მემთვრალეობა პარამეტრები

[marine]

"ნუ მოიძულებ ღვინოს, არამედ მოიძულე მემთვრალეობა!"

/წმ. იოანე ოქროპირი/


ვისაც მემთვრალეობის ცოდვის დაძლევა გსურთ, წაიკითხეთ ქვემოთ:



"ერთხელ ყაზარმაში ჩაფიქრებული ვიჯექი. უცებ ეკლესიისთვის შემოწირულობის წიგნით ვიღაც მონაზონი შემოვიდა. ვისაც რამდენიც შეეძლო, მისცეს. ის მომიახლოვდა და მკითხა:

- რატომ ხარ ასეთი ნაღვლიანი?

ჩემი გასაჭირი [ლოთობის სენი] ვუამბე. მონაზონს შევეცოდე და მითხრა:

- ზუსტად იგივე სჭირდა ჩემს ძმას, და იცი, რა დაეხმარა? მისმა სულიერმა მამამ სახარება მისცა და მკაცრად უბრძანა, როგორც კი ღვინო მოუნდებოდა, მყისვე, დაუყოვნებლივ წაეკითხა სახარებიდან ერთი თავი, თუ კიდევ მოუნდებოდა - შემდეგი თავი. ჩემი ძმა ასეც მოიქცა და მალე სმის ვნება მასში გაქრა. აი, უკვე თხუთმეტი წელია, რაც წვეთსაც არ იკარებს. შენც ასევე მოიქეცი და სარგებელს ნახავ. მე მაქვს სახარება, მოგიტან.

ეს რომ მოვისმინე, ვუთხარი:

- რას მიშველის შენი სახარება, როცა ვერანაირმა მცდელობამ, ვერანაირმა წამალმა ვერ შემაკავა?! - ეს იმიტომ ვთქვი, რომ სახარება არასდროს წამეკითხა.

- ასე ნუ ლაპარაკობ, - შემომედავა მონაზონი, - გარწმუნებ, სარგებელს ნახავ.

მეორე დღეს მონაზონმა მართლაც მომიტანა აი, ეს სახარება. გადავშალე, გადავხედე, წავიკითხე და ვეუბნები:

- არ გამოგართმევ! აქ რას გავიგებ? თანაც საეკლესიო ლიტირატურის კითხვას არ ვარ დაჩვეული.

მონაზონი მაინც მარწმუნებდა:

- თავად სახარების სიტყვებს აქვს მადლმოსილი ძალა, რადგან მასში დაწერილია ის, რასაც თვითონ ღმერთი ამბობდა. არა უშავს, თუ არ გესმის, მხოლოდ გულდასმით წაიკითხე. ერთმა წმინდანმა თქვა: "თუ შენ არ გესმის ღვთის სიტყვები, ეშმაკებს ესმით, რასაც კითხულობ და ძრწიან". მემთვრალეობის ვნება კი, უეჭველია, ეშმაკებისგანაა შთაგონებული. ერთსაც გეტყვი: იოანე ოქროპირი წერს, რომ ბნელეთის სულებს ის ადგილიც კი აძრწუნებს, სადაც სახარება ინახება და მათი ხრიკებისთვის მიუწვდომელიაო იგი.

არ მახსოვს, რაღაც მივეცი იმ მონაზონს და სახარება გამოვართვი. სხვა ნივთებთან ერთად სკივრში ჩავდე და დავივიწყე. გარკვეული ხნის შემდეგ დალევის დროც მოვიდა. უღვინობას სიკვდილი მერჩია. სასწრაფოდ გავხსენი სკივრი, ფული რომ ამეღო და დუქანში გავქცეულიყავი. პირველი, რაც თვალში მომხვდა, სახარება იყო. ცხადად გამახსენდა მონაზვნის ნათქვამი. გადავშალე და მათეს პირველი თავის კითხვა დავიწყე. ბოლომდე წავიკითხე. ვერაფერიც ვერ გავიგე. [მაგრამ მომაგონდა, მონაზონმა რომ მითხრა, არა უშავს, თუ ვერ გაიგებ, მხოლოდ გულდასმით წავიკითხო. "მოდი, მეორე თავსაც წავიკითხავ!" - გავიფიქრე მე]. წავიკითხე, შედარებით გასაგები იყო. "მესამესაც წავიკითხავ!" - როგორც კი კითხვა დავიწყე, მაშინვე ყაზარმაში ზარის ხმა გაისმა - დაწილის დრო იყო. მაშასადამე, გარეთ გასვლა უკვე აღარ შეიძლებოდა. ...და ასე დავრჩი.

დილით ავდექი, ღვინის მოტანას ვაპირებდი, მაგრამ გავიფიქრე: "რა მოხდება, სახარებიდან ერთ თავს წავიკითხავ?!" წავიკითხე და აღარ წავედი. კიდევ მომინდა ღვინო. ისევ წავიკითხე და აღარ წავედი. კიდევ მომინდა ღვინო. ისევ წავიკითხე და დავმშვიდდი. ამან გამამხნევა და როცა კი ღვინო მომინდებოდა, სახარებიდან ერთ თავს ვკითხულობდი. რაც უფრო მეტს ვკითხულობდი, მით უფრო ადვილი იყო ყველაფერი. როგორც კი ოთხივე მახარებლის კითხვა დავასრულე, სმის ვნებამაც სრულიად გამიარა და მის მიმართ ზიზღი გამიჩნდა. აი, უკვე ოცი წელია, რაც საერთოდ არ დამილევია.

ჩემი ასეთი გარდაქმნა ყველას აოცებდა. სამი წლის შემდეგ ოფიცრის წოდება დამიბრუნეს. შემდეგ სხვა წოდებებიც მომცეს და ბოლოს მეთაურიც გავხდი. დავქორწინდი, კარგი ცოლი შემხვდა. შევიძინეთ ქონება. მადლობა უფალს, ვცოცხლობთ. ღარიბებს შეძლებისდაგვარად ვეხმარებით, უცხოებს ვმასპინძლობთ. ჩემი ვაჟი უკვე ოფიცერია, კარგი ბიჭია.

ყური მიგდე! მას შემდეგ, რაც ლოთობისგან განვიკურნე, პირობა დავდე, მთელი ჩემი ცხოვრება, ყოველგვარი დაბრკოლების მიუხედავად, ყოველდღე ვიკითხო სახარება, დღე-ღამეში - ერთი მახარებელი. ასე ვიქცევი. თუ სამსახურში ბევრი საქმე მაქვს და ძალზე ვიღლები, მაშინ ცოლს ან შვილს ვაკითხებ მთელ მახარებელს. ასე უშეღავათოდ ვასრულებ ჩემს კანონს. ღვთისადმი მადლიერების ნიშნად და მის სადიდებლად სახარება ვერცხლით მოვაჭედვინე და ყოველთვის უბით დამაქვს.

სიამოვნებით მოვისმინე კაპიტნის ნაამბობი. ვუთხარი:

- მსგავსი რამ მეც მინახავს: ჩვენთან სოფლად, ფაბრიკაში თავის საქმეში მეტად გაწაფული ერთი ხელოსანი იყო. კარგი და ძვირფასი ოსტატი, მაგრამ, საუბედუროდ, სვამდა, თანაც - ხშირად. ერთმა ღვთისმოშიშმა კაცმა ურჩია, როცა ღვინო მოუნდებოდა, წმინდა სამების პატივსაცემად და იესო ქრისტეს მიწიერი ცხოვრების ოცდაცამეტი წლის აღსანიშნავად ოცდაცამეტჯერ ეთქვა იესუს ლოცვა. ოსტატმა დაუჯერა, მის შესრულებას შეუდგა და მალე სავსებით დაეთხოვა სმას. და აი, კიდევ რა - სამი წლის შემდეგ მონასტერში წავიდა".

/"უფალო, შემიწყალე" წიგნი 3, გვ.38-41/

[marine]

"წმინდა იოანე ოქროპირი ამბობს: "ის კაცი რა კაცია, რომელსაც ქვევრის სუნი ასდისო"

[marine]

"გალეშილებს ავიწყდებათ მაცხოვრის სიტყვები: "როგორც მემრუშენი, ასევე მემთვრალენიც ვერ დაიმკვიდრებენ სასუფეველსა ცათასა". მემრუშეობა, მემთვრალეობა და სხვა ამგვარი სოდომური შეცოდებანი, ერთ სიბრტყეზეა და ნუ გეგონება, რომ აუცილებელია, ღვინის ქვეყნის მკვიდრნი ამ ღვთაებრივი სითხით უნდა დავთვრეთ, როგორ ილია იტყოდა, ღვინო წავახდინოთ".

/დეკ. შიო პაიჭაძე/

[marine]

"ოჰ, ეს რუსები! სმა ხომ მათი ეროვნული უბედურებაა!"

[marine]

"ღვთის მოყვარენი გყავდეს მეგობრად შენდა, ხოლო ვისაც უყვარს მთვრალობა, მასთან გზათაც ნუ გაივლი"

[marine]

"თუ ხშირად სვამ სხვისი ჯანმრთელობის სადღეგრძელოს, მაშინ საკუთარს დაკარგავ"

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/

[marine]

ლოთი და მეგობრები

"ერთმა კაცმა აღთქმა დადო, რომ მთელი წლის განმავლობაში ღვინოს არ დალევდა. გავიდა რამდენიმე თვე. ერთხელაც, მეგობრებმა დღეობაზე დაპატიჟეს და დალევა შესთავაზეს. კაცი უარზე იყო, რასაც დადებული აღთქმით ხსნიდა. "ასი გრამი მაინც დალიე!" - არწმუნებდა ერთ-ერთი მეგობარი. "თუნდ ორმოცდაათი გრამი!" - ჩააცივდნენ სხვები. მეგობრების დაჟინებული თხოვნით გულმოსულმა კაცმა შეჰყვირა: "იცით, რა! ამ წლის გასვლამდე მოიცადეთ და ისე დავთვრები, სანანებელი გაგიხდებათ!"

ტალახიდან სამუდამოდ ამოდი,
თორემ დროებით ამოსვლას აზრი არ აქვს:

სულიერი ცხოვრება - უკვდავია,
მიწიერი ცხოვრება - უხამსია".

/ბერი სვიმეონ ათონელი/

[marine]

"გადამეტებული თრობა არცერთ ეპოქაში არ იყო მისაბაძი, მეტიც, ამას ეკლესია, მედიცინა და საზოგადოებრივი აზრი სასტიკად უპირისპირდებოდა. ამისდა მიუხედავად, ქართულ სუფრაზე მაინც მიღებული იყო ღვინის სმაში შეჯიბრი."

[marine]

"მე ვიცნობდი ერთ ღვთისმოშიშ ოჯახს: ქმარს, ცოლს და მათ ქალიშვილს.

ერთხელ ქმარი, შობის წინ, სახლში ძალიან მთვრალი დაბრუნდა. გულდაწყვეტილმა ცოლ-შვილმა ის დასაძინებლად დააწვინა.

სულ მალე კაცმა ძალიან აღელვებულმა გაიღვიძა და მაშინვე მოინდომა ტაძარში წასვლა. შვილის კითხვაზე - რა დაემართა (ცოლი ამ დროს უკვე ტაძარში იყო) - მან უპასუხა:

მე ახლა ვიხილე უფალი. მან მითხრა: "გახსოვდეს დღესასწაული, პატივი ეცი მშობლებს და არასდროს დალიო და არ მოწიო".

[marine]

"ერთ-ერთი ეპისკოპოსი იხსენებს: "სასულიერო პირს განვიკითხავდი, ღვინის ზედმეტად სმის გამო. ვფიქრობდი, უკადრისად იქცეოდა და უღირს მღვდლად, ადამიანად მიმაჩნდა. ერთხელაც ერთ ჭერქვეშ მოგვიწია ღამის გათევა. ღამე გამეღვიძა და შემთხვევით შევესწარი, როგორ მოთქვამდა ის მღვდელი თავის ცოდვებზე, როგორ ახლიდა თავს კედელს. ამდენად დიდი იყო მისი სინანული, იმდენი რამ დავინახე მასში, სულ სხვაგვარად წარმოდგა ჩემს წინაშე. მივხვდი, ვცდებოდი და ჩემი განკითხვისა შემრცხვა"

/დეკ. დავით ციცქიშვილი/

[marine]

"სიმთვრალეც ამძაფრებს მრუშული ვნების შემოტევებს. გადათრობიდან გარკვეული ხნის შემდეგ თითქმის სულ შეიმჩნევა ამ ვნებით აღტყინება. შეიძლება სუფრაზე არ მოხდეს ეს, მაგრამ მაგიდიდან ადგომისას, დაწოლის წინ, ძილში ან გაღვიძებისას უმეტესწილად თავს იჩენს იგი. შეგრძნება ისეთია, რომ როგორც არ უნდა მოინდომონ თავშეკავება, მაინც ძალიან ძნელად, შეუძლებლად მოჩანს ამ დროს მრუშული ფიქრებისთვის, წარმოდგენებისთვის წინააღმდეგობის გაწევა. აღსარებაში დაცემებზე საუბრისას არცთუ იშვიათად აღნიშნავენ, რომ სიმთვრალის დროს ჰქონდა ამას ადგილი და ზოგჯერ თითქოსდა თავს იმართლებენ, გაბრუებული ვიყავი და იმიტომ მოხდაო ეს ყველაფერი"

/დეკ. დავით ციცქიშვილი/

[marine]

"საშინელი ცოდვაა სიმთვრალე! ეს ვნებაა, სნეულებაა, რომელიც ადამიანის ორგანიზმში ღვინის სმის სურვილის დაკმაყოფილების შედეგად ჩნდება, ქცევად იქცევა და ამის გამო ბუნებრივი თვისებების ძალას იძენს. ქრისტეს მსახურმა თავი უნდა დაიცვას არა მარტო ლოთობისგან, არამედ ბევრი ღვინის მიღებისგანაც, რაც ხორცის განხურვებას და მასში ცხოველური სურვილების აღძვრას იწყებს. "ნუ დაითვრებით ღვინითა, რომლითა არს სიბილწე", - ამბობს მოციქული. ღვინის მიღება მხოლოდ მცირე რაოდენობით შეიძლება. ხოლო ვისაც ზომიერი სმა არ შეუძლია, მან საერთოდ უარი უნდა თქვას ღვინოზე"

/წმ. ეგნატე ბრიანჩანინოვი/

[marine]

"არის კოზელსკში ოჯახი, რომლისთვისაც მამა ტროფიმე [ოპტინელი] განსაკუთრებით ბევრს ლოცულობდა. ამ ოჯახის ამბავი - ესაა ორი ერთგული ადამიანის ისტორია, რომლებსაც მხოლოდ ერთმანეთი უყვარდათ, მაგრამ 15 წელი გაყრილებმა გაატარეს იმის გამო, რომ ქმარი გაბმით სვამდა. მორწმუნე ცოლმა მამა ტროფიმესთან ერთად იტვირთა ლოცვითი ღვაწლი და უფალმა მისი ქმარი განკურნა. იგი მოინათლა და ჯვარიც დაიწერეს. კარგი ოჯახი აქვთ, მართლმადიდებლური, სადაც ახალმოწამე ტროფიმეს, როგორც წმინდანს ისე სცემენ თაყვანს".

[marine]

"დიახ, ერთიც და მეორეც, ნარკომანიაც და მემთვრალეობაც ისეთი მომაკვდინებელი ცოდვებია, ისეთ ბოროტ სულთა, ისეთ დემონთა მოდგმისაგან არიან, რომლებიც მხოლოდ ლოცვითა და მარხვით განიდევნებიან, თანახმად ჩვენი უფლის, იესო ქრისტეს სიტყვებისა:

"ხოლო ესე ნათესავი არარაით განვალს, გარნა ლოცვითა და მარხვით"

/აკაკი მინდიაშვილი/

[marine]

"აი, ჩემი რჩევა შენს ქმარს: ძლიერი სათავე დაუდოს თავის გულში იმას, რომ აღარ დალიოს ღვინო და ევედროს უფალს შეწევნისათვი, რადგან უფალს ყველა ადამიანის ესმის; ამაში ეჭვს ნუ შეიტანს, რადგან მხოლოდ ჩვენი ძალისხმევა, უფლის შეწევნის გარეშე, უძლურია. ალკოჰოლი ყოველთვის ამლიქვნელებს და ატყუებს. იწყებ დალევას სამხიარულოდ, შედეგად კი სულიერ ტკივილს, ტანჯვასა და ხორციელ ტკივილს იღებ. ეს მე გამოცდილებით ვიცი. უფალი დაეხმაროს მას ალკოჰოლისგან გათავისუფლებაში. ნუ დალევს და დროთა განმავლობაში მიეჩვევა"

/ღირსი იოანე ბალაამელი/

[marine]

"საბრალო X-ი. ისევ სმა დაიწყო. მომიკიხე და ნუ იდარდებს - უფალი დაეხმარება განსაცდელის გადალახვაში".

/ღირსი იოანე ბალაამელი/

[marine]

"როგორ სვამს შენი მეუღლე. რა უნდა ვქნათ? - ნუ მხუარებ და ნუ კიცხავ მას. ყველას ხომ თავისი სისუსტენი და ნაკლოვანებანი აქვს? ისიც ხომ არ არის სისუსტეთა და ნაკლოვანებათა გარეშე! ასე რომ, ერთმანეთისგან ისწავლეთ, სიმძიმენი იტვირთეთ და ასე აღასრულეთ ქრისტეს კანონები. ღმერთმა სიბრძნე მოგცეთ"

/ღირსი იოანე ბალაამელი/

[marine]

"თუ ხშირად სვამ სხვისი ჯანმრთელობის სადღეგრძელოს, საკუთარს დაკარგავ"

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/

[marine]

"მეუფე ვასილი მომიყვა, რომ 1978 წელს მას მეუღლე - მარია ვასილიევნა გარდაეცვალა. მეუფეს ცოლი თავდავიწყებით უყვარდა და ამ ამბავმა ისე შეძრა, რომ დაემართა ის,რაც რუსებს ასეთ შემთხვევებში ხშირად ემართებათ ხოლმე: სმა დაიწყო.

მეუფე თავისი ცხოვრების ამ მონაკვეთს ერთ-ერთ უმძიმეს განსაცდელად მოიხსენიებდა.

სმით კი მეტისმეტად ბევრს და ხშირად სვამდა. მაგრამ რკინისებური ჯანმრთელობის, უშველებელი სიმაღლისა და ჯანის გამო, მის არც სამღვდელო მოღვაწეობას და არც რადიოწამყვანობას ეს არ დასტყობია. სერბეთიდან გამოყოლილი ჩვეულებით, მაამ ვლადიმირი რაკიას - მაგარ ბალკანურ არაყს ეტანებოდა. ვერც მისი მოძღვარი, ვერც ნათესავები და ვერც მეგობრები ვერაფერს გახდებოდნენ, რომ არა მისი განსვენებული მეუღლე - მარია ვასილიევნა, რომელიც, როგორც ამბობენ, სიცოცხლეშიც დიდი მოღვაწე და მლოცველი ყოფილა, ახლა კი იმ ქვეყნიდან გამოეცხადა მეუღლეს და კარგა მაგრად დატუქსა. ამ გამოცხადებამ და განსაკუთრებით მარია ვასილიევნას მკაცრმა ტონმა მამა ვლადიმირზე ისე იმოქმედა, რომ ერთბაშად მოეშვა სმას"

/მიტროპოლიტი ტიხონი/

[marine]

"ადრე შედედებული რძის ქილებზე გამოსახურლი იყო დედა ჩვილით, ახლა კი გამოსახავენ დედას ყვავილებით ხელში. დედები არ აჭმევენ ძუძუს ჩვილებს და ამიტომ იბადებიან უნუგეშო ბავშვები. როგორ გადასცემს ასეთი დედა ბავშვს სინაზეს და სიყვარულს - ძროხის რძით?! ჩვილები წოვენ მატყუარას ცივ შუშის ბოთლზე და მისი გულიც "იყინება". შემდეგ კი ასაკში ისინი ასევე ეძებენ ნუგეშს ბოთლში... ტრაქტირებში...

იმისათვის, რომ ჩაახშონ საკუთარი სულიერი შფოთი, ისინი იწყებენ სმას და ხდებიან ალკოჰოლიკები. თუკი ბავშვები ვერ იღებენ სინაზეს, ისინი მის დეფიციტს განიცდიან და ვერც თავის შვილებს გადასცემენ. ასე იწვევს ერთი რაღაც მეორეს. მერე კი მოდიან ასეთი დედები და გვთოხვენ: - მამაო, ილოცეთ ჩვენთვის, შვილს ვკარგავთო".

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

"მრავალი ადამიანი ამტკიცებდა, რომ ისინი სულიერ სიმშვიდეს იღებდნენ მამა ამფილოქეს საფლავზე და იკურნებოდნენ სხვადასხვა დაავადებისგან. ერთი ქალის მეუღლე იყო განუკურნბელი ალკოჰოლიკი, ძალადობისკენ მიდრეკილი. მასთან ცხოვრება აუტანელი გახდა. ეს ქალი და მისი ქალიშვილი მოვიდნენ პოჩაევოში მამა ამფილოქეს საფლავზე დახმარებისთვის. რაღაც შინაგანმა ძალამ უბიძგა ამ ქალს ერთი ბოთლი ღვინო დაედგა მის საფლავზე. ეს ღვინო აღმოჩნდა ბოლო წვეთი. კაცმა დალევა მიატოვა სამუდამოდ".