შვიდი მომაკვდიენებელ ცოდვა- სასუწარკვეთა პარამეტრები

[marine]

"სასოწარკვეთილება და ამპარტავნება სრულიად საპირისპირო სულიერი მდგომარეობანია, ამის მიუხედავად, ეშმაკის მანქანებით, ეს ორი ურთიერთსაწინააღმდეგო ვნებაც კი შეიძლება ერთდროულად დაეუფლოს ადამიანს"

/არქიმანდრიტი მაკარი (აბესაძე)/

[marine]

"შესაძლებელია ადამიანს ხელის ან ფეხის თითი ისე დაუზიანდეს, რომ საჭირო გახდეს მისი მოკვეთა, მაგრამ ადამიანს როგორც არ უნდა ასტკივდეს თავი, მის მოკვეთას არც არავინ გაიფიქრებს. ვინც სიცოცხლის ბოლომდე სასოს წარიკვეთს და უფლის შემწეობის იმედს დაკარგავს, შეიძლება მივამსგავსოთ კაცს, რომელიც თავის ტკივილის გამო თავის მოკვეთაზე იფიქრებს. არ არსებობს ცოდვა, რომელიც ღვთის კაცთმოყვარეობას აღემატება, ამიტომაც არ უნდა წარიკვეთოს ადამიანმა სასო; სასოწარკვეთილება - ეს არის უარყოფა ღვთის კაცთმოყვარეობისა"

/არქიმანდრიტი მაკარი (აბესაძე)/

[marine]

"სასოწარკვეთილებაში ადამიანი შეიძლება აღმოჩნდეს ორი გზით - მას სასოწარკვეთილება ეუფლება ან თავისი ცოდვების გამო, ან ამ მდგომარეობამდე მიჰყავს ამპარტავნებას. როდის ვარდება ადამიანი ამპარტავნების გამო სასოწარკვეთილებაში? - როდესაც თვლის, რომ უღირსად ექცევიან და სათანადო პატივს არ მიაგებენ. ორივე შემთხვევაში მას სულიერი კურნებაც სხვადასხვაგვარად სჭირდება. როდესაც კაცი ცოდვების გამო ვარდება სასოწარკვეთილებაში, მისთვის მაკურნებელია ლოცვა და ღვთის სასოება. ამპარტავნების მიზეზით სასოწარკვეთილებისგან განკურნება მხოლოდ და მხოლოდ თავმდაბლობით და სხვათა განუკითხველობით არის შესაძლებელი"

/არქიმანდრიტი მაკარი (აბესაძე)/

[marine]

"თუკი სული სასოწარკვეთისკენ არის მიდრეკილი, მაშინ უფალი მას დააყენებს ყველაზე დაძაბული სამუშაოს ეპიცენტრში, სადაც მას არ ექნება დრო, მიეცეს თავის ვნებას"

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/

[marine]

"მუდამ ადამიანებს განვიკითხავთ. ასეთ დროს შეიძლება სიძულვილიც დაგვეუფლოს, შეიძლება შურისძიებისა და სასოწარკვეთილების გრძნობაც გაგვიჩნდეს. სხვათა შორის, სასოწარკვეთილი ადამიანი ძალიან გაბოროტებულია ხოლმე, შეუძლია დიდი სისასტიკე ჩაიდინოს"

/მეუფე დანიელი/

[marine]

"თუკი შემუსვრილი გულის ტკივილით უკვე სასოწარკვეთილი ხარ ცხოვრებაში, შენ გაგეხსნა უფლის დაფარული საიდუმლოებანი"

[marine]

"საკუთარი გამოცდილებიდან შემიძლია ვთქვა: არსებობს ორი სახის სასოწარკვეთილება: ერთი - პირწმინდად ნეგატიური, ადამიანის ჯერ სულიერად, შემდეგ კი - ხორციელად დამღუპველი; მეორე - კურთხეული"

/ღირსი სოფრონი (სახაროვი)/

[marine]

"მოციქული ამბობს, რომ სასოწარკვეთილების დროს ილოცე, ხოლო როდესაც გიხარია - ფსალმუნები და სასულიერო საგალობლები იგალობე"

/ღირსი იოსები (ლიტოვკინი, 1837-1911)/

[marine]

"იქ, სადაც სულიერი შფოთი და სასოწარკვეთილება მეფობს, ეშმაკეული სულიერი ცხოვრებაა"

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

"როგორც ითქვა, მრუშული შემოტევები ხშირად ძლიერდება ნერივულობის, სასოწარკვეთის დროს, მაშინ, როცა ადამიანს უჭირს, აფორიაქებულია. ასეთ შემთხვევაში მეტად მნიშვნელოვანი სიმშვიდის დაბრუნებაა. ამას კი ხელს უწყობს განმარტოება. მრუშული განცდების მოძალებისას, და სულაც არ არის ეს აუცილებელი სასოწარკვეთას, ნერვიულობას დაუკავშირდეს, მათთან ბრძოლის სურვილის შემთხვევაში, შვების მომტანია ცალკე ოთახში გასვლა, თუნდაც 10-15 წუთით მარტო დარჩენა. ამ დროს თუ თვითონ არ აძლევენ საკუთარ თავს სიძვით განცდებში ჩაძირვის საშუალებას და ყურადღების სხვა რამეზე გადატანას ცდილობენ, თვალშისაცემია, თანდათან როგორ სუსტდება ვნების შემოტევა და სიმშვიდის დაბრუნებიასთან ერთად ხდება მისი მარწუხებისგან განთავისუფლება"

/დეკ. დავით ციცქიშვილი/

[marine]

"გააცნობიერე, რომ თავდაჯერებაც და სასოწარკვეთილებაც მტრის მიერ არის შთაგონებული, მტკიცედ გაექეცი ორივეს"

[marine]

"რადგანაც მწუხარება, რომელიც არ არის ღვთისამიერი, ხდება ფესვი ყოველგვარი ბოროტებისა; და თუ დიდი ხნით დარჩება ჩვენ შორის, მალე სასოწარკვეთილებად ქცეული, სულს დააცარიელებს და დახსნის, დაასუსტებს, მოუთმენელს გახდის და გააზარმაცებს ლოცვისა და კითხვის მიმართ"

/ღირსი ნილოს სორელი/

[marine]

"სასოწარკვეთილებაში ყოველთვის ბოროტი ძალა გვაგდებს, მას არ უნდა ვუსმინოთ"

/ღირსი იოანე ბალაამელი/

[marine]

"უნდა გვახსოვდეს, რომ ჩვენი მხსნელი უფალია. ჩვენ არა ვართ ჩვენი ხსნის შემოქმედნი, უფალი ჩვენდამი თავისი გულმოწყალებით გამოგვიტაცებს ყოველი მანკიერებისგან - მათ შორის სასოწარკვეთილებისგან"

/მღვდელმონაზონი კონსტანტინე (კოვალჩუკი)/

[marine]

"სასოწარკვეთილებაში არ ჩავცვივდებით, მოვითმენთ და ვილოცებთ, რათა უფალი შეგვეწიოს ჩვენ, ცოდვილთ"

/ღირსი იოანე ბალაამელი/

[marine]

"ერთხელ, გემის კატასტროფისას ერთადერთი ადამიანი გადარჩა. ის გამოირიყა უკაცრიელ კუნძულზე.

კაცი მთელი ძალებით ლოცულობდა ღვთისადმი და ევედრებოდა გადარჩენას. ის ყოველ დღე აკვირდებოდა ჰორიზონტს, მაგრამ არავინ ჩანდა მის გადასარჩენად.

ბოლოს დატანჯულმა გემის ნამსხვრევებიდან ააშენა ქოხი, რათა თავი შეეფარებინა სტიქიისგან და იქ შეენახა გადარჩენილი ნივთები.

მაგრამ ერთხელაც, საკვების მორიგი ძიების შემდგომ როცა დაბრუნდა, მან დაინახა, რომ მისი ქოხი იწვის და კვამლი ცას სწვდება. მოხდა ყველაზე საშინელი რამ - მან დაკარგა ყველაფერი. მწუხარებითა და სასოწარკვეთით აღვსილმა მან ღმერთს შეჰღაღადა: "ღმერთო, რისთვის?!"

მეორე დღეს, ადრე დილით ის გააღვიძა კუნძულისკენ მცურავი გემის ხმამ, რომელიც მის გადასარჩენად მოისწრაფოდა.

როგორ გაიგეთ, რომ მე აქ ვარ? - ჰკითხა კაცმა თავის მხსნელებს.

ჩვენ დავინახეთ თქვენი სასიგნალო კოცონი, - უპასუხეს მათ.

რა ადვილია, ჩავვარდეთ სასოწარკვეთაში, როცა მოდის განსაცდელი. მაგრამ არ უნდა დავეცეთ სულიერად. ღმერთი ხომ ზრუნავს ჩვენზე, მაშინაც, როცა ჩვენ ტკივილი და სატანჯველი გვეწვევა ხოლმე. ეს უნდა გვახსოვდეს ყოველ ჯერზე, როცა ჩვენი ქოხი დაიწყვება ძირის ძირამდე - იქნებ ეს სასიგნალო კოცონია, რომელიც ღმერთს მოუხმობს".

[marine]

"სასოწარკვეთილების წინააღმდეგ მეტად მძლავრი საშუალებაა ლოცვა. თუმცა უნდა ითქვას, რომ ამ ვნების შემოტევისას ზოგჯერ ამის არავითარი სურვილი, განწყობა არ აქვთ. ასეთ დროს ხშირად ეჩვენებათ, რომ აზრი არა აქვს ამ ღვთისმსახრუებითი წესის შესრულებას, ხანდახან შემოდის პროტესტის გრძნობაც, თუ ადრე ვლოცულობდი, ვცდილობდი ამით თუ სხვა რამით მესიამოვნებინა უფლისთვის, ვინდომებდი მეცხოვრა მისთვის სათნოდ, მოიტანა კი ამან ყველაფერმა თვალშისაცემი დადებითი შედეგი - ფიქრობენ ასე - განა დამთრგუნველი, მძიმე შინაგანი მდგომარეობა სულ საპირისპიროს არ მიუთითებს. თუ გადალახული იქნება ეს ბარიერი და დაწყებულ იქნა ლოცვა, ხშირად მალევე იგრძნობა, თანდათან როგორ ცხრება სასოწარკვეთილების ვნება, იდევნება გონებიდან მჭმუნვარე, შავ-ბნელი ფიქრები, ისევ ჩნდება იმედი, რწმენა ღვთისა, არადა, თითქოს რა შეიცვალა, მწარე სინამდვილე თავისი პრობლემებით, გაჭირვებით ხომ იგივე დარჩა, მაგრამ ლოცვა დევნის იმ სასოწარკვეთილების დემონს, ადამიანის ყურთან რომ არის უხილავად დადარაჯებული და შთააგონებს უიმედობას, ღვთისმგმობელ თუ სხვა სახის ცოდვილ აზრებს. თუ კაცი აჰყვა თავის კაეშანს, ვერ ძლია საკუთარ თავს, ადრე თუ გვიან არ დაიწყო ლოცვა, მდგომარეობა თანდათანობით უფრო და უფრო დამძიმდება და სანამ არ მიუბრუნდება ღვთისმსახურებითი წესების შესრულებას, გაუმჯობესებას ადგილი არ ექნება.

სასოწარკვეთილების განცდების მოძალების ერთ-ერთი ხელისშემწყობი პირობაა გონებრივი და ფიზიკური გადაღლა. როგორც წმიდა მამები აღნიშნავენ, გულგატეხილობა შეიძლება გამოწვეული იყოს ან გადაღლით, როცა თავის შესაძლებლობებზე მეტად იტვირთავენ თავს, ან ბოროტისეული ზემოქმედებით. როცა ადამიანი ასეთ მდგომარეობაშია, ხშირად ის პრობლემები, რომლებსაც აქვს მის ცხოვრებაში ადგილი, გასაჭირი, რომელშიც იმყოფება და ამას ვერ აცდება, ხშირად უფრო შავ, მუქ ფერებში მოჩანს. როგორც დასუსტებულ ორგანიზმს ადვილად ერევა სენი, ასევე გადაღლილ, გამოფიტულ კაცსაც არცთუ იშვიათად ერთგვარად ჯაბნის სასოწარკვეთილებითი შემოტევები. ამიტომაც ასეთ დროს, ერთ-ერთი, რაც უნდა გაკეთდეს, არის ის, რომ უბრალოდ შეეცადონ დასვენებას. ოთახში განმარტოება, სავარძელში თავისთვის ჩაჯდომა ან უბრალოდ წამოწოლა და ამ დროს გონების, სხეულის დასვენება ასეთ დროს ზოგჯერ მეტად კარგი შედეგის მომტანია. ძალების აღდგენასთან ერთად თავისთავად ხდება შავ-ბნელი განცდების განეიტრალება და აზროვნება ბუნებრივად გადაერთვება უფრო სასიამოვნო, ნაკლებ შემაწუხებელ ფიქრებზე"

/დეკ. დავით ციცქიშვილი/

[marine]

"მრავალი განსაცდელის, გაჭირვების გადატანა უხდება კაცს მიწიერ ცხოვრებაში და ერთის მხრივ სრულიად გასაგებია რაღაც მომენტში ჩავარდეს სასოწარკვეთილებაში, დაკარგოს იმედი, შეერყას რწმენა ღვთისა, ამას ვერავინ აცდება, მაგრამ მართლმადიდებლური ცხოვრების წესი აუცილებლად გულისხმობს მას, რაც შეიძლება ნაკლებად აყვე სასოწარკვეთილებით ფიქრებს, განცდებს და დროთა განმავლობაში სულ უფრო მდგრადი გახდე მათდამი"

/დეკ. დავით ციცქიშვილი/

[marine]

"რა საშუალებები არსებობს სასოწარკვეთილების ვნების წინააღმდეგ? ისინი მრავალგვარია, მაგრამ პირველი და უმთავრესი მაინც მორჩილებაა"

/დეკ. დავით ციცქიშვილი/

[marine]

"იგი [ღირსი პაისი ათონელი] არასოდეს იყო უიმედო და სასოწარკვეთილი, როგორი რთული და გამოუვალი მდგომარეობაც არ უნდა ჰქონოდა. ისე მტკიცედ სწამდა ღვთის დახმარების, როგორც პირადი განსაცდელის დროს, ისევე სხვათა, საეკლესიო, ეროვნული თუ საერთაშორისო პრობლემების არსებობისას. სწამდა: "უფალი არ დაუშვებს, რომ ცუდი რამე მოხდება, თუკი ამ ცუდიდან კარგი არ გამოვა ან არ შეუშლის ხელს უფრო დიდ ცუდს"