დაბადების პირველ თავში წერია:
26. თქვა ღმერთმა: გავაჩინოთ კაცი ჩვენს ხატად, ჩვენს მსგავსებად. ეპატრონოს ზღვაში თევზს, ცაში ფრინველს, პირუტყვს, მთელს დედამიწას და ყველა ქვემძრომს, რაც კი მიწაზე დახოხავს.
27. შექმნა ღმერთმა კაცი, თავის ხატად შექმნა იგი, მამაკაცად და დედაკაცად შექმნა ისინი.
“კაცი” ანუ ებრაულად “ადამი”, ნიშნავს ადამიანს, ამიტომაც კონკრეტდება “მამაკაცად და დედაკაცად შექმნა ისინი”.
კითხვა მდგომარეობს შემდეგში – არის თუ არა ქალი ღვთის ხატი? და რას ნიშნავს ღვთის ხატად ყოფნა?
კონტექსტი აშკარად მიუთითებს, რომ ქალიც და კაციც ღვთის ხატია, თუმცა დაბადების მეორე თავში წერია, რომ ადამი პირველად შეიქმნა, ხოლო ევა კი მისი ნეკნისგან.
როგორც ჩანს ეკლესიის მამათა უმრავლესობა ქალს ღვთის ხატად მიიჩნევდა, გამონაკლისია ანტიოქიური სკოლა და რამოდენიმე დასავლელი საეკლესიო მოღვაწე.
საინტერესოა ამ სკოლის ოთხი გამოჩენილი წარმომადგენლის – დიოდორე ტარსელის, თეოდორე მოფსუესტელის, თეოდორიტე კვირელის და წმ. იოანე ოქროპირის აზრი ამ საკითხებზე.
ანტიოქიის ჰერმენევტიკული სკოლის დამაარსებელი, დიოდორე ტარსელი წერდა:
“ზოგიერთი ფიქრობს, რომ ადამიანი არის ღვთის ხატი, რადგან მას უჩინარი სული აქვს. მაგრამ მე ამას არ ვეთანხები, რადგან ანგელოზიც უჩინარია და დემონიც. აუცილებელია ითქვას, რომ ქალი და კაცი ერთი ბუნებისაა, სულით და ხორცით. მაშ რატომ ამბობს პავლე, რომ კაცი ღვთის ხატია და ქალი არა, თუ ღვთის ხატობა სულის ქონას ნიშნავს? რადგან იგი ამბობს: “ამრიგად, კაცი თავდაუბურავი უნდა იყოს, ვინაიდან ხატია და დიდება ღვთისა, ხოლო ქალი ქმრის დიდებაა.”(1 კორ 11:7) რადგანაც ვისაც არ უწევს თავსაბურავის გაკეთება რადგანაც ღვთის ხატია, მაშინ ცხადია რომ ვისაც ეს უწევს, ის ღვთის ხატი არაა, მიუხედავად იმისა რომ მას სული აქვს. მაშ როგორაა ადამიანი ღვთის ხატი? როგორც ჩანს ეს ძალაუფლებას და მმართველობას ეხება; რადგან როცა ღმერთი ამბობს: “გავაჩინოთ კაცი ჩვენს ხატად, ჩვენს მსგავსებად”, იქვე აგრძელებს: “ეპატრონოს ზღვაში თევზს, ცაში ფრინველს, პირუტყვს, მთელს დედამიწას და ყველა ქვემძრომს, რაც კი მიწაზე დახოხავს. ” ანუ როგორც ღმერთი არის ყველაფრის მმართველი და პატრონი, ასევე მისცა მან ადამიანს ყველაფრის მმართველობა დედამიწაზე. ხოლო ქალი? განა ქალსაც არ შეუძლია უპატრონოს ამ ყველაფერს? შეუძლია, მაგრამ მას კაცი ჰყავს თავად(1 კორ 11:3). ასე რომ ნეტარმა პავლემ სწორად თქვა, რომ მარტო კაცია ღვთის ხატი და მისი დიდება, ხოლო ქალი კი კაცის დიდებაა.”
აღსანიშნავია, რომ როგორც დიოდორე, დასავლეთში მოღვაწე ტერტულიანეც(ნაშრომში – “ქალის კაბაზე”) უარყოფს ქალის ღვთის ხატობას, თუმცა მათთვის “ღვთის ხატი” არ ეხება ადამიანურ ბუნებას და ორივე აღიარებს, რომ ქალი ისეთივე სრულყოფილი ადამიანია, როგორც კაცი.
დაბადების 2:23-ზე კომენტარის დიოდორე საინტერესო მიგნებას აკეთებს:
“კი მაგრამ, თუ ევას ქალი ჰქვია, რადგანაც იგი ადამიანის ნეკნისგანაა, მაშინ მათ შვილს ქალი აღარ უნდა ეთქვას, რადგან სულ სხვანაირადაა შობილი.”
როგორც ჩანს, მან კარგად იცოდა ებრაული, ამიტომაც გააკრიტიკა სეპტუაგინტის თარგმანი:
“მაგრამ როგორც ჩანს მთარგმნელებმა დაუშვეს შეცდომა, რადგან ტექსტი არ ამბობს “ქალი”, არამედ “მდედრობითი ადამიანი”. რადგანაც მამრობითი ადამიანი არის ‘’ish’, რომელიც ოდნავ სხვანაირი ინტონაციით გამოითქმება, მდედრობითი კი ‘’ishsha,’.”
აქ არამარტო ჩანს ის, რომ დიოდორე კარგად ერკვეოდა ებრაულ ორიგინალში, არამედ ისიც, რომ იგი ბუნებით სრულიად თანასწორად თვლიდა ქალსა და კაცს.
მისმა მოსწავლემ, თეოდორემ, ეს აზრი ასე გამოხატა:
“ქალი ნამდვილად არაა კაცზე ნაკლები სათნოებასა და რწმენაში, როგორც ნეტარი პავლე ამბობს: “თუმცა არც კაცია ქალის გარეშე და არც ქალი კაცის გარეშე უფალში.”(1 კორ 11:1) მიუხედავად იმისა, რომ ფიზიკურად ქალი კაცზე სუსტია, სულის მიხედვით თანაბრად რაციონალურია, უკვდავია და არანაირად არაა მეორეხარისხოვანი კაცთან მიმართებაში. და ამის გამო იგი კაცის მსგავსად ჯილდოვდება.”
რაც შეეხება ღვთის ხატობას, თეოდორეც ხედავს ამაში დილემას.
“მაშ თუ მარტო ადამიანია ღვთის ხატი, მაშინ მისი რომელიღაც კონკრეტული, უნიკალური თვისების გამო მოხდა ასე. მაგრამ ადამიანი ანგელოზზე უფრო მეტად არც ინტელექტუალურია, არც რაციონალური, არც უჩინარი სულის მატარებელი.”
ამის შემდეგ იგი ადარებს ადამიანის შექმნას რომაულ წესს, როცა იმპერატორები თავიანთ ქანდაკებას ტოვებდნენ ქალაქში, მისი არყოფნის დროს რომ მისთვის ეცათ თაყვანი. როგორც ჩანს ადამიანი ღვთის ხატი ამ გაგებითაა, მაგრამ თუ რატომ ამბობს პავლე, რომ ქალი ღვთის ხატი არაა, მაინც გაუგებარია.
თეოდორე წერს:
“ყოველი ხატი, მიგვანიშნებს უჩინარზე, რისი ხატიცაა იგი. ამიტომ წესია რომ შეიქმნას ამგვარი რამეები, რომლებიც გამოხატავს იმათ რაც არ ჩანს, რის მერეც მათდამი მოწიწება და პატივისცემა არის მიმართული.”
როგორც ჩანს, კაცის ძალაუფლება და მმართველობა მთელ დედამიწაზე, ხატია ღვთის უხილავი ძალაუფლებისა. ღმერთმა შექმნა ხილული არსება, რომელიც გამოხატავდა მის ძალაუფლებას ხილულ სამყაროში.
თეოდორიტე კვირელი ოდნავ დაშორდა ანტიოქიურ მიდგომას და მიიჩნევდა, რომ ქალი, როგორც მინიმუმ ღვთის ხატის ხატია, თუმცა იმ მუხლის განმარტებისას აღიარებს, რომ კაცი ქალზე უპირატესია და კაცის ღვთის ხატობა სწორედ ამ უპირატესობაში გამოიხატება.
საინტერესო იქნება წმ. იოანე ოქროპირის განმარტების განხილვა კორინთელთა მიმართ I წერილის 11 თავისა, რადგან იგიც ხომ ანტიოქიურ სკოლას ეკუთვნოდა:
“აი აქაც: კაცი არაა ვალდებული თავსაბურავი გაიკეთოს, რადგან უფლის ხატია, არამედ ქალია ვალდებული. არამარტო იმიტომ, რომ კაცს ქრისტე ჰყავს თავსაბურავად როგორც მოციქული ამბობს, არამედ იმიტომაც, რომ მას ძალაუფლება გააჩნია ქალზე.”
როგორც ჩანს ღვთის ხატი მართლაც ძალაუფლებას ეხება და არა ადამიანურ ბუნებას, რომელიც ქალსაც და კაცსაც სრულიად იდენტური აქვთ.
რატომ არ გამოეხმაურეთ ამ თემას? მწარე თემაა?
პ.ს. სიმართლე მართლა მწარეა...
თემამ არ დამაინტერესა
"ღვთის ხატად შექმნა იგი (არსება სახელად კაცი, იგივე ადამიანი), მამაკაცად და დედაკაცად შექმნა"
Otherguy
თავად მაცხოვარი იმეორებს და ამოწმებს ამ სიტყვების ჭეშმარიტებას - ვიცით სახარებიდან, ვითომ მზაკვრული კითხვა რომ დაუსვეს.
Otherguy
ის, რომ მამატა ციტატები არასწორად მოგაქვს (ვგულისხმობ გარუკვეველ ტარგმანს, შრომაზე და ადგილზე არ მითითებას და ა.შ.), ამაში უკვე დავრწმუნდი. ამიტომ ამაზე აღარ გავამახვილებ ყურადღებას, გვერდით თემაში საკმადოდ დაგიწერე და იმედი მაქვს გაეცნობი.
აქ კი მცირედს დავწერ. წმ. კირილე ალექსანდრიელს ასეთი დიალოგი აქვს მოტანილი თავის შრომაში "ყოვლადწმინდა სამების შესახებ", VII დიალოგი:
"ა. განა არ ვამბობ, რომ ამქვეყნად ადამიანი შეიქმნა ხატად ღვთისა?
ბ. როგორ არა!
ა. ჩვენში საღვთო ხატის შთამხატველი და ბეჭდის გვარად შთამტვიფრველი ზექვეყნიური მშვენიერბისა განა სულიწმინდა არ არის?
ბ. მაგრამ, ამბობენ, არა როგორც ღმერთიო, არამედ როგორც საღვთო მადლის მსახურიო.
ა. მაშ, თვით ის კი არ უნდა შთაინიშნებოდეს ჩვენში, არამედ მისმიერი მადლი.
ბ. როგორც ჩანს.
ა. მაშინ აუცილებელი იქნებოდა, რომ ადამიანი წოდებულიყო "ხატად მადლისა" და არა იმდენად "ხატად ღვთისა". დაუკვირდი მსჯელობას, რადგან, ვფიქრობთ, ბრძნულია და მარტივი იგი (იხ. PG. 75, 1088 A-D; შდრ. SC. t, 246, 162-164).
Otherguy
შენი არ ვიცი და მე ღვთის ხატად ვარ შექმნილი.
რაც ჩემი აზრით გულისხმობს ღვთის შვილობას
ადამიანს შეუძლია იყოს შემოქმედი, როგორც ღმერთია და შექმნას, როგორც ღმერთი ქმნის, მართალია ისეთივე მასშტაბებით არა, მაგრამ მაინც შექმნას..
ადამიანი რომელიც ხატავს გამორჩეულ სურათს, ხო ამბობენ რომ მან შექმნა შედევრი
ღვთის ხატობა იგულისხმება რომ ადამიანს აქვს პოტენციალი დაემსგავსოს ღმერთს ად განმღრთდეს. ამიტომ მოვიდა ქრისტე, აღამაღლა ადამიანური ბუნება ღვთაებრივი ბუნების გვერდით და გვასწავლა როგორ მივიდეთ უფლამდე, რადგან ქრისტე არის გზა უფლისკენ
ამის მერეც გაუგებარია?
ქევანა
შენი აზრი გასაგებია, მაგრამ ბიბლიასთან რა შუაშია? 1 ფრაზა მაინც დაგეციტირებინა...
afxazi
კარგი ბატონო, მაშ კითხვას დაგისვამ - ანგელოზს არ აქვს ბუნებაში კარგობა და სამართლიანობა?
რითი აღემატება ჩვენი ბუნება მაგალითად მთავარანგელოზთა ბუნებას? რატომ ვართ ჩვენ ღვთის ხატი და ისინი არა?
მათ ნაკლები ღვთაებრივობა გააჩნიათ?
Otherguy
Otherguy
afxazi
მოიცა ესეგი ანგელოზიც ღვთის ხატია? აბა ღმერთმა მარტო ადამიანი შექმნაო საკუთარ ხატად ბიბლიაში რომ წერია?
მხევალი ნინო
შენ კრიტიკულად მარტო ჩემ ნაწერებს უყურებ?
კაცი მთავრობს ქალზე და ამიტომ ღვთის ხატობა ამ მხრივაა მასში გამოხატული.
ღვთის ხატობა ნიშნავს ღვთის ხილულ ანარეკლს. ანუ როგორც ღმერთია უხილავი, კაცია ხილული და გამოხატავს მის ძალას, სათნოებას და ყველაფერს რაც ღმერთს გააჩნია, ოღონდ ხილულად.
მაგრამ ხომ გახსოვს წერია: "გავაჩინოთ ადამიანი ჩვენს ხატად... ეპატრონოს მიწას, მცენარეებს და ცხოველებს..." --- ანუ ხატობა პირველ რიგში ამ კუთხითაა... ქალიც ეპატრონება ამ ყველაფერს უბრალოდ მას კაცი ჰყავს თავად.
Otherguy
Otherguy
ულფი ამგვარად განმარტავს ადამიანის ხატობას ღმრთეებასთან _ ვინაიდან ღმერთი სამებაა და სამპიროვანი და შედგება სამი იპოსტასისგან და მაინც ერთი არსებაა , ასევე ადამიანიც შედგება _ სულის , სამშვინველისა და სხეულისგან და ამგვარად ისიც, მაინც ერთი არსებაა .
esre ars cheshmariteba
ბიბლიაში წერია რომ ღმერთმა შექმნა კაცი დედაკაცდ და მამაკაცად. და შემდეგ ღმერთმა გაყო დედაკაცი და მამაკაცი. ანუ ადამის ნეკნისგან შეიქმნა ევა. ევა ნიშნავს ყოველტა ცოცხალთა დედას. ადამი კი მიწიდან აღებულს. ასე რომ კაციც და ქალიც ხატია ღვტისა, საკუტარი თავისუფალი ნებით. მხოლოდ ამიტაა ადამიანი მსგავსი ღვთისა.
"...რადგან ის მამაკაცმა შეამჩნია, ესე იგი, არის მასში რაღაც განსაკუთრებული..."
"ქალი მამაკაცზე ნაკლებად როდი მონაწილეობს სამოქალაქო და სულიერ საქმეებში. ქალთაგან ბევრი ეწამა ქრისტესთვის. ქალს მამაკაცზე მეტადაც შეუძლია სიწმინდის დაცვა, რადგან მასში ვნებები ისე მძლავრად არ მოქმედებენ. ქალს თანაბრად შეუძლია გააჩნდეს ისეთი სათნოებები, როგორიცაა: თავმდაბლობა, უმანკოება, უანგარობა, პატიოსნება, რომელთა გარეშეც "ვერავინ იხილავს უფალს".
/წმ. იოანე ოქროპირი/
"ყველა ქალს სხვაზე უკეთესი ჰგონია თავი. ამას ვერც იმან უშველა, რომ რა ხანია, ქვეყნად სარკე მოიგონეს"
/მწერალი ოტია იოსელიანი/
უზრუნველყოფა Invision Power Board (http://www.invisionboard.com)
© Invision Power Services (http://www.invisionpower.com)