ი ო გ ა კულტურა და ჯამრთელობა, იოგა საქართველოში პარამეტრები

[kent5]

ამ თემის დაწერა გადამაწყვეტინა ერთმა საოცარმა ფაქტმა. ჩემი ერთი ახლობელი მართმადიდებელი ახალგაზრდა ქართველი კაცი რომელიც დაავადებული იყო მრავალი დაავადებით, მას ჰქონდა პრობლემები ფილტვებზე, ღვიძლზე, ასევე ნერვული მდგომარეობაც ვერ ჰქონდა კარგად და კიდევ სხვა... მოიარა მთელი მსოფლიო, დაიხარჯა ასტრონომიული თანხები, დღემდე ვალებში იხრჩვება მისი ოჯახი, მაგრამ შედეგი თითქმის ნული. ამის შემდეგ ე.ი. 2-3 წლის წინ ვიღაც ახლობელმა ურჩია იოგას ვარჯიშები ვიმეორებ მხოლოდ და მხოლოდ ვარჯიშები ფიზიკური, სუნთქვითი და კვების თავისებური რაციონი. განსაცვიფრებელი რამ მოხდა ეს ბიჭი თითქმის 90%-ით განიკურნა. ძვირფასო ფორუმელებო თუ ვინმეს გაგაჩნიათ რაიმე ინფორმაცია იოგას შესახებ გთხოვთ გამომეხმაუროთ. მე, ძალიან მაინტერესებს მართმადიდებელი ქრისტიანისათვის იოგას ვარჯიშები ხომ არ არის ცოდვა. უ ფ ა ლ ი იყოს ჩვენი მფარველი, ა მ ი ნ.

[Atman]

kent5

ამ თემის დაწერა გადამაწყვეტინა ერთმა საოცარმა ფაქტმა. ჩემი ერთი ახლობელი მართმადიდებელი ახალგაზრდა ქართველი კაცი რომელიც დაავადებული იყო მრავალი დაავადებით, მას ჰქონდა პრობლემები ფილტვებზე, ღვიძლზე, ასევე ნერვული მდგომარეობაც ვერ ჰქონდა კარგად და კიდევ სხვა... მოიარა მთელი მსოფლიო, დაიხარჯა ასტრონომიული თანხები, დღემდე ვალებში იხრჩვება მისი ოჯახი, მაგრამ შედეგი თითქმის ნული. ამის შემდეგ ე.ი. 2-3 წლის წინ ვიღაც ახლობელმა ურჩია იოგას ვარჯიშები ვიმეორებ მხოლოდ და მხოლოდ ვარჯიშები ფიზიკური, სუნთქვითი და კვების თავისებური რაციონი. განსაცვიფრებელი რამ მოხდა ეს ბიჭი თითქმის 90%-ით განიკურნა. ძვირფასო ფორუმელებო თუ ვინმეს გაგაჩნიათ რაიმე ინფორმაცია იოგას შესახებ გთხოვთ გამომეხმაუროთ. მე, ძალიან მაინტერესებს მართმადიდებელი ქრისტიანისათვის იოგას ვარჯიშები ხომ არ არის ცოდვა. უ ფ ა ლ ი იყოს ჩვენი მფარველი, ა მ ი ნ.

P.M.-ში მომწერე შენი სკაიპი და დაგაკვალიანებ თუ გინდა

[თემო]

Буддизм, христианство, йога - вопросы и ответы


Вопрос: Как соотнести перевоплощение человека в Мире Животных с тезисом о том, что Бог создал человека по своему образу и подобию?
Ответ: Я не думаю, что те слова, которые Вы привели, мешают человеку перевоплотиться в Мире Животных. Но, прежде всего, что касается вообще реинкарнации. Иисус Христос сам сказал, что он пришел из мира Богов, из мира Бога, и снова возвращается в мир Бога. Это означает, что у него были прошлые жизни, и что он собирается иметь и будущие. Это означает, что Иисус Христос понимал существование реинкарнации. И также в Библии есть слова, которые говорят, что Вы можете попасть в Ад, не обязательно на Небеса. В этом случае, у вас будет совершенно другая форма и образ, отличные от тех, которыми обладают люди. И тот факт, что Бог создал человека по своему подобию, вовсе не означает, что Вы эту форму и эту карму будете иметь вечно.

В буддизме и йоге Создатель - это Истинное Эго, или Семя Будды. Истинное Эго - это высшее сознание, это тонкое сознание. Это сознание создало все, включая и человеческое тело. Поэтому если Вы определяете, что Бог - это Создатель, то Вы определяете, что Бог - это Истинное Эго. Поскольку именно Истинное Эго по учению буддизма и йоги создало наше физическое тело, то эти слова, приведенные вами из Библии, находятся в полном соответствии с учением йоги и буддизма. И мы можем сказать, что этот Бог или Создатель создал физическое тело человека по своему образу. Дело в том, что когда Истинное Эго, или Создатель, создавало физическое тело, оно делало это тело на основе формы, существующей в Астральном Мире. Я могу сказать, что форма, которую принимает Истинное Эго в Верхнем Астральном Мире, очень похожа на форму людей. Таким образом, если Вы будете интерпретировать учение буддизма и йоги в одном смысле, то получится, что оно полностью противоречит учению Библии. Если Вы будете интерпретировать по-другому, то обнаружите, что оно находится в полном соответствии с тем, что написано в Библии. Вот поэтому мне не нравятся такие интерпретации, это всего лишь игра слов. Люди не знают, что есть Истина.

И напоследок я скажу, что то, что написано в Библии, может быть неправильным, потому что нет гарантии, что это слова самого Иисуса. Могли быть поздние искажения. Или это может быть неправильный, нечеткий перевод с греческого на русский. Поэтому неправильно основывать все свои понятия на основе того, что есть в Библии. И во-вторых, намного важнее заниматься духовной практикой для того, чтобы самому понять, что есть Истина. Интерпретация - это игра слов. Интерпретация - это мир фиксированных идей. Однако, если Вы на самом деле выполняете практику, если Вы получаете крещение Огнем и Святым Духом, Вы сможете наиболее ясно понять слова Иисуса благодаря своему прямому духовному опыту.

Можете ли Вы перевоплотиться в животных или нет? Вы увидите это сами. Например, Вы сможете получить видение своих прошлых жизней, и не только это. Вы сможете увидеть, были ли Вы животными в прошлых жизнях. Вы поймете, что в этой жизни у вас именно такой характер, именно такие качества, возможно, из-за того, что Вы в прошлой жизни были животным. Другими словами, видение прошлых жизней объяснит вам все ваши качества. Именно так Вы осознаете, что существуют перевоплощения, о которых говорил Будда Шакьямуни. Однако, я думаю, что Иисус Христос был совершенно прав, когда он не говорил о Мире Животных или о других мирах, а говорил упрощенно, только об Аде и Небесах. В современном мире есть только две группы людей. Такие люди, как вы, практикуют и попадают в высокие миры. И есть люди, которые не практикуют, а только накапливают плохую карму, все они вынуждены будут упасть в Ад. Если Вы посмотрите на мир в наши дни, то увидите, что здесь много информации, которая увеличивает пагубные желания. И очень мало информации, которая позволяла бы вам жить святой жизнью. Это то, что предсказывали святые. Спасители должны говорить только о том, что нужно. Если у вас есть последователи, которые могут попасть либо на Небеса, либо только в Ад, то Вы должны говорить только об этих двух случаях. Если у вас есть последователи разного уровня, то вам нужно говорить обо всем. Это касается самого Будды Шакьямуни. То, что сохранилось в палийских текстах, которые, как считается, наиболее верно передают учение самого Будды Шакьямуни - это, в основном, учение Хинаяны, которое является учением буддизма, позволяющим достичь личного Освобождения. Однако, есть еще два учения, которым учил Будда Шакьямуни. Это - Махаяна, Тантраяна и Ваджраяна. Абсолютное большинство палийских текстов передает учение Хинаяны. Однако, мы можем найти в этих текстах такие учения Будды Шакьямуни, как Четыре Безмерности или мантры, т.е. тантры. Другими словами, Будда Шакьямуни ограничил передачу такого высокого учения, оставив его только для очень высоких учеников. Другими словами, он давал эти учения тем, кто мог их понять. Некоторые учения Тантраяны и Ваджраяны полностью отличаются от учения Хинаяны.

В любом случае, если Вы изучите учение, то сможете понять, почему святые говорили то или иное, и что это означает на самом деле. Поэтому я думаю, что прямой духовный опыт, который Вы получите во время практики, наиболее важен.

Вопрос: Существует проблема с христианством.
Ответ: Есть много людей, которые не соблюдают Заповеди. Если нади (энергетические каналы) забиты, возникают желания, и Вы не сможете соблюдать Заповеди. В христианстве есть уважаемые люди, но нет конкретных методик, которые поз-воляют достичь Святой Любви, которой обладал Иисус Христос. «Я тридцать лет хожу в церковь, но Освобождения не достиг» - это типичный пример.

Вопрос: (...) и увидел в этом самовосхваление. Ответ он слушать не стал. Но мы были бы в затруднении ответить ему.
Ответ: Выражение «не сотвори себе кумира» говорит именно о том, что необ-ходим Гуру. Кумир - это то, что не существует, не живет. Даже изображение Христа - это кумир, потому что это не сам Иисус Христос. Сам Иисус Христос говорил о том, что необходим Гуру. Он говорил, чтобы люди стремились к Гуру, который жив. Необходимость иметь именно живого Гуру -это точка зрения всех святых. Прежде, чем давать ответ на его вопрос, сначала как следует обдумайте, что же такое «кумир». Выражение «не сотвори себе кумира» означает, что вам нужен живой Гуру, а не его образ. Поэтому с этой точки зрения Иисус Христос был правильным практикующим. Мир Иисуса Христа - это мир Спасителей. И Гуру Иисус Христос мог бы привести вас в Верхний Мир Форм. Но сейчас Иисуса Христа здесь нет. Поэтому нужно найти живого Гуру, который может связать вас с высокими мирами. По поводу христианства я уже объяснял. Можно сказать, что учение Иисуса Христа довольно сильно искажено и просто неправильно передается. И книги были написаны не самим Иисусом Христом, а теми людьми, которые пришли позже и не понимали Истины. В общем-то, это относится и к буддизму. Поскольку у них были мирские желания, они все воспринимали иначе.

Истина на самом деле одна. Однако люди начинают говорить, что их учение отличается от других, оно лучше других, в чем-то их превосходит. Мы не отрицаем существования других религий, учение Будды включает их в свое учение. Для того чтобы достичь высшего состояния сознания, в разные эпохи применяют разные учения. И разные учения существуют в зависимости от разных учеников. Сейчас появилось учение, которое наиболее хорошо подходит современным людям и включает в себя различные учения.

Кроме того, мир, в который Иисус Христос собирался привести людей, -это мир Святых Небес. И он проповедовал приверженность правителю Святых Небес, Великому Святому Небу. Однако, конечно, после того, как перевоплотишься на Святых Небесах, если будешь дальше практиковать, то сможешь перевоплотиться со Святых Небес на Небеса Абасвары, Небеса Света и Звука.

Если как следует рассмотреть учение Иисуса Христа, то можно понять, что оно очень похоже на учение Будды Шакьямуни о Шести Парамитах. А практика Иисуса, к примеру, сорокадевятидневный пост - это и есть Самадхи. Будда Шакьямуни также практиковал в течение сорока девяти дней перед Достижением. И опыт Дьявола, которого Христос встретил на последнем этапе своей медитации, ничем не отличается от аналогичного в процессе Достижения в буддизме

Вопрос: Постоянно сталкиваюсь с фиксированной идеей, касающейся национальности: «Почему именно иностранная религия, когда у нас в России есть свое христианство?» Считают, что Библия - самое точное учение, что Христос учит только Любви, а не различным йогам. Утверждают, что йога -это дьявол.
Ответ: Сначала надо как следует изучить учение, поднять энергию и получить свой собственный внутренний опыт. Если человек верит вам, он пойдет по пути, который Вы ему рекомендуете. И ему не важно будет, чем Вы занимаетесь: христианством, буддизмом или йогой. Хорошие личные связи между людьми гораздо более значительны. А христианство и буддизм - это фиксированные идеи. Это всего лишь обычаи разных народов.

Что касается «иностранной религии». Христианство вроде бы считается русской религией, да? Однако на самом деле она была принесена иностранцем. И Иисус Христос тоже не русский, он иностранец. Если и назвать церковь «русской православной», это ведь не будет значить, что Иисус Христос сразу станет русским. Я думаю, что просто церковь взяла самое хорошее оттуда. Так что, если она упоминает о христианстве, то необходимо учитывать, что она тоже взяла все самое лучшее из-за рубежа.

Что касается утверждения, что йога - это дьявол, то я вообще не понимаю, откуда пришло такое выражение. Если Вы поднимете энергию, то с человеком, задающим подобные вопросы, не встретитесь. У людей с сильным интеллектом и высокой энергией не возникает таких мыслей. Поэтому поднимите свою энергию, развейте свое сознание, и тогда люди будут слушать то, что Вы говорите. Йога - это практика, позволяющая уничтожить свои мирские желания и развить сознание. Поэтому я могу сказать, что Иисус Христос тоже был йогом, и буддизм - это тоже йога. Разумеется, практика, которая существует в Индии и в Гималаях, - это тоже йогическая практика. И даосизм тоже можно назвать йогой. Проблема заключается в том, что человеку следует увеличивать Заслуги и упорно практиковать под руководством Гуру.

Первоначальное христианство состояло фактически только из практик йоги, в его основе лежала медитативная практика. Поэтому у практикующих был различный мистический опыт. Однако, это постепенно сошло на нет, потому что люди не очень-то любили заниматься такой суровой практикой. Читать книжки и молиться гораздо проще.

Вопрос: Есть люди, которые говорят: «Я сам себе бог, я сам умею очищаться и лечу себя сам», или: «Я увлекаюсь другой религией, более подходящей для меня».
Ответ: Эта эмоция не совсем ясна. Мне кажется, таких людей практически нет. Наверное, Вы просто глубоко не разговаривали с тем человеком. Согласно моему опыту, нет людей, которые полностью были бы удовлетворены лишь практикой своей религии. К примеру, христиане. Если они христиане, то разве они не болеют? Или разве они смогли обрести состояние высокой духовности? Или у них теперь нет проблем с человеческими взаимоотношениями? Если они говорят о христианстве, о религии, разве они могут четко соблюдать заповеди? Они могут общаться с небожителями? Ведь таких практически нет. Так что проблем много.

[თამარი_ცქნაფო]

ასეთი თემა იყო სადღაც

[თემო]

თამარი_ცქნაფო
სადაც თემაა პოსტიც დანიშნულებისამებრ დევს

[თამარი_ცქნაფო]

იყო კიდევ რაღაც სხვაც, სათაურს ვერ ვიხსენებ. ლინგვო წერდა ხშირად

[თემო]

თამარი_ცქნაფო
ძებნამ რაც აცვენა იქ დავდე, მაგრამ აქ მისი ტერიტორიულობის პრინციპი კი არ იხილება, არამედ ბოდვაა და სისულელე რასაც ამ კითხვა პასუხში წავაწყდი.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



ვერვის ჴელ-ეწიფების ორთა უფალთა მონებად: ანუ ერთი იგი მოიძულოს და სხუაჲ
იგი შეიყუაროს, ანუ ერთისაჲ მის თავს-იდვას, და ერთი იგი შეურაც-ყოს. ვერ ჴელ-
ეწიფების ღმრთისა მონებად და მამონაჲსა.

...

[Amuza]

იოგა

იოგა ინდური ფილოსოფიის ექვს „ორთოდოქსულ“ (ანუ ვედების ავტორიტეტზე დამყარებულ) მიმდინარეობათაგან (დარაშნა) ერთ-ერთს ეწოდება, მაგრამ იოგურ ტექნიკას მეტ-ნაკლებად ძველინდური აზროვნების თითქმის ყველა მიმდინარეობა აღიარებს (მიმანსასა და ჩარვაკის გარდა), რის გამოც იოგა ინდურ სისტემათა უმეტესობის საერთო ელემენტს წარმოადგენს (ბუდიზმის ჩათვლით).

თვით ტერმინი „იოგა“ არაერთმნიშვნელოვნად განიმარტება: იგი ნიშნავს შეერთებას, მონაწილეობას, წესრიგს, აგრეთვე ღრმა ფიქრს, ჭვრეტას, თუმცაღა, უფრო ხშირად მას სანსკრიტული ძირიდან - „იუჯ“ - წარმოშობილად მიიჩნევენ, რაც ძალისხმევას, ვარჯიშს ნიშნავს.

იოგას უძველესი წარმოშობა აქვს. იგი ჯერ კიდევ რიგვედაში, ინდური რელიგიის ლიტერატურის უძველეს ძეგლშია ნახსენები. შემორჩენილია იოგას პოზაში მყოფი ადამიანების ფიგურები, რომლებიც ძვ.წ. III ათასწლეულითაა დათარიღებული. როგორც ჩანს, მისი წინამორბედი ძველ დრავიდთა (ინდოეთის უძველესი მაცხოვრებლები) შამანიზმი იყო, მაგრამ მან არიელთა რელიგიის დიდი გავლენაც განიცადა. უპანიშადებში იგი საკმაოდ ხშირად მოიხსენიება, ხოლო მაჰაბჰარატაში ნათქვამია, რომ იოგა ვედების სამსხვერპლო რიტუალის შემცვლელიაო, მაგრამ მიუხედავად ამისა იოგას უმთავრესი პრინციპები ძვ.წ. II საუკუნის დასაწყისში მცხოვრებმა ფილოსოფოსმა პატანჯალიმ ჩამოაყალიბა „იოგა-სუტრაში“ - იოგას პირველ კლასიკურ სახელმძღვანელოში.

იოგას მთავარი მიზანია ღვთაებრივი არსის წვდომა და ამით უკვდავებისა და თავისუფლების მოპოვება. ადამიანის კითხვაზე, თუ რატომაა ღვთაება მიუწვდომელი და ხილული სამყაროსაგან განსხვავებით უხილავი, ბრაჰმანიზმი პასუხობს: „ღვთაება აქვეა, ახლოსაა, იგი შენშია, მაგრამ შენ არ ძალგიძს მისი ჭვრეტა, რადგან სიცრუესა და ილუზიაში ხარ ჩაფლული. მისი უშუალო შეცნობა და აღქმა კი ვარჯიშითაა შესაძლებელი, რითაც შენ შეიძენ უნარს მარადიულის საიდუმლოს შეცნობისა“. ამ მიზანს ემსახურება იოგა. დათრგუნავს რა სხეულს თავშეკავებით, დაძლევს შიშს, დარდს, ყოველგვარ ადამიანურ ვნებას, იოგი თავისით აღწევს უმაღლეს მდგომარეობას. იგი არა მარტო სხვა მოკვდავთ აღემატება, არამედ ერწყმის ღვთაებრივ ბუნებას და ღმერთად იქცევა, ნათქვამია მაჰაბჰარატაში. სხვა სიტყვით რომ ვთქვათ, იოგა განიმარტება, როგორც ხსნის გზა თვითგაღმერთების მეოხებით.

თავისი ფილოსოფიური წინამძღვრობით იოგა სანქიას მეტაფიზიკასთან სიახლოვეს ამჟღავნებს (სანქია ძვ. ინდური ფილოსოფიის ერთ-ერთი მიმდინარეობაა, რომელიც ბრძენ კაპილას მიერაა შექმნილი ძვ.წ. VIII საუკუნეში). მისი აზრით არაცნობიერი სტიქიური პროცესები ასეთივე ბრმა სტიქიური ბუნებისაგან წარმოიშობა, რომელსაც პირველმატერია - პრაკრიტი ეწოდება, მაგრამ ამგვარი დებულებით სანქია მატერიალიზმამდე არ მიდის. მისთვის სულიერი სამყაროს არსებობაც ისეთივე უეჭველია, როგორც ფიზიკურისა. აქედან გამომდინარე, სანქია ასკვნის, რომ ცნობიერებას დამოუკიდებელი წარმოშობა აქვს. იგი თავდაპირველად ამგვარ წყაროდ ერთიან სულს - პურუშას მიიჩნევდა, მაგრამ შემდგომ მისი შეხედულება იმ აზრისკენ გადაიხარა, რომლის მიხედვითაც არსებობს სულიერ ერთეულთა ურიცხვი რაოდენობა, რომლებიც უსხეულო არასებათა მთელ სამყაროს ქმნიან (ეს ყოველივე რაღაცით ლაიბნიცის „მონადოლოგიასაც“ მოგვაგონებს). ამრიგად, სანქიას ფილოსოფია მკვეთრად გამოხატული დუალიზმით ხასიათდება და ორ - მატერიალურ და სულიერ, მარადიულ, ურთიერთდაპირისპირებულ სამყაროს არსებობას აღიარებს, რომელთა „შეთავსებითაც“ იქმნება იმგვარი სამყარო, როგორსაც ჩვენა აღვიქვამთ. იგი იმდენად არასრულყოფილია, რომ მთლიანად ტკივილითა და ტანჯვითაა განმსჭვალული. აქედან გამომდინარე, ადამიანი, რომელიც სხეულის მონობაში იმყოფება, სულისა და მატერიის ურთიერთკავშირის შესუსტებისაკენ უნდა ისწრაფვოდეს. კაპილას ამ კონცეფციის მიხედვით, პატანჯალიც ადამიანს პრაკრიტის ტყვეობაში მყოფად მიიჩნევდა. მისი აზრით, იოგმა უარი უნდა თქვას ხილულ საგანთა სურვილზე. ადამიანი, რომელსაც არ შეუცნია თავისი ზებუნებრივი სიდიადე და ვერ აცნობიერებს საკუთარ მე-სა და ღვთაებას შორის იგივეობას, მატერიის მონად რჩება. აქვე ისიც უნდა აღვნიშნოთ, რომ მიუხადავად პატანჯალისა და უპანიშადების ფილოსოფიას შორის არსებული სხვაობისა, „იოგა-სუტრაში“ ასახული პრაქტიკა ბევრად არ განსხვავდება ძველისაგან, რის გამოც პატანჯალის სახელმძღვანელო მათთვისაც უმაღლეს ავტორიტეტად და სამაგიდო წიგნად რჩება, ვინც შესაძლოა ამ უკანასკნელის შეხედულებებს არ იზიარებს.

შემდგომში „იოგა-სუტრას“ იდეები განავითარეს და გააღრმავეს მისმა კომენტატორებმა - ვიასამ და ვიჩასპატმა.

„იოგა-სუტრას“ მიხედვით, საბოლოო მიზნის მისაღწევად იოგმა 8 საფეხურიანი გზა უნდა გაიაროს. პირველ ეტაპს იამა (თავშეკავება) ეწოდება, იგი ელემენტარულ ასეკზასა და ეთიკური ნორმების დაცვას მოითხოვს (ცოცხალი არსებებისადმი ზიანის არმიყენება, უანგარობა, სიმართლე, მოთმინება, უბიწოება).

მეორე საფეხურია ნიიამა (სიწმინდე). იგი პირველის მსგავსია და გულის, სხეულისა და გონების დისციპლინას გულისხმობს. მისი საფუძველია წმინდა ტექსტებზე ფიქრი, სხეულებრივი და სულიერი სიწმინდე, სურვილთა მოთოკვა და სტიქიური ძალების კონტროლი. ამ ეტაპზე იოგა დიდ ადგილს უთმობს ადამიანის არსების სიღრმისეულ პოტენციალს, რომლის ცენტრიც (კუნდალინი), იოგას თანახმად, ხერხემლის ქვედა ნაწილში მდებარეობს. მისი სიმბოლოა რგოლებად დახვეული გველი (მწარმოებლური, სექსუალური ძალის ძველი ემბლემა), კუნდალინის ენერგიის ვიბრაცია სწორედ იქიდან ხდება განსაკუთრებული კვანძების (ჩაკრა) მეშვეობით. კუნდალინის ძალის ფლობა სულის უმაღლესი დაძაბულობის პირობაა. ესაა არა მისი დათრგუნვა (როგორც ეს ქრისტიანულ ასკეტიკაშია), არამეად მისი შემოქმედებით აქტივობად გარდაქმნა.

ყველაზე დიდი გავრცელება მესამე ეტაპმა - ასანამ ჰპოვა, რადგან იგი მჭიდრო კავშირშია ე.წ. „ჰათჰა-იოგასთან“, რომელიც ადამიანის სხეულებრივ ცხოვრებას, მის ჯანმრთელობას ეხება. ასანა სხეულის გარკვეული მდგომარეობაა, რომელშიც იოგი გარკვეული ხნის მანძილზე იმყოფება. მოგვიანებით დაახლოებით 840000 ასანა იქნა შემუშავებული, ძირითადად სამედიცინო მიზნებისათვის. პატანჯალი და მისი მიმდევრები კი ასანებს სხეულის, ფიზიოლოგიური პროცესების დასაუფლებლად იყენებდნენ, რომლებიც დაბრკოლებას წარმოადგენენ სულიერი აღმასვლის გზაზე.

იოგაში უდიდესი მნიშნველობა აქვს სუნთქვას, რომლის მოწესრიგებასაც მე-4 საფეხური პრანაიამა (პრანას ფლობა) ახდენს. სიტყვა „პრანა“, ვივეკანანდას განმარტებით, სუნთქვას არ ნიშნავს. იგია ენერგია, რომელიც მთელ სამყაროს მსჭვალავს. სუნთქვის მეოხებით ადამიანს ჩაკრებიდან მომდინარე, „სასიცოცხლო დენთა“ მართვა შეუძლია. მას ძალუძს მიიღოს და შეინარჩუნოს კოსმიური ძალა, რომელიც მის რიტმს სამყაროულ რიტმთან თანხმიერს გახდის, ეს კი იოგს დროის გამთიშავი ზემოქმედებისაგან ათავისუფლებს. არსებობს უტყუარი ცნობები იმის შესახებ, რომ ზოგიერთი იოგი სიბერეშიც ახალგაზრდულად გამოიყურებოდა, ხოლო ცნობილი მკვლევარი მირჩა ელიადე იცნობდა იოგს, რომელიც დღეში სულ 10 ჩასუნთქვას ახდენდა.

შემდგომი ნაბიჯი იოგას გზაზე გრძნობათა ალაგმვაა, რომელსაც პრატიაჰარა ეწოდება. ადამიანი ამ დროს ემიჯნება ყოველივე იმას, რაც მას თვითჩაღრმავებაში ხელს უშლის. იგი სულს ერთგვარ ფოკუსში აქცევს და საკუთარ შინაგან სამყაროს მიაპყრობს. ჩამოთვლილი 5 საფეხური იოგას მრავალ სხვა მისტიკურ სწავლებასთან და სკოლასთან აახლოვებს, რადგან მასში სულიერი თვითსრულყოფილების ზოგადადამიანური გამოცდილებაა აღბეჭდილი. რაც შეეხება იოგას დამამთავრებელ ეტაპს - სამიამას, იგი სანქიას ფილოსოფიის აშკარად გამოხატულ ნიშნებს ატარებს. თუ პირველი 5 საფეხური მჭიდროდაა დაკავშირებული ერთმანეთთან და ადვილად გადადის ერთიმეორეში სამიამას სხვადასხვა ეტაპის გარჩევა კიდევ უფრო რთული საქმეა. მასში სამი ასპექტი გამოიყოფა: დჰიანა (ცნობიერების კონცენტრაცია), დჰარანა (ჭვრეტა) და ბოლოს ზეშემეცნება - სამადჰი. დჰიანა სხვადასხვა ხერხით მიიღწევა. მათ შორის რაიმე ფრაზაზე, სიტყვასა ან სხეულის ნაწილზე (მაგ. ცხვირის წვერზე, ენაზე და ა.შ.) მთელი გულისყურის ხანგრძლივი მიპყრობით (ამგვარი ილეთები იოგასაგან თანამედროვე აუტოტრეინინგმაც ისესხა). დჰიანასა და დჰარანას ძნელად შესამჩნევი ნიუანსები განასხვავებს ერთმანეთისაგან. ისინი უკვე არ კმაყოფილდებიან სამყაროსაგან ნეგატიური განდგომით, არამედ ახდენენ „აზრის დაკავებას“ რაიმე გარკვეულ საგანზე, რომელიც თანდათანობით ზედმეტი ხდება და ქრება. რჩება მხოლოდ გონებაზე აღმატებული აუმღვრეველი ინტუიცია, ცნობიერება თავისი წმინდა სახით, ამ დროს ადამიანს პრაკრიტის სამეფოსთან მხოლოდ უწვრილესი ძაფიღა აკავშირებს. „იგი (ადამიანი) არაფრისაკენ არ მიისწრაფვის და ისევე აზროვნებს, როგორც ჯირკი“, ნათქვამია „მოქშა-დჰარმაში“ (მაჰაბჰატას ერთ-ერთი შემადგენელი ნაწილი). გარეშე დამკვირვებელს ამგვარი ექსტატური მდგომარეობა - (სამადჰი) გულყრას ან ლეთარგიულ ძილს აგონებს. ცნობილია, რომ XIX საუკუნის ცნობილი ინდოელი რელიგიური მოღვაწე რამაკრიშნა სამადჰიში ყოფნის დროს ისეთ მდგომარეობამდე მიდიოდა, რომ მას სიცოცხლის არავითარი გარეგნული ნიშანი არ ეტყობოდა. ეს ის მდგომარეობაა, როდესაც იოგი აღწევს თავის მიზანს; მთლიანად წყდება მატერიალურ (მისთვის ცნობილ, ილუზორულ) სამყაროს და ღვთაებას ერწყმის. იმისდა მიხედვით, თუ ამ მიზნის მისაღწევად რას ენიჭება უმთავრესი მნიშნველობა, იოგას სამ სახეს განარჩევენ (სხვა ნიშნების მიხედვით იოგათა რაოდენობა კი მეტია): ჯნიანა-იოგა, რომელიც ღვთაბასთან შერწყმას შემეცნების გზით აღწევს, კარმა-იოგა - აქტიური მოქმედების გზა და ბჰაკტა-იოგა - ღვთაებასთან ემოციური მიახლება, გულის გზა. ამჯერად ჩვენ ეს უკანასკნელი გვაინტერესებს, რადგან თეოსოფები გვსაყვედურობენ, რომ როდესაც ჩვენ, ქრისტიანები უარვყოფთ იოგას ფილოსოფიურ-მედიტაციურ ფორმას, თურმე გვავიწყდება, რომ არსებობს „ბჰაკტი-იოგაც“, რომელიც ღვთაებისა და ადამიანის უანგარო სიყვარულს ეფუძნება და ამდენად ძალზე ახლოა სიყვარულის ქრისტიანულ გაგებასთან. ამას ისიც ემატება, რომ იოგას ვარჯიშების დანერგვას თანამედროვე კათილოკე ბერებიც ცდილობენ, ამიტომაც ქრისტიანული მოძღვრების ფონზე, იოგას შეფასებისას, უპირველეს ყოვლისა, უპრიანია დავსვათ კითხვა: ერთნაირად მოიაზრება თუ არა სიყვარულის ცნება ქრისტიანობასა და ინდუიზმში? მაცხოვრის უმთავრესი მცნებაა: „შეიყვარე უფალი ღმერთი შენი, ყოვლითა გულითა შენითა, ყოვლითა სულითა შენითა და ყოვლითა გონებითა შენითა, ყოვლითა გონებითა შენითა“ და „შეიყვარე მოყვასი შენი ვითარცა თავი შენი“ (მათე 22,37-39). ერთი შეხედვით შეიძლება მოგვეჩვენოს, რომ „ბჰაკტი-იოგაც“ იგივეს ამბობს, მაგრამ ეს მხოლოდ გარეგნული დამთხვევაა. აქ საჭიროა გავარკვიოთ უმთავრესი: ვინაა სიყვარულის ობიექტი და როგორია თავად ეს სიყვარული. ქრისტიანობაში ღვთისადმი სიყვარულს პიროვნული ხასიათი აქვს. ადამიანის პიროვნებას უყვარს ღვთაებრივი პიროვნება. ადამიანის პიროვნება ქრისტიანობის მიხედვით, ესაა ხატი ღვთისა, რომელსაც გააჩნია სიყვარული, სიბრძნე, თვითშემეცნება, შემოქმედებითი ძალა და თავისუფლება. ღვთის პიროვნება კი აბსოლუტური არსია. ინდუიზმი პიროვნულ ღმერთს არ სცნობს, იქ აბსოლუტი მხოლოდ აბსოლუტური ენერგიაა, უპიროვნო ძალა, რომელიც საკუთარი თავიდან ქმნის სამყაროს თავისი ყოფიერების კანონებითა და რიტმებით, ანუ აუცილებლობით. პიროვნული ყოფიერება მუდამ შესაბამისობაშია ისეთ ცნებებთან, როგორიცაა სიყვარული და ჭეშმარიტება. ადამიანის ინდივიდუალობა პიროვნულ ხასიათს იძენს ან კარგავს მისი (ადამიანის) ჭეშმარიტი დანიშნულების განხორციელებასთან დამოკიდებულებით. ამასთან, ღმერთთან ურთიერთობის დროს ადამიანი ბუნებითაც არ ხდება ღმერთი, ხოლო ეს უკანასკნელი არ სპობს ადამიანის ინდივიდუალობას.

ინდუიზმში აბსოლუტი ერთადერთ ყოფიერებად, ერთადერთ ჭეშმარიტად არსებულ არსად მოიაზრება. ინდუიზმისათვის პიროვნება თვითგამოხატვა კი არ არის, არამედ თვითშეზღუდვაა. ინდური ტრიმურტი სამი პიროვნება კი არ არის, არამედ იგი აბსოლუტის მყოფობის სამ მოდუსს წარმოადგენს - ბრაჰმას, ვიშნუსა და შივას (შექმნა, შენახვა, მოსპობა) მათი მრავალნაირი ავატარების (გამოვლინებების) სახით. ამდენად, ამგვარი ღვთაების სიყვარული - ესაა უპიროვნო ძალის, ან ნიღბის სიყვარული. ადამიანის ჭეშმარიტი არსება, იოგას (და საერთოდ ინდუიზმის) მიხედვით, არის ატმანი, დანარჩენი ილუზიაა. ატმანი უსახო, უსასრულო და თვისებებს მოკლებულია. „ერთი ატმანი არსებობს და მყოფობს ყველა სულდგმულში“, ვკითხულობთ უპანაშადებში. ადამიანი - ესაა აბსოლუტი, რომელიც თანდათანობით იმეცნებს, რომ იგი (მისი ატმანი) და აბსოლუტი (ბრაჰმანი) იგივეობრივნი არიან. ამდენად, ადამიანის ინდივიდუალობაც ილუზიაა. მაშ, ვინაა სიყვარულის სუბიექტი? თუ მოყვარული სხეულებრივი ადამიანია, მაშინ გამოდის, რომ უყვარს ილუზიას, ხოლო თუ მოყვარული ატმანია, მაშინ საკუთარ სიყვარულთან ანუ ეგოცენტიზმთან და თვითგაღმერთებასთან გვაქვს საქმე, ე.ი. თუ ადამიანს უყვარს უყვარს სხვა ადამიანი, როგორც ინდივიდუმი, მას უყვარს მირაჟი და ილუზია, ხოლო, თუ ადამიანს ატმანი უყვარს, მაშინ, რადგან ატმანი ერთია, ამიტომ მას საკუთარი თავი უყვარს. ინდუიზმის უმთავრესი „დოგმატია“: „შენ ხარ ის“ (სანსკ. „ტატ ტვამ ასი“). რა სიყვარულზე შეიძლება ამ შემთხვევაში ვილაპარაკოთ, როცა სიყვარულის ობიექტი და სუბიექტი ერთი და იგივეა: ატმანს უყვარს საკუთარი თავი ბრაჰმანის სახით და პირიქით. მაშ ვინ უყვარს და ვის ერწყმის იოგი, თუ ყოველივე ილუზიაა, ხოლო მისი ატმანი აბსოლუტის იგივეობითია? ამის გამოა, რომ იოგი სიყვარულსაც ისეთივე დამღუპველ ვნებად მიიჩნევს, როგორც სიძულვილს, რადგან იგი მას მატერიალურ ე.ი. ილუზორულ სამყაროზე აჯაჭვავს. გარდა ამისა, ინდუიზმისთვის უცხოა მონანიების ცნება და ცოდვილობის განცდა. ამის გამო სიყვარული, როგორც ემოცია, ვნებიან ხასიათს ატარებს. ინდუიზმი ერთმანეთისაგან არ განასხვავებს სულიერ და სექსუალურ სიყვარულს და მათ ერთიან, ოღონდ სხვადასხვაგვარად ორგანიზებულ ძალად მიიჩნევს. ამიტომაც, იოგას ზოგიერთი სისტემა ახდენს კუნდალინის ხელოვნურ აღგზნებას, რის შედეგადაც ბჰაკტი გადაიქცევა ეგზალტირებულ, ექსტატურ და აფექტურ სიყვარულად, ანუ ცრურელიგიური შინაარსის მქონე ვნებად, ხოლო ამგვარი ექსტატური მდგომარეობა ილუზორულ სამყაროსგან გათავისუფლებად, აბსოლუტთან შერწყმად და, ამდენად, ადამიანის უმაღლეს მიზნად ცხადდება. ყოველივე ზემოთ თქმულიდან გამომდინარე, ცხადი ხდება იმ მოსაზრების აბსურდულობა, რომლის მიხედვითაც იოგას პრაქტიკა თითქოს ისიხასტური ლოცვის მსგავსია. ის, რომ ისიხაზმში დიდი მნიშვნელობა ენიჭება სხეულის პოზას და სუნთქვის რეგულაციას, იმის მანიშნებელია, რომ ადამიანი, როგორც პიროვნება, სულიერ-სხეულებრივი მონადაა და ლოცვაში სულთან ერთად სხეულიც მონაწილეობს. ამის გამო, სხეულის და ზოგიერთი ფიზიოლოგიური პროცესის (განსაკუთრებით სუნთქვის) გაკონტროლება აუცილებელი ხელისშემწყობი პირობაა ისეთი ურთულესი, ღრმა და მისტიკური ლოცვის აღსრულებისას, როგორსაც ისიხასტი ბერების ე.წ. „გონებისმიერი ლოცვა“ წარმოადგენს. იოგს კი სხეულის კონტროლი იმიტომ სჭირდება, რომ მისმა ატმანმა უფრო ადვილად დააღწიოს თავი სხეულს და საერთოდ მატერიალურ სამყაროს, ვითარცა ილუზიას. ისიხასტი ბერი ასკეზით, ლოცვით, მარხვით თრგუნავს და მოაკვდინებს არა სხხეულს, არამედ ვნებებს. მათ შორის ავხორცობის ვნებასაც (იოგური ტერმინოლოგიით კუნდალინის ენერგიას), ხოლო ლოცვის დროს მთელ გონებას გულში „ათავსებს“, ე.ი. მისი ყოველი აზრი ლოცვისას გულში კონცენტრირდება, გულიდან გამოედინება და მთლიანად ღვთისაკენაა მიმართული, რის შედეგადაც ქრისტიანი მოღვაწე ღირსი ხდება ღვთის შეუქმნელ ენერგიებთან თანაზიარებისა, ღირსი ხდება თაბორის ნათლის ხილვისა და ეს ენით აუწერელი მდგომარეობა არის სწორედ ის, რასაც ქრისტიანულ ასკეტიკაში თეოზისი, განღმრთობა ეწოდება, როცა ადამიანი ხდება ღმერთი არა ბუნებითად, არამედ მადლის მიერ. მაგრამ ეს ყოველივე ქრისტიანი ასკეტისაგან უდიდეს შრომას, მოთმინებასა და ძალისხმევას მოითხოვს. სწორედ ამის გამო უკრძალავენ ღვაწლმოსილი ბერები გამოუცდელთ თვითნებურად, სულიერი მოძღვრის მეთვალყურეობის გარეშე შეუდგნენ მოღვაწეობის იმ გზას, რომელსაც ხიბლში ჩავარდნის უდიდესი საშიშროება ახლავს თან. კერძოდ, გამოუცდელი ბერი გონების ნაცვლად გულში სწორედ ავხორცულ (კუნდალინის) ძალას ათავსებს, ისე, რომ თვითონ ამას ვერ აცნობიერებს და ეროტიკული სიტკბოება ღვთის ხილვით გამოწვეული ნეტარება ჰგონია. (სხვათაშორის ამგვარი „მისტიკა“ ძალზედ გავრცელდა კათოლიკურ სამყაროში, განსაკუთრებით ქალთა შორის(კატერინა სიენელი, ტერეზა სავილელი), როდესაც, ექსტაზის დროს, მაცხოვარს ისე მიმართავდნენ როგორც საყვარელ მამაკაცს. ასე რომ, იოგა არამარტო ახლოს არაა ქრისტიანულ მისტიკასთან (არადა ზოგიერთები ამ უკანასკნელზე იოგას გავლენის შესახებაც კი ლაპარაკობენ?!), არამედ იგი სრულიერ სამყაროში თვითნებური შეჭრა და კავშირი დაცემულ სულებთან, რასაც ინდუიზმი აბსოლუტთან ზიარებად და მატერიალური სამყაროსაგან თავის დაღწევად ასაღებს. იოგებისათვის ღვთაების უმაღლეს ავატარად თავის ქალებითა და გველებით შემკული სიკვდილის ქალღმერთი კალი ითვლება და ეს ფაქტიც ცხადად ადასტურებს ამ სწავლების აშკარა დემონურ წარმომავლობას.

[ქევანა]

და ვარჯიშები რომ არის ის სხვააა?

[Atman]

ინდუიზმში აბსოლუტი ერთადერთ ყოფიერებად, ერთადერთ ჭეშმარიტად არსებულ არსად მოიაზრება. ინდუიზმისათვის პიროვნება თვითგამოხატვა კი არ არის, არამედ თვითშეზღუდვაა. ინდური ტრიმურტი სამი პიროვნება კი არ არის, არამედ იგი აბსოლუტის მყოფობის სამ მოდუსს წარმოადგენს - ბრაჰმას, ვიშნუსა და შივას (შექმნა, შენახვა, მოსპობა) მათი მრავალნაირი ავატარების (გამოვლინებების) სახით. ამდენად, ამგვარი ღვთაების სიყვარული - ესაა უპიროვნო ძალის, ან ნიღბის სიყვარული. ადამიანის ჭეშმარიტი არსება, იოგას (და საერთოდ ინდუიზმის) მიხედვით, არის ატმანი, დანარჩენი ილუზიაა.

მეძახდით ჩემო ილუზიებო?

ზემოთ ერთი მნიშვნელოვანი ცდომილებაა. ღმერთს უპიროვნო ასპექტიც გააჩნია და პიროვნულიც.

ესაა უპიროვნო ძალის, ან ნიღბის სიყვარული

ესეც დიდი ცდომილებაა...

თავიდან ბოლომდე არ წამიკითხავს უკვე ვიცი რამდენი მცდარი შეხედულება იქნება

გადავხედავ და კორექციას გავაკეთებ სხვა რა გზაა...

მაცხოვრის უმთავრესი მცნებაა: „შეიყვარე უფალი ღმერთი შენი, ყოვლითა გულითა შენითა, ყოვლითა სულითა შენითა და ყოვლითა გონებითა შენითა, ყოვლითა გონებითა შენითა“ და „შეიყვარე მოყვასი შენი ვითარცა თავი შენი“ (მათე 22,37-39). ერთი შეხედვით შეიძლება მოგვეჩვენოს, რომ „ბჰაკტი-იოგაც“ იგივეს ამბობს, მაგრამ ეს მხოლოდ გარეგნული დამთხვევაა. აქ საჭიროა გავარკვიოთ უმთავრესი: ვინაა სიყვარულის ობიექტი და როგორია თავად ეს სიყვარული. ქრისტიანობაში ღვთისადმი სიყვარულს პიროვნული ხასიათი აქვს. ადამიანის პიროვნებას უყვარს ღვთაებრივი პიროვნება. ადამიანის პიროვნება ქრისტიანობის მიხედვით, ესაა ხატი ღვთისა, რომელსაც გააჩნია სიყვარული, სიბრძნე, თვითშემეცნება, შემოქმედებითი ძალა და თავისუფლება. ღვთის პიროვნება კი აბსოლუტური არსია. ინდუიზმი პიროვნულ ღმერთს არ სცნობს, იქ აბსოლუტი მხოლოდ აბსოლუტური ენერგიაა, უპიროვნო ძალა

ეგ ზოგიერთი მიმდინარეობის აზრია, ზოგს კი პიროვნული ღვთაება ყავს.

გამოუცდელი ბერი გონების ნაცვლად გულში სწორედ ავხორცულ (კუნდალინის) ძალას ათავსებს, ისე, რომ თვითონ ამას ვერ აცნობიერებს და ეროტიკული სიტკბოება ღვთის ხილვით გამოწვეული ნეტარება ჰგონია.

ავხორცული მომეწონა
კუნდალინი ენერგიაა და როცა ქვემოთა ჩაკრაშია მაშინ აქვს სექსუალურის სახე, მაგრამ თავისთავად მას სექსუალურს ვერ უწოდებ, პირველი სართულიდან მეცხრეზე რომ ავა წყალი, იმ წყალს პირველი სართულის წყალი ქვია?

მოკლედ კიდე ბევრი მცირე უზუსტობაა მაგრამ არ შევჩერდები მაგათზე... მთავარი ისაა რომ ინდურ რელიგიებში ცნობენ როგორც ღმერთის უპიროვნო ისე პიროვნულ ასპექტებს.

[Amuza]

რა არ ეთანხმება ვინმე ამ ციტატას?

ატმანი უსახო, უსასრულო და თვისებებს მოკლებულია. „ერთი ატმანი არსებობს და მყოფობს ყველა სულდგმულში“, ვკითხულობთ უპანაშადებში. ადამიანი - ესაა აბსოლუტი, რომელიც თანდათანობით იმეცნებს, რომ იგი (მისი ატმანი) და აბსოლუტი (ბრაჰმანი) იგივეობრივნი არიან.

[mtawmindeli]

მე ვფიქრობ, რომ იოგა არის ერთგვარი ვარჯიშების სისტემა, რომელსაც თავისი პრაქტიკული გამოყენებითი დანიშნულება აქვს და რომელიც ხელს უწყობს ორგანიზმს უკეთ იმუშაოს და შეასროლოს თავისი ფუნქციები, მაგრამ ვერ ვხვდები რატომ უკავშირებენ იოგას რელიგიას ან თუნდაც ფილოსოფიას? იქნებ ვინმემ განმარტოს

[ქევანა]

მაგრამ ვერ ვხვდები რატომ უკავშირებენ იოგას რელიგიას ან თუნდაც ფილოსოფიას? იქნებ ვინმემ განმარტოს

მე ვცდი. იმიტომ რომ ვარჯიშთა სისტემა ამ მოძღვრებიდან გამომდინარეობს : )

[mtawmindeli]

როგორ შეიძლება რომელიმე რელიგია ფიზიკურ ვარჯიშებს ქადაგებდეს, მართლა გაუგებარია, მე ვერ დავიკვეხნი, რომ ბუდიზმს კარგად ვიცნობ თქო, მაგრამ ზოგი რამ წამიკითხავს ამ რელიგიაზე და იქ იოგაზე სიტყვაც არ არის ნათქვამი

[kent5]

მე მგონი რასაც რწმენით მოეკიდები, უდრალოდ ჩაი, რომ დალიოთ იმ რწმენით, რომ დალევის შემდეგ თავის ტკივილი გაგივლის მართლაც გაგივლის, და ურწმუნოს არაფერი არ ეშველება, უფლის მიმართ ურწმუნოს. ასეა იოგაც თუ ამას როგორც ჩვეულებრივი ვარჯიში ისე მივუდგებით მხოლოდ დადებით შედეგს მივიღებთ.