მეფე ნაბუქოდონოსორ მეორე პარამეტრები

[georgios]

დანიელის წიგნის კითხვისას, როდესაც დავაკვირდი იმ თავებს, სადაც მეფე ნაბუქოდონოსორზეა საუბარი, შემექმნა ასეთი შთაბეჭდილება: ეს მეფე სულაც არ არის ისეთ "საშინელ" პიროვნებად გადმოცემული ბიბლიის მიერ, როგორადაც მას ზოგიერთი წარმოაჩენს...

ხომ არ ფიქრობთ, რომ ნაბუქოდონოსორი, გარდა იმისა, რომ იყო ძლიერი მმართველი და დიდი მეფე, იყო ასევე განდობილი საღვთო საიდუმლოებებში, ინიცირებული? თავისი სიქველით გამორჩეული პიროვნება...

[George Leluashvili]

georgios
რაღა არ იყო, უდიდესი წინასწარმეტყველისა და მისი მეგობრების დახოცვა ქონდა ოცნებად.
დანიელი ვინ ჩააგდო ლომებთან?
ანანია, აზარია, მისაელ...
წავიდეს რა, ერთი მაგის კაცობას

[georgios]

GIORGI LELUASHVILI

რაღა არ იყო, უდიდესი წინასწარმეტყველისა და მისი მეგობრების დახოცვა ქონდა ოცნებად.
დანიელი ვინ ჩააგდო ლომებთან?
ანანია, აზარია, მისაელ...
წავიდეს რა, ერთი მაგის კაცობასbiggrin.gif

დასკვნებზე ნუ ჩქარობ.
სანამ სარწმუნოებას ჩაწვდებოდა, მაგალითად, თრდატ მესამეც დევნიდა თავიდან სომხეთში ქრისტიანებს, მაგრამ შემდეგ მიიღო ქრისტიანობა.

თავდაპირველად ნაბუქოდონოსორი არ აქცევს დიდ ყურადღებას დანიელის და მისი მეგობრების ღმერთს. მაგრამ როდესაც სამი ებრაელი გადარჩება და უვნებელი გამოვლენ ცეცხლიდან, მეფე ასეთ რამეს ამბობს:

"მიუგო ნაბუქოდონოსორმა და თქვა: კურთხეულია ღმერთი შადრაქის, მეშაქისა და ყაბედ-ნეგოსი, რომელმაც თავისი ანგელოზი გამომიგზავნა და იხსნა თავისი მორჩილნი, რადგან მისი მოესავნი იყვნენ ისინი, არ დაემორჩილნენ მეფის განკარგულებას და საკუთარი ტანიც კი გასწირეს, რომ თავიანთი ღმერთის გარდა, სხვა ღმერთისთვის არ ემსახურათ და თაყვანი არ ეცათ.

ამიტომ ვიძლევი ბრძანებას: თუ ვინმე რომელიმე ხალხიდან, ტომიდან ან ენიდან შადრაქის, მეშაქის და ყაბედ-ნეგოს ღმერთზე აუგს იტყვის, ასო-ასო აიკუწება, მისი სახლი კი ნანგრევებად იქცევა. რადგან არ არსებობს სხვა ღმერთი, მის მსგავსად რომ შეეძლოს ხსნა.

მაშინ მეფემ კვლავ აღამაღლა ბაბილონის ქვეყანაში შადრაქი, მეშაქი და ყაბედ-ნეგო.

მეფე ნაბუქოდონოსორი ყველა ხალხს, ტომს, ენასა და მთელი დედამიწის ზურგზე მცხოვრებთ ასე უცხადებს: მშვიდობა გაგიმრავლდეთ!

ნიშნები და სასწაულები, რომელნიც მაღალმა ღმერთმა ჩემზე მოახდინა, მსურს გაცხადებულ იქნას.

რაოდენ დიდია მისი ნიშები, რაოდენ ძლევამოსილია მისი სასწაულები! მისი სამეფო სამარადისო სამეფოა, მისი ხელმწიფება კი უკუნითი უკუნისამდეა!"


ამის მერე დანიელი კიდევ ერთ სიზმარს აუხსნის მეფეს და წერილი გადადის იმის მოყოლაზე, რა ემართება ნაბუქოს.

"მალედვე აღსრულდა ნაბუქოდრნოსორზე ეს განაჩენი. მოკვეთეს იგი კაცთაგან; ხარების მსგავსად ბალახის ჭამა დაიწყო; მისი სხეული ზეცის ცვარ-ნამით სველდებოდა, ისე რომ თმები არწივის ბუმბულივიი გაუხდა, ფრჩხილები კი - ფრინვგლის კლანჭებივით. "

რას ნიშნავს რომ ის მოკვეთილი იყო? ნაბუქოდონოსორი ვითომ ჩამოაშორეს მმართველობას დროებით, ანუ შვიდი წლით და მერე ისევ აღადგინეს? ისტორიულად ასეთი რამე როგორც ვიცი არ დასტურდება. არც ის ვიცით, რაიმე ფსიქიური დაავადება თუ აწუხებდა მას ამდენ ხანს.

შემდეგ კი მოყოლა გადადის შემდეგზე:

"ის დღეები რომ ჩამოთავდა, თვალები ზეცას მივაპყარ მე, ნაბუქოდონოსორმა, და გონება დამიბრუნდა. ვაკურთხე უზენაესი, ვაქე და ვადიდე მარადცოცხალი, რომლის ხელმწიფებაც სამარადისო ხელმწიფებაა და ვისი სამეფოც უკუნითი უკუნისამდეა. "

ამის მერე ნაბუქო ადიდებს ღმერთს.

რასთან გვაქვს საქმე? ტახტიდან რეალურად არ გადადგებოდა. ამავე დროს მან გაიარა გარკვეული გზა, რომლის მეშვეობითაც მან მოიპოვა მეტი სიბრძნე. მეფე ამბობს: "ეს ის დიდებული ბაბილონი არ არის, რომელიც მეფის სადიდებლად ავაშენე ჩემი ხელმწიფების ძალით ჩემი სიდიადის საქებრად? " ანუ მან ხომ განასრულა თავის წარმოდგენაში სამეფოსთვის ზრუნვა და შექმნა ძლიერი სახელმწიფო. მაგრამ ეს საკმარისი არ არის. ის მომავალში გადის აშკარად ინიციაციას. მისი ცნობიერება იცვლება, ის საკუთარ თავს ვერ ცნობს, უნდა უღრმავდებოდეს საკუთარ თავს. შემდეგ კი განწმენდილი და გონებაგახსნილი უბრუნდება ჩვეულ ცხოვრებას. ის მოწყდა წინა ცხოვრებას არა პირდაპირი გაგებით, რომ გადაეყენებინათ ტახტიდან, არამედ ის შეიცვალა ცნობიერად. ბიბლია მერე კი გადმოგვცემს მის რწმენას ერთი ღმერთის მიმართ...

ვითომ არ უნდა იყოს ჭკუასთან ახლოს?

[George Leluashvili]

georgios
ამ ადგილს გადავხედავ მერე და გიპასუხებ.

მანამდე კი, არ იცი რა დღეს აყრიდა ჭეშმარიტი ღმერთის მადიდებლებს? ისტორიას გადახედე.

[georgios]

GIORGI LELUASHVILI

მანამდე კი, არ იცი რა დღეს აყრიდა ჭეშმარიტი ღმერთის მადიდებლებს? ისტორიას გადახედე.

მადიდებლებს გულისხმობ თუ მოწინააღმდეგეებს?

[George Leluashvili]

georgios
მოდი, უფრო საფუძვლიანად გამოვიკვლევს ამ საკითხს და მერე დავწერ.
არ მინდა ეხლა უაზრობა და სიმართლესთან შეუსაბამო რამე ვთქვა, ამიტომ ბიბლიასაც გადავხედავ და ისტორიასაც.

სხვათაშორის ამ საკითხზე არასდროს მიფიქრია

[georgios]

GIORGI LELUASHVILI

მოდი, უფრო საფუძვლიანად გამოვიკვლევს ამ საკითხს და მერე დავწერ.
არ მინდა ეხლა უაზრობა და სიმართლესთან შეუსაბამო რამე ვთქვა, ამიტომ ბიბლიასაც გადავხედავ და ისტორიასაც.

სხვათაშორის ამ საკითხზე არასდროს მიფიქრია

კეთილი.

დანიელის წიგნის პირველ ოთხ თავზე არის საუბარი.

[George Leluashvili]

georgios

დანიელის წიგნის პირველ ოთხ თავზე არის საუბარი.

ok

[georgios]

მოკლედ არავის აინტერესებს ასეთი რაღაცეები. ჩაკვდა აქაურობა.

[George Leluashvili]

georgios
მოიცა ნაადრევად ნუ მსჯელობ.
მეც დამაინტერესა ამ საკითხმა, მარა ვეღარ მოვიცალე რო ჩავუჯდე.

[georgios]

GIORGI LELUASHVILI

მოიცა ნაადრევად ნუ მსჯელობ.
მეც დამაინტერესა ამ საკითხმა, მარა ვეღარ მოვიცალე რო ჩავუჯდე.

მერე მე მარტო დიალოგი არ მინდა.

საერთოდ არის ფორუმზე ასეთი მდგომარეობა.

[ikanosi]

georgios
რატომ დიალოგი? ვკითხულობთ აქ, განა სავალდებულოა მუდამ ვიკამათოთ?
ვადევნებ თვალყურს თქვენს თემებს

[georgios]

აღსანიშნავია კიდევ ერთი:

სანამ სამი ებრაელი გამოიცდებოდა და ჩაყრიდნენ ცეცხლში, ყაზარია ამბობს ასეთ რამეს:

" შენ ყველაფერში ჭეშმარიტი სამართალნი აღასრულე ჩვენზე და ჩვენი მამა-პაპის წმიდა ქალაქზე - იერუსალიმზე, რადგან ჭეშმარიტებისა და სამართლის მიხედვით მოგვივლინე ყოველივე ჩვენი ცოდვების გამო;

რადგან ცოდვა ჩავიდინეთ და უკანონოდ მოვიქეცით შენგან განდგომილნი; ყველაფერში ვცოდავდით და ყურს არ ვუგდებდით შენს მცნებებს;

არ ვიცავდით მათ და არ ვასრულებდით ისე, როგორც შენ გვიბრძანე, რათა სიკეთე მოგვნიჭებოდა.

ყველაფერი, რაც კი ჩვენ შეგვამთხვიე და ყველაფერი, რაც გვიყავი, ჭეშმარიტი სამართლის მიხედვით მოგვიზღე;

ჩაგვყარე ურჯულო მტრების, უბილწეს განდგომილთა, უსამართლო და მთელს ქვეყანაზე უბოროტესი მეფის ხელში."


შეიძლება ვიფიქროთ, რომ როგორ მოხდა, იერუსალიმის ტაძარი რომ განადგურდა, ის ხომ ღვთის სახლი არის. მაგრამ ყაზარიას სიტყვებიდან და წინასწარმეტყველების წიგნებიდანაც ჩანს, რომ ებრაელი ხალხი მხოლოდ მაშინ ითვლება დამსახურებულად ატაროს რჩეული ერის სახელი, სანამ ის სავსეა საღვთო სწავლებით. ხოლო როდესაც ივიწყებენ, ბოროტ ძალებს ერთვებიან და ამის შედეგი და დაბოლოვება აღმოჩნდა ნაბუქოდონოსორი. ის არის ერთგვარი იარაღი ებრაელი ხალხის ისტორიის წარმართვაში და მისით აღსრულდება რაც მოიწიეს თავის თავზე ებრაელებმა.

ასევე ზოგი მკვლევარი ფიქრობს, რომ თუკი მეფეს მაინც რამე დაავადება ჰქონდა, ეს შეიძლებოდა ყოფილიყო ლიკანტროფია, პორფირია ან სიფილისის გართულებული მდგომარეობა.

[zaz]

ნაბუქოდონოსორმა ძალიან დაუმძიმა უღელი გადასახლებულ ებრაელ ხალხს. ის უბრალოდ იყო ღვთის განგების აღმასრულებელი და ღმერთი ებრაელ ხალხს ბაბილონის მეფის მორჩილებას ავალდებულებდა. ნაბუქოდონოსორი ოქროს კერპის თაყვანისცემას აძალებდა ებრაელ ხალხს.
იერემია 51,34: "შემჭამა, დამღეჭა ნაბუქოდონოსორმა, ბაბილონის მეფემ, ცარიელ ჭურჭლად მაქცია. გადამყლაპა გველეშაპივით, აივსო შიგანი ჩემი ძვირფასეულობით და ამომანთხია." ბიბლია არ ამართლებს ბაბილონის მეფეს და ვისაც ბიბლია არ ამართლებს, მას ღმერთი არ ამართლებს.

[georgios]

ახლა წავაწყდი იოანე ოქროპირის წერილს თეოდორე მოფსუესტელის მიმართ, როდესაც მოუწოდებს მობრუნდეს სულიერებისკენ და წერილში ურთავს ბაბილონის მეფესთან დაკავშირებით, შეგონება სინანულის შესახებ:

Если же кто и после этого будет сомневаться, то мы уверим его в том и божественным Писанием. Кто, скажи мне, был преступнее царя Вавилонского? Он, после того, как уже настолько испытал силу Божию, что поклонился пророку Его, и приказал "принести ему дары и благовонные курения" (Дан.2:46), опять предался прежней гордости, и связав ввергнул в печь тех, которые не почтили его больше Бога. И однако этого жестокого и нечестивого (Царя), более зверя, нежели человека, (Бог) призывает к покаянию и доставляет ему еще другия побуждения к исправлению: во-первых, самое чудо, совершившееся в печи, а затем видение, которое видел царь, а истолковал Даниил, достаточное для того, чтобы преклонить и каменную душу; а сверх того, после увещания делами, и сам пророк дал ему такой совет: "посему, царь, да будет благоугоден тебе совет мой: искупи грехи твои правдою и беззакония твои милосердием к бедным; вот чем может продлиться мир твой" (Дан.4:24). Что говоришь ты, премудрый и блаженный? Ужели возможен и после такого отпадения возврат, и после такой болезни здравие, и после такого безумства надежда образумиться? Царь сам уже отнял у себя всякую надежду, тем, во-первых, что не познал Создавшего его и возведшего на такую честь, хотя и имел сведения о многих доказательствах силы и промысла Его и на себе самом, и на своих предках; а после того еще тем, что, получив ясные свидетельства мудрости и предведения Божия, и видев, как ниспровергнуты были и магия, и астрономия, и действия всякого диавольского волхвования, оказался хуже прежнего. Ибо, чего не могли изъяснить мудрые волхвы, газарины, и что признали они превышающим природу человеческую, то Бог изъяснил ему через пленного отрока, и этим чудом довел его до того, что он не только сам уверовал, но и сделался ясным проповедником и наставником этого верования для всей вселенной. Таким образом, если он и прежде этого знамения не заслуживал прощения за свое неведение о Боге, то гораздо более после такого чуда, после собственного исповедания, и преподанного наставления другим. Если бы он не был точно уверен, что истинный Бог – один, то и не оказал бы такой чести рабу Его, и другим не дал бы такого же приказания. И однако, после такого исповедания, он опять впал в идолослужение, и тот, кто, падши на лицо, поклонился рабу Божию, дошел до такого безумия, что рабов Божиих, не поклонившихся ему, ввергнул в пещь. Что же? Отомстил ли Бог отступнику, как надлежало отмстить? Напротив, Он представил ему еще большие доказательства своего могущества, чтобы привести его, после такого безумства, опять в прежнее состояние. И что особенно удивительно: дабы чудные события, по чрезмерности своей, не показались невероятными, Он сотворил знамение не Над другим чем-либо, а Над тою пещью, которую разжег сам царь для отроков, и в которую, связав, ввергнул их. Конечно, чудесным и необычайным было бы и то, если бы только огонь был погашен. Но Человеколюбец, дабы внушить больше страха, произвесть больше изумления и совершенно прекратить ослепление царя, сделал большее и необычайнейшее чудо. Попустив, чтобы огонь разожжен был настолько, насколько хотелось царю, Он являет свое могущество в том, что, не уничтожая приготовлений врагов, делает готовое недействительным. А чтобы кто-нибудь, увидев отроков победившими пламень, не счел этого привидением, (Бог) попустил, чтобы опалены были ввергнувшие их, показывая с одной стороны то, что видимый пламень был действительно огонь, иначе бы не пожрал нефть, и смолу, и хворост, и столько тел; а с другой – то, что нет ничего сильнее Его повеления, но что природа всего сущего повинуется приведшему ее из небытия в бытие, – что тогда именно и обнаружилось: ибо огонь, приняв тела тленные, не коснулся их как бы нетленных, и возвратил жертву в целости, даже еще в большем блеске. Ибо, как бы цари из чертогов царских, вышли из пещи эти отроки, так что никто уже не хотел смотреть на царя, но взоры всех обратились от него на чудное явление; и ни диадима, ни порфира, ни что другое из царского великолепия не привлекало столько к себе толпы неверных, сколько вид этих верных, долго пробывших в огне, но вышедших из него так, как будто это случилось с ними во сне. Даже и волосы, которые по природе у нас удобосожигаемее всего, крепче адаманта превозмогли тогда всепоедающий пламень. И не это одно дивно, что, быв ввергнуты в средину пламени, они нисколько не пострадали, но и то, что они еще непрестанно говорили; между тем всем, бывавшим при людях сожигаемых, известно, что пока они держат уста сомкнутыми, то хотя на краткое время противятся сожжению, но лишь случится им раскрыть уста, душа тотчас же вылетает из тела. И, однако после столь многих совершившихся чудес, и когда все присутствовавшие и видевшие пришли в изумление, а отсутствовавшие извещены были об этом письменно, – царь, который учил других, сам остался неисправимым и опять обратился к прежним порокам. И при всем этом Бог не наказал его, но еще долго терпел, вразумляя его и чрез сновидения, и чрез пророка. Только когда уже он никаким из этих способов нимало не исправился, Бог, наконец, наводит на него казнь, не отмщая впрочем за прошедшее, но пресекая будущее зло, и удерживая порок от преуспеяния; притом наказал не навсегда, но после нескольких лет наказания опять возвел его в прежнюю честь, так что он от наказания не потерпел никакого вреда, а приобрел величайшее из всех благ – утверждение в вере в Бога и раскаяние в прежних своих грехах.