სიკვდილი არრა არის რა... პარამეტრები

[stch]

ხო სულს რამდენიც გინდათ შეურჭეთ რკინა ვერ იგრძნობთ მაინც

ჯოჯოხეთში სულს აწამებენ ისე როგორც სხეულს თქვენი აზრით? მაშინ სხეული და სული არ განსხვავდება აგებულებით?

და გაიხსენეთ რო ბევრგან ღმერთს მიაწერენ კაცობრივ თვისებებს: ეძინა, განრისხდა, დაწყნარდა და ა.შ. ეს მხოლოდ იმიტომ რომ ჩვენ გავიგოთ თორე ღმერთი არ იცვლება აქედან გამომდინარე არც მატლი შეჭამს სულს ხორციელი რო სულიერს შეჭამს

[თათი87]

m16

ესეიგი ჯოჯოხეტს ვერავინ აცდება...

რავიცი არამგონია მთლად ეგრე იყოს

და რა მაინტერესებს როგორ აწამებენ იქ სულებს მუხლებს უხვრიტავენ?

ხო და კიდევ თვალებს სთხრიან და ფრჩხილებს პლოწკოთი აცლიან

ძალიან ტანჯავენ???

ჰო ჯოჯოხეთის ალში წვამენ

აუ არ მინდა

არავის არ გვინდა

[saria-giorgi]

ესეიგი ჯოჯოხეტს ვერავინ აცდება...

და რა მაინტერესებს როგორ აწამებენ იქ სულებს მუხლებს უხვრიტავენ?
ძალიან ტანჯავენ???

აუ არ მინდა

მუხლები და ფიზიკური ტანჯვა იქ არ არის,უბრალოდ ადამიანი იწვის შინაგანად.ღმრთის მადლისგან განშორება უკვე ჯოჯოხეთია.
წმ.მამები გვასწავლიან"ადამიანი სამოთხეშიც,რომ იყოს ღმრთის გარეშე, ტანჯვას განიცდიდეს იქნება."ე.ი ღმრთისგან განშორება არის ჯოჯოხეთური ტანჯვა.სხვადასხვა ხატოვანი გამოთქმები არსებობს:"კბილთა ღრჭენა","დაუშრეტელი მატლი","გეენია"და ა.შ.
მამათა გამონათქვამებში მაქვს ამის შესახებ სტატია დაწერილი,შეგიძლია ნახო.

[zgarbi]

ყოველი ოჯახი, მძიმედ განიცდის უახლოესი წევრის გარდაცვალებას და გლოვით გამოხატავს თავის წუხილს, მაგრამ ბოლო დროს ეს დამახინჯებული ფორმით ვლინდება.

ხშირია შემთხვევა, როცა ახლობლები მრავალი წლის ან მთელი სიცოცხლის მანძილზე არ იხდიან შავ სამოსს და ჩამოშორებულნი არიან ყოველდღიურ ცხოვრებას.

უსაზღვრო გლოვა, გოდება, ტირილი მეტყველებს ადამიანის ურწმუნოებაზე; იმაზე, რომ მას არ სწამს ღმერთი, არ სწამს სულის უკვდავება და თვლის, რომ გარდაცვლილი სამუდამოდ დაკარგულია მისთვის; ამით კი ჭირისუფალის უდიდეს ცოდვას იღებს თავის თავზე, რადგან იგი არასწორი ქცევით მეტად ამძიმებს გარდაცვლილის უკვდავ სულს, ამძიმებს თავისი ოჯახის ცხოვრებას.

ყველამ უნდა ვიცოდეთ, რომ ადამიანის გარდაცვალება არ ნიშნავს მის მოსპობას. ადამიანის სული ცოცხალია, უკვდავია და იგი მარადიულ ცხოვრებაში იმკვიდრებს იმ ადგილს, რასაც თავისი სარწმუნოებითა და ქცევით იმსახურებს.

მიწიერი ჩვენი ცხოვრება არის მომზადება მარადიულობისათვის. იგია თითოეული ჩვენთაგანისათვის უდიდესი გამოცდა.

ბედნიერია, ვინც მართლმადიდებელი სარწმუნოებით, სიყვარულითა და კეთილი საქმით წარდგება ამ გარდაუვალი დღის წინაშე და მართალთა სავანის მკვიდრი გახდება.

ხშირია შემთხვევა, როცა კეთილი ადამიანი ადრე ტოვებს ამ წუთისოფელს, ანდა მცირე ასაკისა შეერთვის მარადიულობას. ამაშიც ჩვენ უნდა დავინახოთ განგება უფლისა: ღმერთს ისინი ნაკლებად ცოდვილნი მიჰყავს თავისთან.

ყოველივე ამის გამო განვაჩინებთ:

1. ავადმყოფს აუცილებლად უნდა მოვუყვანოთ მოძღვარი აღსარებისა და ზიარებისთვის, რადგან წმიდა ზიარება არის საკურნებელი სულისა და ხორცისა და ხშირია შემთხვევა, როცა წმიდა ზიარებით სასწაულებრივად განკურნებულა ადამიანი; ასევე მეტად კარგია ავადმყოფისთვის ზეთის კურთხევა.

2. გარდაცვალების შემთხვევაში პირველივე დღიდან დასაფლავებამდე მიცვალებულის თავთან ჩაუქრობლად უნდა ენთოს სანთელი და კანდელი, უნდა იდგეს ხატი, ხორბალი, წყალი, ღვინო, მარილი, და დღედაღამ ახლობლების მიერ უნდა იკითხებოდეს დავით წინასწარმეტყველის ფსალმუნები.

3. ფსალმუნის კითხვა (თუნდაც დღეს მხოლოდ ერთი კანონის) სასურველია, დასაფლავების შემდეგ ერთი წლის განმავლობაში მაინც გაგრძელდეს.

4. გარდაცვლილს გულზე უნდა ეკიდოს ნაკურთხი ჯვარი.

5. თუ მიცვალებულის ახლობლები მოუნათლავია, კარგია თუ ისინი გარდაცვლილის დასაფლავებამდე მოინათლებიან; თუ მიცვალებულია მოუნათლავი, მისი მონათვლა არ შეიძლება.

6. საერო პანაშვიდების დროს სასურველია საერო სიმღერებისა და მუსიკის ნაცვლად შესრულდეს საეკლესიო საგალობლები.

7. მიცვალებული უნდა დაიკრძალოს გარდაცვალებიდან 3-5 დღის განმავლობაში.

8. მიცვალებულს არ უნდა ჩაატანონ ზედმეტი ტანსაცმელი ან სხვა რაიმე ნივთები.

9. დასაფლავების დღეს, დილით, ან წინა ღამეს მოძღვარმა უნდა აუგოს წესი მიცვალებულს და უკურთხოს საფლავის მიწა, ღვინო, პური, მარილი, წყალი.

10. დასაფლავების დღიდანვე საფლავზე უნდა დაიდგას მღვდლის მიერ ნაკურთხი დროებითი ჯვარი (ხის, ლითონის ან სხვა მასალის), რადგან უჯვრო საფლავს, წმიდა მამების სწავლებით, ეშმაკი ეპატრონება.

11. გარდაცვლილის დაკრძალვის შემდეგ მისი სულის მოსახსენებლად მზადდება მოკრძალებული ქელეხი მხოლოდ უახლოესი ნათესავებისა და ახლობლებისთვის. ქელეხი არ უნდა გაგრძელდეს დიდხანს.

თუ ადამიანი მარხვის დროს გარდაიცვალა, საჭმელი მზადდება მხოლოდ სამარხვო.

12. თუ ადამიანი გარდაიცვალა ხსნილში, კარგია, თუ მისი ახლობდლები გარდაცვლილის დასაფლავებამდე შეინახავენ მარხვას.

13. გარდაცვალებიდან 39-ე დღეს მოძღვარმა უნდა შეასრულოს პანაშვიდი, ხოლო მეორმოცე დღეს და წლისთავზე მიცვალებულისთვის უნდა დამზადდეს საკურთხი და ეკლესიაში შესრულდეს შეკვეთილი წირვა და პანაშვიდი.

14. მიცვალებულის ორმოცი უნდა გადაიხადონ გარდაცვალებიდან ზუსტად მეორმოცე დღეს, ან წინა დღეს, რადგან მეორმოცე დღეს ხდება გარდაცვლილის სულის დამკვიდრება მისთვის განკუთვნის სავანეში.

წლისთავიც უნდა გადაიხადონ გარდაცვალებიდან ზუსტად ერთი წლის შემდეგ. ორივე შემთხვევაში მიცვალებულის სული საოხად გამზადებული საჭმელი მარხვაში უნდა იყოს სამარხვო, ხსნილში - სახსნილო.

15. ყოველ წელიწადს მიცვალებულთა ხსენების დღეს (მისი ახლობლები) უნდა ამზადებდნენ საკურთხს, რომელსაც დილით, წირვის დაწყების წინ, მიიტანენ ტაძარში პანაშვიდისთვის.

16. მეტად კარგია თუ მიცვალებულის ახლობლები გააკეთებენ საკურთხს და ეკლესიაში მოძღვარს შეასრულებინებენ პანაშვიდს გარდაცვლილის დაბადების დღეს, გარდაცვალებისა და ანგელოზის დღეებში.

საკურთხი: ზეთი, ღვინო, პური, წანდილი, ან კოლიო (სხვა საჭმელიც შეიძლება).

17. განსაკუთრებული მნიშვნელობა აქვს მიცვალებულისათვის, თუ მისი ახლობლები ყოველ შაბათ-კვირას და დღესასწაულის დღეებში ესწრებიან წირვა-ლოცვას, ეზიარებიან და სეფისკვერს აგზავნიან საკურთხეველში გარდაცვლილის სულის მოსახსენიებლად.

18. ქრისტიანის საფლავი არ უნდა იყოს მდიდრული. მიცვალებულის სულისთვის უკეთესია, თუ თანხა გაჭირვებულთ დაურიგდებათ.

19. მოძღვრის მიერ საფლავის კურთხევა კარგია მიცვალებულთა მოხსენების დღეებში.

20. ორმოცი დღის შემდეგ გარდაცვლილის ტანსაცმელი და ნივთები უნდა დაურიგდეთ გაჭირვებულთ.

21. თვითმკვლელობით აღსრულებულის და მოუნათლავისათვის საეკლესიო წესების შესრულება საეკლესიო კანონების თანახმად აკრძალულია. მათ სახელზე მხოლოდ მოწყალება შეიძლება გაიცეს. საერთოდ მიცვალებულის სახელზე მოწყალების გაცემა მეტად კარგია.

22. თუ ფსიქიკურად დაავადებული ადამიანი მოიკლავს თავს, მისთვის საეკლესიო კანონის თანახმად, საკლესიო წესების შესრულება ნებადართულია.

23. გარდაცვლილის ახლობლებს ეძლევათ ლოცვა-კურთხევა, ატარონ შავი ტანსაცმელი 40 დღე ან არაუმეტეს 1 წელი. ერთი წლის შემდეგ შავი სამოსი აუცილებლად უნდა გაიხადოს ყველამ. შვილის, მეუღლის, ან მეტად ახლობელი ადამიანის სიყვარული უნდა გამოიხატოს არა შავი სამოსის ტარებით, არამედ ლოცვით და მიცვალებულის სულისთვის ღვთის სათნო კეთილ საქმეთა აღსრულებით.

[ბოლქვაძე]

და როგორ ფიქრობ ეს ყველა პირობა სრულდება?

[southruislip]

რა არის სიკვდილი?

Вначале, когда Я начала свою работу, повсюду мне задавали вопрос: "а как насчет смерти?". Я отвечала: Но сейчас вы живете, почему вы спрашиваете о смерти? Почему вы хотите знать о ней? Я буду говорить вам сейчас о сегодняшнем дне. Поэтому это еще одна безумная идея, что мы должны знать о своей смерти, что произойдет и что вообще происходит при этом. Как только вы умерли - вы кончены, вам не нужно ничего делать после этого. Так какова же польза знать, что произойдет с вами, когда вы умрете? Произойдет то, что должно произойти. Мы никогда не спрашиваем, когда я сплю - что происходит со мной? Не так ли? А это - постоянный сон, и мы так сильно беспокоимся об этом, что должны знать - что происходит после смерти. Каждый умирает тогда, когда он должен умереть, потому что всё, что было рождено - должно умереть.
Но вы действительно знаете, что у вас есть вечная жизнь. Вы никогда не сможете "умереть". Смерть - это не исчезновение этого тела. Смерть - это то, когда у вас совершенно нет никакого контроля над жизнью вашей души. Как только вы становитесь реализованными душами - вы преобретаете полный контроль, все эти силы направлять свою душу - куда бы вы ни захотели.
Так что эта боязнь смерти совершенно абсурдна . Зачем даже думать о своей смерти? Для вас не существует ничего подобного смерти, потому что ваша жизнь - вечная. Необходимо избавиться от этой идеи о смерти, потому что для вас смерти не существует, с ней покончено.
Более того, все эти люди, кот. боятся своей смерти, все время оформляют страховки на случай болезни, занимаются всей этой головной болью... А в конце концов что происходит? Все эти мирские вещи вы оставляете здесь и уходите. Я не думаю, что кто-либо сможет унести даже частицу пыли с этой душой, кот. покидает ваше тело.
Но в вашем случае, когда вы не материалистичны и не привязаны более к материальным вещам - ваш Дух свободен. И когда вы умираете, что происходит с вами? Очень просто: вы чувствуете большое освобождение, совершенным образом; а затем вы чувствуете свободу, полную свободу, и можете решать - что вы хотите делать. Это все ваше собственное руководство и желание, все это исполняется. Вы не чувствуете, что покинули свое тело. И это должно сказать вам, что не должно быть никакого страха смерти, - потому что вы будете чувствовать гораздо большее освобождение, гораздо большую легкость. У вас не будет и других проблем, кот. у вас есть в любом случае в этом мире из-за этого тела. Поэтому: забыть о смерти - это самое легкое для вас

[ბიძია თომა]

სიკვდილი ყველას ვისაც სიცოცხლე უნდა, ადამიანი ყველაფრისთვის მზად უნდა იყოს,მიწიერი ცხორებასჰი ბევრი უნდა ვილოცოტ რატა სასუფეველში ადგილი დავიმკვიდროთ, ერთხელ დავიბადე და ერთხელ მოვკვდები, და ისიც გირსეულად მამაცჰემი აფხაზეთსჰი წასვლის წინ სულ მაგას იძახდა, ასე რო სიკვდილის ნუ სჰეგვესჰინდება

უკაცრავად შემეშალა სიკვდილი ყველას ვისაც მარტო სიცოცხლე უნდა მასე უნდა მეთქვა და შემეშალა შემინდეთ

[XAFRAN]

მგონი ეხვლა გვძინავს და მერე გაღვიძებასა ქვია "სიკვდილი"

[xornabujeli]

თუ შეიძლება ასე ითქვას: ჩვენი ცხოვრება სიზმარია,სიკვდილი კი გამოღვიძება!

[neo]

სიკვდილის ქრისტესაც ეშინოდა...

[მაკუნა]

სიკვდილის ქრისტესაც ეშინოდა...

[liziko-liziko]

,, სიკვდილი არრა არის რა...''

[ქევანა]

სიკვდილის ქრისტესაც ეშინოდა...

ადამიანურ ბუნებას ეშინია და იმიტომ.. მაინც ეშინია