მონოზონნი(სამონაზვნო წესით ცხოვრება), რაოდენ დიდი ყოფილა მონაზვნობის პატივი... პარამეტრები

[marine]

"ქალაქ ოქსირინქოში რუფინუსმა ათი ათასამდე ბერი და ოცი ათასამდე ქალწული დათვალა. და ეს - იმ ქვეყანაში, სადაც ცოტა ხნის წინ ცხოველებს, მცენარეებსა და მდინარეებს აღმერთებდნენ. ეგვიპტეს მკაცრი ასკეტური მოღვაწეობით თითქოს ამ ცოდვის გამოსყიდვა სურდა."

[marine]

"- რა სიმბოლური დატვირთვა აქვს აღკვეცის დროს თმის შეკვეცას, მაკრატლის სამჯერ გადაგდებას აღსაკვეცისათვის და შემდეგ მის მოტანას?

- მაკრატელი ადამიანის ამქვეყნიურ საქმიანობას, ხელსაქმეს უკავშირდება. მისი გადაგდებით მოძღვარი კიდევ ერთხელ შეახსენებს აღსაკვეცს, რომ იგი შორდება ამქვეყნიურ ცხოვრებას. აღსაკვეცმა მაკრატელი უკან უნდა დააბრუნოს. წმინდა მამები ამბობენ, რომ ეს ის ეტაპია, როდესაც იგი უკანასკნელად უნდა დაფიქრდეს, დარჩეს თუ არა მონასტერში. თუ მაკრატელს აღარ დააბრუნებს, ეს ნიშნავს, რომ მან უარი თქვა მონაზვნობაზე და მას შეუძლია, უკან, ერში დაბრუნდეს, მაგრამ თუ სამივეჯერ დააბრუნა, ის მონასტერში რჩება და ამ მაკრატლით თმას კვეცენ, რაც იმის მაუწყებელია, რომ მაცხოვარმა იგი დანიშნა, თავისი ბეჭედი დაადო."

/მამა დემეტრე (დავითაშვილი)/

[marine]

"- რა მოეთხოვება მონაზონს დიდ სქემაში აღკვეცისას?

- დიდ სქემაში აღკვეცისას მონაზონი იმავე აღთქმას დებს, რასაც მცირე სქემაში აღკვეცისას.

- აუცილებელია თუ არა, მონაზონი მუდმივად მონასტერში ცხოვრობდეს?

- თუ მონაზონს აქვს ქალაქში ყოფნის ლოცვა-კურთხევა და შესაბამისი მორჩილება, ქალაქში უნდა იყოს, სხვა შემთხვევაში კი, რა თქმა უნდა, მონასტერში ყოფნა ევალება."

[marine]

"მელეტი კონსტანტინოპოლს, წმინდა იოანე ნათლისმცემლის სახელობის სავანეში შემონაზვნდა და ძმათა შორის გაბრწყინდა"

[marine]

"- აღკვეცის დროს მონაზონს შემოსავენ მანტიით, კუნკულ-ბარტყულით, სანდლებით; აძლევენ სარტყელს, საბეჭურს, სკვნილს, სანთელს. რა სიმბოლური მნიშვნელობა აქვს თითოეულ მათგანს და როგორ უნდა მოეპყრას მათ მონაზონი?

- საბეჭური ტილოზე ამოქარგული ჯვარია. აქვეა გამოსახული ჯვარცმის ელემენტები: ლურსმანი, ჩაქუჩი, მამალი, რომელმაც პეტრე მოციქულს მაცხოვრის სამგზის უარყოფა ამცნო. და რაც მთავარია, საბეჭურზე ამოქარგულია სიტყვები: "საწერტელნი უფლისა ჩემისა იესო ქრისტესნი ბეჭთა ჩემთა ზედა მიტვირთავს". ეს ნიშნავს, რომ მონაზონი ნებით იტვირთავს ვნებას, რომელიც მაცხოვარმა ჯვარზე განიცადა. საბეჭურს მონაზონი მთელი სიცოცხლე ატარებს.

მანტია ერთგვარი სუდარაა, რომელიც გამუდმებით შეახსენებს მონაზონს, რომ ის ამ სოფლისთვის მკვდარია. ამავე მანტიაში წარიგრაგნება მონაზონი, როდესაც გარდაიცვლება. კუნკულ-ბარტყულიც კუბოს განასახიერებს. ადრე მონაზონს მანტიაში წარგრაგნილს, კუნკულ-ბარტყულით, კუბოს გარეშე კრძალავდნენ აკლდამაში.
სანდლები მონაზონს ეძლევა "ჭეშმარიტების გზაზე წარსამართებლად". სკვნილი მონაზვნის ბეჭედია. როგორც სასიძო - პატარძალს, ასევე ნიშნავს უფალი თავისი ბეჭდით მონაზონს, ოღონდ ეს სულიერი ქორწინებაა. სკვნილზე მონაზონი იესოს ლოცვას ამბობს.

როდესაც მონაზონს სანთელს აძლევენ, ასეთ სიტყვებს ეუბნებიან: "ჰრქუა უფალმან, ესრეთ ბრწყინავდინ ნათელი თქვენი წინაშე კაცთა, რათა იხილონ საქმენი თქვენნი კეთილნი და ადიდებდენ მამასა თქვენსა ზეცათასა". სანთელი სიმბოლურად ადამიანის წვას განასახიერებს. როგორც სანთელი იწვის, ასევე უნდა იწვოდეს მონაზონი ღვთის სიყვარულში.

როდესაც ჯვარს აწვდიან, იკითხება შემდეგი სიტყვები: "თქუა უფალმან, უკეთუ უნდეს ვინმეს შემოდგომა ჩემი, უარყავნ თავი თვისი, აღიღე ჯვარი და შემომიდეგ მე". ჯვრის ტვირთვა ქრისტეს გზაზე შედგომას ნიშნავს."

[marine]

"მონაზვნობა სწყუროდა"

[marine]

"ჭეშმარიტი მონაზონი ის არის, ვისაც ქრისტეს გარდა არაფერი აქვს ახლანდელ ცხოვრებაში".

[marine]

"ბერს არ აინტერესებდა ის, რაც ერში ხდებოდა, თითქოს მისი სახლის ღობე ციხესიმაგრის გალავანი იყო, ანდა კუნძულის ნაპირი, რომლის იქითაც უზარმაზარი ზღვა ბობოქრობდა."

[marine]

"ბერი [ღირსი პაისი ათონელი] მტკიცედ იყო დარწმუნებული, რომ მისი მონაზვნური ვალი სხვებისთვის ლოცვა იყო. თითოეული, რომელიც მასთან კელიაში შედიოდა, მას, მისი სიტყვებითვე რომ ვთქვათ, "სკვნილზე მიიბამდა". ერთხელ ერთმა მამამ შვილისთვის ლოცვა სთხოვა, - ცუდ წრეში ჩავარდა და იქნებ ჩამოეხსნასო. მალე მამა სამადლობლად მოვიდა - მისი შვილის სულში სასიკეთო ცვლილებები მოხდა. მამა პაისიმ უთხრა: "იმ კომპანიას კი ჩამოეხსნა, მაგრამ აქედან ვერ ჩამოიხსნებაო" და სკვნილზე მიუთითა."

[marine]

"ჭეშმარიტი ბერმონაზვნობა მდგომარეობს ყველა სულიერი და ხორციელი ძალის ნებაყოფლობით მსხვერპლად შეწირვაში ღვთისა და მოყვასის მსახურებისათვის. ეს არის მოკვდინება და მოკვეთა ყველა ვნებისა, მოძულება ყველა ამქვეყნიური სიკეთისა."

[marine]

"როგორია მორჩილების პირობები მონაზვნისათვის: პირველი - არ დაუჯეროს საკუთარ თავს, მეორე - მზად იყოს, მამა-მოძღვრის ნათქვამის ყოველგვარი შეფასებისა და განსჯის გარეშე, უკრიტიკოდ მისაღებად და შესასრულებლად, მესამე - თავის გულისთქმებს მუდმივად უმხელდეს მოძღვარს."

[marine]

"ვისაც ერთი ღამე მაინც გაუთენებია მონასტერში იქ გულით და რწმენით მისულს, არასდროს დაივიწყებს მონასტერს და მუდამ იფიქრებს უკან დაბრუნებაზე".

/არქიმანდრიტი იოანე (კიკვაძე)/

[marine]

"ხუცესი არის მღვდლად ნაკურთხი ბერი".

/წმ. გიორგი მთაწმინდელი/

"მორჩილებისას ფანტაზიები ქრება, როგორც ჩრდილი მზის სხივზე. გონება მიუახლოვდება თავის პირველყოფილ უბრალოებას. მორჩილებისას მონაზონი გონების განსაკუთრებულ გამჭვირვალობას იძენს, რომელიც საშუალებას აძლევს, დაინახოს დაფარული ამა სოფლის ბრძენთაგან, რომელთაც თავიანთი გონება მიწიერი საგნებით აქვთ ავსებული. ნება მორჩილებისას ახალ ძალას იძენს: ხელი მოძღვრისა (ხუცისა), როგორც ანგელოზის ფრთა, აკავებს მონაზონს. მორჩილებისას უკან იხევს ვნებები, როგორც მხეცები მომთვინიერებლის შოლტის წინაშე, და სული გრძნობს ახალ მდგომარეობას - ღვთაებრივი სიყვარულის სითბოს."

[marine]

"სწორედ იმ დროს დაუტევა წმინდა ექვთიმე დიდმა (ხსენება 20 იანვარს) სამშობლო და მანაც ფარანის სავანეს მიაშურა, მალე დაუმეგობრდა თეოქტისტეს და ღვთის სიყვარულმა ისე შეაერთა მათი გულები, ორ სხეულში დატეულ ერთ ცხოვრებად და ღვაწლად აქცია".

[marine]

"ვფიქრობ, ყველა მონაზონი უნდა მიდიოდეს უფლის მიერ კურთხეული წესრიგისკენ. მაშინ ექნებათ ჩვენს მონასტრებს ის სახე, რაც სულიერ ძალებს გაამრავლებს ერში. ყველა მორწმუნემ კარგად უნდა იცოდეს, რომ მონასტრული წესრიგი მისი სულის გაძლიერების საწინდარია."


/არქიმანდრიტი იოანე (კიკვაძე)/

[marine]

"ჩამებეჭდა მეც ბერობის სურვილი"

[marine]

"ნეტარი ადრეულ ასაკშივე აღიტრფო წარუვალი დიდებით და ოცი წლისა ვოლოგდის ეპარქიის სპასო-კომენსკის სავანეში შემონაზვნდა".

[marine]

"ბერმონაზვნური აღთქმანი, - ბრძანებს წმინდა ბასილი დიდი, - თავისი არსით ეს არის ქვეყნიერების გადარჩენა, მათი მეშვეობით ხდება ომებისა და ჭირის თავიდან აცილება".

[marine]

"ბერების შინაგანი ცხოვრება"

"ტრაპეზის ნაწილს ბერები გლახაკებისთვის ტოვებდნენ. შრომა, ლოცვა და პირადი ღვაწლი ავსებდა ძმების ცხოვრებას".

[marine]

"მორჩილება მუდმივ თავის უარყოფას მოითხოვს. მამა-მოძღვრის ურჩობით, არა მხოლოდ გარეგნულად, არამედ შინაგანადაც, გულის მოძრაობით, მოძღვრის სიტყვას მოიცილებს და ამით წყდება კავშირი მოძღვარსა და სულიერ შვილს შორის. შინაგანი წინააღმდეგობა მონაზონს უძლურს ხდის, დემონი ატყუებს მას. ხელებს შეუკრავს ხუცს, რომელსაც უკვე აღარ შეუძლია დაეხმაროს და ურჩობის წინაშე გრძნობს თავის ადამიანურ უძლურებას. ამიტომაც მორჩილება სულის პასიური მდგომარეობა კი არ არის, განუწყვეტელი და აღსრულებული მსხვერპლია. ხუცობა - მოძღვრობა - ეს სულიერი მამობაა. ურთიერთობა მამა-მოძღვარსა და მის მორჩილს შორის ყველაზე ახლობლურია, რაც შეიძლება იყოს დედამიწაზე. მოძღვრის სული თითქოს მორჩილის სულში ცხოვრობს და მართავს მას. მხოლოდ მართლმადიდებლობამ შემოინახა მამა-მოძღვრობა სწორედ ისეთი, როგორიც ჰქონდათ ძველ მონაზვნებს. სხვა კონფესიებში იგი გაქრა, მაგრამ არც ყველა მართლმადიდებელმა მონასტერმა შემოინახა."