პატრიარქის ქადაგებები, (ბეჭდური ვერსია) პარამეტრები

[kato_Bato]

იოანა
გაიხარე ანა

[იოანა]

kato_Bato
გეწეოდეს მადლი სულისა წმიდისა

[kato_Bato]

იოანა

გეწეოდეს მადლი სულისა წმიდისა

შენთან ერთად

[კანუდოსელი]

აქ რა მტლაშა მტლუშია?

[იოანა]

კანუდოსელი

ნაწყვეტი უწმინდესის და უნეტარესის, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის ილია II-ის საკვირაო ქადაგებიდან
(24 ივნისი, 2007 წელი)

სახელითა მამისათა და ძისათა და წმიდისა სულისათა!
ჩვენთან არს ღმერთი!

"დიდ ხარ შენ, უფალო, და საკვირველ არიან საქმენი შენნი". საკვირველება და სასწაული ადამინის გონებისთვის მიუწვდომელია, მაგრამ სრულიად რეალურია ღვთისთვის. უფლის ყოველი დალოცვა, ყოველი კურთხევა სასწაულია. კურთხევის დროს უფალი იქმს სასწაულს. როცა სასულიერო პირი ადამინს ლოცავს, მასზე უხილავად გადმოდის მადლი სულისა წმიდისა, რომელიც არის "უძლურთა მკურნალი და ნაკლულევანთა აღმავსებელი". მადლობა ღმერთს, რომ დღეს ქართველი ადამიანი უფრო მეტად ხედავს და გრძნობს ამ მადლის არსებობას. სწორედ ამიტომაა, რომ იგი მოდის ტაძარში, რათა მიიღოს მადლი სულისა წმიდისა.

ზოგჯერ მორწმუნეს ეკითხებიან: მოძღვრისას ლოცვა-კურთხევისას მას ხელზე რომ ემთხვევი, ეს რა არის, მის მიმართ პატივისცემის გამოხატულება თუ რაღაც სხვა რამ? მოძღვრის ხელზე მთხვევა არავითარ შემთხვევაში არ არის მის მიმართ პატივისცემის გამოხატულება, ეს არის ღვთის თაყვანისცემა სულიწმიდის მადლის მიღებისას და ეს არის უდიდესი საიდუმლო. ამიტომ როცა გაქვთ საშუალება, სასულიერო პირს რომ დაინახავთ, აუცილებლად მიდით მასთან და აიღეთ ლოცვა-კურთხევა. სასულიერო პირი არის გამცემი სულიწმიდის მადლისა. სწორედ მასზეა ნათქვამი წმინდა წერილში: "რასაცა შეჰკრავთ ქვეყანასა ზედა, კრულ არის ცათა შინა და რასაცა გახსნით ქვეყანასა ზედა, ხსნილ არის ცათა შინა"...

ამის დადებისთვის დამლოცა კატომ, მეც დალოცვით ვუპასუხე.

[marine]

"ჩემი მოღვაწეობის ხანას "მზიანი ღამე" ვუწოდე. ეს იყო ღამე, მაგრამ ღვთის საქმე კეთდებოდა და მზე ანათებდა, მაგრამ ღამე მაინც იყო. ღმერთმა ინებოს, რომ მალე გაგვინათდეს!.."

ილია II

[მარიამი]

უწმინდესის ძველ ქადაგებებს ვკითხულობდი დღეს და ეს განსაკუთრებით გამოვარჩიე, რადგან სწორედ ამ დღეებში იყო ფორუმზე დავა-კამათი ქართველი ერის ჩამოყალიბება-ჩამოუყალიბებლობაზე. ვფიქრობ, ბევრ საკამათო კითხვას სცემს პასუხს:

უწმინდესი და უნეტარესი სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქი ილია II

მშვიდობა ვითხოვოთ საქართველოსა და მთელი ქვეყნისათვის

სახელითა მამისათა და ძისათა და წმიდისა სულისათა,
ჩვენთან არს ღმერთი.

ყოველი ადამიანის ცხოვრება ღვთის შემწეობაზეა დამოკიდებული, მაგრამ ღვთისგან განსაკუთრებული მადლი შემწეობისა ყოვლადწმიდა ღვთისმშობელსაც აქვს მიცემული. დღეს არის ხსენება ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის ხატისა, რომელსაც მსწრაფლშემსმენელი ეწოდება, რაც იმას ნიშნავს, რომ ვინც მას რწმენით, სიყვარულითა და სასოებით შეევედრება, რასაც შესთხოვს, მსწრაფლ შეუსრულდება. ამ ხატის ორიგინალი ათონის მთაზე ბრძანდება. მისი სასწაული ჯერ კიდევ მე-10 საუკუნეში გამობრწყინდა.

მაინც რა უნდა ვითხოვოთ დღეს განსაკუთრებით ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლისაგან? უპირველეს ყოვლისა, სულიერი მშვიდობა. მშვიდობა უდიდესი ჯილდოა ღვთისაგან კაცთათვის ნაბოძები. ამიტომაც, როცა მაცხოვარი მოციქულებს აღდგომის შემდეგ გამოეცხადა, მისი პირველი სიტყვები იყო: მშვიდობა თქვენთანა. ამ სიტყვებით დაიწყო მან საუბარი, რადგან ღვთის სიტყვების შესმენა მხოლოდ მას შეუძლია, ვისაც შინაგანი სიმშვიდე აქვს.

დღეს ყოვლადწმიდა ღვთისმშობელ დედას უპირველესად მშვიდობა უნდა ვთხოვოთ საქართველოსა და მთელი ქვეყნისათვის. შემდეგ უნდა ვთხოვოთ, რომ მისი ლოცვით ღმერთმა ის ჭეშმარიტი სარწმუნოება დაგვიბრუნოს, რომელიც აუცილებელია როგორც ყოველი ჩვენგანის, ისე მთელი ჩვენი ერის სულიერი ცხოვრების აშენებისათვის. თქვენ იცით, რომ დღეს დარღვეულია ურთიერთობა ოჯახის წევრთა, ადამიანთა, სახელმწიფოთა შორის, რაც შედეგია ურწმუნოებისა და მისგან გამომდინარე უსიყვარულობისა, რადგან სადაც სარწმუნოება არ არის, იქ არც სიყვარულია და არც სასოება. მართალია, საქართველოში დღეს ბოროტება მძვინვარებს და გააფთრებით ებრძვის სიკეთეს, მაგრამ სიკეთე მაინც მძლავრობს. მე მსოფლიოს მრავალ ქვეყანაში მიმოგზაურია, მატერიალურად ჩვენზე მდიდარშიც და ჩვენზე ღარიბშიც, მაგრამ არსად არ მინახავს ისეთი სულიერობა და მკვეთრი სხვაობა სიკეთესა და ბოროტებას შორის, როგორიც ჩვენთან. ეს სულიერობა არც საქართველოში სტუმრად ჩამოსულ მსოფლიო პატრიარქებს დარჩათ შეუმჩნეველი და ბრძანეს: მსოფლიოში ასეთი მრევლი არსად გვინახავსო. მათ ქართველი კაცის სიკეთით სავსე გული ამოიცნეს, რადგან ხშირად ადამიანის სამყარო მის გარეგნობაშიც ჩანს, განსაკუთრებით კი თვალებში.

ამ რამდენიმე დღის წინ ჩემთან სტუმრად ბრძანდებოდა ერთი ამერიკელი ქალბატონი, რომელსაც გულწრფელად უყვარს საქართველო და ქართველები. ჩვენი ქვეყნისათვის ეკონომიკური დახმარების გასაწევად ამერიკაში მან კორპორაცია „ამირანიც“ კი დააარსა. ამ ქალბატონის თქმით, მან ქართველი ხალხი იმ ტკივილებისათვის შეიყვარა, რომელსაც იგი ასე მოთხმინებით უძლებს. სტუმარმა ჩვენი ერის ყოფაში ისეთ დეტალებს მიაქცია ყურადღება, რომელთაც ჩვენც ყოველდღე ვხედავთ, მაგრამ ვეღარ აღვიქვამთ ათასგვარი საზრუნავით დატვირთულები. ერთ-ერთი ჩამოსვლის დროს ამ ამერიკელ ქალბატონს დაუთვალიერებია ციხე და სიკვდილმისჯილებიც მოუნახულებია. მან შეამჩნია, რომ სიკვდილმისჯილები მასთან შეხვედრისას პირველ რიგში ხალათის ღილებს იკრავდნენ, რაც იმაზე მეტყველებს, რომ ადამიანებს, რომელნიც ყოველ წუთს სიკვდილს ელოდებოდნენ, კიდევ ჰქონდათ შენარჩუნებული ღირსების გრძნობა, რომელიც აიძულებდა ქალის წინაშე მოწესრიგებულნი წამდგარიყვნენ. ასეთ ადამიანებს მსოფლიოს ვერცერთ ქვეყანაში ვერ შეხვდებით, ბრძანა ამ ქალბატონმა.

მეორე მაგალითი მან ტრანსპორტთან დაკავშირებით მოიყვანა. ყველამ ვიცით, როგორ ჭირს დღეს ქალაქში ტრანსპორტით მგზავრობა; ხალხი საათობით ელოდება ტროლეიბუსის გამოჩენას და ასვლას ვერ ახერხებს, ისეა მგზავრებით გაჭედილი. აი, მოვიდა გაჩერებაზე ახალი გაჭედილი ტროლეიბუსი, კარებზე ჩამოკიდებული ახალგაზრდებით. ამ დროს გაჩერებაზე გამოჩნდა წელში მოხრილი მოხუცი ქალი ჯოხით. ახალგაზრდებმა იგი რომ დაინახეს, ტროლეიბუსიდან ჩამოვიდნენ, მოხუცი ქალი ხელით შეიყვანეს შიგ და შემდეგ ისევ ჩამოეკიდნენ კარებსო. ვერც ამგვარ ახალგაზრდებს ნახავთ თქვენ ვერცერთ ქვეყანაში. მე ვიციო, - ბრძანა ამ ქალბატონმა, რომ თქვენს ხალხს დღეს ყველაზე მეტად სულიერად უჭირს, მაგრამ საამაყო მაინც ბევრი რამ შემოგრჩათო.

მადლობა ღმერთს, რომ ამ გასაჭირის ჟამს კაცთმოყვარეობა, რომლითაც ყოველთვის გამოირჩეოდა ჩვენი ერი, საერთოდ არ დავკარგეთ. ამან უნდა მოგვცეს ძალა, შევევედროთ უფალს, რომ ჩვენი წინაპრებისათვის დამახასიათებელი რწმენა, სიყვარული და სასოება დაგვიბრუნოს. ის, რაც შემოგვრჩა, გულის გატეხვის უფლებას არ გვაძლევს. ღმერთი ხედავს ჩვენს გასაჭირს და ქართველი კაცის გულსაც ხედავს.

ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის ლოცვით ინებოს უფალმა, რომ გული წმიდა დაბადოს ჩვენთანა და სული წრფელი განგვიახლოს გუამსა ჩვენსა, ამინ!

სიონი, 22 ნოემბერი, 1992 წ.

[marine]

ამ რამდენიმე დღის წინ ჩემთან სტუმრად ბრძანდებოდა ერთი ამერიკელი ქალბატონი, რომელსაც გულწრფელად უყვარს საქართველო და ქართველები. ჩვენი ქვეყნისათვის ეკონომიკური დახმარების გასაწევად ამერიკაში მან კორპორაცია „ამირანიც“ კი დააარსა. ამ ქალბატონის თქმით, მან ქართველი ხალხი იმ ტკივილებისათვის შეიყვარა, რომელსაც იგი ასე მოთხმინებით უძლებს. სტუმარმა ჩვენი ერის ყოფაში ისეთ დეტალებს მიაქცია ყურადღება, რომელთაც ჩვენც ყოველდღე ვხედავთ, მაგრამ ვეღარ აღვიქვამთ ათასგვარი საზრუნავით დატვირთულები. ერთ-ერთი ჩამოსვლის დროს ამ ამერიკელ ქალბატონს დაუთვალიერებია ციხე და სიკვდილმისჯილებიც მოუნახულებია. მან შეამჩნია, რომ სიკვდილმისჯილები მასთან შეხვედრისას პირველ რიგში ხალათის ღილებს იკრავდნენ, რაც იმაზე მეტყველებს, რომ ადამიანებს, რომელნიც ყოველ წუთს სიკვდილს ელოდებოდნენ, კიდევ ჰქონდათ შენარჩუნებული ღირსების გრძნობა, რომელიც აიძულებდა ქალის წინაშე მოწესრიგებულნი წამდგარიყვნენ. ასეთ ადამიანებს მსოფლიოს ვერცერთ ქვეყანაში ვერ შეხვდებით, ბრძანა ამ ქალბატონმა.

მეორე მაგალითი მან ტრანსპორტთან დაკავშირებით მოიყვანა. ყველამ ვიცით, როგორ ჭირს დღეს ქალაქში ტრანსპორტით მგზავრობა; ხალხი საათობით ელოდება ტროლეიბუსის გამოჩენას და ასვლას ვერ ახერხებს, ისეა მგზავრებით გაჭედილი. აი, მოვიდა გაჩერებაზე ახალი გაჭედილი ტროლეიბუსი, კარებზე ჩამოკიდებული ახალგაზრდებით. ამ დროს გაჩერებაზე გამოჩნდა წელში მოხრილი მოხუცი ქალი ჯოხით. ახალგაზრდებმა იგი რომ დაინახეს, ტროლეიბუსიდან ჩამოვიდნენ, მოხუცი ქალი ხელით შეიყვანეს შიგ და შემდეგ ისევ ჩამოეკიდნენ კარებსო. ვერც ამგვარ ახალგაზრდებს ნახავთ თქვენ ვერცერთ ქვეყანაში. მე ვიციო, - ბრძანა ამ ქალბატონმა, რომ თქვენს ხალხს დღეს ყველაზე მეტად სულიერად უჭირს, მაგრამ საამაყო მაინც ბევრი რამ შემოგრჩათო.

საოცარი სიტყვებია.. ჩვენმა პატრიარქმა ისეთი მაგალითების მოყვანა იცის, ერთხელ რომ გაიგებ ან წაიკითხავ და აღარასოდეს დაგავიწყდება..

[G_I_O_R_G_I_]

პატრიარქის ყველა ქადაგება საოცარია მაგრამ განსაკუთრებით მომეწონა 17 დეკემბერს ბარბარობას წარმოთქმული ქადაგება ვისაც არ მოგისმენიათ
http://www.iveria-tv.ge/index.php?option=c...ew&id=50&temp=1
აქ ნახეთ მე 2 ეკრანზე

[მარიამი]

სათხოვარი მაქვს...

ვინმეს ხომ არ გაქვთ შეგროვილი უწმინდესის ქადაგებების აუდიო (ან ვიდეო) ვერსიები დიდი რაოდენობით? 2-3 ცალი არ მინდა, მთელი დისკი რომ გაივსოს და დიდხანს მეყოს, ისე მინდა.

თუ გაქვთ ვინმეს, ჩემი დისკით მოვალ და გადავიწერ. ძალიან მინდა

[.:Lela:.]

სათხოვარი მაქვს...

ვინმეს ხომ არ გაქვთ შეგროვილი უწმინდესის ქადაგებების აუდიო (ან ვიდეო) ვერსიები დიდი რაოდენობით? 2-3 ცალი არ მინდა, მთელი დისკი რომ გაივსოს და დიდხანს მეყოს, ისე მინდა.

თუ გაქვთ ვინმეს, ჩემი დისკით მოვალ და გადავიწერ. ძალიან მინდა

უი აქაც დაპოსტე,მე აქედან მქონდა ძალიან ბევრი გადმოწერილი და წამეშალა აღდგენას ვაპირებ და ტუ რამეა შეგეხმიანები

პ.ს

და სად არის ძველი დადებული ქადაგებები?

[mtawmindeli]

მართლა საინტერესო იქნება პატრიარქის ქადაგებების დისკი, მეც სიამოვნებით შევიძენდი

[.ნინო]

უწმინდესი და უნეტარესი, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქი ილია II
სრულიად საქართველოს აღსარება დღესა მას სინანულისასა
დაუსაბამოო და დაუსრულებელო, უხილავო და მიუწვდომელო, უძლეველო და მოწყალეო, სიყვარულო და სასოებაო ჩვენო, წმიდაო, წმიდაო, წმიდაო უფალო საბაოთ, შემოქმედო ცათა და ქვეყანისაო, - დიდება შენდა.

ძეო ღვთისაო, უფალო იესო ქრისტე, თანაარსო და თანასწორო მამისაო, სიტყვაო მამისაგან მხოლოდშობილო, ჩვენთვის განკაცებულო, ჯვარცმულო, მკვდრეთით აღმდგარო და ამაღლებულო, მეორეს მოსვლისას წყალობით განმკითხველო და შემწყნარებელო მონანულთაო, - დიდება შენდა.

სულო წმიდაო, უფალო, მამისაგან გამომავალო, რომელი ყოველგან ხარ და ყოველსავე აღავსებ მადლითა შენითა, უძლურთა მკურნალო და ნაკლულევანთა აღმავსებელო, - დიდება შენდა.

ყოვლადწმიდაო სამებაო, ერთარსებაო და განუყოფელო, ერთღვთაებობით თაყვანისცემულო, არსთაგანმრიგეო, - დიდება შენდა.

„შენ გიგალობთ, შენ გაკურთხევთ, შენ გმადლობთ, უფალო და გევედრებით, შენ ღმერთო ჩვენო“.

ყოვლადწმიდაო სამებაო, რომელსა გაქუს ხელმწიფება ცოდვათა მიტევებისა, შეგივრდებით უხმარნი ჩვენ მონანი და მხევალნი შენნი სრულიად საქართველო, ყოველნი ქართველნი და ჩვენთა წინაპართა სახელით გევედრებით, მოგვანიჭე განცდაი ცოდვათა ჩვენთა და არა განკითხვა ძმისა ჩვენისა, წინაშე შენსა მოვიდრეკთ მუხლთა სულისა და ხორცთა ჩვენთასა, აღგიარებთ უსჯულოებათა ჩვენთა და გთხოვთ, მოწყალებით შეგვინდე ჩვენ და ჩვენთა წინაპართა მრავალნი ცოდვანი ჩვენნი.

მიუტევე ერსა ჩვენსა პირველი და უმძიმესი ცოდვა ადამისა - ამპარტავნება. ქედმაღალნი ვიყავით და ვართ, ვითარცა ცარიელნი თავთავნი პურისანი და მარად ვივიწყებთ სწავლებასა ბრძენისა სოლომონისა: „ამპარტავანთა შემუსრავს ღმერთი, ხოლო მდაბალთა მოსცეს მადლი“ (იგავნი 29,23). „დაღუპვას წინ უსწრებს ამპარტავნება, დაცემას - ქედმაღლობა“ (იგავნი, 16,18).

უფალო, განგვკურნე ჩვენ ამ სენისაგან და შეგვიწყალენ ჩვენ.

უფალო შეგვინდე და გვაპატიე შენგან განდგომა და ურწმუნოება, ტაძრებისა და მონასტრების ნგრევა, ეკლესიის შეურაცხყოფა, მართლმადიდებელი სარწმუნოების უარყოფა, შეგვინდე უფალო სასულერო პირთა და ბერ-მონაზონთა დევნა და დამცირება.

გვაპატიე, ღმერთო, სამშობლოს ღალატი და ორგულება, კაცთა კვლა, ძმათა სისხლის ღვრა, დედათა მიერ ჩვილთა მუცლად მოწყვეტა.

დიდად გცოდეთ უფალო მრუშებით, მეუღლისა და ოჯახის ღალატით, მეძაობით.

გცოდეთ, უფალო, მშობლების მიმართ უპატივცემულობით, შეურაცხყოფითა და გულგრილობით და დავივიწყეთ გაფრთხილება ესე შენი: „წყეულიმც იყოს დედ-მამის შემაგინებელი“ (მეორე სჯული 27,16), - როგორც ბრძანებს მეფე სოლომონი.

ვცოდეთ, უფროსების დამცირებით, განკითხვით, გარდაცვლილთა ულოცველობით, მათთა ნაშრომთა და ნაღვაწთა დაუცველობით და დაუფასებლობით.

ვცოდეთ არაწმიდა ფიქრით, ცილისწამებით, შურით, მეგობართა მიმართ ღალატით, შფოთით, მრისხანებით, შურისძიებით, სხვისი ქონების მიტაცებით, სიხარბით, ქურდობით, ძალადობით, სიმდიდრის სიყვარულით და მასზე იმედის დამყარებით;

შეგვინდე და გვაპატიე, უფალო: ლოთობა, ნარკომანია, მტრობა და ღვარძლი, სხვისი ნაკლისა და ცოდვების განკითხვა, ეგოიზმი, გემოთმოყვარება, პატივმოყვარეობა, ქონებისა და ფულის უაზროდ ფლანგვა, მომხვეჭელობა, გაჭირვებულთა დაუხმარებლობა, პირადი განდიდების სურვილი.

ღმერთო მოწყალეო, ვცოდეთ უსაქმურობით, დაზარებით, უიმედობით, აღსარებისა და ზიარების გარეშე ცხოვრებით, მკითხავთა დაჯერებით, ოთხშაბათ-პარაკსევს და სხვათა მარხვათა დარღვევით, შაბათ-კვირას და დღესასწაულებზე წირვაზე დაუსწრებლობით, თვითმკვლელობაზე ფიქრით, შვილების, ახლობლებისა და სხვა ადამიანების წყევლით, ჭეშმარიტი რწმენისა და სულიერების გარეშე შვილთა აღზრდით, არაეკლესიური, ამაო ცხოვრებით და მრავალი სხვა ცოდვით.

ჩვენცა უფალო, შენთა მდაბალთა მსახურთა - სასულიერო პირთა საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიისა შეგვინდევ უღირსად მსახურება შენი, შეგვეწიე, შეგვიწყალენ და გვაცხოვნენ ჩვენ.

ჰოი, უფალო, მუხლმოდრეკილნი გევედრებით ჩვენთა წინაპართა, სრულიად საქართველოსა და ყოველთა ქართველთა სახელით, მკვიდრთა საქართველოისათა და სამშობლოს საზღვრებს გარეთ მყოფთა ჩვენთა თანამემამულეთა სახელით, და შეგთხოვთ, მოიხილე ჩვენ ზედა დიდითა წყალობითა შენითა და მრავლითა მოწყალებითა შენითა აღხოცენ უსჯულოებანი და ცოდვანი ჩვენნი. გვასხურე ჩვენ უსუპითა და განვსპეტაკნეთ. შეახე ყოვლადწმიდა ხელი შენი სულსა და ხორცსა, გულსა და გონებასა ჩვენსა და განგვწმიდენ ჩვენ.

მწყემსო კეთილო, რომელმან გვზარდე, და გვწურთნე წელნი ათასეულნი და მრავალთა განსაცდელთაგან საკვირველად გვიხსენ, აწცა მოგვხედე მოწყალებითა.

შეჭირვებულნი გევედრებით, აღადგინე და განამტკიცე საზღვარნი საქართველოისანი, დალოცე მამული ჩვენი და ყოველი მკვიდრი მიწისა ამის, მტერნი და მებრძოლნი ჩვენნი მოყვარედ მოაქციენ, მოგვეც, მოწყალეო, შეუორგულებელი სიყვარული ღვთისა და მოყვასისა, მშვიდობა, სიბრძნე, თავმდაბლობა, სიხარული, გული გონიერი, უნარი ცოდვათა მიტევებისა, უნარი კეთილისა და ბოროტის გარჩევისა, შთაგვაცვი სამოსელი სპეტაკი ნათლისღებისა და შეგვაერთე სიყვარულითა, რათა ვიყოთ ერთ სამწყსო და შენ იყო მწყემსი ჩვენი კეთილი.

ცოდვათა ჩვენთა ზღვა აღძრულ-არს და დანთქმასა გვიქადის, მაგრამ შენზედა მონდობილნი, უფალო, ვსასოებთ, რათა აღსრულდეს ნათქვამი შენი: „მეწამულიც რომ იყვეს თქვენი ცოდვები, თოვლივით განვასპეტაკო; ჭიაფერივით წითელიც რომ იყოს, მატყლის ფთილასავით ვაქციო. ნისლივით წარვხოცავ უსჯულოებათა შენთა და ღრუბელივით ცოდვათა შენთა; დამიბრუნდი, რადგან მე გამოგისყიდე შენ“ (ისაია 1,18, 44,22).

მკვიდრნო ყოვლისა საქართველოისა და ყოველნო ქართველნო. „განღებულ არს კარი სინანულისაი, შევიდეთ მას შინა, ძმანო შევინანოთ შეცოდებანი ჩვენნი, რათა მიერ გამოვიდეთ წმიდანი ხორცითა და განათლებულნი სულითა“ (იოანე მინჩხი).

უფალო ჩვენო, გულთა მხილველო ისმინე და შეიწირე აღსარებაი ჩვენი მეოხებითა ყოვლადწმიდისა დედისა ჩვენისა ღვთისმშობელისა და ყოველთა წმიდათა შენთათა. გვაცხოვნენ ჩვენ სახელითა მამისათა და ძისათა და სულისა წმიდისათა. ამინ.

2003 წლის 9 მარტი

[lingvo]

„მეწამულიც რომ იყვეს თქვენი ცოდვები, თოვლივით განვასპეტაკო; ჭიაფერივით წითელიც რომ იყოს, მატყლის ფთილასავით ვაქციო. ნისლივით წარვხოცავ უსჯულოებათა შენთა და ღრუბელივით ცოდვათა შენთა; დამიბრუნდი, რადგან მე გამოგისყიდე შენ“ (ისაია 1,18, 44,22).

[A.V.M]

უწმიდესისა და უნეტარესის, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის ილია II-ის

საკვირაო ქადაგება

ყოვლადწმინდა სამების საპატრიარქო ტაძარი, 26 ნოემბერი, 2006 წელი

"წმინდა იოანე ოქროპირის უკანასკნელი სიტყვები იყო: "დიდება ღმერთს ყველაფრისათვის!"

სახელითა მამისათა და ძისათა და წმიდისა სულისათა! ჩვენთან არს ღმერთი!

არიან ადამიანები, რომელთაც უფალი აკისრებს განსაკუთრებულ ღვაწლსა და პასუხისმგებლობას. ბიბლიაში წერია: "და აღვამაღლო რჩეული ერისაგან ჩემისა". უფალი აღამაღლებს, უფალი ირჩევს, უფალი წინასწარ ჭვრეტს ადამიანის მოქმედებას, მის შინაგან სამყაროს, მის რწმენას, სიყვარულს, სასოებას და ამის მიხედვით გამოარჩევს და აღამაღლებს ადამიანს. აი, ასეთი რჩეული და ამაღლებული ბრძანდება კონსტანტინეპოლის მთავარეპისკოპოსი, წმიდა იოანე ოქროპირი, რომლის ხსენებასაც დღეს აღვნიშნავთ. ეს განსაკუთრებული დღესასწაულია, რადგან წმინდა იოანე ოქროპირი განსაკუთრებული წმიდანია ჩვენთვის - მან თავისი სიცოცხლე დაასრულა საქართველოში - აფხაზეთში, კომანში, სადაც ეწამა წმინდა მოწამე ვასილისკო.

ვინ იყო წმიდა იოანე ოქროპირი? იგი დაიბადა IV საუკუნის I ნახევარში და 404 წელს, თუმცა ზოგიერთი ცნობით კი _ 407 წელს გარდაიცვალა. მისი მშობლები, სეკუნდი და ანთუსა, ცნობილი ადამიანები იყვნენ. მათ ერთადერთი შვილი ჰყავდათ _ იოანე. იოანე ოქროპირს მამა ძალიან ადრე გარდაეცვალა, დედამისი 20 წლის ქვრივი დარჩა და აღარც გათხოვილა, ოჯახიდან იყო და მამა მხედართმთავარი ჰყავდა, ანთუსას მაინც აღარ უფიქრია მეორე ოჯახის შექმნა და მთელი თავისი სიცოცხლე თავისი შვილის აღზრდას მიუძღვნა. მან ყველაფერი გააკეთა იმისათვის, რომ იოანე ოქროპირს კარგი განათლება მიეღო. წმინდანმა შეისწავლა ანტიკური ფილოსოფია; შემდეგ დაეწაფა საღმრთო წერილს, მოიძია წმინდა მამები და მათგან ღვთისმეტყველება.

მართალია, იოანე ოქროპირი ანტიოქიაში დაიბადა, მაგრამ იმდენად გამორჩეული და ნიჭიერი იყო, რომ მისი სახელი მთელ იმპერიაში იცოდნენ. იოანე ოქროპირს განსაკუთრებულ მფარველობას უწევდა ანტიოქიის მთავარეპისკოპოსი და თავის შვილობილად მიიჩნევდა. იოანე ოქროპირი სწავლობდა გამოჩენილ ადამინებთან და მათ შორის იყო იულიანე განდგომილი. ის იულიანე, რომელმაც ქრისტიანობა უარჰყო და წარმართობის სიბნელეში დაბრუნება მოინდომა. საოცარია, რომ იოანე ოქროპირს და იულიანე განდგომილს ერთი და იგივე მასწავლებლები ჰყავდათ. წმინდა მამები აღწევდნენ დიდ სულიერ სიმაღლეს, მაგრამ, ამავე დროს, იყვნენ ისეთებიც, ვინც უარჰყოფდა სულიერებას. ერთერთი მათგანი იყო იულიანე განდგომილიც. ეს კიდევ ერთხელ მეტყველებს იმაზე, რომ არჩევანი ადამიანის სულზე, მის შინაგან სამყაროზეა დამოკიდებული.

იულიანე განდგომილი გახდა ბიზანტიის იმპერატორი. მას დიდხანს არ უცოცხლია; ერთ-ერთი ბრძოლის დროს მოკლეს და მისი უკანასკნელი სიტყვები იყო: "შენ დამამარცხე, გალილეველო!"

ასეთ ვითარებაში აღიზარდა და მომწიფდა წმინდა იოანე ოქროპირი. სწავლა-განათლების დასრულების შემდეგ, ჯერ ბერ-დიაკვნად, შემდეგ მღვდლად აკურთხეს. მისი ბრწყინვალე ქადაგება მთელ მსოფლიოში იყო ცნობილი. იმ დროს, ეს დიდი საოცრება იყო. იოანე ოქროპირის სახელი ცნობილი გახდა კონსტანტინეპოლშიც. მალე იგი მღვდელმთავრად აკურთხეს. იგი ყველანაირად ცდილობდა, განრიდებოდა ამ პატივს. თავის მეგობარ ბასილთან ერთად თავს უღირსად მიიჩნევდა და ამიტომ ორივე უდაბნოში გავიდა და იქ მოღვაწეობდნენ, თან იმალებოდნენ. მაგრამ იქაც მიაგნეს მათ და ორივე ეპისკოპოსებად აკურთხეს.

შემდეგ იოანე ოქროპირი კონსტანტინეპოლში მიიწვიეს. თქვენ იცით, კონსტანტინეპოლი ბიზანტიის დედაქალაქი იყო. იმპერიის დედაქალაქი იმპერატორმა კოსტანტინე დიდმა რომიდან სოფელ ბიზანტიაში გადმოიტანა. ეს იყო საოცარი სოფელი, აქედან მომდინარეობს სახელწოდება _ ბიზანტიის იმპერია. დედაქალაქს უწოდეს კონსტანტინეპოლი, ე.ი. კონსტანტინეს ქალაქი. მაგრამ კეთილი და ბოროტი მუდამ ებრძვის ერთმანეთს. იოანე ოქროპირი ხედავდა, რომ სამეფო სახლში ყველაფერი წესრიგში არ იყო. მან ამხილა დედოფალი ევდოქსია. დედოფალმა და მეფემ არ აპატიეს ეს და ტახტიდან გადააყენეს. იმ დღეს მოხდა საშინელი მიწისძვრა. ისინი მიხვდნენ, რომ ეს იოანე ოქროპირის გაძევებასთან იყო დაკავშირებული, შეშინდნენ და უკანვე დააბრუნეს. მაგრამ არ მოისვენა სამეფო ოჯახმა. მოიწვიეს საგანგებო კრება და ისეთი ეპისკოპოსები შეკრიბეს, რომლებიც უკმაყოფილო იყვნენ იოანე ოქროპირის მოღვაწეობით, რადგან წმინდანი მათაც ამხელდა. კრებამ იოანე ოქროპირს სასიკვდილო განაჩენი გამოუტანა. მაგრამ იმპერატორმა იგი გადასახლებით შეცვალა.

თავდაპირველად იოანე ოქროპირი სომხეთში, სოფელ კუკუზში გადაასახლეს. ეს მიუვალი ადგილი იყო. მაგრამ, მიუხედავად ამისა, ხალხი მაინც მიდიოდა მასთან და რჩევადარიგებას სთხოვდა. ამის შემდეგ იოანე ოქროპირი საქართველოში გადმოასახლეს. უკვე დაავადებული და დაუძლურებული მღვდელმთავარი საქართველოში ფეხით ჩამოიყვანეს და სოფელ კომანში დაასახლეს. აქ უკანასკნელად ეზიარა. მას გამოეცხადა წმინდა მოწამე ვასილისკო და უთხრა: ძმაო, იოანე, დღეს ჩემთან იქნებიო. მართლაც, იოანე ოქროპირი გარდაიცვალა და იქვე დაასაფლავეს. იოანე ოქროპირის უკანასკნელი სიტყვები იყო: "დიდება ღმერთს ყველაფრისათვის!" იგი ჩაასვენეს სარკოფაგში და ტაძრის აღმოსავლეთ მხარეს დაკრძალეს. ის სარკოფაგი დღესაც ინახება აფხაზეთში. იმ დროს, როდესაც მე აფხაზეთის მღვდელმთავარი ვიყავი, კომანის მონასტერი მაშინ, რა თქმა უნდა, მოქმედი არ იყო; ჩვენ გვეშინოდა, არ დაკარგულიყო ეს სარკოფაგი და ამიტომ იგი სოხუმის საკათედრო ტაძარში გადმოვაბრძანეთ და იქ ვლოცულობდით ამ სარკოფაგის წინაშე... გავიდა 31 წელი, მეფე და დედოფალი დაიხოცნენ და სამეფო ტახტზე მათი შვილი ავიდა. კონსტანტინეპოლის მთავარეპისკოპოსმა უთხრა ახალ იმპერატორს: იქნებ ახლა მაინც გადმოვასვენოთ იოანე ოქროპირი კონსტანტინეპოლში, თავის კათედრაზეო. მართლაც, იმპერატორმა გამოაგზავნა დელეგაცია, რათა იოანე ოქროპირის წმინდა ნაწილები გადაესვენებინათ. რა თქმა უნდა, სარკოფაგს ვერ წაიღებდნენ, ის ქვის არის და ძალიან მძიმეა. მაგრამ მოხდა სასწაული, სარკოფაგიდან მის წმინდა ნაწილებს ძვრა ვერ უყვეს. წმინდა იოანე ოქროპირის გვამი სრულიად უხრწნელი იყო.

დელეგაცია უკან გაბრუნდა. იმპერატორს და მთავარეპისკოპოსს ყოველივე მოახსენეს. მთავარეპისკოპოსმა იმპერატორს უთხრა, იოანე ოქროპირი ნაწყენია ჩვენზე, შენს მშობლებზე და არ უნდა დაბრუნება. ამიტომ მონანიების ბარათი უნდა გაუგზავნოო. იმპერატორმა მართლაც დაწერა მონანიების ბარათი თავისი სახელითა და მშობლების სახელითაც ისე, თითქოს ცოცხალ ადამიანს სწერდა, ხელი მოაწერა და საიმპერატორო ბეჭედი დაარტყა. ეს წერილი იოანე ოქროპირს ხელში ჩაუდეს და მხოლოდ ამის შემდეგ შეძლეს მისი თავისუფლად ამოსვენება სარკოფაგიდან და კონსტანტინეპოლში წასვენება. აი, ასეთი დიდი მამის, დიდი მღვდელმთავრის ხსენებაა დღეს. სამი დიდი მღვდელმთავარია _ ბასილი დიდი, გრიგოლი ღვთისმეტყველი და იოანე ოქროპირი. წმინდა იოანე ოქროპირის ლოცვა- კურთხევა შეეწიოს სრულიად საქართველოს! მისი ლოცვაკურთხევით ღმერთმა დაგვიბრუნოს აფხაზეთი! ღმერთმა მოგვცეს საშუალება, რომ კვლავ მივიდეთ იმ წმინდა ადგილზე, სადაც დაკრძალული იყო წმინდა იოანე ოქროპირი, რათა ვემთხვიოთ მის სარკოფაგს, მის წმინდა ადგილს და აღვავლინოთ იქ ლოცვა საქართველოსთვის. ეს არის ჩვენი ვედრება და ღმერთი აუცილებლად შეგვისრულებს ამ ლოცვას.

ღმერთმა დაგლოცოთ!

ჩვენთან არს ღმერთი!

[A.V.M]

საქართველო და გლობალიზაცია, პატრიარქი ილია II - "კულტურათა დიალოგი"


საკვირაო ქადაგება, სიონის საპატრიარქო ტაძარი, 17 ოქტომბერი, 2004 წელი

. . .
გლობალიზაციის ანუ გამთლიანების პროცესი გამოიწვია ტექნიკურმა და მეცნიერულმა პროგრესმა. ერთმანეთს დღეს ყველა ქვეყანა დაუახლოვდა, დაუახლოვდა კულტურითაც. მეტად საშიშია, რომ დიდი სახელმწიფოების კულტურამ თუ ფსევდოკულტურამ არ წალეკოს რიცხობრივად შედარებით პატარა ერების და მათ შორის, ჩვენი ფასეულობანიც. მით უმეტეს, ხშირია მაგალითები იმისა, რომ რასაც დღეს "კულტურას" უწოდებენ და თავს გვახვევენ, სინამდვილეში არის ყალბი კულტურა.

ჩვენ ძალიან ფრთხილად უნდა ვიყოთ და დიდი ყურადღება უნდა მივაქციოთ ოჯახსაც. ოჯახის ეროვნული ტრადიციები აუცილებლად უნდა დავიცვათ; ასევე უნდა დავიცვათ ჩვენი ენა და სარწმუნოება. ამას ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს.

საერთოდ უნდა ითქვას, რომ ქვეყნების დაახლოება თავისთავად ცუდი მოვლენა არ არის. მაგრამ უნდა ვიცოდეთ, რა არის მისაღები და რა არა.

ზოგიერთი იმასაც ფიქრობს, იქნებ როგორღაც განერიდოს გლობალიზაციის პროცესს, ეს შეუძლებელია. ვერცერთი ქვეყანა თავს ვერ აარიდებს მას, ოღონდ, ვიმეორებ, გვმართებს გონიერება.

საერთოდ ქართველი ადამიანი ყოველთვის სიამოვნებით ითვისებდა სხვა ქვეყნების კულტურათა საუკეთესო ნიმუშებს. ძალიან საინტერესოა და ბევრი რამის სწავლა შეიძლება როგორც აღმოსავლური, ისე დასავლური კულტურიდან. რამდენიმე წლის წინ "კულტურათა დიალოგის" ეგიდით თბილისში ჩატარდა საერთაშორისო კონფერენცია. მისთვის უნდოდათ ეწოდებინათ "ცივილიზაციათა დიალოგი" ან "რელიგიათა დიალოგი", მაგრამ მე კონფერენციის ორგანიზატორებს ვუთხარი, რომ თუ ჩვენ ამ ფორუმს "რელიგიათა დიალოგს" ვუწოდებთ, მხარეებს შორის აუცილებლად აღიმართებოდა კედელი, რადგან ყველა დაიწყებდა თავისი რელიგიის ქებას, რაც სხვებს უხერხულ მდგომარეობაში ჩააყენებდა. ამიტომ ვურჩიე ფორუმისათვის "კულტურათა დიალოგი" ეწოდებინათ.

აუცილებლად უნდა ვისწავლოთ ერთმანეთისაგან, მაგრამ საკუთარი არ უნდა დავივიწყოთ. ჭეშმარიტი კულტურა არის ისეთი რამ, რაც აახლოებს ერებს, იგი უმტკივნეულოა და სხვა ქვეყნების კულტურას არ შეურაცხოფს, პირიქით, უფრო ამდიდრებს მას. არც შეიძლება, რომ რომელიმე კულტურა ჩაიკეტოს საკუთარ თავში, თავის ნაჭუჭში. დიდი შეცდომაა, რომელიმე ქვეყანამ ჩათვალოს, რომ მისი კულტურა სრულიად საკმარისია.

ვფიქრობ, ხელისუფლება და მთელი ჩვენი ერი ყველაფერს გააკეთებს იმისათვის, რომ ქართული კულტურა, ზნეობრივი თუ ეროვნული ფასეულობანი შევინარჩუნოთ. ამასთან, თავის მხრივ, სხვებიც დაინტერესდებიან ჩვენი ფასეულობებითაც და ქართული კულტურით და შეითვისებენ მას, როგორც სხვა ქვეყნების ფასეულობანი გაამდიდრებს ჩვენსას.

[A.V.M]

გამომეცხადა სახიერი ძე ჩემი და ღმერთი, და მიბრძანა რათა შენ წარხვიდე და წარასვენო სახე ჩემი, და სახიერისა ძისა ჩემისა ქუეყანასა ჩემდა წილხვდომილსა, რათა მე ვიყო განმგებელ ცხოვრებისა მათისა, ხელი აღუპყრა და შევეწიო მათ და არავინ მტერთაგანი მძლე ექმნას მათ.

ყოვლადწმიდა ღვთისმშობელი

ქართლის ცხოვრება


ხარობს დმანისის ეპარქია და ხარობს სრულიად საქართველო!

თქვენო ყოვლადუსამღვდელოესობავ, დმანისის ეპისკოპოსო ზენონ,

"დიდ ხარ შენ, უფალო და საკვირველ არიან საქმენი შენნი!". დღეს ხარობს დმანისის ეპარქია და ხარობს სრულიად საქართველო! მიუწვდომელია განგება ღვთისა და მიუწვდომელია საქმენი უფლისანი.

VI-VIII საუკუნეებში დმანისში უკვე იყო საეპისკოპოსო კათედრა. დმანისი არის ერთ-ერთი უძველესი, დიდი კულტურული მემკვიდრეობის მქონე კუთხე საქართველოსი. რატომღაც ისე მოხდა, რომ იგი მიტოვებულია, მას აკლია ყურადღება. ისტორიულად ამ კუთხეს ყოველთვის ბევრი მტერი ჰყავდა, იგი ხელიდან ხელში გადადიოდა და ამიტომ ქართველი კაცი ვეღარ იცლიდა ამ დიდებული, საოცარი ეპარქიისათვის.

ჩემი უპირველესი საფიქრალი იყო, რომ ამ უძველეს ქალაქს თავისი ეპისკოპოსი ჰყოლოდა, რომ აღდგენილიყო ის უძველესი კათედრა, რომელიც ასე ბრწყინავდა წარსულში თავისი სულიერებითა და გამოჩენილი მოღვაწეებით, თავისი მეცნიერებითა და ძალიან მაღალი კულტურით. აი, დადგა დრო, მოვიდა ჟამი უფლის განჩინებისა და ჩვენ კი მისი უზენაესი ნება აღვასრულეთ.

მეუფე ზენონ, თქვენ დღეს უკვე არჩეული და ნაკურთხი ბრძანდებით დმანისის ეპისკოპოსად. არ უნდა შეგაშინოთ იმან, რომ დმანისში დღეს, სამწუხაროდ ნაკლებობაა ქართველებისა და არ არის სათანადო პირობები, რომელიც მღვდელმთავარს ან სამღვდელო პირებს უნდა ჰქონდეს. ეს არ არის პრობლემა, ეს ყველაფერი ძალიან მოკლე დროში აღდგება. მთავარია, არ უნდა დაიშუროთ თქვენი გონება და ენერგია ამისათვის და ყველაფერი მოწესრიგდება. მე დარწმუებული ვარ, რომ სულ მალე, დმანისის ეპარქია იქნება ერთ-ერთი საუკეთესო ეპარქია საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიისა.

შევთხოვთ უფალს, რომ მადლი ღვთისა სუფევდეს თქვენ ზედა, მადლი მამისა და ძისა და წმიდისა სულისა იყოს თქვენი წინამძღვარი და მფარველი.

მიიღეთ კვერთხი - სიმბოლო მღვდელმთავრის მოღვაწეობისა და დალოცეთ დმანისის ეპარქია და სრულიად საქართველო.

ილია II
სრულიად საქართველოს კათოლიკოს - პატრიარქი
2003 წელი, 31 აგვისტო, სვეტიცხოველი

[A.V.M]

უწმიდესისა და უნეტარესის, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის ილია II-ის ქადაგება

ყოვლადწმიდა სამების საპატრიარქო ტაძარი, 9 ნოემბერი 2005 წ.

სახელითა მამისათა და ძისათა და წმიდისა სულისათა!

ჩვენთან არს ღმერთი!

ძველი რომაელები ამბობდნენ: "დრონი იცვლებიან და ჩვენც ვიცვლებით მასთან ერთად". მართლაც, რა სწრაფად იცვლება დრო და რა სწრაფად იცვლება თვითონ ადამიანიც.

გავიხსენოთ, თუნდაც ადამიანის შეხედულება ცოდვა-მადლზე. ცოდვა და მადლი მუდამ არსებობდა, მაგრამ ყველაფერს თავისი სახელი ერქვა. ცოდვა მუდამ ცოდვად მიაჩნდათ. ახლა კი იმდენად შეიცვალა ადამიანი, რომ დღეს, ხხჳ საუკუნეში ცოდვას ჩვეულებრივ მოვლენად, ადამიანის თვისებად აღიქვამენ.

ადამიანი - ურთულესი ქმნილებაა უფლისა. და რაც არ უნდა ვეცადოთ, ბოლომდე ვერასდროს მივწვდებით მის არსს, მის შესაძლებლობას, ან სადამდე დაეცემა იგი ან რა სულიერ მწვერვალებამდე ამაღლდება, ყველას თავისი გზა აქვს და თავისი ბედი.

კაცობრიობის წინაშე დგას ურთულესი საკითხი, - როგორ განვითარდება ადამიანი XXI საუკუნეში, როგორი ცვლილება მოხდება მასში, საით მიედრიკება - სიკეთისკენ თუ ბოროტებისკენ. სამწუხაროდ, დღევანდელი ადამიანის მდგომარეობა შეიძლება მთიდან დაგორებულ ქვას შევადაროთ. მხოლოდ უფლის ძალას და მადლს შეუძლია შეაჩეროს მისი დაცემა!

ევროპაში წარმოიშვა ახალი ფილოსოფიური მიმდინარეობა, ადამიანის დანიშნულების ახლებური ხედვა. ამ ხედვის ავტორი არის ცნობილი ფილოსოფოსი ერიკ ფრომი. იგი აყენებს ძალიან საინტერესო კითხვას: "ვიქონიოთ თუ ვიყოთ?" ეს რას ნიშნავს? როგორც ვხედავთ, ადამიანი მომხმარებელი გახდა. მას მუდამ რაღაც აკლია და ყველაფერი ჭირდება; უნდა მანქანა, სახლი, ფული, ტანსაცმელი; თუ 1 მილიონი აქვს, - 10 უნდა. და ასე, დაუსრულებელია მისი მოთხოვნილება. ამასთან, ადამიანი ყველაფერს აკეთებს იმისათვის, რომ ის, რაც უნდა, იქონიოს კიდეც. და ასე, ადამიანი ხდება მომხმარებელი და სახელმწიფოში იგი ხდება ფუნქციონერი. მექანიკურად ასრულებს თავის მოვალეობებს და მხოლოდ საკუთარ მოთხოვნილებებზე ფიქრობს.

ახლა იმაზე, თუ რას ნიშნავს "ვიყოთ" ერიკ ფრომის ფილოსოფიაში. შეიძლება თუ არა, რომ პიროვნება იყოს დამოუკიდებელი, მოაზროვნე; იყოს ადამიანი, რომელიც იგონებს ახალ იდეებს, აკეთებს ახალ საქმეს, ფიქრობს, მსჯელობს? ეს ფილოსოფოსი მიიჩნევს, რომ "ვიქონიოთ" - არის უპირველესი და უფრო მნიშვნელოვანი. მისი აზრით, ყველაფერი უნდა ვიქონიოთ იმისათვის, რომ დავაკმაყოფილოთ ჩვენი ვნებები, ჩვენი სურვილები.

ზოგადად რომ ვიმსჯელოთ ამ საკითხზე: ვიქონიოთ თუ ვიყოთ, - რა თქმა უნდა, ორივე საჭიროა. ადამიანს ცხოვრებაში სულიერთან ერთად, ცხადია, მატერიალურიც ესაჭიროება. მაგრამ უნდა გვახსოვდეს, რომ ყველაფერი, რაც გვაქვს, - არ უნდა გქონდეს მხოლოდ ჩვენთვის, არამედ ხალხისთვისაც, გაჭირვებული ადამიანისთვისაც. თუ ადამიანს გააჩნია ასეთი აზროვნება, მაშინ "ვიქონიოთ" შეიძლება დადებითიც იყოს. უპირველეს ყოვლისა, ადამიანი აუცილებლად უნდა იყოს დამოუკიდებელი, კეთილშობილი პიროვნება.

დღეს არის ხსენება წმიდისა იოანე ღვთისმეტყველისა. მოციქულთა შორის მხოლოდ მას ეწოდა "ღვთისმეტყველი". იმდენად ღრმა იყო ეს პიროვნება, რომ ყველაზე უკეთესად გამოთქვა არსი უფლისა - "ღმერთი სიყვარული არს". სწორედ ეს არის მთავარი და მამოძრავებელი ძალა, რომელიც გადმოდის ღვთისაგან ადამიანზე. მე არაერთხელ მითქვამს თქვენთვის, რომ უზენაესის ამ ნიჭით - დიდი სიყვარულით არის დაჯილდოებული ქართველი ადამიანი და ჩვენ ვმადლობთ უფალს ამ დიდი წყალობისათვის. ეს იმას ნიშნავს, რომ ქართველი ადამიანი არ იქნება მხოლოდ მომხმარებელი, არ იქნება ის, ვინც ფიქრობს მხოლოდ იმაზე, რომ "ვიქონიოთ", არამედ იქნება პიროვნება, რომელიც ზრუნავს იმაზე, რომ "ვიყოთ"! ადამიანი უნდა "იყოს", ადამიანი უნდა ქმნიდეს, ადამიანი უნდა ფიქრობდეს და სიკეთეს უნდა სთესავდეს.

ღმერთმა დაგლოცოთ!

წმიდა იოანე ღვთისმეტყველის ლოცვა-კურთხევა გეწეოდეთ თქვენ და სრულიად საქართველოს! ამინ.

ჩვენთან არს ღმერთი!

[A.V.M]

სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის, უწმიდესისა და უნეტარესის ილია II-ის საკვირაო ქადაგება

22 მაისი, 2005 წელი

სახელითა მამისათა და ძისათა და წმიდისა სულისათა!

ქრისტე აღდგა!

დღეს არის ისეთი დიდი წმიდანების ხსენება, როგორებიც არიან წმიდა ისაია წინასწარმეტყველი, წმიდა ნიკოლოზ საკვირველთმოქმედი და ღირსი მამა შიო მღვიმელი. მართლაც აღმატებულნი, რჩეულნი და ამაღლებულნი იყვნენ ისინი ერისაგან თვისისა.

უნდა ვიცოდეთ, რომ როცა ადამიანი ამქვეყნად მოდის, იგი უკვე არის ღვთისაგან რჩეული და ამაღლებული. და მან უნდა გააცნობიეროს, რისთვის მოვიდა ამქვეყნად, რაშია მისი დანიშნულება, სად არის მისი ადგილი, როგორ უნდა წარმართოს და დაასრულოს თავისი ცხოვრება.

როგორც ამბობს წმიდა დავით წინასწარმეტყველი, ადამიანის ამქვეყნიური ცხოვრება გრძელდება 70 ან 80 წელი, შეიძლება მეტიც. რა უნდა აკეთოს მან ამ ხნის მანძილზე?

უპირველეს ყოვლისა, ადამიანმა ამქვეყნად თავისი ადგილი უნდა იპოვოს და გააცნობიეროს, რომ იგი არის ღვთის წყალობის, ღვთის სიყვარულის შედეგი. ადამიანს უნდა ჰქონდეს მტკიცე და ჭეშმარიტი რწმენა, უნდა ჰქონდეს სიყვარული ღვთისა და დიდი სურვილი სასუფევლის დამკვიდრებისა და ნეტარებისა. ჩვენმა წინაპრებმა ასეთი დალოცვა იცოდნენ: `იხარეთ ორსავ სოფელსა შინა!~ ე.ი. ამქვეყნადაც და იქაც.

აფხაზეთში ჩემი მიტროპოლიტობის დროიდან მახსოვს ერთი მეუდაბნოე მონოზონი; საოცარი პიროვნება იყო! როგორც კი ლოცვას დაიწყებდა, მაშინვე იწყებდა ტირილს და ცრემლს ვერ აჩერებდა. იგი მრავალი წლის განმავლობაში ცხოვრობდა და მოღვაწეობდა უდაბნოში. ის მეუბნებოდა: `მე დედოფალი ვარ; მეფესავით ვცხოვრობ უდაბნოში!~ ასეთი საოცარი შინაგანი განცდა ჰქონდა, მისთვის სასუფეველი უკვე დაწყებული იყო აქ. და ეს ყოველი ადამიანისთვის ასეა: სასუფეველიცა და ჯოჯოხეთიც აქ, ამქვეყნად იწყება. ჩვენ რომ ვამბობთ, მეორედ მოსვლის ჟამს უფალი ადამიანებს უფლის ტახტის მარჯვენით და მარცხენით დააყენებსო, _ ეს პროცესი აქ უკვე დაწყებულია.
მაინც, რა უნდა ვაკეთოთ ჩვენ? უპირველეს ყოვლისა, სიკეთე უნდა ვთესოთ. ადამიანი სიყვარულს უნდა ასხივებდეს. მადლი არ ჩერდება ერთ ადამიანში. თუ იგი მადლს ჰპოვებს, მის გარშემო ათასობით და ათიათასობით ცხონდებიან. მადლი მრავლდება. ამასთან, რასაც მეტს გავცემთ მადლს და სიხარულს, მით უფრო მეტი გვემატება, უფრო მეტს გვანიჭებს უფალი.

ასეთი მადლმოსილი ადამიანები იყვნენ სამივე წმიდანი: ისაია წინასწარმეტყველი, წმიდა ნიკოლოზი და შიო მღვიმელი.

ჩვენ ვიცით, რომ ისაია წინასწარმეტყველი ქრისტეს შობამდე 700 წლით ადრე ცხოვრობდა. ის იყო მეფის შთამომავალი, დიდი პიროვნება. ერთხელ მას ასეთი ხილვა ჰქონდა: ნახა დიდებული ტაძარი, სადაც მამა ღმერთი ბრძანდებოდა! შეძრწუნდა ისაია წინასწარმეტყველი: `რა მეშველება მე, რომ ვიხილე უფალი საბაოთ!~ ამ დროს ექვსფრთიანი სერაფიმები ადიდებდნენ უფალს; ერთმა სერაფიმმა მოიტანა ნაკვერჩხალი და შეეხო ბაგეთა მისთა და განწმიდა იგი და მას მოესმა ხმა უფლისა: `ვინ გავაგზავნო ჩემს ერთან ჩვენგან~, ამას წმიდა სამება ბრძანებს. კი არ ამბობს უფალი `ვინ გავაგზავნო ჩემგან~, არამედ `ჩვენგან~. და ისაია წინასწარმეტყველი პასუხობს: `აი, მე ვარ, მე გამაგზავნე!~ ასე იწყება წმიდა ისაია წინასწარმეტყველის მოღვაწეობა.

ასეთივე მადლმოსილი იყო წმიდა ნიკოლოზი, რჩეული ერისაგან ღვთისა. საოცარია მისი ოჯახი, იმისი ცხოვრება. მთელი ოჯახი რჩეულია. მისი ბიძა იყო ეპისკოპოსი, მასაც ნიკოლოზი ერქვა. საგალობელში ვკითხულობთ: როგორც სახელია შენი, ისეთია ცხოვრება შენი. სახელი ნიკოლოზი ნიშნავს გამარჯვებულს და ბედნიერია ის ადამიანი, რომელიც იმარჯვებს თავის თავზე, თავის ვნებებზე, თავის ცოდვებზე, ადამიანი, რომელიც მართალია ეცემა, მაგრამ ისევ დგება და ისევ აგრძელებს ცხოვრების გზას! ასეთი დიდებული და რჩეული იყო წმიდა ნიკოლოზი. მისთვის დამახასიათებელი იყო ის, რომ იგი კეთილ საქმეს საიდუმლოდ აკეთებდა.

მისი ცხოვრება და მისი მოღვაწეობა, _ ყველაფერი არის სასწაულებრივი! საოცრად მოწყალეა წმიდა ნიკოლოზი. იგი ეხმარება ყველას, ყოველ ადამიანს, ვინც შეწევნას სთხოვს და ეხმარება სწრაფად. აი, ამიტომ მას დახმარებისთვის მიმართავენ არა მარტო ქრისტიანები, არამედ მუსულმანებიც. მე მინახავს, როცა მუსულმანები მიდიოდნენ წმიდა ნიკოლოზის ხატთან და ლოცულობდნენ მის წინაშე!

ასეთივე დიდი მადლით იყო მოსილი შიო მღვიმელი. ზოგიერთი ფიქრობს, რომ მოვა ეკლესიაში, დაანთებს სანთელს და ეს საკმარისია. ადამიანმა რომ მიიღოს მადლი, საჭიროა დიდი სულიერი მოღვაწეობა.

ცნობილია, რომ შიო მღვიმელი სირიიდან იყო. იგი საკმაოდ ძლიერი ოჯახის ერთადერთი ვაჟი გახლდათ. როცა შიომ იოანე ზედაზნელი გაიცნო, დაარიგა თავისი ქონება, მივიდა მასთან და მორჩილებაში იმყოფებოდა 20 წლის განმავლობაში. დღეს ეკლესიაში რომ მოდიან ადამიანები, უცებ უნდათ ავიდნენ სულიერ სიმაღლეებზე, ასე არ ხდება. შიო მღვიმელი 20 წლის განმავლობაში მორჩილი იყო! იოანე ზედაზნელი თავის მოწაფეებთან ერთად ასურეთიდან საქართველოში რომ მოვიდა, შიო ისევ თავისი მოძღვრის მორჩილებაში იმყოფებოდა და მხოლოდ შემდეგ დაიწყო მან დამოუკიდებელი მოღვაწეობა.

ღირსმა მამა შიომ დააარსა შიომღვიმის მონასტერი. იგი მღვიმეში ჩავიდა და იქ ლოცულობდა თავისი ქვეყნისათვის, მთელი კაცობრიობისათვის. მისმა მოღვაწეობამ დიდი ნაყოფი გამოიღო და დღესაც და მარად იქნება დიდება მისი სახელისა!

კიდევ ერთხელ მინდა გთხოვოთ ყველას, _ ღრმად ჩაუფიქრდეთ თქვენს ცხოვრებას. ვიფიქროთ ყველამ - რას ვაკეთებთ, ვინ ვართ ჩვენ და სად მივდივართ. უფალი ბრძანებს: `სადაც არს საუნჯე შენი, მუნ არს გული შენი~. აი, ამიტომ, უპირველეს ყოვლისა, ჩვენ უნდა დავაგროვოთ სულიერი საუნჯე და იქ იქნება გული ჩვენი.
შეგეწიოთ სამივე წმიდა მამა თქვენ და სრულიად საქართველოს! ღვთის მადლით და ჩვენი წმიდანების, ჩვენი წინაპრების ლოცვით დაწყებულია სულიერი აღმავლობა საქართველოსი! ეს არის ღვთის წყალობა და არა ჩვენი დამსახურება!

ჩვენთან არს ღმერთი!

დალოცვილი და გახარებული გამყოფოთ ღმერთმა თქვენ და სრულიად საქართველო, ამინ!

[A.V.M]

სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის, უწმიდესისა და უნეტარესის ილია II-ის ქადაგება თამარობის დღესასწაულზე

14 მაისი, 2005 წელი

ქრისტე აღსდგა. ყველას გილოცავთ ამ დიდებულ დღესასწაულს და თქვენთან ერთად ვულოცავ მთელ საქართველოს.

დღეს არის ხსენება წმიდისა კეთილმორწმუნისა მეფისა თამარისა. ძნელია, ადამიანმა სრულიად შეაფასოს თამარის ღვაწლი. თამარი - მეფე, თამარი - დიდი მოღვაწე, წმიდა მეფე თამარი - თავმდაბალი პიროვნება...

საოცარია ადამიანის ცხოვრება! ყველაფერი ღვთის ხელშია: ამაღლება, დამდაბლება, ისევ ამაღლება, ისევ დაცემა და ისევ ამაღლება... ამისგან შედგება მთელი ჩვენი ცხოვრება. აღმოსავლური სიბრძნე ამბობს: `ჰოი, სიხარულო, შენ საწყისი ხარ განსაცდელისა, მწუხარებისა; ჰოი, მწუხარებავ, შენ საწყისი ხარ სიხარულისა~. ეს ფილოსოფიური სიტყვები ჩინეთში გამოითქვა. ერთხელ ჩემთან მოვიდა დელეგაცია ჩინეთიდან, მე ვკითხე მათ: ჩინელებს გაქვთ დიდი სიბრძნე, არსებობს ძველი ჩინური ფილოსოფია და როგორ შეეძლო ასეთ ბრძენ ხალხს, მიეღო კომუნისტური და სოციალისტური იდეები. ერთ-ერთმა მათგანმა ისევ ჩინური ფილოსოფიის მიხედვით მიპასუხა: ადამიანისა და ერის ცხოვრება მსგავსია სპირალის, რომელიც შესდგება ამაღლებისა და დაცემისგან. ეს იდეები რომ მიიღო ჩინეთმა, ნიშნავს იმას, რომ ჩინეთი დაცემის პერიოდში იყოო.

მრავალი ამაღლების ხანა ჰქონია საქართველოს, თქვენ იცით, რომ დავით აღმაშენებელის და თამარის ეპოქა განსაკუთრებულია საქართველოსთვის. ეს არის ის პერიოდი, რომელსაც ჩვენ ოქროს ხანას ვეძახით. რით დაიმსახურა თამარ მეფემ ასეთი დიდება, ასეთი პატივი? უპირველეს ყოვლისა, თავისი დიდი რწმენით, დიდი თავმდაბლობით, გონიერებითა და სიბრძნით. როცა ადამიანს აქვს დიდება, სიმდიდრე, მან არ უნდა დაკარგოს თავმდაბლობა. ბიბლიაში ნათქვამია, რომ ღმერთი ამპარტავანს შემუსრავს და თავმდაბალს მიანიჭებს მადლს. როცა ადამიანი ღებულობს რაღაც სიუხვეს, სიმდიდრეს, დიდებას ან თანამდებობას, მას ასევე უნდა მოემატოს თავმდაბლობაც, რომ ამპარტავნებამ არ გადაწონოს, არ დასძლიოს.

საოცარი პიროვნება ბრძანდებოდა თამარ მეფე. თქვენ იცით მისი ცხოვრებიდან, რომ მიუხედავად იმისა, რომ იმ დროს საქართველო ძლიერი სახელმწიფო იყო, მტერი ხშირად იერიშით მოდიოდა, თამარი კი ჯარს ეკლესიაში დაალოცვინებდა და აზიარებინებდა ხოლმე, თვითონ მეფე კი ფეხშიშველა მონასტერში მიდიოდა, სადაც დღესა და ღამეს ასწორებდა ლოცვაში, სანამ ჯარი გამარჯვებული არ დაბრუნდებოდა. აი, ასეთი იყო თამარ მეფე.

თამარ მეფეს ერთხელ ჰქონდა ასეთი ხილვა: იდგა ორი ტახტი - ერთი დიდებული, ძალიან ბრწყინვალე, მეორე კი - მომცრო. თამარ მეფე წასულა იმ დიდი ტახტისაკენ, მაგრამ ანგელოზს უთქვამს, ეს არ არის შენი ტახტი, არამედ მეორეაო. ჩემზე აღმატებული განა ვინ არის ამ ქვეყანაზე, ამ სახელმწიფოშიო? - გაკვირვებია თამარ მეფეს. "არის. ის შენი მსახურია და მას ეკუთვნის ეგ დიდი ტახტიო", - უპასუხია ანგელოზს, "რით დაიმსახურაო?" - უკითხავს თამარ მეფეს. "თორმეტი მღვდლისთვის მოქსოვა და შეკერა შესამოსელი და ამ შესამოსლით თორმეტ ტაძარში თორმეტი ტრაპეზის წინ სრულდება წირვა, ამიტომ ღმერთმა დიდად მიიღო ეს შესაწირავიო", - მიუღია პასუხად. თამარ მეფეს დილით მოუწვევია თავისი მსახური და უკითხავს: მართლა გააკეთე ესა და ესაო. კი გავაკეთეო, - უპასუხია მსახურს, - მაგრამ არ ვიცი, რაში შემეწევაო. მაშინ უბრძანებია თამარ მეფეს მსახურებისთვის, მოეტანათ მისთვისაც ძაფი, თვითონაც დაუწყია ქსოვა და შეუკერია 12 სამღვდელო შესამოსელი და 12 ტაძარში შეუწირავს. აი, ასეთი თავმდაბალი იყო თამარ მეფე. დარწმუნებული ვარ, რომ დღეს განსაკუთრებით ლოცულობს იგი ჩვენთვის და განსაკუთრებით ეწევა საქართველოს.

ჩვენ ძალიან რთულ დროში ვცხოვრობთ. ბოროტი ძალიან ხშირად კეთილის ნიღბით ინიღბება და ხალხს აჩვენებს, ვითომ კეთილია, სინამდვილეში კი მაცდურია. ადამიანმა უნდა გაარჩიოს, სად არის კეთილი და სად - ბოროტი. მე ხშირად მითქვამს და მინდა კვლავ გაგახსენოთ, ერთი ძალიან პატარა იაპონური ლექსი (საერთოდ, იაპონელები ძალიან გონებამახვილი ხალხია, მათ ძალიან უყვართ სილამაზე. ცნობილია X-XI საუკუნის იაპონური ბაღები, სადაც ყოველი კუთხე-კუნჭული ისეთი მოვლილია, ისე დალაგებულია, ისე დაწყობილი, რომ ადამიანს შეუძლია, საათობით დატკბეს ამ სილამაზით. როცა კითხულობენ, აღმოსავლეთში იაპონიაზე დიდი ქვეყნებიც ხომ არსებობს, რატომ განვითარდა იაპონია ასე სწრაფად, მეცნიერები ამ ფაქტს სწორედ სილამაზის ამ აღქმით ხსნიან). "მოვიდა გაზაფხული და აყვავდა ალუბალი, მაგრამ მოვიდა თოვლი და მე ვეღარ ვარჩევ, სად არის თოვლი და სად არის ყვავილი". ეს სიტყვები ადამიანებზეა ნათქვამი და ნიშნავს, რომ ავტორი ვეღარ არჩევს, სად არის კეთილი და სად - ბოროტი, სად - თოვლი და სად - ყვავილი. მე გული დამწყდა ასეთი დასასრულის გამო, ამიტომ რამდენიმე სიტყვა დავუმატე: "მაგრამ გამოანათებს მზე, თოვლი დადნება და ისევ დავინახავთ ყვავილს". ჩვენ აუცილებლად დავინახავთ ყვავილს, აუცილებლად დავინახავთ სიკეთეს და ეს სიკეთე გადაგვარჩენს ჩვენ. უმაღლესი სილამაზე და უმაღლესი სიკეთე კი არის უფალი.

თამარ მეფის ლოცვით ღმერთმა დალოცოს მთელი საქართველო, ღმერთმა ინებოს, დაგვიბრუნოს თამარ მეფის დიდება, თამარ მეფის დროინდელი რწმენა, მისი თავმდაბლობა, ის სიკეთე, რომელმაც თამარ მეფე ამ დიდების ტახტამდე აღამაღლა. ჩვენთან არს ღმერთი.

დღეს დიდი დღესასწაულია. ამ ტაძარში უკვე რამდენიმე წელია ერთგულად მსახურობს ჩვენი მოძღვარი მამა თეიმურაზ შალვაშვილი. ვითვალისწინებთ რა მის დამსახურებას ეკლესიის წინაშე, იგი დღეს ჯილდოვდება მიტრის ტარების უფლებით. მაგრამ მინდა შევახსენო მას და სხვებსაც, ვისაც უკვე აქვთ მიღებული მსგავსი პატივი, რომ როცა ადამიანი იღებს ჯილდოს, მას თავმდაბლობაც უნდა მოემატოს.

ღმერთმა დაგლოცოთ, ქრისტე აღსდგა. წმიდა მეფე თამარის მეოხებით, დალოცვილი და გახარებული გამყოფოთ უფალმა თქვენ და სრულიად საქართველო.


--------------------------
უწმიდესისა და უნეტარესის, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის ილია II-ის ქადაგება

ყოვლადწმინდა სამების საპატრიარქო ტაძარი, 9 აპრილი, 2006 წ.

"ისინი მაინც იდგნენ და თავისი მკერდით იცავდნენ საქართველოს პატრიარქს"

სახელითა მამისათა და ძისათა და წმიდისა სულისათა!

ჩვენთან არს ღმერთი!

ძალიან ხშირად ადამიანი ეძებს სასწაულს, ფიქრობს, რომ სასწაულს თუ ნახავს, უფრო მეტად იწამებს და უფრო მეტად განმტკიცდება მასში სულიერი ძალა. ერთხელ, საბჭოთა კავშირის პერიოდში, ცნობილ ფიზიოლოგს, პავლოვს, რომელიც მღვდლის შვილი იყო, ჰკითხეს: ნუთუ თქვენ, მსოფლიოში აღიარებული მეცნიერი მორწმუნე ბრძანდებითო? მან უპასუხა: როცა ჩვენ ვსწავლობთ ადამიანის სისხლს, მორწმუნე კი არა, შეიძლება წმინდანიც გახდე, იმდენად ამტკიცებს იგი ღვთის არსებობასა და მის ძალასო.

ხშირად ჩვენს წინაშეა სასწაული, მაგრამ ჩვენ ვერ ვხედავთ მას. ყველაზე დიდი სასწაული არის თვითონ ადამიანი; იმდენად დიდია მისი სულიერი ამპლიტუდა, რომ იგი შეიძლება ჩავიდეს ჯოჯოხეთში და ავიდეს ზეცად უფალთან. სრულყოფის კიბე იმდენად მაღალია, რომ ჯოჯოხეთიდან იწყება და სასუფეველში მთავრდება, ადამიანი კი შუა ადგილზე დგას. საით წავა, ეს უკვე ღვთისა და ადამიანის ნებაზეა დამოკიდებული. აი, ეს არის ორი ძალა _ ღვთის ნება და ადამიანის ნებისყოფა, რომელსაც წმინდა მამები უწოდებენ სინერგიას, ეს ორი ენერგია უნდა შეუერთდეს ერთმანეთს და ეს ორი ენერგია აცხოვნებს ადამიანს.

დღეს არის ხსენება მარიამ ეგვიპტელისა, საოცარი ცხოვრება ჰქონდა მას. როცა ჩვენ ვუყურებთ დღევანდელ ცხოვრებას და საერთოდ ქართველ ადამიანს, ვხედავთ, რომ ყველაზე მეტად ორი ნაკლი, ორი უარყოფითი თვისება გვამძიმებს, ეს არის ამპარტავნება და ხორციელი ვნებები, ანუ მრუშობა, ეს ორი რამ განსაკუთრებით მძიმედ აწევს ჩვენს ხალხს და ღვთის მადლითა და ძალით ჩვენ უნდა გავთავისუფლდეთ მათგან (უნდა ითქვას, რომ ეს არის საკაცობრიო მძიმე სენი).

მარიამ ეგვიპტელი დაიბადა ეგვიპტეში, 12 წლისა გავიდა სახლიდან და ეწეოდა თავისუფალ ცხოვრებას, მისი ერთადერთი სურვილი იყო, ამ ვნებების ცოდვაში ჩავარდნილიყო და ვინმე შეეცდინა. ერთხელ ხალხი ჯვრის თაყვანსაცემად იერუსალიმში მიდიოდა, მარიამიც წავიდა, მაგრამ არა იმისთვის, რომ თაყვანი ეცა ჯვრისთვის, არამედ იმისთვის, რომ შეეცდინა ვინმე. როცა ტაძართან მივიდა და შიგ შესვლა სცადა, რაღაც უხილავი ძალა გადაეღობა და უკან აგდებდა, ყველა ღონე იხმარა, რომ ტაძარში შესულიყო, მაგრამ ამაოდ.

და აი, ამ დროს მასში სინანულის გრძნობა დაიბადა, მან იგრძნო, რომ მისი ცოდვები ეღობებოდა და უფალი არ უშვებდა ტაძარში, დაიწყო გოდება და ტირილი. ტაძრის კარიბჭის წინ მან აღუთქვა ღმერთს, რომ განეშორებოდა თავისი ცხოვრების წესს, თუ შევიდოდა და თაყვანს სცემდა უფლის ჯვარს.

როგორც კი ეს წარმოთქვა, თავისუფლად შევიდა ტაძარში სხვებთან ერთად, დაემხო ჯვრის წინ და ტიროდა თავისი ცოდვების გამო. შემდეგ ემთხვია ღვთისმშობლის ხატს და მოესმა ხმა, რომ წასულიყო უდაბნოში.

ვიღაცამ მისცა ცოტა ფული, იყიდა პური და აი, ამ პურით წავიდა უდაბნოში, იქ მოღვაწეობდა, ვერავის ხედავდა და ვერავინ ხედავდა მას, გარდა უფლისა, რომელიც მფარველობას არ აკლებდა. გავიდა 17 წელი. მონასტრებში იყო ასეთი წესი, დიდი მარხვის წინ ბერები ღებულობდნენ ერთმანეთისგან შენდობას და მიდიოდნენ უდაბნოში. მათ შორის იყო ერთი ბერი, სახელად ზოსიმე; უდაბნოში ყოფნის დროს მან დაინახა შავი ფერის ლანდი, ეს იყო მარიამ ეგვიპტელი, რომელსაც აღარ ჰქონდა ჩასაცმელი, კანი დამწვარი და გაყინული ჰქონდა მზისა და სიცივისაგან, გაშავებული ჰქონდა მთელი სხეული, მხოლოდ თეთრი თმები იფარავდა. ზოსიმემ იგრძნო, რომ იგი დიდი მოღვაწე იყო და დაედევნა, ლანდი გარბოდა, მოეფარა ამაღლებულ ადგილს და იქიდან გამოსძახა: მამა ზოსიმე, მე ქალი ვარ და ამიტომ ვერ გამოვჩნდები, ვერ დავდგები შენს წინაშე. მარიამი სრულიად უცნობ ადამიანს შეხვდა და უკვე მიმართავს მას სახელით, იმდენად მოხდა მასში ფერისცვალება, რომ მან უკვე იცის უფლის მადლით უცნობი ადამიანის სახელი. შემდეგ სთხოვა, გადაეგდო მისთვის მისი ზედა ტანსაცმელი, რათა შემოსილიყო და წარმდგარიყო მის წინაშე. მართლაც, ზოსიმემ გადაუგდო ტანსაცმელი, იგი შეიმოსა და მან აღიარა ღვთისა და ამ ბერის წინაშე მთელი თავის ცოდვები, ბოლოს სთხოვა ზოსიმეს, მეორედ რომ მოვიდოდა, წამოეღო წმინდა ზიარება, რადგან მთელი ამ წლების განმავლობაში არ მიეღო იგი. ბერმა შეუსრულა ეს თხოვნა. შემდეგ მარიამ ეგვიპტელმა სთხოვა, მოსულიყო იქვე შემდეგ წელიწადსაც. მართლაც, მოვიდა ზოსიმე და მარიამი უკვე გარდაცვლილი ნახა. მან ლომთან ერთად გათხარა მისი საფლავი და უდაბნოში დაასაფლავა. აი, ასეთია მისი ცხოვრება და ღვაწლი.

მინდა ვთქვა, რომ შრომის გარეშე, სულიერი მოღვაწეობის გარეშე ადამიანი ვერაფერს მიაღწევს სულიერ ცხოვრებაში, ადამიანმა უნდა სძლიოს თავის თავს, თავის ვნებებს, თავის ამპარტავნებას; უფალი ბრძანებს: `სასუფეველი ცათაი იიძულების~, უნდა აიძულო შენი თავი და ვინც აიძულებს თავს, იგი მიიტაცებს, მიიღებს ამ სასუფეველს.

რა არის ჩვენი ცხოვრება? წმინდა ბასილი დიდი ამბობს, რომ მთავარი ის კი არ არის, რომ ადამიანი ეცემა, არამედ მთავარი ის არის, რომ ადამიანი ისევ დგება და აგრძელებს თავის სულიერ ცხოვრებას და გზას. უფალი ბრძანებს: `მე ვარ გზა, ჭეშმარიტება და სიცოცხლე~; ბედნიერია ის, ვინც დადგა ან დგება ამ ცხოვრების გზაზე.

იყო ჩვენთან საპატრიარქოში ერთი მოხუცი მონოზონი. მას ჰქონდა ასეთი სიტყვები: `სცოდავ? მოინანიე და მოემზადე სასუფევლისათვის~. ბედნიერია ის ადამიანი, რომელიც გრძნობს თავის ცოდვას, რომელსაც გააჩნია `განცდაი თვისთა ცოდვათა და არა განკითხვად ძმისა თვისისა~. ასეთი ადამიანი ცხონდება და უფალი მისცემს მას იმ ძალას, რომ სძლიოს თავის თავსა და თავის ვნებებს.

დღევანდელ დღეს დაემთხვა 9 აპრილის ტრაგედია. მახსენდება ის უმძიმესი ღამე, როცა ეს მოხდა. თენდებოდა კვირა დღე, აი, დღესაც დაემთხვა კვირა დღე. მივედი იქ და ვხედავდი, რომ რამდენიმე წუთის შემდეგ დაიწყებოდა ეს საშინელი მკვლელობა. თქვენ იცით და არაერთხელ უჩვენებიათ ტელევიზიითაც, რომ მივმართე ხალხს, შესულიყო ტაძარში. უმრავლესობამ იყვირა, არაო, იქ ყოფნა არჩიეს ტაძარში შესვლას და ამიტომაც მოხდა ეს ტრაგედია. ვუყურებდი იმ საშინელებას და, სამწუხაროდ, ვერაფრით ვშველოდი, ზოგი გარბოდა, ზოგი მართლაც შევიდა ქაშუეთის ტაძარში, შემდეგ დღეებში მოდიოდნენ და მადლობას მეუბნებოდნენ, ჩვენ გადავრჩით, რადგან ტაძარში შევედითო. მახსენდება 9 აპრილის კვირა დილა, როცა იწყებოდა წირვა და სიონის ტაძარში მყოფი ხალხი ხმამაღლა ქვითინებდა.

დღეს ჩვენ ვიხსენებთ მათ სულებს, მათ ღვაწლს, ისინი გარდაიცვალნენ, შეეწირნენ საქართველოს თავისუფლებას; ჩვენ დღეს შევასრულებთ პანაშვიდს მათი სულებისათვის. ამავე დროს უნდა ვიცოდეთ, რომ ყოველი ადამიანის სიცოცხლე არის დიდი მადლი ღვთისა. იმ ღამეს შეიძლებოდა აგვეცილებინა ეს სისხლიანი ტრაგედია, მაგრამ ვერ შევძელით, ალბათ ასე გვეწერა ჩვენ. ასევე მახსენდება _ უცნობი ახალგაზრდების დიდი ჯგუფი შემომეხვია გარშემო, ფიქრობდნენ, რომ შეიძლება სროლაც დაწყებულიყო და გვერდიდან არ მცილდებოდნენ, ვეუბნებოდი, წასულიყვნენ, მაგრამ ისინი მაინც იდგნენ და თავისი მკერდით იცავდნენ საქართველოს პატრიარქს, ღმერთმა დალოცოს ის ადამიანები!

ღმერთმა დაგლოცოთ თქვენ და სრულიად საქართველო; ღმერთმა ინებოს, რომ ასეთი შემთხვევები აღარ იყოს საქართველოში; ღმერთმა ინებოს, რომ მშვიდობა, სიხარული და სიყვარული სუფევდეს ჩვენში და ყოველი ჩვენგანი ღირსი გახდეს სასუფევლისა.

ჩვენთან არს ღმერთი.