უძველესი კულტურები, მიმოხილვა პარამეტრები

[tamara]

ანატოლიაზე ცალკე თემას გავაკეთებ - ძალიან დიდი და საინტერესო მასალებია
უძველეს ანატოლიაზე,

აქ მინდა გაჩვენოთ უძველესი კულტურები -
შულავერის, მტკვარ-არაქსის,
+ არამარტო საქართვლოსი
ჰარაფას, უბაიდური, ტრიპოლის და სხვ...

დავიწყოთ უბაიდური კულტურით.


უბაიდის კულტურა ითვლება პროტოშუმერულ კულტურად რომელიც თარიღდება 4500-4000 BC ჩვ წ/ა/-ღმდე - ერაყის ტერიტორიაზე - ინტერნეტში ძალიან საინტერესო ფოტოებს წავაწყდი - ხოლო თანმხლებ ტექსტს მოგვიანებით შემოგთავაზებთ -

შუამდინარეთი 6000-4000 წწ ჩვ/წ/აღ-მდე







http://en.wikipedia.org/wiki/Ubaid
The tell (mound) of Ubaid near Ur in southern Iraq has given its name to the prehistoric chalcolithic culture which represents the earliest settlement on the alluvial plain of southern Mesopotamia. The Ubaid culture had a long duration beginning before 5300 BCE and lasting until the beginning of the Uruk period, circa 4000 BCE.
უბაიდურ კულტურაზე საუბრობენ არქეოლოგიური გათხრების მიხედვით, რომელიც ჩატარდა ქალაქ ურის ახლოს,
და სადაც იპოვეს სხვა კულტურებისგან განსხვავებული ტიპის თიხის ჭურჭელი.
ეს არის ნეოლოტიკური ადრეულ იხანსი კულტურა, რომელიც შუმერების მოსვლამდე იყო გავრცელებული მესოპოტამიაში და გრძელდებოდა 5300-დან 4000 წწ ჩვ წ-აღმდე. ბორბლის გამოგონება უბიდურ კულტურას ემთხვევა.

The Ubaid period is divided into three principle phases:
უბაიდური კულტურა დაყოფილია რამდენიმე ფაზად.

Early Ubaid - sometimes called Eridu, (5300 - 4700 BCE) a phase limited to the extreme south of Iraq, on what was then the shores of the Persian Gulf. This phase, showing clear connection to the Samarra culture to the north, saw the establishment of the first permanent settlement south of the 5 inch rainfall isohyet. These people pioneered the growing of grains in the extreme conditions of aridity, thanks to the high water tables of Southern Iraq.
ადრეული Ubaid - მას ზოგჯერ ერიდუს პერიოდს უწოდებენ, (5300 - 4700 ჩვ წ-აღ მდე) მოსახლეობა იყო სპარსეთის ყურეთან ახლოს სანაპიროზე. შეინიშნება კავშირი Samarra - ს კულტურასთან, რომელიც ჩრდილოეთით მდებარეობდა. ამ დროს ადამიანებს მოჰყავდათ მარცვლეული საკმაოდ ცუდ პირობებში.

Middle Ubaid - sometimes called Hadji Muhammad, (4800 - 4500 BCE)after the type site of the same name, saw the development of extensive canal networks from major settlements. Irrigation agriculture, which seem to have developed first at Choga Mami (4700 - 4600 BCE) and rapidly spread elsewhere, from the first required collective effort and centralised coordination of labour.
შუა Ubaid - რომელსაც უწოდებენ ზოგჯერ ხაჯი-მუჰამადი (Хаджи Мухаммадо 4800 - 4500 ) ამ დასახელების ადგილის გამო,
აქ უკვე გვაქვს საირიგაციო სისტემები და უკეთესი მოსავალი. სოფლის მეურნეობა უკვე საკმაოდ განვითარებულია.
Choga Mami (4700 - 4600) - ამ ადგილას განსაკუთრებით და მერე ეს სისტემა ინერგება სხვა ადგილებშიც.
ხდება ნელ ნელა უკვე შრომის გადანაწილება და კოლექტიური შრომის დანერგვა.


Later or "Classic Ubaid" - In the period from 4500 - 4000 BCE) saw a period of intense and rapid urbanisation with the Ubaid culture spread into northern Mesopotamia replacing (after a hiatus) the Halaf culture. Ubaid artefacts spread also all along the Arabian littoral, showing the growth of a trading system that stretched from the Mediterranean coast through the Dilmun civilization based in Bahrain to Oman.
გვიანი ანუ კლასიკური უბაიდური კულტურა - 4500 - 4000 BCE - უკვე გვაქვს ინტენსიური ურბანიზაცია და ქალაქებსი ტიპის დასახლებების გაჩენა სოფლის მეურნეობის განვითარების პარალელურად. და ჩრდილოეთით უკვე ვიტარდება Halaf - კულტურა. იზრდება ვაჭრობა, და მიმოსვლა შუაზღვისპირეთის ქვეყნებთან და დილმუნის ცივილიზაციისაკენ, ასევე ომანისკენ და ბახრეინის მიამრთულებით.

Ubaid culture is characterised by large village settlements, characterised by multiroomed rectangular mud-brick houses and the appearance of the first temples of public architecture in Mesopotamia, with a growth of a two tier settlement hierarchy of centralised large sites of more than 10 hectares surrounded by smaller village sites of less than 1 hectare. Domestic equipment included a distinctive fine quality buff or greenish coloured pottery decorated with geometric designs in brown or black paint; tools such as sickles were often made of hard fired clay in the south. But in the north, stone and sometimes metal were used.
უბაიდის კულტურა გამოირჩევა სოფლის განვითარებული მეურნეობით, ოთკუთხა სახლებით და შენობებით.

ჩნდება პირველი ტაძრები და საკულტო ნაგებობები, რომლებსაც აშენებდნენ აგურებით.
ჩნდება ქალაქებიც. გვავქს არაჩვეულებრივი ორნამენტის მქონე ლამაზი თიხის ჭურჭელი ყავისფერი და შავი ფერის გეომეტრიული ფიგურებით.
გამოიყენებოდა ქვის, თიხის და მოგვიანებით კი (ჩრდილოეთით) მეტალის ნალსი ფორმის იარაღები.

The Ubaid period as a whole, based upon the analysis of grave goods, was one of increasingly polarised social stratification and decreasing egalitarianism. Bogucki calls this a phase of "Trans-egalitarian" competitive household in which some falls behind as a result downward social mobility. Thus Ubaid culture would seem to be one in which Morton Fried and Elman Service have hypothesised the rise of an elite of inherited chieftains, perhaps heads of kin groups (a shiekdom?) linked in some way to the administration of the temple shrines and their granaries, were responsible for mediating intra-group conflict and maintaining social order. It would seem that various collective methods, perhaps through what Thorkild Jacobsen called primitive democracy, in which disputes were previously resolved through a council of one's peers, were no longer sufficient to the needs of the local community.
Период Ubaid в целом, основанный на анализе серьезных товаров, был одной из все более и более поляризованной социальной стратификации и уменьшающегося эгалитаризма. Богаки называет это фазой "Эгалитарного сделкой" конкурентоспособного домашнего хозяйства, в котором некоторые отстают в результате от нисходящей социальной подвижности. Таким образом культура Ubaid, кажется, тот, в котором Мортон Фрид и Обслуживание Elman выдвинули гипотезу повышение элиты унаследованных вождей, возможно главы групп семьи (shiekdom?) связанный в некотором родес администрацией святынь храма и их зернохранилищ, были ответственными за то, что добился конфликта внутригруппы и поддерживать общественный строй. Казалось бы, что различные коллективные методы, возможно через то, что Торкилд Джакобсен назвал примитивной демократией, в которой споры были предварительно решены через совет пэров, больше не были достаточны к потребностям местного сообщества.



The Ubaid culture was clearly intrusive into southern Iraq, though it has clear connection to earlier cultures in the region of middle Iraq. The appearance of the Ubaid folk, has sometimes been linked to the so-called Sumerian problem, related to the origins of Sumerian civilisation. Whatever the ethnic origins of this group, we here see for the first time a clear tripartitie social division between intensive subsistence peasant farmers, with crops and animals coming from the north, tent-dwelling nomadic pastoralists dependent upon their herds, and hunter-fisher folk of the Arabian littoral, living in reed huts.

უბაიდური კულტურა წარმოადგენს მეცნიერთა აზრით დემოკრატიულ-ტომობრივი მართვის პირველ ფორმას, როდესაცტომის საკითხები წყდებოდა უხუცესთა თათბირზე, აქ არსი უკვე ტაძრების ადმინისტრაციული სტრუქტურები, რომელიც ანაწილებდა საკვებს (მარცვლეულს) ტომის წევრებს შორის. უბაიდური კულტურა მოსული ხალხის შთაბეჭდილებას ტოვებს, მეცნიერთა ერთი ნაწილი ამ კუტურას პროტოშუმერულს მიიჩნევს,
ნაწილი კი არა. აქ გვაქვს უკვე ადამიანების სოციალური დაყოფა, საკულტო ნაგებობები, კარგად განვიტარებული სოფლის მეურნეობა, და ურბანიზაციის დასაწყისი. არის მჭიდრო სავაჭრო ურთიერთობები სხვა ხალხებთან. ჰყავთ მოშინაურებული ცხოველები. მისდევენ მესაქონლეობას.




უკაცრავად გადაგითარგმნეთ პრომტის პროგრამით
თუ რაღაც არასწორედ გადავთარგმნე, გავასწოროთ.

http://faculty-web.at.northwestern.edu/ant...kartifacts.html



საინტერესო ჯვარია გამოსახული ერთ-ერთ ქოთანზე










http://www.hp.uab.edu/image_archive/ue/uea.html

[mariam_andria]

თამარ, რადგან შენ ეს თემა გახსენი ე.ი. კარგად ერკვევი ძველ ცივილიზაციებში. კარგია, მართლა მიხარია ეს თემა რომ გახსენი, რადგან მე კონკრეტულად საქართველოსთან კავშირში მინდოდა ჩემს თემაში საუბარი და მიუხედავად ამისა ძალიან დიდი და ვრცელი სასაუბრო მქონდა. ეხლა ჩემი თემაში უფრო კონკრეტულ საკითხებს შევეხები-ხოლმე. ძალიან დამეხმარე, დიდი მადლობა . თან რომ იცოდე პოსტებს როგორ ვწერ, გაგეცინება. ჩემი პატარა შვილი არაფერს არ მაცდის, ფაქტიურად სულ მუხლებზე მიზის ეხლა საქმე გამინახევრდება. მეც შემოვალ ხოლმე თუ ნებას დამრთავ და დავხედავ მასალებს, რადგან ინტერნეტში ხშირად ბევრი ლაფსუსი იპარება და მასზე დაყრდნობა არ შეიძლება. საინტერნეტო მასალების დონე შენც მოგეხსენება .გილოცავ თემის გახსნას და წარმატებებს გისურვებ

[tamara]

ჩემთანაც დაახლოებით ასეთი სიტუაციაა
- ჩემი ლუკა მუხლებზე მიზის ხოლმე
მაგრამ ჭკვიანად იქცევა..

ძველი ცივილიზაციები მართლა მაინტერესებს

იმედია ბევრ საინტერესოს მოვიძიებთ.

[mariam_andria]

ჩემთანაც დაახლოებით ასეთი სიტუაციაა
- ჩემი ლუკა მუხლებზე მიზის ხოლმე
მაგრამ ჭკვიანად იქცევა..

ძველი ცივილიზაციები მართლა მაინტერესებს

იმედია ბევრ საინტერესოს მოვიძიებთ.

, რა ხნისაა პატარა ლუკა?ღმერთმა გაგიზარდოს. ჩემი ანდრია წლისა და ექვსი თვისაა და ძალიან მაწვალებს. კლავიატურისა და მაუსის დაუძინებელი მტერია. ამ ფორუმზე ხშირად ვერ შემოვალ ხოლმე, რადგან ნაშრომზე ვმუშაობ "ძვირფასი ქვების წარმოება ძველ აღმოსავლეთში". ძირითადად ლურსმულ ტექსტებზე ვმუშაობ დროის მხრივ შეზღუდული ვარ.ეს ფორუმი კი იმდენ დროს მაკარგვინებს აქ რომ შემოვდივარ დრო ისე გადის ვერ ვგებულობ. თუ რამე მნიშვნელოვანი იქნება შეგიძლია marianita_sumeri@yahoo.com ზე რომ მომწერო?ან თუ რამეს წააწყდები ინტერნეტში ჩემს თემასთან დაკავშირებით ან იცი რამე კარგი და სასარგებლო . მე ძირითადად ტექსტუალურ მასალას ვგულისხმობ. არტეფაქტებზე ჯერ არ ვმუშაობ. მოკლედ თუ გექნება ხელთ რაიმე მომწერე რაა, კარგი?აქაც შემოვალ ხოლმე დროდადრო. აბა კარგად!!!

[tamara]

ქვებზე საინტერესო თემა მაქვს გახსნილი

http://www.gerodot.ru/viewtopic.php?t=2249&start=0
უამრავ საინტერესოს ნახავ იქ-
თუ რუსული იცი კარგად.

ჩემი ლუკა 5 წლისაა..
ისიც პატარაობიდანვე კომპის დიდი მეგობარია...


ლაპის -ლაზურზე რა იცი?
არათაში ლაჟვარდი იყო ბლომად

[tamara]

ეს სამუშაო იარაღი უნდა იყოს -









საცხოვრებელი სახლი

[tamara]

Stamp seal with quadruped, 4500–3600 B.C.; Ubaid–Middle Gawra period
Syro/Cilicia or Anatolia
Chlorite; 1.24 x 1.16 in. (3.16 x 2.96 cm)
Bequest of Lester Wolfe, 1984 (1984.175.15)

During the Neolithic period (ca. 7000 B.C.), stamp seals are known from northern Iraq, northern Syria, and southeastern Anatolia. These pendants were carved with designs that probably combined a glyptic and an amuletic role and are of simple, mostly geometric forms. This seal demonstrates the development in the Ubaid period of seals depicting animals. A quadruped with an elongated body faces left. Above the animal are two joined arcs over which may be an inverted horned animal's head. A branching form beneath the quadruped may represent vegetation.




Ubaid 2-4 pottery (5,200-4,900 BC)


Oeili (Ubaid-1 culture, 5,800-5,200 BC)





აი ეს უბაიდური ნიღაბი განსაკუთრებით უფოლოგებს უყვართ

[mariam_andria]

ქვებზე საინტერესო თემა მაქვს გახსნილი

http://www.gerodot.ru/viewtopic.php?t=2249&start=0
უამრავ საინტერესოს ნახავ იქ-
თუ რუსული იცი კარგად.

ჩემი ლუკა 5 წლისაა..
ისიც პატარაობიდანვე კომპის დიდი მეგობარია...


ლაპის -ლაზურზე რა იცი?
არათაში ლაჟვარდი იყო ბლომად

დიდი მადლობა ინფორმაციის გაზიარებისათვის.რუსული კარგად მესმის, ამიტომ ა გამიჭირდება. ლაპის-ზური იგივე ლაზურიტია, ორი-სამი წლის წინ მოხსენება მქონდა მაგაზე და იმას გადმოგიტან ეხლავე, თუ ვიპოვე
აუუუ, ვერ ვამაგრებ, დიდია ამ ფორუმისთვის. მაშინ თუ გინდა მეილზე გადმოგიგზავნი კარგი?

[tamara]

კიდევ ერთი საინტერესო უძველესი კულტურა -

ჰარაფას ცივილიზაცია

ინდოეთის უძველეს ცივილიზაციებში საინტერესოა ჰარაფას ცივილიზაცია,
რომელიც უძველესია და დაახლოებით 5-6 000 წლის წინ არსებობდა ჩრდილოეთ ინდოეთში
- ინდის ხეობაში..


ამ კულტურის კულტურულ-პოლიტიკური ცენტრი იყო ქალაქი მოჰეჯო-დარო
აქ არის ამ კულტურის საინტერესო ექსპონატები
http://www.harappa.com/indus/43.html
და საინტერესო ისაა, რომ ჰარაფას კულტურაში ხშირად ვხვდებით ხარის
და სიცოცხლის ხის სიმბოლიკას - სამკაპა ხის სახით
აი ეს ექსპონატები



35. Seal, Mohenjo-daro.

Square seal with multiple headed animal depicting three important totemic animals: the bull, the unicorn, and the antelope. All three animals are seen individually on other seals along with script, but this seal has no script.

Material: gray brown steatite
Dimensions: 2.4 x 2.4 cm, 0.53 cm thickness
Mohenjo-daro, DK 7734
Islamabad Museum, NMP 50.289
Mackay 1938: pl. XCVI, 494 35. Печать, Mohenjo-daro.






Seal Fragment
Seal fragment of a man with double bun and three fingered hand or trident. Trench 39 North, upper levels, Harappa Phase

ეს კი შენობებია




აბანო


ეს კი ძალიან საინტრესო ფირფიტაა -
ტავრომახიას (კორიდას) გვაგონებს!

89. Molded tablet.

Plano convex molded tablet showing an individual spearing a water buffalo with one foot pressing the head down and one arm holding the tip of a horn. A gharial is depicted above the sacrifice scene and a figure seated in yogic position, wearing a horned headdress, looks on. The horned headdress has a branch with three prongs or leaves emerging from the center.

O n the reverse (90), a female deity is battling two tigers and standing above an elephant. A single Indus script depicting a spoked wheel is above the head of the deity.

Material: terra cotta
Dimensions: 3.91 length, 1.5 to 1.62 cm width
Harappa, Lot 4651-01
Harappa Museum, H95-2486
Meadow and Kenoyer 1997



ჰარაფას კულტურის დამწერლობის ნიმუშები გაშიფრული არაა...


* * *
საინტერესო კიდევ ისაა, რომ ჰარაფას ცივილიზაციში იყო გავრცელებული
დედა ღვთაების კულტი - ხარის კულტთან ერთად
ანუ ეს ანატოლიური კულტებია - და დაკავშირებულია მიწათმოქმედებასთან,
არქეოლოგიური გათხრები ადასტურებს ჰარაფას მჭირდო კავშირს ანატოლიასთან და
მესოპოტამიასთან.
იყო მიმოსვლა ამ ხალხებს შორის.
ბევრ ფირფიტაზე ჰარაფას კულტურიდან ვხვდებით ე.წ. იოგას პოზას
ანუ ეს პოზა - იოგიანა - სუფთა ინდური კულტურაა.

Чрезвычайно широко распространен был культ богини-матери; обнаружены многочисленные фигурки, некоторые из них представляют почти обнаженных богинь. (Одно из индуистских имен великой богини — Апарна, «не носящая накидку из листьев», т. е. обнаженная.) Позднейшие типы напоминают Кали-Дургу, которую они, вполне вероятно, изображали. Никакой арийский народ не поднимал женское божество на такую высоту, на какой оно находилось в цивилизации Мохенджо-Даро и которую в сегодняшнем индуизме занимает Кали. Однако наиболее важным значением для нашего исследования обладаетобнаруженный в Мохенджо-Даро иконографический образ, который может рассматриваться как самое раннее пластическое изображение йогинаhttp://www.gumer.info/bogoslov_Buks/compor...lov/Ioga/74.php

ბევრი საინტრესო რამ წერია აქ
http://en.wikipedia.org/wiki/Mohenjo-daro
http://en.wikipedia.org/wiki/Indus_Valley_Civilization


საინტერესოა ჰარაფას მცხოვრებთა ტიპაჟი


ეს დიდგვაროვანი უნდა იყოს,
S eated male sculpture, or "Priest King" from Mohenjo-daro (41, 42, 43). Fillet or ribbon headband with circular inlay ornament on the forehead and similar but smaller ornament on the right upper arm. The two ends of the fillet fall along the back and though the hair is carefully combed towards the back of the head, no bun is present. The flat back of the head may have held a separately carved bun as is traditional on the other seated figures, or it could have held a more elaborate horn and plumed headdress.

Two holes beneath the highly stylized ears suggest that a necklace or other head ornament was attached to the sculpture. The left shoulder is covered with a cloak decorated with trefoil, double circle and single circle designs that were originally filled with red pigment. Drill holes in the center of each circle indicate they were made with a specialized drill and then touched up with a chisel. Eyes are deeply incised and may have held inlay. The upper lip is shaved and a short combed beard frames the face. The large crack in the face is the result of weathering or it may be due to original firing of this object.

Material: white, low fired steatite
Dimensions: 17.5 cm height, 11 cm width
Mohenjo-daro, DK 1909
National Museum, Karachi, 50.852
Marshall 1931: 356-7, pl. XCVIII

(мужская скульптура, или "Король Священника" от Mohenjo-daro (41, 42, 43). Филе или лента ленты с круглым украшением инкрустации на лбу и подобном но меньшем украшении на правильной верхней руке. Два конца филе падают по задней части и хотя волосы тщательно расчесываются к затылку, никакая булочка не присутствует. Плоский затылок, возможно, держался, отдельно вырезанная булочка как традиционна на других допущенных к членству фигурах, или это, возможно, держало более сложный рожок и plumed головной убор.
Два отверстия ниже высоко стилизованных ушей предлагают, что ожерелье или другое главное украшение были присоединены к скульптуре. Левое плечо покрыто плащом, украшенным трилистником, двойным кругом и единственными проектами круга, которые были первоначально заполнены красным пигментом. Отверстия тренировки в центре каждого круга указывают, что они были сделаны со специализированной тренировкой и затем исправлены с долотом. Глаза глубоко гравированы и, возможно, держали инкрустацию. Верхняя губа брита, и короткая причесанная борода создает лицо. Большая трещина в лице - результат наклона, или это может произойти из-за оригинального увольнения этого объекта.
Материал: белый, низко запущенный steatite
Измерения: высота на 17.5 см, ширина на 11 см
Mohenjo-daro, палуба 1909
Национальный Музей, Карачи, 50.852
Маршалл 1931: 356-7, мн. XCVIII)


Male head probably broken from a seated sculpture. Finely braided or wavy combed hair tied into a double bun on the back of the head and a plain fillet or headband with two hanging ribbons falling down the back (40).

The upper lip is shaved and a closely cropped and combed beard lines the pronounced lower jaw. The stylized almond shaped eyes are framed by long eyebrows. The wide mouth is very similar to that on the "Priest-King" sculpture. Stylized ears are made of a double curve with a central knob.

Material: sandstone
Dimensions: 13.5 cm height
Mohenjo-daro, DK-B 1057
Mohenjo-daro Museum, MM 431
Dales 1985: pl. IIb; Ardeleanu-Jansen 1984: 139-157 Мужская голова, вероятно сломанная от допущенной к членству скульптуры. Точно плевшие или волнистые причесанные волосы, привязанные в двойную булочку в конце головы и простого филе или ленты с двумя висящими лентами, падающими обратное (40).

Верхняя губа брита, и близко подрезанная и причесанная борода выравнивает явное, ниже треплются. Сформированные глаза стилизованного миндаля созданы длинными бровями. Широкий рот очень подобен этому на скульптуре "Священника-короля". Стилизованные уши сделаны из двойной кривой с центральной кнопкой.

Материал: песчаник
Измерения: высота на 13.5 см
Mohenjo-daro, палуба-B 1057
Музей Mohenjo-daro, ММ 431
Долины 1985: мн. IIb; Ardeleanu-Jansen 1984: 139-157





ქოთნები








162. Dish or lid

Late Harappan Period dish or lid with perforation at edge for hanging or attaching to large jar. It shows a Blackbuck antelope with trefoil design made of combined circle-and-dot motifs, possibly representing stars. It is associated with burial pottery of the Cemetery H period, dating after 1900 BC.
The Late Harappan Period at Harappa is represented by the Cemetery H culture (190-1300 BC) which is named after the discovery of a large cemetery filled with painted burial urns and some extended inhumations. The earlier burials in this cemetery were laid out much like Harappan coffin burials, but in the later burials, adults were cremated and the bones placed in large urns (164). The change in burial customs represents a major shift in religion and can also be correlated to important changes in economic and political organization. Cemetery H pottery and related ceramics have been found throughout northern Pakistan, even as far north as Swat, where they mix with distinctive local traditions. In the east, numerous sites in the Ganga-Yamuna Doab provide evidence for the gradual expansion of settlements into this heavily forested region. One impetus for this expansion may have been the increasing use of rice and other summer (kharif) crops that could be grown using monsoon stimulated rains. Until late in the Harappan Period (after 2200 BC) the agricultural foundation of the Harappan cities was largely winter (rabi) crops that included wheat and barley. Although the Cemetery H culture encompassed a relatively large area, the trade connections with the western highlands began to break down as did the trade with the coast. Lapis lazuli and turquoise beads are rarely found in the settlements, and marine shell for ornaments and ritual objects gradually disappeared. On the other hand the technology of faience manufacture becomes more refined, possibly in order to compensate for the lack of raw materials such as shell, faience and possibly even carnelian.
http://www.harappa.com/indus2/index.html

[tamara]

http://ancient.gerodot.ru/topics/data/india/india08.htm

საოცარი ისაა, რომ მოჰეჯო დაროში საკანალიზაციო სისტემა
იყო ყველაზე სრულყოფილი, რაც კი უნახავთ არქეოლოგებს მსოფლიოს მასშტაბით.




ქალაქის რეკონსტრუქცია.

[marine]

tamara

თამარ, სიტყვები ვერ იტევს ჩემს შენდამი მადლიერებას

იმედი მაქვს, თემაში მასალების დადებას კვლავ გააგძელებ და სხვა ფორუმელებიც შემოგიერთდებით

[ქევანა]

მოხენჯო დაროს ცივილიზაციის განადგურების მიზეზი თუ არის ცნობილი მეცნიერებაში? ვარაუდები ხომ არ აქვთ გამოთქმული და დასაბუთებული?გლობალური კატასტროფა თუ შემოსევები?

მოხენჯო დაროს გარდა მეორე ქალაქიც იყო, სახელს ვერ ვიხსენებ ოღონდ

ჰარაფას კულტურის დამწერლობის ნიმუშები გაშიფრული არაა...

რამდენადაც ვიცი შუმერულს უდარებდნენ

[guest]

ძალიან საინტერესოა

თუ მადლს მოისხამთ და თარგმნით, თუნდაც რუსულსაც და არა მარტო ინგლისურს, კაი საქმეს გააკეთებთ, ჩემთვის არ არის პრობლემა, მაგრამ ახალგაზრდებმა ხშირად იტხოვეს ეს, ტან უფრო ეფექტური იქნება. სასწრაფოდ არ არის აუცილებელი,მაგრამ დროდა დრო თითო-თითო სტატია რომ მიათარგმნოთ

[marine]

მოხენჯო დაროს ცივილიზაციის განადგურების მიზეზი თუ არის ცნობილი მეცნიერებაში? ვარაუდები ხომ არ აქვთ გამოთქმული და დასაბუთებული?გლობალური კატასტროფა თუ შემოსევები?

ქეთინო, გუშინ ინტერნეტში მოვიძიე ინფორმაცია და ძალიან საინტერესო ვერსიას წავაწყდი.

გადაგითარგმნე:

საკმაოდ უჩვეულო ვერსია წარმოადგინეს ინგლისელმა დ. დევენპორტმა და იტალიელმა ე. ვინჩენტიმ. ისინი ამტკიცებენ, რომ ხიროსიმას ბედი გაიზიარა მოჰენჯო-დარომაც.

არგუმენტებად მოჰყავთ ის, რომ ნანგრევებში ხვდებათ შეწებებული თიხისა და მწვანე მინის მიმოფანტული ბელტები. ალბათ ქვიშ და თიხა დიდი ტემპერატურის ზემოქმედებისას ჯერ გალღვა და მერე მომენტალურად გაქვავდა. ატომური აფეთქების შემდგომ მსგავსი ფენები ჩნდება ნევადას შტატის (აშშ) უბადნოში.

ანალიზურმა გამოკვლევამ, რომელიც ჩატარდა რომის უნივერსიტეტში და იტალიის ეროვნული საბჭოს კვლევების ლაბორატორიაში, აჩვენა, რომ გალღობა მოხდა 1400-1500 გრადუს ტემპერატურაზე. მსგავსი მაღალი ტემპერატურა მიიღება მხოლოდ მეტალურგიულ ქარხანაში და არა ღია ტერიტორიაზე.

თუ გულდასმით დავათვალიერებთ შენობის ნანგრევებს, იქმნება შთაბეჭდილება, თუ სად არი ეპიცენტრი, რადგან იმ მიდამოში ნაგებობები აღგვილია გრიგალიდან! ცენტრიდან კი პერიფერიებისკნე ნანგრევების სიძლიერე მცირდება. გაცილებით მცირეა განაპირა ნაგებობებზე ზემოქმედება, ანუ, სურათი ნათლად გვახსენებს ხიროსიმასა და ნაგასაკში მომხდარ ატომურ აფეთქების კვალს.

ამბობენ, რომ თითქოსდა მდინარე ინდის მდელოს უცნობი დამპყრობლები ფლობდნენ „ატომურ ენერგიას“. ეს უჩვეულოა და ძნელად დასაჯერებელი და რათქმაუნდა კატეგორიულად ეწინააღმდეგება თანამედროვე მეცნიერებას.

თუმცაღა, ინდოეთის ეპოსში ცნობილ „მაჰაბჰარატაში“ ნახსენებია რაღაც აფეთქება, რომელმაც გამოიწვია „დამაბრმავებელი სინათლე კვამლის გარეშე“, რომლის დროსაც „წყალი ადუღდა და თევზები მოიხარშნენ“. ნუთუ ეს უბრალო მეტაფორაა? დ. დევენპორტს მიაჩნია, რომ ზემოთ მოხსენებულში ნამდვილადაა სიმართლის მარცვალი.

თუ მადლს მოისხამთ და თარგმნით, თუნდაც რუსულსაც და არა მარტო ინგლისურს, კაი საქმეს გააკეთებთ, ჩემთვის არ არის პრობლემა, მაგრამ ახალგაზრდებმა ხშირად იტხოვეს ეს, ტან უფრო ეფექტური იქნება. სასწრაფოდ არ არის აუცილებელი,მაგრამ დროდა დრო თითო-თითო სტატია რომ მიათარგმნოთ

გეთანხმები, ნანა. მშობლიურ ენაზე მიწოდებული ინფორმაცია უფრო ეფექტურია აღსაქმელად

[tamara]

შეიძლება მეტეორიტი ჩამოვარდა - ამ დროს ძალიან დიდი აფეთქება შეიძლება მოხდეს - ატომური ბომბის მსგავსი...

[tamara]

აი კიდევ ერთი საინტერესო აღმოჩენა -
უკვე ირანის ტერიტორიაზე-
ჯერ არ იციან ეს რა კულტურაა

В Иране, к востоку от Междуречья, более 5000 лет назад существовала держава медного века. Ее центр находился в местечке Тепе-Сиалк
Чем дальше в прошлое мы заглядываем, тем сильнее его карту заливает белая краска. Мир Древнего Востока - мир островков, ставших оплотами немногих цивилизаций. Пять тысяч лет назад существовали лишь три цивилизации: Египет, Шумер и Мохенджо-Даро. Их разделяли обширные просторы, населенные дикими племенами, чья история нам пока неясна. Открыть ее предстоит археологам ХХI века - подобно тому, как их предшественникам, ученым прошлого века, пришлось заново открывать историю Вавилонии, Урарту, Хеттского царства.


Лет пятнадцать назад, глянув на карту "Передняя Азия в ХVI - VII веках до новой эры" в институтском учебнике "Истории Древнего мира", я поразился: рядом с пунктирами границ и точками городов, которыми пестрила Месопотамия, красовалось белое пятно в полстраницы: Иран, "безлюдье, глушь". Странно было видеть, что область, соединявшая две великие культуры - Индскую и Шумерскую, - превратилась для археологов в настоящую "черную дыру" их науки.

Представьте, что их коллеги, интересуясь лишь Египтом и Междуречьем, "забыли исследовать" Палестину. Как исказилась бы картина прошлого, не знай мы, что Палестина была "эфирной средой", переносившей идеи и изобретения, товары и сырье от одной цивилизации к другой. Почему бы таким же проводником "духовного и материального" не мог быть в древности Иран? Ведь по всему периметру он был окружен очагами первых цивилизаций.

...Пояснения в тексте учебника были невразумительны: "Сухопутные связи [Месопотамии] с Индией, а также Средней Азией и более отдаленными странами по дорогам, проходящим через Иран, установились лишь к середине I тысячелетия до новой эры". Что же было раньше? "Можно лишь с уверенностью сказать, что до II тысячелетия до новой эры здесь звучали языки, не имевшие ничего общего ни с семитскими, ни с индоевропейскими". Кто же были эти народы? Когда мы узнаем об этом?

Вот почему мое внимание привлекли известия об открытии в Центральном Иране древнейшей культуры медного века. Пять тысяч лет назад местные жители выплавляли медь. Быть может, отсюда караваны, груженные медью, направлялись в Шумер и Мохенджо-Даро? Но обо всем по порядку.

Арисман - забытое Богом местечко на полпути из Тегерана в Исфахан. Именно здесь была обнаружена неизвестная древняя культура. Она не упоминалась ни в одном письменном источнике того времени, однако сделанные находки говорят сами за себя. Немецкие археологи, проводившие раскопки в Арисмане вместе с иранскими коллегами, назвали его "Рурской областью Древнего мира" - важнейшим источником сырья. "Другого подобного региона нет во всей Передней Азии" - отмечает Херман Парцингер, заведующий отделом Евразии при Германском археологическом институте.

Парцингер и его иранский коллега Расул Ватандуст руководят раскопками, которые начались со случайных находок, - их сделал местный учитель Давуд Хасаналян. Это были старинные черепки; он сообщил о них, и вскоре в Арисмане появились археологи. Они заглянули в энеолит - эпоху, которой кончался каменный век.

Исследования, проведенные геофизиками, и, конечно, раскопки показали, что в окрестности Арисмана располагались целые батареи плавильных печей. Порой они встречались почти на каждом квадратном метре. Это был "промышленный район", напоминавший современную заводскую территорию, отметил Парцингер. Здесь выплавляли медь - первый металл, открытый человеком. Поблизости находились также жилища древних металлургов и мастерские, где из меди изготавливали поделки.

Среди предметов, найденных в Арисмане, были тигли для плавки меди, изложницы, заполнявшиеся расплавленным металлом, а также небольшие медные отливки. Судя по обширным шлаковым отложениям, работа здесь не стихала столетиями. Разумеется, не может идти и речи о том, что местные металлурги сбывали продукцию лишь жителям окрестных селений: слишком велики были масштабы производства. Очевидно, Арисман был древним промышленным центром: отсюда медь и изделия из нее развозили в отдаленные районы Передней Азии.

В поселении жили рабочие. Здесь не нашли ни дворцов, ни религиозных построек; не найдены пока и здания, где могли проживать распорядители работ. Зато по глиняным черепкам и шлакам восстановлена, пусть и в общих чертах, хронология поселения:

* Оно возникает на исходе V тысячелетия до новой эры. В слоях, датируемых следующим тысячелетием - так называемый период Сиалк-III, - начинается добыча меди. К этому времени относятся образцы очень красивой керамики, однако ее поточное производство не налажено.

* Следующая эпоха - "Сиалк-IV" (конец IV - III тысячелетия) - это время массовой выплавки меди и серийного изготовления керамики, однако гончарные изделия теперь выглядят не так красиво и оригинально, как прежде.

Свое название эти эпохи получили не случайно. В шестидесяти километрах к северу от Арисмана лежит холм Тепе-Сиалк. Еще в 1933-1934 и 1937-1938 годах археолог Р. Гиршман обнаружил, что люди жили здесь на протяжении нескольких тысяч лет. Он выявил несколько фаз в истории этого крупного поселения. Разумеется, раскопки в Арисмане нельзя не соотносить с теми исследованиями.

Иран не избалован вниманием археологов. Можно вспомнить, что тот же Гиршман занимался в 1931-1932 годах раскопками на холме Тепе-Гиян, близ Хамадана (здешнее поселение совпало с III фазой Сиалка), а в пятидесятые годы - раскопками столицы Элама (ХIII век) в Сузах. И все?
Тем удивительнее итоги - пока предварительные - раскопок в Арисмане. Итак, здесь найден рабочий поселок, основанный более пяти тысяч лет назад. Его жители занимались лишь добычей и выплавкой меди, не отвлекаясь на заботы о "хлебе насущном". Это означало, что они были частью общества, где уже утвердилось разделение труда. Что согнало их сюда? Очевидно, их общество было организовано по иерархическому принципу. Здесь имелась сильная центральная - возможно, царская? - власть. Основу процветания этого общества, наверное, составляла торговля медью и изделиями из нее. Его торговые связи могли простираться до отдаленных районов Западной Азии.

Где мог находиться центр этой культуры? Внимание ученых вновь привлек Сиалк, где люди стали селиться еще в VI тысячелетии до новой эры. Тогда это был поселок земледельцев, лишь недавно перешедших к оседлому образу жизни. Даже их керамические изделия напоминали глиняные корзины, украшенные росписью. Происхождение местных жителей неизвестно. Индоевропейцы появятся здесь лишь через несколько тысяч лет. Примечательно, что в слоях, относящихся к III тысячелетию, были найдены письменные памятники, напоминавшие протоэламское письмо - особое пиктографическое письмо, позднее вытесненное в Эламе аккадской клинописью.

Уже в IV тысячелетии до новой эры в Арисмане изготавливают искусную керамику.

Возможно, Сиалк был одним из центров "безымянной медной державы", возникшей в Иране. Об ее отношениях с другими цивилизациями, сложившимися в III тысячелетии, можно догадываться по тому факту, что в Месопотамии и долине Инда не было месторождений меди - важнейшего металла эпохи. Медь привозили туда издалека. Почему бы не из Центрального Ирана?

Археологи нашли в Арисмане также галенит - минерал, содержащий примеси серебра, - и около сорока тиглей, служивших для выплавки серебра из галенита. Очевидно, серебро тоже было предметом экспорта, ведь в Месопотамии и долине Инда не имелось своих запасов серебра.

Итак, эта "медная страна" была сырьевым придатком Шумера и Мохенджо-Даро? Или даже процветала за счет торговли с соседями? Являлась ли она частью Эламской державы или играла самостоятельную роль? Было ли ее население родственно дравидам - древнейшим обитателям Индии? До проведения обширных раскопок в Центральном Иране можно только гадать об этом.

Известно лишь, что около 2500 - 2000 годов до новой эры местное хозяйство переживает какую-то катастрофу, в то время как Междуречье по-прежнему процветает. Что же случилось в Арисмане и окрестных районах? "Возможно, причина в том, что ведущие державы того времени стали покупать медь в других регионах", - полагает Парцингер, - и это привело к экономическому краху в Центральном Иране. Так, крупные месторождения меди имелись на Кипре ("Знание - сила", 2002, № 3) и в некоторых районах Восточного Средиземноморья.

Вопросов остается много. Древнейшая история Ирана нам почти не известна. Эламская цивилизация, возникшая на юге Ирана в конце IV тысячелетия, мало изучена. Исследования, проводимые в Арисмане, - пока лишь начало пути.

Стоит предположить, что сотрудничество российских археологов со своими иранскими коллегами тоже могло бы оказаться весьма успешным. Ведь Иран - это, возможно, ключевое и недостающее пока звено, которое свяжет воедино великие цивилизации древности. Эту белую страницу еще предстоит заполнить названиями древних поселений - и фамилиями современных археологов, вернувших прошлое человечеству.
ГИПОТЕЗЫ

Бронзу открыла природа?

Олово редко встречается в природе. Как же человек пришел к идее соединять олово с медью, получая необычный по качествам сплав - бронзу? Возможно, ответ подсказала сама природа.

В горном массиве Мушистон в Таджикистане, где олово начали добывать около 2400 года до новой эры, встречается руда, содержащая олово и медь в той же пропорции, что бронза. Возможно, древние жители здешних мест первыми оценили преимущества этого "естественного сплава" и, выведав секрет у природы, стали соединять два разных металла.

История свидетельствует, что сделать это открытие было нелегко. Жители других регионов научились выплавлять бронзу гораздо позже и, возможно, заимствовали идею у азиатских народов. Так, в Древнем Египте имелись некоторые месторождения олова, но выплавлять бронзу здесь начали примерно на пять столетий позже, чем в Азии. Племена же, населявшие британский Корнуолл - знаменитую в античные времена область оловянных рудников, "просидели на своих сокровищах тысячи лет, прежде чем догадались их использовать", - шутливо замечает немецкий археолог Эрнст Перника.

Впрочем, научившись выплавлять бронзу, люди долго изготавливали из нее безделицы - украшения или пряжки для одежды. Лишь около 2000 года до новой эры из бронзы - материала более твердого, чем медь, - стали отливать оружие.

Тайны Зеравшанской долины

Во время раскопок в Зеравшанской долине (Таджикистан) немецкий археолог Херман Парцингер обнаружил остатки древнего поселения. Судя по керамике, украшенной геометрическим орнаментом, здесь жили представители Андроновской культуры (к этой культуре относится, например, Аркаим). Внимание Парцингера привлекли куски оловянной руды; они были измельчены, но не переплавлены.

"Люди Андроновской культуры могли поселиться здесь, - предположил Парцингер, - чтобы заняться добычей руды". Ведь практиковали же другие племена этой культуры земледелие и некочевое животноводство. Вывозить руду из Зеравшанской долины было на чем: здесь найдены останки верблюдов и лошадей.

При раскопках к северу от реки Зеравшан, в одном из районов пустыни Кызылкум, были обнаружены плавильные печи и керамика, также характерная для Андроновской культуры. Возможно, полагает Парцингер, жившие здесь люди не только добывали олово, но и одними из первых - а может быть, первыми? - научились выплавлять бронзу.

Троя и Киргизия - союз на все времена?

Ассирийские документы начала II тысячелетия до новой эры сообщают о доставке олова из Суз - города, лежавшего между Месопотамией и Иранским плоскогорьем. Сузы были перевалочным пунктом; самый ценный металл бронзового века везли из Средней Азии.

С началом новых раскопок в Трое возникла гипотеза, что олово туда доставляли из далекого Таджикистана ("Знание - сила", 2000, № 12. "Археология: от "белых пятен" к точной науке"). Анализ содержания изотопов свинца убеждал, что это именно так. Микроскопические дозы свинца можно найти в любой руде олова. Состав его изотопов неизбежно разнится, ведь месторождения возникали в разные геологические эпохи. Однако уточненный химический анализ показал, что в бронзовых изделиях, найденных в Трое, содержание никеля выше, чем в олове, которое добывали в рудниках Мушистона, в 150 километрах к востоку от Самарканда.

Отрицательный ответ не решал загадку. В радиусе двух тысяч километров от Трои не известно ни одного месторождения, откуда могли бы доставлять олово. Немецкий археолог Эрнст Перника, исследовавший таджикскую руду, предположил, что "троянские рудники" все-таки надо искать в одной из республик Средней Азии - возможно, в Киргизии.

Александр Грудинкин


http://www.znanie-sila.ru/online/issue_1727.html
Copyright © «ЗНАНИЕ — СИЛА»
E-mail: nikita@znanie-sila.ru
Тел.: (095) 235-89-35
Факс: (095) 235-02-52

[tamara]

კიდევ ერთი უძველესი ცივილიზაცია -

კიკლადები -

საბერძნეთში კუნძულ კეროსზე (კიკლადები) ბრიტანელმა და ბერძენმა მეცნიერებმა აღმოაჩინეს უძველესი სარიტუალო ცენტრი რომლის ასაკია 4500 წელი! ამ ადგილს კუნძულ კეროსზე - კავოსი ეწოდება.
არქეოლოგიური გათხრები განახლდა 20 წლიანი პაუზის შემდეგ, ჯერ კიდევ 1960 წლებში აქ პირველი გათხრები აწარმოეს, მაგრამ მძარცველების აქტიური საქმიანობის გამო ეს გათხრები შეწყდა, რადგან ცნობილი კიკლადური ქანდაკეკების ბუმის გამო შესაძლო იყო ორიგინალი ვერ გაერჩიათ ყალბისგან. ახალ კი ეს გათხრები კვლავ განახლდა. ამ კუნძულზე იპოვეს ხელუხლებელი არქეოლოგიური მასალა. საინტერესო ისაა რომ იპოვეს კერამიკის და მარმარილოს დამტვრეული ფრაგმენტები. ამ უცნაურიბას "კეროსის საიდუმლო ეწოდა" - ანუ ამზადებდნენ კერამიკის ნაკეთობებს მერე ამტვრევდნენ მათ და ისინი ფრაგმენტების სახით ჩამოჰქონდათ კუნძულ კეროსზე. ვერავის ხსნიდა იმას თუ რატომ ამტვრევდნენ კერამიკულ ნაკეთობებს.
არქეოლოგებმა დაადგინეს, რომ ნატეხები ჩამოჵქონდათ აქ სხვა კუნძულებიდან - ნაკსოსის და სიროსიდან - და ამ ადგილას ატარებდნენ გარკვეულ რიტუალებს და შემდეგ ამ ნატეხებს მარხავდნენ მიწაში. ანუ კეროსი იყო ეგეოსური რაგიონის უძველესი სარიტუალო ცენტრი.


საინტერესო ისაა რომ ამ რეგიონში პოულობდნენ უძველესი კულტურის ფიგურებს - ე.წ. კიკლადურ ქანდაკებებს. რა ხალხი ცხოვრობდა მაშინ კიკლადებში - უცნობია.



ეს საკმაოდ საინტერესო ფიგურებია დამახასიათებელ პოზაში - ხელები დაწყობილია გულმკერდზე და სახე დამახასიათებელია - საინტერესო ისაა, რომ ეს ფიგურები რაღაცით ჰგვანან კუნძულ პასხის კერპებს.

http://www.historicart.se/HA_Butiksortimen...isk%20huvud.jpg



18" high. Figure of lyre player, ca. 2600, from Keros, 9" high.

[ქევანა]

კიკლადური ცივილიზაცია საკმაოდ საინტერესოა.. რამდენად შეიძლება წინარე ბერძნულ მოსახლეობას დავუკავშიროთ, ხომ არ იცით?

თამარ, თუ იცით მალტაზე აღმოჩენილი ნანგრევები რომელი საუკუნით თარიღდება? ესეც ძველი ცივილიზაციის ნაშთებია?

სურათის ხარისხი ცუდია..

[tamara]

კი მალტაზეც დავდებ საინტერესო მასალებს..

აი კიდევ კიკლადებზე

არავინ იცის ანთროპოლოგიურად რა ხალხი იყო - ბერძნებთან ნაკლებად რომ იყოს დაკავშირებული -
ძალზე დიდი ხნის წინ იყო - იმ დროს არც ბერძნები და არც ბერძნების წინა ხალხი არსებობდა იქ.

კიკლადები ეს არის კუნძულთა არქიპელაგი ეგეოსის ზღვის სამხრეთით კუნძულ დელოსის გარშემო - По-гречески "Kyklades" - "лежащие крУгом". - ანუ ითარგმნება, როგორც კუნძულები ირგვლივ. (იგულისხმებოდა აპოლონის ტაძარი კუნძულ დელოსზე და მის გარშემო განლაგებული კუნძულები.
დღეს ეს კუნძულები მხოლოდ კლდეებისგან შედგებიან, მაგრამ ოდესღაც ისინი დაფარული იყო ტყეებით. ამ არქიპელაგის ყველაზე დიდი კუნძულებია - ნაკსოსი, პაროსი, ანდროსი, ტენოსი. - ისინი დასახლებული იყვნენე იონიელებით. მალოსი, თერა (სანტორინი) დასახლებული იყო დორიელებით, ნაკსოსზე იყო მრავლად მარმარილო, მელოსზე ობსიდიანი, კეოსზე განსაკუთრებული წითელი თიხა - красного глинистого железняка.
მაგრამ ეს ყველაფერი იყო 2-1000 წლის წინ ჩვ წ/აღმდე - ხოლო რა ხდებდა კიკლადებზე 2000-3500 წლებში ჩვ/წ/აღმდე - ეს რჩება თანამდეროვე არქეოლოგიის ერთ ერთ საიდუმლოდ. ამ კულტურას ეწოდა კიკლადური კულტურა - ნაპოვნია უცნაური ქანდაკებები - პატარა ფიგურები დამახასიათებელ პოზაში - ეს კულტურა იყო გიგანტური პირამიდების მშენებლობის თანამედროვე და ვინ იყო ეს ხალხი - დღეს ძნელი სათქმელია.
კიკლადურ კულტურას არ ქჰონდა დამწერლობამაგრამ ჰქონდათ საოცრად კარგად განვითარებული კერამიკული ხელოვნება. ნაპოვნია 20 000მდე კიკლადური ნივთი


9" high. Head of statue, ca. 2700-2400

http://www.britishmuseum.org/explore/galle...ic_islands.aspx


Early Bronze Age, around 2800 BC
From the island of Amorgos, the Cyclades, Aegean Sea
Throughout the Early Bronze Age in the Cyclades (approximately the third millennium BC) marble figurines were produced in two basic types: schematic and naturalistic. Schematic types, like this example, are most common in the earliest period of figurine production, though they continued to be made in parallel to the naturalistic examples.
This figure, with its characteristic outline, belongs to the so-called 'violin' type. Many 'violin' figures are completely plain, but in this piece the addition of breasts, arms and the pubic triangle makes the relationship to the human body more obvious. The head is simply an elongated prong, a very common form among the schematic figurines. The legs are not apparent at all. There are many seated or squatting female figures among the Neolithic predecessors to this type, and they frequently have legs that are diminutive or tucked away completely.
J.L. Fitton, Cycladic art, 2nd ed. (London, The British Museum Press, 1999)



პირველად ეს ნივთები - უცნაური კერპები შეამჩნიეს მე-19 საუკუნის დასაწყისში, ხოლო პირველი არქეოლოგიური გათხრები დაიწყო 1880 წელს - ჯეიმს თეოდორ ბენტის ხელმძღვანელობით - რამაც დაადასტურა წინაისტორიულ პერიოდში დიდი კულტურის არსებობა კიკლადებზე.


Middle Bronze Age, about 1800-1550 BC
Probably from the island of Mílos, the Cyclades, Aegean Sea

იპოვეს საოცარი კერამიკული ნივთები, თასები, ქანდაკებები, და ბრინჯაოს სამეურნეო ნივთები







განსაკუთრებით შთამბეჭდავი იყო ე/წ/ კიკლადური ფიგურები რომელთა ზომა მერყეობდა 5 სმ-დან ადამიანის ზომამდე.
ამ კერპებს ჰქონდათ საინტერესო პოზები და გამოსახვის საინტერეო სტილი, რომელიც საოცრად თანამედროვეა და პიკასოს ნამუშევრებს გვაგონებს. ამქანდაკებებზე არის დაზიანების და შეკეთების კვალი, საიდანაც დაასვნეს, რომ მათ რაღაც რიტუალებისათვის იყენებდნენ. არაა გამორიცხული ეს ფიგურები დასაკრძალი რიტუალების ნივთი იყო, რადგან მათ ძველად მარხავდნენ კიდეც. ზოგი მათგანი ქალს გამოსახავდა - შესაძლოა ეს დედა-ღვთაების კულტის გამოხატულებაც კი იყო.



Steatopygous female figure, ca. 4500–4000 B.C.; Final Neolithic
Cycladic
Marble; H. 8 5/16 in. (21.5 cm)
Bequest of Walter C. Baker, 1971 (1972.118.104)




Group of arsenical copper tools
Heavy-duty carpenters' tools
Early Bronze Age, about 2700-2200 BC
From the island of Naxos, the Cyclades, Aegean Sea



http://www.metmuseum.org/toah/ht/02/eus/ht02eus.htm





აი ქრონოლოგია - მერე შევეცდები გადავთარგმნო

Between 8000 and 2000 B.C., southern Europe witnesses a gradual but momentous change in living patterns as wandering groups of hunter-gatherers give way to sedentary agricultural and pastoral communities. This change fosters the need for greater cooperation both within and between communities. The presence at early village sites of imported materials such as obsidian implies the development of seafaring and trade.

ca. 8000 B.C. Cave art is particularly well represented in the southeast coastal region of Spain. These paintings give clear indications of dress and weapons, notably bows and arrows, and of dancing and hunting activities.

• ca. 7250–6000 B.C. Franchthi Cave in the Argolid, Greece, attests to the earliest deliberate burials in Greece.

• ca. 7000 B.C. Evidence of emmer and einkorn wheat, barley, sheep, goats, and pigs suggests that a food-producing economy is adopted in Greece and the Aegean. Pits, postholes, and foundations at Sesklo indicate simple huts. The presence of Melian obsidian implies seafaring.

• ca. 6000–4500 B.C. Archaeological evidence from various sites on the Iberian Peninsula suggests the domestication of plants and animals. The extreme rarity of permanent settlements suggests a relatively mobile population.

• ca. 5700–5300 B.C. The first "Megaron house," a rectangular, freestanding structure with a central hearth, is built at Sesklo in central Greece. The lack of fortifications and the manufacture of elegant painted pottery during this period suggest a peaceful and flourishing agricultural society.

• ca. 5300–3200 B.C. Metallurgical remains from various sites on mainland Greece suggest some relationship between these communities and the rest of southeastern Europe.

• ca. 4500 B.C. The earliest farming takes place on the Iberian Peninsula as established by grains of cultivated barley found in a cave site near Alicante, Spain. Sedentary agriculture fosters cooperation among communities and the formation of villages consisting of animal pens and huts made from branches.

• ca. 4500–3700 B.C. Circular village compounds are built in the area of the Tavoliere plain in northern Apulia. The presence of obsidian from Lipari implies some trade and seafaring. There is a general diffusion of farming communities throughout the Italian peninsula.

• ca. 4500–3250 B.C. The rarity of open-air settlements suggests the continuation of a relatively mobile society. Collective burials in Iberia are found in natural caves (particularly in Catalonia) and in a variety of artificial chambers. In Portugal, the construction of megalithic tombs is well under way. The earliest known on the Iberian Peninsula are built at Poco de Gatiera and Gorgines, both in present-day Portugal, around 4200–4000 B.C.

• ca. 4100–3500 B.C. Single burials in open-air pits occur at Toll in Catalonia. Grave lots show affinities to the Chassey of southern France.

• ca. 3700–3000 B.C. Remains of settlements at Ripoli on the terrace of the Vibrata valley show foundations for substantial grain-storage silos, implying an abundance of food production.

• ca. 3400 B.C. The earliest evidence of fortifications in Greece occur at Dimini. Spacious buildings on the rocky summit suggest a rise of some sort of centralized authority at this time.

• ca. 3250–2250 B.C. The most characteristic physical features of the Chalcolithic period in Spain are megalithic stone burial mounds such as those at Antequera in the south.

• ca. 3250–2250 B.C. Central Portugal and southeast Spain have an abundance of deeply stratified, often fortified, settlements. The long-term occupation of these villages is based on intensive systems of agriculture. There is evidence for distinctions within and between communities in terms of social status and rank.

• ca. 3200–2000 B.C. The exploitation of the olive and the vine together with the traditional cereals, as well as the rapid expansion of metallurgy, play a major role in the earliest urbanization in the Aegean. The existence of many settlements and burial grounds on the Cycladic Islands and Crete suggest flourishing economies.

• ca. 3000–2000 B.C. A marble industry flourishes in the Cyclades, with notable quarries in Naxos and Paros. Cycladic sculptors produce uncompromisingly abstract sculptures that have been found mostly in burial contexts.

• ca. 3000–2000 B.C. Evidence for the so-called "Almerían culture" is found throughout the southeastern part of the Iberian Peninsula. The preference is for open-air villages and simple chambered tombs.

• ca. 3000–1100 B.C. Minoan civilization flourishes on Crete. It reaches its apogee between 1700 and 1100 B.C. with the establishment of centers, known as palaces, that concentrate political and economic power, as well as artistic activity, and may serve as centers for the redistribution of agricultural commodities. The Minoans employ two scripts: a hieroglyphic script whose source of inspiration is probably Egypt, and a linear script, Linear A, perhaps inspired by the cuneiform of the eastern Mediterranean.

• ca. 2800 B.C. Evidence for the Lagozza culture in lake-side settlements set on pilings is found in the Po River valley in northern Italy. There is some evidence of wildfowling, weaving, and spinning. The Gaudo culture settles in Campania and its inhabitants build chamber tombs with multiple successive inhumations; nothing is known of their habitation sites.

[ქევანა]

tamara

იმ დროს არც ბერძნები და არც ბერძნების წინა ხალხი არსებობდა იქ.

მეეჭვება ბერძნები არა, მაგრამ წინარეინდოევროპელები კი ... ანუ ინდოევროპელებამდე ცხოვრობდა ევროპაში სხვა ეთნოსი ცხოვრობდა.. საინტერესოა სადან დაიწყო ინდოევროპელების განსახლება, ამბობენ მცირე აზიიდანო (და ამ ვარაუდის წამომყენებელი ქართველი და რუსი მეცნიერები არიან ), მაგრამ მეეჭვება... ხეთების მაგალითიდან გამომდინარე მეეჭვება

კიკლადურ კულტურას არ ქჰონდა დამწერლობამაგრამ ჰქონდათ საოცრად კარგად განვითარებული კერამიკული ხელოვნება.

შეუძლებელია ასეთ კულტურას დამწერლობა არ ჰქონდეს, უბრალოდ აღმოჩენილი არ არის... თავის დროზე ასე იძახდნენ ინკებზე და აცტეკებზე, მაგრამ აღმოჩნდა რომ ჰქონდათ.. თუმცა ბევრი მათგანი ესპანელებმა გაანადგურეს და ეხლა მგონი ნახატ-იეროგლიფური დამწერლობა შემორჩა და ისიც მცირე... მგონი ქალმა გაშიფრა.. ჰმ, სახელი არ მახსოვს ახლა

ხოლო რა ხდებდა კიკლადებზე 2000-3500 წლებში ჩვ/წ/აღმდე

ca. 3000–1100 B.C. Minoan civilization flourishes on Crete. It reaches its apogee between 1700 and 1100 B.C. with the establishment of centers, known as palaces

ანუ ამ დროს კრეტაზე ე.წ. მინოსური კულტურა იდგამს ფეხს, ისევე როგორც ეგვიპტეში "ადრეული სამეფო ხანაა", I და II დინასტია... და შუმერები მესოპოტამიაში..

პ.ს. აი ჰელადური ცივილიზაცია? ადრე ჰელადური პერიოდი დააახლ. ძვ. წ. აღ. 2800 წლიდან იღებს სათავეს.. ჩედვიკის ნაშრომში შემხვდა და დავინტერესდი რა პერიოდია მეთქი.. თამარ, ამის შესახებ რას ფიქრობთ? ძალიან საინტერესო გამოდის...