მონოზონნი(სამონაზვნო წესით ცხოვრება), რაოდენ დიდი ყოფილა მონაზვნობის პატივი... პარამეტრები

[marine]

“ძალიან შეძლებული ოჯახის შვილი იყო. წარჩინებით დაამთავრა სკოლა, უმაღლესი. ერთი პერიოდი უცხოეთშიც სწავლობდა. ისეთი ლამაზი დადიოდა, იფიქრებდი, დიდხანს მაყურებინაო... უამრავი თაყვანისმცემელი ჰყავდა. ყოველთვის მოკრძალებულად და თავაზიანად გამოიყურებოდა. ყველას აინტერესებდა, არჩევანს ვისზე შეაჩერებდა. ამის ტოლი და სწორი ვინ უნდა იყოსო-იტყოდნენ ხოლმე ახლობლები.
რაღაც დროის შემდეგ თვალს მიეფარა. არ ჩანდა... ათას რამეს ამბობდნენ. ზოგი ფიქრობდა, ეტყობა უცხოელზე გათხოვდა და ოჯახის წევრები მალავენო.
საბოლოოდ გაირკვა, რომ ერთ-ერთ მონასტერში მონაზვნად აღიკვეცა...
P.S. არავინ იცის, რა გზით წაგვიყვანს უფალი!..”

/მამა პეტრე კვარაცხელია/

[marine]

“მონაზვნობა სინანულია, ესე იგი, მონაზვნობის სურვილი კარგია, რადგან მონაზონი ყველაფერში საკუთარ თავს საყვედურობს და უღირსად თვლის - რაღა მონაზვნობაა თავის ყვედრების გარეშე? ვინც მას გაურბის, ქებას ვერ დაიმსახურებს”.

/სქემარქიმანდრიტი ვიტალი (სიდორენკო)/

[marine]

“ბერი მთელი ცხოვრება ბუნებრივად ეხმარება მას, რომ ჰქონდეს სიყვარული, თავგანწირვა. ის ამ გზას იმიტომ შეუდგა, რომ ქრისტესათვის მომკვდარიყო. ეს ნიშნავს, რომ იგი გზას მსხვერპლისთვის შეუდგა. ბერს არ აქვს ერისკაცების მოვალეობები, ამიტომაც მან აუცილებლად უნდა განავითაროს თავის თავში თავგანწირვა. ერისკაცი არ აპირებს ქრისტესთვის სიკვდილს, და, რადგან ამისა, მას საერო მოვალეობებიც აქვს: ის ზრუნავს თავის ოჯახზე, შვილებზე, ამიტომ მას ისე მკაცრად არ მოეთხოვება, მას გამართლება აქვს. მაგალითად, დაოჯახებული ადამიანი ომში ცდილობს საფრთხეს გაერიდოს, რათა მისი შვილები ქუჩაში არ დარჩნენ. ხოლო იმის შესახებ, რომ თუკი თვითონ თავიდან აირიდებს საფრთხეს, შეიძლება სხვა მოკლან, ის - ვისაც მასავით შვილები ჰყავს, არ ფიქრობს. მაგრამ, ეს კიდევ არაფერი: აქ, ყოველ შემთხვევაში, საკუთარ ოჯახზე ზრუნვა მაინცაა: - „მე შვილები ქუჩაში დამრჩება“ - იტყვის ასეთი კაცი, მას შეიძლება, საერთოდ არ სწამს სხვა ცხოვრება და ცდილობს, გადაარჩინოს ეს ცხოვრება“.

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

„ერთმა რუსმა მღვდელ-მონაზონმა უთხრა სულიერ ძმას, ძალიან მომენატრა სამშობლოო. ერთხელაც გადაწყვიტა, რუსეთში დაბრუნებულიყო. ამ ფიქრებში გართულს უეცრად სენაკში მამა ანთიმოზი გამოეცხადა, რომელიც იქ არასდროს ყოფილა და უთხრა: - ღვთისმშობელმა გამომგზავნა, მამაო, რომ გითხრა, ნუ წახვალ რუსეთში, რადგან გახვალ თუ არა უდაბნოდან, მაშინვე ცოდვით დაეცემი“.

[marine]

„ბერის საქმე არაა ემსახუროს მსოფლიოს თავისი შრომით, ე.ი. ხელით შრომით. ეს საერო ადამიანების საქმეა (ერისკაცების საქმეა). ერისკაცი ცოტას ლოცულობს, ბერი კი განუწყვეტლივ. ბერების წყალობით დედამიწაზე არასდროს არ წყდება ლოცვა; და ამაშია სარგებლობა - მთელი ქვეყნიერებისათვის, რამეთუ მსოფლიო დგას ლოცვით“.

/წმ. სილუანი/

[marine]

“ერთ ბერს საოცარი ჩვენება ჰქონდა: ქვეყნის ყოველი კიდიდან მიდიან უფალთან სულები, ის კი ღებულობს მათ და განაგებს, ვინ სად მოათავსოს. მოდის მონაზონი და უფალი მას ღვიძლი ასულივით ღებულობს. შემდეგ თვითონ ამ ბერის ჯერი დგება და მას ჰგონია, უფალი მეც შვილივით შემიწყნარებსო, მაგრამ უფალმა ზურგი აქცია. ბერი მიწაზე დაემხო და ატირდა, მრავალი ცრემლი დაღვარა, ხოლო როცა ფეხზე წამოდგა, დაინახა, რომ უფალი იდგა მის წინაშე და ხელგაშლით ეგებებოდა: „აი, ამ გზით მოდიან ჩემთან“ - თქვა მან“.

[marine]

„მონაზონი არის სვეტი მოთმინებისა, სიღრმე სიმდაბლისა, წყარო ცრემლებისა, საუნჯე სიწმინდისა, ვისაც სასაცილოდ უჩნს ყველაფერი, რაც კი ამა სოფელს მშვენივრად, ტკბილად, დიდებულად ესახება. მონაზონი არის სული მტკივნეული, მუდამ ძილშიც და ღვიძილშიც სიკვდილის ხსოვნაში რომ იწვრთნება. მონაზონი საკუთარი ბუნების განუწყვეტელი იძულება და გრძნობების დაცვაა. მონაზონი უხორცოთა წესი და მდგომარეობაა, რომელიც ნივთიერ სხეულში ყოველთვის და ყველგან დაცულია და ყოველ საქმეში მხოლოდ ღვთაებრივს ხედავს“.

/სქემარქიმანდრიტი ვიტალი (სიდორენკო)/

[marine]

„ბერი სოფლიდან იმიტომ კი არ გარბის, რომ სძულს სოფელი, არამედ იმიტომ, რომ უყვარს, ამიტომაც ბერი ლოცვით და ღვთის შეწევნით მეტს შველის სოფელს, ვიდრე ეს ადამიანის ძალით არის შესაძლებელი. ასე შველის ღმერთი ქვეყანას“

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

«ბერი უნდა ებრძოდეს თავის ვნებებს და ღმერთის დახმარებით დაამარცხოს იგი. ბერი ხანდახან ნეტარებს ღმერთში და ცხოვრობს როგორც ღმერთთან სამოთხეში, ხანდახან კი ტირის მთელი ქვეყნიერებისათვის, რათა ყველა გადარჩეს. ასე ასწავლა მას სულიწმინდამ, უყვარდეს ღმერთი და უყვარდეს სამყარო. შეიძლება შენ სთქვა: ეხლა არ არიან ისეთი მონაზვნები, რომლებიც ლოცულობენ მთელი ქვეყნიერებისათვის; მე კი გეტყვი: როცა არ იქნებიან დედამიწაზე მლოცველები, სამყაროს აღსასრული დადგება, იქნება უდიდესი უბედურება; იგი ეხლაც უკვე არის. სამყარო არსებობს წმინდანთა ლოცვით. მონაზონი მოწოდებულია ილოცოს მთელი ქვეყნიერებისათვის. ამაშია მისი სამსახური. ამიტომ ნუ დაამძიმებთ მას საეროზე ზრუნვით“

/წმ. სილუანი/

[marine]

„ბერმონაზვნობის და სულიერი ცხოვრების სიხარული რომ განიცადო, მთელი სულით და გულით უნდა ილოცო, ითმინო და დუმდე. ლოცვის გარეშე ძნელია მოთმენაც და დუმილიც. ღვთის წყალობით, ყოველივე ეს განვახორციელე ცხოვრებაში. ასე მკვიდრდება ქრისტე ჩვენს გულებში“.

/ბერი ამფილოქე/

[marine]

„მონაზვნური მოწოდება არც შემთხვევითი მოვლენაა და არც ადამიანის ჭკუის ნაყოფი, არამედ საღმრთო გამოცხადება, რომელიც თითოეული ჩვენგანის დანიშნულებას გვამცნებს და ამიტომაც ზედმიწევნითი ყურადღება გვმართებს. რამეთუ არა მარტო ამ მოწოდების უგულებელყოფა გამოიწვევს გამოსუწორებელ შედეგებს, არამედ თავის არიდებაცა და დაყოვნებაც კი საშიშია: არსებობს იმის საფრთხე, რომ ღმერთმა ეს დიდი საჩუქარი უკან წაიღოს. მხოლოდ ისიც კი, რომ ამაზე ფიქრობ, უკვე მოწოდების ნიშანია; მით უმეტეს, რომ შენმა სულმა ღმერთის მადლის ნუგეში და გემო იხილა“.

[marine]

“სულში მონაზვნური ცხოვრების ცეცხლი ამენთო“

[marine]

„როდის შეიძლება იყო მონაზონი და რა მოეთხოვებათ მონაზვნობაში? დაითმინე წყენა და კიცხვა; თუ შეურაცხგყოფენ ან დაგცინებენ, უსიტყვოდ აიტანე და შური არ იძიო, რადგან გმობის, დაცინვისა და დამცირებათა მოთმენის აღთქმა გაქვს დადებული. ყოველი უქმე სიტყვისათვის სასჯელი იქნება“

/სქემარქიმანდრიტი ვიტალი (სიდორენკო)/

[marine]

„ყოველი ღვთისმსახურების წინ ერთი ან რამდენიმე ძმა მონაზვნების სენაკებს ჩამოივლის, ყველას უკაკუნებს და ორიოდესიტყვიან ლოცვას ამბობს. თუ პასუხი („ამინ“) არ მიიღო, უფლება აქვს, კარი შეაღოს, რათა დარწმუნდეს, რომ ძმას სამედიცინო დახმარება არ სჭირდება, ან უბრალოდ, ხომ არ ჩაეძინა“.

[marine]

„სულიერი მასწავლებლის მიმართ ნდობას კი უპირველესი მნიშვნელობა აქვს არა მარტო მაშინ, როცა ერული ცხოვრების დატოვებასა და მონაზვნად შედგომას აპირებ, არამედ შემდეგაც - ამაზეა დამოკიდებული შენი არჩევნის სიმტკიცე და მონაზვნური წარმატება“.

/ბერი იოსებ ვატოპედელი/

[marine]

„ბერი ყველაფერში იცავს თავის სინდისს სუფთად, ცდილობს ძმას რაიმეთი არ აწყენინოს, როგორმე სულიწმინდა თავისში არ დაანაღვლიანოს რაიმე ცუდი ზრახვით; იგი იმორჩილებს სულს და მორჩილებით დევნის ხოლმე მტრებს როგორც თავისგან, ისე იმათგან, რომელნიც თხოვენ მას ლოცვას. არიან ბერ-მონაზვნები, რომლებიც იცნობენ ღმერთს, იცნობენ ღვთისმშობელს და წმინდა ანგელოზებს, სამოთხეს, მაგრამ ისინი იცნობენ ასევე ეშმაკებს და ჯოჯოხეთურ ტანჯვას... იციან ეს გამოცდილებით“.

/წმ. სილუანი/

[marine]

„სოფელში გაზრდილი სოკრატე [ბერი იოსებ ვატოპედელი] ბავშვობიდან მიწასთან და პირუტყვთან მუშაობას მიჩვეული, ბუნებით ენერგიული და იმ ახალგაზრდული მოშურნეობით სავსე, რომელსაც ღმერთი დამწყებ მონაზვნებს აძლევს, თავდაუზოგავად და თავდადებით მიეცა მონაზვნურ შრომისმოყვარეობას“.

[marine]

„სწორედ ლოცვაზეა უმთავრესად დამოკიდებული მონაზვნის სულიერი წარმატება, სულიერების რა საფეხურზეც არ უნდა იყოს იგი, რამეთუ მონაზონი, ჩვენი ბერის [იოსებ ისიქასტი] თქმით, არის მლოცველი არსება“.

[marine]

„მათ, ვინც მონასტერში ქარაფშუტულად მიდის: წმინდა სავანეებში მონაზვნობის მისაღებად კი არა, ცოდვების ცრემლებით შესანანებლად წადით“.

/სქემარქიმანდრიტი ვიტალი (სიდორენკო)/

[marine]

“მონაზვნობა არის ცათა სასუფევლის შეგრძნება თვით მიწიერ ცხოვრებაშივე”