მრისხანება, მრისხანებაა პარამეტრები

[marine]

"მრისხანება მაშინ არის ბუნებრივი, როცა ადამიანები გიყვარს და არავის მიმართ გულღრძო არა ხარ"

/წმ. იოანე დამასკელი. ფილოკალია/

[marine]

"ძმამ ჰკითხა, მამაო, გთხოვ ამიხსნა, როგორ ლაგმავს სიყვარული მრისხანებას?

ბერ-მოძღვარმა მიუგო: სიყვარული თავისი ბუნებით შემნდობი და ქველმოქმედია, სულგრძელი და შეურაცხყოფის მიმტევებელი, - როგორც ეს არაერთხელ აღმინიშნავს. აქედან გამომდინარე, რაკი ასეთი თვისებისაა სიყვარული, ესე იგი, მას შეუძლია, მრისხანება ალაგმოს მასში, ვინც მის მოხვეჭას შესძლებს"

[marine]

"როცა ჩვენს გულში სიძულვილი ან წყენა იფეთქებს, უნდა ვიფიქროთ, რომ უფალი ჯვარს ეცვა იმ კაცისთვისაც, რომელმაც ჩენში რისხვა გამოიწვია და მიუტეოთ მას. უნდა გვახსოვდეს, რომ მას თან ახლავს მფარველი ანგელოზი და თუნდაც ამ ადამიანს არაფერში სჭირდებოდეს ჩვენი მიტევება, მფარველი ანგელოზი დაგვლოცავს და ადამიანის მიმართ კეთილი სურვილების გამო ჩვენთვის ილოცებს"

/არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/

[marine]

"როცა ძაღლს ქვას ესვრიან, ის მსროლელის ხელს ვერ ხედავს, ქვას მივარდება და ღრღნის. ჩვენ ვხედავთ ადამიანს, რომელმაც გვაწყენინა, მაგრამ ვერ ვხედავთ მის ზურგს უკან მდგარ დემონს, ადამიანთა დაცემაში მთავარ დამნაშავეს. მრისხანების მდგომარეობაში ჩვენს მაწყენარს მანკიერებისა და ბოროტების განსახიერებად ვთვლით და ჩვენი მრისხანებით, როგორც ცეცხლით, მისი დანაცვრა გვინდა, გვავიწყდება, რომ თითოეულ ადამიანში სიკეთე და ბოროტება თანაცხოვრობენ და სულის გასაოცარ ნახატს ქმნიან. ასე რომ წმინდანებსაც ჰქონდათ თავიანთი "სისუტეები" და ზოგჯერ ბოროტმოქმესაც აქვს ესა თუ ის სათნოება"

/არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/

[marine]

"მრისხანების დროს იმას აღმოვაჩენთ, რაც ჩვენს საკუთარ სულში დაგროვდა"

/არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/

[marine]

"მოთოკე მრისხანება, რომ ჭკუიდან არ შეიშალო"

/წმ. გრიგოლ ღვთისმეტყველი/

[marine]

"მკვლელობის ცოდვას ასევე მიეკუთვნება - მრისხანება, ვნება, რომელიც ადამიანს ნებაყოფლობით შეშლილად ხდის. წმიდა მამები წერდნენ, რომ მრისხანება, როგორც სულის თვისება, ადამიანს ისეთ ძალებთან ერთად მიეცა, როგორებიცაა გონება და სიყვარული. მრისხანებამ ადამიანის სული ცოდვისაგან უნდა დაიცვას, როგორც ძაღლი იცავს პატრონის სახლ-კარს. ცოდვებზე და ვნებებზე მრისხანება - ეს მეორე მხარეა უბიწოებისა. ხოლო მრისხანება დემონებზე და იმათზე, ვინც ღმერთთან ჩვენს დაშორებას ლამობს, ღვთისადმი სიყვარულთან განუყრელად არის დაკავშირებული. ჩვენს პირველმამებს მრისხანება, როგორც იარაღი, დროულად რომ გამოეყენებინათ და დემონის წინააღმდეგ მიემართათ, მცნება არ იქნებოდა დარღვეული, ხოლო სამოთხე - დაკარგული"

/არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/

[marine]

"მრისხანება - ეს სასიკვდილო განაჩენია, რომელიც ადამიანისათვის გამოგვაქვს და არც თუ იშვიათად ამ განაჩენის აღმსრულებლებიც ვხდებით. რამდენი უსამართლობა, სისასტიკე და დანაშაული ხდება მრისხანების მდგომარეობაში! სატანა - ცოდვის მიზეზი კი გვერდით დგას და დაგვცინის, იმაზე იცინის, რომ მის წინააღმდეგ საბრძოლველი იარაღი ადამიანმა მისივე მსგავსის წინააღმდეგ მიმართა, დემონი კი შეუმჩნეველი და დავიწყებული იქნა. უნდა ითქვას, რომ თუმცა ადამიანი მრისხანებისას საკუთარ თავს იცემს, საკუთარ სხეულს კბენს, ამ დროს რაღაც იდუმალ სიამოვნებას განიცდის, ნგრევისა და მკვლელობისაკენ წამქეზებელ მხეცურ ჟინს იკმაყოფილებს. ის ამ ვნებას მთლიანად ეძლევა ისევე, როგორც თვალდახუჭული თვითმკვლელი ვარდება უფსკრულში. როცა მრისხანება გაივლის, თითქოს გამოიღვიძაო, ხედავს, რომ ტყვეობაში იყო, ხედავს, რომ თეატრის თოჯინა იყო, კულისებს მიღმა კი ის იმალება, ვინც თოჯინას ძაფით ექაჩებოდა, რომ მას ეხტუნა და ეცეკვა"

/არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/