ცნობიერების შემცვლელი მდგომარეობები (ცშმ) ცნობილია ყველა ადამიანისათვის. ზოგი მათგანი საკმაოდ ხანმოკლეა და შეიძლება შეუმჩნეველიც აღმოჩნდეს. ასეთია მაგალითად ყურადღების გაფანტულობა ან გარემოს აღქმის სიცხადის დაკარგვა. საზოგადოდ ცშმ უნდა გავიგოთ, როგორც თვისობრივი ძვრა ფსიქიკური ფუნქციენერების ჩვეულებრივ ხასიათსი გამოიყოფა სპონტანურად წამოქმნილი და ხელოვნურად გაპირობებული ცშმ. სპონტანური ცშმ ჩნდება ადამიანის ჩვეულებრივ პირობებში (დაძინებისას ან გადაღლისას) ან უჩვეულო მაგრამ ბუნებრივ ვითარებაში (კერძოდ ნორმალური მშობიარობისას). ფსიქოტექნიკურად გაპირობებული ცშმ თან სდევენ ფსიქიკური რეგულაციისა და თვითრეგულაციის პროცესებს. ავადმყოფური ფსიქიკის მსგავსად ცშმ შესწავლა არის ერთ-ერთი გზა ჩვეულებრივი ცნობიერების კანონზომიერების დასადგენად.
ცნობიერების შემცველი ერთ-ერთი მდგომარეობაა ძილი და სიზმარი.
ერთი შეხედვით ძილი და სიფხიზლე ან ღვიძილი ურთიერთსაწინააღმდეგო მდგომარეობებია. ძილში ცნობიერება ისვენებს, ხოლო ღვიძილში აქტიურია. სინამდვილეში მათ ბევრი რამ აქვთ საერთო: ძილი არ არის აბსოლუტურად სიმშვიდე, ძილში გონება მუშაობს, ეს იქიდან ჩანს რომ ვხედავთ სიზმრებს და ზოგჯერ ვიმახსოვრებთ მათ. ძილში მთლიანად არ ვეთიშებით არეგან ინფორმაციას და მზად ვართ გარკვეული სიგნალების მისაღებად. ძილი არ სპობს ჩვენს განზრახვებს. ბევრი იღვიძებს ზუსტად იმ დროს, როდესაც წინასწარ დაგეგმა გაღვიძება.
ღვიძილისა და ძილის მდგომარეობათა მონაცვლეობა უკავშირდება დღე-ღამის რითმს, რომელიც 24 საათიან ციკლს ქმნის. ზრდასრულ ადამიანს აქედან საშუალოდ 8 საათი ყოფნის. თოთო ბავშვი კი დღე-ღამის ძირითად ნაწილს ძილში ატარებს. ხანში შესულ ადამინებს კი, ჩვეულებრივ 6 საათზე მეტი არ სჭირდებათ.
ჩვენ გვაქვს ძილის ხუთი საფეხური. მათ შორის ოთხი ღრმა, ანუ ნელი ძილის, ხოლო ერთი ე.წ. თვალის სწრაფი მოძრაობის, ანუ უბრალოდ სწრაფი ძილის საფეხურია. ნელი ძილის საფეხურების ხანგრძლივობა დაახლოებით 90 წუთია და სწრაფი ძილის საფეხურთან ერთად ისინი ქმნიან ძილის ერთ ციკლს, რომელიც ღამის განმავლობაში 4-5 ჯერ მეორდება. I საფეხური გრძელდება 4-5 წუთს. ამ დროს ღვიძილიდან ძილის მდგომარეობაში გადავდივართ. II საფეხური გრძელდება 10-20 წუთს და ხასიათდება საკმაო ღრმა ძილით. განსაკუთრებით ღრმა ძილი III და IV საფეხურებზეა, რომელთა ხანგრძლივობა 20-30 წუთს შეადგენს. ამის შემდეგ ნელი ძილის საფეხურები შებრუნებული თანმიმდევრობით I საფეხურს უბრუნდება და 90 წთ-ის შემდეგ გადადის სწრაფ ძილზე, იგი გრძელდება დაახლოებით 10-15 წთ-ს. შემდეგ კი ახალი ციკლი იწყება
ნელი ძილის საფეხურზე თვალი თითქმის წყვეტს მოძრაობას. გულისცემა და სუნთქვის შიხშირე მნიშვნელოვნად კლებულობს სწრაფი ძილის საფეხურზე კი პირიქით, გულისცემა, ტვინში ნივთიერებათა ცვლა და მისი ელექტრო-ფიზიოლოგიური აქტივობა იმდენად იზრდება, რომ დიდად აღემატება კიდეც ღვიძილის მდგომარეობას. ამის პარალელურად სხეული აბსოლუტურად უძრავ მდგომარეობაშია, კუნთური ტონუსი მკვეთრად დაცემულია, ასეთი შეუსაბამობის გამო ამ საფეხურს პარადოქსულსაც უწოდებენ.
ძილს აქვს აღდგენითი ფუნქცია, ასევე იგი ემსახურება ადამიანის შეგუებას ღამის სპეციფიკური პირობებისადმი.
აღდგენითი ფუნქციის თვალსაზრისი უფრო ფართოდ არის გავრცელებული და საკმაოდ მყარი საფუძველი აქვს. თუ ადამიანი გამოუძინარია ის ადვილად იღლება და უმიზეზოდ ღიზიანდება, მაგრამ ყველაფრის მიუხედავად არ არსებობოს ზუსტი მეცნიერული მონაცემები თუ რისი აღდგენა ხდება ძილში. გასათვალისწინებელია, რომ როდესაც ადამიანს ნორმაზე მეტ ხანს ძინავს, იგი თავს მოთენთილად და დაღლილად გრძნობს და არა დასვენებულად.
მეორე მოსაზრებით ადამიანს ძინავს, რათა თავი დააღწიოს სხვადასხვა საფრთხეს. ამ ვარაუდის მიხედვით, პრეისტორიული ადამინები ძილის მეშვეობით თავს არიდებდნენ საფრთხეს. მაგ: უფსქკრულში გადაჩეხვას ან მხეცის მსხვერპლად გახდომას. მაგრამ წარსულს რომ თავი დავანებოთ, ადამიანს ახლაც ურჩევნია ღამე რაიმე თავშესაფარში გაატაროს, სადაც მას, როგორც წესი ძინავს.
რა ფუნქციასაც არ უნდა ასრულებდეს ძილი, ერთი რამ ცხადია, ადამიანი როგორ ყველა ცოცხალი არსება, უძილობას ვერ იტანს .
ძილის მოშლის ერთ-ერთი სახეა სუნთქვის შეჩერება (ე.წ. აპნოე). ხშირად ეს ემეართება ზედმეტად მსუქან ადამიანებს, სუნთქვის შეჩერებისას ადამიანი იღვიძებს და მალევე იძინებს, ეს მრავალჯერ მეორედება ღამის განმავლობაში, ამიტომ ადამიანი გამოუძინებელი რჩება. ძილის მოშლის კიდევ ერთი სახეა ნარკოლეფსია. ადამიანს მოულედნელად ერევა ძილი და იგი კარგავს კონტროლს მოძრაობაზე.
სიზმარი ძილის ყველაზე საინტერესო და საიდუმლოებით მოცული ასპექტია. სიზმარში ადამიანები შესაძლებლობები უსაზღვროა. ამავე დროს, სიზმრის შინაარსი, რაც არ უნდა ფანტასტიკური და ალოგიკური იყოს, მძინარე ადამიანის მიერ განიცდება როგორც სინამდვილე.
აღსანიშნავია,რომ ადამინები ამ ტიპის სიზმრებს სწრაფი ძილის დროს ნახულობენ. ვინც ამ საფეხურზე იღვიძებს, სიზმრის ნახვის ფაქტს ადასტურებს და ახსოვს კიდეც მისი შინაარსი.
სიზმრის შინაარსის მასალას წარმოდგენები შეადგენს. მათი უმეტესობა მხედველობითი წარმოდგენებია. სიზმარზე ზემოქმედებენ გარეგამღიზიანებლებიც. ასევე მოქმედებს სიზმრის შინაარსზე შიდაგამღიზიანებლები. მაგ.: მშიერს შეიძლება დაესიზმროს რომ საჭმელს შეექცევა. აღსანიშნავია, რომ ეს გამღიზიანებლები სიზმრის შინაარსის მხოლოდ უმნიშვნელო ნაწილს განსაზღვრავენ. თუ საიდან ჩნდება სიზმრის შინაარსის უსაზღვრო მრავალფეროვნება მაინც აუხსნელი რჩება.
ფროიდის აზრით ადამიანები არაცნობიერში მალავენ პრიმიტიულ და ზნეობრივად მიუღებელ სურვილბს. ძილში ცნობიერების ცენზურა რამდენამდე შესუსტებულია და მათ საშუალება ეძლევათ სიზმრისეულ ცნობიერებაში ამოვიდნენ, მაგრამ ვინაიდან პიროვნების გარკვეული კონტროლი ძილშიც შენარჩუნებულია, აგრძალული ლტოლვები სახეს იცვლიან და სიზმარში შენიღბული სიმბოლური სახით წარმოგვიდგებიან. ამიტომაცაა რომ სიზმრები ხშირად საკვირველი და უაზრო გვეჩვენება.
მეცნიერთა დიდი ნაწილი თვლის, რომ სიზმარში არსებითად არაფერია სიმბოლური და საიდუმლო. მათი აზრით ფანქარი ან თოფი სიზმარში ის არის რაც სინამდვილეშია და სხვა არაფერი. თვით ფროიდიც, რომელსაც ძალიან უყვარდა სიგარები აღიარებდა რომ „ზოგჯერ სიგარა სიზმარში - ეს მხოლოდ სიგარაა“.
სხვა თვალსაზრისის მიხედვით, სიზმარი ერთგვარი ფსიქოლოგიური თავდაცვის მექანიზმს ასრულებს. კიდევ ერთი შეხედულები სიზმრის ფუნქციად მიჩნეულია იმ პრობლემის გადაწყვეთა, რომლებიც ადამიანის წინაშე სიფხიზლეში დგას.
თანამედროვე კოგნიტურ თეორიების მიხედვით, ტვინი ძილის პროცესში ისე მუშაობს როგორც კომპიუტერი. როდესაც ძილში ტვინი თავისუფლდება გარე გამღიზიანებლებისაგან, მეხსიერების მთელი მარაგი და მაკონტროლებელი პროგრამები მისთვის მისაწვდომი ხდება და იწყება მათი მოდიფიკაციისა და რეორგანიზაციის პროცესი დღის განმავლობაში მიღებული ინფორმაციის საფუძველზე. ერთ-ერთი ჰიპოტეზის თანახმად, ინფორმაციის გადამუშავება ორ ფაზად მიმდინარეობს. ჯერ ხდება ინფორმაციის შეფასება და განზოგადება, რაც ნელი ძილისთვის არის დამახასიათებელ სიზმრებში აისახება. გამომუსავების მეორე სტადიაზე ინფორმაცია გადაიგზავნება ხანგრძლივი მეხსიერების სტრუქტურის გარკვეულ უბნებში და უკავშირდება იქ შენახულ მასალას. ამას თან ახლავს სწრაფი ძილის სიზმრებისათვის დამახასიათებელი შინაარსეული უცნაურობანი, რაც აიხსნება ძველი და ახალი მასალის ურთიერთმორგებულობით.
ოცნება ცნობიერების ისეთი შემცვლელი მდგომარეობაა, რომლისთვისაც სიზმრის მსგავსად, დამახასიათებელია ფანტაზიის თავისუფალი მუშაობა.
განსხვავებით სიზმრისაგან რომელშიც ფანტაზია თითქმის შეუფერხებლად მოქმედებს, ადამიანი ოცნებობს ცხადში და მისი ოცნების შინაარის არასდროს ღებულობს აბსურდულ ფორმას.
ადამიანი ოცნებობს რომ მას არ აკმაყოფილებს თავისი ცხოვრების კონკრეტული პირობები.
ოცნების ძირითადი ნიშანი მისი ეგოცენტრულობაა. ადამიანი იმაზე ოცნებობს რაც უშუალოდ მის „მე“-ს შეეხება. ოცნების კიდევ ერთ მთავარ ნიშანს მისი პროსპექტულობა ანუ მომავალზე მიმართულებას წარმოადგენს. ოცნება მხოლოდ იმას შეეხება, რაც უნდა მოხდეს და არა იმას, რაც მოხდა. ოცნების ფუნქციას სწორედ ის შეადგენს, რომ ადამიანი თავისი ფანტაზიის მეშვეობით წარმოიდგინოს ისეთი პირობები, რომლებშიც მისი დაუკმაყოფილებელი სურვილები დაკმაყოფილდება.
ოცნების აღმოცენებათა თავისებურებათა გასარკვევად, აუცილებელია მეოცნებე ადამიანის პიროვნული თვისებების გათვალისწინებაც. ყოველი ადამიანის ოცნების შინაარსი დიდად არის დამოკიდებული მის ცხოვრებისეულ გამოცდილებაზე და ინფორმირებულობაზე. ვერ იოცნებებ იმაზე რის შესახებაც არაფერი არ გაგიგია და წარმოდგენა არა გაქვს.
ცნობიერების ჩვეულებრივი, ნორმალური მდგომარეობა შეიძლება შეიცვალოს ე.წ. ფსიქოაქტიური ნივთიერებების ზეგავლენითაც. მათი მიღების შედეგად ადამიანის აზროვნება , წარმოსახვა და საერთოდ მთელი ქცევა სახეს იცვლის. ადამიანი თავისუფლდება დაძაბულობისაგან, უფრო გაბედულად მოქმედებს და ამავე დროს სიამოვნებს და ზოგჯერ ეიფორიასაც განიცდის.
ცნობიერებაზე ნივთიერებების ზემოქმედებების სპეციფიკის გათვალისწინებით მათ სამ ჯგუფად ყოფენ. 1) დეპრესანტები, რომელთაც დამაწყნარებელი, გამაყუჩებელი ზემოქმედება აქვთ. 2) სტიმულატორები, რომლებიც აღაგზნებენ ადამიანს. 3) ჰალუცინოგენები, რომლებიც ცვლიან აღქმის ნორმალურ მსველლობას.
ადამიანები ამ ნივთიერებების მიმართ ხდებიან ფიზიკურად და ფსიქოლოგიურად დამოკიდებულები. ფიზიკური დამოკიდებულებისას ორგანიზმში ხდება ისეთი ბიოქიმიური ძვრები, რის გამო ადამიანს აღარ შეუძლია ნარკოტიკის გარეშე არსებობა. მისი უეცარი შეწყვეტა იწვევს აბსტინენციის სინდრომს ე.წ. „ლომკას“.
ფსიქოლოგიური დამოკიდებულება გამოიხატება ნარკოტიკის მიღების სურვილში, სიამოვენბის ან კმაყოფილების განსაცდელად. ნარკოტიკული დამოკიდებულება აყალიბებს ტოლერანტობას: სასურველი ეფექტის მისაღებად.
დეპრესანტები ეწოდება ფსიქოაქტიურ ნივთიერებებს, რომლებიც აწყნარებენ ადამიანს . მათ მიეკუთვნება ტრანკვილიზატორები (დამაწყნარებელი საშუალებები), ბარბიტურატები (ძილის აბები), ალკოჰოლი და ოპიატები.
ალკოჰოლის ზემოქმედება ადამიანზე თავისებურია. მორცხვი ადამიანი შეიძლება გაბედული და აგრესიულიც გახდეს, მაგრამ საბოლოო ჯამში, ალკოჰოლი მაინც დეპრესანტია, ვინაიდან ნასვამ ადამიანს ძილი ერევა, მისი მოქმედება შენელებულია.
ოპიატები გაცილებით ძლიერმოქმედი დეპრესანტებია. მათ მიეკუთვნება ოპიუმი, მორფინი, ფეროინი და კოდეინი.
სტიმულანტები ამაგზნებელი ნივთიერებებია, მათ მიეკუთვნება კოფეინი, ნიკოტინი, ამფეტამინები და კოკაინი.
ჰალუცინოგენები (ფსიქოდელიკები), კერძოდ ჰაშიში, უძველესი დროიდან მოიხსენება აღმოსავლეთში. დღეს ჰაშიში და მარიხუანა გასართობად მისაღებ ნარკოიტებს შორის ყველაზე გავრცელებულია ნიკოტინისა და ალკოჰოლის მერე.
ჰიპნოზი ცნობიერების შეცვლილი მდგომარეობაა. იგი ხასიათდება ცნობიერების მოცულობის შევიწროვებით და შთაგონების შინაარსზე ფოკუსურებით. აქედან გამომდინარე კონტროლისა და თვითცნობიერების ფუნქციების შეცვლით. ის აღმოცენდება სპონტანურად, მიზანდასახული თვითშთაგონებით (აუტოჰიპნოზით) ან ჰიპნოტიზიორის სპეციალური ზემოქმედების (ჰიპნოზის შედეგად).
ჰიპნოზში შეიძლება შეიცვალოს აღქმა, მეხსიერება, აზროვნება, პიროვნება. სწორედ ამიტომ ჰიპნოთერაპია ფსიკოთერაპიის ერთ-ერთ უძველეს და დამკვიდრებულ ფორმად ითვლება.
მოსახლეობის 5-10% არაჰიპნობილურია, ანუ მისი ჰიპნოზში შეყვანა შეუძლებელია. დაახლოებით იმდენიდვე ძალიან ადვილად გადის ჰიპნოტურ მდგომარეობაში, ანუ ფიპნობელურია. ჰიპნოზის კიდევ ერთი დამსახასიათებელია ე.წ. პოსტჰიპნოტური ამნეზია. ადამიანი ივიწყებს იმას, რაც მოხდა ჰიპნოზში, თუ ჰიპნოზიორისაგან ასეთ ინსტრუქციას მიიღებს.
ჰიპნოზის ყველაზე საინტერესო და დრამატულ-თავისებურებას ე.წ. პოსტჰიპნოზური რეაქციები შეადგენს. ადამიანი ჰიპნოზიდან გამოსვლის შემდეგ ასრულებს იმ მოქმედებებს, რომელთა შესრულება ჰიპნოზში ჩააგონეს, თანაც ისე რომ ამ დავალების შესახებ არაფერი ახსოვს.
მედიტაცია ცნობიერების შეცვლილი მდგომარეობის მიღწევის კიდევ ერთი გზაა. იგი გულისხმობს გარკევული რიტუალებისა და პროცედურების შესრულებას, რის შედეგად ადამიანი დუნდება, სულიერად მშვიდდება.
თანამედროვე სამყაროში მედიტაცია უპირატესად იოგას პრაქტიკას უკავშირდება, რომელიც ბუდიზმიდან მომდინარეობს. ეს რელიგიურ-ფილოსოფიური მოძღვრება საბოლოო მიზანს ადამიანის ტანჯვისაგან გათავისუფლებაში ხედავს. გათავისუფლება მხოლოდ განსაკუთრებულ მდომარეობაში ნირვანაშია შესაძლებელი. მედიტაცია ნირვანის მიღწევის გზაა.
იოგა ორ ურთიერთდაკავშირებულ ასპექტს შეიცავს: თითშეზღუდვას (ასკეტიზმი) და გონებრივ ჭვრეტა-კონცენტრაციას.
მედიტაციაში დახოლოვნებული პირები სასიცოცხლო პროცესების ფლობის საოცარ დონეს აღწევენ. შეუძლიათ ნივთიერებათა ცვლის, სუნთქვის, ტემპერატურის და სხვა პროცესების რეგულირება. ამიტომ მედიტაცია თანამედროვე დასავლეთმა აითვისა, როგორც ყოფითი, ისე ფსიქოთერაპიულ სფეროში.
©ikanosi
იმედი მაქვს ბოლომდე წაიკითხავთ
ikanosi
კარგი თემაა.
georgios
ikanosi
ikanosi
ikanosi
ikanosi
მარადიულად იცვლის, და ამავე დროს მარადიულად უცვლელია
ikanosi
ვინც ცდილობს ეკლესიურ ცხოვრებას იცის, რომ მედიტაცია სულისთვის დამღუპველია. ასევე ჰიპნოზის ქვეშ ყოფნა. განუსჯელად სიზმრების დაჯერება. ეს ნიშნავს მიღმიერ სამყაროსთან კავშირს უფლის გარეშე. ანუ დაცემულ სულებთან კავშირს. არაჯანსაღ და სახიფათო სულიერ მდგომარეობას. ამის შესახებ უწერიათ მამებს და ვისაც დააინტერესებს მოიძიებს. ასე, რომ მედიტაციას, ჰიპნოზს, განუსჯელად სიზმრების დაჯერებას არაფერი საერთო არ აქვს მართლმადიდებლობასთან.
georgios
კარგი ქონდეს, უნდა მივაქციოთ ყურადღება? ან პრაქტიკაში რაში დამეხმარება
ikanosi
georgios
ikanosi
ikanosi
აბდალა
მე დავწერე ეკლესიის დამოკიდებულება მედიტაციის მიმართ. შენ შეგიძლია დაეთანხმო ან არ დაეთანხმო.
მოვიყვან მცირე ამონარიდს აპოლოგეტიკური სტატიიდან წყაროს მითითებით:
ვუბრუნდებით რა საუბარს თვითრეგულაციის სექციების შესახებ, ვხედავთ, რომ ამ ბრწყინვალე ჯანმრთელობისა და საკუთარი ორგანიზმის ძალთა ფლობის სატყუარას მიღმა იმალება ავბედითი ანკესი - კონტაქტი და კავშირი დემონურ ძალებთან. ამასთან პირველ ორ ეტაპზე მოსწავლეებს არაფერს ეუბნებიან მეცადინეობათა საბოლოო მიზანზე (რათა არ შეშინდნენ), მხოლოდ მოსწავლის მათთვის საჭირო ყაიდაზე გარდაქმნის კვალობაზე უცხადებენ მას ახალ და ახალ მიზნებს. გარდაქმნა კი შემდეგნაირად ხორციელდება: განსწავლის დროს მასწავლებელი ცდილობს მოსწავლის სულში დანერგოს თავისი „მე“-ს ნაწილი და მისი განვითარება წინასწარ მომზადებული გეგმის მიხედვით წარმართოს. ადამიანი განეწყობა გარკვეულ ტალღებზე, ყალიბდება ცხოვრების განსაზღვრული წესი, რომლის ცენტრში ვარჯიშები და მედიტაცია დგას. მართლმადიდებელობაზე მოქცევისა და ეკლესიაში სიარულის შემთხვევაშიც კი ადამიანს უკვე ძლიერ გაუჭირდება თავისი ცხოვრების გარდაქმნა ქრისტეს სწავლების შესაბამისად, რადგან ამისათვის სხვა სწავლებათა მთლიანი უარყოფა და ახალი ქრისტიანული ცხოვრების დაწყებაა საჭირო, უმტკივნეული გადასვლა აქ შეუძლებელია, რადგან სულიერი ცხოვრება დიამეტრალურად უპირისპირდება დემონურს. ასეთ სექციებში გაერთიანებული ადამიანი შეიძლება ეკლესიაშიც დადიოდეს, მაგრამ იგი აქ ქრისტეს კი არ დაუწყებს ძებნას, არამედ „სუფთა ენერგიებს“, ხატების ჭვრეტისას ღმერთს კი არ ეძებს, არამედ ენერგიის წყაროს. ასე რომ მათზე სრულდება ქრისტე მაცხოვრის სიტყვები: „დაუბრმეს მათ თუალნი მათნი, რაჲთა ვერ იხილონ თუალითა, და დაუსულბეს გულნი მათნი, რაჲთა არა გულისჴმა-ყონ გულითა და მოიქცენ, და მე განვკურნნე იგინი“ (იოანე 12,40).
http://www.orthodoxy.ge/apologetika/eqstrasensi_3.htm
ПРАВОСЛАВИЕ И РЕЛИГИЯ БУДУЩЕГО
к предыдущей главесодержаниек следующей главе
Глава IV
ВОСТОЧНАЯ МЕДИТАЦИЯ НАСТУПАЕТ НА ХРИСТИАНСТВО
В ответ на вопрос о возможности "диалога" православного христианства с различными нехристианскими религиями читателю были представлены свидетельства трех православных христиан, которые подтверждают, опираясь на православное учение и на то, чему всегда учила Православная Церковь: что у православных христиан отнюдь не один и тот же Бог с так называемыми "монотеистами", которые отрицают Святую Троицу; что боги язычников фактически — демоны, и что переживания и силы, которые могут дать языческие "боги", по природе своей — сатанизм. Все это ни в коей мере не противоречит словам ап. Петра, что Бог нелицеприятен, но во всяком народе боящийся Его и поступающий по правде приятен Ему (Деян. X, 34–35); или словам ап. Павла, что Бог в прошедших родах попустил всем народам ходить своими путями, хотя и не переставал свидетельствовать о Себе благодеяниями, подавая нам с неба дожди и времена плодоносные и исполняя пищею и веселием сердца наши (Деян. XIV, 16–17).
Те, которые живут в рабстве у сатаны, князя мира сего (Ин. XII, 31), во тьме, не озаренной христианским заветом, будут судимы в свете того естественного свидетельства о Боге, которое может иметь любой человек, несмотря на это рабство.
Однако для христианина, которому дано Божие откровение, невозможен никакой "диалог" с теми, кто вне веры. Не преклоняйтесь под чужое ярмо с неверными, ибо какое общение праведности с беззаконием? Что общего у света с тьмою? Какое согласие между Христом и Велиаром? Или какое соучастие верного с неверным?.. И потому выйдите из среды их и отделитесь, говорит Господь (2 Кор. VI, 14–17). Долг христианина скорее в том, чтобы принести им свет православного христианства, как св. ап. Петр принес его боящимся Бога домочадцам Корнилия сотника (Деян. X, 24–48), чтобы просветить их темноту и присоединить к избранному стаду Церкви Христовой.
Все это в достаточной мере очевидно для православных христиан, которые знают истину Божия откровения и Церкви Христовой и верны ей. Но многие, считающие себя христианами, совершенно не сознают коренной разницы между христианством и другими религиями; а некоторые, хотя и понимают это, очень плохо разбираются в области "духовного опыта" — а это умение разбираться практиковалось и передано нам в святоотеческих писаниях и в житиях святых уже почти 2 000 лет назад.
А при отсутствии такого понимания и умения различать все более растущее вторжение восточных религиозных движений в жизнь Запада, особенно в последние два десятилетия, произвело большую путаницу в умах многих, кто мнит себя христианином. Тут сразу же приходит на ум случай с Томасом Мэртоном: искренний новообращенный в католицизм и католическое монашество (около сорока лет назад, незадолго до радикальных реформ II Ватиканского собора), он кончил свои дни провозглашением тождества христианского духовного опыта и религиозного опыта дзен-буддизма и других языческих религий. Что-то такое "носится в воздухе" последних двух десятилетий, что разъело остатки здравого христианского мировоззрения в протестантизме и католицизме и теперь подбирается к самой Церкви, к святому Православию. И "диалог с нехристианскими религиями" — скорее результат, чем причина этого нового "духа".
В этой главе мы разберем некоторые из восточных религиозных течений, которые приобрели влияние в 1970-х годах, с особым вниманием к попыткам достичь синкретизма (слияния) христианства с восточными религиями, особенно в области "духовной практики". Такие попытки охотно и часто подкрепляются цитатами из "Добротолюбия" и восточной православной традиции постоянной молитвы, которая считается более родственной восточной духовной практике, чем чему-либо известному на Западе; настало время ясно показать глубочайшую пропасть, разделяющую христианский и нехристианский "духовный опыт", и объяснить, почему религиозная философия, скрытая за этим синкретизмом, ложна и опасна.
http://church.ge/index.php?act=post&do=reply_post&f=5&t=9255
lingvo
მოკლედ.მართლმადიდებლური ფორუმი რომ ინდუისტურს არ დაემსგავსოს სიტუაციის ოდნავ განმუხტვისთვის დავდებ ამ თემასი სიზმრის მართლმადიდებლურ გაგებას...
სიზმრის მართლმადიდებლური გაგება
----------------------------------------------------
მხოლოდ ის სიზმარი ირწმუნე,რომელიც ტანჯვისა და სამშჯავროს შესახებ გამცნობს.და თუ სასოწარკვეთილებაში ჩავარდები მაშინ ისიც
ეშმაკისგან ყოფილა.“ (ღირსი იოანე სინელი)
ძნელად მოიძებნება ადამიანი,რომელიც არ დაფიქრებულიყოს სიზმრის შესახებ და არ ერწმუნა მისი.მით უმეტეს,რომ სიზმრად ნანახი არცთუ იშვიათად სრულდება. საინტერესოა მართლმადიდებლური სარწმუნოების აზრი ამ თემის ირგვლივ.
ათონის წმინდა მთაზე ბერები არც უარყოფენ სიზმარს და არც იჯერებენ.ეს იმიტომ,რომ სიზმარი სეიძლება იყოს როგორც ღვთიური,ასევე დემონური ძალისმიერიმდა ამ ყველაფრის დაჯერებამ ადამიანი სეიზლება დაღუპვამდეც კი მიიყვანოს.როგორც ოპტინელი ბერი ლეონიდე გვარიგებს:,,არ გვმართებს სიზმრის დაჯერება,თუნდაცსწორი იყოს.რამეთუ სიზმრის დაჯერებით მრავალი ცდუნდა.ერთ-ერთი მათგანია ბერი თეოქტირისტე,რომელმაც ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის პარაკლისი შეადგინა,ერწმუნა ღამეულ ჩვენებებს და მათგან ცდუნებული წარწყმდა.
წმინდა წერილიდან ვიგებთ,რომ ბოროტი ძალა ზოგჯერ სინათლის ანგელოზის სახით ეჩვენება ადამიანს,რაც სიზმარსი აისახება.ანუ დასაშვებია,რომ წმიდანის სახითაც გამოგვეცხადოს ბოროტი ძალა სიზმარში,და აცნობოს მისი მომავლის შესახებ.დიდი ალბათობაა იმისა,რომ ეს ინფორმაცია მართალი აღმოჩნდეს და ადამიანი ამ დროს თუ ირწმუნებს სიზმარს უკვე ცოდვაშია.ამით ბოროტმა უკვე შეასრულა თავისი ,,პროგრამა მინიმუმი.“
ყველასთვის კარგადაა ცნობილი,რომ ეშმაკებს არ შეუძლიათ ჯვრის და ყოვლადწმიდა ღვთისმსობლის სახით გამოჩენა,მაგრამ აქაც ყურადღებით მოგვეთხოვება ყოფნა.აი რას გვარიგებს წმიდა ბარსანოფი დიდი:,,ეშმაკებს ძილშიც კი არ შეუძლიათ წარმოგვიდგინონ სახე ჯვრისა,რადგან მტერს ეშინია ჯვრის,მაგრამ ღმერთი უშვებს იმას,რომ იგი თქვენს სააზროვნო ძალას დაეუფლოს,ისე,რომ რაღაც ფიგურას წარმოგიდგენთ და შთაგაგონებთ აზრს,რომ ეს ჯვარია და ამით უფრო მეტად აღგაშფოთაბთ.“რაც შეეხება ღვთისმშობელ მარიამს,ბოროტი შეიძლება წარმოგვიდგეს როგორც ლამაზი ქალი,ახალშობილი ყრმით და ჩაგვინერგოს აზრი,რომ ეს ღვთისმშობელია.
სიზმრის ახსნისა და სხვისგან გამორჩეულობის იდეის ჩამოყალიბების შემდეგ,კაცმა შეიძლება საკუთარ თავში რაღაც მისტიკური,ზებუნებრივი აღმოაჩინოს.ასეთი სემთხვევები კი მართლმადიდებლური სარწმუნოების ისტორიაში უამრავია.მრავალი სემთხვევაა,როდესაც თითქოს ღვთიური ძალმოსილებით აღსავსე სიზმრები ბოროტისეული ყოფილა.სულიერ ცხოვრებაში გამოცდილი და დახელოვნებული სასულიერო პირნი არ აქცევენ ყურადღებას სიზმარს,რწმენასი გამოუცდელი და სუსტი ერისკაცნი კი ისე მარტივად ხსნიან ნებისმიერი სიზმრის შინაარსს,რომ შეიძლება მის განსაკუთრებულ ნიჭიერებასა და მადლზე დაფიქრდეს ადამიანი.სიზმარი შეიზლება არც ბოროტისეული იყოს და არც უფლისმიერი.დასაშვებია,რომ ყოფითი პრობლემებით დაქანცულ ადამიანს,ჩაყვეს ზილში ფიქრი ნებისმიერ მოვლენაზე და ამ ფაქტმა სიზმარსი ჰპოვოს გამოძახილი.ასე,რომ როდესაც საქმე ღამეულ ჩვენებებს ეხება უდიდესი სიფრთხილე გვმართებს.
დღეს ინტერნეტი,წიგნები,სხვადასხვა
საინფორმაციო სასუალებები სავსეა ცნობებით სიზმართა ახსნის შესახებ.თუ მათ ვერწმუნებით ძილში ნანახი წიწაკა და მარილი სასინელება ყოფილა,შაქარი და თეთრი ღვინო კი აუცილებლად წარმატებას მოგიტანს.თუ მიცვალებულს დაინახავ რაღაცაზე უნდა გაფრთხილდე,ხოლო თუ განაწყენებული მეზობელი კარზე გიკაკუნებს ტრაგედიისთვის უნდა მოემზადო...ჩვენ კარგად უნდა გავითავისოთ,რომ სიზმრისეულ ჩვენებათა ახსნა ადამიანის სესაზლებლობათა ზღვარს სცილდება და საშიშია ამგვარი ახსნის სურვილი.
ხანდახან სიზმრებს აფთიაქს ადარებენ,სადაც შხამი და წამალი ერთმანეთის გვერდითაა მოთავსებული,და გამოცდილი აფთიაქარის გარეშე თუ მივიღებთ პრეპარატს შესაზლოა სასარგებლო წამლის წილ მომწამვლელი შხამი აღმოჩნდეს.ხშირია შემთხვევები როცა ადამიანს ძილში ეცხადება თავისი გარდაცვლილი წინაპარი და მომავალზე რაღაცას მიანიშნებს,ადამიანიც იჯერებს მისსაც და ცოდვასი ვარდება.ამ დროს არ უნდა დაგვავიწყდეს წმ.კირილე იერუსალიმელის შეგონება,რომ გარდაცვლილთა სულები ისეთ ადგილზე იმყოფებიან,საიდანაც არ შეუძლიათ ჩვენი ცხოვრების დანახვა,მით უმეტეს გამოცხადება და წინასწარმეტყველება.
წმ.სიმონ ღვთისმეტყველი ბრძანებს: ,,რითაც სული დაკავებულია და ლაპარაკობს ცხადში,მასზე ოცნებობს ან ფილოსოფოსობს ძილსიაც.ატარებს მთელ დღეს ყოფით საქმეებზე ზრუნვაში,ასევე იქცევა სიზმარშიც.თუკი ის იმეცნებს ღვთიურს,ზეციურს,ძილის დროსაც მისით კავდება.“დემონები კი ხსირად სიზმარში გაორმაგებული ენერგიით ესხმიან თავს,რადგან ამ დროს პიროვნების თავისუფალი ნება სესუსტებულია.ბოროტი დასცინის კიდევაც კაცს და განაცდევინებს მას უაზრო,ბილწ მდგომარეობებს.
წმ.ნიკიტა სიზმრებს სამ სახედ ყოფს:1-უბრალო(რომლებიც ძირითადად უბრალო ხალხს აქვთ და მათში მრავლადაა უწმინდური,მაცდუნებელი.)
2-ხილვები(ეს იმათ აქვთ,ვინც თავისი სულიერების ამაღთლებას ცდილობს,ეს ხელს უწყობს მათ უფრო კარგად ჩაწვდნენ ღვთის ნებას და უფრო მეტად ევლტოდნენ სულიერ საზრდოს.)
3- გამოცხადებები(ეს მათ ვინც უკვე მიაღწიეს ღვთის წინასწარმეტყველთა საფეხურს,ასეთი ძილი უკვე აღარ გავს ჩვეულებრივს.წმ.ბარსანოფი დიდის განმარტებით ასეთ ხალხთან ძილი უკან იხევს,ჩათვლემის შემთხვევაშიც მათი მდგომარეობა სხვის სიფხიზლეს გავს.
და მაინც რა არის სიზმარი?ამაზე პასუხს გვცემს წმ.იოანე სინელი:სიზმარი ესაა გონების მოძრაობა სხეულის უმოძრაობის ჟამს,გონების მოკლება სხეულის გაძლიერების ჟამს და თვალის მოტყუება აზრების მიძინებისას,
გამოყენებული ლიტერატურა
1-მართლმადიდებლური ფსიქოლოგია(თბ.2005) 2- ღვთიური სიბრძნის მართლმადიდებლური ენციკლოპედია(თბ.2007)
უზრუნველყოფა Invision Power Board (http://www.invisionboard.com)
© Invision Power Services (http://www.invisionpower.com)