უცხოური ლიტერატურა, პროზა და პოეზია ჩვენი ხედვით პარამეტრები

[KAIROS]

აქ გადაყვანაა ენიდან სხვა ენაზე

არა, მარტო ეგ, არამედ იქ აარჩევ eng რაც არის კიდეც ლათინური შრიფტი, გვერდზე არის utf8 რაც ქართული შრიფტია, ჰოდა პირველ დიდ ფანჯარაში ჩაწერ წინადადებას და ქვემოთ გადაიყვანს ქართულად, რომელიც შეგეძლება დააკოპიო და გადმოიტანო აქ, ქართულად გამოჩნდება.

შემდეგში მსგავსი საკითხები აქ გაარკვიეთ:

http://church.ge/index.php?showtopic=5531&st=540


მადლობა კოკა, საინტერესოა.

იხარეთ;

კაიროსი!

[ანნო]

KAIROS

არა, მარტო ეგ, არამედ იქ აარჩევ eng რაც არის კიდეც ლათინური შრიფტი, გვერდზე არის utf8 რაც ქართული შრიფტია, ჰოდა პირველ დიდ ფანჯარაში ჩაწერ წინადადებას და ქვემოთ გადაიყვანს ქართულად, რომელიც შეგეძლება დააკოპიო და გადმოიტანო აქ, ქართულად გამოჩნდება.

გაიხარე...

[georgianeli]

კავალლაც და მატასიც ერთად, განუყრელად და ჰარმონიული ურთიერთშეხამებით.
დამიჯერე-პირადი და გულმზიანი გამოცდილებიდან გეუბნები
აი, თუ არ გჯერა: გაჭრილი ვაშლივით გვანან...
ეს, როდესაც მატასი ჯერ კიდევ პატარა იყო (პატარა ფალინა დისნეის "ბემბი"-დან)...

აი, კიდევ თუ არ ჰგავდეს! თან როგორ. უცხოური ლიტერატურა? არტურ კლარკ-სტენლი კუბრიკისეული მოტივებიდან. მაინც ჰგავს და კიდევ და კიდევ ჰგავს. დედამიწა ტრიალებს! ტრი-ა-ლებს...

[KAIROS]

უცხოური ლიტერატურა, პროზა და პოეზია ჩვენი ხედვით

გთხოვთ, მხოლოდ თემის ირგვლივ!

[georgianeli]

უსინათლო მადამ დჲუ დეფანისა (Madame du Deffand) და ჰორაციუს უალპოლის (Horatius Walpole) თითქმის ოცდაათწლიანი მიმოწერიდან. და ეს მას შემდეგ, რაც თავისი დროის ერთ-ერთი ყველაზე განათლებული ქალბატონი ცხოვრების ნახევარ საუკუნეს გადასცდა:

"ნუ მეტყვით, თითქოს არსებობდეს რაიმე რომანტიული ჩემს გონებაში: ძალიან შორს ვარ ამისაგან, ვერ ვიტან; ყველაფერი, რაც კი სიყვარულს წ-ა-ა-გ-ა-ვ-ს, ჩემთვის მიუღებელია და თითქმის კმაყოფილიც კი ვარ ჩემი სიბერითა და უსახურობით, რადგან ასე არ ვტყუვდები იმ გრძნობებში, რომელნიც ჩემდამი გააჩნიათ. კმაყოფილი ვარ ჩემი უსინათლობით, რამეთუ ამგვარად დარწმუნებული ვარ, რომ არ შემიძლია გამაჩნდეს სხვა არაფერი, თუ არა მეგობრობის ყველაზე სპეტაკი და წმინდა გრძნობა; და მე სიგიჟემდე მიყვარს მეგობრობა, გული ჩემი მხოლოდ ამისთვისაა შექმნილი".

მარკიზას უკანასკნელი წერილი:

"ამასწინათ მოგწერეთ, რომ არ ვგრძნობდი თავს კარგად. ახლა კიდევ უარესობაა. მგონი, ახლოა ჩემი დასასრული. შეძრწუნების ძალაც კი არ მაქვს და მას შემდეგ, რაც უკვე ვერ გნახავდით, დასანანი არაფერი გამაჩნია. იხარეთ, ჩემო მეგობარო; ნუ დამძიმდებით: მაინც დაკარგულები ვიყავით ერთმანეთისათვის. ინანებთ უჩემობას, რადგან მშვენიერია იმის შეგრძნება, როცა ვიღაცას უყვარხარ".

[ქევანა]

georgianeli

რა კარგი ნაწყვეტებია, კიდევ შეარჩიე

[marine]

მოდით, ამ თემაში განვათავსოთ ჩვენ მიერ გადათარგმნილი პოეტური და პროზაული ნაწარმოებები.


Story of the week

Christmas takes my mind back to another time, when my children were small. My husband was sick in hospital and money was scarce.
On her way home from school one of my daughters fell in love with a doll she saw in a shop window. She wrote to Father Christmas, asking him to put that doll in the stocking she was going to hang up on Christmas Eve. I had nine children and there was barely enough money to buy food, let alone fill stockings, yet I didn’t have the heart to tell them Father Christmas wouldn’t be coming to our house that year.
But I did say that if they prayed hard enough maybe God would see us through this trying time. I prayed too, but many a night my pillow was wet with tears as I asked for strength to comfort them when they woke on Christmas morning to find empty stockings.
At 5 am that Christmas Day I was awakened by knocking on my door, and the sound of carols. Quickly, I got dressed, and when I opened my door, there on the step stood Father Christmas in his red outfit, with a big bag on his shoulder, surrounded by a crowed of Salvation Army lads and lasses.
Right on top of the bag was the doll my daughter had asked for.
There was something for everyone, even a gift for my hubby, and lots of things to eat. God had more than answered our prayers. I am 91 but that is one Christmas I will never forget.

G. James, Bunbury, WA


კვირის ამბავი


შობის დღესასწაული ფიქრებით უკან მაბრუნებს და მახსენებს დროს, როცა ჩემი შვილები პატარები იყვნენ. მეუღლე ავად იყო და საავადმყოფოში იწვა, მე კი ძალიან ცოტა ფული მქონდა.
ჩემს ერთ-ერთ გოგონას, სკოლიდან შინისაკენ მომავალ გზაზე, შეუყვარდა ვიტრინაში დადებული თოჯინა. თოვლის ბაბუას მისწერა, ეს თოჯინა იმ წინდაში ჩაედო, შობის ღამეს ბუხართან რომ იქნებოდა ჩამოკიდებული. ცხრა შვილი მყავდა და საჭმელი რომ მეყიდა საკმარისი ფული არ მქონდა, არც წინდების საჩუქრებით გავსება შემეძლო, თუმცა გული არ მაძლევდა უფლებას მათთვის მეთქვა, რომ თოვლის ბაბუა იმ წელს ჩვენთან არ მოვიდოდა.
ვთხოვე ელოცათ და უფალი გადმოგვხედავდა ამ გაჭირვების ჟამს. მეც ვლოცულობდი, ყოველ ღამე ცრემლებით ვასველებდი ბალიშს და ღმერთს ვთხოვდი ძალა მოეცა ჩემთვის, რათა შვილები მენუგეშებინა, როცა შობა დილით გაიღვიძებდნენ და ცარიელი წინდები დახვდებოდათ.
შობის დილას, 5 საათზე, კარზე კაკუნმა და მხიარულმა სიმღერებმა გამომაღვიძა. სწრაფად გადავიცვი კაბა და კარი გავაღე. ზღურბლთან წითლებში ჩაცმული თოვლის ბაბუა იდგა, მხარზე დიდი ჩანთა გადაედო და გარშემორტყმულიყო “ხსნის არმიის” გოგო-ბიჭებით. ჩანთის თავში სწორედ ის თოჯინა ედო, ჩემმა გოგონამ რომ თხოვა. მასში ჰქონდა საჩუქრები ყველასთვის, ჩემი მეუღლისთვისაც კი და ბევრი საჭმელიც.
უფალი იმაზე მეტს გვანიჭებს, ვიდრე ჩვენს ლოცვებში ვითხოვთ. ახლა 91 წლის ვარ და ეს ის შობაა, არასდროს რომ არ მავიწყდება.

ჯ. ჯეიმსი, ბანბერი, დასავლეთ ავსტრალია

[სოფი]

მარინე,

სევდიანი,ლამაზი და იმედიანი ისტორიაა

[marine]

მარინე,

სევდიანი,ლამაზი და იმედიანი ისტორიაა

მადლობა, სოფი, რომ მოგეწონა

[georgianeli]

უცხოური ლიტერატურიდან არაა, მაგრამ პირველი იტალიური ლექსია და უცხო ენაზე დაიწერა. იქვე ქართული სპონტანური თარგმანით

Woodkid - Brooklyn



Anima mia


Anima mia,
Amante di luna,
Aspetti la luce
Camminando.

Con gl'occhi smeraldi,
Aperti di grande-
Lo sguardo di bimbo,
Forte in atto.

Vivo il sole,
Son pieno di te,
Ogni giorno insieme,
Ti porto in me.

Oltre la morte,
Oltre la vita,
Si erge l'amore-
La terza via.

L'una e l'altra
Fuse da essa,
Cresco dal cerchio
Libero e .....

E spiro i nomi,
Tutti che hai,
Gli sto cantando-
vedrai e saprai.

Le mie cascate
di acque tue
hanno colore
di paeonie.

Calmo il cuore
Con il silenzio
E ti ci sento
Più di prima.

Anima mia,
Amante di luna,
Diventi la luce
Camminando.



სულო ჩემო

სულო ჩემო,
მთვარის სატრფოვ,
ელი ნათელს
მოძრაობით.

ზურმუხტი თვალნი,
დიდრონად შლილნი,
ბავშვური მზერა,
ძალუმი ქმნაში.

მე ვცხოვრობ მზიურ,
სავსე ვარ შენით,
ყოველ დღე ერთად,
გატარებ ჩემში.

სიკვდილის იქით,
სიცოცხლის იქით
მაღლდება ტრფობა-
მესამე გზა.

ერთიც, მეორეც,
მისით შეცვლილნი,
ვიზრდები წრიდან
დახსნილი და...

ვსუნთქავ სახელებს,
ყველას, რაც გაქვს,
მე რომ მათ ვმღერი-
ნახავ და ცნობ.

ჩემს ჩანჩქერებში
შენია წყლები,
მათ აქვთ ფერები
პეონიების.

ვამშვიდებ ამ გულს
დუმილის რინდით
და იქ მე შენ გრძნობ
წინაზე მეტად.

სულო ჩემო,
მთვარის სატრფოვ,
გახდი შუქი
მოძრაობით.