 არის თუ არა მსახიობობა ცოდვა |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
  |
| George Leluashvili |
 Aug 14 2011, 12:51 PM
პოსტი
#161
|
|
Advanced Member  ჯგუფი: Members პოსტები: 5,088 რეგისტრ.: 27-February 11 წევრი № 10,559  |
toka@
ციტატა კი მაგრამ უცოდველი მარტო ქრისტე იყო უცოდველი სხვაა, წმინდად მცხოვრები-სხვა  -------------------- ________________________________________________________________________
შეიძულე სიმდიდრე და იქნები მდიდარი; შეიძულე დიდება და იქნები დიდებული; შეიძულე შეურაცხება და იქნები უძლეველი; შეიძულე დასვენება და იპოვი მოსვენებას; შეიძულე დედამიწა და იპოვი ზეცას. ________________________________________________________________________ |
   |
 
|
| georgios |
Aug 16 2011, 10:13 AM
პოსტი
#162
|
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 1,263 რეგისტრ.: 13-August 11 წევრი № 11,439 |
ციტატა არის თუ არა მსახიობობა ცოდვა არა. -------------------- დღესაც არ ვიცი ფერი შენთა უძირო თვალთა,
მხოლოდ ვიცი, რომ შენი ცქერა სევდასა ჰგავდა - ხატების სევდას, ფრესკების სევდას... |
|
|
|
| terra |
Aug 16 2011, 11:41 AM
პოსტი
#163
|
 Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 4,231 რეგისტრ.: 2-April 08 წევრი № 4,398 |
ციტატა(georgios @ Aug 16 2011, 10:13 AM)  არა. რატომ? ------------------------------------------------------------------- -არის თუ არა მსახიობობა ცოდვა? ამ საკითხთან მიმართებაში, სასულიერო პირთა შორის აზრთა სხვადასხვაობა არსებობს. ამჯერად, თავის მოსაზრებას გვიზიარებს თბილისის სიონის, ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის მიძინების სახელობის ეკლესიის მოძღვარი, მამა დავითი (ლასურაშვილი). _მამა დავით, რას გვეუბნებიან თეატრის შესახებ სჯულის კანონი და წმინდა მამები? _შემიძლია რამდენიმე ციტატა მოვიყვანო სჯულის კანონიდან. Aაი, რა წერია მსოფლიო საეკლესიო კრების დადგენილებებში. მე-6 მსოფლიო საეკლესიო კრების კანონი 51: “წმიდა და მსოფლიო კრება გმობს სახუმარო სანახაობებს, სანადირო სანახავს და მგოსანთა როკვას. ხოლო თუ ვინმე დაარღვევს ამ კანონს, თუ სასულიერო პირი იქნება იგი, განიკვეთოს, ხოლო თუ ერისკაცი _ უზიარებელი იყოს.” კართაგენის საეკლესიო კრება, კანონი 63: ” ხუმარათა ან მსახიობთა შესახებ, თუ ქრისტიანები გახდებიან ისინი, უნდა ვითხოვოთ ისიც, რომ თუ ვინმე მსახიობთა დასის წევრი გაქრისტიანებას მოისურვებს და თავდაპირველი ბიწისგან გათავისუფლება, არავინ აიძულოს ის, რომ დაუბრუნდეს თავის ძველ ხელობას”. ამ საკითხის შესახებ საეკლესიო კრების კანონები კიდევ არაერთია. რაც შეეხება ამ კრებებებამდე და კრების შემდეგ მოღვაწე მამებს, ისინი კიდევ უფრო ფართოდ საუბრობენ იმის თაობაზე, თუ საერთოდ, რა არის თეატრი. აი, რას ამბობს, მეხუთე საუკუნის ერთ-ერთი წმინდა მამა, ნეტარი ავგუსტინე: “ერთი რამ კი ვუწყი, რომ პავლე მოციქული არ ქურდობდა, სახლებს არ ტეხდა, არც ავაზაკი ყოფილა, არც მსახიობი, არც მაჭანკალი, არამედ უცოდველად და პატიოსნად შრომობდა, რათა დაეკმაყოფილებინა ადამიანთა საყოფაცხოვრებო მოთხოვნილება.ასე მუშაკობენ მჭედლები, მშენებლები, თერძები, მიწათმოქმედნი და მსგავსნი ამათნი”. ანუ ქმედებათა ჩამონათვალში, რომლებსაც პავლე მოციქული არ აკეთებდა ე. ი. დასაგმობია, ერთი-ერთი მსახიობობაც არის. ასევე, გავიხსენოთ, მე-19 საუკუნის, თითქმის ჩვენი თანამედროვე წმინდა მამის, ეგნატე ბრიანჩანინოვის სიტყვები: “ამჟამად ყველანი მთელი სულით გარყვნილებისკენ მიისწრაფიან, უწოდეს ამას “ცხოვრებით ტკბობა”, ქრისტიანობაში ყოფნა, მასთან დაბრუნება კაცობრიობისათვის შეუძლებელი შეიქმნა. ამისათვის აუცილებელია მთლიანად დატევება გარყვნილებისა, საკუთარი ნების დაქვემდებარება მკაცრი ქრისტიანული ზნეობისადმი. იგი კრძალავს არაოდენ სიძვას, არამედ ყველაფერს, რაც სულში ვნებებისადმი დამონებას გვინერგავს, _ ასეთია: თეატრი, ცეკვა, ბანქო და სხვა სატანური თამაშობანი. აგრეთვე წარმართული ლიტერატურა. ქრისტიანობა ითხოვს ჩვენგან სრულ განდგომას დაცემული ბუნებისგან..” ასევე მე-19 საუკუნის წმინდა მამა, თეოფანე დაყუდებული ბრძანებს: “გაიხსენეთ, რა ემართება სულს თეატრში და სპექტაკლის შემდეგ. თურქებს არა აქვთ თეატრი, ისინი თეატრს ოპიუმით ცვლიან. ოპიუმი და თეატრი ერთი და იგივეა (სულისთვის). თეატრი სრულიად არაქრისტიანული მოვლენაა და გონიერია კაცი, რომელიც იქ არ შედის. თეატრი ჩვენ დასავლეთიდან გადმოვიღეთ. დასავლეთით გვსჯიდა და კვლავაც დაგვსჯის უფალი. ჩვენ კი ეს ვერ გაგვიცნობიერებია”. აქვე, კვლავ თეოფანე დაყუდებული წერს: “თეატრები მთავრობის მიერ დაშვებულია მათთვის, რომელნიც ცხოვნებას არ ეძიებენ-რათა არ მიეცნენ უბოროტეს რამ მანკიერებას. ცხოვნების მოსურნეთათვის არის ეკლესია, სადაც არა წარმოსახვით, არამედ ჭეშმარიტად, უფალი, ანგელოზნი და წმინდანნი ურთიერთობენ ჩვენთან, ხოლო ფული, რომელიც თეატრში უნდა დახარჯო, უმჯობესია გაჭირვებულთ დაურიგო”. წმინდა მამებს თეატრისა და სანახაოების მიმართ უარყოფითი დამიკიდებულება ჰქონდათ, რომლებიც წარმოსახვის ძალას ავითარებენ და მჭიდროდ არიან დაკავშირებულნი ვნებებთან.. წმინდა იოანე ოქროპირი თეატრს ვნებების მასწავლებელს, ვნებების სამჭედლოს უწოდებდა. _თუ უხამსი და ვნებების აღმძვრელი სცენები არ იქნება? _აქ საუბარი არ არის იმაზე, რომ ეკლესია გმობს მხოლოდ ცუდ, უხამს ან რელიგიური თვალსაზრისით, მკრეხელურ როლებს და შეიწყნარებს მისაღებ როლებს, იქნება ეს შემეცნებითი ხასიათის თუ სხვა,არამედ ეკლესია თავად მსახიობობის პრინციპს უარყოფს. წმინდა მამები თეატრალურ დადგმებს სასარგებლოდ და საზიანოდ არ ყოფდნენ. ისინი გმობდნენ თვით მეთოდს ჭეშმარიტების იმიტირებისას, სინამდვილის გათამაშებას და ეს სწავლება არ არის ახალი. თუ თეატრი მიუღებელია ეკლესიისთვის ე. ი. მიუღებელია ყველასთვის. სამყაროში არ არსებობს ეკლესიის წიაღში აღმოცენებული, მართლმადიდებლური თეატრი. ეკლესიის მიერ დაგმობილია მსახიობობა, როგორც ჭეშმარიტების იმიტირება და არა კარგი და ცუდი როლი. _ასეთი მოსაზრების გათავისება იმ ადამიანთა მხრიდან, ვინც წლების მანძილზე ამ სფეროში მოღვაწეობს, საკმაოდ ძნელი იქნება. ამავე დროს, მსახიობობა პროფესიაა, რითაც ადამიანები ოჯახებს არჩენენ. _ამ ადამიანებს ოდესმე, ვიღაცამ უნდა განუმარტოს, რომ რასაც ისინი აკეთებენ, ეკლესიისთვის მიუღებელია. ხოლო ამის შემდეგ როგორ გადაწყვეტილებას მიიღებენ, მათზეა დამოკიდებული. ადამიანს აქვს თავისუფალი ნება. თეატრი არსებობდა, არსებობს და ალბათ, იარსებებს. ურწმუნო და მორწმუნე ადამიანებიც არსებობდნენ, არსებობენ და იარსებებენ.ურწმუნო და მცირედმორწმუნე ადამიანები დადიან თეატრებში და სანახაობებზე, მორწმუნე ადამიანები კი მიდიან იქ, სადაც უფალი ეგულებათ, მიდიან ეკლესიაში და ღმრთის მცნებებს იმარხავენ (ასრულებენ). _მაგრამ ზოგიერთი მსახიობი დღეს ეკლესიის წევრია.. _ერთი რამ უნდა ვიცოდეთ, თუკი მივედით ქრისტეს ეკლესიაში, ეკლესიის სწავლებას ჩვენ უნდა მოვერგოთ და არა პირიქით _ეკლესიის სწავლება მოვირგოთ ჩვენ. თუკი გვექნება მართლმადიდებლური ცნობიერება, უნდა დავიჯეროთ და მივიღოთ ეკლესიის სწავლება, რომელიც დამტკიცებული და დადგენილია და რომელსაც ვერცერთი ადამიანი ვერ შეცვლის, თუნდაც ის სასულიერო პირი იყოს. სამწუხაროდ, ხშირად ჩვენ ისეთ მდგომარეობაში ვიმყოფებით, რომელზეც წმინდა ეგნატე ბრიანჩანინოვი წერს, “რაოდენ გულსატკენი სანახავია ქრისტიანი, რომელმაც არ იცის, რა არის ქრისტიანობაო”. _შეიძლება, მსახიობს მოძღვარმა ზიარებაზე უარი უთხრას? _რასაკვირველია, არავის აქვს უფლება ეკლესიაში მოსულ, მონანულ ადამიანს, მათ შორის, მსახიობსაც, ვინმემ ზიარებაზე უარი უთხრას.. მას, უბრალოდ ეკლესია აფრთხილებს რომ ის, რასაც თავისი ცხოვრებით აკეთებს, არის ცოდვა და უნდა შეეცადოს, ნელ-ნელა შეიცვალოს პროფესია და ცხოვრების წესი. მართალია, ძალიან ძნელია მათი ამ მდგომარობიდან გამოსვლა, მაგრამ თუკი ადამიანს კარგად განუმარტავ, რატომ არის ეს ცოდვა, ის დაფიქრდება და შეეცდება ეკლესიის სწავლებისადმი დამორჩილებას. _და თუ მსახიობობას არ მიატოვებს, მის ქრისტიანულ ცხოვრებას არ ექნება ფასი? _რასაკვირველია, ადამიანი, რომელიც ეკლესიაშიც დადის და მსახიობობს კიდეც, ვერ იქნება ჭეშმარიტი ქრისტიანი. Qქრისტიანი უნდა იყოს ისეთი ადამიანი, როგორსაც წმინდა წერილში თავად მაცხოვარი და მოციქულები გვეუბნებიან. აი, რას წერს თეატრის შესახებ ცნობილი ფრანგი რეჟისორი ჟან-ლუი ბარო წიგნში “ფიქრები თეატრზე”: “ უკანასკნელ წლებში ბევრს ლაპარაკობენ თეატრალურ ტყუილზე, სიცრუეზე. თითქოს აქტიორი ქმნის ილუზიას და ამიტომ მისი თამაში მოტყუებაა. თავის მხრივ, მოტყუებულიც ემორჩილება წარმოდგენას და მაშინაც კი, როცა იჯერებს იმას, რასაც უყურებს, მაინც ტყუილის ტყვეობაშია.Dსულ ერთია, აქტიორზე ვლაპარაკობთ თუ მაყურებელზე. Oორივე შემთხვევაში ყბადაღებული პარადოქსი ორი მატყუარას თანამონაწილეობის შედეგია.” იგივე ავტორის წიგნში ასევე ვკითხულობთ, “არსებობისთვის მუდმივი ბრძოლით გართული ადამიანი მიმართავდა ჯერ ცეკვას, შეძახილს, სიმღერას, შელოცვას, ბრძოლის იმიტაციას იმისათვის, რომ მის სხეულში გადასულიყო თავისი წინაპრებისა და მტრების ძლიერება.ეს იყო არაჩვეულებრივი, თუ შეიძლება ასე ითქვას, ჯადოქრული სანახაობა.. ..სხეულის ველური მოძრაობები, შეძახილები,სიმღერები, როკვა, ნახატები, ნიღბები, ქანდაკებები, ჭრელი მოხატულობა, თავისებური ნელსაცხებლები, შელოცვა, დოლის ბაგა-ბუგისა და ტრიანგლების ბრახუნისა და ზანზალაკების ჟღარუნის მეშვეობით, გამხმარი გოგრისგან გაკეთებული ჩხარუნებისა და ერთმანეთს შეხლილი სხეულების ხმით, მდგომარეობა სიშმაგისა, ტრანსისა, შეშლილობისა _ყოველივე ამას არავითარი კავშირი არ ჰქონდა ლიტერატურასთან, დაკავშირებული იყო მხოლოდ ადამიანთან. სწორედ მიბაძვასთან და გარდასახვასთან დაკავშირებულ ამ სანახაობებში უნდა ვეძებოთ თეატრის პირველწყარო”.… ეს ადამიანი საკუთარ განცდას გულწრფელად წერს და არა იმ განზრახვით, რომ თეატრი მართლმადიდებლობის შუქზე ამხილოს.Eეს პიროვნება, რეჟისორი წლების მანძილზე წარმოებული დაკვირვების შედეგად მივიდა ასეთ დასკვნამდე. თუ სად აქვს თეატრს სათავე. _რაც შეეხება სცენაზე წმინდანთა განსახიერებას, ამასთან დაკავშირებით რას გვეტყვით? _თანამედროვე პერიოდში იმდენად გაკადნიერდნენ თეატრის სფეროში მოღვაწე ადამიანები, რომ სცენაზე წმინდანთა “გაცოცხლებაც” მოიწადინეს. Aაი რას წერს ასეთ საქციელზე ისევ ჟან-ლუი ბარო: “როგორც ცნობილია, “ლაზარეში” ობე, (რომელიც სპექტაკლის რეჟისორია) იესოს ალაპარაკებს.Mმე მგონია, მაყურებელი ვერ ეგუება თეატრში ქრისტეს. ჩვენც გვეშინია ამ როლისა. ჩვენ ვერ დავძლიეთ პიესის კულმინაციური სცენა, სადაც ლაზარე და იესო ერთმანეთს ესაუბრებიან. Aამგვარ ნაწარმოებებს იკაროსის ბედი ელით! ისინი იწაზე ეცემიან და იმსხვრევიან!” საერთოდ, თეატრი მკრეხელობაა და მით უფრო, სცენაზე ან ფილმში წმინდანთა გათამაშება ხომ საშინელი მკრეხელობაა. _ ეკლესიაში მოღვაწე ზოგიერთ სასულიერო პირს მიაჩნია, რომ თქვენ რასაც ბრძანებთ, ეს მხოლოდ ერთეული სასულიერო პირების მოსაზრებაა. _თქვენს ჟურნალში, რამდენიმე თვის წინ გამოქვეყნდა ინტერვიუ, სადაც ერთ-ერთი სასულიერო პირი, სამწუხაროდ, აღნიშნავს, -მსახიობობა რომ ცოდვაა, ეს ერთეული სასულიერო პირების მოსაზრებააო. მე მოვიყვანე ციტატები სჯულის კანონიდან, მეტის მოყვანაც შეიძლება. ვფიქრობ, ამ სასულიერო პირმა, თქვენივე ჟურნალის ფურცლებიდან, ბოდიში უნდა მოიხადოს იმისთვის, რომ მან შეცდომაში შეიყვანა მკითხველი და არასწორად განმარტა პავლე მოციქულის, რომაელთა მიმართ ეპისტოლეში დაწერილი სიტყვები. კერძოდ, სასულიერო პირის თქმით, მსახიობობის ნიჭიც ადამიანს უფლისგან აქვს ბოძებული, რაც ყველას არ შეუძლია. მკრეხელობაა პავლე მოციქულის სიტყვების ამდაგვარი განმარტება. არ შეიძლება, მსახიობობა ამ სიტყვებით გავამართლოთ.. რასაკვირველია, რასაც სიკეთის ნიჭი ჰქვია, ღვთისგანაა. ყველა სიკეთე უფლისგან მოდის, მაგრამ ღმერთი ადამიანს ცოდვისკენ არასდროს მოუწოდებს. ზოგიერთ ადამიანს ძალიან კარგად გამოსდის მრუშობის, მამათმავლობის, ქურდობის ცოდვა და ამ გზით ოჯახებსაც არჩენენ. Bბევრს ეს არ გამოსდის. ე. ი. ღვთისგან აქვთ ბოძებული ამ უმძიმესი ცოდვების ჩადენის ნიჭი?! ეკლესიაში სასულიერო პირები იმისთვის ვართ დადგენილი, რომ მრევლს ღვთის სიტყვა მივაწოდოთ და ამ დროს, უკვე გარკვეულ საკითხებთან დაკავშირებით, საკუთარი მოსაზრებების მიწოდება აბსოლუტურად საზიანოა მრევლისთვის. საერთოდ, ეკლესიაში მოღვაწე პირების ნააზრევი მისაღებია მანამ, სანამ ის წმინდა წერილში, სჯულის კანონსა და წმინდა მამათა გადმოცემებში მოცემულ ნააზრევს შეესაბამება. თუ თანხვედრა არ იქნება და ვინმე მათგან განსხვავებულ მოსაზრებას დააფიქსირებს, მაშინ ის სასულიერო პირი, საკუთარ ნააზრევს თავად დააყენებს ეკლესიური ცნობიერების მიღმა, რომელიც მცდარი და ეკლესიის მრევლისთვის აბსოლუტურად მიუღებელი იქნება. ქრისტიანებს უნდა განემარტოთ ის, თუ რა არის ეკლესიის სწავლება. უფრო მეტსაც გეტყვით, სჯულის კანონში ასეთი რამ წერია, რომ მომავალ სასულიერო პირს ანუ სამღვდელო კანდიდატს აღარ აქვს უფლება, მიიღოს ხელდასხმა ანუ გახდეს სასულიერო პირი, თუკი მან ცოლად შეირთო მსახიობი ქალი, თუნდაც ის ქალი ქალწული იყოს. _დღეს ეს კანონი მოქმედებს? _სჯულის კანონის არცერთი მუხლი გაუქმებული არ არის... ჟურნალი “გუმბათი” #46 -------------------- უფალო, იესუ ქრისტე, შემიწყალე მე..
|
|
|
|
| georgios |
Aug 16 2011, 12:02 PM
პოსტი
#164
|
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 1,263 რეგისტრ.: 13-August 11 წევრი № 11,439 |
terra
ციტატა რატომ? არა მარტო მსახიობობა, ზოგადად ხელოვნება შეიძლება იყოს მიუღებელი ქრისტიანული ცხოვრებისთვის ან მისაღები. თუ ხელოვნება, მათ შორის მსახიობობა ზნეობისკენ, სრულყოფისკენ მოგვიწოდებს, ის სწორედ რომ მისაღებლია ქრისტიანობისთვის. იგივე კითხვა შეიძლება დაისვას: არის თუ არა ცეკვა ცოდვა? არის თუ არა მუსიკა ცოდვა? ცოდვა რა არის ჯერ ეს უნდა განვიხილოთ ქრისტიანული თვალსაზრისით. ცოდვა არის არა თავისთავად მოქმედება, არამედ ბუნებრივი დაცემულობა, ნაკლოვანება, რისგანაც უნდა გავთავისუფლდეთ. თავისთავად მსახიობობა კი არ არის ცოდვა, ცოდვილობას შეიძლება აღრმავებდეს ჩვენში მსახიობი, რომელიც გადმოსცემს დაცემულობას, მოგვიწოდებს მისკენ. ჭეშმარიტი ხელოვნება კი მსგავსს არაფერს მოგვიწოდებს. არის თუ არა უზნეობა და ცოდვისკენ გვიბიძგებს თუ არა მაგალითად შექსპირის შემოქმედება, ქართული თეატრალური და კინოხელოვნება? ან თუნდაც ტარკოვსკის ფილმები? ხელოვნება არის ის იარაღი, რომელიც ხელში უჭირავს ადამიანს და შეუძლია გამოიყენოს როგორც საკუთარ თავში ჩასახედად, ისე საკუთარი ბუნების დასანგრევად. ხელოვნებით გადმოსცემს ადამიანი საკუთარი მდგომარეობას. ისევე როგორც რეალურ ცხოვრებაში ვართ მსახიობები და ერთმანეთზე ვახდენთ შთაბეჭდილებას ჩვენი მოქმედებებით, ისევე თეატრისა და კინოს მოღვაწეები თავიანთი ხელოვნებით მიგვითითებენ ან ჭეშმარიტებისკენ ან მცდარი გზებისკენ. განსხვავებული შეფასებებიც იმიტომ მოჰყვება ხელოვნების ნიმუშს, რომ ყველა აძლევს მას ისეთ შეფასებას, როგორი პიროვნებებიც თავად არიან და რასაც ეს საგანი მათში აირეკლავს. -------------------- დღესაც არ ვიცი ფერი შენთა უძირო თვალთა,
მხოლოდ ვიცი, რომ შენი ცქერა სევდასა ჰგავდა - ხატების სევდას, ფრესკების სევდას... |
|
|
|
| dzvelmartlmadidebeli |
Aug 26 2011, 04:20 PM
პოსტი
#165
|
 Oldbeliever ჯგუფი: Members პოსტები: 591 რეგისტრ.: 5-June 10 წევრი № 8,957 |
georgios
ციტატა არა მარტო მსახიობობა, ზოგადად ხელოვნება შეიძლება იყოს მიუღებელი ქრისტიანული ცხოვრებისთვის ან მისაღები. თუ ხელოვნება, მათ შორის მსახიობობა ზნეობისკენ, სრულყოფისკენ მოგვიწოდებს, ის სწორედ რომ მისაღებლია ქრისტიანობისთვის. იგივე კითხვა შეიძლება დაისვას: არის თუ არა ცეკვა ცოდვა? არის თუ არა მუსიკა ცოდვა? ჩემის აზრით ეს კითხვა მთლად კორექტული ვერ არის. საქმე იმაშია, რომ ძველი ცეკვები შეიცავდნენ წარმართულ-რიტუალურ შინაარსს (ქართული საცეკვაო ილეთებიც კმარა ამის დასამტკიცებლად). ცეკვით ემსახურებოდნენ კერპებს წარმართები, ქრისტეანობაში კი ეს ფორმა აიკრძალა (ქრისტეანობაში ცეკვა კი არა, მუსიკალური ინსტრუმენტებით ღმრთის "დიდებაც" აკრძალულია). რაც შეეხება მუსიკას, ის არ შეიძლება შევადაროთ მსახიობობის (პირმოთნეობის) პროფესიას. მუსიკა ღმერთმა გააჩინა. პირველად ანგელოზებმა იგალობეს და მერე ადამიანმა... აი, მსახიობობა კი აშკარად უღვთო წამოწყებაა... ამიტომაც, ამ სფეროების ერთმანეთთან ასეთი შედარება არასწორია. ციტატა ოდვა რა არის ჯერ ეს უნდა განვიხილოთ ქრისტიანული თვალსაზრისით. ცოდვა არის არა თავისთავად მოქმედება, არამედ ბუნებრივი დაცემულობა, ნაკლოვანება, რისგანაც უნდა გავთავისუფლდეთ. ცოდვა არის ღმრთის მცნების დარღვევა. ბუნებრივი დაცემულობა სწორედ ღმრთის მცნების დაღვევამ გამოიწვია. ღმრთის მცნების დარღვევა კი ადამიანში ჯერ ოცნებით, მოწონებით ("დაინახა დედაკაცმა, რომ კარგი იყო საჭმელად ის ხე, რომ თვალწარმტაცი და საამური სანახავი იყო") დაიწყო, რაც მცნების დარღვევით "დაგვირგვინდა"... ციტატა თავისთავად მსახიობობა კი არ არის ცოდვა, ცოდვილობას შეიძლება აღრმავებდეს ჩვენში მსახიობი, რომელიც გადმოსცემს დაცემულობას, მოგვიწოდებს მისკენ. მსახიობობა არის პროფესია, რომლის დანიშნულებაა სხვადასხვა სახასიათო როლების გათამაშება... დიდ რჯულისკანონში სწორედ ეს მიიჩნევა ცოდვად და პირმოთნეობად იწოდება (იხ. ჩვენი წინა პოსტები და საეკლესიო კრებათა შესაბამისი დადგენილებები). შემდეგ, რომელი მსახიობი არ აღრმავებს ჩვენში ცოდვილ მიდრეკილებებს? რომელი მსახიობი იცით ასეთი? ციტატა ჭეშმარიტი ხელოვნება კი მსგავსს არაფერს მოგვიწოდებს. და სად არის და რომელია ეს ჭეშმარიტი ხელოვნება. პირადად მე, ჭეშმარიტი ხელოვნებად ქრისტეანული ხელოვნება მიმაჩნია: ქრისტეანული მწერლობა, ხატწერა, გალობა, არქიტექტურა,... ქრისტეანული მსახიობობა არასოდეს არსებულა, რადგან მთელი ამ ათასწლეულების განმავლობაში რაც ეკლესია არსებობს, ან ქადაგების, ან ჭეშმარიტების გადმოცემის ასეთი ფორმა მისაღები არასოდეს ყოფილა. მას არ გვასწავლის არცერთი წმიდა მამა, და არც ერთი საეკლესიო კრება. ციტატა არის თუ არა უზნეობა და ცოდვისკენ გვიბიძგებს თუ არა მაგალითად შექსპირის შემოქმედება, ქართული თეატრალური და კინოხელოვნება? ან თუნდაც ტარკოვსკის ფილმები? ჩემს წინა პოსტებში ერთგან ვწერდი, რომ კინოხელოვნებით, თეატრალური სპექტაკლით და მწერლობით ადამიანმა შეიძლება იქადაგოს იდეა... თვით იდეა შესაძლოა იყოს კარგი და მისაღები, როგორი ფორმითაც უნდა იყოს ის ნაქადაგები... მაგრამ, ლაპარაკია არა იდეაზე, არამედ იდეის გამდმოცემის ფორმებზე... მსახიობობა კი ის ფორმა არ არის, რომელსაც წმიდა ეკლესია იწონებს... და სრულიად სამართლიანადაც... ციტატა ხელოვნება არის ის იარაღი, რომელიც ხელში უჭირავს ადამიანს და შეუძლია გამოიყენოს როგორც საკუთარ თავში ჩასახედად, ისე საკუთარი ბუნების დასანგრევად. ხელოვნებით გადმოსცემს ადამიანი საკუთარი მდგომარეობას. სრულიად გეთანხმებით, მაგრამ საკითხი ისევ ამ მდგომარეობათა გადმოცემის ფორმებშია... თუ მართლმადიდებლობაზეა ლაპარაკი, იმაზე უნდა ვმსჯელობდეთ, მართლმადიდებლობისთვის რატომ არ არის ეს ფორმები მისაღები... ჩვეულებრივი, სეკულარიზებული, გაამსოფლიურებული ადამიანისთვის, ის მისაღებია, მაგრამ ამაღლებული, მართლმადიდებლური სულისთვის, მართლმადიდებლური მსოფლმხედველობისთვის - მიუღებელია. ციტატა ისევე როგორც რეალურ ცხოვრებაში ვართ მსახიობები და ერთმანეთზე ვახდენთ შთაბეჭდილებას ჩვენი მოქმედებებით, ისევე თეატრისა და კინოს მოღვაწეები თავიანთი ხელოვნებით მიგვითითებენ ან ჭეშმარიტებისკენ ან მცდარი გზებისკენ. ესეც არაკორექტული შედარებაა... რაღაცის იმიტირება ან გათამაშება როდესაც პროფესია ხდება, მაშინ საქმე გვაქვს მსახიობობასთან... ისე, თეატრისა და კინოს მოღვაწეები თვითონ ვერ არიან ჯეროვან ზნეობრივ დონეზე და სხვას რა უნდა ასწავლონ... მრავალცოლიანობა თუ მრავალქმრიანობა (ან უქმრობა და თავისუფალი, გარყვნილი ცხოვრება)... მექალთანეობა, ნარკოტიკები, ლოთობა, მამათმავლობა და ათასგვარი სქესობრივი გარყვნილება... არაქრისტეანული ქცევა და ჩაცმულობა... დროსტარება და ქეიფი... აი, მსახიობების ცხოვრება... კარგად მახსოვს, ერთი ქართველი მსახიობი როგორ იქებდა თავს: "დილით მეფეს ვთამაშობ თეატრში და საღამოს მამათმავალსო"... ასეთია ყველა მსახიობი... ჰკითხეთ მსახიობებს რა ითვლება სამსახიობო ხელოვნების უმაღლეს ნიშნად... წესით უნდა გითხრან: ნებისმიერი როლის გათამეშება, ნებისმიერ როლში შესვლა... რაც უფრო შეუძლია ეს მსახიობს, მით უფრო დიდი მსახიობია (ვიწრო "სპეციალიზაციის" მსახიობები ბუმბერაზებად არ ითვლებიან)... საკუთარი თავიდან გამოსვლა და როლში შეჭრა იმ დონეზე, რომ თითქმის ხდები ის პიროვნება, ვისაც ათამაშებ... კიდევ ერთ შემთხვევას გავიხსენებ: ერთი ქართველი მსაახიობი ათამაშებდა მამათმავალის როლს, მეორემ უთხრა, კარგად თამაშობ, მაგრამ მანდ არ ჩარჩეო... არადა, არის შანსი რომ ჩარჩეს... აი, ეს არის მსახიობობა... ერთი ნორმალურად მცხოვრები ("ქრისტეანულადო" არ ვიტყვი... "ასკეტურადო" კი ღმერთმა დამიფაროს!) მსახიობი დამისახელეთ... ციტატა თეატრისა და კინოს მოღვაწეები თავიანთი ხელოვნებით მიგვითითებენ ან ჭეშმარიტებისკენ ან მცდარი გზებისკენ.  ციტატა განსხვავებული შეფასებებიც იმიტომ მოჰყვება ხელოვნების ნიმუშს, რომ ყველა აძლევს მას ისეთ შეფასებას, როგორი პიროვნებებიც თავად არიან და რასაც ეს საგანი მათში აირეკლავს. აი, ეგ კი ჭეშმარიტებაა!...  -------------------- "ვინცა ვინ, არა ნათელს სცემდეს სამგზისი შთაფვლითა და მოწოდებითა სახელისა მამისა, და ძისა და წმიდისა სულისა, იყავნ შეჩუენებულ" (არსენ იყალთოელი. "დოგმატიკონი").
"ვინცა ვინ, არა დასწერდეს ჯუარსა ორითა თითითა, ვითარ ეგრე ქრისტეცა, შეჩუენება"(არსენ იყალთოელი. დოგმატიკონი) |
|
|
|
| georgios |
Aug 26 2011, 04:59 PM
პოსტი
#166
|
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 1,263 რეგისტრ.: 13-August 11 წევრი № 11,439 |
dzvelmartlmadidebeli
ციტატა ჩემის აზრით ეს კითხვა მთლად კორექტული ვერ არის. საქმე იმაშია, რომ ძველი ცეკვები შეიცავდნენ წარმართულ-რიტუალურ შინაარსს (ქართული საცეკვაო ილეთებიც კმარა ამის დასამტკიცებლად). ცეკვით ემსახურებოდნენ კერპებს წარმართები, ქრისტეანობაში კი ეს ფორმა აიკრძალა (ქრისტეანობაში ცეკვა კი არა, მუსიკალური ინსტრუმენტებით ღმრთის "დიდებაც" აკრძალულია). რაც შეეხება მუსიკას, ის არ შეიძლება შევადაროთ მსახიობობის (პირმოთნეობის) პროფესიას. მუსიკა ღმერთმა გააჩინა. პირველად ანგელოზებმა იგალობეს და მერე ადამიანმა... აი, მსახიობობა კი აშკარად უღვთო წამოწყებაა... ამიტომაც, ამ სფეროების ერთმანეთთან ასეთი შედარება არასწორია. ხშირად გამიგია, რომ მუსიკაც ცოდვა არისო. ციტატა მსახიობობა არის პროფესია, რომლის დანიშნულებაა სხვადასხვა სახასიათო როლების გათამაშება... დიდ რჯულისკანონში სწორედ ეს მიიჩნევა ცოდვად და პირმოთნეობად იწოდება (იხ. ჩვენი წინა პოსტები და საეკლესიო კრებათა შესაბამისი დადგენილებები). შემდეგ, რომელი მსახიობი არ აღრმავებს ჩვენში ცოდვილ მიდრეკილებებს? რომელი მსახიობი იცით ასეთი? ციტატა და სად არის და რომელია ეს ჭეშმარიტი ხელოვნება. პირადად მე, ჭეშმარიტი ხელოვნებად ქრისტეანული ხელოვნება მიმაჩნია: ქრისტეანული მწერლობა, ხატწერა, გალობა, არქიტექტურა,... ქრისტეანული მსახიობობა არასოდეს არსებულა, რადგან მთელი ამ ათასწლეულების განმავლობაში რაც ეკლესია არსებობს, ან ქადაგების, ან ჭეშმარიტების გადმოცემის ასეთი ფორმა მისაღები არასოდეს ყოფილა. მას არ გვასწავლის არცერთი წმიდა მამა, და არც ერთი საეკლესიო კრება. ეკლესია არც იყენებს მხატვრობას და მსახიობობას ქადაგებისთვის. ხელოვნება კი არის დამხმარე საშუალება და არა მთავარი და ისიც არა საეკლესიო, არამედ საერო ცხოვრებაში. ციტატა ჩემს წინა პოსტებში ერთგან ვწერდი, რომ კინოხელოვნებით, თეატრალური სპექტაკლით და მწერლობით ადამიანმა შეიძლება იქადაგოს იდეა... თვით იდეა შესაძლოა იყოს კარგი და მისაღები, როგორი ფორმითაც უნდა იყოს ის ნაქადაგები... მაგრამ, ლაპარაკია არა იდეაზე, არამედ იდეის გამდმოცემის ფორმებზე... მსახიობობა კი ის ფორმა არ არის, რომელსაც წმიდა ეკლესია იწონებს... და სრულიად სამართლიანადაც... არსებობს განსხვავება წარამრთული დროის თეატრსა და თანამედროვე თეატრს შორის. თუკი გადმოცემის ფომრები მიუღებელი იქნებოდა, ამაზე შენიშვნას მისცემდნენ ეკლესიის წარმომადგენლები დღევანდელ რეჟისორებსა და მსახიობებს. თავისთავად მსახიობობის და რეჟისორობის გამო არც აკრიტიკებენ და მათი ხელოვნების ნაწარმოებიც დიდი მოწონებით სარგებლობს, რადგან მათში გადმოცემული იდეა სწორედ რომ ადამიანის გაკეთილშობილებას ემსახურება. ციტატა სრულიად გეთანხმებით, მაგრამ საკითხი ისევ ამ მდგომარეობათა გადმოცემის ფორმებშია... თუ მართლმადიდებლობაზეა ლაპარაკი, იმაზე უნდა ვმსჯელობდეთ, მართლმადიდებლობისთვის რატომ არ არის ეს ფორმები მისაღები... ჩვეულებრივი, სეკულარიზებული, გაამსოფლიურებული ადამიანისთვის, ის მისაღებია, მაგრამ ამაღლებული, მართლმადიდებლური სულისთვის, მართლმადიდებლური მსოფლმხედველობისთვის - მიუღებელია. ბერი არც არის მოწოდებული მსახიობობისკენ, მსახიობობა ყოველთვის საერო საქმე იქნება. ციტატა ისე, თეატრისა და კინოს მოღვაწეები თვითონ ვერ არიან ჯეროვან ზნეობრივ დონეზე და სხვას რა უნდა ასწავლონ... მრავალცოლიანობა თუ მრავალქმრიანობა (ან უქმრობა და თავისუფალი, გარყვნილი ცხოვრება)... მექალთანეობა, ნარკოტიკები, ლოთობა, მამათმავლობა და ათასგვარი სქესობრივი გარყვნილება... არაქრისტეანული ქცევა და ჩაცმულობა... დროსტარება და ქეიფი... აი, მსახიობების ცხოვრება... იყო მსახიობი აუცილებლად ნიშნავს, რომ იყო ლოთი, ნარკომანი, გარყვნილი და არაქრისტიანი? ციტატა laugh.gif laugh.gif laugh.gif ეს ვერ მივხვდი, რა იყო აქ სასაცილო. ციტატა კარგად მახსოვს, ერთი ქართველი მსახიობი როგორ იქებდა თავს: "დილით მეფეს ვთამაშობ თეატრში და საღამოს მამათმავალსო"... ციტატა კიდევ ერთ შემთხვევას გავიხსენებ: ერთი ქართველი მსაახიობი ათამაშებდა მამათმავალის როლს, მეორემ უთხრა, კარგად თამაშობ, მაგრამ მანდ არ ჩარჩეო... არადა, არის შანსი რომ ჩარჩეს... აი, ეს არის მსახიობობა... როლები მარტო მამათმავლების არსებობს? ციტატა ერთი ნორმალურად მცხოვრები ("ქრისტეანულადო" არ ვიტყვი... "ასკეტურადო" კი ღმერთმა დამიფაროს!) მსახიობი დამისახელეთ... ქართველ მსახიობებს ყველას ვიწუნებთ? -------------------- დღესაც არ ვიცი ფერი შენთა უძირო თვალთა,
მხოლოდ ვიცი, რომ შენი ცქერა სევდასა ჰგავდა - ხატების სევდას, ფრესკების სევდას... |
|
|
|
| dzvelmartlmadidebeli |
Aug 26 2011, 07:52 PM
პოსტი
#167
|
|
Oldbeliever ჯგუფი: Members პოსტები: 591 რეგისტრ.: 5-June 10 წევრი № 8,957 |
georgios
ციტატა ეკლესია არც იყენებს მხატვრობას და მსახიობობას ქადაგებისთვის. ხელოვნება კი არის დამხმარე საშუალება და არა მთავარი და ისიც არა საეკლესიო, არამედ საერო ცხოვრებაში. ცნება "საერო" ცხოვრება ეკლესიურად მცხოვრები ადამიანისთვის იგივეა, რაც უეკლესიო ან არაეკლესიური ცხოვრება ცოდვილი ადამიანისთვის. ერისკაციც ეკლესიურად უნდა ცხოვრობდეს და ეს ცხადია ნებისმიერი მართლმადიდებელი ქრისტეანისთვის. ერისკაცის ცხოვრება ეკლესიური კრიტერიუმებით უნდა მიმდინარეობდეს და არა წარმართული ცნობიერებისა თუ მსოფლმხედველობის მიხედვით. ციტატა რსებობს განსხვავება წარამრთული დროის თეატრსა და თანამედროვე თეატრს შორის. თუკი გადმოცემის ფომრები მიუღებელი იქნებოდა, ამაზე შენიშვნას მისცემდნენ ეკლესიის წარმომადგენლები დღევანდელ რეჟისორებსა და მსახიობებს. თავისთავად მსახიობობის და რეჟისორობის გამო არც აკრიტიკებენ და მათი ხელოვნების ნაწარმოებიც დიდი მოწონებით სარგებლობს, რადგან მათში გადმოცემული იდეა სწორედ რომ ადამიანის გაკეთილშობილებას ემსახურება. თქვენმა მოდერატორმა გაფთხილება რომ არ მომცეს, მოდი ამ შეხედულების კომენტარისგან თავს შევიკავებ... ძალიან მტკივნეულად რეაგირებენ ისინი, როცა მათ მღვდელმსახურებს ოდნავ კრიტიკულად ვეხები... თქვენ კი სეკლესიო კანონებში ჩაიხედეთ... გართობასთან და მსახიობობასთან დაკავშირებით მიღებული განწესებები ყველა დროისთვის სავალდებულოა... ციტატა მათში გადმოცემული იდეა სწორედ რომ ადამიანის გაკეთილშობილებას ემსახურება. გეთანხმები, მაგრამ როგორც წინათ ვთქვი, აქ იდეის გადმოცემის ფორმებზეა ლაპარაკი... ციტატა ბერი არც არის მოწოდებული მსახიობობისკენ, მსახიობობა ყოველთვის საერო საქმე იქნება. არ ვიცი ბერი აქ რა შუაშია...  მსახიობობა კი არა მარტო ყოველთვის საერო საქმე, არამედ ყოველთვის საძრახისი პროფესია იქნება.  ციტატა იყო მსახიობი აუცილებლად ნიშნავს, რომ იყო ლოთი, ნარკომანი, გარყვნილი და არაქრისტიანი? თითქმის... ნამდვილი ქრისტეანი არასოდეს გახდება მსახიობი... მის შინაგან კონსტიტუციას არ ეთანაწყობა არტისტობა... ციტატა ეს ვერ მივხვდი, რა იყო აქ სასაცილო. მსახიობები რომ ჭეშმარიტების გზისკენ მიგვითითებენ... ციტატა როლები მარტო მამათმავლების არსებობს? მე ეს არ მითქვამს... შენ ჩემი ნათქვამის არსისთვის უნდა მიგეპყრო ყურადღება... ციტატა ართველ მსახიობებს ყველას ვიწუნებთ? რადგან მსახიობობას ვიწუნებთ და მსახიობთა ცხოვრება უზნეოა, დიახ, ყველას! გამონაკლისი მე პირადად არ ვიცი. -------------------- "ვინცა ვინ, არა ნათელს სცემდეს სამგზისი შთაფვლითა და მოწოდებითა სახელისა მამისა, და ძისა და წმიდისა სულისა, იყავნ შეჩუენებულ" (არსენ იყალთოელი. "დოგმატიკონი").
"ვინცა ვინ, არა დასწერდეს ჯუარსა ორითა თითითა, ვითარ ეგრე ქრისტეცა, შეჩუენება"(არსენ იყალთოელი. დოგმატიკონი) |
|
|
|
| georgios |
Aug 26 2011, 08:14 PM
პოსტი
#168
|
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 1,263 რეგისტრ.: 13-August 11 წევრი № 11,439 |
dzvelmartlmadidebeli
გასაგებია თქვენი აზრი. -------------------- დღესაც არ ვიცი ფერი შენთა უძირო თვალთა,
მხოლოდ ვიცი, რომ შენი ცქერა სევდასა ჰგავდა - ხატების სევდას, ფრესკების სევდას... |
|
|
|
| aamirani |
Jan 23 2012, 10:19 PM
პოსტი
#169
|
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 84 რეგისტრ.: 8-January 12 წევრი № 11,924 |
წმ. ეპისკოპოსი ეგნატე ბრძანებს: “იგი (ეკლესია) უკრძალავს არა მხოლოდ სიძვას, არამედ ყველაფერს, რაც სულში ვნებებისადმი დამონებას გვინერგავს, ასეთია: თეატრი, ცეკვა, ბანქო და სხვა სატანური თამაშობანი, აგრეთვე წარმართული ლიტერატურა. ქრისტიანობა ითხოვს სრულ განდგომას დაცემული ბუნებისაგან”.აი ასე ცალსახად დაგმობილია
|
|
|
|
| ალექსანდრე |
Jan 31 2012, 01:46 AM
პოსტი
#170
|
 Advanced Member ჯგუფი: Moderator პოსტები: 6,232 რეგისტრ.: 24-July 06 მდებარ.: თბილისი წევრი № 7 |
aamirani
ციტატა წმ. ეპისკოპოსი ეგნატე ბრძანებს: “იგი (ეკლესია) უკრძალავს არა მხოლოდ სიძვას, არამედ ყველაფერს, რაც სულში ვნებებისადმი დამონებას გვინერგავს, ასეთია: თეატრი, ცეკვა, ბანქო და სხვა სატანური თამაშობანი, აგრეთვე წარმართული ლიტერატურა. ქრისტიანობა ითხოვს სრულ განდგომას დაცემული ბუნებისაგან”.აი ასე ცალსახად დაგმობილია კარგი იქნება თუ გაეცნობით წმინდა ბასილის დიდის ნაშრომს "ახალგაზრდებს იმის თაობაზე, როგორ მიიღონ სარგებლობა წარმართული მწერლობიდან" 2011 წლის კალენდარში შეგიძლიათ ნახოთ. და კიდევ მინდოდა მეთქვა ის რომ ისეთი დიდი მამები როგორებიც იყვნენ მაგალითად წმინდა ბასილი დიდი, გრიგოლ ღვთისმეტყველი, იოანე ოქროპირი, გრიგოლ ნოსელი და სხვანი ყველას ჰქონდა წარმართული ლიტერატურა, ანტიკური ფილოსოფია შესწავლილი. ასე რომ ეკლესია ასეთი ლიტერატურის წაკითხვას ნამდვილად არ კრძალავს. რაც შეეხება თეატრსა და მსახიობობას, სჯულის კანონის ასე უპრაგონოდ ფრიალი ნამდვილად არ ნიშნავს იმას რასაც ზოგიერთი სასულიერო პირი ამტკიცებს. სჯულის კანონის მაგ მუხლებს თავისი განმარტებები და ისტორია აქვს თუ რატომ და რის გამო იქნა მიღებული ასეთი გადაწყვეტილება და არა სექტანტებივით კი არ უნდა ამოვგლიჯოთ მუხლები და ყველაფერს მივუსადაგოთ. -------------------- ჩვენისა ცხორებისათვის ჯვარცმული იესუ, ჩვეულებისაებრ ტკბილად გეტყოდა, ნუ მტირ მე, დედაო საყვარელო, გარნა შენ გოდებით ხმობდი, მეცა შენთანა მოვკუდები, ძეო ჩემო საყვარელო. ვითარცა ლეღვსა მას უნაყოფოსა, ნუ მომკვეთ მე მაცხოვარ ცოდვილსა ამას, არამედ მერმეცა მრვალ-ჟამ შენდობაი მომმადლე და მორწყე სული ჩემი, ცრემლითა სინანულისათა, რათა ნაყოფი მოგართვა შენ მოწყალებისა |
|
|
|
| ქევანა |
Jan 31 2012, 01:30 PM
პოსტი
#171
|
 მთვლემარე დრაკონი ჯგუფი: Members პოსტები: 7,454 რეგისტრ.: 11-February 07 მდებარ.: Shire, Hobbitland, Middle-earth წევრი № 1,055 |
მხარს ვუჭერ მოდერ ალექსანდრე–ს
-------------------- “I'd built that bridge for you. But I didn’t know that I would be building it for you and him.” ("Dაისყ")
"He was born with a gift of laughter and a sense that the world was mad. And that was all his patrimony." - Scaramouche, Rafael Sabatini *** ფორუმზე გლანძღავ და მიწასთან გასწორებ, ძვირფასო, მაგრამ გახსოვდეს, ფორუმს გარეთ მე შენ მიყვარხარ : ) *** Спасение утопающего – дело рук самого утопающего... *** ამინდის შემქმნელი |
|
|
|
| afxazi |
Jan 31 2012, 07:38 PM
პოსტი
#172
|
 დავითი ჯგუფი: სენატის თავმჯდომარე პოსტები: 8,814 რეგისტრ.: 7-March 07 წევრი № 1,291 |
ქევანა
ციტატა მხარს ვუჭერ მოდერ ალექსანდრე–ს ამ სტატიით მეც მხარს ვუჭერ ალექსანდრეს: http://library.church.ge/index.php?option=...emid=69&lang=en -------------------- სათნოება თვითკმარია ბედნიერებისთვის კლიმენტი ალექსანდრიელი |
|
|
|
| A.V.M |
Jan 31 2012, 07:41 PM
პოსტი
#173
|
 მადლობა ამ ფორუმს! ჯგუფი: Senators პოსტები: 13,742 რეგისტრ.: 14-June 11 მდებარ.: ფორუმს გარეთ წევრი № 11,203 |
სადაც ალექსა და აფხაზია მეც იქ...
 -------------------- აბა ჰე და აბა ჰო!
|
|
|
|
| ქევანა |
Jan 31 2012, 09:40 PM
პოსტი
#174
|
|
მთვლემარე დრაკონი ჯგუფი: Members პოსტები: 7,454 რეგისტრ.: 11-February 07 მდებარ.: Shire, Hobbitland, Middle-earth წევრი № 1,055 |
afxazi
A.V.M ჩამეზიარეთ ახლა :ლოლ:მე პირველი დავეთანხმე  პ.ს. აამირანის აზრების მსგავსი აზრების გაჩენა, ჩემი აზრით, განპირობებულია იმით რომ არ იციან და ეშინიათ. ამიტომ ყველაფერს კრძალავენ... პრინციპში, ბევრი რამ ღვთისმეტყველებიდან არც მე ვიცი, მაგრამ იმის თქმის, რომ არ ვიცი, არ მრცხვენია და თანაც - ჩემი სინდისით ვმოქმედებ ^^ ზომა თუ იცის კაცმა, რა არის ცუდი მსახიობობაში? მასე სიცილის აკრძალვას უნდოდათ, არიქა ქრისტე არ იღიმებოდაო... (ღმერთო ეს რა გავახსენე, ეხლა წავა წმინდა მამების შრომების ნაგლეჯების ფრიალი )-------------------- “I'd built that bridge for you. But I didn’t know that I would be building it for you and him.” ("Dაისყ")
"He was born with a gift of laughter and a sense that the world was mad. And that was all his patrimony." - Scaramouche, Rafael Sabatini *** ფორუმზე გლანძღავ და მიწასთან გასწორებ, ძვირფასო, მაგრამ გახსოვდეს, ფორუმს გარეთ მე შენ მიყვარხარ : ) *** Спасение утопающего – дело рук самого утопающего... *** ამინდის შემქმნელი |
|
|
|
| ალექსანდრე |
Feb 1 2012, 12:52 AM
პოსტი
#175
|
|
Advanced Member ჯგუფი: Moderator პოსტები: 6,232 რეგისტრ.: 24-July 06 მდებარ.: თბილისი წევრი № 7 |
afxazi
ციტატა ამ სტატიით მეც მხარს ვუჭერ ალექსანდრეს: http://library.church.ge/index.php?option=...emid=69&lang=en ეს გზა სამეუფეოს ძველი ნომრები აღარ იყიდება ხომ არსად? რამოდენიმეს წავაწყდი მხოლოდ მეტს ვერა -------------------- ჩვენისა ცხორებისათვის ჯვარცმული იესუ, ჩვეულებისაებრ ტკბილად გეტყოდა, ნუ მტირ მე, დედაო საყვარელო, გარნა შენ გოდებით ხმობდი, მეცა შენთანა მოვკუდები, ძეო ჩემო საყვარელო. ვითარცა ლეღვსა მას უნაყოფოსა, ნუ მომკვეთ მე მაცხოვარ ცოდვილსა ამას, არამედ მერმეცა მრვალ-ჟამ შენდობაი მომმადლე და მორწყე სული ჩემი, ცრემლითა სინანულისათა, რათა ნაყოფი მოგართვა შენ მოწყალებისა |
|
|
|
| ალექსანდრე |
Feb 1 2012, 02:43 AM
პოსტი
#176
|
|
Advanced Member ჯგუფი: Moderator პოსტები: 6,232 რეგისტრ.: 24-July 06 მდებარ.: თბილისი წევრი № 7 |
http://www.youtube.com/watch?v=Fio_M7a_q60&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=Blu7Gf3efG8&feature=related http://www.youtube.com/watch?v=4Dke0brriHk&feature=related არის თუ არა მსახიობობა ცოდვა? -------------------- ჩვენისა ცხორებისათვის ჯვარცმული იესუ, ჩვეულებისაებრ ტკბილად გეტყოდა, ნუ მტირ მე, დედაო საყვარელო, გარნა შენ გოდებით ხმობდი, მეცა შენთანა მოვკუდები, ძეო ჩემო საყვარელო. ვითარცა ლეღვსა მას უნაყოფოსა, ნუ მომკვეთ მე მაცხოვარ ცოდვილსა ამას, არამედ მერმეცა მრვალ-ჟამ შენდობაი მომმადლე და მორწყე სული ჩემი, ცრემლითა სინანულისათა, რათა ნაყოფი მოგართვა შენ მოწყალებისა |
|
|
|
| afxazi |
Feb 1 2012, 03:49 PM
პოსტი
#177
|
|
დავითი ჯგუფი: სენატის თავმჯდომარე პოსტები: 8,814 რეგისტრ.: 7-March 07 წევრი № 1,291 |
ალექსანდრე
ციტატა ეს გზა სამეუფეოს ძველი ნომრები აღარ იყიდება ხომ არსად? რამოდენიმეს წავაწყდი მხოლოდ მეტს ვერა სულ ოთხი გამოვიდა სამი დამატებით. ჩვენს ბიბლიოთეკაში კი ყველა იქ დაბეჭდილი ტექსტია. -------------------- სათნოება თვითკმარია ბედნიერებისთვის კლიმენტი ალექსანდრიელი |
|
|
|
| dzvelmartlmadidebeli |
Feb 6 2012, 11:22 AM
პოსტი
#178
|
|
Oldbeliever ჯგუფი: Members პოსტები: 591 რეგისტრ.: 5-June 10 წევრი № 8,957 |
ალექსანდრე
ციტატა კარგი იქნება თუ გაეცნობით წმინდა ბასილის დიდის ნაშრომს "ახალგაზრდებს იმის თაობაზე, როგორ მიიღონ სარგებლობა წარმართული მწერლობიდან" 2011 წლის კალენდარში შეგიძლიათ ნახოთ. და კიდევ მინდოდა მეთქვა ის რომ ისეთი დიდი მამები როგორებიც იყვნენ მაგალითად წმინდა ბასილი დიდი, გრიგოლ ღვთისმეტყველი, იოანე ოქროპირი, გრიგოლ ნოსელი და სხვანი ყველას ჰქონდა წარმართული ლიტერატურა, ანტიკური ფილოსოფია შესწავლილი. ასე რომ ეკლესია ასეთი ლიტერატურის წაკითხვას ნამდვილად არ კრძალავს. რაც შეეხება თეატრსა და მსახიობობას, სჯულის კანონის ასე უპრაგონოდ ფრიალი ნამდვილად არ ნიშნავს იმას რასაც ზოგიერთი სასულიერო პირი ამტკიცებს. სჯულის კანონის მაგ მუხლებს თავისი განმარტებები და ისტორია აქვს თუ რატომ და რის გამო იქნა მიღებული ასეთი გადაწყვეტილება და არა სექტანტებივით კი არ უნდა ამოვგლიჯოთ მუხლები და ყველაფერს მივუსადაგოთ. aamirani-სთან თქვენი პოლემიკის კონტექსტში, ბ-ნო ალექსანდრე, სექტანტი გამოდის ეპისკოპოსი ეგნატე ბრიანჩანინოვი. რაც შეეხება წარმართულ ლიტერატურას, ეპ. ეგნატეს შემოქმედებას ისე კარგად არ ვიცნობ რომ ვამტკიცო, წმ. ბასილი დიდის საწინააღმდეგოდ ამბობდა ამას თუ არა. ცნობილია, რომ საკმაოდ განათლებული ადამიანი იყო. ალბათ მას სხვა ნიუანსი ექნებოდა მხედველობაში. რაც შეეხება ბ-ნ ედიშერ ჭელიძის სტატიას (ბ-მა აფხაზმა რომ მიუთითა), საწინააღმდეგო არაფერი გვაქვს. -------------------- "ვინცა ვინ, არა ნათელს სცემდეს სამგზისი შთაფვლითა და მოწოდებითა სახელისა მამისა, და ძისა და წმიდისა სულისა, იყავნ შეჩუენებულ" (არსენ იყალთოელი. "დოგმატიკონი").
"ვინცა ვინ, არა დასწერდეს ჯუარსა ორითა თითითა, ვითარ ეგრე ქრისტეცა, შეჩუენება"(არსენ იყალთოელი. დოგმატიკონი) |
|
|
|
| Otherguy |
Apr 25 2012, 09:08 PM
პოსტი
#179
|
 Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 1,802 რეგისტრ.: 25-February 09 მდებარ.: Sorrow Hill წევრი № 6,554 |
მსახიობობის და წარმართული ლიტერატურის შედარება როგორ შეიძლება არ მესმის...
მაგალითად IV საუკუნეში ამასეას ეპისკოპოსი, ასტერიუსი, რომელიც მართლმადიდებელი იყო, ხშირად ციტირებდა ბერძნულ ლიტერატურას(მაგ. ჰომეროსის "ოდისეა"-ს) ბიბლიასთან ერთად. არადა საკმაოდ მომთხოვნი იყო - მისი ქადაგება ახალი წლის აღნიშვნის წინააღმდეგ შემორჩენილია და უნიკალური მასალაა არამარტო ქრისტიანთათვის, არამედ ისტორიკოსთათვის და სოციოლოგთათვისაც. წმ. იოანე ოქროპირი და სხვები კი წარმართ ლიბანიუსთან სწავლობდნენ ფილოსოფიასა და რიტორიკას. მსახიობობა კი სწორად ახსენეს - პირმოთნეობაა. არის ფარსი და სიყალბე. როკ მუსიკა(კარგი ტექსტით) ბევრად უფრო მართლმადიდებლურია ვიდრე მსასხიობობა. -------------------- 43. ვინაიდან არ არის ვარგისი ხე, რომელმაც გამოიღოს უვარგისი ნაყოფი, და არც უვარგისი ხე, რომელმაც გამოიღოს ვარგისი ნაყოფი.
44. რადგანაც ყოველი ხე თავისი ნაყოფით იცნობა... 46. რად მეუბნებით: უფალო, უფალო! და ჩემს ნათქვამს კი არ ასრულებთ? |
|
|
|
| marine |
Jun 8 2012, 11:07 AM
პოსტი
#180
|
 მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 57,854 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
"მსახიობობა ეს ღვთის ტალანტია. შენ კი სხვის ტალანტს კი არ უნდა შეეხო. რამდენი გამორჩეული მსახიობია! თუ მოგეცა ღვთისაგან ეს ნიჭი, მაშინ უნდა ეცადო, ამ ტალანტით უფალთან მიიყვანო ხალხი და არა გართობის მიზნით გამოიყენო."
"როდესაც ეს ფილმი "იესო ნაზარეველი" მიიღეს, მე დავეთანხმე, რომ გაეშვათ, რადგან მორწმუნეები ამის გულისათვის არ მიატოვებენ ეკლესიას; ურწმუნო კი ბევრია. შინაარს რომ გაიგებენ, ზოგი ეკლესიაში წავა. აქ მთავარია შედეგი." /არქიმანდრიტი გაბრიელი (ურგებაძე) -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
 |
|
|
ამ თემას კითხულობს 1 მომხმარებელი (მათ შორის 1 სტუმარი და 0 დამალული წევრი)
0 წევრი:
| მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 26th April 2024 - 03:47 PM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი
CHURCH.GE-Powered by Giorgi and IPB. Hosting by WebHostinG.Ge
2024
Licensed to: church.ge