცოდვა ბევრი რამ არის მაგრამ ჩვენ მოძღვრები 21 საუკუნეში იმ ყველაფრის შესრულებას არ გვთხოვენ... და ბუნებრივია ვერც ჩვენ შევასრულებთ, მთავარია მომაკვდინებელი ცოდვები არ ჩავიდინოთ...

პოსტის ავტორი: gvasalia თარიღი: Mar 3 2010, 07:07 PM

ჩემი აზღრIთ როლზეა დამოკიდებული თუ რამე ცუდს არ აკეთებს და რამე საშინელ მაგალითს არ აძლევს სხვებს ალბათ დღEვანდელობიდან გამომდინარე არაა ცოდვა რავიცი , თუთAშხიას რო უყურო ჩემი აზრIთ მაგაში ცუდი არაფერი არაა პირიქით

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 4 2010, 06:47 PM

ციტატა
ეკლესიური სწავლების მიხედვით

ასეთი სწავლება არ არსებობს smile.gif
გაიგეთ, ახლა როდესაც ეკლესია / იერარქია, პატრიარქი/ იწონებს, აჯილდოებს და ხანდახან თავადაც უკვეთავს (ისტორია, წმიდანთა ცხოვრება და ა.შ.) ან ურჩევს საქმიანობის პროდუქტს, შეუძლებელია თავად ამ საქმიანობას ცოდვად თვლიდეს, შეიძლება როგორც ფხიზელმა მოძღვარმა ამათუიმ სფეროში სხვადასხვა საფრთხეზე იფხიზლოს, და არა მთლიანად ცოდვად შერაცხოს.
ეს ლოგიკაა და "ეკლესიური სწავლება" რომ დაწერთ ტერმინს მტკიცებაც ან ლოგიკური მსჯელობა მაინც მიაყოლეთ თან.
ეჰ-ით;
კაიროსი!

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Mar 4 2010, 07:11 PM

და უკვე ჩამოყალიბებულ ე.წ. სამსახიობო კულტურაზე რას იტყვით?

რომლის მიხედვითაც მსახიობს არცერთი როლის თამაში არ უნდა ეუკადრებოდეს.

ჩემი აზრით პრობლემა არა თავად სფეროში არამედ ზოგადად ზომიერების დაცვაში თუ ვერდაცვაშია...

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: Mar 4 2010, 07:32 PM

პავლე მოციქულის 6-ე განწესება: "თუ ეკლესიისკენ პირს იზამს მომღერალი, მსახიობი კაცი ან ქალი, სპორტული შეჯიბრების მონაწილე, მწვრთნელი, ოლიმპიური თამაშების მონაწილე, ან დაცხრეს მისი საქმიანობისგან, ან უკან გაბრუნდეს"

წმ. მღვდელმოწამე კიპრიანე კართაგენელი (IIIს.) ასე მოძღვრავს თავის თანამედროვე ქრისტიანს: "თანახმად ორმხრივი სიყვარულისა და შენი თავმდაბლობისა, საჭიროდ ჩაგითვლია ჩემთვის რჩევა გეკითხა, ძვირფასო ძმაო, თუ რას ვფიქრობ მე ერთი მსახიობის თაობაზე, რომელიც იმყოფება რა თქვენს (ე. ი. მართლმორწმუნეთა – გ.გ.) შორის, არ წყვეტს თავის სამარცხვინო ხელოვნებას... შენ მეკითხები: დასაშვებია თუ არა, რომ ასეთი ადამიანი თანაეზიაროს მორწმუნეებს? – მე ვთვლი, რომ ეს შეუსაბამოა სახარებისეულ სწავლებასთან: ეკლესიის სიწმინდისა და ღირსების შელანძღვა ეგზომ სამარცხვინო და საზიზღარი შეხებით დაუშვებელია" (იქვე. გვ. 169).

ნეტარი ავგუსტინე იტყვის: "ერთი რამ კი ვუწყი, რომ პავლე მოციქული არ ქურდობდა, სახლებს არ ტეხდა, არც ავაზაკი ყოფილა, არც მსახიობი და არც მაჭანკალი, არამედ უცოდველად და პატიოსნად შრომობდა, რათა დაეკმაყოფილებინა ადამიანის საყოფაცხოვრებო მოთხოვნები; ასე მუშაკობენ: მჭედლები, მშენებლები, თერძები, მიწათმოქმედნი და მსგავსნი ამათნი" (იქვე. გვ. 170).



წმ. თეოფანე დაყუდებული გვიქადაგებს: "გაიხსენე, რა ემართება სულს თეატრსში და წარმოდგენის შემდეგ. თურქებს არა აქვთ თეატრი, ისინი თეატრს ოპიუმით ცვლიან. ოპიუმი და თეატრი ერთი და იგივეა სულისათვის. თეატრი სრულიად არაქრისტიანული მოვლენაა, და გონიერია კაცი, რომელიც იქ არ შედის. თეატრი ჩვენ დასავლეთიდან გადმოვიღეთ, – დასავლეთით გვსჯიდა და კვლავაც დაგვსჯის უფალი, ჩვენ კი ეს ვერ გაგვიცნობიერებია..." (Письма о Христианской жизни; стр. 69). და კვალად: "თეატრები მთავრობის მიერ დაშვებულია მათთვის, რომელნიც ცხოვნებას არ ეძიებენ – რათა არ მიეცნენ უბოროტეს რამ მანკიერებას (წმ. მამა ქრისტიანულ მთავრობებს გულისხმობს; მის ეპოქაში – XIXს – ჯერ კიდევ არსებობდნენ ასეთები – გ.გ.); ცხოვნების მოსურნეთათვის არის ეკლესია, სადაც არა წარმოსახვით, არამედ ჭეშმარიტად, უფალი, ანგელოსნი და წმინდანები ურთიერთობენ ჩვენთან, ხოლო ფული, რომელიც თეატრში უნდა დახარჯო, უმჯობესია გაჭირვებულთ დაურიგო..." (იქვე. გვ. 71-72).

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Mar 4 2010, 07:39 PM

terra საინტერესოა...
საინტერესოა ისიც თეატრისადმი მსგავსი დამოკიდებულება რითი იყო პროვოცირებული... ცხადია ალბათ შენობას არ ერჩოდნენ...
რამე წარმართობები ხომ არ ხდებოდა?
თუ სპექტაკლი იყო ასე დაგმობილი?

ითამაშო მკვლელი, მეძავი, და რაც მთავარია, ითამაშო კარგად და ქარიზმატულად.... ხომ არ ნიშნავს მავანთათვის მრუდე გზის თვალისთვის ლამაზად მოჩვენებას წმინდანთა გადმოსახედიდან?


პოსტის ავტორი: terra თარიღი: Mar 4 2010, 07:45 PM

ციტატა(ნონა @ Mar 4 2010, 07:39 PM) *

terra საინტერესოა...
საინტერესოა ისიც თეატრისადმი მსგავსი დამოკიდებულება რითი იყო პროვოცირებული... ცხადია ალბათ შენობას არ ერჩოდნენ...
რამე წარმართობები ხომ არ ხდებოდა?
თუ სპექტაკლი იყო ასე დაგმობილი?

ითამაშო მკვლელი, მეძავი, და რაც მთავარია, ითამაშო კარგად და ქარიზმატულად.... ხომ არ ნიშნავს მავანთათვის მრუდე გზის თვალისთვის ლამაზად მოჩვენებას წმინდანთა გადმოსახედიდან?

თეატრი, წარმოდგენა, დადგმა, ზოგადად წარმართული წარმოშობისაა.

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Mar 4 2010, 08:03 PM

ციტატა(terra @ Mar 4 2010, 08:45 PM) *

თეატრი, წარმოდგენა, დადგმა, ზოგადად წარმართული წარმოშობისაა.

unsure.gif
ფილოსოფია სადაური წარმოშობისაა?
მეცნიერებათა უმეტესი ნაწილი სწორედ წარმართულ სამყაროშ იღებს სათავეს, მაგრამ ქრისტიანობა სწორედ იმიტომაცაა გონიერი რელიგია რომ ისინი ერთი ხელისმოსმით კი არ უარყო, არამედ დაწმიდა და ჭეშმარიტების სამსახურში ჩააყენა.
ფილოსოფია კი ამის ერთერთი უცხადესი მაგალითია...

ისეც ნუ გამიგებთ თითქოს მსახიობებს ვიცავდე, თუ ავტორიტეტული ეკლესიური წყარო იტყვის აღარო, მეც აღარ შევხედავ smile.gif
მაგრამ მანამდე ხომ უნდა ვიცოდე სწორი პასუხი?! rolleyes.gif

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 4 2010, 08:26 PM

ტერრა,
გვიანდელი და ადრეული შუასაუკუნეების წესები განპირობებული იყო იმდროინდელი ცხოვრების მიხედვით, ამიტომ იყო, რომ

ციტატა
პავლე მოციქულის 6-ე განწესება
-დ წოდებული კანონი უკრძალავდეს
ადამიანს
ციტატა
მომღერალი, მსახიობი კაცი ან ქალი, სპორტული შეჯიბრების მონაწილე, მწვრთნელი, ოლიმპიური თამაშების მონაწილე

აქედან გამოდის, მომღერალიც , მსახიობიც, სპორტსმენიც და ოლიმპიელიც ცოდვილ საქმეებშია, ეს ხომ აბსურდია ჩემო ტერრა?
აბსურდს კი იწვევს კანონიკური შეცდომა, იმ დროინდელი აკრძალვის რეალობის გაუთვალისწინებლად გადმოტანა დღევანდელ რეალობაში, ნონამ სწორი კითხვა დაგისვა (პასუხი კი საერთოდ არაფერ შუაში იყო), რომ რამ გამოიწვიაო ასეთი დამოკიდებულება, იმან რომ ეს იყო მაშინ საყოველთაო გარყვნილების და სიბილწის შესაკრები, და სწორედ ამას ებრძოდა ეკლესია.
თეოფანე დაყუდებულის პოზიცია კი მისი პირადი აზრია, და არაა გაზიარებული ეკლესიის მიერ, ვატყობ აქაც კონსერვატიზმის ყველაზე ექსტრემალურ ფრთას იცავ ტერრა და მოვემზადოთ ბრძლოსათვის,
ერთი მიპასუხე, პატრიარქი ლოცავს ყველას მსახიობებს, სპორტისმენებს, ოლიმპიელებს, ჩვენი ეკლესია მათზე ლოცულობს , აზიარებს და ა.შ.
და რახდება ტერრა? შენ იცი და მათ არა? ხომ არ გგონია რომ ხისტად და შავთეთრად უდგების საკითხს (ავატარის ანალოგია)?
რაც შეეხება ამ პროფესიას ვიმეორებ:
ეკლესიამ, შეიძლება როგორც
ციტატა
ფხიზელმა მოძღვარმა ამათუიმ სფეროში სხვადასხვა საფრთხეზე იფხიზლოს, და არა მთლიანად ცოდვად შერაცხოს.

მთლად ირანს ნუ დავემგვანებით ახლა.
აუფ-ით;
კაიროსი!

ციტატა
ფილოსოფია სადაური წარმოშობისაა?
მეცნიერებათა უმეტესი ნაწილი სწორედ წარმართულ სამყაროშ იღებს სათავეს, მაგრამ ქრისტიანობა სწორედ იმიტომაცაა გონიერი რელიგია რომ ისინი ერთი ხელისმოსმით კი არ უარყო, არამედ დაწმიდა და ჭეშმარიტების სამსახურში ჩააყენა.
ფილოსოფია კი ამის ერთერთი უცხადესი მაგალითია...

წარმოიდგინე და გეთანხმები biggrin.gif
ტერრა რასაც ამბობს არაა ეკლესიური სწავლება, არამედ ეკლესიის ყველაზე ულტრაკონსერვატორთა მიერ ეკლესიის კანონებიდან ამოგლეჯილი ნაწყვეტები, ყოველგვარი განმარტების გარეშე, ამიტომ სჯობს გაეცნოს რჯულისკანონის განმარტებებს, სადაც შავთეთრზე (ავატარულად) არის ნაწერი, რომ ეკლესია არ ებრძვის ხელოვნებას (აქ თეატრს), არამედ
ცოდვას, და ამ პოზიციას ეკლესია დღესაც ინარჩუნებს, ყავს რა ზიარებაში
უამრავის მსახიობი, სპორტსმენი და ა.შ. ანუ ეს ჩაკეტილი ქრისტიანობა ნამდვიოლად მცდარია და მავნე.

ციტატა
მსახიობთა შესახებ საეკლესიო კანონები იმ ეპოქაშია შექმნილი, როდესაც მსახიობები წარმართები ანუ არაქრისტიანები იყვნენ, ხოლო წარმოდგენები და ცეკვები წარმართული, ან ეროტიკული სცენებისგან შედგებოდა, და ჯამბაზები ქრისტიანებს დასცინოდნენ. ამ კონკრეტული უარყოფითი ფაქტების გამო მიიღეს წმ. მამებმა ასეთი საეკლესიო კანონები, ცხადია 5-ე 10-ე საუკუნის თეატრალური წარმოდგენები და ცეკვები განსხვავდება დღევანდელი თანამედროვე თეატრალური სპექტაკლებისგან და ცეკვებისგან. რომელიმე მკრეხელური სპექტაკლის გამო არ შეიძლება ყველა თეატრალური სპექტაკლი აკრძალო

ციტატა
პატრიარქიც ესწრება ხოლმე საქველმოქმედო აქციებს ოპერაში ან თეატრში სადაც მრავალი მსახიობი თუ მომღერალი გამოდის და რა გამოვიდა მაშინ ვერ გავიგე? კინოც ცოდვა ყოფილა მაშინ ბალეტიც ოპერაც და ა.შ .

ციტატა
საპატრიარქოს რადიოში მსახიობები კითხულობენ ტექსტებს. ყველაზე თავს ვერ დავდებ, მაგრამ ვიცი, რომ ზოგი ეკლესიურია



ციტატა
ის წიგნები სადაც მსახიობობა ცოდვად წერია, არის ამოღებულები და აღარ ვრცელდება საპატრიარქოდან(ან უბრალოდ რეცენზია არა აქვს და მაინც ვრცელდებსა სამწუხაროდ), არამედ სპონტანურად;ზოგადად კი ცოდვა რაა ეგ პატრიარქის სინანულის ლოცვაში კარგადაა გადმოცემული , ასე რომ აი რაა ცოდვები:

ნაწყვეტი სინანულის ლოცვიდან - ცოდვების ჩამონათვალი-

http://www.patriarchate.ge/?action=news_sh...ode=news&id=456

"... მოგვიტევე პირველი და უმძიმესი ცოდვა ადამისა - ამპარტავნება. ქედმაღალნი ვიყავით და ვართ ვითარცა ცარიელი თავთავნი პურისანი და მარად ვივიწყებთ სწავლებას ბრძენი სოლომონისა: `ამპარტავანთა შემუსრავს ღმერთი, ხოლო მდაბალთა მოსცემს მადლს~ (იგავნი 29.23). .....შეგვინდე და გვაპატიე შენგან განდგომა, ტაძრებისა და მონასტრების ნგრევა, ეკლესიების შეურაცხყოფა და მის მსახურთა დევნა, მართლმადიდებლური სარწმუნოების უარყოფა, უიმედობა, ულოცველობა, აღსარებისა და ზიარების გარეშე ცხოვრება, მკითხავთა დაჯერება, ოთხშაბათ-პარასკევის და სხვა მარხვათა დარღვევა, შაბათ-კვირას და დღესასწაულზე წირვა-ლოცვაზე დაუსწრებლობა, ამაო ცხოვრებით ტკბობა......, უღირსი მსახურება ქვეყნისა, სამშობლოს ღალატი და ორგულობა, კაცთა კვლა, ძმათა სისხლის ღვრა, უზნეო ცხოვრების წესი და შვილთა არასწორი აღზრდა. ....., მშობლების მიმართ უპატივცემულობით, შეურაცხყოფითა და გულგრილობით და დავივიწყეთ გაფრთხილება ესე შენი: წყეულიმც იყოს დედ-მამის შემაგინებელი. ვცოდეთ უფროსების დამცირებით, დაუფასებლობითა და განკითხვით, გარდაცვლილთათვის ლოცვის დაკლებით, მათთა ნაშრომთა და ნაღვაწთა დაუცველობითა და დაუფასებლობით, საფლავთა მოუვლელობით. ..... დიდად გცოდეთ უფალო მრუშებით, მეუღლისა და ოჯახის ღალატით, მეძავობით, ბილწებით, თვითმკვლელობაზე ფიქრით, ვცოდეთ არა წმინდა ზრახვებით, ცილისწამებით, შურით, მეგობართა მიმართ ღალატით, სიძულვილით, სიტყვის გატეხვით, შფოთით, მრისხანებით, შურისძიებით, სხვისი ქონების მიტაცებით, სიხარბით, ქურდობით, ძალადობით, კაცთმოთნეობითა და მომხვეჭელობით.... შეგვინდე უფალო, ლოთობა, ნარკომანია, ბილწსიტყვაობა, მტრობა და ღვარძლი, სხვისი განკითხვა, ეგოიზმი, გემოთმოყვარება, განდიდების სურვილი, ქონების და ფულის ფლანგვა, გაჭირვებულთა დაუხმარებლობა, წყევლა, უქმმეტყველება და დაზარება. .... ჩვენცა უფალო, შენთა მდაბალთა მსახურთა, სასულიერო პირთა საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიისა, შეგვინდე უღირსად მსახურებაი შენი. დაცემულნი აღგვადგინე, შეგვეწიე და გვაცხოვნე ჩვენ.

ამის იქით კი მერე წავიდეთ, როცა ამათ გამოვასწორებთ!





ციტატა
აწყალი პატრიარქი, რა მადლმოკლებული დადის...რაც ეგ დასწრებია ოპერაში თუ სხვაგან სპექტაკლებს, აქამდე მადლის ნასახი არ უნდა შერჩეს

პ.ს.
ყველაფერში ზომიერებაა საჭირო...ასეთი უაპელაციობა სიგიჟის ტოლფასია
მართლმადიდებელი ეკლესია არსად მსგავსს არ გაფრთხილებთ, ეს თქვენ მიგაჩნიათ თავი ეკლესიად და გვაფრთხილებთ ჩვენ


პოსტის ავტორი: terra თარიღი: Mar 4 2010, 08:26 PM

KAIROS

ნუ ღელავ, სწორად დაწერე რაც დაწერე.
განმარტებები მეზარება.
გააგრძელეთ თემა.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 4 2010, 08:29 PM

ციტატა
ნუ ღელავ, სწორად დაწერე რაც დაწერე.

არ ვღელავ smile.gif
ფორუმის იქით უფრო ბევრია საღელვებელი.
ანუ დამეთანხმე? ohmy.gif ასე უცებ არა მგონია biggrin.gif
გააგრძელონ თემა "გვასალიას" ბრალია biggrin.gif მკვდარი თემა იყო 1 წლის უკანდელი, მგონი ლანძღვები დაფიქსირდა, დაიხურ.გაიწმინდა და ახლა ამოტივტივდა, მოიცა თუთაშხიას ვუყურო biggrin.gif

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: Mar 4 2010, 08:34 PM

ციტატა(KAIROS @ Mar 4 2010, 08:29 PM) *

ანუ დამეთანხმე? ohmy.gif ასე უცებ არა მგონია biggrin.gif

არ დაგეთანხმე. უბრალოდ, აქამდეც ეგრე ვფიქრობდი.
და ციტატები უბრალოდ დავდე თემის საპასუხოდ, ინფორმაციისთვის.
მგონი საინტერესოა, რას ამბობენ ეკლესიის ძველი მამები ამ საკითხთან დაკავშირებით.
თანამედროვეების აზრები თქვენ დადეთ, თუ მოიძიებთ.

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Mar 4 2010, 08:51 PM

ციტატა(KAIROS @ Mar 4 2010, 09:26 PM) *

წარმოიდგინე და გეთანხმები biggrin.gif
ვინ დაგაცლის იდილიას biggrin.gif
სამაგიეროდ მე არ ვეთანხმები შენს არგუმენტაციას სრულად a075.gif
:ნაწილობრივ ჰო:

ციტატა
ტერრა რასაც ამბობს არაა ეკლესიური სწავლება, არამედ ეკლესიის ყველაზე ულტრაკონსერვატორთა მიერ ეკლესიის კანონებიდან ამოგლეჯილი ნაწყვეტები, ყოველგვარი განმარტების გარეშე, ამიტომ სჯობს გაეცნოს რჯულისკანონის განმარტებებს, სადაც შავთეთრზე (ავატარულად) არის ნაწერი, რომ ეკლესია არ ებრძვის ხელოვნებას (აქ თეატრს), არამედ
ცოდვას,
ხელოვნებას არ ებრძვის მაგრამ მადონას გახმაურებული კონცერტიც ერთმნიშვნელოვნად რომ დაგმო ქრისტიანულმა, სამყარომ ხელოვნების სახელით ბოგინობს
და არის კიდევაც... სხვა საქმეა როგორი ხელოვნებაა
ხელოვნება ზოგადად ნიჭის სიმაღლის აღმნიშვნელი ტერმინია... შინაარსობრივად კი ძალიან შემოუსაზღვრელია.

ასე მაგალითად: ვიღაცა იმდენად კარგად იმღერებს რომ შედეგი უბრალოდ სიმღერა კი არა ხელოვნებაა, ვიღაცა ასე ამაღლებულად დახატავს ან ღვთისმშობელს და ან მეზობელ გოგონას მოკლე კაბით შთაგონებად რომ ექცა უკვე...
ვიღაცა ისე კარგად იცეკვებს სტრიპტიზს რომ მისით ყველაზე რაფინირებული გემოვნების ადამიანებიც აღფრთოვანდებიან და რიგირთი საზოგადოებრივი წუმპე უცებ ხელოვნების დონეზე ამაღლდება, თანაც შესრულების ფორმის და ხარისხის ხარჯზე და არა შინაარსის შეცვლით...
(მაგალითისთვის დიტა ფონ ტიზიც კმარა ამჯერად)

რა არის ცუდი თავისთავად ულტრაკონსერვატიზმში კაიროს?
თუ მათ საერთო კონტექსტიდან ამოგლიჯეს უშინაარსოდ მაშინ შენ ისევ ჩაატიე კონტექსტში და სრული სურათისთვის შეგვახედე a075.gif
ან ისინი გაგვაცანი ვინც ეს უკვე გააკეთა...

და თუ კონტქსტი ამ ადამიანებმა მხოლოდ იმიტომ დაგლიჯეს რომ საერთო სურათის დეტალებისთვის განსხვავებული ინტერპრეტაცია მიეცათ მაშინ მგონი მწვალებლობა უნდა ერქვას ამას....


ციტატა
და ამ პოზიციას ეკლესია დღესაც ინარჩუნებს, ყავს რა ზიარებაში
უამრავის მსახიობი, სპორტსმენი და ა.შ. ანუ ეს ჩაკეტილი ქრისტიანობა ნამდვიოლად მცდარია და მავნე.
გადამრევ მე შენ biggrin.gif
ცოდვილთა სინანულად მოსული უფალი რიგირთი ცოდვილისათვის ზიარებაზე უარის სათქმელად აფუძნებ ეკლესიას?
ერთი ვერა მაგრამ რამდენიმე ზიარება და მათ შორის სწორი გზით სვლა ხომ წაიყვანს ადამიანს ცოდვისაგან ზურგქცეულად?

და ის რომ პატრიარქი ამ ადამიანებს საზოგადოების სრულფასვან წევრებად რაცხას და ღებულობს ძალიან ჩვეულებრივი და მისასალმებელია
რაა გასაკვირი იმაში რომ მათ მიერ კარგად წაკითხულ ტექსტებს ისმენს ანდა მათი ნამღერით ტკბება?!

შენ ის მითხარი მათი სამსახიობო შესრულებით თეატრში თუ ტკბება?

პ.ს. არანაირ პოზიციას არ ვიცავ ჯერჯერობით, მხოლოდ სიმართლის გაგება მსურს yes.gif

პოსტის ავტორი: აკაკი თარიღი: Mar 4 2010, 08:52 PM

ჩემი აზრით, (მე ახლაც ასე მგონია) მსახიობობა ცხოვრებისეული წესით არის ცოდვა, და არა როგორც პროფესია, თუმცა პროფესიულად შეიძება ისეთი როლი მოგცენ, რომლის თამაშიც ცოდვიანი იყო, ეს რათქმაუნდა ცოდვაა... მაგრამ როგორც ასეთი "მსახიობობის" ცოდვა მე მგონია, რომ ადამიანის ცხოვრებისეულ სახეზე ვრცელდება . . .

პოსტის ავტორი: neo თარიღი: Mar 4 2010, 08:57 PM


შჯულის კანონით მე მგონი მღვდელს ეკრძალება მსახიობის ქმრობა smile.gif

პოსტის ავტორი: gvasalia თარიღი: Mar 4 2010, 08:57 PM

ციტატა(KAIROS @ Mar 4 2010, 08:29 PM) *

არ ვღელავ smile.gif
ფორუმის იქით უფრო ბევრია საღელვებელი.
ანუ დამეთანხმე? ohmy.gif ასე უცებ არა მგონია biggrin.gif
გააგრძელონ თემა "გვასალიას" ბრალია biggrin.gif მკვდარი თემა იყო 1 წლის უკანდელი, მგონი ლანძღვები დაფიქსირდა, დაიხურ.გაიწმინდა და ახლა ამოტივტივდა, მოიცა თუთაშხიას ვუყურო biggrin.gif


სორრიsmile.gif

რავი მეც ვეთანხმები შენს დასკვნასsmile.gif

პოსტის ავტორი: gvasalia თარიღი: Mar 4 2010, 09:24 PM

ისე ეხლა ვნახე გადაცემა იყო მოძღვარი ყვებოდა ახალი თAობა ათეატრში არ დადისო ცუდიაო

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 4 2010, 09:39 PM

ნონ, მერე მოგწერ smile.gif
გასაგებია ტერრა, ეჭვი მქონდა, ასე ცალმხრივი და ზედაპირული არ იქნებოდი smile.gif მადლობა.
რომელი იყო ეგ გონიერი მოძღვარი გვასალია?
მოგვიანებით დავწერ, ახლა "ეროვნული იდენტურობის" თემის ზეგავლენის ქვეშ წერილი უნდა დავწერო (ოღონდ კონკრეტული, იქ ზოგადია) და ძალიან მინდა გავაგებინო ადრესატს.
ხალხო, ილოცეთ ემიგრანტებზე sad.gif

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: Mar 4 2010, 09:41 PM

ციტატა(gvasalia @ Mar 4 2010, 09:24 PM) *

ისე ეხლა ვნახე გადაცემა იყო მოძღვარი ყვებოდა ახალი თAობა ათეატრში არ დადისო ცუდიაო

სწორს ამბობდა.
თეატრში სიარული გაცილებით ჯობია იმის პერმანენტულად ყურებას, რასაც დღევანდელი კინემატოგრაფია ჰქვია.
ძირითადად გარყვნილების, სისასტიკის და ძალადობის ელემენტებით რომაა შეზავებული.

ციტატა(KAIROS @ Mar 4 2010, 09:39 PM) *

გასაგებია ტერრა, ეჭვი მქონდა, ასე ცალმხრივი და ზედაპირული არ იქნებოდი smile.gif მადლობა.

smile.gif

პოსტის ავტორი: newbie თარიღი: Mar 4 2010, 10:27 PM

ვფიქრობ მსახიობობა უდიდესი ნიჭია, მაგრამ ცოდვა შეიძლება იყოს როლი რომელსაც მსახიობი თამაშობს, ანუ თუ მისი შესრულებული გმირი ჩააფიქრებს ადამიანს, სურვილს , სიყვარულს გაუჩენს მაღალი ღირებულებების, ან შეიძლება ღვთის მიმართ სწრაფვას, ხელოვნების სიყვარულს, ან სულაც ისტორიულ პერსონაჟს განასახიერებს და უფრო ახლოს დაგვანახებს , შეგვაყვარებს მას, ეთს, მოკლედ მაღალ სულიერ საფუხურზე თუ აიყვანს ადამიანს მგონი ღვთისთვის მოსაწონი და სათნოა, მაგრამ თუ მისი როლი კაცთმოძულე, მრუშულ, ეთს ფიქრებს დაუდებს დასაბამს ვფიქრობ ასეთი როლი ცოდვაა ,
ანუ ვიზიარებ წმ მამებს, მგონი უარყოფითი დამოკიდებულება სწორედ ასეთი მსახიობობის მიმართ გამოთქვეს.. , წმ იოანე ოქროპირის ქადაგებაში ამ თემაზე, გამოკვეთილია რომ სწორედ ასეთი ხასიათის სანახაობას გმობს, წარმართული, ან აღვირახსნილობის ელემენტებით, ან წირვის დროს გამართული..
აქ დადებულ სტატიაშიც

ციტატა
რაც სულში ვნებებისადმი დამონებას გვინერგავს, _ ასეთია: თეატრი, ცეკვა, ბანქო და სხვა სატანური თამაშობანი. აგრეთვე წარმართული ლიტერატურა-
,
ასევე წმ თეოფანე ამბობს რომ ეკლესია უმაღლესი საფეხურია ღმერთთან , ანგელოზებთან ყველაზე ახლო ურთიერთობის საშუალება, და ასეცაა, - თუ ადამიანი უფალთან მისვლას მხოლოდ სანახაობების გზით ცდილობს- რა თქმა უნდა ეს ვერ იქნება ცხონების გზა..

ნუ მოკლედ ასე ვფიქრობ, მაგრამ არ ვიზიარებ არგუმენტს, რომ რადგან ეკლესია აზიარებს მსახიობს, ეთს ე.ი. საქციელია მოსაწონი , ანუ რიგ საკითხებში რომელსაც ეკლესია ქადაგებს და ჩვენ არ ვიზიარებთ - ჩვენ ვიცით და ეკლესიამ არა, იმიტომ რომ ჩვენ წმ მამები გვიჭირავს ხელში, საკითხებში რომელსაც ვეთანხმებით პირიქით, მათ იციან და ჩვენ არა..
ასევე ვფიქრობ ვეცადოთ ჩვენი პოზცია დავაფიქსიროთ ძალადობის გარეშე

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Mar 15 2011, 12:18 PM

VI მსოფლიო კრების 51-ე კანონით აიკრძალა სამი რამ:
1. სახუმარო სანახაობები
2. სამხეცე სანახაობები
3. მგოსანთა როკვა

პირველის აკრძალვის საფუძველია ის, რომ უსაგნო სიცილი და ხარხარი ასუსტებს ქრისტიანის გონებას (ათენური სინტაგმის განმარტება).

მეორის აკრძალვის საფუძველია ის საშინელებანი, რაც ხდებოდა ასეთ სანახაობებზე (მხეცების მიერ ადამიანების დაგლეჯა).

მესამის აკრძალვის საფუძველია ის ვნებიანი გრძნობები, რაც შეიძლება გამოიწვიოს ამგვარმა ცეკვა-როკვამ.

რაც შეეხება კართაგენის 63-ე (და აგრეთვე 45-ე) კანონს, ეპ. ნიკოდიმი ბრძანებს, რომ აკრძალვა ეხება V-VI მსოფლიო კრების 24-ე და 51-ე კანონებით აკრძალულ შემთხვევებს.

ამდენად, შეგვიძლია დავასკვნათ, რომ აკრძალვა ეხება იმ შემთხვევებს, რაც V-VI კრების 51-ე კანონშია აღნიშნული.

პოსტის ავტორი: dzvelmartlmadidebeli თარიღი: Apr 13 2011, 12:24 PM

კანონისტი

ციტატა
VI მსოფლიო კრების 51-ე კანონით აიკრძალა სამი რამ:
1. სახუმარო სანახაობები
2. სამხეცე სანახაობები
3. მგოსანთა როკვა

პირველის აკრძალვის საფუძველია ის, რომ უსაგნო სიცილი და ხარხარი ასუსტებს ქრისტიანის გონებას (ათენური სინტაგმის განმარტება).

მეორის აკრძალვის საფუძველია ის საშინელებანი, რაც ხდებოდა ასეთ სანახაობებზე (მხეცების მიერ ადამიანების დაგლეჯა).

მესამის აკრძალვის საფუძველია ის ვნებიანი გრძნობები, რაც შეიძლება გამოიწვიოს ამგვარმა ცეკვა-როკვამ.

რაც შეეხება კართაგენის 63-ე (და აგრეთვე 45-ე) კანონს, ეპ. ნიკოდიმი ბრძანებს, რომ აკრძალვა ეხება V-VI მსოფლიო კრების 24-ე და 51-ე კანონებით აკრძალულ შემთხვევებს.

ამდენად, შეგვიძლია დავასკვნათ, რომ აკრძალვა ეხება იმ შემთხვევებს, რაც V-VI კრების 51-ე კანონშია აღნიშნული.



ხოლო, სხვა შემთხვევებში ნებადართულია? მაგალითად, თქვენის აზრით არ შეიძლება იყო (და სამართლიანადაც) მასხარა, მკვლელი და მროკავი, ხოლო იყო მსახიობი, რომელიც თამაშობს ტრაგედიას, ან ჩვეულებრივ დრამას, შეიძლება? ტრაგედიის თამაში გართობა არ არის? თუ ფიქრობთ რომ არა, მაშინ ისმინეთ რას ბრძანებს იოანე ზონარა VI მსოფლიო კრების 51-ე კანონის განმარტებაში: "სცენა არის პირმოთნეობა და თვალთმაქცობა, ამიტომაც, იმ ადამიანებს, რომლებიც პირმოთნეობენ და თვალთმაქცობენ, ხან მონებს თამაშობენ, ხან ბატონებს, ხან კიდევ მხედართმთავრებსა და ხელმძღვანელებს, სცენაზე მოთამაშეებს (ანუ მსახიობებს - ძვმ.) უწოდებენ. ამრიგად, კანონი კრძალავს, როგორც ამ მასხრების წარმოდგენებს, ასევე სცენაზე როკვას (არა აქვს მნიშვნელობა ეს ტვისტი იქნება, ხორუმი თუ ბალეტი - ძვმ.). უხამსი და უწესო ტრიალი ცეკვის დროს, ვინც გინდა ასრულებდეს მას, ქალი თუ კაცი, მაყურებელს თავშეუკავებლობისკენ აქეზებს" (VI მსოფლიო კრების 51-ე კანონი. ზონარა).

წმ. კვიპრიანე კართაგენელი სამსახიობო ხელოვნებას სამარცხვინოს უწოდებდა, თქვენ კი ცდილობთ მოგვცეთ სამსახიობო ხელოვნების "კლასიფიკაცია" დიდი რჯულისკანონის მიხედვით, საიდანაც აკეთებთ მინიშნებას, თითქოსდა ყოველგვარი მსახიობობა როდია პირმოთნეობა და სამარცხვინო.

როდესაც წმ. კვიპრიანეს ჰკითხეს: "დასაშვებია თუ არა, რომ ასეთი ადამიანი თანაეზიაროს მორწმუნეებს?", მან უპასუხა – "მე ვთვლი, რომ ეს შეუსაბამოა სახარებისეულ სწავლებასთან: ეკლესიის სიწმინდისა და ღირსების შელანძღვა ეგზომ სამარცხვინო და საზიზღარი შეხებით დაუშვებელია" (И. Зейпель. "Хозяйственно-Этические взгляды Отцов Церкви"; стр. 168-169)".

ნეტარი ავგუსტინე კი ამბობდა: "ერთი რამ კი ვუწყი, რომ პავლე მოციქული არ ქურდობდა, სახლებს არ ტეხდა, არც ავაზაკი ყოფილა, არც მსახიობი და არც მაჭანკალი, არამედ უცოდველად და პატიოსნად შრომობდა, რათა დაეკმაყოფილებინა ადამიანის საყოფაცხოვრებო მოთხოვნები; ასე მუშაკობენ: მჭედლები, მშენებლები, თერძები, მიწათმოქმედნი და მსგავსნი ამათნი" (იქვე. გვ. 170).

კარგი იქნება, თუ არ დაივიწყებთ ამ ჭეშმარიტებას!

პატივისცემით: ძველმართლმადიდებელი.

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Apr 13 2011, 03:57 PM

dzvelmartlmadidebeli
შენი აზრით, რომელი უფრო დიდი ცოდვაა, კაცის მოკვლა თუ მსახიობობა? smile.gif

პოსტის ავტორი: dzvelmartlmadidebeli თარიღი: Apr 13 2011, 06:22 PM

კანონისტი

ციტატა
შენი აზრით, რომელი უფრო დიდი ცოდვაა, კაცის მოკვლა თუ მსახიობობა?


1) და რისი თქმა გინდათ ამით? თუკი, თქვენის აზრით, კაცის მოკვლა უფრო მძიმე ცოდვაა, ვიდრე მსახიობობა, ეს უკანასკნელი გამართლებულია?

მაშ, ბოზობაც გამართლებული ყოფილა თქვენთვის და ნებისმიერი სხვა ხორციელი მანკიერებაც, რომელიც თავისი სიმძიმით კაცის კვლას ჩამოუვარდება. იქნებ შეცდა ღმერთი სოდომს და გომორს ცეცხლი და გოგირდი რომ აწვიმა?

2) საზოგადოდ კი ყველა ცოდვა წარმწყმედელია თუ ადამიანი მას არ შეინანებს. წმიდა მამათა სწავლებით, სულიერი მკვლელობა ხორციელ მკვლელობაზე უფრო მძიმეა, რადგან ხორციელად მოკლული ადამიანი შესაძლოა ცხონდეს, სულიერად მკვდარს კი სამარადისო წარწყმედა ემუქრება (ცხადია, თუ ფიზიკურმა სიკვდილმა ამ მდგომარეობაში მოუსწრო). მსახიობობაც ასეთ კატეგორიას განეკუთვნება. თუ რატომ, თქვენს და ჩვენს მიერ დამოწმებულ წყაროებშიც ნათლად არის განმარტებული.

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Apr 28 2011, 05:19 PM

dzvelmartlmadidebeli
დასკვნები ნუ გამოგაქვთ ნაადრევად.

ციტატა
თუკი, თქვენის აზრით, კაცის მოკვლა უფრო მძიმე ცოდვაა, ვიდრე მსახიობობა

კაცის კვლა მსახიობობაზე რომ მძიმეა, ეს ჩემი აზრია მხოლოდ?
რატომ გეშინიათ პასუხის? თუ იქნებ თქვენს ,,ეკლესიაში" რამე სხვა წესები გაქვთ და ვერ ამხელთ?

ციტატა
საზოგადოდ კი ყველა ცოდვა წარმწყმედელია თუ ადამიანი მას არ შეინანებს

ყველა ცოდვა? მაშინ მსუბუქ და სასიკვდინე ცოდვებს შორის ზღვარი აღარ ყოფილა. იმედია, ეს უმეცრებით დაწერეთ და არა იმის გამო, რომ სჯულს უარყოფთ.
,,ყოველგვარი უსამართლობა ცოდვაა, მაგრამ ყოველი ცოდვა როდია მომაკვდინებელი." (1 ინ. 5:17)

მცირე ცოდვები ადამიანს კეთილი საქმეებითაც მიეტევება, რწმენით აღვლენილი ლოცვითაც მიეტევება (იაკ. 5:15), მაშინ, როდესაც არსებობს სასიკვდინე ცოდვების ჩამონათვალი (1 კორ. 6:9-10), რომელიც მხოლოდ აღსარებით და ღრმა სინანულით და ლოცვით განიწმინდება (1 ინ. 5:16).

ციტატა
მსახიობობაც ასეთ კატეგორიას განეკუთვნება. თუ რატომ, თქვენს და ჩვენს მიერ დამოწმებულ წყაროებშიც ნათლად არის განმარტებული.

ვერ გავიგე ზუსტად. ანუ მსახიობობა არის სულიერი მკვლელობა? ვისი სულიერი მკვლელობაა მსახიობობა?
საერთოდ, რაიმე კანონიკური განათლება გაქვთ, თუ ისე, საკუთარ აზრებს წერთ აქ?

პოსტის ავტორი: dzvelmartlmadidebeli თარიღი: Apr 29 2011, 04:55 AM

კანონისტი

ციტატა
ყველა ცოდვა? მაშინ მსუბუქ და სასიკვდინე ცოდვებს შორის ზღვარი აღარ ყოფილა. იმედია, ეს უმეცრებით დაწერეთ და არა იმის გამო, რომ სჯულს უარყოფთ.,,ყოველგვარი უსამართლობა ცოდვაა, მაგრამ ყოველი ცოდვა როდია მომაკვდინებელი." (1 ინ. 5:17)


აქაც, ისევე როგორც მეზობელ თემაში, არ ეშვებით კიჩს და ქილიკს. რამდენად არის უმეცრება ჩვენს მიერ დაწერილი ან სჯულის უარყოფა ეს თქვენი ეკლესიის ავტორიტეტის, იუსტინე პოპოვიჩის განმარტებიდან იხილეთ (ამჯერად, დროის უქონლობის გამო სხვა განმარტებებს ვერ ვდებ. მაგრამ, ვფიქრობ, იუსტინეს განმარტება სრულიად საკმარისია საკითხის ნათელსაყოფად):

"არსებობს ორი სახის ცოდვა: სასიკვდინე და არა სასიკვდინე. არასასიკვდინე ცოდვა ის არის, რომელსაც ადამიანი შეინანებს. ყოველ ცოდვას ადამიანის სული პატარა სიკვდილამდე მიჰყავს. სინანულით კი კაცი განდევნის ცოდვას საკუთარი თავისგან, განდევნის სიკვდილს და სულს მკვდრეთით აღადგენს. სინანული არის არა მარტო მეორე ნათლობა, არამედ პირველი აღდგომაც, აღდგომა მკვდრეთით. სინანული ანადგურებს სულის სიკვდილს და მარადიულ სიცოცხლეს აზიარებს ადამიანს. ასე რომ, თუ ადამიანმა ჩაიდინა ცოდვა და შეინანა, ის აღსდგება მკვდრეთით, რადგან "მკვდარი იყო და გაცოცხლდა, და დაკარგული იყო და გამოჩნდა" (ლკ. 15:32).

ამგვარად, ყოველი ცოდვა, რომლისთვისაც ადამიანს მოაქვს სინანული, არის არასასიკვდინე ცოდვა, რადგან თუკი "დღეში შვიდჯერაც რომ შეგცოდოს და შვიდჯერვე მოგიბრუნდეს და გითხრას - ვნანობო, მიუტევე" (ლკ. 17:4). და სასიკვდინე ცოდვა - ეს არის ყოველი მოუნანიებელი ცოდვა, და ეს ნიშნავს, რომ ყოველი ცოდვა, რომელშიც ადამიანი ნებაყოფლობით და განუხრელად რჩება, არის სასიკვდინე.

ასეთი ცოდვა იწვევს სულის სიკვდილს, ხოლო სულის სიკვდილი სხვა არაფერია თუ არა მისი განჰყოფა ღმრთისგან, სულის მიერ ღმრთის დაკარგვა, ღმრთის ყოვლადწმიდა ნიჭებისგან და ძალისგან განშორება" (Толкование на 1-е Послание Иоанна Богослова. Архимандрита Иустина Поповича).

ციტატა
ვერ გავიგე ზუსტად. ანუ მსახიობობა არის სულიერი მკვლელობა? ვისი სულიერი მკვლელობაა მსახიობობა?


მსახიობობა ჭეშმარიტად არის სულიერი სიკვდილი და მკვლელობაც. თვითმკვლელობაა ის მსახიობისთვის, და მკვლელობა მისით მოხიბლულთა და მტკბობელთათვის.

ციტატა
საერთოდ, რაიმე კანონიკური განათლება გაქვთ, თუ ისე, საკუთარ აზრებს წერთ აქ?


თქვენს ამ მორიგ გამოხდომაზე, თქვენი ეკლესიის წმინდანის, ეგნატე ბრიანჩანინოვის სიტყვები გამახსენდა, რომელიც წერს: "ქრისტე უხილავი შეიქმნა იუდეველთათვის და შეუმჩნევლად განეშორა მათ, როდესაც მისი მოკვდინება მოიწადინეს (იხ. იოან. 8:59). ქრისტიანობა უხილავი ხდება ჩვენთვის, გვცილდება ჩვენ, როდესაც ვცდილობთ მოვკლათ იგი ჩვენი გარყვნილი ცხოვრებით, სხვადასხვა ცრუ სწავლებათა მიღებით; როდესაც ვბედავთ, რომ ქრისტიანობა ამსოფლისადმი მსახურებას შევურიოთ".

ხოლო, ჩვენთვისაც და თქვენთვისაც საერთო წმინდანი კვიპრიანე კართაგენელი ბრძანებს: ""თანახმად ორმხრივი სიყვარულისა და შენი თავმდაბლობისა, საჭიროდ ჩაგითვლია ჩემთვის რჩევა გეკითხა, ძვირფასო ძმაო, თუ რას ვფიქრობ მე ერთი მსახიობის თაობაზე, რომელიც იმყოფება რა თქვენს შორის, არ წყვეტს თავის სამარცხვინო ხელოვნებას... შენ მეკითხები: დასაშვებია თუ არა, რომ ასეთი ადამიანი თანაეზიაროს მორწმუნეებს? – მე ვთვლი, რომ ეს შეუსაბამოა სახარებისეულ სწავლებასთან: ეკლესიის სიწმინდისა და ღირსების შელანძღვა ეგზომ სამარცხვინო და საზიზღარი შეხებით დაუშვებელია" (И. Зейпель. "Хозяйственно-Этические взгляды Отцов Церкви"; стр. 169).

თუ თქვენ გეეჭვებათ, რომ მსახიობობა და გასართობი სანახაობები კლავენ ადამიანის სულს; თუ თქვენ გგონიათ, რომ მე აქ საკუთარ აზრებს ვწერ და ასეთი აზრები არავის სმენია მართლმადიდებლურ სივრცეში, თქვენთვის პატივსაცემ მეორე წმინდანსაც (თეოფანე დაყუდებულს) მოუსმინეთ და ამით დავამთავრებ:

"გაიხსენე, რა ემართება სულს თეატრში და წარმოდგენის შემდეგ. თურქებს არა აქვთ თეატრი, ისინი თეატრს ოპიუმით ცვლიან. ოპიუმი და თეატრი ერთი და იგივეა სულისათვის. თეატრი სრულიად არაქრისტიანული მოვლენაა, და გონიერია კაცი, რომელიც იქ არ შედის. თეატრი ჩვენ დასავლეთიდან გადმოვიღეთ, – დასავლეთით გვსჯიდა და კვლავაც დაგვსჯის უფალი, ჩვენ კი ეს ვერ გაგვიცნობიერებია..." (Письма о Христианской жизни; стр. 69).

და კვალად: "თეატრები მთავრობის მიერ დაშვებულია მათთვის, რომელნიც ცხოვნებას არ ეძიებენ... ცხოვნების მოსურნეთათვის არის ეკლესია, სადაც არა წარმოსახვით, არამედ ჭეშმარიტად, უფალი, ანგელოსნი და წმინდანები ურთიერთობენ ჩვენთან, ხოლო ფული, რომელიც თეატრში უნდა დახარჯო, უმჯობესია გაჭირვებულთ დაურიგო..." (იქვე. გვ. 71-72).

პოსტში მოცემული აზრები არის ფორუმელი პირადი, კერძო აზრი და იგი შეიძლება არ წარმოადგენდეს მართლმადიდებელი ეკლესიის პოზიციას.

პოსტის ავტორი: dzvelmartlmadidebeli თარიღი: Apr 29 2011, 11:08 AM

P. S. "Существует два вида грехов: грех не к смерти и грех к смерти. Грех не к смерти - это тот грех, в котором человек приносит покаяние. Каждый грех приводит душу к маленькой смерти. Покаянием человек изгоняет грех из себя, изгоняет смерть и воскрешает душу из мертвых. Покаяние не есть только второе крещение, но и первое воскресение, воскресение из мертвых. Покаяние уничтожает смерть души, приводя человека к вечной жизни. Так что, если человек совершил грех и приносит покаяние, то он восстает от мертвых, был мертв и ожил, пропадал и нашелся (Лк. 15:32), Таким образом, каждый грех, ради которого человек принес покаяние, есть грех не к смерти, потому что если семь раз в день согрешит против тебя и семь раз в день обратится и скажет: каюсь, - прости ему (Лк. 17:4). И грех к смерти - это каждый нераскаянный грех, и это значит, что каждый грех, в котором остается человек добровольно, благодарно и непреклонно, есть грех к смерти.

Такой грех вызывает смерть души, и смерть души есть ни что иное, как отделение души от Бога, потеря душой Бога и Его всесвятых даров и сил" (Толкование на 1-е Послание Иоанна Богослова. Архимандрита Иустина Поповича).

იხილეთ აგრეთვე ნეტ. თეოფილაქტე ბულგარელის განმარტებაც:

"Вообще он разделяет грех так: всякая неправда есть грех, и один грех к смерти, другой не к смерти. Но о грехе к смерти говорит: пусть не просит, то есть не молится, ибо не будет услышан, потому что просит не на добро. Разумеет того, кто не показывает никакого обращения. Ибо грех к смерти тот и есть только, в котором не приносят раскаяния. Этим грехом недуговал Иуда и подвергся вечной смерти. Злопамятные также грешат к смерти. Пр.12:26 - Праведник указывает ближнему своему путь, а путь нечестивых вводит их в заблуждение. Ибо те, кои помнят зло и не прекращают гнева на ближнего, не обращаются к покаянию, но согрешают непростительно".

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Apr 29 2011, 01:57 PM

dzvelmartlmadidebeli

დიდი განსხვავებაა განზრახ და უნებლიე კაცის კვლასა და სხვა ცოდვებს შორის.
ბასილი დიდის კანონი 8


P.S. მოწოდებებს თუ არ შეეშვებით, ვინ და რა უნდა მერქვას მე, მივმართავ ადმინისტრაციას, რომ კონსტიტუციური შეთანხმების მე-6 მუხლის მე-6 პუნქტის დარღვევის გამო, საერთოდ გაგიუქმოთ მეტსახელიდან ,,მართლმადიდებელი" და გიწოდოთ ის რაც რეალურად ბრძანდება თქვენი სექტა.

პოსტის ავტორი: Funkenstein თარიღი: Apr 29 2011, 02:08 PM

ჩემი აზრით პეტრე მამონოვი არის იმ ფაქტის მაჩვენებელი რომ მსახიობი შეძლება იყოს ქრისტიანული ცხოვრების მიმდევარი. უზომოდ დიდ პატივს ვცემ ამ პიროვნებას, შეგიძლიათ უთუბზე დასერჩოდ მისი ვიდეოები და თავად დარწმუნდეთ.

პოსტის ავტორი: dzvelmartlmadidebeli თარიღი: Apr 29 2011, 08:18 PM

Funkenstein

ციტატა
ჩემი აზრით პეტრე მამონოვი არის იმ ფაქტის მაჩვენებელი რომ მსახიობი შეძლება იყოს ქრისტიანული ცხოვრების მიმდევარი. უზომოდ დიდ პატივს ვცემ ამ პიროვნებას, შეგიძლიათ უთუბზე დასერჩოდ მისი ვიდეოები და თავად დარწმუნდეთ


ძვირფასო, Funkenstein, ჩვენს მიერ ზემოთ დამოწმებული ციტატები (ბრიანჩანინოვის, თეოფანე დაყუდებულის, წმ. კვიპრიანეს და სხვების) თანაბრად ეხება ყველას... მათ შორის, მამონოვსაც, რაც გინდა კეთილი და "ქრისტიანული" ცხოვრების კაცი იყოს. თუმცა, ცოტა საეჭვოა, მსახიობი იყოს ქრისტიანული ცხოვრების მქონე, ასეთ შემთხვევაში, ის მსახიობი არ იქნებოდა. წმ. პეტრესა და პავლეს განწესებებში, არის ერთი კანონი, სადაც მოციქული კრძალავს მსახიობის ნათლობას და ეკლესიაში შემოშვებას, თუ ის თავს არ დაანებებს თავის სამარცხვინო საქმიანობას.

მსმენია, რომ პირველქრისტეანები თავიან საერთო სასაფლაოზე არ ასაფლავებდნენ მსახიობებს... ისევე, როგორც მოუნათლავებს...

პატივისცემით: ძველმართლმადიდებელი.

პოსტის ავტორი: Funkenstein თარიღი: Apr 30 2011, 12:45 PM

ციტატა(dzvelmartlmadidebeli @ Apr 29 2011, 08:18 PM) *

Funkenstein
ძვირფასო, Funkenstein, ჩვენს მიერ ზემოთ დამოწმებული ციტატები (ბრიანჩანინოვის, თეოფანე დაყუდებულის, წმ. კვიპრიანეს და სხვების) თანაბრად ეხება ყველას... მათ შორის, მამონოვსაც, რაც გინდა კეთილი და "ქრისტიანული" ცხოვრების კაცი იყოს. თუმცა, ცოტა საეჭვოა, მსახიობი იყოს ქრისტიანული ცხოვრების მქონე, ასეთ შემთხვევაში, ის მსახიობი არ იქნებოდა. წმ. პეტრესა და პავლეს განწესებებში, არის ერთი კანონი, სადაც მოციქული კრძალავს მსახიობის ნათლობას და ეკლესიაში შემოშვებას, თუ ის თავს არ დაანებებს თავის სამარცხვინო საქმიანობას.

მსმენია, რომ პირველქრისტეანები თავიან საერთო სასაფლაოზე არ ასაფლავებდნენ მსახიობებს... ისევე, როგორც მოუნათლავებს...

პატივისცემით: ძველმართლმადიდებელი.

მსახიობობა იმიტომ იყო პირველ საუკუნეებში აკრძალული რომ ძირიტადად ისინი ქრისტიანებზე და ქრისტიანობაზე ღადავით იყვნენ დაკავებულნი, ასევე ხშირი იყო უხამსი სანახაობებიც რაც რასაკვირველია ადამიანის სულიერ წინსვლას უშლის ხელს თორე რატომ უნდა იყოს დასაძრახი ის წარმოდგენა რომელიც ადამიანს ღმერთისკენ მიაქცევს და ანტიქრისტიანულს არაფერს არ შთაუნერგავს არამედ პირიქით. მამაონოვიამბობს რომ მე რომ "ოსტრავი"-ს თამაში შემომტავაზეს, თან წმინდანისო, ცემს მამაოსთან მივედი და ღცევა ვკითხეო, მან კი მითხრა ეს შენი საქმეა, ტან კარგად გამოგდის და მიდი ითამაშე ეს როლიო. აი ეხლა თუ გინდი ესფილმი ავიგოთ რა იკო ამ ფილმში ცუდი, მსახიობები რომ არ არსებონდნენ ამ ფილმს ხომ ვერ გადაიგებდნენ? მოკლედ ასე ცალსახად ხაზის გადასმა ხველაზე და ხველაფერზე არ შეიძლება, კონტექსტიდან ამოგლეჯის პრინციპით არ უნდა განვიხილოთ ესა თუ ის აკრძალვა.

პოსტის ავტორი: dzvelmartlmadidebeli თარიღი: Apr 30 2011, 03:03 PM

Funkenstein

ციტატა
მსახიობობა იმიტომ იყო პირველ საუკუნეებში აკრძალული რომ ძირიტადად ისინი ქრისტიანებზე და ქრისტიანობაზე ღადავით იყვნენ დაკავებულნი, ასევე ხშირი იყო უხამსი სანახაობებიც რაც რასაკვირველია ადამიანის სულიერ წინსვლას უშლის ხელს თორე რატომ უნდა იყოს დასაძრახი ის წარმოდგენა რომელიც ადამიანს ღმერთისკენ მიაქცევს და ანტიქრისტიანულს არაფერს არ შთაუნერგავს არამედ პირიქით. მამაონოვიამბობს რომ მე რომ "ოსტრავი"-ს თამაში შემომტავაზეს, თან წმინდანისო, ცემს მამაოსთან მივედი და ღცევა ვკითხეო, მან კი მითხრა ეს შენი საქმეა, ტან კარგად გამოგდის და მიდი ითამაშე ეს როლიო. აი ეხლა თუ გინდი ესფილმი ავიგოთ რა იკო ამ ფილმში ცუდი, მსახიობები რომ არ არსებონდნენ ამ ფილმს ხომ ვერ გადაიგებდნენ? მოკლედ ასე ცალსახად ხაზის გადასმა ხველაზე და ხველაფერზე არ შეიძლება, კონტექსტიდან ამოგლეჯის პრინციპით არ უნდა განვიხილოთ ესა თუ ის აკრძალვა.


აი, ეს არის სწორედ სამსახიობო (თუნდაც თანამედროვე) ხელოვნების მთავარი საცდური. თქვენი ეკლესიის წმინდანები, თეოფანე დაყუდებული და ეგნატე ბრიანჩანინოვი, არ არიან პირველი საუკუნის ქრისტეანები, ისინი იყვნენ 19-ე საუკუნის მოღვაწეები და სრულიად მართებულად აფასებენ სამსახიობო ხელოვნების მავნებლობას.

ღმრთისკენ ადამიანს უნდა მიაქცევდეს ჭეშმარიტი ქადაგება, ეკლესიური ცხოვრება, და არა სამსახიობო ხელოვნება, რომელიც დღეს ყოვლადწმიდა ღვთისმშობელს გათამაშებს და ხვალ ვიღაც მეძავ დედაკაცს... ეს არის უდიდესი მკრეხელობა. თანაც, არსად, წმიდა მამებს, არ დაუკონკრეტებიათ სამსახიობო ხელოვნება როდის შეიძლება იყოს მისაღები და როდის არა. თვით ფორმა ჭეშმარიტების გადმოცემისა არის მიუღებელი; ამგვარი ფორმით მქადაგებლის ცხოვრება და საქმიანობა არის შეუთავსებელი ქრისტეანულ მორალთან; მახსოვს, ერთი მსახიობი ამბობდა ტელევიზიით: დილით მამათმავალს ვთამაშობ და საღამოს მეფესო... აი, ეს არის მსახიობობა; სხვისი და არა საკუთარი ცხოვრების თამაში...

წმინდანები საკუთარი ცხოვრებით გვაძლევდნენ მაგალითს და ადამიანის სულის ცხოვნების საქმეში არასოდეს ჩაუყენებიან რაიმე დამხმარე (თანაც საეჭვო ღირსების მქონე) საშუალებები. ჭეშმარიტ ქრისტეანობას ეს არ სჭირდება... თქვენი ეკლესიის წევრი, აწ გარდაცვლილი გ. გაბაშვილი ("ივერიის გაბრწყინების" რედაქტორი), სრულიად სამართლიანად წერდა:

"სარწმუნოებრივ სფეროში ისეთი მკვეთრად ამსოფლიური ინსტრუმენტით, როგორიცაა სცენური ხელოვნება – სახიობა, არის ზემსოფლიურის გამიწიერება, პროფანაცია. წმ. წერილის ინსცენირება უდავოდ მკრეხელობაა, და, აი, რატომ: ჯერ ერთი ჭეშმარიტი ქრისტიანული სულისკვეთებისათვის ყოველთვის უცხო იყო სცენური ხელოვნება – ქრისტიანობის აპოლოგეტი და ეკლესიის მასწავლებელი ტერტულიანე (IIIს.) გვმოძღვრავს: "თუკი ჩვენ უგულვებელვყოფთ საერო ლიტერატურას, რამეთუ ის ითვლება ღმერთის წინაშე სისულელელდ, ამით საკმარისადაა თქმული სანახაობათა იმ სახეობების შესახებ, რაც საერო ლიტერატურაში იყოფა კომიკურ და ტრაგიკულ წარმოდგენებად" (И. Зейпель. "Хозяйственно-Этические взгляды Отцов Церкви"; стр. 168).

წმ. მღვდელმოწამე კიპრიანე კართაგენელი (IIIს.) ასე მოძღვრავს თავის თანამედროვე ქრისტიანს: "თანახმად ორმხრივი სიყვარულისა და შენი თავმდაბლობისა, საჭიროდ ჩაგითვლია ჩემთვის რჩევა გეკითხა, ძვირფასო ძმაო, თუ რას ვფიქრობ მე ერთი მსახიობის თაობაზე, რომელიც იმყოფება რა თქვენს (ე. ი. მართლმორწმუნეთა – გ.გ.) შორის, არ წყვეტს თავის სამარცხვინო ხელოვნებას... შენ მეკითხები: დასაშვებია თუ არა, რომ ასეთი ადამიანი თანაეზიაროს მორწმუნეებს? – მე ვთვლი, რომ ეს შეუსაბამოა სახარებისეულ სწავლებასთან: ეკლესიის სიწმინდისა და ღირსების შელანძღვა ეგზომ სამარცხვინო და საზიზღარი შეხებით დაუშვებელია" (И. Зейпель. "Хозяйственно-Этические взгляды Отцов Церкви"; стр. 168).

მეორე მიზეზი ის გახლავთ, რომ ბიბლიის ინსცენირებისას ცოდვილი ადამიანები წმიდანებს და თვით ღმერთკაცსაც კი განასახიერებენ: როგორი საქმეა, როდესაც, ვთქვათ, აქტრისა ოლივია ჰასეი, რომელიც თავის აქტიორული ბიოგრაფიის მანძილზე არაერთ ეროტიულ კინოკადრში გამოჩენილა, უეცრად ფრანკო ძეფირელის მხატვრულ ფილმში – "იესო ნაზარეთიდან", ყოვლადწმიდა მარიამის როლში გვევლინება?! – როლში იმისა, ვისაც ღვთისმეტყველება ანგელოსურ იერარქიაზე მაღლა აყენებს და წმ. ეკლესია ასე განადიდებს: "უპატიოსნესსა ქერუბიმთასა და აღმატებით უზესთაესსა სერაფიმთასა, განუხრწნელად მშობელსა სიტყვისა ღვთისასა, მხოლოსა ღმრთისმშობელსა გალობით გადიდებდეთ".

მესამე მიზეზი ფსიქოლოგიური ხასიათისაა: აღნიშნული ტიპის კინოფილმები და სპექტაკლები თავის თავში ფრიად აღლესულ საცდურს შეიცავს – ბევრს შემჩნეული ექნება ასეთი მოვლენა: დავუშვათ ადამიანს არ წუკითხავს რომელიმე წიგნი, მაგალითად – დოსტოევსკის "ძმები კარამაზოვები", მაგრამ უნახავს მისი ეკრანიზაცია; ვთქვათ, ამ კაცს ფილმის ნახვის შემდეგ გაუჩნდა სურვილი ხსენებული წიგნის წაკითხვისა; კითხვის პროცესში იგი ამჩნევს (და მოგეხსენებათ კითხვას, ნებსით თუ უნებლიეთ, თანსდევს წაკითხულის გონებაში წარმოსახვა), რომ კინოფილმში ნანახი სახეებით აზროვნებს – ანუ დიმიტრი კარამაზოვი წარმოუდგება მსახიობ მ. ულიანოვის სახით და ა. შ. ცხადია, "ძმები კარამაზოვების" შემთხვევაში, ეს მოვლენა სულისათვის დიდ საფრთხეს არ უნდა წარმოადგენდეს, მაგრამ სულ სხვაა, როდესაც საქმე ეხება სიწმიდეს – განსაკუთრებული სიფხიზლე მართებს მორწმუნეს, რათა გონება დაიცვას და შეინახოს დაწმენდილი სახით; ყოველ შემთხვევაში წმ. წერილთან (რომლის შემოქმედია სულიწმიდა) დაკავშირებით მაინც, არ უნდა დაუშვას მისი დანაგვიანება არასასურველი შთაბეჭდილებებით..." (გ. გაბაშვილი: http://www.oldorthodox.ge/wrl_gab_ilia_2.html).

არ შეიძლება არ დავეთანხმოთ ამ სრულიად სამართლიან შენიშვნას.

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Apr 30 2011, 05:18 PM

dzvelmartlmadidebeli
ძალიან საინტერესო იყო. მომეწონა და დიდი მადლობა smile.gif

თუმცა ჩემი კითხვა ღიად რჩება - კაცის კვლა უფრო მძიმე ცოდვაა თუ მსახიობობა?

პოსტის ავტორი: dzvelmartlmadidebeli თარიღი: May 1 2011, 01:49 PM

კანონისტი
იმედია პასუხისგან თავის არიდებად არ ჩამითვლით თუ გიპასუხებთ, რომ მძიმე ცოდვაა კაცის კვლა, ოღონდ მნიშვნელობა არა აქვს ამას ვინ როგორ განახორციელებს - ცივი ან ცხელი იარაღით, თუ სხვა უფრო, "ჰუმანური" საშუალებით? აბორტიც კაცისკვლაა, ევთანაზიაც... მიუხედავად იმისა, რომ თითქოსდა ჰუმანურ მიზანს ისახავს... ერთგან იწამიკითხავს (სამწუხაროდ არ მახსოვს წყარო), რომ ადამიანი დუმილითაც შეიძლება მოკლა.

შესაძლოა, თქვენ, როგორც კანონისტი, ამ შეკითხვას იურიდიული კუთხით სვამთ და თუ ასეა, მაშინ ყოველთვის შეიძლება მკვლელობის მეტ-ნაკლები სისასტიკის იარაღის გამოძებნა და იმისი თქმა, რომ მკვლელობის რომელიღაც სახეობა სხვა სახეობაზე უფრო მძიმეა. მკვლელობაზე ჩვენ მისი საბოლოო, სულიერი შედეგის მიხედვით ვმსჯელობთ და არა სამოქალაქო სისხლის სამართლის კოდექსის ფარგლებში. ეშმაკმა ადამი და ევა სამოთხეში აკრძალული ხის ნაყოფის ჭამით მოკლა; მოკლა სულიერად და დაიმონა. როგორი დანაშაულია?!...

გარდა ამისა, არ მიმაჩნია, რომ ამ კითხვას მხოლოდ პირდაპირი მნიშვნელობით მაძლევდეთ (თქვენი დონის პოლემისტის და განათლების კაცისგან, ეს მეტდ პრიმიტიული მგონია და ვერ ვიჯერებ, რომ მაინცა და მაინც ის გაინტერესებთ, რაც გვესმის თქვენი შეკითხვიდან). და თუ მაინც დაიჩემებთ, რომ ასეა, მაშინ გამოდის რომ მაშაყირებთ. ალბათ მალე შეიძლება ისიც მკითხოთ 2+2 ოთხია თუ არა.

და ბოლოს, თუ ვიტყვით, რომ კაცისკვლა მსახიობობაზე უფრო დიდი ცოდვაა, ამით რა შეღავათი ეძლევა მსახიობობის ცოდვას?

წმიდა მამები ყველა ცოდვის დედად მუცელღმერთობას და ამპარტავნებას მიიჩნევენ, ამდენად, ის ვინც აქეზებს გემოთმოყვარებისკენ, ხორციელი ვნებებისკენ, გარყვნილებისკენ, ის კაცისმკვლელიცაა. მეტ-ნაკლებად, სხვადასხვა ხარისხით ყველა ამდაგვარი ადამიანი კაცისმკვლელია.

პოსტის ავტორი: A.v.B თარიღი: May 1 2011, 04:49 PM

მსახიობობა რა ცოდვა არაა ?? huh.gif

პოსტის ავტორი: damiane80 თარიღი: May 2 2011, 06:42 PM

ციტატა
თუმცა ჩემი კითხვა ღიად რჩება - კაცის კვლა უფრო მძიმე ცოდვაა თუ მსახიობობა?


ანუ უკვე დავასკვენით, რომ მსახიობობა ცოდვაა? და ეხლა მხოლოდ მის ხარისხზე ვმსჯელობთ?smile.gif

კითხვას შევაბრუნებ, იგივე ლოგიკით, ფილმის ან სპექტაკლის ნახვაც ცოდვაა??

პოსტის ავტორი: damiane80 თარიღი: May 2 2011, 07:29 PM

მოდი შევეცდები საწინააღმდეგო პოზიცია გავაჟღერო, თქვენგან უფრო მეტი არგუმენტი წამოვა.

მსახიობობის ცოდვის დასადასტურებლად აქ მოყვანილი იქნა ასეთი მაგალითი, რომ ადამიანი რომელიც ერთ ფილმში წმინდანს ან თავად მაცხოვარსაც განასახიერებს, სხვა ფილმში შეიძლება ავაზაკის ან მეძავის როლში იყოს, რამაც დიდი ალბათობით გარკვეულწილად შეიძლება დააბრკოლოს ადამიანი.

ეს მსჯელობა შეიძლება ლოგიკასთან ახლოს იყოს, თუმცა აქ ჩნდება სხვა შემთხვედრი კითხვები.

მაგალითად, როგორ იქნება საკითხი, თუ მსახიობი (რომელმაც ითამაშა რელიგიური შინაარსის ფილმში) არ მონაწილეობს სხვა ისეთ ფილმში, რომელიც დაამცირებდა და შეურაცხყოფდა მანამდე მის მიერ განსახიოერებული პერსონაჟის სახეს

ან/და სხვა მაგალითი, პირი, რომელიც მსახიობია საერთოდ არ მიუღია მონაწილეობა არც რელიგიური შინაარსის და არც ისეთ ეროტიკული და ა.შ ფილმში, რასაც შეეძლო ასე ვთქვათ "კომფლიქტი" გამოეწვია მის მიერ განსახიერებული პერსონაჟებს შორის.

ზემოთმოყვანილი მსჯელობიდან გამომდინარე, ასეთ მსახიობობასაც ცოდვად ვერ ჩავთვლით, რადგან ა) მას არ განუსახიერებია რელიგიური პერსონჟი და ბ) მან მართალია განასახიერა რელიგიური პერსონაჟი, თუმცა იმავდროულად მას არასდროს უთამაშია ასე ვთქვათ უღირს ფილმებში.

რაც შეეხება წმინდა მამების განმარტებებეს, ახლა იმის თქმა თუ რას ფიქრობდნენ წმინდა მამები კინოს შესახებ, არასერიოზულია, რადგან კინო მაშინ არ არსებობდა. მართალია თეატრები არსებობდნენ, მაგრამ აქაც მგონი სერიოზული სხვაობაა.

აქედან გამომდინარე კითხვაზე, როგორ განვსაზღვროთ არის თუ არა მსახიობობა ცოდვა. ჩემი აზრით აქ უნდა ამოვიდეთ სახარებისეული ოქროს წესიდან: "ხე ნაყოფით იცნობა". არ შეუძლია ცუდ ხეს კარგი ნაყოფის გამოღება და პირიქით, კარგს-ცუდის.

ხოდა ამ ჭრილში, მე პირადად არ მინახავს ადამიანი, რომელზედაც ამ ფილმს უარყოფითი გავლენა მოეხდინოს, ხოლო დადებითი რამდენიც გინდა. ვიცი ასევე ადამიანი, რომელიც სწორედ ოსტრავის ნახვის შემდეგ შეუდგა ეკლესიურ ცხოვრებას , მანამდე თვითრჯულში იყო, თავად იყო საკუთარი თავის მოძღვარიც და მრევლიცsmile.gif. ეს შეიძლება ძალიან გულუბრყვილოდ ჟღერდეს, მაგრამ ასე იყო ფაქტია.

იგივე შეიძლება ითქვა ქრისტეს ვნებებზეც, როცა ასეთი მაქსიმალური სიზუსტით გიცხადდება ის ტანჯვა, რაც მაცხოვარმა პირადად შენთვის იტვირთა, შეუძლებელია ამ დროს სინანულის, მადლიერებისა და საკუთარი თავის უღირსობის შეგრძნება არ გაგიჩნდეს. სხვათაშორის ჩემს საახლობლოში ასევე ვიცი, რომ ეს ფილმი ნახა უფროსი თაობის (კომუნიზმის ეპოქაში გაზრდილმა) ადამიანმა და მასზე საოცარი დადებითი გავლენა მოახდინა. და ბოლოს, მე მოსმენილი მაქვს მამა თეოდორეს მოსაზრება ამ საკითხზე და თავისი პირადი დადებითი დამოკიდებულება ამ ფილმის მიმართ, რასაც პირადად მეც ვიზიარებ.

ზემოთმოყვანილი მსჯელობიდან გამომდინარე, მე ვფიქრობ, რომ თავისთავად მსახიობობა არ არის ცოდვა, მეორე საკითხია, რა როლს განასახიერებს (აირჩევს) მსახიობი (ანუ აქაც არჩევანია). შესაბამისად, კონკრეტულ მსახიობს ცოდვად შეიძლება ჩაეთვალოს ის არჩევანი, რომელიც მან გააკეთა უხამსი ფილმის სასარგებლოდ, რომლითაც თავის მხრივ, შეიძლება დაბრკოლდეს ადამიანი.

ეს არის ჩემი მოსაზრება და წავიკითხავ სიამოვნებით თქვენს შენიშვნებსsmile.gif


პოსტის ავტორი: dzvelmartlmadidebeli თარიღი: May 3 2011, 10:18 AM

ქადაგება. ბ-ნო დამიანე, თქვენს პოსტში აქცენტირება გაკეთებულია რელიგიური შინაარსის ფილმებზე და მათ ზეგავლენაზე. მინდა გითხრათ, რომ ეს პირველისგან განსხვავებით, საკითხის მეორე მხარეა (პირველი თვით მსახიობობის ავკარგიანობაა). მხატვრული კინო და თეატრი ქადაგების, კონკრეტული იდეების გავრცელების ერთგვარი ფორმაა, რომელსაც გამომდინარე მსახიობის კარგი თამაშიდან, კარგი რეჟისურიდან, ოპერატორის დინამიური თუ რომანტიკული ხედვიდან და შესაფერისი მუსიკიდან, მრავალი ადამიანის სულის დაპყრობა შეუძლია. ასეთ ნაწარმოებებს ძალუძთ უდიდესი ემოციური დატვირთვა მიაღებინონ მაყურებელს. მაგრამ, სამსახიობო ქადაგების (მოდი ასე ვუწოდოთ კინოს და თეატრს) შინაარსი, რომელიც მეტად მოქმედებს ადამიანის ემოციებზე (ანუ მის მშვინვიერ სფეროზე) ბევრად არის დამოკიდებული იმაზე, თუ ვინ არის (ანუ რომელი აღმსარებლობისაა) მათი ავტორი.

გახსოვთ ალბათ ბაპტისტების მიერ გადაღებული ფილმი "იესო", რომელიც საქართველოს სხვადასხვა კუთხეში საპატრიარქოს ეგიდით ვრცელდებოდა. ან სხვა ფილმები, რომლებიც მაცხოვრის ამქვეყნიური ცხოვრების ამა თუ იმ მომენტს შეხებიან (თუნდაც, თქვენს მიერ ნახსენები მელ გიბსონის "ქრისტეს ვნებები", რომელიც სანახაობრივად საკმაოდ ძლიერ შთაბეჭდილებებს ტოვებს). ამგვარ ფილმებში, სამსახიობო ხელოვნებას რომ არ შევეხოთ, ყოველთვის შეიძლება მწვალებლური მომენტების გამოყოფა, რომელიც უკვე მავნეა მართლმადიდებელი ქრისტეანისთვის და ჭეშმარიტების საზიანოა (გავიხსენოთ, თუნდაც, ფილმები "დოგმა", "და ვინჩის კოდი", "ლეგიონი" და სხვა მრავალი).

პერსპექტივა. ამრიგად, ფაქტია - ფილმებიც ქადაგებენ და ამ მხარესთან ჩვენ ცოდვა-არცოდვის თვალსაზრისით მხოლოდ ნაქადაგევის მიხედვით შეგვიძლია ვიმსჯელოთ და გამომდინარე აქედან მოვიწონოთ ან არ მოვიწონოთ ფილმის შინაარსი. ამ მხრივ შეიძლება ერთგვარი პარალელი გავავლოთ მხატვრულ ლიტერატურასთან. ამ მიმართებით, მათ შორის არ არის განსხვავება.

მხატვრული ნაწარმოების გადმოცემის ფორმა (მნიშვნელობა არა აქვს სამსახიობო სანახაობაა ეს თუ ლიტერატურული ნაწარმოები), ყოველთვის დადებით (პოზიტიურ) პერსპექტივაში წყდება, განსხვავებით რელიგიური ხელოვნებისგან (მაგ. ხატწერა, წმიდა წერილის კანონიკური წიგნები, წმინდანთა ცხოვრება), რომელიც შებრუნებული პერსპექტივის ფორმას იყენებს ქადაგებისთვის. ეს არის არსებითი და მნიშვნელოვანი განსხვავება საერო და სასულიერო (ძირითადად, მართლმადიდებლური) ხელოვნებას შორის (მათთვის ვინც არ იცის რა არის შებრუნებული პერსპექტივა უბრალოდ და გლეხურად განვმარტავ: წარმოიდგინეთ სურათი (ვთქვათ პეიზაჟი), რომელსაც ჰორიზონტი, სიღრმე არა აქვს (დადებით პერსპექტივაში დახატული სურათისგან განსხვავებით), არამედ ყველა ობიექტი ერთ სიბრტყეზეა განლაგებული. უფრო ცხადად, შეგიძლიათ წარმოიდგინოთ პატარა ბავშვის მიერ დახატული პეიზაჟი და დააკვირდეთ, როგორ ხატავენ ბავშვები ბუნებას, ან პორტრეტებს - პატარების ნახატები სწორედ შებრუნებულ, ერთსიბრტყოვან სივრცეშია გადმოცემული). ეს არის მართლმადიდებლური ხატწერის ერთ ერთი უძირითადესი განმასხვავებელი ნიშანი ლათინური, ფერწერული "ხატმწერლობისგან" და საერთოდ, მხატვრული აზროვნების საერო ფორმებისგან.

ასეა, მხატვრულ ლიტერატურაშიც. მხატვრული მოთხრობა ან რომანი გიპყრობს, სიღრმეში გითრევს, თითქოსდა რომანში დატრიალებული მოვლენების მომსწრე და მონაწილეც კი ხდები. საკუთარ თავს წარმოიდგენ იმ სიტუაციასა და ვითარებაში, სადაც მიმდინარეობს მოქმედება. მოკლედ, მთლიანად რომანის პერიპეტიებში ხარ ჩართული. მაგრამ, აბა ერთი წარმოიდგინეთ სახარება და ქრისტეს სახარებისეულად აღწერილი ცხოვრება. სახარების კითხვისას თუ წარმოგიდგენიათ თავი ქრისტეს ადგილას? ან იქნებ ოდესმე, სახარების კითხვისას, გაგჩენიათ აზრი, რომ თქვენ ხართ ღვთისმშობელი და მის მიერ წარმოთქმულ სიტყვებს თქვენ ეუბნებით მაცხოვარს; ან კიდევ პეტრე მოციქული ხართ და თქვენს წარმოსახვაში იმ როლებს განასახირებთ, სახარებაში რომ კითხულობთ? არა? არ გაგჩენიათ ასეთი აზრი? ცხადია! ის არც შეიძლება გაგიჩნდეთ, რადგან სახარების გადმოცემის ფორმაა ისეთი, ამგვარი ოცნებებისგან და წარმოსახვებისგან იცავს ადამიანს. ეს არის სწორედ შებრუნებული პერსპექტივა!

ასკეტიკა. ადამიანის სულიერი ზრდადობის, სულიერი განმტკიცების საქმეში, ქადაგების ფორმის მნიშვნელობა რომ გავიაზროთ, კიდევ უფრო შორს წავიდეთ და შევეხოთ ლოცვას. ანუ ლოცვის პროცესს. ასკეტური ღვთისმეტყველება ლოცვის დროს გვიკრძალავს წარმოსახვას, ანუ რაიმეს, ვთქვათ ჯვარცმის, ან ქრისტეს გარეგნობის, ან რომელიმე სახარებისეული სიუჟეტის, წარმოდგენას. ამგვარ ოცნებებს ადამიანი ხიბლში შეჰყავს და ჭეშმარიტ ლოცვას განაშორებს. აქ არ შემიძლია ამ თემის განვრცობა, ეს ფორუმის პოლემიკის ჩარჩოებში შეუძლებელია, მხოლოდ ერთს ვიტყვი, წარმოიდგინეთ, როგორი იქნება ადამიანის წარმოსახვა და რა შეემთხვევა მის სულს, როდესაც ის კითხულობს მხატვრულ ლიტერატურას და ოცნებებს ეძლევა. ამიტომ, ხომ არ ებრძოდა ეკლესია მხატვრულ ლიტერატურას? თუ არ ვცდები რუსეთში პირველი მხატვრული ნაწარმოები 17-ე საუკუნეში გამოჩნდა. საქართველოში საერო მოტივები სასულიერო ლიტერატურაში უფრო ადრეულ საუკუნეებში ჩნდება. მაგრამ ეს ზომიერი მომენტებია, აგიოგრაფიული ნაწარმოებები მაინც იცავენ იმ წესს, რომელიც ადამიანს წარმოსახვებისა და ოცნებებისგან იცავს, მაგრამ განა ასე ხდება მხატვრულ ნაწარმოებში? მხატვრული ფილმებსა და თეატრალურ წარმოდგენებში ამაზე უარესი ხდება. აქ მიდის პირდაპირი შეტევა ადამიანის წარმოსახვაზე, როდესაც ადამიანის გონებას პირდაპირი გაგებით იპყრობენ ამაო ოცნებები და ეს შეგრძნება მათ დიდი ხნის განმავლობაში დაჰყვება. თუკი მართლმადიდებელი მამები, ადამიანის სულისადმი მავნებლობის გამო ადამიანს უკრძალავენ ე. წ. წარმოსახვით ლოცვას, რამდენად საზიანო და მავნეა წარმოსახვების მთელი კასკადის ყურება, ოღონდ არა საკუთარ თავში, არამედ კინოეკრანზე? ამდენად ასკეტურ-რელიგიური მხარე კინოხელოვნებას არა თუ არ მისცემს დადებით შეფასებას, არამედ ადამიანის სულის უპირველეს დამანგრეველ ძალად, ეშმაკის მანქანებად ჩათვლის.


ზნეობა და კანონიკა. თქვენ ამბობთ, რომ არსებობენ მართლმადიდებლური ფილმებიც, მაგალითად "კუნძული" (Остров), რომელიც ადამიანზე განმასპეტაკებლად მოქმედებს. მე არ დაგიწყებთ დავას, რადგან, როგორც უკვე ვთქვი, როგორც გარკვეული იდეის მატარებელი, ფილმიც, წიგნის მსგავსად, შესაძლოა კაცს დადებითადაც მუხტავდეს. ეს მხატვრული კინემატოგრაფის იდეოლოგიური მხარეა, რომელზეც ორიოდ სიტყვით უკვე ვისაუბრეთ. მაგრამ, საკითხის არსი მარტო იმაში კი არ მდგომარეობს, რომ თეატრისადმი ეკლესიის სიმკაცრე განპირობებულია სცენური წარმოდგენების უზნეობითა და წარმართული შინაარსით. ეკლესია თეატრის მარტო წარმართულ შინაარსს როდი განიკითხავდა, არამედ თვით მსახიობობის პრინციპსაც. წმ. კვიპრიანე კართაგენელი ტრაქტატში "სანახაობათა შესახებ" წერდა: "რა უნდა ითქვას უსარგებლო კომიკურ ძალისხმევაზე, ტრაგიკული სიტყვის უდიდეს განცდებზე და კივილის ნერვულ დაძაბულობაზე? ეს ყველაფერი კერპებსაც რომ არ ეძღვნებოდეს, მაინც არ მართებს ქრისტეანს ამგვარ სანახაობაზე მისვლა და მისი ყურება; რადგან, ამაში პირდაპირი დანაშაულიც რომ არ იყოს, მაშინაც კი სრულიად არასაკადრისია მართლმორწმუნეთათვის ამგვარი ამაობის ყურება" (იხ. Киприан Карфагенский, св. Творения. М.: Паломник, 1999. С. 383).

სამსახიობო ხელოვნებას ეკლესია უძველესი დროიდანვე კრიტიკულად ეკიდებოდა. III და IV საუკუნის წმიდა მამები და საეკლესიო კრებები ერთმნიშვნელოვნად გმობდნენ ადამიანთა მიდრეკილებას თეატრისადმი და გასართობ სანახაობათა ცქერას. გვიანდელ კრებებს ადრინდელ კრებათა ეს დადგენილებები არ გაუუქმებია.
სხვათა შორის, მეექვსე მსოფლიო კრების 62-ე კანონი, უკრძალავს მამაკაცს დედაკაცის ტანისამოსის ჩაცმას, ხოლო დედაკაცს - მამაკაცისას (რაც არცთუ იშვიათია სამსახიობო როლებში), ასევე ნიღბების გამოყენებას: "ატიკური, ჯამბაზური, ან თამაშით გასართობი სამსახიობო ნიღაბი არავინ უნდა აიფაროს (სქოლიო: იგულისხმება სატირული, კომედიური და ტრაგიკული სამსახიობო ხელოვნება). ვინც ზემოთთქმულთაგან რომელიმე საქციელს ჩაიდენს... თუ სასულიერო პირი იყოს, მათ განკვეთას ვბრძანებთ, თუ ერისკაცი - უზიარებელ იყოს" (დიდი სჯულისკანონი. VI მსოფლიო კრების. 62-ე კანონი. "საქართველოს ეკლესიის კალენდარი". 1987 წ. გვ. 332). კანონიკურ განწესებათა ცნობილი კომენტატორი მათე ბლასტარისი განმარტავს, რომ მოცემული განწესება "კრძალავს კომიკური ნიღბების აფარებას ვინმეს დასაცინად, ან ტრაგიკულისა თანაგრძნობისა და ტირილის აღსაძვრელად" (Властарь Матфей. Алфавитная синтагма. М., 1996. С. 208). ლაპარაკია საკუთარ თავზე ისეთი სახის მიღებისა, რომელიც მაყურებელში შესაბამის გრძნობებს გამოიწვევს. და თუკი დავფიქრდებით, შევნიშნავთ, რომ მსახიობისთვის, თვით გრიმი და როლთან შეფარდებული სახის მიმიკა ასევე ერთგვარი ნიღაბია - კომიკური იქნება ის, სატირული თუ ტრაგიკული.

VI მსოფლიო საეკლესიო კრების 51-ე კანონი ბრძანებს: "წმინდა და მსოფლიო კრება გმობს სახუმარო სანახაობას, სანადირო სანახავს და მგოსანთა როკვას". ავტორიტეტული კომენტატორი იოანე ზონარა განმარტავს: "სახარებისეული ცხოვრების სიმკაცრე ითხოვს, რათა მართლმორწმუნენი ცხოვრობდნენ წმინდანთა შესაბამისად და არა თავაშვებულად და გარყვნილად. ამიტომაც, ამ კანონით აკრძალულია ყოველივე, რასაც სულში შემოაქვს გაფანტულობა, აუძლურებს და არყევს მის სიმტკიცეს და იწვევს სიცილისა და ხარხარის მძლავრ აფეთქებას, როგორიცაა კომიკოსთა წარმოდგენები, რომლებიც ზოგჯერ ბაძავენ არაბებს, ზოგჯერ სომხებს, ზოგჯერ მონებს და კიდევ მრავალთ, ლოყაზე მირტყმით წარმოშობენ უჯერო სიცილს და უბრალო და უგულისხმო ადამიანები თითქმის თავდავიწყებამდე მიჰყავთ... იკრძალება აგრევთე სცენაზე ცეკვა". შემდეგ, მსახიობობასთან დაკავშირებით, ზონარას მოჰყავს მნიშვნელოვანი სიტყვები: "ხოლო სცენა არის პირმოთნეობა და თვალთმაქცობა, ამიტომაც ადამიანებს, რომლებიც პირმოთნეობენ და ხან მონებს თამაშობენ, ხან ბატონებს, ხან კიდევ მხედართმთავრებსა და მმართველებს, მსახიობებს უწოდებენ. ამრიგად, კანონი კრძალავს როგორც ამ კომიკოსთა წარმოდგენებს, ასევე სცენაზე ცეკვას" (Правила Святых Вселенских Соборов с толкованиями. М., 2000. С. 452).

მათე ბლასტარისი თითქმის იგივეს ბრძანებს: "კომიკოსებს კანონი იმათ უწოდებს, რომლებიც მავანის ხმებსა და ჩვევებს ბაძავენ და მაყურებელში თავშეუკავებელ სიცილს იწვევენ... ხოლო სცენა არის პირმოთნეობა და თვალთმაქცობა; ადამიანებს, რომლებიც პირმოთნეობენ და ხან მონებს თამაშობენ, ხან ბატონებს, ხან კიდევ მხედართმთავრებსა და მმართველებს, მსახიობებს უწოდებენ" (Властарь Матфей. Алфавитная синтагма. С. 266 – 267).

ამრიგად, ძველი საეკლესიო კანონები გმობენ ემოციებისა და გრძნობების გამოხატვის არტისტულ მეთოდს (ნათქვამია: კრება კრძალავს ნიღბებს "თანაგრძნობისა და ტირილის გამოსაწვევად"; განკიცხულნი არიან ისინი, "რომლებიც მავანის ხმებსა და ჩვევებს ბაძავენ და მაყურებელში თავშეუკავებელ სიცილს იწვევენ..."); გმობენ ასევე თვით სამსახიობო პრინციპს ხან ერთი როლი ითამაშო, ხან მეორე ("ხან მონა, ხან ბატონი..."); და ბოლოს თეატრალური სცენა იწოდება "პირმოთნეობად და თვალთმაქცობად".

მოსკოვის საპატრიარქოს მღვდელ-მსახიობი (ამგვარ კურიოზსაც მოვესწარით), ივანე ოხლობისტინი (იხ. ქვემოთ სურათები) თავისი სამსახიობო ხელოვნების შესახებ ერთ ერთ ინტერვიუში აცხადებდა: "ჩემს ცხოვრებში ეს ორი შემადგენელი ნაწილი განცალკევებულია ერთმანეთისგან. როდესაც მე ვარ ტაძარში, სულიერი მდგომარეობა მიპყრობს და მაიძულებს ვიმოქმედო კანონების შესაბამისად, ხოლო გადასაღებ მოედანზე ვცდილობ ვიაზროვნო და ვიმოქმედო როგორც კინემატოგრაფიის სახელმწიფო ინსტიტუტის კურსდამთავრებულმა" (Аргументы и Факты, № 47, 18.11.08). მაგრამ, ქრისტემ ბრძანა: "არავის ძალუძს ორი ბატონის მონობა: რადგან ან ერთს შეიყვარებს და მეორეს შეიძულებს, ან კიდევ ერთს შეითვისებს და მეორეს შეიზიზღებს. ვერ შესძლებთ ღმერთსაც ემონოთ და მამონასაც" (მათე 6:24). არჩევანის გარდაუვალობა ცხადია, როგორც მღვდლის, ასევე პროფესიონალი მსახიობისთვის. სცენარის შესწავლა, რეპეტიციები, გადაღებები, როლში შესვლა, მასობრივ საინფორმაციო საშუალებებით გამოსვლა გადაღებულ ფილმთან დაკავშირებით - ეს ყოველივე აღვსებულია არა იმ სულით, რომელიც უნდა გააჩნდეს მართლმადიდებელ ქრისტეანს.

ილუზია. საქმე იმაშია, რომ ყოველგვარი სამსახიობო როლი არის სხვისი ცხოვრების გათამაშება, სხვისი სახის მიღება (აქედან ხომ არ მოდის სიტყვა "სახიობა"?), ფსიქოლოგიის აღქმა, ქცევის მანერები, პერსონაჟის პიროვნული თავისებურებები, იმ სახის შექმნა, რომელიც თვითონ მსახიობისთვის დამახასიათებელი არ არის და ამიტომაც, რეალური ცხოვრებიდან ილუზორულ ცხოვრებაში გადანაცვლებაა (თუ რომანის მწერალი მოქმედებს მხოლოდ თავისი წარმოსახვით და ეს ყოველივე წიგნის ფურცლებზე გადააქვს, მსახიობი მთელი თავისი არსით სხვა პერსონაჟად გარდაისახება და მთლიანად, ფსიქოლოგიურად ერწყმის როლს). მსახიობი არ არის გმირი, ის მხოლოდ ჩანს ასეთად, ის არც წმინდანია, არამედ თამაშობს წმინდანს და ამ გარდასახვაში არსებობს სულისთვის საზიანო საფრთხე, რომელიც ყოველი ადამიანში უბრალოებასა და სიწრფელეს არის მოწყურებული.

ადამიანი მოწოდებულია იმისკენ, რომ სულის განწმენდის გზით გათავისუფლდეს ყოველი ცოდვილი მიდრეკილებებისგან და თავის თავში გამოავლინოს ხატი ღმრთისა, მაშინ როდესაც, მსახიობი თამაშის დროს მოირგებს სხვა სულის ნიღაბს. ამას ემატება ისიც, რომ ნებისმიერი სპექტაკლი ან სათამაშო ფილმი არის მხატვრული გამონაგონი და მსახიობი აკეთებს ამ გამოგონილი პერსონაჟის, ან გმირის, ან კიდევ ბოროტმოქმედის იმიტაციას. ის ერწყმის ამ როლს, გადის სინამდვილიდან და ქმნის ერთგვარ სიცრუეს, უფრო ზუსტად ილუზიას, რომელსაც მაყურებელიც ეზიარება.

"შეხედე საკუთარ თავს, - ამბობდა წმ. იოანე ოქროპირი, - როგორი ხარ შენ ეკლესიიდან დაბრუნების შემდეგ და როგორი, - თეატრიდან გამოსვლისას; შეადარე ეს ორი დღე ერთმანეთს და არ დაგჭირდება ჩვენი განმარტება" (Иоанн Златоуст, свт. Полное собрание творений. Т. 4. Кн. 2. М.: «Златоуст», 1995. С. 857).





პოსტის ავტორი: dzvelmartlmadidebeli თარიღი: May 3 2011, 01:05 PM



მოსკოვის საპატრიარქოს მღვდელი და მსახიობი ივანე ოხლობისტინი

IPB-ს სურათი

IPB-ს სურათი

პოსტის ავტორი: damiane80 თარიღი: May 3 2011, 07:03 PM

ზემოთ შენ ბევრი რამე თქვი, ზოგს ვეთანხმები ზოგს არა მაგრამ მათზე კომენტარი მგონი უსარგებლოა, მხოლოდ აქ მოყვანილ ფრაზასთან გამოვხატავ ჩემს მოსაზრებას.

ციტატა
"შეხედე საკუთარ თავს, - ამბობდა წმ. იოანე ოქროპირი, - როგორი ხარ შენ ეკლესიიდან დაბრუნების შემდეგ და როგორი, - თეატრიდან გამოსვლისას; შეადარე ეს ორი დღე ერთმანეთს და არ დაგჭირდება ჩვენი განმარტება" (Иоанн Златоуст, свт. Полное собрание творений. Т. 4. Кн. 2. М.: «Златоуст», 1995. С. 857).



წმ. იოანე ოქროპირის ეს ფრაზაც ადასტურებს, რომ მსახიობობაზე (ფილმზე ან სპექტაკლზე) წარმოდგენა რომ შეგექმნას, უნდა გამოიკვლიოს რა შედეგი გამოიღო მან შენში. თუ შედეგი ნოლია (მინუსებზე) რომ არაფერი ვთქვათ, ესე იგი დრო უქმად დაგიკარგავს. მაგრამ მე როგორც ზემოთ ვახსენე, ყველა ფილმზე ამას ვერ ვიტყვით. არის ფილმები და საკმაოდ ბერვრი, რომელსაც უეჭველია დადებითი გავლენა აქვს ადამიანზე და არა მხოლოდ რელიგიური ხასიათის ფირმები.

მაგალითად ავიღოთ სიტყვაზე "ჯარისკაცის მამა" - ეხლა თქვენი აზრით სერგო ზაქარიაძეს ამ როლის თამაში ცოდვად შეერაცხება??? ან ჩვენ ცოდვად გვეთვლება მისი ყურება?

პლიუს ზემოთ ნახსენები იყო, რომ მსახიობი იტყუება და მაყტურებელი თავს უტყუებს და სხვ. ალბათ გაგონილი გექნებათ, თუ როგორ ემზადებოდნენ ნამდვილი მსახიობები როლისათვის. ისინი მტელი არსებით ითავისებდნენ გმირს. მისი ცხოვრებით ცხოვრობთ მისი ტკივილი ტკიოდათ და სიხარული უხაროდათ და ეს ყველაფერი სწორედ იმისათვის, რომ ადგილი არ ჰქონოდა ტამაშს, სიყალბეს, არამედ ყოფილიყო გადმოცემული გრძნობა რეალუირი. იგივე შეიძლება იტქვას სერგო ზაქარიაზის ზემოთნახსენებ როლზე.

ზემოთქმულიდან გამომდინარე, მე ვფიქრობ, არ შეიძლება აპრიორი იმის თქმა, რომ მსახიობობა არის ცოდვა, როგორც ვთქვი, თუ ასეთ დაშვებას გავაკეტებთ, მაშინ ფილმის ყურებაც ცოდვა გამოდის. მსახიობის პროფესიაში, ისე როგორც ნებისმიერ საქმეში არის არჩევანი და მსახიობის პირადი დამოკიდებულება როლისადმი. ჩემი აზრით, მსახიობი, რომელიც კეთილსინდისიერად და პროფესიულად ასრულებს თავის საქმეს, იტავისებს როლს და იმავდროულად მონაწილებს ისეთ ზნეობრივი ხასიათის ფილმებში, რომელიც არ დააბრკოლებს მნახველს - თავის ამ საქმიანობით არათუ ცოდვას ჩადის, არამედ პირიქით, კეთილსინდისიერად ასრულებს იმას, რისი ტალანტიც ღმერთს მისთვის მიუცია.

პოსტის ავტორი: dzvelmartlmadidebeli თარიღი: May 3 2011, 10:13 PM

damiane80

ციტატა
ზემოთ შენ ბევრი რამე თქვი, ზოგს ვეთანხმები ზოგს არა მაგრამ მათზე კომენტარი მგონი უსარგებლოა, მხოლოდ აქ მოყვანილ ფრაზასთან გამოვხატავ ჩემს მოსაზრებას.


ფაქტია, ჩვენ განსხვავებული დამოკიდებულება გვაქვს ამ საკითხისადმი (და არა მარტო ამ საკითხისადმი), რაც ჩვენი ეკლესიის სულიერი ცხოვრებიდან გამომდინარეობს. ყველამ კარგად ვიცით, რომ თქვენი ეკლესია პრაქიკულად გაამსოფლურების გზას ადგას. პატრიარქი წერს ოპერებს, დადის კონცერტებზე, ესწრება მოდების ჩვენებას (საპატრიარქოში) და ა. შ. ჩამოთვლა შორს წაგვიყვანს. ამიტომაც, მისი ეკლესიის რიგით წევრებს არა მართლმადიდებლური პოზიციის დაჭერა, არამედ პატრიარქის და სხვა სასულიერო პირთა ქმედებების ადვოკატობა უწევთ. არ მინდა ეს ელემენტარულად მარტივი საკითხი დაუსრულებელი დავის საგნად გადავაქციო (ყოველ შემთხვევაში, ჩემი მხრიდან, მართალია მოკლედ, მაგრამ მგონი სავსებით გასაგებად და ნათლად იყო წარმოჩენილი სამსახიობო ხელოვნების მავნებლობა. ახლა კი ზოგიერთ ციტატას რაც შეეხება:

ციტატა
წმ. იოანე ოქროპირის ეს ფრაზაც ადასტურებს, რომ მსახიობობაზე (ფილმზე ან სპექტაკლზე) წარმოდგენა რომ შეგექმნას, უნდა გამოიკვლიოს რა შედეგი გამოიღო მან შენში. თუ შედეგი ნოლია (მინუსებზე) რომ არაფერი ვთქვათ, ესე იგი დრო უქმად დაგიკარგავს. მაგრამ მე როგორც ზემოთ ვახსენე, ყველა ფილმზე ამას ვერ ვიტყვით. არის ფილმები და საკმაოდ ბერვრი, რომელსაც უეჭველია დადებითი გავლენა აქვს ადამიანზე და არა მხოლოდ რელიგიური ხასიათის ფირმები.


წმ. იოანე ოქროპირის ფრაზა არანაირად არ ადასტურებს თქვენს მიერ გაკეთებულ დასკვნას. არა მგონია არ გესმოდეთ, რომ წმ. ოქროპირი სამსახიობო ხელოვნებაზე მარტო ამ ფრაზებით არ შემოიფარგლებოდა. უკეთურება იქნება წმიდა მამას მივაწეროთ ისეთი აზრი, რომ თუ კარგი განწყობა დაგეუფლა ნანახი სპექტაკლიდან ან რაიმე სანახაობიდან ის კეთილია და სამსახიობო სანახაობები მათი შინაარსის მიხედვით უნდა განვსაჯოთ.

ციტატა
არის ფილმები და საკმაოდ ბერვრი, რომელსაც უეჭველია დადებითი გავლენა აქვს ადამიანზე და არა მხოლოდ რელიგიური ხასიათის ფირმები.


ჩვენ მგონი ზოგადად სამსახიობო ხელოვნებაზე ვლაპარაკობთ და არა მარტო ერთი ფილმისგან მიღებულ განცდაზე.

ციტატა
მაგალითად ავიღოთ სიტყვაზე "ჯარისკაცის მამა" - ეხლა თქვენი აზრით სერგო ზაქარიაძეს ამ როლის თამაში ცოდვად შეერაცხება??? ან ჩვენ ცოდვად გვეთვლება მისი ყურება?


სერგო ზაქარიაძეს ბევრი სხვა როლიც აქვს ნათამაშევი, რაც სრულიად შეესატყვისება რჯულის კომენტატორთა მიერ დახასიათებულ სამსახიობო ხელოვნებას, რომ ის არის პირმოთნეობა და თვალთმაქცობა. სერგო ზაქარიაძე და სხვა ცნობილი მსახიობები სწორედაც რომ კარგად თამაშობენ... ხან ჯარისკაცის მამას, ხან ბაყბაყ დევებს და ხან კიდევ ვის... განა ამ ხელოვნებაზე არ ლაპრაკობს დიდი სჯულისკანონი?

ციტატა
ჩვენ ცოდვად გვეთვლება მისი ყურება?


ყურება არ არის სამსახიობო ხელოვნება. გააჩნია ვინ რა მიზნით უყურებს ამა თუ იმ ფილმს ან სპექტაკლს (მე ზემოთ ვთქვი, რომ ფილმებს გააჩნიათ იდეოლოგიური დატვირთვა) და როგორც ზოგჯერ საჭიროა წაიკითხო მწვალებელ ავტორთა ნაწერები, რათა ჯეროვანი პასუხი გასცე მათ იდეოლოგიას, ზოგიერთი ფილმის ყურებაც საჭიროა, რათა საზოგადოება გაარკვიო მის სიავკარგეში (მაგალითისითვის გაგახსენებთ აჟიოტაჯს, რომელიც გამოიწვია "და ვინჩის კოდმა").

ციტატა
პლიუს ზემოთ ნახსენები იყო, რომ მსახიობი იტყუება და მაყტურებელი თავს უტყუებს და სხვ. ალბათ გაგონილი გექნებათ, თუ როგორ ემზადებოდნენ ნამდვილი მსახიობები როლისათვის. ისინი მტელი არსებით ითავისებდნენ გმირს. მისი ცხოვრებით ცხოვრობთ მისი ტკივილი ტკიოდათ და სიხარული უხაროდათ და ეს ყველაფერი სწორედ იმისათვის, რომ ადგილი არ ჰქონოდა ტამაშს, სიყალბეს, არამედ ყოფილიყო გადმოცემული გრძნობა რეალუირი. იგივე შეიძლება იტქვას სერგო ზაქარიაზის ზემოთნახსენებ როლზე.


ჩვენ ვლპარაკობდით არა მსახიობის პირად პასუხისმგებლობაზე საკუთარი პროფესიის მიმართ, არამედ მის სიავკარგეზე. ისიც კი აღვნიშნეთ, რომ სწორედ ასეთი გარდასახვა, როლში შეჭრა და მისთანანი არის კიდევაც მავნე მსახიობის სულისთვის... და გამომდინარე აქედან, ასეთი პროფესია არ შეიძლება საცდურს არ შეიცავდეს... მსახიობობა, უბრალოდ რომ ვთქვათ, არის გართობა...

საქართველოს ეკლესია იყო დრო (თუ არ ვცდები არჩილ მეფის დროს) ხალხურ მუსიკას ებრძოდა, რადგან მიაჩნდა, რომ მართლმადიდებელი ქრისტეანისთვის გართობა და დროს ტარება სულის წარწყმედის ტოლფასია. რაღა უნდა ვთქვათ გართობის ისეთ დახვეწილ ფორმაზე, როგორიც მსახიობობაა...

ციტატა
ზემოთქმულიდან გამომდინარე, მე ვფიქრობ, არ შეიძლება აპრიორი იმის თქმა, რომ მსახიობობა არის ცოდვა, როგორც ვთქვი, თუ ასეთ დაშვებას გავაკეტებთ, მაშინ ფილმის ყურებაც ცოდვა გამოდის.


მსახიობობა ცოდვაა, ის არანაირად არ რგებს ადამიანის სულს, მეტიც ვნებს. ამიტომაც არის ის ცოდვა. ხოლო ყურებაზე უკვე მოგახსენეთ.

ციტატა
ჩემი აზრით, მსახიობი, რომელიც კეთილსინდისიერად და პროფესიულად ასრულებს თავის საქმეს, იტავისებს როლს და იმავდროულად მონაწილებს ისეთ ზნეობრივი ხასიათის ფილმებში, რომელიც არ დააბრკოლებს მნახველს - თავის ამ საქმიანობით არათუ ცოდვას ჩადის, არამედ პირიქით, კეთილსინდისიერად ასრულებს იმას, რისი ტალანტიც ღმერთს მისთვის მიუცია.


კიდევ ერთხელ აღვნიშნავ, რომ ჩვენ ვსაუბრობთ პროფესიაზე, და არა ამ პროფესიის ადამიანის საკუთარი საქმიანობისადმი დამოკიდებულებაზე.

მართლმადიდებლობაში არ არსებობს თუნდაც ერთი წმიდა მამა, რომელიც მსახიობობას აქებდეს. ჩვენთვის ეს სრულიად საკმარისია იმისთვის, რომ უკიდურეს შემთხვევაში, მისი ქება და დაცვა მაინც არ დავიწყოთ.

თქვენი საქმისა კი თქვენ იცით.

პოსტის ავტორი: damiane80 თარიღი: May 4 2011, 09:04 PM

ციტატა
ფაქტია, ჩვენ განსხვავებული დამოკიდებულება გვაქვს ამ საკითხისადმი (და არა მარტო ამ საკითხისადმი), რაც ჩვენი ეკლესიის სულიერი ცხოვრებიდან გამომდინარეობს. ყველამ კარგად ვიცით, რომ თქვენი ეკლესია პრაქიკულად გაამსოფლურების გზას ადგას. პატრიარქი წერს ოპერებს, დადის კონცერტებზე, ესწრება მოდების ჩვენებას (საპატრიარქოში) და ა. შ. ჩამოთვლა შორს წაგვიყვანს. ამიტომაც, მისი ეკლესიის რიგით წევრებს არა მართლმადიდებლური პოზიციის დაჭერა, არამედ პატრიარქის და სხვა სასულიერო პირთა ქმედებების ადვოკატობა უწევთ.


ზედმეტები ხო არ მოგდის?!, ჩემი კერძო აზრის გამო მთელი ეკლესიის ლანძღვაზე რომ გადადიხარ თან შემდეგი სიტყვებით "ყველამ კარგად ვიცით" - "ყველაში" ვის გულისხმობ თუ კაცი ხარ მითხარი ერთი?
საქართველო მართლმადიდებლურ ეკლესიას ჩემი ადვოკატობა ნამდვილად არ სჭირდება, მით უფრო თქვენთან. რაც შეეხება ოპერების და საგალობლების წერას - ეს ცოდვაა შენი აზრით? და მოსმენილი თუ გაქვს საერთოდ?, "დადის კონცერტებზე" - იუმორინაზე ნახე სადმე?smile.gif, ბოლოს მოდების ჩვენებას ისე ამბობ, თითქოს მოკლე კაბებისა და ბიკინების ჩვენება ყოფილიყოს საპატრიარქოში, როგორც მახსოვს ეროვნული სამოსის თანამედროვე ვარიანტის ჩვენება იყო. მოკლედ როგორც ყოველთვის კონტექსტიდან ამოგლეჯილი ფრაზები ...

ციტატა
ფაქტია, ჩვენ განსხვავებული დამოკიდებულება გვაქვს ამ საკითხისადმი (და არა მარტო ამ საკითხისადმი),

მადლობა ღმერთს რომ ასეა, მით უფრო ზემოთნათქვამის გათვალისწინებით.

ციტატა
არა მგონია არ გესმოდეთ, რომ წმ. ოქროპირი სამსახიობო ხელოვნებაზე მარტო ამ ფრაზებით არ შემოიფარგლებოდა. უკეთურება იქნება წმიდა მამას მივაწეროთ ისეთი აზრი, რომ თუ კარგი განწყობა დაგეუფლა ნანახი სპექტაკლიდან ან რაიმე სანახაობიდან ის კეთილია და სამსახიობო სანახაობები მათი შინაარსის მიხედვით უნდა განვსაჯოთ.


ჯერ ერთი, რომ შენ სხვა ფრაზები არ მოგიტანია, რაც მოიტანე ის ვახსენე, თუ რამე სხვა ფრაზა არის და ამით არ არის შემოფარგლული ახსენე ისიც, ჰაერზე ნუ საუბრობ,

მეორეც, შენ მგონი არა მარტო წმინდა წერილს კითხულობ როგორც გაწყობს, არამედ ნებისმიერი სხვა პირის უბრალო ნათქვამსაც ისე იგებ, როგორც გინდა და შემდეგ საკუთარი კომენტარებს აკეთებ. ეს აზროვნებს სერიოზულ პრობლემაზე მიუთითებს. აი ამის მაგალითი: შენ ამბობ:
ციტატა
უკეთურება იქნება წმიდა მამას მივაწეროთ ისეთი აზრი, რომ თუ კარგი განწყობა დაგეუფლა ნანახი სპექტაკლიდან ან რაიმე სანახაობიდან ის კეთილია და სამსახიობო სანახაობები მათი შინაარსის მიხედვით უნდა განვსაჯოთ


სად ნახე, რომ წმინდა იოანე ოქროპირს მივაწერე რაიმე. ზემოთ მოყვანილი იყო მხოლოდ ჩემი შეხედულება (მოსაზრება) წმინდა მამის კონკრეტულ სიტყვებზე, თუ როგორ ვგებულობ (ან შეიძლება გავიგო) ეს სიტყვები მე, დღეს 21-ე საუკუნეში, პრაქტიკულ ცხოვრებაში.

შეიძლება ჩემი მოსაზრება არასწორი იყოს, მაგრამ ნამდვილად არ ვახვებ ამ მოსაზრებას სხვას და მით უფრო არ მივაწერ ამ აზრებს წმინდა მამას (ღმერთმა დამიფაროს). ასე რომ მოგიწოდებ წაიკითხო ის რაც წერია და არა ის რაც შენ გინდა რომ ეწეროს.

რაც შეეხება მსახიობობას, აქაც ბევრი დაშტაბმული ფრაზები გაქვს, ყველას არ შევეხები, უბრალოდ ერთს კითხვას დაგისვამ, მაგალითისთვის, რადგან ეს ფილმი ზემოთ ნახსენები იყო: სერგო ზაქარიძის ჯარისკაცის მამა - კონკრეტულად ამ ფილმში ნათამაშები როლი ან იგივე ოსტარვში "სტარეცის" როლი კონკრეტულად - ამ მსახიობებს ცოდვად შეერაცხებათ შენი აზრით თუ არა? მარტივად კი თუ არა? სხვა ფილმებს და სპექტაკლებს გთხოვ არ შეეხო.

პოსტის ავტორი: dzvelmartlmadidebeli თარიღი: May 5 2011, 05:58 PM

damiane80
[quote]ზედმეტები ხო არ მ

damiane80

ციტატა
ზედმეტები ხო არ მოგდის?!, ჩემი კერძო აზრის გამო მთელი ეკლესიის ლანძღვაზე რომ გადადიხარ თან შემდეგი სიტყვებით "ყველამ კარგად ვიცით" - "ყველაში" ვის გულისხმობ თუ კაცი ხარ მითხარი ერთი?


ჩანს ჩემს ბოლო პოსტს ძალიან გაუღიზიანებიხართ. არადა, გასაღიზიანებელი და სალანძღავი არაფერი დამიწერია. შევეცდები ვაჩვენო.

"ყველაში" ვგულისხმობ ყველა იმ ადამიანს, ვინც ოდნავ მაინც არის ჩახედული საეკლესიო კანონიკაში.

პოსტის ავტორი: dzvelmartlmadidebeli თარიღი: May 5 2011, 06:25 PM

ციტატა
ჩემი კერძო აზრის გამო მთელი ეკლესიის ლანძღვაზე გადადიხარ


ასე რომ იყოს მაშინ, თქვენ მე კი არა, საკუთარ ეკლესიას უნდა დაპირისპირებოდით. თქვენი ნათქვამიდან გამოდის, რომ თქვენი ეკლესიისგან განსხვავებით, სხვა აზრი გაგაჩნიათ და ამ შემთხვევაში კერძო აზრს გამოთქვამთ. ე. ი. მე და თქვენს ეკლესიას ერთი და იგივე მიდგომა გვქონია მოცემული საკითხისადმი და თქვენ, რატომღაც მე მედავებით. ძალიან სასაცილოა!

მაგრამ, საქმეც იმაშია, რომ ეს არ არის მხოლოდ თქვენი კერძო აზრი, მთელი თქვენი ეკლესია გაამსოფლიურების გზას რომ ადგას, რაც ეტყობა მისი სასულიერო და საერო პირების ცხოვრებას და სამსახიობო ხელოვნებისა და გართობებისადმი მათ დამოგიტებულებას. მოგვიტევეთ, მაგრამ, სხვაგვარად ვერ აღვიქვამთ ფაქტებს, როდესაც უმაღლესი სასულიერო პირი აკურთხებს ოლიმპიადაზე მიმავალ სპორტსმენებს და "უკეთ რომ იასპარეზონ" სანთლებსა და ნაკურთხ წყალსაც ატანს.

აკურთხებს მომღერლებს, რომლებიც შემდეგ ტელეინტერვიუებში მადლობას უძღვნიან პატრიარქს "კურთხევისთვის" და იმედოვნებენ, რომ ეს დაეხმარება მათ გამარჯვებაში.

პატრიარქის დაბადების დღე ოპერის თეატრში აღნიშნეს (ეს გაამსოფლიურების კიდევ ერთი ნიშანია. ქრისტეანობაში დაბადების დღის გადახდა ტრადიციაში არ არის (იხდიან ანგელოზის დღეს) და ისიც ოპერის თეატრში, სამსახიობო და გასართობი ხელოვნების მუშაკთა მონაწილეობით). ამ ღონისძიებამდე, ერთ ერთი ტელევიზიით გამოვიდა ახალგაზრდა ოპერის მომღერალი ქალი (სამწუხაროდ სახელი არ მახსოვს), რომელიც სახეგაბადრული და გახარებული ამბობდა, რომ შეხვდა პატრიარქს, რომელმაც მოისმინა მისი ხელოვნება და უთხრა: "დიდი მომავალი გაქვსო". რა მომავალი შეიძლება ჰქონდეს ოპერის მომღერალს დიდ სჯულისკანონში ნახეთ. ხოლო, უნდა აძლევდეს თუ არა პატრიარქი მსახიობებს, მოცეკვავეებსა და მომღერლებს ასეთ რჩევებს, თუ სჯულისკანონი არ გაქვთ, თქვენს მიერ ნაქებ "ოსტროვს" მაინც უყურეთ, სადაც, იდეური თვალსაზრისით (ჩვენ ხომ მსახიობობაზე ვლაპარაკობთ და არა იდეებზე), სავსებით სწორად არის ნაჩვენები, რომ ამსოფლიურობით გატაცებული ადამიანი თავს ვერ იცხოვნებს (თვით "ოსტროვს" ცოტა ქვემოთ შევეხები).

გავიხსენოთ, როგორ უწევდა კურირებას ბაპტისტების მიერ გადაღებულ ფილმს "იესოს" თქვენი საპატრიარქო (სხვათა შორის, ამ ფილმის ბოლოში მისი ბაპტისტი ავტორები მიმართავენ მაყურებელს და ერთობლივი ლოცვისკენ მოუწოდებენ. კინოთეატრებში, სადაც ამ ფილმს უყურებნდნენ, ხალხი დგებოდა ფეხზე და ბაპტისტურ ლოცვას უერთდებოდა). ამასთან დაკავშირებით "ივერიის გაბრწყინების" რედაქტორი, აწ გარდაცვლილი გ. გაბაშვილი წერდა: "არანაკლები "ღვაწლი" პატრიარქ ილია II-ს ეკლესიის სეკულარიზაციის, გაამსოფლიურების საქმეშიც მიუძღვის; აი, ერთი სახასიათო მაგალითი: "... აღსანიშნავია, რომ (მხატვრული ფილმი) "იესო" საბჭოთა კავშირში პირველად აქ, ჩვენს სამშობლოში ჩამოიტანეს. ამ პროექტის განხორციელებაში დიდი როლი შეასრულა საქართველოს საპატრიარქომ, რომელმაც დააფინანსა იგი" ("ნატვრისთვალი", #2, დეკემბერი, 1989წ.)..." (გ. გაბაშვილი. პატრიარქ ილია II-ს სულიერი მოღვაწეობა დიდი სჯულისკანონის ფონზე).

მახსოვს კინოთეატრ "ამირანში" გამართულ პრეს-კონფერენცია, რომელიც ფილმ "ქრისტეს ვნებების" პრემიერის წინ მოეწყო. პრეს-კონფერენციაში, რამოდენიმე ადამიანი მონაწილეობდა, მათ შორი დამამახსოვრდა მალხაზ სონღულაშვილი (ბიაპტისტების ლიდერი) და თქვენი საპატრიარქოს წარმომადგენელი (თუ არ ვცდები ეს იყო ვინმე "მამა" ბოტკოველი).

მაგალითების ჩამოთვლა შორს წაგვიყვანს. ვფიქრობ, ესეც საკმარისია. და ალბათ გასაგებიც უნდა იყოს, რომ ეს ფაქტები ყველამ იცის. თქვენ თუ არ იცოდით, დღეიდან გეცოდინებათ.



ციტატა
საქართველო მართლმადიდებლურ ეკლესიას ჩემი ადვოკატობა ნამდვილად არ სჭირდება, მით უფრო თქვენთან.


პირადად თქვენი ადვოკატობა სჭირდება თუ არა თქვენს ეკლესიას, ეს მისი გადასაწყვეტია, მაგრამ ზოგადად, ადვოკატობა რომ სჭირდება ეს ფაქტია და საპოლემიკო სარბიელზე მრავალი ამგვარი "ადვოკატია" გამოსული საპატრიარქოს დასაცავად. რაც შემეხება მე, ჩანს, თქვენ ასე ჩემი პიროვნების დაკნინების მიზნით წერთ. თუ არ სჭირდება ადვოკატობა და თანაც პოლემიკაში ჩვენთან, მაშინ რად იცავთ და რად ადვოკატობთ?

ციტატა
რაც შეეხება ოპერების და საგალობლების წერას - ეს ცოდვაა შენი აზრით?


ეს არის სწორედ გაამსოფლიურება! ამაზე არ ვლაპარაკობთ ახლა? რომელი წმიდა მამის მიბაძვით ისწავლა თქვენმა მოძღვარმა ოპერების წერა? ან მის მიერ დაწერილი საგალობლების ოპერის თეატრებში გაჟღერება? საგალობლების წერა ცოდვა არ არის, საგალობლებს მრავალი წმიდა მამა წერდა და ჩვენს მას ეკლესიაში ვგალობთ. თქვენი პატრიარქი კი საგალობლებს წერს ოპერაში სამღერად. მგონი უნდა შეგეძლოთ განსხვავების დანახვა.

ციტატა
და მოსმენილი თუ გაქვს საერთოდ?


არა, მოსმენილი არ მაქვს, მაგრამ დარწმუნებული ვარ, გაამსოფილურებულ პატრიარქს არ შეუძლია ისეთი სულის განმწმენდელი საგალობლების დაწერა, როგორიც შეეძლოთ იოანე დამასკელს, ანდრია კრიტელს და სხვებს, რადგან ისინი ჯერ ასკეტური ცხოვრების გზას გადიოდნენ, რომ თავიანთი ვნებები დაეთრგუნათ და შემდეგ, საგალობელთა წერის ნიჭი რომ ებოძათ, გაამდიდრეს ეკლესია საკუთარი შემოქმედებით (იგივე ითქმის ხატწერაზეც); და ებოძათ ისეთი ნიჭი, მორწმუნე ადამიანს რომ გამოადგება, თორემ საგალობლებს (უფრო სწორედ სიმღერებს) ერეტიკოსებიც წერენ.


ციტატა
"დადის კონცერტებზე" - იუმორინაზე ნახე სადმე?


თქვენს შემეცნებაში კონცერტი მარტო იუმორინაა?

ციტატა
ბოლოს მოდების ჩვენებას ისე ამბობ, თითქოს მოკლე კაბებისა და ბიკინების ჩვენება ყოფილიყოს საპატრიარქოში, როგორც მახსოვს ეროვნული სამოსის თანამედროვე ვარიანტის ჩვენება იყო.


ეს გაამსოფლიურების კიდევ ერთი მაგალითია. ვიცი, რომ მოკლე კაბებისა და ბიკინების ჩვენება არ ყოფილა (თუმცა, მინახავს კადრები, http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=GGRVwZLiDRw და პოპულარული ჰიტების შემსრულებელი სემინარისტები და მამაოები):

ვიხილოთ თქვენი ეკლესიის "სულიერი ცხოვრების" სხვა გამოვლინებებიც:

აი, ერთმა "მღვდელმა" სტრიპტიზ-ბარი "აკურთხა" http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=971JtTsslYw.

სხვაგან, "დედა-ეკლესიის" "მღვდლები" - Let my people go-ს "სასულიერო", ქავერ ვერსიას ასრულებენ... http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=LIwcpxEtwlA

აქ მღერიან და ხუმრობენ "დედა-ეკლესიის" ბატუშკები (ცნობილი ჰიტის In the army now "სასულიერო" ქავერ ვერსიის შესრულებით). http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=VgPbNCTNTqI

აჰა, კიდევ ბაიკერების მაკურთხებელი იღუმენი დუდკო: http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=TJW7KWosHk4

მაგრამ მოდი ჩვენს თემას დავუბრუნდეთ და ვიკითხოთ: რა საჭიროა თუნდაც ამგვარი მოდების ჩვენება საპატრიარქოში, მხცოვანი პატრიარქის წინაშე? თუ მან არ მოიწონა და არ აკურთხა, თქვენი დედაკაცები ასეთ გრძელ კაბებს არ ჩაიცმევენ? თქვენი ეკლესიის მანდილოსნები კაბებს რომ იყიდიანპატრიარქთან მიდიან ნებართვის ასაღებად? ვერ ხვდებით ამგვარი ღონისძიების უაზრობას; რომ თვით საერო ტანისამოსის ჩვენება არის არასულიერი, არაფრის მომცემი სანახაობა?! შეკერეთ ტანისამოსები ქრისტეანული პრინციპების თანახმად და ჩაიცვით, რად უნდა ამას მოდელების გამოძახება და საპატრიარქოში მათი მირეკვა.



ციტატა
მოკლედ როგორც ყოველთვის კონტექსტიდან ამოგლეჯილი ფრაზები ...


თუ კონტექსტში თქვენი ეკლესიის ცხოვრებას გულისხმობთ (თითებზე ჩამოსათვლელ იმ სასულიერო პირებს არ ვგულისხმობთ, რომლებიც სხვებთან შედარებით, მეტი სიმკაცრით გამოირჩევიან), მაშინ ჩვენი ფრაზები არანაირად არ არის კონტექსტიდან ამოგლეჯილი... უბრალოდ, ეს პასუხისმგებლობის აცილების და ოპონენტთა "მხილების" თქვენი საყვარელი მეთოდია, რაც არაერთხელ მოგვისმენია თქვენს ფორუმზე.

ციტატა
ჯერ ერთი, რომ შენ სხვა ფრაზები არ მოგიტანია, რაც მოიტანე ის ვახსენე, თუ რამე სხვა ფრაზა არის და ამით არ არის შემოფარგლული ახსენე ისიც, ჰაერზე ნუ საუბრობ,


მეგონა უფრო დაკვირვებული იყავით. აქაც ემოციები გძალავთ. ჩვენ არასოდეს ვლაპარაკობთ "ჰაერზე", ვფიქრობ ეს თქვენი მხარისთვის უფროა დამახასიათებელი.

მკითხველს შევახსენებ, რომ ლაპარაკი იყო წმ. იოანე ოქროპირის ფრაზაზე, სადაც ნათქვამია:

"შეხედესაკუთართავს, - როგორი ხარ შენ ეკლესიიდან დაბრუნების შემდეგ და როგორი, - თეატრიდან გამოსვლისას; შეადარე ეს ორი დღე ერთმანეთს და არ დაგჭირდება ჩვენი განმარტება" (Иоанн Златоуст, свт. Полное собрание творений. Т. 4. Кн. 2. М.: «Златоуст», 1995. С. 857).

თქვენ უნდა მიმხვდარიყავით, რომ წმ. იოანე ოქროპირი, რომელმაც არც კი დაუშვა, რომ შესაძლებელია სამსახიობო ხელოვნებით სულის განმტკიცება (რამდენად მდაბიური და არასულიერია ამის მტკიცება) მის ხატად მეძავობა და სულის გარყვნილება დასახა. წმ. იოანე ოქროპირის ეს სიტყვები აღებულია მისი ჰომილიიდან "რომ წარმწყმედელია სანახაობებზე სიარული, რომელთაც სიძვა-მრუშობამდე მივყავართ და მიზეზი ხდება უთანხმოებისა და განხეთქილებისა". ჰომილია საკმაოდ ვრცელია, შეგიძლიათ მას ხსენებულ ტომში გაეცნოთ, მე მხოლოდ რამოდენიმე ამონაწერს შემოგთავაზებთ.

წმ. იოანე ოქროპირი გვმოძღვრავს: "შეგაგონებთ და გევედრებით, წინდაწინვე განიწმინდოთ სინანულითა და ყოველი სხვა საშუალებით იმ ცოდვისგან, სანახაობაზე დასწრებისას რომ ჩაგიდენიათ და მხოლოდ ამის შემდეგ მოისმინეთ საღმრთო სიტყვა. არცთუ მცირედია ეს შეცოდება და ამას ყოველი იხილავს შემდეგი მაგალითებიდან. რომელიმე მსახურმა თავისი ტილებით მოფენილი და ბინძური სამოსირომ ჩააგდოს იმ ყუთში, სადაც თავისი ბატონის ძვირფასი და მოოქროვილი ტანისამოსი ინახება, მითხარი, ჩაუვლის თუ არა ბატონი გულგრილად ამგვარ შეურაცხყოფას?

ან კიდევ, სკორე და განავალი რომ ჩაასხას ვინმემ ოქროს ჭურჭელში, სადაც კეთილსურნელოვანი მალამო ინახება, ამგვარი დანაშაულისთვის ხომ გაიროზგებოდა? და თუკი ტანისამოსების, სხვადასხვა ძვირფასი ჭურჭლისა და ნელსაცხებლების მიმართ ასეთ მზრუნველობას ვიჩენთ, მეტი მზრუნველობა არ გვმართებს საკუთარი სულის მიმართ? ნუთუ ეშმაკისეული შთაგონებებით, სატანური იგავ-არაკებითა და მრუში სიმღერებით უნდა აღვავსოთ ის ადგილი, სადაც ძვირფასი მირონია ჩასხმული? მითხარი, როგორ მოითმენს ღმერთი ამგვარ უკეთურებას?...

არ გეშინია, ადამიანო, ერთი და იგივე თვალებით უყურო თეატრის სცენას, მრუშობის ბინძური სცენები რომ იმართება და ამ წმიდა ტრაპეზს, სადაც საშინელი საიდუმლო აღესრულება? ერთი და იგივე ყურებით უსმინო მეძავის ბილწსიტყვაობას, რომელიც ცოდვას გაზიარებს და მოციქულის ქადაგებას? ერთი და იგივე გულით მიიღო მომაკვდინებელი შხამი და საშინელი და უწმიდესი მსხვერპლი მაცხოვრისა?...

ამიტომაც ვთხოვ ყველას, გაექეცით სანახაობებს, წარმწყმედელთ სულისა და სხვებიც განაშორეთ მათგან. რადგან, ყოველივეს, რაც იქ ხდება გართობა კი არა, განსჯა, წარწყმედა და ტანჯვა მოაქვს... შეხედე საკუთარ თავს, - როგორი ხარ შენ ეკლესიიდან დაბრუნების შემდეგ და როგორი, - თეატრიდან გამოსვლისას; შეადარე ეს ორი დღე ერთმანეთს და არ დაგჭირდება ჩვენი განმარტება".

შეადარე ეს ორი დღე ერთმანეთს და თვალნათლივ იხილავ რაოდენ სასარგებლოა შენთვის აქ (ეკლესიაში - ძვმ.) დგომა და რამდენად საზიანოა სანახაობებზე ყოფნა" (Иоанн Златоуст, свт. Полное собрание творений. Т. 4. Кн. 2. М.: «Златоуст», 1995. С. 856-857).

ვფიქრობ, ეკლესიურად, მართლმადიდებლურად მოაზროვნე ადამიანს არ გაუჭირდება ჯეროვანი დასკვნების გაკეთება და თქვენსავით არ დაიწყებს მტკიცებას ოქროპირი აქ გარყვნილ სანახაობებს გულისხმობს მხოლოდ და არა ყველასო. ოქროპირისთვის ყველა თეატრალური სანახაობა ამაოება და დროსტარებაა, ეს უკანასკნელნი კი გარყვნილებისა და უდებების საფუძველია, რაც თავის მხრივ ბილწავს სულს და რყვნის მას.


ციტატა
ზემოთ მოყვანილი იყო მხოლოდ ჩემი შეხედულება (მოსაზრება) წმინდა მამის კონკრეტულ სიტყვებზე, თუ როგორ ვგებულობ (ან შეიძლება გავიგო) ეს სიტყვები მე, დღეს 21-ე საუკუნეში, პრაქტიკულ ცხოვრებაში.


კონკრეტულად, ეს არის სწორედ თქვენი "ადვოკატობა" და ზოგადად, ყოველი გაამსოფლიურებული ადამიანის უბედურება. სულის სიღრმემდე თუ არ შევიგნებთ წმიდა იოანე ოქროპირის სიტყვებს, ვერცერთი ადამიანი, რომელიც გართობას, ტრაგი-კომიკურ და სპორტულ სანახაობებს არის მიძალებული, - ვერ ცხონდება! ამის მოქმედი ყველა ცოდვილია, რადგან ცოდვილია მათი შემოქმედება; მათი "შემოქმედების" წყარო კი ეშმაკია.

"ყოველი ნერგი, რომელიც არ დაურგავს ჩემს ზეციერ მამას, ძირფესვიანად აღმოიფხვრება" (მათე 15:13), - ბრძანა მაცხოვარმა. იქნებ გამცეთ პასუხი, არის თუ არა მსახიობობა მამაზეციერის მიერ დარგული?

რა დარჩება ქრისტეს მეორედ მოსვლის დროს ქვეყანაზე - ეკლესია თუ თეატრი? იქნებ ორივე ერთად?

დარწმუნებული ვარ იცით, რომ მეორედ მოსვლის დროს, რაც მამა ზეციერს არ დაურგავს, ანუ გარდა ეკლესიისა, აღარაფერი არ დარჩება. ყველაფერი წარწყმდება და უფალს შეხვდება მხოლოდ ის, რაც ამქვეყნად ყოველივეზე ღირებულია. ეს არის მისი უბიწო პატარძალი - ეკლესია! სხვა დანარჩენი, როგორც ამაოება, ცოდვა და ხრწნილება, განადგურდება და ცეცხლს მიეცემა.



ციტატა
შეიძლება ჩემი მოსაზრება არასწორი იყოს, მაგრამ ნამდვილად არ ვახვებ ამ მოსაზრებას სხვას და მით უფრო არ მივაწერ ამ აზრებს წმინდა მამას (ღმერთმა დამიფაროს). ასე რომ მოგიწოდებ წაიკითხო ის რაც წერია და არა ის რაც შენ გინდა რომ ეწეროს.



თქვენი სიტყვებია: "წმ. იოანე ოქროპირის ეს ფრაზაც ადასტურებს, რომ მსახიობობაზე (ფილმზე ანსპექტაკლზე) წარმოდგენა რომ შეგექმნას, უნდა გამოიკვლიოს რაშედეგი გამოიღო მან შენში. თუ შედეგი ნოლია (მინუსებზე) რომ არაფერი ვთქვათ, ესე იგი დრო უქმად დაგიკარგავს. მაგრამ მე როგორც ზემოთ ვახსენე, ყველა ფილმზე ამას ვერ ვიტყვით. არის ფილმები და საკმაოდ ბერვრი, რომელსაც უეჭველია დადებითი გავლენა აქვს ადამიანზე და არა მხოლოდ რელიგიური ხასიათის ფირმები".

აქედან ლოგიკურად გამოდის, რომ თუ გამოიკვლევ და აღმოაჩენ, რომ ესა თუ ის სპექტაკლი თუ ფილმი დადებითად მოქმედებს შენზე, მისი ყურება შესაძლებელი ყოფილა (ცხადია, ამ კუთხით სამსახიობო ხელოვნებაც გამართლებული გამოდის). აი, რა შედეგი მიაწერეთ თქვენ, ბ-ნო დამიანე, წმ. იოანე ოქროპირის გამონათქვამს. ჩვენ პასუხს ვაგებთ წმიდა მამის და ღმრთის წინაშე, არა მარტო იმისთვის, რომ მივაწერთ მას ისეთ სიტყვებს რაც არ უთქვამთ, არამედ იმისთვისაც, რომ მივაწერთ იმას რაც არ შეეძლოთ ეგულისხმათ. ასე, რომ ნუ ცხარობთ.


ციტატა
რაც შეეხება მსახიობობას, აქაც ბევრი დაშტაბმული ფრაზები გაქვს, ყველას არ შევეხები, უბრალოდ ერთს კითხვას დაგისვამ, მაგალითისთვის, რადგან ეს ფილმი ზემოთ ნახსენები იყო: სერგო ზაქარიძის ჯარისკაცის მამა - კონკრეტულად ამ ფილმში ნათამაშები როლი ან იგივე ოსტარვში "სტარეცის" როლი კონკრეტულად - ამ მსახიობებს ცოდვად შეერაცხებათ შენი აზრით თუ არა? მარტივად კი თუ არა? სხვა ფილმებს და სპექტაკლებს გთხოვ არ შეეხო.


მსახიობობაზე და თამაშზე, როლში შესვლაზე და გარდასახვებზე იმდენი ითქვა, რომ მგონი ზედმეტია განმეორება, ზაქარიაძეს როლზე ჯარისკაცის მამაში კი ოქროპირის ზემოთმოტანილ ერთ ფრაზას დავიმოწმებ: "არ გეშინია, ადამიანო... ერთი და იგივე ყურებით უსმინო მეძავის ბილწსიტყვაობას, რომელიც გაზიარებს ცოდვის საიდუმლოებას და მოციქულის ქადაგებას?"

"ჯარისკაცის მამაში" არის ერთი ადგილი, სადაც შვილის მპოვნელი მამა (ს. ზაქარიაძე) მას დედას აგინებს (сукин сын, этот мой сын) და შემდეგ "შე, ღმერთძაღლოო" შეუკურთხებს (ღმერთო მომიტევე ამ სიტყვების განმეორება!). გეკითხებით, ბ-ნო დამიანე, არ გეშინიათ, "ერთი და იგივე ყურებით უსმინო ბილწსიტყვაობას, თან როგორს, ღმრთის მაგინებელს და შეურაცხმყოფელს, რომელიც გაზიარებს ცოდვას და შემდეგ ეკლესიაში, "ჯარისკაცის მამით" "განსპეტაკებულმა", უსმინოთ სახარებას და სამოციქულოს ქადაგებას?

რაც შეეხება "ოსტროვს", ერთი საინტერესო დეტალი შევნიშნე ამ ფილმში, რომელიც გარკვეულწილად "სტარცობის" ინსტიტუტს ეხება და რომლის არამართლმადიდებლურობაზე საკმაოდ კარგი სტატია დაწერა ძველმოწესე ქრისტეანმა, ანდრია ეზეროვმა (სტატია იხ. აქ. http://www.oldorthodox.ge/sxv_ezerovi_starchestvo.html). თავიდან, "სტარეცი" ანატოლი, რომლებიც ერისკაცებს ღებულობს, მალავს თავის ვინაობას და არარსებულ "მამაოს" მიმართავს (გაიხსენეთ სცენა, სადაც თვით ანატოლი, მასთან მოსული დედაკაცის გასაგონად, თავის კელიაში ოსტატურად ახმოვანებს (თამაშობს) ორ ადამიანს).

კუნძულელი წმინდანის ამგვარი საქციელი მაყურებელმა მის თავმდაბლობად უნდა ჩათვალოს. არავინ იცის მომსვლელთაგან ვინ არის "ანატოლი". მათ არ უწყიან, რომ ეს მადლმოსილი კაცი მათ წინ დგას და თავს იმდაბლებს, ვითომ ანატოლი ვიღაც დაყუდებული ბერია და არა თვითონ, მაგრამ ფილმის შუა ნაწილში, ვგონებ, რეჟსორს დაავიწყდა ანატოლის თავმდაბლური ფუნქცია და უკვე სააშკარაოზე გამოჰყავს მისი სასწაულთმოქმედება და ისიც, რომ ანატოლი სხვა ვინმე, კელიაში დაყუდებული ბერი კი არა ის ადამიანია, ხალხს "ანატოლისთან" შუამავლად რომ ევლინება...

ანატოლი უკვე აღარ მალავს თავის ვინაობას და სასწაულებსაც აშკარად, მომსვლელთა თანდასწრებით ახდენს (დავრდომილი, კოჭლი ბიჭუნას, ივანუშკას, განკურნება და ეშმაკის განდევნა ტიხონის ქალიშვილისგან).

შესაძლოა რეჟისორმა გარკვეული პარალელები აიღო მისი ეკლესიის წმინდანთა ცხოვრებიდან, ყოველ შემთხვევისათვის, ასეთი ლაფსუსები მოსვლია სერაფიმე საროველის ცხოვრების აღმწერელსაც. ისიც ჯერ თავმდაბლობით იწყებს, შემდეგ კი ტოვებს თავმდაბლობის ღვაწლს და სააშკარაოზე გამოდის, რომლის შემდეგაც ძლიერ პოპულარული ხდება (წმინდანთა ცხოვრებაში პირიქითაა, გაპოპულარულებული მოსაგრე, სხვა ქვეყანას აფარებდა ხოლმე თავს, ვერავის ეცნო მისი მადლმოსილება. ერთი რუსი წმინდანი ლოცვით კურნავდა, ხოლო მასთან მომსვლელებს ბალახებს უწერდა, თითქოსდა მათი მკურნალი ბერი კი არა ბალახები ყოფილიყვნენ. ამ წმინდანს არასოდეს გაუმჟღავნებია თავისი სასწაულთმოქმედება. და კიდევ რომელი ერთი ჩამოვთვალო).

გულწრფელად მეცოდებით, ბ-ნო დამიანე, ასეთი მდაბიო ხარისხის (სასულიერო თვალსაზრისით) საშუალებები რომ აღძრავენ თქვენში მოწიწებას და "განსპეტაკების" გრძნობას.

სირცხვილია, მართლმადიდებელ ქრისტეანს ასპეტაკებდეს საერო, წმიდა მამათა მიერ დაგმობილი ხელოვნების პროპაგანდა და არა წმიდა მამათა ცხოვრება, ეკლესიაში სიარული, ზიარება და ყოველივე ის, რაც ქრისტემ ადამიანის სულის ცხოვნებისთვის დააფუძნა. ისინი განასპეტაკებენ სწორედ ადამიანს და მათ შორის, სამსახიობო ხელოვნება არ მოიპოვება.

და ბოლოს, იცით, ბ-ნო დამიანე, რა განსხვავებაა თქვენსა და ჩვენს შორის?

ქრისტეანობას აქვს ერთი მხარე, რომელიც თქვეს ეკლესიაში დიდი ხანია დავიწყებულია და ამას გასული საუკუნეების ნიკონიანელი მოღვაწეებიც კი აღიარებდნენ.

ქრისტეანობის რა მხარეა ეს, რომელიც დავიწყნია თქვენს ეკლესიას? ერთი ქრისტეანის სიტყვებით ვიტყვი: "ეს არის სწავლება ქრისტეანობაზე, როგორც ღვაწლზე, როგორც მუდმივ ჯვარზე ამა სოფლის თავადთან ბრძოლაში. ჩვენ ვამტკიცებთ, რომ თქვენი ეკლესია განძარცულია ღვთისმოსაობისგან, ანუ ქრისტეანობის, როგორც სინანულისა და ღვაწლის სტიქიით განმსჭვალვისგან. მე არ ვიტყვი, რომ მართლმადიდებლობა ამ თვალსაზრისით სრულიად არ არსებობდეს. ის არის ხალხში, არის სამღვდელოებაშიც, მაგრამ მთლიანად ეკლესიაში გაქრა, არ არის ის მის ხელმძღვანელ წრეებში, რომლებიც საქმის ამ მხარესთან დაკავშირებით მორწმუნეებთან, "ქვემოთ" მოაქვთ არა "სრულყოფა", არამედ გახრწნილება..." თქვენი ეკლესიის მმართველთა უმეტესობას "არ გააჩნია მართლმადიდებლობის, როგორც ასკეტური ღვაწლის, როგორც ეკლესიური ცხოვრებით ღმრთისშემეცნების პროცესის გაგება" (Правда Православия. 1908. № 24-25. С. 5). (ციტ. ფ. მელნიკოვი. გზააბნეული ღვთისმეტყველება).

იქ სადაც არსებობს ქრისტეანობის ამგვარი გაგება; იქ სადაც სწამთ რომ ქრისტეანული ცხოვრება არის ჯვარი, ღვაწლი, სათნოებათა მოხვეჭა, ღმრთის ჭვრეტა და ზეციური სასუფევლისკენ ლტოლვა, რომელსაც ხელს უწყობს უფლის მიერ დაფუძნებული ეკლესია, არ მიელტვიან ისეთ უვარგის "განმასპეტაკებელ" საშუალებებს, როგორიც სპორტი და სამსახიობო ხელოვნებაა.

პატივისცემით: ძველმართლმადიდებელი.

პოსტის ავტორი: damiane80 თარიღი: May 5 2011, 07:24 PM

ციტატა
ასე რომ იყოს მაშინ, თქვენ მე კი არა, საკუთარ ეკლესიას უნდა დაპირისპირებოდით. თქვენი ნათქვამიდან გამოდის, რომ თქვენი ეკლესიისგან განსხვავებით, სხვა აზრი გაგაჩნიათ და ამ შემთხვევაში კერძო აზრს გამოთქვამთ. ე. ი. მე და თქვენს ეკლესიას ერთი და იგივე მიდგომა გვქონია მოცემული საკითხისადმი და თქვენ, რატომღაც მე მედავებით. ძალიან სასაცილოა!


აი ხომ გითხარი, ყველაფერს უკუღმა კითხულობ-მეთქი, უფრო ზუსტად ისე, როგორც შენ გინდა. არადა საკიტხის მარტივადაა.

მე ვინ მომცა უფლება საქართველოს ეკლესიის (საპატრიარქოს) სახელით ვისაუბრო. ამიტომაც გეუბნები, ჩემი ნათქვამი ჩემი ნათქვამი და არა საპატრიარქოსი, მეორეც, ვინ გითხრა, რომ მე არასწორად მივიჩნევ საკუთარ მოსაზრებას და შენ გეთანხმები, ან საიდან მოიტანე, რომ ამ საკითხში თქვენი ეკლესია და საპატრიარქო ერთნაირი პოზიციისაა, საპატრიარქოს პოზიცია სად მოისმინე ამაზე. ზედა პოსტში შენ თვითონ აქილიკებდი საპატრიაქრსო, ეხლა ამბობ, ერთ აზრზე ვართო, მოკლედ...ვერ გაიგებს კაცი რა გინდა.

საკითხი კი მარტივადაა, მე გამოვხატე ჩემი მოსაზრება და თუ რამეს თქმა გინდა უშუალოდ ამ საკითხზე თქვი, თავი გაანებე ჩემი ნათქვამების გაიგივებას ან დაპირისპირებას საპატრიარქოს პოზიციასთან, მით უფრო, რომ ეს პოზიციაც კი არ იცი როგორია. თავად საკითხზე თქვი თუ რამეს თქმა გინდა.

ციტატა
აქედან ლოგიკურად გამოდის, რომ თუ გამოიკვლევ და აღმოაჩენ, რომ ესა თუ ის სპექტაკლი თუ ფილმი დადებითად მოქმედებს შენზე, მისი ყურება შესაძლებელი ყოფილა (ცხადია, ამ კუთხით სამსახიობო ხელოვნებაც გამართლებული გამოდის). აი, რა შედეგი მიაწერეთ თქვენ, ბ-ნო დამიანე, წმ. იოანე ოქროპირის გამონათქვამს


აქედან ლოგიკურადაც და არალოგიკურადაც გამოდის, რომ ის რაც ვთქვი ეს არის ჩემი აზრი, "მიწერა" კი ნიშნავს იმას, რომ მეთქვა ეს კაცი ამას ამბობდა-თქო ან ასე განმარტავდა-თქო, რაც მოგესხენება არ მითქვამს. მე უბრალოდ ვამბობ, რომ დღევადნელ პრაქტიკულ ცხოვრებაში, მე ესე მესმის ეს სიტყვები.

ციტატა
რომ წარმწყმედელია სანახაობებზე სიარული, რომელთაც სიძვა-მრუშობამდე მივყავართ და მიზეზი ხდება უთანხმოებისა და განხეთქილებისა". ჰომილია საკმაოდ ვრცელია, შეგიძლიათ მას ხსენებულ ტომში გაეცნოთ, მე მხოლოდ რამოდენიმე ამონაწერს შემოგთავაზებთ.


და თუ სანახაობა სიძვა-მრუშობითი არ არის? ამაზე ვსაუბრობ, თორემ სიძვა მრუშობის ყურება, სულს რომ არაფერს ავნებს, მაგაზე დაობს ვინმე? კარგად დაუკვირდი მე რაზე ვსაუბრობ .

ციტატა
დაბადების დღის გადახდა ტრადიციაში არ არის (იხდიან ანგელოზის დღეს)


კიდევ ერთი მარაზმი, ანგელოზის დღე უნდა გადაიხადო რა ტქმა უნდა, მაგრამ შენი დაბადების დღე, როდესაც უფალმა ტავისი უდიდესი წყალობით ინება არარსებობიდა არსებობაში შენი მოვლინება შენი აზრით აღსანიშნი არ არის, ეს ხომ ელემენტარული უმადურობა იქნებოდა შემოქმედის მიმართ.

შემდეგ ტექსტებში მოდის შენი მორიგი მცდელობა და მჩხრეკელობა გლობალური ქსელის მაშტაბით გამოძებნო ვინმე უღირსი მღვდელი, რომ ამით ჩირქი მოსცხო მთლიანად მართლმადიდებლურ ეკლესიას - ამაზე ერთი კომენტარი მექნებოდა, სირცხვილი შენ. იგივე და ასჯერ მეტი წარმატებით შეგეძლო ღირსეულ მოძრვრებზე ინფორმაციის მოზიება, მაგრამ ლანძღვის გზას შეგნებულად ირჩევ, რაც ააშკარავებს შენს მოწოდებას და მეორეც, მიუხედავად იმისა, რომ მოდეტორი არ ვარ, შეგახსენებ, რომ ეს ფორუმი მართლმადიდებლურია და აქ შენ სტუმარი ხარ და კეთილი ინებე და მოიქეცი შესაფერისად. შეგიძლია საკუთარ ძველმართლმადიდებლურ საიტზე გახსნა ფორუმი და წერე და იკითხე იქ რამდენიც გინდა. და მესამეც, შენი ეს ვრცელი სამარცხვინო ისტორიები უღირს მღვდლებზე, თემასთან საერთოდ არ არის შეხებაში, თუმცა შენ არცერთ თემაში შანს არ უშვებ რომ მაღლმადიდებლური ეკლესია, რომლის წევრიც მე ვარ, არ გალანძღო თითიდან გამოწოვილი თემების მოტანით.

მოკლედ, ფიგურალულად რომ ვთქვა, ყური გაქვს ასაწევი კარგი ხანია.

ციტატა
"ჯარისკაცის მამით" "განსპეტაკებულმა",


ეს რაღაც ახალიაsmile.gifsmile.gifsmile.gif,



ციტატა
რაც შეეხება "ოსტროვს", ერთი საინტერესო დეტალი შევნიშნე ამ ფილმში, რომელიც გარკვეულწილად "სტარცობის" ინსტიტუტს ეხება და რომლის არამართლმადიდებლურობაზე საკმაოდ კარგი სტატია დაწერა ძველმოწესე ქრისტეანმა, ანდრია ეზეროვმა
"სტარეცი" ანატოლი, რომლებიც ერისკაცებს ღებულობს, მალავს თავის ვინაობას და არარსებულ "მამაოს" მიმართავს (გაიხსენეთ სცენა, სადაც თვით ანატოლი, მასთან მოსული დედაკაცის გასაგონად, თავის კელიაში ოსტატურად ახმოვანებს (თამაშობს) ორ ადამიანს).

კუნძულელი წმინდანის ამგვარი საქციელი მაყურებელმა მის თავმდაბლობად უნდა ჩათვალოს. არავინ იცის მომსვლელთაგან ვინ არის "ანატოლი". მათ არ უწყიან, რომ ეს მადლმოსილი კაცი მათ წინ დგას და თავს იმდაბლებს, ვითომ ანატოლი ვიღაც დაყუდებული ბერია და არა თვითონ, მაგრამ ფილმის შუა ნაწილში, ვგონებ, რეჟსორს დაავიწყდა ანატოლის თავმდაბლური ფუნქცია და უკვე სააშკარაოზე გამოჰყავს მისი სასწაულთმოქმედება და ისიც, რომ ანატოლი სხვა ვინმე, კელიაში დაყუდებული ბერი კი არა ის ადამიანია, ხალხს "ანატოლისთან" შუამავლად რომ ევლინება... ანატოლი უკვე აღარ მალავს თავის ვინაობას და სასწაულებსაც აშკარად, მომსვლელთა თანდასწრებით ახდენს (დავრდომილი, კოჭლი ბიჭუნას, ივანუშკას, განკურნება და ეშმაკის განდევნა ტიხონის ქალიშვილისგან).

შესაძლოა რეჟისორმა გარკვეული პარალელები აიღო მისი ეკლესიის წმინდანთა ცხოვრებიდან, ყოველ შემთხვევისათვის, ასეთი ლაფსუსები მოსვლია სერაფიმე საროველის ცხოვრების აღმწერელსაც. ისიც ჯერ თავმდაბლობით იწყებს, შემდეგ კი ტოვებს თავმდაბლობის ღვაწლს და სააშკარაოზე გამოდის, რომლის შემდეგაც ძლიერ პოპულარული ხდება (წმინდანთა ცხოვრებაში პირიქითაა, გაპოპულარულებული მოსაგრე, სხვა ქვეყანას აფარებდა ხოლმე თავს, ვერავის ეცნო მისი მადლმოსილება. ერთი რუსი წმინდანი ლოცვით კურნავდა, ხოლო მასთან მომსვლელებს ბალახებს უწერდა, თითქოსდა მათი მკურნალი ბერი კი არა ბალახები ყოფილიყვნენ. ამ წმინდანს არასოდეს გაუმჟღავნებია თავისი სასწაულთმოქმედება. და კიდევ რომელი ერთი ჩამოვთვალო).


ამის დამწერი მე მეუბნება მეცოდებიოsmile.gif, დალოცვლილო ვერ ხედავ ფილმსაც უკუღმა უყურებ. მაგ ფილმის ნახვის მერე რომელ ჭკუათმყოფელს შეუზლია თქვას, რომ "თავდაბალ ანატოლის ბოლო ამპარტავნება შეეპარაო":), საოცარია პირდაპირ. აი კიდევ ერთი მაგალითი, რომ ყველაფერი წაიკითხო და უყურო კიდეც ისე, როგორც შენ გინდა და არა ისე როგორც ეს არის სიმადვილეში.

ეს არის ტიპიური სექტანტური აზროვნება და მეგობარო შენ ამ მხრივ, სერიოზულად წინ ხარ და დამკას უახლოვდები. აი ამის ყურება კი ნაღდად საცოდაობაა და სულაც არ მიხარია სიმართლე გითხრა.

და ბოლოს, უშუალოდ თემას რაც შეეხება, რადგან ოსტროვი და ჯარისკაცის მამა არ მოგწონს, კითხვას სხვანაირად დავსვამ (არა მარტო შენთვის, ზოგადად): არსებობს თუ არა თქვენთვის მხატვრული ფილმი (არა დოკუმენტური), რომელიც ტქვენ როგორც მაყურებელს არ გაბრკოლებთ და მიგაჩნიათ, რომ მასში განსახიერებული როლი მსახიობს ცოდვად არ ეთვლება.

პოსტის ავტორი: dzvelmartlmadidebeli თარიღი: May 5 2011, 08:39 PM

damiane80

ციტატა
აი ხომ გითხარი, ყველაფერს უკუღმა კითხულობ-მეთქი, უფრო ზუსტად ისე, როგორც შენ გინდა. არადა საკიტხის მარტივადაა.


ვნახოთ.

ციტატა
მე ვინ მომცა უფლება საქართველოს ეკლესიის (საპატრიარქოს) სახელით ვისაუბრო. ამიტომაც გეუბნები, ჩემი ნათქვამი ჩემი ნათქვამი და არა საპატრიარქოსი, მეორეც, ვინ გითხრა, რომ მე არასწორად მივიჩნევ საკუთარ მოსაზრებას და შენ გეთანხმები, ან საიდან მოიტანე, რომ ამ საკითხში თქვენი ეკლესია და საპატრიარქო ერთნაირი პოზიციისაა, საპატრიარქოს პოზიცია სად მოისმინე ამაზე. ზედა პოსტში შენ თვითონ აქილიკებდი საპატრიაქრსო, ეხლა ამბობ, ერთ აზრზე ვართო, მოკლედ...ვერ გაიგებს კაცი რა გინდა.


ნორმალური კაცი გაიგებს, მაგრამ გაბოროტებული ვერა. ჩემი სიტყვები გამომდინარეობდა არა იქიდან, რომ ეს თქვენ ბრძანეთ სადმე (ასეთი რამ მე არ დამიწერია), არამედ თქვენეული "ლოგიკიდან". თუ თქვენ ამბობთ, რომ სამსახიობო ხელოვნებაზე თქვენს მიერ გამოთქმული შეხედულება თქვენია და არა საპატრიარქოსი (ანუ ის არ ადგას ასეთ პოზიციას), მაშინ გამოდის მეთქი, რომ ჩვენ და საპატრიარქოს ერთი, თქვენი საწინააღმდეგო პოზიცია გვქონია და მე რას მედავებით მეთქი. იქვე აღვნიშნე და ფაქტები მოვიტანე, რომ თქვენი პოზიცია, მარტო თქვენი არ არის. საპატრიარქოც იმავე აზრზეა, რასაც მისი უმაღლესი იერარქების მოღვაწეობა ადასტურებს. ასე, რომ გასარკვევია არა ის მე რა მინდა, არამედ ის თქვენ რა გნებავთ.



ციტატა
საკითხი კი მარტივადაა, მე გამოვხატე ჩემი მოსაზრება და თუ რამეს თქმა გინდა უშუალოდ ამ საკითხზე თქვი, თავი გაანებე ჩემი ნათქვამების გაიგივებას ან დაპირისპირებას საპატრიარქოს პოზიციასთან, მით უფრო, რომ ეს პოზიციაც კი არ იცი როგორია. თავად საკითხზე თქვი თუ რამეს თქმა გინდა.


მე კი არ ვაიგივებ თქვენს ნათქვამს თქვენი საპატრიარქოს პოზიციასთან, მე თქვენ თქვენი საპატრიარქოს პოზიციის დამცველად მიმაჩნიხართ. თქვენ საპატრიარქოსგან განსხვავებული პოზიცია არ გაგაჩნიატ (ან პირიქით, საპატრიარქოს არ გააჩნია თქვენგან განსხვავებული პოზიცია). ეს ფაქტებითაც დასტურდება.

ციტატა
კიდევ ერთი მარაზმი, ანგელოზის დღე უნდა გადაიხადო რა ტქმა უნდა, მაგრამ შენი დაბადების დღე, როდესაც უფალმა ტავისი უდიდესი წყალობით ინება არარსებობიდა არსებობაში შენი მოვლინება შენი აზრით აღსანიშნი არ არის, ეს ხომ ელემენტარული უმადურობა იქნებოდა შემოქმედის მიმართ.


იქნებ ტონი შეარჩიოთ მეგობარო. მარაზმები თქვენსკენ მოიკითხეთ (არ დამაწყებინოთ "ჯვარი ვაზისა"-დან და თქვენი ეკლესიის სხვა გამოცემებიდან ეკუმენისტური მოღვაწეობის "მარგალიტების" ციტირება). თანაც, ჩანს ძალიან დაბოღმილი კითხულობთ ჩემს ნაწერს (გირჩევთ ცოტა დაისვენოთ და მერე, დაწყნარებულმა წაიკითხოთ), რაც შესაძლებლობას არ გაძლევთ ჩასწვდეთ ნათქვამის აზრს. მე დავწერე, რომ დაბადების დღის გადახდა მართლმადიდებლური ტრადიცია არ არის მეთქი, უფრო ანგელოზის დღეს იხდიან. აქედან აბსოლუტურად არ გამომდინარეობდა ის დასკვნა თქვენ რომ გააკეთეთ. გადაიხადეთ ბატონო დაბადების დღეც, ვინ გიშლით, მაგრამ ხორციელი დაბადების დღეზე უფრო უპირატესი, მარადიული ცხოვრებისთვის დაბადების დღეა. ამაზე იყო ლაპარაკი. თანაც არ შეჰფერის ეს ეკლესიის პირველიერარქს, რომელიც ყოველივეში მაგალითი უნდა იყოს ერისთვის. ძალიან გთხოვთ ნუ ართულებთ და აბუნდოვანებთ ჩემს ნათქვამს.

ციტატა
შემდეგ ტექსტებში მოდის შენი მორიგი მცდელობა და მჩხრეკელობა გლობალური ქსელის მაშტაბით გამოძებნო ვინმე უღირსი მღვდელი, რომ ამით ჩირქი მოსცხო მთლიანად მართლმადიდებლურ ეკლესიას - ამაზე ერთი კომენტარი მექნებოდა, სირცხვილი შენ.


ჩათვალეთ, რომ ის რაც დავიმოწმე ერთი წვეთია თქვენი ეკლესიის მღვდელმსახურთა თავნებობისა.

ციტატა
იგივე და ასჯერ მეტი წარმატებით შეგეძლო ღირსეულ მოძრვრებზე ინფორმაციის მოზიება, მაგრამ ლანძღვის გზას შეგნებულად ირჩევ, რაც ააშკარავებს შენს მოწოდებას


ღირსეული მოძღვრები მე ვახსენე და ვთქვი, რომ ისინი თითზე ჩამოსათვლელნი არიან. თუმცა, მათ დადებითში არ ჩაეთვლებათ დუმილი იმ უკანონობაზე, რაც მათ ეკლესიაშია გამეფებული (ვგულისხმობ არა მარტო გაამსოფლიურებას...). როცა ადამიანი უყრუებს მის თვალწინ მიმდინარე ეკუმენისტურ, სეკულარულ და უბრალოდ უზნეო პროცესებს, მათი პატიოსნებას ჩირქი ეცხება.

რაც შეეხება ჩვენს მოწოდებას, ის სავსებით არასწორად გაგიგიათ. ეს ნაწყენი კაცის წარმოდგენაა და არა ობიექტური რეალობა. არავისი შეურაცხყოფა არ არის და არც შეიძლება იყოს ჩვენი მოწოდება. კიდევ ერთხელ გთხოვთ კორექტულობას. შეგიძლიათ მძაფრად კრიტიკული იყოს, მაგრამ ცრუ ბრალდებები, რომელთაც არანაირი დამამტკიცებელი არგუმენტი არ მოჰყვება, არასაკადრისია.

ციტატა
მეორეც, მიუხედავად იმისა, რომ მოდეტორი არ ვარ, შეგახსენებ, რომ ეს ფორუმი მართლმადიდებლურია და აქ შენ სტუმარი ხარ და კეთილი ინებე და მოიქეცი შესაფერისად.


აბსოლუტურად შესაფერისად (კორექტულად) ვიქცევით თქვენს ფორუმზე. ჩვენ ვებმებით ზოგიერთ საეკლესიო საკითხთა განხილვაში და როდესაც ვერ გვპასუხობენ ან არ აწყობთ ჩვენი პასუხები, გადადიან შეურაცხყოფაზე, გვაძლევენ შენიშვნებს (ჩვენთვის დღემდე არ მოუხსნიათ გაფრთხილების 40%, და არც ვიცით ეს "ეპითიმია" როდემდე გაგრძელდება), გვიხურავენ თემებს და ა. შ. კონკრეტულად არავისთვის შეურაცხყოფა არ მიგვიყენებია, ჩვენ ვლაპარაკობთ და კანონიკურ შეფასებებს ვაძლევთ იმ ფაქტებს, რომელთაც თქვენი საპატრიარქო თვითონაც არ მალავს და რატომ არის ეს შეურაცხყოფა არ გვესმის. თუ შეფასებებში ვცდებით, მაშინ დაგვიმტკიცეთ ჩვენი შეცდომა და თუ შეიძლება შეეშვით მუქარებსა და შეურაცხყოფებს, მაგალითად ასეთს:

ციტატა
ფიგურალულად რომ ვთქვა, ყური გაქვს ასაწევი კარგი ხანია.


ძველმართლმადიდებლობასა და ძველმართლმადიდებლებს "ყურს უწევენ" სამი საუკუნეა. რა არ გადაუტანია ამ ხალხს და რისი გულისთვის? ან ჩვენ რატომ დავიმსახურეთ "ყურის აწევა"? იმიტომ ხომ არა სჯულისკანონს და ძველ გადმოცემებს რომ ვიცავთ და მოვუწოდებთ თქვენი ეკლესიის წევრებსაც იგივე ქნან?

ეს უკვე მერამდენედ გვესმის ასეთი მუქარები. არასოდეს დავმუქრებივართ არავის. მართლმადიდებელი ქრისტეანისთვის ეს შეუფერებელია. თანაც მოგმართავთ თქვენობით, პატივისცემის ნიშნად, და რატომღაც ვერ გრძნობთ, რომ მთელი ამ ხნის განმავლობაში ერთი შეურაცხყოფა არ მიგვიყენებია თქვენთვის (არა მარტო ამ თემის, სხვა თემების განხილვის დროსაც).

ციტატა
შენ არცერთ თემაში შანს არ უშვებ რომ მაღლმადიდებლური ეკლესია, რომლის წევრიც მე ვარ, არ გალანძღო თითიდან გამოწოვილი თემების მოტანით.


არც ერთი თემა არ არის "თითიდან გამოწოვილი". თანაც ეს თქვენი გახსნილი თემებია და მე რა შუაში ვარ? მე მხოლოდ ერთი თემა გავხსენი და მაშინ არ გითქვამთ ასეთი რამ. ახლა რამ გათქმევინათ?

ციტატა
დალოცვლილო ვერ ხედავ ფილმსაც უკუღმა უყურებ. მაგ ფილმის ნახვის მერე რომელ ჭკუათმყოფელს შეუზლია თქვას, რომ "თავდაბალ ანატოლის ბოლო ამპარტავნება შეეპარაო":),


ბ-ნო დამიანე. ამ საკითზე მგონი გასაგებად დავწერე, რატომ ჩანს ასე. ფაქტია, რომ თავიდან ანატოლი, ფილმში "კუნძული" მალავს თავის ვინაობას, შემდეგ კი აშკარად სასწაულმოქმედებს. ჩემის აზრით, რასაც წმიდა მამათა ცხოვრება ამაგრებს, ასეთი მოქმედება ამპარტავნების გამოხატულებაა. თანაც ვთქვი, რომ ეს რეჟისორის იდეაა მეთქი. არ ვიცი რა გეწყინათ.

ციტატა
ეს არის ტიპიური სექტანტური აზროვნება და მეგობარო შენ ამ მხრივ, სერიოზულად წინ ხარ და დამკას უახლოვდები. აი ამის ყურება კი ნაღდად საცოდაობაა და სულაც არ მიხარია სიმართლე გითხრა.


რა არის ტიპიური სექტანტობა? ჯერ სექტა და სექტანტობა რა არის გავარკვიოთ და მერე ის, ჩემი ნათქვამი არის თუ არა სექტანტობა. ნუ გადაამლაშებთ, ბ-ნო დამიანე. იცით თქვენ, რომ პირადად მე პატივისცემით ვარ გამსჭვალული თქვენს მიმართ და ეს ერთხელ აღმინიშნავს კიდეც.

ციტატა
და ბოლოს, უშუალოდ თემას რაც შეეხება, რადგან ოსტროვი და ჯარისკაცის მამა არ მოგწონს


დამიანე, უკვე მეცინება. ტას ჩააცივდით ამ ჯარისკაცის მამას, და ოსტროვს, უკვე მერამდენედ მიწევს იმის აღნიშვნა, რომ ვლაპარაკობ ზოგადად სამსახიობო ხელოვნებაზე და არა კონკრეტულ ნაწარმოებებზე. ასევე იმაზე, რომ ეს ფორმა ქრიტეანობის ქადგებად ვერ გამოდგება. თქვენ კი ეს გწყინთ.



ციტატა
არსებობს თუ არა თქვენთვის მხატვრული ფილმი (არა დოკუმენტური), რომელიც ტქვენ როგორც მაყურებელს არ გაბრკოლებთ და მიგაჩნიათ, რომ მასში განსახიერებული როლი მსახიობს ცოდვად არ ეთვლება.


თუ გახსოვთ, წინა პოსტებში მოგწერეთ, რომ იდეაში ზოგიერთი ფილმი (რადგან ფილმებს შეიძლება იდეოლოგიური დატვირთვა ჰქონდეთ) შესაძლოა დადებით აზრს ავრცელებს და მან შესაძლოა დადებიდათ იმოქმედოს ადამიანზე, მაგრამ მე ვწერდი, რომ ეს ფორმა, რადგან ის არ არის კურთხეული ფორმა ეკლესიის მიერ (და სრულიად სამართლიანად) არ შეიძლება სულისთვის სასარგებლოდ იქნას მიჩნეული.

მინდა მოგიყვეთ ერთი ამბავი ღირ. პაისი დიდის ცხოვრებიდან.

(გადმოგცემთ საკუთარი სიტყვებით, ამიტომ სიზუსტეს გადმოცემაში ნუ მომთხოვთ): ერთხელ ეშმაკი ანგელოზის სახით გამოეცხადა ერთ მდიდარ ადამიანს და შეაგონა მას აეღო ფული და უდაბნოში მამა პაისისთვის მიეტანა, რადგან მაშინ, პაისი დიდი უდაბნოში მონასტრების მშენებლობას აპირებდა. მდიდარმა ვერაფერი ცუდი იგულვა "ანგელოზის" გამოცხადებაში, აიღო ფული და პაისისკენ გაეშურა. არ უწყოდა მდიდარმა, რომ ეშმაკს, მისი მეშვეობით ვერცხლისმოყვარეობაში პაისის ჩაგდება სურდა.

პაისიმ, ღმრთის მადლით, იგრძნო მდიდარი კაცის მოახლოვება და მასთან შესახვედრად თვითონ გაეშურა. მიუახლოვდა რა მას, აუწყა მისი მოსვლის მიზეზი და ურჩია წამოღებული თანხა უკან წაეღო და ღარიბებისთვის დაერიგებინა. გაკვირვებულმა მდიდარმა ასეც ქნა. ხოლო პაისიმ, მოგვიანებით, ღმრთის შეწევნითა და წყალობით მონასტრები უდაბნოში მაინც გააშენა.

ვიცი იკითხავ ეს ისტორია რა შუაშიაო? კითხვას შეგიბრუნებ პასუხის ნაცვლად: გარეგნულად რა იყო ცუდი ეშმაკის მოწოდებაში (თუ არ გავითვალისწინებთ მის განზრახვას, რომელიც შეუძლებელია მდიდარ ადამიანს ცოდნოდა) ფული მისვლოდა პაისის ტაძრების გასაშენებლად? მდიდრის პოზიციიდან ამაში ცუდი არაფერი იყო, მაგრამ ამ გარეგნულად კეთილ განზრახვას შორს მიმავალი ბოროტი მიზნები ჰქონდა.

ასეა ჩვენს შემთხვევაშიც, შეიძლება გარეგნულად ერთი და ორი ფილმი მოსაწონიც იყოს, შეიძლება მათი ავტორები და მსახიობები აღძრულნი იყვნენ კეთილი მიზნებით, მაგრამ აქ მხოლოდ გარეგნული მხარე და ცალკეული შემთხვევებია გასათვალისწინებელი? ცხადია, არა! ერთი ჯარისკაცის მამა და ოსტროვი გამოაკეთილშობილებს მთელს სამსახიობო ხელოვნებას?

ბ-ნო დამიანე, არის ფილმები, რომლებიც მეც მომწონებია, მაგრამ მიუხედავად ამისა, მე მაინც ვამტკიცებ, - სამსახიობო ხელოვნება არ არის ქრისტეანის საქმე და მისით ნაქადაგები ჭეშმარიტება მას დამსახურებაში არ უნდა ჩავუთვალოთ. ამ ხელოვნების უკან დგას არა მამა ზეციერი, არამედ ეშმაკი და იქნებ გავითვალისწინოთ ეს ჭეშმარიტება.

პატივისცემით: ძველმართლმადიდებელი.

პოსტის ავტორი: damiane80 თარიღი: May 5 2011, 09:47 PM

ციტატა
ნორმალური კაცი გაიგებს, მაგრამ გაბოროტებული ვერა


შენ პოსტებს გადახედე ზემოთ და ნახავ გაბოროტებული ვინ არის

ციტატა
თუ თქვენ ამბობთ, რომ სამსახიობო ხელოვნებაზე თქვენს მიერ გამოთქმული შეხედულება თქვენია და არა საპატრიარქოსი (ანუ ის არ ადგას ასეთ პოზიციას), მაშინ გამოდის მეთქი, რომ ჩვენ და საპატრიარქოს ერთი, თქვენი საწინააღმდეგო პოზიცია გვქონია და მე რას მედავებით მეთქი.


ა კიდო უკუღმართი - დაანებე თავი ჩემი სიტყვების უკუღმა კითხვას. აი ნახე რას ამბობ:

ციტატა
თქვენს მიერ გამოთქმული შეხედულება თქვენია და არა საპატრიარქოსი (ანუ ის არ ადგას ასეთ პოზიციას)
გაოცებული ვარ ასეთ დასკვნებს როგორ აკეთებ, აი ნახე შეცდომები:
1) მე არ გამიკეთებია ჩემი სიტყვების დაკავშირება საპატრიარქოს პოზიციასთან და რატომ აკეთებ ამას შენ?;
2) შენ ამბობ "შეხედულება თქვენია და არა საპატრიარქოსი (ანუ არ დგას ასეთ პოზიციაზე), წინადადების პირველი ნაწილიდან ეს უკანასკნელი დასკვნა როგორ გამოგავს საოცარია ანუ შენი მსჯელობით მე თითქოს ვთქვი, რომ რადგან "შეხედულება ჩემია და არა საპატრიარქოსი, ეს ნიშნავს რომ საპატრიარქო არ დგას ამ პოზიციაზე" - ცდები აქაც, გიმეორებ კიდევ ერთხელ, მე ჩემი პოზიციის შედარება საპატრიარქოსთან საერთოდ არ გამიკეთებია. სადმე ვთქვი რომ საპატრიარქო დგას ამ პოზიციაზე ან პირიქით?. ამიტომაც გწერდი, რომ მე არ ვახმოვანებ საპატრიარქოს პოზიციას და საერთოდ ამ თემაში არ იხილებოდა საპატრიარქოს რაიმე ოფიციალური პოზიცია მსახიობობაზე, თემაში დასმული იყო საკითხი, როგორ ვფიქრობთ ჩვენ.
ამდენად, შენ თუ გინდა ჩემი ნათქვამის შინაარსზე ისაუბრე, ჩემს ნათვქვამს საპატრიარქოს პოზიციასთან ნურც აიგივებ და ნურც უპირისპირებ, რადგან ეს საკითხი საერთოდ არ დასმულა.

აი ჩემი პირველი პოსტის დასაწყისი:
ციტატა
მოდი შევეცდები საწინააღმდეგო პოზიცია გავაჟღერო, თქვენგან უფრო მეტი არგუმენტი წამოვა

და აი ბოლო
ციტატა
ეს არის ჩემი მოსაზრება და წავიკითხავ სიამოვნებით თქვენს შენიშვნებს


რა შუაშია შედარება საპატრიარქოსთან, პოსტში სიტყვა საპატრიარქოსც კი არ მაქვს ნახსენები.

რატო გიღეჭავ ახლა ამ საკითხის იცი, იმიტომ რომ აქ მოყვანილი მაგალითი ნიშანდობლივია და წარმოაჩენს, თუ როგორ არასწორად კითხულობ ელემენტარულ პოსტებს და წარმომიდგენია რა გაქანება გაქვს ამ კუთხით სხვადასხვა დოგმატური საკითხის ინტერპრეტაციაში.

ციტატა
ძველმართლმადიდებლობასა და ძველმართლმადიდებლებს "ყურს უწევენ" სამი საუკუნეა. რა არ გადაუტანია ამ ხალხს და რისი გულისთვის? ან ჩვენ რატომ დავიმსახურეთ "ყურის აწევა"? იმიტომ ხომ არა სჯულისკანონს და ძველ გადმოცემებს რომ ვიცავთ და მოვუწოდებთ თქვენი ეკლესიის წევრებსაც იგივე ქნან?

ოხ როგორ გინდა დევნილის იმიჯი, მაგრამ სად არის?, საქართველოს ეკლესიას ხო არ საყვედურობთ დევნაშიsmile.gif? ყურის აწევას რაც შეეხება, ეს დაიმსახურე არა შენი აღმსარებლობის გამო, არამედ შენს მიერ ჩემი ეკლესიის შეურაცხყოფისათვის.
მით უფრო, რომ ჩვენს ვსაუბრობთ თემაზე "არის თუ არა მსახიობობა ცოდვა", შენ კი საუბრობ თუ რა უღირსია ჩვენი სამღვდელოება და როგორ აკურთხა თითქოს ვიღაც მღვდელმა, სადღაც რუსეთში თუ სხვაგან "სტრიპტიზ კლუბი" ანუ შანს არ უშვებ, რომ შეურაცხყოფა არ გააჟღერო.

შემდეგ ამბობ, რომ ეს მაგალითები ზღვაში წვეთია (ანუ ბევრია ასეთი უღირსი მღვდელი), ხოლო ღირსეული - თითზე ჩამოსათვლელი. ამაზე ცხონებული ბებიაჩემი გეტყოდა: "ისე დაიბანე შენ პირი, რავაც ეგ მართალი იყოს"-ო, უბრალოდ თვალების გახელაა საჭირო და სურვილი, მაგრამ...
ციტატა
არც ერთი თემა არ არის "თითიდან გამოწოვილი". თანაც ეს თქვენი გახსნილი თემებია და მე რა შუაში ვარ?
იმ შუაში ხარ, რომ თემა ეხება თუ არა თითქმის ყველა თემაში აკვეხებ ოფიციალური ეკლესიის შეურაცხმყოფელ ტექსტებს, რისი მაგალითიც ზემოთ მოგიყვანე.

ამ გვერდით საკითხებზე, რო,მელიც თემის გადახვევაა მე მეტს აღარ დავწერ, გამგები გაიგებს, რაც შეეხება თავად კითხვაზე ენს პასუხს, ეხლა მეტის დრო აღარ მაქვს და დავწერ ჩემს მოსაზრებას smile.gifsmile.gifsmile.gif მოაგვიანებით.

პოსტის ავტორი: mashmash თარიღი: May 7 2011, 09:16 AM

არ არის მსახიობობა ცოდვა. ეკლესიას მოსწონს ტუ არ მოსწონს ამას არ აქვს მნიშვნელობა. ამით არ განისაზღვრება ცოდვაა თუ არა. ფაქტია რომ ღმერთს სულ არ აინტერესებს მსახიობი იქნები თუ არა. ამიტომ ასეთი რაღაცეების ნუ გეშინიათ. biggrin.gif

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: May 9 2011, 03:27 PM

mashmash
თუ ეკლესიის მიხედვით არ განისაზღვრება რა არის ცოდვა და რა არა,აბა ვისი მიხედვით უნდა გამნისაზღვროს?თეატრების?

ციტატა
არ არის მსახიობობა ცოდვა. ეკლესიას მოსწონს ტუ არ მოსწონს ამას არ აქვს მნიშვნელობა.

თუ ეკლესიის მიხედვით არ განისაზღვრება რა არის ცოდვა და რა არა,აბა ვისი მიხედვით უნდა გამნისაზღვროს?თეატრების?
რა სისულელეა!

პოსტის ავტორი: damiane80 თარიღი: May 9 2011, 03:35 PM

ციტატა
თუ ეკლესიის მიხედვით არ განისაზღვრება რა არის ცოდვა და რა არა,აბა ვისი მიხედვით უნდა გამნისაზღვროს?თეატრების?


+1, ვეთანხმები ამ აზრს, რა თქმა უნდა ეკლესიის მოძღვრება განსაზღვრავს რა არის ცოდვა და რა არა.

ამასთან, მე ვფიქრობ, რომ თავისთავად მსახიობობა (რპგპრცვ პროფესია) ცოდვა არ არის, ცოდვა ჩემი აზრით შეიძლება იყოს, კონკრეტული მსახიობის კონკრეტული არჩევანი ითამაშოს თუ არა მან ესა თუ ის გმირი. თუ მსახიობი თამაშობს ფილმში, რომელიც თავისი არსით ცოდვისკენ უბუძგებს ადამიანს, რა თქმა უნდა ეს იქნება ცოდვა, თუ პირიქით - მე მგონი ცოდვად არ უნდა ჩაითვალოს.

პოსტის ავტორი: mashmash თარიღი: May 9 2011, 04:03 PM

GIORGI LELUASHVILI
სისულელე არაა. ღმერთის მიხედვით, მას არ მოეწონებოდა თუ კი.

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: May 10 2011, 12:24 PM

dzvelmartlmadidebeli

ციტატა
ბოლოს, თუ ვიტყვით, რომ კაცისკვლა მსახიობობაზე უფრო დიდი ცოდვაა, ამით რა შეღავათი ეძლევა მსახიობობის ცოდვას?

შეღავათი ამით არ ეძლევა.

შენი აზრით: კაცისკვლის ცოდვას რატომ უთვლის ნაკლებ ცოდვად (და ზოგი მამის მოსაზრებით, საერთოდ არ უთვლის) კაცს, რომელიც ომში იბრძვის? მე ვკითხულობ მიზეზს და არა საფუძველს. შესაბამისად, პასუხი უნდა სცემდეს კითხვას – რატომ? და არა – როგორ?

პოსტის ავტორი: dzvelmartlmadidebeli თარიღი: May 10 2011, 07:56 PM

კანონისტი

ციტატა
შენი აზრით: კაცისკვლის ცოდვას რატომ უთვლის ნაკლებ ცოდვად (და ზოგი მამის მოსაზრებით, საერთოდ არ უთვლის) კაცს, რომელიც ომში იბრძვის? მე ვკითხულობ მიზეზს და არა საფუძველს. შესაბამისად, პასუხი უნდა სცემდეს კითხვას – რატომ? და არა – როგორ?


ბ-ნო კანონისტო, შემეძლო გვერდი ამევლო თქვენი შეკითხვისთვის, რადგან ვხედავ რაღაცაში ჩვენს "გამოჭერას" ესწრაფვით და ისეთ საკითხზე, რომელსაც ბრწყინვალე პასუხს სცემს ათანასე დიდი (რაც შეუძლებელია თქვენ არ გცოდნოდათ), გამომძიებელივით გვეკითხებით. თქვენ შეგეძლოთ პირდაპირ, წმ. ათანასეს პასუხის რეზიუმირებით დაგეწყოთ და მარტივად აგეხსნათ რისი თქმა გსურდათ, მაგრამ, როგორც ჩანს, თქვენ ჩვენი "დაკითხვა" გაქვთ გადაწყვეტილი. გთხოვთ, შეეშვათ ჩვენთან დიალოგის ამგვარ მეთოდს და თუ პოლემიკა გსურთ, უფრო კონსტრუქციულ დისპუტზე გადახვიდეთ; ხომ არ ფიქრობთ, რომ საბავშვო ბაღის აღსაზრდელებთან გაქვთ საქმე?

ახლა კი რაც შეეხება თქვენს კითხვას. წმ. ათანასე დიდი ბრძანებს: "ამ ცხოვრებაში ქმედება ორადაა გაყოფილი: უჯეროა კაცის კვლა, მაგრამ ბრძოლაში მოწინააღმდეგეთა ამოწყვეტა კანონიერია და ქების ღირსი... ერთი და იგივე საქმე ზოგი მიზეზით და ზოგ დროს უჯეროა, ხოლო ზოგი საფუძვლიანია, საპატიებელია და საქებარიც კი" (წმ. ათანასე ალექსანდრიელის ეპისტოლედან ამონ მონაზვნის მიმართ. დიდი სჯულისკანონი. საქართველოს საეკლესიო კალენდარი. გვ. 396).

"ამგვარად, ერთი და იგივე საქმე, ზოგჯერ აკრძალულია, ზოგჯერ კი ნებადართული და დამოკიდებულია შემთხვევათა, პირთა და ხერხთა სხვადასხვაობაზე" (ზონარა).

ცნობილია, რომ წმიდა მამები ადამიანის საქციელს განზრახვის მიხედვით გასჯიან და არა მოქმედების მიხედვით. ვთქვათ, თუ მკვლელობაზეა ლაპარაკი განიხილება განზრახვა (ანუ "რატომ?" - რაც თქვენ გაინტერესებთ), და არა მხოლოდ გარეგნული ფორმა ან საშუალება მკვლელობისა (ანუ - "როგორ?").

შედარებისთვის მოვიტან ლოტისა და მისი ქალიშვილების ამბავს. როდესაც სოდომი და გომორა დაიწვა, ლოტის ქალიშვილებმა დაათვრეს მამა და მასთან რიგ რიგობით იცხოვრეს, რათა კაცობრიობისთვის შთამომავლობა შეენარჩუნებინათ. წმ. იოანე ოქროპირის განმარტებით, ღმერთმა, რომელმაც ეს ესაა სქესობრივი აღვირახსნილობისა და გარყვნლებისთვის დაწვა სოდომი და გომორა, მამასთან თანაცხოვრების ცოდვა მიუტევა ლოტის ქალიშვილებს, რადგან მათ ეგონათ, რომ კაცობრიობა მოისპო.

ამრიგად, ფაქტია, ღმერთმა გაითვალისწინა განზრახვა ("რატომ?") და არ მიაქცია ყურადღება ცოდვის სახეს ("როგორ?"). თანაც, უნდა გავითვალისწინოთ, რომ განზრახვა მხოლოდ იმ პირობითაა მისაღები, როდესაც ის საღმრთო და კეთილშობილურ მიზანს ისახავს. ასეთ შემთხვევაში, აშკარად ცოდვილი ქმედება, წმიდა წერილის მიხედვით, მიეტევათ ლოტის ქალიშვილებს, მათი განზრახვისა და მიზანდასახულობის გამო.

ამიტომაც, ომში მონაწილე ჯარისკაცები, რომლებიც სახელმწიფოს და ოჯახს იცავენ და სხვათა დასაცავად საკუთარ თავს საფრთხეში იგდებენ, არ მიიჩნევიან ჩვეულებრივ კაცისმკვლელებად (ანუ, თანამედროვე ენით რომ ვთქვათ, კრიმინალებად). მეტიც, იყო ეპისკოპოსთა შორის აზრი, რომ ომში დაღუპული ჯარისკაცები პირდაპირ წმინდანებადაც კი შეერაცხათ, რაც ზოგიერთმა არ მიიღო.

ამდენად, სხვათა კეთილდღეობისთვის ომში ბრძოლა და საკუთარი თავის საფრთხეში ჩაგდება, განსხვავდება კაცისკვლის კრიმინალური დანაშაულისგან. ომში ბრძოლა კეთილშობილური საქციელია, კრიმინალისგან განსხვავებით.

ახლა კი დაგვდეთ პატივი და გვითხარით, საითკენ მიგყავთ ლაპარაკი და რა კავშირშია განზრახვის მომენტი მსახიობობის ცოდვასთან? და რაკიღა თქვენ, როგორც ამბობთ, კითხულობთ მიზეზს და არა საფუძველს, იქნებ გაგვარკვიოთ, რა არის მსახიობობის მიზეზი? (გთხოვთ ილაპარაკოთ მსახიობობაზე, როგორც ზოგად მოვლენაზე, და არა კონკრეტულ მსახიობებსა და როლებზე).

პატივისცემით: ძველმართლმადიდებელი.

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: May 13 2011, 01:10 PM

dzvelmartlmadidebeli

ციტატა
ახლა კი დაგვდეთ პატივი და გვითხარით, საითკენ მიგყავთ ლაპარაკი და რა კავშირშია განზრახვის მომენტი მსახიობობის ცოდვასთან? და რაკიღა თქვენ, როგორც ამბობთ, კითხულობთ მიზეზს და არა საფუძველს, იქნებ გაგვარკვიოთ, რა არის მსახიობობის მიზეზი? (გთხოვთ ილაპარაკოთ მსახიობობაზე, როგორც ზოგად მოვლენაზე, და არა კონკრეტულ მსახიობებსა და როლებზე).


უპირველესად, რომ დამშვიდდეთ (რაღაც აგრესიული მეჩვენება თქვენი პოსტის დასაწყისი), მინდა გითხრათ, რომ არც მსახიობი ვარ, არც ვაპირებ და სხვათა შორის, არც თეატრალურ წარმოდგენაზე ვყოფილვარ ჯერჯერობით.

მერე მეორე, თუ ჩემი ტონი არ მოგწონთ, აუცილებელი არ არის ყველაფერზე პასუხი დაწეროთ. ,,ეკლესიას", რომელსაც მართლმადიდებლობაზე პრეტენზია აქვს, კითხვების არ უნდა ეშინოდეს.

მესამე, რაც თემას შეეხება:
თუ ერთი მსახიობისთვის ამ პროფესიის მიზეზი არის ადამიანის ჭეშმარიტებაზე დაყენება, მასში ადამიანური თანაგრძნობის, სიბრალულის, მოყვასისადმი თავგანწირვის, ერთგულების სწავლება,
ხოლო მეორესთვის – აღვირახსნილობა, მეძავობისა და სოდომური ცოდვის მორევში ჩათრევა,
ერთნაირ ცოდვად მიგაჩნიათ?


P.S. ძალიან გთხოვთ, არ დამიწყოთ ისევ – საითკენ მიგყავს საუბარი, დაკითხვა და მსგავსი ბავშვური გამოხტომები. მგონია, რომ ზრდასრული ბრძანდებით. თუ ხვდებით საითკენაც მიმყავს და იმასაც ხვდებით, რომ ფინალი ფატალური იქნება და ამაზე გამწარდით, უკაცრავად, მაგრამ ეს თქვენი ,,ეკლესიის" პრობლემაა. თუ არა და, მემგონი არც ცენზურა დამირღვევია და არც ზრდილობა.

პოსტის ავტორი: dzvelmartlmadidebeli თარიღი: May 13 2011, 04:30 PM

კანონისტი

ციტატა
უპირველესად, რომ დამშვიდდეთ (რაღაც აგრესიული მეჩვენება თქვენი პოსტის დასაწყისი)


ჩემი თქვენდამი მიწერილი პოსტი აბსოლუტურად მშვიდად არის დაწერილი. საკუთარ გრძნობებს და "მოჩვენებებს" არ უნდა აჰყვეთ. smile.gif

ციტატა
მინდა გითხრათ, რომ არც მსახიობი ვარ


ეგ ვიცი... თქვენ ხომ კანონისტი ბრძანდებით? smile.gif

ციტატა
არც ვაპირებ


შეგეწიოთ ღმერთი!

ციტატა
და სხვათა შორის, არც თეატრალურ წარმოდგენაზე ვყოფილვარ ჯერჯერობით.


ეს ალბათ ამ წელიწადში, არა? თუ საერთოდ? biggrin.gif

ციტატა
მერე მეორე, თუ ჩემი ტონი არ მოგწონთ, აუცილებელი არ არის ყველაფერზე პასუხი დაწეროთ.


როგორ არ გინდათ რომ პასუხები ვწერო! მაგრამ, რას იზამ, თუ ფორუმს გახსნი, იმისთვისაც უნდა იყო მზად, რომ პოსტებს მოგწერენ და შეიძლება ბევრ რამეშიც არ დაგეთანხმონ. smile.gif

ციტატა
"ეკლესიას", რომელსაც მართლმადიდებლობაზე პრეტენზია აქვს, კითხვების არ უნდა ეშინოდეს.


და ვინ თქვა რომ ეშინია? რა შეგვატყვეთ შიშის?

ციტატა
მესამე, რაც თემას შეეხება:

თუ ერთი მსახიობისთვის ამ პროფესიის მიზეზი არის ადამიანის ჭეშმარიტებაზე დაყენება, მასში ადამიანური თანაგრძნობის, სიბრალულის, მოყვასისადმი თავგანწირვის, ერთგულების სწავლება, ხოლო მეორესთვის – აღვირახსნილობა, მეძავობისა და სოდომური ცოდვის მორევში ჩათრევა,ერთნაირ ცოდვად მიგაჩნიათ?

P.S. ძალიან გთხოვთ, არ დამიწყოთ ისევ – საითკენ მიგყავს საუბარი, დაკითხვა და მსგავსი ბავშვური გამოხტომები. მგონია, რომ ზრდასრული ბრძანდებით. თუ ხვდებით საითკენაც მიმყავს და იმასაც ხვდებით, რომ ფინალი ფატალური იქნება და ამაზე გამწარდით, უკაცრავად, მაგრამ ეს თქვენი ,,ეკლესიის" პრობლემაა. თუ არა და, მემგონი არც ცენზურა დამირღვევია და არც ზრდილობა.


მე ვხვდები საითკენაც მიგყავთ ლაპარაკი, მაგრამ, ვგონებ ის ფატალური თქვენთვის უფრო იქნება ვიდრე ჩემთვის. გამწარებით, კარგა ხანია გამწარებულები ხართ ჩვენი აქ ყოფნით, მაგრამ უნდა შეურიგდეთ ამ ფაქტს. თუ რატომ, სულ ახლახან მოგახსენეთ.

ჩვენს ეკლესიას რაც შეეხება (რომელსაც, რატომღაც ბრჭყალებში სვამთ, ვითომ ეკლესია არ არის? და რა არის ეკლესია? ან რატომ უწოდებთ, ვთქვათ, ანგლიკანურ, კათოლიკურ, გრიგორიანულ და სხვა მწვალებლურ თემებს "ეკლესიას", ძველმართლმადიდებლურს კი არა, და ამ ტერმინისთვის შეუფერებლობის ნიშნად ბრჭყალებში სვამთ?), ღმერთმა იმაზე მეტი პრობლემა არ მისცეს, რაც მსახიობობის არსის გარკვევაა...

ციტატა
თუ ერთი მსახიობისთვის ამ პროფესიის მიზეზი არის ადამიანის ჭეშმარიტებაზე დაყენება, მასში ადამიანური თანაგრძნობის, სიბრალულის, მოყვასისადმი თავგანწირვის, ერთგულების სწავლება, ხოლო მეორესთვის – აღვირახსნილობა, მეძავობისა და სოდომური ცოდვის მორევში ჩათრევა,ერთნაირ ცოდვად მიგაჩნიათ?


მეგონა, ამ საგანზე გარკვეული პასუხი (წმ. ათანასეს განმარტებიდან დაწყებული) უკვე მოცემული მქონდა. სიმართლე გითხრათ, პირველად მესმის, რომ მსახიობობამ თურმე შესაძლოა ადამიანი "ჭეშმარიტების გზაზე დააყენოს" და ლამის მთელი რიგი სახარებისეული ფუნქციებიც კი იტვირთოს. რატომ გამორჩათ ეს წმ. მოციქულებს და წმ. მამებს, გაუგებარია... აი, რას ნიშნავს, სასულიერო სემინარია და აკადემია რომ გაქვს კაცს... შესაშურია, პირდაპირ!

ციტატა
თუ ერთი მსახიობისთვის ამ პროფესიის მიზეზი არის ადამიანის ჭეშმარიტებაზე დაყენება, მასში ადამიანური თანაგრძნობის, სიბრალულის, მოყვასისადმი თავგანწირვის, ერთგულების სწავლება, ხოლო მეორესთვის – აღვირახსნილობა, მეძავობისა და სოდომური ცოდვის მორევში ჩათრევა, ერთნაირ ცოდვად მიგაჩნიათ?


როგორც ჩანს თქვენ არ გსურთ ჩემს მიერ მოცემული პასუხების არსს ჩასწვდეთ (რომლებიც სრულიად გასაგებად გამოვთქვი და ცდილობთ აზრის წარმართვას ჩვენთვის "ფატალური" დასასრულისკენ. თქვენ გმართებთ ერთადერთი მარტივი და სრულიად სწორი ნაბიჯის გადადგმა - აღიაროთ, რომ მსახიობობა არის ცოდვა (უკიდურეს შემთხვევაში, ცოდვილი პროფესია); არაღვთიური ნერგი; ხენეში ხე, რომელმაც შეუძლებელია მოგვცეს ის სახარებისეული სათნოებანი, თქვენ რომ მას მიაწერთ. ალბათ ეს ამპარტავნებით მოგდით, - არ გსურთ ერთხელ ნათქვამის გადათქმა. ფიქრობთ, რომ ამით დავას წააგებთ. არ წააგებთ, ეს მსჯელობაა და საკითხის სწორი გააზრება ყოველთვის მოგება იქნება და არა წაგება. ასე, რომ თქვენ ახლა წამგებიან მდგომარეობაში იმყოფებით და რაც უფრო გაჯიუტდებით ამ ყოფაში, მით უფრო მიუახლოვდებით "ფატალურ" ფინალს, ჯობია დროზე შემობრუნდეთ და საკითხს სახარებისა და წმიდა მამათა სწავლების შუქზე შეხედოთ.

და მაინც, რას ელოდებით ჩემგან? ალბათ იმას, რომ გეტყვით, - არა, ერთნაირი ცოდვა არ არის, როცა ერთი მსახიობობს "ჭეშმარიტებისკენ ადამიანის მოსაქცევად" (თუმცა, როგორ უნდა მოხერხდეს ეს ისეთი სამარცხვინო პროფესიით, როგორიც მსახიობობაა, მე არ მესმის), ხოლო მეორე - პირიქით, აღვირახსნილობისთვის. და რა "ფატალური" დარტყმა უნდა მოჰყვეს ამ აღიარებას თქვენი მხრიდან? ალბათ ასეთი: "აჰა, ხედავთ, თურმე, მსახიობობა არ ყოფილა ცოდვა?". თუ ვცდები?

ზემო პოსტებში მე დაგიწერეთ, რომ ჩვენ თვით პროფესიას ვეხებით და არა იმას, რომელი მსახიობი როგორ უდგება ამ საკითხს და რა მიზანს ისახავს თავისი მსახიობობით (უმჯობესი იქნებოდა მეთვა - პირმოთნეობით. ეს არის მსახიობობის სახელწოდება, წმ. მამათა და დიდი რჯულისკანონის მიხედვით).

ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ, მსახიობობა არის გართობა. ის არის ამსოფლიური ამაოების ის სფერო, რომელსაც, რაგინდ კეთილი მიზანი ამოძრავებდეს, არ ძალუძს, ადამიანის სულის ცხოვნება, მისი მოქცევა ჭეშმარიტებისკენ, რადგან მას არ ძალუძს, ადამიანის სულის სირღმეებში წვდომა. ასე, რომ არ ყოფილიყო, მაშინ წმიდა მამები უდაბნოში კუჭს არ გაიხმობდნენ მარხვით, და შუბლს არ გადაიტყავებდნენ მიწაზე თავპირისცემით. მისი ზემოქმედება ადამიანზე ექსტატიურია, ემოციურია, მშვინვიერია. ამიტომ, დროებითი და წარმავალია. მას არ ძალუძს ღრმა და წარუხოცელი კვალი დატოვოს ადამიანის სულიერებაზე. თუ დღემდე ვერ გაგიგიათ რატომ, მაშინ გირჩევთ, კიდევ ერთხელ თავიდან გადაიკითხოთ ჩემს მიერ დადებული ყველა პოსტი ამ თემაზე.

და ბოლოს, მინდა გულწრფელად გითხრათ. მაქვს ერთგვარი პატივისცემა თქვენს მიმართ. ჩემი თქვენდამი მოწერილი პირდაპირი პასუხები არ ჩამითვალოთ სიძულვილის ნიშნად. თემა ითხოვს პირდაპირობას და გულახდილობას. სირცხვილია, ბ-ნო დავით, თქვენი სტატუსისა და მოწოდების კაცისგან მსახიობობის ამდენი დაცვა. მართალია კანონისტი ბრძანდებით, მაგრამ ყველაფერს იურიდიული თვალთახედვით კი არ უნდა მიუდგეთ. მიუდექით მას ზნეობრივი ღვთისმეტყველების კუთხით. სახარებისა და მამათა სწავლების კუთხით, და ყველაფერი მარტივად გაირკვევა.

მე ვფიქრობ, რომ თქვენ ცოტათი გაგიტაცათ პოლემიკამ, ვგონებ, ცოტათი აზარტშიც შეხვედით და ახლა უკან დახევა არ ძალგიძთ.

თუ გიჭირთ გაჩერება, ბ-ნო დავით, თქვენს რჩევას შეგიბრუნებთ და გეტყვით: არ არის სავალდებულო პასუხი გამცეთ. დადუმდით და ეს დუმილი, როგორც იესუ ზირაქის ძე ამბობს, "სიბრძნედ შეგერაცხებათ".

გულწრფელი პატივისცემით: ძველმართლმადიდებელი.

პოსტის ავტორი: dzvelmartlmadidebeli თარიღი: May 13 2011, 04:35 PM

.

პოსტის ავტორი: dzvelmartlmadidebeli თარიღი: May 13 2011, 09:49 PM

კანონისტი

ციტატა
უპირველესად, რომ დამშვიდდეთ (რაღაც აგრესიული მეჩვენება თქვენი პოსტის დასაწყისი)


ჩემი თქვენდამი მიწერილი პოსტი აბსოლუტურად მშვიდად არის დაწერილი. საკუთარ გრძნობებს და "მოჩვენებებს" არ უნდა აჰყვეთ. smile.gif

ციტატა
მინდა გითხრათ, რომ არც მსახიობი ვარ


ეგ ვიცი... თქვენ ხომ კანონისტი ბრძანდებით? smile.gif

ციტატა
არც ვაპირებ


შეგეწიოთ ღმერთი!

ციტატა
და სხვათა შორის, არც თეატრალურ წარმოდგენაზე ვყოფილვარ ჯერჯერობით.


ეს ალბათ ამ წელიწადში, არა? თუ საერთოდ? biggrin.gif

ციტატა
მერე მეორე, თუ ჩემი ტონი არ მოგწონთ, აუცილებელი არ არის ყველაფერზე პასუხი დაწეროთ.


როგორ არ გინდათ რომ პასუხები ვწერო! მაგრამ, რას იზამ, თუ ფორუმს გახსნი, იმისთვისაც უნდა იყო მზად, რომ პოსტებს მოგწერენ და შეიძლება ბევრ რამეშიც არ დაგეთანხმონ.

ციტატა
"ეკლესიას", რომელსაც მართლმადიდებლობაზე პრეტენზია აქვს, კითხვების არ უნდა ეშინოდეს.


და ვინ თქვა რომ ეშინია? რა შეგვატყვეთ შიშის?

ციტატა
მესამე, რაც თემას შეეხება:

თუ ერთი მსახიობისთვის ამ პროფესიის მიზეზი არის ადამიანის ჭეშმარიტებაზე დაყენება, მასში ადამიანური თანაგრძნობის, სიბრალულის, მოყვასისადმი თავგანწირვის, ერთგულების სწავლება, ხოლო მეორესთვის – აღვირახსნილობა, მეძავობისა და სოდომური ცოდვის მორევში ჩათრევა,ერთნაირ ცოდვად მიგაჩნიათ?

P.S. ძალიან გთხოვთ, არ დამიწყოთ ისევ – საითკენ მიგყავს საუბარი, დაკითხვა და მსგავსი ბავშვური გამოხტომები. მგონია, რომ ზრდასრული ბრძანდებით. თუ ხვდებით საითკენაც მიმყავს და იმასაც ხვდებით, რომ ფინალი ფატალური იქნება და ამაზე გამწარდით, უკაცრავად, მაგრამ ეს თქვენი ,,ეკლესიის" პრობლემაა. თუ არა და, მემგონი არც ცენზურა დამირღვევია და არც ზრდილობა.


მე ვხვდები საითკენაც მიგყავთ ლაპარაკი, მაგრამ, ვგონებ ის ფატალური თქვენთვის უფრო იქნება ვიდრე ჩემთვის. გამწარებით, კარგა ხანია გამწარებულები ხართ ჩვენი აქ ყოფნით, მაგრამ უნდა შეურიგდეთ ამ ფაქტს. თუ რატომ, სულ ახლახან მოგახსენეთ.

ჩვენს ეკლესიას რაც შეეხება (რომელსაც, რატომღაც ბრჭყალებში სვამთ, ვითომ ეკლესია არ არის? და რა არის ეკლესია? ან რატომ უწოდებთ, ვთქვათ, ანგლიკანურ, კათოლიკურ, გრიგორიანულ და სხვა მწვალებლურ თემებს "ეკლესიას", ძველმართლმადიდებლურს კი არა, და ამ ტერმინისთვის შეუფერებლობის ნიშნად ბრჭყალებში სვამთ?), ღმერთმა იმაზე მეტი პრობლემა არ მისცეს, რაც მსახიობობის არსის გარკვევაა...

ციტატა
თუ ერთი მსახიობისთვის ამ პროფესიის მიზეზი არის ადამიანის ჭეშმარიტებაზე დაყენება, მასში ადამიანური თანაგრძნობის, სიბრალულის, მოყვასისადმი თავგანწირვის, ერთგულების სწავლება, ხოლო მეორესთვის – აღვირახსნილობა, მეძავობისა და სოდომური ცოდვის მორევში ჩათრევა,ერთნაირ ცოდვად მიგაჩნიათ?


მეგონა, ამ საგანზე გარკვეული პასუხი (წმ. ათანასეს განმარტებიდან დაწყებული) უკვე მოცემული მქონდა. სიმართლე გითხრათ, პირველად მესმის, რომ მსახიობობამ თურმე შესაძლოა ადამიანი "ჭეშმარიტების გზაზე დააყენოს" და ლამის მთელი რიგი სახარებისეული ფუნქციებიც კი იტვირთოს. რატომ გამორჩათ ეს წმ. მოციქულებს და წმ. მამებს, გაუგებარია... აი, რას ნიშნავს, სასულიერო სემინარია და აკადემია რომ გაქვს კაცს... შესაშურია, პირდაპირ!

ციტატა
თუ ერთი მსახიობისთვის ამ პროფესიის მიზეზი არის ადამიანის ჭეშმარიტებაზე დაყენება, მასში ადამიანური თანაგრძნობის, სიბრალულის, მოყვასისადმი თავგანწირვის, ერთგულების სწავლება, ხოლო მეორესთვის – აღვირახსნილობა, მეძავობისა და სოდომური ცოდვის მორევში ჩათრევა, ერთნაირ ცოდვად მიგაჩნიათ?


როგორც ჩანს თქვენ არ გსურთ ჩემს მიერ მოცემული პასუხების არსს ჩასწვდეთ (რომლებიც სრულიად გასაგებად გამოვთქვი და ცდილობთ აზრის წარმართვას ჩვენთვის "ფატალური" დასასრულისკენ. თქვენ გმართებთ ერთადერთი მარტივი და სრულიად სწორი ნაბიჯის გადადგმა - აღიაროთ, რომ მსახიობობა არის ცოდვა (უკიდურეს შემთხვევაში, ცოდვილი პროფესია); არაღვთიური ნერგი; ხენეში ხე, რომელმაც შეუძლებელია მოგვცეს ის სახარებისეული სათნოებანი, თქვენ რომ მას მიაწერთ. ალბათ ეს ამპარტავნებით მოგდით, - არ გსურთ ერთხელ ნათქვამის გადათქმა. ფიქრობთ, რომ ამით დავას წააგებთ. არ წააგებთ, ეს მსჯელობაა და საკითხის სწორი გააზრება ყოველთვის მოგება იქნება და არა წაგება. ასე, რომ თქვენ ახლა წამგებიან მდგომარეობაში იმყოფებით და რაც უფრო გაჯიუტდებით ამ ყოფაში, მით უფრო მიუახლოვდებით "ფატალურ" ფინალს, ჯობია დროზე შემობრუნდეთ და საკითხს სახარებისა და წმიდა მამათა სწავლების შუქზე შეხედოთ.

და მაინც, რას ელოდებით ჩემგან? ალბათ იმას, რომ გეტყვით, - არა, ერთნაირი ცოდვა არ არის, როცა ერთი მსახიობობს "ჭეშმარიტებისკენ ადამიანის მოსაქცევად" (თუმცა, როგორ უნდა მოხერხდეს ეს ისეთი სამარცხვინო პროფესიით, როგორიც მსახიობობაა, მე არ მესმის), ხოლო მეორე - პირიქით, აღვირახსნილობისთვის. და რა "ფატალური" დარტყმა უნდა მოჰყვეს ამ აღიარებას თქვენი მხრიდან? ალბათ ასეთი: "აჰა, ხედავთ, თურმე, მსახიობობა არ ყოფილა ცოდვა?". თუ ვცდები?

ზემო პოსტებში მე დაგიწერეთ, რომ ჩვენ თვით პროფესიას ვეხებით და არა იმას, რომელი მსახიობი როგორ უდგება ამ საკითხს და რა მიზანს ისახავს თავისი მსახიობობით (უმჯობესი იქნებოდა მეთქვა - პირმოთნეობით. ეს არის მსახიობობის სახელწოდება, წმ. მამათა და დიდი რჯულისკანონის მიხედვით).

თუ გკითხავთ "არის თუ არა მეძავობა ცოდვა", დარწმუნებული ვარ მიპასუხებთ, რომ ცოდვაა. მაგრამ თუ გკითხავთ, რომ "ერთი მეძავობს ადამიანის გადასარჩენად, მეორე კი ხორციელი სიამოვნებისა და ვნებების დაკმაყოფილებისთვის და აქედან, რომელია უფრო ცოდვილი", ასევე მჯერა, მეორეს უფრო ცოდვილად მიიჩნევთ. მაგრამ აქ იბადება ერთი შეკითხვა (კორექტულობისთვის სიტყვას შევცვლი):

რა განსხვავებაა დიდ ღომსა და პატარა ღომს შორის? განა ორივე ღომი არ არის?

ასეა ჩვენს მიერ განსახილველ საკითხშიც.

ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ, მსახიობობა არის გართობა. ის არის ამსოფლიური ამაოების ის სფერო, რომელსაც, რაგინდ კეთილი მიზანი ამოძრავებდეს, არ ძალუძს, ადამიანის სულის ცხოვნება, მისი მოქცევა ჭეშმარიტებისკენ, რადგან მას არ ძალუძს, ადამიანის სულის სირღმეებში წვდომა. ასე, რომ არ ყოფილიყო, მაშინ წმიდა მამები უდაბნოში კუჭს არ გაიხმობდნენ მარხვით, და შუბლს არ გადაიტყავებდნენ მიწაზე თავპირისცემით. მისი ზემოქმედება ადამიანზე ექსტატიურია, ემოციურია, მშვინვიერია. ამიტომ, დროებითი და წარმავალია. მას არ ძალუძს ღრმა და წარუხოცელი კვალი დატოვოს ადამიანის სულიერებაზე. თუ დღემდე ვერ გაგიგიათ რატომ, მაშინ გირჩევთ, კიდევ ერთხელ თავიდან გადაიკითხოთ ჩემს მიერ დადებული ყველა პოსტი ამ თემაზე.

და ბოლოს, მინდა გულწრფელად გითხრათ. მაქვს ერთგვარი პატივისცემა თქვენს მიმართ. ჩემი თქვენდამი მოწერილი პირდაპირი პასუხები არ ჩამითვალოთ სიძულვილის ნიშნად. თემა ითხოვს პირდაპირობას და გულახდილობას. სირცხვილია, ბ-ნო დავით, თქვენი სტატუსისა და მოწოდების კაცისგან მსახიობობის ამდენი დაცვა. მართალია კანონისტი ბრძანდებით, მაგრამ ყველაფერს იურიდიული თვალთახედვით კი არ უნდა მიუდგეთ. მიუდექით მას ზნეობრივი ღვთისმეტყველების კუთხით. სახარებისა და მამათა სწავლების კუთხით, და ყველაფერი მარტივად გაირკვევა.

მე ვფიქრობ, რომ თქვენ ცოტათი გაგიტაცათ პოლემიკამ, ვგონებ, ცოტათი აზარტშიც შეხვედით და ახლა უკან დახევა არ ძალგიძთ.

თუ გიჭირთ გაჩერება, ბ-ნო დავით, თქვენს რჩევას შეგიბრუნებთ და გეტყვით: არ არის სავალდებულო პასუხი გამცეთ. დადუმდით და ეს დუმილი, როგორც იესუ ზირაქის ძე ამბობს, "სიბრძნედ შეგერაცხებათ".

გულწრფელი პატივისცემით: ძველმართლმადიდებელი.

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: May 19 2011, 12:32 PM

dzvelmartlmadidebeli

ციტატა
ეს ალბათ ამ წელიწადში, არა? თუ საერთოდ?

საერთოდ. smile.gif

ციტატა
როგორ არ გინდათ რომ პასუხები ვწერო! მაგრამ, რას იზამ, თუ ფორუმს გახსნი, იმისთვისაც უნდა იყო მზად, რომ პოსტებს მოგწერენ და შეიძლება ბევრ რამეშიც არ დაგეთანხმონ.

ძალიან მინდა, მაგრამ მართლმადიდებლური პასუხები მინდა და არა ცრუმოღვაწეობის იარლიკით შემატებული, რაც ისეთივე მწვალებლობაა, როგორც გამოკლებული.

ციტატა
მე ვხვდები საითკენაც მიგყავთ ლაპარაკი, მაგრამ, ვგონებ ის ფატალური თქვენთვის უფრო იქნება ვიდრე ჩემთვის. გამწარებით, კარგა ხანია გამწარებულები ხართ ჩვენი აქ ყოფნით, მაგრამ უნდა შეურიგდეთ ამ ფაქტს. თუ რატომ, სულ ახლახან მოგახსენეთ.

შეგუებული ვარ, რა ვქნა მეტი. laugh.gif

ციტატა
ჩვენს ეკლესიას რაც შეეხება (რომელსაც, რატომღაც ბრჭყალებში სვამთ, ვითომ ეკლესია არ არის? და რა არის ეკლესია? ან რატომ უწოდებთ, ვთქვათ, ანგლიკანურ, კათოლიკურ, გრიგორიანულ და სხვა მწვალებლურ თემებს "ეკლესიას", ძველმართლმადიდებლურს კი არა, და ამ ტერმინისთვის შეუფერებლობის ნიშნად ბრჭყალებში სვამთ?), ღმერთმა იმაზე მეტი პრობლემა არ მისცეს, რაც მსახიობობის არსის გარკვევაა...

თქვენ ბრჭყალებში იმდენად გსვამთ, რამდენად მართლმადიდებლობას იბრალებთ და ასეთი ეკლესია ერთია. თუკი აღიარებთ, რომ მართლმადიდებელი არ ხართ, მაშინ არაა პრობლემა, ფორმალურად მოგიხსენიებთ ეკლესიად, უბრჭყალებოდ.

ციტატა
მეგონა, ამ საგანზე გარკვეული პასუხი (წმ. ათანასეს განმარტებიდან დაწყებული) უკვე მოცემული მქონდა. სიმართლე გითხრათ, პირველად მესმის, რომ მსახიობობამ თურმე შესაძლოა ადამიანი "ჭეშმარიტების გზაზე დააყენოს" და ლამის მთელი რიგი სახარებისეული ფუნქციებიც კი იტვირთოს. რატომ გამორჩათ ეს წმ. მოციქულებს და წმ. მამებს, გაუგებარია... აი, რას ნიშნავს, სასულიერო სემინარია და აკადემია რომ გაქვს კაცს... შესაშურია, პირდაპირ!

სასულიერო სემინარია ვის აქვს დამთავრებული არ ვიცი. მსახიობობას რაც შეეხება, მე პირადად სამშობლოს სიყვარული ,,ბაში-აჩუკმა" გამიღვივა, მღვდლის პატივისცემა - ,,მამლუქმა"... არ მესმის, რატომ უნდა ჩაეთვალოს ეს ცოდვად ოთარ კობერიძეს.

ციტატა
თუ გკითხავთ "არის თუ არა მეძავობა ცოდვა", დარწმუნებული ვარ მიპასუხებთ, რომ ცოდვაა. მაგრამ თუ გკითხავთ, რომ "ერთი მეძავობს ადამიანის გადასარჩენად, მეორე კი ხორციელი სიამოვნებისა და ვნებების დაკმაყოფილებისთვის და აქედან, რომელია უფრო ცოდვილი", ასევე მჯერა, მეორეს უფრო ცოდვილად მიიჩნევთ. მაგრამ აქ იბადება ერთი შეკითხვა (კორექტულობისთვის სიტყვას შევცვლი):

რა განსხვავებაა დიდ ღომსა და პატარა ღომს შორის? განა ორივე ღომი არ არის?

ასეა ჩვენს მიერ განსახილველ საკითხშიც.


განსხვავება სახარებაშია: ,,რომელმან წარიწყმიდოს სული მოყვასისათვის, მან აცხოვნოს იგი".

ძალიან კარგი, რომ განსხვავებაზე დამემოწმეთ, როგორც იქნა.
ახლა, ასეთი კითხვა:
ერთი ადამიანის მიერ მეორის მოკვლა, ყოველთვის ერთნაირად ფასდება ეკლესიის პოზიციიდან? თუ კი, რის საფუძველზე? თუ არა, რის საფუძველზე?

ციტატა
მართალია კანონისტი ბრძანდებით, მაგრამ ყველაფერს იურიდიული თვალთახედვით კი არ უნდა მიუდგეთ. მიუდექით მას ზნეობრივი ღვთისმეტყველების კუთხით. სახარებისა და მამათა სწავლების კუთხით, და ყველაფერი მარტივად გაირკვევა.

მე რაც ვიცი, იმ თემაზე გესაუბრებით. კი ხედავთ, ამ ფორუმს ღმრთისმეტყველების განყოფილებაც აქვს, მაგრამ იქ არ ვაქტიურობ ძალიან, ერთი მარტივი მიზეზის გამო: არ მიყვარს დილეტანტური საუბარი, არც სექტანტური, მხოლოდ რომ ამოვიკითხო ერთი წინადადება და მერე გაუაზრებლად ვამტკიცო. ამიტომ, შეიძლება ვიღაცაზე მეტი ვიცოდე თეოლოგიაში, მაგრამ არ მიმაჩნია საჭიროდ, ამ თემაზე ბევრი ვისაუბრო. მოსმენა/წაკითხვა უფრო მირჩევნია.

პოსტის ავტორი: dzvelmartlmadidebeli თარიღი: May 19 2011, 05:33 PM

კანონისტი

ციტატა
საერთოდ.


ყოჩაღ! გულწრფელად გეუბნები. ძნელი დასაჯერებელია ეს, მაგრამ არ მაქვს არანაირი საფუძველი ეჭვი შევიტანო თქვენს ნათქვამში.

ციტატა
ძალიან მინდა, მაგრამ მართლმადიდებლური პასუხები მინდა და არა ცრუმოღვაწეობის იარლიკით შემატებული, რაც ისეთივე მწვალებლობაა, როგორც გამოკლებული.


არ ვიცი ვის გულისხმობთ "ცრუმოღვაწეში", თუ მე მგულისხმობთ, მინდა გითხრათ არასოდეს გამომითქვამს დიდი მოღვაწის პრეტენზია, ბ-ნო დავით, უბრალოდ, გულწრფელი მართლმადიდებელი ვარ და ყოველივე, რაც მართლმადიდებლობის გარშემო ხდება, და მითუმეტეს, როცა კონტექსტში ძველმოწესეებს მოიხსენიებენ, ყველაფერს მტკივნეულად აღვიქვამ. აქედან გამომდინარე, გვაქვს დიდი სურვილი, ყველა ადამიანს, აინტერესებს ეს თუ არა, რამენაირად თუ შეგვეხება, განვუმარტოთ ჩვენი პოზიციაც და ზოგადმართლმადიდებლური დამოკიდებულებაც ამ საკითხზე. ასე, რომ იმედია, თქვენი სიტყვები ჩვენი მისამართით არ იყო ნათქვამი. ხოლო თუ მე მგულისხმობდით, იმედია უფრო დამიკონკრეტებთ ჩემი "ცრუმოღვაწეობის" ფაქტებს.

ციტატა
შეგუებული ვარ, რა ვქნა მეტი.


გიფასებთ იუმორს. თუმცა, მოდი, აქაც იქნებ დავიცვათ მეტი ტაქტი. ჩვენი პასუხი, თქვენი "დიაგნოზიდან" იყო გამომდინარე. smile.gif

ციტატა
თქვენ ბრჭყალებში იმდენად გსვამთ, რამდენად მართლმადიდებლობას იბრალებთ და ასეთი ეკლესია ერთია. თუკი აღიარებთ, რომ მართლმადიდებელი არ ხართ, მაშინ არაა პრობლემა, ფორმალურად მოგიხსენიებთ ეკლესიად, უბრჭყალებოდ.


ორიგინალური პასუხია. მე აქცენტირება ეკლესიაზე გავაკეთე. ანუ, გკითხეთ, რატომ არის თქვენთვის ანგლიკანური, სომხური, პაპისტური და სხვა "ეკლესიები" ეკლესია, - ძველმართლმადიდებლური არა და თანაც სულ ბრჭყალებშია ჩასმული. რაც შეეხება მართლმადიდებლობას, თქვენთვის თუ ძველმოწესეობა განხეთქილებაა, მაშინ ჩვენს მართლმადიდებლურობაზე არც უნდა გქონდეთ ეჭვი (წმ. ბასილი დიდის 1-ლი და სხვა კანონებიდან გამომდინარე). ხოლო, თუ რამე გვაქვს მწვალებლური, იმედია გვაცნობებთ. ჩვენ ამის შესახებ არაფერი ვიცით. არც ოფიციალური ეკლესიის ღვთისმეტყველთაგანაც გვსმენია. თქვენი ბრალდება, რომ "მართლმადიდებლობას ვიბრალებთ" ასევე პირველად გვესმის. იმედია უფრო დაკონკრეტდებით.

ამრიგად, ჩვენ ვართ მართლმადიდებლები და ეს არავის ეეჭვება. თქვენი პოზიცია უფრო ოფიციალური ეკლეიის პოლიტიკის გაგრძელებას მაგონებს.

ციტატა
სასულიერო სემინარია ვის აქვს დამთავრებული არ ვიცი. მსახიობობას რაც შეეხება, მე პირადად სამშობლოს სიყვარული ,,ბაში-აჩუკმა" გამიღვივა, მღვდლის პატივისცემა - ,,მამლუქმა"... არ მესმის, რატომ უნდა ჩაეთვალოს ეს ცოდვად ოთარ კობერიძეს.


ბ-ნო დავით, ნამდვილად არ მიმაჩნიხართ გულუბრყვილო და მიამიტ ადამიანად. მითუმეტეს ხარისხს იცავთ კანონიკის დარგში. სამართლის (თუნდაც საეკლესიო) დარგში განათლებულ ადამიანს უნდა გესმოდეთ (და მჯერა რომ გესმით), - ერთია ფილმში წარმოდგენილი იდეა, რასაც მსახიობები ასახიერებენ და მეორეა თვით მსახიობობის პროფესია. როგორ დავიჯერო რომ ეს თქვენთვის მიუწვდომელი ცნებებია.

რაც შეეხება ოთარ კობერიძეს, ბავშვობიდან გამიგია მისი ცხოვრების შესახებ და მოდი ამაზე არ ვილაპარაკოთ, თორემ სხვაგან გადავიჭრებით. მთლად 20 წლის ღლაპი არ ვარ... ბევრი რამ გამიგია ოთარ კობერიძეზეც და სხვა მსახიობებზეც...

გარდა ამისა, ყველა როლი როლია; კობერიძის დამსახურება სულაც არ არის "ბაში-აჩუკი", ეს უფრო რეჟისორის და სცენარისტს უნდა დავუფასოთ, მსახიობები კი ამ როლებს ან კარგად ასრულებენ ან ცუდად. ისე, მათ წრეში ასეა მიღებული, რაც უფრო მეტი გარდასახვის უნარი გაქვს (ანუ, რაც უფრო მეტი სხვადასხვა ტიპაჟის შესრულება ძალგიძს, მ. შ. კახპის, მამათმავლის, მკვლელის, ქურდის, და ა. შ.) მით უფრო კარგი მსახიობი ხარ. აბა გავიხსენოთ, ამ ბოლო დროის ქართული ტელესერიალები, სადაც ზოგიერთი მსახიობი მეტად სასაცილოდ და ზედმიწევნით ზუსტად ასახიერებდა მამათმავლის როლს, ზოგი კი მსუბუქი ყოფაქცევის დედაკაცისას... იგივე მსახიობები, შემდეგ ტრაგიკული და "ეროვნული" როლების შემსრულებლებადაც გვევლინებიან და ასევე კარგად ასრულებენ ამ როლებს.

ნუთუ ამდენი ხანი ვერ მიმიხვდით რაზეა ლაპარაკი ბ-ნო დავით?... მსახიობობაზე, ამ პროფესიაზე და არა იმ იდეაზე, სცენარისტმა და რეჟისორმა რომ შეიძლება ფილმის სახით იქადაგონ... (და ეს არ არის ქრისტეანული ფორმა ქადაგების).

სიტყვამ მოიტანა და პატრიოტული გრძნობები მე უფრო "უიარაღოს" მამლუქმა მომგვარა, ვიდრე ოთარ კობერიძის მიერ შესრულებულმა როლმა.

თუ ვინმე მეტყვის, რომ ბაპტისტების (ან ნებისმიერი აღმსარებლობის) წარმომადგენელთა მიერ გადაღებული ფილმი იესოზე უფრო აღუძრავს რელიგიური გრძნობას, ვიდრე თვით სახარება, ამ პიროვნების სულიერი დონე უფრო დაიხატება, ვიდრე ის "სინამდვილე" ფილმები რომ გადმოსცემენ.

ამაწინათ "ოსტროვზე" მქონდა დავა დამიანესთან. იგივე მინდა გითხრათ. "ოსტროვი" რეჟისორის ჩანაფიქრია და მსახიობები მას უბრალოდ თამაშობენ smile.gif ... ჩვენ კი, თუ მართლმადიდებლური კატეგორიებით ვმსჯელობთ, უფრო წმიდა და ამაღლებული, ღვთაებრივი კრიტერიუმები გვჭირდება სულის გასაწმენდად... და იმედი მაქვს ამაში დამეთანხმებით.

ციტატა
განსხვავება სახარებაშია: ,,რომელმან წარიწყმიდოს სული მოყვასისათვის, მან აცხოვნოს იგი".

ძალიან კარგი, რომ განსხვავებაზე დამემოწმეთ, როგორც იქნა.


ძალიან გთხოვთ, ამ სიტყვების წმიდა მამებისეული განმარტებებს გაეცნოთ... თქვენ ნახავთ, რომ ის ადამიანი, რომელიც ქრისტეანულად არ ცხოვრობს, მისდაუნებურად სხვა რომც აცხოვნოს, თვითონ ვერ ცხონდება.

ებრაელებმა ჯვარს აცვეს იესუ, რითაც აღასრულეს საღმრთო განგებულება (მათდა უნებურად), ასევე პილატემ გაწირა ქრისტე, მაგრამ განა უცნობია თქვენთვის, რომ მათ ეს ქმედება დამსახურებაში კი არა ცოდვაში ეთვლებათ და წარწყმდნენ?!...

მსახიობობასაც ასე უნდა მივუდგეთ... მოდი განვასხვავოთ ერთმანეთისგან იდეა, ქადაგების ფორმა და შემსრულებლის ცხოვრება და პიროვნება, შემდეგ კი ეს ყოველივე სახარებისა და წმიდა მამათა სწავლებას შევადაროთ...

ციტატა
ერთი ადამიანის მიერ მეორის მოკვლა, ყოველთვის ერთნაირად ფასდება ეკლესიის პოზიციიდან? თუ კი, რის საფუძველზე? თუ არა, რის საფუძველზე?


ამ შეკითხვაზე მე უკვე გიპასუხეთ და არ ვიცი განმეორებით რატომ მეკითხებით. გთხოვთ, იხილოთ ჩემი ადრინდელი პოსტები, სადაც მომყავს წმ. ათანასე დიდის ბრწყინვალე განმარტება.

პოსტის ავტორი: damiane80 თარიღი: May 21 2011, 10:58 PM

ციტატა
ამაწინათ "ოსტროვზე" მქონდა დავა დამიანესთან. იგივე მინდა გითხრათ. "ოსტროვი" რეჟისორის ჩანაფიქრია და მსახიობები მას უბრალოდ თამაშობენ .


ანუ რეჟისორის ჩანაფიქრი მოგწონთ, თუ არც ეგ?smile.gif

ციტატა
ჩვენ კი, თუ მართლმადიდებლური კატეგორიებით ვმსჯელობთ, უფრო წმიდა და ამაღლებული, ღვთაებრივი კრიტერიუმები გვჭირდება სულის გასაწმენდად.


კინოს - "ღვთაებრივი კრიტერიუმების" რანგში არავინ აფასებს, პირიქით არის აქ საუბარი, ცოდვა თუ არისო??? კინოს ყურებით რომ კაცი ვერ ცხონდება მაგაზე არავინ დაობს.

მე ფიქრობ, რომ თავისთადავ მსახიობობა ცოდვა არ არის, გააჩნია რა როლს შეასრულებ, თუ ითანმაშე მამლუქში მღვდლის როლი (როგორ კანონისტმა აღნიშნა) არა მგონია ეს ცოდვა შეერაცხოს მსახიობს, თუმცა იგივეს ვერ ვიტვით მღვდლის როლზე - "არ დაიდარდოში".

პოსტის ავტორი: dzvelmartlmadidebeli თარიღი: May 22 2011, 01:37 PM

damiane80

ციტატა
ანუ რეჟისორის ჩანაფიქრი მოგწონთ, თუ არც ეგ?


ადრე დავწრე, რომ იდეის ქადაგება შეიძლება სხვადასხვა სახით განხორციელდეს-თქო. მე ამ იდეათა ქადაგების ფორმებზე ვლაპარაკობ. იდეა თავისთავად კარგი შეიძლება იყოს. თქვენ თუ მაინც და მაინც "ოსტროვის" იდეა გაინტერესებთ, ცხადია, ცუდი ამ იდეაში არაფერია. მაგრამ მე ხომ ამაზე არ ვდავობ.

ციტატა
კინოს - "ღვთაებრივი კრიტერიუმების" რანგში არავინ აფასებს, პირიქით არის აქ საუბარი, ცოდვა თუ არისო???


ცოდვაა იმდენად, რამდენადაც ის ემსახურება გართობის ინდუსტრიას. "ქრისტეანული" კინემატოგრაფი არ არსებობს (გთხოვთ, კინემატოგრაფიის მეშვეობით გადმოცემული ცალკეული ქრისტეანული თუ პატრიოტული იდეები "ქრისტეანულ" კინემატოგრაფში არ ჩათვალოთ).

ციტატა
კინოს ყურებით რომ კაცი ვერ ცხონდება მაგაზე არავინ დაობს.


დიდება ღმერთს! მეც მაგას არ ვამბობ? და თუ ვერც ცხონდება, მაშინ რამდენად სასარგებლო შეიძლება იყოს ის (თუ უარესი არა), რაც ვერ აცხოვნებს?

ციტატა
მე ფიქრობ, რომ თავისთადავ მსახიობობა ცოდვა არ არის, გააჩნია რა როლს შეასრულებ, თუ ითანმაშე მამლუქში მღვდლის როლი (როგორ კანონისტმა აღნიშნა) არა მგონია ეს ცოდვა შეერაცხოს მსახიობს, თუმცა იგივეს ვერ ვიტვით მღვდლის როლზე - "არ დაიდარდოში".


ცხადია, ასეთ შემთხვევაში (როცა ვიღაცის როლს განასახიერებენ) ცოდვა-არცოდვის საკითხი იმის მიხედვითაც გადაწყდება თუ რა კონტექსტში აჩვენებენ გათამაშებულ როლს (მაგ. მღვდელს). მაგრამ, ხომ მეთანხმებით, რომ ყველა ფილმი, როგორც იდეა, ეკუთვნის სცენარისტს ან რეჟისორს, და ნაკლებად მსახიობს. მსახიობი "დაქირავებული აგენტივითაა". ეტყვიან ამას ითამაშებს, ეტყვიან - იმას. ასე, რომ ეს პროფესია, როგორც უძველესი და არაქრისტეანული ქრისტეანთათვის მისაღები არ არის.

პოსტის ავტორი: damiane80 თარიღი: May 22 2011, 07:59 PM

ციტატა(dzvelmartlmadidebeli @ May 22 2011, 01:37 PM) *

damiane80
ადრე დავწრე, რომ იდეის ქადაგება შეიძლება სხვადასხვა სახით განხორციელდეს-თქო. მე ამ იდეათა ქადაგების ფორმებზე ვლაპარაკობ. იდეა თავისთავად კარგი შეიძლება იყოს. თქვენ თუ მაინც და მაინც "ოსტროვის" იდეა გაინტერესებთ, ცხადია, ცუდი ამ იდეაში არაფერია. მაგრამ მე ხომ ამაზე არ ვდავობ.
ცოდვაა იმდენად, რამდენადაც ის ემსახურება გართობის ინდუსტრიას. "ქრისტეანული" კინემატოგრაფი არ არსებობს (გთხოვთ, კინემატოგრაფიის მეშვეობით გადმოცემული ცალკეული ქრისტეანული თუ პატრიოტული იდეები "ქრისტეანულ" კინემატოგრაფში არ ჩათვალოთ).
დიდება ღმერთს! მეც მაგას არ ვამბობ? და თუ ვერც ცხონდება, მაშინ რამდენად სასარგებლო შეიძლება იყოს ის (თუ უარესი არა), რაც ვერ აცხოვნებს?
ცხადია, ასეთ შემთხვევაში (როცა ვიღაცის როლს განასახიერებენ) ცოდვა-არცოდვის საკითხი იმის მიხედვითაც გადაწყდება თუ რა კონტექსტში აჩვენებენ გათამაშებულ როლს (მაგ. მღვდელს). მაგრამ, ხომ მეთანხმებით, რომ ყველა ფილმი, როგორც იდეა, ეკუთვნის სცენარისტს ან რეჟისორს, და ნაკლებად მსახიობს. მსახიობი "დაქირავებული აგენტივითაა". ეტყვიან ამას ითამაშებს, ეტყვიან - იმას. ასე, რომ ეს პროფესია, როგორც უძველესი და არაქრისტეანული ქრისტეანთათვის მისაღები არ არის.


ჯამში ამას ვამბობ მეც, მხოლოდ 2 რაღაცას დავაზუსტებ:

1) კინო ვერ აცხოვნებს კაცს თავისთავად როგორც ესეთი, მაგრამ მე ზემოთ მაგალითიც მოვიყვანე, რომ ზოგიერთი (შეიძლება უმცირესი ოდენობა ფილმისა) შეიძლება იდგეს სიკეთის ანუ შესაბამისად სულის ცხონების სამსახურში. და ამის მაგალითი ჩემი აზრით, არის სწორედ ზემოთნახსენები "ოსტრავი" (თუმცა რა თქმა უნდა, არც ამ და არც სხვა ფილმს გადაჭარბებულ მნიშვნელობა არ უნდა მივანიჭოთ);

2) სწორია შენი მითითება, რომ რეჟისორია ფილმში მთავარი და მსახიობის პროფესია, როლის "თამაშია" (უნდა ითამაშოს რასაც ეტყვიან), მაგრამ დამემოწმები აქაც მსახიობს ყოველთვის აქვს არჩევანის უფლება, აირჩიოს ითამაშოს თუ არა ესა თუ ის როლი. ამის მიხედვით არის, როგორც ნებისმიერ სხვა საქმეშიც, ცოდვას ჩაიდენს თუ არა.



პოსტის ავტორი: dzvelmartlmadidebeli თარიღი: May 22 2011, 08:39 PM

damiane80

ციტატა
2) სწორია შენი მითითება, რომ რეჟისორია ფილმში მთავარი და მსახიობის პროფესია, როლის "თამაშია" (უნდა ითამაშოს რასაც ეტყვიან), მაგრამ დამემოწმები აქაც მსახიობს ყოველთვის აქვს არჩევანის უფლება, აირჩიოს ითამაშოს თუ არა ესა თუ ის როლი. ამის მიხედვით არის, როგორც ნებისმიერ სხვა საქმეშიც, ცოდვას ჩაიდენს თუ არა.


რა თქმა უნდა, არჩევანის უფლება ყველას აქვს, და სწორედ იმაშია საქმე, რომ მსახიობები მარტო "ქრისტეანულ" როლებს როდი სჯერდებიან... და კიდევ, მგონი დამეთანხმებით, დამიანე, რომ, რაღაცნაირად უხერხულად ჟღერს "ქრისტეანული" "როლის" თამაში. ჩვენთვის ხომ ქრისტეანობა უპირველეს ყოვლისა ცხოვრებაა. ეს ცხოვრება კი მომავალ, დაუსრულებელ ცხოვრებაში გარდამავალი პერიოდია და აქ თამაშობით ვერ მიუდგები და შორსაც ვერ წახვალ კაცი.

თქვენს ნათქვამთან ამჯერად სადავო არაფერი მაქვს, უბრალოდ მეც ერთ რამეს დავამატებდი. მხატვრული კინო მართლაც შეიცავს ძლიერ ხიბლს. საყურებლად მომხიბლავია, გიპყრობს, როლში, მოვლენაში გითრევს, განგაცდევინებს ფილმის პერიპეტიებს და ა. შ. მითუმეტეს თუ იდეაც დადებითია. ამაზე მე არც ვდავობ. მაგრამ, მსახიობი თუ სულის ცხოვნებაზე ფიქრობს, ალბათ დამეთანხმები, ის ამ საქმიანობით "შორს ვერ წავა" და მან თავისი ცხოვრების წესი რადიკალურად უნდა შეცვალოს. ამიტომაც, არის წმმ. მოციქულთა პეტრეს და პავლეს განწესებებში (არაკანონიკურში) ნათქვამი, რომ მსახიობი, თუ მას ნათლობა და ქრისტეანული ცხოვრება სურს, ან თავისი საქმიანობისგან უნდა დაცხრეს და მოინათლოს, ან უკან გაბრუნდეს. და ეს სავსებით სწორი გადაწყვეტილებაა.

იმედია, დამეთანხმები.

პოსტის ავტორი: damiane80 თარიღი: May 22 2011, 09:36 PM

ციტატა(dzvelmartlmadidebeli @ May 22 2011, 08:39 PM) *

damiane80
რა თქმა უნდა, არჩევანის უფლება ყველას აქვს, და სწორედ იმაშია საქმე, რომ მსახიობები მარტო "ქრისტეანულ" როლებს როდი სჯერდებიან... და კიდევ, მგონი დამეთანხმებით, დამიანე, რომ, რაღაცნაირად უხერხულად ჟღერს "ქრისტეანული" "როლის" თამაში. ჩვენთვის ხომ ქრისტეანობა უპირველეს ყოვლისა ცხოვრებაა. ეს ცხოვრება კი მომავალ, დაუსრულებელ ცხოვრებაში გარდამავალი პერიოდია და აქ თამაშობით ვერ მიუდგები და შორსაც ვერ წახვალ კაცი.

თქვენს ნათქვამთან ამჯერად სადავო არაფერი მაქვს, უბრალოდ მეც ერთ რამეს დავამატებდი. მხატვრული კინო მართლაც შეიცავს ძლიერ ხიბლს. საყურებლად მომხიბლავია, გიპყრობს, როლში, მოვლენაში გითრევს, განგაცდევინებს ფილმის პერიპეტიებს და ა. შ. მითუმეტეს თუ იდეაც დადებითია. ამაზე მე არც ვდავობ. მაგრამ, მსახიობი თუ სულის ცხოვნებაზე ფიქრობს, ალბათ დამეთანხმები, ის ამ საქმიანობით "შორს ვერ წავა" და მან თავისი ცხოვრების წესი რადიკალურად უნდა შეცვალოს. ამიტომაც, არის წმმ. მოციქულთა პეტრეს და პავლეს განწესებებში (არაკანონიკურში) ნათქვამი, რომ მსახიობი, თუ მას ნათლობა და ქრისტეანული ცხოვრება სურს, ან თავისი საქმიანობისგან უნდა დაცხრეს და მოინათლოს, ან უკან გაბრუნდეს. და ეს სავსებით სწორი გადაწყვეტილებაა.

იმედია, დამეთანხმები.


არსებითად გეთანხმებით, უბრალოდ იმის დაფიქსირება მინდოდა, რომ მსახიობობა ავტომატურად ცოდვას არ განაპირობებს, ცოდვას განაპირობებს კონკრეტული როლი. თუმცა რეალობის გათვალისწინებით, უნდა დაგეთნხმოთ, რომ დღევანდელი კინოროლებით მსახიობები სულის ცხონების საქმეში შორს ვერ გაფრინდებიანsmile.gif.

და ერთიც, მაინც არსებობს განსხვავება პეტრე-პავლეს დროის მსახიობობასა და დღევანდელს შორის. როგორც ზემოთ ითქვა, იმ დროის მსახიობობა თითქმის მეტ წილად ქრისტიანობის გამასხარავებასთან ასოცირდებოდა. მაშინ არ არსებობდა სპექტაკლი, რომელიც რაიმე, თუნდაც უმნიშვნელო სახით დადებითი კუთხით წარმოაჩენდა ქრისიტიანობას ან ქრისტიანულ ღირებულებებს, უფრო პირიქით, იმ მარტივი მიზეზის გამო, რომ იმ დროის საზოგადოებაში ქრისტიანობა თავად ითვლებოდა დასაგმობ საქმედ (ნუ იყოფინ).

სწორედ ამ მიზეზით უნდა ყოფილიყო ერთმნიშვნელოვნად მიუღებელი წმინდა მოციქულებისათვის მაშინდელი სანახაობები, დღევანდელობაში კი როცა შენც აღნიშნე, იშვიათად, მაგრამ მაინც შეიძლება იყოს ქრისტიანული ღირებულებების მატარებელი ფილმი ან სპექტაკლი. მაგალითად, ამას წინათ ვიყავი ილიას მგზავრის წერილებზე, უფრო ადრე გახლდით "ქაქუცაზე" და ვფიქრობ სულისათვის სავნო არაფერი მიმიღია. ორივე სპექტაკლი პატრიოტული მოტივებზეა, გასაგებია, მაგრამ მაინც არ იწვევს თუნდაც რუსებისადმი სიძულვის, უფრო საკუთარი ქვეყნის ბედ-დამწვრობა შეგძრავს კაცს, შეგიყვარდება შენი ქვეყანა, ლოცვა მოგინდება მისთვის. მე ასეთი განცდა დამეუფლა და ამიტომ არა მგონია, რომ ასეთი სპექტაკლი სულისათვის სავნოდ ჩაითვალოს.

ჯამში, მე არ ვემხრობი ფორმალურ მიდგომას ამ საკითხისადმი ისტორიული რეალობისა და სხვა ფაქტორის გათვალისწინების გარეშე. მსახიობობა თავისთავად ცოდვა არ არის ჩემი აზრით, ცოდვაა მსახიობის გაკეთებული არასწორი არჩევანი (ცუდი როლი).

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Jun 8 2011, 04:42 PM

dzvelmartlmadidebeli

შეიძლება დავინტერესდე იმის შესახებ რა მიზანს ემსახურება შენი ან თქვენი ამ ფორუმზე მოღვაწეობა?

გასაგებია, რომ ზეიმი გაქვთ ნებისმიერი ამგვარი ფაქტის გამო (რაც გაკარგად ასახავს თქვენს ქრისტიანულ მისწრაფებებს), მაგრამ ამის ამ ფორუმზე გამოშლა ჩემთვსიაც და მრავალი სხვისთვისაც შეურაცხმყოფელია. ამიტომ მორჩი ამ ცინიზმს და სანამ დროა აქედანაც გაშორდი.

ციტატა
ეს ვაიმართლმადიდებელი


ამისთვის ბანი. ამჯერად მცირე ხნით, მაგრამ პირობას გაძლევ სამუდამო აიპი ბანს მიიღებ.

პოსტის ავტორი: sopo... თარიღი: Jun 8 2011, 06:54 PM

ბოლოს რა დაიწერა არვიცი, შსტოუნის დახვედრის კრიტიკა თუარ ვცდები..
რაც ცოტა გაუგებარია, უამრავ ადამიანს ვხვდებით ყოველდღიურად, ზოგზე ვიცით რომ მსუბუქი ყოფაქცევისაა, მაგრამ ვიხდით ჩვენს მოვალეობას მოყვასის წინაშე , ვესალმებით, ვცემთ პასუხს ხო ალბათ.. ან საიდან ვხვდებით რომ ჩვენი ამპარტავნებით გაცილებით შორს არ ვართ ღვთისგან და არმოსაწონი ვიდრე მეძავი, პირიქით ადამიანი თავის თავს თუ იცნობს ვინმეს ცოდვებმა გააკვირვოს -ნაკლებად ..

ანუ ძირითადად კითხვას ვსვავ ვიდრე ვამტკიცებ ანუ შენთან მოსულ სტუმარს როგორ უნდა დახვდე გაუღო კარი, გაათბო სიყვარულით, სარწმუნოებით თუ კარი აუხურო ველურად , საკუთარი სიწმინდის თავის არ გაყადრებით ამის უფლება მოყვასთან ურთიერთობაში თუ გვაქვს ან რამე გარანტია რომ ის მიხვდება ჩვენს მოტივს? რავი, მე ვიცოდი რომ ჩვენ გვყავს ღმერთი ცოდვილების ნუგეშად და სინათლედ მოსული, რომელმაც არც მონანული მეძავი იუკადრისა და არც ის დაუშვა რომ სხვა ასეთივე ქვით ჩაექოლათ, პირიქით ქვების სროლის მსურველი მათი ცოდვების გახსენებით შეაჩერა..

მსახიობობას რაც შეეხება დავწერე, და ისევ ვიტყვი მე არვიცი ადრე რა წამოდგენები იმართებოდა რაც კანონმა აკრძალა ალბათ ცინიზმი, ან ერთმანეთის ცემით ხალხის გახალისება? ყოველშემთხვევაში ჩემი სუბიექტური აზრია რომ ღვთის სადიდებლად კეთებით არაფერი შავდება, დღევანდელი საზოგადოების მდგომარეობის მაჩვენებელია ფილმების შინაარსიც თუმცა თუ ადამიანი ირჩევს როლს, ამასთან ისეთს რომელიც მაყურებელში გააღვიძებს თავგანწირვის , ქრისტეს მოყვასის სიყვარულის, ეთს სურვილს ამაში ცუდს ვერ ვხედავ . მე არავამბობ რომ ეს სულიერი მოღვაწეობის მწვერვალია, თუ ადამიანს შეუძლია განუწყვეტელი ლოცვა, კარგი იქნება და ასეც უნდა მოიქცეს ამაზე აღმატებული არაფერია მაგრამ სხვა საქმიანობის ღვთის სადიდებლად კეთებაც ალბათ საფეხურია ..

პოსტის ავტორი: dzvelmartlmadidebeli თარიღი: Jun 9 2011, 05:01 PM

afxazi

ციტატა
შეიძლება დავინტერესდე იმის შესახებ რა მიზანს ემსახურება შენი ან თქვენი ამ ფორუმზე მოღვაწეობა?


იმ მიზანს, რის გამოც არის აქ გაწევრიანებული უამრავი ადამიანი, - განიხილოს რელიგიური და სხვა თემატიკა. დასვას კითხვები, იმსჯელოს და შეაფასოს მოვლენები. ეს არის (ყოველ შემთხვევაში, უნდა იყოს) ფორუმის დანიშნულება.

ციტატა
გასაგებია, რომ ზეიმი გაქვთ ნებისმიერი ამგვარი ფაქტის გამო (რაც გაკარგად ასახავს თქვენს ქრისტიანულ მისწრაფებებს)


საიდან იცით, რომ ზეიმი გვაქვს? რა არის აქ საზეიმო? საზეიმო კი არა თავში გვაქვს ხელი საცემი, ღვთის რისხვაა ჩვენს თავზე! ვერ ხვდებით რატომ თუ არ გინდათ მიხვდეთ?! ზეიმი მაშინ გვექნება, როცა ხალხი მიხვდება ჭეშმარიტებას და ყველას, ვისაც საჭიროა ჯეროვან პასუხს მოსთხოვს!

ციტატა
რაც კარგად ასახავს თქვენს ქრისტიანულ მისწრაფებებს


ყველამ კარგად იცის რა ქრისტეანული მისწრაფებები აქვთ ძველმართლმადიდებელ ქრისტეანებს. დროა თქვენც გაიგოთ. ჩვენი თვალსაწიერი და ინტერესი სულაც არ შემოიფარგლება ერთი და ორი სასულიერო პირის ცხოვრების მიმოხილვით. ჩვენ, რამდენადაც ეს ძალგვიძს, ვცდილობთ ჩვენს ირგვლივ დავამკვიდროთ მართლმადიდებლური სარწმუნოება, მსოფლმხედველობა და ცხოვრების წესი. ვდავობთ იქ, სადაც ეკლესიური ცხოვრების ზოგიერთ ასპექტში არ გვეთანხმებიან და წმიდა ეკლესიის სწავლებებზე დაყრდნობით ვცდილობთ ამის დამტკიცებას. ასე, რომ აჯობებს საკუთარ "ქრისტეანულ" მისწრაფებებს მიხედოთ და ისინი ჭეშმარიტად ქრისტეანული გახადოთ.

ციტატა
გასაგებია, რომ ზეიმი გაქვთ ნებისმიერი ამგვარი ფაქტის გამო..., მაგრამ ამის ამ ფორუმზე გამოშლა ჩემთვსიაც და მრავალი სხვისთვისაც შეურაცხმყოფელია.


რატომ არის ჩვენთან (ან სხვა ვინმესთან) საჯაროდ, ფორუმზე ამგვარი ფაქტების გამოშლა სამარცხვინო, თუ თვით ფაქტი საამაყოა, როგორც ეს "სოფოს" პოსტიდან ჩანს? ალბათ, თქვენს ეკლესიაშიც არაერთგვაროვნად აფასებენ ამ ამბებს. სინდისი ზოგს აწუხებს, ზოგს არა...

ციტატა
მორჩი ამ ცინიზმს და სანამ დროა აქედანაც გაშორდი.


რას ნიშნავს "სანამ დროა"? "დრო" რომ გავა რა მოხდება? "ცულს მოიტან ცუნცულას, ხელეჩოს და წალდუნას?" მემუქრები? მუშტების ქნევას გირჩევ სიტყვები შეარჩიე მეგობარო, თორემ ამგვარი მუქარებისთვის სადაც ჯერ არს პასუხისგება მოგიწევს... ისე, მუქარები პირველად არ მესმის და არც მეშინია მათი, უბრალოდ მე ჩემი გითხარი და გაგაფრთხილე...

ან რას ნიშნავს: "აქედანაც გაშორდი"?... მართალია, "სენატის" წევრი თუ თავმჯდომარე ბრძანდები, მაგრამ ამ თხოვნას ვერ შეგისრულებ... შემირცხვენია ის ძველმართლმადიდებელი, შენგან შეშინებული ფორუმს თუ დატოვებს... ან, რომ არ გავშორდე რას იზამ? სანამ რამეს იტყოდე კარგად დაფიქრდი და ცინიზმიც შენს მხარეს მოიკითხე...

ციტატა
ამისთვის ბანი. ამჯერად მცირე ხნით, მაგრამ პირობას გაძლევ სამუდამო აიპი ბანს მიიღებ.


ამაზე დიდი "უბედურება" არ შემამთხვიოს ღმერთმა!... biggrin.gif

კარგად უწყი, რომ ეს დიდი ტრაგედია ვერ იქნება... ინტერნეტში თქვენი "აწიოკება" რომ გვინდოდეს და ის ხალხი ვიყოთ, ამას რომ იკადრებს, ათასგზის უკეთესად ვიზამდით (თუნდაც იმიტომ, რომ კომპიუტერები არ დაილევა და ერთი კომპიუტერის ბანი ამ საქმეს ვერ უშველის!)... მაგრამ, ჩვენ არ ვართ ამის მოქმედნი, პირადად არც მე ვუჭერ მხარს არაქრისტეანულ ქმედებებს... ასე, რომ არ შეშინდეთ... ჩვენგან თქვენ არანაირი საფრთხე არ გელით... ჩვენ მშვიდობის მოყვარე მორწმუნეები ვართ თქვენგან განსხვავებით, მუდმივად რომ მუშტებს გვიღერებთ...

ყოველ ჩვენს პოლემიკაში, მართალია მძაფრად, მაგრამ გულწრფელად და გულახდილად ვკამათობდით იმაზე, რაც გვაწუხებს... გასაგებია, რომ მრავალი რამ არ გსიამოვნებთ, მაგრამ აბა ფორუმი რისთვისაა? თუ დიალოგი და გულახდილი კამათი თუ არ გაიმართა, როგორ უნდა გავერკვეთ სიმართლეში ან ჩვენ და ან კიდევ თქვენ?... თუ თქვენ სიმართლე არ გაინტერესებთ?...

და ბოლოს, მინდა მოდერატორებს ვკითხო: გასაგებია ბანი რისთვის მომეცით, მაგრამ რატომ ამოშალეთ წინა პოსტები (#116-121. ჩემი პოლემიკა "აფხაზთან" და "k@the"-თან)? გასაუქმებელი თუ იყო, ამდენი ხანი რატომ იდო ფორუმზე და რატომ ამ პოსტებისთვის არ მომეცით გაფრთხილება? რბილად რომ ვთქვათ, ეს არის ელემენტარული უსამართლობა თქვენი მხრიდან!

მე მოვითხოვ, აღადგინოთ ჩემი ყველა წინა პოსტი! ბოლო პოსტში, შეგიძლიათ გააუქმოთ P. S. - სადაც თქვენთვის არასასურველი შეფასებები მიწერია და რის გამოც ბანი მივიღე!

თუ #116-121 პოსტებს არ აღადგენთ, ჩავთვლი, რომ ეს მოხდა აფხაზის ზეგავლენით და თქვენ, ბ-ნო მოდერატორებო (აფხაზთან ერთად), ამ პოსტების გაუქმებით, საკუთარ უსუსურობას აღიარებთ...

კიდევ ერთხელ გიმეორებთ: სამართლიანი ხალხი თუ ხართ და პოლემიკას არ გაურბით - აღადგინეთ მითითებული პოსტები!


ამჯერად, ყოველგვარი პატივისცემისა და რევერანსების გარეშე: ძველმართლმადიდებელი.

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Jun 9 2011, 05:59 PM

dzvelmartlmadidebeli

პოსტები მოდერატორს არ წაუშლია, მე გადავიტანე არქივში და გასაგებად ავხსენი რატომ. არ მიმაჩნია სწორად შენთან ამაზე საუბარი. მე მგონი ძნელი არ უნდა იყოს ამის გაგება. არაფერს არ გავურბივარ (გასაქცევი რა მაქვს, მითუმეტეს შენთან), უბრალოდ არ მიმაჩნია სწორად შენთან პატრიარქზე საუბარი.

ჩემი აზრი დავწერე (რომ რაც მხოდა ლამაზი არ იყო და უფრო შეცდომის კატეგორიას განვუკუთვნებდი) და აუცილებელი არ არის ყველა დამეთანხმოს. ზედმეტი დეტალიზება ამ ყოველივესი კი სწორი არ იქნება. ეს არ არის რამის დამალვა, ან სირაქლემის პოზიციის დაჭერა. უბრალოდ ჩემის აზრით ზოგჯერ რაღაცაზე ღიად საუბარი უფრო ზიანის მომტანია, ვიდრე სიკეთის. კარგად უნდა მოგეხსენებოდეს, რომ ეკლესია არასოდეს არ გამოფენდა საკუთარ წიაღში არსებულ ნაკლოვანებებს მოედნებზე, რომ ყველას დასანახი ყოფილიყო ეს ნაკლოვანებები, არამედ ისევ და ისევ საკუთარ წიაღში განიხილავდა და უმკურნალებდა ამ ჭრილობას.

ხოდა კიდევ ერთხელ ვამბობ, რომ არ მსურს ვისაუბრო იმ ეკლესიის მეთაურზე მასთან, ვინც ამ ეკლესიის წევრად არ თვლის თავს. მომიწონებ და გამომყვები საუბარში თქვენი ეკლესიის მეთაურზე საუბრისას. ჯერ ერთი მე არ გავაკეთებ ამას, იმიტომ, რომ ჩემი საქმე არაა და არ კომპეტენტური ვიქნები. ამიტომ მოვრჩეთ.

პოსტის ავტორი: sopo... თარიღი: Jun 9 2011, 07:33 PM

ციტატა
საამაყოა, როგორც ეს "სოფოს" პოსტიდან ჩანს

ეს სიტყვა ან მისი სინონიმი ვერ ვნახე პოსტში ვერც ამის გამომხატველი აზრი...
თუ გინდა რომ მოგისმინონ და ადამიანებამდე მიიტანო შენი სათქმელი ჯობს დაფიქრდე სანამ იტყვი, თუ არადა შენი ნებაა რათქმა უნდა.. ადამიანებს აინტერესებთ სიმართლე და არა ცარიელი ემოციები..

პოსტის ავტორი: Oldorthodox თარიღი: Jul 10 2011, 05:50 PM

afxazi

რა ხდება აქ გვიკრძალავთ შემოსვლას თუ რა არის? ჯერ ერთი რო ეს ერთი ადამიანი ამდენს გესაუბრებათ, წმინდა მამების სიტყვებით და ადგილებსაც იმოწმებს- ნუთუ ეს არამართლმადიდებლურია? რასაც ამ ფორუმზე ვხედავ ეს არის ერთმნიშვნეობნად ავტორიტარული ვითომდა ფორუმი. აქ სატანისტიც რომ შემოვიდეს და საუბარი დაიწყოს და კამათი უფლება არ აქვს მოდერატორს რო ამის გამო შენიშვნა მისცეს. ვხედავ რო საპასუხოდ წყაროებსაც კი ვერ იმოწმებთ. უცხო ვინმე ნეიტრალურად განწყობილი რომ შემოვიდეს და გადაიკითხოს ეს პოსტები ჩათვლის რო დემაგოგები ხართ და მეტი არაფერი. დასაწყისშივე თქვენგან წამოვიდა ცინიზმი(ყველაზე მაქვს საუბარი) ცინიზმზე ცინიზმითვე უნდა უპასუხო სხვა გზა არაა მგონი. წმინდა მამის სიტყვებს იმოწმებს და მაიმც თქვენსას გაიძახით არამგონია, ჩემი აზრით, ტყულია და ასე შემდეგ - რის საფუძველზე ამბობთ უკაცრავად ამას? დაიმოწმეთ 1 წმინდანი რომელიც საერთოდ მსახიობობას მიიჩნევს თუნდაც იმ ერთ-ერთ გზას რომლითაც ადამიანი შეიძლება ცხონდეს? ყოველგვარი გართობა რომელიც სულს ავნებს არ აქვს მნიშვნელობა რა კატეგორიას მიეკუთვნება არაქრისტეანულია და სულისთვის დამღუპველი. თუ რამის გადმოცემა გინდა შე კაი ადამიანო ადექი და იქადაგე ისე გაუგვიძე ადამიანს პატრიოტული სულისკვეთება. დოკუმენტური ფილმები არსებობს და იქ არავითარი მსახიობობა არაა საჭირო. ქრისტეს ვნებანს რომ ვუყურე რატომღაც ვიფიქრე რო კარგად გადაღებულია და კარგადაა წარმოჩენილი ყველაფერი. თუმცა იგივე მსახიობი როდესაც დაჯილდოების ცერემონია იყო ქრისტეზე ხუმრობდა სავარძელში მჯდომი, შემდეგ ადგა და წყლით სავსე ბასეინზე ზემოდან გადაიარა, რა არის ეს თუ არა მკრეხელობა და ქრისტეს გამასხარავება... dzvelmartlmadidebeli არ გადმოგვცემს საკუთარ აზრებს გველაპარაკება ჭეშმარიტად წმინდანების სიტყვებით თუმცა როგორც იყო და არის საპატრიარქოში ზურგზე დაცემა არ გიყვართ ალბათ ამპარტავნების გამო. თუმცა ვიცი რატომაც იცავთ ასე მსახიობობას ილია II -ც ხომ ოპერებში და საზოგადოეებისთვის სახალისო დადგმებზე დადის. მეტი რაღა გინდათ? არ აკლდებიან არცერთ მნიშვნელოვან ფაქტს smile.gif მატერიალურზე კი ნუ ფიქრობთ სულიერზე იფიქრეთ რა დაგვიტოვა ღმერთმად და რა გვასწავლეს მოციქულებმა სულის საცხონებლად. ტელევიზია და ფილმები? ადამიანი მხოლოდ ერთადერთ ადგილზე შეიმეცნებს ჭეშმარიტებას ესაა ეკლესია. თვინიერ ადამიანსაც კი გააღიზიანებს ასეთი საუბარი და გამოხტომები რომლებიც თქვენგან მოდის. თუ ამ ტექსტში ტავტოლოგიაა უკაცრავად smile.gif

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Jul 11 2011, 12:46 PM

Oldorthodox

არ ვაპირებ შენთვის ახსნა განმარტებების მოცემას. მე ამ თემაში მიდმინარე საუბარში ჩავერიე მაშინ, როცა ეს წევრი პატრიარქს შეეხო და საკუთარი აზრიც დავაფიქსირე იმ ფაქტთან დაკავშირებით, რაც მხოდა, მაგრამ ვთქვი, რომ იმ ეკლესიის მეთაურის შესახებ, რომლის წევრიც მე ვარ და ამ ფორუმის უამრავი წევრი, უფლება მაქვს არ ვისაუბრო ამ ეკლესიის არა წევრთან.

მაქვს თუ არა ამის უფლება.

მე რომ ამ წევრ აქ ყოფნას უკრძალავდე, გარწმუნებ დიდი ხნის ბანი ექნებოდა მას და აქ ცხვირსაც ვერ შემოყოფდა. ამ ფორუმზე არაერთი სექტანტიც ყოფილა და სრულიად ურწმუნოც, მაგრამ მრავალთან არანაირი პრობლემა არ შექმნილა. იმიტომ, რომ მათ ესმით რა არის განსხვავებული აზრი და როგორ უნდა დააფიქსირო ის.

როდესაც ვხედავ, რომ ადამიანი შემოდის ფორუმზე და კატეგორიულად გვიმტკიცებს რაღაცეებს. არაერთი არგუმენტის მიუხედავად ის ამ ყველაფერს არ ითვალისიწნებს, ამასთან ჩემთვის პირადად სექტანტური და ვიწრო, საკუთარი შეხედულებისამებრ იგებს მათ და მაინც იგივეს ამტკიცებს, ჩემთვის ეს მიუღებელია.

ამასთან ის ყოველთვის ცდილობს რამე უარყოფითი თქვას პატრიარქზე, ამაზეც მივუთითე, რომ აღარ გაეკეთებინა, თუმცა იგივეს აგრძელებს. არასწორად იქცევა თუ არა ეს ადმაიანი (პატრიარქზე მაქვს საუბარი) ჩემია და მე მას დავიცავ იქამდე, სანამ ის ოფიციალური ეკლესიური კურთხევის ქვეშ იმყოფება. საეკლესიო კანონმდებლობაც ამას მოგვიწოდებს, რომ არავის აქვს უფლება აგშორდეს ეპისკოპოსს იქამდე, სანამ კრება მას არ გაამტყუნებს (აქ მწვალებლობის ქადაგება არ იგულისხმება).

ამიტომ კიდევე რთხელ ვამბობ, რომ გაითვალისწინეთ აქ მყოფი უმრავლესობის აზრი და ისე წერეთ ის რაც გინდათ რომ წეროთ. ნებისმიერი აზრი, რომელიც დაფიქსირებული იქნება როგორც აზრის გამოთქმის ფორმით, არანაირ აგრესიას არ გამოიწვევს. მაგრამ თუკი ეს კატეგორიულობით იქნება ნათქვამი, ეს ჩემთვის მიუღებელი იქნება. არ მითხრათ ეხლა ჭეშმაირტებას აზრის გამოთქმის ფორმას ვერ მივცემთო. ჩემთვის პირადად ამ ხმრივ მაგალითია დიონისე ალექსანდრიელი, ხოდა გირჩევთ წაიკითხოთ მისი მიდგომის შესახებ ქილიაზმის ერესით შეპყრობილთა მიმართ. დიონისე ფლობდა ჭეშმაირტებას, მაგრამ იგი მივიდა ამ ხალხთან და უთხრა: დავჯდეთ, ერთად გამოვიკვლიოთ რა არის ჭეშმიარტება და ამ გზით მთელი რეგიონები მოაქცია ჭეშმიარტებაზე. ის რომ მისულიყო ნდა ეთქვა: ჰეი, თქვენ, მწვალებლობაში მყოფნო, დროა მოიქცეთ, თორემ ჯოჯოხეთი არ აგცდებათო, ვერავისაც ვერ მოაქცევდა.

ამიტომ მოეშვით კატეგორიულობას და ისე ისაუბრეთ.

ადამიანი შემოდის და ამბობს: მხოლოდ ეს არის სწორი და გაგონებაც კი არ უნდა იმისა, რომ შესაძლოა მხოლოდ ის არ იყოს სწორი. რა არგუმენტი არ შევთავაზეთ, თუმცა ის მაინც სათავისოთ ხსნის ყველაფერს და უმეცრებაში გვდებს ბრალს. ეხლა მითხარი როგორ ვირწმუნო ამ ადამიანისა?

პოსტის ავტორი: Oldorthodox თარიღი: Jul 11 2011, 01:34 PM

afxazi
ნუთუ სათავისოა ის როდესაც წმინდა მამათა განმარტებებს გთავაზობთ? ის თავისი სიტყვებით არ საუბრობს აქ მემგონი ხვდებით აქ და ყოველ შეკითხვაზე პასუხობს წმინდანის დამოწმებით. სხვაგვარად კიდე არსებობს სწორი პასუხის გაცემა? როგორც სამართალშია რომ კანონის მიხედვით უნდა ისაუბრო ასევეა აქაც, უნდა დაიმოწმო ნებისმიერი ჭეშმარიტი წყარო. ჩვენ სექტანტები არ ვართ და ზუსტად ესაა თქვენი შეცდომა აქ, მაგდენი უნდა გესმოდეთ ამ ფორუმის მოდერატორს. თქვენი ეკლესია რეფორმატორულიად და ეს კარგად იცის ყველამ ვინც ჩახედულია ამ საკითხში მაგრამ ყველაფრის მიუხედავად მაინც სიმართლეს ამტკიცებთ რა ასე არაა, თურმე 2 თითით პირჯვრისწერა მთელი 16 საუკუნე ტყუილად იყო და უცებ ჰოპ და შეცვალეს smile.gif პატრიარქს რაც შეეხება საეკლესიო კრება ვერასდროს შედგება იმიტომ რო სინოდში ყველა ერთნაირია და თუ ერთს განკვეთავენ მაშინ დანარჩენებიც უნდა გაყვნენ იმიტომ რო ერთნაირი ბრალიმიუძღვით ხალხის წინაშე. წვერს რო თქვენი მღვდლები იჭრიან ბოლომდე უმეტესობა ამაზე აღარაფერს ვამბობ. ილია მეორეს არაფერი სჭირს თქვენი დასაცავი, თუ წმინდანია და ხატზეც კი დახატეს უკვე, მაშინ მას ანგელოზები დაიცავენ და არა თქვენ smile.gif ისე საინტერესოა როდესაც სინოდის წევრებთან ერთად ზის ოპერაში მაგ დროს მფარველო ანგელოზი გვერდით ყავს? smile.gif

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Jul 11 2011, 01:44 PM

Oldorthodox

ციტატა
ნუთუ სათავისოა ის როდესაც წმინდა მამათა განმარტებებს გთავაზობთ? ის თავისი სიტყვებით არ საუბრობს აქ მემგონი ხვდებით აქ და ყოველ შეკითხვაზე პასუხობს წმინდანის დამოწმებით. სხვაგვარად კიდე არსებობს სწორი პასუხის გაცემა? როგორც სამართალშია რომ კანონის მიხედვით უნდა ისაუბრო ასევეა აქაც, უნდა დაიმოწმო ნებისმიერი ჭეშმარიტი წყარო. ჩვენ სექტანტები არ ვართ და ზუსტად ესაა თქვენი შეცდომა აქ, მაგდენი უნდა გესმოდეთ ამ ფორუმის მოდერატორს. თქვენი ეკლესია რეფორმატორულიად და ეს კარგად იცის ყველამ ვინც ჩახედულია ამ საკითხში მაგრამ ყველაფრის მიუხედავად მაინც სიმართლეს ამტკიცებთ რა ასე არაა, თურმე 2 თითით პირჯვრისწერა მთელი 16 საუკუნე ტყუილად იყო და უცებ ჰოპ და შეცვალეს


არცერთი მისი არგუმენტი არავის არ უარუყვია. პირიქით, როგორ შეიძლება ვუარყო ეკლესიური სწავლება. მაგრამ აქ საუბარია იმაზე, რომ ეკლესია მხოლოდ ამ ერთსახოვნებას არ იცნობს (როგორც ნათლობის, ასევე პირჯვრისწერასთან დაკავშირებით). შეგიძლია იხილო სტატიები ჩვენი ბიბიოთეკიდან.

ჩვენ არ ვუარყოფთ რასაც ის ამბობს, არამედ ვამბობთ, რომ მხოლოდ ის არაა სწორი რასაც ის ამბობს.

რაც შეეხება პატრიარქს აღარ მინდა ამ თემაზე თქვენთან კამათი და მოვრჩეთ.



ჯობდა ძველი ნიკით შემოსულიყავი ისევ.

ციტატა
ჩვენ სექტანტები არ ვართ და ზუსტად ესაა თქვენი შეცდომა აქ, მაგდენი უნდა გესმოდეთ ამ ფორუმის მოდერატორს.


ეგ მეც ვიცი, რომ არა ხართ, მაგრამ არ შეიძლება საკითხის ასე სექტანტურად განხილვა. იმედია ხვდები რასაც ვგულისხმუბ სექტანტურ განხილვაში.

პოსტის ავტორი: Oldorthodox თარიღი: Jul 11 2011, 01:58 PM

afxazi

სხვათაშორის მე სხვა ადამიანი ვარ smile.gif არამგონია გვჭირდებოდეს 2 ნიკით შემოსვლა 1 ადამიანს და მხარდაჭერა საკუთარი თავის biggrin.gif ეს ბავშვური საქციელი იქნება smile.gif რაც შეეხება პირჯვრისწერა არავითარი სხვა ფაქტი არ არსებობს ამისა smile.gif
"ვინცა ვინ არა დასწერდეს ჯვარსა ორითა თითითა, ვითარ ეგრე ქრისტეცა, - შეჩვენება!"
და შემდეგ ამისა უნდა ვაღიაროთ ასევე 3 თითით პირჯვრისწერა?

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Jul 11 2011, 02:17 PM

Oldorthodox

ციტატა
"ვინცა ვინ არა დასწერდეს ჯვარსა ორითა თითითა, ვითარ ეგრე ქრისტეცა, - შეჩვენება!"


biggrin.gif biggrin.gif biggrin.gif

ყოველთვის მაინტერესებდა ამ სიტყვების საფუძველზე რატომ უნდა მივიღოთ თითების ის წყობა, რასაც თქვენ გვთავაზობთ ერთადერთად. ახ ხომ ზოგადად წერია "ორი თითით", იქნებ სხვანაირი წყობა იგულისხმება თითებისა.

ამასთან რა ვქნა თუკი გვაქვს მონაცემი (არაერთი) ერთი თითით ჯვრის გამოსახვისა, რატომ მივიღო ასე ბრმად თქვენი ვითომ არგუმენტები (უფრო სწორად თქვენი განმარტებები) ჩვენს წინააღმდეგ.

პოსტის ავტორი: Lidl თარიღი: Jul 11 2011, 02:43 PM

ციტატა(Oldorthodox @ Jul 11 2011, 01:58 PM) *

"ვინცა ვინ არა დასწერდეს ჯვარსა ორითა თითითა, ვითარ ეგრე ქრისტეცა, - შეჩვენება!"
და შემდეგ ამისა უნდა ვაღიაროთ ასევე 3 თითით პირჯვრისწერა?


გასათვალისწინებელია ის, რომ იმ დროისთვის, სქართველოში ორი თითით პირჯვრისწერა იყო გავრცელებული, ეს სიტყვები კი მონოფიზიტთა წინააღმდეგაა მიმართული, რაც ეჭვქვეშ არ აყენებს სამი თითით პირჯვრისწერის მადლმოსილებას, რომელიც არ ატარებს მონოფიზიტურ დატვირთვას. მთავარი ის კი არაა როგორ გამოხატავ გარეგნულად ამათუიმ დოგმატს, არამედ ის, თუ რა აზრს აქსოვ მასში.

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Jul 11 2011, 02:59 PM

არის თუ არა მსახიობობა ცოდვა?biggrin.gif

პოსტის ავტორი: Oldorthodox თარიღი: Jul 11 2011, 04:04 PM

afxazi
Lidl

მაშინ რომ იცოდე არ არსებობდა 3 თითით პირჯვრისწერა და არცაა ნახსენები სადმე. მონოფიზიტები დიდი ხნით ადრე გახდნენ სომხები ვიდრე 3 თითით პირჯვრისწერა შემოვიდოდა. რაც შეეხება 3 თითით პირჯვრისწერას 17 საუკუნემდე არ არსებობდა ჩვენთან და რეფორმის შედეგად შემოვიდა smile.gif ხატებს მაინც შეხედეთ 18-19 საუკუნემდე რაცაა, როგორ უჭირავს მაცხოვარს ან წმინდანებს. სადმე ნეტა არის გამოსახული 3 თითით? ერთი ფაქტი მომიტანეთ სადაც ნახსენებია 3 თითი? ანუ თქვენ სრულიად ცვლით ძველ სწავლებას 2 თითზე და სათქვენოდ საუბრობთ. თქვენი მღვდლები გვეუბნებოდნენ ადრე ეგრე მხოლოდ ეპისკოპოსებს და მღვდლებს შეუძლიათ დასაოცადო biggrin.gif

პოსტის ავტორი: Lidl თარიღი: Jul 11 2011, 10:35 PM

ციტატა(Oldorthodox @ Jul 11 2011, 04:04 PM) *

რაც შეეხება 3 თითით პირჯვრისწერას 17 საუკუნემდე არ არსებობდა ჩვენთან და რეფორმის შედეგად შემოვიდა smile.gif


საქმეც იმაშია რომ რუსეთში არ არსებობდა. სიმბოლოები არის შინაგანი რწმენის, დოგმების გარეგანი გამოხატულება, მაგრამ თქვენ ორივე დოგმის ხარისხში აგყავთ. და საერთოდ ეს დარეჭილი თემაა. წაიკითხხეთ ედიშერ ჭელიძის პასუხი, თუ გეშინიატ არ დაბრკოლდეთ biggrin.gif
დოქტორმა პოლ მეიენდორფმაც გამოაქვეყნა ნაშრომი ნიკონის რეფორმების შესახებ. თუ მიგიწვდებათ ხელი შეგიძლიათ გაეცნოთ.

პოსტის ავტორი: Oldorthodox თარიღი: Jul 12 2011, 03:26 PM

Lidl

ოჰო smile.gif ესეიგი სამი თითით პირჯვრისწერა საჭირო იყო ხო? და 2 თითით დავივიწყეთ? ნიკონის რეფორმა შეცდომა იყო და ყველა აღიარებს ამას და თქვენ რა თქვენსას ამტკიცებთ ვერ გავიგე? ნიკონზე გაუნათლებლები ყოფილან მაშინ ვინც არსებობდა წმინდანები და 7 მსოფლიო საეკლესიო კრებაზეც ალბათ გამორჩათ ეს საკითხი 3 თითზე biggrin.gif მეცინება, აქ რო შემოვდივარ იმის მაგივრად რამე ახალი გავიგო რაც არ ვიცი, ნერვები უფრო მეშლება ასეთი მიკერძოებული და დემაგოგიური პასუხებით. ამპარტავნებს სჩვევიათ ასე, არც ერთ საკითხში არ გინდათ მტყუვნები გახდეთ. ეს ხო არ შეიძლება. ბასილი დიდი რო აღდგეს და გითხრათ ყოველივე ეს ალბათ იმასაც სეკტანტური აზროვნებისთვის გარიყავთ smile.gif

პოსტის ავტორი: dzvelmartlmadidebeli თარიღი: Jul 14 2011, 08:44 PM

afxazi

ციტატა
მე რომ ამ წევრ აქ ყოფნას უკრძალავდე, გარწმუნებ დიდი ხნის ბანი ექნებოდა მას და აქ ცხვირსაც ვერ შემოყოფდა.


იქნებ ცოტა კორექტულად გვესაუბრა ბ-ნო აფხაზ...

ციტატა
ამ ფორუმზე არაერთი სექტანტიც ყოფილა და სრულიად ურწმუნოც, მაგრამ მრავალთან არანაირი პრობლემა არ შექმნილა. იმიტომ, რომ მათ ესმით რა არის განსხვავებული აზრი და როგორ უნდა დააფიქსირო ის.


ე. ი., ჩვენ არ გვესმის რა არის განსხვავებული აზრი და როგორ უნდა დავაფიქსიროთ ის? ამის თქმა გსურთ? smile.gif

ციტატა
როდესაც ვხედავ, რომ ადამიანი შემოდის ფორუმზე და კატეგორიულად გვიმტკიცებს რაღაცეებს. არაერთი არგუმენტის მიუხედავად ის ამ ყველაფერს არ ითვალისიწნებს, ამასთან ჩემთვის პირადად სექტანტური და ვიწრო, საკუთარი შეხედულებისამებრ იგებს მათ და მაინც იგივეს ამტკიცებს, ჩემთვის ეს მიუღებელია.


ბ-ნო აფხაზ, არგუმენტს შეიძლება სხვა არგუმენტი დაუპირისპირო. დავა მხოლოდ მანამ შეიძლება გაგრძელდეს, სანამ ისეთი არგუმენტი არ შემოვა, რომელსაც ვერაფერს დაუპირისპირებ. ერთ ერთ ჩემს პოსტში მგონი განგიმარტეთ კიდეც, თუ რა პრინციპებით ვუდგებით კრიტიკულად თქვენს მიერ მოტანილ არგუმენტებს და გითხარით კიდევაც, რომ მათ ერთი უმთავრესი ნიშანი, უეჭველობა უნდა ახასიათებდეთ. ანუ, თუ მე თუნდაც რამენაირად დამაეჭვებს თქვენს მიერ მოტანილი არგუმენტი, ის შემიძლია არ მივიღო და მე გულახდილად და გულწრფელად გიხსნით რატომ არ ვღებულობ თქვენს არგუმენტებს. ამას კი თქვენ მიუღებლად და "სექტანტურ" აზროვნებად მიიჩნევთ. ეს არ არის სწორი. მე კარგად ვიცი რა არის სექტანტური აზროვნება და ძველმართლმადიდებლური აზროვნებას არაფერი აქვს მასთან საერთო.


ციტატა
ამასთან ის ყოველთვის ცდილობს რამე უარყოფითი თქვას პატრიარქზე, ამაზეც მივუთითე, რომ აღარ გაეკეთებინა, თუმცა იგივეს აგრძელებს.


არც ეს არის სამართლიანი შენიშვნა. თქვენს პატრიარქზე მე, თუ არ ვცდები, მხოლოდ ერთხელ ვისაუბრე, ცნობილი ამერიკელი მსახიობის ჩამოსვლასთან და მის საპატრიარქოში მიღებასთან დაკავშირებით. თანაც დავსვი შეკითხვა, რომელზეც პასუხი ვერ მივიღე. მე მხოლოდ შევეცადე გამერკვია ზოგიერთი საკითხი, რაც თქვენთან ასევე ვერ გავარკვიე. ამით მორჩა ჩვენი დავა პატრიარქზე, ასე, რომ გთხოვთ, ძალიან ნუ გააბუქებთ ამ საკითხს და ზედმეტ ბრალდებებს ნუ მომაკერებთ.

ციტატა
საეკლესიო კანონმდებლობაც ამას მოგვიწოდებს, რომ არავის აქვს უფლება აგშორდეს ეპისკოპოსს იქამდე, სანამ კრება მას არ გაამტყუნებს (აქ მწვალებლობის ქადაგება არ იგულისხმება).


მე ასეთი რამ არც თქვენთან და არც სხვა ვინმესთან პოლემიკაში არ მომითხოვია.

ციტატა
ამიტომ კიდევე რთხელ ვამბობ, რომ გაითვალისწინეთ აქ მყოფი უმრავლესობის აზრი და ისე წერეთ ის რაც გინდათ რომ წეროთ. ნებისმიერი აზრი, რომელიც დაფიქსირებული იქნება როგორც აზრის გამოთქმის ფორმით, არანაირ აგრესიას არ გამოიწვევს.


ჩვენ ვითვალისწინებთ აქ მყოფი უმრავლესობის აზრს და პატივს ვცემთ მას, უბრალოდ თქვენ ვერ ითვალისწინებთ იმას, რომ განსხვავებული აზრის მქონე ადამიანების დავა სრულიად ბუნებრივად გულისხმობს საპირისპირო შეხედულებების უარყოფას ზოგიერთ საკითხზე. ასე რომ არ ყოფილიყო ცალ ცალკე როდი ვიქნებოდით. ამიტომაც, ჩვენი განსხვავებული აზრი თქვენს აგრესიას არ უნდა იწვევდეს.


ციტატა
ჩემთვის პირადად ამ ხმრივ მაგალითია დიონისე ალექსანდრიელი, ხოდა გირჩევთ წაიკითხოთ მისი მიდგომის შესახებ ქილიაზმის ერესით შეპყრობილთა მიმართ. დიონისე ფლობდა ჭეშმაირტებას, მაგრამ იგი მივიდა ამ ხალხთან და უთხრა: დავჯდეთ, ერთად გამოვიკვლიოთ რა არის ჭეშმიარტება და ამ გზით მთელი რეგიონები მოაქცია ჭეშმიარტებაზე. ის რომ მისულიყო ნდა ეთქვა: ჰეი, თქვენ, მწვალებლობაში მყოფნო, დროა მოიქცეთ, თორემ ჯოჯოხეთი არ აგცდებათო, ვერავისაც ვერ მოაქცევდა.


არ არის ეს ცუდი მაგალითი, კარგია, მაგრამ, თქვენთვის განა უცნობია სხვა მაგალითები, რომლებიც ამისგან განსხვავდებიან? თუმცა, თუ თქვენი თხოვნაა და პოლემიკას აქ დისპუტის სახე გინდათ მისცეთ და არა კატეგორიული მტკიცებულებებისა, ეს შეუძლებელი სულაც არ არის. უბრალოდ ხშირად პოლემიკა ისეთ პრინციპულ სახეს ხებულობს, რომ ამგვარი ლაპარაკი გვიწევს.

ციტატა
ამიტომ მოეშვით კატეგორიულობას და ისე ისაუბრეთ.


შევეცდებით გული არ გატკინოთ.

ციტატა
ადამიანი შემოდის და ამბობს: მხოლოდ ეს არის სწორი და გაგონებაც კი არ უნდა იმისა, რომ შესაძლოა მხოლოდ ის არ იყოს სწორი. რა არგუმენტი არ შევთავაზეთ, თუმცა ის მაინც სათავისოთ ხსნის ყველაფერს და უმეცრებაში გვდებს ბრალს. ეხლა მითხარი როგორ ვირწმუნო ამ ადამიანისა?


ნეტავ მართლაც ისე იყოს, როგორც თქვენ ამბობთ. თუმცა, მე ამჯერად მინდა შეგახსენოთ, რომ როდესაც მეცნიერული პოლემიკა მიდის და ოპონენტები ერთმანეთის არგუმენტებს უარყოფენ, ეს სულაც არ აღიქმება უარყოფითად. უმეცრებაში კი არ გდებთ ბრალს, იმის არცოდნაზე ვლაპარაკობთ, რომელიც შესაძლოა ჯერ არ შეგისწავლიათ (იმედია ამას საწყენად არ მიმიღებთ).


ციტატა
ჯობდა ძველი ნიკით შემოსულიყავი ისევ.


აფხაზ, მე ვარ "ძველმართლმადიდებელი", მართალია ინგლისური "oldorthodox"-იც იგივეს ნიშნავს, მაგრამ ფორუმისთვის ეს სხვადასხვა ნიკებია. ამ ნიკებს უკან კი დგანან სხვადასხვა ადამიანები.

გარწმუნებთ, რომ ამ ფორუმზე სხვა ნიკით არ გამოვდივარ. ეს არაფერში მჭირდება.


ციტატა
ყოველთვის მაინტერესებდა ამ სიტყვების საფუძველზე რატომ უნდა მივიღოთ თითების ის წყობა, რასაც თქვენ გვთავაზობთ ერთადერთად. ახ ხომ ზოგადად წერია "ორი თითით", იქნებ სხვანაირი წყობა იგულისხმება თითებისა.

ამასთან რა ვქნა თუკი გვაქვს მონაცემი (არაერთი) ერთი თითით ჯვრის გამოსახვისა, რატომ მივიღო ასე ბრმად თქვენი ვითომ არგუმენტები (უფრო სწორად თქვენი განმარტებები) ჩვენს წინააღმდეგ.


ახლა, მაგალითად, თქვენ არ ღებულობთ ჩვენს არგუმენტს, რომელიც კონკრეტულ ისტორიულ-ლიტურგიკულ წყაროს ეფუძნება. ხომ ცდილობთ მოუძებნოთ მას ნაკლი და შეეცადოთ არ მიიღოთ ის იმ თვალსაზრისით, როგორადაც ჩვენ ვღებულობთ.

აქ, განა თქვენც იგივეს არ აკეთებთ, რაშიც ჩვენ გვადანაშაულებთ? მე არ გადანაშაულებთ თქვენ, უბრალოდ გიპასუხებთ, რომ იმიტომ არ უნდა მივიღოთ სხვა თითების წყობა, რომ ამ ფორმულით ალტერნატიული წყობები უარყოფილია (მიუხედავად იმისა, რომ ისინი აქ ნახსენებნი არ არიან).

მაგრამ, როდესაც თქვენ მიმოწმებთ ერმოგენეს (და სხვა გამონაკლის) ნათლობას, სადაც უფრო მეტი კითხვა იბადება, ვიდრე პასუხი ჩვენთვის ცნობილ ერთ კითხვაზე; და როდესაც ჩვენ ვუთითებთ ისეთ გარემოებებს, რომელიც ახლავს ამ (და სხვა მსგავას) მაგალითს, თქვენ იმწამსვე თავს გვესხმით და ამბობთ, რომ თურმე ცხადზე უცხადეს მაგალითებს არ შევიწყნარებთ.

არ არის ეს სამართლიანი დავა ბ-ნო აფხაზ. ეს არც სამართლიანი და მეცნიერული მეთოდია. თუ სამეცნიერო კვლევას აწარმოებთ, ალბათ იცით, რომ მაგალითებს ყოველმხრივი განხილვით, სხვა მაგალითებთან შედარებით და უამრავი სხვა კრიტერიუმებით უნდა განიხილავდეთ და არა მარტო იმით, რაც თქვენთვის არის სასურველი.

მაგალითი არ უნდა ეწინააღმდეგებოდეს მართლმადიდებლურ საღვთისმეტყველო პოზიციას იმ საკითხზე, რომლის გამოხატულებაც უნდა იყოს განსახილველი შემთხვევა. ის არ უნდა ეწინააღმდეგებოდეს ეკლესიის ისტორიას, მის პრაქტიკას, საეკლესიო კრებებს. უნდა იქნეს განხილული ყველა პლიუსი და მინუსი... რომ ასეთ მაგალითს სულის ცხოვნების საქმეში გადამწყვეტი როლი მივანიჭოთ...

ჩვენ ამ მინუსების ჩვენებას ვცდილობთ, რომლებიც პასუხებს ითხოვენ, პასუხად კი გვესმის: "შენი ადგილი აქ არ არის", ან, "შენ აქ რას აკეთებ" და ა. შ. (სხვა უფრო დამამცირებელ პასუხებზე აღარ ვილაპარაკებ)...

კარგი იქნება თუ ამას გავითვალისწინებთ და ამ მხრიდან შეხედავთ ჩვენს პასუხებს თქვენდამი. მაშინ გაიგებთ, რომ ჩვენ სულაც არ ვართ აქ სამტროდ და ვითარების ასარევად შემოსულნი.


ციტატა
ამასთან რა ვქნა თუკი გვაქვს მონაცემი (არაერთი) ერთი თითით ჯვრის გამოსახვისა, რატომ მივიღო ასე ბრმად თქვენი ვითომ არგუმენტები (უფრო სწორად თქვენი განმარტებები) ჩვენს წინააღმდეგ.


ამას რა აჯობებს, მაგრამ ასეთი მონაცემები უკვე ზემოთ ჩამოყალიბებული პრინციპების მიხედვით უნდა განვიხილოთ. ზოგი შემთხვევა სულაც არ არის დაკავშირებული პირჯვრისწერასთან.

Lidl
ციტატა
გასათვალისწინებელია ის, რომ იმ დროისთვის, სქართველოში ორი თითით პირჯვრისწერა იყო გავრცელებული, ეს სიტყვები კი მონოფიზიტთა წინააღმდეგაა მიმართული, რაც ეჭვქვეშ არ აყენებს სამი თითით პირჯვრისწერის მადლმოსილებას, რომელიც არ ატარებს მონოფიზიტურ დატვირთვას.


ბ-ნო Lidl რომელ საუკუნეში გაჩნდა მონოფიზიტობა?

რაც შეეხება იმას, რომ შეჩვენების მოცემული ფორმულა "ეჭვ ქვეშ არ აყენებს სამი თითით პირჯვრისწერის მადლმოსილებას", უნდა ითქვას, რომ როგორც ბ-ნი ედ. ჭელიძე ამბობს: "სამი ყოველთვის გულისხმობს ერთს და ერთი - სამს". ანუ ერთი თითით პირჯვრისწერა იგივეა რაც სამი თითით პირჯვირსწერა და პირიქით. აქედან, ის რც ერთი თითით პირჯვრისწერის საწინააღმდეგოა, ბუნებრივად სამი თითით პირჯვრისწერის საწინააღმდეგოდაც გამოდის.

ლიტურგიკულ წყაროებზე და წმიდა მამათა სწავლებებზე აღარაფერს ვამბობ, რადგან სამი თითით პირჯვრისწერა მათ არსად აქვთ განმარტებული. არც ძველ, მართლმადიდებლურ ხატმწერლობაშია სადმე დაფიქსირებული სამი თითი. თუმცა ამის შესახებ ადრე საკმაოდ საფუძვლიანად და ბევრი ვილაპარაკეთ.


ციტატა
მთავარი ის კი არაა როგორ გამოხატავ გარეგნულად ამათუიმ დოგმატს, არამედ ის, თუ რა აზრს აქსოვ მასში.


ასეთი არგუმენტი ხშირად გვესმის, მაგრამ არავინ განგვიმარტავს როგორ გავიგოთ ვინ რას გულისხმობს ამა თუ იმ წესში. შეიძლება ვინმემ სრულიად მართლმადიდებლურ წესში მწვალებლური აზრი ჩადოს და რა, ეს წესი უნდა შევცვალოთ?

ის აზრი, რაც იდება მავანის მიერ ამა თუ იმ წესში, ცნობილი ხდება მისი გარეგანი სიმბოლოების მეშვეობით.

სამგზის ნათლობა წარმოაჩენს ქრისტეს სამი დღე საფლავში დების სახეს... ერთგზის ნათლობა კი არა, მიუხედავად იმისა, რომ ისიც სამების სახელზე აღესრულება.

ერეტიკოსებმა რომ გითხრან, რას გვერჩი, ჩვენ ჩვენს წესში იმავეს ვგულისხმობთ, რასაც თქვენ თქვენს საიდუმლოშიო, რას ეტყვით?

როგორ იქცეოდნენ ამ შემთხვევაში წმ. მამები? ცხადია არა ისე, როგორც თქვენ ბრძანებთ.

GIORGI LELUASHVILI
ციტატა
არის თუ არა მსახიობობა ცოდვა?


დიახ, ცოდვაა! მომიტევეთ კატეგორიულობა, მაგრამ მე სხვა საფუძველი წმიდა მამათა თხზულებების მიხედვით არ მაქვს.


Lidl
ციტატა
სიმბოლოები არის შინაგანი რწმენის, დოგმების გარეგანი გამოხატულება, მაგრამ თქვენ ორივე დოგმის ხარისხში აგყავთ.


თუ დოგმების გარეგანი გამოხატულებაა, მაშინ მათი დარღვევა ისევე დაუშვებელია, როგორც დოგმებისა, რადგან გარეგან ქმედებაში დოგმატური შინაარსი დაირღვევა და საიდუმლო თავის აზრს დაკარგავს. საკლესიო საიდუმლონი, თეატრალური სანახაობა ან სპექტაკლი, ან კიდევ უშინაარსო რიტუალი ხომ არ არის... ის საიდუმლოა...

ციტატა
ეს დაღეჭილი თემაა. წაიკითხხეთ ედიშერ ჭელიძის პასუხი, თუ გეშინიათ არ დაბრკოლდეთ


ედ. ჭელიძის წიგნის ჩვენ არ გვეშინია. შეძლებისდაგვარად მიმოვიხილეთ ზოგიერთი ადგილი ამ წიგნიდან და ჩვენი შეხედულებები ამ წიგნთან დაკავშირებით ადრე გამოვაქვეყნეთ. აქ ზედმეტად არ შეგაწუხებთ, თორემ აფხაზი ამას ჯიუტობაში ჩამითვლის.

ციტატა
დოქტორმა პოლ მეიენდორფმაც გამოაქვეყნა ნაშრომი ნიკონის რეფორმების შესახებ. თუ მიგიწვდებათ ხელი შეგიძლიათ გაეცნოთ.


საინტერესოა, აუცილებლად გავეცნობი.

პოსტის ავტორი: A.V.M თარიღი: Jul 18 2011, 10:50 PM


biggrin.gif biggrin.gif

პოსტის ავტორი: dzvelmartlmadidebeli თარიღი: Jul 19 2011, 09:34 AM

A.V.M

ციტატა
წმ იოანე ოქროპირი(54-ე საუბარი მათეს სახარებაზე),წმ ეპიფანე და წმ.ჰიერონიმე გვიმოწმებენ,რომ ქრისტიანები ერთი თითით იწერდნენ პირჯვარს.
წმ.კირილე იერუსალიმი კი ამბობს,რომ ამ,ისთვის რამოდენიმე თითია საჭირო(ოღონდ რამდენი არ აკონკრეტებს).
ბერძენი ფილოსოფოსი პანაგიოტი,თესალონიკის მიტროპოლიტი დამასკიუსი,ალექსანდრიის პატრიარქი მელეტიოს პეგასი 3 თითით პირჯვრის წერაზე ვრცლად საუბრობენ.
რაც შეეხება საქართველოს.აქ რომ სამი თითით პირჯვრისწერა ძველია და არა უცბად მოგონილი(როგორც ამან თემაში გაიჟღერა) ამას ამბობს მოსკოვის მიტროპოლიტი ფილარეტი,როგორც ტრინიტარული და ქრისტოლოგიური დოგმატების შემცველი და სარწმუნოების აღმსარებლის სიმბოლო.


ამ თემაზე ძალზედ ბევრი ვილაპარაკეთ და ვიდავეთ სხვა განყოფილებებში (ძირითადად თემაში "პირჯვრისწერის მიმართულება"). სამწუხაროდ, ფორუმის ის წევრები, რომელთაც მაშინ მონაწილეობა არ მიუღიათ ამ საკითხთა განხილვაში, აქ განმეორებით გვთავაზობენ ერთხელ უკვე განხილულ თემებზე მსჯელობას. იმედია დამეთანხმებით, რომ კვლავ იგივეს განმეორება, რაც ერთხელ უკვე ითქვა, ზედმეტია. დარწმუნებული ვარ ჩვენს აზრს და ფაქტობრივ მასალას ამ აზრთან დაკავშირებით, დასახელებულ თემაში იხილავთ.

გარდა ამისა, ამ (და სხვა) ფორუმზე განხილულ და მიმობნეულ საკითხებს, ჩვენ თავს ვუყრით ერთად და ვაქვეყნებთ ჩვენს საიტზეც ('კითხვა-პასუხის" განყოფილებაში. იხ. http://www.oldorthodox.ge/kitxva_pasuxi.html

ამდენად, შეგიძლიათ საკითხებს იქაც გაეცნოთ.

ციტატა
ისე მარჯვენა ხელი ვიღრძე რამოდენიმე დღის წინ და იძულებული ვარ(კურთხევით)პირჯვარი მარცხენათი გადავიწერო.გუშინ წირვაზე სამოციქულოს წასაკითხად,რომ გამოვედი და მარცხენათი გადავიწერე და ხალხი გამოშტერდა,ამან ხო არ გაუბერაო.


ცხადია, ასე იფიქრებდნენ, რადგან მიზეზი არ იცოდნენ. ისე, მე პირჯვრისწერასთან დაკავშირებულ დავაში ერთგან დავწერე, რომ თუ ადამიანი გარკვეული და საპატიო მიზეზების გამო ვერ ახერხებს მარჯვენა ხელით პირჯვრის გადაწერას, ამის გაკეთება მარცხენათიც შეუძლია.

პოსტის ავტორი: A.V.M თარიღი: Jul 19 2011, 07:17 PM

d

პოსტის ავტორი: dzvelmartlmadidebeli თარიღი: Jul 19 2011, 09:58 PM

A.V.M

ციტატა
ტაძარში კი იციან,რომ არანაირი მიზეზი არ იქნებოდა ამისა თუ არა აუცილებლობა,მაგრამ ქუჩაში და სხვაგან ვერიდები(მორჩენამდე)პირჯვრის

წერას.
მაინც რა იცი რა ხდება,ჩემი მიზეზით არ დაბრკოლდეს ხალხი.


გონივრული გადაწყვეტილებაა. გიშველოს ღმერთმა.

პოსტის ავტორი: A.V.M თარიღი: Jul 19 2011, 10:03 PM

dzvelmartlmadidebeli
გაიხარე!

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Jul 23 2011, 12:33 PM

ჩემი აზრით მსახიობობა ცოდვაა, მაგრამ თვალს დავხუჭავდი ამაზე ბევრად სერიოზული ცოდვების გამართლება რომ არ იყოს საზოგადოებაში...

მაგრამ მაინც - მსახიობობა ქრისტიანს არ შეეფერება...

პოსტის ავტორი: Oldorthodox თარიღი: Jul 24 2011, 04:38 PM

ერთიანობაში ადამიანი როგორც ხდება მსახიობი, როგორი კარიერა აქვს ამ ყველაფერს რომ გადავხედოთ ძაან სასაცილოდ მოგვეჩვენება იგი ქრისტეანულ ცხოვრებასთან. რახან რაიმე კარგს გადმოსცემს ესა თუ ის ფილმი იმას არ ნიშნავს რომ ქრისტეანულად დაშვებულია. მე მსახიობი არ მინახავს ჯერ მარტო რომ სხვა ეროტიულ თუ კომედიურ ფილმში არ მიეღოს მონაწილეობა. თუ რამის ქადაგება გინდა და ხალხს გადასცე ადექი და დოკუმენტური ფილმი გადაიღე, "მხატვრული" ფილმებით ვერ ვცხონდებით, თავს უფრო დავიღუპავთ smile.gif

პოსტის ავტორი: mzime) თარიღი: Jul 24 2011, 09:18 PM

მსახიობობა ცოდვაა რა თქმა უნდა ისევე,როგორც სიმღერა,ცეკვა და ა.შ რასაც უბრალო მოკვდავნი ვცოდავთ ყოველდღიურადsmile.gif

უფალი მიწყალეა

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Aug 8 2011, 06:23 PM

ციტატა(mzime) @ Jul 24 2011, 09:18 PM) *

მსახიობობა ცოდვაა რა თქმა უნდა ისევე,როგორც სიმღერა,ცეკვა და ა.შ რასაც უბრალო მოკვდავნი ვცოდავთ ყოველდღიურადsmile.gif

უფალი მიწყალეა


ჩემი აზრით ეს აზრი არის სრული მწვალებლობა... მსახიობობა მართლა ცოდვაა, ხოლო სიმღერა და ცეკვა ნამდვილად არა... მაგრამ ეს წინადადება "რასაც უბრალო მოკვდავნი ვცოდავთ ყოველდღიურად" - არის სრულიად არაბიბლიური, ვინც ყოველდღიურად ან ყოველკვიურად სცოდავს, ქრისტიანიც აღარ ყოფილა...

პოსტის ავტორი: mzime) თარიღი: Aug 9 2011, 12:47 PM

Otherguy
სხვათA შორისცოდვების ჩამონათვალშია სიმღერაც და ცეკვაც,მე არ მომიგონია.ყოველდღიურად არ სცოდეავ ეტყობა შენ,ანგელოზი ყოფილხარ rolleyes.gif დავიჯერო ტყუილს არ ამბობ?თუნდაც უწყინარს,აი შეხვედრაზე რომ გაგვიანდება დაგირეკავენ სად ხარ ამდენ ხანსო.იცი რომ კაი ერთ საათში მიხვალ და ეუბნები 15წთ-ში მანდ ვარო.და რომელი ერთი ჩამოგითვალოa075.gif

პოსტის ავტორი: toka@ თარიღი: Aug 9 2011, 04:22 PM

ციტატა(mzime) @ Aug 9 2011, 12:47 PM) *

Otherguy
სხვათA შორისცოდვების ჩამონათვალშია სიმღერაც და ცეკვაც,მე არ მომიგონია.ყოველდღიურად არ სცოდეავ ეტყობა შენ,ანგელოზი ყოფილხარ rolleyes.gif დავიჯერო ტყუილს არ ამბობ?თუნდაც უწყინარს,აი შეხვედრაზე რომ გაგვიანდება დაგირეკავენ სად ხარ ამდენ ხანსო.იცი რომ კაი ერთ საათში მიხვალ და ეუბნები 15წთ-ში მანდ ვარო.და რომელი ერთი ჩამოგითვალოa075.gif

მგონი დროა დავეთანმოთ ნიცშეს როდესაც ამბობს რომ ქვეყანაზე მხოლოდ ერთადერთი ჭეშმარიტი ქრისტიანი იყო და ისიც ჯვარზე გავაკარითო smile.gif

პოსტის ავტორი: mzime) თარიღი: Aug 9 2011, 04:41 PM

toka@
იმის თქმა გინდა,რომ ქრისტიანი არ ვარ?

პოსტის ავტორი: toka@ თარიღი: Aug 9 2011, 04:53 PM

ციტატა(mzime) @ Aug 9 2011, 04:41 PM) *

toka@
იმის თქმა გინდა,რომ ქრისტიანი არ ვარ?

აბა ახლა თვალი გადაავლე რაც დავწერე..სიტყვა ჭეშმარიტი ხო წერია? ხოდა ეგ არ ვართ sad.gif

პოსტის ავტორი: mzime) თარიღი: Aug 9 2011, 04:54 PM

ციტატა(toka@ @ Aug 9 2011, 04:53 PM) *

აბა ახლა თვალი გადაავლე რაც დავწერე..სიტყვა ჭეშმარიტი ხო წერია? ხოდა ეგ არ ვართ sad.gif


ვერ გავკადნიერდები და ვერ შეგედავები smile.gif

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Aug 9 2011, 07:25 PM

toka@

ციტატა
მგონი დროა დავეთანმოთ ნიცშეს როდესაც ამბობს რომ ქვეყანაზე მხოლოდ ერთადერთი ჭეშმარიტი ქრისტიანი იყო და ისიც ჯვარზე გავაკარითო

ქრისტე ქრისტიანი იყო?
შესანიშნავია! biggrin.gif

პოსტის ავტორი: toka@ თარიღი: Aug 10 2011, 01:08 AM

ციტატა(GIORGI LELUASHVILI @ Aug 9 2011, 07:25 PM) *

toka@

ქრისტე ქრისტიანი იყო?
შესანიშნავია! biggrin.gif

ქრისტიანობა შენ მარტო სახელი გგონია?? ქრისტიანობა წმინდა ცხოვრებაა და ქრისტე წმინდათ ცხოვრობდა და ნიცშეს რა უნდა ეთქვა აბა რიანიაო...??

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: Aug 10 2011, 02:51 PM

ციტატა(Otherguy @ Aug 8 2011, 06:23 PM) *

მსახიობობა მართლა ცოდვაა, ხოლო სიმღერა და ცეკვა ნამდვილად არა..

სიმღერას და ცეკვასაც გააჩნია. თუ ისინი ბიწიერ აზრებს, განწყობებს და მიდრეკილებებს ბადებენ ადამიანის გულში,
ნამდვილად ცოდვაა.


ციტატა(toka@ @ Aug 10 2011, 01:08 AM) *

ქრისტიანობა შენ მარტო სახელი გგონია?? ქრისტიანობა წმინდა ცხოვრებაა და ქრისტე წმინდათ ცხოვრობდა და ნიცშეს რა უნდა ეთქვა აბა რიანიაო...??

ქრისტიანობა (ქრისტიანად ყოფნა) ნიშნავს ქრისტეს მიმდევრობას და
ქრისტე საკუთარი თავის მიმდევარი ხომ ვერ იქნებოდა smile.gif

პოსტის ავტორი: abo თარიღი: Aug 10 2011, 05:12 PM

მსახიობობა ცოდვაა. ვისაც ერთხელ მაინც წაუკითხავს აღსარების წინა ლოცვები ამაში დამეთანხმება. სხვაა როგორ ვასრულებთ.
აბო

პოსტის ავტორი: damiane80 თარიღი: Aug 10 2011, 05:22 PM

ციტატა(abo @ Aug 10 2011, 05:12 PM) *

მსახიობობა ცოდვაა. ვისაც ერთხელ მაინც წაუკითხავს აღსარების წინა ლოცვები ამაში დამეთანხმება. სხვაა როგორ ვასრულებთ.
აბო


მანდ მე მგონი "მუსიკანობაც" ცოდვებში წერია, თუ არ მეშლებაsmile.gif

პოსტის ავტორი: toka@ თარიღი: Aug 10 2011, 05:23 PM

ციტატა(terra @ Aug 10 2011, 02:51 PM) *


ქრისტე საკუთარი თავის მიმდევარი ხომ ვერ იქნებოდა smile.gif

ვაი როგორ მეზარება ახსნა.. biggrin.gif

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: Aug 10 2011, 05:27 PM

ციტატა(toka@ @ Aug 10 2011, 05:23 PM) *

ვაი როგორ მეზარება ახსნა.. biggrin.gif


მე აგიხსნი, ცოტა უხეში მაგალითით.
აი, ხომ იყო ზვიადი და ხომ არიან ზვიადისტები, რომლებიც იზიარებენ და მისდევენ მის იდეოლოგიას?!
და ზვიადი ხომ ვერასდროს იქნება (იქნებოდა) ზვიადისტი, ანუ საკუთარი თავის მიმდევარი?
დაახლოებით ასევეა ესეც რა.

პოსტის ავტორი: toka@ თარიღი: Aug 10 2011, 05:32 PM

ციტატა(terra @ Aug 10 2011, 05:27 PM) *

მე აგიხსნი, ცოტა უხეში მაგალითით.
აი, ხომ იყო ზვიადი და ხომ არიან ზვიადისტები, რომლებიც იზიარებენ და მისდევენ მის იდეოლოგიას?!
და ზვიადი ხომ ვერასდროს იქნება (იქნებოდა) ზვიადისტი, ანუ საკუთარი თავის მიმდევარი?
დაახლოებით ასევეა ესეც რა.

მაინც მომიწია..ეს სიტყვები ნიშნავს იმას რომ ქრისტე უცოდველი იყო,სათნო იყო,კეთილი და ასე შემდეგ..და ეგ ნიცშემ თქვა მე კი არა..უბრალოდ თქვა მარტივი სიტყვებით რომ ქვეყავანზე ერთადერთი უცოდველი იყო და ისიც ჯვარზე გავაკარითო..მე შენ გეთანხმები და შენც დამეთანხმე biggrin.gif

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: Aug 10 2011, 05:41 PM

ციტატა(toka@ @ Aug 10 2011, 05:32 PM) *

მაინც მომიწია..ეს სიტყვები ნიშნავს იმას რომ ქრისტე უცოდველი იყო,სათნო იყო,კეთილი და ასე შემდეგ..და ეგ ნიცშემ თქვა მე კი არა..უბრალოდ თქვა მარტივი სიტყვებით რომ ქვეყავანზე ერთადერთი უცოდველი იყო და ისიც ჯვარზე გავაკარითო..მე შენ გეთანხმები და შენც დამეთანხმე biggrin.gif


გეთანხმები wacko.gif

პოსტის ავტორი: toka@ თარიღი: Aug 10 2011, 05:48 PM

ციტატა(terra @ Aug 10 2011, 05:41 PM) *

გეთანხმები wacko.gif

ანუ ორივე ვეთანხმებით ნიცშეს biggrin.gif

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: Aug 10 2011, 05:51 PM

ციტატა(toka@ @ Aug 10 2011, 05:48 PM) *

ანუ ორივე ვეთანხმებით ნიცშეს biggrin.gif


ნუ, მთლად ვერ, მაგრამ მივხვდი რა კონტექსტშიც თქვა tongue.gif

პოსტის ავტორი: toka@ თარიღი: Aug 10 2011, 06:00 PM

ციტატა(terra @ Aug 10 2011, 05:51 PM) *

ნუ, მთლად ვერ, მაგრამ მივხვდი რა კონტექსტშიც თქვა tongue.gif

ხოდა მეც მაგას გეუბნეოდი biggrin.gif

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Aug 13 2011, 03:15 PM

toka@

ციტატა
ქრისტიანობა შენ მარტო სახელი გგონია?? ქრისტიანობა წმინდა ცხოვრებაა და ქრისტე წმინდათ ცხოვრობდა და ნიცშეს რა უნდა ეთქვა აბა რიანიაო...??

ვიცოდი რომ ამას მეტყოდიbiggrin.gif
მაგრამ მე მაინც არ ვეთანხმები ამ გამოთქმას.
ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ, ამის მოსმენის შემდეგ, რელიგიურად გაუნათლებელი ადამიანი შესაძლოა მაგრად დაიბნეს.

ხოლო რაც შეეხება წმინდად ცხოვრებას, ძალიან ბევრი ადამიანი ცხოვობდა წმინდადsmile.gif

პოსტის ავტორი: toka@ თარიღი: Aug 14 2011, 12:33 AM

ციტატა(GIORGI LELUASHVILI @ Aug 13 2011, 03:15 PM) *

toka@

ვიცოდი რომ ამას მეტყოდიbiggrin.gif
მაგრამ მე მაინც არ ვეთანხმები ამ გამოთქმას.
ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ, ამის მოსმენის შემდეგ, რელიგიურად გაუნათლებელი ადამიანი შესაძლოა მაგრად დაიბნეს.

ხოლო რაც შეეხება წმინდად ცხოვრებას, ძალიან ბევრი ადამიანი ცხოვობდა წმინდადsmile.gif

კი მაგრამ უცოდველი მარტო ქრისტე იყო smile.gif

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Aug 14 2011, 12:51 PM

toka@

ციტატა
კი მაგრამ უცოდველი მარტო ქრისტე იყო

უცოდველი სხვაა, წმინდად მცხოვრები-სხვაsmile.gif

პოსტის ავტორი: georgios თარიღი: Aug 16 2011, 10:13 AM

ციტატა
არის თუ არა მსახიობობა ცოდვა


არა.

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: Aug 16 2011, 11:41 AM

ციტატა(georgios @ Aug 16 2011, 10:13 AM) *

არა.


რატომ?


-------------------------------------------------------------------


-არის თუ არა მსახიობობა ცოდვა? ამ საკითხთან მიმართებაში, სასულიერო პირთა შორის აზრთა სხვადასხვაობა არსებობს. ამჯერად, თავის მოსაზრებას გვიზიარებს თბილისის სიონის, ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის მიძინების სახელობის ეკლესიის მოძღვარი, მამა დავითი (ლასურაშვილი).

_მამა დავით, რას გვეუბნებიან თეატრის შესახებ სჯულის კანონი და წმინდა მამები?
_შემიძლია რამდენიმე ციტატა მოვიყვანო სჯულის კანონიდან. Aაი, რა წერია მსოფლიო საეკლესიო კრების დადგენილებებში.
მე-6 მსოფლიო საეკლესიო კრების კანონი 51:
“წმიდა და მსოფლიო კრება გმობს სახუმარო სანახაობებს, სანადირო სანახავს და მგოსანთა როკვას. ხოლო თუ ვინმე დაარღვევს ამ კანონს, თუ სასულიერო პირი იქნება იგი, განიკვეთოს, ხოლო თუ ერისკაცი _ უზიარებელი იყოს.”
კართაგენის საეკლესიო კრება, კანონი 63: ” ხუმარათა ან მსახიობთა შესახებ, თუ ქრისტიანები გახდებიან ისინი, უნდა ვითხოვოთ ისიც, რომ თუ ვინმე მსახიობთა დასის წევრი გაქრისტიანებას მოისურვებს და თავდაპირველი ბიწისგან გათავისუფლება, არავინ აიძულოს ის, რომ დაუბრუნდეს თავის ძველ ხელობას”.
ამ საკითხის შესახებ საეკლესიო კრების კანონები კიდევ არაერთია. რაც შეეხება ამ კრებებებამდე და კრების შემდეგ მოღვაწე მამებს, ისინი კიდევ უფრო ფართოდ საუბრობენ იმის თაობაზე, თუ საერთოდ, რა არის თეატრი.
აი, რას ამბობს, მეხუთე საუკუნის ერთ-ერთი წმინდა მამა, ნეტარი ავგუსტინე: “ერთი რამ კი ვუწყი, რომ პავლე მოციქული არ ქურდობდა, სახლებს არ ტეხდა, არც ავაზაკი ყოფილა, არც მსახიობი, არც მაჭანკალი, არამედ უცოდველად და პატიოსნად შრომობდა, რათა დაეკმაყოფილებინა ადამიანთა საყოფაცხოვრებო მოთხოვნილება.ასე მუშაკობენ მჭედლები, მშენებლები, თერძები, მიწათმოქმედნი და მსგავსნი ამათნი”. ანუ ქმედებათა ჩამონათვალში, რომლებსაც პავლე მოციქული არ აკეთებდა ე. ი. დასაგმობია, ერთი-ერთი მსახიობობაც არის.
ასევე, გავიხსენოთ, მე-19 საუკუნის, თითქმის ჩვენი თანამედროვე წმინდა მამის, ეგნატე ბრიანჩანინოვის სიტყვები: “ამჟამად ყველანი მთელი სულით გარყვნილებისკენ მიისწრაფიან, უწოდეს ამას “ცხოვრებით ტკბობა”, ქრისტიანობაში ყოფნა, მასთან დაბრუნება კაცობრიობისათვის შეუძლებელი შეიქმნა. ამისათვის აუცილებელია მთლიანად დატევება გარყვნილებისა, საკუთარი ნების დაქვემდებარება მკაცრი ქრისტიანული ზნეობისადმი. იგი კრძალავს არაოდენ სიძვას, არამედ ყველაფერს, რაც სულში ვნებებისადმი დამონებას გვინერგავს, _ ასეთია: თეატრი, ცეკვა, ბანქო და სხვა სატანური თამაშობანი. აგრეთვე წარმართული ლიტერატურა. ქრისტიანობა ითხოვს ჩვენგან სრულ განდგომას დაცემული ბუნებისგან..”
ასევე მე-19 საუკუნის წმინდა მამა, თეოფანე დაყუდებული ბრძანებს: “გაიხსენეთ, რა ემართება სულს თეატრში და სპექტაკლის შემდეგ. თურქებს არა აქვთ თეატრი, ისინი თეატრს ოპიუმით ცვლიან. ოპიუმი და თეატრი ერთი და იგივეა (სულისთვის). თეატრი სრულიად არაქრისტიანული მოვლენაა და გონიერია კაცი, რომელიც იქ არ შედის. თეატრი ჩვენ დასავლეთიდან გადმოვიღეთ. დასავლეთით გვსჯიდა და კვლავაც დაგვსჯის უფალი. ჩვენ კი ეს ვერ გაგვიცნობიერებია”. აქვე, კვლავ თეოფანე დაყუდებული წერს: “თეატრები მთავრობის მიერ დაშვებულია მათთვის, რომელნიც ცხოვნებას არ ეძიებენ-რათა არ მიეცნენ უბოროტეს რამ მანკიერებას. ცხოვნების მოსურნეთათვის არის ეკლესია, სადაც არა წარმოსახვით, არამედ ჭეშმარიტად, უფალი, ანგელოზნი და წმინდანნი ურთიერთობენ ჩვენთან, ხოლო ფული, რომელიც თეატრში უნდა დახარჯო, უმჯობესია გაჭირვებულთ დაურიგო”.
წმინდა მამებს თეატრისა და სანახაოების მიმართ უარყოფითი დამიკიდებულება ჰქონდათ, რომლებიც წარმოსახვის ძალას ავითარებენ და მჭიდროდ არიან დაკავშირებულნი ვნებებთან.. წმინდა იოანე ოქროპირი თეატრს ვნებების მასწავლებელს, ვნებების სამჭედლოს უწოდებდა.
_თუ უხამსი და ვნებების აღმძვრელი სცენები არ იქნება?
_აქ საუბარი არ არის იმაზე, რომ ეკლესია გმობს მხოლოდ ცუდ, უხამს ან რელიგიური თვალსაზრისით, მკრეხელურ როლებს და შეიწყნარებს მისაღებ როლებს, იქნება ეს შემეცნებითი ხასიათის თუ სხვა,არამედ ეკლესია თავად მსახიობობის პრინციპს უარყოფს. წმინდა მამები თეატრალურ დადგმებს სასარგებლოდ და საზიანოდ არ ყოფდნენ. ისინი გმობდნენ თვით მეთოდს ჭეშმარიტების იმიტირებისას, სინამდვილის გათამაშებას და ეს სწავლება არ არის ახალი. თუ თეატრი მიუღებელია ეკლესიისთვის ე. ი. მიუღებელია ყველასთვის. სამყაროში არ არსებობს ეკლესიის წიაღში აღმოცენებული, მართლმადიდებლური თეატრი. ეკლესიის მიერ დაგმობილია მსახიობობა, როგორც ჭეშმარიტების იმიტირება და არა კარგი და ცუდი როლი.
_ასეთი მოსაზრების გათავისება იმ ადამიანთა მხრიდან, ვინც წლების მანძილზე ამ სფეროში მოღვაწეობს, საკმაოდ ძნელი იქნება. ამავე დროს, მსახიობობა პროფესიაა, რითაც ადამიანები ოჯახებს არჩენენ.
_ამ ადამიანებს ოდესმე, ვიღაცამ უნდა განუმარტოს, რომ რასაც ისინი აკეთებენ, ეკლესიისთვის მიუღებელია. ხოლო ამის შემდეგ როგორ გადაწყვეტილებას მიიღებენ, მათზეა დამოკიდებული. ადამიანს აქვს თავისუფალი ნება. თეატრი არსებობდა, არსებობს და ალბათ, იარსებებს. ურწმუნო და მორწმუნე ადამიანებიც არსებობდნენ, არსებობენ და იარსებებენ.ურწმუნო და მცირედმორწმუნე ადამიანები დადიან თეატრებში და სანახაობებზე, მორწმუნე ადამიანები კი მიდიან იქ, სადაც უფალი ეგულებათ, მიდიან ეკლესიაში და ღმრთის მცნებებს იმარხავენ (ასრულებენ).
_მაგრამ ზოგიერთი მსახიობი დღეს ეკლესიის წევრია..
_ერთი რამ უნდა ვიცოდეთ, თუკი მივედით ქრისტეს ეკლესიაში, ეკლესიის სწავლებას ჩვენ უნდა მოვერგოთ და არა პირიქით _ეკლესიის სწავლება მოვირგოთ ჩვენ. თუკი გვექნება მართლმადიდებლური ცნობიერება, უნდა დავიჯეროთ და მივიღოთ ეკლესიის სწავლება, რომელიც დამტკიცებული და დადგენილია და რომელსაც ვერცერთი ადამიანი ვერ შეცვლის, თუნდაც ის სასულიერო პირი იყოს. სამწუხაროდ, ხშირად ჩვენ ისეთ მდგომარეობაში ვიმყოფებით, რომელზეც წმინდა ეგნატე ბრიანჩანინოვი წერს, “რაოდენ გულსატკენი სანახავია ქრისტიანი, რომელმაც არ იცის, რა არის ქრისტიანობაო”.
_შეიძლება, მსახიობს მოძღვარმა ზიარებაზე უარი უთხრას?
_რასაკვირველია, არავის აქვს უფლება ეკლესიაში მოსულ, მონანულ ადამიანს, მათ შორის, მსახიობსაც, ვინმემ ზიარებაზე უარი უთხრას.. მას, უბრალოდ ეკლესია აფრთხილებს რომ ის, რასაც თავისი ცხოვრებით აკეთებს, არის ცოდვა და უნდა შეეცადოს, ნელ-ნელა შეიცვალოს პროფესია და ცხოვრების წესი. მართალია, ძალიან ძნელია მათი ამ მდგომარობიდან გამოსვლა, მაგრამ თუკი ადამიანს კარგად განუმარტავ, რატომ არის ეს ცოდვა, ის დაფიქრდება და შეეცდება ეკლესიის სწავლებისადმი დამორჩილებას.
_და თუ მსახიობობას არ მიატოვებს, მის ქრისტიანულ ცხოვრებას არ ექნება ფასი?
_რასაკვირველია, ადამიანი, რომელიც ეკლესიაშიც დადის და მსახიობობს კიდეც, ვერ იქნება ჭეშმარიტი ქრისტიანი. Qქრისტიანი უნდა იყოს ისეთი ადამიანი, როგორსაც წმინდა წერილში თავად მაცხოვარი და მოციქულები გვეუბნებიან.
აი, რას წერს თეატრის შესახებ ცნობილი ფრანგი რეჟისორი ჟან-ლუი ბარო წიგნში “ფიქრები თეატრზე”: “ უკანასკნელ წლებში ბევრს ლაპარაკობენ თეატრალურ ტყუილზე, სიცრუეზე. თითქოს აქტიორი ქმნის ილუზიას და ამიტომ მისი თამაში მოტყუებაა. თავის მხრივ, მოტყუებულიც ემორჩილება წარმოდგენას და მაშინაც კი, როცა იჯერებს იმას, რასაც უყურებს, მაინც ტყუილის ტყვეობაშია.Dსულ ერთია, აქტიორზე ვლაპარაკობთ თუ მაყურებელზე. Oორივე შემთხვევაში ყბადაღებული პარადოქსი ორი მატყუარას თანამონაწილეობის შედეგია.” იგივე ავტორის წიგნში ასევე ვკითხულობთ, “არსებობისთვის მუდმივი ბრძოლით გართული ადამიანი მიმართავდა ჯერ ცეკვას, შეძახილს, სიმღერას, შელოცვას, ბრძოლის იმიტაციას იმისათვის, რომ მის სხეულში გადასულიყო თავისი წინაპრებისა და მტრების ძლიერება.ეს იყო არაჩვეულებრივი, თუ შეიძლება ასე ითქვას, ჯადოქრული სანახაობა..
..სხეულის ველური მოძრაობები, შეძახილები,სიმღერები, როკვა, ნახატები, ნიღბები, ქანდაკებები, ჭრელი მოხატულობა, თავისებური ნელსაცხებლები, შელოცვა, დოლის ბაგა-ბუგისა და ტრიანგლების ბრახუნისა და ზანზალაკების ჟღარუნის მეშვეობით, გამხმარი გოგრისგან გაკეთებული ჩხარუნებისა და ერთმანეთს შეხლილი სხეულების ხმით, მდგომარეობა სიშმაგისა, ტრანსისა, შეშლილობისა _ყოველივე ამას არავითარი კავშირი არ ჰქონდა ლიტერატურასთან, დაკავშირებული იყო მხოლოდ ადამიანთან.
სწორედ მიბაძვასთან და გარდასახვასთან დაკავშირებულ ამ სანახაობებში უნდა ვეძებოთ თეატრის პირველწყარო”.…
ეს ადამიანი საკუთარ განცდას გულწრფელად წერს და არა იმ განზრახვით, რომ თეატრი მართლმადიდებლობის შუქზე ამხილოს.Eეს პიროვნება, რეჟისორი წლების მანძილზე წარმოებული დაკვირვების შედეგად მივიდა ასეთ დასკვნამდე. თუ სად აქვს თეატრს სათავე.
_რაც შეეხება სცენაზე წმინდანთა განსახიერებას, ამასთან დაკავშირებით რას გვეტყვით?
_თანამედროვე პერიოდში იმდენად გაკადნიერდნენ თეატრის სფეროში მოღვაწე ადამიანები, რომ სცენაზე წმინდანთა “გაცოცხლებაც” მოიწადინეს. Aაი რას წერს ასეთ საქციელზე ისევ ჟან-ლუი ბარო: “როგორც ცნობილია, “ლაზარეში” ობე, (რომელიც სპექტაკლის რეჟისორია) იესოს ალაპარაკებს.Mმე მგონია, მაყურებელი ვერ ეგუება თეატრში ქრისტეს. ჩვენც გვეშინია ამ როლისა. ჩვენ ვერ დავძლიეთ პიესის კულმინაციური სცენა, სადაც ლაზარე და იესო ერთმანეთს ესაუბრებიან. Aამგვარ ნაწარმოებებს იკაროსის ბედი ელით! ისინი იწაზე ეცემიან და იმსხვრევიან!”
საერთოდ, თეატრი მკრეხელობაა და მით უფრო, სცენაზე ან ფილმში წმინდანთა გათამაშება ხომ საშინელი მკრეხელობაა.
_ ეკლესიაში მოღვაწე ზოგიერთ სასულიერო პირს მიაჩნია, რომ თქვენ რასაც ბრძანებთ, ეს მხოლოდ ერთეული სასულიერო პირების მოსაზრებაა.
_თქვენს ჟურნალში, რამდენიმე თვის წინ გამოქვეყნდა ინტერვიუ, სადაც ერთ-ერთი სასულიერო პირი, სამწუხაროდ, აღნიშნავს, -მსახიობობა რომ ცოდვაა, ეს ერთეული სასულიერო პირების მოსაზრებააო. მე მოვიყვანე ციტატები სჯულის კანონიდან, მეტის მოყვანაც შეიძლება. ვფიქრობ, ამ სასულიერო პირმა, თქვენივე ჟურნალის ფურცლებიდან, ბოდიში უნდა მოიხადოს იმისთვის, რომ მან შეცდომაში შეიყვანა მკითხველი და არასწორად განმარტა პავლე მოციქულის, რომაელთა მიმართ ეპისტოლეში დაწერილი სიტყვები. კერძოდ, სასულიერო პირის თქმით, მსახიობობის ნიჭიც ადამიანს უფლისგან აქვს ბოძებული, რაც ყველას არ შეუძლია.
მკრეხელობაა პავლე მოციქულის სიტყვების ამდაგვარი განმარტება. არ შეიძლება, მსახიობობა ამ სიტყვებით გავამართლოთ.. რასაკვირველია, რასაც სიკეთის ნიჭი ჰქვია, ღვთისგანაა. ყველა სიკეთე უფლისგან მოდის, მაგრამ ღმერთი ადამიანს ცოდვისკენ არასდროს მოუწოდებს.
ზოგიერთ ადამიანს ძალიან კარგად გამოსდის მრუშობის, მამათმავლობის, ქურდობის ცოდვა და ამ გზით ოჯახებსაც არჩენენ. Bბევრს ეს არ გამოსდის. ე. ი. ღვთისგან აქვთ ბოძებული ამ უმძიმესი ცოდვების ჩადენის ნიჭი?!
ეკლესიაში სასულიერო პირები იმისთვის ვართ დადგენილი, რომ მრევლს ღვთის სიტყვა მივაწოდოთ და ამ დროს, უკვე გარკვეულ საკითხებთან დაკავშირებით, საკუთარი მოსაზრებების მიწოდება აბსოლუტურად საზიანოა მრევლისთვის.
საერთოდ, ეკლესიაში მოღვაწე პირების ნააზრევი მისაღებია მანამ, სანამ ის წმინდა წერილში, სჯულის კანონსა და წმინდა მამათა გადმოცემებში მოცემულ ნააზრევს შეესაბამება. თუ თანხვედრა არ იქნება და ვინმე მათგან განსხვავებულ მოსაზრებას დააფიქსირებს, მაშინ ის სასულიერო პირი, საკუთარ ნააზრევს თავად დააყენებს ეკლესიური ცნობიერების მიღმა, რომელიც მცდარი და ეკლესიის მრევლისთვის აბსოლუტურად მიუღებელი იქნება. ქრისტიანებს უნდა განემარტოთ ის, თუ რა არის ეკლესიის სწავლება.
უფრო მეტსაც გეტყვით, სჯულის კანონში ასეთი რამ წერია, რომ მომავალ სასულიერო პირს ანუ სამღვდელო კანდიდატს აღარ აქვს უფლება, მიიღოს ხელდასხმა ანუ გახდეს სასულიერო პირი, თუკი მან ცოლად შეირთო მსახიობი ქალი, თუნდაც ის ქალი ქალწული იყოს.
_დღეს ეს კანონი მოქმედებს?
_სჯულის კანონის არცერთი მუხლი გაუქმებული არ არის...

ჟურნალი “გუმბათი” #46

პოსტის ავტორი: georgios თარიღი: Aug 16 2011, 12:02 PM

terra

ციტატა
რატომ?

არა მარტო მსახიობობა, ზოგადად ხელოვნება შეიძლება იყოს მიუღებელი ქრისტიანული ცხოვრებისთვის ან მისაღები. თუ ხელოვნება, მათ შორის მსახიობობა ზნეობისკენ, სრულყოფისკენ მოგვიწოდებს, ის სწორედ რომ მისაღებლია ქრისტიანობისთვის. იგივე კითხვა შეიძლება დაისვას: არის თუ არა ცეკვა ცოდვა? არის თუ არა მუსიკა ცოდვა?

ცოდვა რა არის ჯერ ეს უნდა განვიხილოთ ქრისტიანული თვალსაზრისით. ცოდვა არის არა თავისთავად მოქმედება, არამედ ბუნებრივი დაცემულობა, ნაკლოვანება, რისგანაც უნდა გავთავისუფლდეთ. თავისთავად მსახიობობა კი არ არის ცოდვა, ცოდვილობას შეიძლება აღრმავებდეს ჩვენში მსახიობი, რომელიც გადმოსცემს დაცემულობას, მოგვიწოდებს მისკენ. ჭეშმარიტი ხელოვნება კი მსგავსს არაფერს მოგვიწოდებს. არის თუ არა უზნეობა და ცოდვისკენ გვიბიძგებს თუ არა მაგალითად შექსპირის შემოქმედება, ქართული თეატრალური და კინოხელოვნება? ან თუნდაც ტარკოვსკის ფილმები? ხელოვნება არის ის იარაღი, რომელიც ხელში უჭირავს ადამიანს და შეუძლია გამოიყენოს როგორც საკუთარ თავში ჩასახედად, ისე საკუთარი ბუნების დასანგრევად. ხელოვნებით გადმოსცემს ადამიანი საკუთარი მდგომარეობას. ისევე როგორც რეალურ ცხოვრებაში ვართ მსახიობები და ერთმანეთზე ვახდენთ შთაბეჭდილებას ჩვენი მოქმედებებით, ისევე თეატრისა და კინოს მოღვაწეები თავიანთი ხელოვნებით მიგვითითებენ ან ჭეშმარიტებისკენ ან მცდარი გზებისკენ. განსხვავებული შეფასებებიც იმიტომ მოჰყვება ხელოვნების ნიმუშს, რომ ყველა აძლევს მას ისეთ შეფასებას, როგორი პიროვნებებიც თავად არიან და რასაც ეს საგანი მათში აირეკლავს.

პოსტის ავტორი: dzvelmartlmadidebeli თარიღი: Aug 26 2011, 04:20 PM

georgios

ციტატა
არა მარტო მსახიობობა, ზოგადად ხელოვნება შეიძლება იყოს მიუღებელი ქრისტიანული ცხოვრებისთვის ან მისაღები. თუ ხელოვნება, მათ შორის მსახიობობა ზნეობისკენ, სრულყოფისკენ მოგვიწოდებს, ის სწორედ რომ მისაღებლია ქრისტიანობისთვის. იგივე კითხვა შეიძლება დაისვას: არის თუ არა ცეკვა ცოდვა? არის თუ არა მუსიკა ცოდვა?

ჩემის აზრით ეს კითხვა მთლად კორექტული ვერ არის. საქმე იმაშია, რომ ძველი ცეკვები შეიცავდნენ წარმართულ-რიტუალურ შინაარსს (ქართული საცეკვაო ილეთებიც კმარა ამის დასამტკიცებლად). ცეკვით ემსახურებოდნენ კერპებს წარმართები, ქრისტეანობაში კი ეს ფორმა აიკრძალა (ქრისტეანობაში ცეკვა კი არა, მუსიკალური ინსტრუმენტებით ღმრთის "დიდებაც" აკრძალულია). რაც შეეხება მუსიკას, ის არ შეიძლება შევადაროთ მსახიობობის (პირმოთნეობის) პროფესიას. მუსიკა ღმერთმა გააჩინა. პირველად ანგელოზებმა იგალობეს და მერე ადამიანმა... აი, მსახიობობა კი აშკარად უღვთო წამოწყებაა... ამიტომაც, ამ სფეროების ერთმანეთთან ასეთი შედარება არასწორია.

ციტატა
ოდვა რა არის ჯერ ეს უნდა განვიხილოთ ქრისტიანული თვალსაზრისით. ცოდვა არის არა თავისთავად მოქმედება, არამედ ბუნებრივი დაცემულობა, ნაკლოვანება, რისგანაც უნდა გავთავისუფლდეთ.

ცოდვა არის ღმრთის მცნების დარღვევა. ბუნებრივი დაცემულობა სწორედ ღმრთის მცნების დაღვევამ გამოიწვია. ღმრთის მცნების დარღვევა კი ადამიანში ჯერ ოცნებით, მოწონებით ("დაინახა დედაკაცმა, რომ კარგი იყო საჭმელად ის ხე, რომ თვალწარმტაცი და საამური სანახავი იყო") დაიწყო, რაც მცნების დარღვევით "დაგვირგვინდა"...

ციტატა
თავისთავად მსახიობობა კი არ არის ცოდვა, ცოდვილობას შეიძლება აღრმავებდეს ჩვენში მსახიობი, რომელიც გადმოსცემს დაცემულობას, მოგვიწოდებს მისკენ.

მსახიობობა არის პროფესია, რომლის დანიშნულებაა სხვადასხვა სახასიათო როლების გათამაშება... დიდ რჯულისკანონში სწორედ ეს მიიჩნევა ცოდვად და პირმოთნეობად იწოდება (იხ. ჩვენი წინა პოსტები და საეკლესიო კრებათა შესაბამისი დადგენილებები). შემდეგ, რომელი მსახიობი არ აღრმავებს ჩვენში ცოდვილ მიდრეკილებებს? რომელი მსახიობი იცით ასეთი?

ციტატა
ჭეშმარიტი ხელოვნება კი მსგავსს არაფერს მოგვიწოდებს.

და სად არის და რომელია ეს ჭეშმარიტი ხელოვნება. პირადად მე, ჭეშმარიტი ხელოვნებად ქრისტეანული ხელოვნება მიმაჩნია: ქრისტეანული მწერლობა, ხატწერა, გალობა, არქიტექტურა,... ქრისტეანული მსახიობობა არასოდეს არსებულა, რადგან მთელი ამ ათასწლეულების განმავლობაში რაც ეკლესია არსებობს, ან ქადაგების, ან ჭეშმარიტების გადმოცემის ასეთი ფორმა მისაღები არასოდეს ყოფილა. მას არ გვასწავლის არცერთი წმიდა მამა, და არც ერთი საეკლესიო კრება.

ციტატა
არის თუ არა უზნეობა და ცოდვისკენ გვიბიძგებს თუ არა მაგალითად შექსპირის შემოქმედება, ქართული თეატრალური და კინოხელოვნება? ან თუნდაც ტარკოვსკის ფილმები?

ჩემს წინა პოსტებში ერთგან ვწერდი, რომ კინოხელოვნებით, თეატრალური სპექტაკლით და მწერლობით ადამიანმა შეიძლება იქადაგოს იდეა... თვით იდეა შესაძლოა იყოს კარგი და მისაღები, როგორი ფორმითაც უნდა იყოს ის ნაქადაგები... მაგრამ, ლაპარაკია არა იდეაზე, არამედ იდეის გამდმოცემის ფორმებზე... მსახიობობა კი ის ფორმა არ არის, რომელსაც წმიდა ეკლესია იწონებს... და სრულიად სამართლიანადაც...

ციტატა
ხელოვნება არის ის იარაღი, რომელიც ხელში უჭირავს ადამიანს და შეუძლია გამოიყენოს როგორც საკუთარ თავში ჩასახედად, ისე საკუთარი ბუნების დასანგრევად. ხელოვნებით გადმოსცემს ადამიანი საკუთარი მდგომარეობას.

სრულიად გეთანხმებით, მაგრამ საკითხი ისევ ამ მდგომარეობათა გადმოცემის ფორმებშია... თუ მართლმადიდებლობაზეა ლაპარაკი, იმაზე უნდა ვმსჯელობდეთ, მართლმადიდებლობისთვის რატომ არ არის ეს ფორმები მისაღები... ჩვეულებრივი, სეკულარიზებული, გაამსოფლიურებული ადამიანისთვის, ის მისაღებია, მაგრამ ამაღლებული, მართლმადიდებლური სულისთვის, მართლმადიდებლური მსოფლმხედველობისთვის - მიუღებელია.

ციტატა
ისევე როგორც რეალურ ცხოვრებაში ვართ მსახიობები და ერთმანეთზე ვახდენთ შთაბეჭდილებას ჩვენი მოქმედებებით, ისევე თეატრისა და კინოს მოღვაწეები თავიანთი ხელოვნებით მიგვითითებენ ან ჭეშმარიტებისკენ ან მცდარი გზებისკენ.

ესეც არაკორექტული შედარებაა... რაღაცის იმიტირება ან გათამაშება როდესაც პროფესია ხდება, მაშინ საქმე გვაქვს მსახიობობასთან... ისე, თეატრისა და კინოს მოღვაწეები თვითონ ვერ არიან ჯეროვან ზნეობრივ დონეზე და სხვას რა უნდა ასწავლონ... მრავალცოლიანობა თუ მრავალქმრიანობა (ან უქმრობა და თავისუფალი, გარყვნილი ცხოვრება)... მექალთანეობა, ნარკოტიკები, ლოთობა, მამათმავლობა და ათასგვარი სქესობრივი გარყვნილება... არაქრისტეანული ქცევა და ჩაცმულობა... დროსტარება და ქეიფი... აი, მსახიობების ცხოვრება...

კარგად მახსოვს, ერთი ქართველი მსახიობი როგორ იქებდა თავს: "დილით მეფეს ვთამაშობ თეატრში და საღამოს მამათმავალსო"...

ასეთია ყველა მსახიობი... ჰკითხეთ მსახიობებს რა ითვლება სამსახიობო ხელოვნების უმაღლეს ნიშნად... წესით უნდა გითხრან: ნებისმიერი როლის გათამეშება, ნებისმიერ როლში შესვლა... რაც უფრო შეუძლია ეს მსახიობს, მით უფრო დიდი მსახიობია (ვიწრო "სპეციალიზაციის" მსახიობები ბუმბერაზებად არ ითვლებიან)... საკუთარი თავიდან გამოსვლა და როლში შეჭრა იმ დონეზე, რომ თითქმის ხდები ის პიროვნება, ვისაც ათამაშებ...

კიდევ ერთ შემთხვევას გავიხსენებ: ერთი ქართველი მსაახიობი ათამაშებდა მამათმავალის როლს, მეორემ უთხრა, კარგად თამაშობ, მაგრამ მანდ არ ჩარჩეო... არადა, არის შანსი რომ ჩარჩეს... აი, ეს არის მსახიობობა...

ერთი ნორმალურად მცხოვრები ("ქრისტეანულადო" არ ვიტყვი... "ასკეტურადო" კი ღმერთმა დამიფაროს!) მსახიობი დამისახელეთ...

ციტატა
თეატრისა და კინოს მოღვაწეები თავიანთი ხელოვნებით მიგვითითებენ ან ჭეშმარიტებისკენ ან მცდარი გზებისკენ.

laugh.gif laugh.gif laugh.gif


ციტატა
განსხვავებული შეფასებებიც იმიტომ მოჰყვება ხელოვნების ნიმუშს, რომ ყველა აძლევს მას ისეთ შეფასებას, როგორი პიროვნებებიც თავად არიან და რასაც ეს საგანი მათში აირეკლავს.

აი, ეგ კი ჭეშმარიტებაა!... biggrin.gif

პოსტის ავტორი: georgios თარიღი: Aug 26 2011, 04:59 PM

dzvelmartlmadidebeli

ციტატა

ჩემის აზრით ეს კითხვა მთლად კორექტული ვერ არის. საქმე იმაშია, რომ ძველი ცეკვები შეიცავდნენ წარმართულ-რიტუალურ შინაარსს (ქართული საცეკვაო ილეთებიც კმარა ამის დასამტკიცებლად). ცეკვით ემსახურებოდნენ კერპებს წარმართები, ქრისტეანობაში კი ეს ფორმა აიკრძალა (ქრისტეანობაში ცეკვა კი არა, მუსიკალური ინსტრუმენტებით ღმრთის "დიდებაც" აკრძალულია). რაც შეეხება მუსიკას, ის არ შეიძლება შევადაროთ მსახიობობის (პირმოთნეობის) პროფესიას. მუსიკა ღმერთმა გააჩინა. პირველად ანგელოზებმა იგალობეს და მერე ადამიანმა... აი, მსახიობობა კი აშკარად უღვთო წამოწყებაა... ამიტომაც, ამ სფეროების ერთმანეთთან ასეთი შედარება არასწორია.


ხშირად გამიგია, რომ მუსიკაც ცოდვა არისო.

ციტატა

მსახიობობა არის პროფესია, რომლის დანიშნულებაა სხვადასხვა სახასიათო როლების გათამაშება... დიდ რჯულისკანონში სწორედ ეს მიიჩნევა ცოდვად და პირმოთნეობად იწოდება (იხ. ჩვენი წინა პოსტები და საეკლესიო კრებათა შესაბამისი დადგენილებები). შემდეგ, რომელი მსახიობი არ აღრმავებს ჩვენში ცოდვილ მიდრეკილებებს? რომელი მსახიობი იცით ასეთი?

ციტატა

და სად არის და რომელია ეს ჭეშმარიტი ხელოვნება. პირადად მე, ჭეშმარიტი ხელოვნებად ქრისტეანული ხელოვნება მიმაჩნია: ქრისტეანული მწერლობა, ხატწერა, გალობა, არქიტექტურა,... ქრისტეანული მსახიობობა არასოდეს არსებულა, რადგან მთელი ამ ათასწლეულების განმავლობაში რაც ეკლესია არსებობს, ან ქადაგების, ან ჭეშმარიტების გადმოცემის ასეთი ფორმა მისაღები არასოდეს ყოფილა. მას არ გვასწავლის არცერთი წმიდა მამა, და არც ერთი საეკლესიო კრება.


ეკლესია არც იყენებს მხატვრობას და მსახიობობას ქადაგებისთვის. ხელოვნება კი არის დამხმარე საშუალება და არა მთავარი და ისიც არა საეკლესიო, არამედ საერო ცხოვრებაში.

ციტატა

ჩემს წინა პოსტებში ერთგან ვწერდი, რომ კინოხელოვნებით, თეატრალური სპექტაკლით და მწერლობით ადამიანმა შეიძლება იქადაგოს იდეა... თვით იდეა შესაძლოა იყოს კარგი და მისაღები, როგორი ფორმითაც უნდა იყოს ის ნაქადაგები... მაგრამ, ლაპარაკია არა იდეაზე, არამედ იდეის გამდმოცემის ფორმებზე... მსახიობობა კი ის ფორმა არ არის, რომელსაც წმიდა ეკლესია იწონებს... და სრულიად სამართლიანადაც...


არსებობს განსხვავება წარამრთული დროის თეატრსა და თანამედროვე თეატრს შორის. თუკი გადმოცემის ფომრები მიუღებელი იქნებოდა, ამაზე შენიშვნას მისცემდნენ ეკლესიის წარმომადგენლები დღევანდელ რეჟისორებსა და მსახიობებს. თავისთავად მსახიობობის და რეჟისორობის გამო არც აკრიტიკებენ და მათი ხელოვნების ნაწარმოებიც დიდი მოწონებით სარგებლობს, რადგან მათში გადმოცემული იდეა სწორედ რომ ადამიანის გაკეთილშობილებას ემსახურება.

ციტატა

სრულიად გეთანხმებით, მაგრამ საკითხი ისევ ამ მდგომარეობათა გადმოცემის ფორმებშია... თუ მართლმადიდებლობაზეა ლაპარაკი, იმაზე უნდა ვმსჯელობდეთ, მართლმადიდებლობისთვის რატომ არ არის ეს ფორმები მისაღები... ჩვეულებრივი, სეკულარიზებული, გაამსოფლიურებული ადამიანისთვის, ის მისაღებია, მაგრამ ამაღლებული, მართლმადიდებლური სულისთვის, მართლმადიდებლური მსოფლმხედველობისთვის - მიუღებელია.


ბერი არც არის მოწოდებული მსახიობობისკენ, მსახიობობა ყოველთვის საერო საქმე იქნება.

ციტატა
ისე, თეატრისა და კინოს მოღვაწეები თვითონ ვერ არიან ჯეროვან ზნეობრივ დონეზე და სხვას რა უნდა ასწავლონ... მრავალცოლიანობა თუ მრავალქმრიანობა (ან უქმრობა და თავისუფალი, გარყვნილი ცხოვრება)... მექალთანეობა, ნარკოტიკები, ლოთობა, მამათმავლობა და ათასგვარი სქესობრივი გარყვნილება... არაქრისტეანული ქცევა და ჩაცმულობა... დროსტარება და ქეიფი... აი, მსახიობების ცხოვრება...


იყო მსახიობი აუცილებლად ნიშნავს, რომ იყო ლოთი, ნარკომანი, გარყვნილი და არაქრისტიანი? smile.gif

ციტატა

laugh.gif laugh.gif laugh.gif


ეს ვერ მივხვდი, რა იყო აქ სასაცილო.

ციტატა


კარგად მახსოვს, ერთი ქართველი მსახიობი როგორ იქებდა თავს: "დილით მეფეს ვთამაშობ თეატრში და საღამოს მამათმავალსო"...

ციტატა

კიდევ ერთ შემთხვევას გავიხსენებ: ერთი ქართველი მსაახიობი ათამაშებდა მამათმავალის როლს, მეორემ უთხრა, კარგად თამაშობ, მაგრამ მანდ არ ჩარჩეო... არადა, არის შანსი რომ ჩარჩეს... აი, ეს არის მსახიობობა...


როლები მარტო მამათმავლების არსებობს? biggrin.gif

ციტატა

ერთი ნორმალურად მცხოვრები ("ქრისტეანულადო" არ ვიტყვი... "ასკეტურადო" კი ღმერთმა დამიფაროს!) მსახიობი დამისახელეთ...

ქართველ მსახიობებს ყველას ვიწუნებთ?

პოსტის ავტორი: dzvelmartlmadidebeli თარიღი: Aug 26 2011, 07:52 PM

georgios

ციტატა
ეკლესია არც იყენებს მხატვრობას და მსახიობობას ქადაგებისთვის. ხელოვნება კი არის დამხმარე საშუალება და არა მთავარი და ისიც არა საეკლესიო, არამედ საერო ცხოვრებაში.

ცნება "საერო" ცხოვრება ეკლესიურად მცხოვრები ადამიანისთვის იგივეა, რაც უეკლესიო ან არაეკლესიური ცხოვრება ცოდვილი ადამიანისთვის. ერისკაციც ეკლესიურად უნდა ცხოვრობდეს და ეს ცხადია ნებისმიერი მართლმადიდებელი ქრისტეანისთვის. ერისკაცის ცხოვრება ეკლესიური კრიტერიუმებით უნდა მიმდინარეობდეს და არა წარმართული ცნობიერებისა თუ მსოფლმხედველობის მიხედვით.

ციტატა
რსებობს განსხვავება წარამრთული დროის თეატრსა და თანამედროვე თეატრს შორის. თუკი გადმოცემის ფომრები მიუღებელი იქნებოდა, ამაზე შენიშვნას მისცემდნენ ეკლესიის წარმომადგენლები დღევანდელ რეჟისორებსა და მსახიობებს. თავისთავად მსახიობობის და რეჟისორობის გამო არც აკრიტიკებენ და მათი ხელოვნების ნაწარმოებიც დიდი მოწონებით სარგებლობს, რადგან მათში გადმოცემული იდეა სწორედ რომ ადამიანის გაკეთილშობილებას ემსახურება.

თქვენმა მოდერატორმა გაფთხილება რომ არ მომცეს, მოდი ამ შეხედულების კომენტარისგან თავს შევიკავებ... ძალიან მტკივნეულად რეაგირებენ ისინი, როცა მათ მღვდელმსახურებს ოდნავ კრიტიკულად ვეხები... თქვენ კი სეკლესიო კანონებში ჩაიხედეთ... გართობასთან და მსახიობობასთან დაკავშირებით მიღებული განწესებები ყველა დროისთვის სავალდებულოა...

ციტატა
მათში გადმოცემული იდეა სწორედ რომ ადამიანის გაკეთილშობილებას ემსახურება.

გეთანხმები, მაგრამ როგორც წინათ ვთქვი, აქ იდეის გადმოცემის ფორმებზეა ლაპარაკი...

ციტატა
ბერი არც არის მოწოდებული მსახიობობისკენ, მსახიობობა ყოველთვის საერო საქმე იქნება.

არ ვიცი ბერი აქ რა შუაშია... sad.gif მსახიობობა კი არა მარტო ყოველთვის საერო საქმე, არამედ ყოველთვის საძრახისი პროფესია იქნება. dry.gif

ციტატა
იყო მსახიობი აუცილებლად ნიშნავს, რომ იყო ლოთი, ნარკომანი, გარყვნილი და არაქრისტიანი?

თითქმის... ნამდვილი ქრისტეანი არასოდეს გახდება მსახიობი... მის შინაგან კონსტიტუციას არ ეთანაწყობა არტისტობა...

ციტატა
ეს ვერ მივხვდი, რა იყო აქ სასაცილო.

მსახიობები რომ ჭეშმარიტების გზისკენ მიგვითითებენ... smile.gif

ციტატა
როლები მარტო მამათმავლების არსებობს?

მე ეს არ მითქვამს... შენ ჩემი ნათქვამის არსისთვის უნდა მიგეპყრო ყურადღება...

ციტატა
ართველ მსახიობებს ყველას ვიწუნებთ?

რადგან მსახიობობას ვიწუნებთ და მსახიობთა ცხოვრება უზნეოა, დიახ, ყველას! გამონაკლისი მე პირადად არ ვიცი.

პოსტის ავტორი: georgios თარიღი: Aug 26 2011, 08:14 PM

dzvelmartlmadidebeli

გასაგებია თქვენი აზრი.

პოსტის ავტორი: aamirani თარიღი: Jan 23 2012, 10:19 PM

წმ. ეპისკოპოსი ეგნატე ბრძანებს: “იგი (ეკლესია) უკრძალავს არა მხოლოდ სიძვას, არამედ ყველაფერს, რაც სულში ვნებებისადმი დამონებას გვინერგავს, ასეთია: თეატრი, ცეკვა, ბანქო და სხვა სატანური თამაშობანი, აგრეთვე წარმართული ლიტერატურა. ქრისტიანობა ითხოვს სრულ განდგომას დაცემული ბუნებისაგან”.აი ასე ცალსახად დაგმობილია

პოსტის ავტორი: ალექსანდრე თარიღი: Jan 31 2012, 01:46 AM

aamirani

ციტატა
წმ. ეპისკოპოსი ეგნატე ბრძანებს: “იგი (ეკლესია) უკრძალავს არა მხოლოდ სიძვას, არამედ ყველაფერს, რაც სულში ვნებებისადმი დამონებას გვინერგავს, ასეთია: თეატრი, ცეკვა, ბანქო და სხვა სატანური თამაშობანი, აგრეთვე წარმართული ლიტერატურა. ქრისტიანობა ითხოვს სრულ განდგომას დაცემული ბუნებისაგან”.აი ასე ცალსახად დაგმობილია

კარგი იქნება თუ გაეცნობით წმინდა ბასილის დიდის ნაშრომს "ახალგაზრდებს იმის თაობაზე, როგორ მიიღონ სარგებლობა წარმართული მწერლობიდან" 2011 წლის კალენდარში შეგიძლიათ ნახოთ.
და კიდევ მინდოდა მეთქვა ის რომ ისეთი დიდი მამები როგორებიც იყვნენ მაგალითად წმინდა ბასილი დიდი, გრიგოლ ღვთისმეტყველი, იოანე ოქროპირი, გრიგოლ ნოსელი და სხვანი ყველას ჰქონდა წარმართული ლიტერატურა, ანტიკური ფილოსოფია შესწავლილი. ასე რომ ეკლესია ასეთი ლიტერატურის წაკითხვას ნამდვილად არ კრძალავს.
რაც შეეხება თეატრსა და მსახიობობას, სჯულის კანონის ასე უპრაგონოდ ფრიალი ნამდვილად არ ნიშნავს იმას რასაც ზოგიერთი სასულიერო პირი ამტკიცებს. სჯულის კანონის მაგ მუხლებს თავისი განმარტებები და ისტორია აქვს თუ რატომ და რის გამო იქნა მიღებული ასეთი გადაწყვეტილება და არა სექტანტებივით კი არ უნდა ამოვგლიჯოთ მუხლები და ყველაფერს მივუსადაგოთ.

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Jan 31 2012, 01:30 PM

მხარს ვუჭერ მოდერ ალექსანდრე–ს

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Jan 31 2012, 07:38 PM

ქევანა

ციტატა
მხარს ვუჭერ მოდერ ალექსანდრე–ს


ამ სტატიით მეც მხარს ვუჭერ ალექსანდრეს: biggrin.gif

http://library.church.ge/index.php?option=com_content&view=article&id=438%3A2011-10-02-12-28-07&catid=49%3A2010-12-12-19-59-31&Itemid=69&lang=en

პოსტის ავტორი: A.V.M თარიღი: Jan 31 2012, 07:41 PM

სადაც ალექსა და აფხაზია მეც იქ... biggrin.gif wub.gif

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Jan 31 2012, 09:40 PM

afxazi
A.V.M
ჩამეზიარეთ ახლა biggrin.gif :ლოლ:

მე პირველი დავეთანხმე cool.gif


პ.ს. აამირანის აზრების მსგავსი აზრების გაჩენა, ჩემი აზრით, განპირობებულია იმით რომ არ იციან და ეშინიათ. ამიტომ ყველაფერს კრძალავენ... პრინციპში, ბევრი რამ ღვთისმეტყველებიდან არც მე ვიცი, მაგრამ იმის თქმის, რომ არ ვიცი, არ მრცხვენია და თანაც - ჩემი სინდისით ვმოქმედებ ^^
ზომა თუ იცის კაცმა, რა არის ცუდი მსახიობობაში?
მასე სიცილის აკრძალვას უნდოდათ, არიქა ქრისტე არ იღიმებოდაო... (ღმერთო ეს რა გავახსენე, ეხლა წავა წმინდა მამების შრომების ნაგლეჯების ფრიალი laugh.gif )

პოსტის ავტორი: ალექსანდრე თარიღი: Feb 1 2012, 12:52 AM

afxazi

ციტატა
ამ სტატიით მეც მხარს ვუჭერ ალექსანდრეს: http://library.church.ge/index.php?option=...emid=69&lang=en

ეს გზა სამეუფეოს ძველი ნომრები აღარ იყიდება ხომ არსად? რამოდენიმეს წავაწყდი მხოლოდ მეტს ვერა smile.gif

პოსტის ავტორი: ალექსანდრე თარიღი: Feb 1 2012, 02:43 AM

http://www.youtube.com/watch?v=Fio_M7a_q60&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=Blu7Gf3efG8&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=4Dke0brriHk&feature=related

არის თუ არა მსახიობობა ცოდვა? smile.gif

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Feb 1 2012, 03:49 PM

ალექსანდრე

ციტატა
ეს გზა სამეუფეოს ძველი ნომრები აღარ იყიდება ხომ არსად? რამოდენიმეს წავაწყდი მხოლოდ მეტს ვერა


სულ ოთხი გამოვიდა სამი დამატებით. ჩვენს ბიბლიოთეკაში კი ყველა იქ დაბეჭდილი ტექსტია.

პოსტის ავტორი: dzvelmartlmadidebeli თარიღი: Feb 6 2012, 11:22 AM

ალექსანდრე

ციტატა
კარგი იქნება თუ გაეცნობით წმინდა ბასილის დიდის ნაშრომს "ახალგაზრდებს იმის თაობაზე, როგორ მიიღონ სარგებლობა წარმართული მწერლობიდან" 2011 წლის კალენდარში შეგიძლიათ ნახოთ.
და კიდევ მინდოდა მეთქვა ის რომ ისეთი დიდი მამები როგორებიც იყვნენ მაგალითად წმინდა ბასილი დიდი, გრიგოლ ღვთისმეტყველი, იოანე ოქროპირი, გრიგოლ ნოსელი და სხვანი ყველას ჰქონდა წარმართული ლიტერატურა, ანტიკური ფილოსოფია შესწავლილი. ასე რომ ეკლესია ასეთი ლიტერატურის წაკითხვას ნამდვილად არ კრძალავს.
რაც შეეხება თეატრსა და მსახიობობას, სჯულის კანონის ასე უპრაგონოდ ფრიალი ნამდვილად არ ნიშნავს იმას რასაც ზოგიერთი სასულიერო პირი ამტკიცებს. სჯულის კანონის მაგ მუხლებს თავისი განმარტებები და ისტორია აქვს თუ რატომ და რის გამო იქნა მიღებული ასეთი გადაწყვეტილება და არა სექტანტებივით კი არ უნდა ამოვგლიჯოთ მუხლები და ყველაფერს მივუსადაგოთ.


aamirani-სთან თქვენი პოლემიკის კონტექსტში, ბ-ნო ალექსანდრე, სექტანტი გამოდის ეპისკოპოსი ეგნატე ბრიანჩანინოვი. biggrin.gif

რაც შეეხება წარმართულ ლიტერატურას, ეპ. ეგნატეს შემოქმედებას ისე კარგად არ ვიცნობ რომ ვამტკიცო, წმ. ბასილი დიდის საწინააღმდეგოდ ამბობდა ამას თუ არა. ცნობილია, რომ საკმაოდ განათლებული ადამიანი იყო. ალბათ მას სხვა ნიუანსი ექნებოდა მხედველობაში.

რაც შეეხება ბ-ნ ედიშერ ჭელიძის სტატიას (ბ-მა აფხაზმა რომ მიუთითა), საწინააღმდეგო არაფერი გვაქვს.

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Apr 25 2012, 09:08 PM

მსახიობობის და წარმართული ლიტერატურის შედარება როგორ შეიძლება არ მესმის...

მაგალითად IV საუკუნეში ამასეას ეპისკოპოსი, ასტერიუსი, რომელიც მართლმადიდებელი იყო, ხშირად ციტირებდა ბერძნულ ლიტერატურას(მაგ. ჰომეროსის "ოდისეა"-ს) ბიბლიასთან ერთად. არადა საკმაოდ მომთხოვნი იყო - მისი ქადაგება ახალი წლის აღნიშვნის წინააღმდეგ შემორჩენილია და უნიკალური მასალაა არამარტო ქრისტიანთათვის, არამედ ისტორიკოსთათვის და სოციოლოგთათვისაც.

წმ. იოანე ოქროპირი და სხვები კი წარმართ ლიბანიუსთან სწავლობდნენ ფილოსოფიასა და რიტორიკას.

მსახიობობა კი სწორად ახსენეს - პირმოთნეობაა. არის ფარსი და სიყალბე. როკ მუსიკა(კარგი ტექსტით) ბევრად უფრო მართლმადიდებლურია ვიდრე მსასხიობობა.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 8 2012, 11:07 AM

"მსახიობობა ეს ღვთის ტალანტია. შენ კი სხვის ტალანტს კი არ უნდა შეეხო. რამდენი გამორჩეული მსახიობია! თუ მოგეცა ღვთისაგან ეს ნიჭი, მაშინ უნდა ეცადო, ამ ტალანტით უფალთან მიიყვანო ხალხი და არა გართობის მიზნით გამოიყენო."

"როდესაც ეს ფილმი "იესო ნაზარეველი" მიიღეს, მე დავეთანხმე, რომ გაეშვათ, რადგან მორწმუნეები ამის გულისათვის არ მიატოვებენ ეკლესიას; ურწმუნო კი ბევრია. შინაარს რომ გაიგებენ, ზოგი ეკლესიაში წავა. აქ მთავარია შედეგი."

/არქიმანდრიტი გაბრიელი (ურგებაძე)

პოსტის ავტორი: dzvelmartlmadidebeli თარიღი: Jun 12 2012, 10:46 AM

marine

ციტატა
"მსახიობობა ეს ღვთის ტალანტია. შენ კი სხვის ტალანტს კი არ უნდა შეეხო. რამდენი გამორჩეული მსახიობია! თუ მოგეცა ღვთისაგან ეს ნიჭი, მაშინ უნდა ეცადო, ამ ტალანტით უფალთან მიიყვანო ხალხი და არა გართობის მიზნით გამოიყენო."


პირველად მესმის რომ მსახიობობა თურმე ღმრთის ტალანტი ყოფილა. გაბრიელ ურგებაძე ცდება ამ საკითხში. ტალანტი მსახიობობა (პროფესია) კი არ არის, არამედ ადამიანის სხვადასხვა უნარები.

შემდეგ, რით არიან გამორჩეული ის მსახიობები (და ვინ არიანი ისინი?), ბ-ნი ურგებაძე რომ მსჯელობს? ღმერთს ადიდებენ თავიანთი მსახიობობით? ოდესმე, ქრისტეანობის ისტორიაში, რომელიმე წმინდანს "უდიდებია" ასე ღმერთი. როგორც ჩანს, ბ-ნი გაბრიელი ამსოფლიურ სიამეებსა და გატაცებებს გუნდრუკს უკმევს.

ამ თემაზე საკმაოდ ითქვა და დაიწერა. ამდენი ხანი გამგები გაიგებდა, რომ მსახიობობა, რომელსაც წმიდა მამები პირმოთნეობას უწოდებენ, არის ქრისტეანისთვის შეუფერებელი საქმიანობა და ცოდვა. მსახიობს, ეკლესიაში არ ღებულობენ თუ არ დატოვებს თავის პროფესიას.

გაბრიელ ურგებაძე კი ცდება.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 12 2012, 10:56 AM

dzvelmartlmadidebeli

მამა გაბრიელი დიდი სულიერების ადამიანი იყო და ნაკლებად დასაჯერებელია რომ იგი ცდებოდა. მე პირადად მომწონს მისი შეხედებულება მსახიობობის შესახებ და ვეთანხმები.

პოსტის ავტორი: dzvelmartlmadidebeli თარიღი: Jun 12 2012, 11:03 AM

marine

ციტატა
მამა გაბრიელი დიდი სულიერების ადამიანი იყო და ნაკლებად დასაჯერებელია რომ იგი ცდებოდა. მე პირადად მომწონს მისი შეხედებულება მსახიობობის შესახებ და ვეთანხმები.


ნება თქვენია, რა თქმა უნდა, მაგრამ, მამა გაბრიელი კი არა ნათლის ანგელოზი შეცდა...

გარდა ამისა, ამა თუ იმ ადამიანის სულიერებას, ჩვენ წმიდა მამათა სწავლებით ვამოწმებთ. და არ შეიძლება ის მამათა სულიერების საწინააღმდეგო იყოს.

ასე, რომ ყველა საკითხში ჩვენ წმიდა მამათა პოზიციას ვადგავართ და გაბრიელ ურგებაძის შეხედულებას უარვყოფთ.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 12 2012, 11:07 AM

ციტატა(dzvelmartlmadidebeli @ Jun 12 2012, 12:03 PM) *

marine
ნება თქვენია, რა თქმა უნდა, მაგრამ, მამა გაბრიელი კი არა ნათლის ანგელოზი შეცდა...

გარდა ამისა, ამა თუ იმ ადამიანის სულიერებას, ჩვენ წმიდა მამათა სწავლებით ვამოწმებთ. და არ შეიძლება ის მამათა სულიერების საწინააღმდეგო იყოს.

ასე, რომ ყველა საკითხში ჩვენ წმიდა მამათა პოზიციას ვადგავართ და გაბრიელ ურგებაძის შეხედულებას უარვყოფთ.


ყველას აქვს უფლება თავისი შეხედულება ჰქონდეს. მე პირადად არ ვუარყობ გაბრიელ ბერის შეხედულებას და ვემხრობი კიდეც.

იმ შემთხვევაში არ მიმაჩნია მსახიობობა ცოდვად, თუკი ის არ ეწინააღმდეგება უფლის მცნებებს. ის ვინც გარყვნილებას ემსახურება მსახიობობით რათქმაუნდა დასაგმობია.

პოსტის ავტორი: seminarieli89 თარიღი: Sep 11 2012, 12:05 PM

მსახიობობა იმ შემთხვევაშია დასაგმობი, როცა იმ ფილმსა ტუ სპაქტაკლში იგმობა ღმერთი, წმინდანები, თუ მრვდლებს აშარჟებენ და ასე შემდეგ. ასევ თუ გამრყვნელი სანახაობები.

პოსტის ავტორი: MIRDAT თარიღი: Jan 2 2013, 01:15 AM

პორნო ვარსკვლავობა ნამდვილად არასწორია biggrin.gif აი მსახიობობა თუ ცოდვაა... არადა ვიცნობ ადამიანს რომელიც მართლაც კარგი მსახიობი გამოვიდოდა და იმიტომ არ აბარებს თეატრალურში რომ მოძღვარმა კურთხევა არ მისცა ამის... ახლა ცუდი სტომატოლოგი გამოვა და ცხოვრებას დაინგრევს...

პოსტის ავტორი: Martl_madidebeli თარიღი: Jan 9 2013, 08:04 PM



რა დროს მსახიობობაა ჩვენმა წინაპარმა ადამმა შესცოდა და დედამიწაზე ვიბადებით, და ღმერთი ჩვენთან მოვიდა განკაცდა რათა გვიხსნას და თქვენ კი მსახიობობაზე კითხულობთ ცოდვაა თუ არაო?

ამაზე დროს რომ ჰკარგავთ უკვე ცვოდვაა ბრმანო

პოსტის ავტორი: MIRDAT თარიღი: Jan 10 2013, 03:43 AM

ციტატა(Martl_madidebeli @ Jan 9 2013, 08:04 PM) *

რა დროს მსახიობობაა ჩვენმა წინაპარმა ადამმა შესცოდა და დედამიწაზე ვიბადებით, და ღმერთი ჩვენთან მოვიდა განკაცდა რათა გვიხსნას და თქვენ კი მსახიობობაზე კითხულობთ ცოდვაა თუ არაო?

ამაზე დროს რომ ჰკარგავთ უკვე ცვოდვაა ბრმანო


შენ პოსტებს რასაც ვკითხულობ რაღაც ძალიან რადიკალურია ყველა. ხოდა სადღაც წერდი კიდევ რომ გამეცანითო.
გამარჯობა. ჩემი სახელია ბახვა. 19 წლის ვარ, არ ვარ კონტაქტური ადამიანი, მიზიდავს მათემატიკა და ზოგადად მეცნიერებები, განსაკუთრებით კოსმოლოგია. დანარჩენი მერე. ახლა შენი ჯერია. რა გქვია და რამდენი წლის ხარ? smile.gif

პოსტის ავტორი: Atm@n თარიღი: Jan 10 2013, 09:54 AM

ციტატა
რა დროს მსახიობობაა ჩვენმა წინაპარმა ადამმა შესცოდა და დედამიწაზე ვიბადებით, და ღმერთი ჩვენთან მოვიდა განკაცდა რათა გვიხსნას და თქვენ კი მსახიობობაზე კითხულობთ ცოდვაა თუ არაო?ამაზე დროს რომ ჰკარგავთ უკვე ცვოდვაა ბრმანო


აბა რა ვქნათ, გულჩათხრობილებმა ვიაროთ და თავზე ნაცარი ვიყაროთ? biggrin.gif


ერთი შეხვედრა მოაწყვეთ და ეს კაცი გამაცანით რა. გასაუბრება მინდა ძალიან!

პოსტის ავტორი: A.V.M თარიღი: Jan 10 2013, 10:57 AM

Atm@n

ციტატა
ერთი შეხვედრა მოაწყვეთ და ეს კაცი გამაცანით რა. გასაუბრება მინდა ძალიან!

სულ შენი იყოს და მარტო შენ ესაუბრე მაგაში არ შეგეცილო...biggrin.gif

პოსტის ავტორი: MIRDAT თარიღი: Jan 10 2013, 06:27 PM

მე მაინტერესებს რამდენი წლისაა. ვიცოდე ჩემზე პატარაა თუ უფროსი... მისი ნაწერებიდან ვერაფრით ვხვდები მის წლოვანებას...

პოსტის ავტორი: A.V.M თარიღი: Sep 12 2013, 11:10 PM

თემის სათაური :

ცეკვა , როკვა და მართლმადიდებლური სარწმუნოება



თემის ავტორი :

თბილისის სასულიერო სემინარიის II კურსის სტუდენტი – გურამ ლურსმანაშვილი .







1 – ,, ვერ შევა ყამონელი და მოაბელი უფლის კრებულში , მათი მათე თაობაც კი ვერ შევა უფლის კრებულში უკუნისამდე .’’ (II რჯლ.23 , 3 )

2 – ,, უთხრა მოაბელმა რუთმა ნაყომის : …‘’(რუთ.2-2 )

3 – ,, ბოოს შვა იობედ რუთისგან : იობედ შვა იესე ; იესე შვა დავით მეფე ; ‘’ (მთ.1:5-6 )













2013 წელი

შინაარსი

1 – შესავალი

2 – I ნაწილი - ყველა სახის ცეკვა ცოდვაა

3-არგუმენტებისახარებიდან

4 – არგუმენტები სჯულისკანონიდან

5 – სხვა არგუმენტები

6 – II ნაწილი – ყველა სახის ცეკვა , ცოდვა არაა

ქრისტიანობა და საერო კულტურა

7 – არგუმენტები ძველი აღთქმიდან

8-პასუხი , ოპონენტების არგუმენტებზე ახალი აღთქმიდან

9-პასუხი , ოპონენტების არგუმენტებზე სჯულისკანონიდან

10 – პასუხი სხვა არგუმენტებზე

11 – რუსეთის მართლმადიდებელი ეკლესიის , სასულიერო პირების , რამდენიმე ციტატა ამ საკითხის შესახებ

12 – დასკვნის მაგივრად

13 – გამოყენებული ლიტერატურა



ცეკვა , როკვა და მართლმადიდებლური სარწმუნოება

შესავალი

თუ დღევანდელ მორწმუნე საზოგადოებას დავაკვირდებით ნათელი გახდება , რომ სათაურში აღნიშნული საკითხის შესახებ აზრი ორადაა გაყოფილი . მართალია, ამ ორ ჯგუფს შორის მკვეთრად შესამჩნევია რიცხვობრივი სხვაობა , მაგრამ გულდასაწყვეტი ის უფროა , რომ მიზეზთა და მიზეზთა გამო სერიოზული დისკუსია , ნაშრომები , გამოკვლევები თუ სხვა სახის ღონისძიებები აღნიშნული საკითხის შესახებ არ არსებობს . ( ამ ეტაპზე მხოლოდ ერთი ამგვარი ნაშრომი მახსენდება და იგი ეკუთვნის - მამა ვახანგ დავითაშვილს . ) ხოლო თუკი იმართება მოკლე დისკუსია მის შესახებ , უმეტესწილად შემდეგნაირი სურათით მიმდინარეობს.მათ , ვინც მიიჩნევს რომ მორალისა და ზომიერების ფარგლებში შესრულებლი ცეკვა არ ეწინააღმდეგება მართლმადიდებლურ პრინციპებს , მოყავთ შემდეგი არგუმენტები :

- თუ ცეკვა უარყოფითი მოვლენაა მართლმადიდებლობისთვის , რატომ წერია ბიბლიაში რომ დავითი კიდობნის გარშემო როკავდა?

არსებობს მეორე არგუმენტი , რომელიც ამ აზრის მომხრეებს მოყავთ : თუ ცეკვა ეწინააღმდეგება ჩვენი რელიგიის მოძღვრებას , მაშინ , პატრიარქი რატომ ესწრება სხვადასხვა საოპერო თუ საცეკვაო წარმოდგენებს?

ოპონენტი მხარის პასუხი ამ ,,არგუმენტებზე’’ როგორც წესი შემდეგნაირია :

- დავითს, მაგ ცეკვის გამო , საულის ცოლმა უსაყვედურა და დასცინა , თან ძველი აღთქმის მოვლენაა ეგ , ხოლო პატრიარქის ყველა ქმედებას ხომ ვერ გავამართლებთ ? სხვა პატრიარქი რომ მოვიდეს , ვისაც ცეკვა არ ეყვარება შემდეგ რას ვიზამთ ? პაპისტები ხომ არ ვართ ?

უმეტესი პაექრობანი აღნიშნული საკითხის შესახებ , სწორედ ამგვარად მიმდინარეობს . ნუთუ ასე მარტივია ყველაფერი ? მიმაჩნია რომ არა .

დიდხანს ვფიქრობდი, თუ როგორი სტილით წარმემართა ამ თემის შესახებ მსჯელობა , რომ მაქსიმალურად ობიექტური და მიუკერძოებელი ვყოფილიყავი , საბოლოოდ კი ამგვარი რამ გადავწყვიტე : პირველ ნაწილში ვიქნები ერთ-ერთი რიგითი წევრი იმ ჯგუფისა , რომელიც ფიქრობს რომ ცეკვა , ეწინააღმდეგება მართლმადიდებლურ პრინციპებს და მოვიტან ყველა იმ არგუმენტს რომლის მოძებნაც შევძელი მთელი ამ პერიოდის მანძილზე . ხოლო მეორე ნაწილში კი ვიქნები მეორე ჯგუფის წევრი და შევეცდები გავაბათილო ყველა ის არგუმენტი , რომელიც პირველი მოსაზრების მომხრეთა მიერაა წარმოთქმული , ან შეიძლება წარმოითქვას . თემაში გამოვიყენებ როგორც ძველი, ისე ახალი აღთქმის მითითებებს ამ საკითხის შესახებ , რა თქმა უნდა, სჯულისკანონს , ეკლესიის ისტორიის პერიპეტიებს , პატროლოგიურ მონაცემებს , როგორც წარსულ , ისე თანამედროვე სასულიერო პირების აზრს აღნიშნული საკითხის შესახებ დაა.შ. მოკლედ რომ ვთქვა , ყველა იმ ხელჩასაჭიდ მასალას , რაც შეიძლება გამოადგეს საკითხით დაინტერესებულ პირს.

I ნაწილი – ყველა სახის ცეკვა ცოდვაა

არგუმენტებისახარებიდან

შეგახსენებთ, რომ პირველ ნაწილში მე წარმოვადგენ პიროვნებას , რომლისთვისაც ნებსმიერი სახის ცეკვა მიუღებელია და თვლის, რომ იგი ეწინააღმდეგება მართლმკვეთელური სარწმუნოების ფუნდამენტალურ პრინციპებს . საუბარს დავიწყებ სახარების ეპიზოდის განხილვით , რომელიც თამამად შეიძლება ითქვას , რომ ერთ-ერთი ყველაზე მძლავრი არგუმენტია ჩემს ხელში .

საქმე ეხება მათეს სახარების მეთოთხმეტე თავში და მარკოზის სახარების მეექვსე თავში განვითარებულ მოვლენებს : ,, და ვითარცა შობისა დღენი იყვნენ ჰეროდესნი , როკვიდა ასული ჰეროდიასი შორის , და სთნდა ჰეროდეს როკვა იგი მისი . ‘’ (მთ.14-6)

ახლა კი ამ მუხლის წმ.იოანე ოქროპირისეულ განმარტებას გაგაცნობთ და გამოკრებილი სახით შემოგთავაზებთ იმ სიტყვებს,რომლებიც ჩემი პოზიციის დამცველს გამოადგება:,, ორმაგი დანაშაული : ჯერ ერთი იმიტომ , რომ როკავდა და მეორეც იმიტომ , რომ აამა , და იმდენად აამა , რომ ჯილდოს წილ მკვლელობა აღესრულება …

დაე ყურადღება მიაქციონ ამას იმ ასულებმა და უფრო მეტად კი გათხოვილმა ქალებმა , ვინც სხვათა ქორწილებში უარს არ ამბობენ უკადრის საქციელზე , ხტუნვაზე , ცეკვაზე და არცხვენენ საკუთარ სქესს …

სადაც ცეკვაა , იქაა ეშმაკიც . ღმერთმა იმიტომ კი არ მოგვცა ფეხები , რომ უწესობისთვის გამოვიყენო , არამედ იმისთვის , რომ წესიერად ვიაროთ ; არა იმისთვის , რომ აქლემებივით ვიხტუნოთ . ( აქლემებიც , ისევე როგორც ქალები , საშინელი სანახავნი არიან , როდესაც ხტიან . ) არამედ იმისთვის , რომ ანგელოზებთან ერთად ვიდღესასწაულოთ და თუკი სხეული ესოდენ საშინელი ხდება ამგვარი უწესობით , განა სული უფრო მეტად არა ? ასე ეშმაკნი როკავენ , ასე ეშმაკის მსახურნი აცდუნებენ !…

ნუ მეტყვი , რომ როდესაც ღვინით შეხურული და მთვრალი უყურებ როკვას და ქალის ურიცხვ საუბარს ისმენ , არაფერს გრძნობ მისდამი და არ ისწრაფვი გარყვნილებისკენ , ავხორცობით ძლეული . ‘’ (1)წმ.იოანე ოქროპირის შემდეგ სხვა ეგზეგეტებსაც მოვუსმინოთ . აი, რას წერს ნეტარი თეოფილაქტე ბუგარელი : ,, დაუკვირდი როგორი ურცხვობაა ! როკავს

1-წმ.იოანე ოქროპირი ; განმარტება სახარებისათვს წმიდისა მოციქულისა და მახარებელისა მათესი ; გვ.406-413

მეფის ასული და რაც უფრო დახვეწილად ცეკვავს , მით უარესად იქცევა . მართლაც სამარცხვინოა მეფის ასულისათვის შეუფერებლად მოქცევა ; ისიც ბოროტი განზრახვით. იგივე ეგზეგეტი მარკოზის სახარების განმარტებისას ამბობს : ,,სატანა ცეკვავს ქალაქში…’’ (2)

უფრო ფუნდამენტალურ და მისთვის დამახასიათებელ ინფორმაციულ ცნობებს გვაწვდის მღვდელი გრიგოლ დიაჩენკო : ,, როკვა , ცეკვა , წვეულებებზე იუდეველთა შორის გავრცელებული ჩვეულება არ იყო ; იგი წარჩინებულ ებრაულ ოჯახებში წარმართთაგან იქნა გადაღებული … თუმცა , ზოგიერთნი წარმართი კანონმდებლებიც კრძალავდნენ ცეკვა-თამაშს წვეულებების დროს , რადგან ეს კეთილწესიერების საწინააღმდეგო ჩვეულებად მიაჩნდათ . როკვას იუდეველნიც , ასეთი წარმართნიც , ვნებათა სასწავლებლად მიიჩნევდნენ . მაგრამ ჰეროდე ავხორცობის ვნების მონა იყო და როგორც ჩანს , მას დიდად მოსწონდა ჰეროდეადას ასულის , სალომეას ეშხიანი , ავხორცობით აღსავსე როკვა . ამიტომაც , ალბათ , უკვე შეზარხოშებულმა ჰეროდემ, აღტაცებულმა ლამაზი ქალიშვილის დახელოვნებული როკვით , გადაწყვიტა…

სანამ მეინახეებს ღვინის ზარხოში და ქალიშვილის ეშხიანი როკვისგან გამოწვეული აღტაცება არ გასვლიათ… (3)

ახლა საქართველოში გადმოვინაცვლოთ . აი რას წერს სახარების განმარტებისას , ეპისკოპოსი ზოსიმე შიოშვილი : ,, აი სადამდე შეიძლება დაბნელდეს ვნება ! იროდი პირდება ნახევარი სამეფოს მიცემს , მაგრამ რისთვის ? – უსირცხვილო ქალწულის ცეკვისთვის !’’ (4)

არგუმენტები სჯულისკანონიდან

სახარებაზე საუბრის შემდეგ სჯულისკანონზე გადავალ . უპირველესად შემოგთავაზებთ ჩემი პოზიციის გამამყარებელ დადგენილებებს მსოფლიო კრებებისას , შემდეგ კი ადგილობრივი კრებების განჩინების შესახებ მოგახსენებთ.

ყველაზე მკაფიოდ აღნიშულსაკითხზე საუბრობს კონსტანტინოპოლის მეექვსე კრება , რომელიც ცნობილია როგორც ,,ტრულის კრება’’ , სწორედ მის განჩინებებებს შემოგთავაზებთ :

1-ნეტარი თეოფილაქტე ბულგარელი ; მათეს სახარების განმარტება ; გვ.196

2 - http://library.church.ge/index.php?option=com_content&view=article&id=167%3A2010-03-26-11-32-13&catid=45%3A2010-03-11-12-04-58&Itemid=65&lang=en

3-სადღესასწაულო სახარებათა განმარტება ; გრიგოლ დიაჩენკო ; გვ.206-208 4http://www.orthodoxy.ge/tserili/zosime/14_1-13.htm#sthash.X3Y5kKsL.dpuf

,, სამღვდელო პირს ან მონაზონს არა აქვს იპოდრომზე ან სახუმარო სანახაობაზე მისვლის უფლება . თუ სასულიერო პირი მიპატიჟებული იქნება ქორწილზე , იგი უნდა გაეცალოს იქაურობას , როგორც კი დაიწყება სალაღობო სანახაობა , ანუ თამაშობანი , ვინაიდნ ასე ბრძანებს მამათა მოძღვრება . ‘’ (ტრული. 24 )

,, წმინდა და მსოფლიო კრება გმობს სახუმარო სანახაობას , სანადირო სანახავს და მგოსანთა როკვას . ხოლო თუ ვინმე დაარღვევს კანონს , თუ სასულიერო პირი იქნება განიკვეთოს , ხოლო თუ ერისკაცი – უზიარებელ იყოს . ‘’ (ტრულ . 51 )

,, ქრისტეს აღდგომის წმინდა დღიდან ახალკვირამდე მთელ იმ შვიდ დღეს მორწმუნეები წმინდა ეკლესიაში უნდა იყვნენ ფსალმუნებით და გალობით და სულიერი ქებით გამხიარულებულნი ქრისტეს მიერ და ასე დღესასწაულობენ . იკითხონ საღვთო წერილი და შვებას მიეცნენ უხრწნელი საიდუმლოს ზიარებით , რომ ქრისტესთან ერთად აღმდგარნი და ამაღლებულნი იყვნენ . ამ დღეებში ნურც ცხენთა შეჯიბრება და თეატრონი , ნურც სხვა რაიმე საერო სანახაობა და განცხრომა იქნება . ‘’ (ტრული.66)

ახლა დაპირებისამებრ ადგილობრივ საეკლესიო კრებების იმ დადგენილებებზე გადავალ , რომელიც ჩემს პოზიციას ამყარებს (კვლავ შეგახსენებთ რომ თემის პირველ ნაწილში იმ ჯგუფს წარმოვადგენ , რომლელიც ფიქრობს რომ ცეკვის ნებისმიერი სახე მიუღებელია მართლმადიდებელი ქრისტიანისთვის . ) აღნიშნული კანონებია :

,,ქორწილში მისულმა ქრისტიანებმა არ უნდა იხმაურონ და იცეკვონ , არამედ პატიოსნად უნდა ისხდნენ სუფრასთან და ივახშმონ და ისამხარონ , როგორც შეეფერება ქრისტიანს . ‘’ (ლაოდ . 53 )

,, მღვდლებმა ან საეკლესიო დასის სხვა წარმომადგენლებმა არ უნდა უყურონ ქორწილში ან წვეულებაზე წარმოდგენილ სანახაობებს , არამედ სანამ შემოვიდოდნენ მსახიობები , უნდა ადგნენ და წავიდნენ . ‘’ (ლაოდ . 54 )

,, … მღვდელთა შვილები საერო სანახაობაში ნურც მონაწილეობას მიიღებენ , ნურც სანახავად წავლენ . ეს ყველა ქრისტიანს ექადაგება ყოველთვის , რომ სადაც გმობა იყოს , იქ არ უნდა მივიდნენ.‘’(კართ.15)

,, … თუ მომღერლებმა , მსახიობებმა და სხვა ასეთი სახის პირებმა , როგორც განდგომილებმა , მოინანიონ და ღვთის მადლით მოიქცენ , მათ ნუ ეტყვიან უარს შეწყალებაზე . ‘’ (კართ.45)

,, ხუმარათა ან მსახიობთა შესახებ , თუ ქრისტიანები გახდებიან ისინი .

უნდა ვითხოვოთ ისიც , რომ თუ ვინმე მსახიობთა დასის წევრები გაქრისტიანებას მოისურვებს და თავდაპირველი ბიწისაგან განთავისუფლდება , არავინ უნდა აიძულოს ის , რომ დაუბრუნდეს თავის ძველ ხელობას . ‘’(კართ.63)

სხვა არგუმენტები

ჩვენ უკვე დავასახელეთ სახარებისეული და სჯულისკანონის არგუმენტები ამ საკითხის შესახებ . ახლა კი საჭიროდ მიმაჩნია ეკლესიის მამების სხვადასხვა სწავლება მოვიტანოთ ჩემი არგუმენტების გასამყარებლად :

დავიწყებ წმ.ეფრემ ასურით . სიმართლე გითხრათ პირადად მე ვერ ვიხსენებ თუ სად უწერია აღნიშნულ მოღვაწეს ეს სიტყვები , მაგრამ გამიგია რომ მას ეკუთვნის და დავდებ : ,, ცეკვა , ეშმაკის დღესასწაულია . ‘’ ,მაგრამ ზუსტად მახსოვს ამ უდიდესი მამის შემდეგი სიტყვები : ,,განვეშორები დაცინვას, საკრავებზე დაკვრას, საეშმაკო სიმღერებს, როკვას, სანახაობებს…’’(1)

აღნიშნულ საკითხზე კლარჯულ მრავალთავშიც მოგვეძებნება შესაბამისი არუმენტები : ,,ხოლო რომელნი – იგი მოვიდიან თეატრონსა , რაი – მე იხილიან ? შესხმანი დევთანი და ხმანი და ოხრანი საეშმაკონი , ტყუელვანი დაცემისანი , დედათა როკვანი ვითარცა მკუნესარენი რაი არიან როკვანი იგი დედანი , ანუ თუ ტყუელვანი , გინა თუ შეშპრობანი ? არამედ ყოველნი სიბოროტენი დევნი არიან …

იხილეღა , რასა იგი იქმან : რომელი – იგი როკავნ , განიშიშულს თავი თვისი ურცხვინოდ და ხრინ თავსა , რომელსა იგი ამცნებს და განაკრძალებს წმიდა მოციქული პავლე და იტყვის : ,, არა ჯერ არს დედაკაცისა თავდაუბურველობა . ‘’ ხოლო ამათ განიდრიკნიან ქედნი მათნი და მიმოიყრიედ მხართა იქცევედ და იდრეკედ ასოთა , ვითარცა დახსნილთა და თეძოთა , ხლდებიედ და რბიედ , რამეთუ ესრევე სახედ იქმან ეშმაკეულნი . ..

ხოლო აწ კმა იყვნენ ჩუენდა ექუსთა მათ დღეთა სიბორძილისა საქმენი , მოიცალე და დასცხერ დღესა მას კურიაკესა ბოროტსა საქმეთაგან …

აწ ვიხარებდეთ და ვიშუებდეთ ამას შინა . ნუ სიმღერითა , მთვრალობითა , ნუცა როკვითა და ფანდურითა , ნუცა შუშპრობითა და ძნობითა არამედ გალობითა ახლითა და შესხმითა სულიერითა …

ამისთვისცა ნუ შეურაცხ-ჰყოფ შენ დღესა საუფლოსა , ეკლესიად ლოცვად მიისწრაფე რამეთუ ესე დღელოცვისთვის მოგეცა შენ . ‘’ (2)

მშვენიერი არგუმენტია ტიხონ ზადონელისსიტყვებიც : ,,იქ ყველა ცოდვილს წარმოუდგება თავისი ცოდვები … ნადიმები , ღრეობები , მეჯლისები , ოპერები , მასკარადები , ცეკვები , ბანქოს თამაშობები , ძაღლით ნადირობები , სხვა გასართობები . ‘’(3)

1-http://www.orthodoxy.ge/tserilebi/efrem_asuri-meored_mosvla.htm#sthash.h4EfxQol.dpuf

2-კლარჯული მრავალთავი ; გვ . 282-285 .

3-www . martlmadidebloba . ge / codvebi

არ შეიძლება ამ საკითხზე ვსაუბრობდეთ და მხედველობიდან გამოგვრჩეს ნიკოდიმოს მთაწმინდელი : ,, საერთოდ კი ერიდე ცეკვებს, დღესასწაულებს, ქეიფებს, კამათს, ჩხუბს, უქმადმეტყველებას და სხვა შეუფერებელ და ბილწ საქმეთ, რაც უყვარს უგუნურ სოფელს და რასაც კრძალავას საღვთო სჯული. ‘’ (1)

აუცილებლად უნდა მოვუსმინოთ ეგნატე ბრიანჩანინოვსაც : ,, ეკლესია კრძალავს არა მხოლოდ სიძვას , არამედ ყველაფერს რაც სულში ვნებებისადმი დამონებას გვინერგავს , ასეთია : თეატრი , ცეკვა , ბანქო და სხვა სატანური თამაშობანი . აგრეთვე წარმართული ლიტერატურა . ქრისტიანობა ითხოვს სრულ განდგომას დაცემული ბუნებისაგან . ‘’

კიდევ რა არგუმენტი შეიძლება მოვიტანო ? გამახსენდა . დღევანდელი ლოცვანები , სადაც ჩამოთვლილ ცოდვებს შორის , ფიგურირებს როკვა , ხანდახან ცეკვაც…

1- http://www.orthodoxy.ge/tserilebi/brdzola/1_24-25.htm#sthash.hqtDMVrJ.dpuf



II ნაწილი – ყველა სახის ცეკვა , ცოდვა არაა

უფალმა უწყის, თავი არ დამიზოგია ყველანაირი არგუმენტი მომეძებნა, რომ პირველ ნაწილში ჩემი პოზიცია გამემართლებინა . ამგვარივე შემართებით ვაპირებ ახლა , ყველა ზემოთჩამოთვილს პასუხი მოვუძებნო თემის მეორე ნაწილში . კიდევ ერთხელ შეგახსენებთ რომ პირველ ეტაპზემე წაროვადგენდი პიროვნებას , რომლისთვისაც ყველანაირი ცეკვა მიუღებელია , რადგან მისი აზრით ეწინააღმდეგება მართლმადიდებლურ მოძღვრებას . ხოლო მეორეში კი ვიქნები ადამიანი , ვინც ფიქრობს რომ ყველა სახის ცეკვა არ ეწინააღმდეგება ზემოთხსენებული სარწმუნოების პრინციპებს .

ქრისტიანობა და საერო კულტურა

სანამ უშუალოდ ცეკვის შესახებ დავიწყებდეთ საუბარს , ჯერ საერო კულტურისა და ქრისტიანობის დამოკიდებულების შესახებ მოგახსენებთ რამდენიმე სიტყვით . მართალია ეს ძალიან ფართო ცნებაა და ცალკე , სპეციალურ განხილვას საჭიროებს , თუმცა რადგან მისი ერთი შემადგენელი ნაწილი ცეკვა გახლავთ , მცირე დოზით შევეხებით . მოვუსმინოთ პროფესორ – ალექსანდრ ოსიპოვს : ,, То есть она ( культурa გ.ლ. )оценивается по результатам, по тому, как она воздействует на человека, что она приносит человеку. ’’(1) დამეთანხმებით რომ სწორი მიდგომაა . ჩვენ , ნებისმიერი რამ უნდა შევაფასოთ არა ბრმად , არამედ იმით თუ რა შედეგს მოუტანს იგი ადამიანს . გავაგრძელოთ განხილვა . მოვუსმინოთ სანკტ-პეტერბურგის სასულიერო სემინარიისა და აკადემიის რექტორს : ,, При всей критике аморальности языческого мира, при всем трезвом видении его религиозных и философских заблуждений, ранние христиане не собирались уничтожать его культуру, они не были культурными нигилистами. Еще во втором веке великий апологет Иустин Философ провозгласил следующий принцип: “Все хорошее, что сказано или написано людьми, принадлежит нам, христианам”.Позднее блаженный Августин, говоря о христианском отношении к языческой образованности, напоминает о примере древних Евреев, которые, выходя из Египта, взяли с собой золото и серебро египтян. Так и христиане, уходя из языческого мира, должны взять с собой все действительно ценное из его образования, философии, культуры. В результате подобного отношения в Византии во многом сохранилась античная традиция, античная образованность, была создана блестящая христианская культура, плоды которой были переданы‘’Руси. (Епископ Тихвинский Константин (Горянов).)(2) მშვენიერი მაგალითი და მისი ეგზეგეზაა მოცემული რექტორის მიერ . (ქვემოთ უფრო ვრცლად შევეხებით ეგვიპტელთათვის ებრაელთა მიერ სამკაულთა გამორთმევას ). გავაგრძელოთ განხილვა , გადმოვინაცვლოთ საქართველოში და მიტროპოლიტ სერგის (ჩეკურიშვილი ) ამონარიდს მოვუსმინოთ მოხსენებიდან – ,,რელიგია და კულტურა’’ : ,, პირველი საუკუნის დიდი მამებიც კი არ იყვნენ კატეგორიულნი ამ საკითხთან მიმართებაში. ერთ-ერთი დიდი მამა, ბასილი დიდი წერს, თუ როგორ უნდა მიეღოთ ახალგაზრდებს სარგებელი ელინური

1-http://azbyka.ru/tserkov/kultura/5g18_5-all.shtml

2-http://azbyka.ru/tserkov/kultura/5g18_1-all.shtml

კულტურისაგან. რა თქმა უნდა, ქრისტიანობა კულტურის უმაღლესი გამოვლინებაა .’’(1)

საკითხზე საუბარს კი დავასრულებთ მისი უწმინდესობის ბრძნული სიტვებით : ,,ჭეშმარიტი კულტურა არის ისეთი რამ , რაც აახლოვებს ერებს . იგი უმტკივნეულოა და სხვა ქვეყნის კულტურას არ შეურაცხყოფს. არც შეიძლება რომელიმე კულტურა ჩიკეტოს საკუთარ თავში , თავის ნაჭუჭში . დიდი შეცდომაა , რომელიმე ქვეყანამ ჩათვალოს , რომ მისი კულტურა სრულიად საკმარისია . (2)

ჩემმა ,,ოპონენტმა’’ საუბარი ბიბლიური მუხლები განხილვით დაიწყო . მეც ანალოგიურად მოვიქცევი , ოღონდ დავიწყებ ძველი აღთქმიდან . ვნახოთ , რა დამოკიდებულება ჰქონდათ ,თავად რამდენად მონაწილეობდნენ და საერთოდ , როგორ ,,ურთიერთობს’’ ძველი აღთქმა და ცეკვა-როკვა . იქამდე კი ჯერ თავად ტერმინს მივუბრუნდები . ვნახოთ, როგორ განმარტავდა მას სულხან-საბა ორბელიანი : ,, როკვა – ესე არს სამა , ცეკვა , ბუქნა და რაოდენსა იქმან მგოსნები .’’

რგუმენტები ძველი აღთქმიდან :

ახლა კი დავუბრუნდეთ ბიბლიას . ,,აიღო ხელში დაფდაფი მარიამ წინასწარმეტყველმა აარონის დამ და მიჰყვნენ მას დედაკაცები დაფდაფებით და დააბეს ფერხული . ‘’ ( გამ. 15 – 20 )

ნათელია, რომ თავად მარიამ წინასწარმეტყველს და მასთან მყოფ ქალწულებს უცეკვიათ . ვერ ვიხსენებ ფაქტს წმიდა წერილიდან , რომ ამის გამო საყვედური ან სასჯელი მიეღო მას . პირიქით , ეს ჩამოყალიბებული , დახვეწილი და სრულყოფილი ქორეოგრაფიული წარმოდგენა ყოფილა . აი, როგორ განმარტავს ამ მუხლს პროფესორი ალექსანდრ ლოპუხინი : ,, როგორც ჩანს , პირველი მუხლიდან სიმღერას მამაკაცები ასრულებდნენ . მისი დასრულების შემდეგ ყვებოდნენ განთავისუფლებულების ისტორიას (19) , ხოლო შემდეგ დასკვნით ნაწილში ქალთა გუნდი , რომელსაც მარიამი ედგა სათავეში , ასრულებდა სიმღერის პირველ ლექსს . ‘’ (3)

გავაგრძელოთ ბიბლიის კითხვა . რიცხვთა წიგნის 29-ე თავში საუბარია იმაზე თუ როგორ უნდა აღენიშნათ განსაზღვრული დღესასწაულები ებრაელებს . ვნახოთ თუ როგორ განმარტავს ამ ყოველივეს ზემოთხსენებული მკვლევარი : ,, მეორე რიტუალი მდგომარეობდა იმაში რომ საღამოს მსხვერპლშეწირვის შემდეგ ტაძრის ეზოში ანთებდნენ ოთხ მაღალ შანდალს . ქალების ნაწილისკენ მიმავალი კიბის საფხურზე ასვლის დროს ინსტრუმენტებს უკრავდნენ და მღეროდნენ . საუფლო სიმღერისა და ინსტრუმენტებზე შესრულებული

1-http://www.ambioni.ge/samecniero-seminari-eklesia-da-kultura

2-მართლმადიდებლური ენციკლოპედია ; გვ. 193 .

3-ბიბლიის განმარტებანი ; ალექსანდრ ლოპუხინი ; ტ-II ; გვ.85

მუსიკის აკომპანიმენტის თანხმლებით , იქ დამსწრენი სიხარულს გამოხატავენ სხეულის

გარკვეული მოძრაობით და თითქოს დღესასწაულის მოტივაციის ასახსნელად , მღვდლები მიმართავდნენ ხალხს შემდეგი სიტყვებით : ჩვენი მამები განუდგნენ ტაძარს და თაყვანს სცემდნენ მზეს , ჩვენ კი - არა , ჩვენ იაჰვეს და მისი ტაძრის ერთგულნი ვართ . ხალხის ყოვლისმომცველი სიხარული იმდენად დიდი იყო ამ დღესასწაულის განმავლობაში , რომ გამოთქმაც დამკვიდრდა : ,,არ უხილავს მას ნათელი დღეები , ვინც არ ნახა კარვობის დღესასწაული . ‘’ (1)ფაქტია რომ ძველი აღთქმის ერთ-ერთი უდიდესი დღესასწაულის ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ნაწილი , სწორედ ცეკვის ამგვარი სახე იყო .

ახლა მსაჯულთა წიგნს გადავხედოთ : ,, შინ მობრუნდა იფთახი მიცფაში და , აჰა , როკვით გამოეგება თავისი ასული , დაირით ხელში .’’(მსჯ.11-34)

,, თვალი გეჭიროთ და , როცა საფერხულოდ გამოვლენ სილოამელი ქალიშვილები , თქვენც გამოდით , თითოეულმა თითო საცოლე გაიტაცეთ სილოამელ ქალიშვილთაგან , და დაბრუნდით ბენიამინის მხარეში . ‘’ (მსჯ.21.21)

გავაგრძელოთ ბიბლიის კითხვა,, როცა ბრუნდებოდ დავითი ფილისტიმელის დამარცხების შემდეგ , გამოდიოდნენ ქალები ისრაელის ყველა ქალაქიდან საულ მეფის მისაგებლად სიმღერით და ცეკვით , დაფდაფებით , მხიარული შეძახილებით . ‘’ (1მეფ.18-6)

კვლავ წავიკითხოთ წმიდა წერილი და განვიხილოთ ის ადგილი , რომელიც ესოდენ ხშირად წარმოდგება ხოლმე ამ საკითხზე საუბრისას და ძალიან მარტივად ,,განმარტავენ’’ ჩვენი თანამედროვენი : : ,,რაც ძალი და ღონე ჰქონდა როკავდა დავითი უფლის წინაშე ; სელის ეფოდი ემოსა დავითს .’’ (2 მეფ.6-14) პარალელური მუხლია : ,, როცა უფლის აღთქმის კიდობანმა დავითის ქალაქს მიაღწია , სარკმლიდან გამოიხედა საულის ასულმა მიქალმა და დაინახა მროკველი მეფე დავითი და დასცინა მას თავის გულში.‘’(1ნეშტ . 15-29)

რადგან მან დასცინა , იმიტომაა მიუღებელ ეს საქციელი ?საინტერესოა თუ როდის მერე ვამხელთ ქრისტიანები ვინმეს დაცინვითა და ირონიით ? როდის შემდეგ გახდა დაცინვა სიმართლის გამოაშკარავების საფუძველი ? ამის შემდეგ კი ვნახო თუ რას დასცინა მილქამ , რას ვამართლებთ და რას ვამტყუნებთ . (სპეციალურად შემოგთავაზებთ ლოპუხინის განმარტებას რუსული ენაზე , ანუ დედანზე . ) ,, Опуская показание кн. Царств, он восполняет ее рассказ упоминанием, что Давид и все левиты были одеты в виссонную одежду, точнее в меил. Так как меил был одеждой священников (Исх XXVIII:31), то это замечание указывает, что вся процессия носила церковно-богослужебный характер. . ‘’(2)გთხოვთ ყურადღება მიაქციოთ ამას – ,, вся процессия носила церковно-богослужебный характер’’

1-ბიბლიის განმარტებანი ; ალექსანდრ ლოპუხინი ; ტ-II ; გვ.424 – 425

2-http://lopbible.narod.ru/1ch/txt1ch15.htm

,, 5. Играли пред Господом на всяких музыкальных орудиях - для выражения и наибольшего возбуждения своего

14. Давид сказал из всей силы пред Господом - от полноты своего религиозного восторга.’’ (1)

ახლა მელქოლას საქიელზეც ვთქვთ ორიოდე სიტყვა : ,,Уничижила его в сердце своем. Дочь Саула не способна была пережить и даже понять тот религиозный подъем духа, в котором находился в данный момент царь и пророк Давид. ‘’ (2) თქვენის ნებართვით გავამუქებ :ДочьСаула не способна была пережить и даже понять . გეკითხებით როგორ ვიქცევით ჩვენ? როდესაც ადამიანს მისი სულიერი მდგომარეობიდან გამომდინარე არ შეუძლია რაიმე გაიგოს და დაიტიოს , ამის გამო კი დასცინის სხვას და ჩვენ კიდევ მის ამგვარ საქციელზე დაყრდნობით ვგმობთ არა დაცინვას , არა გაუცნობიერებლობას , არამედ ქმედებას , რომლითაც რელიგიური გრძნობა გამოხატა უდიდესმა წინასწარმეტყველმა .

კვლავ გავაგრძელოთ წმიდა წერილის კითხვა და ამჯერად ფსალმუნთა წიგნს გადავხედოთ . შეგახსენებთ რომ ეს სწორედ ის წიგნია , რომლის შესახებაც პირველ ნაწილში ხსენებული ბურჯი ეკლესიისა – იოანე ოქროპირი ამბობს : „ფსალუნთა გალობა ზეიმია მოხარულთათვის და ნუგეშინისცემა მოწყინებაში მყოფთათვის. ის ათვინიერებს ვნებებს, როგორც ველურ მხეცებს, ლაგამს სდებს თავშეუკავებლობას, აღხოცავს უსამართლობას და გვერდში უდგას სიმართლეს, დაამხობს ღვთისმგმობ ზრახვებს, კლავს ბილწ სურვილებს, გვაწყებს ღვთაებრივ კანონს, გვიქადაგებს ღმერთს, განგვიმარტავს სარწმუნოებას, ბაგეებს დაუხშობს მწვალებლებს, აღაშენებსეკლესიებს“(3)

ხოლო ასევე ნახსენები მამა – ეფრემ ასური კი ამას ამბობს : „ფსალმუნნი განდევნაა ეშმაკთა. ფსალმუნნი იარაღია შიშისაგან ღამისა. ფსალმუნნი უსაფრთხოებააა ჩვილთათვის. ფსალმუნნი ნუგეშისცემაა მოხუცთა. ფსალმუნნი ყველაზე ღირსეული სამკაულია დედათათვის. ფსალმუნნი საქმეა ანგელოზთა, ზეციური სამკვიდრებელი და სულიერი საკმეველია. ფსალმუნნი განანათლებს გონებას, აღმყვანებელია ზეცად, კაცთ ღვთის თანამოსაუბრედ ჰყოფს. ფსალმუნნი სადაც შემუსვრილებით იგალობება, იქვეა ღმერთი ანგელოზთა თანა“(4)

,, უფალო , მომისმინე და შემიწყალე , იყავი შემწე ჩემი . შენ ჩემი წუხილი ცეკვად მიქციე , ძაძა გამხადე და სიხარულით შემმოსე . ‘’ (ფს.29. 11-12 ) ; ვნახოთ სხვა ფსალმუნი : ,, წინ დადგნენ მგალობლები , უკან მემუსიკენი , შუაში – მედაირე ქალწულები . ‘’ (ფს.67.26 )

1-http://www.biblioteka3.ru/biblioteka/lopuhin/2tsarstv/txt06.html

2-იქვე

3-http://www.orthodoxy.ge/sakhli/fsalmuni.htm#sthash.6CdLOgXv.dpuf

4-http://www.orthodoxy.ge/sakhli/fsalmuni.htm#sthash.6CdLOgXv.dpuf

დავდოთ კიდევ ერთი მუხლი : ,, მთებო რას ცეკვავთ ერკემლებივით და ბორცვებო კრავებივით ? ‘’ (ფს.113-6) ,, განადიდეთ მისი სახელი ცეკვით , დაფით და ქნარით უგალობონ მას . ‘’ (ფს.149.3),,ადიდეთ იგი დაფით და როკვით , ადიდეთ იგი ებანით და სტვირით . ‘’ (ფს.150.4)თქვენის ნებართვით ეკლესიასტესაც შევეხებით : ,, ჟამი ტირილისა და ჟამი სიცილისა; ჟამი გლოვისა და ჟამი ცეკვისა .’’ (ეკლ.3-4)(ბიბლ.2001 წელი)

ახლა დიდ წინასწარმეტყველსაც მოვუსმინოთ : ,, კვლავ აგაშენებ და აშენებული იქნები , ისრაელის ქალწულო . კვლავ შეამკობ შენს დაირებს და მხიარულად იროკებ . ‘’ (იერ.31-4)

პასუხი , ოპონენტების არგუმენტებზე ახალი აღთქმიდან

აღნიშნულ საკითხზე საუბრისას ვახსენეთ, რომ სალომეას როკვის ეპიზოდი და განსაკუთრებით მისი წმ.იოანე ოქროპირისეული განმარტება ერთ-ერთ ყველაზე ხელჩასაჭიდ არგუმენტს წარმოადგენს პირველი პოზიციის მომხრეთათვის . ვიწყებთ ამაზე საუბარს . წმიდა იოანე წერს:,,ორმაგი დანაშაული : ჯერ ერთი იმიტომ , რომ როკავდა და მეორეც იმიტომ,რომ აამა , და იმდენად აამა,რომ ჯილდოს წილ მკვლელობა აღესრულება …’’

სალომეას საქციელი რა თქმა უნდა დანაშაულია და დანაშაულია არაერთი კუთხით . ჩვენ იმ კუთხით განვიხილოთ , რომლითაც გვაინტერესებს . (აღნიშნული აზრი თეოლოგთა შორის ხშირადაა ხოლმე განსჯის საგანი და ნამდვილად აქვს უფლება არსებობდეს . ) სახარებიდან და განმარტებლებისგან არაორაზრვნად ვიგებთ , რომ ჰეროდეს სალომეას როკვა ეამა . საინტერესოა, მას ცეკვის ქორეოგრაფიული დახვეწილობა ეამა , მისი მიმზიდველობა , სხეულის მომხიბვლელობა , ეროტიული მოქმედება , სექსუალურობა და.ა.შ. თუ ის რომ , ამას სალომეა ასრულებდა . შევეცდები უფრო მკაფიოდ ავხსნა სათქმელი. ვერსია , რომლის შესახებაც ვაპირებ ვისაუბრო საკმაოდ ხშირად ისმის თეოლოგთა წრეში(#). აი, რაში მდგომარეობს იგი . საქმე იმაშია , რომ თავად ჰეროდე ანტიპა უბრალო გლეხის შვილი იყო, რის გამოც არ შეეძლო გაერთიანებული სამეფოს სამართლებრივი მმართველი გამხდარიყო . ხოლო ჰეროდეადა კი მაკაბელთა სამეფო სისხლის წარმომადგენელი (ანუ სალომეაც ) და მას შემდეგ რაც იგი მოსტაცა თავის ძმას , უფრო მეტი შანსი გაუჩნდა ოცნების ასრულების . ახლა ოდნავ შევცვალოთ საუბრის მიმართულება და დავფიქრდეთ, თუ საიდან უნდა ესწავლა იმ დონეზე ცეკვა სალომეას , რომ ისეთი დიდებისმოყვარე მმართველი , როგორიც ჰეროდე ანტიპა იყო , დაეყოლიებინა სამეფოს ნახევარის მიცემაზე . რა გვაძლევს ამ ეჭვის საფუძველს. საქმე იმაშია, რომ იმ დროინდელი ისრაელის წეს-ჩვეულებები მთლიანად რომანიზებული იყო , რომანიზებული იყო თვით სუფრასთან ჯდომის წესიც . (ამაზე მეტყველებს ის , რომ საიდუმლო სერობისას იესო თავის მოწაფეებთან ერთად ,,ინახით იჯდა.’’.) რომაული წესებით კი უდიდეს სირცხვილად ითვლებოდა არისტოკრატის მიერ შესრულებული ცეკვა . ამიტომ ისინი საერთოდ არ ასრულებდნენ აღნიშნულ ქმედებას , რადგან მას მონების და დაბალი ფენის წარმომადგენლების საქმიანობად მიიჩნევდნენ . (არა მარტო რომაული . თვით აღმოსავლური ტრადიციისგანაც აღნიშნული

#http://www.youtube.com/watch?v=95NARbaVIgU

ქმედება არ მიიჩნეოდა დადებითად . ) რაც გვაძლევს იმის ფიქრის საშუალებას რომ სალომეას არ ეცოდინებოდა მაღალ დონეზე ცეკვა . მით უმეტეს ისე , რომ აგონიაში ჩაეგდო ანტიპა . ერთგვარ ნონსენსამდეც კი მივდივართ . ე.ი. სალომეამ გადაფარა ყველა იმ ოსტატი მოცეკვავის და მროკავის ქორეოგრაფიული დონე , ვი

პოსტის ავტორი: qetevano თარიღი: Sep 12 2013, 11:21 PM

ლაიქ

პოსტის ავტორი: A.V.M თარიღი: Sep 12 2013, 11:26 PM



მაშ რა ეამა სალომეასგან ? რა და ის , რომ მის წინაშე , მის საპატივსაცემოდ , მოწვეული სტუმრების და არისოკრატების დასანახად , როკავს მაკაბელთა წარმომადგენელი . სწორედ ამან ჩააგდო აგონიაში ანტიპა . აღნიშნული საქციელი სამათლიანადაც არის შეფასებული ფსიქოლოგების მიერ , როგორც ყველაზე დახვეწილად დაგეგმილი ფსიქოლოგიური დანაშაული მსოფლიოს ისტორიაში. ამან აამა მმართველი და არა ცეკვის განსაკუთრებულმა დონემ . იმ მარტივი მიზეზის გამო , რომ მას ეს არ ეცოდინებოდა მით უმეტეს პროფესიონალურად . ამ ყოველივეს კი სალომეამ, სავარაუდოდ, დაამატა შეძლებისდაგვარად სექსუალური მოქმედებანი და საბოლოოდ მივიღეთ ცნობილი ტრაგედია . რა თქმა უნდა, აღნიშნული საქციელი უამრავი მხრივაა დანაშაული , მაგრამ განსაკუთრებით ორი მიმართულებით . იმიტომ რომ ურცხვად როკავდა და იმიტომ რომ ეს ყოველივე კარგად დაგეგმილი პროვოკაციით აამა ანტიპას .რამაც გამოიწვია მისი აგონიაში ჩაგდება . გავაგრძელოთ ამ უდიდესი მამის ეგზეგეზის განხილვა :

,, დაე ყურადღება მიაქციონ ამას იმ ასულებმა და უფრო მეტად კი გათხოვილმა ქალებმა , ვინც სხვათა ქორწილებში უარს არ ამბობენ უკადრის საქციელზე , ხტუნვაზე , ცეკვაზე და არცხვენენ საკუთარ სქესს …’’

დიდი მამა მოუწოდებს ასულებს, რომ არ ჩაიდინონ უკადრისი საქციელი . განსაკუთრებით კი აფრთხილებს გათხოვილ ქალებს , რადგან მათ უფრო მეტი პასუხისმგებლობა აკისრიათ არაერთი კუთხით . აღნიშნული დავალება კარგად უნდა გავითავისოთ ყველამ და უარი ვთქვათ ყოველგვარ უკადრის საქციელზე . იქნება ეს ცეკვა , ხტუნვა , სიმღერა , ჩხუბი , განკითხვა , პატრიარქისადმი ან წმიდა სინოდისადმი დაუმორჩილებლობა , თუ სხვა ვნებანი . და ავლაგმოთ ისინი არა მხოლოდ ქორწილებში , არამედ ნებისმიერ ადგილზე .

,, სადაც ცეკვაა , იქაა ეშმაკიც . ღმერთმა იმიტომ კი არ მოგვცა ფეხები , რომ უწესობისთვის გამოვიყენო , არამედ იმისთვის , რომ წესიერად ვიაროთ ; არა იმისთვის , რომ აქლემებივით ვიხტუნოთ . ( აქლემებიც , ისევე როგორც ქალები , საშინელი სანახავნი არიან , როდესაც ხტიან . ) არამედ იმისთვის , რომ ანგელოზებთან ერთად ვიდღესასწაულოთ და თუკი სხეული ესოდენ საშინელი ხდება ამგვარი უწესობით , განა სული უფრო მეტად არა ? ასე ეშმაკნი როკავენ , ასე ეშმაკის მსახურნი აცდუნებენ !…’’

აღნიშნული მუხლით წმიდა მამა ნათლად გვანახებს თუ როგორი იყო მაშინდელი წარმოდგენები .განურჩევლად ყველა მათგანი შედგებოდა გარყვნილი და ძალადობის შემცველი კომპონენტებისგან . (რაზეც უფრო ვრცლად ვისაუბრებთ სჯულისკანონის განხილვისას . ) ხოლო სადაცაა გარყვნილება , ძალადობა თუ სხვა ცოდვები , რა თქმა უნდა, იქაა ეშმაკიც . ყურად უნდა ვიღოთ დიდი მამის დავალება ყველამ და გამორჩეულად კი ქალბატონებმა . მათი ქცევიდან უნდა გამოსჭვიოდეს კდემამოსილება , სიწმინდე , თავდაჭერილობა , ღირსება და სხვა სათნოებანი . მისი უწმინდესობა , მრავალი სასულიერო პირი და პირადად მეც , ამ სათნოებებს განსაკუთრებული სისავსით ვხედავ ქართულ , არაერთ ცეკვაში .ცეკვაში , რომელშიც არც გარყვნილებაა , არც ძალადობა და არც სხვაგვარი ვნებანი . ქალბატონებმა თავისი სხეული სიწმინდეს უნდა მოახმარონ და არა აქლემებივით ხტუნვას . არა ისეთ სანახაობებს, როგორებიც გავრცელებული იყო წმიდა იოანე ოქროპირის მოღვაწეობისას და არც ისეთ უმსგავსო ქმედებებს , როგორიც დღესაა გაბატონებული ავადსახსენებელი გლობალიზაციის და აღვირახსნილობის ხანაში .

განსახილველი ბოლო მუხლი შემდეგნაირია :

,, ნუ მეტყვი , რომ როდესაც ღვინით შეხურული და მთვრალი უყურებ როკვას და ქალის ურიცხვ საუბარს ისმენ , არაფერს გრძნობ მისდამი და არ ისწრაფვი გარყვნილებისკენ , ავხორცობით ძლეული .’’

აქ , წმიდა მამა გვაძლევს იმ ძვირფას სწავლებას , რაც საკმაოდ გავრცელებულია ასკეტურ ლიტერატურაში . ქრისტიანული ეკლესია მკაფიოდ ამბობს, რომ გემოთმოყვარეობა და განსაკუთრებით მემთვრალეობა , მრავალი ცოდვის დასაბამია . განსაკუთრებით კი სიძვისა და მრუშობის . აუცილებელია, რომ თავი დავაღწიოთ სიმთვრალის მარწუხებს , რათა არ ვისწრაფოთ გარყვნილობისა და ავხორცობისკენ .

მივყვეთ მსჯელობას და განვიხილოთ ნეტარი თეოფილაქტე ბულგარელის სიტყვები :

,, დაუკვირდი როგორი ურცხვობაა ! როკავს მეფის ასული და რაც უფრო დახვეწილად ცეკვავს , მით უარესად იქცევა . მართლაც სამარცხვინოა მეფისასულისათვის შეუფერებლად მოქცევა ; ისიც ბოროტი განზრახვით .’’

ნეტარი მამა ამ სიტყვებით უფრო მეტად ამყარებს ჩვენ მიერ თავში წარმოთქმულ ვარაუდებს , რომ სამარცხვინო იყო სამეფო კარისთვის ცეკვა . ეს თავის დამდაბლებას და მორჩილებას აღნიშნავდა . ჰეროდეს სტუმრების თვალწინ მაკაბელის მხრიდან თავის დამდაბლებამ და დამორჩილებამ კი რა მოიტანა შედეგად ვიცით . ერთია როდესაც ურცხვად იქცევი (არ აქვს მნიშვნელობა ცეკვავ , იცინი თუ განიკითხავდა.ა.შ. ) და მეორე , როდესაც ამ ყველაფრის უკან ავი განზრახვა გაქვს . გსურს წინასწარ დაგეგმილ პროვოკაციაზე წამოიკიდო ვინმე , დააბნიო და ჩაადენინო დანაშაული . ძალიან ზუსტად გვასწავლის ამ ყოველივეს ნეტარი თეოფილაქტე .

რაც შეეხება მეორე ფრაზას : ,,სატანა ცეკვავს ქალაქში…’’ რა თქმა უნდა, არავის ექნება ილუზია, რომ ამ დროს ბოროტი ,,დავლურს’’ , ,,კინტოურს’’ თუ სხვა სახის ცეკვას ასრულებდა . აქ ალეგორიულადაა განმარტებული ის საქციელი, რაც მაშინ მიმდინარეობდა . ბოროტი ჰეროდეადას მიერ , სატანის შთაგონებით დაგეგმილ საქციელს და ამ ყველაფრის განხორციელებას ურცხვი და უღირსი სალომეას მიერ , ბევრ ეპითეტთან ერთად ,, სატანას ცეკვა’’ , ,,ეშმაკის ბედნიერება ‘’ , ,, ბოროტის სიხარული’’ და სხვანი შეგვიძლია შეგვიძლია ვუწოდოთ .

ახლა განვიხილოთ ცნობილი მკვლევრის – გრიგოლი დიაჩენკოს აზრები :

,, როკვა , ცეკვა , წვეულებებზე იუდეველთა შორის გავრცელებული ჩვეულება არ იყო ; იგი წარჩინებულ ებრაულ ოჯახებში წარმართთაგან იქნა გადაღებული … თუმცა , ზოგიერთნი წარმართი კანონმდებლებიც კრძალავდნენ ცეკვა-თამაშს წვეულებების დროს , რადგან ეს კეთილწესიერების საწინააღმდეგო ჩვეულებად მიაჩნდათ . როკვას იუდეველნიც , ასეთი წარმართნიც , ვნებათა სასწავლებლად მიიჩნევდნენ . ‘’

განმარტების ამ ნაწილში ეგზეგეტი აბსოლიტურად ეთანხმება ზემოთმოყვანილ თეოლოგთა მოსაზრებებს და უფრო მეტად ამყარებს მათ . არც რომაული , არც იუდეური , არც წარმართული ტრადიციის მიხედვით არ სწავლობდნენ და არ ასრულებდნენ სამეფო კარის წარმომადგენლები ცეკვებს . მათ მიიჩნევდნენ ზნეობრიობის , სხვისადმი დამორჩილების და ღირსების შემლახველ საქმიანობას . სწორედ აქედან იყო გამოწვეული, რომ მათ არც იცოდნენ მაღალ დონეზე ეს საქმიანობა .

,,მაგრამ ჰეროდე ავხორცობის ვნების მონა იყო და როგორც ჩანს , მას დიდად მოსწონდა ჰეროდეადას ასულის , სალომეას ეშხიანი , ავხორცობით აღსავსე როკვა . ამიტომაც , ალბათ , უკვე შეზარხოშებულმა ჰეროდემ, აღტაცებულმა ლამაზი ქალიშვილის დახელოვნებული როკვით , გადაწყვიტა…

სანამ მეინახეებს ღვინის ზარხოში და ქალიშვილის ეშხიანი როკვისგან გამოწვეული აღტაცება არ გასვლიათ… ‘’

პირველი ნაწილისგან განსხვავებით , ეგზეგეზის მეორე პუნქტში განმმარტებელსა და ზემოთჩამოთვლილ მოსაზრებებს შორის შესამჩნევი სხვაობაა . და ამბობს , რომ სალომეა დახელოვნებული მოცეკვავე იყო .(თუმცა არ ასახელებს რაზე ან ვიზე დაყრდნობით ამბობს ამას ) . მაგრამ ეს არაფერს ცვლის . მთავარი ისაა, რომ გრიგოლ დიაჩენკო არ საუბრობს ყველა სახის ცეკვების შესახებ . იგი ხაზს უსვამს, რომ სალომეას როკვა იყო ეშხიანი , გამომწვევი , ვნებიანი და ავხორცობის შემცველი . ამგვარი ქმედება კი ნებისმიერ დროში , ნებისმიერ სიტუაციაში , ნებისმიერი პიროვნების მიერ შესრულებული , არის ცოდვიანი , უარყოფითი მოვლენა და საჭიროებს დაგმობას .

მოვისმინოთ ბოლო განმარტებაც და განვიხილოთ მეუფე ზოსიმეს სიტყვები :

,, აი სადამდე შეიძლება დაბნელდეს ვნება ! იროდი პირდება ნახევარი სამეფოს მიცემს , მაგრამ რისთვის ? – უსირცხვილო ქალწულის ცეკვისთვის !’’

ნამდვილად უსირცხვილო იყო სალომეა და ამის თქმის საფუძველს არაერთი მდგომარეობა გვაძლევს . უსირცხვილო იყო იმიტომ , რომ წინასწარდაგეგმილ პროვოკაციაზე წამოაგო ჰეროდე , მოაკვლევინა უდანაშაულო პიროვნება , გამომწვევად და ავხორცულად როკავდა და.ა.შ.

როდესაც ოპონენტებს ვუსმენ , ხანდახან მგონია , რომ ცეკვას აღიქვავენ უფრო მძიმე ცოდვას , ვიდრე კაცის მოკვლას , რადგან მკვლელობა ხშირად მართლდება ხოლმე . ავიღოთ თუნდაც ეს ფაქტი : ,, დადგა ფინეზ და ლხინება ჰყო და შეერაცხა მას სიმართლედ.’’ შეგახსენებთ რომ ეს ის ეპიზოდია , როდესაც ფინეზმა შუბით განგმირა პიროვნებები . ამგვარი ფაქტის დასახელება უამრავი შეგვიძლია ბიბლიური თუ არაბიბლიური თხრობიდან , მაგრამ როგორაა საქმე როდესაც ცეკვის შესახებ ვმსჯელობთ ? როგორ და არცერთ ეპოქაში , არცერთ დროში , არცერთი სახით , არცერთი პიროვნების მიერ შესრულებული ცეკვა არ მართლდება , ყველა ცოდვიანია , ყველა დამღუპველია და ყველა ეწინააღმდეგება ფუნდამენტურ მართლმადიდებლურ პრინციპებს . თქვენი არ ვიცი და პირადად მე არ ვემხრობი იმ აზრზს, რომ თუნდაც ქართული ( და არა მარტო ქართული ) , ტრადიციული , თავდაჭერილი და დახვეწილი ცეკვა უფრო მეტად ცოდვილი საქმიანობაა ვიდრე ღმერთის ხატისა და მსგავსი ქმნილების სიცოცხლის ხელყოფა .

იმას შემდეგ, რაც ოპონენტის არგუმენტების შესახებ ვიმსჯელეთ , ახლა ვაპირებთ სახარების ერთი მუხლის შესახებ ვთქვათ რამდენიმე სიტყვა .

იწყო სიტყუად იესე ერისა მის მიმართ იოვანესთვის : ,, მსგავს არიან ყმათა , უბანთა ზედა მსხდომარეთა , რომელნი მოუწესედ მოყუასთა მათთა და ეტყვიედ : გისტვენდით თქუენ , და არა ჰროკევდით ; გიგოდებდით თქუენ , და არა სტიროდეთ.’’ (ლკ . 7 . 32 )ვნახოთ თუ როგორ განმარტავს მას ზემოთნახსენები ეგზეგეტი – ნეტარი თეოფილაქტე ბულგარელი : ,, იუდეველებს ჰქონდათ ერთგვარი სახის თამაში : ბავშვების დიდი რაოდენობა იყოფოდა ორ ნაწილად და თითქოსდა ცხოვრების დასაცინად , ერთნი ერთ მხარეს ტიროდნენ , ხოლო მეორენი მეორე მხარეს უკრავდნენ სალამურზე და არც დამკვრელნი ეთანხმებოდნენ მგლოვიარეთ და არც მგლოვიარენი დამკვრელთ . უფალი ფარისევლებსაც წარმოგვიდგენს რაღაც ამგვარის მოქმედად . ვინაიდან ,არც იოანესთან ერთად მწუხარებდნენ , რომელიც მგლოვიარე ცხოვრებას ეწეოდა და სინანული შემოჰქონდა და არც ბაძავდნენ მას ; არც იესოს , რომელიც სასიამოვნო ცხოვრებას უჩვენებდა , არ ემორჩილებოდნენ და არ ეთანხმებოდნენ მას , არამედ ორივესგან მოიკვეთეს საკუთარი თავი, არ აღმოუჩინეს რა თანაგრძნობა არც მგლოვიარე იოანეს , არც იესოს , უკრავდა რა და შეუნდობდა.‘’(1)

სხვისი არ ვიცი და პირადად მე ვხედავ, რომ ჩემი უფალი შედარებულია მროკველ ყრმებს . დანარჩენი თქვენთვის მომინდია . ახლა კი ვნახოთ, როგორ განმარტავს ამ ყოველივეს უდიდესი მამა – წმიდა ბასილი დიდი . წმიდანი , რომელი იოანე ოქროპირთან და გრიგოლი ღვთისმეტყველთან ერთად , ბურჯია მართლმადიდებლობისა . ,, სტვირი

1-ნეტ.თეოფილაქტე ; ლუკას სახარების განმარტება ; გვ.84 .

მუსიკალური საკრავია , რომელიც მელოდიას სულის ჩაბერვით გამოსცემს . ამიტომაც ვფიქრობ , რომ ყველა წმიდა წინასწარმეტყველს სხვაგვარად სტვირი ეწოდება , რადგანაც იგი სული წმიდისაგან მოძრაობს . ამიტომაც ითქვა : გისტვენდით თქუენ და არა ჰროკევდითო , რომ წინასწარმეტყველთა სიტყვები წმიდა წინასწარმეტყველებთან შეწყობილი მოქმედებისთვის აღგვძრავენ , რომელსაც ცეკვა ეწოდება . მაგრამ წინასწარმეტყველები დაგვტირიან კიდევაც და ჩვენც ცოდვებისაკენ მოგვიწოდებენ , რათა წინასწარმეტყველური სიტყვებისგან საკუთარი ცოდვები შევიგრძნოთ , ჩვენი წარწყმედა დავიტიროთ და ხორცი ჩვენი ჯაფითა და ტანჯვით ავლაგმოთ . ვინც საკუთარ ცოდვებს დაიტირებს , სამგლოვიარო სამოსელი უნდა შემოიხიოს და შეიმოსოს სამოსელი სიხარულისა და მოსასხამი ხსნისა , ანუ ბრწყინვალე საქორწინოსამოსელი და მისით მორთულს საქორწინო სახლიდან არ განდევნიან . (1)

ახლა წმ.იოანე ოქროპისაც მოვუსმინოთ : ,, გისტვენდით თქუენ და არა ჰროკევდით , – ანუ ჩემი ცხოვრების წესი არ იყო მკაცრი , თქვენ კი არ დამემორჩილეთ მე ; ‘’ დიდი მამა , ამ შემთხვევაში , ცეკვას განიხილავს როგორც ჩველებრივ , ცხოვრებისეულ ,მსუბუქ საქმიანობად და არა ,, საყოველთაოდ დამღუპველ ცოდვად. ‘’(2)

არც ახლა შემიძლია ვთქვა, თუ რას ფიქრობს ამ სიტყვების მკითხველი , მე კი თვალნათლივ ვხედავ რომ წმიდა წინასწარმეტყველებასთან შეწყობილ მოქმედებას ცეკვა ეწოდება და ამას ვამბობ არა მე , არამედ ბიბლია , კიდევ ერთხელ კი იმეორებს წმიდა ბასილი დიდი . მეეჭვება რომ ჩემი უფალი , წმიდა წინასწარმეტყველები და მათთან შეწყობილი ქმედებები ბიბლიისა და ბასილი დიდისათვის , შედარებული იყოს მართლმადიდებლობის პრინციპებისთვის საწინააღმდეგო საქმიანობასთან , რომელიც ცოდვაა - ყველა დროში , ყველა ფორმით და ყველას მიერ შესრულებული .

პასუხი , ოპონენტების არგუმენტებზე სჯულისკანონიდან

პირველ ნაწილში , ამ საკითხზე საუბარი ტრულის განჩინებებთ დავიწყეთ . პასუხის გაცემასაც ამ კრების დადგენილებების განხილვით დავიწყებთ და თანმიმდევრულად მივყვებით მას .

,, სამღვდელო პირს ან მონაზონს არა აქვს იპოდრომზე ან სახუმარო სანახაობაზე მისვლის უფლება . თუ სასულიერო პირი მიპატიჟებული იქნება ქორწილზე , იგი უნდა გაეცალოს იქაურობას , როგორც კი დაიწყება სალაღობო სანახაობა , ანუ თამაშობანი , ვინაიდნ ასე ბრძანებს მამათა მოძღვრება . ‘’ (ტრული. 24 )

ამ განჩინებიდანკონკრეტულად ცეკვის შესახებ არანაირი აკრძალვა არაა , მაგრამ ვინმემ შეიძლება გარკვეული პარალელი გაავლოს. ამიტომ არ დავიზარებ და ორიოდე

1-წმიდა ბასილი დიდი ; ფსალმუნთა განმარტებანი ; გვ59 .

2-წმ.იოანე ოქროპირი ; განმარტება სახარებისათვს წმიდისა მოციქულისა და მახარებელისა მათესი ; გვ.334

სიტყვით შევეხები მას . როგორც განმმარტებლები გადმოგვცემენ ცხენების სრბოლა არაადამიანური იყო და მაყურებელსი მხეცურ , სისხლისმსმელ , მშფოთვარე და საზიზღარ ინსტინქტებს აღვიძებდა . ეს რაც შეეხება ცხენების სრბოლას , ახლა ვთქვათ თეატრალური წარმოდგენების აკრძალვის შესახებ . საინტერესოა, ყველა სახის თეატრალურ წარმოდგენას კრძალავდნენ ტრულის კრების მონაწილე მამები , თუ რაიმე სპეციფიკურ

მოვლენასთან გვაქვს საქმე ? იმდროინდელი ტრაგედიების შესახებ , რომლებიც თეატრებში იდგმებოდა წმიდა კვიპრიანე კართაგენელის აზრით – ,, იქ სხვაარაფერი ხდებოდა , ,, თუ არა გამეორება ძველი მაგალითებისა მამისმკვლელობისა და სიძვის შესახებ , რათა დროთა განმავლობაში დავიწყებას არ მისცემოდა ძველი ბოროტება . ‘’(1) ვფიქრობ, მამათა კანონი არცაა საჭირო იმის დასაგმობად, რაც ხდებოდა მაშინდელ თეატრალურ სანახაობებში და არც იმისთვის, რომ ნებისმიერი ქრისტიანისთვის მიუღებელი , დასაგმობი და საძაგელი იყოს კვლა და სიძვა , ანუ ის , რაც წმიდა კვიპრიანეს აზრით ხდებოდა მაშინდელ თეატრებში უკლებლივ . ამ შინაარსის აზრზს ამბობს ეპისკოპოსი ნიკოდიმის მილაში : ,, ყველა ამ თამაშის ამოცანას შეადგენდა , რომ მაყურებლისთვის წარმოედგინა რაც კი რამ უზნეო იყო , რასაც შეეძლო გამოეწვია უმეტესად საზიზღარი სიბილწე , რომ ამ გზით ახალგაზრდობა ყველაზე დახვეწილ გარყვნილობას ტკბობით სიამოვნებისთვის მიეჩვიათ . მსგავსი თამაშები და თეატრები ეკლესიას , ცხადია საბოლოოდ უნდა აეკრძალა და არა მხოლოდ სასულიერო პირისთვის , არამედ მართლმორწმუნე ერისთვისაც .’’(2)

კიდევ გავმეორდები თქვენის ნებართვით . მართალია, ამ კრების კანონებით უშუალოდ ცეკვა არც დაგმობილია და არც მიუღებელ საქმიანობად არაა მიჩნეული , მაგრამ თუკი ვინმეს გაუჩნდება სურვილი რომ , რაიმე სახით დაუკავშირდეს აღნიშნული განჩინება , ცეკვის აკრძალვას . მე მგონი ნათელი უნდა იყოს მისთვის, თუ რას კრძალავდნენ და რის შესახებ საუბრობდნენ ტრულის კრების მონაწილე მამები .

გავაგრძელოთ განხილვა : ,, წმინდა და მსოფლიო კრება გმობს სახუმარო სანახაობას , სანადირო სანახავს და მგოსანთა როკვას . ხოლო თუ ვინმე დაარღვევს კანონს , თუ სასულიერო პირი იქნება განიკვეთოს , ხოლო თუ ერისკაცი – უზიარებელ იყოს .‘’(ტრული.51)

რაც შეეხება ზემოთაღნიშნული კრების 51- კანონს . შეიძლება ითქვას, რომ აღნიშნული განჩინება ერთ-ერთი ყველაზე უფრო ხელჩასაჭიდი არგუმენტია (თუ ყველაზე ხელჩასაჭიდი არა ) , იმ პიროვნებისთვის ვინც ცეკვის , როკვის ყოველგვარი სახეობისა და ნებისმიერ პერიოდში აკრძალვის მომხრეა . ნათლად ხედავთ, რომ სხვებისგან განსხვავებით აქ კონკრეტულადაა ნახსენები აკრძალვა . ერთად ვნახოთ, თუ რამ უბიძგათ ტრულში შეკრებილ მამებს , აღნიშნული გადაწყვეტილების მიღება . სანამ განმმარტებლებს მოვუსმენდეთ , საჭიროდ მიმაჩნია ერთი მნიშვნელოვანი ფაქტის შესახებ გავამახვილო ყურადღება . ნიკოდიმის მილაში , ზონარა , არისტინე და

1–მართლმადიდებელი ეკლესიის კანონები მილაში ტ.I – ; გვ.471

2-იქვე

ბალსამონი , აღნიშნული განჩინების შესახებ საუბრისას ყურადღებას მის პირველ ნაწილზე ამახვილებენ . საუბრობენ სახუმარო სანახაობების და ნადირობის შესახებ , ხოლო ცეკვის შესახებ მსჯელობას ან საერთოდ გვერდს უვლიან აღნიშნულ თემას , ანაც ზერელედ შეეხებიან მას . ვფიქრობ, იმიტომ , რომ არ მიაჩნიათ იმდენად მნიშვნელოვნად , რომ ცალკეული და ფართო მსჯელობა დაიწყონ მის შესახებ . თუმცა სჯობს , ვარაუდებს თავი დავანებოთ და კონკრეტულ მონაცემებზე დაყრდნობით ვიმსჯელოთ . ამ მუხლზე საუბრის დროსაც ძირითადად ნიკოდიმის მილაშს მოვიშველიებ. ჯერ გაგაცნობთ თუ რის შესახებაა საუბარი პირველ ნაწილში : ,, მხეცური სახილველები იმაში მდგომარეობდა რომ დიდ ქალაქებში განზრახ ზრდიდნენ სხვადასხვა მხეცებს – ლომებს და დათვებს , განსაზღვრულ დროს კი ისინი გამოჰყავდათ რომელიმე მოედანზე და ხარების წინააღმდეგ მიმართავდნენ , ზოგჯერ კი ადამიანების – ტყვეების ან მსჯავრდებულების – წინააღმდეგაც და ეს მაყურებლისათვის გასართობს წარმოადგენდა . ამ წარმოდგენებს კანონი კრძალავს , რადგანაც ამხილებს მაყურებელთა სისასტიკეს , რომლებიც მოყვასთა უბედურებით ტკბებიან . ‘’ (1)

ეჭვგარეშეა, რომ ამგვარი სანახაობა ნებისმიერ დროსა თუ სივრცეში მიუღებელი უნდა იყოს ქრისტიანისთვის და რაც შეიძლება , თავი შორს უნდა დაიჭიროს მისგან .

ახლა რაც შეეხება ცეკვას . იგივე განმმარტებელი აღნიშნავს , რომ აღნიშნული განჩინების გამოტანის საფუძველი გახდა ის, რომ ამგვარი სანახაობა იყო უწესობა , გარყვნილების პროპაგანდა და უზნეობა – ,, განსაკუთრებით , თუ ქალები მონაწილეობენ , რამეთუ ამით მაყურებლებშიც ვნება და ჟინი აღიძვრება . ‘’ (1)

დამეთანხმებით, რომ სრულიად ლოგიკურია ამგვარი შინაარსის დადგენილების გამოტანა მეშვიდე საუკუნის მამების მიერ . რადგან წმიდა კვიპრიანეს , სხვა ისტორიკოსების თუ ფაქტობრივ მონაცემებზე დაყრდნობით , იმ პერიოდში უკლებლივ ყოველ სანახაობაში გამოსჭვიოდა გარყვნილების და ძალადობის ელემენტები , რასაც გმობდნენ , გმობენ და მომავალშიც დაგმობენ ეკლესიის მამები .

იგივე შინაარსის მატარებელია ზონარას განმარტებაც : ,, исполняют ли их мужчины, неприлично вертясь и бесчинствуя во время пляски, или женщины, вызывая зрителей к невоздержанию.А не соблюдающих этого правила…’’ (2)

აღარ გავაგრძელებთ ამ საკითხზე განხილვას . ჩვენი მიზანი ნამდვილად არაა ერთი და იმავე აზრის განმეორება . ერთმნიშვნეოვანია , რომ ეკლესია უშეღავათოდ კრძალავს ყოველგვარ უწესობას . არ აქვს მნიშვნელობა იგი სცენაზე გამოვლინდება , სახლში , ეკლესიაში თუ ნებისმიერ სხვა ადგილზე და რადგან ტრულის კრების დროს , სასცენო წარმოდგენებსა თუ ცეკვებში მხოლოდ ამგვარი უზნეობა და უწესობ იყო გამეფებული , არ 1მართლმადიდებელი ეკლესიის კანონები ; მილაში I – ; გვ. 498 .

2-http://agioskanon.ru/vsobor/006_r51.htm

უნდა გვიკვირდეს თუკი ამგვარი აკრძალვა მოყვება მას . უფრო მეტიც , რომ არ ავკრძალოთ , სწორედ ის იქნება გასაკვირი , რადგან ეკლესია ყოველთვის ეწინააღმდეგებოდა და მუდამ შეეწინააღმდეგება უწესობას , უზნეობას , გარყვნილებას და სხვა მანკიერებებს .

გავაგრძელოთ განხილვა : ,, ქრისტეს აღდგომის წმინდა დღიდან ახალკვირამდე მთელ იმ შვიდ დღეს მორწმუნეები წმინდა ეკლესიაში უნდა იყვნენ ფსალმუნებით და გალობით და სულიერი ქებით გამხიარულებულნი ქრისტეს მიერ და ასე დღესასწაულობენ . იკითხონ საღვთო წერილი და შვებას მიეცნენ უხრწნელი საიდუმლოს ზიარებით , რომ ქრისტესთან ერთად აღმდგარნი და ამაღლებულნი იყვნენ . ამ დღეებში ნურც ცხენთა შეჯიბრება და თეატრონი , ნურც სხვა რაიმე საერო სანახაობა და განცხრომა იქნება . ‘’ (ტრული.66)

აღნიშნული კრების ბოლო განჩინება , რომელიც ოპონენტმა შეიძლება გამოიყენოს არის 66 – ე კანონი . არც მისგან გამომდინარეობს რაიმე სახის აკრძალვა ცეკვასთან დაკავშირებით , მაგრამ ვინმემ შეიძლება გამოიყენოს ,,როკვის ასაკრძალად ‘’ . ვფიქრობ არცაა

საჭირო ზონარას , ბალსამონის , მილაშის , არისტინეს ან სხვათა განმარტების მოყვანა . ყველა ქრისტიანი ისედაც უნდა ცდილობდეს კანონში მოყვანილი პერიოდის მანძილზე რაც შეიძლება მეტი დრო დაჰყოს ტაძარში და თუკი იქ ცხენების ჯირითის , ან სხვა გასართობი სანახაობის გამო არ მიდის , უნდა გავაფრთხილოთ რომ მომავალში ამგვარი დაუფიქრებელი და გაუმართლებელი ქმედება არ ჩაიდინოს , რადგან იგი მიუღებელია მართლმადიდებლური სარწმუნოებისთვის .

მსოფლიო კრების განხილვის შემდეგ , ადგილობრივების შესახებ ვისაუბროთ .

,,ქორწილში მისულმა ქრისტიანებმა არ უნდა იხმაურონ და იცეკვონ , არამედ პატიოსნად უნდა ისხდნენ სუფრასთან და ივახშმონ და ისამხარონ , როგორც შეეფერება ქრისტიანს . ‘’ ( ლაოდ . 53 )

აღნიშნული კანონის განმარტებისას ეპისკოპოსი ნიკოდიმის მილაში იფარგლება მხოლოდ , ტრულის 24-ე და ლაოდიკიის 54-ე კანონთა დასახელებით . ჩამოთვლილთაგან პირველის შესახებ უკვე ვისაუბრეთ , ვნახოთ თუ რა წერია 54-ე კანონში და შემდეგ კი ვნახოთ ის , თუ როგორ განიმარტება იგი ეპისკოპოსისგან .

,, მღვდლებმა ან საეკლესიო დასის სხვა წარმომადგენლებმა არ უნდა უყურონ ქორწილში ან წვეულებაზე წარმოდგენილ სანახაობებს , არამედ სანამ შემოვიდოდნენ მსახიობები , უნდა ადგნენ და წავიდნენ . ‘’ (ლაოდ . 54 )

მხოლოდ განჩინების წაკითხვაც საკმარისია იმ განსხვავებების დასანახად , რაც მაშინდელ და დღევანდელ ქორწილებს შორის არის . (რა თქმა უნდა ზომიერ და წესიერ ,, ნადიმებს’’ ვგულისხმობ ) . თუმცა , კითხვის ნიშნები რომ არ დარჩეს , შემოგთავაზებთ მის განმარტებას : ,,მხევდელობაში იღებენ რა ქორწინების სიწმინდეს , ეს კანონები (53 -ე და 54-ე) მოითხოვენ , რომ ქრისტიანული ქორწინებები ტარდებოდეს კდემითა და მოკრძალებით , ამიტომ უკრძალავენ როგორც სასულიერო პირებს , ისე ერისკაცებსაც ისეთ ქორწილებში მონაწილეობის მიღებას , სადაც ისეთი რამეები ხდება , რაც ჩვეულებრივ , მხოლოდ წარმართებს ახასიათებთ . ‘’ (1)

ქვემოთ უფრო დიდ დროს დავუთმობთ წარმართული ღირსება-უღირსებების შესახებ ეკლესიის მამათა სწავლებას , იქამდე კი კვლავ განვმეორდებით, რომ ,,შეუიარაღებელი თვალითაც ‘’ ადვილად ჩანს განსხვავება მაშინდელ და დღევანდელ ქორწილებს შორის . ხოლო თუკი დღესაც ვინმე , შემოიყვანს დაქირავებულ მოცეკვავეებს , რომლებიც გამომწვევად მოიქცვიან , ცოდვისკენ აღაგზნებენ იქ მყოფთ და მრუშობის ვნებისკენ უბიძგებენ მათ , რა თქმა უნდა , როგორც ლაოდიკიაში შეკრებილი მამები გადმოგვცემენ ან საერთოდ არ უნდა მივიდეთ იქ , ან თუკი მივალთ , ამგვარი უმსგავსო პიროვნებების შემოსვლამდე და უწესო წარმოდგენის დაწყებამდე უნდა განვეშოროთ მას .

გავაგრძელოთ მსჯელობა და გადავიდეთ კართაგენის ადგილობრივი კრების განჩინებების შესახებ : ,, … მღვდელთა შვილები საერო სანახაობაში ნურც მონაწილეობას მიიღებენ , ნურც სანახავად წავლენ . ეს ყველა ქრისტიანს ექადაგება ყოველთვის , რომ სადაც გმობა იყოს , იქ არ უნდა მივიდნენ.‘’(კართ.15)

მიუხედავად იმისა, რომ ამ კანონის წაკითხვისას არსად ფიგურირებს ცეკვის შესახებ რაიმე სახის შეზღუდვა , (არათუ საერთოდ აკრძალვა ) მცირედით მაინც შევეხებით მას . ჩვენ, რა თქმა უნდა, ვეთანხმებით მათ და მიგვაჩნია რომ , ნებისმიერი საერო , სამარცხვინო საქმიანობას , არათუ მღვდლის შვილი , არამედ მართლმორწმუნეც არ უნდა დაესწროს , მით უმეტეს რომ , როგორც ნიკოდიმის მილაში გადმოგვცემს , ამგვარ ადგილებში ხშირად იყო წარმართული სანახაობანი და უფრო მეტიც ღმერთის გმობაც : ( ეს კანონი ) ,, ყველა ერთგულ მორწმუნეს ურჩევს არ გამოჩნდნენ ისეთ ადგილებში , სადაც ღვთის გმობას აქვს ადგილი.‘’(2)

გავაგრძელოთ ადგილობრივი კრების კანონების განხილვა . გადავიდეთ 45-ე განჩინებაზე : ,, … თუ მომღერლებმა , მსახიობებმა და სხვა ასეთი სახის პირებმა , როგორც განდგომილებმა , მოინანიონ და ღვთის მადლით მოიქცენ , მათ ნუ ეტყვიან უარს შეწყალებაზე . ‘’ (კართ.45)

აი რას წერს მის შესახებ ნიკოდიმის მილაში : ,, მსახიობები და ტაკიმასხარები ამ კანონში გათანაბრებულნი არიან ქრისტეს სარწმუნოებიდან განდგომილებთან . რა თქმა უნდა , აქ მსახიობები და კომიკოსები იგულისხმება , რომლებიც კანონში აღწერილ ქმედებებს წარმოაჩენენ სხვადასხვა სცენაზე და რომელთა შესახებაც საუბარია ტრულის კრების 24-ე და 51-ე კანონების განმარტებებში . ‘’(3)

1- მართლმადიდებელი ეკლესიის კანონები ; მილაში ტ II . – ; გვ. 99 – 100 .

2-მართლმადიდებელი ეკლესიის კანონები ; მილაში ტ II . – ; გვ.143 .

3 -მართლმადიდებელი ეკლესიის კანონები ; მილაში ტ II . – ; გვ.172 .

კონკრეტულად ცეკვის და მოცეკვავეთა შესახებ არც ამ განჩინებით შეგვიძლია ვიხელმძღვანელოთ , მაგრამ თუ ოპონენტები მათ მოიხმობენ გარკვევით ვუპასუხებთ, რომ ეკლესიის კანონთა განმარტებებში შავით თეთრზე წერია, რომ აქ ყველა სახის , ყველა ფორმით , ყველას მიერ შესრულებულ ქმედებების შესახებ კი არაა საუბარი , არამედ , გარკვეული პროფესიის მანკიერი გამოვლინებების შესახებ კონკრეტულ პერიოდში .

თქვენის ნებართვით შევეხები ამავე კრების 63 – ე კანონს :

,, ხუმარათა ან მსახიობთა შესახებ , თუ ქრისტიანები გახდებიან ისინი .

უნდა ვითხოვოთ ისიც , რომ თუ ვინმე მსახიობთა დასის წევრები გაქრისტიანებას მოისურვებს და თავდაპირველი ბიწისაგან განთავისუფლდება , არავინ უნდა აიძულოს ის , რომ დაუბრუნდეს თავის ძველ ხელობას . ‘’(კართ.63)

აქაც არაა საუბარი კონკრეტულად ცეკვის და მოცეკვავეების შესახებ . თუკი წინა კანონებში საუბარი იყო იმ მსახიობების შესახებ , რომლებიც ქრისტიანები იყვნენ და შემდეგ ჩავარდნენ ცოდვილ მდგომარეობაში . ამ კანონში აღწერილი საკითხი კი ეხება იმ მსახიობებს , რომლებიცქრისტიანები არ იყვნენ და სურთ მართალ რწმენას ეზიარონ . მაინც რა საჭიროა ამგვარი გამოყოფა ? ისეთ საკითხთან ხომ არა გვაქვს შეხება , რომელიც განსხვავდება დღევანდელი ქმედებებისგან იმ პროფესიის წარმომადგენელთაგანრომლებსა
შეიძლება იგივე სახელი ეწოდებათ რაც საუკუნეების წინ ? ამაზე პასუხს ნიკოდიმის მილაში გვაძლევს : ,, მსახიობების სამსახური , გარკვეულწილად მუდმივი იყო და ვინც ერთხელ მათ რიგებში ჩაეწერებოდა , თააურიდებლად ბოლომდე უნდა ემსახურა , რადგან მაშინდელ სამოქალაქო კანონმდებლობაში , ვინც თავის დროზე სამსახურში არ გამოცხადდებოდა ისჯებოდა . კართაგენელი მამები ამ კანონით შეახსენებენ თავიანთ დელეგატებს , იშუამდგომლონ იმპერატორის წინაშე ისეთი კანონის გამოსაცემად , რომელიც აკრძალავდა იმ პირების თეატრალური მსახურების იძულებას რომლებიც ქრისტიანობისკენ მოიქცნენ . ‘’ (1)

მგონი ყველაფერი ნათელია და არც საჭიროებს ჩვენს კომენტარს . თუმცა მაინც დავძენთ, რომ აქ ცალკეულ პროფესიას არ აქვს არავითარი დაბრკოლება . აქ საუბარია იმაზე, რომ ,იმპერატორს უფლება მიეცა ქრისტიანებისთვის , არ შეესრულებინათ მათთვის კანონით დაკისრებული მოვალეობა , (სიცოცხლის ბოლომდე მუშაობა . ამ შემთხვევაში – მსახიობობა ) და ნება დაერთო გამხდარიყვნენ ქრისტიანები , ელოცათ ტაძარში , დასწრებოდნენ მსახურებებს , მონაწილეობა მიეღოთ სხვადასხვა საეკლესიო პროცესებში და.ა.შ. დღევანდელი მიმართულებიდან რომ შევხედოთ , კართაგენელი მამები სთხოვენ იმპერატორს , რომ ქრისტიანები არ დასაჯოს ,, კონტრაქტის დარღვევის გამო . ‘’

1 – მართლმადიდებელი ეკლესიის კანონები ; მილაში ტ II . – ; გვ. 192 .

პასუხი სხვა არგუმენტებზე
<br

პოსტის ავტორი: A.V.M თარიღი: Sep 12 2013, 11:41 PM

პასუხი სხვა არგუმენტებზე

წმიდა წერილისა და სჯულისკანონის განხილვის შემდეგ ეკლესიის მამების სწავლებებზე გადავალთ . შეგახსენებთ თუ რას წერს ეფრემ ასური :

,, ცეკვა , ეშმაკის დღესასწაულია . ‘’

,,განვეშორები დაცინვას, საკრავებზე დაკვრას, საეშმაკო სიმღერებს, როკვას, სანახაობებს…’’

თავშიც ვახსენე, რომ ამ სწავლების პირველი ნაწილის არც ავთენტურობის და არც ადგილ მდებარეობის შესახებ არ მაქვს ინფორმაცია , თუმცა მეორე ნაწილს განვიხილავ და ეს ავტომატურად გამოიწვევს პირველის შესახებ მსჯელობასაც . მერამდენედ გვიწევს გამეორება, რომ ამ საკითხზე საუბრისას არამც და არამც არ უნდა ვიმსჯელოთ ბრმად . ჩვენი ქმედებები არ უნდა ჰგავდნენ ულტრაკონსერვატორების მიერ აქა-იქ ამოგლეჯილი და ამოკბეჩილი სიტყვების რახა-რუხს . უნდა გავითვალისწინოთ, თუ ვინ ამბობს ამ სიტყვებს: სად, როგორ, რომელ დროში და.ა.შ. თუ გადავავლებთ თვალს წმიდა მამის – ეფრემ ასურის დროინდელ ( ან მის შემდგომ , რამდენიმე საუკუნის შესახებ ) დაწერილ ისტორიულ კვლევებს , ნათელი გახდება თუ რა სიტუაციაში უწევდა ცხოვრება ამ დიდ მამას და მის დროინდელ წმიდანებს . ამ დროს საკრავებზე დაკვრით ხშირად იხმობდნენ ხოლმე უწმინდურ ძალებს , მღეროდნენ უზნეო და საეშმაკო სიმღერებს , როკვის ელემენტები გაჯერებული იყო სიბილწისა და გარყვნილობის შემცველი , ვნების აღმძვრელი კომპონენტებით , სანახაობებიდან გამოსჭვიოდა მრუშობა , ძალადობა , ქილიკი . ყოველგვარ ამას კი ვალდებულნი ვართ განვეშოროთ . (საერთოდ რომ არ გვაძლევდეს ამის შესახებ სწავლებას ეფრემ ასური ) , მიუხედავად იმისა, თუ რომელ დროში და როგორ სიტუაციაში გვიწევს ცხოვრება . ხოლო ის, თუ რა განსხვავებაა მაშინდელ და დღევანდელ საცეკვაო (ამ შემთხვევაში მხოლოდ ამას განვიხილავთ ) სანახაობებს შორის , შეგვიძლია მოვისმინოთ მისი უწმინდესობის მხრიდან : ,, იქ (უცხოეთში გ.ლ.) მცხოვრებ ქართველთა ეროვნულ თვითშეგნებას ქართული სიმღერა, ქართული ცეკვა ინახავს. თქვენ თავად ხედავთ თუ როგორ ჭარბად იგრძნობა ქართული სული ქართულ სიმღერაში, ქართულ გალობაში, ქართულ ცეკვაში, – განსაკუთრებით კარგად ჩანს ეს, ბავშვების მიერ შესრულებულ ქართულ ცეკვაში. ქართულ ხასიათში ვლინდება ასევე ქართველი კაცის მებრძოლი სული. აი, ეს მებრ-ძოლი სული უნდა შევინარჩუნოთ. ‘’ (1 ) სხვისი არ ვიცი , მაგრამ ჩემი პატრიარქი , ( პიროვნება რომელიც სიბრძნის ეტალონადაცაა მიჩნეული ) თუკი მთელი თავისი ცხოვრების მანძილზე , ვერ ანსხვავებს ქართულ სულს , ეროვნულ თვითშეგნებას , ვაჟკაცობას და მამულიშვილური თვითმყოფადობის სხვა უმნიშვნელოვანეს ელემენტებს – მრუშობისგან , სიბილწისგან , უზნეობისგან , დამღუპველი ქმედებისგან , ერესისგან (სხვას ვერაფერს ვუწოდებ ეკლესიის მამათა სწალების უგულვებელყოფას) , მაშინ გამოდის რომ ჩემი პატრიარქი ბრძენი , დინჯი და ეროვნული კი არა , სიბილწისადმი ხელშემწყობი ,

1-http://www.orthodoxy.ge/patriarqi/qadagebebi/2005/02-10-2005.htm#sthash.DmV2Ok4H.dpuf

გარყვნილების პროპაგანდის წამომწყები , ერესის მქადაგებელი და ცდომილებაში მყოფი ყოფილა . მე ის ვიცი დანამდვილებით რომ , ამგვარი პატრიარქი არ მყავს და თუკი ვინმეს ჰყავს , მანვე მოუაროს !

ეფრემ ასურის შემდეგ , კლარჯული მრავალთავს გადავხედოთ და გავიხსენოთ თუ რას ამბობს ევსები ეპისკოპოსი :

,, ხოლო რომელნი – იგი მოვიდიან თეატრონსა , რაი – მე იხილიან ? შესხმანი დევთანი და ხმანი და ოხრანი საეშმაკონი , ტყუელვანი დაცემისანი , დედათა როკვანი ვითარცა მკუნესარენი რაი არიან როკვანი იგი დედანი , ანუ თუ ტყუელვანი , გინა თუ შეშპრობანი ? არამედ ყოველნი სიბოროტენი დევნი არიან … ‘’

ჩვენს ნაშრომში არაერთხელ ხაზგასმულ საკითხს , აქ კიდევ ერთხელ ადასტურებს

ევსები ეპისკოპოსი . ის ხაზგასმით ამბობს რომ მაშინდელ თეატრებში და წარმოდგენებში სხვა არაფერი იყო თუ არასაეშმაკო ქმედებები , ცოდვით დაცემული ბუნების ზეიმი , ქალების უწესო როკვები . ეს ყოველივე კი სხვა არაფერია, თუ არა უფლის მცნებებისადმი საწინააღმდეგო ქმედება , რომელსაც გმობს ეკლესია ნებისმიერ დროსა თუ სივრცეში .

გავაგრძელოთ განხილვა :

,, იხილეღა , რასა იგი იქმან : რომელი – იგი როკავნ , განიშიშულს თავი თვისი ურცხვინოდ და ხრინ თავსა , რომელსა იგი ამცნებს და განაკრძალებს წმიდა მოციქული პავლე და იტყვის : ,, არა ჯერ არს დედაკაცისა თავდაუბურველობა . ‘’ ხოლო ამათ განიდრიკნიან ქედნი მათნი და მიმოიყრიედ მხართა იქცევედ და იდრეკედ ასოთა , ვითარცა დახსნილთა და თეძოთა , ხლდებიედ და რბიედ , რამეთუ ესრევე სახედ იქმან ეშმაკეულნი…’’

აღნიშნულ მონაკვეთში ეპისკოპოსი უფრო ნათლად და კონკრეტულად წარმოგვდგენს იმდროინდელი როკვების შედგენილობასა და კომპოზიციებს . იგი ამბობს, რომ ქალები , თავდაუბურველად და უწესოდ როკავდნენ და ასახელებს პავლე მოციქულის სიტყვებს , რომელიც ამგვარ ქმედებას გმობს . ქართული ცეკვა კი იმითაცაა უნიკალური, რომ ქართველი ქალი მუდამ თავდაბურვილია იქ . ანუ ისე , როგორც ამას წმიდა პავლე მოციქული გვასწავლის , ანუ ისე , როგორც ამ სწავლებას ევსები ეპისკოპოსი , თუ ეკლესიის სხვა მამები გადმოგვცემენ . ვნახოთ, თუ რა სწავლებაა მოღვაწის სიტყვებში ჩამოთვლილთა გარდა :

ხოლო აწ კმა იყვნენ ჩუენდა ექუსთა მათ დღეთა სიბორძილისა საქმენი , მოიცალე და დასცხერ დღესა მას კურიაკესა ბოროტსა საქმეთაგან …

აწ ვიხარებდეთ და ვიშუებდეთ ამას შინა . ნუ სიმღერითა , მთვრალობითა , ნუცა როკვითა და ფანდურითა , ნუცა შუშპრობითა და ძნობითა არამედ გალობითა ახლითა და შესხმითა სულიერითა …

ამისთვისცა ნუ შეურაცხ-ჰყოფ შენ დღესა საუფლოსა , ეკლესიად ლოცვად მიისწრაფე რამეთუ ესე დღელოცვისთვის მოგეცა შენ . ‘’

აქ უკვე უფრო მკაფიოდ ავლენს ევსები თავისი სიტყვები შინაარსს . როგორც ირკვევა , იმის გარდა, რომ მაშინდელი სანახაობანი სხვას არაფერს წარმოადგენდა, თუ არა გარყვნილობის პროპაგანდას და ძალადობას , აგრეთვე ისინი იმართებოდნენ კვირა დღეს . ე.ი. იმ დღეს , როდესაც მორწმუნე უფლის მცნებისდა მიხედვით , აუცილებლად ტაძარში უნდა იმყოფებოდეს . რა თქმა უნდა, ვეთანხმებით მამის აღნიშნულ სწავლებას და კიდევ ერთხელ ვამბობთ , რომ ჯერ კიდევ ძველი აღთქმიდან ვიცით , კვირის მეშვიდე დღე აუცილებლად უნდა მივუძღვნათ უფალს და გადავდოთ გვერდზე სხვა საქმეები , მით უმეტეს ისეთი საქმეები , რომლებიც ძალადობის და ვნებათა სხვა ელემენტების შემცველნი არიან .

შემდეგი მამა , რომელსაც განვიხილავთ , გახლავთ ტიხონ ზადონელი იგი წერს :

,,იქ ყველა ცოდვილს წარმოუდგება თავისი ცოდვები … ნადიმები , ღრეობები , მეჯლისები , ოპერები , მასკარადები , ცეკვები , ბანქოს თამაშობები , ძაღლით ნადირობები , სხვა გასართობები . ‘’

როდესაც ტიხონ ზადონელის შესახებ ვისაუბრებთ არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ იგი ახლოწარსულში მოღვაწეობდა . რაც იმას ნიშნავს, რომ თავში გამოყენებული არგუმენტი , ,, პირველ საუკუნეებში ჩატარებული ცეკვა-სანახაობანი სხვა არაფერი იყო თუ არა ძალადობის და გარყვნილების პროპაგანდა’’ , უხეშად რომ ვთქვათ ,,არ გამოგვადგება . ‘’ ამიტომ სხვა გზას გამოვნახავთ . აი, რას წერს ხელოვანების შესახებ ტიხონ ზადონელზე თანამედროვე მოღვაწე და მართლმადიდებელი ეკლესიის მიერ წმიდანად შერახცილი – არქიმანდრიტი გაბრიელი , (აღმსარებელი და სალოსი) :,, მსახიობობა ეს ღვთის ტანალტია . შენ კი სხვის ტალანტს კი არ უნდა შეეხო . რამდენი გამორჩეული მსახიობია ! თუ მოგეცა ღვთისაგან ეს ნიჭი , მაშინ უნდა ეცადო , ამ ტალანტთ უფალთან მიიყვანო ხალხი და არა გართობის მიზნით . ‘’(1)

რეზიუმესავთ გავაკეთებ და ვიტყვი, რომ, რა თქმა უნდა, არ აქვს მნიშვნელობა ამ შემთხვევაში თუ სად სჩადიოდა ცოდვებს ცოდვილი . ნადიმებზე , ღრეობებზე , მეჯლისებზე ,ოპერებზე , მასკარადებზე , ცეკვებზე , ბანქოს თამაშობებზე , ძაღლით ნადირობებზე თუ სხვა გასართობებზე . აღნიშნული ცოდვები მას აუცილებლად მოეკითხება იქ . მაგრამ თუკი პიროვნებამ ესა თუ ის ნიჭი (არ აქვს მნიშვნელობა მსახიობობა თუ სხვა სახის) ვინმეს მოსაქევად გამოიყენა, თავად ზნეობრივად იქცეოდა , სხვა კი უფალთან მიიყვანა , რა თქმა უნდა დასაფასებელია .

ოპონენტების მხრიდან , შემდეგი არგუმენტი შეიძლება იყოს ნიკოდიმოს მთაწმინდელი . ვნახოთ თუ რაში მდგომარეობს ამ სწავლების არსი : ,, საერთოდ კი ერიდე ცეკვებს, დღესასწაულებს, ქეიფებს, კამათს, ჩხუბს, უქმადმეტყველებას და სხვა შეუფერებელ და ბილწ საქმეთ, რაც უყვარს უგუნურ სოფელს და რასაც კრძალავას საღვთო სჯული. ‘’

1-http://church.ge/index.php?showtopic=5438&st=160

დავიწყოთ იმით, რომ მთაწმინდელი მამა საუბარს იწყებს რჩევით - ,, ერიდე ‘’ , ე.ი. კი არ მოითხოვს სრულ დაგმობას , , დამხობას , განდევნას და.ა.შ. უბრალოდ გვირჩევს მორიდებას. მაგრამ ეს გადავდოთ გვერდზე და უფრო მნიშვნელოვანს მივუბრუნდეთ . ნიკოდიმოსი საუბრობს ცეკვისგან განრიდების შესახებ , მაგრამ არ აკონკრეტებს თუ რომელი ცეკვის , სად , როგორ და.ა.შ. საინტერესოა თუ რატომ . გავაგრძელოთ კითხვა . იგი გვირჩევს დღესასწაულებიდან მორიდებას , მაგრამ არც აქ აკონკრეტებს თუ რომელ დღესასწაულებს გულისხმობს . თუკი ჩვენ მივიჩნევთ, რომ ყველანაირი ცეკვის აკრძალვას მოითხოვს მამა , მაშინ აქაც უნდა მივიჩნიოთ რომ ყველანაირი დღესასწაულის წინააღმდეგიც ყოფილა იგი . (მიუხედავად იმისა ეს დღესასწაული საეროა თუ საეკლესიო ) . მთაწმინდელი მოღვაწე გვირჩევს კამათისგან განრიდებას , ისევე როგორც ცეკვისგან და დღესასწაულებისგან , მაგრამ არც აქ აკონკრეტებს თუ როგორ და რომელ კამათს გულისხმობს და თუ ჩვენ კამათის ყველა სახეს უგულვებელვყოფთ , მაშინ აუცილებლად უნდა ვთქვათ უარი აპოლოგეტთა მთელს ეპოქაზე . ხაზი უნდა გადავუსვათ ისეთ მოღვაწეთა ღვაწლს , როგორებც იყვნენ : არისტიდე ათენელი , იუსტონ პელაიელი , წმ.იუსტინიანე მარტვილი ფილოდოფოსი და.ა.შ. (ეს რაც შეეხებოდა უშუალოდ აპოლოგეტთა ეპოქას , მე-2 საუკუნეს ) , თორემ მათ გარდა , უკლებლივ ყველა ეპოქაში ქრისტიანობას ჰყავდა და ჰყავს თავისი აპოლოგეტები , ხალხი რომლებიც მზად არიან რომ კამათის , ლოგიკური მსჯელობის , სილოგისტური დასაბუთებით , თუ სხვა ხერხების მიხედვით დაიცვან უცდომელი მრწამსი და მოაქციონ შეცდომილი პიროვნება . დამეთანხმებთ, რომ თუ მათ გადავუსვამთ ხაზს , მაშინ აუცილებლად ჩიხში შევალთ . აბა სადაა გამოსავალი ? გამოსავალი ისაა, რომ ბუკვალურად კი არ გავიგოთ ამა თუ იმ მამის სიტყვები , არამედ სხვადასხვა ფაქტორების გათვალისწინებით . ვფიქრობ, ორი აზრი არაა საჭირო, რომ ათონელი მოღვაწე ყველა სახის დღესასწაულიდან განრიდებას კი არ გვთხოვს , არამედ მხოლოდ ცოდვილ , ვნებიან და უღირსების შემცველებისგან , თორემ საეკლესიო დღესასწაულებს , არათუ უნდა განვერიდოთ , არამედ აქტიურად მივიღოთ მასში მონაწილეობა უფლის საიდუმლოებების სახით . ასევე უნდა მოვიქცეთ კამათის დროსაც . ჩვენ არათუ ჭეშმარიტების კამათით დაცვის საშუალება უნდა უგულვებელვყოთ , არამედ აქტიურად გამოვიყენოთ იგი . უარი უნდა ვთქვათ მხოლოდ მაშინ , როდესაც აზრი არ აქვს ამას . სწორედ ამგვარად უნდა მოვიქცეთ ცეკვის შესახებ მსჯელობის დროსაც . უნდა განვერიდოთ მას , როდესაც ცეკვა შეიცავს – ,, შეუფერებელ და ბილწ საქმეთ . ‘’სწორედ ამას გვასწავლის მთაწმინდელი მამა- ნიკოდიმოსი . ბოლო მოღვაწე , რომელსაც აღნიშნულ კონტექსტში განვიხილავთ არის ეგნატე ბრიანჩანინოვი . აი რას წერს ეს ძალიან დიდი პიროვნება : ,, ეკლესია კრძალავს არა მხოლოდ სიძვას , არამედ ყველაფერს რაც სულში ვნებებისადმი დამონებას გვინერგავს , ასეთია : თეატრი , ცეკვა , ბანქო და სხვა სატანური თამაშობანი . აგრეთვე წარმართული ლიტერატურა . ქრისტიანობა ითხოვს სრულ განდგომას დაცემული ბუნებისაგან . ‘’

პირდაპირ გეტყვით, რომ როდესაც ამ მამის აღნიშნულ სიტყვებს ვკითხულობდი ძალიან გაკვირვებული გახლდით . ვეძებდი თუ საიდან იყო ამოღებული ისინი , რადგან არ მსურდა კონტექტიდან ამოგდებულ სიტყვებზე დაყრდნობით მესაუბრა , მაგრამ ვერ მივაკვლიე . რაში მდგომარეობდა ჩემი გაოცება, ახლავე გეტყვით . საქმე იმაშია რომ , ეგნატე ბრიანჩანინოვის ეს სიტყვები (თუ მხოლოდ მასზე ვიმსჯელებთ ) ეწინააღდეგება ეკლესიის მამათა სწავლებას . ამიტომ იმედი მაქვს, რომ თუკი სრულად წავიკითხავ მას და არა ამოკბეჩილი სახით , იმ მდგომარეობის და სიტუაციის გათვალისწინებით რომელშიც დაიწერა , ნათელი გახდება რომ მამა ეგნატე საერთოდ სხვა რამეს ფიქრობდა და სხვა რამე ჩანს ამ ციტატიდან . უფრო დავკონკრეტდები თქვენის ნებართვით . მამა ეგნატე წერს რომ ეკლესია კრძალავს ყველაფერს რაც სულში ვნებებისადმი დამონებას გვინერგავს აგრეთვე წარმართულ ლიტერატურას .

ახლა შემოგთავაზებთ ამ საკითხის შესახებ ეკლესიის მამათა სწავლებას . აი, რას წერს დიდი მამა – იოანე დამასკელი , როდესაც საუბრობს მისი დიდებული ნაშრომის – ,, წყარო ცოდნისა-ს’’ შესახებ : ,, პირველად წარმოვადგენ ელინ ბრძენთა, საუკეთესო [სწავლებებს], ვიცი რა, რომ თუკი რამ კარგია, ზემოდან ღვთის მიერ არის მონიჭებული (δεδωρηται) ადამიანებისადმი , რადგან ყველა კარგი საბოძვარი და ყველა სრულყოფილი ნიჭი ზევიდან არის გადმომავალი სინათლეთა მამისაგან, ხოლო თუკი რამ საწინააღმდეგოა ჭეშმარიტებისა, სატანური ცთომილების შავბნელი აღმონაჩენია იგი და ბოროტდემონური გონების მონაქსოვარი” (PG. 94, 524 C).’’ (1)

ე.ი. ისეთი დიდი მამა , როგორიც წმ.იოანე დამასკელია ამბობს რომ ისეთი გენიალური ნაშრომი , როგორიც გახლავთ ,,წყარო ცოდნისა ‘’ (რომლის ნაწილიცაა ყველასათვის კარგად ცნობილი – ,,მართლმადიდებლური სარწმუნოების ზედმიწევნითი გარდამოცემა ‘’) მასში გამოყენებული ტერმინები და სწავლებები არაიშვიათად ეკუთვნით წარმართ ფლოსოფოსებს , წარმართ ლიტერატურას , რომლის საწყისიც თავად ქრისტეა და არა ცოდვა . გავაგრძელოთ განხილვა და ახლა გრიგოლი ღვთისმელს მოვუსმინოთ : ,, კვლავ აღვნიშნავთ იმასაც, რომ წმ. გრიგოლ ღვთისმეტყველმა ხოტბითი ჰომილია უძღვნა მის თანამედროვე წარმართ ფილოსოფოსს, კვინიკოსს (=”ცინიკოსს”), სახელად ჰერონს (იგივე მაქსიმეს), რომელიც ეკლესიურ სწავლებასთან თანმხვედრ აზრებს გამოთქვამდა და იცავდა მათ. აი, ამ წარმართ ფილოსოფოსს წარუდგენს მკითხველს წმინდა გრიგოლი და ასე იწყებს ჰომილიას:”ფილოსოფოსს შევაქებ, თუნდაც დავშვრე სხეულით, რადგან ფილოსოფოსია იგი; შევაქებ კი, და ძალიან ჯეროვნადაც, რამეთუ იგი ფილოსოფოსია, მე კი სიბრძნის მსახური. ასე რომ, შესაფერისია ჩემთვის შექება, რადგან, თუ სხვა რამ არა, ეს მაინც ვიფილოსოფოსო, რომ მიკვირდეს ფილოსოფია. ჩემი სიტყვა ასეთია: ან უნდა ვფილოსოფოსობდეთ, ან პატივს ვცემდეთ ფილოსოფიას, თუ არ გვსურს, რომ მთლიანად განვეშოროთ მშვენიერებას. არც ის მოხდეს, რომ უგუნურებად ჩავითვალოთ, ქმნილნი ვართ რა მოაზროვნეებად, [არამედ] სიტყვის მიერ სიტყვისაკენ ვისწრაფვოთ” (PG. 35, 1197A).‘’(2) თავადაც ხედავთ თუ რას ფიქრობს დიდი მოღვაწე წარმართი ფილოსოფოსების და მათი ნაშრომების შესახებ . ახლა წმიდა ეფრემ მცირეს მოვუსმინოთ თუ რას წერს წმიდა დიონისე არეოპაგელის შესახებ : “წმიდისა დიონოსის თქუმულნი ყოველნი საწარმართოჲთა სიტყჳთა არიან“ (ხელნ. A-24,102; იხ. “გზა სამეუფო”, 1995, №1, გვ. 4-5).’’ (3)

1 – ჟურნალ “გზა სამეუფოს” დანართი №2, თბილისი, 1995 წ.

2 – იქვე

3 -იქვე

ვხედავთ დიდი ეფრემი , დიდი დიონისეს შესახებ ამბობს რომ , მისი სწავლებები წარმართული ფილოსოფოსებისგანაა ,,გადმოღებული . ‘’ ახლა წმიდა იუსტინე მარტვილიც გავიხსენოთ : “რაც მათ (ანტიკურმაფილოსოფოსებმა, პოეტებმა, მწერლებმა, ე.ჭ.) კარგადთქვეს, ჩვენ გვეკუთვნის, ქრისტიანებს!”(აპოლოგია 2.13; PG. VI, col. 465). (1)

როდესაც ამ საკითხზე ვმუშაობდი , ხელმეორედ გავეცანი წმიდა ბასილი დიდის

ნაშრომი ,,ახალგაზრდებს იმის თაობაზე , როგორ მიიღონ სარგებლობა წარმართული მწერლობიდან ‘’ და ვაპირებდი რომ ამონარიდები დამედო , მაგრამ წაკითხვის შემდეგ მივხვდი რომ უძლური ვიყავი . იმ მარტივი მიზეზის გამო რომ , შეუძლებელია ამნაწარმოებიდან ერთი ან რამდენიმე ციტატის ამოღება . მთლიანად უნდა დამედო მაშინ , რაც ამ ეტაპზე მიზანშეწონილი არაა . საბედნიეროდ იგი ქართულად თარმნილია და არაერთგზის გამოცემული . ამიტომ მოკრძალებულად ვურჩევ ოპონენტებს და ყველა მათ ვისაც აქამდე არ წაუკითხავს , რომ გაეცნოს და უკეთესად გაერკვეს საკითხში . იქამდე კი , აღნიშნული ნაწარმოების უგულვებელყოფა რომ არ გამომივიდეს , უბრალოდ დავდებ ციტატებს მისგან :

,, სხეული იმდენად უნდა გიყვარდეს , – ამბობს პლატონი , – რამდენადაც იგი ფილოსოფიის სამსახურში იღებს მონაწილეობას და ამ შემთხვევაში , აზრზს რამდენადმე პავლე მოციქულის მსგავსად გამოხატავს , რომელიც გვირჩევს , ხორციელი ზრახვა არ ვყოთ საბაბად წადილისა . ‘’( 1)

ბასილი დიდის ძმა – გრიგოლ ნოსელი , როდესაც განმარტავს ებრაელების მიერ ეგვიპტელთაგან სამკაულების წამოღებას ამბობს რომ – ეს ქმედება გვასწავლის რომ , ანტიკური კულტურისგან უნდა წამოვიღოთ და დედა ეკლესიას მივცეთ ,, სამკაულები , ხოლო იგივე ეფრემ მცირე ამბობს : ,, მეკერპეთა სიბრძნეს ვძარცვავთ და გადმოგვაქვს ეს სიბრძნე სიმდიდრედ ეკლესიისა . ‘’

გარდა ამისა, უამრავი მაგალითის მოყვანაა შესაძლებელი იმის დასანახად, რომ წარმართული კულტურისგან , ლიტერატურისგან , ხელოვნებისგან და.ა.შ. განდგომას ქრისტიანობა არათუ მოითხოვს არამედ პირიქით . მაფიოდ გვირჩევს რომ სასარგებლო გადმოვიღოთ მისგან და ,,ჯერკუალი განვაგდოთ ‘’ , ისევე როგორც ეს მოიმოქმედა წმიდა გრიგოლ ხანძთელმა და ეკლესიის სხვა მამებმა .

არგუმენტების მოყვანა ამ საკითხზე თითქმის დაუსრულებლად შეიძლება , მაგრამ შეგნებულად არ მოვიმოქმედებ ამას . იმ მარტივი მიზეზის გამო ,რომ მრჩება შთაბეჭდილება , ამით ეგნატე ბრიანჩანინოვს ვეწინააღმდეგები . სხვა მხრივ კი ცალსახაა, რომ ჭეშმარიტი კულტურის და ხელოვნების ნებისმიერი სახე სრულად კი არ უნდა უგუვებელვყოთ , არამედ ,,ჯერკუალი’’ განვაგდოთ და სამკაული წამოვიღოთ . არ აქვს მნიშვნელობა ეს ცეკვის შესახებ იქნება , მწერლობის , პოეზიის თუ სხვა სახეობების შესახებ .

1 – -სქართველოს საეკლესიო კალენდარი ; გვ . 137

ბოლო არგუმენტი მოგეხსენებათ იყო ის, რომ ,,როკვა’’ (ხანდახან – ,,ცეკვაც’’) , ლოცვანებში , ცოდვათა ჩამონათვალშია მოხსენიებული ხოლმე .რაც არაიშვიათად იწვევს მკითხველის დაბნეულობას . აღნიშნული კითხვა ერთ-ერთ ინტერნეტ საიტზე დაუსვეს ერთ სასულიერო პირს . რომლის პასუხსაც შემოგთავაზებთ :,, კითხვანი აღსარებასა ზედა ‘’ თავისი წარმომავლობით არის ლათინური . მეცხრამეტე საუკუნეში მიიღეს რუსებმა და ,, გაამართლმადიდებლურს’’ , მაგრამ სული იგივე დარჩა . სამწუხაროდ ჩვენი გამომცემლები უშვებენ რა რეპრინტულ გამოცემებს , არც კი ინტერესდებიან , რა არის შიგ , რამდენად შეესაბამება მართლმადიდებლობას , თანამედროვე ადამიანის ტერმინოლოგიას , ცხოვრებას .

მაგ : ცოდვად მოიხსენიება ცისკრისა და სერობის შემდეგ ჭამა . ჩვენში ხშირად ილოცება ცისკარი წინა საღამოს (სამწუხაროდ ) და ვერავინ აგვიკრძალავს საღმოთი ჭამას . ამ კითხვარებში კი ცოდვად მოიხსენიება . ‘’(1)

თქვენი არ ვიცი , მაგრამ პირადად მე , არანაირი სურვლი არ მაქვს რომ ცოდვად მივიღო ის , რაც პაპისტებმა მოიგონეს და შემდეგ კი ავადსახსენებელმა რუსულმა იმპერიამ ,,გაპრავა’’ , უფრო სწორად – ,,გააპრავასლავნა.’’ ამას კი ქართული , მართლმადიდებლური ეკლესია რომ არ იზიარებს , თუნდაც მაშინ გამოჩნდება კარგად , როდესაც უწმინდესის სინანულის ლოცვაში , ცოდვათა ჩამონთვალს წავიკითხავთ :

“… მოგვიტევე პირველი და უმძიმესი ცოდვა ადამისა – ამპარტავნება. ქედმაღალნი ვიყავით და ვართ ვითარცა ცარიელი თავთავნი პურისანი და მარადვივიწყებთ სწავლებას ბრძენი სოლომონისა: `ამპარტავანთა შემუსრავს ღმერთი, ხოლო მდაბალთა მოსცემს მადლს~ (იგავნი 29.23). …..შეგვინდე და გვაპატიე შენგან განდგომა, ტაძრებისა და მონასტრების ნგრევა, ეკლესიების შეურაცხყოფა და მის მსახურთა დევნა, მართლმადიდებლური სარწმუნოების უარყოფა, უიმედობა, ულოცველობა, აღსარებისა და ზიარების გარეშე ცხოვრება, მკითხავთა დაჯერება, ოთხშაბათ-პარასკევის და სხვა მარხვათა დარღვევა, შაბათ-კვირას და დღესასწაულზე წირვა-ლოცვაზე დაუსწრებლობა, ამაო ცხოვრებით ტკბობა……, უღირსი მსახურება ქვეყნისა, სამშობლოს ღალატი და ორგულობა, კაცთაკვლა, ძმათა სისხლისღვრა, უზნეო ცხოვრების წესი და შვილთა არასწორი აღზრდა. ….., მშობლების მიმართ უპატივცემულობით, შეურაცხყოფითა და გულგრილობით და დავივიწყეთ გაფრთხილება ესე შენი: წყეულიმც იყოს დედ-მამის შემაგინებელი. ვცოდეთ უფროსების დამცირებით, დაუფასებლობითა და განკითხვით, გარდაცვლილთათვის ლოცვის დაკლებით, მათთა ნაშრომთა და ნაღვაწთა დაუცველობითა და დაუფასებლობით, საფლავთა მოუვლელობით. ….. დიდად გცოდეთ უფალო მრუშებით, მეუღლისა და ოჯახის ღალატით, მეძავობით, ბილწებით, თვითმკვლელობაზე ფიქრით, ვცოდეთ არაწმინდა ზრახვებით, ცილისწამებით, შურით, მეგობართა მიმართ ღალატით, სიძულვილით, სიტყვისგატეხვით,შფოთით, მრისხანებით, შურისძიებით, სხვისიქონებისმიტაცებით, სიხარბით, ქურდობით, ძალადობით, კაცთმოთნეობითადამომხვეჭელო
ით…. შეგვინდეუფალო, ლოთობა, ნარკომანია, ბილწსიტყვაობა, მტრობადაღვარძლი, სხვისიგანკითხვა, ეგოიზმი, გემოთმოყვარება, განდიდებისსურვილი, ქონებისდაფულისფლანგვა, გაჭირვებულთადაუხმარებლობა, წყევლა, უქმმეტყველებადადაზარება. …. ჩვენცაუფალო, შენთამდაბალთამსახურთა,

1-http://church.ge/index.php?showtopic=5603

სასულიეროპირთასაქართველოსმ
რთლმადიდებელიეკლესიისა,შეგვ
ინდეუღირსადმსახურებაიშენი. დაცემულნიაღგვადგინე, შეგვეწიედაგვაცხოვნეჩვენ. (1)

ამ ჩამონათვალში არსად წერია რომ ცეკვა ცოდვაა . ხოდა ,ნება ვიბოძოთ და შევასრულოთ პატრიარქის კურთხევები .დანარჩენზე ამის შემდეგ ვიმსჯელოთ .

რუსეთის მართლმადიდებელი ეკლესიის , სასულიერო პირების , რამდენიმე ციტატა ამ საკითხის შესახებ

თემაზე მუშაობისას დავინტერესდი თუ როგორი სიტუაცია იყო ამ საკითხთან მიმართებაში რუსეთის მართლმადიდებელ ეკლესიაში . შეძლებისდაგვარად დავძებნე შესაბამისი მასალები ინტერნეტ სივრცეში და ყოველგვარი კომენტარის გარეშე შემოგთავაზებთ მათ :

,,Сам я к танцам отношусь довольно прохладно, но и меня иногда радуют хорошо поставленные русские народные танцы, где зрителям сообщаются задор и хорошее настроение. Из современных направлений танца всегда с интересом наблюдаю за брейк-дансом, где молодые люди под музыку исполняют своеобразные акробатические номера.

А то, что большинство танцев в наше время направлено на пробуждение низменных чувств, – это проблема не танца, это проблема всеобщего упадка нравственности. Так уж устроен современный мир, что блуд теперь для многих не считается чем-то зазорным. И это отражается на всей культуре в целом и на танце в частности. Поэтому бояться надо не танца – бояться надо греха.

Иеромонах Александр (Митрофанов) (г. Сыктывкар):’’(1)

,, ВОПРОС 61: Чем вызывается отрицательное отношение служителей нашей Церкви к танцам и, в частности, к балету? Не значит ли это проводить монашеские установки в жизнь обыкновенных рядовых мiрян.

ОТВЕТ: Задача истинной Христовой Церкви в этом мiре – спасение душ в жизнь вечную. Никаких других целей и задач истинная Церковь себе не ставит да и ставить не может, оставаясь Церковью. Всё, что способствует так или иначе этой задаче – спасению душ – Церковь приветствует, благословляет и поддерживает своим авторитетом. Но всё то, что каким бы то ни было образом противится этой задаче, Церковь порицает и осуждает. Против танцев Церковь выступает постольку, поскольку танцы наносят ущерб нравственности. Всякий, кто нарушает заповеди Божии, тем самым губит свою душу. Среди этих заповедей имеется весьма важная 7-ая заповедь, которая запрещает грехи против нравственности: «не прелюбы сотвори». Эта заповедь обязательна не для одних монахов, но и для мiрян, желающих быть истинными христианами и спасти свою душу. Нельзя думать, как, к сожалению, теперь многие думают, что нравственная жизнь требуется только

1-http://www.pravmir.ru/pravoslavie-i-tancy/

от монахов, отказывающихся от брака, а что мiряне могут жить в нравственнойраспущенности, как им заблагорассудится. Хотя истинное христианство, как это ясно видно из Евангелия (Мате. 19, 3-12) и из Посланий Апостольских (1 Кор. 7 глава), всегда ставило и ставит девственную жизнь выше супружества, оно, однако, не запрещает супружескую жизнь, цель которой – благословенное рождение и христианское воспитание детей, как будущих граждан Царства Небесного. Разрешается, надо это помнить, именно брак, законный брак, заключенный с благословения Церкви – всякий же другой вид плотского сожития в двух основных его видах блуда и прелюбодеяния христианская Церковь всегда рассматривала, как тяжкий грех, ставя его наравне с убийством и отречением от веры и не напрасно, ибо этого рода грехи часто влекут за собой и то и другое – и убийство и отречение от веры, как показывает опыт самой жизни. Поэтому нисколько не удивительно, что всё то, что способствует вовлечению в эти грехи, Церковь порицает и подвергает осуждению.С этой точки зрения и надо смотреть на танцы. Если танцы таковы, что представляют собою опасность для нравственности, Церковь не может их не осуждать.’’ (1)( arhiep-averkiy-taushev)

«Мы даже настаиваем на том, чтобы каждое племя демонстрировало бы в церкви свои традиционные танцы и песни. Таким путем мы поддерживаем местные традиции», — так владыка Макарий, уроженец Кипра, характеризует собственную миссионерскую политику.

«Многие не могут представить себе епископа танцующим, для их традиций это кажется немыслимым. Но здесь мы так поступаем. Это никого не задевает», — утверждает владыка.

Митрополит Кенийский сочетает православие и местные танцы ‘’(2)

,,О характере еврейских танцев мы знаем очень мало; те танцы, которые теперь можно наблюдать у народа, живущего в Палестине и в которых мужчины и женщины участвуют отдельно, состоят, главным образом, из плавных движений совершенно непохожих на наши современные танцы.’’(3)

1-http://www.ispovednik-portal.com/biblioteka/arhiep-averkiy-taushev/voprosy-i-otvety-chast-6-ya

2-http://mag.org.ua/news/1185.html

3-http://azbyka.ru/otechnik/?Spravochnye/slovar-nustrema=1774



დასკვნის მაგივრად

ურიგო არ იქნება თუ მესამე საუკუნის მოღვაწეს – ნოვატიანუსსაც მივაქცევთ ყურადღებას . იგი ამბობს რომ – ქრისტიანი თუ მოისურვებს შეუძლია იმაზე უკეთესი სანახაობები ნახოს , ვიდრე ეს მაშინდელ თეატრებსა თუ სცენებზე იყო გავრცელებული . ამაში იგი აბსოლიტურად მართალია . რა თქმა უნდა, ვერცერთი სანახაობა ( როგორი დახვეწილიც არ უნდა იყოს იგი ) ვერ მიედრება ეკლესიის საიდუმლოთაგან რომელიმეს .

კარგი იქნება იმის შესახებ დაფიქრება, თუ ვის ვემსგავსებით , როდესაც ხელაღებით ვგმობთ ყველანაირ სანახაობას (მათ შორის ცეკვასაც, რა თქმა უნდა . ) პირველი რაც მეხსიერებაში ამომიტივტივდა გახლავთ ეკლესიის მიერ დაგმობილი და შეჩვენებული ტერტულიანე . (არაერთი გაუკუღმართების ავტორი . მკითხველს ემახსოვრება მისი მცდარი სწავლება სულის შესახებ ) . თუ გადავხედავთ მის ნაწარმოებს – ,, სანახაობათა შესახებ ‘’ , ნათელი გახდება რომ ორ ნაწილად ყოფს მას . (ისტორიულ-მორალურად ) . იგი გადაჭრით ამბობს, რომ ყველა სანახაობა (მათ შორის საცეკვაო) არის კერპთაყვანისმცემლობა და პირდაპირ აცხადებს იმასაც, რომ ყველა მათგანი დაგმობილია . სხვისი არ ვიცი , მაგრამ პირადად მე არანაირი სურვილი არ მაქვს ვემსგავსო ტერტულიანეს და მის გაუკუღმართებულ მოძღვრებებს . მით უმეტეს როდესაც წინ მიდგას ჩემი უწმინდესი პატრიარქი , თავისი სწავლებებითა და ქმედებებით .

როდესაც ამა თუ იმ კანონის შესახებ ვსაუბრობთ, არ უნდა გვავიწყდებოდეს გრიგოლ ნოსელი , რომელიც ხელებაპყრობილ მოსეს განმარტავს როგორც სჯულის არა ბუკვალურად გამგებს , არა ისე როგორც წერია , არამედ სულიერად გამგებს ანუ იმის გამგებს თუ რატომ წერია ესა თუ ის კანონი . სხვა მხრივ ჩვენი სარწმუნოება იქნება მშრალი და ვერ აღემატება – ,, ფარისეველთა საფუარს . ‘’ გავიხსენოთ უაღრესად ძნელი პერიოდი ეკლესიის ისტორიაში – არიანელთა მძაფრი დარტყმების დრო . მათ , საკუთარი მცდარი აზრების გასამყარებლად მოჰყავდათ წმიდა დიონისე ალექსანდრიელის ციტატები იმის დასტურად რომ ,ქრისტე ქმნილებაა . ‘’ ამ ყოველივეს კი საკადრისი პასუხი გასცა ათანასე დიდმა , სიღრმისეულად გამოიკვლია დიონისეს ნაწერები და აღმოჩნდა, რომ ისინი კონტექსტდან იყვნენ ამოგლეჯილები და სინამდვილეში რადიკალურად სხვა აზრზს გამოხატავდნენ, დიამეტულად საპირისპიროს იმასთან მიმართებით , რასაც არიანელები ამბობდნენ . გეზს არ გადავუხვევთ და იმასაც შეგახსენებთ რომ , აღნიშნული გაუკუღმათების მომხრეები საკუთარ თავს თანალუკიანელებს უწოდებდნენ , ვითომ იმიტომ რომ მათი სწავლებები წმიდა

1-http://www.patriarchate.ge/?action=news_show&mode=news&id=456

ლუკიანესგა იყო გადმოღებული და.ა.შ. ბევრს აღარ გავაგრძელებ ამ საკითხზე საუბარს , ეკლესიის ისტორიის გადაკითხვაც კი საკმარისი იქნება იმის დასანახად, რომ ცალკეული ციტატა-კანონების კონტექტსიდან ამოგლეჯით გაგება საუკუნეების მანძილზე იყო და იქნება მწვალებელთა ჩვეული ხერხი . ჩვენ კი არათუ მხარი უნდა ავუბათ მათ , ამგვარ სამარცხვინო საქმიანობაში , არამედ უშიშრად ვამხილოთ ყოველი ამგვარი გამოვლინება . დავფიქრდეთ , გავაანალიზოთ , ვიმსჯელოთ თუ როდის , სად , ვის მიერ , როგორ და რატომ დაიწერა ესა თუ ის სწავლება , ესა თუ ის კანონი

პოსტის ავტორი: A.V.M თარიღი: Sep 12 2013, 11:54 PM

და მხოლოდ ამის შემდეგ გავაკეთოთ დასკვნები

მრავალი კუთხით ვისაუბრეთ ცეკვის შესახებ , მაგრამ არ გვითქვამს არაფერი უშუალოდ მისი ელემენტები , შემადგენლობის და ქორეოგრაფიული მონახაზის შესახებ . რამდენიმე სიტყვით ამასაც შემოგთავაზებთ .იქამდე კი გარკვევით ვიტყვი არ ვამბობ , რომ ყველა ქართული ცეკვა ყოველმხრივ მისაღებია და ყველა უცხოური ყოველმხივ დასაგმობი . (მაგ : ცნობილია რომ ,,კინტოური-ს’’ ,,სათავეს’’მამათმავლებთან და პედოფილებთან მივყავართ . ) უბრალოდ მე, როგორც ნაკლებად გარკვეული ამ საკითხში, შემოგთავაზებთ რამდენიმე ქართული ცეკვის შესახებ მცირე კვლევას და შემდეგ თქვენ მითხარით თუ სად და როგორ ეწინააღმდეგება იგი ქრისტიანულ მოძღვრებას . ვნახოთ, თუ როგორი როლი ჰქონდათ ქართულ ცეკვაში ქალებს და შეესაბამება თუ ეწინააღმდეგება იგი ეკლესიის სწავლებას : ,, ქალების როლი ცეკვაში საინტერესოა. ქალი არასოდეს ცდილობს ღიად მიიზიდოს პარტნიორი ცეკვის დროს, რადგან მას არ სურს შეამჩნიოს პარტნიორმა. პარტნიორი ინარჩუნებს დისტანციას ცეკვის დროს და პატივს სცემს მის სილამაზეს. ჩვენი სურვილია გაეცნოთ ქართულ ფოლკლორულ ცეკვებს. ეს გასაოცარი და მშვენიერი ცეკვები წარმოადგენენ საქართველოს ისტორიას, ტრადიციებს და კულტურას.’’(1) სხვისი არ ვიცი და პირადად მე ვერანაირ წინააღმდეგობას ვერ ვხედავ ზემოთმოყვანილ ფაქტებსა და მართლმადიდებლურ სწავლებებს შორის . გავაგრძელოთ ცეკვათა განხილვა :

,, ხორუმი

ხორუმი, საბრძოლო ხასიათის ეს ცეკვა, საწყისს აჭარის რეგიონიდან იღებს. თავდაპირველად მას მხოლოდ რამდენიმე ადამიანი ასრულებდა, მაგრამ დროთა განმავლობაში შემსრულებელთა რაოდენობა გაიზარდა და ხორუმის თანამედროვე ვარიანტში, ოცდაათიდან ორმოცამდე მოცეკვავეს შეუძლია მონაწილეობის მიღება. მიუხედავად იმისა, რომ მოცეკვავეთა შემადგენლობა შეიცვალა, თავად ცეკვის სტილი პირვანდელი და უცვლელი დარჩა. ცეკვა იწყება რამდენიმე მოცეკვავის სცენაზე შემოსვლით, ისინი განასახიერებენ მეომრებს, რომლებიც ბრძოლის წინ დიდი

1-http://www.concordtravel.ge/portal/alias__concordtravel/lang__ka-GE/tabid__1419/default.aspx

სიფრთხილით ზვერავენ საომარ ტერიტორიას. შემდგომ ამისა კი სცენაზე ლაშქრის დანარჩენ წევრებსაც უხმობენ. ეს ცეკვა მაყურებელს ერთდროულად გადმოსცემს: ძიების, ბრძოლისა და მტერზე გამარჯვების სიხარულით გამოწვეულ განცდას. ხორუმი ცეკვაში განსახიერებული სიმბოლოა, ქართველ მებრძოლთა ვაჟკაცობისა და დიდებულებისა.’’ (1)

გულწრფელად ვთხოვ ოპონენტებს რომ გამარკვიონ თუ რა არის ისეთი ამ ცეკვაში რომ ,,აღვგავოთ პირისაგან მიწისა !’’

,,ყაზბეგური

საქართველოს მთიანეთში დაბადებული ეს ცეკვა, თავისი შინაარსითა და ქორეოგრაფიული მონახაზით, გარკვეულწილად ასახავს კიდეც მთის ცხოვრებისთვის დამახასიათებელ მკაცრ და ხისტ ატმოსფეროს, რაც საცეკვაო მოძრაობების დინამიზმსა და სიზუსტეში გამოიხატება. აღსანიშნავია ის გარემოებაც რომ ამ ცეკვას მხოლოდ მამაკაცები ასრულებენ და ეს ასპექტი კიდევ ერთხელ უსვამს ხაზს, მთის ბინადართათვის დამახასიათებელ ხასიათის სიმტკიცესა

და მდგრადობას, რომლის წარმოჩენაც ცეკვა ”ყაზბეგურის” მთავარი ლაიტმოტივია. (2)

თუკი ვაჟკაცობის , სიმამაცის , გაბედულების გამოხატვა ცოდვაა , მაშინ კარგად ყოფილა ჩვენი საქმე . გავაგრძელებ თქვენის ნებართვით :

,, ხანჯლური

ხანჯლური ქართული ხალხური ცეკვაა; ასრულებენ ხანჯლებით. აგებულია მთიულური ცეკვის ელემენტებზე. წარმოადგენს ცეკვისა და ჟონგლიორობის სინთეზს. საცეკვაო ილეთების შესრულებასთან ერთად მოცეკვავე ხანჯლებს მაღლა ისვრის, ისევ იჭერს და ოსტატურად ასობს იატაკზე (მიწაში). ‘’ (3)

ამ ყველაფრის შემდეგ არ შემიძლია ჩემი ერთი მეგობრის სიტყვები არ გაგაცნოთ : ,, თუ ქართული ცეკვა ცოდვაა, მაშინ გამოდის, რომ ღვთისმშობლის წილხვედრ საქართველოში მრავალი წლის წინ საფუძველი ჩაეყარა უდიდეს ცოდვას და აგერ ამდენი წელია მთელი მოსახლეობა აღფრთოვანებული შეჰყურებს “ცოდვის ზეიმს” და არავის, არცერთ მოღვაწეს არ გასჩენია აზრი იმის შესახებ, რომ მხილებით გამოსულიყო ხალხის წინაშე.’’

საუბარს დასასრულისკენ წავიყვან და შემოგთავაზებთ უწმინდესისა და უნეტარესია , ილია II-ის სიტყვებს : ,, მინდა, განსაკუთრებული მადლობა მოვახსენო უცხოელებს, რომელნიც იმდენად დაინტერესებულნი არიან ქართული კულტურით, რომ ჩვენზე უკეთესადაც კი შეისწავლეს ქართული სიმღერები. ქართული სიმღერა და ცეკვა საოცრად გამოავლენს ჩვენს ხასიათს, განსაკუთრებით მაშინ, როცა მას ბავშვები ასრულებენ. ჩვენ მოსიყვარულე, გულღია, სტუმართმოყვარე, მგრძნობიარე ხალხი ვართ და ვფიქრობ, რომ ამან იმოქმედა უცხოელებზე. ამიტომ ისწავლეს ეს შესანიშნავი საგალობლები და სიმღერები.

1-http://www.concordtravel.ge/portal/alias__concordtravel/lang__ka-GE/tabid__1419/default.aspx

2-იქვე

3-იქვე

მინდა, მადლობა მოვახსენო ყველას, ვინც ამ დიდი საქმის ორგანიზებას ჩაუდგა სათავეში.‘’(1)

მე გარკვევით ვხედავ ერთ რაღაცას, რომ ჩემი ეკლესიის პატრიარქი , მთელი თავისი ცხოვრების მანძილზე დიდი ქომაგი და მხარდამჭერია ქართული ცეკვის , აქტიურად ეწევა მისპოპულარიზაციას და რეკლამირებას . ხოლო თუკი ოპონენტებს დავუჯერებ , ცეკვა ისეთი ცოდვაა , რომელიც ნებისმიერ დროში , ნებისმიერი პიროვნების მიერ , ნებისმიერი განზრახვით და ნებისმიერ სიტუაციაში შესრულებული არის ცოდვა . ანუ გამოდის რა ? რა და ჩემი პატრიარქი ცოდვის პოპულარიზაციას და რეკლამირებას ეწევა . ( თან საკმაოდ სერიოზული ცოდვის ) . ხოლო ჩემი ოპონენტები კი ისევ ისე , ჩვეულებრივად აგრძელებენ მის დაქვემდებარებაში ყოფნას , არც ამხლენ მას და არც ცოდვის დატოვებისკნ მოუწოდებენ . ეს ყოველივე კი პაპიზმის შემადგენელი ელემენტებია . მე ვიცი რომ ჩემი პატრიარქი არ ახდენს ცოდვის პოპულარიზაციას და ხელშეწყობას , ხოლო თუკი ვინმეს პატრიარქი აკეთებს ამ ყოველივეს , დაე, იმან მიხედოს და თუ არ მიხედავს ე.ი. პაპიზმისკენ მიდის , პაპიზმი კი ეკლესიის მამათა სწავლების მიხედვით დამღუპველია .

რა არგუმენტებიც ოპონენტების მხრიდან ვიხილეთ ცეკვის შესახებ , ანალოგიური შემიძლია მოვიტანო სიმღერასთან დაკავშირებითაც . მათზე დაყდნობით თუკი უარვყოფთ ერთს , უარვყოფთ მეორესაც . ამით კი გამოდის რა ? რა და ის რომ ვივიწყებთ ჩვენს კულტურას , ხაზს ვუსმევთ ჩვენს ტრადიციებს , უარვყოფთ წარსულის მნიშვნელოვან ელემენტებს და.ა.შ. მიჩნდება კითხვა – მაშ რით უნდა დავუპირისპირდეთ ესოდენ მომძლავრებულ გლობალიზაციას და მის პრობლემებს ? თუ ჩვენს წარსულის ღირებულებებს და წინაპართა მონაპოვარს ფქხქვეშ გავთელავთ და არათუ დავივიწყებთ , არამედ ცოდვის სტატუსს მივანიჭებთ , მაშინ რა დაგვრჩება ეროვნული თვითშეგნებიდან ? პასუხის გაცემა მიჭირს და მით უმეტეს მაშინ , როდესაც პირობითად ოპონენტები უმეტესად

თავგამოდებით ეწინააღმდეგებიან, ჩვენი სამშობლოს გლობალურ ,, მარაქაშში გარევას . ‘’

საუბარი კი მინდა დავასრულო დეკანოზი თეოდორე გიგნაძის სიტყვებით : ,, , სალომეას როკვა ცოდვა იყო , დავითის როკვა კიდობნის გარშემო კი არა. ე.ი. როკვაში კი არ არის საქმე , არამედ მის მოტივაციაში და როკვის ფორმებში . ,, ქართული გენია როკვით გაფენილი ‘’ , ხომ გახსოვთ გრიგოლ რობაქიძის სიტყვები ! ‘’ (2)

–––––––––––
1- http://www.orthodoxy.ge/patriarqi/qadagebebi/2006/s02-10-2006chveneburebi.htm#sthash.BGUnpTDL.dpuf

2- -http://www.youtube.com/watch?v=4zGwsQ0A8fg



გამოყენებული ლიტერატურა

1 – ალექსანდრ ლოპუხინი ;ბიბლიის გნმარტებანი ;ტომი II ; თბილისი 2000 წელი .

2 – წმიდა ბასილი დიდი – ფსალმუნთა განმარტებანი ; თარგმნა გვანცა კოპლატაძემ ძვ.ბერძნულიდან ; თბილისი 2010 წელი.

3 – ბიბლია – საქართველოს საპატრიარქო ; თბილისი 1989 წელი.

4 – ბიბლია -საქართველოს ბიბლიური საზოგადოება ; მთარგმნელ რედაქტორები : ზურაბ კიკნაძე – მალხაზ სონღულაშვილი ; თბილისი 2001 წელი .

5 – მღვდელი გრიგოლ დიაჩენკო ; სადღესასწაულო სახარების განმარტება ; თბილისი 2002 წელი.

6 – დიდი სჯულისკანონი ; თბილისი ; 2004 წელი .

7 – ნეტარი თეოფილაქტე ბულგარელი ; ლუკას სახარების განმარტება ; თბილისი 2012 წ.

8 – ნეტარი თეოფილაქტე ბულგარელი ; მათეს სახარების განმარტება ; თბილისი 2012 წ.

9 – წმ.იოანე ოქროპირი კონსტანტინპოლის მთავარეპისკოპოსი ; განმარტება სახარებისათვის წმიდისა მოციქულისა და მახარებელისა მათესი ; ტომი I ; თბილისი 2009 წ .

10 – კლარჯული მრავალთავი . თბილისი . მეცნიერება 1991 წ.

11 - ნიკოდიმის მილაში ; მართლმადიდებელი ეკლესიის კანონები; ტომი I ; 2007 წელი

12 – ნიკოდიმის მილაში ; მართლმადიდებელი ეკლესიის კანონები ; ტომი II ; 2011 წელი

13 – საქართველოს სეკლესიო კლენდარი ; 2011 წელი ; (დაიბეჭდა საქართველოს კათოლიკოს პატრიარქის ლოცვა-კურთხევით ) .

14 - ღვთიური სიბრძნის მართლმადიდებლური ნციკლოპედია ; (შემდგენელი – გივი კალანდაძე ) ; თბილისი 2007 წელი .



ინტერნეტ რესურსები

1 – www.azbyka.ru

2 – www.ambioni.ge

3 -www://agioskanon.ru

4 – www.biblioteka3.ru

5 – www.church.ge

6 – http://www.concordtravel.ge

7 – www.ispovednik-portal.com

8 -www.lopbible.narod.ru

9 – wwwmag.org

10 – www.martlmadidebloba.ge

11- www.orthodoxy.ge

12-www.patriarchate.ge

13 – www.pravmir.ru

14-www.youtube.com



http://seminarieli.wordpress.com/2013/09/13/%E1%83%AA%E1%83%94%E1%83%99%E1%83%95%E1%83%90-%E1%83%A0%E1%83%9D%E1%83%99%E1%83%95%E1%83%90-%E1%83%93%E1%83%90-%E1%83%9B%E1%83%90%E1%83%A0%E1%83%97%E1%83%9A%E1%83%9B%E1%83%90%E1%83%93%E1%83%98/

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Sep 13 2013, 10:18 AM

გურამ რამდენი დაგეწიერია, კი ამბობდი დიდიაო მარა ამდენს არ მოველოდი. ჯერ პირველი პოსტი წავიკითხე დანარცენს ემრე გეახლებით smile.gif

პოსტის ავტორი: nick თარიღი: Sep 30 2013, 04:07 PM

მე არ ვიცი რამდენადა ცოდვა, ალბათ არის ცოდვა რადგან აღსარებებში წერია, აქვე მამა თეოდორეს (გიგნაძე) სიტყვები მახსენდება, როცა სულ ვიღაცას განასახიერებ და თუ უმეტეს შემთხვევაში კი ეს უარყოფითი პერსონაჟია შეიძლება დაემსგავსო მას, ამიტომაა მსახიობობა საშიში

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Sep 30 2013, 04:30 PM

იცით რა არის ამ ცხოვრებაში ყველაფერი შედარებითია და გააჩნია რას როგორ აკეთებ. ნებისმიერი საგანი შეიძლება კარგადაც გამოიყენო და ცუდადაც.

პოსტის ავტორი: qetevano თარიღი: Sep 30 2013, 04:31 PM

თეატრში კარგ სპექტაკლს რა ჯობია...

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Sep 30 2013, 04:36 PM

ციტატა(qetevano @ Sep 30 2013, 04:31 PM) *

თეატრში კარგ სპექტაკლს რა ჯობია...

ეჰ მართლაც რა ჯობს ერთ მშვენიერ სპექტაკლს ? <3

პოსტის ავტორი: qetevano თარიღი: Sep 30 2013, 04:37 PM

G_saxva

ციტატა
რა ჯობს ერთ მშვენიერ სპექტაკლს ?

ერთ მშვენიერს ორი მშვენიერი სპექტაკლი ჯობს smile.gif tongue.gif

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Sep 30 2013, 04:40 PM

qetevano
არა ქეთევან ერთს მაინც სხვა "მუღამი" აქ tongue.gif

პოსტის ავტორი: A.V.M თარიღი: Sep 30 2013, 04:46 PM

nick

ციტატა
მე არ ვიცი რამდენადა ცოდვა, ალბათ არის ცოდვა რადგან აღსარებებში წერია,

მაგ ,,აღსარების სიაზეც'' ვამბობ ერთი-ორ სიტყვას და თუ არ დაგეზარება გადახედე მერე...

პოსტის ავტორი: qetevano თარიღი: Sep 30 2013, 04:47 PM

G_saxva
ნუ აოფებ წადი აქედან smile.gif

პოსტის ავტორი: nick თარიღი: Sep 30 2013, 05:21 PM

ციტატა(A.V.M @ Sep 30 2013, 04:46 PM) *

nick

მაგ ,,აღსარების სიაზეც'' ვამბობ ერთი-ორ სიტყვას და თუ არ დაგეზარება გადახედე მერე...

დამილინკ ბევრია დაპოსტილი აქ და ძწბნაში არ მინდა დროის დაკარგვა smile.gif

პოსტის ავტორი: A.V.M თარიღი: Oct 1 2013, 01:07 AM

nick
რა დავლინკო კაცო , 40 გვერდიანი თემა გამოვაქვეყნე წინა გვერდზე...
biggrin.gif

პოსტის ავტორი: nick თარიღი: Oct 1 2013, 12:14 PM

ციტატა(A.V.M @ Oct 1 2013, 01:07 AM) *

nick
რა დავლინკო კაცო , 40 გვერდიანი თემა გამოვაქვეყნე წინა გვერდზე...
biggrin.gif

მეზარება წაკითხვა smile.gif თითქმის ვიცი რასაც იტყოდი biggrin.gif

პოსტის ავტორი: qetevano თარიღი: Apr 25 2014, 11:20 AM

ციტატა
არის თუ არა მსახიობობა ცოდვა

არა!!!

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Apr 25 2014, 11:52 AM

qetevano
ჰოო ???

პოსტის ავტორი: qetevano თარიღი: Apr 25 2014, 11:55 AM

G_saxva
ჩემი აზრით არ არის

უი ზევით უკვე მწერებია ამაზე რაღაცები

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Apr 25 2014, 12:07 PM

ციტატა(qetevano @ Apr 25 2014, 11:55 AM) *

G_saxva
ჩემი აზრით არ არის

უი ზევით უკვე მწერებია ამაზე რაღაცები

აა ზევით უკვე გაგვიოფებია ასე რომ აღარ ღირს თავიდანდ აწყება biggrin.gif

უზრუნველყოფა Invision Power Board (http://www.invisionboard.com)
© Invision Power Services (http://www.invisionpower.com)