ავადმყოფობა - სულიერი ზრდის სტიმული პარამეტრები

[marine]

"იმას კი არ ვევედრები ღმერთს, რომ კარგად გამხადოს, არამედ კარგი გამხადოს"

/წმ. პორფირი კავსოკალიველი/

[marine]

"თუ სნეულებებს უდრტვინველად დავითმენთ და უფალს განვადიდებთ, ვითხოვთ რა მისგან შეწყალებას, დიდ სარგებელს მივიღებთ. როდესაც ავად ვხდებით, საქმე ის კი არ არის, რომ წამალი არ დავლიოთ, ან წავიდეთ და წმ. ნექტარის მიმართ ვილოცოთ. უნდა ვიცოდეთ, რომ არსებობს სხვა საიდუმლოც - ვიღვაწოთ, რათა საღვთო მადლი მოვიხვეჭოთ. ამაშია საიდუმლო. დანარჩენს, ანუ როგორ მივენდოთ ქრისტეს, მადლი გვასწავლის. ამრიგად, ჩვენ უგულებელვყოფთ ავადმყოფობას, არ ვფიქრობთ მასზე, ვფიქრობთ მხოლოდ ქრისტეზე, ფაქიზად, შეუმჩნევლად, უანგაროდ, და ღმერთიც სასწაულს მოახდენს სარგებლად ჩვენი სულებისა. როგორც წირვის დროს ვამბობთ, "და ყოველი ცხოვრებაი ჩვენი ქრისტესა ღმერთსა ჩუენსა შევვედროთ".

/წმ. პორფირი კავსოკალიველი/

[marine]

"ყველაზე სრულყოფილი რამ იქნება, არ ვილოცოთ ჩვენი ჯანმრთელობისთვის. იმისთვის კი არ ვილოცოთ, რომ კარგად გავხდეთ, არამედ იმისთვის, რომ კარგები გავხდეთ. მეც ამას ვუსურვებ საკუთარ თავს. გაიგეთ? კარგები არა იმ გაგებით, რომ "გავხდეთ ასეთი და ასეთი, ამას და ამას მივაღწიოთ", არამედ მოვიპოვოთ საღვთო მოშურნეობა; მივენდოთ ღვთის სიყვარულს; უფრო მეტად, ჩვენი სულისთვის ვილოცოთ. ჩვენი სული კი, ყველა ჩვენს თანამოძმესა და ქრისტესმიერ ძმებთან ერთად, უნდა შევიგრძნოთ ეკლესიის წიაღში, რომლის თავი არის ქრისტე.

მეც აღვაპყრობ ხელებს და ყველასთვის ვლოცულობ. როდესაც ვეზიარები, ბარძიმის წინ ვხსნი ჩემს სულს, რათა უფალი მიიღოს, თავს დაბლა ვხრი და ვლოცულობ თითოეული თქვენგანისთვის, მთელი ეკლესიისთვის. თქვენც ასე გააკეთეთ. მიხვდით? ნუ ილოცებთ თქვენი ჯანმრთელობისთვის. ნუ იტყვით: "უფალო, კარგად გამხადე". არა! არამედ "უფალო იესო ქრისტე, შემიწყალე მე", უანგაროდ, სიყვარულით, ყოველგვარი მოლოდინის გარეშე. "უფალო, რასაც შენი სიყვარული ინებებს..." ამიერიდან მხოლოდ ასე იღვაწეთ, გეყვარებათ რა ქრისტე და თქვენი მოყვასი. შეიყვარეთ ქრისტე, გახდით წმინდანები. მხოლოდ ქრისტესთან მეგობრობას დაეშურეთ, მხოლოდ მის სიყვარულთან, საღვთო ტრფიალებასთან"

/წმ. პორფირი კავსოკალიველი/

[marine]

"კარგ ჯანმრთელობას საჭმელი და კარგი საცხოვრებელი პირობები როდი უზრუნველყოფს, არამედ წმინდა, ქრისტესმიერი ცხოვრება. მსმენია მოსაგრეების შესახებ, რომლებიც მკაცრად მარხულობდნენ და არანაირი ავადმყოფობა არ ჰქონიათ"

/წმ. პორფირი კავსოკალიველი/

[marine]

"უფალი ზის სნეულთა სარეცელთან"

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/

[marine]

"მესმის სიღრმიდან ამოძახილი ხმა: უცოდველი ივლის სნეულთა შორის და არ დასნეულდება, რამეთუ უცოდველობა ჯანმრთელობა და ძალაა"

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/

[marine]

"ჩვენი ავადმყოფობანი გამომდინარეა უქმადმეტყველებიდან"

/არქიმანდრიტი ემილიანე სიმონპეტრელი (ვაფიდისი)/

[marine]

"ავადმყოფის მოვლა დიდი მადლიაო"

[marine]

"შეიძლება სენი ჩვენი უსაქმორობისთვისაც შეგვეყაროს რათა გამოვფხიზლდეთ და ვიზრუნოთ სულისათვის. ზოგჯერ უფალი ავადმყოფობებით გამოსცდის ჩვენ მოთმინებასა და რწმენას რათა მოგვიმზადოს ჯილდო მომავალი ცხოვრებისათვის. თითოეულს საკუთარი სინდისი ეტყვის თუ რით არის განპირობებული მისი ავადმყოფობა"

/დეკ. დავით ციცქიშვილი/

[marine]

"წმიდა სევასტიან ყარაგანდელი ამბობდა: "რატომ არის რომ ზოგიერთი მთელი ცხოვრება იტანჯება, ავადმყოფობს, განიცდის მწუხარებას, წყენას და ა.შ. მშობელთა, სხვა წინაპართა გამო. ეს წამებულები თითქოსდა ცოცხალი მსხვერპლია წინა თაობების ცოდვათა გამოსასყიდად"

[marine]

"როცა ავად იყო [ღირსი პაისი ათონელი], ექიმებთან არ მიდიოდა, რწმენით და მოთმინებით მიენდობოდა ღმერთის მზრუნველობას და ამბობდა: "როცა ავად ვარ არავინ არ მინდა სხვა, მინდა უფალმა დამამშვიდოს"

[marine]

"ერთხელ, როდესაც იგი [ღირსი პაისი ათონელი] წმინდა მთიდან სუროტში ჩავიდა, მასთან შესახვედრად იქ მისულმა ექიმმა თავისი დახმარება შესთავაზა:

- გერონდა, რა გტკივათ? თუ ჩემს ძალებშია, დაგეხმარებით.

"მე თიაქარი მაქვს, - მიუგო ბერმა, - მაგრამ საოპერაციოდ დაწოლა არ მინდა. დაე, მქონდეს რაღაც ტკივილი. თუ შენ რამე გტიკვა, თუ შენ იტანჯები და არ თხოვ ღმერთს მის შემსუბუქებას, არამედ სულ სხვა რამეს ითხოვ მისგან, - ეს უკვე დიდი საქმეა. ასეთ შემთხვევაში ღმერთი განსაკუთრებით ისმენს იმის ლოცვას, ვინც თავად იტანჯება, მაგრამ ამ დროს სხვის განკურნებას ითხოვს".

მისი ასეთი მდგომარეობა რამდენიმე წელი გრძელდებოდა. ბერი წარმოუდგენელ ტკივილებს ითმენდა, თუმცა გარეგნულად ამას არ იმჩნევდა. მარჯვენა გვერდზე დაწოლა უკვე აღარ შეეძლო. თავის სამონაზვნო კანონს ასრულებდა, მაგრამ ძნელად და დიდი ტკივილებით"

[marine]

"ავადმყოფობისაგან იმდენი სარგებელი მივიღე, რაც არ მიმიღია მთელი ასკეზისაგან, ავად გახდომამდე რომ აღვასრულებდი"

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

"[ღირსი პაისი ათონელი] დარწმუნებული იყო, რომ თუკი ვინმე სხვა ავადმყოფისათვის ლოცულობს, საკუთარ ტკივილს კი არად აგდებს, ეს მოალმობიერებს ღმერთს და იგი უეჭველად შეისმენს ამგვარ ლოცვას. თუმცა ბერი ურჩევდა ავადმყოფებს, რომ ჯერ ყოველგვარი ადამიანური საშუალება გამოეყენებინათ გამოჯანმრთელებისათვის, ხოლო ის, რაც ადამიანურ ძალებზე აღმატებული აღმოჩნდებოდა, ღვთისათვის მიენდო"

[marine]

"ადამიანები მცირეოდენ ტკივილს, სნეულებასა და სხვა ამდაგვარებს არ განიცდიდნენ, ისინი მხეცებად გადაიქცეოდნენ და საერთოდ ვერ მიუახლოვდებოდნენ ღმერთს"

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

"ისინი, ვინც მოთმინებითა და სიყვარულით უვლიან ავადმყოფებს, ხეიბრებსა და სხვა ამისთანა ადამიანებს, თავიანთი მსხვერპლით აღხოცენ საკუთარ ცოდვებს. ხოლო, თუ ცოდვები არ ამძიმებთ, გაბრწყინდებიან. ერთხელ ერთმა ქალმა თავისი ცხოვრებიდან სასწაულებრივი მოვლენის შესახებ მიამბო. მე გავოცდი, რადგანაც ისეთ მოვლენებს, რომლის შესახებაც იგი მომითხრობდა, მხოლოდ წმიდათა ცხოვრებაში თუ შეხვდები. ის კი ჩვეულებრივი, უბრალო ქალი იყო. მაგრამ, როდესაც მან ისიც მიამბო, თუ როგორ გაატარა თავისი ცხოვრების უმეტესი ნაწილი, მივხვდი, რომ მთელი მისი ცხოვრება ერთიანი დიდი მსხვერპლშეწირვა იყო. ჯერ კიდევ პატარა გოგო იყო, როდესაც ავადმყოფების მოვლა დაიწყო იმიტო, რომ მასთან ოჯახში ავადმყოფი ბებია და პაპა ცხოვრობდნენ. როდესაც გათხოვდა, მასთან მამამთილი და დედამთილი ცხოვრობდნენ, რომლებიც ასევე ავად იყვნენ. მერე მისი ქმარი გახდა ავად. ის საწოლს იყო მიჯაჭვული და ცოლი უვლიდა. ანუ, ამ ქალმა მთელი ცხოვრება ავადმყოფების მოვლაში გაატარა. მთელი ამ ხნის განმავლობაში მას გამუდმებით სურდა, რომ სასულიერო წიგნები ეკითხა და ეკლესიაში ღამისთევებზე ევლო, მაგრამ საამისოდ დრო აღარ რჩებოდა. მაგრამ რამდენადაც ამისთვის გასამართლებელი მიზეზი ჰქონდა, ღმერთმა თავისი მადლი უხვად მიანიჭა"

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

"საავადმყოფოში რომ ვიწექი, რამოდენიმე დღით სკვნილიც მივატოვე, მეტანიებიც და მარხვაც: იმას ვჭამდი, რასაც მაძლევდნენ. ასე ვამბობდი: "ახლა ცოტა ექიმებს უნდა დავეხმარო, რომ ისინი დამეხმარონ გამოჯანმრთელებაში. მერე კი ისე მოვიქცევი, როგორც მინდა"

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

"ჩვენ არც ის უნდა დაგვავიწყდეს, რომ ქრისტეს თვით იმ ავადმყოფების აღდგინება შეუძლია, რომელთაც ექიმები ვერ კურნავენ. მაგრამ იმისათვის, რომ საქმეში ქრისტე ჩაერიოს, სერიოზული მიზეზი უნდა არსებობდეს. ხოლო ავადმყოფისათვის მლოცველი ძალიან მორწმუნე და ქრისტესთვის თავდადებული ადამიანი უნდა იყოს"

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

"თუ ღვთისაგან რაიმეს ვითხოვთ და თავად მსხვერპლად არაფერს ვიღებთ, მაშინ ჩვენს ვედრებას დიდი ფასი არა აქვს. თუ გულხელდაკრეფილი ვზივარ და ვამბობ: "ღმერთო ჩემო, გევედრები, განკურნე ესა და ეს ავადმყოფი!" თავად მე კი ამ დროს არანაირ მსხვერპლზე არ მივდივარ, ეს იმას ნიშნავს, რომ უბრალოდ ჩემს კეთIლ სურვილებს გამოვთქვამ (ანუ - სიტყვებს ქარს ვატან). ხოლო, თუკი სიყვარული მაქვს, თუკი მე მაქვს მსხვერპლის გაღების უნარი, მაშინ ქრისტე, როდესაც ამას დაინახავს, შეასრულებს ჩემს თხოვნას, რა თქმა უნდა, მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუკი ეს სხვას წაადგება. ამიტომ, როდესაც ადამიანები სნეული ახლობლებისათვის ლოცვას გთხოვენ, უთხარით მათ, რომ თავადაც ილოცონ, ანდა, ეცადონ, რომ საკუთარი ნაკლოვანებებისაგან გათავისფულდნენ".

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

" - წმიდაო მამაო, ავადმყოფობა ყოველთვის რგებს ადამიანს?

- დიახ, მას ყოველთვის უდიდესი საარგებლობა მოაქვს. ავადმყოფობები დიდად ეხმარება იმ ადამიანებს, ვინც სათნოებებს არ ფლობენ, რათა ამით მოალმობიერონ (მოისყიდონ) ღმერთი. ჯანმრთელობა ეს უდიდესი საქმეა. მაგრამ იმ სიკეთეს, რაც ადამიანისათვის სნეულებას მოაქვს, მას ჯანმრთელობა ვერ მისცემს. სნეულებას ადამიანისათვის სულიერი სიკეთე მოაქვს. ის ადამიანს ცოდვისაგან განსწმენდს, ზოგჯერ კი მისთვის ზეციური ჯილდოს "გარანტიას" წარმოადგენს. ადამიანის სული ოქროს გავს, ხოლო სნეულება ის ცეცხლია, რომელიც ამ ოქროს განწმენდს. აბა ნახე, ქრისტემ პავლე მოციქულსაც ხომ უთხრა: "ძალი ჩემი უძლურებასა შინა სრულ-იქმნების". რაც უფრო იტანჯება ადამიანი ავადმყოფობისაგან, მით უფრო სუფთა და სპეტაკი იქმნება იგი. ოღონდაც იგი უნდა ითმენდეს და სნეულებას სიხარულით იღებდეს.

ერთადერთი, რაც ზოგიერთი ავადმყოფობისას გვმართებს, არის მცირეოდენი მოთმინება. ღმერთი ავადმყოფობას იმისთვის უშვებს, კაცი ნაკლულევანებათაგან განწმინდოს. ხორციელი სნეულება ხომ სულიერი სნეულების განკურნებაში ეხმარება. ხორციელი სნეულება ადამიანში სიმდაბლეს ბადებს და ამგვარად მისი სულიერი სნეულებების ნეიტრალიზებას ახერხებს. ღმერთი ყველაფრიდან ადამიანისთვის სასიკეთო შედეგს იღებს. ყველაფერი, რასაც ის დაუშვებს, ჩვენთვის სულიერად სასარგებლოა. მან იცის, რა არის აუცილებელი თითოეული ჩვენგანისთვის და ამის შესაბამისად მოგვივლენს სნეულებებს იმისთვის, რომ მათი საშუალებით მივიღოთ ზეციური საზღაური, ანდა ამისთვის, რომ ამ სნეულებებით ცოდვები ვზღათ"

/ღირსი პაისი ათონელი/