 სამხედრო ფსიქოლოგია, გამოცდილებების თუ აზრების გაზიარება |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
  |
| guest |
 Sep 11 2008, 12:53 AM
პოსტი
#21
|
|
Advanced Member  ჯგუფი: Members პოსტები: 6,611 რეგისტრ.: 7-June 07 წევრი № 2,127  |
ქეთინო
მშვენივრად დაწერე  დაახლოებით მასე ფიქრობს მეომართა უმრავლესობა, თუმცა მაინც პირადული. მაგალითები გვაქვს უახლეს ომიდანაც: ბევრმა გამოხატა ფრუსტაცია და ენაზე რაც მოადგა , თუმცა გულიდან ამოსული , დაწერა, უფრო გამოცდილი მეომრები კი მდუმარების ფაზას მიეცნენ. ეს უკანასკნელი უფრო მახასიათებელია ისე სტატისტიკურად. ამას ანუ მოთმინებას და ცენზურას დიდი ხნის ჯარში ყოფნა აყალიბებს. არცერთია განსაკითხი და არც მეორე, ორივე შემთხვევა სრულიად მოსალოდნელია.ციტატა როდის ხედავ სამიზნეს მტერში... unsure.gif თითქოს მარტივია პასუხი: როცა ის შენს და შენიანების სიცოცხლეს ემუქრება, მაშინ ის მტერია შენი... ქეთ, მტერი მუდამ სამიზნეა - ამაზე კამათი არც ღირს. ოღონდ აქ პირიქით დავსვი კითხვა: როდის არ არის ის სამიზნე? ამას იქნებ შენ ვერ გასცე პასუხი ანუ შენი გამოცდილებიდან ვერა, მხოლოდ ლოგიკური თუ წარმოდგენითი სარჩულის გამოყენებით. დაველოდოთ გამოცდილებს, მერე მე ჩემს აზრს და გამოცდილების შედეგებს დავწერ. მადლობა დიდი, რომ ჩემს თხოვნას მიჰყევი და შენი აზრი დააფიქსირე. ციტატა(staywhite @ Sep 5 2008, 12:29 AM)  ეს თემა მე არსენალში მქონდა და ნამდვილად საინტერესოდ განვითარდა.ვფიქრობ, აქაც შეიძლება იყოს, გარდა ამისა , ფორუმს ყავს ფსიქოლოგები და ასევე სამხედრო პირები,ამ მხრივაც ამართლებს ამ თემის არსებობა. ბოლო დროს განვითარებული მოვლენები კიდევ უფრო ახლოს მიგვიყვანს ამ საკითხთან. იწერებოდა კიდეც ჯარისკაცთა დღიურებიდან ამონარიდები და ასე თუ ისე , ბევრი რამ ბევრისთვის უცხო იყო. აქვე გთხოვთ, რომ არ იყოს სხვების განკითხვა,განსაკუთრებით ფაქიზად მოიხსენიეთ მეომრები, ვისაუბროთ მხოლოდ გამოცდილის ან სარწმუნო ფაქტების გამოყენებით და არა ჭორებითა და ლეგენდების საშუალებით. მოდერატორს ვთხოვ, ნებისმიერი სახის დამაკნინებელ-დამამცირებელი პოსტის ავტორი დაისაჯოს, ვისაც წარმოდგენა არ აქვს, ვთხოვ თავი შეიკავოს. მადლობა წინასწარ. მე შევეცდები პუნქტების სახით დავყო, რაც გამახსენდება და რაც მაინტერესებს, ვისაც სურვილი, აქვს სიმარტივის გამო ჩამოთვლილთაგან აირჩიოს რომელიმე ან რამდენიმე და ერთმანეთს გავუზიაროთ ჩვენი აზრები. ვცადოთ შესაბამისი დასკვნები გავაკეთოთ. თუმცა, მე ვფიქრობ, რომ ეს საკითხი პიროვნულია და ზედმეტად განზოგადებაც არ მოხერხდება. თუ არ შეგეზარებათ, დიდი სიამოვნებით მოგისმენდით. 1. როგორ შევაფასებდით საკუთარ თავს , როდესაც ვბრუნდებით მშვიდობიან პერიოდში უკან. 2.სადამდე გრძელდება ჩვენი ფიზიკურ-ფსიქიური დატვირთვადობა? 3. რა ხდება ”საველე” სიტუაციების მერე, რას ვგრძნობთ, ნუთუ მხოლოდ უპირველესად რაც არის, გადარჩენა გვახარებს და მერე არ გვაწუხებს ის რაც გვინახავს და გამოგვიცდია? 4. საკუთარი ფსიქოსგან თავდაცვის ხერხები, თითქოსდა თავის მართლება საკუთარ თავთან, რომელიც შესაძლებელია არანაირად არ არის საჭირო, მაგრამ შინაგანად მაინც გვიჩნდება მოთხოვნილება ჩვენი მაშინდელი შინაგანი განწყობა გავამართლოთ. 5. როდის ხდება გრძნობების მოჭარბება და იმ ტკივილის ხელმორედ ატკივება, რაც ადრე გვინახავს და გამოგვიცდია? 6.როდის ხდება მოწინააღმდეგის როგორც სამიზნის და მოწინააღმდეგის როგორც ადამიანს შორის ზღვრის გაჩენა: ანუ როდის წყვეტს მოწინააღმდეგე იყოს მხოლოდ გასანადგურებელი სამიზანე და როდის ხდება ის ჩვენთვის ცოცხალი ადამიანი? 7.რამდენად დასაფასებლად მიგვაჩნია შევაფასოდ მოწინააღმდეგის საგმირო ქმედებები, თუნდაც იმ დროს, როცა მტრის ეს საქციელი როგორც მოსალოდნელია, ჩვენს საწინააღმდეგოდ არის მიმართული.( მსგავსად ვაჟასი: ”-იმ ცხონებულსა მუცალსა რკინა სდებიყო გულადა! -რას ამბობ, ქისტის ცხონება არ დაწერილა რჯულადა! -მით ვაქებ ვაჟკაცობასა არ იყიდება ფულადა! ”) 8. ე.წ. ვიეტნამის სინდრომი, რამდენად შესაძლებელია ეს გაუჩნდეს ნებისმიერს, თუ მხოლოდ გარკვეული ფსიქიური დარტყმის დროს იჩენს თავს? 9. მოტივაციის დადებითი ზეგავლენა ჯარისკაცებზე. რას მიიჩნევთ თქვენ მოტივაციად? თუ მხოლოდ ელემენტარული ბრძანების შესრულება-დაქვემდებარება-დამორჩილება წყვიტავს ჩვენს ქმედებისუნარიანობას? 10. როგორც ცნობილია, არსებობს შემთხვევები, როდესაც რომელიმე სამხედრო პირი არ ემორჩილება რაიმე არგუმენტის გამოყენებით ზემდგომის განკარგულებას, ისიც ვიცით, თუ რა შემთხვევებში ხდება ეს ანუ როდისაა დასჯის გარეშე დასაშვები. როგორ ფიქრობთ, ადამიანური გრძნობები, ემოციურობა იქნება მიზეზი, რომ რომელიმე ჩვენგანმა ეს ნაბიჯი გადავდგათ, თუნდაც მოსალოდნელი კონსექვენსების წინასწარი გააზრებით? 11. სიმამაცის ფაქტორი: როდის ხდება ყოველივე უმნიშვნელო, გარდა იმ მიზნისა, რისთვისაც ვიბრძვით (არაფერი გვაფერხებს, თვით სიკვდილის მოსალოდნელობაც ამის შესასრულებლად)? თუ სწორედ მაშინ არის მებრძოლი ყველაზე მეტად მამაცური, როცა ამ მიზნის გარდა მას უფრო მნიშვნელოვანი მიზნები გააჩნია და მის განსახორციელებლად ერთადერთი გზა გამარჯვებაა? 12. მეტად მნიშვნელოვანი საკითხი: ჯარისკაცი და სიყვარული. რა დონეზე მოქმედებს ჯარისკაცის ფსიქოლოგიაზე საყვარელი ქალის მიერ არდაცდა,სხვისი არჩევა. ვიცი, ეს ყველასთვის დიდი ფსიქოლოგიური დარტყმაა ბევრი მიზეზების გამო, მაგრამ არის თუ არა უფრო დამამძიმებელი ან პირიქით - შემამსუბუქებული გარემოებები ჯარისკაცებისთვის ამ უდიდესი ”სასოწარკვეთის” დასამუშავებლად. 13. ზღვარი სისასტიკესა და სამხედრო ეთიკას შორის, როგორ მოვახერხოთ კონტროლი ”ზედმეტის” არმოსვლის? რა ითვლება სისასტიკედ საერთოდ ბრძოლის პირობებში? 14. თავგანწირვის ფაქტორი, არა მხოლოდ ზოგადი მიზნების,არამედ მეგობრის გამო. როგორ უნდა ვიმექმოდოთ, თუ ეს გრძნობისმიერი ფაქტორი სხვა მიზნებისთვის იქნებ საშიში აღმოჩნდეს, თუ საკუთარ სიცოცხლეს დავივიწყებთ და მის გადასარჩენად ყველა ღონეს ვიხმართ? ვისაც რაიმეს დამატება უნდა, მადლობელი ვიქნები თუ მიამატებს. 15. ღალატი და მისი დამუშავების შესაძლებლობები, რამდენად გვამძიმებს და რას ვმოქმედებთ მაგ დროს. 16. საველე მეგობრობა და ურთიერთობები, თავგანწირვა მეგობრისთვის . რა ხდება მაშინ, როცა თანამებრძოლის დაუფიქრებელი ქმედება, ან პანიკა,ან მსგავსი საქციელი სხვებს საფრთხეს უქმნის? ვართ თუ არა იმისთვის მზად, რომ ამას ხელი შევუსალოთ, თუნდაც ეს ამ მეომრის ლიკვიდირებით ან გამორთვის ფასად დაჯდეს, როცა საკითხი სხვა და ბევრი მნიშვნელოვანი რამის გადარჩენას ეხება? თუ ოპერაციის შესრულებას ეს ერთი ხელს უშლის და აშკარა ფატალურ შეცდომას გამოიწვევს, როგორ ვმოქმედებთ მაშინ? ამ ერთს ვანაცვალებთ სხვა უამრავს ან ოპერაციის წარმატებულობას? ჯერჯერობით 16-ვე პუნქტს აქ დავაკოპირებ კიდევ, რამეთუ ახალი გვერდი დაიწყო და უფრო მარტივი რომ იყოს ორიენტირება, ასევე გავიმეორებ ყველა ახალ გვერდზე. |
   |
 
|
| guest |
Sep 25 2008, 12:31 AM
პოსტი
#22
|
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 6,611 რეგისტრ.: 7-June 07 წევრი № 2,127 |
აქ დავაკოპირებ პროფესიულ ფორუმზე მსგავსი თემიდან ჩემმი ნაცნობების პოსტებს. გაეცანით და თქვენი აზრი დაწერეთ. შავად დაწერილი ტექსტი კი ერთერთი ფსიქოლოგის პოსტია,ვგონებ საინტერესო იქნება თქვენთვის:
---------------------------------------------------------------- როცა დავალებაზე ხარ და ხელში იარაღი გიჭირავს, საერთოდ უნდა გამორთო შენში ყველანაირი ემოცია. იმ შეხვედრილებში მტერი უნდა დაინახო ყოველთვის და იმოქმედო ინსტიქტებით. ბევრი შემედავება და ცხოველიც შეიძლება მიწოდოს, მაგრამ ომი არ არის სენტიმენტების, გრძნობების და ჰუმანურობის ადგილი. როცა შენს მოქმედებაზე დამოკიდებული მნიშვნელოვანი სამხედრო წარმატება, არც უნდა დაფიქრდე ასეთ რამეებზე. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ესეთი ავიღოთ, ხიდის აფეთქება დროშია გათვლილი, არმია უკან იხევს, აფეთქებული ხიდის შემთხევაში უკანდახევა წარმატებულია, თუ აფეთქება ვერ მოხერხდა მოწინააღმდეგე ამ ხიდის გამოყენებით უკანდახეული ნაწილების ზურგში გავა ჯავშანტექნიკით, შესაბამისად ალყაში ხვდება ათასობით თანამებრძოლი, ლტოლვილები, ხიდის გამო მათი ალყიდან გამოყვანა ფაქტიურად შეუძლებელი ხდება და ირღვევა ფრონტის ხაზი. დავალება: გადიხართ მოცემულ რაონში, ხიდს ნაღმავ და ატყობინებ შტაბს რომ ხიდი ასაფეთქებლად მზად არის, იწყება უკანდახევა, განსაზღვრულ დროს ელოდები აფეთქებისთვის ბრძანებას, ამ დროს კი შენი თანამებრძოლი ჩეჩავს და იარაღმომართული გიცხადებს რომ აფეთქების შესრულების ნებას არ მოგცემას რადგან ხიდზე ქალი დაინახა რომელიც დედამისს გავს, ქალი დგას და არსად არ აპირებს წასვლას, რამდენიმე ასეულ მეტრში კი უკვე ჩანს მტრის ჯავშანკოლონა. ხიდს მტრის ქვეითები იკავებენ და ხიდის შემოწმებას იწყებენ - ვაშე რეშენიე კამანდირ??? გამორიცხე ხიდის შტურმი და იქიდან ქალის გამოყვანა აფეთქებამდე და თავის გაწირვები და რამე, ხიდი უკვე დაკავებულია ქვეითების მიერ რომლებიც ხიდზე ნაღმებს ეძებენ და შტურმის შემთხევავში უბრალოდ დაიხოცებით ყველანაირი აფეთქების გარეშე, ვაშე რეშენიე ??? ------------------------------------------ გამარჯობათ ბატონებო, ძალიან საინტერესო თემაა სამხედრო ფსიგოლოგია. აქ რამოდენიმე სფეროს განხილვა შეიძლება: 1. მეომრის ფსიგოლოგიურო მომზადება, რომ მან წარმატებით გაუძლოს ომის დატვირთვას და შეასრულოს დასმული ამოცანა. 2. ოფიცრის ფსიქოლოგიური მომზადება და მეთაურის აზროვნების ჩამოყალიბება, რომ მან წარმატებით გაუძლოს ომის დატვირთვას და შეძლოს ბრძოლის მართვა. 3. ომის შემდგომი ფსიქოლოგიური რეაბილიტაცია და ინტეგრაცია სამოქალაქო საზოგადოებაში. 4. ოჯახში ინტეგრაცია. თქვენს დისკუსიაში მოყვანილი მაგალითები და სიტუაციები ზემოთ ჩამოთვლილ მიმართულებებში შეიძლება გაერთიანდეს. მინდა გითხრად, რომ დაახლოვებით 10 წლის წინ ჩამოთვლილიდან 1 და 2 საკითხებზე მომიწია მუშაობა. თავიდან ამოცანა შემდეგნაირად დავსვით: რა გააჩნდათ ქართველებს რომ ასე წარმატებულად აწარმოებდნენ ომებს ჭარბი მტრების წინააღმდეგ. ერთერთი ფაქტორი აღმოჩნდა სწრაფი ადაპტირებულობა საომარი ან მშვიდობიანი პერიოდის მიმართ და აზროვნების მოქნილობა. შემდეგი კითხვა ასე დაისვა: რა ტრადიციები და წესები არსებობდა საქართველოში და საქართველოს არმიაში, რომელიც იწვევდა ადაპტირებულობის მაღალ ხარისხს. ასევე რა წესები და ტრადიციები არსებობს სხვადასხვა ქვეყნების თანამედროვე ელიტარულ სამხედრო დანაყოფებში, რომლებიც განაპირობებენ მათ ელიტარულობას და წარმატებულობას. მოკლედ რომ ვთქვა, დასკვნა, რომელიც მივიღეთ საბჭოთა არმიის სინამდვილეში გაზრდილი სამხედროებისათვის იყო მოულოდნელი. აღმოჩნდა რომ ომი ზუსტად, რომ სენტიმენტების, გრძნობების და ჰუმანურობის ადგილია. გადამწყვეტი მნიშვნელობა აქვს წარმოებული ომის სამართლიანობას, როგორც პოლიტიკურ ასევე ადამიანურ სიბრტყეში. შემდეგი ფაქტორი აღმოჩნდა მეომრის მიერ საკუთარი ღირსების შეგრძნება, რომელიც ომში ქცევიდან ყალიბდება. მესამე ფაქტორად კი სამხედრო მეგობრობა და ურთიერთავგანწირვისათვის მზადყოფნა გამოიკვეთა. ყოველთვის არსებობს გამონაკლისი და სიტუაცია, როცა სასტიკი გადაწყვეტილების მიღება გიხდება მეომარს, მაგრამ როცა იგი თავის მოქმედებებში ხელმძღვანელობს ზოგადსაკაცობრიო ფასეულობებით: დანებებული მტრის და სამოქალაქო პირის სიცოცხლის ხელშეუხებლობა; მის გვერდით მებრძოლი მეგობრის გატანა; სუსტის დაცვა და სხვა, ამით მას უდუდესი პრაქტიკული წილი შეაქვს თავისი ქვეყნის გამარჯვებაში. |
|
|
|
| piligrimi |
Mar 14 2009, 11:36 PM
პოსტი
#23
|
 piligrimi ჯგუფი: Members პოსტები: 1,496 რეგისტრ.: 6-March 07 მდებარ.: saqartvelo წევრი № 1,278 |
ეს მოთხრობა ადრეც მქონდა სადღაც წაკითხული, მაგარამ ამასწინათ ხელმეორედ აგმოვაჩინე და მივხვდი რომ რაღაც ძალიან ნაცნობი იყო...
მოთხრობა აფხაზეთის ომის დროინდელია მაგარამ დროის მიუხედვადა მებრძლის ფსიქოლოგია ალბათ უცვლელი რჩება........ ირაკლი ჯავახაძე ბ რ ძ ო ლ ა სუხიას _ ნაღდი თავისუფლება იქაა, თუა.... სულ სხვანაირი, გამორჩეული... მეომარზე თავისუფალი არავინაა ამ ქვეყნად. ერთადერთი საფიქრალი აქვს _ ტყვია აიცდინოს როგორმე და თუ ბედმა არ უმუხთლა, მთის არწივივით ლაღი და მძლეთა მძლეა. გინახავთ როგორ სძინავს ჯარისკაცს, როგორ იცვლება ძილში? რაღაც სხვანაირი, არამქვეყნიური ნეტარების ღიმილი დასთამაშებს სახეზე და ვერ ნახავთ ქვეყნად მეომარს, პირქვე რომ ეძინოს. ანდა, შეტევაზე გადასვლის ამება უნდა განიცადო. მირბიხარ დუჯმორეული, ღრიალებ, ხავიხარ. ირგვლივაც ყურთა გლეჯაა _ გნიასი, ზმული, ბრდღვინვა. აკაკანებ ავტომატს, ზმუიან ტყვიები, ზრიალ-ზრიალით სკდებიან ჭურვები. არადა ის ხარ წუხელ ნეტარი ღიმილი რომ დაგთამაშებდა ტუჩეზე. მაგ დროს ტყვიის აცდენაზე აღარ ფიქრობ. მაგ დროს შენს ცხოვრებაში სიკვდილი არც არსებობს. გარშემო ხოცვა-ჟლეტა და მომაკვდავთა კვნესა-გოდებაა, სხვები პირქვე ემხობიან მიწაზე, შენთვის მაინც არ არსებობს სიკვდილი; მირბიხარ აზვირთებული, გამხეცებული _ სისხლი გებჯინება ყელში... და მერე, შეტევის მერე გულაღმა წევხარ ბნელ ტყეში, ბალახზე, მიშტერებიხარ ვარსკლავებით გადაპენტილ ცას და ფიქრობ, რომ სიკვდილთან თამაშიც ერთგვარი თავისუფლებაა; უფრო მეტიც, სიკვდილსა და სიცოცხლეს შორის არსებობს ნამდვილი თავისუფლება... _ ჩემი მეგობარი ყვებოდა, თორემ მე რომელი მეომარი ვარ _ ღამღამობით, შეგვიანებულს, ქუჩის ძაღლების წკავწკავზე ელეთმელეთი მომდის. -------------------- "ყოველ ადამიანში არის ის, რის გამოც შეიძლება გიყვარდეს ან გეცოდებოდეს მაინც,
ამიტომ ადვილად ნურავის გაიმეტებ" |
|
|
|
| betaneli luka |
Mar 15 2009, 01:56 AM
პოსტი
#24
|
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 95 რეგისტრ.: 3-March 07 წევრი № 1,243 |
staywhite-ს ციტატა იყო ასეთი:''ბევრი შემომედავება და ცხოველიც შეიძლება მიწოდოს,მაგრამ ომი არ არის სენტიმენტების,გრძნობების და ჰუმანურობის ადგილი.''
სრულებითაც არ ვთვლით ამას ცხოველობად და არც დავას ვაპირებთ ამასთან დაკავშირებით-უფრო მეტიც,გეთანხმებით. სამშობლოს,მეგობრების,ახლობლე ბის,დედა-ეკლესიისა და მაშასადამე საკუთარი მრწამსის მიმართ ერთგულებისა და სიყვარულის გრძნობა ჩადებულია ჩვენში,ჩვენს ბუნებაში ღვთის მიერ და ალბათ ამას ინსტიქტს ვერ დავარქმევთ.მაგალითად,წმინდანად შერაცხული 9 ძმა ხერხეულიძის დედა ინსტიქტებით მოქმედებდა,თუ მას ამოძრავებდა ღვთის მადლი?როგორია თქვენი აზრი ამის შესახებ? ბრძოლის ველი რომ სენტიმენტალურობის ადგილი არ არის-ეს ცხადია,გეთანხმებით. |
|
|
|
| neo |
Mar 16 2009, 12:02 PM
პოსტი
#25
|
 Advanced Member ჯგუფი: საფინანსო პოსტები: 2,152 რეგისტრ.: 11-September 07 წევრი № 2,723 |
როგორც ქრისტე ამბობს: არ არსებობს იმაზე მეტი სიყვარული, ვიდრე მეგობარმა სული თვისი მისცეს მეგობრისათვის...
ომი ალბათ ის ადგილია სადაც ბევრი ადამიანი ცხოვრობს ისე თითქოს უკანასკნელ დღეს ატარებდეს... ძალიან მაინტერესებს ეს თემა და ყურადღებით ვკითხულობ თქვენს პოსტებს... სიმართლე ვთქვა თითქოს ვნანობ კიდევაც რომ გამოცდილება არ მაქვს... -------------------- www.cordesign.ge
|
|
|
|
| betaneli luka |
Mar 16 2009, 02:19 PM
პოსტი
#26
|
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 95 რეგისტრ.: 3-March 07 წევრი № 1,243 |
ციტატა(neo @ Mar 16 2009, 01:02 PM) როგორც ქრისტე ამბობს: არ არსებობს იმაზე მეტი სიყვარული, ვიდრე მეგობარმა სული თვისი მისცეს მეგობრისათვის... ომი ალბათ ის ადგილია სადაც ბევრი ადამიანი ცხოვრობს ისე თითქოს უკანასკნელ დღეს ატარებდეს... ძალიან მაინტერესებს ეს თემა და ყურადღებით ვკითხულობ თქვენს პოსტებს... სიმართლე ვთქვა თითქოს ვნანობ კიდევაც რომ გამოცდილება არ მაქვს... ''უფროისა ამისსა სიყუარული არავის აქუს,რათა სული თვისი დადვას მეგობართა თვისათვის.''(იოანე 15:13). გეთნხმებით,neo,უბრალოდ დავუმატებდით თქვენის ნებართვით თქვენს მიერ ზემოთ თქმულს,რომ ეკლესია ჩვენი ორ შემთხვევაში იძლევა კურთხევას ამ მცნების ომში გამოსაყენებლად:1-როდესაც ვიცავთ ღვთის მიერ ბოძებულ სამშობლოს(ქართულად=სადაც გშვა ყოვლადწმინდა სამებამ,წარმოსდგება ორი სიტყვისაგან,სამება და შობა);2-ან როდესაც საჭიროა სამართლიანობის აღდგენა სამშობლოს დაკარგული ტერიტორიების დასაბრუნებლად,ანუ ისევ და ისევ სამშობლოს დასაცავად. მადლი და წყალობა ღვთისა ჩვენისა,იესო ქრისტესი იყავნ ჩვენ თანა ყოველთა,აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე,ამინ. |
|
|
|
| Iona |
Mar 16 2009, 04:17 PM
პოსტი
#27
|
 Member ჯგუფი: Members პოსტები: 943 რეგისტრ.: 6-February 07 წევრი № 1,025 |
ციტატა სძინავს ჯარისკაცს, როგორ იცვლება ძილში? რაღაც სხვანაირი, არამქვეყნიური ნეტარების ღიმილი დასთამაშებს სახეზე და simartle vtkva da dzaan echvi mepareba amashi marto ianvars tveshi 27 ma amerikelma veteranma (am bolo omebis- eraki avganistani) moikla tavi vietnamis sindromebze da msgavs ubedurebebze ro araperi vtkvat. -------------------- ვაჲ ჩუენდა შენ მიერ, ჵ სიკუდილო, რამეთუ თანა-მდები ხარ უწყალოჲ, რომელი არავის მიუტევებ, და მოსესხე ხარ სასტიკი, რომელი არა გარდაიჴადები. და მტაცებელი ხარ ძლიერი, რომელი არა დააცადებ; და მპარავი ხარ მღჳძარე, რომელსა არა გრცხუენის; და ჴელმწიფე ხარ მბრძანებელი, რომელსა არა გეშინის...
|
|
|
|
| betaneli luka |
Mar 16 2009, 05:19 PM
პოსტი
#28
|
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 95 რეგისტრ.: 3-March 07 წევრი № 1,243 |
ციტატა(Iona @ Mar 16 2009, 05:17 PM) simartle vtkva da dzaan echvi mepareba amashi marto ianvars tveshi 27 ma amerikelma veteranma (am bolo omebis- eraki avganistani) moikla tavi vietnamis sindromebze da msgavs ubedurebebze ro araperi vtkvat. Iona! საქმეც ამაშია,რომ როდესაც ადამიანი თავის სამშობლოს დაცვის ნაცვლად ნებსით თუ უნებლიეთ ასრულებს ვიღაცის აკვიატებულ სურვილს დაიპყროს სხვა ქვეყანა და დააკნინოს სხვა ხალხი,მის ამ სიბოროტეს თავისი გამოძახილი ექნება მის გულშიც და იმოქმედებს მის ფსიქიკაზეც და ამას ბევრი ვერც კი უძლებს.სულ სხვაა,როდესაც ადამიანი იცავს თავისს მრწამს,ეკლესიას,სამშობლოს,ახ ობლებს,მეგობრებს...სულ სხვაა საკუთარი ნებით საკუთარი სურვილების დაკმაყოფილების მიზნით ეგოისტური ცხოვრება და სულ სხვაა საკუთარი ნებით ღვთის მცნებების აღსრულებით ცხოვრების სურვილი. დიდება მამასა,და ძესა,და წმინდასა სულსა,აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე,ამინ! |
|
|
|
| Iona |
Mar 16 2009, 06:22 PM
პოსტი
#29
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 943 რეგისტრ.: 6-February 07 წევრი № 1,025 |
betaneli luka
მესმის შენი აზრი .... ანუ შენ ამბობ რომ რაკიღა ის ომი არასამართლიანად იყო დაწკებული მაგიტომ ფსიქოლოგიურად დაითრგუნა ხალხი ? ხომ ? სულაც რო მართალი იყო ომში მაინც შეიდძლება გაჭედოს ადამიანმა.... აფხაზეთი თუნდაც მართლები კი ვიკავით ჩვენ ქვეკანს ვიცავდით მარა კველა არ იყო ანგელოზებრივი გირსეული ქრისტიანი მეომარი -------------------- ვაჲ ჩუენდა შენ მიერ, ჵ სიკუდილო, რამეთუ თანა-მდები ხარ უწყალოჲ, რომელი არავის მიუტევებ, და მოსესხე ხარ სასტიკი, რომელი არა გარდაიჴადები. და მტაცებელი ხარ ძლიერი, რომელი არა დააცადებ; და მპარავი ხარ მღჳძარე, რომელსა არა გრცხუენის; და ჴელმწიფე ხარ მბრძანებელი, რომელსა არა გეშინის...
|
|
|
|
| betaneli luka |
Mar 16 2009, 08:45 PM
პოსტი
#30
|
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 95 რეგისტრ.: 3-March 07 წევრი № 1,243 |
ციტატა(Iona @ Mar 16 2009, 07:22 PM) betaneli luka მესმის შენი აზრი .... ანუ შენ ამბობ რომ რაკიღა ის ომი არასამართლიანად იყო დაწკებული მაგიტომ ფსიქოლოგიურად დაითრგუნა ხალხი ? ხომ ? სულაც რო მართალი იყო ომში მაინც შეიდძლება გაჭედოს ადამიანმა.... აფხაზეთი თუნდაც მართლები კი ვიკავით ჩვენ ქვეკანს ვიცავდით მარა კველა არ იყო ანგელოზებრივი გირსეული ქრისტიანი მეომარი რა თქმა უნდა ყველა ვერ იყო და არც იყო ''ანგელოზებრივი ღირსეული ქრისტიანი მეომარი''და ეს ბუნებრივიცაა.ჩვენ ეხლა ეკლესიაში დავდივართ,ვლოცულობთ,აღსარებე ბს ვაბარებთ,ვეზიარებით...მაგრამ რამდენი ვართ აქედან ღვთისათვის სასურველნი?ნეტარ პელაგია რაზანელს ეკუთვნის ასეთი ფრაზა:''ერთხელ წმ.სერგი რადონეჟელის სახელობის მონასტერში(მაშინდელ ქ.ზაგორსკში)ზიარების მსურველი წირვაზე იყო ორი ათასამდე(2000)მსურველიო.მოძღვრებმა ყველასაგან მიიღეს აღსარება და ყველანი აზიარესო,მაგრამ უფალმა მათგან მხოლოდ 48-ის ზიარება მიიღოო.''თუ მშვიდობიან დროს ეკლესიაში ბევრი ვერ არის''ანგელოზებრივი ღირსეული ქრისტიანი მეომარი,''ომის დროს რა გასაკვირია,რომ ბევრი ვერ ასრულებს იმას,რაც ევალება ღვთისაგან?ფაქტიურად მე და თქვენ ერთსა და იგივეს ვამბობთ,მხოლოდ სხვა და სხვა სიტყვებით.მესმის თქვენი და იმედს გამოვთქვამ,რომ ჩემს პოზიციასაც გასაგებად ვაფიქსირებ. მადლი და შეწევნა უფლისა ჩვენისა იესო ქრისტესი იყავნ ჩვენ თანა უკუნითი უკუნისამდე,ამინ. |
|
|
|
| piligrimi |
Mar 16 2009, 11:31 PM
პოსტი
#31
|
|
piligrimi ჯგუფი: Members პოსტები: 1,496 რეგისტრ.: 6-March 07 მდებარ.: saqartvelo წევრი № 1,278 |
ციტატა(Iona @ Mar 16 2009, 04:17 PM) simartle vtkva da dzaan echvi mepareba amashi marto ianvars tveshi 27 ma amerikelma veteranma (am bolo omebis- eraki avganistani) moikla tavi vietnamis sindromebze da msgavs ubedurebebze ro araperi vtkvat. ნუ საერთოდ ამერიკელები მიდრეკილები არიან თვითმკვლელობისკენ მანდ ისედაც სამკაოდ მაღალი პროცენტული მაჩვენებელია მაგაში....... ომის გამოცდილების გარეშეც...... (ეს რა თქმა უნდა უბრალოდ გადახვევა) მართლაია ომი მძიმე ფსიქოლოგიური მომენტია, მაგრამ ამის გააზრებას რეალურად იქყებ მხოლოდ ომის დამთავრების შემდეგ.... იქ კი მართლა თავისუფალი ხარ...... რაღაცნაირი ღიმილი გაქვს და ვერც ხსნი რატომ იღიმები..... ეს მართლა ასეა..... ნუ ის კი ვინ რისთვის ომობს მართლა ცალკე თემააა..... -------------------- "ყოველ ადამიანში არის ის, რის გამოც შეიძლება გიყვარდეს ან გეცოდებოდეს მაინც,
ამიტომ ადვილად ნურავის გაიმეტებ" |
|
|
|
| Bagrem |
Mar 17 2009, 12:04 AM
პოსტი
#32
|
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 5 რეგისტრ.: 15-March 09 წევრი № 6,647 |
piligrimi
ჯარში ან ჯარის შემდეგ თვითმკვლელობა ნამდვილად აქტუალური თემაა თითქმის ყველგან. მაგის გამომწვევი მიზეზი უამრავია . ალბათ სამხედროები უკეთ ისაუბრებენ ამაზე. თვითმკვლელობას ბევრი პირადი მიზეზი აქვს, როგორც გაცრუებული სიყვარული, ახლობლებს დაცილება და რაც მთავარია ფსიქიური სისუსტე (რწმენის გაცრუება, სასოწარკვეთა). betaneli luka ციტატა ნეტარ პელაგია რაზანელს ეკუთვნის ასეთი ფრაზა:''ერთხელ წმ.სერგი რადონეჟელის სახელობის მონასტერში(მაშინდელ ქ.ზაგორსკში)ზიარების მსურველი წირვაზე იყო ორი ათასამდე(2000)მსურველიო.მოძღვრებმა ყველასაგან მიიღეს აღსარება და ყველანი აზიარესო,მაგრამ უფალმა მათგან მხოლოდ 48-ის ზიარება მიიღოო.'' ცოტა თემისგან გადახვევა : საიდან იცოდა ნეტარმა პელაგიამ, რამდენისგანი 'მიიღო' უფალმა ზიარება? ციტატა თუ მშვიდობიან დროს ეკლესიაში ბევრი ვერ არის''ანგელოზებრივი ღირსეული ქრისტიანი მეომარი,''ომის დროს რა გასაკვირია,რომ ბევრი ვერ ასრულებს იმას,რაც ევალება ღვთისაგან? და რა 'ევალება' მეომარს ღვთისაგან? -------------------- Кад устане Господ да потре земљу, тада ће се поноситост људска угнути а висина се људска понизити, и Господ ће сам бити узвишен у онај дан (Ис. 2, 11).
*** А шта имам jа од тог , кад ми нjе дао Бог да те сретнем ранjе да ти кажем шта ми jе... |
|
|
|
| Iona |
Mar 17 2009, 10:54 AM
პოსტი
#33
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 943 რეგისტრ.: 6-February 07 წევრი № 1,025 |
მოკლედ რო ვთქვა გეთანხმები პრინციპში
 ერთი შენიშვნა უბრალოდ ციტატა ნეტარ პელაგია რაზანელს ეკუთვნის ცნობისათვის არაა წმინდანად შერაცხული ეს პიროვნება. ასე რომ გადაუმოწმებელად ნუ მიენდობი მის გამონათქვამებს . ციტატა და რა 'ევალება' მეომარს ღვთისაგან? რავი ... შენი აზრით რა უნდა ევალებოდეს? ციტატა იქ კი მართლა თავისუფალი ხარ...... რაღაცნაირი ღიმილი გაქვს და ვერც ხსნი რატომ იღიმები..... ეს მართლა ასეა..... ნუ ის კი ვინ რისთვის ომობს მართლა ცალკე თემააა..... არ ვარ ნამყოფი ომში, ვერაფერს ვიტყვი  -------------------- ვაჲ ჩუენდა შენ მიერ, ჵ სიკუდილო, რამეთუ თანა-მდები ხარ უწყალოჲ, რომელი არავის მიუტევებ, და მოსესხე ხარ სასტიკი, რომელი არა გარდაიჴადები. და მტაცებელი ხარ ძლიერი, რომელი არა დააცადებ; და მპარავი ხარ მღჳძარე, რომელსა არა გრცხუენის; და ჴელმწიფე ხარ მბრძანებელი, რომელსა არა გეშინის...
|
|
|
|
| betaneli luka |
Mar 17 2009, 12:31 PM
პოსტი
#34
|
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 95 რეგისტრ.: 3-March 07 წევრი № 1,243 |
მშვიდობა თქვენდა ყოველთა!
შევეცდები რამდენიმე დასმულ შეკითხვას ვუპასუხო: 1.არც პაისი ახალ-ათონელია ჯერჯერობით წმინდანად შერაცხული და არც ბერი-გაბრიელი და არც სერაფიმე როუზ-პლატინელი,მაგრამ ეკლესია მათ წიგნებს ბეჭდავს და ავრცელებს უკვე.მსოფლიოს უდიდესი რუსი წმინდანი სერაფიმე საროველი 72 წლის განმავლობაში(!)არ იყო წმინდანად შერაცხული,მაგრამ ხალხი მას ევედრებოდა და სასწაულებრივად შველასაც იღებდა მისგან ზეციდან.აქ ზომიერებაა საჭირო ყველასაგან და უპირველეს ყოვლისა თქვენი მონა-მორჩილისაგან.გთხოვთ მაპატიოთ,თუ ზედმეტი დავწერე და თავს მოგახვიეთ საკუთარი აზრი; 2.პელაგეა რაზანელს რაც შეეხება:იცოდა რამდენის ზიარება მიიღო უფალმა,რადგანაც სულიერად ხედავდა ყველაფერს,ბრმა იყო დაბადებიდან,მაგრამ სულიერი მისი თვალები ხედავდნენ იმას,რასაც სხვები ვერ ხედავდნენ.პატარა ცნობისათვის:პელაგეა რაზანელის ლოცვით უფალმა გადააყენა თანამდებობიდან ხრუშჩოვი-გამოეცხადა მას და უთხრა:რადგანაც შენ მთხოვ იყოს როგორც შენ გსურსო(!!!).პელაგეა რაზანელს ღვთის განგებით გამოეცხადა ულიანოვ-ლენინის სული ჯოჯოხეთიდან და სთხოვა:შენ ერთადერთი ხარ(!)ვისაც ძალუძს ღმერთს ჩემი ჯოჯოხეთიდან დახსნაო.ნეტარმა პელაგეამ უთხრა:მე შემიძლია მხოლოდ შევთხოვო უფალს,რომ შენ აღგადგინოს მკვდრეთით 3 დღითო,მხოლოდ ამ 3 დღის განმავლობაშიშენ ამცნობ მთელს მსოფლიოს,რომ არსებობს ჯოჯოხეთი და იქ არსებული ტანჯვა-წამება ცოდვილთა,უარყოფ მთელს შენს საქმიანობა-მოძღვრებას და მთელს მსოფლიოს მოუწოდებ სინანულისკენო.ამაზე ულიანოვ-ლენინის სულმა უარი განაცხადა- ამას ვერ ვიზამო.მაშინ ვერც მე ვთხოვ უფალს შენს ჯოჯოხეთიდან გამოხსნასო,-უპასუხა ნეტარმა პელაგეამ. პირადად მე ვერ ვამბობ უარს იმ მოღვაწეთა მემკვიდრეობაზე,რომლებმაც უამრავი სულისათვის სასარგებლო ცნობები და ინფორმაცია დაგვიტოვეს.მათ შორის არის პელაგეა რაზანელიც; 3.მეომარს ღვთისაგან ევალება ის,რაც ყველა სხვას-მადლით ღვთისით სიარული და მადლით ღვთისით ცხოვრება.ამ დედამიწაზე ამ ცოდვილ სხეულში ცხოვრების არსიც იმაშია ჩვენი უფლის,წმინდა მოციქულების და წმინდა მამათა გადმოცემით,რომ სამოთხიდან გამოდევნილმა ადამიანმა ისწავლოს არა თავისი ინტელექტით,არამედ მადლით ღვთისით ცხოვრება,დაამყაროს კავშირი ღმერთთან,მიიღოს მისგან მადლი და იცხოვროს მისით.ადამმა და ევამ უკვე იცხოვრეს თავისი ნებით სამოთხეში და რაც მოჰყვა ამას ჩვენ ყველამ კარგად ვიცით. ძალიან კარგია,რომ გვაქვს ფორუმი,მართლმადიდებლური ფორუმი,სადაც შეგვიძლია ერთმანეთს გავუზიაროთ ცოდნა,ინფორმაცია,გამოცდილება ...შევთხოვოთ პატიება ურთიერთას...შევუნდოთ ერთმანეთს...კიდევ ერთხელ პატიებას გთხოვთ ძმანო და დანო თუ რაიმე ისე არ ვთქვი და უნებურად გაწყენინეთ! მადლობა ღმერთს ყველაფრისათვის! ჩვენთან არს ღმერთი! |
|
|
|
| Iona |
Mar 17 2009, 01:51 PM
პოსტი
#35
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 943 რეგისტრ.: 6-February 07 წევრი № 1,025 |
betaneli luka
ნამეტანი ავცდით თემას -------------------- ვაჲ ჩუენდა შენ მიერ, ჵ სიკუდილო, რამეთუ თანა-მდები ხარ უწყალოჲ, რომელი არავის მიუტევებ, და მოსესხე ხარ სასტიკი, რომელი არა გარდაიჴადები. და მტაცებელი ხარ ძლიერი, რომელი არა დააცადებ; და მპარავი ხარ მღჳძარე, რომელსა არა გრცხუენის; და ჴელმწიფე ხარ მბრძანებელი, რომელსა არა გეშინის...
|
|
|
|
| betaneli luka |
Mar 17 2009, 02:05 PM
პოსტი
#36
|
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 95 რეგისტრ.: 3-March 07 წევრი № 1,243 |
ციტატა(Iona @ Mar 17 2009, 02:51 PM) betaneli luka ნამეტანი ავცდით თემას უაზრო თემებზე ხომ არ ვსაუბრობთ? |
|
|
|
| Iona |
Mar 17 2009, 03:13 PM
პოსტი
#37
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 943 რეგისტრ.: 6-February 07 წევრი № 1,025 |
ციტატა უაზრო თემებზე ხომ არ ვსაუბრობთ? არა მაგრამ პელაგია რიაზანელის წმინდანობა არ წმინდანობა ცოტა ნაკლებადაა თემასთან კავშირში- უფრო სწორედ კი არანაირ კავშირში არაა -------------------- ვაჲ ჩუენდა შენ მიერ, ჵ სიკუდილო, რამეთუ თანა-მდები ხარ უწყალოჲ, რომელი არავის მიუტევებ, და მოსესხე ხარ სასტიკი, რომელი არა გარდაიჴადები. და მტაცებელი ხარ ძლიერი, რომელი არა დააცადებ; და მპარავი ხარ მღჳძარე, რომელსა არა გრცხუენის; და ჴელმწიფე ხარ მბრძანებელი, რომელსა არა გეშინის...
|
|
|
|
| Bagrem |
Mar 17 2009, 04:16 PM
პოსტი
#38
|
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 5 რეგისტრ.: 15-March 09 წევრი № 6,647 |
Iona
ციტატა მაგრამ პელაგია რიაზანელის წმინდანობა არ წმინდანობა ცოტა ნაკლებადაა თემასთან კავშირში- უფრო სწორედ კი არანაირ კავშირში არაა ნამდვილად ციტატა(betaneli luka @ Mar 17 2009, 12:31 PM) მშვიდობა თქვენდა ყოველთა! შევეცდები რამდენიმე დასმულ შეკითხვას ვუპასუხო: 1.არც პაისი ახალ-ათონელია ჯერჯერობით წმინდანად შერაცხული და არც ბერი-გაბრიელი და არც სერაფიმე როუზ-პლატინელი,მაგრამ ეკლესია მათ წიგნებს ბეჭდავს და ავრცელებს უკვე.მსოფლიოს უდიდესი რუსი წმინდანი სერაფიმე საროველი 72 წლის განმავლობაში(!)არ იყო წმინდანად შერაცხული,მაგრამ ხალხი მას ევედრებოდა და სასწაულებრივად შველასაც იღებდა მისგან ზეციდან. წიგნების დაბეჭდვა არ მიასწავებს მათ უცდომელობაზე, ისიც წლების მანძილზე სქიზმაში მყოფი სასულიერო პირების. ციტატა აქ ზომიერებაა საჭირო ყველასაგან და უპირველეს ყოვლისა თქვენი მონა-მორჩილისაგან.გთხოვთ მაპატიოთ,თუ ზედმეტი დავწერე და თავს მოგახვიეთ საკუთარი აზრი; არა, ნამდვილად არ მოგიხვევია, შენი აზრი შენ გრჩება . ციტატა 2.პელაგეა რაზანელს რაც შეეხება ნეტარი პელაგია და წმინდა მამა სერაფიმე საროველის ერთმანეთან შედარება ნამდვილად ცუდი შედარებაა. ლეგენდები კი წმინდანების თემაში და იქ განვიხილოთ. ციტატა 3.მეომარს ღვთისაგან ევალება ის,რაც ყველა სხვას-მადლით ღვთისით სიარული და მადლით ღვთისით ცხოვრება. იყო დრო, როდესაც მეომრებს ომის შემდეგ დიდი ხნით უზიარებლობას უწესებდნენ. რაც არ უნდა 'მადლმოსილნი' ყოფილიყვნენ ისინი. piligrimi ციტატა იქ კი მართლა თავისუფალი ხარ...... რაღაცნაირი ღიმილი გაქვს და ვერც ხსნი რატომ იღიმები.. ფსიქიურად ძლიერ მეომრებს თავი ნაკლებად ახსოვთ ბრძოლოს ველზე. იქ 'ეგო' არსებობას წყვეტს. თუმცა, დაუდევრობით თავი არ უნდა შესწიროს. ბრძოლის ველზე საჭიროა ცოცხალი მებრძოლი ! რაც შეეხება თვითმკვლელობის ფაქტორს, ერთ-ერთი ფაქტორი მობინგია, ყველა ვერ იტანს ამას. თუმცა, არის შემთხვევები, რომ მობინგის მსხვერპლი ამოკადაც გადაქცეულან. -------------------- Кад устане Господ да потре земљу, тада ће се поноситост људска угнути а висина се људска понизити, и Господ ће сам бити узвишен у онај дан (Ис. 2, 11).
*** А шта имам jа од тог , кад ми нjе дао Бог да те сретнем ранjе да ти кажем шта ми jе... |
|
|
|
| Iona |
Mar 17 2009, 10:47 PM
პოსტი
#39
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 943 რეგისტრ.: 6-February 07 წევრი № 1,025 |
ციტატა იყო დრო, როდესაც მეომრებს ომის შემდეგ დიდი ხნით უზიარებლობას უწესებდნენ. რაც არ უნდა 'მადლმოსილნი' ყოფილიყვნენ ისინი. სად იყო და როდის? ციტატა რაც შეეხება თვითმკვლელობის ფაქტორს, ერთ-ერთი ფაქტორი მობინგია, ყველა ვერ იტანს ამას. თუმცა, არის შემთხვევები, რომ მობინგის მსხვერპლი ამოკადაც გადაქცეულან. ან მობინგი არაა? ან ამოკი რას ნიშნავს ? -------------------- ვაჲ ჩუენდა შენ მიერ, ჵ სიკუდილო, რამეთუ თანა-მდები ხარ უწყალოჲ, რომელი არავის მიუტევებ, და მოსესხე ხარ სასტიკი, რომელი არა გარდაიჴადები. და მტაცებელი ხარ ძლიერი, რომელი არა დააცადებ; და მპარავი ხარ მღჳძარე, რომელსა არა გრცხუენის; და ჴელმწიფე ხარ მბრძანებელი, რომელსა არა გეშინის...
|
|
|
|
| Bagrem |
Mar 18 2009, 12:32 AM
პოსტი
#40
|
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 5 რეგისტრ.: 15-March 09 წევრი № 6,647 |
Iona
ციტატა სად იყო და როდის? ყველგან და მათ შორის საქართველოშიც. 3 წლამდეც აღწევდა ეს სასჯელი. ამაზე ვნახე უამრავი პოსტი წმინდა გიორგის თემასა (ძლევაი საკვირველი) და თემა "სამხედრო". დეტალები იქ იხილეთ, რამდენადაც ამ თემას არ შეესაბამება ამ საკითხზე კამათი. ციტატა ან მობინგი არაა? ან ამოკი რას ნიშნავს ? მობინგი არის კოლეგების ან გვერდით მყოფებისაგან 'ფსიქოტერორი'. რადგან სთეივეითი ჯერ ვერ იქნება ფორუმზე, უფლებას ვიტოვებ მისი არსენალში დაწერილი პოსტი აქ გადმოვაკოპირო , დანარჩენზე კი თვითონ გიპასუხებთ : *** 15.მე ჩემს მიერ ჩამოთვლილ პუნქტებს მივამატებ კიდევ ცოტას, ჯერ შევჩერდები ე.წ. მობინგზე. არსებობს მობინგის ორი სახე: ჰორიზონტალური და ვერტიკალური. მობინგის შემთხვევათა 55 პროცენტი არის სწორედ ვერტიკალური და დარჩენილი 45 პროცენტი კი ჰორიზონტალური. სამწუხაროდ, როგორც ყველგან, საერო ფირმებში, ფსიქოლოგიური ზეწოლის ეს სახეობა ჯარშიც არის გავრცელებული და გამოირჩევა მეტად არასახარბიელო შედეგებით. ჯარში ან ძალოსნურ დაწესებულებებში ეს მხოლოდ ფსიქოლოგიური მალტრეტირებით არ შემოისაზღვრება, ხდება ფიზიკური სახის დამცირებებიც. ჰორიზონტალურ მობინგს ასევე ბოსინგი ქვია და წარმოადგენს შემთხვევას: როდესაც ხდება ერთ რომელიმე თანაჯგუფელზე ფსიქოლოგიური ზეწოლის გამოვლინება ერთის ან რამდენიმე პიროვნების მიერ, ასე მიყოლებით რიგის მიხედვით: ჯერ ერთს, მერე მეორს და ბოლოს ”მოივლის ” მთელ ჯგუფს. ვერტიკალურ მობინგში იგულისხმება ერთნაირი პოზიციის თანაჯგუფელის მიერ მეორის ზეწოლა იერარქიულ საფეხურზე. ძირითადად გამოწვეულია შურის, პოზიციის დაკარგვის შიშით მეორის წარმატებულობის გამო, იმდენად მძაფრდება ეს სიტუაცია, რომ ჩნდება ასეთი წარჩინებული ჯგუფელის ილიმინაციის სურვილი, მოტივით, რომ მისი მოცილება გამოიწვევს ”მოწინააღმდეგის” დაწინაურებას კარიერაში. p.s. სიცხადისთვის დავსძენ, რომ ვერტიკალურ მობინგს მე არ ვურევ ჯანსაღ ამბიციაში, რასაც დამსახურებული დაწინაურების სურვილი თუ მისწრაფება ქვია. *** ამოკს რაც შეეხება, შტეფან ცვაიგის "ამოკით შეპყრობილი" გექნება წაკითხული ამოკი მეტად ცუდ რამეს ნიშნავს და კერძოდ უმიზნოდ ხალხის ხოცვას, თუნდაც მას შემდეგ, როდესაც ამოკის გამომწვევს მოკლავენ ჯერ ან სულაც არა და იმ მიუღწეველს სხვებზე აღწევენ. არ ვიცი მოკლედ როგორ ავხსნა ეს ფენომენი. იმედია ფორუმის ფსიქოლოგები უკეთ განმარტავენ. meng-âmok მალაიზიურად ნიშნავს ბრმა მრისხანებას და კვლის 'წყურვილს'. -------------------- Кад устане Господ да потре земљу, тада ће се поноситост људска угнути а висина се људска понизити, и Господ ће сам бити узвишен у онај дан (Ис. 2, 11).
*** А шта имам jа од тог , кад ми нjе дао Бог да те сретнем ранjе да ти кажем шта ми jе... |
|
|
|
|
ამ თემას კითხულობს 1 მომხმარებელი (მათ შორის 1 სტუმარი და 0 დამალული წევრი)
0 წევრი:
| მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 16th April 2024 - 09:43 AM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი
CHURCH.GE-Powered by Giorgi and IPB. Hosting by WebHostinG.Ge
2024
Licensed to: church.ge