IPB

სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )

საეკლესიო ბიბლიოთეკა

18 გვერდი V < 1 2 3 4 5 > »   
Reply to this topicStart new topic
> წმინდანობა
A.V.M
პოსტი Mar 1 2014, 12:01 AM
პოსტი #41


მადლობა ამ ფორუმს!
***

ჯგუფი: Senators
პოსტები: 13,742
რეგისტრ.: 14-June 11
მდებარ.: ფორუმს გარეთ
წევრი № 11,203



guest1
ციტატა
მართლმადიდებელი ვარ.

ხოდა თუ მართლმადიდებელი ხარ , მაშინ დაემორჩილე მართლმადიდებელ ეკლესიას და მართლმადიდებელ წმიდა მამებს .
დოგმატური ცდომილებების ლაპარაკს როდესაც მორჩები , მაშინ გავაგრძელებ შენთან საუბარს .

ციტატა
დოგმატური ცდომილება ის არის, როცა ცოდვილი ადამიანები თეოლოგიას გვასწავლიან.

ესეც მეორე თნ სერიოზული ცდომილება და არა მხოლოდ ცდომილება , უცოდინარობა საეკლესიო ისტორიისა .


--------------------
აბა ჰე და აბა ჰო!
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
guest1
პოსტი Mar 1 2014, 01:29 AM
პოსტი #42


Member
**

ჯგუფი: Members
პოსტები: 188
რეგისტრ.: 11-June 09
წევრი № 7,110



A.V.M
ციტატა
ხოდა თუ მართლმადიდებელი ხარ , მაშინ დაემორჩილე მართლმადიდებელ ეკლესიას და მართლმადიდებელ წმიდა მამებს.
მე შენთვის არ მომიშვერია ხელი და შენი მართლმადიდებლობის შეფასება არ დამიწყია. მაგის განსჯა, როგორც მართლმადიდებლებმა, უფალს მივანდოთ.

ციტატა
დოგმატური ცდომილებების ლაპარაკს როდესაც მორჩები , მაშინ გავაგრძელებ შენთან საუბარს .
ციტატა
დოგმატური ცდომილება ის არის, როცა ცოდვილი ადამიანები თეოლოგიას გვასწავლიან.

ესეც მეორე თნ სერიოზული ცდომილება და არა მხოლოდ ცდომილება , უცოდინარობა საეკლესიო ისტორიისა.
მე მხოლოდ წმინდანთა ციტატები მომყავს. ჩემს მიერ ციტირებული არცერთი წმინდანი არ არის მუსულმანი ან იუდეველი ან ბუდისტი. რატომღაც, მათ ნათქვამებს ყურადღებას არ აქცევ. წმინდა სვიმონმა რომ თქვა "არც ღვთისმეტყველნი არიან მონანულნი და ვერც მონანულნი იქნებიან ღვთისმეტყველნი"-ო, სერიოზულ ცთომილებას უშვებდა და საეკლესიო ისტორიას არ იცნობდა? რატომ ამ წმინდანთა სწავლებას ვუგულველყოფთ, მე ვერ გამიგია. შენ ამბობ, რომ ის წმინდანები, რომლებიც გვასწავლიან, რომ თეოლოგი მხოლოდ ის შეიძლება იყოს, ვინ ღმერთს ჭვრეტსო და განწმენდილიაო, დოგმატურ ცთომილებებს უშვებენ და საეკლესიო ისტორიის არცოდნას ავლენენ, ხოლო შენ კარგად გესმის ეს საკითხი. კარგი ბატონო, როგორც გინდა ისე თქვი, მარა მეც მაქვს უფლება შენს შეცდომებს მივუთითო და დიდი მართლმადიდებელი წმინდანების სწავლებით გავამყარო ჩემი ნათქვამი.
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
A.V.M
პოსტი Mar 1 2014, 01:50 AM
პოსტი #43


მადლობა ამ ფორუმს!
***

ჯგუფი: Senators
პოსტები: 13,742
რეგისტრ.: 14-June 11
მდებარ.: ფორუმს გარეთ
წევრი № 11,203



guest1
ეკლესიისათვის იმ ყოვლადშეუსაბამობაზე , რაც დაწერე ბუნებითი ღმერთობის შესახებ , დაპირებისამებრ აღარ ვისაუბრებ .

რაც შეეხება ღვთისმეტყველს . დავითმა მშვენივრად დაგანახა განსხვავება , მაგ სიტყვის გაგებასთან დაკავშირებით , ახლა კი მე დაგანახებ შენივე სიტყვების არასწორობას :

ციტატა

დოგმატური ცდომილება ის არის, როცა ცოდვილი ადამიანები თეოლოგიას გვასწავლიან.

გრიგოლ ნაზიანზელს , საეკლესიო ტრადიციით განეკუთვნება ტერმინი ღვთისმეტყველი .
მეთანხმები ამაზე ?

გრიგოლ ნაზიანზელი , იყო თუ არა ცოდვილი ადამიანი ?


--------------------
აბა ჰე და აბა ჰო!
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
guest1
პოსტი Mar 9 2014, 03:19 AM
პოსტი #44


Member
**

ჯგუფი: Members
პოსტები: 188
რეგისტრ.: 11-June 09
წევრი № 7,110



A.V.M
ციტატა
რაც შეეხება ღვთისმეტყველს . დავითმა მშვენივრად დაგანახა განსხვავება , მაგ სიტყვის გაგებასთან დაკავშირებით , ახლა კი მე დაგანახებ შენივე სიტყვების არასწორობას :
მე ვერ დავინახე ვერაფერი. რაც დავითმა დამანახა არის ის, რომ იგი უგულველყოფს წმინდანთა სწავლებას წმინდანობის, განღრთომისა და ღვთისმეტყველების არსზე.

ციტატა
გრიგოლ ნაზიანზელს , საეკლესიო ტრადიციით განეკუთვნება ტერმინი ღვთისმეტყველი .
მეთანხმები ამაზე ?

გრიგოლ ნაზიანზელი , იყო თუ არა ცოდვილი ადამიანი ?
იყო თუ არა გრიგოლ ღვთისმეტყველი ცოდვილი ადამიანი? ამაზე ჩემი პასუხი, და ნებისმიერი არაწმინდა ადამიანის, შეიძლება იყოს მხოლოდ რწმენაზე დამყარებული. მე ვთვლი, რომ გრიგოლ ღვთისმეტყველი არ იყო ცოდვილი, იმიტომ, რომ მან სიწმინდეს მიაღწია. წმინდანი ცოდვილი აღარ იქნება და ცოდვით აღარ დაეცემა. ეს არის წმინდანების სწავლება და ეს წერია იოანე ღვთისმეტყველის ერთ-ერთ წერილშიც.

მეც დავსვი კითხვა, მაგრამ არ გიპასუხია ამაზე: წმინდა სვიმონმა რომ თქვა "არც ღვთისმეტყველნი არიან მონანულნი და ვერც მონანულნი იქნებიან ღვთისმეტყველნი"-ო, სერიოზულ ცთომილებას უშვებდა და საეკლესიო ისტორიას არ იცნობდა?
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
A.V.M
პოსტი Mar 9 2014, 10:42 PM
პოსტი #45


მადლობა ამ ფორუმს!
***

ჯგუფი: Senators
პოსტები: 13,742
რეგისტრ.: 14-June 11
მდებარ.: ფორუმს გარეთ
წევრი № 11,203



guest1
ციტატა
მე ვთვლი, რომ გრიგოლ ღვთისმეტყველი არ იყო ცოდვილი, იმიტომ, რომ მან სიწმინდეს მიაღწია.

ეს უკვე საკმარისია რომ აღარ ჩავთვალო საჭიროდ შენთან საუბრის გაგრძელება . ელემენტარულ დოგმატურ საკითხებს რომ გაეცნობი , შემდეგ ვნახოთ . თუ მკითხველს რამე დააინტერესებს , პოსტებს გადახედავს და ნათელი გახდება ყველაფერი .

პ.ს. - ისე , პავლე რომ ამბობს , ცოდვილებში ყველაზე მეტად ცოდვილი მე ვარო , ალბათ არ წაგიკითხავს ხომ ?


--------------------
აბა ჰე და აბა ჰო!
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
†სერგი†
პოსტი Mar 10 2014, 12:13 AM
პოსტი #46


უბრალოდ სერგი
**

ჯგუფი: co-Moderators
პოსტები: 335
რეგისტრ.: 18-August 13
წევრი № 13,299



არ მინდა გადავიკითხო წინა პოსტები... გამომდინარე იქიდან, რომ ვიცი რაც დამხვდება... მხოლოდ ერთს ვიტყვი ისე თემის სათაურიდან გამომდინარე.... ჩვენ, ქრისტიანებს გვაქვს მოწოდება რომ "ქრისტე შევიმოსოთ", და მივემსგავსოთ მას. ასევე ჩვენ ყოველ დღე ჩვენს ლოცვებში (თუნდაც 50-ფსლ.) ვითხოვთ ამ სიწმიდეს.. ვითხოვთ წმიდანობას.... მაგრამ გვავიწყდება ასევე თქმული - "შეინანეთ, რამეთუ მოახლოებულ არს სასუფეველი ცათა... და სხვა მრავალი, სადაც ნათლად სჩანს რომ სიწმიდე მიიღწევა თავმდაბლობით ეს უკანასკნელი კი საკუთარი ცოდვილობის შეგრძნებით...

პ.ს. ხო ეხლა ძალიან მეძIნება და იმედია ძალიან არ ავურიე რაღაცეები, მოკლედ ამას ვფიქრობ.
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
A.V.M
პოსტი Mar 10 2014, 12:28 AM
პოსტი #47


მადლობა ამ ფორუმს!
***

ჯგუფი: Senators
პოსტები: 13,742
რეგისტრ.: 14-June 11
მდებარ.: ფორუმს გარეთ
წევრი № 11,203



†სერგი†
ძმობაში , არ ჩაერთო რა დისკუსიაში . აზრი არ აქვს და დროს დაკარგავ ტყუილად .


--------------------
აბა ჰე და აბა ჰო!
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
guest1
პოსტი Mar 10 2014, 07:37 AM
პოსტი #48


Member
**

ჯგუფი: Members
პოსტები: 188
რეგისტრ.: 11-June 09
წევრი № 7,110



A.V.M

ციტატა
ეს უკვე საკმარისია რომ აღარ ჩავთვალო საჭიროდ შენთან საუბრის გაგრძელება . ელემენტარულ დოგმატურ საკითხებს რომ გაეცნობი , შემდეგ ვნახოთ . თუ მკითხველს რამე დააინტერესებს , პოსტებს გადახედავს და ნათელი გახდება ყველაფერი .
რამოდენიმეჯერ ავღნიშნე და კიდევ გავიმეორებ: მე თეოლოგი (და შესაბამისად დოგმატური თეოლოგიის მცოდნე) არ გახლავარ იმ უბრალო მიზეზის გამო, რომ ცოდვილი ვარ. წმინდანთა სწავლებით, დოგმატური თეოლოგია არის თვით ღვთისაგან განცხადებული ცოდნა, რომელიც მხოლოდ ეძლევა განწმენილ ადამიანს, წმინანს! ვიმეორებ დიდი წმინდანის სვიმონ ახალი ღვთისმეტყველის ნათქვამს: "არც ღვთისმეტყველნი არიან მონანულნი და ვერც მონანულნი იქნებიან ღვთისმეტყველნი" მე თეოლოგიაზე საუბრის უფლება არა მაქვს. ყოველნაირი "თეოლოგია", რომელიც წიგნებსა და განსჯას ეყრდნობა, არის დემონის "თეოლოგია" - ამას გვასწავლის დიდი წმინდანი გრიგოლ ღვთისმეტყველი.

ციტატა
პ.ს. - ისე , პავლე რომ ამბობს , ცოდვილებში ყველაზე მეტად ცოდვილი მე ვარო , ალბათ არ წაგიკითხავს ხომ ?
გამიგია, წამიკითხავს. ბევრ დიდ წმინდანს უთქვამს იგივე, მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს, რომ იმ დროს, როცა წმინდანი ამას ამბობს ან ამბობდა, იგი ცოდვილი იყო ან ცოდვით დაეცემოდა. პავლე მოციქული იმასაც გვასწავლის, რომ ღმერთი იმისათვის განკაცდა, რომ კაცი განიღმრთოსო. მაში რა გამოდის? მადლით განღმრთობილი თუ დაეცა ან ცოდვილია, თვით უფალი ყოფილა ცოდვილი. ეს არის მკრეხელობა და არა ის, რასაც მე ვამბობ. მადლით ღმერთი აღარ დაეცემა, იმიტომ რომ ის ღმერთია უკვე, თუნდაც მადლით.

პავლე მოციქული იმასაც გვასწავლის, რომ მე აღარ ვარსებობო და ქრისტეა ჩემშიო მხოლოდ და ქრისტე საუბრობსო. რა გამოდის მაშინ? ძე ღვთისა იყო ცოდვილი, როცა პავლე მოციქული ამას ამბობდა? აი ისევ ეს არის მკრეხელობა.

ჩვენი დროის უდიდესი წმინდანი მამა გაბრიელი პავლე მოციქულზე ამბობდა: "პავლე მოციქული 30-ე საფეხურზე იყო. მისი წმინდა გონება, როცა ბრძოლა მიემთხვეოდა, ბოროტ აზრებს ისხლეტდა და არ ღებულობდა." როგორ უნდა დაცემულიყო ასეთი წმინდანი? იმის თქმა, რომ ასეთი წმინდანი ცოდვით დაეცემა, არის მკრეხელობა. იოანე ღვთისმეტყველზე კიდევ უფრო მეტს ამბობს მამა გაბრიელი: "იოანე ღვთისმეტყველმა თავისი ღვაწლით მიაღწია, რომ ვერ ეკარებოდნენ (ბოროტი აზრები)." თქვენ კიდევ ასწავლით, რომ ასეთი წმინდანი შეიძლება ცოდვით დაეცესო. მე ვერ მივიღებ მაგ სწავლებას და არც არავის ვურჩევ.

†სერგი†
ციტატა
არ მინდა გადავიკითხო წინა პოსტები... გამომდინარე იქიდან, რომ ვიცი რაც დამხვდება... მხოლოდ ერთს ვიტყვი ისე თემის სათაურიდან გამომდინარე.... ჩვენ, ქრისტიანებს გვაქვს მოწოდება რომ "ქრისტე შევიმოსოთ", და მივემსგავსოთ მას. ასევე ჩვენ ყოველ დღე ჩვენს ლოცვებში (თუნდაც 50-ფსლ.) ვითხოვთ ამ სიწმიდეს.. ვითხოვთ წმიდანობას.... მაგრამ გვავიწყდება ასევე თქმული - "შეინანეთ, რამეთუ მოახლოებულ არს სასუფეველი ცათა... და სხვა მრავალი, სადაც ნათლად სჩანს რომ სიწმიდე მიიღწევა თავმდაბლობით ეს უკანასკნელი კი საკუთარი ცოდვილობის შეგრძნებით...
კი მეგობარო, გეთანხმები. უფრო მეტიც, რაც უფრო დიდია წმინდანი, მით უფრო თავმდაბალი ხდება იგი წმინდანთა სწავლებით. წმინდანები ასწავლიან, რომ ის უკვე ვინც განღმრთობას აღწევს, ყველაზე მეტად მდაბლდება და ყველაზე მეტად ესმის თავისი ჩადენილი ცოდვების სიმრავლე და სიმძიმე. მაგრამ, ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ასეთი განღმრთობილი ცოდვილია (ან ცოდვილია იმ მომენტში, როცა ამბობს ცოდვილი ვარო) ან ცოდვით დაეცემა. ამის თქმა მკრეხელობაა. განღმრთობილი ადამიანი სრულიად ღმერთთან არის შეერთებული წმინდანთა სწავლებით და მას უკვე თავისი ნება აღარ გააჩნია. თუ ვიტყვით, რომ ასეთი განღმრთობილი ცოდვილია და პოტენციურად შეიძლება დაეცეს, ვამბობთ, რომ მადლით ღმერთი ცოდვილია და ღვთის ნება შეიძლება დაეცეს.

მამა გაბრიელი ამბობს: "განღმრთობილი ფლობს სიბრძნეს დასაბამიდან უკუნისამდე" და კიდევ აი ამას ამბობს: "(განღმრთობილი) ადამიანი მთლიანად და განუშორებლად მყოფობს ღმერთთან, რაც სრული ერთობაა. გონება ჩერდება, აზრები თავიდან სრულიად ქრება და უჩინარდება, აღარც არაფერს ფიქრობს, არამედ მხოლოდ ღმერთს ჭვრეტს და რასაც ღვთისაგან ხედავს და ისმენს, მას აკეთებს და ამბობს."
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
guest1
პოსტი Mar 12 2014, 09:49 AM
პოსტი #49


Member
**

ჯგუფი: Members
პოსტები: 188
რეგისტრ.: 11-June 09
წევრი № 7,110



ნიკიტა სტითატი, ბიზანტიელი თეოლოგი, რომელმაც აღწერა წმინდა სვიმონ ახალი ღვთისმეტყველის ცხოვრება, იყო მართლმადიდებლური ეკლესიის წმინდანი. იგ თავის ნაშრომში "წმ. სვიმეონ ახალი ღვთისმეტყველის საღმრთო სიყვარულის ჰიმნებისათვის" წერს:
ციტატა
ამგვარად, წმინდა სიმეონ ახალი ღვთისმეტყველის საღმრთო სახელდებების ტკბილხმოვანებას შეესაბამება დიდი დიონისეს სიტყვები დაფარულის შესახებ მიძღვნილ ღვთაებრივ ტრაქტატში. მაგრამ ღვთისმეტყველთა მიერ აღვლენილ საღმრთო საგალობლებში გამოყენებულ თითოეულ სახელდებაში არის მცდელობა გამოწვლილვით იქნეს გამოკვლეული და ნათელი მოეფინოს ღვთაებრივის ბუნებას, რაც რასაკვირველია, უდიდესი სულიერი ძალისხმევისა და საღმრთო წერილის სუფთა გონებით გასიგრძეგანების გარეშე წარმოუდგენელია.


გრიგოლ პალამა წერს:
ციტატა
რამეთუ, ვინც ყოველივე უმოქმედო ქმნადი გახადა დედამიწაზე თუ ცაში – არნახული მოწყალება მიიღო თავისსავე ქმნილებებზე, უდიდესი კაცთმოყვარება აჩვენა, ადამიანთა გადასარჩენად მსხვერპლად გაიღო საკუთარი სიცოცხლე, ჯვარს ეცვა, ივნო და დაეფლა, განა შეედრება რაიმე? უფალმა ყოველი ძე ხორციელი სულისა და ხორცის განსაწმენდად და საკურნებლად თავის სისხლსა და ხორცს გვაზიარა, უკეთესისკენ ლტოლვის სურვილი გააღვიძა ჩვენს არსებაში, თავისთან გაგვათანასწორა, განღმრთობის ღირსნი გაგვხადა.


სვიმონ ახალი ღვთისმეტყველი ამბობს:
ციტატა
მაშასადამე, თუკი გსურს პავლე მოციქულის პატივდება და ქება-დიდება მიბაძე მას და ეცადე გაეჯიბრო სარწმუნოებაში. აი მაშინ კი ჭეშმარიტად შეედრები პავლე მოციქულს, ისიც მიგიღებს, შეგიყვარებს და შეგივრდომებს ვითარცა მის კვალდაკვალ მავალს, მისი სწავლების დამფასებელს. უპატივცემულობას გამოიჩენდი ღვთაებრივი მოციქულის მიმართ, თუკი მიიჩნევდი, რომ მავანს არ ძალუძს შესწვდეს იმ სიმაღლეს, რასაც პავლე მოციქულმა მიაღწია, დაიხსომე, რომ ამით საკუთარი გადარჩენა გძაგს და დაუდევრად ეპყრობი იმას, რასაც მიაღწიე ცხოვრებაში, ხიბლში იგდებ თავს, უარყოფ პავლე მოციქულს და გაანაწყენებ. თუ გსურს დაგიმტკიცებ, რომ პავლე მოციქული, პატივდებული და სახელდებული იქნებოდა თუკი მას გადააჭარბებდი უფალთან სიახლოვესა და ამაღლებაში. აი, თავად პავლე მოციქულს მოუსმინე: «ვილოცევდ მე შეჩუენებულ ყოფად თავსა ჩემსა ქრისტესგან ძმათა ჩემთათვს, და ნათესავთა ჩემთა ხორციელთა». (რომ. 9,3). ხედავ, იგი მზად არის თავად დაშორდეს უფალს ოღონდ იხსნას სული მოყვასისა. შენ კი გაიძახი – პავლე მოციქულისათვის შეურაცხმყოფელია ჩემისთანა უბირის ლტოლვა ღვთაებრივი სიმაღლეებისკენო. ასე არ არის ჩემო ძმაო! წმინდანებს შური არა სჩვევიათ, არც გულისთქმები აწუხებთ და არც მიელტვიან დიდებასა და პატივს კაცთა. მათ, უფლის თაყვანისმცემლებსა და წმინდანებს მხოლოდ ერთი სწრაფვა, სურვილი, განცხრომა და ნეტარება აქვთ: უფლის ჭვრეტა. ხოლო ისინი, რომლებიც უფალს ჭვრეტენ, განეშორებიან ორპირობას და ფარისევლობას, რამეთუ უფლის გარდა სააქაო ცხოვრების სიამტკბილობა მათ ცნობისწადილს არ აღუძრავს. არც ჩვეულებრივი მოკვდავი, არც ყოფითი საფიქრალ-საზრუნავი არ აინტერესებთ. არამედ თავისუფალი არიან კაცთათვის დამახასიათებელი ცნობისმოყვარეობისგან და გონება არ ეფანტებათ უამრავ წვრილმანებზე ფიქრში. სწორედ ამიტომ, ვინც ასეთ სიმაღლეს მიაღწია სიცოცხლეში, ამქვეყნიური ამაოებისაკენ აღარასოდეს გაიხედავს.

მაგრამ გემუდარები მკითხო: ვინც ამის თაობაზე წერდა როგორ მივიდა ამ დასკვნამდე? ან, ისინი ვინც ამჟამად ფიქრობენ ამას როგორღა მიხვდნენ? მიპასუხე ვისი ნააზრევია ეს ყოველივე – რასაკვირველია ადამიანის, ადამიანის საქმენი განცხადებული სიტყვაში. ამას როდესაც ამბობ იცი მეორე ადამიანის სულიერი მდგომარეობა სინამდვილეში? წმინდა პავლე მოციქული ხომ ამბობს: «რამეთუ ვინმე უკუე იცის კაცმან კაცისა, გარნა სულმანვე კაცისამან, რომელი არს მასთან? (1კორ. 2,11). თუკი ადამიანს არ ძალუძს, ჩასწვდეს მეორე ადამიანის სულის სიღრმეებს, მაშინ როგორღა მოახერხებს იმის გაგებას თუ რამდენად მიიღო ამა თუ იმ პიროვნების სულმა ღვთაებრივი. მაშასადამე, ის ცვლილებები და მდგომარეობა, რომელიც სულს ემართება განღმრთობის დროს?


ცალკე გამოყოფის ღირსია აი ეს ადგილი:
ციტატა
წმინდანებს შური არა სჩვევიათ, არც გულისთქმები აწუხებთ და არც მიელტვიან დიდებასა და პატივს კაცთა. მათ, უფლის თაყვანისმცემლებსა და წმინდანებს მხოლოდ ერთი სწრაფვა, სურვილი, განცხრომა და ნეტარება აქვთ: უფლის ჭვრეტა. ხოლო ისინი, რომლებიც უფალს ჭვრეტენ, განეშორებიან ორპირობას და ფარისევლობას, რამეთუ უფლის გარდა სააქაო ცხოვრების სიამტკბილობა მათ ცნობისწადილს არ აღუძრავს. არც ჩვეულებრივი მოკვდავი, არც ყოფითი საფიქრალ-საზრუნავი არ აინტერესებთ. არამედ თავისუფალი არიან კაცთათვის დამახასიათებელი ცნობისმოყვარეობისგან და გონება არ ეფანტებათ უამრავ წვრილმანებზე ფიქრში. სწორედ ამიტომ, ვინც ასეთ სიმაღლეს მიაღწია სიცოცხლეში, ამქვეყნიური ამაოებისაკენ აღარასოდეს გაიხედავს.
ანუ, წმინდანები ცოდვით აღარ დაეცემიან. ღვთის მადლით განწმენდილი ადამიანი აღარ ილტვის ამქვენყნიურისაკენ.
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
A.V.M
პოსტი Mar 13 2014, 01:23 AM
პოსტი #50


მადლობა ამ ფორუმს!
***

ჯგუფი: Senators
პოსტები: 13,742
რეგისტრ.: 14-June 11
მდებარ.: ფორუმს გარეთ
წევრი № 11,203



guest1
მე ნუღარ მომნიშნავ შენს პოსტებში , მაინც არ შემოვალ დისკუსიაში . ( ასაკით უფროსი რომ არ იყო , კიდევ დავფიქრდებოდი) .
მოკვდავ ადამიანს , ,,ბუნებით ღმერთად'' მიიჩნევ და რომელ თეოლოგიურ დისკუსიაში უნდა შემოვიდე შენთან ?ადამიანს პოლითეიზმი გწამს .


--------------------
აბა ჰე და აბა ჰო!
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
guest1
პოსტი Mar 13 2014, 07:44 AM
პოსტი #51


Member
**

ჯგუფი: Members
პოსტები: 188
რეგისტრ.: 11-June 09
წევრი № 7,110



A.V.M
ციტატა
მე ნუღარ მომნიშნავ შენს პოსტებში , მაინც არ შემოვალ დისკუსიაში . ( ასაკით უფროსი რომ არ იყო , კიდევ დავფიქრდებოდი) .
მოკვდავ ადამიანს , ,,ბუნებით ღმერთად'' მიიჩნევ და რომელ თეოლოგიურ დისკუსიაში უნდა შემოვიდე შენთან ?ადამიანს პოლითეიზმი გწამს .
პირველ რიგში, მე უკვე ბევრჯერ ავღნიშნე, არ ვღვთისმეტყველებ-თქო. ღვთისმეტყველება არ არის მონანულთა საქმეო, ასე ამბობენ წმინდანები. მეკიდევ, ჯერ სინანულიც არ ვიცი რა არის. გარდა ამისა, შენს გარდა სხვაც არის აქ. ვისაც დააინტერესებს წმინდანთა სწავლება წაიკითხავს. კიდევ ის, რომ შენ თუ არ გინდა გიპასუხო, მაშინ მე ნუ დამაბრალებ იმას, რაც არ მითქვამს. მე თუ მწამს ის რომ ამ ქვეყანაზე ყოვლისშემძლე ღმერთს შეუძლია იმდენჯერ მოვიდეს, რამდენიც მისი ნება იქნება და ამას შენ პოლითეიზმს ეძახი, მაშინ დავით მეფსალმუნეც პოლითეისტი ყოფილა, როცა ამბობს "დაჯდა ღმერთი ღმერთებს შორის"; მაშინ მართლმადიდებელი წმინდანებიც პოლითეისტები ყოფილან, როცა განღმრთობაზე საუბრობენ;

მადლით განღმრთობა უკვე იცით რა არის და ბუნებით განღმთობისა გიკვირთ.

მე აქ ყველაზე მთავარი რაც იყო, წმინდანთა სწავლებას ვდებ წმინდანთავე ციტატებზე დაყრდნობით: 1) ადამიანი ცხოვრებაში ხდება წმინდანი; აქ დედამიწაზე აღწევს წმინდანობას; 2) წმინდანი ცოდვით აღარ დაეცემა; 3) ღვთისმეტყველი შეიძლება იყოს მხოლოდ-და-მხოლოდ წმინდანი და ისიც სიწმინდის მაღალ საფეხურზე მყოფი; 4) როცა წმინდა მოძღვარი მიუტევებს ცოდვებს ადამიანს, მაშინ ღმერთი უტევებს ცოდვებს მას. როცა არ მიუტევებს, მაშინ ის ცოდვები ადამიანს არ მიეტევება. აქ, აი ესენი უფრო მთავარია, ვიდრე დავითის მადლით ღმერთობა, რასაც ვერც შენ, ვერც მე და ვერც ბატონი ჭელიძე ვერ გაიგებს, რას ნიშნავს.

შენ კიდევ, მე დოგმატის არცოდნაში მადანაშაულებ და პასუხს ვერ ცემ კითხვას, მაშ რატომ ასწავლიან წმინდანები სხვანაირად ყოველივე ამას.
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
guest1
პოსტი Mar 15 2014, 11:52 PM
პოსტი #52


Member
**

ჯგუფი: Members
პოსტები: 188
რეგისტრ.: 11-June 09
წევრი № 7,110



ფილოკალიაში აბა ფილიმონი წერს შემდეგს:

ციტატა
You must purify your intellect completely through stillness and engage it ceaselessly in spiritual work. For just as the eye is attentive to sensible things and is fascinated by what it sees, so the purified intellect is attentive to intelligible realities and becomes so rapt by spiritual contemplation that it is hard to tear it away. And the more the intellect is stripped of the passions and purified through stillness, the greater the spiritual knowledge it is found worthy to receive. The intellect is perfect when it transcends knowledge of created things and is united with God: having then attained a royal dignity it no longer allows itself to be pauperized or aroused by lower desires, even if offered all the kingdoms of the world. If, therefore, you want to acquire all these virtues, be detached from every man, flee the world and sedulously follow the path of the saints.


ქართულად ასე ითარგმნება:
ციტატა
შენ უნდა განწმინდო ისიხაზმის საშუალებით შენი გონება სრულიად და განუწყვეტვლივ უნდა ჩართო იგი სულიერ ცხოვრებაში. რამეთუ, ისევე როგორც თვალი ყურადღებით აღიქვამს მატერიალურ საგნებს და განცვიფრებულია იმით, რასაც ხედავს, ასევე განწმენდილი გონების ყურადღება მიპყრობილია სულიერი რელობისაკენ და იმდენად განცვიფრებულია სულიერი ჭვრეტით, რომ ძნელია ისინი ერთმანეთს დააცილო. რაც უფრო იწმინდება გონება ისიხაზმის საშუალებით ვნებებისაგან, მით უფრო დიდი სულიერი ცოდნის მიღება შეუძლია მას. გონება მაშინ არის სრულყოფილი, როცა იგი გაცდება შექმნილი საგნების ცოდნას და ღმერთთან გაერთიანდება: ამგვარად მიაღწევს რა სამეფო ღირსებას ის აღარასოდეს იქნება ვნებების მსხვერპლი, მაშინაც კი თუ მას მთელი სამყაროს სამეფოებს შესთავაზებენ. მაშ, თუ გნებავს შეიძინო ყველა ეს სათნოება, დაცილდი ყოველ კაცს, გაექეცი წუთისოფელს და ჯიუტად მისდიე წმინდანთა გზას.


ანუ, წმინდანი პირდაპირ გვეუბნება, რომ წმინდანობა ხდება დედამიწაზე და გაწმენდილი ადამიანი აღარ ეცემა ცოდვით.

იგივე აბა ფილიმონი წერს:
ციტატა
The only path leading to heaven is that of complete stillness, the avoidance of all evil, the acquisition of blessings, perfect love towards God and communion with Him in holiness and righteousness. If a man has attained these things he will soon ascend to the divine realm... For when our soul rejoices in the contemplation of true goodness, it does not return to any of the passions energized by sensual or bodily pleasure; on the contrary, it turns away from all such pleasure and receives the manifestation of God With a pure and undefiled mind.


ქართულად ეს ასე ითარგმნება:
ციტატა
ერთადერთი გზა, რომელსაც ცათა სასუფეველისაკენ მივყავართ, არის სრული ისიხია (სიჩუმე), სიბოროტის თავიდან აცილება, ღვთის წყალობის შეძენა, ღვთისადმი სრულყოფილი სიყვარული და ღმერთთან ზიარება სიწმიდით და სიმართლით. თუ ადამიანი მიაღწევს ამ ყველაფერს, ის მალე ამაღლდება ღვთიური სამფლობელოსაკენ... რამეთუ, როცა ჩვენი სული ზეიმობს ჭეშმარიტი სიკეთის განჭვრეტით, ის აღარ უბრუნდება რომელიმე ცოდვას, რომელიც გრძნობითი ან სხეულებრივი სიამოვნებისაგან მოდის; პირიქით, ის ზურგს აქცევს ყოველგვარ ასეთ სიამოვნებას და ღვთის გამოვლინებას ღებულობს წმინდა და უბიწო გონებით.


ანუ, ადამიანი წმინდანი ხდება აქ, დედამიწაზე და ამ ცხოვრებაშივე შეუძლია "ღვთიური სამფლობელოსაკენ" ამაღლება და განწმენდილ ადამიანი არასდროს აღარ დაეცემა.

ციტატა
It is only after we have guarded ourselves rigorously, endured bodily suffering and purified the soul, that God comes to dwell in our hearts, making it possible for us to fulfill His commandments without going astray. He Himself will then teach us how to hold fast to His laws;

ანუ

მხოლოდ მას შემდეგ, როცა ჩვენს თავს დავიცავთ მტკიცედ სიბოროტისაგან, გავუძლებთ სხეულის ტკივილს და განვწმენდთ სულს, მოვა უფალი და დაისადგურებს ჩვენს გულებში, რაც შესაძლებლობას მოგვცემს, რომ მისი მცნებები დავიმარხოთ და აღარ ავცდეთ გზას. ამის შემდეგ თვით უფალი გვასწავლის, თუ როგორ დავიმარხოთ მისი მცნებები.


ანუ, გარკვეული წესით ცხოვრების შემდეგ, ადამიანში უკვე თვით უფალი დაიმკვიდრებს და ის ასწავლის მას ცნებების დამარხვას და დაიცავს მას ცოდვისაგან დაცემით.


ციტატა
Let us, then, do all we can to cultivate the virtues, for in this way we may attain true devoutness, that mental purity whose fruit is natural and theological contemplation. As a great theologian puts it, it is by practicing the virtues that we ascend to contemplation. Hence, if we neglect such practice we will be destitute of all wisdom. For even if we reach the height of virtue, ascetic effort is still needed in order to curb the disorderly impulses of the body and to keep a watch on our thoughts. Only thus may Christ to some small extent dwell in us. As we develop in righteousness, so we develop in spiritual courage; and when the intellect has been perfected, it unites wholly with God and is illumined by divine light, and the most hidden mysteries are revealed to it. Then it truly learns where wisdom and power lie, and that understanding which comprehends everything, and ‘length of days and life, and the light of the eyes and peace’ (Baruch 3:14). While it is still fighting against the passions it cannot as yet enjoy these things. For virtues and vices blind the intellect: vices prevent it from seeing the virtues, and virtues prevent it from seeing vices. But once the battle is over and it is found worthy of spiritual gifts, then it becomes wholly luminous, powerfully energized by grace and rooted in the contemplation of spiritual realities. A person in whom this happens is not attached to the things of this world but has passed from death to life.

მაშ გავაკეთოთ ყველაფერი, რაც შეგვიძლია, რომ შევიძინოთ სათნოებანი, რამეთუ მხოლოდ ამ გზით შეიძლება მივაღწიოთ ჭეშმარიტ ღვთისმოსაობას, იმ გონებრივ სიწმინდეს, რომლის ნაყოფიც არის ბუნებრივი და თეოლოგიური ჭვრეტა. როგორც დიდი თეოლოგი იტყვის, ჭვრეტისკენ აღმასვლა ხდება სათნოებათა ცხოვრებაში დანერგვით. აქედან გამომდინარე, თუ ჩვენ ასეთ პრაქტიკას ყურადღებას მოვაკლებთ, ყოველგვარი სიბრძნისაგან დავიცლებით. რამეთუ, რომც მივაღწიოთ სათნოებათა მწვერვალს, მაინც საჭიროა ასკეტური ძალისხმევა რათა სხეულის უწესრიგო იმპულსები და ჩვენი აზრები ვაკონტროლოთ. მხოლოდ ასე შეიძლება დაისადგუროს ჩვენში ქრისტემ რაღაც მცირე დონეზე. განვაგრძობთ რა სიმართლეში განვითარებას, ჩვენი სულიერი სიმხნევეც ვითარდება. და როცა გონება სრულიად განიწმინდება, იგი სრულიად ერწყმის ღმერთს და ნათდება ღვთიური სინათლით. ამის შემდეგ ყველაზე დაფარული საიდუმლოებები გამოეცხადება მას. შემდეგ გული ჭეშმარიტად შეიცნობს, თუ სად არის სიბრძნე და ძალა. ასევე მოდის ის გაგება, რომელიც შეიცნობს ყველაფერს, 'სად არის დღეგრძელობა და სიცოცხლე, სად არის სინათლე თვალთა და მშვიდობა' (ბარუქ წინასწარმეტყველი 3:14). სანამ გული ჯერ კიდევ იბრძვის ვენბათა წინააღმდეგ, ის ვერ დატკბება ამ ყველაფრით, რამეთუ სათნოებანი და ბოროტებანი გულს აბრმავებენ: ბოროტებანი ხელს უშლიან მას რათა დაინახოს სათნოებანი, ხოლო სათნოებანი ხელს უშლიან მას, რათა დაინახოს ბოროტებანი. მაგრამ, როცა ბრძოლა დამთავრდება და გული ღირსი გახდება ამ სულიერი ნიჭისა, მაშინ იგი სრულიად განათდება, ძლიერად გამოიკვებება მადლით და სულიერი რეალობის ჭვრეტაში დამყარდება. ადამიანი, ვისშიც ეს ხდება, აღარ არის მიჯაჭული წუთისოფლის საგნებზე და იგი სიკვდილიდან სიცოცხლეში გადადის.


აქაც ყველაფერი ნათლად არის გადმოცემული: 1) ღვთისმეტყველება არ არის წიგნებიდან მიღებული ცოდნის შედეგი, არამედ უფლის მიერ მიმადლებული ნიჭია, რომელსაც განწმენდილი ადამიანი იღებს; 2) წმინდანობა ხდება დედამიწაზე; 3) განღმრთობა ხდება დედამიწაზე; 4) წმინდანი აღარ დაეცემა ცოდვით.

ვინც სხვანაირად ასწავლის, ის, წმინდა სვიმონ ღვთისმეტყველის სიტყვებით რომ თქვათ, მკრეხელობს.
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
A.V.M
პოსტი Mar 17 2014, 01:00 AM
პოსტი #53


მადლობა ამ ფორუმს!
***

ჯგუფი: Senators
პოსტები: 13,742
რეგისტრ.: 14-June 11
მდებარ.: ფორუმს გარეთ
წევრი № 11,203



guest1
ციტატა
ვინც სხვანაირად ასწავლის, ის, წმინდა სვიმონ ღვთისმეტყველის სიტყვებით რომ თქვათ, მკრეხელობს.

ქმნილების ბუნებით ღმერთად აღიარება რა არის ?

( ვახ . მაინც ჩავერთე რა . ვსო , მოვრჩი ) .


--------------------
აბა ჰე და აბა ჰო!
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
guest1
პოსტი Mar 17 2014, 09:53 AM
პოსტი #54


Member
**

ჯგუფი: Members
პოსტები: 188
რეგისტრ.: 11-June 09
წევრი № 7,110



A.V.M
guest1

ციტატა
ქმნილების ბუნებით ღმერთად აღიარება რა არის ?
ეგ წმინდანს უნდა კითხო, ნამდვილ თეოლოგს და ის გიპასუხებს.

ციტატა
( ვახ . მაინც ჩავერთე რა . ვსო , მოვრჩი ).
biggrin.gif
მე არ ჩავერთობი, დაგზოგავ smile.gif წმინდანთა ციტატებს ვდებ მე უბრალოდ და არა "თეოლოგიური" პაექრობის ჟინი მჭირს.
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
A.V.M
პოსტი Mar 17 2014, 11:59 PM
პოსტი #55


მადლობა ამ ფორუმს!
***

ჯგუფი: Senators
პოსტები: 13,742
რეგისტრ.: 14-June 11
მდებარ.: ფორუმს გარეთ
წევრი № 11,203



guest1
ციტატა
მე არ ჩავერთობი, დაგზოგავ

მადლობა გულმოწყალობისათვის...


--------------------
აბა ჰე და აბა ჰო!
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
guest1
პოსტი Mar 24 2014, 01:34 AM
პოსტი #56


Member
**

ჯგუფი: Members
პოსტები: 188
რეგისტრ.: 11-June 09
წევრი № 7,110



ფილოკალიაში, წმინდა ესაია განდეგილი წერს შემდეგს:

ციტატა
If your heart comes to feel a natural hatred for sin, it has defeated the causes of sin and freed itself from them.
ციტატა
თუ გული ბუნებრივ ზიზღს გრძნობს ცოდვისადმი, მაშინ მას დაუმარცხებია ცოდვის მიზეზი და თავისუფალია ცოდვისაგან.



ციტატა
8. If your intellect is freed from all hope in things visible, this is a sign that sin has died in you.
9. If your intellect is freed, the breach between it and God is eliminated.
ციტატა
თუ ბონება იმედს აღარ ამყარებს ხილულ საგნებზე, ეს იმის ნიშანია, რომ ცოდვა მოკვდა შენში. თუ გონება განთავისუფლდა, მაშინ მასსა და ღმერთს შორის საზღვარი მოსხნილია.



ციტატა
When a man has an exact knowledge about the nature of thoughts,* he recognizes those which are about to enter and defile him, troubling the intellect with distractions and making it lazy. Those who recognize these evil thoughts for what they are remain undisturbed and continue in prayer to God.
ციტატა
როცა ადამიანს გააჩნია ზუსტი ცოდნა აზრის (ანუ ფიქრის) ბუნებაზე, იგი ცნობს იმ აზრებს, რომელიც მასში უნდა შევიდეს და გონების წაბილწვა მოახდინოს. მათ, ვისაც ესმის ასეთი აზრების ბუნება, აღარ აწუხებთ ისინი და ღვთისადმი ლოცვას განაგრძობენ.



ციტატა
14. When the intellect rescues the soul’s senses from the desires of the flesh and imbues them with dispassion,* the passions shamelessly attack the soul, trying to hold its senses fast in sin; but if the intellect then continually calls upon God in secret, He, seeing all this, will send His help and destroy all the passions at once.



ციტატა
17. When a man severs himself from evil, he gains an exact understanding of all the sins he has committed against God; for he does not see his sins unless he severs himself from them with a feeling of revulsion. Those who have reached this level pray to God with tears, and are filled with shame when they recall their evil love of the passions. Let us therefore pursue the spiritual way with all our strength, and God in His great mercy will help us. And if we have not guarded our hearts as our fathers guarded theirs, at least in obedience to God let us do all we can to keep our bodies sinless, trusting that at this time of spiritual dearth He will grant mercy to us together with His saints.
ციტატა
როცა ადამიანი ცოდვას აქცევს ზურგს, იგი იძენს ზუსტ ცოდნას ყველა იმ ცოდვის რაოებაზე, რაც კი მას ღვთის მიმართ ჩაუდენია. ადამიანი ვერ ხედავს თავის ცოდვებს, თუ ზიზღით არ შეაქცევს მას ზურგს. ისინი, ვინაც სულიერების ამ დონეს მიაღწია, ცრემლებით ლოცულობენ ღვთის მიმართ და სირცხვილის გრძნობით ივსებიან, როცა წარსულის ვნებებს იხსენებენ.



=======

ზემოთ მოყვანილი ციტატებიდან ჩანს, რომ თუ ადამიანი მიყვება მართლმადიდებელი ბერის მიერ შემოთავაზებულ გზას, ის მიაღწევს უვნებლობას და სიწმინდეს, რომლის შემდეგაც მას ცოდვით დაცემა აღარ ემუქრება.


User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
guest1
პოსტი Apr 23 2014, 08:48 PM
პოსტი #57


Member
**

ჯგუფი: Members
პოსტები: 188
რეგისტრ.: 11-June 09
წევრი № 7,110



ქრისტე აღსდგა

ყველა ქართველ და არაქართველ ქრისტიანს ვულოცავ ამ დღესასწაულს. გისურვებთ ყველას სიწმინდისაკენ სვლას, წმინდა მოძღვრის პოვნას.

განვაგრძობ, თქვენის ნებართვით, წმინდანთა სწავლებას წმინდანობაზე და მღვდლობაზე. ქვემოთ მოცემულია მიტროპოლიტ იეროთეოს ვლახოსის ვრცელი ციტატა მისი წიგნიდან "მართლმადიდებლური ფსიქოთერაპია:

ციტატა
დიონისე არეოპაგელის ღვთისმეტყველების თანახმად ეპისკოპოსი სულიერი ცხოვრების მცოდნეა, ღვთისმხილველია და აქვს თავად განღმრთობის გამოცდილება. ამიტომ "მღვდელმთავრის ღვთაებრივი წოდება არის პირველი ღმერთისმხილველ წოდებათა შორის. ეს არის უკანასკნელი ხარისხი"109. მღვდელმთავარი განღმრთობის ნაყოფია, რადგან განღმრთობა განიცადა თავად და ეხმარება სხვა ქრისტიანებს მადლით განღმრთობის გზაზე. "მღვდელმთავრის ხარისხი მოითხოვს თვითსრულყოფას. განღმრთობის განცდას, რასაც გადასცემს მასზე დაბალ საფეხურზე მდგომთ მათი ღირსების შესაბამისად, გადასცემს თავის განღმრთობის ნაწილს"110. დიონისე მღვდელმთავრად ასახელებს "ღმრთივშთაგონებულ და ღვთიურ ადამიანს, რომელიც წმინდა ცოდნის მფლობელია და მისი მაგალითით სრულდება და შეიცნობა მთელი იერარქია"111.
ანუ, მოკლედ რომ ვთქვათ, დიონისე არეოპაგელის მიხედვით ეპისკოსპოსი უნდა იყოს არამარტო წმინდანი, არამედ დიდი წმინდანი (ანუ განღმრთობილი).

ვნახოთ ისევ რა არის ჭეშმარიტი ღვთისმეტყველება და რა არის დამახინჯებული "ღვთისმეტყველება":
ციტატა
თეოლოგიაც ვერ ჩაითვლება ფილოსოფიად, ისიც მკურნალი მოძღვრებაა. მართლმადიდებლური თეოლოგია ნათლად გვიჩვენებს, რომ ერთი მხრივ იგი კურნების ნაყოფია და მეორე მხრივ არის კურნებისკენ მიმავალი გზა. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, ის, ვინც განიკურნა და ღმერთთან კავშირშია, ღმრთისმეტყველია, მხოლოდ მას შეუძლია ქრისტიანებს კურნების ჭეშმარიტი გზა უჩვენოს.
ანუ, ღვთისმეტყველი შეიძლება იყოს მხოდლო-და-მხოლოდ წმინდანი (განკურნებული ადამიანი) და არა ცოდვებით დაავადებული.

ღვთისმეტყველი არის მამა გაბრიელი და მისი სულიერი მოწაფე (ან მოწაფეები), რომელსაც მამა გაბრიელმა სულიერი მღვდელთმთავრობის ხელი დაასხა. ღვთისმეტყველი არის მამა გაბრიელის სულიერი მასწავლებლები - ბეთანიელი წმინდა მამები. ხოლო, ედიშერ ჭელიძე, ანდრია კურაევი და სხვები თვით საჭიროებენ მკურნალობას და აქედან გამომდინარე ღვთისმეტყველები ვერ იქნებიან.

აი კიდევ რას წერს მიტროპოლიტი თანამედროვე ღვთისმეტყველებაზე:
ციტატა
ჩემი აზრით, თანამედროვე ღმრთისმეტყველება რაციონალისტურია. მისი საყრდენი “სიმდიდრე” აზროვნებაა. საყურადღებოა არქიმანდრიტ სოფრონისეული შეფასება: “წარმოსახვის ერთი სახეობა, რაზეც გვსურს ვისაუბროთ არის ლოგიკით ღვთაებრივ სამყაროში შეჭრა და მისი განმარტება. ასეთ მცდელობას ყოველთვის წარმოსახვა ახლავს, რასაც მრავალნი უწოდებენ ‘ღმრთისმეტყველების შემოქმედებას’. გონიერი ღმრთისმეტყველების მოღვაწე და წმინდად მლოცველი თავის თავში ებრძვის ამგვარ ‘შემოქმედებას’, რადგან ის ჭეშმარიტი არსებობის საპირისპირო პროცესია და ამ დროს ადამიანი თავად ქმნის ღმერთს საკუთარი წარმოსახვით და თავის მსგავსად”908. არქიმანდრიტი სხვა ადგილას წერს:, რომ ღვთისმეტყველ-რაციონალისტი აგებს თავის სისტემას არქიტექტორის მსგავსად და იყენებს ემპირიულ და მეტაფიზიკურ აზრებს სამშენებლო მასალად და იმას კი არ აქცევს ყურადღებას, რამდენად შეესაბამება მისი იდეალური შენობა რეალურს, არამედ ფიქრობს შენობის დიდებულებაზე. თავის სისტემის ჰარმონიულობაზე ლოგიკური თვალსაზრისით.

რაც არ უნდა პარადოქსული იყოს, დიდმა ადამიანებმაც კი ვერ გაუძლეს ამგვარ ცდუნებას, რომლის თავი და თავი არის ამპარტავნება. რაციონალისტი თეოლოგისთვის ისევე ძვირფასია თავისი მოსაზრება, როგორც დედისთვის შვილი. თავის შემოქმედება საკუთარი თავივით უყვარს, მასთან აიგივებს და თავის სფეროში იკეტება. ზოგჯერ ასეთ შემთხვევაში ადამიანური ჩარევა გარედან უშედეგოა, თუკი თვითონ რაციონალისტ-თეოლოგი არ გამოეთიშება ე.წ. სიმდიდრეს. სხვაგვარად ვერასოდეს ვერ შეძლებს წმინდად ლოცვას და ჭეშმარიტ ჭვრეტას უფლისას"


ციტატა
ზემოთ შევნიშნე, რომ ბევრი ჩვენგანი ღმრთისმეტყველებას მკურნალ მეცნიერებად არ აღიარებს. ჩვენ არ ვიცნობთ მართლმადიდებლური მოღვაწეობის არსს. თუ წავიკითხავთ “სათნოებათმოყვარეობას” (φιλοκαλία), სადაც თავმოყრილია თეოლოგიური მეთოდების ამსახველი მნიშვნელოვანი თხზულებები, დავინახავთ, რომ მათი უმრავლესობა სულის ვნებათაგან განკურნებაზე მოგვითხრობს.
ჭეშმარიტად: ჩვენ არ ვიცნობთ მართლმადიდებლურ სწავლებას და იმიტომ არის, რომ მამა გიორგი ბასილაძეს ზოგერთი "ღვთისმეტყველი" აკრიტიკებს. მამა გიორგი არის ღვთისმეტყველი. მამა გიორგის სწავლებაში გადმოცემულია ყველაფერი ზუსტად ისე, როგორც დიდი წმინდა ბერების თხზულებებში, რომელიც თავმოყრილია "სათნოთმოყვარეობაში" ანუ "ფილოკალიაში".

ციტატა
წმინდა სამების სახელით მონათლული და სამპიროვანი ერთარსება ღმერთის ნებას დამორჩილებული ყველა მორწმუნე არის მღვდელმსახური, სულიერი მღვდელი. ტერმინი "სულიერი მღვდლობა" ჩვენთვის უფრო მისაღებია, ვიდრე ("საყოველთაო", "საერო" მღვდლობა), რადგან "სულიერი მღვდლობა" შეიძლება მიიღოს სასულიერო პირმაც და ერისკაცმაც, მაგრამ არა ყველა მონათლულმა, მხოლოდ იმათ, ვინც უფლის ტაძარი გახდა.

სულიერი მღვდლობა შეუძლია გონებით უწყვეტად მლოცველ ადამიანს, უფრო სწორად იმას, ვინც მადლის იმ სიმაღლეს მიაღწია, როცა ძალმოსილია მთელი სამყაროსთვის ილოცოს. ამას სულიერი მღვდელმსახურება ეწოდება, და ყველასთვის აღესრულება. ამგვარი ადამიანების (თავშეწირვით სხვებისთვის რომ ლოცულობენ) ლოცვაზეა დამყარებული სამყარო და მათით იკურნებიან სულები. ლოცვით ხდებიან ისინი ექსორცისტები და განაგდებენ ადამიანთა შორის გამეფებულ ეშმაკს. ეს რჩეულთა ღვაწლია, მათი, ვინც მთელი დედამიწისთვის ლოცულობს.

წმინდა გრიგოლ სინელი სულიერ სამღვდელოებაზე ამბობს, რომ მისი არსებობა თავად ხელდასხმული სამღვდელოებისათვისაა აუცილებელი. ნაშრომის წინა ნაწილში წარმოვაჩინეთ, რომ მღვდელმსახურად ირჩევდნენ ღვთიური მადლის მატარებელ ადამიანებს. გრიგოლ სინელის სიტყვებით გონებითი ლოცვა "საიდუმლო მღვდელმსახურებაა". საინტერესოა წმინდა მამის გამონათქვამი: "გონებით ლოცვას წინ უძღვის განწმენდა ანუ სული წმინდის ქმედება და შემდეგ გონებით საიდუმლო მღვდელმსახურება"149. ვისაც გონებითი ლოცვის მადლი ეძლევა, ის გრძნობს მადლის ქმედებას (ანუ, წმინდანმა იცის, რომ თვითონ წმინდანია), რაც განწმენდილი, განმანათლებელი და საიდუმლოა. ასეთია სულიერი მღვდელმსახურება და სულიერი საღმრთო ლიტურგია. ამ მდგომარეობამდე ამაღლებული ადამიანი არის მღვდელმსახური. ჭეშმარიტი მღვდელმსახურებისას სული წმინდა მართავს გულს და სხვა აზრებისგან ათავისუფლებს, ასეთ გულში ყველაფერი ითქმის და სრულდება სული წმინდის მადლით"150.

წმინდა მამის მოყვანილი სიტყვები ცხადყოფენ, რომ სწორედ სულიერი სამღვდელოება გადავა მომავალ საუკუნეში, ზეციურ სასუფეველში. სულიერი სამღვდელოება ერისთვის, მისი სამსახურისთვის არსებობს. ის ზეციურ სასუფეველში განაგრძობს მსახურებას წმინდა ტრაპეზთან. ასეთი სულიერი მადლის მატარებელნი შეადგენენ “ჭეშმარიტ სამღვდელოებას”, მათი ღვაწლი ამქვეყნიურ ცხოვრებაში იწყება. ამ სინათლეში შეუძლია შესვლა ყველანაირ ადამიანს, მათ შორის ქალსაც. ამიტომ განსაკუთრებული მნიშვნელობა არა აქვს იმას, რომ მართლმადიდებლური ტრადიციით ქალის ხელდასხმა არ შეიძლება. ქალს შეუძლია "სულიერი მღვდელმთავარი" გახდეს. გრიგოლ სინელი სხვა ადგილას წერს: "ყველა კეთილმორწმუნე მეფე და მღვდელმსახური მადლცხებულია ახალი მადლით, ისევე როგორც უწინ. "არქეტიპის მიხედვით" ძველი აღთქმის მღვდელმსახურები იყვნენ წინასახენი ჩვენი ჭეშმარიტებისა, მაგრამ მიუხედავად ამისა, ჩვენი სამღვდელოება და მეფეები არ არიან "ერთსახოვანნი და ერთნაირნი"151.

ტყვეობისგან განთავისუფლებული ადამიანური გონება სული წმინდის მადლის მიღებით "სულიერი ხდება და მაშინ ადამიანი საიდუმლოდ ასრულებს მღვდელმოქმედებას საკუთარი სულის სამსხვერპლოზე და ეზიარება უფლის კრავს სულიერი ქორწინებით. სულის გონიერ სამსხვერპლოზე სულიერი მღვდელმსახური იგემებს უფლის კრავს და იმავდროულად თავად ემსგავსება მას. ამდენად, როცა ჩვენს სულში გონებითი ლოცვა აღევლინება, სრულდება უწყვეტი საღმრთო ლიტურგია, რაც ჩვენს არსებობას ასაზრდოებს. წმინდა გრიგოლ სინელი წერს: "სულიერი მღვდელმსახურება სულის საკურთხეველზე აღსრულებული გონიერი ქმედებაა. ზიარებაა უფლის კრავთან და უფალთან ქორწინება". გონიერ საკურთხეველზე კრავის შეჭმა ნიშნავს არა მხოლოდ მასთან ზიარებას, არამედ კრავად გარდაქცევას, მის მიმსგავსებას მომავალში."152

წმინდა გრიგოლი აგრძელებს "ზეციური სასუფეველი უფლის შექმნილ კარავს ჰგავს, სასუფეველსაც მოსეს კარვის მსგავსად ორი შესასვლელი ექნება მომავალ საუკუნეში". პირველ კარავში შევლენ "მადლით განათლებულნი", მეორეში კი ისინი, ვინც იმსახურა "ღმრთისმეტყველებაში, როგორც სრულყოფილმა განმანათლებელმა" და მათგან რომელიც არის უპირატესი წმინდა სამებისა და იესოს წინაშე"153.

უპირატესობა აქვთ მათ, ვინც ღმრთისმეტყველების მადლი ზემოთ გადმოცემული გზით მოიპოვა. უფლის ჭვრეტით შევიდა ღვთიურ სამყაროში, ისინი არიან უფლის მღვდელმსახურები და წარმოადგენენ ჭეშმარიტ, სულიერ სამღვდელოებას და ძალუძთ უძლურთა განკურნება.

ნიკიტა სტითატი ამბობს, რომ ნებისმიერი ღვთიურ მადლთან ზიარებული და წმინდა მამათა მიერ ჩამოთვლილი თვისებების მატარებელი მღვდელი, დიაკვანი და მონაზონიც კი ითვლება "ჭეშმარიტ ეპისკოპოსად" მაშინაც კი, თუ ის ხელდასხმული არ არის მღვდელმთავრად. პირიქით, სულიერ ცხოვრებასთან უზიარებელი ითვლება ცრუ მღვდელმსახურად, თუგინდ ხელდასხმის ღირსებით ამაყობდეს და სხვებზე აღმატებულად მიიჩნევდეს თავს"154.

კურნების მადლის თაობაზე საყურადღებოა სვიმონ ახალი ღმრთისმეტყველის სწავლება. იგი წერს, რომ ცოდვათა მიტევების უფლება მხოლოდ ეპისკოპოსებს ჰქონდათ მოციქულთაგან მემკვიდრეობით მიღებული. თუმცა, როცა ისინი (ეპისკოპოსები) ამისთვის შეუფერებელნი გახდნენ, "ეს საშინელი მოვალეობა მღვდლებს გადაეცა, ვინც უბიწო ცხოვრებით ცხოვრობდა და ღვთიური მადლის ტარების ღირსი იყო". როცა სამღვდელოებაც მიეცა ცდუნებას, მაშინ ცოდვათა შენდობის პატივი გადაეცა ღვთის რჩეულთ, ანუ მონაზვნებს. ეპისკოპოსებს და მღვდლებს კი არ ჩამოერთვათ, არამედ ისინი თავად გაუუცხოვდნენ ამ მოვალეობას"155.
ჩვენმა მღვდლებისა და ეპისკოპოსების დიდმა ნაწილმა რომ გაიგონ რას გვასწავლიან სინამდვილეში დიდი წმინდანები (გრიგოლ სინელი, მაქსიმე აღმსარებელი, იოანე ოქროპირი, სვიმონ ღვთისმეტყველი და მისი სულიერი მოწაფე ნიკიტა სტითატი და ა.შ.) მათ ერეტიკოსებად შერაცხავდნენ და წმინდანები თითქმის აღარ დაგვრჩებოდა. წმინდანები პირადპირ გვასწავლიან, რომ დაიკვანი, მღვდელი და ეპისკოპოსი წმინდანი უნდა იყოს. ვინც წმინდანი არ არის, ის წეშმარიტი მღვდელსახური ვერ იქნება. იგივე წმინდანები გვასწავლიან, რომ სულიერი მღვდელმთავარი, მიუხედავად იმისა მას ეკლესიამ დაასხა თუ არა ხელი (ანუ ერში მოღვაწე არა-მღვდელი ადამიანიც შედის აქ), ღვთისაგან ხელდასხმულია და ისინი საიდუმლოდ აღასრულებენ ჭეშმარიტ მღვდელთმსახურებას. ასევე გვასწავლიან, როგორც სვიმონ ღვთსიმეტყველი აღნიშნავს, რომ ცოდვის მიტევების უფლება მხოლოდ წმინდა მღვდელს (ან ეპისკოპოსს) გააჩნია. ეს ყველაფერი ჩემი ფანტაზია არ არის, არამედ, მოყვანილ ციტატებში პირდაპირ წერია.
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
marine
პოსტი Jan 11 2015, 09:23 PM
პოსტი #58


მ_ა_კ_ა
***

ჯგუფი: co-Moderators
პოსტები: 57,548
რეგისტრ.: 3-November 06
მდებარ.: გულის საკურთხეველი:)
წევრი № 381



"მართლმადებლობაში წმინდანთა თაყვანისცემა ყოველთვის ქრისტეცენტრულია.

ამიტომ, იმის თქმა, რომ წმინდანთა თაყვანისცემა იესო ქრისტეს გამომსყიდველობით ღვაწლს ერთგვარად ჩრდილში ტოვებს, იგივე იქნებოდა, გვეთქვა, რომ პატივი, რომელიც ნაყოფს მიეგება, ამცირებს იმ ვაზის მნიშვნელობას, რომელზედაც და რომლის წყალობითაც ეს ნაყოფი იზრდება".


--------------------
"კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
-------------------
"არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/
--------------------
"ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან".
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
sanfol
პოსტი Jan 12 2015, 01:11 PM
პოსტი #59


მშვიდობისმყოფელი
***

ჯგუფი: Members
პოსტები: 1,068
რეგისტრ.: 19-October 14
წევრი № 13,848



marine
გასაგებია ანუ წარმოვიდგინოთ ელჩი რომელიც სხვა ქვეყანაშია და წარმოადგენს საქართველოს, ყველასთვის მისი ქმედება აღიქმება, როგორც საქართველოს ქმედება ხომ ასეა და ჩვენც ელჩები უნდა ვიყოთ ქრისტესი ამ ქვეყანაზე? ვგულისხმობ ჩვეულებრივ ქრისტიანებს არაწმინდანებს


--------------------
მშვიდობა თქვენდა
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
marine
პოსტი Feb 15 2015, 08:03 PM
პოსტი #60


მ_ა_კ_ა
***

ჯგუფი: co-Moderators
პოსტები: 57,548
რეგისტრ.: 3-November 06
მდებარ.: გულის საკურთხეველი:)
წევრი № 381



"ღმერთი არ დაუშვებს, რომ სხეული, რომელიც მოკავშირე იყო მისი ღვაწლისა, მატლებს მისცემოდა შესაჭმელად. წმინდანთა სხეულები იმიტომაა უხრწნელი, რომ ყველა ქრისტიანს, რომელიც კეთილმოკრძალებით თაყვანს სცემს მათ, წმინდანთა ლოცვით ყველა სათხოვარი აღესრულებათ".


--------------------
"კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
-------------------
"არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/
--------------------
"ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან".
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post

18 გვერდი V < 1 2 3 4 5 > » 
Reply to this topicStart new topic
ამ თემას კითხულობს 1 მომხმარებელი (მათ შორის 1 სტუმარი და 0 დამალული წევრი)
0 წევრი:

 



მსუბუქი ვერსია ახლა არის: 28th March 2024 - 01:22 PM

მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი

ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი