თემის საბეჭდი ვერსია

პოსტის ავტორი: shota თარიღი: Sep 1 2006, 09:01 PM

არ შეიძლება ამ კადრებს უყუროს და ცრემლი არ მოერიოს

http://image.700up.com

http://www.goga24.com/gogaggg/Fall_of_Sokhumi.avi

პოსტის ავტორი: მარიამი თარიღი: Sep 1 2006, 09:10 PM

ამ ფილმში რამე სისხლიანი კადრები ხომ არაა? თუ არის, მაშინ მირჩევნია არ ვუყურო...

პოსტის ავტორი: shota თარიღი: Sep 1 2006, 09:16 PM

მარიამი
აფხაზეთის მხირიდან არის გადარღებული. სოხუმიში ბოლო დღების შეტაკებები, რა თქმა უნდა ნაჩვენებია დახოცილებიც ერთი სიტყვით ქართველი კაცისათვის ადვილი საყურებელი არ არის.

პოსტის ავტორი: mnate თარიღი: Sep 1 2006, 09:17 PM

ეჰ ახლა გული მტკივა სულ მერე მოვიცლი და მოვყვები ბიძაჩემმა როგორ გამოაღწია. . .

პოსტის ავტორი: shota თარიღი: Sep 1 2006, 09:22 PM

ჩამოღებასთან რამე პრობლემები ხომ არა გაქვთ, მარტო დაცეკით ჩამოღებას და ან პირდაპირ მედია ფლეიერი ჩაირთობა და მოგიწევთ დაცდა სანამ აიტვირთება ანდაც პირდპირ შენახვის ფანჯარა ამოხტება და შეინახავთ

პოსტის ავტორი: მარიამი თარიღი: Sep 1 2006, 09:24 PM

მაშინ გავუფრთხილდები ნერვებს... მე მასეთები ძალიან მძიმედ გადამაქვს...

პოსტის ავტორი: mnate თარიღი: Sep 1 2006, 09:25 PM

მედია ფლეიერი გამოვიდა და იტვირთება

პოსტის ავტორი: shota თარიღი: Sep 1 2006, 09:33 PM

სადღაც 1 სათI დაჩირდება მაგრამ ყველაზე კაი იკნებოდა თU დაცვებოდი მარჯვენა პნოკას და მერე შენახვას..

პოსტის ავტორი: mnate თარიღი: Sep 1 2006, 09:36 PM

ოკ ეგრე ვცდი

როგორ ატვირთე საინტერესოა

პოსტის ავტორი: iako თარიღი: Sep 1 2006, 10:10 PM

ჩემტან არ იხსნება მედია პლეიერი, იგივე გვერდზე მაბრუნებს.

პოსტის ავტორი: shota თარიღი: Sep 2 2006, 01:09 AM

iako
თუ მედია ფლეიერი არ ირთობა მიდიხარ და აწვები "ჩამოხებას" მარჯვენა პნოპკით შემდეგში კი ირჩევ save targeT AS რის შემდეგაც გაგეხსნება შენახვის ფანჯარა ხო მიუთითებ სად შეინახოს და შეგენახება, ფაილი საკმარისად ჩკარა გადმოდის დახლოებით 159 კბტ თვით ფაილი კი იწონის 200 მგბ , მე თვითონ 20 წუთში ჩამოვიღე.

პოსტის ავტორი: ალექსანდრე თარიღი: Sep 2 2006, 02:20 AM

მარიამი

მეც
ამასწინათ ''კვირის პალიტრაში'' დაიბეჭდა ბაგრამიანთა ბატალიონის დანაშაულებების შესახებ აფხაზეთში.



ბაგრამიანის ბატალიონის დანაშაულებანი - დროა, ბოდიში მოიხადონ!

ჩვენი შემწყნარებლობა სიბრიყვეში გადაიზარდა

“ასეთ ადგილებზე საგანგებოდ ნიშნავდნენ სულით ხორცამდე გახრწნილ ქართველებს”

“ბაგრამიანელებმა” ქართველების წინაშე საუკუნის დანაშაული ჩაიდინეს

აგვისტოს ბოლოს საქართველოში სრულიად სომეხთა კათოლიკოსს გარეგინ მეორეს ელოდებიან. სომეხთა სულიერი მოძღვარი საქართველოში ეკლესიების გადაცემის საკითხის განსახილველად ჩამოდის, მაგრამ, როგორც ჩანს, სომეხთა კათოლიკოსს სხვა რამეზეც მოუწევს საუბარი. ქართველი მეცნიერები მას კიდევ ერთ საკითხზე სთხოვენ აზრის გამოთქმას. კერძოდ, არმენოლოგმა ბონდო არველაძემ სომეხთა კათოლიკოსს გარეგინ მეორეს და სომხეთის პრეზიდენტს უკვე მიმართა ღია წერილით. არმენოლოგი აფხაზეთის ომში ბაგრამიანის ბატალიონის მიერ ჩადენილი დანაშაულებისთვის სომეხთა სულიერი თუ ეროვნული მოძღვრებისაგან ამ ფაქტების დაგმობას და ბოდიშის მოხდას ითხოვს...

აფხაზეთის ომში ბაგრამიანის ბატალიონის სისასტიკე ქართველი და სომეხი ხალხის ძმობის ისტორიას დამღასავით აზის, მაგრამ მთელი 13 წლის განმავლობაში სომხეთის ოფიციალურ პირებს ამ ფაქტისთვის შეფასება არ მიუციათ. სირაქლემის პოზაში ყოფნა კი ქართველებს მოსწყინდათ და ბევრმა მეცნიერმა თუ საზოგადო მოღვაწემ, რომლებიც ქართულ-სომხურ ურთიერთობებს აქამდე დიდი სიფრთხილით ეკიდებოდნენ, ფაქტებისთვის სახელის დარქმევა გადაწყვიტა. სწორედ ამ მიზეზით საქართველოში მალე გამოვა წიგნი ქართულ და ინგლისურ ენებზე, სადაც ზედმიწევნით იქნება ასახული აფხაზეთში ბაგრამიანის ბატალიონის დანაშაულებანი.

წიგნის გამოსვლის იდეამ შოკში ჩააგდო სომეხი საზოგადოება, მაგრამ ბოდიშის მოხდასა და ფაქტის შეფასებას, ჯერჯერობით, არავინ ჩქარობს...

ბონდო არველაძე (მეცნიერი, არმენოლოგი):

- მთელმა საქართველომ კარგად იცის, რომ აფხაზეთის ომში ქართველების წინააღმდეგ სომხები იბრძოდნენ, უფრო სწორად კი ბაგრამიანის ბატალიონი, რომელმაც სისასტიკით გაითქვა სახელი. მისი მებრძოლების სინდისზეა ასობით მშვიდობიანი ქართველის წამებით სიკვდილი. თავად არმენოლოგი ვარ და ეს ფაქტი ყოველთვის მაწუხებდა. ჯერ კიდევ აფხაზეთის ომის დროს მივმართე ოფიციალური წერილით სომხეთის მაშინდელ მწერალთა კავშირის თავმჯდომარეს, მწერალ სეროკ ხანზანიანს. ჯერ შევახსენე ქართველი და სომეხი ხალხის მრავალსაუკუნოვანი მეგობრობის ისტორია, შემდეგ კი ვთხოვე სომხეთის მთავრობასა და ინტელიგენციას, მოწოდებით მიემართათ აფხაზეთში ქართველების წინააღმდეგ მებრძოლი ბაგრამიანელებისთვის, რათა ქართველების ხოცვა-ჟლეტა შეეწყვიტათ. სამწუხაროდ, არავინ გამომხმაურებია. ერთი სიტყვაც კი არ წამოსცდენიათ თანამემამულეების შესაჩერებლად. მას შემდეგ 14 წელიწადი გავიდა, მაგრამ სომხეთის მთავრობას ბაგრამიანის ბატალიონის დანაშაულებრივი საქმიანობისთვის ოფიციალური შეფასება ჯერაც არ მიუცია. ამიტომ გადავწყვიტე, შემეხსენებინა სომხეთის მთავრობისთვის, რომ ბაგრამიანელების დანაშაულებისთვის ქართველი ხალხისთვის ბოდიში აქვთ მოსახდელი. სწორედ ამიტომ მივმართე სრულიად სომეხთა კათოლიკოს გარეგინ მეორეს და სომხეთის პრეზიდენტ ქოჩარიანს, მაგრამ ამაოდ. სომხეთის მთავრობის დუმილს ქართველი ხალხი ბაგრამიანელთა საქციელის გამართლებად აღიქვამს. ნამდვილად არ ეკადრებათ ეს ოვანეს თუმანიანის მემკვიდრეებს. 1918 წელს, როდესაც ქართველთა და სომეხთა შორის ომი დაიწყო, თუმანიანის რამდენიმე შვილი ერევანში ჩარჩა. მაშინ ოვანეს თუმანიანმა შვილებს შეუთვალა, თუ თქვენ ქართველების წინააღმდეგ იბრძოლებთ, შეგაჩვენებთ, უარს ვიტყვი თქვენზეო(!).

თუ სომხეთის მთავრობა შეფასებას არ მისცემს ბაგრამიანის ბატალიონის ნამოქმედარს, ქართულ-სომხურ ძმობასა და მეგობრობაზე ლაპარაკი ფარისევლობა იქნება. როგორც სომხები ვერ დაუვიწყებენ თურქეთს 1915 წლის სომეხთა გენოციდს, ვერც ქართველები დაივიწყებენ ბაგრამიანელების დანაშაულს აფხაზეთში. ქართველ ხალხს ისიც კარგად ახსოვს, როგორ იბრძოდა ზოგიერთი სომეხი საქართველოსთვის აფხაზეთში. ზოგი ამ ომში დაეცა კიდეც. მათ ქართველი ერი სათანადო პატივს მიაგებს, მაგრამ, ვიმეორებ, იმის, რაც ბაგრამიანის ბატალიონმა აფხაზეთში ჩაიდინა, დავიწყება შეუძლებელია. მათ საუკუნის დანაშაული ჩაიდინეს ქართველების წინააღმდეგ და ამას ვერ გაექცევიან ვერც სომხები და ვერც ქართველები.

- კონკრეტულად, რა დანაშაულებზეა ლაპარაკი? ალბათ, არსებობს დოკუმენტური მასალა, რომელიც ბაგრამიანის ბატალიონის სისასტიკეს და დანაშაულებრივ საქმიანობას ადასტურებს.

- კონკრეტული ფაქტების დასახელებისგან მიზეზთა გამო ამჯერად თავს შევიკავებ. არსებობს დოკუმენტური ფოტო და ვიდეომასალა, რომელიც ბაგრამიანის ბატალიონის დანაშაულებებს ასახავს. მასალა ამჟამად მუშავდება და სულ მალე ყველა ფაქტი ქართულ და ინგლისურ ენებზე გამოცემულ წიგნში მოიყრის თავს. სხვათა შორის, დოკუმენტებისა და ფოტომასალის გარდა, არსებობენ სასწაულებრივად გადარჩენილი თვითმხილველებიც. მათ კარგად ახსოვთ ბაგრამიანის ბატალიონის “საგმირო” საქმეები.

- როგორ ფიქრობთ, რატომ მოიქცნენ სომხები ასე?

- ზოგიერთი სომეხი ბაგრამიანის ბატალიონის გამართლებას ცდილობს და ამტკიცებს, რომ თურმე აფხაზებმა სომხები აიძულეს, ბატალიონი შეექმნათ და ქართველების წინააღმდეგ ებრძოლათ, მაგრამ რაც უნდა გაიძულონ, მშობელ დედას უნდა ესროლო?! სომხები აფხაზეთში XIX საუკუნის მეორე ნახევარში ჩაასახლეს. ქართველებმა შეიფარეს, მიწა-წყალი, სარჩო-საბადებელი გაუყვეს და ამ ხალხისთვის იარაღი უნდა მიეშვირათ?

ვთქვათ, ბატალიონის შექმნა აიძულეს, ქართველების დაწვასა და წამებასაც აფხაზები აიძულებდნენ?! როგორც შევიტყვე, სწორედ ბაგრამიანის ბატალიონის წევრები დააბინავეს გაგრის სანაპიროზე, ქართველთა სახლებში. ამას წინათ სომხეთის პრესაში გამოქვეყნდა წერილი, სადაც ავტორი ტრაბახობდა, სომხებს აფხაზეთის ომის 15 გმირი ჰყავთო. სწორედ ბაგრამიანის ბატალიონიდან არიან ისინი, ვინც აფხაზეთის სეპარატისტულმა მთავრობამ ქართველების ხოცვა-ჟლეტისთვის “გმირებად” აღიარა.

- იმედი გაქვთ, რომ სომხეთის მთავრობა შეფასებას მისცემს ამ ფაქტს ან ბოდიშს მოიხდის?

- სიმართლე გითხრათ, არა, მაგრამ სომხებს უნდა ვაგრძნობინოთ, რომ ბრიყვები არ ვართ, რომ ჩვენ ყველაფერი ვიცით და გვახსოვს.

რამდენიმე დღის წინ ერთი ერევნელი დოცენტი, გვარად შნასიანი შემხვდა. მითხრა, ბოლო დროს არმენოლოგიურ საკითხებს ძალზე კრიტიკულად უდგებით, ჩვენ ეს გვწყინს და მიზეზიც გვაინტერესებსო. ვუთხარი, ეკლესიებს ითხოვთ, რუკები გამოეცით და ქართულ მიწაზე გაიძახით, სომხურიაო, ანბანიდან დაწყებული ყველა დიდი ქართული კულტურული მემკვიდრეობა სომხურად გამოაცხადეთ; აფხაზეთში ბაგრამიანის ბატალიონმა ისე ამოხოცა ათასობით ქართველი, ბოდიშიც კი არ მოგიხდიათ და ეს საკმარისი არ არის კრიტიკისთვის-მეთქი? შემპირდა, ამ საკითხებზე სომხური პრესით გაგცემთ პასუხსო, მაგრამ ჯერ არაფერი ჩანს.



ბაგრამიანის მიზნებიდან ბაგრამიანის ბატალიონამდე

სერგი საჯაია (საქართველოს მწერალთა შემოქმედებითი კავშირისა და აფხაზეთის აკადემიის წევრი): “ბაგრამიანის ბატალიონის შექმნა ბოლო ეტაპი იყო იმ შეთქმულებისა, რომელიც ქართველების წინააღმდეგ ათეულობით წლის წინ მზადდებოდა. ბატალიონს ბაგრამიანის სახელი შემთხვევით არ დარქმევია. სომეხთა შეფარულ აგრესიას ქართველების წინააღმდეგ სამხრეთ-დასავლეთ საქართველოში დიდი ხნის ისტორია აქვს. მაგალითისთვის სოხუმისა და გულრიფშის რაიონებში მომხდარის შესახებ შემიძლია გიამბოთ. სომეხი მოსახლეობის აფხაზეთის ტერიტორიაზე შემოყვანა მუშახელის ნაკლებობის საბაბით დაიწყო. მეთამბაქოეობა პრიორიტეტულ დარგად გამოაცხადეს და რატომღაც დაამკვიდრეს აზრი, რომ ამ საქმეს ქართველები ვერ გაუმკლავდებოდნენ. ამ დარგის განვითარების მიზნით, ქართველებს ჩამოაჭრეს მიწები და სომხებს დაურიგეს. მუშაობას ისინიც შეუდგნენ, მაგრამ მალე იმ ტერიტორიაზე თუთის ხეების დარგვა დაიწყეს, თითქოს მეაბრეშუმეობის განსავითარებლად. თითო თუთის ხის დარგვისათვის პრემიასაც კი აძლევდნენ სომხებს. თუთის ხეს რომ მოაშენებდი, ის ადგილი თამბაქოს მოსაყვანად აღარ ვარგოდა, ამიტომ ახალ მიწებს აძლევდნენ თამბაქოს მოსაყვანად. ერთი-ორ წელიწადს სომხები თითქოს უვლიდნენ აბრეშუმის ჭიებს, ხელს უწყობდნენ მეაბრეშუმეობის განვითარებას, მერე ნაკვეთებში ფიცრულების ჩადგმა დაიწყეს. რამდენიმე წელიც და, თუთის ხეები ციტრუსების პლანტაციამ შეცვალა; ფიცრულებში საცხოვრებლად ჩასახლდნენ. ასე შერჩათ სომხებს “თამბაქოს მოსაყვანად” დარიგებული მიწები. ასე მოექცა სოხუმი და ქართველი მოსახლეობა სომხურ ალყაში. ამ მიზანმიმართულმა პოლიტიკამ მთლიანად შეცვალა დემოგრაფიული სურათიც და ამაში დიდი წვლილი მიუძღვით ქართველ პარტიულ მუშაკებსაც. ეს იყო დიდი არმენიის შესაქმნელად გადადგმული გეგმაზომიერი ნაბიჯი და ამაში ერთმა შემთხვევამ სამუდამოდ დამარწმუნა. 70-იანი წლების დასაწყისში მე და ჩემმა დეიდაშვილმა მოსკოვში წასვლა გადავწყვიტეთ. მაშინ მოსკოვი-ერევნის მატარებელი დადიოდა. ბილეთები ვერ ვიშოვეთ და გამცილებელს ვთხოვეთ წაყვანა. გამცილებელმა საერთაშორისო ვაგონი შემოგვთავაზა. დავსხედით. ჩემი დეიდაშვილი ბერძენია, მეც დედით ბერძენი გახლავართ და ბერძნული საუბარი გავაბით. უცებ გვერდით კუპედან სპორტულად ჩაცმული კაცი შემოვიდა, ქართველები არ ხართო? - გვკითხა და თავის კუპეში შეგვიპატიჟა. არაფერი მითქვამს, მისი აზრები მაინტერესებდა... ამოალაგა სომხური დელიკატესები, გაშალა პურმარილი, ცოტა დავლიეთ კიდეც... ერთი სიტყვით, ერთი-ორი ჭიქის შემდეგ ჩვენს მასპინძელს ენა გაეხსნა. დიდი ინტერესით გვკითხა, აფხაზეთში რა ამბავია, ქართველები ხომ არ გავიწროებენო. ვუთხარი, არის პატარ-პატარა გაუგებრობები, მაგრამ ისეთი არაფერი-მეთქი... დაგვამშვიდა, ცოტაც მოითმინეთ და, აფხაზეთში ქართველის ჭაჭანება აღარ იქნება, აფხაზეთი მალე “ველიკაია არმენიას” ნაწილი იქნება; აღმოსავლეთ საქართველო უკვე ამ გზას ადგას, მაგრამ აქ მეგრელები გვიშლიან ხელსო და მეგრელების მისამართით ისეთი ეპითეტები იხმარა, რომ არც ღირს მოხსენიება. ჩვენმა მასპინძელმა ის გეგმა გაგვაცნო ზოგადად, რომლითაც სომხები რუსეთთან ერთად აფხაზეთიდან ქართველებისა და აფხაზების განდევნას აპირებდნენ. ის კაცი კი მარშალი ბაგრამიანი აღმოჩნდა. მასთან საუბრის შემდეგ დავრწმუნდი, რომ აფხაზეთის გაარმენება რუსეთის სახელმწიფო პოლიტიკის ნაწილი იყო. რუსებს ეს ხელს აძლევთ, რადგან სომხები მუდამ რუსეთის იმპერიის სტრატეგიულ მოკავშირეებად ითვლებოდნენ. აფხაზეთიდან ქართველთა განდევნის გეგმა ჯერ კიდევ 60-იან წლებში შემუშავდა. სხვათა შორის, ესეც ბაგრამიანმა გვითხრა. ისე, ამ საქმეს ქართველების ხელშეწყობის გარეშე ვერ მოახერხებდნენ.

სოხუმის რაიონში არსებობდა რუსთაველის სახელობის კოლმეურნეობა. საცხოვრებლად სამოთხე იყო. 1989 წელს სწორედ ამ კოლმეურნეობიდან გამოიყო 19 სამოსახლო მიწის ნაკვეთი. აქედან მხოლოდ ორი ერგო ქართველს და ისიც სომხების დახმარებით(?!) - ერთ-ერთს თურმე სომეხი საყვარელი ჰყავდა. იმავე წელს ხელში ჩამივარდა აფხაზეთის მინისტრთა საბჭოს შუამდგომლობა, ვისთვის უნდა გამოეყოთ აფხაზეთში მიწის ნაკვეთები. მაგალითად, მთელი გულრიფშის რაიონიდან აფხაზეთში 0,15 ჰექტარი გამოუყვეს ერთადერთ ქართველს, მაშინ როცა სომხებს დაუბრკოლებლად აძლევდნენ 0,25 ჰექტარს.

ის ერთადერთი ქართველიც ბაბუშერის ეთერზეთების მეურნეობის მთავარი ბუღალტერი იყო, ფული თავზე საყრელად ჰქონდა. ამისთანა კაცმა 0, 15 ჰექტარის მეტი ვერ აიღო და უფულო ქართველი რას გააწყობდა? თავად სოხუმელი კაცი გახლავართ, ძირძველი, ნამდვილი აფხაზი. სოხუმის რაიონში რომ არის ბერკეთის ხეობა, სწორედ იქიდან ვარ, სოფელ აკაფიდან. ერთხანს სხვა სოფელში ვმუშაობდი. დასასახლებლად მიწის ნაკვეთი მჭირდებოდა. მის ნაცვლად ჩემი საგვარეულო მიწის ჩაბარება გადავწყვიტე, მაგრამ მაინც ექვსი წელიწადი ვიწვალე, რომ ჭაობიანი მიწა მოეცათ, მაშინ როცა სომხებს უპრობლემოდ ურიგებდნენ საუკეთესო მიწებს. ის სოფელი, სადაც დავსახლდი, იმ ექვსი წლის მანძილზე, ჩემ თვალწინ იქცა სომხურ სოფლად. ასე ხდებოდა სომეხი მოსახლეობის მსოფლმხედველობრივი და იდეოლოგიური მომზადება და ჩამოყალიბდა კიდეც სომხური მოძრაობა “წერო”, მოგვიანებით კი, სისასტიკით განთქმული ბაგრამიანის ბატალიონიც შეიქმნა.

ომში ტყვეობა და მკვლელობა არ არის გასაკვირი, მაგრამ აქაც არსებობს ზნეობრიობის კრიტერიუმი. სწორედ ეს არ გააჩნდათ ბაგრამიანის ბატალიონის ბოევიკებს. ქართველებს ხომ უმოწყალოდ ხოცავდნენ, ქართულ წიგნებსაც ანადგურებდნენ, წვავდნენ. ბაგრამიანელებმა, რომელთა შორის ჩემი სომეხი მეზობლებიც იყვნენ, მე რომ ვერ მომიხელთეს, სახლიდან ჩემი პალტო გამოიტანეს, ხეზე დაკიდეს და დაცხრილეს. მოკლედ, სიმბოლურად დამხვრიტეს, ჩემი უმდიდრესი ბიბლიოთეკა კი ცეცხლს მისცეს...

სამწუხაროდ, ამ ტრაგედიას თვითონვე შევუწყვეთ ხელი, ქართველი პარტიული მუშაკები ქრთამის სანაცვლოდ ყველაფერზე მიდიოდნენ.

სპიტაკში მიწისძვრის შემდეგ სომხები საბჭოეთის სხვადასხვა ქალაქში დაანაწილეს, მაგრამ მითითება იყო, არსად არ უნდა ჩაეწერათ. აფხაზეთში სპიტაკიდან დროებით ჩამოსახლებულებმა კი ეს იოლად მოახერხეს ქართველი პარტიული მუშაკების მეშვეობით.

მე კი, როგორც სკოლის დირექტორს, 25-ბავშვიანი ქართული კლასი რომ დამემტკიცებინა, ჯერ სოხუმში, მერე თბილისში ქრთამი უნდა მიმეცა, მაშინ როცა 15 ბავშვზე სომხური, რუსული თუ სხვა ეროვნების კლასებს უპრობლემოდ ამტკიცებდნენ. ასე რომ, ბევრმა ქართველმა 30 ვერცხლად გაყიდა თავისი ქვეყანა.

აფხაზეთის საოლქო კომიტეტში ეთნოკრატიის კვოტით ინიშნებოდა ხალხი. ასეთ ადგილებზე საგანგებოდ ნიშნავდნენ სულით ხორცამდე გახრწნილ ქართველებს, რომელთა შეგნება და მენტალიტეტი ქართველობის იდეისაგან ძალიან შორს იყო. ჭირი როგორ შეიძლება მარგებელი იყოს, მაგრამ იმ ჭირმა ასეთ ქართველებს დაანახვა, რომ არ შეიძლება მშობლიური მიწით ვაჭრობა.

ბაგრამიანის ბატალიონის სისასტიკეზე უამრავი შემზარავი ფაქტი ვიცი. ტყვედ ჩავარდნილ ან მშვიდობიან მოსახლეებს (მათ შორის, ომის შემდგომაც) ხეზე აბამდნენ, თავზე საბურავებს აცმევდნენ და ისე წვავდნენ. რამდენი ქალი გააუპატიურეს... სოფელ იაშთხვაში ერთი ახალგაზრდა ქართველი ქალი ჩარჩა და სომხების ოჯახში იმალებოდა. მათ გასცეს ქალი და ჯალათებს მიუგდეს. მთელმა ბაგრამიანის ბატალიონმა გააუპატიურა საბრალო და ჭკუიდან შეიშალა.

რამდენი ასეთი ტრაგიკული ისტორიაა, რომელი ერთი გავიხსენო. შესაძლოა, ვინმემ ანტისომხური ფსიქოზიც დამწამოს, მაგრამ მათ გასაგონად ვიტყვი: მე ვიყავი ის მასწავლებელი, რომელიც რუსული სკოლის მოსწავლე სომეხ ბავშვებს ფაკულტატურის ხარჯზე სომხურ წერა-კითხვას ვასწავლიდი, რომ მშობლიური წერა-კითხვა და მშობლიური ქვეყნის ისტორია სცოდნოდათ. სამწუხაროდ, ჩვენი შემწყნარებლობა და მოთმინება სიბრიყვეში გადაიზარდა და დროა, ხმა ამოვიღოთ. ამას წინათ თბილისში გამოვიდა ვინმე იშხანიანის წიგნი, სადაც ავტორი ამტკიცებს, რომ ქართველთა გადაშენება დემოკრატიისა და პროგრესის გამარჯვებაა, რომ მას უფრო სიცოცხლისუნარიანი ერი უნდა ჩაენაცვლოს(!). ყოველივე ამის შემდეგ არ მაქვს იმედი, რომ სომხები ბოდიშს მოგვიხდიან ბაგრამიანის ბატალიონის დანაშაულებისთვის. ჩვენ არ უნდა გავჩუმდეთ, მსოფლიოს გასაგონად უნდა ვთქვათ ყველაფერი”.

ნოდარ ნათაძე: “ბაგრამიანის ბატალიონს უამრავი სასტიკი დანაშაული აქვს ჩადენილი. ომი უკვე დამთავრებული იყო, როცა ქართველმა პარტიზანებმა სომეხი ეროვნების მებრძოლი აიყვანეს ტყვედ. ტირილი და მოთქმა-გოდება დაიწყო. შეეცოდათ ქართველებს და მის გაშვებას აპირებდნენ, როცა გულზე დაკიდებული პარკი შენიშნეს. გახსნეს და შიგ ქართველების დათხრილი თვალები, მოჭრილი ყურები და ცხვირი ნახეს. ეს სომეხი ბაგრამიანის ბატალიონის წევრი აღმოჩნდა. აფხაზები ბაგრამიანის ბატალიონის წევრებს თითოეული ქართველის მოკვლაში 100 დოლარს უხდიდნენ, ამის დასადასტურებლად მათ მოკლული ქართველის რაიმე ორგანო უნდა წარედგინათ...

ამის თვითმხილველი გერმანე ბესელია შემთხვევით გადაურჩა სიკვდილს. მხოლოდ მის სოფელში სომხებმა და აფხაზებმა 67 ქართველი გამოასალმეს სიცოცხლეს.

გერმანე ბესელია: “სახლ-კარის დატოვება ბევრს არ უნდოდა. ზოგს მწოლიარე დედა, და ან ძმა ჰყავდა სახლში. სომხების ჯგუფი შემოვიდა სოფელ მერხეულში. მშვიდობიანი ქართველი მოსახლეობის დახვრეტა რომ დაიწყეს, ჩემმა მეზობელმა ქალმა თივის ზვინში დამალვა მოახერხა. სომხებმა შენიშნეს, თივის ზვინი თოკით მაგრად შეკრეს, ცეცხლი წაუკიდეს და შორიდან უყურებდნენ. ჩემს მეზობელ მოხუც ქალს, მთელი სოფლის თვალწინ ნაჯახით წააცალეს თავი... აი, ასე სასტიკად ექცეოდნენ ისინი ქართველებს”.

ბატალიონი ომის დაწყებისთანავე შეიქმნა. ძირითადად, გაგრელი და გუდაუთელი სომხებისგან იყო დაკომპლექტებული და მას ვინმე ტრაპიზონიანი ხელმძღვანელობდა.

P. S. გენერალურ პროკურატურაში აფხაზეთის ომში ქართველი მშვიდობიანი მოსახლეობის წინააღმდეგ ჩადენილი დანაშაულების შესახებ 200-ტომიანი მასალა ინახება. ყველაზე შემზარავი ბაგრამიანის ბატალიონის დანაშაულებია. როგორც ამ მასალებში ჩახედული ხალხი ამტკიცებს, გილაევისა და ბასაევის რაზმების სისასტიკე ბაგრამიანელების “გმირობებთან” მოსატანიც არ არის.

თივაში ჩამწვარი და ნაჯახით თავწაკვეთილი ქართველი ქალებისა და ბავშვების სისხლი ბაგრამიანის ბატალიონელთა სინდისზეა.

ხათუნა პაიჭაძე

პოსტის ავტორი: მარიამი თარიღი: Sep 2 2006, 11:36 AM

კაი რა ალექსანდრე, ბოლო წინადადება წავიკითხე მარტო და თმები ყალყზე დამიდგა რას მერჩით!

პოსტის ავტორი: shota თარიღი: Sep 2 2006, 12:07 PM

ალექსანდრე
მძიმე სიმართლე წერია. ბოღმა მახრჩობს რომ ვკითხულობ. ადრე მეც მქონდა სომხებზე გაგონილი მაგრამ ასე დაწვრილებით არ ვიცოდი, მერე თუ შევზლებ დავდებ ვიდეოს რომელშიც რუსი მოხალისე აღიარებს რომ მიღო მონაწილეობა ამ ომში და ახლა ნანობს ძაან, მერე დაწვრილებით ღწერდა როგორ გადმოყარეს სომხებმა ცოცხალი ქართველები მაღალ სართულებიდან და ასევე სხვა მებრძოლებზე მღვდელი მოკლეს იმის გულისთვის რომ ვერ ათქმევინეს აბხაზეთი აბხაზების მიწაო...

პოსტის ავტორი: shota თარიღი: Sep 2 2006, 12:42 PM

ვისაც სუსტი გული აქვს ამ კადრებს არ უყურო, კადრებში ასახული სამოქალაქო თვითფრინავის ჩამოგდება როდესაც ტოლვილები თბილისისკენ მოფრინავდენ, მიუხედავთ იმისა რომ იცოდენ თვითფრინავი სამოქალაქო იყო და მაში თითქმის მარტო ბაშვები და ქალები იყვნენ მაინც ჩამოაგდეს, იცით რა მე ჩემ ერთ აზრს დავამატებდი ამ ყველაფერს რომ ჩემის აზრით ჯობია ეს ომი წაგვეგო ვიდრე ასეთივე გზით მოგვეგო როგორც მაგათმა გაკეთეს,

http://www.abkhazeti.ru/video/KL_NEW1.wmv

პოსტის ავტორი: shota თარიღი: Sep 2 2006, 01:13 PM

კიდე მაქვს მძიმე სურათები, ქართველების გენოციტისა აბხაზეთში არ ვიცი თუ ღირს დადება, მერე გამოთქვით თქვენი აზრი და შესაბამისად გადავწყვიტავ

როგორც შეგპირდით რუსუ მოხალისის აღიარება აბხაზეთის ომზე.

http://www.abkhazeti.ru/video/boevik.wmv

პოსტის ავტორი: ალექსანდრე თარიღი: Sep 2 2006, 02:04 PM

shota

აი ეგ მღვდელი იყო მამა ანდრია ყურაშვილი, გვერდით თემაში ვსაუბრობთ სწორედ მის შესახებ.
იხილე: http://church.ge/index.phpshowtopic=93&pid=3940&st=0&#entry3940

ასევე გაეცანი მამა ანდრიას ცხოვრებას და მის მოწამეობრივ აღსასრულს:
იხილე: http://orthodoxy.wanex.net/biografiebi/chumi_galoba.htm

სიკვდილის წინ მამა ანდრიას ეკითხებოდნენ აბა ვისი მიწააო ესო, მან კი მიუგო რომ ყველა მიწა უფლისააო.... ზურგიდან ესროლეს მამა ანდრიას, რადგან ისეთი მზერა ჰქონდა რომ ვერავინ უძლებდა მის ყურებას... როდესაც მამაო დახვრიტეს, შუა ზაფხული იყო და ირგვლივ გვამები ყარდა სიცხისაგან, მაგრამ მამა ანდრიას ცხედარს სამი დღე-ღამე სისხლი სდიოდა და არავითარი ხრწნის კვალი არ შემჩნევია

პოსტის ავტორი: ალექსანდრე თარიღი: Sep 2 2006, 02:59 PM

აფხაზეთის ომის დროს მომხდარი სასწაულები
მონაზონი მარიამი (ანუა)
I
1993 წლის 5 ივლისს, სოფელ კომანში, წმინდა იოანე ოქროპირის სახელობის ეკლესიის ეზოში მოკლეს მღვდელმონაზონი ანდრია. მეფსალმუნე მანანა ანუა (ამჟამად მორჩილი მარიამი საპატრიარქოს მონასტერში) ყოველ დილა-საღამოს მამა ანდრიას ცხედართან ფსლამუნებს კითხულობდა, ხოლო დაკრძალვის შემდეგ - მის საფლავთან. ერთ დილას მტრის რაზმი ეკლესიის ეზოში შემოიჭრა. მათ სურდათ მანანაზე ძალადობა ეხმარათ და შემდეგ მოეკლათ. მე, დედამისი, დიპლომატიურად (ერში, ზოია ალექსანდრეს ასული ადამია-ანუა, ამჟამად დედა მარიამი) მომაცილეს იმ ადგილს, სადაც ჩემი ქალიშვილი ლოცულობდა, ვითომდაც იმ მიზნით, რომ მათთვის ეკლესიის სარდაფი მეჩვენებინა. მე ვერ მივხვდი, თუ რა უბედურება ტრიალებდა ჩემი ქალიშვილის თავზე. როდესაც მანანამ დაინახა მისკენ მიმავალი აფხაზები (ზოგიერთი ნარკოტიკების ზემოქმედების ქვეშ იმყოფებოდა, ზოგიც კი ნასვამი იყო) დასახმარებლად უფალ იესო ქრისტეს მოუხმო. ამავე დროს მამა ანდრიას ემუდარებოდა გადარჩენას. ზუსტად ამ დროს სოხუმიდან მძაფრი შემოტევა დაიწყო. კომანი იბომბებოდა. მთელი სოფელი ნანგრევებად იქცა. როდესაც დაბომბვა დაიწყეს, რაზმის მეთაურმა ყველას უბრძანა თავის პოზიციებს დაბრუნებოდა. მანანა სასწრაფოდ ტაძარში შევიდა და წმიდა დიდ-მოწამე გიორგი ხატის წინ გაჩერდა. მოგვიანებით იგი ყვებოდა, თუ როგორ ელვასავით გაირბინა მის გონებაში წმ. გიორგის ტროპარმა „ტყვეთა განმათავისუფლებელო და გლახაკთა ხელის აღმპყრობელო...“ მანანა მიხვდა, რომ ჩვენი დაცვა, ღვთის შეწევნით წმიდა გიორგის მეშვეობით მოხდა. იმ დროს, როდესაც წმ. გიორგის ჩვენი ტყვეობიდან დახსნას ევედრებოდა, ტაძარში ერთი აფხაზი შემოვიდა. მან იკითხა: „სად არის ჩემი მეგობარი - წმ. გიორგი?“ მიუახლოვდა წმიდა გიორგის ხატს და მის წინ სანთელი დაანთო. ამ წუთიდან მოყოლებული (ჩვენ გასაგები მიზეზის გამო შეგნებულად არ ვასახელებთ ამ ახალგაზრდას სახელს და გვარს). ის ჩვენს მფარველ ანგელოზად იქცა. ყველაფერში გვეხმარებოდა. შეგვპირდა, რომ ბოლომდე დაგვიცავდა და კიდევაც შეასრულა თავისი სიტყვა. „და თმაჲ თავისა თქუენისაჲ არა წარწყმდეს“ (ლუკა 21, 18). მან იწამა ქრისტეს ჭეშმარიტი სარწმუნოება და მონათვლის სურვილი გამოთქვა. ამ აფხაზმა მარტო ჩვენი სიცოცხლე კი არ დაიცვა, არამედ ჩვენი პატიოსნებაც, იმ 52 დღის განმავლობაში, რომელიც ჩვენ ტყვეობაში გავატარეთ. მიუხედავად იმისა, რომ ის მტრის ბანაკში იმყოფებოდა, მან გამოამჟღავნა ნამდვილი რაინდული თვისებები. გვიჩვენა ჭეშმარიტი ქრისტინული სიყვარული, სიკეთე და დიდსულოვნება. რის გამოც ჩვენ არ შეგვიძლია ის არ მოვიხსენიოთ დიდი პატივისცემითა და მადლიერების გრძნობით. გარდა იმისა, რომ გვიცავდა უამრავი მოძალადისაგან, ასევე, ზრუნავდა ჩვენს კვებაზეც. შეძლებისდაგვარად მოჰქონდა საჭმელი, სანთლის დასამზადებელი მასალა. ის ყველანაირად ცდილობდა ჩვენს დაცვას, როგორც ფიზიკური, ისე სულიერი ტკივილებისაგან. ეკლესიაში მე და ჩემი ქალიშვილის გარდა, ასევე ტყვეობაში იმყოფებოდნენ ომისგან დასახიჩრებული და განაწამები კომანის მოსახლეობა. ამ კეთილმა კაცმა მოგვიტანა ლეიბები მარმარილოს ცივ იატაკზე დასაფენად. შემოგვაღობინა მამა ანდრიას საფლავი. ხედავდა რა ჩვენს უსუსურობას და უმწეობას, ჩვენს მიმართ თანაგრძნობას იჩენდა და დიდი სითბოთი გვეპყრობოდა.

დიდი მადლიერების გრძნობით და სითბოთი მინდა ასევე მოვიხსენიო რამოდენიმე სხვა აფხაზი და რუსი დაქირავებული მებრძოლი, რომლებმაც ჩვენს მიმართ დიდი ყურადღება გამოიჩინეს. მათაც არა მარტო სიკვდილისაგან გვიხსნეს, არამედ ჩვენი პატიოსნებაც დაიცვეს. ეს ახალგაზრდები უდავოდ გამოირჩეოდნენ მაღალი სულიერებით. ისინი დიდი ინტერესით ისმენდნენ ჩემს ქადაგებებს უფალზე, იესო ქრისტეზე, ყოვლადწმიდა ღვთისმშობელზე, წმიდანებზე, სხვებისადმი თანაგძნობის გამოჩენაზე და საერთოდ მართლმადიდებლობაზე. ჭეშმარიტი ქრისტიანის ვალია მტრისადმი თანაგრძნობის გამოჩენა, განსაკუთრებით კი ომის დროს, ვუხსნიდი მე და ისინიც დიდი გულისყურით მისმენდნენ.

მადლობა უფალ იესო ქრისტეს ყველაფრისათვის.

II
ერთხელ, როდესაც ვლოცულობდით, ეკლესიაში ნასვამი აფხაზი შემოვიდა. მან ხატებს და ხალხს სროლა დაუწყო. რამოდენიმე ინვალიდი: ასაკოვანი მამაკაცი, მისი ცოლი და ქალიშვილი წმ. გიორგის ხატის გვერდით ისხდნენ. ამ მომხდურმა მოკლა მამაკაცი. მძიმედ დაჭრა მისი მეუღლე და ქალიშვილი. თბილი სისხლი ნაკადულივით მოედინებოდა... მკვლელი ივერიის ღვთისმშობლის ხატის გვერდით იდგა. მე ვიდექი წმ. ნიკოლოზის სასწაულმოქმედ ხატთან. ჩემთვის ვფიქრობდი: აღსარება ჩაბარებული მაქვს, ქრისტეს წმიდა სისხლსა და ხორცს ნაზიარები ვარ, ახლა მე სიამოვნებით მოვკვდები ჩემი ღმერთისთვის, იესო ქრისტესთვის. მკვლელმა იარაღი მომიშვირა, მაგრამ მოხდა საოცრება. ტყვია არ გავარდა, შემდეგი კი ამცდა. ამ დროს მე დავინახე, როგორ გაბრწყინდა ივერიის ღვთისმშობლის ხატი. გამძვინვარებულმა მკვლელმა ეკლესიის გუმბათს დაუწყო სროლა. შემდეგ დაჭრილების მხარეს მიტრიალდა. უკვე მკვდარ მოხუცებულს ტყვია დაუშინა და მჭიდი ბოლომდე დაცალა. კაცი, რომელიც ჩემს მოკვლას ცდილობდა, ჩემი ქალიშვილისაგან ძალიან ახლო მანძილით იყო დაშორებული. მანანასაგან ზურგით იდგა. ჩემი ქალიშვილი ცახცახებდა. ცრემლები ღაპა-ღუპით ჩამოსდიოდა. სიკვდილის მოლოდინში ტიხვინის ღვთისმშობლის სასწაულმოქმედ ხატს ევედრებოდა, რათა დახამარებოდა მას ღირსეულად მომკვდარიყო. მთელი ამ დროის განმავლობაში მანანა ევედრებოდა ღვთისმშობელს შემდეგი სიტყვებით: „ღვთისმშობელო ქალწულო, გიხაროდენ! მიმადლებულო მარიამ, უფალი შენთანა...“, ბოლოს კი, ქანცგაწყვეტილი, ჩუმად, თავისთვის იმეორებდა მხოლოდ ერთ სიტყვას „ღვთისმშობელო“. ღვთისმშობლისადმი სავედრებელი ლოცვა: „ღვთისმშობელო ქალწულო, გიხაროდენ...“ არ მოცილებია მის ტუჩებს იმ 52 დღის განმავლობაში, რომელიც ჩვენ ტყვეობაში გავატარეთ. ამ ლოცვამ მოახდინა სასწაული. მანანა გარდაუვალი სიკვდილისაგან იხსნა, იმ მთვრალი მომხდურისაგან, რომელიც მისგან ზურგშექცევით იდგა და მას ვერ ხედავდა. ამ ლოცვამ ის სხვა მოსალოდნელი უბედურებისაგანაც იხსნა. ეს ლოცვა მას ამშვიდებდა.

მე მადლობას ვუხდი ჩვენს უფალს, უტკბილეს იესო ქრისტეს ჩვენი გადარჩენისათვის.

III
1993 წლის 6 ივლისს დაახლოებით 60-65 წლის მამაკაცი, აფხაზთა ერთ-ერთი მეთაური, მთვრალ მდგომარეობაში თავის რაზმთან ერთად ეკლესიაში შემოვიდა. ისინი ეკლესიის არარსებულ სარდაფს ეძებდნენ. მიიღო რა ჩვენგან უარყოფითი პასუხი, გამომიცხადა, „ახლა დაინახავ, რაც დაემართება შენს ქალიშვილს“. იმ წუთებში, როცა ამ სიტყვებს ამბობდა, მე მომესმა, თითქოს ვიღაცა რჩევას მაძლევდა: „მოხსენი შანდალს თავი და ამ კაცს თავში ჩაარტყი. წინააღმდეგ შემთხვევაში, ის თქვენ ორივეს მოგკლავთ“.

მადლობა უფალს! ღმერთმა არ დაუშვა სისხლისღვრა. უცებ საიდანღაც ამ კაცის გვერდით ხალხი გაჩნდა, ხელი მოკიდეს და ტაძრიდან გაიყვანეს.

მადლობა უფალს, უტკიბელ იესო ქრისტეს ჩვენი ხსნისათვის შერცხვენისა და სიკვდილისაგან.

IV
კომანის აღების შემდეგ, აფხაზთა ჯარი სოხუმისაკენ მიიწევდა. ისინი უკვე სოხუმის კარიბჭესთან იდგნენ. აფხაზები ან ნაღმზე ფეთქდებოდნენ, ან საარტილერიო დარტყმების შედეგად იღუპებოდნენ. გაიგეს, რომ ქართველებს მათ სამხედრო პოზიციებს რადიოთი ქალი გადასცემდა. რატომღაც ჩათვალეს, რომ რადიო ეკლესიაში იყო, ხოლო ინფორმაციას მანანა გადასცემდა. ეს იყო ძირითადი მიზეზი ჩვენი დევნის, შევიწროვების, დაკითხვისა და წამების, რასაც ჩვენ მთელი ამ პერიოდის განმავლობაში განვიცდიდით. ამ უსამართლო მოპყრობისაგან ისევ ის ახალგაზრდა გვიცავდა, რომელმაც ღმერთმა წმიდა გიორგის შემწეობით მოგვივლინა.

V
ომის დაწყებისთანავე, ჩვენთან სხვადასხვა ადგილებიდან ხშირად მოდიოდნენ ჟურნალისტები, განსაკუთრებით კი ტელევიზიიდან ინტერვიუს ასაღებად. იმის შესახებ, თუ რა ხდებოდა კომანში, ჩვენ მისი უწმიდესობის კათოლიკოს-პატრიარქის ილია II ლოცვა-კურთხევის გარეშე ინტერვიუს არავის ვაძლევდით.

1993 წლის 7 ივლისს, ჩვენთან ინტერვიუს ასაღებად მოვიდა მოსკოვის ტელევიზიის წარმომადგენელი, ახალგაზრდა ჟურნალისტი ქალი. (მე ვერ ვიხსენებ მის სახელს). მას აინტერესებდა დაწვრილებით გაეგო ინფრომაცია მამა ანდრიას მკვლელობის შესახებ. ის იყო მართლმადიდებელი ქრისტიანი. დაგვპირდა, რომ პატრიარქს აცნობებდა კომანში ჩვენი ტყვეობის შესახებ, მამა ანდრიას და იპოდიაკონ გიორგის მოწამეობრივი სიკვდილის შესახებ (მოგვიანებით შევიტყვეთ, თუ როგორი წამებით იქნა მოკლული ეს ჟურნალისტი...).

როგორც ზემოთ აღვნიშნეთ, კომანის დაცემის შემდეგ, მოსკოვიდან ბრძანების დეპეშა მოვიდა, ეკლესიასთან დაცვა დაეყენებინათ. დაცვის ბიჭები ძირითადად რუსები იყვნენ. მათ შორის, განსაკუთრებით გამოირჩეოდა ერთი ჭეშმარიტად ღვთისმოშიში ადამიანი, სახელად ალექსანდრე. როდესაც ალექსანდრემ დაინახა, თუ როგორ ცუდად გვექცეოდნენ, წავიდა რაზმის მეთაურთან და უთხრა, „თუ ამ ხალხს თავს არ დაანებებთ და მათ ტანჯვა-წამებას არ შეწყვეტთ, ჩვენ, რუსის ჯარისკაცები დავყრით იარაღს!“ ალექსანდრეს სიტყვებმა დიდი ეფექტი მოახდინა. მათ მართლაც დაგვანებეს თავი და გარკვეული დროით მშვიდად ვგრძნობდით თავს.

მადლობა უფალს ყველაფრისათვის, მადლობას ვუხდით ღვთის მონას, ალექსანდრეს თანაგრძობისათვის, დახმარებისათვის და იმ დიდი ქრისტიანული სიყვარულისათვის, რაც მან ჩვენს მიმართ გამოიჩინა. ალექსანდრე მთელი ჩვენი ტყვეობის განმავლობაში გვიცავდა.

VI
აფხაზთა შორის რამდენიმე მართლმადიდებელიც იყო. ისინი მკვეთრად განსხვავდებოდნენ სიკეთითა და შემწყნარებლობით. ერთ-ერთი მათგანი (ჩვენ არც კი ვიცით მისი სახელი) ფიცხელი ომის დროს, რომელიც ეკლესიის შორიახლოს მიმდინარეობდა, შემოირბენდა ეკლესიაში რამდენიმე წუთით წმიდა იოანე ოქროპირის სარკოფაგთან დადგებოდა, დამშვიდდებოდა, მხნეობას მოიკრეფდა და ისევ ბრძოლის ველზე გარბოდა.

ჩემზე წარუშლელი შთაბეჭდილება მოახდინა ერთმა ახალგაზრდა აფხაზმა, რომლის ნათლობის სახელი დიოდოტი იყო. ის იყო ძალიან ახალგაზრდა (19 წლის), წარმოსადეგი, ძალიან კეთილი და გულითადი. როდესაც მან ეკლესიაში ტყვიისაგან დაცხრილული ხატები დაინახა, ატირდა. მან ასევე მწარედ დაიტიდა მამა ანდრია. ჩვენ მის შესახებ გვითხრეს, რომ მთელი ომის განმავლობაში ერთი კაციც კი არ მოუკლავს. დიოდოტმა შურის საძიებლად მამა ანდრიას მკვლელის ძებნა დაიწყო. ძლივს შევძელით მისი გადარწმუნება. ვუხსნიდით, რომ მამა ანდრია უკვე ლოცულობდა მისი მკვლელისათვის. „ხოლო იესო იტყოდა: მამაო, მიუტევე ამათ, რამეთუ არა იციან, რასა იქმან“ (ლუკა 23, 34). დიოდოტს ავუხსენით, რომ მისი ასეთი საქციელი - შურისძიება, მამა ანდრიას სულს დატანჯავდა. ადამიანი თავის მტრის მიმართაც უნდა იყოს შემწყნარებელი.

აფხაზთა წარმატება რუსეთის აშკარა ხელშეწყობით იყო განპირობებული. რუსეთის მთავრობა აფხაზებს არა მარტო საომარი ტექნიკით ამარაგებდა, არამედ რუსი გენერლების ხელმძღვანელობით კბილებამდე შეიარაღებული ცოცხალი ძალითაც ეხმარებოდა. მთელი ამ კონფლიქტის განმავლობაში რუსეთის მთავრობა ამ ფაქტს უარყოფდა. მაშინ, როდესაც აფხაზეთის ტერიტორიაზე ჩამოვარდნილი რუსეთის სამხედრო თვითმფრინავები და რუსი მფრინავები, რომლებიც ამ თვითმფრინავებს მართავდნენ, საპირისპიროს ამტკიცებდნენ, რაც წამოადგენდა ამ ომის რუსეთის მთავრობის წამქეზებლობისა და მისი არმიის უშუალო მონაწილეობის პირდაპირ მტკიცებულებას.

ომის დროს დიოდოტმა სამახსოვროდ მამა ანდრიას ნივთები მოითხოვა. ჩვენ მას მივეცით წმიდა ნიკოლოზის სასწაულმოქმედი ხატი, რომელსაც მამა ანდრია სიცოცხლის ბოლო წუთამდე ატარებდა. მამა ანდრია წმიდა ნიკოლოზის ხატს ჯვართან ერთად ატარებდა. ჩვენ დიოდოტს ასევე გადავეცით სახარების მომცრო წიგნი, რომელიც მამა ანდრიას ტრაგიკული სიკვდილის დროსაც თან ჰქონდა. დიოდოტმა დაათვალიერა ჩვენი ნანგრევებად ქცეული სახლები. მას ამ ნანგრევებიდან ხატები, ჯვრები და სხვა საეკლესიო ნივთები გამოჰქონდა. ეს წმიდა ნივთები ეკლესიაში მოჰქონდა, რათა ისინი დავიწყებას არ მისცემოდა. ის ხარბად ეწაფებოდა ღვთის სიტყვას. დიოდოტი დიდი გულისყურით უსმენდა მანანას, როდესაც ის სახარებაზე და წმიდანთა ცხოვრებაზე საუბრობდა... მას მამა ანდრიას საფლავზე მარტოს უყვარდა სიარული. ამ მზაკვრული ომის ბოლო დღეებში ის დაიღუპა. ნაღმზე აფეთქდა. უკანასკნელად, როდესაც ვნახეთ სიკვდილის წინ, მახსენდება დიოდოტმა გამომშვიდოებებისას როგორი არამიწიერი ღიმილით გაგვიღიმა. არ ვიცი რატომ, მაგრამ მისმა ღიმილმა თითქოსდა გული გვატკინა. მისი სიკვდილის შემდეგ აფხაზებმა გვითხრეს, „უფალმა თქვენი მამა ანდრიასთვის წაიყვანა ჩვენს შორის ყველაზე ახალგაზრდა, ყველაზე დიდებული და კეთილშობილი - დიოდოტი“.

უფალმა დაუმკვიდროს დიოდოტს ცათა სასუფეველი.

საუკუნოდ იყოს ხსენება მისი!

პოსტის ავტორი: gorgasali თარიღი: Sep 25 2006, 10:23 PM

გაიხარე ალექსანდრე მე ვითონ აფხაზეტითან ვარ და დიდად გამახარე მამა ანდრიაზე და კამანში მომხდარ ამბებზე რომ დაპოსტე.

პოსტის ავტორი: salome თარიღი: Sep 25 2006, 10:33 PM

ახლახანს ვუყურე პირველ არხზე აფხაზეთზე და ძალიან ცუდ ხასიათზე დავდექიგული მომიკვდა...

პოსტის ავტორი: gorgasali თარიღი: Sep 26 2006, 02:05 AM

ოოო მეც უყურე მაგ ფილმს ხვალ და ზეგაც იქნება მემგონი

ახლახანს ვუყურე პირველ არხზე აფხაზეთზე და ძალიან ცუდ ხასიათზე დავდექიგული მომიკვდა...

ეს სასჯელი იყო უფლისგან ჩვენი ურწმუნოების გამო.

ეს სასჯელი იყო უფლისგან ჩვენი ურწმუნოების გამო

პოსტის ავტორი: ალექსანდრე თარიღი: Sep 27 2006, 02:29 AM

მოდით კიდევ ერთხელ გავიხსენოთ ეს საშინელი დღე, სოხუმის დაცემა, 27 სექტემბერი ჯვართამაღლების დღეა და დღე მიცვალებისა წმიდისა იოანე ოქროპირისა, სწორედ ჯვართამაღლებას დავკარგეთ სოხუმი, მაგრამ ეს უბრალო დამთხვევა არაა და არც ისაა უბრალო დამთხვევა რომ სწორედ აფხაზეთში აღესრულა იოანე ოქროპირი ეს იყო განსაცდელი ჩვენი ცოდვებისა და ურწმუნოებისა გამო, და როგორც მაცხოვრის ცხოველსმყოფელი და პატიოსანი ჯვარი აღამაღლეს ასევე აღამაღლებს და გაამთლიანებს უფალი ჩვენს საქართველოს.
ღმერთმა დალოცოს, გააძლიეროს და გაამთლიანოს სრულიად საქართველო

პოსტის ავტორი: leqso თარიღი: Sep 27 2006, 11:36 AM

ღმერთმა გისმინოს!

პოსტის ავტორი: ABDALA თარიღი: Sep 28 2006, 04:11 PM

"აფხაზეთის ომი დაიწყო ჯვრის დღესასწაულზე და დამთავრდა ჯვრის დღესასწაულზე ,ეს იმაზე გვანიშნებს რომ უფალმა ჩვენი ცოდვების გამო დაგვსაჯა,და სანამ არ გამოვსწორდებით ტერიტორიებს ვერ დავიბრუნებთ!ამ ხელისუფლებამ ეკლესიასთან უნდა შეათანხმოს ყველაფერი!თორე ისე არაფერი გამოუვათ!"ეს იყო ამონარიდი ჯვართამაღლების ტაძრის წინამძღვრის მამა თეოდორეს ქადაგებიდან!ამ ქადაგების შემდეგ სახლში რო მოვედი ტელევიზორში ვნახე რომ მისი უწმინდესობა და პრეზიდენტი კოდორში იყვნენ და ძალიან გამიხარდა!!!ღმერთმა ქნას დავიბრუნოთ ტერიტორიები!!!

პოსტის ავტორი: guja თარიღი: Sep 28 2006, 04:19 PM

ღმერთმა ინებოს რომ მალე მოგველოცოს ერთმანეთისთვის აფხაზეთის დაბრუნება...

პოსტის ავტორი: liliana თარიღი: Sep 28 2006, 04:24 PM

ამინ

პოსტის ავტორი: ალექსანდრე თარიღი: Oct 2 2006, 02:18 AM

საფლავთა მცველი...

ამბავი, რომელიც უნდა გიამბოთ, ფრიად გასაიდუმლოებულ ვითარებაში მოხდა.

- ისინი (მთავრობები! - ავტ.) სულ სხვა ენაზე ლაპარაკობენ; მას არაფერი აქვს საერთო ხალხის ენასთან, სურვილებსა და ცხოვრებასთან! - მეუბნება ჩემი გამყოლი, 50-ოდე წლის მამაკაცი.

დღეს ოჩამჩირეში მიასვენებენ მოხუცს, რომელმაც სიცოცხლის ბოლო 15 წელიწადი დევნილობაში გაატარა. იმ წლებს სიცოცხლეს არც უწოდებდა. სიკვდილის წინ თავად ასწავლა შვილებსა და შვილიშვილებს, როგორ და ვისი დახმარებით გადაესვენებინათ საგვარეულო სასაფლაოზე, თავისი აფხაზი და ქართველი ბიძაშვილების, მეგობარ-მეზობლების გვერდით... თავიდან არც უფიქრიათ ჭირისუფლებს, რომ აფხაზები დაეხმარებოდნენ; მკვდრები კი არა, ცოცხლებიც აღარ ვუნდივართო, ხელი ჩაიქნია მოხუცის უფროსმა ვაჟმა ზაურმა და თამაზმაც მხარი აუბა, მაგრამ უფროსის სიტყვის მორჩილება სჩვეოდათ, ასე იყვნენ გაზრდილები; მკვდარი მამის კიდევ მეტი რიდი ჰქონდათ, ვიდრე ცოცხლისა და მისგან ნასწავლი გზითა და ხერხით, კაციდან კაცისთვის გადაცემით გააგზავნეს ამბავი გარდაცვლილი მოხუცის უკანასკნელ ნებაზე აფხაზეთში...

...თავად ჩამოვიდნენ აფხაზები. როგორ, არც თავად თქვეს და არც დასმულ შეკითხვებს უპასუხეს. მოხუცს წესისამებრ მიაგეს პატივი და დაიბარეს: ზუგდიდამდე ჩამოასვენეთ, იქ ჩვენ გიპატრონებთო.

ბევრი ხვეწნაც არ დამჭირვებია, თან გამიყოლეთ-მეთქი.

- აფხაზებსა და ქართველებს არც არასოდეს ჩაუთვლიათ ერთმანეთი მტრებად, ბევრი ერთმანეთის სისხლით ნათესავი და მოყვარეა და იმ დროზე ოცნებობენ, როცა თამამად შეეძლებათ ერთმანეთის ჭირისა და ლხინის გაზიარება!.. - მითხრა გამყოლმა.

- ახლა ვინ უშლით ხელს? - ვეკითხები.

- ერთი მუჭა პოლიტიკოსები... მოღალატეები ქართველებშიც არიან და აფხაზებშიც; ორგულები ბლომად გვყავს, მათთვისაც არაფერს ნიშნავს ხალხის ბედ-იღბალი, ოღონდ თავად შეინარჩუნონ გავლენა, ძალაუფლება, სიმდიდრე...

...საზღვარზე არც აფხაზს შევუჩერებივართ და არც რუსს, არც სხვა ვინმეს და როცა აფხაზეთის ტერიტორიაზე გადავდივართ, დევნილ ქართველებს კი არა, მეც მიჭირს ცრემლის შეკავება.

ყველაზე “ჩაკეტილ” აფხაზშიც კი ჩანს “ნახევარი” ქართველი, რომელიც ვერასოდეს გარუსდება. ნეტავ გენახათ, როგორ დაიტირეს 15 წლის უნახავი მეზობელი და მოკეთე, როგორ ჩაგვიკრეს გულში ყველა.

გარდაცვლილის მიტოვებულ სახლში ახლა უცხოები არიან ჩასახლებულები, ჭიშკარი მჭიდროდაა ჩაგმანული. შფოთი არავის უნდა და პირდაპირ სასაფლაოზე დავაპირეთ წასვლა. იწყინეს აფხაზებმა და მიცვალებული ერთმა თავის ეზოში შეასვენა, წინასწარ გამართულ ფაცხაში დაასვენებინა, არც მღვდლის მოყვანა დავიწყებიათ და არც სახელდახელოდ ჭიქის წაქცევა კაცებს.

...საფლავიც გაჭრილი დაახვედრეს და სანამ ჭირისუფალი გარდაცვლილს ემშვიდობებოდა, მოვლილ საფლავებს ჩამოვუარე, სადაც ერთმანეთს ენაცვლებოდა ქართული და აფხაზური გვარები და რაც მთავარია, არც ერთ ქართულ საფლავს არ ეტყობოდა უპატრონობა.

როცა აღტაცება გამოვთქვი, მოხუცი მამაკაცი დამანახვეს, მითხრეს, - ამ საფლავების მცველია, ომის დროსაც კი არ დაანება ათასი რჯულის ყაჩაღსა და მამაძაღლს მათი შებილწვა. ზამთარ-ზაფხულ აქ ტრიალებს და ამბობს, ეს საფლავები შეგვარიგებს და გაგვამართლებს ქართველებთანო.

უხმოდ გადავეხვიე ნათელმზერიან მოხუცს: ქართველი ხარო, მკითხა ქართულად და თავზე გადამისვა დაკოჟრილი ხელისგული. ლამის გული ამომიხტა საგულედან...

არც უკან წამოსულები შევუჩერებივართ ვინმეს.

გარდაცვლილს აღარავინ ტიროდა, საოცრად მშვიდად იყო ჭირისუფალი. მათი სიმშვიდე მეც გადმომედო და რაც მთავარია, იმედი გამიათმაგდა: რამდენი წელიწადიც უნდა გავიდეს, ვერავინ გაჰყოფს საქართველოს, ხალხი არ დაუშვებს ამას, ხალხს არც არასოდეს დაუკარგავს ერთმანეთი და ისევ თავად იპოვის ერთმანეთისკენ სავალ გზებს...

აფხაზეთი ჩვენია, ისევე როგორც საქართველოა აფხაზების!..

(გაზეთი კვირის პალიტრა, 2-8 ოქტომბერი)

პოსტის ავტორი: shota თარიღი: Oct 2 2006, 11:45 AM

ალექსანდრე
მაგაში ეჩვი არ მეპარება რომ იქნებიან აფხაზეთის მხარეს ხალხი რომელიც . არ იზიარებს თავის ხელუსუფლების აზრს , მაგრამ ეგენი ძალიან პატარა ნაწილს წარმოადგენენ, და ხელუსუფლება რომელიც აფხაზ ხალხმა მოიყვანა სათავეში და პირადადა რაულ ხაჯბას ბრძანებით არის დახვრეტილი ჟიული შარტავა (აფხაზეთის მიწა აჩამეთ და მერე დახვრიტეთო) ეს სიტყვები მაგას ეკუთვნის.
რაც შეხება ზემოთ მოხსენებულ ისტორიას, რომლშიც პრობლემის გარეშე შეუშვეს აფხაზეთში მიცვალებული დასამარხათ, იცი ერთი ებრაული გამოთქმა რომ "კაი არაბი მკვდარი არაბიაო" ასე რომ შენ ისა თქვი როდის შეუშვებენ ცოცხლებს და დაუბრუნებენ თავიანთ სახლებს რომლებშიც თვითონ კონფორტულად ცხოვრობენ დღეს დღეობით.
აი აგერ ფილმს ვდებ რომელშიც მოყოლილია 2 მეგობრის შეხვედრა ,ერთი აფხაზის სოხუმში დარჩენილი ელაპარაკება თბილიში გამოქცეულ ლტოლვილს პირდაპირ ეთერში, მგონი კარგათ ასხავს ეს ფილმი რეალობას რომ ჩვენ იქ არავის არ უნდევართ და სანამ ჩვენ თვითონ არ დავიბრუნებთ, იქ არავინ ნებით არ შეგვიშვებს


http://www.babajana.com/video/323/video.htm

პოსტის ავტორი: nini egriseli თარიღი: Apr 16 2007, 10:09 PM

შეგიძლიათ მითხრათ რა ფილმია და სად უნდა ვუყურო ან როგორ
?

პოსტის ავტორი: Floyd თარიღი: Apr 16 2007, 11:09 PM

nini egriseli
ტორენტებზე იდო და ეხლა დევს ტუ არა არ ვიცი
მარა გირჩევ არ უყურო

პოსტის ავტორი: mampali თარიღი: Apr 17 2007, 01:43 PM

ღალატიანი ომი: ღალატით დაწყებული, ღალატით დამთავრებული და ღალატითვე ნაბრძოლი.
მაგრამ როგორც ჩენი წესია ამ ომსაც არ ჩაუვლია გმირობის გარეშე. ამ ომმა ბევრი ვაჟის სახელი წარმოაჩინა.
სოხუმის დაცემა კი ქართული ღალატის და სირცხვილის უდიდესი გამოვლენაა. ალბათ გარნისის მერე ასეთი ღალატი არ გვინახავს.

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Nov 21 2007, 02:16 PM

მეგობრებო,

მოდით აქ გავიხსენოთ რუსეთ-საქართველოს ეს ომი. ახლა ვკითხულობ თ. ლიპარტელიანის წიგნს "სისხლიანი სასაკლაო", რის შემდეგაც დავრწმუნდი, რომ სახელი და გვარიც კი არ ვიცით ბევრი გმირის, რომლებმაც თავი შესწირეს საქართველოს მთლიანობას

ნელ-ნელა დავდებ ტექსტურ, ვიდეო და ფოტო მასალებს.

ჩვენ მათი სახელები უნდა ვიცოდეთ!!!

მტერთან ბრძოლისას ისე ბორგავდით
როგორც ხეობებს მომსკდარი ზვავი,
მერე კი თითქოს სადღაც წახვედით,
სიკვდილთან მაინც არ დადეთ ზავი

ჩვენ დავბრუნდებით! ეს დრო დადგება
და გავეყრებით დარდიან ფიქრებს,
ხოლო სამშობლო - თავდადებისთვის
ძეგლებს დაგიდგამთ ღიმილის ბიჭებს!

პოსტის ავტორი: ნათია თარიღი: Nov 21 2007, 02:18 PM

ძალიან მძიმე "სურათია"

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Nov 21 2007, 02:25 PM

აფხაზეთის ტერიტორიაზე ქართველთა გენოციდის შედეგად აფხაზური სეპარატისტული ბანდ-ფორმირებების, რუსული რეგულარული ნაწილებისა და ჩრდილოკავკასიელთა მოხალისეების მიერ დახვრეტილ, ჩამოხრჩობილ და ცოცხლად დამწვარ მშვიდობიან მოსახლეთა სია დასახლებული პუნქტების მიხედვით:

http://www.separatizm.narod.ru/spiski/spiski_gagra.html
http://www.separatizm.narod.ru/spiski/spiski_gudauta.html
http://www.separatizm.narod.ru/spiski/spiski_sukhumir.html
http://www.separatizm.narod.ru/spiski/spiski_sukhumi.html
http://www.separatizm.narod.ru/spiski/spiski_guliripshi.html
http://www.separatizm.narod.ru/spiski/spiski_ochamchire.html
http://www.abkhazeti.ru/pages/1/122.html
http://www.abkhazeti.ru/pages/1/118.html

პოსტის ავტორი: ქავთარაძე თარიღი: Nov 21 2007, 02:28 PM

კანონისტი
http://imageshack.us
http://imageshack.us


http://imageshack.us

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Nov 21 2007, 02:29 PM

რამდენიმე ციტატა:

"აფხაზეთში ქართველებს სიცოცხლის უფლება აღარ აქვთ. აქ მათ შეუძლიათ მხოლოდ მოკვდნენ"
ვ. სმირი, გაზ. "კომსომოლსკაია პრავდა", 19 დეკ. 1992 წ.

"ჩრდილოკავკასიელი მოხალისეები ჩვენ გამარჯვებაში მონაწილეობისათვის მიიღებენ მოქალაქეობას და ქართველთა სახლებს"
ვ. არძინბა, გაზ. "იზვესტია", 19 ოქტ. 1992 წ.

ქავთარაძე
გიო, რამდენადაც იცი და შეძლებ, იქნებ მიუწერო რა სურათია, სად გადაღებული და ვინ არიან?

პოსტის ავტორი: ქავთარაძე თარიღი: Nov 21 2007, 02:33 PM

კანონისტი
უიჰ
ისიც დავწეროთ ბარემ რომ ქართველების ნაწილი მაგათზე უარესად იქცეოდა.

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Nov 21 2007, 02:35 PM

ქავთარაძე
ცხადია. სიმართლე უნდა ითქვას

პოსტის ავტორი: ქავთარაძე თარიღი: Nov 21 2007, 02:38 PM

http://imageshack.us


კანონისტი
არ ვიცი სად რა არის გადაღებული, გუგლში ვნახე.

afxazetis omisebia da qartvelebi arian.

http://imageshack.us

პოსტის ავტორი: ჰ ა რ ი რ ა თარიღი: Nov 21 2007, 02:39 PM

სამწუხაროდ ეგეთებიც იყო

პოსტის ავტორი: GABAONI თარიღი: Nov 21 2007, 02:46 PM

ომი იყო ...... ომი განუკითხაობაა ყველა მხარე ჩადის დანაშაულს .....


რაც შეეხება ომს ის აფხაზებს არ მოუგიათ არც რუსებს ჩვენ წავაგეთ ...წავაგეთ შევარდნაძის მეთაურობით, რომელმაც გაყიდა აფხაზეთი ამს სიტყვის სრული მნიშვნელობით............



ღმერთმა გაანათლოს მათი სულები ვინც იქ გმირულად დაეცა

პოსტის ავტორი: ქავთარაძე თარიღი: Nov 21 2007, 02:56 PM

ეგეთები-ც კი არა ეგეთები იყო თუ იყო ქართველ ქალებს რო აუპატიურებდნენ "ქართველი ვაჟკაცები"
ედიკას უნდა მოეთხოვოს ბევრი რამ მარა ვინაა მომთხოვი...

http://www.youtube.com/watch?v=_3nfRczERwM
ა ბატონო ომი...

ორბი რო ჩავიდა იქ ყარყარაშვილთან ერთად რუსეთმა არ გაუშვაო რო გაიძახიან. რუსეთი არ მესმის რატო გაუშვებდა რა...
ეგ იყო თორე ომი მოგებული იყო

http://www.youtube.com/watch?v=Hgejtjd5M8Y&feature=related
ა ბატონო კიდევ ფოტო მასალა.

http://www.youtube.com/watch?v=7pCUQwsNXP4&feature=related
აგერ ბასაევი მოგიყვებათ რა მოხდა აფხაზეთში
ფასანაურში ერთი ნაომარი კაცია. რო დათვრება ხოლმე გამოვა გარეთ და ყვირის ბასაევის დეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეე�
�ეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეე�
��ეეეეეეეო
მაგარი კაცია...
როცა ჭირდებოდა რუსეთს ბასაევი კარქი კაცი იყო და როცა არ დაჭირდათ ხო გახსნეს შუაზე?

http://www.youtube.com/watch?v=zmrCJEELupA&feature=related
აგერ ნახეთ როგორ უხარიათ რუსებს...

პოსტის ავტორი: GABAONI თარიღი: Nov 21 2007, 02:59 PM

მძიმე კადრებია ........ ეჰ
http://www.youtube.com/watch?v=Vd5TwUIQocI

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Nov 21 2007, 03:07 PM

მოდი მიყოლებით დავდოთ:

http://www.youtube.com/watch?v=yXPrJrt6qWM
http://www.youtube.com/watch?v=LHtjvE1K1bY
http://www.youtube.com/watch?v=U4ELrqvslz8
http://www.youtube.com/watch?v=tA2AoVX1r2c
http://www.youtube.com/watch?v=iWe6VNKxHek

პოსტის ავტორი: Giorgi- თარიღი: Nov 21 2007, 03:34 PM

http://imageshack.us


ძალიან მძიმე და შემზარავი სურათებია ინტერნეტში, ამიტომ თავს შევიკავებ

http://imageshack.us


http://imageshack.us

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Nov 21 2007, 03:34 PM

ობიექტურობისთვის ისიც დადე რა თქვა ყარყარაშვილმა...

პოსტის ავტორი: Giorgi- თარიღი: Nov 21 2007, 03:36 PM

http://imageshack.us

პოსტის ავტორი: GABAONI თარიღი: Nov 21 2007, 03:38 PM

კანუდოსელი

რათქვა??? მაინტერესებს?

პოსტის ავტორი: ქავთარაძე თარიღი: Nov 21 2007, 03:41 PM

კანუდოსელი
გეუბნები უბრალო ხალხის თავზე დაგაიარა ყველაფერმა როგორც ყოველთვის.

პოსტის ავტორი: Giorgi- თარიღი: Nov 21 2007, 03:44 PM

ჟიული შარტავა

პოსტის ავტორი: Giorgi- თარიღი: Nov 21 2007, 03:50 PM

http://imageshack.us


http://imageshack.us

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 21 2007, 05:29 PM

ვედრება..






რამდენადაც ძნელი დასანახი არ უნდა იყოს, ეს ჩვენი სამწუხარო რეალობაა..





ამ ქალს გულზე სამი მიცვალებულის სურათი აქვს .. ამაზე დიდი ტრაგედია რაღა უნდა იყოს..

პოსტის ავტორი: lev თარიღი: Nov 23 2007, 08:47 PM

ეს იყო მსოფლიოში ყველაზე უგუნური ომი...

პოსტის ავტორი: IZAKUNA თარიღი: Nov 24 2007, 12:19 AM

es martla sashinelebaa!imedia exla mainc movegebit gons da ertad gavnagrdzavt cxovrebas.minda ro vnaxo apxazeti.es chemi ocnebaa da vici amixdeba aucileblad

პოსტის ავტორი: t.d თარიღი: Nov 24 2007, 09:23 PM

ეჰ რაღა დაგიმალოთ და მე მინდოდა ამ თემის გახსნა,ახლა სამწუხაროდ ვერაფერს გეტყვით,დავითმა კარგათ გახსნა მარა მე არ დამიჯერა და ჩემ გარეშე გახსნა მე ცოტა სხვანაირად მინდოდა გამეხსნა, ცოტახანში ძალიან საინტერესო პოსტებს მოგაწვდით თითქმის ასი ადამიანის ზუსტი ისტორია ვიცი ვინ სად დაიღუპა და ვინ სად იბრძოდა,

მოიქცეოდნენ აბა რას იზამდნენ როცა მათი ძმების თავებით სტადიონზე ფეხბურთი ითამაშეს,
სკოლა ჩაკეტეს და თითქმის ყველა მოზარდი გააუპატიურეს სხვათა შორის აფხაზებისკენ იყვნენ სომხები ჩეჩნები რუსები თურქები და საერთოდ არ ინდობდნენ ქართველებს,და ამის მერე ჩვენებმაც სამწუხაროდ ცუდათ უპასუხეს,
ისე ვინც ნამდვილი აფხაზები იყვნენ ბევრმა კაიც კი გაკეთეს ჩვენებისთვის მაგალითს მოგიყვებიტ, ბიძაჩემს გადახდა ომის დროს, ტანკზე იჯდა და ერთერთ ზარბაზანზე თუ რაც არი ეზერა ინიციალები, ზ.გ აფხაზებმა იკითხეს ვინაო თავის ძმაკაცმა კი უთხრა რო მე ვარო ნუ დაიბრალა რა ზალიკა კი აბა როგორ მოითმენდა დასიმართლე უთხრა რო ის იყო იმათმა კი ორივე უვნებელი გამოუშვეს ასეთი თავდადებისთვის ძმაკაცის გულიზე,

ერთერთი ფოტოს დადება მინდა პირველ გვერძე და ეს თუა შესაძლებელი?

პოსტის ავტორი: Genesis თარიღი: Nov 24 2007, 11:43 PM

გამსახურდია და მისი მომხრეები კიდე სამარცხვინოდ გამოიყენეს... რა დასანანია...

პოსტის ავტორი: t.d თარიღი: Nov 25 2007, 02:39 PM

ზემოთ პოსტში ვთქვი აღარ დავპოსტავ მეთქი მარა გული ვერ მიძლებს ამ ხალხის ისტორია რო არ მოგიყვეთ

პოსტის ავტორი: t.d თარიღი: Nov 25 2007, 03:34 PM

ჯემალ არზენაძე
1972-1992
ჯარისკაცის დედა
მეც ოცი წლისა ვიყავი
სიკეთით სავსე გულითა,
ოცდამერთე ზაფხული,
აღარ მეღირსა ბედკრულსა
სამშობლოს სადარაჯოზე,
ჯარისკაცობამ გამწირა
მე არ მოვკვდები არასდროს,
სამშობლოვ მუდამ დაგიცავ
ჩემო დედიკო, ვერასდროს
ვერ დაგივიწყებ თავს ვფიცავ!
ჩემო ლამაზო და კარგო მშობლებო, მე დღე31 აგვისტოს მივდივარ ჯარში, მე ვარ თქვენი შვილი და მინდა.რომ პირნათლად ვემსახურო სამშობლოს და პირნათლად შევასრულო პატიოსნად კაცური ვალი, რაც რომ მშვენდება ნამდვილ ვაშკაცს, მე დღეს მევალება, რომ სამშობლოს ჯარისკაცი გავხდე პატიოსანი გზით განვლო გზა მომავლისკენ,ეს ხომ ყოველი ახალგაზრდის ვალია.
არ გამიბრაზდეთ დედიკო და მამიკო მე არც ყალბი საბუთის მწამს და არც ყალბი ადამიანობის,ჩემო დაიკო მაია,ეხლა შენ დაეხმარე მშობლებს ჩემი სამსახურეობლივი მოვალეობის მოხდამდე და მერე ერთად ავისრულებთ ოცნებას, ერთად ვისწავლით აბა შენ იცი ცემო დაიკო, გკკოცნით დედიკო და მამიკო, დედი, არსად არ შეგარცხვენთ ეს შერნ კარგათ იცი, მამი მაპატიე, რომ ამ მუშაობის დროს მიგატოვე მარტო, სიტყვას გაძლევ, რომ კარგათ ვიმსახურებ და ხშირად მოგინახულებთ, ისე ვიმსახურებ როგორც ქართუველ ჯარისკაცს ეკადრება, დედი შენი ნათქვამი მარად ჩემში იქნება სისხორცეულად,სამშობლო დედა ჩემი,პატიოსნება მამა და ერთგულება დებია, რადგან ძმა არ მყავს მშვიდობა სიცოცხლეში საძებნელია და აი ვიპოვე...ძმები, მეგობრები და ამხანაგები იცოდეთ არ დაივიწყოთ რომ ჯემალ არენაძე ყოველთვის იქ ვიქნები, სადაც საჭიროა-ერთდგულად და პატიოსნად, მე მივდივარ ქ.ბათუმის ქართულ ჯარში სამშობლოს სამსახურისთვის, არ გეწყინოს ჩემო დედი ბავშობიდან დაობლებული ახლა შვილებით გაიხარე მამაჩემის გვერდით, სამი შვილი თავს გევლებით,არასოდეს არ შეგარცხვენთ ვდებ ვაშკაცურ ფიცს,დღეიდან შენ ჯარისკაცის დედა ხარ,
ეს წერილი საქართველოს შსს შინაგანი ჯარების სარდლის ბრძანება n124-ით გაწვეულმა რიგით ჯარისკაცმა ჯემალ ქაზიმის-ძე არძენაძემ თავის ოჯახის წევრებს ანდერძივით დუტოვა.
მალე ჯემალი სამხედრო კომისარიატში გამოიძახეს, დედის ერთა ბიჩებზე შეხავათი იყო და ჯემალიც სახლში დაბრუნდა მალევე, დაწყნარდა დედის გული შვილს შეხაროდა და ასე მიდიდოდა დღებიმოუსვენრობა აწვა სიზიფეს მძიმე ლოდივით თავის ლაღად გაშლილ მხარ ბეჭზე თურმე ჯემალს, რაღაცას განიცდიდა, თუმც იმ განცდას სამშობლოს სიყვარული ერქვა და ერთ დღეს სახლში დაბრუნებულ მშობლებს მაგიდაზე თეთრი ფარატინა ფურცელი დახვდათ,
ნაწყვეტი დედის მოგონებიდან,მწერდა ქალმა შვილები უნდა გაზარდოს, მამაკაცი კი სამშობლოს სადარაჯოზე იდგესო, ბოდიშს გვიხდიდა, მაპატიო როგორი იდეითც გაზრდი ბავშვს ისეთი გაიზრდება სხვას არც მოველოდი ჩემი შვილისგან.
შსს შინგანი ჯარების რიგითი ჯარისკაცი ჯემალ ქარზიმის ძე არძენაძე დაიღუპა1992წელის 6 დეკემბერს.დაიღუპა საქართველოს ერთიანობისა და მთლიანობისთვის ბრძოლაში, ოჩამჩირის რაიონ სოფელ ტამიშთანჯემალის ასეული საომარ პოზიციებს იცვლიდა როცა მტერმა მოულოდნელად გახსნა ცეცხლი მტრის ზუსტი კორდინატები ვერ დავადგინეთ მოგვითხრობს რიგითი ჯარისკაცი ასლან მიქელაძეამასობაში დაიჭრა ბათუმელი გელა მამინაშვილი ჯემალმა და როინ შანიძემ დაჭრილი სამშვიდობოს გაიყვანეს ლეიტენატმა უბრძანა რო უკან აღარ შებრუნებულიყო მაგრამ ჯემალმა უკან არ დაიხია დსა არ მიგვატოვა არ მიგვატოვა ომის ქარცეცხლში მყოფი ამხანაგები მოვიდა და თან მოგფვიტანა ცოტა ოდენი წყალი, ცოტა დაისვენ და შემდეგ მოწინაღმდეგის კორდინატების დასადგენათ წავიდა, დახლოვებით 10-15 მეტრი იარა ჩმხოხავმა და პირველი დაზვერვით დადგინა მტრის ადგილ სამყოფელი, მაგრამ ამ დროს ბედმა უმუხთლა, და თავში ორი ტყვია მოხვდა განწირულმა კი წამოიძახა ბიწებო მე არ მოვკვდები მაინც თქვენ გვერძე ვიქნებიო,ბრძოლის ხაზიდან იურა ჩავლეიშAვილმა გამოიყვანა 4კილ ფეხით ვატარე8კილ მანქანით, მაგრამ ჩვენი ცდა ამაო გამოდგა მიყვანიდან ნახევარ სათის შემდეგ გარდაიცვალა,
დაბადების დღე, 20წლის თავი სანგარში იზეიმა მეგობრებმა თითო ტყვია აჩუქეს ჯემალს მადლობა გადაუხდია და უთქვამს იქნებ ეს თქვენი ნაჩუქრი კარგ დროს გამომადგესო, თუ არა და ბოლომდე შევინახავო, დღეს ეს ვაზნები ჯემალის ოჯახში ინახება, ვაზნები მეომრებს ელიან,ალგეთის ლეკვები, მომავალი თაობის შურის ძიებამდე გაყურსულნი,
დრეს ისევ კვნესის შვილებო მტრის ხელისგან მტრის ხელიდან დაგლეჯილი ქართული მიწა, ვინ იცის რამდენი ახალგაზრდა შეიწირა და შეწირება ამ საქმეს, მათ სახელს სამშობლო სანთებლად აინთებს სიკეთე არ დაგეკარგებათ შვილებო,
აფხაზეთო შენს ქუჩებში
სისხლის ლაქა ატყვია,
ვერასოდეს ვერ ვიმთელებ
შენს უმძიმეს ნატყვიარს.
ვინ მესროლა ვინ აგმიპო
ჩემი გულის ფივარი
ძმათა შორის ხელგასვრილი
ის უღმერთო ვინ არის
როგორ მსურდა ამ ქვეყნისთვის
მშვიდათ ლაღად მეცქირა,
მაგრამ ბედმა უმოწყალოდ
აფხაზეთში გამწირა
მეგობრებო მომიგონეთ
და ამინთეთ სანთლები,
როგორ მინდა თქვენთან ვიყო,
ოო!როგორ მენატრებით!
აფხაზეთო, შენს ქუჩაზე
სისხლის კვალი ატყვია.


მაპატიეთ სრულად ვერ მოგაწოდეთ რაც აუცილებელი და ძირითადი იყო ამ ადამიანძე და მის ბერძოლ სულზე ის დავწერე, კიდევ ბევრ ვაშკაცძე და მეომარზე მოგაწვდიტ ასეთ დავდადების და განწირვის ამბავს,
უფალმა დაუმკვიდროთ ამ ვაშკაცებს ცათა სასუფეველი

პოსტის ავტორი: Misha_kartveli თარიღი: Nov 26 2007, 12:47 PM

ეს ომი იყო საქართველოს უახლესი ისტორიის ერთ-ერთი უდიდესი ტრაგედია, რომელის მიზანიც იყო ქართული სახელმწიფოებრიობისა და დამოუკიდებლობის იდეის დასამარება, რაც თანაბრად შედიოდა, როგორც აშშ-ს პოლიტიკურ ინტერესებში, ასევე რუსეთის. ქართველებს გმირებთან ერთად ამ ომში სამწუხაროდ ძალიან ბევრი ანტიგმირი და მოღალატეც გყვავდა, რომელთა ქმედებებმაც გამოიწვიეს ყოველივე ის, რაც მოხდა. აღნიშნულ ომს მეცნიერული შეფასება მისცეს ისტორიკოსებმა გერონტი და თორნიკე გასვიანებმა წიგნში "აფხაზეთის ომი", თბ., 2005, რომლიდანაც ნაწყვეტებს უახლოეს მომავალში შემოგთავაზებთ.

პოსტის ავტორი: nini_1 თარიღი: Nov 26 2007, 01:28 PM

აფხაზეთის ომის გახსენებაც აღარ მინდა, ბევრი ახლობელი მყავს მანდ დაღუპული.

http://youtube.com/watch?v=Vd5TwUIQocI

პოსტის ავტორი: Ismail თარიღი: Nov 26 2007, 02:10 PM

უკრაინელები, რომლებიც ჩვენს მხარეს იბრძოდნენ


Загін УНСО після вдалої операції



Стрільці УНСО готують танк до бою



Загін УНСО

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Dec 6 2007, 01:41 PM

http://www.link.ge/file/199704/ghimilis-bichebs.mp3.html

სიმღერა ეძღვნება აფხაზეთში დაღუპულ ქართველ მეომრებს

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 6 2007, 03:19 PM

გულშიჩამწვდომი მელოდიაა მომეწონა..

პოსტის ავტორი: zviadauri თარიღი: Dec 6 2007, 05:24 PM

დღეს გზა გახსნეს ასეთი სლოგანით "ეს გზა აფხაზეთში ჩაგვიყვანს"..მაგრად იმოქმედა..ნეტა მართლა მალე

პოსტის ავტორი: Ismail თარიღი: Dec 7 2007, 03:08 PM

აფხაზეთს რომ დავიბრუნებთ, ამაში ეჭვის შეტანაც არ შეიძლება. აფხაზეთის დამოუკიდებლობას არანაირი პერსპექტივა არა აქვს. ყველაზე მწვავე საკითხი დღეს ისაა, თუ რა საშუალებით მოხდება ეს, მშვიდობიანად თუ იარაღის მეშვეობით. იმედია, რომ მშვიდობიანად...

პოსტის ავტორი: Lenus თარიღი: Dec 8 2007, 05:07 PM

ბატონებო და ქალატონებო.
ეს თემა ისტორიის განყოფილებაშია გახსნილი.
ნებისმიერი მცდელობა პოლიტიკურ განხილვებში გადაიზარდოს, აღკვეთილი იქნება ზედმეტი გაფრთხილებების გარეშე.

პატივისცემით

პოსტის ავტორი: didgoris fani თარიღი: Dec 13 2007, 07:54 PM

დავიბრუნებთ... აუცილებლად და მერე ყველას გეპატიჟებით

პოსტის ავტორი: tamara თარიღი: Dec 13 2007, 08:10 PM

აფხაზეთზე ბევრი საინტერესო ისტორიული ცნობა მაქვს.
მაქვს ბ.გოგიას და ჯ.გამახარიას წიგნის ელ ვერსია.
სადაც დამტკიცებულია ისტორიული რუქების და დოკუმენტების გამოყენებით,
რატომ იყო აფხაზეთი საქართველოს ისტორიული მხარე.
შემიძლია ნელ ნელა დავდო ეს მასალები....

პოსტის ავტორი: didgoris fani თარიღი: Dec 13 2007, 09:02 PM

ძალიან საინტერესო იქნება, იმიტომ რომ აფხაზი, რუსი და სომეხი ვაიისტორიკოსები დაბეჯითებით ამტკეცბენ რომ აფხაზეთი საქართველოს ტერიტორიაა არც არასდროს ყოფილა, რაც ალბათ ყველა დამეთანხმება რომ ძალიან დიდი აფსურდია

პოსტის ავტორი: t.d თარიღი: Dec 13 2007, 09:09 PM

ძალიან მძიმე ჩემთვის ეგ დღეს ბევრი ახლობელი დავკარგე და მიმძიმს წერა არა და რამდენი რამ ვიცი მაგ ომზე.

mec Zalian bevri detali da bevri biWis Tavganwirvis ambavi vici afxazeTis TemaSic ki davposte drois gamo ver vwer

პოსტის ავტორი: tamara თარიღი: Dec 13 2007, 09:25 PM

მასალები შეგროვებული აქვს სხვადასხვა ისტორიული წყაროდან ავტორებს,
ავტორს ნათქვამი აქვს, რომ პარიზის ეროვნულ ბიბლიოთეკაში საკუთარი ხელით
მოიპოვა ბევრი ისეთი რუქა, რომელც საერთოდ არ უნახავთ საბჭოთა ისტორიკოსებს..
წიგნი რუსულადაა,
თუ პრობლემა გაქვს რუსული ენის, გადავთარგმნი.
ცნობებს თან ახლავს ავტორის კომენტარები
ბევრი კომენტარი სადაოა და უფრო მეტ მსჯელობას მოითხოვს,
ჩვენ რის გარკვევასაც შევძლებთ - გავარკვიოთ.



http://www.geocities.com/abkhazia_dream/history/hys1.html

http://www.abkhazia.dot.ge/history/History.php



Данные уникальные документы собраны Доктором Исторических Наук Парижского Национального Института Восточных Языков и Цивилизаций Бадри Гогия и Кандидатом Исторических Наук Грузии Джемалом Гамахария и обпубликованы в книге „Абхазия - историческая область Грузии“ в 1997 году.

!!! Все материалы из книги размещены с согласия на то авторов. Частичное или полное копирование без согласия авторов книги рассматривается как нарушение авторских прав. В случае цитирования или иной передачи содержимого документов указание источника информации (данной книги) обязательно.

Документы:



1) Армянский автор Псевдо Шапух Багратуни о Грузии (Абхазии)
Х в.

История анонимного повествователя Псевдо Шапух Багратуни. Перевод с древнеармянского, предисловие и комментарии М.О. Дарбинян-Меликян, Ереван, 1971, с. 186-188, 190.

--------------------------------------------------------------------------------

... В то время вознамерился Смбат1 вступить в свойство с царем лакзов, то есть абхазов.2 Взял он дочь царя абхазов Датоса [в жены] сыну своему Мушегу3 и стали они тогда друг другу доброжелателями. Но вот задумал царь [Смбат] захватить область абхазов4, которая находилась близ области Ширак, а именно, Кангаре, Гогшен, Дзайлцех, Кол и Артаанк, ибо Смбат был мужем хитроумным и смелым и время царствования его было удачным.

Тогда царь абхазов Датос отправил к Смбату, царю армянскому, гонца: "Не дам тебе вотчинные земли мои".5 Но Смбат не успокоился. Поскольку Смбат не послушал его, Датос просидел молчком до зимних дней, а [потом] призвал к себе Мушега, зятя своего, и засадил его в темницу. И отправил Мушег гонца к своему отцу Смбату, мол: "Из-за земель, которые ты отнял у царя абхазов Датоса, он заковал меня в железные ковы".

Когда Смбат услышал это, снарядил он войско и собрал много племен: пошел он на страну абхазов и достиг охраны ноханов, села, что зовется Гори (совр. г. Гори - сост.). Там сидел царь абхазов и с ним Мушег. Царь абхазов запрудил воды реки, окружив [водою] крепость, и не было возможности войти в город из-за льда, которым покрылась вся равнина.

... Когда они приблизились к селу, вышли войска царя абхазов и оцепили кромку льда, считая их своей добычей...
--------------------------------------------------------------------------------
Комментарий:

1. Имеется в виду то время, когда царь армян Смбат I (890-914 гг.) оказался наедине с арабским завоевателем Абу-Сача.

2. Лакзы - лазы, совершенно правильно отождествляемые автором с абхазами, т.е. грузинами (а не с апсуа). Этноним "лакз" упоминается и у Ахмед ибн-Лютфуллах (Мунаддим Баши). Он писал:

"Среди известных городов Аррана:Тифлис, Шамкур. Ал-Байлакан, Сафир-Аллан. Это обширная область, на землях [которой] проживали лакзы. "Лакз" также название горы" (Р.Гусейнов. Сирийские источники ХП-ХШ вв. об Азербайджане. Баку, 1960, с.146). Без сомнения, "лакз" в данном случае означает "грузина". Р.Гусейнов отождествляет "лакзов" (не конкретизируя национальную принадлежность последних) с "л


აქ საინტერესო ეს ადგილი
Смбат1 вступить в свойство с царем лакзов, то есть абхазов
ანუ აქ აფხაზი და ლაზი გაიგივებულია.
მე 10 საუკუნეში სომეხი ისტორიკოსი ადასტურებს იმას, რომ აფხაზები იგივე ლაზები არიანო

აი ეს ადგილიც საგულისხმოა

Когда Смбат услышал это, снарядил он войско и собрал много племен: пошел он на страну абхазов и достиг охраны ноханов, села, что зовется Гори (совр. г. Гори - сост.). Там сидел царь абхазов и с ним Мушег
ანუ,
სუმბატი წასულა გორში აფხაზების ქვეყანაშიო.
ეს ნიშნავს, რომ აღმოსავლეთ საქართველოც აფხაზების ქვეყნად მოიაზრებოდა
ეს კი კიდევ ერთხელ ადასტურებს იმას, რომ 9-10 საუკუნის ისტორიკოსებისათვის
აფხაზი და ქართველი იდენტური ცნებებია

რასაკვირველია, ძველ სომეხ ავტორს შეეშალა და აურია მეფები, დროები. მთავარი სხვაა, ის აიგივებს ლაზებსა და აფხაზებს. მაგრამ ამ შემთხვევაში მას ლაზები აფხაზებში არ ეშლება. სხვა წყაროებიც აიგივებენ და, თუნდაც იმიტომ არ უნდა ჩავუთვალოთ შეცდომაში!
სხვა ძველი წყაროებითაც (მათ შორის არაბული), აფხაზეთი არის მთელი საქართველოს სინონიმი, თამარი აფხაზი დედოფალია, მტკვარი აფხაზეთს ყოფს ორ ნაწილად, გორის ციხე აფხაზთშია და ა. შ.
ავტორის კომენტარი.

პოსტის ავტორი: შოთა თარიღი: Dec 13 2007, 11:48 PM

Ismail
მაგ უკრაინელებზე მეც სულ ცოტა ხნის წინ გავიგე რომ ჩვენ მხარეს იბრძოდენ და დიდი წვლილი შეიტანეს ჩვენ სასარგებლობ გამოცდილი მეომრები იყვენენ ავრანისტანში ნაბრძოლები თუმცა უნდა ავღნიშნო ივნენ ასევე მეორე გრუპა უკრაინელების რომლებიც აფხაზეთის მხარეს იბრძოდენ და ერთეთ მათგანზე 60 ქართველის მოკვლას აბრალებენ სნაიპერი იყო სამწუხაროდ სახელი მისი აღარ მახსოვს

პოსტის ავტორი: tamara თარიღი: Dec 14 2007, 12:14 PM

ახლა კიდევ ერთი ისორიული ცნობა იმაზე, თუ რატომ ითვლებოდა აფხაზეთი საქართველოდ



Ухтанес1 о Грузии (Абхазии) и грузинах

Х в.

Ухтанес. История отделения грузин от армян, армянский текст с грузинским переводом и исследованием издал Алексидзе З.Н., Тбилиси, 1975, с.66-67.

--------------------------------------------------------------------------------

Как сообщает об этом сказитель истины - Мовсес2, тот питиахш3 был потомком нахарара Мирдата Дареха, которого привел Александр Македонский, поставив его правителем над побежденными иверийскими племенами, приведенными сюда Навуходоносором4 силой ливийских войск, пригнал, разорил и подчинил их. Историк говорит, что их часть [Новуходоносор] отправил и расселил на правом берегу Понтийского (т.е. Черного - сост) моря. А та самая Верия (Испания - сост.) - предел страны Запада. А вот племя, обосновавшееся на берегу Понта, возродилось, разумножилось вдоль моря, овладело тем краем и распространилось до границ армян и албанцев; образовался довольно многочисленный народ, и то государство зовется Абхазией5. Несметны имена каждого гавара, обитающего вокруг нее и других гаваров вокруг Тбилиси, как то: Цанарети, Джавахети, Триалети. Разумножились и увеличились и возникло племя, которого в своей первой стране называют Верней (Зд. Испания - сост.), а здесь называются грузинами...


--------------------------------------------------------------------------------
Комментарий:

1. Армянский автор Х в. освещает историю религиозного раскола между грузинами и армянами в начале VII века.

2. Моисей Хоренаци (V в.). См.док. №18.

3. Великий питиахш Гугаренов, назначенный армянским царем Вагаршаком Аршакуняном.

4. Царь Вавилонии (1124-1103 годы до н.э.).

5. В данном случае Абхазией называется вся Грузия. Однако абхазский историк М.М.Гумба, не приводя точную цитату, пишёт:"Ухтанес упоминает Абхазию как мощное царство с многочисленным населением"(М.М.Гумба. Абхазия в первом тысячелетии. Сухуми, 1989, с.12). Другой абхазский историк Р.А.Хонелия, цитируя Ухтанеса, опускает слова "... а здесь называются грузинами" (Р.А.Хонелия.Указ.соч., с.22). Таким путем фальсифицируется история; сведения о грузинах и о Грузии, содержащиеся в древних и средневековых источниках, умышленно выдаются за сведения об апсуйцах, о современной Абхазии.


ანუ აქაც სომეხი ისტორიკოსი უხნატესი, რომელიც მე-10 საუკუნეში მოღვაწეობდა გვიყვება იბერიელებზე და ქართველებზე.
ის აფხაზებს უწოდებს ზოგადად ქართველებს და მთელ დასავლეთ საქართველოს - კი აფხაზეთს

- ანუ აფხაზი ნიშნავდა ქართველს.

აფხაზი მეცნიერები (გუმბა, ხონელია) უხნატესის ცნობებს ამახინჯებდნენ თავის შრომებში და ტოვებენ იმ ადგილს, სადაც უხნატესი ქართველებზე ამბობდნენ - ისინი აფხაზები არიან და აქ (აღმოსავლეთ საქართველოში) მათ ქართველები ეწოდებათო.

პოსტის ავტორი: ilia003 თარიღი: Dec 14 2007, 09:25 PM

http://bin.ge/file/117128/-Files-GE--Afxazeti.wmv.html

პოსტის ავტორი: m16 თარიღი: Feb 3 2008, 01:23 AM

ეს არავის შერჩება.
ჯერ ჩვენ მოვკითხავთ ყველას ამ ცოდვას და შემდგომ უფალი ზეცაში.

პოსტის ავტორი: m16 თარიღი: Feb 3 2008, 01:36 AM

პრაპავშიე ბეზვესწი
Абдаладзе Тамара Александровна - пропала.

Адамиа Амиран Ивлоевич - пропал 27.09.93 г.

Адамиа Инга - пропала 27.09.93 г.

Адамиа Лиана - пропала 27.09.93 г.

Адамиа Лилия Петровна - пропала 27.09.93 г.

Адамиа Мелитон Михайлович - пропал 27.09.93 г.

Акубардиа Гоча Евгеньевич - пропал 17.09.93 г.

Акубардиа Леван Никифорович - пропал.

Акубардиа Луара Шалвовна - пропала.

Аланиа Мераб - пропал.

Анчабадзе Ражден Павлович - пропал.

Ахалаиа Леван Иосебович - пропал.

Багатуриа Валерий Александрович - пропал.

Багатуриа Дмитрий - пропал.

Бердзенишвили Ира Александровна - пропала.

Бериа Михаил Александрович - пропал.

Берулава Александр Лаврентьевич - пропал 27.09.93 г.

Вазганава Заур Ерминович - пропал 27.09.93 г.

Габелиа Тамаз Шотаевич - пропал 14.09.93 г.

Габискириа Гурам Николозович - пропал 27.09.93 г.

Габуниа Авизор Иосифович - пропал 27.09.93 г.

Гагуа Шалва Григорьевич - пропал в сентябре 1993 г.

Габисониа Лали Ираклиевна – пропала 27.09.93 г.

Гасвиани Валерий Иосифович - пропал 27.09.93 г.

Гваджиа Михаил Иванович - пропал в мае 1993 г.

Гвенетадзе Амиран Алексеевич - пропал 17.09.93 г.

Гвинджилиа Хвича Ерадович - пропал в сентябре 1993 г.

Гегель Анна Павловна - пропала 17.09.93 г.

Гергаиа Георгий Николозович - пропал.

Гогиа Шакро Афанасьевич - пропал 27.09.93 г.

Гогричиани Коба Джибович - пропал 16.11.93 .

Годеридзе Амиран Давидович - пропал 29.09.93 г.

Годеридзе Нуца Давидовна - пропала 16.09.93 г.

Гумберидзе Георгий Георгиевич - пропал.

Гражанский Эдуард Владимирович - пропал в ноябре 1993 г.

Джакониа Нифадора Эстатовна - пропала.

Джанджгава Изольда Александровна - пропала.

Джгаркава Геннадий Ильич - пропал 27.09.93 г.

Джикиа Гиви Илиевич - пропал.

Джмухадзе Нино Романовна - пропала 27.09.93 г.

Дзаганиа Зоя Михайловна - пропала в мае 1995 г.

Каджаиа Баграт Омарович - пропал 27.09.93 г.

Каджаиа Баграт Омарович - пропал.

Каджаиа Гигла - пропал.

Каджаиа Малхаз Давидович - пропал 30.09.93 г.

Каджаиа Оля Зурабовна - пропала.

Какалиа Зина Григорьевна - пропала 8.10.93 г.

Какулиа Зураб Константинович - пропал 19.09.93 г.

Кардава Паата Шалвович - пропал 27.09.93 г.

Карчава Роман Резоевич - пропал.

Кацадзе Отар Наомович - пропал 27.09.93 г.

Качарава Гога Гурамович - пропал 28.09.93 г.

Качарава Сергей Сергеевич - пропал 28.09.93 г.

Кванталиани Роман Николозович - пропал 27.09.93 г.

Квициани Кахабер Орестович - пропал 27.09.93 г.

Кекелиа Зина Гришаевна - пропала 24.09.93 г.

Кикадзе Тенгиз Симонович - пропал.

Киквадзе Александр Георгиевич - пропал.

Кобахидзе Чичико Багратович - пропал.

Кодуа Тихон Алмасханович - пропал в сентябре 1993 г.

Кокаиа Михаил Вианович - пропал 27.09.93 г.

Колада Алина Петровна - пропала,

Кометиани Шакро Михайлович - пропал.

Кометиани Григорий Спиридонович - пропал в марте 1994 г.

Копалиани Леван Никифорович - пропал.

Кочимери Владимир Мишаевич - пропал.

Кукава Резо Леванович - пропал.

Купреишвили Сергей Лотиевич - пропал 29.09.93 г.

Курдгелиа Ираклий Онисимович - пропал 27.09.93 г.

Лашхиа Мамука Гулиевич - пропал 27.09.93 г.

Лобжанидзе Говели Дмитриевич - пропал 27.09.93 г.

Логуа Акакий Капитонович - пропал 24.11.93 г.

Манджавидзе Джани Павлович - пропал 27.09.93 г.

Марганиа Гиа Гурамович - пропал 12.09.93 г.

Матетишвили Анзор Илиаевич - пропал 27.09.93 г.

Натмеладзе Элгуджа Джамбулович - пропал 27.09.93 г.

Начкепиа Автандил Иасонович - пропал.

Панцулаиа Георгий Вакаилович - пропал 28.01.96 г.

Пацациа Вера Ивановна - пропала 15.09.93 г.

Пацациа Джульетта Семеновна - пропала 15.09.93 г.

Пацациа Зураб Семенович - пропал 15.09.93 г.

Пацациа Семен Дзукуевич - пропал 15.09.93 г.

Рапава Тенгиз Артемович - пропал 17.09.93 г.

Ратиани Давид Дидерович - пропал в июне 1993 г.

Рехвиашвили Джемал Георгиевич - пропал 3.01.93 г.

Руруа Димитрий - пропал.

Руруа Роин Михайлович - пропал.

Сахуриа Давид Александрович - пропал 28.09.93 г.

Силагадзе Валерий Владимирович - пропал 27.09.93 г.

Сичинава Эмзар Отарович - пропал 27.09.93. г.

Сурмава Олег Бочиевич - пропал 27.09.93 г.

Схулухиа Гиа Нодаревич - пропал 27.09.93 г.

Табидзе Зураб - пропал.

Тиркиа Спиридон Варламович - пропал 28.09.93 г.

Угрехелидзе Гриша Шалвович - пропал.

Хабеишвили Нелли Ермолаевна - пропала 27.09.93 г.

Хурцилава Гриша Артемьевич - пропал 27.09.93 г.

Чантуриа Джамбул Георгиевич - пропал 27.09.93 г.

Чачава Джемал Шалвович - пропал 27.09.93 г.

Чедиа Тите Ионович - пропал в октябре 1993 г.

Чичинава Мамиа Сергеевич - пропал в 1993 г.

Чкадуа Ипо Мисаевич - пропал 24.09.93 г.

Чкадуа - пропал.

Шакаиа Славик Шалвович - пропал.

Шенгелиа Коте Ражденович - пропал в сентябре 1993 г.

ჟიული შარტავაზეა(რუსთაველი იყო)

Жиули Шартава все время находился в центре внимания. За девять дней до подписания Сочинского соглашения к миротворческому процессу в Абхазии подключился человек, не запятнанный участием в борьбе элит, спровоцировавших конфликт. Это был сигнал, достаточно звучный, чтобы его расслышали и в Москве, и в Гудауте. И здесь и там оставались люди, связанные с ним годами совместной работы и личной дружбы.

Несмотря на заметно сузившееся кольцо окружения, 27 сентября был на рабочем месте. Там же, в Совмине, с ним находились его сотрудники — 22 человека. В 10 утра провели совещание. В 11.15 прибыла немногочисленная группа "афганцев". В 12.00 начался штурм. К часу дня горели почти все этажи. В половине второго командир афганцев попытался пробить коридор для вывода людей из горящего здания. Попытка почти удалась, но разорвавшийся у входа снаряд заставил их повернуть обратно. Посланная из штаба грузинских войск группа натолкнулась на преграду у Красного моста. Шартава попросил Вахтанга Гегелашвили быть парламентером. Тот стащил с товарища белую сорочку и выбежал на площадь. И сразу же прекратилась стрельба.

В это время личный представитель президента России Борис Пастухов звонил в Гудауту Владиславу Ардзинбе. А они, выкинув белый флаг и велев охране сложить оружие, начали спускаться по лестнице. Навстречу поднималась группа бойцов с зелеными повязками на головах. Один из них подошел к Шартава и обнял его: «Вы будете жить. Ведь мы братья».

Coco, брат Шартава, ведущий собственное расследование, не называет имени этого человека: «Пока не могу. Но все очень просто: его брат когда-то работал под началом Жиули, и в их семье моего брата любили, как сына».

Журналист Юрий Гавва, плененный вместе с Шартава, подтверждает этот эпизод. Он рассказывает, что при выходе на площадь нечаянный их защитник-абхаз получил подкрепление в лице какого-то кабардинца: «Ни один волос не упадет с головы этих людей!» Но когда их вывели из здания, вооруженная толпа набросилась на них, заглушив крик спасителей: «Мы дали слово!» «А мы не давали!» — ревели в ответ. Когда же их усадили в два микроавтобуса, чтобы везти в Гудауту, в оконные стекла ударили приклады.

В это время Пастухов заканчивал разговор с Гудаутой. «Все будет в порядке, их уже везут сюда», — заверил Ардзинба.

На следующий день пришла телеграмма: «При не выясненных до конца обстоятельствах убит попавший в плен к абхазцам председатель Грузинской части Объединенной комиссии по урегулированию в Абхазии Жиули Калистратович Шартава... Его убийцы должны предстать перед законом, как и те, кто вновь развязал войну 16 сентября... С. Шойгу, В. Шуйков, Б. Пастухов».

Кто вновь развязал войну 16 сентября 1993 г. — тайны не представляет. Закон, однако, безмолвствует. Убийцы Шартава не названы и не наказаны. Завесой молчания окружена участь его товарищей — Рауля Эшба, Гурама Габескирия, Миши Кокая, Сумбата Саакяна, Саши Берулава, Джумбера Беташвили, Арика Шенгелиа, Вахтанга Гегелашвили, Мамиа Аласаниа, Бадри Багатуриа...



На перезахоронении праха Жиули Шартава в Тбилиси его мать сказала Эдуарду Шеварднадзе: "Если смерть моего сына была важна и необходима для Грузии, я больше не буду плакать". Но она все-таки плакала.

პოსტის ავტორი: tamuna m თარიღი: Feb 13 2008, 07:51 PM

გავიხსენოთ აფხაზეთში მოღვაწე მღვდელმონაზონი ანდრია (ყურაშვილი)
http://www.orthodoxy.ge/biografiebi/chumi_galoba.htm

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 14 2008, 12:25 PM

მადლობა, თამუნა, ბმულის მოწოდებისთვის.

მამა ანდრია მოწამებრივად აღესრულა მგონი წიგნიც გამოვიდა მისი ცხოვრების შესახებ.

პოსტის ავტორი: tamuna m თარიღი: Feb 14 2008, 03:30 PM

ციტატები
ომის დაწყებამდე არძინბას არაერთხელ განუცხადებია:-"ომსა თავად ქართველებს დავაწყებინებთ. ქართველების წინააღმდეგ ომი აფხაზ მცირე ერს აღიარებას მოუტანს, მსოფლიო აღიარება კი-დამოუკიდებლობას".
"ჩვენ თქვენ გაიძულებთ აფხაზებს გვესროლოთ"-არძინბა
"მთავარ მიმართულებად საქართველოს სახელმწიფოებრიობის შესასუსტებლად მიმაჩნია აფხაზეთის საბოლოო ჩამოშორება საქართველოსაგან, რუსეთის საზღვრის გადაწევა საქართველოს სიღრმეში, რაც, ამავე დროს, მოგვცემს საშუალებას დავეპატრონოთ ამ ქვეყნის ბუნებრივ რესურსებს.
აფხაზეთის საქართველოსაგან ჩამოშორების შემდეგ ყურადღება უნდა მივაქციოთ სამეგრელოს, რომელიც თავისი ენით განსხვავდება ქართველებისაგან. სამეგრელოს ტერიტორია დიდია და სტრატეგიული თვალსაზრისით კარგი იქნებოდა მისი დამორჩილება რუსეთისადმი. თუ სამეგრელოს, ისევე როგორც აფხაზეთს და აჭარას, მიეცემა ავტონომია, ეს მომავალში საქართველოს დაშლის დასაწყისი იქნება".-რუსეთის სამხედრო ატაშე ვ.სიტინი 1922წ.

პოსტის ავტორი: yipiani gio თარიღი: Feb 17 2008, 03:42 AM

zviadauri
ეჭვი მეპარება მაგ გზამ აფხაზეთში ჩაგვიყვანოს

პოსტის ავტორი: tamuna m თარიღი: Feb 17 2008, 06:10 PM

მეც გეთანხმები.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 18 2008, 11:14 AM

კოსოვოს აღიარების გამო, უკვე აფხაზეთი აცხადებს პრეტენზიას დამოუკიდებლობისათვის. ძალიან სამწუხარო ინფორმაციაა

რუსეთის პოზიციიდან გამომდინარე პატრიარქმა ქადაგებაში თქვა: "არაერთხელ მითქვამს რუსეთის ხელისუფლების წარმომადგენლებისათვის, რომ სეპარატიზმი არის გადამდები სენი და ეს უნდა ახსოვდეს ყველას და ეს უნდა ახსოვდეს რუსეთსაც."

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 18 2008, 12:24 PM

* * * * * * * * * * *
აფხაზეთზე
ამ კაცს თვალი უჭირავს -
ეს კაცია,
ალბათ, თურქის თემის...
და მე ვყვირი:
- ჩემს სისხლს დალევს უწინამც!
და მე ვმღერი:
- აფხაზეთი ჩემი!

როსმე „არგო“
(სხვა ხომალდი გუშინაც!)
მოაპობდა
ზვირთებს ნიჩბის ცემით...
და მე ვყვირი:
- მკვდარსა მნახვენ უწინამც!
და მე ვმღერი:
- აფხაზეთი ჩემი!

ზღვაო პონტის!
რიფებს მალავ უჩინარს -
არაერთის
ზედ მიემსხვრა გემი...
და მე ვყვირი:
- ოხ, უწინამც! უწინამც!
და მე ვმღერი:
- აფხაზეთი ჩემი!

მურმან ლებანიძე

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 18 2008, 12:31 PM

marine

უნიჭო პიარია....

კოსოვოში ალბანელების წინააღმდეგ მოხდა ეთნიკური წმენდა, აფხაზეთში - ქართველების
კოსოვოში ალბანელები გაყარეს სახლებიდან, აფხაზეთში - ქართველები
კოსოვოში ალბანური აიკრძალა, აფხაზეთში - ქართული
კოსოვოში ალბანელები დააბრუნეს და აღუდგინეს უფლებები,
იგივე მოხდება აფხაზეთშიც!!!

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 18 2008, 12:35 PM

ღმერთმა გისმინოს, დავით, რომ აფხაზეთი ისეთ ქართველებისა იყოს. ამ დღეებში სიტუაცია უფრო გამწვავდა

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 18 2008, 12:39 PM

marine

აფხაზეთის ცნობას თავად რუსეთი არ დაუშვებს (ამიტომაც ეწინააღმდეგებოდა კოსოვოსას), რადგან ეს ნიშნავს რუსეთის კოლაფსს

ერთი 1993 წელს დაუჭირა მხარი აფხაზებს და ამის სანაცვლოდ 10-წლიანი კონფლიქტი მიიღო ჩრდილოკავკასიაში

პოსტის ავტორი: ნათია თარიღი: Feb 18 2008, 12:47 PM

უფლის ნება როგორიც იქნება...

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 18 2008, 12:52 PM

რათქმაუნდა, ნათი. მე პირადად დიდი იმედი მაქვს, რომ თუ ყველა ქართველი ზნეობრივად, ეკლესიის წიაღში მყოფი იცხოვრებს, ღმერთის ნებით საქართველო აუცილებლად გამთლიანდება, უნდათ თუ არა ეს ჩვენს მტრებს.

პოსტის ავტორი: tamuna m თარიღი: Feb 19 2008, 03:06 PM

შეთქმულება საქართველოს წინააღმდეგ
(ავტორი თამაზ ნადარეიშვილი)
რუსეთის როლი აფხაზეთის ისტორიაში
რუსეთის დიდ იმპერიამ აფხაზისათვსი ქართველი მტრის ხატი დიდოსტატურად გამოძერწა.
მე-20 საუკუნის ბიოლო მეოთხედში აფხაზი სეპარატისტები საქართველოსაგან გამოყოფას კატეგორიულად ითხოვენ და დამხმარედ რუსეთი უჩნდებათ.
1978წ. სოხუმში დაიჭყო სეპარატისტთა საპროტესტო გამოსვლები. საქართველოს ხელისუფლება მაქსიმალურ კომპრომისებზე წავიდა, რათა საფუძველი არ ყოფილიყო პროვოკაციული გამოხდომებისათვის.გაიხსნა აფხაზეთის უნივერსიტეტი, ტელევიზია, მაგრამ ამ სიკეთეს ბოროტებით უპასუხეს სეპარატისტებმა. უნივერსიტეტიდან ქართველი პროფესორ-მასწავლებლები გამოაძევეს, თეატრიდან აიძულეს წასულიყო ქართული დასი. აფხაზეთის მწერალთა კავშირიდან გამოდევნეს ქართველი მწერლები. თანამდებობებზე დასანიშნად პრივილეგირებული იყვნენ, ისინი, ვისაც ეროვნების გრაფაში აფხაზი ეწერა.
მე-20ს. 80-90-იან წწ. რუსეთის სპეცსამსახურების ინიციატივით შეიქმნა ფაშისტური ორგანისაცია "აიდგილარა".
"აიდგილარა" თავის მოღვაწეობას ორი მიმართულებით აწარმოებდა, ერთი მხრივ, აფხაზეთის საქართველოსაგან გამოყოფისათვის აფხაზეთის მოსახლეობის იდეოლოგიურ დამუშავებას ეწეოდა: ქართველის, როგორც მტრის-აფხაზეთის დამპყრობლის ხატს ქმნიდა და მეორე მხრივ, ჩრდილოეთკავკასიელ თანამზრახველებთან და საბჭოეთის ცენტრთან კავშირში შეიარაღებულ ბოევიკებს ამზადებდა. ისინი თანამოძმეებში ავრცელებდნენ აზრს, რომ აფხაზეთი მუდამ რუსეთის შემადგენელი ნაწილი იყო და იგი მას საქართველომ სტალინის მეშვეობით ჩამოაშორა. (მაშინ, როდესაც სტალინმა ერთანი საბჭოეთის ურღვევობისათვის მასში შემავალ რესპუბლიკებში და უპირველესად სწორედ საქართველოში, ნაღმების სახით ჩადო ავტონომიები).
რუსეთმა საქართვლოს ანექსია მისი დანაწევრებით განახორციელა. 1783წ. (რეალურად 1801წ.) გეორგიევსკის ტრატატით ქართლ-კახეთის ჩაიგდო ხელში, 1803წ.-სამეგრელოს სამთავრო, 1810წ.-აფხაზეთის სამთავრო, ხოლო აჭარა რუსეთის გავლენის ქვეშ 1878წ. მოექცა.
რუსეთი აფხაზეთს გარუსებას უპირებდა. მაგ. 1895წ. პოლკოვნი ბრაკერის ბარათი "სასურველია აფხაზეთის თავისუფალი მიწების რაც შეიძლება დიდი ფონდის შემონახვა მასზე მკვიდრი რუსი მოსახლეობის ჩასასახლებლად".
აფხაზეთსა და დანარჩენ საქართველოს შორის "გათიშე და იბატონეს" პრინციპით რუსეთი საუკუნეების მანძილზე ხელმძღვანელობს. "დღეს თუ არა ხვალ ქართველები დაიცყებენ ბრძოლას დამოუკიდებლობისათვის. მათთან ბრძოლა აფხაზეთით უნდა დავიწყოთ. სამეგრელოს, სვანეთს უნდა მიეცეს ავტონომიები. მათში ცალ-ცალკე უნდა გავაღვივოთ კუთხურ-ეროვნული გრძნობა. უნდა დავარწმუნოთ ყველა, რომ ქართველები აფხაზეთში ჩამოსახლებულები არიან. დას. საქართველო უნდა დავუპრირისპიროთ აღ. საქართველოს, ამის შემდეგ უნდა შევასრულოთ მომრიგელის როლი"-სსრკ ცენტრალური კომიტეტის მდივანი მიხეილ სუსლოვი (1961წ.)
"თუ ქართველები ჭკუით არ იქნებიან, მათ მივუქსევ აფხაზებს".-ნ. ხრუშჩოვი
"როდესაც ჩვენ მოვათ ხელისუფლებაში, ჩვენ არ დაუწყებთ ქართველებს მოფერებას. საქართველო ცალკე არ იარსებებს. ჩვენ მაშინათვე ლიკვიდაციას გაუწევთ ქართულ ნაციონალ-შოვინისტებს და მათ რუსეთთან შევაერთებთ".-დეპუტატი ვლადიმერ ჟირინოვსკი.
"სჯობს ოკეანემ გვშთანთქას, ვიდრე პატარა ტბამ" (ოკეანეში რუსეთს გულისხმობენ, ხოლო საქართველოს ტბას ადარებენ).-აფხაზი ისტორიკოსები.
აფხაზური სეპარატისტული იდეოლოგია გამოკვეთილად პროფაშისტური ხდება; იდევნება ყოველივე ქართული; ყოვლად გაუმართლებლად იცვლება ქართული ტოპონიმიკა; ხელყოფენ ქართულ ისტორიულ-კულტურულ ძეგლებს; სხდასხვა საბაბით თანამდებობიდან ათავისუფლებენ ქართველებს; ყოველნაირად სცადეს ბურუსით მოეცვათ აფხაზთა და ქართველთა მრავალსაუკუნოვანი ისტორიული და კულტურული ერთობა.სეპარატისტები ისე ძლიერ იყვნან გაჟღენთილი ქართველების სიძულვილით, რომ სატიკად უსწორდებოდნენ იმ აფხაზსაც კი, ვისაც ქართველისადმი ოდნავ შეამჩნევდნენ. ცნობილია არაერთი ფაქტი, ქართველ მეზობელს, ნათესავსა თუ ნაცნობს გამოქომაგებული აფხაზიც განუკიხავად დახვრიტეს.

არძინბა და მისი თანამზრახველები 1992წ. ზაფხულამდე აყალიბებენ მონონაციონალურ ე.წ. გვარდიას, უმთავრესად კრიმინოგენული ელემენტებისაგან. აფხაზეთის ბიუჯეტის დიდი ნაწილი მთლიანად მას მოხმარდა. ენგურზე აფრიალდა მწვანე, მუსლიმანური დროშა-ფატიურად დაფიქსირდა საზღვარი აფხაზეთსა და დანარჩენ საქართველოს შორის. აფხაზეთის სეპარატისტები, ყოველ წუთს მზად იყვნენ შეიარაღებული შეტაკების პროვოკაცირებისათვის, რათა რუსეთის ინტერესების შესაბამისად მიეღწიათ აფხაზეთის გამოყოფისათვის საქართველოს შემადგენლობიდან.
1992წ. მარტში რუსეთის ფედერაციასა და აფხაზეთს შორის იდება ეკონომიკური შეთანხმება. საბრძოლო მოქმედების დაწყებამდე, არძინბა ღებულობს ზომებს სეპარატიტთა არაკანონიერი სამხედრო ფორმირებების შესაიარაღებლად და საქართველოსათვის საბრძოლო ტექნიკისა და იარაღისათვის ხელის შესაშლელად.
აფხაზეთში საბრძოლო მოქმედებების დაწყების შემდეგ სულ უფრო აშკარა გახდა რუსებისა და აფხაზი სეპარატისტების თანამოაზრეობა, ხშირ შემტხვევაში კი პირდაპირი სამხედრო დახმარება რუსეთის მხრიდან. რუსეთის ხელისუფლების ჩუმი თანხმობიტ კავკასიის ხალხთა კონფედერაციამ, რომელიც ფუნქციონირებდა რუსეთის ფედერაციის ტერიტორიაზე და არსად იყო რეგისტრირებული, ფაქტიურად ომი გამოუცხადა საქართველოს და კბილებამდე შეიარარებული დაქირავებული მოხალისეების გადასროლა დაიწყო აფხაზეთში.
საბრძოლო მოქმედებების პირველსავე დღეებში გუდაუტაში დისლოცირებულმა სამხედრო ნაწილებმა დაიწყეს შეიარაღებისა და საბრძოლო მასალების გადაცემა აფხაზი სეპარატისტებისათვის. სექტემბრის ბოლოს აფხაზ სეპარატისტებს ჰქონდათ შეიარარების ისეთი თანამედროვე ნიმუშები, როგორიცაა "ბმპ", ტანკები: ტ-72, საარტილერიო დანადგარები ბმ-21, "გრადი", ჰაერსაწინააღმდეგო თავდაცის სისტემა "ოსა" და სხვა. პარალელურად რუსეთი ცდილობს მსოფლიო საზოგადოების წინაშე თავი წარმოეჩინა მშვიდობის დამცველისა და მომრიგებლის როლში.
1992წ. 1ოქტომბერს შტირმით აღებული იქნა გაგარა, სადაც დაიწყო ქართველების ეთნიკური წმენდა.
1992წ. 22სექტემრიდან 5ოქტომბრამდე რუსეთის სამხედრო ტექნიკა-ფაქტიურად ზღვის მხრიდან ახორციელებდა საბრძოლო მოქმედებებს.
2ოქტომბერს რუსეთის თავდაცვის პირველი მოადგილე, გენერალ-პოლკოვნიკი გ.გ. კონდრატიევი შემდეგ საბრძოლო ამოცანას უსახავს სამხედრო ხომალდებს:
"1. არავითარ შემთხვევაშია არ დაუშვან საზღვაო დესანტის გადმოსხმა საქართველოს მხრიდან ბიჭვინთის რაიონში. თუ საჭირო იქნა, გამოიყენონ იარაღიც.
2. განხორციელდეს გუდაუთის აეროპორტის ჰაერსაწინააღმდეგო დაცვა."
აღნიშნული დოკუმენტის შინაარსი გავფიქრებს, რომ საბრძოლო ოპერაციების შესახებ იცოდა რუსეთის სამხედრო უწყებამ და საომარი მოქმედბები, სწორედ მისი უშუალო მონაწილეობით განხორციელდა.
1993წ. 31მარტს ქ. სოხიმში აგენტური აქციის ჩატარების დროს დაკავებული იქნა რუსეთის შეიარაღებული ძალების ლეიტენანტი ალექსანდრე ნიკოზის ძე სიტნიკოვი. მან დაამყარა კონტაქტი აფხაზეთის სპეცსამსახურის აგენტთან, რომლისაგანაც მიიღე სამხედრო ხასიათის სადაზვერვო ინფორმაცია, ამავე დროს მოასჭრო კონკრეტული დავალების შემუშავება იმ ქართული სამხედრო ნაწილების წინააღმდეგ , რომლებიც დისლოცირებული იყვნენ ფრონტის გასწვრივ. სიტნიკოვმა მთლიანად აღიარა ჯაშუშობა.
1993წ. 17-დან 22მარტის ჩათვლით, უფროსი სერჟანტი ალექსანდრე ოლეგის ძე ლუნევი, სამხედრო ნაწილის საშტატო რადიოსადგურით აფხაზ სეპარატისტთა შეიარაღებულ ფორმირებებს გადასცემდა ფორნტისპირა ხაზზე ქართველთა ნაწილების და საბრძოლო ტექნიკის შესახებ. აცნობდა მდგომარეობას სოხმში და სხვა.
აფხაზთათვის მებრძოლთა დაქირავებას ეწეოდა არა მარტო კავკასიის ხალხების კონფედერაცია, არამედ რუსეთის ნაციონალური ლეგიონი ნიკოლაი ლისენკოს მეთაურობით (ჩამოთვლილია მებრძოლების გვარები, რომლებიც რუსეთის მოქალაქეები არიან. მათ შორის რუსეთის თავდაცვის სამინისტროს გენერლებიც იყვნენ).
აფხაზებმა დაიოწყეს ომი 2ბტრ-ით, 1ბმპ-თი, 1მფრინავით. კვალიფიცირებული არტილერისტი საერთო არ ჰყავდათ. ერთი თვის შემდეგ კი, 1992წ. ოქომბერში, როდესაც სტურმიტ აიღეს გაგრა, ისინი უამრავი ტანკის, ჰაუბიცისა და ბმპ-ს მფლობელნი აღმონდნენ. გაუჩნდათ "გლადისა" და "იგლას" დანადგარებიც.
რუსეთის უმარლესმა საბჭომ 19932წ. 25სექტემბერს მიირო განცხადება, რომელიც იტვალისწინებდა აფხაზეტისასთვის სრულ მხარდაჭერას.
"იარაღით მოვაჭრე რუსი, ამტკიცებდა რუს ჯარისკაცთა უშუალო მონაწილეობას საბრძოლო მოქმედებებში, მერაკეტების ჩათვლით, რომლებიც აგდებდნენ თვითმფრინავებს და ა.შ. აგრეთვე მან გააკეთა განცხადება ფსკორის საჰაერო-სადესანტო დივიზიის მიერ იარაღის უსასყიდლოდ გადაცემაზე აფხაზური მხარისათვის"- საერთაშორისო ორგანიზაცია "ჰელსინკი-ვოტჩი".
საყურადღებოა აფხაზეთის ტრაგედიაში მონაწილე დაქირავებულ მებრძოლთა მოგონებები.
ვლადიმერ სერდიუკოვი: "როდესაც მასირებული დაბომბვებით შეძრწუნებულმა მოსახლეობამ დაიწყო ქალაქის დატოვება, ჩვენ გვიბრძანეს: ჯერ გვესროლა გაფრთხილების მიზნით, შემდეგ კი გვესროლა საზღვრების დამრღვევებისთვის (მშვიდობიანი მოსახლეებისთვის). მათ სამჯერ გვიბრძანეს, რომ გვესროლა, მაგრამ მე უარი ვუთხარი ბრძანების შესრულებაზე. ბიჭები, რომლებიც ჩემთან ერთად იყვნენ, დაყარეს იარაღი, ჩასჭიდეს ერთმანეთს ხელი და ასე აკავებდნენ იმ ბრბოს"
ასლან ჯაბრაილოვი: "გვეუბნებოდნე, რომ ქართველები მოვიდნენ სხვის მიწაზე, ჩაგრავენ მცირე ერს, ხოცავენ, ამცირებენ. მეგონა, რომ სამართლიან საქმეს ვემსახურებოდი...ასე იყო სოხუმის აღებამდე. გაგრის აღების დროს დაზარალდა 3-4 სახლი, ქალაქის აღების შემდეგ კი იმავე დღეს, გადაწვეს ასამდე სახლი. დღემდე წვავენ, ხოცავენ მშვიდოაბიან მოსახლეობას, რომელსაც არ სჭერია ხელში იარაღი.
სოხუმის აღებიდან ორი დღის შემდეგ, ჩვენ ვიდექით ერთ ქუჩაზე. ამ დროს ერთ-ერთ ჭიშკრიდან გამოვიდა მოხუცი ქალი, 70-80წლის. ავტომატის ჯერმა იგიგ მოცელა. გავიქეცი იქით საიდანავ სროლა მესმოდა. მეგონა აქრთველები ხოცავდნენ აფხაზებს. ვნახე, რომ აფხაზებმა მოკლეს ქართველი დედაბერი. გზაზე ვხედავდი ყუამრავ დამწვარ სხეულს, დრანდაში-ხეებზე ჩამოკიდებულ ადამიანებს. წითელ ხიდთან, გასაშლელ საწოლზე დანახშირებული გვამი იყო. ასეთი სურათი ქალაქში ძალიან ბევრია."
ნიკოლოზ ნოვიჩენკო: "მოსკოვში გავრცელდა ხმები, რომ აქ უხდიან ფულს და მეც ჩამოვედი, მაგრამ მოვხვდი, როგორც იტყვიან, ხორცსაკეპ მანქანაში. გაგვრეკეს წინ, უკან კი მოდიაოდნენ ჩვენი დამქირავებლები. ჩემთან იყო 3რუსი და 1ჩეჩენი. შემდეგ ისინი დახოცილი ვნახე, მგონი მოკლეს ჩვენმა დამქირავებლებმა, რომ თანხა არ გადაეხადათ."
ვლად ხიადულინი: "ჩვენ გვითხრეს, რომ ვინც სამ თვეს იბრძოლებდა, მიიღებდა ბინას, ჩაწერას და ორმხრივ მოქალაქეობას."
ასლან მასტაევი: ჩავედით გუდაუთაში, მივიღეთ იარაღი, სამხედრო ფორმა, ჩაგვარმწკრივეს. მოვიდა შტაბის უფორსი და გვითხრა: დარჩით აქ ვისაც გინდათ, მიირებთ მიწას, საცხოვრებელ ადგილებს, ჩაგწერთ, შეგიქმნით ცხოვრების საუკეტესო პირობებს".
ომის შემდეგ ბევრი ფაქტი დაფიქსირდა, რუსეთის მიერ აფხაზი საპარატისტების ფინანსური მხარდაჭერის შესახებ.
ასე, რომ აფხაზეთის კონფლიქტი რუსეთის იმპერიული პოლიტიკის პირმშოა და დღესაც რუსეთის სახელმწიფო მესვეურთა მახარდაჭერა განაპირობებს აფხაზეთის სეპარატისტული რეჟიმის დაუსჯელ პარპაშს.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 19 2008, 03:29 PM

თამუნა, მადლობა ძალიან საინტერესო მასალის მოწოდებისთვის. ამოვბეჭდე და ისე გავეცანი.

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 19 2008, 03:36 PM

აფხაზეთში დაბრუნება როგორ მოხდება არ ვიცი

ყველაზე ეფექტური გზა ომია, მარა ომი რუსეთის წინააღმდეგ აბსურდია
მეორე გზა ეკონომიკური - ეს კი ნიშნავს, რომ რუსეთს ეკონომიკით აჯობო ერთი რიგით მაინც

არ ვიცი არ ვიცი...
პ.ს.
ბოდიში ოფტოპიკისთვის

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 19 2008, 03:47 PM

არა, ზაზა, ეს ოფტოპიკი არაა.

მართლაც ჩიხში ვართ მოქცეულნი. ომის დაწყება ეს საბოლოოდ გასაწირავად გამეტებაა ქართველი ჯარისკაცების და მეც ვთვლი რომ აბსურდია მისი დაწყება.

მხოლოდ სასწაულის იმედი მაქვს, რომ აფხაზეთს დავიბრუნებთ

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Feb 19 2008, 03:56 PM

დრო გვიჩვენებს, თუმცა ომის დაწყება უნდა იყოს ერთ დღიანი, მაქსიმუმ რამდენიმე დღიანი - წინააღმდეგ შემთხვევაში ეკონომიკას ისედაც მერყევს სრულიად დაანგრევს, ეს შეუძლებელი არაა, სოხუმამდე მისვლა საერთოდ უადვილესია, მარა მერე დარჩენაა ძნელი - პოზიციების გამაგრება - რუსეთი დაიწყებს "მისი მოალაქეების" დაცვას

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 19 2008, 03:57 PM

მართლაც.

რუსეთთან დღესდღეობით ყველა ხიდი ჩატეხილია ხისტი პოლიტიკის გამო. ვნახოთ რა იქნება..

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 19 2008, 04:58 PM

(აფხაზეთის წვიმა მიყვარს...)


გალაკტიონ ტაბიძე


აფხაზეთის წვიმა მიყვარს,

იცი რად?

მგოსნის ხმა აქვს, როს ფოთლებზე

ხმაურობს.

ჟღერს მაისის მწვანე ჩანგი

და წკირად

მასზე ზვირთი დადის და

მოგზაურობს.

მიიმღერა, მოიმღერა

აქ ხვითომ...

აფხაზეთის წვიმა მიყვარს

ამიტომ...

წვიმა მოდის, კოკის პირით

იღვრება,

ხმა შრიალებს დაფნისა და

ლიანის,

და ღრუბლიდან ეშხით

გადმოიხრება

მოგონება სიყვარულის

მზიანის.

მიიმღერა, მოიმღერა

აქ ხვითომ...

აფხაზეთის წვიმა მიყვარს

ამიტომ...

ო, შუშხუნებს ახალგაზრდა

მაჭარი.

ის ხმაურობს, ის განიცდის

თავის დროს,

გამოვიდეს რომელიმე

ვაჭარი

და ამ წვიმის პოეზია

უარყოს!

მიიმღერა, მოიმღერა

აქ ხვითომ...

აფხაზეთის წვიმა მიყვარს

ამიტომ...


1956

პოსტის ავტორი: tamuna m თარიღი: Feb 19 2008, 05:16 PM

ქართველთა გენოციდი აფხაზეთში[u]

გენოციდია ქმედება , რომელიც მიმართულია რომელიმე ეროვნული, ეთნიკური, რასობრივი, რელიგიური ჯგუფის პირთა მთლიანად ან ნაწილობრივ მოსასპობად, რაც გამოიხატება ასეთი ჯგუფების წევრთა მკვლელობებით, მათი მძიმე დაშავებით ან განზრახ ისეთი პირობების შექმნით, რაც გამოიწვევს მათ მთლიან ან ნაწილობრივ გაბადგურებას. აფხაზ სეპარატისტთა დანაშაული ამ ქმედებათა კლასიკური მაგალითია.

გაგრის ოკუპაციის შემდეგ სეპარატისტთა ბანდებმა დაიწყეს მშვიდობიანი მოსახლეობის დარბევა, წამება, ხოცვა, ბინების და ქონების ძარცვა და განადგურება. თვითმხილველთ ჩვენებით 6ოქტომბერს ამ ბანდებმა ლესელიძეში აწამეს და ელექტრო ბოძებზე ჩამოახრჩვეს 50 ქართველი. ქალაქის სტადიონზე და მასობრივი შეკრების ადგილებში ჯგუფურად დახვრიტეს ქართველები, შემდეგ კი გვამეს თავები მოჰკვეთეს.
მტერი განუწყვეტლივ ბომბავდა სოხუმის აეროპორტს, სადაც ათასობიტ ქართველი, რუსი და სხვა ეროვნები მოქალაქე ელოდებოდა თვითმფრინავს. ჩემოაგდეს რანდენიმე სამოქალაქო თვითმფრინავი, რასაც ასობით ადამიანის სიცოცხლე შეეწირა.
სოხუმში ბრძოლის შეწყვეტის შემდეგ, 27სექტემბერს დახვრიტეს აფხაზეთის ავტონომიური რესპუბლიკის მინისტრთა საბჭოთა თავჯდომარე ჟიული შარტავა და მთავრობის სხვა წარმომადგენლები.
ცივილიზებულ სამყაროში დაუშვებელია ტყვედაყვანილი რიგით სამხედრო პირთა დახვრეტა სასამართლო განაჩენის გარეშე.
მთავრობის სახლის აღებისთანავე შეიპყრეს და აწამეს რაულ ეშბა.
სოხუმის დაპყრობის შემდეგ სეპარატისტებმა მოკლეს 1000-ზე მეტი ქართველი, მათ შორის მოხუცები, ინვალიდები, ქალები და მცირეწლოვანი ბავშვები. 400-ზე მეტი მშვიდობიანი მოსახლე მიიყვანეს კურჩენკოს სახელობის პარკში და დახვრიტეს. ექსტრემისტებმა დაიჭირეს ახალგაზრდა ქართველი გოგო, გააუპატიურეს, გახერხეს შუაზე და გვამზე რუსულად დააწერეს-"როგორც ეს გვამი არ გაერთიანდება, ასე აფხაზეთი არ გაერთიანდება საქართველოსთან". ანალოგიურ ფაქტს ადგილი ჰქონდა ქ. გაგრაშიც. სადისტური წამების შემდეგ დახვრიტეს სოხუმელი ცოლ-ქმარი ვაჟა და ლამარა რუხაიები, მშობლების თვალწინ სიცოცხლეს გამოასალმეს ახლომხედველი, დაბადებიდან ინვალიდი მიშა კვანტალიანი, შვილების თვალწინ დები ნატელა და ნელი ყოლბაიები. ხალგაზრდა პედაგოგი ციური გოგავა მეგობრებმა და მეზობლებმა შეიფარეს, იგი ეზოში შეიცნე ბოევიკებმა, უბრძანეს "ძაღლო გაიქეციო" და ნაბიჯის გადადგმისთანავე დახვრიტეს. მე-12 საშ. სკოლასთან აფხაზი და კაზაკი ბიოევიკები ქართველთა მოკვეთილ თავებს ფეხით აბურთავებდნენ და ხარხარებდნენ. სოხუმელები როინ შუბლაძე და გურამ კვაშილავა სეპარატისტებმა საკუთარ ბინაში ავტომატის ჯერით დაცხრილეს, შემდეგ ორთავებს მკლავებსა და ფეხებზე ხორცი ააჭრეს და იატაკზე დაყარეს. როინ შუბლაძის თავზარდაცემული მეუღლის კითხვაზე, რატომ გააკეთეს ეს, უპასუხეს-თუ აფხაზეთს არ დატოვებთ ყველა ქართველს ასე გავუსწორდებითო.
ასობით კარგად შეიარაღებული დანაშაულებრივი ჯგუფის წევრებმა ქალაქებსა და სოფლებში შეჭრისას დაიწყეს ქართველთა ხოცვა-ჟლეტა, ჰკვეთდნენ თავს, ხელ-ფეხს, აჭრიდნენ სხეულის სხდასხვა ნაწილებს , ყურებს, ცხვირს, სასქესო ორგანოებს, ქალებს ძუძუების კერტებს, რომლებიც მკვლელებს მძივებად ასხუმილი ეკიდათ ყელზე, როგორც სამკაული. მშობლების და ქმრების თვალწინ აუპატიურებდნენ მათ შვილებს და ცოლებს. მათ შორის მცირეწლოვანებსაც. ჯერ დაუნდობლად ხოცავდნენ და შემდეგ წვავდნენ ქართველთა სახლებს, ქონებას. ქართველებს შეგნებულად უქმნიდნენ აუტანელ პირობებს, რომ მათ დაეტოვებინათ საცხოვრებელი ადგილები.
70წლის ინდიკო გრძელიზეს ამოაჭრეს გული, ელგუჯა მაისურაძე ხალხის თვალწინ ცულით დაჩეხეს. 66წლის ნიკოზ ქვაბზიანიძე ტრაქტორს გამოაბეს და წამებით მოკლეს. 66წლის პედაგოგი ვასილ სამხარაძე ქუჩაში შეიპყრეს და საჯაროდ მოკვეთეს თავი. ჭირისუფლებს მისი დაკრზალვის ნება არ დართეს და ქუჩაში დაგდებული მიცვალებული ცხოველებმა დაგლიჯეს. გიორგი ფიფიას ჯერ ყურები მოაჭრეს, შემდეგ ცხვირი და ასე ამოხადეს სული.
სეპარატისტებმა დახოცეს 100-ზე მეტი ხელოვნების მუშაკი, მათ შორის ქალები. დახოცეს 80-ზე მეტი მედიცინის მუშაკი. 200-ზე მეტი პედაგოგი, აქედან 60-ზე მეტი ქალი.
სოფ. ბაღმარანში კომენდანტად დანიშნული იქნა აფხაზი-ვინმე ოთარ ჩამაგუა. მან სამსახურებრივი "მოღვაწეობა" იმით დაიცყო, რომ მოკლა თავისი ცოლი, ერთადერთი შვილი, სიდედრი და პირადად ფიზიკურად მოსპო ათეულობით ქართველი მშვიდობიანი მოქალაქე.
აფხაზი იური კვარჭია 1995წ. 7სექტემბერს თავს დაესხა სოფ. აძიუბჟას ერთ-ერთ ოჯახს, დედ-მამის თვალწინ ორი მცირეწლოვანი ბავშვი რკინის ღობეზე ჩამოაცვეს, რის შემდეგაც მშობლები წაიყვანეს გაურკვეველი მიმართულებით, ხოლო ქალები-ოჯახის უფროსის ძმის ცოლი და სტუმრები ეზიში დახვრიტეს.
სოფ. ახალდაბაში დახოცეს მრავალი მცირეწლოვანი და ახალგაზრდა ქალი, ვინც გადარჩა, სტადიონზე შერეკეს და რიგრიგობით დახვრიტეს. 6წლის ზევით ბავშვები გააუპატიურეს, მოაჭრეს თავები, ზოგიერთს კი ცოცხალს ჩამოაცვეს მანქანის საბურავები და ცეცხლი წაუკიდეს.
აბლანურხვასა და ტამიშს შუა ღმოაჩინეს გვერდიგვერდ დაკრძალული 44ქართველი მეომრის გვამი, რომელთა თავებზეც ტანკ გადაევლო.
სოფ. ფშავში სომხებისაგან შემდგარმა ბანდამ მოკლა ექიმები- ძმები სიჭინავები. ფეხმძიმე ქალი, პაპავა, დაკიდეს ხეზე, გაუჭრეს მუცელი, დაასხეს ბენზინი და დაწვეს.
ცეზარ ქველიძეს მოაჭრეს ცხვირი, ყური და ფეხი მუხლს ქვემოთ, შემდეგ დახრიტეს. ანალოგიური მეთოდით მოკლეს 70წლის ანდრო სიმონიშვილი.
მ. მგელძე მთელი ღამე შიშველი , მუხლამდე წყალში ჰყავდათ ჩაყენებული, შემდეგ კი ჩეჩენმა ბოევიკმა დანით გაუჭრა მარცხენა ხელი, მისი სისხლით აავსო ჭიქა და შესთავაზა დაელია, როდესაც უარი მიიღო, ცინიკურად ბოდიში მოუხადა შემდეგი სიტყვებით: "ძმაო, არ გეწყინოს, მე შენს სისხლს კი არა, ქართველების სისხლს ვსვამო" და დალია.
ქ. აბრამიშვილის ქმარი, სოფ. იფნარში წამებით მოკლეს, ჯერ დანით დაუსერეს სახე და ტანი, შემდეგ კი ცოცხალი თხრილში ჩააგდეს და ტრაქტორით მიაყარეს მიწა.
გაგრის საკურორტო სამმართველოს უფროსის ალექსი ბარამიას ოჯახს თავს დაესხნენ "ბოევიკები". თავდამსხმელებმა აბაზანაში გაიყვანეს ქალიშვილი ცისია ბარამია, ჯერ გააუპატიურეს, შემდეგ თავი მოჰკვეთეს. ალექსი ბარამიას მეუღლე აწამეს და მასაც თავი მოჰკვეთეს. შემდეგ კი ბარამია და მისი 4სტუმარი დახვრიტეს.
ნ. ბაღიშვილის სოფლის მკვიდრნი მშობლების, ძმების და მთელი მოსახლეობის თვალწინ საჯაროდ და გაუკუღმართებული ფორმით გააუპატიურეს 12-16წლის 25 გოგონა. უმწეო ბავშვებზე სქესობრივი ძალადობა მთელი კვირა გრძელდებიდა. შემდეგ ძუძუს კერტები დააჩრეს. ძმების, მამის და მამამთილის თვალწინ გააუპატიურეს ელისო მიცხულავა და მისი რძალი. სასოწარკვეთილმა ელისომ თავი აიფეთქა. კოდორელ ალე კანკავას ტავი მოჰკვეთეს და სარზე წამოაცვეს. ალისა მარდალეიშვილი დაცხრილეს იმის გამო, რომ მას სახლში შაქარი არ აღმოაჩნდა.

გაერო და რეგიონალური საერთაშორისო ორგანიზაციები ცნობენ, რომ აფხაზი სეპარატისტები აწარმოებდნენ და აწაროებენ "ეთნიკურ წმენდას" ქართული მოსახლეობის წინააღმდეგ.
აგრესიული სეპარატიზმის ლიდერებს და მათ თანამოაზრეებს წინასწარ ჰქონდათ დამუშავებული მშვიდობიანი ქართველი მოსახლეობის გენოციდის გეგმა.

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 19 2008, 05:28 PM

საქართველოს უმაღლესი ხელისუფლება არ ცნობს კოსოვოს დამოუკიდებლობას და სერბეთის რესპუბლიკას აღიარებს მის კონსტიტუციურად დადგენილ საზღვრებში

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 19 2008, 05:32 PM

tamuna m

საშინლად მტკივნეულია ყველა ეს ფაქტი..

ჭაბუა ამირეჯიბს აქვს დაწერილი ძალიან კარგი შეფასება რუსეთთან დაკავშირებით. დღეს შინ რომ მივალ, ვნახავ და ხვალ დავდებ მასალას.

კოსოვოს ამბავმა დღეს ყველა ქართველი გაგვაერთიანა ერთი აზრით, რომ არ გვსურს იგივე განმეორდეს აფხაზეთსა და ოსეთში.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 20 2008, 11:41 AM

ძალიან საინტერესოა ეს ნაწყვეტი ჭაბუა ამირეჯიბის ავტოინტერვიუდან:


ცნობილია, იმპერიებს აარსებს ერთი რომელიმე ერი, ხალხი, როგორც გნებავთ, ისე დაარქვით. დროთა ვითარებაში ეს წარმონაქმნი „ჩაგრულთა და მჩაგვრელთა“ მრავალეროვან სახელმწიფოდ ყალიბდება. როცა წინააღმდეგობები კულმინაციას აღწევს, იწყება თანდათანობითი რღვევა და, ზოგ შემთხვევაში, კატაკლიზმური ნგრევაც. ეგ არის, უნდა გამოვაპირობოთ მთავარი: კაცობრიობის ისტორიაში, იშვიათი გამონაკლისის გარდა, რაც, აქვე აღვნიშნავთ, წესს ადასტურებს, არ ყოფილა იმპერია, ხუთ-ექვს საუკუნეზე მეტხანს რომ ეარსებოს. ამაზე მე ჯერ კიდევ ჩემს რომან „დათა თუთაშხიაში“ დავწერე.

დავიწყოთ იმით, რომ კაცობრიობის ისტორიაში არ არსებულა სახელმწიფო, რომელშიც მთელი ხალხი კმაყოფილი ყოფილიყო თავისი წყობილებითა და მთავრობით. მეტიც, ხალხები მზად არიან, დაამხონ თავისი მთავრობა ნებისმიერი, ცოტად თუ ბევრად, ამისთვის ხელსაყრელი ვითარებისას... ეს ისე, განზოგადების სახით.

საფიქრებელია, იმპერიათა ნგრევის უპირველესი პირობა „ბაბილონის გოდოლის“ ფაქტორია. იმპერიაში შემავალი ხალხები ერთობლივი ძალისხმევით აგებენ მნიშვნელოვან ეკონომიკას, ინტელექტუალურ ფასეულობებს ქმნიან, მაგრამ განვითარების გარკვეულ საფეხურზე ისინი კარგავენ „ერთმანეთის ენის“ გაგების უნარს, ანუ მათი სოციალურ-პოლიტიკური ინტერესები მძაფრ წინააღმდეგობაში მოდიან და ყველაფერი ერთად თავს ეცემა დამაარსებელ ერს, ანუ იმპერიულ წყობილებას. ჩვეულებრივად, მრავალეროვანი სახელმწიფოს დედაქალაქი, დიდი დასახლებები და, გარკვეულწილად, ცალკეული რეგიონებიც, დასახლებული არის შერეული სისხლის მასებით, რაც იმპერიულ ერთან ხანგრძლივი თანაარსებობის შედეგია. მოსახლეობის ეს ნაწილი აბსოლუტურად მოკლებულია იმპერიული პატრიოტიზმის გრძნობას და გადამწყვეტ ვითარებაში იმპერიის მოწინააღმდეგედ ან, უმჯობეს შემთხვევაში, ინდიფერენტულ ფაქტორად გვევლინება.

მიუხედავად მწვავე წინააღმდეგობებისა, იმპერია მაინც დგას, სანამ მპყრობელ ერს სამხედრო უძლეველობის, დაუმარცხებლობის რწმენა გააჩნია, რაც პირველი სერიოზული დამარცხებისთანავე სუსტდება და სრულიად ქარწყლდება რამდენიმე სამხედრო მარცხის შედეგად. ესეც, ძირითადად, „ბაბილონის გოდოლის“ კომპლექსით არის ხოლმე გამოწვეული. უძლეველობის რწმენის დაკარგვას მოსდევს იმპერიული ამბიცია, სამხედრო ავანტიურებით აღადგინოს ველიკოდერჟავული სული ადამიანებში, ხალხებში და ეს თითქმის ყოველთვის კიდევ მარცხით მთავრდება, რადგან, როგორც წესი, მუშტი-კრივზე სუსტი იწევს და არა ძლიერი. აქ მართებულია, აღინიშნოს, თუ როგორ მოინადირებიან იმპერიები. როგორ და, რაზედაც მაიმუნის მონადირების ცნობილი ხერხია დაფუძნებული: ქოქოსში კეთდება მცირე რამ ნახვრეტი, შიგ ჩაიდება გაფხეკილი სურნელოვანი სტაფილოს ნაჭერი. სურნელებით მიტყუებული მაიმუნი ხელს ჰყოფს ნახვრეტში, ჩაბღუჯავს სტაფილოს ნაჭერს, მაგრამ ძლივსძლივობით ჩატეული ხელი, მუშტად შეკრული, ზემოთ ვეღარ ამოდის. ქოქოსი მკვიდრად არის დაბმული, მაიმუნს მუშტის გაშლა აზრადაც არ მოსდის - მოიპოვა! ამის შემდეგ მონადირეს აუღელვებლად მიჰყავს მაიმუნი. „ჩაჭიდების რეფლექსმა“ იმუშავა!

მოვიყვანე ჩემთვის ცნობილი თუ მოფიქრებული მიზეზები იმპერიათა რღვევისა, რის ვადაც ხუთი-ექვსი საუკუნე დავასახელეთ. ახლა გამონაკლისებისაც ვთქვათ, რაც იქვე წესის დადასტურებადაც ვაღიარეთ, მაგრამ აღვნიშნოთ ამ გამონაკლისთა მიზეზებიც ბიზანტიისა და რუსეთის იმპერიების მაგალითზე. ბიზანტიის იმპერიამ ათას წელზე გაცილებით მეტი ხნის მანძილზე იარსება და არა, ვთქვათ, ხუთასი თუ ექვსასი წლის ფარგლებში, როგორც მისმა ანალოგებმა. ვფიქრობ, ეს იმით უნდა აიხსნებოდეს, რომ ბიზანტია იდეოლოგიის, კერძოდ, მართლმადიდებლური სარწმუნოების ემისიონერი იყო, ანუ თავისი ისტირიული ფუნქციის რეალიზაციას ახდენდა, მაგრამ კონსტანტინოპოლის დაცემამდეც კი მისი ხსენებული ფუნქცია რუსეთს ჰქონდა მითვისებული ჩრდილოეთში და წინა აღმოსავლეთში - საქართველოს. ბიზანტიის იმპერია კატაკლიზმურად არ დაღუპულა, როგორც ამას ავტორთა უმრავლესობა ქადაგებს, არამედ სიბერით მოკვდა, სულიერი ფუნქციის დაკარგვის გამო მიიცვალა.

რუსეთის შემთხვევაში საქმე რამდენადმე განსხვავებულია. ლენინმა, ეჭვს გარეშეა, იცოდა რუსეთის იმპერიის კანონზომიერი დაშლის აუცილებლობა. მან იცოდა ისიც, რომ რღვევისა და დანაწევრების პროცესის გადავადება, ახალი იმპერიის მხოლოდ რომელიმე ახალი იდეოლიგიით დატვირთვით, მისთვის ემისიონერის ფუნქციის მინიჭებით იყო შესაძლებელი და აკი ჩაუდო კიდევაც ჯიბეში რუსებს და არარუსებს „მარქსისტულ-ლენინური“ იდეოლოგია, საწერ მაგიდაზე შეთხზული მოძღვრება. ამ იდეოლოგიას იმთავითვე ეტყობოდა, რომ ფუჭი იყო და მისმა ავტორმა აკი დაიზღვია კიდევაც თავი იმით, რომ ვითომდა სხვათაშორის სთქვა, - თუ კომუნისტურ საზოგადოებას ვერ შევქმნით, ამოსავალ პოზიციაზე ანუ კაპიტალიზმზე დაბრუნებაში ხომ ხელს ვერაფერი შეგვიშლისო? სახელდობრ, ამას საქმობენ დღევანდელი რუსეთის იმპერიის მამები და სრულიად უგულვებელჰყოფენ იმ გარემოებას, რომ ქოქოსის კაკლში აქვთ შეკრული მუშტი. რუსეთის იმპერიის ფინალი ისეთივე იქნება, როგორიც სხვა იმპერიებისა იყო. მგონია, თითქმის დარწმუნებული ვარ, ფინალს დღევანდელი ახალი თაობა მოესწრება.

პოსტის ავტორი: jevrie თარიღი: Mar 24 2008, 12:39 AM

...

პოსტის ავტორი: არაგველი თარიღი: Apr 26 2008, 07:55 AM

ნელა, მაგრამ ულმობლად ომი დასასრულისაკენ მიექანებოდა. ქართველები უკან იხევდნენ და ალბათ მალე სოხუმიც დაეცემოდა...
ომამდე არცთუ დიდი ხნის წინათ აფხაზეთის მოსახლეობა ერთმანეთის იმედით ცხოვრობდა. ქართველები და აფხაზები ერთმანეთის გულისტკივილს იზიარებდნენ, ერთმანეთს ეხმარებოდნენ, ნდობა იყო და ერთმანეთის სიყვარულიც ჯერ არ დაეკარგათ. მერე და მერე უფრო გაჩნდა ურთიერთობაში ბზარი, უფრო ულმობელი გახდა ხალხი, ქართველებსა და აფხაზებს შორის თითქოს შავმა კატამ გაირბინა...
ორივე მებრძოლი მხარე უნდობლად იბრძოდა. არც ქართველები და არც მათი მოწინააღმდეგენი არავის ინდობდნენ, ქალი იქნებოდა თუ ბავშვი, ახალგაზრდა თუ მოხუცი, იარაღიანი თუ უიარაღო, ყველას ხოცავდნენ. მოსახლეობას ძარცვავდნენ, აწამებდნენ, ქალებს ნამუსს ხდიდნენ და რაც უფრო საზარელია, ქართულ მოსახლეობას მტერიც არ უშავებდა იმდენს, რამდენსაც ისევ ქართველები.
აფხაზეთში ომი კი არა სრული ქაოსი იყო, ვინ ვის ებრძოდა არავინ იცოდა. ბევრი მხოლოდ ფულის მოსახვეჭად წამოსულიყო ომში. არავინ იყო ისეთი, ვინც ხალხს ერთ მუჭად შეკრავდა და დარაზმავდა მტერთან საბრძოლველად. პირიქით, ქართველი ჯარისკაცები (უმეტესად ახალგაზრდა, გამოუცდელი ბიჭები) უკვე დაკავებულ ტერიტორიას სარდლობის ბრძანებით ისევ ტოვებდნენ, ტოვებდნენ ბევრჯერ მხოლოდ იმიტომ, რომ მერე ისევ ბრძოლით დაებრუნებინათ.
ბევრჯერ იერიშზე წასული ქართველები, როცა ფიქრობდნენ, ბრძოლა მოვიგეთო, ბრძანება მოდიოდა და ქალაქს, სოფელს, მიწის უმცირეს ნაგლეჯსაც კი ისევ მტრის ხელში ტოვებდნენ და უკან იხევდნენ. ამის გამო ბევრს ნერვები არ კოფნიდა, გარბოდნენ და იქმნებოდა დეზერტირებისაგან შემდგარი პატარ_პატარა ჯგუფები, რომლებიც არავის არ ემორჩილებოდნენ. ბევრი ასეთი ჯგუფი ქართულ მოსახლეობას უფრო მეტ ზიანს აყენებდა, ვიგრე მომხვდური მტერი.
ქართველები ნელნელა ტოვებდნენ აფხაზეთს და ზუგდიდში, თბილისში მიდიოდნენ.
აფხაზეთი, ეს ულამაზესი მხარე, ნანგრევებად ქცეულიყო, საითაც გაიხედავდი, ყველგან დანგრეული შენობები, ჭურვებისგან გადათხრილი მიწები და გვამები გეჩხირებოდა თვალებში. სიკვდილი ზეიმობდა აფხაზეთში, ეშმაკს გაემარჯვა ადამიანებზე და გაამაყებული დააბიჯებდა აქეთ_იქით, ყველგან ბოროტებას თესდა...
ასე იყო იმ დღესაც, დიდი სისხლის ფასად აღებული პატარა სოფელი ისევ მტერს დაუტოვეს და უკან დაიხეს.
_მორჩა, აღარ შემიძლია ამათო წინა_უკანა, კიდევ ერთი ასეთი ბრძანება და უკან ვბრუნდები, კახეთში._გაღიზიანებული ხმით ჩაილაპარაკა იასონ კასრაძემ და სახიდან სისხლი მოიწმინდა: ტყვიას საფეთქელთან გაეკაწრა._ვისთვის ან რისთვის ვიბრძვით ასე უაზროდ, ვერ გამიგია. რა გახდა ეს ერთი პატარა სოფელი, მერამდენედ უნდა დავიკავოთ და დავტოვოთ, ასეთ უაზრო ბრძოლებში დაიღუპნენ ყველანი. ალბათ მეც ეს ბოლო მაქვს. რომ მოვკვდე შვილებს ვინ შემინახავს. არა, ასე აღარ შემიძლია.
_ხო, კაი, რას დაიქოქე!_შეუტია ქერა გოგიამ, გაბრაზებით შეხედა და ჩაისისინა:_მარტო შენ არა გყავს ცოლ_შვილი, სხვებიც არიან აქ მათაც აქვთ გული, შენი თავი თუ არ გეცოდება, ისინი შეიცოდე!..
მეომრები მიტოვებულ სანგრებს დაუბრუნდნენ და იქ შეაფარეს თავი.
ზოგი მაშინვე მიწაზე მიწვა და დაიძინა, ზოგმა იარაღს დაუწყო წმენდა, ზოგი კი ერთმანეთს ჭრილობებს უსინჯავდა. მხოლოდ სამი_ოთხი კაცი იყო ფხიზლად და გარემოს ყურადღებით აკვირდებოდა. იასონმა მიიხედ_მოიხედა და ქერა გოგია რომ ვერსად დაინახა, იქვე მოსაუბრე ჯარისკაცებთან მივიდა, რათა თავისი დარდი სხვებისთვის გაეზიარებინა.
_არა ძმაო, რაც მე გადავიტანე ნურავინ დაიტრაბახებს._ამბობდა გიჯ_თამაზა._რო გამახსენდება, როგორ ვიწექი მკვდრებში...არა, მე უკვე სრულ ჭკუაზე აღარა ვარ, გიჯი ვარ და კაცმა არ იცის რას ჩავიდენ.
თამაზ ჭკადუა სულ იმას გაიძახოდა გიჯი ვარო, ამიტომ იყო, რომ გიჯ_თამაზას ეძახდნენ.
_სულ იძახი, მკვდრებში ვიწექიო და ერთხელ მაინც დაასრულე და გვითხარი, რა მოხდა იმ მკვდრებში, თორემ მართლა დავიჯერებ, რომ გიჯი ხარ და სასწრაფოს გამოვიძახებ._თქვა იმედამ.
ბიჭებს გაეცინათ.
_კარგი, მოვყვები..._ჩაფიქრდა ერთხან_არ შემაწყვეტინოთ ოღონდ... მაშ ასე...
...თანამებრძოლები ერთიმეორის მიყოლებით რომ დაეხოცა და თვითონაც მძიმედ დაიჭრა, სასოწარკვეთამ შეიპყრო, მიხვდა, რომ აქედან ვერ გააღწევდა და უეჭველი სიკვდილი ელოდა.მაგრამ არა, თურმე ცდებოდა, როცა ფიქრობდა, ყველა დაიღუპაო. აგერ დათო და გურამი მორბიან მისკენ და რაღაცას ყვირიან... როგორც იქნა მოაღწიეს... წამები საათებად ეჩვენებოდა უკვე დაჭრილს.
დათომ ასწია დაჭრილი და როგორც შეეძლო სწრაფად წავიდა, გურამი უკან მიჰყვა ავტომატით ხელში, რომ თავდასხმისგან დაეცვა ამხანაგები, მაგრამ... ათი ნაბიჯიც არ ჰქონდა გადადგმული, რომ ფეხქვეშ ნაღმი აუფეთქდა. აფეთქების ძალამ შორს მოისროლა. დათომ დაჭრილი ფრთხილად დააწვინა მიწაზე და გურამთან მივარდა. გურამი აღარ სუნთქავდა. დათო დაჭრილთან დაბრუნდა და მისკენ დაიხარა, რათა აეყვანა და სწრაფად გასცლოდა იქაურობას... ვეღარ მოასწრო. ავტომატის ჯერმა მოცელა და დაჭრლის დაემხო. უკანასკნელად გაიბრძოლა, წამოწევა სცადა. ვერ შეძლო. თავი მოწყვეტით ჩამოუვარდა. დაჭრილი მიხვდა, რომ დათოც დაიღუპა და გული წაუვიდა...
კარგა ხანი გავიდა, სანამ გონზე მოვიდოდა. ირგვლივ მარტო დახოცილთა გვამები იყო. შეზარა იმის გაფიქრებამ, რომ ცოცხალი კაცი მკვდრებში იწვა. დაიძაბა და შეეცადა დათოს უსიცოცხლო სხეული გადაეგდო გვერდზე, რათა თავი გაენთავისუფლებინა. ჯოჯოხეთურმა ტკივილმა დაუარა მთელ სხეულში, ძლივს შეიკავა თავი, რომ არ ეყვირა.
დანგრეულ, მკვდერით მოფენილ ქუჩაზე აფხაზები და ჩეჩნები გამოჩდნენ, შვიდნი იყვნენ. ერთერთმა ჩეჩენმა გვამს ხელი თმაში წაავლო და თავი ააწევინა, დანა ამოიღო და კისერზე დაუსვა. ჩეჩენმა ხელი გაიქნია და მოჭრილი თავი ამხანაგს გაუგორა. მან ფეხი ამოარტყა თავს და შორს გაისროლა. დაჭრილს ძარღვებში სისხლი გაეყინა.
_რას შვრები!_დაიღრინა ერთერთმა ჩეჩენმა, რომელიც ყველაზე ახალგაზრდა ჩანდა._ მკვდარს თავს როგორ აჭრი!
_მერე რა, ერთბაშად არ ეტკინოს._ჩაეცინა ჩეჩენს. მეორე გვამს დასწვდა. ახალგაზრდა ჩეცენმა ხელი ჰკრა.
_გაუშვი შენი..._ვეღარ დაასრულა. სროლის ხმა გაისმა და ჩეჩენი დაბლა დაეცა. ერთერთ აფხაზს ავტომატი ესროლა მისთვის.
_რატომ მოკალი!_დაიღრინა ჭაღარათმიანმა ჩეჩენმა.
_ლაჩრები არა გვჭირდება._ცივად უპასუხა მან.
_ყველამ კარგად იცის, არბი ლაჩარი არა ყოფილა!_გასცრა ჩეჩენმა. აფხაზმა ზურგი შეაქცია. ჩეჩენმა მძულვარებით შეხედა, მაგრამ აღარაფერი უთქვამს.
დანარჩენებს უკვე თავებისაგან ნამდვილი ფეხბურთი გაეჩაღებინათ. ერთერთი დაჭრილს მიუახლოვდა, დათოს დასწვდა, გაათრია, დანა მტელი ძალით დაუსვა კისერზე. ტანი დაბლა დაეცა, თავი კიჩეჩენმა შორს მოისროლა. დაჭრილმა გონება დაკარგა და აღარ უგრძვნია, როგორ ჩაავლო ხელი ჩეჩნმა...იმავე წამს საშინელი სროლა ატყდა. ჩეჩენმა დაჭრილს თავი დაანება და საფარი მონახა...
_მერე?_იკითხა მამილო გოჩამ. იგი ყველაზე უფროსი იყო და ამიტომ მამილოს ეძახდნენ, ისიც ყველანაირად ეხმარებოდა ახალგაზრდა, გამოუცდელ მეომრებს.
_მერე არაფერი._გიჟ_თამაზას სახე გაფითრებოდა.იმ ამბის გახსენებაც კი სულს უფორიაქებდა._ჩვენებმა რომ მიპოვეს, გიჟივით ვიცინოდი და იცით რა მიხაროდა?_ოფლით დანამული სახე მიატრიალა, მსმენელები მოათვალიერა. ყველა დაძაბული უსმენდა. _მთელი სიცოცხლე რომ იმტვრიოთ თავები მაინც ვერ მიხვდებით... მე დაჭრილი რომ ვიწექი,დათო ჩემზე იყო დამხობილი, მიხაროდა, რომ ის მოკვდა და სიკვდილისას მე დამეცა, მიხაროდა, რომ ვერ შევძელი მისი გადაგდება... სხვანაირად რომ ყოფილიყო, დათო მე რომ არ დამცემოდა, ან მისი გადაგდება მომეხერხებინა, ახლა ცოცხალი აგარ ვიქნებოდი... ცოდვილი ვარ, ძმაკაცის სიკვდილი ისე გამიხარდა, როგორც არაფერი არ გამხარებია... ხალხი არა ხართ? გამანებეთ თავი, ნუღარ მახსენებთ იმ ჯოჯოხეთს... გამანებეთ თავი!.._იყვირა მთელი ხმით, მუშტი მიწას დასცხო და წამოხტა, თვალები შეშლილივით უელავდა, ფეხი ავტომატს ამოსცხო და მოისროლა. დანარჩენებიც წამოიშალნენ, აქეთ_იქიდან შეძახილები გაისმა:
_რა ხდება, მანდ, რა ყვირილია, თავს ხომ არ დაგვესხნენ.
_არა, არა, ყველაფერი კარგადაა._გასძახა მამილო გოჩამ, გიჟ_თამაზა მთელი ძალით ჩაბღუჯა და დაბლა დასვა.დაწყნარდი შვილო, ახალგარზრდა ბიჭი ხარ, ნერვები მოთოკე.
გიჟ_თამაზა გაშეშდა, თვალი რაღაცას გაუშტერა, მერე სახე ხელებში ჩარგო და ბავშვივით ატირდა...
დილით ადრე, ჯერ კიდევ ბნელოდა, რომ რაზმის მეთაურმა იმედას, ქერა გოგიას და შავტუხა ლევანს დაავალა, წასულიყვნენ და გაეგოთ რა ხდებოდა წინადღით მიტოვებულ სოფელში.
_დასაზვერად თუ მიდიან, გიჟ_თამაზაც გავაყოლოთ._მივიდა მეთაურთან მამილო გოჩა._ლამის არის, მართლა გაგიჟდეს.
_წაიყვანეთ._მიუბრუნდა მეომრებს მეთაური...
მამილო გოჩამ მიმავლებს თვალი გააყოლა, პირჯვარი გადაიწერა და იმწუთას მოსულ იასონ კასრაძეს ჩაულაპარაკა:
_ნეტავ მშვიდობით მობრუნდნენ, გიჟ_თამაზას რაღაც არ უნდოდა წასვლა, ძლივს გავაყოლე. გული ხო არაფერს უგრძნობდა ნეტა?
რა იცოდა ხანშიშესულმა მეომარმა, რომ ცოტა ხანში იმას ინატრებდა: ბიჭებს მოსვლა დააგვიანდეთო...
წინა დღით მიტოვებულ სოფელს რომ მიუახლოვდნენ, იმედამ თანამებრძოლებს ანიშნა, გაჩერდითო, თვითონ მიწაზე გაწვა და გახოხდა. წინ ფრთხილად მიიწევდა, ხშირად ჩერდებოდა და დიდხანს აკვირდებოდა გარშემო ყველაფერს. თითოეული ბუჩქი, ხე თუ დანგრეული შენობა კარგად რომ შეისწავლა გარშემო, წამოხტა და სირბილით მივიდა უახლოეს ნასახლართან.
თანამებრძოლები შორიდან დაძაბულნი აკვირდებოდნენ მის ყოველ მოძრაობას, იარაღი მაგრად ჩაებღუჯათ და ყველაფრისთვის მზად იყვნენ.
იმედამ ავტომატი ჩამოიხსნა ზურგიდან, დამცველი ფრთხილად ასწია და კედელს აეკრა. ერთხანს ასე იყო გაშეშებული, რაღაცას აყურადებდა, მერე კედელს გაუყვა...
სოფელში ცოცხალთაგანი არავინ იყო. გაოცებული მეომრები დადიოდნენ, ყოველ კუთხე_კუნჭულს ჩხრეკდნენ, მაგრამ ამაოდ.
სოფლის ბოლოში იყვნენ გასულები, საშინელი სროლა რომ ატყდა. მაშინვე შევარდნენ ერთერთ სახლში და საბრძოლველად მოემზადნენ. მხოლოდ ახლა მიხვდნენ, რომ სროლა სულ სხვა მხარეს ისმოდა. ერთმანეთს შეხედეს და სიცილი აუტყდათ. უეცრად გიჟ_თამაზას სახე შეეცვალა და გარეთ გავარდა. იქით გაიხედა საითაც ხმა ისმოდა და გაფითრებულმა მოხედა უკან მოდევნებულ თანამებრძოლებს, რომლებსაც სიცილი სახეზე შეყინვოდათ.
_ჩვენებს დაესხნენ თავს, ხმა იქიდან მოდის._ხმა გაებზარა გიჟ_თამაზას.
_წავედით!_დაიყვირა ქერა გოგიამ და ოთხივენი სირბილით წავიდნენ ხმის მიმართულებით. არაფერს არ ერიდებოდნენ, ღიად მირბოდნენ, ჩქარობდნენ, რომ მიესწროთ და უარეს შემთხვევაში მათთან ერთად, ბრძოლაში დაღუპულიყვნენ.
ვეღარ მიუსწრეს...
ჭურვებისგან იყო გადათხრილი იქაურობა, სიკვდილი მეფობდა ყველგან. დადიოდნენ და ეძებდნენ... ეძებდნენ თუნდაც ერთ გვამს მოწინააღმდეგისას... არა, სულ ქართველები იყვნენ დაღუპულნი...
_ეს რა არის._გაბზარული ხმით ჩაილაპარაკა შავტუხა ლევანიმ._დავიჯერო სროლა ვერ მოასწრეს საერთოდ? თუ...
_აქეთ._იყვირა იმედამ.
მასთან მიირბინეს და დაინახეს ჯერ კიდევ ცოცხალი იასონ კასრაძე. იმედას მათარა მოეხსნა და მომაკვდავს წყალს ასმევდა.
_რა მოხდა აქ._დაიხარა მისკენ ქერა გოგია._რა ჯოჯოხეთი დატრიალდა.
დაჭრილმა დაიკვნესა:
_ბრძანება მოვიდა, უკან უნდა დაგვეხია და ერთი ტყვიაც არ უნდა გვესროლა... ამათი დედაც... მორჩა, ჩემთვის ყველაფერი გათავდა,ეს ომიც და მთელი ცხოვრებაც._თვალები სივრცეს გაუშტერა._ვაიმე ჩემო შვილებო..._თავი ჩამოუვარდა და მოკვდა.
დამჭუხრებული ბიჭები ფეხზე წამოდგნენ. თავდახრილნი იდგნენ დაღუპულ თანამებრძოლთან. ბოლოს იმედა შეტრიალდა და წავიდა, დანარჩენებიც მიყვნენ სათითაოდ. ავტომატები უსარგებლო ნივთივით ეჭირათ ხელში.
მიდიოდნენ, მაგრამ არცერთმა არ იცოდა_საით?..
_არა ასე აღარ შეიძლება გაგრძელდეს._დაარღვია დუმილი შავტუხა ლევანმა._თქვენი არ ვიცი, მე კი აქ გამჩერებელი აღარა ვარ. წავალ თბილისში და მოვისვენებ სამუდამოდ ამ ჯოჯოხეთისგან.
არავის ხმა არ ამოუღია.
_თქვენ რას იზამთ, არ წამოხვალთ?_თანამებრძოლებს შეხედა და განაგრძო._თუ აქ გირჩევნიათ სიკვდილი? უმოკლესი გზები ვიცი სოხუმამდე, იქიდან კი უცებ გადავალთ... ამ ომის მოგება მაინც არ გვიწერია...
_მერე რა აზრი აქვს იქ მოკვდები მშიერი, თუ აქ მიგკლავს ტყვია, სულ ერთი არაა?_ცივად იკითხა იმედამ.
_შენ მაგას ნუ დარდობ, ვიშოვი ლუკმაპურს.
_მეც აღარ შემიძლია ამ უაზრობაში ყოფნა._ჩაილაპარაკა ქერა გოგიამ._მეც მოვდივარ.
იმედა გიჟ_თამაზას მიუბრუნდა.
_შენც ამათ ჭკუაზე ივლი? თუ დარჩები?
_რატომ ამათ ჭკუაზე, მე ჩემიც საკმარისი მაქვს._ მოიღუშა გიჟ_თამაზა._მე რაც აქ გადავიტანე, კიდევ ომი მინდა?.. ომი მაინც იყოს...
ესე იგი თქვენსას არ იშლით._იმედა გაჩერდა. გაჩერდნენ დანარჩენებიც._მერე არ იცით დეზერტირობა რითი ისჯება?
_დეზერტირობა?_ირონიულად ჩაეცინა გიჟ_თამაზას._ჯერ თავიანთი დანაშაული გამოასწორონ და სხვების დასჯაზე მერე იფიქრონ.
_ვის ექნება შენი დარდი, ყველა თავისი მუცლისთვის ფიქრობს._დაუმატა ქერა გოგიამ.
იმედამ დაკვირვებით შეხედა სამივეს.
_რახან ასეა, მეც წამოვალ, ოღონდ ერთი იდეა მაქვს.
_რა იდეაა ასეთი?_იკითხა ქერა გოგიამ.
_თბილისში მართლა მშივრები ხომ არ დავიხოცებით._დაიწყო იმედამ._დღესდღეობით სოხუმში ბევრი სახლია მიტოვებული, ბევრმა საერთოდ ვერაფრის წაღება ვერ მოასწრო, არა სჯობია დავუაროთ და ხეირი ვნახოთ?
_ისე შენ მართალი ხარ აი._ჭკუაში დაუჯდა ქერა გოგიას.
_თურმე ხანდახან სულელსაც მოსდის თავში კაი აზრები._დაცინვით ჩაილაპარაკა შავტუხამ. იმედას რაღაც უნდა ეთქვა, მაგრამ გადაწყვიტა, რომ ჯერ არ ღირდა რომელიმესთან ჩხუბი.
_თან ფორმა ყველგან დაგვიცავს._დაუმატა გიჟ_თამაზამ.
_ესე იგი წავედით?_იკითხა იმედამ. ყველამ თავი დაიქნია._მაშ მოიტათ ხელი.
ხელი დაურტყეს ერთმანეთს და გზა განაგრძეს...
_ძალიან გვიანდება ჩვენი წასვლა. ხვალ დილით აუცილებლად უნდა წავიდეთ, რაც არ უნდა მოხდეს._ოთახში ბოლთას სცემდა და ამბობდა რეზო. ტახტზე ნინო იჯდა, მისი მეუღლე.
_მერე დაჭრილი? ასე ხომ ვერ მივატოვებთ, თუ ვეხმარებით, ბოლომდე მივეხმაროთ.
_არბის მე თვითონ დაველაპარაკები._ჩაილაპარაკა რეზომ და მეორე ოთახში გავიდა, სადაც ახალგაზრდა, დაჭრილი ჩეჩენი იწვა. მისდა გასაოცრად დაჭრილი ფეხზე წამომდგარიყო, მასპინძლის შარვალი ჩაეცვა და ოთახში ფრთხილად დადიოდა.
_ყოჩაღ, აი ეს მომწონს._გაეღიმა რეზოს._ესე იგი სიარული შეგიძლია?
დაჭრილს ქართული კარგად ესმოდა, ამიტომ რეზო მას ქართულად ესაუბრებოდა ხოლმე. იგი ლოგინთან ნელა მივიდა, ჩამოჯდა და მასპინძელს მოხედა.
_მიდიხართ?_შეუბრუნა კითხვა.
_ისედაც ძალიან დავიგვიანეთ, აფხაზები უკვე სოხუმს მოადგნენ, მეტი ხნით აქ დარჩენა საშიშია._რეზო გვერდით მიუჯდა დაჭრილს._დილით წავალთ, ოთხნი ვართ და მგონი გავალთ.
დაჭრილმა ტავი დახარა, რაღაცას ფიქრობდა.
_მე ვერ წამოვალ,_თქვა ბოლოს._მამაჩემი უნდა ვიპოვო და აქედან წავიყვანო.
_შენი დატოვება არ შეიძლება._შეეპასუხა რეზო._სიკვდილი არ აგცდება. შენც თავს დაიგუპავ და ვერც მამაშენსაც ნახავ, მკურნალობა გჭირდება.
დაჭრილმა ამოიოხრა. თვითონაც კარგად იცოდა, რომ ახლა არაფრის თავი არ ჰქონდა, მაგრამ არ უნდოდა ზედმეტ ტვირთად აკიდებოდა ლტოლვილებს.
_მოვრჩეთ ამაზე ლაპარაკს._რეზო წამოდგა და ოთახიდან გავიდა, რათა დილისთვის მომზადებულიყო.
დაჭრილმა სახეზე ხელები აიფარა და ჩაფიქრდა...
_უკვე ერთი კვირაა სოხუმში ვართ და ჯერ თითქმის არაფერი არ გვიშოვნია._ჩაილაპარაკა იმედამ._დიდხანს ვეღარ დავრჩებით, ხვალ ან ზეგ უნდა წავიდეთ აქედანაც.
სადღაც ახლოს ჭურვი აფეთქდა. ოთხივენი ნანგრევებს ამოეფარნენ, რომ თავი დაეცვათ შემთხვევით გამოსროლილი ნამსხვრევებისგან.
_მალე სოხუმშიც შემოვლენ აფხაზები._ამბობს ქერა გოგია მძიმედ.
_აი იმ სახლს უყურებთ?_ხელი გაიშვირა იმედამ._სხვებზე დიდიც არის და კარგად შენახულიც, ეტყობა მაგის პატრონს ფული ჰქონდა. აბა წავიდეთ ვნახოთ.
ქუჩა სირბილით გადაჭრეს, სახლთან მივიდნენ, კარი შეამტვრიეს და შევიდნენ. გაოცებულები გაშეშდნენ: შუახნის კაცი იდგა ოთახში, ტახტზე კი ქალი წამოწოლილიყო. მათ დანახვაზე შეშინებული წამოხტა. ქალის დანახვაზე შავტუხა ლევანს ცივად გაეღიმა.
_აი ეს მომწონს._ჩაილაპარაკა.
კაცი ჯერ შეშინებული უყურებდა თავდამსხმელებს, მაგრამ როცა მიხვდა ქართველები არიანო, ოდნავ დაწყნარდა.
_ქართველები ხართ ბიჭებო?_ მაინც იკითხა.
_არა მგონია, ამას შენთვის მნიშვნელობა ჰქონდეს._ჩაეცინა იმედას და მოულოდნელად ავტომატის კონდახი ჩაარტყა სახეში. რეზო დაეცა. ტუჩის კუთხიდან სისხლმა გამოჟონა. მისმა ცოლმა შეჰკივლა, მივარდა რეზოსთან და სახიდან სისხლი მოწმინდა.
_გეხვეწებით გაგვანებეთ თავი._აცრემლებულმა, მუდარით შეხედა თავდამსხმელებს.
_რამდენი ხანია ქალთან არ ვყოფილვარ._ იმედამ ხელი მოკიდა ქალს და უხეშად წამოაყენა. სასოწარკვეთილმა ქალმა ხელი ჰკრა მოძალადეს, მაგრამ იმედამ ისეთი ძალით გაარტყა სახეში, რომ ქალი ტახტზე დავარდა. იმედამ ავტომატი მაგიდაზე დააგდო და ქალთან მივიდა, კიდევ ერთხელ გაარტყა სახეში წამოწეულ ქალს.
რეზომ დაჭრილი მხეცივით დაიღრიალა და წამოხტა, მაგრამ მაშინვე ქერა გოგიამ ბეჭებში ჩაარტყა კონდახი. დაცემული უცებ გაკოჭეს. იმედა მასთან მივიდა.
_თუ გინდა თვალწინ არ გაგიბახო ცოლი, თქვი სად მალავ ფულსა და ძვირფასეულობას!_გასცრა კბილებში.
,,ღმერთი, ნეტა სარდაფში არ ჩავიდნენ, ან ია არ ამოვიდეს..."
_აჰა, არ ამბობ? მაშ კარგი.
იმავე წამს ოთახის კარი გაიღი და წელსზევით შიშველი, დაჭრილი ჩეჩენი გამოვიდა. ხელში ავტომატი ეკავა.
_გაეთრიეთ აქედან!_დაიღრინა.
ქერა გოგია მის გვერდით აღმოჩნდა, მაშინვე მუცელში ჩასცხო კონდახი, ჩეჩენი დაეცა. ისიც გაკოჭეს. მთელი სახლი გაჩხრიკეს ფულის ძებნაში, მაგრამ ვერაფერს მიაგნეს.
ქერა გოგია რეზოსტან მივიდა, ფეხი სახეში ჩაარტყა. რეზომ დაიკვნესა, სახე სისხლით შეეღება.
გიჟ_თამაზა გაფითრდა. თვალწინ თავმოჭრილი გვამები დაუდგა.
_წავიდეთ აქედან, ხომ ხედავთ არაფერია._მიუბრუნდა ამხანაგებს.
_ეგ შენ გგონია, რომ არაფერია._ჩაეცინა შავტუხა ლევანს._აი ახლა ნახავ, როგორ უცბად დაფქვავენ ყველაფერს._მერე ქალთან მივიდა და ჯიბიდან დანა ამოიღო._აბა ძუკნავ, ვნახოთ ერთი რას წარმოადგენ._დანა კაბაზე დაუსვა და შემოაფხრიწა.
_ხელი გაუშვი ახვარო!_დაიღრიალა რეზომ და მაშინვე კეფაში ისეთი ძალით მოხვდა კონდახი, რომ გული წაუვიდა.
შავტუხა ლევანი ქალს ზემოდან გადააჯდა და სილა გაარტყა. ქალი უკანასკნელ ძალებს იკრებდა და მოძალადის მოშორებას ცდილობდა.
ამ დროს იატაკის ქვეშ რაღაც დაბრახუნდა. შავტუხა ლევანი წამსვე წამოხტა და ავტომატს ეცა. დანარჩენებმაც მონახეს იარაღი. აი, ისევ დაბრახუნდა რაღაც. იმედას გაეღიმა:
_პადვალია._მაშინვე დაიწყო ქვემოთ ჩასასვლელი კარის ძებნა. მალევე მიაგნო იატაკზე დატანებულ კარს. რეზო გონს მოსულიყო, როცა ნახა, რომ იმედა სარდაფში ჩადიოდა, დაიგმინა და თავი მთელი ძალით დასცხო იატაკს. შუბლი გაუსკდა და სისხლმა მთელი ძალით გადმოხეთქა.
იმედამ სარდაფიდან 18_19 წლის ქალიშვილი ამოიყვანა. გოგონას შიშისაგან მოძრაობის უნარი ჰქონდა წართმეული. იმედამ ამხანაგებს შეხედა და ცივი ხმით იკითხა:
_ჰა როგორია, გაგვართობს?
_გაგვართობს და მერე როგორ._ჩაიცინა ქერა გოგიამ.
შავტუხა ლევანი აღფრთოვანებული უყურებდა საოცარი სილამაზის ქალიშვილს. გიჟ_თამაზამ ნაძალადევად გაიცინა, სულში კი ჯოჯოხეთი უტრიალებდა. ქალიშვილის დანახვამ ინგა გაახსენა, რომელიც სიცოცხლეზე ძალიან უყვარდა და რომელიც რაღაცით საოცრად ჰგავდა ამ გოგონას...
იმედამ ქალიშვილი ოთახში შეათრია და სახეში გაარტყა. მას ტუჩი გაუსკდა, წაიქცა. იმედამ ააყენა მსხვერპლი და კაბა შემოახია. გოგონამ დაიკივლა და ხელი ჰკრა მოძალადეს...
ამ დროს გიჟ_თამაზას ტვინში რაღაც საშინელი ხდებოდა. სახე გაფითრებოდა და ყბა უკანკალებდა. მართლა გიჯს გავდა იმ წამს. თვალწინ ინგა დაუდგა ისევ, ბოლოს ნანახი ინგა... ,,აბა შენ იცი თამაზ, დაანახე ყველას, რომ ქართველები ისევ ვქართველობთ.'' უთხრა მაშინ ინგამ... ,,მე კი რას ვაკეთებ? ქართველებს ვძარცვავ და...'' სული აუდუღდა გიჟ_თამაზას...ღრიალით ეცა მაგიდაზე დაგდებულ ავტომატს, აიტაცა და გაცოფებულმა მიუშვა ტყვიების ჯერი თავის ამხანაგებზე. შავტუხა ლევანი მაშინვე უკან მიაწყდა. თორმეტი ტყვია მოხვედროდა თავსა და კისერში, კედელზე ჩაცურდა და იატაკზე დაეცა. ქერა გოგია ორი ტყვია მოხვდა მხარში, მოასწრო ავტომატის აღება, მაგრამ სროლა აღარ დასცალდა: გაგიჯებული თამაზი ღრიალით ეცა და დანა მუცელში გაუყარა, ზევით აჰკრა, ნაწლავები დააყრევინა. ძირს დავარდნილი ავტომატი აიტაცა და მოტრიალდა.
იმედა გამოვარდნილიყო ოთახიდან. მისკენ მიმართული ავტომატის დანახვაზე გვერდზე გადახტა. ტყვიებმა კედელი დაცხრილა. იმედა ფანჯარას ეცა და გადახტა.
ავტომატმა ძაგძაგი შეწყვიტა. თამაზი გაშეშებული უყურებდა გაფატრულ გოგიას, ვერ გაეგო რა მოხდა.
ოთახიდან რეზოს ქალიშვილი გამოვარდა, თამაზის დანახვაზე შეშინებული გაშეშდა, მაგრამ თამაზი მას არ უყურებდა, იმ წამს იგი ვერავის ხედავდა, უთავო გვამების გარდა.
გოგონა დედამისს მივარდა, ჩაეხვია და აქვითინდა.
ამ ხმამ თამაზი გამოაფხიზლა, ოთახი მოათვალიერა, ავტომატი აიღო და გარეთ გავიდა. იმედა არსად ჩანდა.
სახლს შემოუარა, ავტომატი მომზადებული ეჭირა. მოულოდნელად ტანმა რაღაც უგრძნო, გვერდზე გადაიხარა და მაშინვე მარჯვენა მხარში საშინელი ტკივილი იგრძნო. გვერდზე გახტა და შემოტრიალდა.
იმედას ხელში გასისხლიანებული დანა ეჭირა. მისკენ გამოქანდა და დანა მოუქნია. თამაზმა მოასწრო მარცხენათი ჩაებღუჯა დანიანი ხელი, მთელი ძალები დაძაბა, მაგრამ დანა ნელნელა მისკენ იხრებოდა. იმედამ მარცხენა ხელი მოიქნია და ყბაში ამოსცხო. თამაზი უკან გადაქანდა, მიწაზე გაგორდა. ისევ წამოხტა, ავტომატი ასწია და სასხლეტს თითი დააჭირა. ტყვიები გასთავებოდა.
ორივენი ერთმანეთისკენ გაქანდნენ.
იმედამ დანა მოუქნია, მაგრამ თამაზმა ავტომატი ჩაარტყა ხელში. იმედამ დაიღრიალა. დანამ ჰაერში წრე მოხაზა და მოშორებით დაეცა. თამაზმა ისევ მოიქნია ავტომატი. იმედა უკან გახტა, თამაზმა წონასწორობა დაკარგა, უკვე ძალა ეცლებოდა. სისხლი ღვარად სდიოდა ჭრილობიდან. იმედამ ისარგებლა ამით და უკნიდან დაეტაკა. თამაზი წაიქცა. ავტომატი მიწაზე დაეცა და გაცურდა.
იმედა ზემოდან დააჯდა წაქცეულს და ხელები ყელში წაუჭირა. თამაზმა ორივე ხელი მკერდზე დაჰკრა, მაგრამ ვერ მოიშორა.
იმედამ მუშტი ჩასცხო სახეში.
_მიღალატევ!_ჩაისისინა._მაშინვე უნდა მცოდნოდა, რომ შენნაირი გიჟი სადმე ხიფათს შემყრიდა.
თამაზმა სახეში შეაფურთხა.
_თქვენისთანები არიან ხალხს რომ სისხლს უწამლავენ.
იმედამ ისევ ჩაარტყა მუშტი. თამაზმაც ისევ შეაფურთხა, ამჯერად სისხლი. იმედამ სახე მოიწმინდა:
_მოგკლავ შენი დედა...
ყელში მთელი ძალით წაუჭირა ხელები. თამაზმა ორივე ხელი დაუჭირა და სცადა მოეცილებინა, მაგრამ იგრძნო, ჰაერი არ ჰყოფნიდა. თვალებზე ბინდი ეკვრებოდა. სახეზე ოფლმა დაასხა და უკვე გონებას კარგავდა, როცა სროლის ხმა გაიგო.
იმედა უკან გადავარდა.სახე და გულმკერდი მთლიანად დაცხრილული ჰქონდა.
თამაზს ხველა აუტყდა. ყელზე მოიჭირა ხელი, გვერდზე გადაბრუნდა და მოიკრუნჩხა.
იმედა დაჭრილ ჩეჩენს მოეკლა და ახლა მისკენ მოდიოდა კოჭლობით.
თამაზი მძიმედ წამოდგა, მოკლულს გადახედა.
_როგორ ხარ ძმაო._მოესმა. მოტრიალდა. ჩეჩენი იყო, ტანს ზევით არაფერი არ ეცვა, უამრავი ძველი თუ ახალი ნაჭრილობევი ჰქონდა ტანზე. ავტომატი მიწაზე დააგდო და თვითონაც ჩამოჯდა. თამაზს ახედა და მისი გაოცებული სახის დანახვაზე გაეღიმა.
_აღარ შემიძლია დიდხანს ფეხზე დგომა._ჩაილაპარაკა._ შენც ჩამოჯექი.
თამაზი თვითონაც ძლივს იდგა ფეხზე.ჩამოჯდა. ჩეჩენს გახედა, თითქოს ნაცნობი სახე ჰქონდა, მაგრამ ვეფარით ვერ გაიხსენა სად ენახა.
_მე არბის მეძახიან._გაეცნო ჩეჩენი._აქ შემთხვევით აღმოვჩნდი დაჭრილი. დასამალი რა მაქვს, ჩეჩენი ვარ.
_რატომ გადამარჩინე._როგორც იქნა დაილაპარაკა თამაზმა._მე ხომ თქვენს მოსაკლავად მოვედი.
არბის გაეღიმა.
_შენ არავის დახოცვა არ გიფიქრია. შემთხვევით გაერიე მაგათთან. ასე რომ არ ყოფილიყო, ახლა არც მე და არც ისინი_თავი სახლისკენ გაიქნია._ცოცხლები აღარ ვიქნებოდით.
თამაზი რაღაცის გახსენებას ამაოდ ცდილობდა.
_არ გეშინოდა ქართველებს რომ ენახე?_ჰკითხა უაზროდ.
_ყველამ იცის, არბი არასოდეს ლაჩარი არ ყოფილა_ჩაეცინა ჩეჩენს.
თამაზს უეცრად გაახსენდა...
,,_რას შვრები!_ახალგაზრდა ჩეჩენმა ამხანაგზე გაიწია.
გარშემო დახოცილ ქართველთა გვამები ყრია...
სროლის ხმა... ახარგაზრდა ჩეჩენი ეცემა...
_რატომ მოკალი!_ეუბნება მოხუცი ჩეჩენი აფხაზს...
_ყველამ კარგად იცის, არბი ლაჩარი არ ყოფილა...
მოჭრილი თავები...''
თამაზმა თავი გაიქნია. ცივმა ოფლმა დაასხა სახეზე, გაფითრდა.
,,მოკლულის სახე დამცინავია... ჩეჩნები და აფხაზები გარბიან...''
_შეუძლებელია._თავი გაიქნია, თითქოს შემზარავ მოგონებათა გაფანტვა სურდა. არბი შეშფოთდა.
_რა მოხდა, ავად ხომ არ ხარ?
_არა, არა..._შეხედა. ისევ გაახსენდა იმ ჩეჩენის სახე, აფხაზმა რომ მოკლა. ,,თუმცა ვინ იცის, მოკლა კი?'' გაიფიქრა.
_ერთ კაცს გამსგავსებ ძალიან._უთხრა ბოლოს._მაგრამ ის რამდენადაც ვიცი, მკვდარია, თუმცა ომში რა არ ხდება.
_შენი ახლობელი იყო?_მოიღუშა არბი.
_არა, არც ვიცნობდი. ერთხელ მყავს ნანახი, მაშინაც სიკვდილის პირას ვიყავი. ისიც არ ვიცი, მართლა გგავდა თუ არა.
_რა ერქვა არც ეს არ იცი?
,,ყველამ იცის, არბი ლაჩარი არ ყოფილა...''
_იმასაც არბი ერქვა. აფხაზმა მოკლა.
ჩეჩენი დაიძაბა.
_შენ სად იყავი იმ დროს?_ჰკითხა თამაზს და დაკვირვებით შეხედა.
_მე იქვე მკვდრებში ვიწექი. ზევიდანაც მკვდარი მეგდო და ისე ვიყავი, მისი მოცილებაც არ შემეძლო.მკვდრების შეურაცხყოფა არ ესიამოვნა და მეორე ჩეჩენზე გაიწია. აფხაზმა ესროლა და მოკლა._თამაზს სახე გაუფითრდა.
_ოთხი ჩეჩენი და სამი აფხაზი იყო?
_ხო... შენ იყავი?_არბიმ თავი მძიმედ დაიქნია._ღმერთო შენი სახელის ჭირიმე._თამაზმა პირჯვარი გადაიწერა.
ადგნენ და სახლში შევიდნენ.
რეზოს უკვე მოემზადებინა გზისთვის საჭირო საგზალი, ზურგჩანთაში ჩაეწყო, მისი ცილშვილიც მომზადებულიყო სამგზავროდ.
თამაზი რეზოსთან მივიდა.
_აქედან უნდა გავიდეთ, აქ დარჩენა უკვე სახიფათოა, მით უმეტეს ქალებისათვის._მან ქალებს გახედა._თუ არის, რაც შეიძლება მეტი საგზალი უნდა წავიღოთ და კიდევ, ორი სამი ადიელაც. ჰო, მე თამაზი ვარ.
არბიმ მაისური გადაიცვა, ქამარში ავტომატის ორი მჭიდი გაირჭო, ზურგჩანთა მოიგდო ზურგზე და ავტომატი აიღო. რეზომ და თამაზმაც მიბაძეს. ხუთივე გარეთ გამოვიდა.
_არბი შეძლებ ამ მგზავრობის ატანას? ჯერაც არ მოშუშებულხარ._უთხრა რეზომ. არბი მოიღუშა.
_დღევანდელმა ამბავმა დამარწმუნა, რომ მეომარს, თუ იგი ცოცხალია, დასვენების უფლება არა აქვს._ჩაილაპარაკა._წინააღმდეგ შემთხვევაში სიკვდილი გარდაუვალია.
თამაზმა მას დაფიქრებით შეხედა. აშკარა იყო, დაჭრილი ჩეჩენი ამ მგზავრობას ვერ გაუძლებდა. თამაზმა გაოცებით შენიშნა, რომ თუმცა ჩეჩნები იმ დროს საქართველოს ერთ ერთი პირველი მტრები იყვნენ, ეს ჩეჩენი მაინც მოსწონდა. იგი სხვებს არ გავდა, არ გავდა იმათ, ვის სისასტიკეზე თამაზს არაერთი ამბავი გაეგო, ვისი ნამოქმედარიც თვითონ მას არაერთხელ უნახავს, და ვინც მთელი არსებით სძულდა კიდეც, როგორც ნამდვილ ქართველს...
თამაზმა თავი გააქნია, თითქოს აბეზარ მწერებს იგერიებდა. ფიქრის დრო არ იყო, წინ კიდევ მრავალი ხიფათი ელოდათ...

ვახტანგი კანდელაკი.

პოსტის ავტორი: გიო777 თარიღი: Apr 26 2008, 10:07 PM

ყოველ ზაფხულს სოხუმში ვისვენებდი და ყველა კენჭი მახსოვს და უზომოდ მენატრება თქვენ წარმოიდგინეთ ადგილობრივ მაცხოვრებლებს რა ჭირთ

პოსტის ავტორი: nini1 თარიღი: Jun 20 2008, 01:59 AM

სანგარში ჩამივარდა აფხაზეთი


სანგარში ჩამივარდა აფხაზეთი....
დაჭრილი სოხუმი სტკიოდა მხარში...
დენთის სუნი ეკრა ზღვას...
თვალლებდათხრილი სახლები მზარავდა ტანში....
ვეღარ ვსუნთქავდით ჩვენ, ვერც თქვენ...ისინი?
ისინი იბრძოდნენ....
განმუხარის საგუშაგოზე ააფეთქეს ლაშა და ლევანი, ტანკსაწინააღმდეგო ყუმბარსატყორცნით...აბა, ავტომატის ტყვიები , ქვიშიანი ტომრებით დაცულ საგუშაგოს ბევრს ვერაფერს აკლებდაო.
მე თვალები დავხუჭე , მეტი აღარ მახსოვს!
ცეცხლს წვიმდა გაგრაში, გუდაუთაში, ოჩამჩირეში, გულრიფშში, გალში, ჭუბურხინჯში...ბაბუშერას აეროპორტი აფეთქდა მაშინ, გიორგი დაიწვა მახსოვს...მერე თბილისში ჩამოასვენეს, დედამ ვერ იცნო...
-გიო იყოო, უთხრეს...
ზამთარში აჩიგვარას დაესხნენ თავს...ქალები და ბავშვები გამოაფარეს... ძლიერად თოვდა...ენგურის ხიდი უნდა გადმოევლოთ , ღვთისმშობელი ჩამორბოდა ფეხშიშველი, ორი თვის ირაკლი გამოართვა თამუნას ხელიდან, გულში ჩაიკრა ..მანდილი მოახურა გათოშილებს…მშივრებს, მწყურვალებს, გაძარცვულებს....
ბოლოს, სოხუმის დაცემის დღეს, ერთად შეყარესო ბიჭები და დახვრიტეს.
დღისით გადამწვარი სახლის სარდაფში იყო შეყუჟული, ცხვირსაც არ ყოფდა გარეთ მართა.ღამით გამოდიოდა შავოსანი, დამჭკნარ მხრებზე იკიდებდა მოცელილ ვაჟკაცებს.
-ვაიმე, რათა ვარ ცოცხალიო....კვნესით, გულს უწვრილებდა ცხედრებს ...აფხაზსაც და ქართველსაც ერთად, ვაი-ვაგლახით აბარებდა მიწას, როგორც წესია.ძმები ხართო, ჭკუას არიგებდა გვამებს...გაუგესო მოხუცს, ყური მოვკარი, ის სასაფლაოც გადაუბუგეს მთლად...რას გაუძლებდა... გული გახეთქია მართას.
გაზაფხულზე უკვე ზაზა დაბრუნდა,დაჭრილი კი არა, მარჯვენა ფეხი ჰქონდა მოწყვეტილი.
-უიმე, რას ვჩივითო, თან ტიროდნენ, თან იცინოდნენ და თან გაჰკიოდნენ დედა და და მისი...
მე თვალები დავხუჭე ისევ...
ლოცვა ავაყუდე აღსავლის კართან....
-ღმერთო, ღმერთო გესმის?
-მეტი აღარ მინდა მახსოვდეს!......
თქვეს : მალე მოვაო გამახარე!
ნეტაი მართლა!

ნინო ქადაგიძე

პოსტის ავტორი: Ismail თარიღი: Jun 27 2008, 10:50 PM

http://forum.warfare.ru/index.php?showtopic=7679&st=0#entry28020
აუ ესენი ნახე რა დღეში არიან.

რაღაც ფორუმია და აღარ იციან რა ილაპარაკონ. ნერვები ამეშალა!

პოსტის ავტორი: b-a-r-b-a-r-e თარიღი: Dec 4 2009, 01:32 PM

რას გვიამბობენ მცენარეთა სახელწოდებანი აფსუა-აფხაზთა აბორიგენობაზე
საქართველოში

სამწუხაროა, მაგრამ ფაქტია, რომ ადიღეური მოდგმის ერთ-ერთი ტომისათვის – აფსუებისათვის – ისტორიული ქართული სატომო სახელის “აფხაზის” შერქმევამ, ხოლო აფსუური ენისადმი “აფხაზურის” წოდებამ, ქართულ სახელმწიფოებრიობას და ქართველოლოგიას, უამრავი უსიამოვნება და გაუგებრობა მოუტანა, რაც ისტორიული ქართული კუთხის აფხაზეთის – დაკარგვად დაგვიჯდა.

დღეს აშკარაზე აშკარაა, რომ ისტორიული და თანამედროვე აფხაზობა ორი განსხვავებული ეთნიკური ჯგუფია: კერძოდ: ისტორიული აფხაზები ქართველური ტომები იყვნენ და ისტორიული საბუთები მოწმობენ, რომ ისინი მეგრულად ლაპარაკობდნენ, ანუ ის აფხაზები, რომელთაც კონტაქტი დაამყარეს ჯერ ჩრდილოეთ კავკასიაში, ხოლო შემდეგ საქართველოში-აფხაზეთში შემოსულ აფსუებთან, იყვნენ მეგრულ ენოვანი ქართველები. თანამედროვე აფხაზები კი ადიღეული მოდგმის აფსუებისა და ქართველი აფხაზების ნარევია, აფსუური ენით და ასევე არაქართული აფსუური ცნობიერებით.

მართალია, თანამედროვე აფხაზების ძირითადი ბირთვი (80%-ზე მეტი) გააფსუებული (და არა გააფხაზებული, როგორც შეცდომით ხმარობენ სამეცნიერო ლიტერატურაში) ქართველია, მაგრამ ისინი ენითა და ცნობიერებით უკვე არაქართულ სამყაროს წარმოადგენენ და მათ არავითარი პრეტენზია არ უნდა ჰქონდეთ საქართველოს ისტორიულ წარსულზე. მარტო ის რად ღირს, რომ აფსუებსაც და გააფსუებულ ქართველებსაც თავიანთ მოძმეებად მიაჩნიათ ჩრდილო კავკასიელი ტომები ადიღელები, ჩერქეზები, ყაბარდოელები და ა.შ.

ვუწოდეთ რა არაქართულ ელემენტს ქართული ტომის სახელწოდება – აფხაზი, ტერმინოლოგიურმა აღრევამ ის გამოიწვია, რომ მე-16-17 საუკუნეებიდან საქართველოში – აფხაზეთში – ინფილტრაციით შემოსულ უცხო მოდგმის ტომს, ქართველთა ნაწილის ასიმილაციის გამო, გაუჩნდა აბორიგენობის პრეტენზია და სხვის ისტორიას, ტერიტორიას და ისტორიულ მონაპოვრებს ითვისებს, იმპერიული ძალების ყოველმხრივი და მძლავრი მხარდაჭერით.

აფსუები რომ საქართველოსა და მისი ისტორიული კუთხის აფხაზეთის აბორიგენები არ არიან, ამას უამრავი პირდაპირი თუ არაპირდაპირი ფაქტი ადასტურებს, ამიტომ ყოველგვარი გაუგებრობის თავიდან ასაცილებლად, უმჯობესი იქნებოდა დღევანდელი აფხაზებისათვის გვეწოდებინა “აფსუა-აფხაზი“, ან “აფსუა“, ნამდვილი აფხაზის ანუ ქართველი აფხაზისგან გასამიჯნად.

ზღვა ისტორიული მასალა მოწმობს, რომ აფხაზეთი აფსნი არაა, ხოლო აფსუა აფხაზი არაა. მიუხედავად წყაროთა და ფაქტთა ღაღადისა, იმპერიული ძალებით წაქეზებული აფსუა და რუსი ვაი-მეცნიერები, და მათ გვერდით ზოგიერთი ქართველი ვაი-ისტორიკოსიც, ამტკიცებენ, თითქოს აფსუები აფხაზეთში ცხოვრობენ ახალი წელთაღრიცხვის პირველი საუკუნეებიდან მაინც.

ეს ვაი-მეცნიერები ქადაგებენ ორაბორიგენობის აბსურდულ თეორიას, რომელსაც ანალოგი არ მოეპოვება მსოფლიო ისტორიაში. ამის საწინააღმდეგოდ, ქვემოთ ჩვენ ქართველოლოგიას, და ე.წ. აფხაზოლოგიას, შევთავაზებთ ფრიად საყურადღებო მონაცემებს, მცენარეთა სახელწოდებების შესახებ აფსუურ ენაში, რომელნიც წინასწარ ვიტყვით აბსოლუტურად გამორიცხავს აფსუების აბორიგენობას საქართველოში, კერძოდ, აფხაზეთში.

აღსანიშნავია, რომ მე-19 საუკუნის მეორე ნახევრის და მე-20 საუკუნის დასაწყისის რუსულენოვან ბოტანიკურ ლიტერატურაში მოიპოვება საინტერესო ენობრივი ლექსიკური მასალა მცენარეთა სახელწოდებებისა, კავკასიის მაშინდელი უდამწერლობო ენებისა, მათ შორის, აფსუური ენის ლექსიკიდან, რომელიც, რამდენადაც ჩემთვის ცნობილია, აქამდე არ გამხდარა ენათმეცნიერთა თუ ისტორიკოსთა ანალიზისა და მსჯელობის საგანი.

არადა, ამ ლექსიკურ მასალაში უამრავი საინტერესო ცნობაა დალექილი ამა თუ იმ ტომის აბორიგენობის თვალსაზრისითაც, ხაზს ვუსვამ, სწორედ ამ ლექსიკურ მასალაში, რადგან საბჭოთა პერიოდში კავკასიის უდამწერლობო ენებისათვის შეიქმნა დამწერლობანი, განვითარდა ლიტერატურა და აქედან გამომდინარე, ბევრი რამეც შეიცვალა და გადასხვაფერდა.

როგორც ცნობილია, აფსუური ენის ლექსიკის, რომელსაც, სამწუხაროდ, დღემდე შეცდომით აფხაზურს უწოდებენ, ადრეული ნიმუშები შემოგვინახა გერმანელმა ექიმმა, პეტერბურგის მეცნიერებათა აკადემიის წევრმა ანტონ გიულდენშტედტმა, რომელმაც 1768-1772 წლებში იმოგზაურა საქართველოში და ფრიად საინტერესო მასალები დაგვიტოვა. უფრო ადრინდელი მასალები აფსუური ენისა არ მოგვეპოვება და ამდენად ძნელია მასზე საუბრი.

აფსუური ენის საფუძვლიან შესწავლას საფუძველი ჩაუყარა მე-19 საუკუნის მეორე ნახევარში მოღვაწე რუსმა ენათმეცნიერმა პ. უსლარმა, რაც გაგრძელდა აფსუური დამწერლობის შექმნის შემდეგ საბჭოთა პერიოდში და ბევრი არასწორი შეხედულებაც გამოითქვა აფსუური და ქართველური ენების ურთიერთმიმართების შესახებ, რომელიც ცალკე მსჯელობის საგანს წარმოადგენს.

მიუხედავად უამრავი ნაშრომისა, ე.წ. აფხაზურის, სინამდვილეში კი აფსუური ენის შესახებ, და უზარმაზარი საპოლემიკო ლიტერატურისა, ჩვენს ხელთ არსებული მასალის მიხედვით, არც ქართველი და არც აფსუა ენათმეცნიერები თუ ისტორიკოსები არ იცნობენ იმ ძვირფას ენობრივ- ლექსიკურ მასალას, რომელიც დაცულია ქვემოთ ნახსენებ ორ მონოგრაფიაში და რომელიც ეხება მე-19 საუკუნის მეორე ნახევარში ჩაწერილ მცენარეთა სახელწოდებებს კავკასიის ხალხთა ენებზე. რასაკვირველია, არ გამოვრიცხავ, რომ ამის გარდა კიდევ არსებობს იმდროინდელი ნაშრომები, რომელთაც გამომზეურება და შესწავლა სჭირდებათ.

ეს ნაშრომებია: ცნობილი რუსი მეცნიერისა და სახელმწიფო მოღვაწის იაკობ მედვედევის (1847-1923) “კავკასიის ხეები და ბუჩქები” (დაიბეჭდა სამჯერ 1883, 1910 და 1919 წლებში თბილისში) და თბილისში ე.წ. გერმანელ კალონისტთა ოჯახში დაბადებული ადოლფ კრისტიან როლოვის (1870- 1952) “კავკასიის ველური მცენარეები” (დაიბეჭდა თბილისში 1908 წელს).

თუ მივიღებთ მხედველობაში, რომ მე-19 საუკუნეში, ქართველებისა და სომხების გარდა, სხვა კავკასიელ ტომებს არ გააჩნიათ დამწერლობა, მაშინ ცხადი გახდება ი. მედვედევისა და ა. როლოვის შრომებში დაცული ენობრივი მასალის მნიშვნელობა, რომელიც იმ პერიოდის სურათს ასახავს. აქვე უნდა ითქვას, რომ ი. მედვედევი 1867 წლიდან მოღვაწეობდა საქართველოში და მუშაობდა იმპერიის მიწათმოქმედების დეპარტამენტში – ჯერ მეტყევედ, შემდეგ კი ამიერკავკასიის რწმუნებულად, ხოლო ა. როლოვი დაიბადა და გაიზარდა რა თბილისში, 1898-1918 წლებში იყო თბილისის ბოტანიკური ბაღის დირექტორი, შემდეგ “გპი”-ს პროფესორი – ამდენად მათი ნაშრომები მაღალი სამეცნიერო ღირებულებისაა, სანდო და ფასეულია.

ამ ნაშრომებიდან ამჯერად შევეხებით რამდენიმე მცენარის სახელწოდებას. რომელნიც უშუალოდ შეგვიძლია დავუკავშიროთ აფსუების აბორიგენობის საკითხს აფხაზეთში, რადგან ამ ორი უზარმაზარი მონოგრაფიის მიმოხილვას თავად სჭირდება მონოგრაფია.

ენათმეცნიერებიდან ცნობილია, რომ ამა თუ იმ ენაში არსებული მცენარეთა სახელწოდებანი ბევრ საინტერესო მასალას შეიცავენ ამ ხალხის ცხოვრების წესის, თუ გნებავთ, აბორიგენობისა და მიგრაციის შესახებ. როგორც ი. მედვედევის, ისე ა. როლოვის მიხედვით, მე-19 საუკუნის მეორე ნახევარში აფსუური ენა წიწვიან ხე-მცენარეებს ნაძვს, ფიჭვს, სოჭს ერთმანეთისაგან ვერ ანსხვავებს და სამივეს მოიხსენიებს ერთი და იგივე სახელით – “აფსა”, ხოლო ერთი მეორისაგან გენეტიკურად შორს მდგომ სახეობებს ფიჭვსა და სოჭს ასევე მოიხსენიებს მეორე საერთო სახელითაც – ამზა”. ცნობისათვის: წიწვიანების ზემოხსენებული სამივე სახეობა გავრცელებულია როგორც ჩრდილოეთ, ისე სამხრეთ კავკასიაშიც, ამასთან ნაძვი და სოჭი მარტოოდენ მთებში იზრდება, ხოლო ფიჭვი მთებშიც და ბარშიც.

თუ მივმართავთ ქართულ ენობრივ სინამდვილეს, აღმოჩნდება შემდეგი: ქართულად: ნაძვი და ელატი; ჭანურად და მეგრულად – ნუზუ, სვანურად – ნეზვრა და ღუმირ. ფიჭვი: ქართულად და მეგრულად – ფიჭვი, სვანურად – გოგიბ. სოჭი: ქართულად სოჭი და ჩიხრი; მეგრულად – გოგიბი, სვანურად – ნენზე. მოყვანილი მასალიდან ცხადია, რომ ქართველური ენები მკაფიოდ ანსხვავებენ სამივე წიწვიან სახეობას. ისმება კითხვა, რატომ ვერ ანსხვავებს აფსუური ენა ამ მკვეთრად განსხვავებულ წიწვიანებს? საინტერესოა ის გარემოება, რომ ამავე ავტორთა მიხედვით ყაბარდულად და ჩერქეზულად ნაძვისა და სოჭის სახელებად მითითებულია “ფსეი”, რაც იმას უნდა ნიშნავდეს, რომ აფსუებმა თავის დროზე სწორედ ამ ენებიდან ისესხეს წიწვიანების აღმნიშვნელი სახელი და დაურთეს თავიანთი ცნობილი წინსართი “ა”. ამგვარად უნდა იყოს მიღებული აფსუურში ყველა წიწვიანის საერთო სახელწოდება “აფსა”.

ასევე საინტერესოა ის გარემოებაც, რომ 1999 წელს თბილისში გამოცემული “ქართულ-აფხაზური სასაუბროს” მიხედვით აფსუურში (და არა აფხაზურში) დღეს ხეობასაც “აფსა” ჰქვია, ხოლო წიწვიან ტყეს კი “აფსარა”. აქ დასკვნისაგან თავს შევიკავებთ და იგი ლინგვისტებისათვის მიმინდვია, რადგან მეტისმეტია ნაძვის, ფიჭვის, სოჭის და წიწვიანი ტყის ერთი და იგივე სახელით მოხსენიება.

თუ ზემოთ მოყვანილ მონაცემებს განვიხილავთ, გამოდის, რომ აფსუები თავის დროზე არ იცნობდნენ ამ წიწვიან ხე-მცენარეებს (ნაძვი, ფიჭვი, სოჭი), რადგან ცხოვრობდნენ ისეთ ტერიტორიაზე, სადაც ეს წიწვიანები არ იყო გავრცელებული, რაც სრულიად შეესაბამება და ადასტურებს ცნობილი რომაელი მოღვაწის და მეცნიერის პლინიუს უფროსის ცნობის სისწორეს, რომ აფსუები ჩვ. წ. I საუკუნეში ცხოვრობდნენ ჩრდილო-აღმოსავლეთს იმიერკავკასიაში – კასპიისპირეთში, დაახლოებით დღევანდელი ყალმუხეთის ტერიტორიაზე, ხოლო შემდეგ მიგრაციისას ჩერქეზების ან ყაბარდოელებისაგან ისესხეს წიწვიანი ხე-მცენარეების სამი სახეობისათვის საერთო სახელწოდება – “აფსა”.

თუ საწინააღმდეგოს დავუშვებთ და აფსუებს აფხაზეთის აბორიგენებად ჩავთვლით, როგორც ამას ჩვენი ზოგიერთი ვაი-მეცნიერი აკეთებს, მაშინ ძნელი ასახსნელი იქნება ის გარემოება, თუ როგორ მოხდა, რომ ამ ტერიტორიაზე მოსახლე ქართველურმა ტომებმა ქართებმა, სვანებმა, მეგრელებმა, ჭანებმა – აქ გავრცელებულ წიწვიანებს – ნაძვს, სოჭსა და ფიჭვს ცალ-ცალკე გნსხვავებული სახელები შეარქვეს, ხოლო აფსუებმა, არა თუ ცალ-ცალკე სახელები ვერ დაარქვეს თავიანთ ენაზე ამ ხე-მცენარეებს, არამედ ვერც კი შესძლეს ესესხათ თავიანთი მეზობლებისაგან – ქართველური ტომებისაგან კავკასიონის ქედს გადაღმა გადავიდნენ და იქიდან “ჩამოიტანეს” მათი საერთო სახელი, რაც მეტად გასაკვირველია.

მეცნიერულ ინსინუაციებს რომ თავი დავანებოთ, ნორმალური გონებისათვის ხომ ასეთი რამ წარმოუდგენელი და მიუღებელია. კიდევ უფრო პარადოქსული და საინტერესოა მუხისა და ვაზის სახელწოდებანი აფხაზურ ენაში. ი. მედვედევისა და ა. როლოვის მიხედვით, მე-19 საუკუნის ბოლოსათვის აფსუური ენა ერთსა და იმავე სახელს უწოდებს ერთმანეთისაგან გენეტიკურად შორს მდგომ მცენარეებს – მუხასა და ვაზს. და ორივეს ჰქვია – “აჯ”. ეს ისეთი კურიოზული შემთხვევაა, როცა იტყვიან ხოლმე – კომენტარი ზედმეტია, მაგრამ აფსუა-აფხაზთა აბორიგენობის საკითხი ისეა აწეწილ-დაწეწილი, განგებ გაბუნდოვნებული და გაუკუღმართებული, რომ ეს შრომაც, და არა მარტო ეს, სწორედ რომ კომენტარებისათვის დაიწერა. წარმოიდგინეთ, რომ დასავლეთ საქართველოში, კერძოდ კი აფხაზეთში, ვაზი ტყეშიც კია გავრცელებული, ხეებზეა შესული და ამ დროს ათეულ საუკუნეობით აქ მცხოვრები ტომი მას მუხისგან ვერ ანსხვავებდეს? ასეთი რამ ყოველგვარი მეცნიერული თვალსაზრისით ხომ წარმოუდგენელია და როგორი შუბლის კანი და სინდისი უნდა ჰქონდეს მეცნიერს, რომ ასეთ ხალხს აფხაზეთში აბორიგენობა “დააბრალოს”.

ამავე ავტორების მიხედვით, ჩერქეზულად მუხას ჰქვია ჯიჰაი, ხოლო ვაზს ბალყარულად ჯოზუმ. ჩვენი ვარაუდით, აფსუა-აფხაზებმა სწორედ ამ ენებიდან ისესხეს მუხისა და ვაზის საერთო სახელწოდება – აჯ.

ისმება კითხვა – თუ აფსუა-აფხაზები მართლაც პირველი საუკუნიდან საქართველოში აბორიგენები იყვნენ, როგორც ამას ზოგიერთი ვაი-მეცნიერი ფიქრობს, მაშინ საინტერესოა, აფსუური ენა რატომ ვერ ანსხვავებს მუხასა და ვაზს ერთმანეთისაგან, ან რატომ ისესხა ეს სახელწოდება მაინცდამაინც ჩრდილოკავკასიელი ხალხისაგან და რატომ ვერ შეითვისა – ისესხა – მეზობელი ქართველური ტომებისაგან, თუკი მართლაც ჰქონდა მეზობლობას ადგილი? ქართველური ენები ხომ მშვენივრად ანსხვავებენ ერთმანეთისაგან ერთსაც და მეორესაც: ქართულად – ვაზი; ჭანურად და მეგრულად – ბინეხი, ბენეხი; სვანურად – ვააზ, ღვააზ; ქართულად – მუხა; ჭანურად – ჭკონი; მეგრულად – ჭყონი; სვანურად – ჯირა, ჯიჰრა. აი, რა მრავალფეროვნადაა წარმოდგენილი ვაზისა და მუხის სახელწოდებანი ქართველურ ენებში და რაოდენ საოცარია, რომ ეს მრავალფეროვნება ვერ შეამჩნია ე.წ. “აბორიგენულმა” აფსუურმა ენამ და აქაც მაინცდამაინც ჩრდილოკავკასიაში მცხოვრებთ მიმართა “სასესხებლად”.

სხვათა შორის ზემოთნახსენები “ქართულ-აფხაზური სასაუბროს” (1999) მიხედვით (უფრო სწორი იქნებოდა მას ერქვას “ქართულ-აფსუური სასაუბრო”), ამჟამად მუხას კვლავ ეწოდება აჯ, ხოლო ვაზს “აძახუა”; მაგრამ ვერსად გავექცევით იმ ფაქტს, რომ ი. მედვედევი და ა. როლოვი სახელწოდება “აძახუას” საერთოდ არ იცნობენ, რაც იმას ნიშნავს, რომ ეს სახელწოდება აფსუურმა ენამ გვიან შემოიტანა, რადგან ი. მედვედევის შრომის ბოლო გამოცემა განხორციელდა 1919 წელს.

ჩვენი ვარაუდით, ვაზის დღევანდელი აფსუური სახელწოდება “აძახუა” არის ქართული ძახველის აფსუური ვარიანტი და იგი შესულია აფსუურში მეოცე საუკუნის ოციანი წლების შემდეგ. ძახველსაც თავისებურად მტევანს მიმსგავსებული ნაყოფი აქვს და, აქედან გამომდინარე, მისი სახელი დაარქვეს ვაზს.

ი. მედვედევისა და ა. როლოვის მონოგრაფიებში უამრავი საინტერესო მასალაა ენობრივი თვალსაზრისით, რომელიც ლინგვისტების ყურადღებას საჭიროებს. ჩვენ კი კიდევ რამდენიმე მაგალითს მოვიყვანთ, რომელნიც ფრიად საყურადღებო დასკვნების გაკეთების საშუალებას იძლევიან.

ავიღოთ ერთმანეთისაგან ისეთი განსხვავებული ხე-მცენარეები, როგორიცაა: წიფელი, იფანი და ჭადარი. განა საოცარი არაა, რომ ამ განსხვავებულ მერქნიან მცენარეებს აფსუურ ენაში ეწოდება ერთი და იგივე სახელი – “აშვ”, იფანს აქვს მეორე სახელიც “აჩამხა”. ქართველურში კი ასეთი სურათი გვაქვს: – წიფელი – ქართულად წიფელი; ჭანურად – წიფური, წიფრა; მეგრულად – წიფური; სვანურად კი – წიფ და წიფრა; იფანი – ქართულად და მეგრულად – იფნი, კოპიტი, იფანი; ჭადარი – ჭადარი და ჭანდარი. საინტერესოა ის გარემოება, რომ ჭადარი საქართველოში უძველეს დროიდან გავრცელებულად ითვლება და ჩვენში იხმარებოდა მისი სპარსული სახელიც – ჩინარი, რაც პოეზიაშიც კია ასახული. “ქართულ-აფხაზური სასაუბროს (1999 წ.) მიხედვით, დღეს ჭადარს აფსუურში ეწოდება აჭანდარი. როგორ მოხდა, რომ საუკუნეების განმავლობაში აფსუურმა ენამ აქამდე ვერ შეამჩნია ჭადარი და მისი სახელი მხოლოდ მე-20 საუკუნეში ისესხა.

წიფლის, იფნის და ჭადრის ერთი და იგივე სახელით მოხსენიება და ჭადრის სახელწოდების სესხება მე-20 საუკუნეში კიდევ ერთი თვალნათლივი მაგალითია იმისა, რომ აფსუა-აფხაზები საქართველოს აბორიგენები არ არიან და მათ საერთო არაფერი აქვთ ისტორიულ აფხაზებთან და აფხაზეთთან.

კიდევ ერთი თვალნათლივი მაგალითია ამავე რიგისა. ამავე ავტორების მიხედვით, ერთმანეთისაგან მეტად შორს მდგომი სახეობები, როგორიცაა წაბლი და პანტა მოიხსენიება თითქმის ერთი და იგივე სახელით: წაბლი – ახე, პანტა – ახა. საერთოდ კი, წაბლი ეკუთვნის წიფლისებრთა ოჯახს, ხოლო პანტა – ვარდისებრთა ოჯახს; აფსუურმა ენამ კი ვერც განასხვავა და ვერც ქართველური ენებიდან ისესხა.

ქართველურ ენებში კი მრავალფეროვანი სურათი გვაქვს წარმოდგენილი: წაბლი: ქართულად – წაბლი; ჭანურად -ჭუბური, ჭუბუი; სვანურად – გვიჯ, გვიჯრა, კუცჩ (ი. მედვედევით); მეგრულად – ჭუბური.

რაც შეეხება პანტას, იგი ქართველურ ენებში უამრავი სახელითაა წარმოდგენილი, ამიტომ ჩვენ მხოლოდ ზოგიერთს მოვიყვანთ. ქართულად – პანტა, ჭკუტა, კვიჭიჭი; მეგრულად 契L・_0_- პანტე სხული, კვეტელე სხული; სვანურად – გოწო ვიცხ.

წაბლისა და პანტის არც ერთი ქართველური სახელი არ მიესადაგება აფსუურს, რაც მეტად საყურადღებოა, რადგან ორივე ეს სახეობა კავკასიისა და საქართველოს ფლორის აბორიგენია.

აღსანიშნავია, რომ ამავე ავტორთა მონაცემებით, წაბლის ქართული სახელი – წობულის ფორმით შესულია დაღესტნურ ენებში, ხოლო ოსურად წაბლს ეწოდება გურჯიაგ-ტერს, რაც თავისთავად მეტყველებს მის წარმომავლობაზე.

აფსუების მიგრაციასთან დაკავშირებით წაბლისა და პანტას სახელწოდებებთან მიმართებაში, აღსანიშნავია კიდევ ერთი გარემოებაც: მე-16, მე-17 საუკუნეების ევროპელი კარტოგრაფების (გასტალდი, ჯენკინსი, ჰონდოუსი) მონაცემებით ამ პერიოდში აფსუების ტომი მომთაბარეობს ყუბანისპირეთსა და აზოვის ზღვისპირეთში, სადაც შეიძლებოდა გაცნობოდნენ ველურ მსახლს – პანტას, მაგრამ, აფხაზეთში შემოსვლამდე ვერავითარ შემთხვევაში ვერ გაეცნობოდნენ ჩვეულებრივ წაბლს, თუმცა აუხსნელი რჩება რა ნიშნით მიამსგავსეს ისინი ერთმანეთს.

ი. მედვედევისა და ა. როლოვის მონაცეებით აფსუური ენა ასევე ვერ ანსხვავებს ერთმანეთისაგან ბოტანიკურად სხვადასხვა ოჯახში მყოფ სახეობებს, როგორიცაა ჩვეულებრივი თელა და კავკასიური რცხილა. პირველი მიეკუთვნება თელისებრთა, მეორე კი – თხილისებრთა ოჯახს. აფსუური ენა კი ამ განსხვავებულ სახეობებს უწოდებს ერთსა და იგივე სახელს – ახეც; მაშინ, როდესაც ქართველურ ენებში ამ სახეობების აღსანიშნავად იმდენი სახელწოდება გვაქვს, რომ მათი მოყვანა უკვე ზედმეტად მიგვაჩნია; ამასთან ერთად, ქართველური ენები მკვეთრად ანსხვავებენ თელასა და რცხილას.

ი. მედვედევისა და ა. როლოვის ზემოაღნიშნული შრომები კიდევ მრავალ საინტერესო მასალას შეიცავს, რომელიც შემდგომ განხილვას და ანალიზს საჭიროებს.

ზემოთმოყვანილი მიმოხილვიდან შეიძლება ასეთი დასკვნები გავაკეთოთ:

1. რუსი მეცნიერისა და სახელმწიფო მოღვაწის იაკობ მედვედევის (1847-1923) ნაშრომი “კავკასიის ხეები და ბუჩქები” (1883; 1910; 1919) და თბილისში დაბადებულ-გაზრდილი და აქვე მოღვაწე გერმანელი მეცნიერის ადოლფ ქრისტიან როლოვის (1870-1952) მონოგრაფია “კავკასიის ველური
მცენარეები” (1908) შეიცავს ფასდაუდებელ ენობრივ მასალას ველურ მცენარეთა სახელწოდებების შესახებ კავკასიის ხალხთა ენებზე, მე-19 საუკუნის მეორე ნახევრის მიხედვით, რაც განსაკუთრებით ფასეული და მნიშვნელოვანია, მაშინ კიდევ უდამწერლობო კავკასიის მცირე ხალხების, მათ შორის აფსუა-აფხაზთა, ენების ლექსიკური ფონდის შესასწავლად.

2. აღნიშნულ მონოგრაფიებში მოიპოვება ფრიად საინტერესო ლექსიკური მასალა ველურ მცენარეთა სახელწოდებებისა აფსუა-აფხაზთა ენაზე, რაც კი არსებობდა მე-19 საუკუნის ბოლოსათვის და რომელიც მეტად მნიშვნელოვან ინფორმაციას შეიცავს ამ ტომის მიგრაციის თვალსაზრისით კავკასიაში.

3. სამწუხაროა, მაგრამ ფაქტია, რომ აღნიშნული მასალა აქამდე ქართველ ენათმეცნიერთა და ისტორიკოსთა ყურადღების მიღმაა დარჩენილი და განხილვა-ანალიზის საგანი არ გამხდარა. არადა, ასეთი ანალიზი ბევრ რამეს ახდიდა ფარდას და სიცხადეს შეიტანდა აფსუა-აფხაზთა მიგრაციისა და
აბორიგენობის საკითხში.

4. ი. მედვედევისა და ა. როლოვის მონაცემებით, მე-19 საუკუნის ბოლოს აფსუური ენა ვერ ანსხვავებს წიწვიან ხე-მცენარეებს ნაძვს, ფიჭვს და სოჭს და მათ აღნიშნავს ერთი საერთო სახელით – “აფსა”, რომელიც ნასესხები უნდა იყოს ყაბარდოულ-ჩერქეზული ენებიდან; ამ ენებზე წიწვიანებს ეწოდა “ფსეი”. აფსუა-აფხაზებს რომ ხანგრძლივად ეცხოვრათ ან ჩრდილოეთ კავკასიის მთებში ან დასავლეთ საქართველოში (აფხაზეთი), წარმოუდგენელია, რომ ეს ბოტანიკურად ერთმანეთისაგან განსხვავებული სახეობანი მათ ტერმინოლოგიურად ვერ განესხვავებინათ, ან კიდევ მეზობელი
ქართველური ტომებისაგან არ შეეთვისებინათ რომელიმეს სახელწოდება. დღეს, გარდა წიწვიანებისა, აფსა ჰქვია აგრეთვე ხეობას, ხოლო აფსარა - წიწვიან ტყეს.

5. ამავე ავტორთა მონაცემებით, ამავე პერიოდში, აფსუურ ენაში მუხა და ვაზი აღინიშნება ერთი და იგივე სახელით – “აჯ”, რაც თავისთავად პარადოქსულ მოვლენას უნდა მიეკუთვნოს, რადგან მუხა და ვაზი ყველანაირად შორს დგანან ერთმანეთისაგან. სხვას ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ, მარტო ეს მოვლენა კატეგორიულად გამორიცხავს აფსუების აბორიგენობას დასავლეთ საქართველოში – აფხაზეთში.

დღეს აფსუურში ვაზის აღსანიშნავად იხმარება ტერმინი – “აძახუა”, რომელსაც საერთოდ არ იცნობენ ი. მედვედევი და ა. როლოვი, რომელიც ნასესხები უნდა იყოს მე-20 ს-ის 20-იანი წლების შემდგომ ქართულიდან. იგი შეესაბამება ქართულ ძახველას.

6. მე-19 საუკუნის ბოლოს, აფსუურ ენაში, ერთი და იგივე სიტყვით – აშვ, აღინიშნება ასევე ერთი მეორისაგან ყველანაირად შორს მდგომი და განსხვავებული ისეთი ხე-მცენარეები, როგორიცაა: წიფელი, იფანი და ჭადარი, რომელთაც ასევე მშვენივრად ანსხვავებენ ქართული ენები. აღსანიშნავია, რომ ჩრდილოეთ კავკასიის იმ რეგიონში, სადაც ხდებოდა აფსუების მიგრაცია საქართველოში, არც ბუნებრივად და არც ხელოვნურად, ჭადარი არ იყო გავრცელებული, რაც მშვენივრადაა ასახული აფსუურში. დღევანდელ აფსუურში ჭადარს ეძახიან აჭანდარს, რაც იმას ნიშნავს, რომ იგი ნასესხებია ქართულიდან მე-20 საუკუნის 20-იანი წლების შემდეგ, რადგან ი. მედვედევის შრომის ბოლო გამოცემა განხორციელდა 1919 წელს. საოცარია, მაგრამ დღევანდელ აფსუურში იგივე სახელწოდებით – აშვ, აღინიშნება ყველიც(!).

7. აფსუური ენა ერთმანეთისაგან ვერ ანსხვავებს და თითქმის ერთნაირად მოიხსენიებს ასევე განსხვავებულ მერქნიანებს – წაბლს და პანტას – წაბლი - ახე, პანტა – ახა. აღსანიშნავია, რომ წაბლი არაა გავრცელებული იმ რეგიონებში, საიდანაც ხდებოდა აფსუების მიგრაცია. წაბლისა და პანტის აღსანიშნავად ქართველურ ენებს მრავალფეროვანი განსხვავებული სახელები მოეპოვება და აფსუები რომ აფხაზეთის აბორიგენები ყოფილიყვნენ, რომელიმეს მაინც ისესხებდნენ.

8. ი. მედვედევისა და ა. როლოვის მონაცემებით, აფსუური ენა ასევე ვერ ანსხვავებს ერთმანეთისაგან ბოტანიკურად სხვადასხვა ოჯახში მყოფ ისეთ სახეობებს, როგორიცაა ჩვეულებრივი თელა და კავკასიური რცხილა და აღნიშნავს ერთი და იგივე სახელით – ახეც.

9. აფსუურ ენაში წიწვიანი და ფოთლოვანი ხე-მცენარეების (ნაძვი, ფიჭვი, სოჭი, წიფელი, იფანი, ჭადარი, წაბლი, პანტა, თელა, რცხილა) და ვაზის სახელწოდებათა ანალიზი გვიჩვენებს, რომ აფსუების ტომი ხანგრძლივი პერიოდის განმავლობაში ცხოვრობდა ისეთ ტერიტორიაზე, სადაც ეს მცენარეები არ იყვნენ გავრცელებული; ამიტომაა, რომ აფსუური ენა შინაარსობრივად ვერ ანსხვავებს აღნიშნულ სახეობებს. ყოველივე ეს სრულიად შეესაბამება და ადასტურებს ცნობილი რომაელი მეცნიერისა და საზოგადო მოღვაწის პლინიუს უფროსის ცნობას იმის შესახებ, რომ აფსუები ახ. წ. I საუკუნეში ცხოვრობდნენ კასპიისპირეთში, ვოლგის შესართავის მახლობლად – დღევანდელი ყალმუხეთის
ტერიტორიაზე, რომელიც ნახევრად უდაბნოს წარმოადგენს და სადაც არც ერთი ზემოთ აღნიშნული სახეობების მცენარე არაა გავრცელებული.

10. სხვა უამრავ ფაქტებთან ერთად, ყოველივე ზემოაღნიშნული გვიჩვენებს, რომ აფსუების აბორიგენობა საქართველოში (აფხაზეთი) კატეგორიულად გამორიცხულია, სრული სიცრუეა, აბსურდია და ისტორიულ სიმართლეს არ შეესაბამება; არამედ აფსუების ინფილტრაცია ხდება ჩრდილოეთ
კავკასიიდან მე-16-მე-17 საუკუნეებში, რასაც ადასტურებენ ამ პერიოდში ევროპელთა მიერ შედგენილი რუკებიც, რომელთა თანახმადაც აფსუები ჯერ კიდევ მომთაბარეობენ აზოვის ზღვისპირეთსა და ყუბანისპირეთში.

VIVAT HISTORIA: ანუ ცხოვრობდნენ თუ არა როდისმე აფსუები ზემო რაჭაში

მეცნიერების ნებისმიერი დარგისათვის ჩვეულებრივი მოვლენაა ჰიპოთეზების, მოსაზრებების, წინადადებების და ა. შ. წამოყენება და შეთავაზება მეცნიერული საზოგადოებისათვის, რომელიც დროთა განმავლობაში ფაქტებითა და არგუმენტებით ან განმტკიცდება, ან კიდევ უარიყოფა. ასევეა, ისტორიოგრაფიაშიც. მაგრამ ისტორიას ხშირად სოციალურ-პოლიტიკურ ურთიერთობებში თავისებურ იარაღადაც ხმარობენ ხოლმე. ყველას კარგად მოეხსენება თუ როგორაა განგებ გაბუნდოვნებული, აბურდულ- დაბურდული, და გაყალბებული ე. წ. “აფხაზეთის ისტორიის” საკითხები. ვამბობ ეგრეთ წოდებულს, რადგან აფხაზეთი საქართველოს ერთ-ერთი ჩვეულებრივი ისტორიული კუთხეა და მისი ისტორიული წარსულის განხილვა საქართველოს ისტორიისაგან განცალკევებით ჩვენი მტრებისათვის სასურველია, ხოლო ჩვენთვის ყოველმხრივ მიუღებელი; ისევე მიუღებელი და გაუმართლებელი, როგორც ცალკე – “სვანეთის ისტორია”, “კახეთის ისტორია”, “რაჭის ისტორია” და ა. შ. რადგან, მიუხედავად ისტორიულად არსებული მხარეობრივი განცალკევებისა, მაინც არ არსებულა კარჩაკეტილობა და ამ პატარა “საქართველოების” (დიახ, განცალკევების ჟამსაც ყოველი კუთხე მაინც პატარა საქართველო იყო) რაღაც განსაკუთრებული სეპარატიზმი თუ დამოუკიდებლობა.

ქართველოლოგიის განვითარების გარკვეულ საფეხურზე დიდმა ქართველმა მეცნიერებმა სიმონ ჯანაშიამ და არნოლდ ჩიქობავამ გამოთქვეს მოსაზრება და მეცნიერებაში დაამკვიდრეს ვარაუდი, რომ საქართველოს ტერიტორიაზე არსებული – ფს- და -ყვა კომპლექსებიანი სახელები (ტოპონიმები) ადიღეური წარმომავლობის უნდა იყოს და ადასტურებს დასავლეთ საქართველოში ქართველების მოსვლამდე ადიღეური მოდგმის ტომების ბინადრობას. ე. ი. დასავლეთ საქართველოში პირველადი აბორიგენები უნდა ყოფილიყვნენ ადიღეური მოდგმის ტომები. ერთ-ერთ ნაშრომში ბ-ნი არნოლდ ჩიქობავა პირდაპირ წერს, რომ დასავლეთ საქართველოში ქართველურ ტომებს წინ უსწრებდნენ ადიღეური მოდგმის ტომებიო. და აქ, რასაკვირველია, პირველ რიგში, გულისხმობდა აფსუებს, დღეს აფხაზებად წოდებულს.

ეს სრულიადაც არაა გასაკვირველი, რადგან კარგა ხნის მანძილზე ქართულ ისტორიოგრაფიაში გაბატონებული იყო ქართველების სამხრეთიდან მოსვლის თეორია, რაც საისტორიო მეცნიერების შემდგომმა განვითარებამ არ დაადასტურა. მიუხედავად იმისა, რომ მეცნიერებაში ამა თუ იმ ჰიპოთეზის გამოთქმა – მისი დამტკიცება ან უარყოფა ჩვეულებრივი მოვლენაა, ჩვენ ვარაუდის დონეზე გამოთქმულმა ამ დაუსაბუთებელმა მოსაზრებებმა დიდი უბედურება და აუნაზღაურებელი ზიანი და ზარალი მოგვაყენა, რადგან იგი კარგად და მარჯვედ აიტაცეს და გამოიყენეს იმპერიულმა ძალებმა, რომელთაც რუსი და აფსუა ვაიისტორიკოსებისა და ზოგიერთი ქართველი პროაფსუური ორიენტაციის ვაიმეცნიერის წყალობით, გააყალბეს რა საქართველოს ისტორია, საქართველოს გეოპოლიტიკური მნიშვნელობიდან გამომდინარე, ათეული წლების განმავლობაში წარმოებული მიზანმიმართული პოლიტიკის წყალობით, აფხაზეთის აბორიგენი ტომის აფსუების დაცვის საბაბით, მიიტაცეს საქართველოს ერთ-ერთი ისტორიული კუთხე აფხაზეთი.

სხვებზე რომ არაფერი ვთქვათ, ბევრმა ქართველმა მეცნიერმა, სხვადასხვა მიზეზების გამო, ირწმუნა -ფს- და -ყვა კომპლექსების ადიღეური წარმომავლობის ჰიპოთეზა და, ნებსით თუ უნებლიედ, ათეული წლების განმავლობაში წყალი ასხა მტრის წისქვილზე; სამწუხაროდ, ნაწილმა დუმილი ამჯობინა, ხოლო ვინც ხმა ამოიღო (მაგ. ბ-ნი პავლე ინგოროყვა და ზოგიერთი სხვა) ლამის ჯვარს აცვეს და ამგვარად, ათეული წლების მანძილზე გაბატონებული იყო მოსაზრება, რომ ჩვენს ტერიტორიაზე არსებული -ფს- და -ყვა კომპლექსებიანი ტოპონიმები ადიღეური ტომების კუთვნილება იყო.

და, აი, ამ კომპლექსებმა ლამის დააკომპლექსა ქართველოლოგია, მნიშვნელოვნად დაამუხრუჭა მისი განვითარება, ხელი შეუწყო საქართველოს ისტორიის უღვთოდ გაყალბებას, რაც დღემდე გრძელდება საკმაოდ ფართო მასშტაბით და რაც შემდგომში ტერიტორიების მიტაცებას დაედო საფუძვლად.

ქართველოლოგიიდან ამ სფეროში მხოლოდ ერთ კურიოზულ მაგალითს შევთავაზებთ მკითხველს, რომელიც საკმაოდ დიდ და მტკივნეულ საბაბს იძლევა დაფიქრებისათვის.

პოსტის ავტორი: b-a-r-b-a-r-e თარიღი: Dec 4 2009, 01:43 PM

ცნობილმა ქართველმა მეცნიერმა აკადემიკოსმა, ქალბატონმა ქეთევან ლომთათიძემ მთელი თავისი ხანგრძლივი სიცოცხლე მოახმარა ე. წ. აფხაზურ, სინამდვილეში კი აფსუური, ენის შესწავლას და მის ნათესაობას ქართველურ ენებთან. ქ-ნი ქეთევან ლომთათიძე ერთ-ერთ შრომაში აღნიშნავს, რომ აფხაზურ ენას (უფრო სწორი იქნებოდა გვეხმარა “აფსუური”) თურმე დიდი ზეგავლენა მოუხდენია ქართული ენის განვითარებაზე.

პარადოქსი ისაა, რომ ყველანაირი ისტორიული დოკუმენტებისა და მასალების გაანალიზებით მტკიცდება, რომ აფსუური ენა კონტაქტში შედის ქართულთან, არც მეტი – არც ნაკლები, მხოლოდ მე-17-18 საუკუნეებში.

აქედან გამომდინარე, თავად მკითხველმა წარმოიდგინოს თუ რა დონეზე და რა დონით ხდებოდა საქართველოს ისტორიისა და ქართველი ხალხის ცხოვრების ფაქტების გაყალბება თავად ზოგიერთი ქართველი მეცნიერის მიერ (ვიცი, ამ სიტყვების წაკითხვისას ბევრი დაკომპლექსებული მედროვე მეცნიერი წამოხტება სავარძლიდან, მაგრამ ამ სტრიქონების ავტორი მზადაა კამათისათვის ნებისმიერი მრგვალი მაგიდის დონეზე და თანაც ახალ-ახალი ფაქტების მოხმობის დონეზე).

თითქმის ათი წელი გავიდა საბჭოთა იმპერიის დაშლიდან, მაგრამ ზოგიერთი ქართველი მეცნიერი დღესაც ვერ განთავისუფლებულა ამ “ადიღეურ-აფსუური სინდრომისაგან” და კარგა გვარიანად ასხამს წყალს ქართველთმოძულეთა წისქვილზე.

მადლობა ღმერთს, ნავსი მაინც გატყდა და მკვლევართა ერთმა ნაწილმა (თ. მიბჩუანი, ა. ონიანი, ა. თოთაძე, ზ. რატიანი, ჯ. გამახარია და სხვ.) როგორც იქნა, შეჰბედა ამ მოჯადოებულ კომპლექსს და ფრიად საინტერესო ნაშრომები გამოაქვეყნა.

აღმოჩნდა, რომ -ფს- და -ყვა კომპლექსებიანი ტოპონიმები იშიფრება, იხსნება ბერძნული და ქართველური ენების საფუძველზე და მათ ადიღეურ-აფსუურ ენებთან არაფერი არა აქვთ საერთო. მთავარია პრობლემისადმი სწორი მიდგომა და ანალიზი. ამით ერთხელ კიდევ უტყუარად დადასტურდა ჩვენი დიდი მეცნიერების ივანე ჯავახიშვილისა და პავლე ინგოროყვას მოსაზრებები, რომ დასავლეთ საქართველოში, კერძოდ კი აფხაზეთში, რაიმე არაქართულ ელემენტს ადგილი არ ჰქონია და მთელი ისტორიის მანძილზე – მე-16-მე-17 საუკუნეებამდე ე. ი. აქ ადიღეურ-აფსუური ელემენტის გამოჩენამდე – ყველანაირ მატერიალურ კულტურას ქმნიდნენ მხოლოდ ქართველური ტომები.

აქ საინტერესოა ერთი გარემოება. მართალია, ბატონები სიმონ ჯანაშია, არნოლდ ჩიქობავა და სხვები, დიდი მეცნიერები იყვნენ, მაგრამ ეს სულაც არ ნიშნავს იმას, რომ მომავალმა თაობებმა მათს ნააზრევს თუ მოსაზრებებს კრიტიკულად არ შეხედონ.

ამა თუ იმ გამოჩენილმა მეცნიერმა რომ თქვას, მტკვარი აღმა მიდისო, ნუთუ მომავალმა თაობებმა არ უნდა შეამოწმონ და, თუ ფეხს არ ჩაყოფენ მდინარეში, ჯოხი მაინც არ უნდა გადააგდონ, რათა დარწმუნდნენ – მას აღმა წაიღებს თუ დაღმა.

ამჟამად ჩვენს მიზანს არ წარმოადგენს -ფს- და -ყვა კომპლექსებთან დაკავშირებული ბოლო პერიოდის სამეცნიერო ლიტერატურის მიმოხილვა, არამედ ჩვენი მიზანია მკითხველს გავუზიაროთ ჩვენი რამდენიმე მოსაზრება ზემო რაჭაში, კერძოდ კი ონის რაიონში, არსებული -ფს- და -ყვა კომპლექსებიანი ორი ტოპონიმის “ფსორისა” და “ბოყვას” შესახებ და ვაჩვენოთ თუ რამდენად აბსურდალია პროაფსუური ორიენტაციის ქართველი მკვლევარების მოსაზრებანი, მათს აფსუა და რუს ვაიმეცნიერებზე რომ აღარაფერი ვთქვათ.

აქამდე გაბატონებულ ჰიპოთეზას თუ დავუჯერებთ, უნდა ჩავთვალოთ, რომ ზემო რაჭაში – ონის რაიონში სოფლები ფსორი და ბოყვა დაარსებულია არაქართული ელემენტის, სახელდობრ, აფსუურ-ადიღეური მოდგმის ტომების მიერ. თუ ერთი წუთით ასეთ აბსურდს დავუშვებთ, მაშინ, ქართველური ტომების ისტორიიდან გამომდინარე, უნდა ვიფიქროთ, რომ ეს შეიძლება მომხდარიყო, არც მეტი, არც ნაკლები, დაახლოებით, მესამე ათასწლეულში ჩვენს ერამდე, რაც ყველაზე გაბედული ფანტაზიის ფარგლებსაც კი სცილდება.

ახლა დავუბრუნდეთ საკუთრივ ტოპონიმებს. ამ ტოპონიმების ლინგვისტური ანალიზი ამჯერად შესაბამისი სპეციალისტებისათვის მიგვინდვია. ჩვენ კი გვინდა ისინი განვიხილოთ საერთოდ საქართველოში არსებული ქართველური ტოპონიმების ფონზე და ვაჩვენოთ, რომ, სამწუხაროდ, ზოგიერთი ჩვენი მკვლევარი, ნებსით თუ უნებლიედ, ამა თუ იმ საკითხს განიხილავს კონტექსტიდან ამოგლეჯილად, რაც საბოლოოდ მცდარი დასკვნების საფუძველი გამხდარა და ხდება.

სოფელი ფსორი მდებარეობს ონის რაიონში მდ. ჯეჭორის ხეობაში დაახლოებით 1300 მ-ზე ზღვის დონიდან. თუკი, ყბადაღებული ამ -ფს- კომპლექსის გამო დავუშვებთ, რომ ეს სოფელი არაქართველების, ამ შემთხვევაში აფსუების, დაარსებულია, მაშინ სრულიად გაუგებარი იქნება იქვე, ონის რაიონში, არსებული მსგავსი აღნაგობის ტოპონიმებისა და ასევე მთელი საქართველოს ტერიტორიაზე ფართოდ გავრცელებული მსგავსი სახელების წარმომავლობა.

“ფსორის” მსგავსი ტოპონიმები გაბნეულია მთელი საქართველოს ტერიტორიაზე, დაწყებული ონის რაიონიდან, და აქ საჭირო და აუცილებელი არაა ისტორიკოსის ან ენათმეცნიერის დიპლომი იმისათვის, რომ დარწმუნდე – აქ -ფს- კომპლექსი არაფერ შუაში არაა. იქვე ონის რაიონის ტერიტორიაზე მსგავსი აღნაგობის ტოპონიმებია – ცხმორი, სორი, ჩორდი, ხოლო მთელი საქართველოს ტერიტორიაზე ანალოგიურია: თხმორი (ამბროლაურის რ-ნი), წნორი (სიღნაღის რ-ნი), ცხმორისი (ქედის რ-ნი), გორი (გორის რ-ნი), ქორდი (გორის რ-ნი), ქორეთი (საჩხერის რ-ნი), ცილორი (აბაშის რ-ნი), ჩიხორი(თერჯოლის რ-ნი), წიფორი (დუშეთისა და ცხინვალის რაიონები) და ა. შ. რაც იმას გვიჩვენებს, რომ ამ ტოპონიმებში მთავარია არა -ფს-, -ცხმ- და სხვა კომპლექსები, არამედ -ორ კომპლექსი და ამ დასკვნისათვის, კვლავ ვიმეორებთ, საჭირო არაა ფილოლოგის ან ისტორიკოსის დიპლომი გქონდეს.

ახლა რაც შეეხება -ყვა კომპლექსს, რომელმაც ასევე დააკომპლექსა ქართველოლოგია. ბ-ნ სიმონ ჯანაშიას მოსაზრების კვალდაკვალ მიჩნეულია, რომ -ყვა კომპლექსიანი ტოპონიმები – “მალთაყვა”, “ბოყვა” და ა. შ. აფსუურ-ადიღეური წარმომავლობისა უნდა იყოს, არადა, ჩვენი აზრით, მალთაყვასა და ბოყვას მსგავსი ტოპონიმებით სავსეა საქართველოს ტერიტორია და მათ არავითარი საერთო არ უნდა ჰქონდეთ აფსუურ-ადიღეურთან.

სოფელი ბოყვა მდებარეობს ონის რაიონში მდ. რიონის მარცხენა შენაკადის პატარა მდინარის ხეორისწყლის ხეობაში, დაახლოებით, 1100 მ-ზე ზღვის დონიდან. ეხება რა ტოპონიმ “ბოყვას”, ბ-ნი ალექსანდრე ონიანი თავის წიგნში “ქართველურ ენათა შედარებითი გრამატიკის საკითხები” (1989), აღნიშნავს, ამ ტოპონიმის ჩერქეზული წარმომავლობის საწინააღმდეგოდ ის ფაქტი მეტყველებს, რომ ზემო რაჭაში ჩერქეზული წარმომავლობის არც ერთი ტოპონიმის არსებობა არ დასტურდება და მას აკავშირებს სვანურ სიტყვასთან “ბოყვ”, რაც ნიშნავს: “ღრუ, გულგამოცლილი, ფუყე საგანი; ხის ქერქისგან დამზადებული ჭურჭელიო”.

აქვე პატივცემული მეცნიერი სვამს ორ კითხვას: “1) რამდენად არის შესაძლებელი ამ რეგიონში (ზემო რაჭაში) სვანური ტოპონიმების დაშვება? და 2) შეიძლება თუ არა ტოპონიმს საფუძვლად ედოს ასეთი მნიშვნელობის მქონე სიტყვა?”.

რაც შეეხება პირველ კითხვას, უნდა აღვნიშნოთ, რომ ზემო რაჭაში (და არა მარტო აქ) სვანური წარმომავლობის ტოპონიმების დაშვება არათუ შესაძლებელია, არამედ უტყუარი ფაქტია და ზემო რაჭა მთლიანად მოფენილია სვანურიტოპონიმებით, რომლის ბევრი ნიმუში მოჰყავს ბ-ნ გერონტი გასვიანს თავის წიგნში “ნარკვევები შუა საუკუნეების სვანეთის ისტორიიდან” (1991) და, სხვათა შორის, არაერთი ნიმუში აქვს დაფიქსირებული ამ სტრიქონების ავტორსაც. დამატებითი კვლევები უფრო მეტსაც გამოავლენს. აქ მხოლოდ ერთ საინტერესო ფაქტს აღვნიშნავ, რომელიც ზოგიერთი სპეციალისტისათვისაც კი უცნობი უნდა იყოს. ყველასათვის კარგად ცნობილ კურორტ უწერაში შუა სოფელში ჩამოდის პატარა მშფოთვარე მდინარე, რომელსაც “მუშუანს-მუშკანს” ეძახიან და, როგორც ჩემთვის ცნობილია, სვანურად სვანების თვითსახელწოდებას აღნიშნავს, რაც, ჩემი აზრით, საკმაოდ ბევრის მთქმელია.

ასე რომ, თუ ჩვენი ისტორიკოსები და ენათმეცნიერები უფრო გაბედულად ჩაიხედავენ ქართველური ენების საუნჯეში, საგანძურსა და ლაბირინთებში, მაშინ ადიღესა და ჩერქეზეთში თუ სხვაგან წასვლა ნამდვილად აღარ იქნება საჭირო.

ახლა გვინდა, მკითხველს შევთავაზოთ ჩვენი მოსაზრება ტოპონიმ “ბოყვასთან” დაკავშირებით. ჩვენი აზრით ამ სახელში განმსაზღვრელია არა “ყვა”, არამედ – “ვა” – და, აი, რატომ: იქვე ონის რაიონში არსებობს სოფელი “ჟაშქვა”, ხოლო ამბროლაურში – სოფელი “ზნაკვა”. თუ ტრადიციული მოსაზრებით ვიხელმძღვანელებთ, გამოდის, რომ ამ ტოპონიმებში განმსაზღვრელია “ქვა” და “კვა”, რაც, ჩვენი აზრით, ჭეშმარიტებისგან შორსაა.

მთელი საქართველო მოფენილია მსგავსი აგებულების ტოპონიმებით, სადაც განმსაზღვრელია დაბოლოება “ვა”, რაც გვიჩვენებს, რომ ესაა ქართველური ენების სამყაროს კუთვნილება და მას არაფერი საერთო არ უნდა ჰქონდეს უცხოენოვან სამყაროსთან, ამ შემთხვევაში აფსუურ-ადიღეურთან, რაც ისტორიული რეალიებითაც დასტურდება.

ჩვენი აზრით, ასეთი ტოპონიმებია: სევა (ონის რ-ნი), სხვავა (ამბროლაურის რ-ნი), ჯავა (ჯავის რ-ნი), სირქვა (ახალქალაქის რ-ნი), თიღვა (ყორნისის რ-ნი), სინირხვა, მამიჯირხვა, აჯანვა (გუდაუთის რ-ნი), გუდავა (გალის რ-ნი), მოხვა (საჩხერის რ-ნი), აჭყვა, დაგვა (ქობულეთის რ-ნი), წევა (ზესტაფონის რ-ნი) და სხვ.

ჩვენ გვგონია, რომ ყველა ზემოთ აღნიშნული ტოპონიმი, მსგავსი აგებულებისაა, ერთ ენობრივ სამყაროს ეკუთვნის და მათში განმსაზღვრელია “ვა” კომპლექსი ისევე, როგორც “ბოყვაში”, “მალთაყვაში”, “ზნაკვაში” და ა. შ.

აქედან გამომდინარე, თუ ერთ რომელიმე ტოპონიმს უცხო ენობრივ სამყაროს მივაკუთვნებთ, მაშინ ყველა დანარჩენიც მას უნდა მივაკუთვნოთ აქედან გამომდინარე ყველა შედეგით. ტოპონიმების უფრო დეტალური ანალიზი ლინგვისტებისათვის მიგვინდვია.

საბოლოოდ კი ვიტყვით იმას, რომ უმდიდრესი ქართველური ენების მონაცემებით, ყველაფრის ახსნა ძირითადად ქართულ ნიადაგზე შეიძლება, მხოლოდ საჭიროა ქართველოლოგია განთავისუფლდეს ამ შემბოჭავი “აფსუურ-ადიღეური სინდრომისაგან”.

ბიძინა თავაძე,
ბიოლოგიის მეცნიერებათა კანდიდატი,
საქართველოს ბუნებისა და ისტორიულ ფასეულობათა
დაცვის ასოციაცია “ფესვების” პრეზიდენტი

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Mar 19 2013, 03:48 PM

მეგობრის ცოლი აფხაზეთიდან ლტოლვილია.
ერთ დღეს მეგობარმა ძვირფასი ბეჭედი მიართვა მეუღლეს, რომელიც სამწუხაროდ დაკარგა, მაგრამ რეაქცია არ ჰქონდა.
გული რატომ არ გწყდებაო, დაიჩივლა ქმარმა... აფხაზეთში ყველაფერი დავკარგე და ასეთ მცირედზე ვეღარ ვნერვიულობო...

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 20 2013, 01:32 PM

„უახლოეს წარსულში (2005-2010) რუსმა ოკუპანტებმა და სეპარატისტებმა ილორი წმინდა გიორგის სახელობის ეკლესიაზე ჩაიდინეს ვანდალური აქტი. ტაძრის რეაბილიტაციის მიზნით განხორციელებულ ჩარევას, სამწუხაროდ, არ შეიძლება ვუწოდოთ ძეგლის აღდგენა-გამაგრებითი ღონისძიება. გამოყენებული მეთოდი უკიდურესად აგრესიულია, იწვევს ძეგლის ავთენტიკური ქსოვილის განადგურებასა და იერსახის შეცვლას.

შედეგად, სრულიად დაირღვა ქართული ხუროთმოძღვრული ძეგლის ავთენტიკურობა. ეს აღმაშფოთებელი ფაქტი არის ორი ერის ერთობლივი ისტორიულ-კულტურული მეხსიერების წაშლის უხეში მცდელობა, რომელიც არღვევს ეკლესიის კანონებსა და საზოგადოდ მიღებულ ნორმებს.

ხსენებული ფაქტი კიდევ ერთხელ გვარწმუნებს, რომ აფხაზეთის ტერიტორიაზე ბოლო ორი საუკუნის განმავლობაში ქართული ხუროთმოძღვრული ძეგლების მხატვრული სახის მიზანმიმართული შეცვლა მიზნას ისახავს ისტორიისა და ძირძველი სოციალურ-კულტურული იდენტობის ფალსიფიკაციას“.

/შერმადინ შარია, აფხაზეთის ახალგაზრდა ფსიქოლოგთა ასოციაციის თავმჯდომარე/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 5 2013, 11:06 AM

- ბებო, იმ მთის წვერიდან გამოჩნდება აფხაზეთი?
- კი, ბებო გენაცვალოს, იმ მთიდან მთელი საქართველო გამოჩნდება.
- აფხაზეთი ხომ საქართველოა, ბებო?
- საქართველო, მა რა არის, შენ შემოგევლოს,ბებო!
- მაშ რატო არ შეიძლება იქ წასვლა და მამიკოს საფლავის მოძებნა?...
- იმიტომ, რომ არ გვიშვებენ.
- ვინა?
- მტრები, ჩვენი მტრები.
ბავშვი გაჩუმდა.
ქალს ხელში ფუთა ჰქონდა გამოკრული, ეტყობა, შვილის ნაქონი ტანსაცმელი ეწყო შიგ.


გოდერძი ჩოხელი

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 9 2013, 02:06 PM

„დაკარგული ძალით კი არა, ლოცვით უნდა დავიბრუნოთ.“

პოსტის ავტორი: shako1993 თარიღი: Dec 9 2013, 05:11 PM

აფახაზეთს ისევ დავიბრუნებთ მეჩვება,ღმერთმა ქმნას პოლიტიკოსების უაზრო საქციელმა კიდევ დაგვაკვარკინა აფხაზეთი

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 10 2013, 12:53 PM

შაკო, ჩვენი პატრიარქი ძალიან იმედიანად გვეუბნება, რომ აფხაზეთს აუცილებლად დავიბრუნებთ... როგორ მოხდება ეს არ ვიცი, მაგრამ მეც დიდი იმედი და მოლოდინი მაქვს

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 10 2014, 02:42 PM

"არ არსებობს უფრო დიდი ცოდვა, ვიდრე ომი".

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Feb 10 2014, 03:59 PM

marine
ისე მარინე ისიც რომ მიუთოთი ვინ თქვა როდის და როგორ კარგი იქნება,.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 12 2014, 12:45 PM

"არსებობს საქართველოს ორგვარი საზღვარი და უპირველესია ის, რომლითაც იგი ჩაიბარა დედა ღვთისმშობელმა."

/მეუფე სპირიდონი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 20 2014, 01:29 PM

"მაშინ გაგრისა და ლესელიძის ბრძოლების დაწყების წინ რამდენმა ჩაბღუჯა აფხაზეთის მიწა, გულის ჯიბეში ჩაიდო და ასე ეკვეთა მტერს."



"სოხუმის დაცემა და აფხაზეთიდან ქართველი მოსახლეობის გამოძევება 1993 წლის 27 სექტემბერს, ჯვართამაღლებას მოხდა.

407 წლის 27 სექტემბერს აღესრულა აფხაზეთში სამშობლოდან დევნილი, მოხუცებულობისაგან დაუძლურებული კონსტანტინოპოლის მთავარეპისკოპოსი წმინდა იოანე ოქროპირი, რომლის წმინდა ნაწილები მოგვიანებით ზეიმით გადაასვენეს საბერძნეთში.

ეს თარიღი მორწმინე ქრისტიანისთვის იმედისმომცემია და მანიშნებელი იმისა, რომ დადგება ჟამი და საქართველო დაიბრუნებს თავის დროებით წართმეულ მიწა-წყალს.

ჯვართამაღლება ხომ ბოროტებაზე სიკეთის გამარჯვების დღესასწაულია."

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 26 2014, 08:45 PM

აფხაზი კაცის მონოლოგი

მე აფხაზი ვარ... ქართველთ მოკეთე,
მათი უღლის ქვეშ მინდა ცხოვრება,
თანამოძმეთა ყველა სიკეთე
კუბოს კარამდე მემახსოვრება.
მე აფსუა ვარ... ყველამ გაიგოს
რუსეთის ჭერქვეშ არ მსურს სიცოცხლე,
მოვკვდები, მაგრამ როგორც ტარიგი
ჩემი მოყვრების გულში ვიცოცხლებ.

/ოთარ რურუა/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 27 2014, 05:08 PM

"აფხაზეთის დაკარგვას ღვთისმშობელი არავის აპატიებს. როცა თბილისში ომი იწყებოდა, ქაშუეთის ტაძარში შევედი და უფალს ვთხოვე: ოღონდ სისხლი არ დაიღვაროს და მე წამიყვანე-მეთქი, მაგრამ უფალმა მიპასუხა, შენ ჩუმად იყავი, გაბრიელ".

/წმ. გაბრიელი აღმსარებელი და სალოსი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 27 2014, 08:52 PM

მესტიისა და ზემო სვანეთის მიტროპოლიტის ილარიონის (ქიტიაშვილი) განცხადება




კოდორის ხეობა საქართველოს იმ რეგიონთა კატეგორიას განეკუთვნება სადაც აფხაზეთის ომის დროს ვერ შეძლო აგრესორმა მხარემ შესვლა.

ემზარ კვიციანი არის ის ადამიანი, რომელსაც სააკაშვილის ხელისუფლება დაუპირისპირდა და შედეგმაც არ დააყოვნა, ის იძულებული გახდა თავადაც აღემაღლებინა ხმა იმ უმსგავსობათა და წაგებულ ბრძოლათა შესახებ, რაც მოხდა იმ პერიდში და რამაც მიგვიყვანა უკიდურესად რთულ ვითარებამდე.

ახალი ხელისუფლების პირობებში მას მიესაჯა ჩემი აზრით დაუმსახურებელი სასჯელი, რომელსაც ნამდვილად არ იმსახურებდა ეს ადამიანი. ჩემი ღრმა რწმენით სასამართლო ხელმძღვანელობს არა თავისუფალი სამართლის პრინციპით არამედ დაკვეთით!

რისი მაგალითიც გახლავთ ამ ბოლო დროს განვითარებული მოვლენები... მავანთ ადამიანების ხოცვა-ჟლეტისა და ქართველი ერის წინაშე ჩადენილი დანაშაულებისათის მიესაჯათ იმაზე გაცილებით ნაკლები სასჯელი, ვიდრე ბატონ ემზარ კვიციანს!

ჩვენ ვცხოვრობთ უკიდურესად რთულ პოლიტიკურ ვითარებაში და ვაფიქსირებ ჩემ აზრს ემზარ კვიციანთან დაკავშირებით რაც მოხდა ეს უსამართლობაა. იმედს გამოვთქვამ რომ ეს საკითხი აუცილებლად იქნება განხილვის საგანი.
ჩემის მხრივ კი ვლოცავ ემზარ კვიციანს რომელსაც დაუმსახურებლად მიუსაჯეს 12 წელი.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 23 2014, 03:52 PM

წერილი აფხაზებს

აფხაზებო! შეისმინეთ ჩვენი,
საქართველო გწამდეთ არის თქვენიც.

ჩემი გულიც თქვენთან ყოფნას ითხოვს,
რომ მეც ვგრძნობდე მონატრებულ სითბოს.

ახლა დროა დავივიწყოთ მტრობა,
განვაახლოთ ძველი მეგობრობა.

თუ გსურთ იყოთ, შეისმინეთ ჩვენი,
ეს ქვეყანა დიახ, არის თქვენიც.

/ოთარ რურუა/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 27 2015, 08:36 PM

მოსკოვში ვარ, რესტორანში ვსხედვართ მე და ერთი იქაური ჩემი ნაცნობი.ოფიციანტმა შამპანური და შოკოლადი მოიტანა.
- ეს მოგართვეს! – მეუბნება.
- ვინ? – ვეკითხები.
- ვინაობა არ უთქვამს, აი, იმ ახალგაზრდამ!
- გამახედა ოფიციანტმა. რესტორნის კართან ლამაზი, ახოვანი ვაჟკაცი დავლანდე. ვხედავ, მხარზე ამასაც ჩემი ჭინკა და ანგელოზი უზის. მეღიმება.
- ვინ იყო? – მეკითხება თანამოსაუბრე რუსი ნაცნობი.
– ჩემი აფხაზი მეგობრის ვაჟი! – ვუპასუხე.
- მერე რატომ თვითონ არ მოვიდა? – უკვირს ჩემს მეინახეს.
ახლა ამას როგორ ავუხსნა, რატომ არ მოვიდა აფხაზურ ოჯახში აღზრდილი ვაჟკაცი მამამისის ტოლ კაცთან, რატომ არ მომიჯდა გვერდით, რატომ არ გადადო ფეხი ფეხზე, რატომ გამომიცხადა ასე შორიდან სიყვარული და უხმოდ რატომ წავიდა?!

ნოდარ დუმბაძე

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 2 2015, 10:47 PM

სოხუმო ჩემო

ქალაქს ემოსა პერანგი წვიმის
სისხლისფერ წვეთბს გაევსო მიწა,
დღე იყო რაღაც ძალიან ცივი
ცრემლებად იქცა უძირო მიწა
და რძისფერ მთებზე მოწყენილ იებს
ჩაატარებენ სულ სხვა ხელები
ილორს მოვავლე თვალები მღვრიე
და მივაბარე ზეცას ცხედრები
დავემშვიდობე ბედიის ლოდებს
კამანში სისხლი ამაოდ ვღვარე
ამაზე მეტი რა უნდა მქონდეს
ან როგორ დავთმო სამოთხის მხარე.
საკენ-უბერი ქართველთა თხემი
ამდენი ცოდვით დამძიმდა მიწა
და იგვიანებს,სად არის გემი
ან ვინ შეღება სისხლისფრად რიწა.
ან ვინ ჩატეხა ხიდი ეგურის
ვინ დაადუმა მოქვის ზარები.
რისთვის გაყიდეს ხატი ჭედური
ფრესკებს მოვავლე ცხელი თვალები..
ენგურს გადაღმა გაზაფხულია
თუმცა არ ყვავის დამწვარი ნუში.
ნამგალა მთვარეს სად არ უვლია,
დიოსკურია ჩაუკრავს გულში..
ასე წამართვეს სიცოცხლის გემო
დამუნჯდა ილორს დედო ზარები
ისე ნუ მომკლავ უფალო ჩემო
რომ არ მოვავლო სოხუმს თვალები...

/მამა პეტრე/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Mar 7 2015, 02:36 PM

David Badzagua


მეგობრებო ვმუშაობ ახალი ქართული შრიფტის შექმნაზე, რომელსაც დაერქმევა აფხაზეთი. დასრულების შემდეგ იგი განთავსდება ინტერნეტ სივრცეში და აღნიშნული შრიფტით ისარგებლებს ნებისმიერი მსურველი.

მჭირდება დაფინანსება.

იდეაში სულ შრიფტის 3 ვარიანტი შეიქმნება. მათი დასახელება ვორდის საძიებო სისტემაში ასე იქნება:

1. აფხაზეთი მიყვარს;
2. აფხაზეთი ქართული;
3. აფხაზეთი დავბრუნდები;

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Mar 24 2015, 08:47 PM

"ეს ყოველივე საკუთარი ენისა და სამშობლოს უპატივცემულობისა და უსიყვარულობის გამო დაგვემართა. კარგად მახსოვს ის დრო, სოხუმის ეგრეთ წოდებული ქართული ინტელიგენცია მშობლიურ ენაზე ლაპარაკს რომ არ კადრულობდა. მათთვის უპირატესი რუსული ენა იყო. სწორედ ამიტომ დავისაჯეთ. რაც გვინდოდა, ის მივიღეთ!"

/დეკ. კონსტანტინე ხუროძე

"საპატრიარქოს უწყებანი" N9, 2015, გვ. 10/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Mar 26 2015, 02:39 PM

შარბათსიზმარი ანუ აფხაზეთს ვიყავ

აფხაზეთს ვიყავ წუხელ სიზმარში...
იმედისფერად ჰყვაოდა ზეცა...
შემომეგება და ჩემს წინაშე
ხასხასა მოლის ხალიჩებს ჰკეცდა.
მთლად ქართველებით გაივსო მიწა,
აფხაზეთს ქართლის სუნი სდიოდა...
ბაზალეთს გვერდით მიუწვა რიწა,
ფსოუც ჭოროხის გვერდით დიოდა.
მეც ერთ აფხაზ ბიჭს ხელი ჩავკიდე,
არ გვწყინდებოდა ერთურთის ცქერა,
და როგორც ღამე დღეს შეეყრება-
ის იყო შავი, მე ვიყავ ქერა...
გულში ვიძვრენდი აფხაზურ ზეცას
და ზღვაში შეჭრილ ოქროსფერ კონცხებს,
მერე ავტირდი ნაცემ ბალღივით
და რასაც შევწვდი ვკოცნე და ვკოცნე.
ქართული სუნი სდიოდა ყველას,
აფხაზურ სახლებს, მზეს და ბალახებს...
ღმერთო მაღალო! შარბათსიზმარი
ოღონდაც ცხადში კვლავ დამანახე!

/ანა (ქალთამზე) სურმანიძე/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Mar 31 2015, 01:56 PM

"აფხაზეთი" - ლევან ღვინჯილიას, სოფო გელოვანისა და "შავნაბადას" ახალი გამოწვევა

ანსამბლ "შავნაბადას" დაარსებიდან 10 წელი შეუსრულდა და ცოტა ხნის წინ აფხაზეთის სახელმწიფო ანსამბლის სტატუსი შეიძინა. ის ახლა ამ სახელწოდებით განაგრძობს შემოქმედებით საქმიანობას.

"შავნაბადა" 2005 წლიდან, დღემდე აქტიურად იყო ჩართული ქართული სიმღერა-გალობის განვითარება-პოპულარიზაციის საქმეში. ვინაიდან ანსამბლს წელს საიუბილეო თარიღი აქვს, რისთვისაც განსაკუთრებულად ემზადებოდა და სწორედ ამ დროს მიიღო შემოთავაზება - ახალი სტატუსითა და სრული შემადგენლობით შეერთებოდა აფხაზეთის ავტონომიური რესპუბლიკის სიმღერისა და ცეკვის სახელმწიფო ანსამბლ - "აფხაზეთს". "შავნაბადას" წევრებისთვის დიდად სასიხარულოა და როგორც ამბობენ, საპასუხისმგებლოც, რადგან საშუალება ეძლევათ, იდგნენ ქვეყნის ისტორიული და ერთ-ერთ მნიშვნელოვანი რეგიონის – აფხაზეთის მრავალფეროვანი ხალხური შემოქმედების დაცვისა და განვითარების სამსახურში. როგორც დასძენენ, ამიერიდან მეტი გულმოდგინებითა და ერთგულებით გაგრძელდება "შავნაბადას" მიერ წამოწყებული ყველა საქმე, ოღონდ, უკვე ახალი სტატუსითა და სახელწოდებით.

კიდევ ერთი სიახლე: ასნამბლ "აფხაზეთს" სამხატვრო ხელმძღვანელობას ლევან ღვინჯილია გაუწევს, ლოტბარი დავით ცინცაძე იქნება, რომელმაც 10 წლის წინ ანსამბლი "შავნაბადა" დააარსა და დღემდე ხელმძღავენელობდა. 10 წლის განმავლობაში ანს

ამბლმა "შავნაბადამ" რამდენიმე აუდიო და 5-ნაწილიანი საგალობლების შემსწავლელი დისკი გამოსცა. ამ ხნის განმავლობაში ანსამბლი არაერთხელ წარმდგარა საზოგადოების წინაშე, როგორც სოლო კონცერტებით, ასევე აქტიურად მონაწილეობდა სხვადასხვა სახის ღონისძიებასა თუ კონცერტში. უკვე წლებია ანსამბლის წევრები სამების საკათედრო ტაძრის გუნდის მგალობლებიც არიან.
სიახლეა ისიც, რომ "აფხაზეთს" "შავნაბადას" ყველა წევრთან ერთად, მომღერალი სოფო გელოვანიც შეუერთდა, დიახ, სოფო მათი სოლისტი გახდა...

ლალი ფაცია
ამბები.გე

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Apr 2 2015, 02:33 PM

დიოსკურია

ნელინელ ზღვაზე ეცემა მწუხრი,
თითქოს ზღვას რაღაც მძიმე წყლული აქვს!
მითხარით, ზღვაში ორივე მუხლით
ვინ ჩააჩოქა დიოსკურია?!
მომსწრევ ათასი წარღვნის, ქარ-წვიმის,
ტანით ხმელეთზე დაუტევარო,
ოდესღაც პონტოს ღელვის არწივო,
ზღვას ჩაწურვილო ყურძნის მტევანო!
მე მინდა ახლა ვიხილო ისევ
შენი ქუჩები, შენი ტაძრები,
გავიგო მინდა, რა დარდებს ისევს,
ზღვაში ხარ - ცეცხლად რად ინაცრები?
ყველაფერსა აქვს თავისი ბოლო,
ზღვაში ჩაძირეს შენი ზღაპარი,-
ოდეს აქ ბუხრის მოლურჯო ბოლით
სიცოცხლეს ჭვრეტდნენ პაპისპაპანი!
...ნელინელ ზღვაზე ეცემა მწუხრი,
თითქოს ზღვას ღამის ხილვა სწყურია!
მითხარით, ზღვაში ორივე მუხლით
ვინ ჩააჩოქა დიოსკურია?!

/დილარ ივარდავა/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Apr 13 2015, 06:48 PM

სოხუმში

სოხუმში მუხის ხე წაიქცა,
უბნობენ აფხაზი ბიჭები,
ქართველთა სახლებიც დაიქცა,
შრიალიც არ ისმის ფიჭვების.
სოხუმში ტიტებიც დამჭკნარა,
ვერავინ გაჰფანტა იჭვები,
მდუმარედ შეისვა ხვანჭკარაც,
უდროოდ წასული ბიჭების.

/ოთარ რურუა/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Apr 13 2015, 10:06 PM

აფხაზეთის ე.წ. ლიდერები გალის სკოლებში ქართული ენის სწავლების აკრძალვაზე მუშაობენ

13 აპრილი

ოკუპირებული აფხაზეთის ეგრეთ წოდებული ლიდერები ახალ რეგულაციებზე მუშაობენ, რომლებიც გალში ქართული ენის აკრძალვას, ასევე, ქართული სკოლის მასწავლებლებისა და დირექტორების საოკუპაციო ზოლზე გადაადგილების შეზღუდვას გულისხმობს. ინფორმაციას „რუსთავი 2“ ავრცელებს.

„კურიერის" ინფორმაციით, ახალი რეგულაციები რაულ ხაჯიმბას გუნდის წევრებმა შეიმუშავეს. ტელეკომპანიის ცნობითვე, გალის რაიონის მოსახლეობაში უკვე ვრცელდება საინფორმაციო ფურცლები, სადაც წერია, რომ სექტემბრიდან ქართულ სკოლებში რუსულ და აფხაზურ ენებზე იქნება სწავლება.

„ასევე გალის რაიონში დაიწყო მოსკოვში დაბეჭდილი ისტორიის წიგნების დარიგება. წიგნში ქართველთა და აფხაზთა თანაცხოვრობის დროინდელი მოვლენები გაყალბებულია.

ქართული სკოლების თანამშრომლებმა კი უკვე მიიღეს მითითება, რომ საქართველოს განათლების სამინისტროს მიერ რეკომენდირებული ისტორიის სასწავლო წიგნით სწავლება სკოლებში შეწყდეს.

ახალ რეგულაციებს გალის რაიონში მცხოვრები მოქალაქეები აპროტესტებენ“, - იუწყება „რუსთავი 2“.

http://news.ge/ge/news/story/130955-afkhazetis-e.ts.-liderebi-galis-skolebshi-qartuli-enis-stsavlebis-akrdzalvaze-mushaoben

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Apr 21 2015, 08:17 PM

ქართველო...

იყავ კეთილი... გიყვარდეს მიწა,
არ გააცივო წინაპრის კერა,
შენს დაბრუნებას მოელის რიწა,
არ დაუკარგავს იმედი ჯერაც.
იყავ ერთგული... გიყვარდეს ერი,
საქართველოსთვის გიძგერდეს გული,
არ გააცინო ქართველო მტერი,
არ გააწბილო შენი მამული.

/ოთარ რურუა/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Apr 22 2015, 07:37 PM

ჩვენ დავბრუნდებით სოხუმში როცა...
(თამთა გრიგოლიას)

ჩვენ დავბრუნდებით სოხუმში როცა -
აფხაზურ პალმებს ჩავეხუტებით,
ისევ აღვავლენთ ქართულად ლოცვას,
ძმებს აღარასდროს გავებუტებით.
ჩვენ დავბრუნდებით სოხუმში როცა -
სიხარულის ზარს დარეკს ბედია,
მიწას ვაჩუქებთ უამრავ კოცნას,
ეს სიცოცხლეზე უფრო მეტია.

/ოთარ რურუა/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Apr 24 2015, 08:12 PM

გზა სოხუმამდე...

(ლია ქებურიას)

თვალს ძველებურად,
არაფერი
აღარ ამშვიდებს
და არც ზღვის ღელვას
აღარ ერთვის
გზა ფორთოხლებით...
როცა გგონია,
სინათლეზე
უნდა გახვიდე,
მაშინ იწყება,
სხვა სიბნელე...
სხვა ჯოჯოხეთი...
წვიმაც შეშლილა,
ცის საფიქრალს,
დარდს რომ უხამებს...
რა საცოდავად
მოფუზულან
ოლეანდრები...
ბნელში მიიკვლევ
მოწყურებულ
გზას სოხუმამდე
და გეძნელება,
საკუთარ სახლს
რომ ენატრები...
მჯერა, იმედად
ანთებული,
მზის ჩირაღდნებით,
შემოგხვდებიან
სევდის ბოლოს
მაგნოლიები...
და ძველი სახლიც,
გაყურსული
ჩრდილში დაფნების,
გულში ჩაგიკრავს,
გეტყვის, - როგორ
მალოდინებდი?!..

ბადრი სულაძე

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: May 7 2015, 11:21 PM

ჩემი მორდუ აფხაზეთში იზრდებოდა თარბებთან,
ბადეს შლიდა… და მშვილდ-ისრით ტყეში ნადირს არბევდა.
ხვიჩას ზრდიდნენ აფხაზები ჩაუქად და რაინდად,
ბეჭზე ორბად შეუფრინეს „ურაიდა რაიდა“.
გადიფრინეს ყრმობის წლებმა
და აფხაზურ-მეგრულით
ცხრა ლამაზმა ცხენოსანმა გადმოტოპა ენგური.
II
რა პატარა ხარ! (ალბათ ცრემლს თუ აღემატები!)
და რამდენ, რამდენ სიმწარეს და სიხარულს იტევ.
მანდ, აფხაზეთში დაგვიგია კაკანათები,
აქ კი საფარში ვუჯექით ჩიტებს.
ძიძიშვილობდნენ წინაპარი სახლიკაცები
და მხარზე ეჯდათ ერთი ჭინკა და ანგელოსი.
ქორი, წიწილას აფხაზეთში თუ იტაცებდა,
ჰაუ, ჰაუო, გვიყვირია სამეგრელოში.
ჩვენს მონადირეს აჯავრებდნენ თქვენი ჩხიკვები,
ბევრჯერ ეგ თხებიც ჩვენს ქანჩახებს რქებით ეკიდა
და მორდუ აქეთ თუ როდესმე დააცხიკვებდა,
- ხვიჩას სიცოცხლე! - ეძახოდნენ აფხაზეთიდან.
ერთ ცას, ერთ ჰაერს, როგორც უნდა, როდი ვაფასებთ,
ერთი მამალი აღვიძებდა ოდიშ-აფხაზეთს.
ხვიჩა რომ მოკლეს ბრანდენბურგთან ორმოცდახუთში,
თურმე აბრსკილის ლექსს მღეროდა, ლექსს სათაყვანოს…
შავი ქაღალდი მამამძუძემ მოფშვნიტა მუჭით,
ძიძის კივილმა შეძრა მთელი სამურზაყანო.
III
ო, აფხაზეთო, ბევრი კარგი მოყმის გამდელო,
ამორძალი ხარ, მკერდმოჭრილი უსაქართველოდ.
მაგ ტკბილ კალთაში თავს ჩაგიდებ და გავყუჩდები,
ლოცვით, მადლობით, აღსარებით მითრთის ტუჩები.
ეგ დალალ-კავი, ეგ მანდილი მოიშილიფე,
არ დამემდურო, არ მიწყინო, შენი ჭირიმე,
თუ მორდუსავით ვერ მოგხედე, ვერ მოგიკითხე, -
მუდამ შენთან ვარ, შენკენ მიხმობს ფიქრი დღითიდღე,
შენს კალთას ასდის თაფლის სუნი, ირმის რძის სუნი,
ყრმობის ზღაპარო, მართლა ზღაპრულ სვე-ბედს გისურვებ.
IV
ოდიშში ვარ,
ქორწილში ვარ… ცხენს ვაჭენებ… ჰაიდა…
„ოდოიას“ გადმოუხტა „ურაიდა რაიდა“…
ჩანს ანტიკურ არფასავით აივნების რიკული,
ზედ სიმებად ლერწებია და სხივები ცისკრული.
წაიყვანეს თამარ-ქალი აფხაზეთში დიელო და…
მოწამეი ხარ, შენ საქართველო – ერო ფეხბედნიერო და…
ჩანს ოდებზე კოლხთა ღერბი, ღერბი სიმინდ-ჯიქურის
და აფხაზურ ცხენის ნალი ავგაროზად მიკრული.

შოთა ნიშნიანიძე

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: May 19 2015, 12:09 PM

ენგურთან

მდინარის ერთ მხარეს
შენ ისველებ ტერფებს,
მეორე მხარეს მე ვიგრილებ
შუბლს...
შენ ქვიშისგან
მეგრულ ოდას
აშენებ,
მე ხიდს ვამაგრებ...
შეუძლებელია,
ერთმანეთის მტრები
ვიყოთ...

/მამა პეტრე/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: May 21 2015, 02:03 PM

რა მენატრება ყველაზე მეტად? სოხუმი და გულრიფში...

/ილია II/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: May 24 2015, 10:22 PM

"აფხაზეთი მეტია, ვიდრე ტკივილი"

/მამა პეტრე/

/FB/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: May 28 2015, 09:54 PM

ისევ ისე გელოდებათ აფხაზეთი

ისევ ისე გელოდებათ აფხაზეთი,
რომ ერის ხმამ ძველებურად იჭექოს...
რომ გვიყვარდეს უფრო მეტად ერთმანეთი -
აფხაზეთში ნაომარო ბიჭებო.
ისევ ისე გელოდებათ აფხაზეთი,
მზე უთქვენოდ სოხუმშიაც არ მზეობს!
საქართველოვ! არასოდეს დამთავრდები,
ღმერთი იცავს ქართველების სამზეოს!

ოთარ რურუა

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 28 2015, 05:52 PM

მიუხედავად იმისა, რომ აფხაზეთში ჩემი ხანმოკლე ცხოვრების კიდევ უფრო მცირე ნაწილი გავატარე და აგერ უკვე 23 -ე წელია თბილისის მდგმური ვარ (რის გამოც მისი მადლიერი ვარ ) ჩემი თავი მაინც სოხუმლად მიმაჩნია და ისეთი განცდა მაქვს თითქოს ის ებრაელი ვარ, რომლის მამის თაობასაც აღუთქვა ღმერთმა "აღთქმული მიწა" და მიუხედავად იმისა, რომ ნანახი არც ჰქონია იგი, თუნდაც ზეციერ და ხორციელ მამას შორის (რომელიც ამ იდეის სამსხვერპლოზე დაიკლა ) დადებული აღთქმის გამო, წამს და ჯერა, რომ აუცილებლად დადგება დრო ამ მიწაზე დამკვიდრებისა... იცი რატომ? მე რომ მინდა იმიტომ არა, ვისი სურვილიც შეუცვლელია მაგიტომ, მე რომ მენატრება იმიტომ კი არა, ვისი გულმოწყალებაც უსასრულოა მაგიტომ... ეს არის რაც მაძლევს იმედს დაბრუნებისა. იმედი კი უტყუარი და სანდოა.
ყველანი მიწისგან შექმნილნი ვართ, მათ შორის მამაჩემიც, რომლის სისხლის გუმისთაზე იმ მიწად იქცა და მას შეუერთდა, რომლისგანაც შექმნილი იყო, სწორედ ამიტომ აფხაზეთსაც, რომლის მიწასაც მამაჩემი ურევია ისე არ შეველევი, როგორც მამას, რადგან დღეს ორივე ერთია ჩემთვის და ვერაფრით ვერ გავყოთ ერთმანეთისგან; აფხაზეთიც ისე მაკლია და მენატრება, როგორც მამა... მე ხომ ორივე თანაბრად მახსოვს და ორივესთან თანაბრად მოვასწარი ყოფნა. დღეს ჩემთვის აფხაზეთი მამანარევი მიწაა, ცოცხალი მიწა, რომელიც თავის შვილებს სიხარულით ელოდება...
ღმერთმა დალოცოს საქართველო!

/მღვდელი ნიკოლოზ სულუხია
FB/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jul 3 2015, 04:16 PM

“იმდენად უყვარდა ზღვა და აფხაზეთი ნოდარს, პატარა ბასეინი გააკეთა, შეღება ცისფრად, სელაპები დაახატა თავის ხელით და დააწერა “შავი ზღვა.” ნოდარ დუმბაძე, რომ ცოცხალი ყოფილიყო ჩვენსა და აფხაზებს შორის ომი არ იქნებოდა” -ვაჟა ჟღენტი.......

/FB/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jul 5 2015, 05:59 PM

5 ივლისს აფხაზეთის ერთერთი სოფელი კამანი დაეცა,ადგილი სადაც წმინდა იოანე ოქროპირი აღესრულა.ამ დღეს აფხაზებმა მამა ანდრია და იური ანუა მოკლეს.უფალმა მოიხსენოს მათი სული.

/FB/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jul 21 2015, 11:07 AM

ქართული იდეა

სომეხთა სასულიერო ლიდერი ტერ-სეტრაკი აფხაზეთის დამოუკიდებლობას უჭერს მხარს

აფხაზური მედია აფხაზეთში სრულიად სომეხთა სულიერი ლიდერის, ტერ-სეტრაკ (აზნავურიანის) მიმართვას ავრცელებს, სადაც ის აფხაზეთში მცხოვრებ სომხებს ამ ქვეყნის ასაყვავებლად გაერთიანებისკენ მოუწოდებს…

,,მე მრავალი წლის განმავლობაში ვთესავ ჩემი მრევლის გულებში სიყვარულს მოძმისადმი და ვუხსნი მათ, თუ რამდენად მნიშვნელოვანია სომხების გაერთიანება აფხაზეთის განვითარებისა და აყვავებისათვის. მე ჩემის მხრივ დიდად მადლობელი ვარ აფხაზი ხალხის, იმ მოცემული შესაძლებლობის გამო, რომლითაც ვცხოვრობ ერთ საერთო ოჯახში, როგორც თანასწორი თანასწორებთან, ძმებსა და დებს შორის. არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ აფხაზეთთან სომხებს მრავალსაუკუნოვანი ისტორია გვაკავშირებს… აფხაზთა მეფის ასული გურანდუხტიც ხომ ლეგენდარული სომეხთა მეფის აშოტ ერკატის ძმასთან, აბასთან წმინდა ქორწინებით იყო დაკავშირებული… და დღეს, არავის შეუძლია თქვას, რომ აფხაზებმა ეს კავშირები დაარღვიეს… ამას მოწმობს სომხური ეკლესია აფხაზეთში, ათეულობით სომხური სკოლა, სომხური ტრადიციების და ფასეულობების დაფასება ამ ქვეყანაში. ვიმედოვნებ ისტორიამ ასწავლა სომხებს იყვნენ მონოლითურნი და ერთიანნი… უმთავრესი პრიორიტი კი, უნდა იყოს თავად ხალხი, იმისათვის რომ გამოადგე იმ საზოგადოებას და იმ სახელმწიფოს სადაც შენ ცხოვრობ…
მე მინდა აფხაზეთი აყვავებული ვნახო… ამ ძლიერმა და მეომარმა ხალხმა, ჭეშმარიტად დაიმსახურა დამოუკიდებლობის და სახელმწიფოებრიობის უფლება, აფხაზეთის რესპუბლიკის სახით,, აცხადებს ტერ-სეტრაკი

/FB/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jul 22 2015, 10:11 PM

აფხაზეთი საქართველოა!!!
ზაფხული...მზე...ზღვა...დასვენება...ისევ გაივსო ხალხით აჭარა და ბათუმი...მართლა ძალიან მაგარი შეცვლილია ეს ქალაქი ბოლო
რამოდენიმე წელიწადში...ერთერთი ულამაზესია შავიზღვისპირეთში თუ ყველაზე ლამაზი არა...
თუმცა...ბათუმიდან არცთუ ისე შორს არის ერთი ქალაქი სახელად სოხუმი...ისიც საქართველოა...ისიც ლამაზია...მაგრამ თითქოს დაუძველდა სილამაზე...თითქოს დრო გაჩერდა ამ ქალაქში და რაღაცას ელოდება...ელოდება რომ ოდესღაც წელში გაიმართება და გახდება ყველაზე მაგარი ქალაქი რეგიონში...
ეს არ იქნება მეორე ბათუმი...ეს იქნება ახალი
სოხუმი...გამორჩეული და განუმეორებელი...და ეს ყველაფერი მთელს აფხაზეთს გადაედება...
ამ ყველაფრის მტკიცედ მჯერა და ძალიან მინდა რომ ესე მოხდეს...მიუხედავად იმისა, რომ სულ რაღაც ერთხელ და ისიც ძალიან პატარა ვიყავი სოხუმში...თითქმის არ მახსოვს როგორი იყო...
წარმომიდგენია იმ ხალხს რა მაგრად ენატრება აფხაზეთი, ვისაც ცხოვრების საუკეთესო წლები იქ გაუტარებია...ვისაც საკუთარი სახლი დაატოვებინეს და წლებია, საკუთარ ქვეყანაში, ლტოლვილს ეძახის ზოგიერთი...
აფხაზეთი საქართველოა!

/FB/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jul 24 2015, 10:49 PM

დათო ბოლქვაძის ხსოვნას

როს აფხაზეთში ომი დაიწყო -
გული კინაღამ წამით გაჩერდა,
ხალხის ნაწილი ორად გაიყო -
მაკედონელიც ვერ გაარჩევდა
ვინ იყო ჩვენში მტყუან-მართალი,
ანდა ვის ჰქონდა რამის უფლება!
ცერებზე იდგა მთავარსარდალი
და სულს ღაფავდა თავისუფლება!
ვერ დავაფასეთ ხალხის ამაგი -
ვინაც სიცოცხლე ჩვენთვის გასწირა...
არ დაივიწყებს მჯერა: ალაგი -
ვინც დაიბადა ფრთამალ არწივად!!!

ოთარ რურუა
/FB/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jul 30 2015, 08:59 PM

http://www.radikal.ru

/FB/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Aug 9 2015, 04:16 PM

სიყვარულის ძალა

საოცარი ძალა აქვს სიყვარულს. ამაში მაშინ დავრწმუნდი, როცა აფხაზი ბიჭი ქართველ გოგონაზე დაქორწინდა და პირიქით.
მიუხედავად იმისა, რომ აფხაზებსა და ქართველებს შორის ბევრი დაპირისპირება მოხდა მეოცე საუკუნის მიწურულს, ვგრძნობ რომ ერთმანეთისადმი სიყვარული ჯერაც არ განელებულა და ალბათ არც არასოდეს განელდება, რადგან სიყვარული ღმერთივით მარადიულია. პოეტი ვაჟა ოთარაშვილი ერთ ლექსში ამბობს:
``ლერწამის ორი ღერი ვართ,
გვწვავს სიყვარულის ძალა``.
მხოლოდ ამ უკვდავ გრძნობას ძალუძს ბოროტების დამარცხება.
დაბოლოს, ლეგენდარული მუსიკოსის-ჯიმი ჰენდრიქსის სიტყვებით მინდა დავასრულო:
``როცა სიყვარულის ძალა დაამარცხებს ძალის სიყვარულს, მაშინ მსოფლიოში მშვიდობა დამყარდება``.

პატივისცემით - ოთარ რურუა

/FB/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Aug 10 2015, 08:53 PM

-საით მიფრინავენ თოლიები?!
-აფხაზეთისკენ...
-ტყვიების არ ეშინიათ?!
-მათთვის ზღვარი წაშლილია...
-ეჰ, თოლია მაინც ვიყო, ჩემს სახლს შემოვუფრენდი...
-სულ არ არის საჭირო თოლიად გადაქცევა, იფრინო...
ვერც ზღვას გადავცურავთ მკლავებით...
-აბა რა უნდა ვიცოდე?!
-სიყვარული...

/მამა პეტრე/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Aug 12 2015, 05:00 PM

როცა...

როცა სიზმრად ტყვიებდახლილ სოხუმს ვხედავ -
აფხაზების სირცხვილითაც ვიწვები,
გულს მაწვება მონატრების ჩუმი სევდა,
უფრო მტკივა გაყიდული მიწები.
როცა სიზმრად ტყვიებდაკრულ სოხუმს ვხედავ -
თვალწინ მიდგას დედა აცრემლებული,
სანთელს ვუნთებ თეთრ გიორგის - ნათლის მხედარს,
რომ წყლულები იქნეს გამთელებული.

ოთარ რურუა

/FB/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Aug 16 2015, 07:14 PM

„იმის გამო რომ მესი ენახათ, არ უნდა დაევიწყებინათ ის მსხვერპლი, რაც ჩვენმა ხალხმა გადაიტანა.“ -ეს განცხადება აფხაზმა ჟურნალისტმა, „ჩეგემსკაია პრავდას” რედაქტორმა, აფხაზი ახალგაზრდების თბილისში, სუპერთასის მატჩზე, ჩამოსვლასთან დაკავშირებით გააკეთა.

ინალ ხაშიგმას აზრით, ფეხბურთი პოლიტიკის მიღმა არა არის და ეს აფხაზებმა განსაკუთრებით, მაშინ გამოსცადეს, როდესაც მათი „ საფეხბურთო ნაკრები“ ნაციონალურ გუნდებს შორის, საქართველოს პროტესტის გამო ვერ მოხვდა. მისივე განმარტებით, აფხაზები საკუთარ ქმედებაზე უნდა დაფიქრებულიყვნენ.

„ჩვენ საკუთარ თავზე განვიცდით იმას, რომ სპორტი, განსაკუთრებით კი ფეხბურთი, პოლიტიკის მიღმა არ არის. ეს ძალიან კარგად ჩანს ჩვენი ფეხბურთის იზოლიაციით. რამდენიმე ხნის წინ ჩვენი ნაკრები მსოფლიო ჩემპიონატზე, იმ ნაციონალურ გუნდებს შორის ვერ მოხვდა, რომლებიც ფიფას შემადგენლობაში არ შედიან, რადგან საქართველო ამას აქტიურად აპროტესტებდა.

ფეხბურთი უნდა გვიყვარდეს, მაგრამ ვფიქრობ, ჩვენი ახალგაზრდები თბილისში არ უნდა წასულიყვნენ. აუცილებლად უნდა გავითვალისწინოთ შექმნილი მდგომარეობა და ის, რომ ჩვენ შორის ისევ საომარი მდგომარეობაა. იმის გამო რომ მესი ენახათ, არ უნდა დაევიწყებინათ ის მსხვერპლი, რაც ჩვენმა ხალხმა გადაიტანა. არ ვისურვებდი, რომ ეს ბიჭები გამყიდველებად შერაცხონ, მაგრამ სანამ იმოქმედებდნე, უნდა ეფიქრათ” – განაცხადა ხაშიგმა.

http://sazogadoeba.ge/news.php?post_id=32937

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Aug 19 2015, 03:59 PM

http://radikal.ru/big/f1858aa4750642d9b4ff5fcad6bfe734

აფხაზი ახალგაზრდის პროტესტი რუსულ ანექსიას.
/FB/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Aug 21 2015, 01:36 PM

http://radikal.ru/big/5b48a74adf654b779b5a1d82b16123db

აფხაზი ახალგაზრდების გზავნილი - ,,აფხაზეთი საქართველოა“

/FB/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Sep 3 2015, 12:23 PM

"მე დაკარგულად ვერ ჩავთვლი იმას,
რაც ჩემი ნებით არ დამითმია"

/FB/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Sep 4 2015, 12:03 AM

თურქეთი ჩვენი სტრატეგიული პარტნიორია?!..

სოხუმში თურქეთის ოფიციალური დელეგაცია ჩავიდა ქოჯაელის პროვინციის გუბერნატორის - იბრაჰიმ ყარაოსმაოღლუს მეთაურობით. მასთან ერთად იმყოფება ქალაქ იზმითის მერი - ნევზათ დოგანი.
თურქული დელეგაცია აფხაზეთის დეფაქტო ლიდერმა - რაულ ხაჯიმბამ და პრემიერმინისტრმა - არტურ მიქვაბიამ მიიღეს.
შეხვედრაზე საუბარი თურქეთსა და აფხაზეთს შორის თანამშრომლობის საკითხებს შეეხო. თურქული პროვინციის გუბერნატორმა ქოჯაელის პროვინციის ერთ-ერთი ქალაქისა და ოჩამჩირის დამეგობრების შესახებ ზეპირი შეთანხმების თაობაზე ისაუბრა. მან დეფაქტო ხელმძღვანელობა თურქეთის რესპუბლიკის დღის აღსანიშნავ ღონისძიებაზე 29 ოქტომბერს თურქეთში მიიწვია.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Sep 27 2015, 07:59 PM

✞ სრულიად საქართველოს კათოლიკოს პატრიარქმა საკვირაო ქადაგების დროს აფხაზებსა და ქართველებს გაერთიანებისკენ მოუწოდა.

უწმინდესმა სოხუმის დაცემის დღე გაიხსენა და ბრძანა, რომ დღევანდელი დღე მწუხარების დღეა, რადგან აფხაზეთი ქართველების ტკივილია.

"11 წელი მე ვიყავი აფხაზეთის ეპისკოპოსი და მიტროპოლიტი. სიკეთისა და სიყვარულის მეტი მე იქ არაფერი მინახავს. მოგმართავთ ყველას - აფხაზებს და ქართველებს, რომ შეერთდით. აფხაზებო, მოდით ჩვენთან, ქართველები მოვიდნენ თქვენთან და ერთად ვილოცოთ ჩვენი მიცვალებულებისთვის. დღევანდელი დღე მწუხარების დღეც არის და სიხარულისაც. დღეს არის ჯვართამაღლება და დღეს არის დიდი მწუხარება, აფხაზეთის ტრაგედია. აფხაზეთი ეს არის ჩვენი ტკივილი და ჩვენი იმედი. აფხაზეთი ეს არის ერთიანი საქართველო. დღეს ჩვენ შევთხოვთ უფალს, რომ უფალმა აცხოვნოს და ნათელში ამყოფოს აფხაზეთში დაცემული ჟიული შარტავა, იგივე დავითი და სხვა გმირები", - ბრძანა უწმინდესმა. ✞

/FB/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Sep 27 2015, 11:22 PM

საქართველო აფხაზეთია !!! როგორც საუკუნეების განმავლობაში დაკარგული ჯვარი ამაღლდა, ასევე აღდგება აფხაზეთი.

/ანტონ გაგუა/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Sep 29 2015, 01:38 PM

შენი შვილი ვარ,
ენგურს გაღმა ზღვისპირს გაზრდილი,
ფეხით ვიარე სვანეთის მთა,
როგორ მციოდა....
მინდვრედ ვთიბავდი სიყვარულს და
სევდა ვიშვილე,
ილორის ხატებს ცრემლიანი ფერი სდიოდათ.....
შენი შვილი ვარ,
ჩალეწილი კარი დავჭედე,
ეზოს გავავლე ღობე დედი და მინდა ნახო,
მინდა ჩემს სახლში მომიმზადო
რამე სადილი და დავუძახო ქართულ პურზე სამურზაყანოს.....
შენი შვილი ვარ,
სად მეძებდი ამდენი წელი,
არსად წავსულვარ გელოდი და ვითვლიდი ფიქრებს,
მე ის დარდი ვარ მაშინ დედი,გემს,რომ ჩამორჩა,
მე ის წვიმა ვარ ცეცხლმოდებულ სახლს,რომ აქრობადა...
ჰო,დედი,მე ვარ,ქართველი ვარ-
-ჰოი,ვარაიდა....
ვერაფრით გვცვლი შენს ნანაზე
სხვას და მარადჟამს-
რამდენი წელიც არ დასჭირდეს შენს გზებს აქამდე,
ენგურს გადაღმა,
მე სულ შინა ვარ,
დედი,აქა ვარ!!!!!!

დიკა სალაყაია
/FB/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Oct 1 2015, 06:57 PM

"ერთხელაც მინდა ენგურს გადაღმა, რომელიმე ტაძარში საქართველოს ავუნთო სანთელი...."

დიკა სალაყაია
/FB/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 3 2015, 12:16 PM

აფხაზეთი

"ა მომაჭერით გული ყველამ... გაინაწილეთ!
ფ ართოდ გახსენით საქართველოს დიდი კარები,
ხ ალიჩად გიფენთ, ქართველებო, მთელ დედამიწას,
ა გვიკლო მტერმა... სამშობლოის რეკავს ზარები!
ზ ურმუხტი მიწა გასაყოფი არავისთან გვაქვს,
ე დემ-წალკოტი ღვთის რჩეული ჩვენი გულია,
თ უ ქვეყანაზე ცოდვა-მადლი აღარ არსებობს,
ი ჩქარეთ, თორემ დედამიწა განწირულია.
ა დლერი, სოჭი, გუდაუთა, გაგრა, ტყვარჩელი,
ფ იქრი სოხუმზე, ოჩამჩირე, გალი, გულრიფში,
ხ ოფა, ათონი, განთიადი და ლესელიძე,
ა მ გახსენებით ყოველ წამში ტანჯვით გული თრთის...
ზ ნაური, ჯავა, სამაჩაბლო დაიპყრეს უღვთოდ,
ე პოტინება უცხო ერი ჩვენს ქართულ მიწას,
თ უ საქართველოს ქართველებმა არ ვუპატრონეთ,
ი ქ წინაპრებთან ალბათ ყველას შეგვრცხვება მისვლა...
- ამომაჭრით, ჩემი გული გაინაწილეთ,
გულის ნაწილებს საქართველოს დაარქვით მიწა,
რეკეთ ზარებო! შეაღწიეთ ყველას გულებში,
ძმობა ერთობა რომ დამკვიდრდეს მარადჟამს წმინდა!.."

/FB/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 3 2015, 11:03 PM

აფხაზეთზე ამ კაცს თვალი უჭირავს -
ეს კაცია, ალბათ, თურქის თემის...
და მე ვყვირი: - ჩემს სისხლს დალევს უწინამც!
და მე ვმღერი:- აფხაზეთი ჩემი!

როსმე „არგო“ (სხვა ხომალდი გუშინაც!)
მოაპობდა ზვირთებს ნიჩბის ცემით...
და მე ვყვირი: - მკვდარსა მნახვენ უწინამც!
და მე ვმღერი: - აფხაზეთი ჩემი!

ზღვაო პონტის! რიფებს მალავ უჩინარს -
არაერთის ზედ მიემსხვრა გემი...
და მე ვყვირი: - ოხ, უწინამც! უწინამც!
და მე ვმღერი: - აფხაზეთი ჩემი!

მურმან ლებანიძე
1975 წელი.
/FB/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 19 2015, 01:55 PM

ღმერთო!
(ჩემი და ჩემი თაობის სათქმელი)

მე-ბავშვობაწართმეული თაობა ვარ,
ჯერ ცხოვრება არ მინახავს ღმერთო,
სამომავლოდ აფხაზეთის სიყვარულში
კელაპტრად და სანთლად მინდა ვენთო.

ჩვენ-სამშობლოგაყიდული თაობა ვართ,
საქართველო შეიმოსა შავად,
შეგვეწიე ღმერთო... გაგვაერთიანე,
უკურნებელ სენითა ვართ ავად.

ოთარ რურუა

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 30 2015, 01:57 PM

იქ, შორს...

იქ, შორს, აფხაზეთია... ნაპალმარი ნაპირი,
სისხლის წყარო დამშრალა, ვერ გამძღარა ვამპირი...

იქ ''სხვისი'' სოხუმია, ჩემი სახლის სარკმელით...
ზღვა ისეთი ჩუმია, დგას ისეთი ნაღველი,

ცა ისეთი უმზეო, ფერმკრთალი და სველია,
მოკლული ამორძალი ნაპირზე ასვენია...

წყალში დგას და გამშრალი გული უდუღს, სწყურია,
ცხუმის ცოცხალ ნაფლეთებს გლოვობს დიოსკურია...

იქ, შორს, აფხაზეთია... და ვით ოშკი, პარხალი,
ობლად არის ბედია, დგას ილორი ჩამქრალი...

გამქრალია იმედიც, სანთლის ბოლო ნაღვენთი,
სიზმარ-სიზმარ რომ ვსდიე, ღამეს რითაც ვათევდი...

იქ ''სხვისი'' სოხუმია, ჩემი სახლის სარკმელით,
ზღვა ისეთი ჩუმია, ცა კი სავსე ნაღველით...

მეგი მოლოდინი

/FB/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 11 2016, 03:07 PM

აფხაზეთში დავბრუნდებით

დიმიტრი ჯაიანს

დაკოდილო გულო, ჰყვირი,
ვერც ვერასდროს დადუმდები.
სისხლიანი გზებით ვივლით,
მაგრამ მაინც დავბრუნდებით.

იქნებ ჩვენი ნაღდი ძმობის
უტყუარი საბუთებით...
იქნებ სხვისი თოფი გვჯობნის,
მაგრამ მაინც დავბრუნდებით.

ფრთებს დამსხვრეულს, ისევ გავშლით,
ძველ ბუდეში ჩავბუდდებით.
იქნებ სხივიც ჩაქრეს თვალში,
მაგრამ მაინც დავბრუნდებით.

ლოცვა ჩვენი ცის და მიწის,
თან დაგვყვება გამუდმებით,
იქნებ ბრძოლით, იქნებ სისხლით,
მაგრამ მაინც დავბრუნდებით!

კვლავაც მშობლიური მიწის
სიმღერებით გავბრუვდებით,
ჩქიმი ჯიმა, ცოტა გვიჭირს,
მაგრამ მაინც დავბრუნდებით!

ჯანსუღ ჩარკვიანი

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 23 2016, 01:26 PM

"და დააბოტებენ ყოვლად უგნურნი კოლხთა, სვანთა, აფხაზთა და იბერიელთა კუთვნილ მიწაზე... მოჩვენებებივით დაძრწიან ქართველთა გავერანებულ ნასახლარებში, ურცხვად იკვებებიან ქართული მიწიდან ამოზრდილ ხეებზე მოწეული ჭირნახულით, რომელსაც ქართული სისხლის გემო დაჰკრავს და არ უწყიან, რაოდენ მკაცრ განსაცდელს უმზადებს მათ ქართველი ერის უდიდესი მეოხი და მოკავშირე, მარიამ ღვთისმშობელი!..."

/"მოახლოებული მეორედ მოსვლა, რა გველის? წმიდა მამების მიხედვით" გვ.60/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 14 2016, 10:41 PM

ოლეანდრა
/ სოხუმს /

ძარღვი ხარ, გულიდან მოგლეჯილი,
მე, კი მიქცეული ტალღა შენი ზღვისკენ,
ღრუბელს უტირია წვიმა მოწყენილი,
ქალაქმა მზის სხივები ვეღარ შეირიგე...

სახლი ხარ... საფლავი, უჩემობით
ქუჩა... გარდაცვლილი, ცივი, უმცენარო,
მე - დაობლებული სული უშენობით,
მუნჯი მოლოდინი ცვილის, უდღეღამო...

მიწა ხარ... უდაბნო, სისხლისგან აცრილი,
და ტყვე, დაჩოქილი, გამშრალ ოაზისთან...
მე - მოწყურებული შენს კალთას, დაზრდილი
თვალებით, ბავშვობის ბაღში მონამზირთა...

ზეცა ხარ... მტირალი, ვით მოსეს აღთქმა...
და უსასოობის ბინდით გაკვამლული,
მე - შორს გადარგული შენი ოლეანდრა,
უტყვი მოლოდინის სეტყვით დალახვრული...

ძარღვი ხარ, გულიდან მოგლეჯილი,
და მე მიქცეული ტალღა შენი ზღვისკენ...
ღრუბელს უტირია წვიმა მოწყენილი,
ქალაქმა მზის სხივები ვეღარ შეირიგე...

მეგი მოლოდინი 12.2.2016.

/FB/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: May 11 2016, 10:54 PM

"ღმერთმა მალე გახსნას გზა აფხაზეთისაკენ, ამინ!"

/ილია II
"საპატრიარქოს უწყებანი" N2, 2016,გვ.3/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: May 12 2016, 11:23 AM

"იმედი გვაქვს, რომ უფალი მოიღებს ჩვენზე წყალობას და ისეთ სიხარულს მოგვანიჭებს, როგორიცაა აფხაზეთის დაბრუნება!"

/მეუფე სერაფიმე (ჯოჯუა)
"საპატრიარქოს უწყებანი" N2, 2016,გვ.8/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: May 25 2016, 12:30 PM

"აფხაზეთის ომი დაიწყო ჯვრის დღესასწაულზე და დამთავრდა ჯვართამაღლებას, ანუ კვლავ ჯვრის დღესასწაულზე. ჯვარი დასაწყისში, ჯვარი - დასასრულს. რას ნიშნავს ეს?

მოგებული ვართ - ჯვარი ჩვენთან არის! აფხაზებს ასე გონიათ. ნურას უკაცრავად! ჯვარი მათთან არ არის. იმიტომ, რომ მათთან უსამართლობაა და ჯვარი სიმართლის გამოვლინებაა.

ჩვენ გვგონია, რომ მართლები ვართ; აფხაზებთან - კი, რუსებთან - იცოცხლე. მაგრამ მარტო ეს ფიქრები არ გვიშველის. ჩვენ გვიშველის მხოლოდ ის, რომ ქრისტესთან ვიყოთ მართლები. უფალმა დაუშვა ეს ომი და დაგვანახა, რომ ჯვრით დაიწყო და ჯვრით დასრულდა, თან წააგე. ე. ი. შენ რაღაცას აშავებ ქრისტესთან, ჯვრის წინაშე".

/დეკანოზი თეოდორე, "ქადაგებანი", გვ.509-510/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: May 25 2016, 04:37 PM

“აფხაზეთს ისევ მშვიდობით თუ შემოვიმტკიცებთ“.

/დეკანოზი თეოდორე, "ქადაგებანი", გვ.7/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 25 2016, 10:37 PM

[აფხაზეთში] "ქართული სკოლები თითქმის აღარ დარჩა. აფხაზეთში არის რუსული და სომხური სკოლები. ჩვენ საერთაშორისო ორგანიზაციების წინაშე ასე ვაყენებთ საკითხს - თუ აფხაზეთში შეიძლება სომხურად და რუსულად სწავლა, რატომ აიკრძალა ქართულად სწავლება? თვითონ აფხაზებიც არ არიან კარგ დღეში. თუ ადრე სკოლებში საგნებს აფხაზურად მეოთხე და ზოგჯერ მერვე კლასამდე ასწავლიდნენ, დღეს ამის შესაძლებლობაც მოესპოთ. აფხაზები კარგავენ თავის იდენტობას აფხაზეთში ".

/"საპატრიარქოს უწებანი" N6, 2016, გვ.14/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jul 6 2016, 10:56 PM

"1992 წლის ტრაგიკული მოვლენების დროს, რუსმა ექსტრემისტებმა აფხაზთა ნაწილი, ძირითადად აფსუები, დაარწმუენს, რომ ქართველები მათი მჩაგვრელები არიან. ასევე აამხედრეს ისინი ქართული მართლმადიდებლური ეკლესიის წინააღმდეგ, რამეთუ ეროვნულ სულსა და თვითმყოფადობას ოდითგანვე ეკლესია ინარჩუნებდა, ეკლესია ედგა ბურჯად ეროვნული ღირებულებების ერთგულებას და დაცვას, ამიტომაც ყველაფერი კეთდებოდა სასულიერო მოღვაწეთა მორალური და ფიზიკური განადგურებისათვის.

როგორც თავად პატრიარქი ბრძანებს: "1995 წელს ურწმუნო ხალხი იქიდან გამოდევნეს. ეს იყო წამება და ტკივილი, მაგრამ ამავე დროს ძალიან დიდი სულიერი ამაღლება იმიტომ, რომ ერში გაძლიერდა სარწმუნოება, მოექცა ჩვენი ხალხი და ძალიან მალე ღვთის წყალობით მორწმუნე დაბრუნდება".

უწმინდესისა და უნეტარესის ეს სიტყვები არის ძალა და იმედი იმისა, რომ აფხაზეთი, როგორც ჩვენი ქვეყნის უძველესი ქრისტიანული მხარე, კვლავ საქარველოს შემადგენელ ძვირფას მარგალიტად აელვარდება".

/ლალი ურდულაშვილი, "მზისა და ვაზის ძალით აღვსილი", გვ.119/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Aug 4 2016, 10:12 PM

http://radikal.ru/big/91626e8301a645ed98cd3d7ca79215c4

1998 წელი. ინტერვიუ აფხაზ სნაიპერ ქალთან, ეკა ახალაიასთან

" - ვაჟკაცი ქართველი არ შეგხვედრიათ?
_ არა, იყვნენ, როგორ არა. აი, თქვენი მწერალი რომ არის, ამირეჯიბი, მაგისი ბიჭი იბრძოდა აქ, ჩვენს წინააღმდეგ, თბილისელების ბატალიონში. მაღალი, ლამაზი ბიჭი იყო… ვეფხვივით იბრძოდა. ნადირობდნენ ჩვენები მასზე… დაიღუპა. მაშინ ჩვენები თეთრი დროშით გადავიდნენ მტრის პოზიციაზე, მიუსამძიმრეს ბატალიონს, ომი ომიაო, მოუბოდიშეს, შემდეგ უკან დაბრუნდნენ და გაამაგრეს თავისი პოზიციები.
_ როგორ მოკლეს?
_ ლიტველმა სნაიპერმა ქალმა მოკლა. ძალიან მოსწონებია და დანანებია, ასეთ სილამაზეს როგორ უნდა ვესროლოო, თუმცა მერე გვითხრა, ამაში ხომ ფულს მიხდიდნენო… და უსვრია~.
ერთხელ დახარა თავი ირაკლიმ, ერთადერთხელ, ისიც მხოლოდ იმიტომ, რომ მანქანიდან დაჭრილი გადმოეყვანა და ტყვია სწორედ მაშინ მოხვდა.
ირაკლის სიკვდილმა შესძრა მთელი საქართველო. მის სახელში შენივთდა და გაერთიანდა უამრავი თავდადებული ვაჟკაცის გლოვა, იმათიც, ვინც ფრონტის ხაზიდან მისი ცხედრის გამოტანას ემსხვერპლა. შეიქმნა ტკივილითა და მრისხანებით სავსე მრავალი ლექსი. უმწვავესია გ. ფერაძის სტრიქონები:
,,ღამე ბოღმისგან არ მძინავს,
შავი ჩამოწვა ნისლი,
რად შევარჩინოთ არძინბას
ამირეჯიბის სისხლი!..“
– არც შერჩა, ცოდვამ მიაკითხა… ჭეშმარიტმა აფხაზებმა კი იქვე, ტამიშში, ირაკლის ცხედართან გამოსამშვიდობებლად მისვლის ნება ითხოვეს და ვაჟკაცური პატივი მიაგეს…

1998 year. Interview with Eka Akhalaia,Abkhazian sniper woman:
"- Haven't you seen a brave Georgian?
-No, they were, of course. Here, your writer Amirejibi, his son was fighting here, against us, in Tbilisi battalion. Tall, handsome boy... Was fighting like a tiger. Ours were hunting for hi... Died. Then ours with white flagmoved to the enemy's position, expressed condolences to the battalion, war is war, apologized, then come back and they fortified their positions.
-How was he killed?
-He was killed by the - Do not get away with, sin came true ...Lithuanian sniper woman. She liked and worried about him, because of his beauty, but as she said, she was paid because of her job and that's why she threw. Once bowed down Irakli his head, only once, it was only because to transfered wounded from the car and at that time hit bullet to him.
His death shook entire Georgia. Under his name desperate and united many devoted patriots mourning, those who were killed because of his body handling. Set many poems full of pain and anger. The most acute are strings by G. Feradze:
"I can't sleep at night by the anger,
ravaged heavy, black fog,
Why should we forgive to Ardzimba
blood of Amirejibi?! "
-Did not get away from him, sin came true ... But true Abkhazians asked to come to corpse, nearby in Tamishi and gave honor to the memory of the brave ...

თარგმანი - მარიამ დეისაძე

ჩვენი წიგნი/Our Book https://saba.com.ge/books/details/6414

(ლუკა გვაზავა - Luka Gvazava)

/FB/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Aug 10 2016, 07:35 PM

იქ, შორს...

იქ, შორს, აფხაზეთია ... ნაპალმარი ნაპირი,
სისხლის წყარო დამშრალა, ვერ გამძღარა ვამპირი...
იქ ,,სხვისი'' სოხუმია, ჩემი სახლის სარკმელით...
ზღვა ისეთი ჩუმია, დგას ისეთი ნაღველი,
ცა ისეთი უმზეო, ფერმკრთალი და სველია,
მოკლული ამორძალი ნაპირზე ასვენია...
წყალში დგას და გამშრალი გული უდუღს, სწყურია,
ცხუმის ცოცხალ ნაფლეთებს გლოვობს დიოსკურია...
იქ, შორს, აფხაზეთია ... და ვით ოშკი, პარხალი,
ობლად არის ბედია, დგას ილორი ჩამქრალი...
გამქრალია იმედიც, სანთლის ბოლო ნაღვენთი,
სიზმარ-სიზმარ რომ ვსდიე, ღამეს რითაც ვათევდი...
იქ ,,სხვისი'' სოხუმია, ჩემი სახლის სარკმელით,
ზღვა ისეთი ჩუმია, ცა ... ისეთი ნაღველით...

მეგი მოლოდინი

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Aug 19 2016, 07:10 PM

სოხუმის წვიმა

/...აფხაზეთის წვიმა მიყვარს, იცი, რად?
...მგოსნის ხმა აქვს, როს ფოთლებზე ხმაურობს...'' გალაკტიონი /

სოხუმის წვიმავ, კვლავ ჩემში წვიმობ,
მაცხოვრის ჩამოცრილო თაიგულო...
ნაწნავებს იმკობდი ზურმუხტებით,
როს მანდობდი შენეულ საიდუმლოს...
ლურჯო აკვნის სხივო, ზეცის ჩვილის,
ცრემლო მითიური ფასკუნჯების,
ცხუმის ცის წვიმავ, ჩემში ტირი,
და წვიმობ, მომიხმობ, გამუდმებით...
ფოთლებს მგოსანივით ეხებოდი,
ღრუბლის ჩამოგყავდა მგალობეთი,
მახსოვს, მაცეკვებდა სანაპირო
შენი დალალების სამოთხეთი;
ცისკრის ღვინოსავით პეშვით გსვამდი,
სოხუმის ზეციურო ხმიანებავ...
შენი საოცარი ზარ-წკრიალის
გალობას შევიგრძნობდი ზიარებად,
ახლა კი ნოსტალგიით დაღალულის,
ხილვა ხარ, ნაწვიმარო მაგნოლიავ...
ო, წვიმავ, ოღონდაც წამიყვანე,
და ზღვიდან ზურმუხტებს ამოვიყვან!..

მეგი მოლოდინი

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Sep 18 2016, 03:58 PM

"რუსეთმა მიწა-წყლის მეხუთედი წაგვართვა იმედით, რომ დანარჩენსაც წაიღებენ. საინტერესოა ერთი რუსის წერილი 1803 წელს თბილისიდან მომავალ დეკაბრისტ ძმაკაცთან: "მივუჩინოთ ამ მოსახლეობას ადგილი სადმე და დავასახლოთ რუსები ამ სამოთხეში". აფხაზებს კვლავაც ელით გადასახლება რუსების მიერ, როგორც მე-18 საუკუნეში მოხდა, თუ ჭკუით არ იქნებიან".

/ბერი დავითი (ჭაბუა ამირეჯიბი)
"კარიბჭე" N18, 2011, გვ.45/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Sep 18 2016, 04:16 PM

"საუკუნის მრავალ ცოდვათაგან მე ერთ-ერთზე მინდა თქვენი ყურადღება შევაჩერო. აფხაზეთში ჩვენი დამარცხების მრავალი მიზეზი არსებობს. მაგრამ ეს დამარცხება რა მოსატანია იმ მარცხთან, რომელიც ჩვენ კოდორის ხეობაში განვიცადეთ. თუ ჩვენ წინ ჭუბერის გადასასვლელი გველოდა, ღმერთი არ მოგვცემდა გამარჯვებას აფხაზეთში. ჩვენ აფხაზეთში არ დავმარცხდით, ჩვენ კოდორის ხეობაში დავმარცხდით, ამოწყვეტილ, გაუბედურებულ ადამიანებს ნამდვილი გოლგოთა მოვუწყვეთ, არნახული სისასტიკის ძარცვა-გლეჯვა და დამცირება შევამთხვიეთ. რამდენი სიცოცხლე შეიწირა ამ ასპიტურმა სისასტიკემ! ფიზიკური მარცხი ზნეობრივ მარცხთან რა მოსატანია!

ის, რაც ქართველებმა კოდირის ხეობაში, ჭუბერზე საკუთარ თანამოძმეებს დავმართეთ, არის საუკუნის ცოდვა, სრული ზნეობრივი კრახი, საქართველოს სირცხვილთა შორის ერთ-ერთი უდიდესი სირცხვიი. შეიძლება შეგვედავონ - ადამიანების ერთი ჯგუფის დანაშაული მთელ ერს რატომ უნდა მოეკითხოსო. გარეწრების ერთი ჯგუფის ტყვიამ მოუსწრაფა სიცოცხლე ერის მამასა და ქომაგს, ილია ჭავჭავაძეს, მაგრამ ეს ცოდვა მთელი ერის საზიდი გახდა.

როგორც წმინდა მამები ამბობენ, ჩვენ ყველანი ერთიანი სასიცოცხლო ჯაჭვით ვართ ერთმანეთთან დაკავშირებულნი, ერთი ადამიანის ცოდვა მეორე ადამიანის ტანჯვას, ავადმყოფობას, სიკვდილს იწვევს... აფხაზეთში ჩვენ მტერს ვებრძოდით, კოდორის ხეობაში - საკუთარ თანამოძმეს, ძმათამკვლელ ომს კი სიკეთე არასოდეს მოუტანია. ჩვენ არ ვიცით, სად გვიწევს კოდორის ხეობის დანაშაული, თუკი უკვე არ გვიწია!"

/მარიამ (მანანა) ყიფიანი, ჟურნალ "მრევლის" რედაქტორი,
"კარიბჭე" N18, 2011, გვ.36/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Sep 23 2016, 09:17 PM

"ლოცვა აკრძალული გვაქვს აფხაზეთში, რადგან იყო დრო, როდესაც თავად ჩვენ ვთქვით უარი აფხაზეთში ლოცვაზე. ტკივილი გვჭამს, რომ იქ არ ვცხოვრობთ, თუმცა ნაკლებად ვფიქრობთ იმაზე, რომ ის ადგილი ლოცვისა და სიწმინდისთვის გვესაჭიროება".

/მღვდელ-მონაზონი ანდრია (სარია)
"კარიბჭე" N19, 2016, გვ.20/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Sep 23 2016, 09:39 PM

"აფხაზეთის ომის დროს ძმებმა იარაღის აღება ვერ შევძელით - აფხაზებს და ქართველებს ერთმანეთთან საუკეთეო ურთიერთობა გვქონდა. ბევრი აფხაზი რუსეთში გადაიხვეწა და იარაღს არ მოჰკიდა ხელი".

/არქიმანდრიტი ბენიამინი (ბელქანია)
"კარიბჭე" N19, 2016, გვ.30/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Sep 26 2016, 09:37 PM

"რაც უფრო დიდია ერის სულიერი პოტენცია, მით მეტია განსაცდელიც. ამიტომ ყოველივე ამაში უნდა დავინახოთ ერის განწმენდისა და სულიერი ამაღლების გზა და ყველაფერს რწმენით, იმედით და სასოებით შევხვდეთ. არათუ აფხაზეთი გაცოცხლდება, განიკურნება და მშვიდობა დაისადგურებს, არამედ სრულიად საქართველო აღდგება, ამაღლდება და გაიმარჯვებს".

/"კარიბჭე" N19, 2016, გვ.10/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Sep 26 2016, 10:10 PM

"ჩვენი ერი მზად არის, წმინდად ეთაყვანოს დაკარგულს, სათანადო დიდებით შეამკოს დაკარგული სიწმინდეები. უფალმა უკეთ იცის, რისთვის გვინდა ის მიწა-წყალი. სანამ ჩვენი გონება სრულყოფილად არ აღდგება აფხაზეთის წმინდა კათალიკოსთა მსგავსად, მანამდე შეუძლებელია იქ ფეხის შედგმა. ჩვენი გული იქ არის, სხეული კი გამოგდებული. სხეული მაშინ შევა, როდესაც იმ ცოდვებს ჩამოირეცხავს, რაც სხეულებრივად ჩატოვა სოხუმში. განწმენდა გვჭირდება ყველას.

წმინდა იოანე ოქროპირი სიმბოლოა დევნილ პატრიარქთა შორის. მრავალგზის განდევნეს და ისევ დააბრუნეს საპატრიარქო ტახტზე, მისი ლოცვა ერის ლოცვასთან ერთად ადიოდა უფლამდე. წმინდა იოანესადმი ლოცვა შეგვაძლებინებს გაგდებულ ერს, უკან დაბრუნებაში დაგვეხმაროს. ქართველ ერს ლოცვის გარდა სხვა იარაღი არ გაგვაჩნია დასაბრუნებლად. რელიგია დაკარგულის აღდგენას ნიშნავს, სწორედ რელიგიის, რწმენისა და ლოცვის გზით უფალი შეგვაძლებინებს უკან დაბრუნებას. გამთლიანებული და გასამართლიანებული საქართველო დალოცოს უფალმა, მოგვასწროს იმ დღეს, როდესაც მთლი ერი ერთად აღვავლენთ საზეიმო მსახურებას აფხაზეთსა და ტაოში, სამაჩაბლოში".

/მღვდელ-მონაზონი ანდრია (სარია)
"კარიბჭე" N19, 2016, გვ.21/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Sep 27 2016, 12:22 PM

"90-იანი წლების დასაწყისი იყო, მთელი სკოლა პატრიარქის მოსვლას ველოდებოდით, ყველა საგანგებოდ ემზადებოდა, დიდი სიხარული იყო. მერე დაიწყო ის საშინელი ომი. ძალიან მძიმე, რთული იყო იქაურობის დატოვება, ყველასთვის დაუჯერებელი იყო აფხაზი და ქართველი ხალხის საუკუნეებგამოვლილი ურთიერთობის დანგრევა, მაგრამ გარეშე ძალებმა ძალიან დიდი გავლენა მოახდინეს. ბევრი აფხაზი გულწრფელად წუხდა და განიცდიდა ამ ომის გამო".

/"კარიბჭე" N19, 2016, გვ.16/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Sep 27 2016, 12:40 PM

"სოფელი ლიხნი საერთოაფხაზური სამხედრო დემოკრატიის ტრადიციული ცენტრი იყო. სწორედ აქ იკრიბებოდნენ აფხაზები ისტორიულად, საუკუნეთა განმავლობაში და წყვეტდნენ უმნიშვნელოვანეს საკითხებს. პირველი დიდი სახალხო შეკრება ლიხნში 1861 წელს გაიმართა, რომელიც შემდეგ ანტირუსულ აჯანყებაში გადაიზარდა".

/"კარიბჭე" N19, 2016, გვ.17/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 27 2016, 02:59 PM

"რასაკვირველია, ოდნავად არ ვფიქრობთ ხელი შევახოთ აფხაზეთის განსაკუთრებულ ვითარებას და მის ავტონომიურ არსებობას, მაგრამ შეუძლებელია, რომ ეს კუთხე განცალკევებულად იდგეს, არ იყოს ჩაბმული სახელმწიფოს საერთო ცხოვრებაში და მისი მაჯისცემა არ იყოს ერთი მთელი საქართველოს რესპუბლიკასთან. საკმარისია ერთი-ორჯერ გაიაროთ თუნდაც მარტო სოხუმში, რომ ცხადად იგრძნოთ ახირებული მდგომარეობა: იქ რუსული სული უფრო ტრიალებს, ვიდრე ქართული, იქ რუსეთის ორიენტაცია მეტია, ვიდრე საქართველოსი, იქ ქართულ გაზეთს უფრო ნაკლებად იშოვნი, ვიდრე რუსულს, იქ რუსეთი ამბები უკეთ იციან, ვიდრე ჩვენი რესპუბლიკის.

ძალაუნებურად დაინახავთ, რომ საქართველო ცალკე ცხოვრობს და აფხაზეთი ცალკე. არსადაა ერთი სახელმწიფოებრივი შეგნება, გაერთიანებული ინტერესი. იქაური მოქალაქეობა და აქაური თითქოს სხვადასხვაა, ჩვენ ერთის გზით მივდივართ და იქაურები კიდევ მეორეთი. ერთმანეთის არ გვესმის რა, სხვადასხვა ენაზე ვლაპარაკობთ".

/ლეილა ნანიტაშვილი, "ერის წყლული აჩნდა წყლულად", გვ. 236/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Mar 4 2017, 10:10 PM

"სულიერების დეფიტიცი უმთავრესია ამ კონფლიქტის გაღვივებაში. სულიერების დეფიციტს არა მხოლოდ ცალკეული ადამიანები, ერებიც მიჰყავს ტრაგედიამდე".

/მანანა ანუა
"კარიბჭე" N4, 2017, გვ.20/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Mar 20 2017, 09:30 AM

"ქრისტესავით ჯვარცმული აფხაზეთი"

/"კარიბჭე" N22, 2008, გვ.51/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Mar 28 2017, 09:59 AM

"...მასთან ერთად ვიხსენებ ამ საშინელ ომში დაღუპულ აფხაზს თუ ქართველს, რომელთაც გულწრფელად სჯეროდათ და სწამდათ, რომ სამშობლოს სწირავდნენ ყველაზე ძვირფასს, რაც გააჩნდათ - სიცოცხლეს... სამშობლოს, რომელიც სინამდვილეში ორივესთვის ერთი იყო..."

/მანანა ანუა
"კარიბჭე" N6, 2017, გვ.47/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Mar 29 2017, 11:50 AM

"ამ საშინელმა ომმა ბევრი უბედურება მოგვიტანა, შეიწირა უამრავი ახალგაზრდის სიცოცხლე, ჩვენი გენოფონდი. ასი ათასობით ადამიანს მოუხდა თავისი სახლ-კარის დატოვება და დღეს მათი უმრავლესობა გაჭირვებაში ცხოვრობს. ომმა შეიწირა უზარმაზარი მატერიალური რესურსი, რომელიც ქვეყნის კეთილდღეობას უნდა მოხმარებოდა, მაგრამ ყველაზე დიდი უბედურება ისაა, რომ ორივე ერი მისი შედეგები ტყვე აღმოვჩნდით - რაც დრო გადის, მით უფრო მეტად ვხდებით იძულებულნი, მავანთან ჩვენი ერებისა და სახელწმიფოებრიობისათვის დამღუპველ დათმობებზე წავიდეთ. დიახ, ქართველი და აფხაზი დღეს ერთ ნავში სხედან, რომელსაც საგრძნობლად არყევს რეალობის ტალღები".

/მანანა ანუა
"კარიბჭე" N6, 2017, გვ.48/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Mar 30 2017, 11:27 AM

"მხოლოდ ჭეშმარიტი სულიერებისა და კეთილდღეობის კლდეზე აშენებული ამ ორი ერის ერთიანი მომავალი გაუძლებს ისტორიის ძლიერ ქარტეხილს და გამოწვევებს, შეუნარჩუნებს ქართველ და აფხაზ ხალხს მათ როგორც ეთნოსს და ერს.

რუსთაველი მტერ-მოყვარეზე ორ შესანიშნავს აფორიზს ამბობს:
"ვინ მოყვარესა არ ეძებს, იგი თავისა მტერია"...
"მოყვარე მტერი ყოვლისა მტრისაგან უფრო მტერია..."

ღმერთმა მოგვცეს, ჩემო მშობლიურო და სანუკვარო ერებო - ქართველებო და აფხაზებო - მტრისა და მოყვასის გარჩევის უნარი".

/მანანა ანუა
"კარიბჭე" N6, 2017, გვ.48/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Apr 1 2017, 10:42 AM

"ახლანდელ ახალგაზრდებზე ჩივიან - სხვანაირები არიან, სამშობლოს სიყვარული სიცილად არ ჰყოფნითო. არ მჯერა მე ეგ. ვის როდის გაგვეხსნება გული, არავინ იცის. ასე გვეგონა საბჭოეთის დროსაც და მერეც, აფხაზეთის ომის დროს, მაგრამ იმდენი დაფარული გამოჩნდა, ვერც კი წარმოვიდგენდით. ერთი მოსწავლე მყავდა - ცელქი, ცელქი, აუტანელი. ცოდვა გამხელილი ჯობია და ხანდახან ისე გამომიყვანდა მოთმინებიდან, ვეტყოდი, შენგან კაცი არ დადგება-მეთქი. აფხაზეთის ომის წინა დღეებში შემხვდა, დაკაცებული, დამშვენებული. თვალებანთებული მელაპარაკა - ჩვენს მიწა-წყალს არავის დავუთმობთ, გვეყო, რაც წაგვართვეს, ახლა მაინც არავის დავანებებთ სამშობლოს, დავიხოცებით და ჩვენსას მაინც გავიტანთო. განცვიფრებული ვუყურებდი, მერე თვალცრემლიანი გადავეხვიე - შენ ხარ, ბიჭო, ეს-მეთქი? თქვენ შემაყვარეთ სამშობლო და ამისათვის დიდი მადლობაო. მე კი არა, დავითმა, ილიამ, აკაკიმ, ვაჟამ შეგაყვარეს-მეთქი. ქვითინს ძლივს ვიკავებდი... მალე ომმაც იფეთქა, მტრობამ და სიძულვილმა დაგვინგრია ქვეყანა. ალბათ, ღალატმაც აყარა საკუთარი მიწა-წყლიდან ჩვენი თვისტომნი. ჩემი გელა კი, თვალები სიხარულით რომ უციმციმებდა, ომში დაიღუპა..."

/"კარიბჭე" N6, 2007, გვ.7/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: May 1 2017, 11:35 AM

"ჩვენ აფხაზეთში აუცილებლად დავბრუნდებით, სურთ თუ არა ეს აფხაზებს, რუსებს და კიდევ ვიღაც-ვიღაცებს!.. ჩვენ დავბრუნდებით მიუხედავად იმისა, მოეგებიან გონს ჩვენი აფხაზი ძმები თუ კიდევ უფრო გაისასტიკებენ გულს ჩვენ მიმართ!..

აფხაზეთში ჩვენი დაბრუნების რამდენიმე გეგმა "დევს" ღმრთის წინაშე და თითოეული გეგმის უკან სხვადასხვა ძალის ანგელოზები და ასევე საქართველოსათვის მეოხი სხვადასხვა წმიდანები დგანან."


/მამა გიორგი (ბასილაძე)
"კარიბჭე" N18, 2008, გვ.55/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 20 2017, 10:18 PM

"23 მაისი, წმინდა სვიმეონ კანანელის ხსნების დღე, უწმინდესისა და უნეტარესის ილია II - ის ლოცვა-კურთხევით აფხაზეთის დღედ გამოცხადდა".

/"საპატრიარქოს უწყებანი" N20, 2017, გვ.4/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 23 2017, 12:24 PM

"1856 წლის 26 თებერვალს მამა ალექსანდრესთვის [ოქროპირიძე (ილიას მოძღვარი)] არქიმანდრიტად დაუსხამს ხელი აფხაზეთის ეპისკოპოს გერმანეს, რომელიც იმავე წლის 2 ოქტომბრიდან იმერეთის კათედრაზე გადაუყვანიათ, აფხაზეთის ეპარქიის მართვა-გამგეობა კი უწმიდეს სინოდს არქიმანდრიტ ალექსანდრესთვის შეუთავსებია. 1862 წელს სიონის საკათედრო ტაძარში, ქართველ მღვდელმთავართა თანამწირველობით, არქიმანდრიტ ალექსანდრესთვის ეპისკოპოსად ეგზარქოს ევსევის დაუსხამს ხელი და მისთვის კვლავაც აფხაზეთის კათედრა ჩაუბარებია.

ომის [რუსეთ-თურქეთის] დასრულების შემდეგ ალექსანდრეს მეტი საშუალება მიეცა, უშუალოდ მიემართა ეგზარქოსისთვის ილორისა და ლიხნის სასულიერო სასწავლებლებში სასწავლო პროცესის განახლების მოთხოვნით. იმ ეტაპზე მის თხოვნას შედეგი არ მოჰყოლია. "რუსეთის უმაღლესი და სასულიერო ხელისუფლება სრულებითაც არ იყო დაინტერესებული აფხაზეთში სასწავლებლის გახსნით, რადგან, მათი ვარაუდით, ეს გააძლიერებდა იქ ქართულ გავლენას. რუსეთის მთავრობისა და უწმიდესი სინოდის განზრახვა იყო, რომ აფხაზი კადრები მოემზადებინათ რუსეთში, საქართველოსგან შორს, რუსების სრულ გარემოცვაში. ამ ხერხით გაერუსებინათ ისინი და დაეპირისპირებინათ ქართველებისთვის, რათა შეერყიათ ის ისტორიული ერთიანობის ფუნდამენტი, რომელიც საუკუნეების მანძილზე ჩამოყალიბდა ამ ორ მოძმე ხალხში" (გ. რიგვავა).

როგორც ხედავთ, ადრეული პერიოდიდან დაიწყო რუსული პოლიტიკის გატარება აფხაზეთის საქართველოსგან მოსაწყვეტად. ეს რომ ასე იყო, კარგად ჩანს ლეონიდე ოქროპირიძის 1892 წლის 9 აპრილს ეპისკოპოს ალექსანდრესადმი გაგზავნილ წერილში. "თქვენო მეუფებავ, ძვირფასო ბიძავ ბატონო! დღეის ამას იქით მთელს აფხაზეთში, შკოლებშიც და ეკლესიებშიდაც შეტანილი იქნება მარტო რუსული ენა და ქართული კი გამოიდევნება. ერთი სიტყვით, ეხლა მწამს, რომ აფხაზეთი სრულებით ჩამოაცილეს საქართველოს და პირი აქნევინეს რუსეთისაკენ, ახლა, ყველაფერი გამოაშკარავდა".

/"კარიბჭე" N15, 2008, გვ.46-47/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 28 2017, 01:48 PM

"მე-19 საუკუნის II ნახევარში აფხაზეთი დიდმა მღელვარებამ მოიცვა. 1866 წელს ათასობით აფხაზმა აისხა იარაღი რუს დამპყრობთა წინააღმდეგ. ისტორიაში ეს მოვლენა აფხაზთა აჯანყების სახელწოდებით არის ცნობილი. ამბოხება ივლისში დაწყებულა, მას შემდეგ, რაც "სოხუმის განყოფილების" უფროსი, პოლკოვნიკი კონიარი ადგილობრივ მოსახლეობას გადასახლებით დამუქრებია. მეამბოხეებს კონიართან ერთად მოუკლავთ სოფელ ლიხნში გამაგრებული 50 კაზაკი. რუსებს ნოვოროსიისკიდან და სევასტოპოლიდან შემოუყვანიათ დამატებითი საჯარისო ნაწილები. მეამბოხეებმა ვეღარ გაუძლეს და 4 აგვისტოს იარაღი დაყარეს. საველე სასამართლოს გადაწყვეტილებით, ამბოხების მეთაურები საჯაროდ ჩამოუხრჩვიათ, რომელთა შორისაც ყოფილა აფხაზი თავადი ყალიზბეკ მარღანია. აჯანყების მონაწილე 30 აფხაზი გაუციმბირებიათ, მაჰმადიანი აფხაზები კი თურქეთში გადაუსახლებიათ. საქართველოს რუსეთთან შეერთების შემდეგ ეს აფხაზთა მესამე აჯანყება იყო ცარისტული რუსეთის კოლონიური რეჟიმის წინააღმდეგ."

/"კარიბჭე" N15, 2008, გვ.47/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Aug 1 2017, 11:04 AM

"XIX საუკუნის II ნახევრიდან ანაკოფია ახალ ცხოვრებას იწყებს. 1875 წელს ძველი ანაკოფიის ნანგრევებთან რუსეთის საეკლესიო ხელისუფლებამ ააგო წმინდა პანტელეიმონის სახელობის რუსული მონასტერი - "ახალი ათონი" (ეს სახელი მთელ იმ ადგილს დაერქვა). მას საბერძნეთის ათონის რუსული მონასტრის ფილიალად მიიჩნევდნენ. 1877-1878 წლების ომის დამთავრებისა და ნახანძრალი მონასტრის აღდგენის შემდეგ ის შავი ზღვის უდიდეს საეკლესიო ცენტრად გადაიქცა.
დღესდღეობით ახალი ათონის წმინდა პანტელეიმონის ტაძარი, ფაქტობრივად, მიტაცებული აქვს რუსეთის საპატრიარქოს. აქ წლების წინათ საქართველოს საპატრიარქოს ნებართვის გარეშე ჩამოვიდნენ საბერძნეთის ათონის მონასტრის რუსი ბერები პეტრე პიგოლეს მეთაურობით, ღვთისმსახურება განაახლეს და დაჟინებით ცდილობენ დაამტკიცონ, რომ ვინაიდან ახალი ათონის სამონასტრო კომპლექსი რუსების აშენებულია, ის მათვე უნდა დაუბრუნდეს. მათ წმინდა სვიმონ კანანელის ტაძრის (IX ს.) მითვისებაც უნდათ, არადა იგი რუსეთის მიერ ქრისტიანობის მიღებამდე აშენდა..."

/"კარიბჭე" N21, 2008, გვ. 29/


მერი (74 წლის): თხუთმეტი წლის წინ ჯვართამაღლებას დაეცა სოხუმი. ეს საშინელება იყო, სასტიკი და შემარცხვენელი დამარცხება...

თბილისში ჩამოსულებს სიცივე და სიბნელე დაგვხვდა, გაღატაკებული და ბრძოლისგან დაღლილ-გაოგნებული ხალხი... ჩვენი ცხოვრება არ იყო ცხოვრება, უფრო არსებობას ჰგავდა, მაგრამ იმედი გვითბობდა სულს - ჩვენი ზღვა, ჩვენი მაგნოლიების სურნელით გაჟღენთილი ქუჩები ფიქრსა და ოცნებაში მაინც იყო ახლო. ეს გვაძლებინებდა. ახლა რა ვქნათ - იმედიც წაგვართვეს და დაგვარწმუნეს, რომ ვერასოდეს ვნახავთ და მოვიტირებთ ახლობლებისა და მშობლების, ზოგიერთნი კი შვილების საფლავებს. თბილისიც ჩვენი სამშობლოა, ჩვენი ქვეყნის დედაქალაქი, მაგრამ რამდენი დევნილი და ლტოლვილი უნდა დაიტიოს ამ ქალაქმა?!

ბოლო ხანებში ჩვენი "საძმოდან" ვიღაც-ვიღაცები შევიდნენ სოხუმში. ჩემი სიძეც იყო. გახარებული დაბრუნდა, აფხაზებმა კარგად მიმიღეს, მეტიც, ნანობენ კიდეც, ასე რომ გაგვიმეტესო. ახლა? აწი რა ვქნათ? თავიდან დაიწყო ყველაფერი, თავიდან გაღვივდა მტრობა და უნდობლობა.

არაერთხელ გაგვიგონია დაუფიქრებლად ნათქვამი - თქვენ საქართველოში ყველაზე უკეთ ცხოვრობდითო. განა ეს დასაყვედრებელია? არ ვქურდობდით და სხვას არაფერს ვტაცებდით, დღედაღამ ვშრომობდით და ის დალოცვილი მიწაც ამაგს არ გვიკარგავდა. რუსულად ლაპარაკობდით, ქართულს არ კადრულობდითო... ტყუილია ეს, აბა, აფხაზთან, ბერძენთან და რუსთან, გინდაც სომეხთან რა ენაზე უნდა გველაპარაკა?! ჩვენ ვიყავით დამნაშავე, ხელისუფლება ქართულზე მეტად რუსულს რომ სცემდა პატივს?! მე ქართული ენისა და ლიტერატურის მასწავლებელი ვიყავი და საქართველოს სიყვარულით ვზრდიდი მოსწავლეებს, ისინი კი ასობით იყვნენ. ქართველი დაგველაპარაკა და პასუხი რუსულად მივეცით? დამნაშავე არც ჩვენ ვართ და არც თქვენ, დამნაშავე ის არის, ვინც თავისი მიწა-წყალი ოცდაათ ვერცხლად გაყიდა...

/"კარიბჭე" N21, 2008, გვ.28/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Aug 2 2017, 01:02 PM

ლიხნის ეკლესია (X-XI ს.ს.)

ლიხნის ღვთისმშობლის მიძინების ტაძარი ორსართულიანი ჯვარგუმბათოვანი ეკლესიაა. ტაძრის ინტერიერი მთლიანად მხატვრობით იყო დაფარული. იგი XIV საუკუნის კედლის მხატვრობის ერთი ყველაზე თვალსაჩინო ნიმუშია, აფხაზეთის ფარგლებში კი - უმნიშვნელოვანესი ძეგლი. მხატვრობის ანსამბლი ღვთისმშობლის განდიდებას ეძღვნება.

ცნობილმა ფრანგმა ქართველოლოგმა მარი ბროსემ 1848 წელს ლიხნის ტაძრის სიძველენი აღწერა და კედლებიდან ძველი ქართული წარწერები გადმოიწერა. მათგან გამოირჩევა ასომთავრული წარწერა, რომელიც 1066 წელს კომეტის გამოჩენას იუწყება. ეს ცნობა მით უფრო საინტერესოა, რომ იმავე წელს ჰალეის კომეტის გამოჩენის თაობაზე ცნობები კიევის სამთავროს მატიანესა და ერთ-ერთ ჩინურ ქრონიკაშიც ყოფილა დაცული.

დღეს ლიხნის ეკლესია თვითმარქვია აფხაზეთის საეკლესიო ადმინისტრაციას, მისი ეგრეთ წოდებული სოხუმ-აფხაზეთის ეპარქიის საბჭოს აქვს მიტაცებული. ღვთისმსახურება არაკანონიზებულ აფხაზურ საეკლესიო ენაზე ტარდება.

/"კარიბჭე" N21, 2008, გვ.30/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Aug 9 2017, 11:50 AM

"მინდა მივმართო აფხაზ და ოს ხალხებს: თუ გსურთ კეთილი მომავალი, უნდა დარჩეთ საქართველოში. მე 11 წელიწადი ვიყავი აფხაზეთის მღვდელმთავარი. აფხაზებს ახსოვთ, როგორი სიყვარული და თანადგომა იყო ჩვენ შორის! მინდა ვთქვა, რომ საქართველოს ავტონომიებს - აფხაზეთს, აჭარას და ცხინვალის რეგიონს საბჭოთა კავშირში არსებულ ავტონომიებს შორის ყველაზე კარგი პირობები ჰქონდა და დღეს, თუკი აფხაზსა და ოს ერებს სურთ გადარჩნენ, - უნდა დარჩნენ საქართველოს შემადგენლობაში! ჩვენ შორის უნდა აღდგეს ურთიერთგაგება და პატივისცემა. დარწმუნებული ვარ, რომ ჩვენ, ყველანი, ერთად აუცილებლად მივალთ ამ დასკვნამდე, რადგან ის, რასაც უცხო ძალა აფხაზებსა და ოსებს ჰპირდება, - დაპირებადვე დარჩება".

/ილია მეორე
"კარიბჭე" N21, 2008, გვ.20/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Sep 23 2017, 09:29 PM

"27 სექტემბერი ყველა ქართველი მამულიშვილის გულისტკივილია, სოხუმის დაცემის დღეა და ჩვენი ულამაზესი აფხაზეთის საქართველოს ტერიტორიიდან დროებით განცალკევების დასაწყისია. კვლავაც მრავალჯერ გავიხსენებთ ამ თარიღს და, ღვთის შეწევნით, სულ მალე დაბრუნების დღესაც აღვნიშნავთ".

/"კარიბჭე" N19, 2017, გვ.45/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Sep 25 2017, 10:50 AM

"წმინდა ამბროსი აღმსარებლის ლოცვით, უფალმა დაამშვიდოს ჩვენი სამშობლო და მოგვმადლოს აფხაზეთისა და სამაჩაბლოს დედასამშობლოს იურისდიქიულ წიაღში მსწრაფლ, ერთხელ და სამუდამოდ შემომტკიცება!"

/"კარიბჭე" N19, 2017, გვ.47/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Sep 28 2017, 10:44 AM

-

"ქართველმა ქართველს, აფხაზს, ოსს ესროლა, დასა და ძმას წაეკიდა, რამაც ჩამოგვაცალა აფხაზეთი და სამაჩაბლო, თითქოს მხრები ჩამოგვაჭრეს".

/"კარიბჭე" N3, 2012, გვ.22/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 9 2017, 10:27 AM

+

"სოხუმის ტაძარი გაძარცვულ-გაციებული დამხვდა - წერს მეუფე რომანოზი.

ეპისკოპოსმა რომანოზმა [პეტრიაშვილი] დიდი ღვაწლი გასწია ცხუმ-აფხაზეთის ეპარქიის როგორც სულიერი, ისე მატერიალური მდგომარეობის გასაძლიერებლად."

/"კარიბჭე" N22, 2017, გვ.42/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 23 2017, 10:52 PM

---
"სიონის ეკლესიაში მის [ივერიის ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის სასწაულმოქმედი ხატის] ადგილზე დაბრძანდა კვლავ ივერიის ყოვლადწმინდა ხატი, რომელიც აფხაზი მეცენატის შეკვეთით ახლახან შეიქმნა და რომელიც, საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენის შემდეგ სოხუმში წაბრძანდება. მისი სახელია: "ივერიის ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის ხატი აფხაზეთისთვის".

/"საპატრიარქოს უწყებანი" N33, 2017, გვ.4/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jul 4 2018, 06:50 PM

"უფალი ხომ გვიყურებს, რას ვაკეთებთ თუნდაც აფხაზეთის დასაბრუნებლად. აფხაზეთი ვახსენე, რადგან ეს ყველაზე მძიმე და ტრაგიკული ფურცელია ჩვენს უახლოეს ისტორიაში, რომელიც უამრავმა შეცდომამ, პირველ რიგში კი სიყვარულის ნაკლებობამ გამოიწვია.

ამიტომ თუ სულიერ კალაპოტში ჩავდგებით, მერე უკვე ყველაფერი დალაგდება. თავისთავად ის ფაქტი, რომ უწმინდესი და უნეტარესი ილია მეორე გახდა ბიჭვინთისა და ცხუმ-აფხაზეთის მიტროპოლიტი, რომელიც ადრეც აფხაზეთის მღვდელმთავარი გახლდათ 11 წლის განმავლობაში, მართლაც ბრძნული, შორსმჭვრეტელური გადაწყვეტილებაა და უზომოდ მახარებს, რადგად ეს ნაბიჯი უკვე სულიერად გვაახლოებს აფხაზეთთან."

/ადა მარშანია
"კარიბჭე" N15, 2011, გვ.24/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Aug 28 2018, 01:31 PM

"წმინდა მღვდელმთავარ ალექსანდრეს უდიდესი წვლილი მიუძღვის აფხაზეთის მოქცევის საქმეში, რისთვისაც მას ჩვენი წინაპრები სამართლიანად უწოდებდნენ "აფხაზეთის მეორე მოციქულს".

/"კარიბჭე" N19, 2009, გვ.46/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Oct 26 2018, 09:14 PM

"1 ივნისის ბრძოლაში ჩვენებიდან ოთხი კაცი გადაგვირჩა: ზაზა დავლაძე, ბესო ქათამაძე, ზურა მახარაძე და თემო სირაძე (ტყვედ აიყვანეს). მანამდე ანჩისხატის მგალობლები იყვნენ ჩვენთან ჩამოსულები. პატარა ტყავის ყდიანი ლოცვანები დაგვირიგეს. ზურა მახარაძე გულისჯიბეში ჩადებულმა, ნაჩუქარმა "ლოცვანმა" გადაარჩინა. ტყვიას მიმართულება შეუცვალა და მხოლოდ მსუბუქი ჭრილობით გადარჩა".

/"კარიბჭე" N11, 2018, გვ.22/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 3 2018, 04:04 PM

თუ შეგიძლია

( შეგვიძლია და დავიბრუნებთ ...ის ქალი კი ვიზეც წერია ეს მინიატურა, დღემდე მხვდება სამებაში, ფურცლით და კალმით ხელში )

სოფელში ერთი საყდარი დგას არქანგელოზი მიქაელისა. საყდრამდე საცალფეხო ბილიკებით უნდა მიხვიდე, გზაში გამოგედოს ეკალღიჭზე კაბის ქობა, ან ჭიანჭველების ბუდეში შემთხვევით ჩაჰკრა ფეხი და წვივებზე შესეული ჭიანჭველები ჩამოიბერტყო. იარო, იარო და შავ ქლიავს რომ ადევს ხოლმე მოლურჯო მტვერი, ასეთ მტვერში გაგანგლული ქვის ეკლესია დაინახო, სიძველისაგან სახურავზე ბალახები რომ უღუდღუდებს.

მიაყუდებს ხოლმე ხის დანჯღრეულ კიბეს სპირიდონ მღვდელი და მარგლავს ბალახებს , ცოტა ხანში ისევ ამოდის და წლის უმეტეს დროს მწვანედ ლივლივებს საყდრის სახურავი. შუაღამიანის შემდეგ ცისკარზე რომ შეირხევა ხოლმე ბავრაყი ბილიკებზე ფეხის ხმა ისმის: გაბრიელისა, რაფაელისა, ურიელისა, სელაფიელისა, ეგუდიელისა, ვარახიელისა, იერომიელისა , მოდიან და მოდიან მსახურებაზე დასასწრებად.

კარგად თუ დააკვირდები ღვთისმშობლის ხატის ძირში დაინახავ მიცუცქულ ქალს ბებრის კონკაში,ამ ქალზე მხოლოდ ის ვიცი რომ სოხუმელი დევნილია და სოფლის შუაში ამბულატორიის შენობაში ცხოვრობს. ვერასდ ვერ გადაეყრები ამ საყდრის გარდა. აქაც სულ რაღაცას წერს და თავისთვის ლაპარაკობს, რომ უყურებ გეშინია და ცილობ თვალი აარიდო, ეცადო მისკენ არ გაიხედო. იდგე მსახურებაზე და შენთვის ვიფიქრო : აი, რამდენი ადამიანიც აქ დგას , ხომ ყველამ გულით მოიყვანა თავისი წილი ღმერთი საყდარში, როგორ გაბევრდა და გადიდდა ღმერთი, ცომივით გაფუვდა და ამ ხალხის გულებიდან და თვალებიდან გადმოვიდა, ისეთი ლამაზი სანახავია. . . უფალი მაინც ჯვარცმული გყავს, მაგრამ ცოცხალი. . .

ცისკარს პირველი ჟამნი მოსდევს, მესამე ჟამნი, მეექვსე ჟამნი, მეცხრე ჟამნი და მერე წირვა. წირვის შემდეგ კი სპირიდონ მღვდელი პანაშვიდს იხდის. სახელდახელოდ ყველანი წერთ პატრა ფურცლებზე მიცავლებულთა მოსახსენებელს, გვერდით გაიხედავ და ის ქალი გიდგას, რომ გაშინებს და მზერას არიდებ, ის გეხვეწება: - თამარი და ირაკლიც მიაწერეო, შენც უჯერებ და მიაწერ , რა მოხდა მერე, თუმცა შიშისგან ტაო გაყრის და ერთი სული გაქვს იქით გაგცილდეს .


მამა სპირიდონ ყველას უკლებლად იხსენიებს , ბოლოს თამარს და ირაკლისაც . ხატის კუთხეში მიყუჟული ისევე დგება ის ქალი და გიახლოვდება , ისე ახლოს მოდის, ისე ახლოს რომ გული ბუდიდან გადმოგვარდება, იხრება და გემთხვევა მხარზე . როგორც ქარში კვამლი, ისე გეფანტება ამ წუთას შიში. გაიკითხავ და გეტყვიან რომ ამ უბედურს აფხაზეთის ომის დროს დედა და ძმა თვალწინ აუკუწეს ნაჭერ-ნაჭერო, მას შემდეგ ჭკუიდან გადავიდა, დადის ასე და დალაპარაკობს.

წირვის შემდეგ ბილიკზე ისევ ისმის ფეხის ხმა , მიდიან : გაბრიელ, რაფაელ, ურიელ, სელაფიელ, ეგუდიელ, ვარახიელ, იერომიელ...უკან მიჰყვება ვიღაცა შენი მეზობელი, ვიღაცა შენი უბნელი, ვიღაცა შენი ნაცნობი და ის დევნილი , სოხუმელი ქალიც. თუ კარგად დააკვირდები, დაინახავ სულიდან, როგორც გაჭრილი თითიდან ისე სდის სისხლი. - მიდი, დაეწიე ბილიკზე და გადაუხვიე, თუ შეგიძლია!

/ნინო ქადაგიძე
"კარიბჭე" N12, 2018, გვ.38/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 14 2019, 03:37 PM

"ჩვენი ცოდვების შედეგია ის, რომ მკერდმოჭრილია საქართველო უაფხაზეთოდ"

/მამა პეტრე კვარაცხელია
"კრიალოსანი" N10, 2009, გვ.25/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jul 3 2019, 05:05 PM

"დღეს აფხაზეთში მოქმედებს ორი სქიზმატური დაჯგუფება:
1) რუსეთის ეკლესიაზე ორიენტირებული "აფხაზეთის მართლმადიდებელი ეკლესია" მღვდელ ბესარიონ აპლიას ხელმძღვანელობით (17 მღვდელმსახური) და
2) კონსტანტინოპოლის ეკლესიაზე ორიენტირებული "აფხაზეთის წმინდა მიტროპოლია" (ანაკოპიის ეპარქია) არქიმანდრიტ დოროთე დბარის მეთაურობით (3 მღვდელმსახური)"

/"საპატრიქროს უწყებანი" N22, 2019, გვ.13/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jul 5 2019, 01:39 PM

"23 მაისს საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესია სვიმონ კანანელის ხსენებას აღნიშნავს. მაცხოვრის მოციქულმა ქრისტიანობა დასავლეთ საქართველოში იქადაგა და მოწამეობრივად აღესრულა ანაკოფიაში. მისი განსასვენებელი სოხუმთან ახლოს, კომანში მდებარეობს. რამდენიმე წლის წინ სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის ლოცვა-კურთხევით, სვიმონ კანანელის დღეს აფხაზეთის დღეც დაწესდა"

/"საპატრიაქროს უწყებანი" N20, 2019, გვ.4/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Sep 6 2019, 12:21 PM

"აფხაზეთიდან წამოსულმა ერთმა სასულიერო პირმა მითხრა: აფხაზეთი ასე რომ არ დაკარგულიყო, ისე მაინც დაიკარგებოდაო. იქ ქართულ ენაზე არც წირვა-ლოცვა მიდიოდა და ქართულადაც აღარ საუბრობდნენო."

/დეკ. გიორგი თევდორაშვილი
"თბილისელები" N20, 2019, გვ.20/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Sep 20 2019, 11:30 AM

"რუსეთის მიზანია, ნელ-ნელა შეამციროს აფხაზეთში მცხოვრებთა რაოდენობა, რისთვისაც იგი ყველანაირ წნეხში აქცევს ამ რეგიონს"

/"კრიალოსანი" N9, 2008, გვ.12/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Sep 22 2019, 04:13 PM

"ყოველდღე უნდა შევთხოვოთ უფალს, დაგვიბრუნოს აფხაზეთი და სამაჩაბლო. ამისთვის შეიძლება მოკლე ლოცვის თქმა: "უფალო, დიდება შენდა! წყალობითა შენითა დაგვიბრუნე აფხაზეთი და სამაჩაბლო"

/ილია მეორე
"კრიალოსანი" N10, 2008, გვ. 10/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Sep 25 2019, 12:15 PM

"აფხაზეთი ყოველთვის იყო ქართული სახელმწიფოებრიობის ორგანული, სისხლხორცეული ნაწილი"

/"კრიალოსანი" N9, 2008, გვ.12/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Sep 25 2019, 11:10 PM

"თანამედროვე აფხაზები უნდა დავარწმუნოთ იმაში, რომ საქართველოს შემადგენლობაში არსებობით ისინი უფრო შეინარჩუნებენ საკუთარ თვითმყოფადობას და კუტურას ვიდრე რუსეთის შემყურე, რომელიც გარუსებასა და გაქრობას უქადის"

/"კრიალოსანი" N9, 2008, გვ.12/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Sep 26 2019, 07:07 PM

"აფსილ-აფხაზებმა დიდი როლი შეასრულეს აფხაზეთის სამეფოს ჩამოყალიბებაში, რამაც სათავე დაუდო მომავალში ერთიანი მონარქიული ქართული სახელმწიფოს ფორმირების პროცესს. ერთიანი საქართველოს მეფეების ტიტულატურა იწყებოდა "მეფე აფხაზთა" წოდებით, საქართველოს მეფეებისათვის ცნება "აფხაზი" ისეთივე ქართველი რომ არ ყოფილიყო, როგორც ქართლელი, მეგრელი, მესხი, სვანი და ა.შ., ისინი, ცხადია, ცვლილებებს შეიტანდნენ საკუთარ ტიტულატურაში"

/"კრიალოსანი" N9, 2008, გვ.14/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Oct 1 2019, 04:30 PM

სოხუმს ვტოვებდი....

(ჩემი სოხუმელი მეგობრების განცდას და ტკივილს)

მთვარე გადაშლის შელეწილ სიზმრებს,
ტალღა მუქარით მიარღვევს აღმართს,
თალდათვალ ვხედავ ცარიელ ქუჩებს,
სულის სიღრმეში ჩარჩენილს ნაღმად....

ჩამოწყვეტილი ზარები რეკდნენ,
(ლოდინის გაცვდა ყველა იმედი),
გულამოსკვნილი ვტოვებდი სოხუმს,
და იმ ცის ერდოს გამოვტიროდი.

რა ამბებს ჰყვება ჩამქრალი ცეცხლი?
( ქარი საფლავებს ალაგებს მეხით),
მე, სველ ქვიშაზე ჩუქურთმებს ვხატავ,
გზაა ცივი და ...... გავლილი ფეხით....

და წლების მიღმა დარჩენილს მახსოვს,
ვითარც საფლავზე ნათქვამი ფიცი,
"მე დავბრუნდები!" - გულიდან გულში,
გალღვება ცივი ყინული...ვიცი!
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

მთვარე გადაშლის შელეწილ სიზმრებს,
ტალღა მუქარით მიარღვევს აღმართს,
თალდათვალ ვხედავ ცარიელ ქუჩებს,
სულის სიღრმეში ჩარჩენილს ნაღმად....

მზია წიკლაური
/FB/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Oct 4 2019, 09:53 PM

-----------

"საგულისხმოა, თუ როგორ აფასებდა მამა გაბრიელი აფხაზეთში მიმდინარე მოვლენებს - იგი ამბობდა, რომ ყველა, ვინც ამ სამართლიან ომს ეწირებოდა, წმინდანები იყვნენ"

/"კარიბჭე" N10, 2019, გვ.33/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Oct 8 2019, 06:31 PM

"ქართველი ხალხი არასდროს შეურიგდება იმას, რომ აფხაზეთი არ იყოს საქართველოს შემადგენლობაში"

/ილია მეორე
"კრიალოსანი" N9, 2008, გვ.26/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Oct 10 2019, 04:23 PM

"XX საუკუნის 20-80-იანი წლების აფხაზეთის რეგიონში შესუსტებული იყო ქართული ეროვნული სული, ქართველობის მუხტი. ძალიან ბევრი ქართველი გააფხაზდა, დაივიწყა თავისი ისტორიული ფესვები, ბევრს უჭირდა ქართული მეტყველება.

ტაძრებში ქართველები თითქოს არ შედიოდნენ. კონფლიქტის შემდეგ უმრავლესობა გამოაძევეს იქიდან და უცებ უცხო (ქართულ გარემოში) აღმოჩნდნენ... სამწუხარო იყო ეს... ჩვენი ძმები დაუბრუნდებიან თავიანთ კერებს, ამიერიდან მაინც აღარ უნდა მოხდეს ეს გაუცხოება და მწარე გაკვეთილად დარჩეს ისტორიაში"

/პროფესორი სერგო ვარდოსანიძე
"კრიალოსანი" N9, 2008, გვ.27/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Oct 12 2019, 06:37 PM

"აფხაზეთი და სამაჩაბლო ჩვენი ტერიტორიაა და უნდა მოხდეს დიპლომატიური გზით დაბრუნება. ამ მოვლენებმა მსოფლიოს უჩვენა, რომ რუსეთი არის აგრესორი, ოკუპანტი და ღვთის შეწევნით, თუ ვიქნებით სინანულში, დავიბრუნებთ დაკარგულ ტერიტორიებს მსოფლიო ზეწოლით რუსეთზე".

/არქიმანდრიტი ბენიამინი (ბელქანია)
"კრიალოსანი" N10, 2008, გვ.24/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Oct 16 2019, 10:19 PM

"ყოველდღე უნდა შევთხოვოთ უფალს, დაგვიბრუნოს აფხაზეთი და სამაჩაბლო. ამისთვის შეიძლება მოკლე ლოცვის თქმა: "უფალო, დიდება შენდა! წყალობითა შენითა დაგვიბრუნე აფხაზეთი და სამაჩაბლო".

/ილია მეორე
"კრიალოსანი" N10, 2008, გვ.10/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 7 2019, 04:13 PM

"განსაცდელის მიუხედავად, სიძულვილი თუ არ შეგვიპყრობს და სახარების მიხედვით ვიცხოვრებთ, სადაც ნათქვამია - გიყვარდეს მტერი შენი, მაშინ ღმერთი დაგვეხმარება და დაგვიბრუნებს აფხაზეთსა და სამაჩაბლოს".

/არქიმანდრიტი ბენიამინი (ბელქანია)
"კრიალოსანი" N10, 2008, გვ.23/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 8 2019, 04:18 PM

"წარმოშობით სოხუმელი ვარ. ვიდრე ომი დაიწყებოდა და ტრაგედია დატრიალდებოდა, აფხაზებს ჰქონდათ ტელევიზია, სადაც ქართველების წინააღმდეგ გამუდმებული აგიტაცია იყო. ტელევიზიის გავლენით აფხაზი ხალხი იმუხდებოდა ჩვენს წინააღმდეგ. ეს ყველაფერი მოსკოვიდან მოდიოდა. რუსეთის მთავრობამ რომ დაინახა, საქართველოს დამოუკიდებლობა უნდოდა, წაართვა აფხაზეთისა და სამაჩაბლოს ტერიტორიები.

ჩვენ ომი არც აფხაზებთან და არც ოსებთან არ გვაქვს, ომი გვაქვს რუსეთის მთავრობასთან. მაგრამ სახარებაში ნათქვამია, რომ ღვთის ნების გარეშე თმაც არ დავარდებაო".

/არქიმანდრიტი ბენიამინი (ბელქანია)
"კრიალოსანი" N10, 2008, გვ.22/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 9 2019, 03:18 PM

"გაიყიდა საქართველო... გაიყიდა ოცდაათ ვერცხლად აფხაზეთი და სამაჩაბლო, ერის ერთიანობა და სულიერი საფუძველი; გაიყიდა ტრადიცია, ზნეობა და პატიოსნება"

/"კრიალოსანი" N11,2008, გვ.39/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 24 2019, 04:46 PM

"დავუბრუნდეთ უფალს და უფალი დაგვაბრუნებს აფხაზეთში"

/მეუფე დანიელი (დათუაშვილი)
"კრიალოსანი" N7, 2009, გვ.19/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 26 2019, 05:20 PM

"აფხაზთა წარმატება რუსეთის აშკარა ხელშეწყობით იყო განპირობებული. რუსეთის მთავრობა აფხაზებს არა მარტო საომარი ტექნიკით ამარაგებდა, არამედ რუსი გენერლების ხელმძღვანელობით კბილებამდე შეიარაღებული ცოცხალი ძალითაც ეხმარებოდა.

მთელი ამ კონფლიქტის განმავლობაში რუსეთის მთავრობა ამ ფაქტს უარყოფდა. მაშინ, როდესაც აფხაზეთის ტერიტორიაზე ჩამოვარდნილი რუსეთის სამხედრო თვითმფრინავები და რუსი მფრინავები, რომლებიც ამ თვითმფრინავებს მართავდნენ, საპირისპიროს ამტკიცებდნენ, რაც წარმოადგენდა ამ ომის რუსეთის მთავრობის წამქეზებლობისა და მისი არმიის უშუალო მონაწილეობის პირდაპირ მტკიცებულებას"

/"ქვაკუთხედი" N11, 2019, გვ.27/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 9 2019, 02:52 PM

"როდესაც სასულიერო პირი გავხდი, ერთმა რუსმა მონაზონმა ჩამჩურჩულა: "იცოდე მამაო, სოხუმი არის გასაიდუმლოებული იერუსალიმი". რამდენჯერმე გამიმეორა, არ დაგავიწყდესო. ვიცი, რომ აფხაზეთი და სოხუმი ეს დიდი საიდუმლოებაა, როდის დაგვიბრუნდება ეს დიდი "საიდუმლო", დაფარულია ღვთისგან, მაგრამ ფაქტია, რომ ეს მოხდება".

/მეუფე სერაფიმე ჯოჯუა
"კრიალოსანი" N7, 2009, გვ.16/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 10 2019, 04:40 PM

"ცოდვილი სულით აფხაზეთში ვერ დავბრუნდებით"

/მეუფე დანიელი (დათუაშვილი)
"კრიალოსანი" N7, 2009, გვ.19/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 22 2019, 07:53 PM

"სამწუხაროა, ჩვენს აფხაზ ძმებს გაანალიზებული არა აქვთ, რომ აფხაზეთი საქართველოა და მათთვის ბედნიერება უნდა იყოს, რადგანაც ეკუთვნიან ივერიას - დედისა ღვთისას წილხვდომილ ქვეყანას. ვუსურვებდი მათ, რომ ამის აღქმა შეეძლოთ. შევთხოვდი უფალს, რომ კვალად აღადგინოს ერთობა და მთლიანობა ქვეყნისა ჩვენისა"

/მამა პიმენი (ქარდავა)
"კრიალოსანი" N7, 2009 გვ. 20/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 25 2019, 04:11 PM

"გარკვეული მიზეზების გამო საქართველოს დროებით გამოეყო აფხაზეთი და ე.წ. სამხრეთ ოსეთი, ფაქტიურად დაირღვა ჩვენი ქვეყნის ერთიანობა. საჭიროა მათი შემოერთება, რადგან ისინი საქართველოს ძირძველი ტერიტორიებია"

/აკადემიკოსი შოთა ნადირაშვილი
"კრიალოსანი" N12, 2008, გვ.20/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 3 2020, 06:40 PM

"აფხაზებს უნდა ახსოვდეთ - ბრძანა მისმა უწმინდესობამ, - რომ აფხაზეთი და აფხაზები ჩვენს გულშია, გულით ატარებს ქართველი ადამიანი აფხაზეთს. მტერი ცდილობს ჩვენს გაყოფას, მაგრამ ვერ შეძლებს. ჩვენ ვიყავით და ვიქნებით ერთად. დალოცოს ღმერთმა მთლიანი საქართველო"

/"საპატრიარქოს უწყებანი" N26, 2019, გვ.5/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 11 2020, 08:49 PM

"ხელისუფლება დაუპირისპირდა რუსეთს. ჯერ უნდა მომზადებულიყო, უნდა შეექმნა დადებითი დამოკიდებულება ოსებისადმი, აფხაზებისადმი; უნდა გასჩენოდათ არა მტრობის, არამედ მეგობრობის სურვილი, მაგრამ ჩვენებმა რადგან მათი "ე.წ. ხელისუფლება" ჩათვალეს მტრად, გაღვივდა მტრობა მათსა და ჩვენ შორის.

კიდევ დაემატა ის, რომ აფხაზები და ოსები თავისი პოლიტიკური პიარის გამო რუსეთმა გამოაცხადა თავის მეგობრებად. ამით რუსეთმა კარგი დამოკიდებულება შექმნა აფხაზებთან და ოსებთან. ამ ყველაფერმა გამოიწვია ომი, რუსეთის ჩარევა საქართველოს საშინაო საქმეებში.

ჩვენ მათთვის უნდა დაგვენახვებინა ჩვენი გულთბილი დამოკიდებულება მათ მიმართ, უნდა აჩვენო შენი დადებითი დამოკიდებულება, რათა შენთან წამოვიდეს და არა რუსეთთან".

/აკადემიკოსი შოთა ნადირაშვილი
"კრიალოსანი" N12, 2008, გვ.21/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 24 2020, 06:44 PM

"ჩვენ თუ აფხაზებს დავარწმუნებთ ჩვენს მშვიდობიანობაში, რომ ჩვენ არ ვაპირებთ მათი ტერიტორიის ოკუპირებას, რომ მხოლოდ ეკონომიკაზე, დემოკრატიაზე ვიფიქრებთ, ისინი დაწყნარდებიან და შეიძლება რუსეთის ბაზებიც გავიდნენ და ჩვენზე ფიქრიც დაიწყონ... ჩვენთვის თუ პრიორიტეტი არ იქნება ამ ტერიტორიების დაბრუნება, არამედ თავიდან მთავარი მიზანი იქნება ეკონომიკის გაძლიერება, ქვეყნის ფეხზე დაყენება და რაც მთავარია, დემოკრატია, ასევე ორიენტაცია მხოლოდ ევროკავშირზე, ამ შემთხვევაში ამ ტერიტორიებზე მცხოვრები მოსახლეობა ჩვენ ინტერესით დაგვიწყებს ცქერას. მათ თუ დაინახეს, რომ მართლაც ასეთი პროცესები დაიწყო, ისინი ყოველგვარი პრობლემების გარეშე შემოვლენ ჩვენთან. ჩვენ კი არ შევეხვეწებით, პირიქით, ისინი შეგვეხვეწებიან. ეს არის ერთადერთი გზა"

/"ქვაკუთხედი" N9, 2008, გვ.17/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Mar 19 2020, 09:50 AM

ვფიქრობ, მშვიდობიანი გზით დაგვიბრუნდება აფხაზეთი და სამაჩაბლო და ყველა დაკარგული ტერიტორია...

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Apr 11 2020, 06:17 PM

"ამ ცოტა ხნის წინ ჩაუშვეს ახალი პროექტი, რომელიც ითვალისწინებს იმგვარი დეზინფორამციის ფართოდ გავრცელებას, რომლის თანახმად, აფხაზეთი და ე.წ. სამხრეთ ოსეთი თურმე არასდროს ყოფილა საქართველო და იქ ქართველებს არ უცხოვრიათ"

/მამუკა არეშიძე, ექსპერტი კავკასიის საკითხებში
"საპატრიარქოს უწყებანი" N4, 2020, გვ.18/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 10 2020, 08:55 PM

სოხუმს ვტოვებდი....

"მთვარე გადაშლის შელეწილ სიზმრებს,
ტალღა მუქარით მიარღვევს აღმართს,
თალდათვალ ვხედავ ცარიელ ქუჩებს,
სულის სიღრმეში ჩარჩენილს ნაღმად....
ჩამოწყვეტილი ზარები რეკდნენ,
(ლოდინის გაცვდა ყველა იმედი),
გულამოსკვნილი ვტოვებდი სოხუმს,
და იმ ცის ერდოს გამოვტიროდი.
რა ამბებს ჰყვება ჩამქრალი ცეცხლი?
( ქარი საფლავებს ალაგებს მეხით),
მე, სველ ქვიშაზე ჩუქურთმებს ვხატავ,
გზაა ცივი და ...გავლილი ფეხით....
და წლების მიღმა დარჩენილს მახსოვს,
ვითარც საფლავზე ნათქვამი ფიცი,
"ჩვენ დავბრუნდებით" - გულიდან გულში,
გალღვება ცივი ყინული...ვიცი!
------------------------------------------------
მთვარე გადაშლის შელეწილ სიზმრებს,
ტალღა მუქარით მიარღვევს აღმართს,
თალდათვალ ვხედავ ცარიელ ქუჩებს,
სულის სიღრმეში ჩარჩენილს ნაღმად".

/მზია წიკლაური/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 13 2020, 02:38 PM

"ბავშვობა ენგურის ნაპირებს შემორჩა,
და ცეცხლში იწვოდა ოდა და ნალია.
ჭრილობა აქამდე ვერაფრით ვერ მორჩა,
წვიმები კი არა, ნათლობის წყალია.

სოხუმი ცხინვალს კი ძმასავით ეძახის,
ორივეს მუხლები ატკივდა ძალიან.
სხვა ისმენს, ოსურ და აფხაზურ შეძახილს,
თანაბრად ახლოს და შორსაც რომ არიან...

ილორში ანთებულ კელაპტრის ნათება,
ლარგვისის ხატებსაც სინათლედ ატყვია.
ნისლები ოდესმე ხომ გაიფანტება.
ორივე მოირჩენს ათასჯერ ნატყვიარს..."

/მამა პეტრე კვარაცხელია/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jul 10 2020, 10:34 PM

"აფხაზეთის ქართველები ურწმუნოები წამოვიდნენ და უკან მორწმუნეები დაბრუნდებიან"

/ილია მეორე
"კარიბჭე" N4, 2007, გვ.27/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Aug 22 2020, 12:28 PM

"90-იან წლებში ქართველთა გენოციდი მოხდა აფხაზეთში, ნუ შეგვეშინდება ამის თქმისა, ის კადრები დღემდე არსებობს, როგორი წვალებით გამოდიოდა დაშინებული ქართველი მოსახლეობა ხეობიდან, ბევრმა ვერ გაუძლო ამ გზას, ცოცხალმა ვერც კი ჩამოაღწია და პირდაპირ გარდაცვალების ადგილზე უთხრიდნენ საფლავებს.

ალბათ ბევრი რამ უნდა ვისწავლოთ ჩვენი მეზობელი სომხებისგან, მართლაც ჭკვიანი და ბრძენი ხალხია, მსოფლიო ააწრიალეს საუკუნეების წინ თურქების მიერ მოხდენილი სომეხთა გენოციდის გამო და თავისას მიაღწიეს, ჩვენთან კი დღეს ხდება ქართველთა გენოციდი აფხაზეთში და ცხინვალის რეგიონში და თითქოს არაფერი მომხდარიყოს, პირში წყალი გვაქვს ჩაგუბებული"

/მეუფე ანანია ჯაფარიძე
"კარიბჭე" N16, 2014, გვ.64/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Aug 24 2020, 09:38 PM

ენგურს გაღმა და გამოღმა

ჩემს თვალწინ დარდით ჩამოხმა,
ზღვას პალმა ცრემლებს ურიგებს...
ენგურს გაღმა და გამოღმა
საქართველოა, შურიგე!

ილორში სტირის ღიღილო,
აღარ ანთია სანთელი,
მსურს ისევ ერთად ვიხილო
მე აფხაზი და ქართველი.

ვხედავ აფხაზურ ულაყებს,
ღრმა სევდას ვამჩნევ თვალებში,
ვქარგავთ ოცნების სურათებს
სულის მისატან მხარეში.

ხმაში ნაღველი მეტყობა,
თუმც მზე ჯერ კიდევ ამოდის...
ჩვენ გადაგვარჩენს ერთობა,
იდეა ერთიანობის.

ჩვენ ერთად უნდა ვიცხოვროთ,
რომ გვქონდეს კარგი მერმისი...
თავის თავისთვის ვინც ცხოვრობს,
არაფერი მწამს მე მისი.

ამ ქვეყნის დარდით ჩამოხმა,
ზღვას პალმა ცრემლებს ურიგებს...
ენგურს გაღმა და გამოღმა
საქართველოა, შურიგე!

2020

ცნობისათვის: შურიგე - მეგრული სიტყვაა, იგივეა, რაც ,,სულო“

მერმისი - ,,მომავალი“

/ოთარ რურუა/


-------------------------------------

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Sep 27 2020, 03:36 PM

“შენ გესროლეს და მე მომხვდა გულზე,
ტყუპისცალი ძმის ნასროლი ტყვია.
ენგურიდან შენს ხერხემალს ვუმზერ,
კუთხე არა, სიყვარული გქვია”.

/მამა პეტრე კვარაცხელია/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 22 2020, 09:23 PM

"ძალიან სიმბოლურია, რომ სოხუმის ტრაგედია მოხდა ჯვართამაღლებას. დიახ, ეს არის ნიშანი იმისა, რომ ვითარცა ქრისტეს ეკლესიამ, რომელმაც მიუხედავად ტანჯვისა, დევნისა, უსამართლობისა, შეინარაჩუნა მტკიცე სარწმუნოება, გაუძლო ყველაფერს და იზეიმა აღდგომა, ასევე აფხაზეთი, სამაჩაბლო და ყველა ის ტერიტორია, რომელიც ჩვენს ერს ჟამთა სიავის გამო დაკარგული აქვს, აღდგება ჩვენი ჭეშმარიტი სარწმუნოებით".

/მიტროპოლიტი დანიელი (დათუაშვილი)
"საპატრიარქოს უწყებანი" N9, 2020, გვ.5/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 23 2020, 08:46 PM

"მხნედ იყავით, ქრისტესმიერ საყვალენო ძმანო, განძლიერდით და ნუ დაგვავიწყდება, რომ როგორც მისმა უწმინდესობამ ბრძანა: ომი აფხაზეთში არ იყო ქართველთა და აფხაზთა შორის, ეს იყო ომი ქართველთა და აფხაზთა მეგობრობის, ერთობის, ძმობის წინააღმდეგ და მტერმა ეს შეძლო, მაგრამ შეძლო იმიტომ, რომ ჩვენ გამოვიარეთ უღმერთობის ჟამი, როდესაც სულიერად დასუსტებული ვიყავით და მან შეძლო ჩვენ შორის შუღლის ჩაგდება, მაგრამ დღეს როდესაც სულიერად ავმაღლდებით, ჩვენ აუცილებლად აღვადგენთ ამ ერთობას, ამ მეგობრობას, ამ ძმობას. და კიდევ ერთი – არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ წმინდა მიწაზე მცხოვრები ებრაელები როცა სულიერად დაკნინდებოდნენ, ისინი განითესნებოდნენ, არ ჰქონდათ ისრაელში დარჩენის უფლება და მსოფლიოს სხვადასხვა კუთხეში განიბნეოდნენ; ანუ ერი, რომელიც წმინდა მიწაზე ცხოვრობს და კარგავს სიწმინდეს, კარგავს ამ მიწაზე ცხოვრების უფლებას. იმისთვის, რომ დავბრუნდეთ აფხაზეთში, უნდა დავიბრუნოთ სიწმინდე, რადგან აფხაზეთში არის მოციქულის საფლავი, აფხაზეთი წმინდა მიწაა და წმინდა მიწაზე ცხოვრების უფლება აქვს წმინდა ერს"

/მეუფე დანიელი (დათუაშვილი)
"საპატრიარქოს უწყებანი" N9, 2020, გვ.5/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 27 2020, 08:09 PM

"ილია მეორეს არაერთხელ უთქვამს: "ქართველებიც, ოსებიც, აფხაზებიც, უახლოეს წარსულში ერთმანეთის გვერდით ვცხოვრობდით. არ უნდა დავივიწყოთ, რომ ჩვენ შორის ძალიან მჭიდრო, ძალიან მეგობრული კავშირი იყო, ნათესაურიც კი. ეს არის ბოროტი ძალის მცდელობა - ჩვენ შორის სიძულვილი დანერგოს, და თუ ჩვენში ეს სიძულვილი არ გაჩნდება, საბოლოოდ სიყვარული გაიმარჯვებს. თუ ჩვენ არ გავბოროტდებით, ღმერთი შეგვეწევა და მშვიდობა აღდგება. ის ძალა, რომელიც, სამწუხაროდ, ბოროტების ქვეშ აღმოჩნდა და ქართველებს დაუპირისპირდა, ან მოიქცევა, ან დატოვებს თავის ტერიტორიას, მისი ადგილი იქ, სადაც სიყვარულია, არ იქნება".

/"კარიბჭე" N12, 2020, გვ.5/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Apr 6 2021, 08:06 PM

"რა ეთნიკური პროცესი მიმდინარეობს ახლა ამ მხარეებში, სადაც ქართველთა გენოციდი და ეთნოწმენდა გრძელდება? - აფხაზეთში ჩარჩენილი ქართველები გაგრასა, გუდაუთასა თუ ოჩამჩირეში იძულებით თუ ნებით თავს აფხაზებად (აფსუებად) აცხადებენ, შვილებს ეროვნებად აფხაზს უწერენ და აფხაზებად ზრდიან, რომ როგორმე სიცოცხლე შეუნარჩუნონ. ასევეა სამაჩაბლოს ოსებით დასხლებულ იმ სოფლებში, სადაც 2-3 კომლი ქართველი დარჩა".

/მიტროპოლიტი ანანია ჯაფარიძე, ლია ბარბაქაძე
"საქართველოს საეკლესიო ისტორია (VIII კლასის სახელმძღვანელო)" გვ.135/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: May 8 2021, 09:30 PM

"უაფხაზეთობა - ეს ჩვენი უბედურებაც იმ ბოროტი ძალის შედეგია, ადამიანებმა საკუთარ სულში რომ შეუშვეს"

/გურამ დოჩანაშვილი
"კარიბჭე" N5, 2021, გვ.46/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 1 2022, 07:39 PM

"უმთავრესი ღვაწლი გუდაუთის დაარსების საქმეში სულ მცირე, ქართველობას მიუძღვის. რაკი აქ ჩვენებურებმა ფეხი მოიკიდეს და ცოტა ოდენი მოძრაობა გაჩნდა, გუდაუთში დასასახლებლად ბევრი სხვადასხვა ჯურის ხალხი გამოემგზავრა: სომხები, ბერძნები, თათარი და ჩვენებურიც. ბოლოს მოსულს ხალხს აქ მზად დახვდა დასასახლებლად მეგრელებისგან გაკაფულ-გასწორებული ადგილი, მაგრამ ქართული ანდაზისა არ იყოს: "გარეულმა თაგვმა, შინაური თაგვი გააგდოო". კინაღამ ასე დაემართა ქართველებს. ახალმოსულებმა მასპინძელ-ქართველებს გუდაუთიდგან დევნა დაუწყეს. ნეტავი ვიცოდე, რა დაგვიშავებია? იმედია, მთავრობა ასე არ დასტოვებს აქ ერთ მუჭა ქართველებს, რომ ყურადღება არ მიაქციოს და არ გამოიკვლიოს კარგად"

/"ივერია" 203. 1900 წ.
"კარიბჭე" N2, 2022, გვ.40/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Mar 1 2022, 02:25 PM

"ნიშანდობლივია, რომ 1992 წელს აფხაზეთში გაჩაღებულ ომამდე ნახევარი წლით ადრე კატია [სალოსი] მიდიოდა მეუფე დავითთან და იწყებდა კანკალს, ხელებით თვითმფრინავების ფრენის მაგვარ მოძრაობებს, თოფ-ქვემეხების ბაძვით "ბახ-ბახ"-ის ძახილს და მუშტებად შეკრული ხელების ცახცახით საშინელების განცდის დემონსტრირებას.

ჩვენს ეკლესიაში დამხმარედ მსახურობდა ერთი ქალი, მარიამი. კატია მას წებელდიდან იცნობდა. მივარდებოდა ხოლმე მარიამს, აჯანჯღარებდა, საბრძოლო ტექნიკის ხმებს გამოსცემდა. მერე გულზე დაიკრეფდა ხელებს და თვალებს ხუჭავდა; გამუდმებით ჩასჩიჩინებდა, ზიარებულიყო - პირში იყოფდა შეერთებულად თითებს და ასე მიანიშნებდა. ომის დროს ჩვენს ეკლესიას დაეცა ბომბი და ანჯამებს აწყვეტილი კარით მძლავრმა დარტყმამ მარიამი სიცოცხლეს გამოასალმა.

დღიდან ომის დაწყებისა, ძაძებში გახვეული კატია ერთ ადგილზე გაშეშებული განუწვყეტლივ ლოცულობდა ქვეყნის გადარჩენისთვის!"

/"კარიბჭე" N3, 2022, გვ.20/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Mar 28 2022, 08:20 PM

"ქართულ ეთნიკურ სამყაროში განსაკუთრებული ადგილი ეკავათ აფხაზებს. ფეოდალური პერიოდის აფხაზი ისეთივე ქართველად გაიაზრებოდა, როგორც საქართველოს სხვა ისტორიულ-ეთნოგრაფიულ მხარეებში მცხოვრები ქართველები. მათთვის საურთიერთო, სახელმწიფო, საღვთისმეტყველო, კულტურის ენა ქართული ენა იყო. ნაციის აღმნიშვნელ ადრეულ ქართულ ტერმინს თუ მოვიშველიებთ, ისინიც ისეთივე ნათესავით ქართველები იყვნენ, როგორც სხვადასხვა ისტორიულ-ეთნოგრაფიულ მხარეებში მცხოვრებნი",

/საქართველოს ისტორიის პალიტრა, "ქართველი ხალხის ეთნიკური ისტორია", გვ. 60/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Mar 31 2022, 09:51 PM

"აფხაზეთში შემორჩენილი ფეოდალური ეპოქის ყველა მატერიალური კულტურის ძეგლი ქართულია და ქართული ნაწერებით არის დამშვენებული. XIX საუკუნეშიც აფხაზეთის მთავრის კანცელარია ქართულად მუშაობს. ქართული ენა რომ საერთოდ გავრცელებული იყო აფხაზეთში, ამას ადასტურებს ის ფაქტი, რომ 1714 წელს კუნძულ მალტაზე ქართველ მწერალსა და ლექსიკოგრაფ სულხან-საბა ორბელიანს ხვდება აფხაზი ტყვე, რომელიც ქართულად ლაპარაკობდა. ასე რომ, მართალია, აფხაზებს საკუთარი საოჯახო სამეტყველო ენა ჰქონდათ, მაგრამ ქართული მათთვის მეორე, კულტურის ენა იყო. საკუთრივ აფხაზების განსახლების არეალი ახალი ათონის ჩრდილო-დასავლეთით იყო. ქართვლეები მათ ყოველთვის ეთნონიმ "აფხაზით" მოიხსენიებდნენ და აფხაზების ჩამოთვლა ქართულ საისტორიო წყაროებში ხდებოდა ქართველთა სხვა ეთნოგრაფიული ჯგუფების გვერდით".

/საქართველოს ისტორიის პალიტრა, "ქართველი ხალხის ეთნიკური ისტორია", გვ. 61/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Apr 8 2022, 06:16 PM

"აფხაზეთი ზღვისპირა მხარეა, მაგრამ აფხაზები თევზს არ ჭამდნენ. XVII საუკუნის შუა ხანებში ამის შესახებ ლამბერტიც აღნიშნავდა"

/საქართველოს ისტორიის პალიტრა, "ქართველი ხალხის ეთნიკური ისტორია", გვ. 281/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: May 15 2022, 07:58 PM

"ჩვენ, რა თქმა უნდა, ვფიქრობთ აფხაზეთსა და სამაჩაბლოზეც, იქ მკვიდრ ჩვენს ძმებსა და დებზე, ვლოცულობთ და იმედი გვაქვს, რომ დადგება დრო და დღე, როდესაც ჩვენ ერთიანად, "ერთითა პირითა და ერთითა გულითა", როგორც ერთი ოჯახი, ვადიდებთ ჩვენს უფალსა და ღმერთს, იესო ქრისტეს!"

/მეუფე შიო (მუჯირი)
"საპატრიარქოს უწყებანი" N15, 2021, გვ.6/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 2 2022, 09:52 PM

"მიცვალებულების გაცვლის შემდეგ აფხაზებს უთქვამთ - ეს რა ბიჭები იყვნენ, სიმღერით შეგვაკვდნენო...

ყურში ხშირად ჩამესმის ჩვენი ბიჭების ნამღერი "მრავალჟამიერი", "შავლეგო" და "ქართველო, ხელი ხმალს იკარ!"

საქართველო უნდა გახდეს ამ ბიჭების მსხვერპლად შეწირვის ღირსი ქვეყანა. საუკუნოდ იყოს მათი ხსენება და მრავალჟამიერი ჩვენს სამშობლოს, საქართველოს, რომლის ხატება ამ თითოეული ბიჭის გულში იყო".

/"კარიბჭე" N6, 2022, გვ.37/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 4 2022, 01:54 PM

"აფხაზები თევზს საერთოდ არ ჭამდნენ და მხოლოდ დელფინის რეწვას მისდევდნენ"

/საქართველოს ისტორიის პალიტრა, "ზღვაოსნობა საქართველოში", გვ. 137/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 9 2022, 02:01 PM

"1918 წლის 8 აპრილს სოხუმი ბოლშევიკებმა დაიკავეს და საქართველოს აფხაზეთის ჩამოშორების საფრთხე დაემუქრა. ბრძოლა აფხაზეთის დასაბრუნებლად რამდენიმე თვეს გაგრძელდა. სამხედრო ოპერაციებში აქტიურ მონაწილეობას იღებდა საზღვაო ძალებიც. აფხაზეთში ჯარების გადაყვანა ძირითადად ზღვიდან ხდებოდა. საომარ ოპერაციებში აქტიურ მონაწილეობას იღებდნენ შეიარაღებული სატრანსპორტო გემი "მიხეილი" და რამდენიმე გამანადგურებელი. ამ სამხედრო-საზღვაო ძალებმა მნიშვნელოვანი დახმარება გაუწიეს გენერალ გიორგი მაზნიაშვილს, როდესაც ის სოხუმიდან ჩრდილო-დასავლეთით, ტუაფსესკენ გაემართა სალაშქროდ. ქართველებმა სამხედრო გემების დახმარებით მოახერხეს გუდაუთასა და გაგრასთან გამარჯვება, ბოლოს კი ტუაფსეს დაკავება, სადაც ნავსადგურში 18 გემი დახვდათ. მათი დიდი ნაწილი საქართველოს გადაეცა".

/საქართველოს ისტორიის პალიტრა, "ზღვაოსნობა საქართველოში", გვ. 279/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 9 2022, 10:32 PM

"აფხაზეთის ომი ახალი დაწყებული იყო, სოხუმის მიტროპოლიტის - დავითის გარდაცვალების შესახებ რომ შევიტყვეთ. ჩვენი მონასტრის მოძღვარი, მამა დავითი, ამ დროისთვის უკვე ეპისკოპოსი იყო და უწმიდესმაც გარდაცვლილი მიტროპოლიტის ნაცვლად სოხუმში სწორედ ის მიავლინა. მახსოვს პირველი გრძნობა - შიში, შიში, რომ მეუფეს მოკლავენ...

ჩვენი შიში არ იყო უსაფუძვლო. მეუფე ისეთი თავგანწირვით, ისე შეუპოვრად მიმოდიოდა ფრონტის წინა ხაზზე, როგორც პირველი მებრძოლი. თავისი ვაჟკაცური მიმოსვლებით მან სამშობლოსა და ეკლესიის წინაშე დიდებული საქმეები აღასრულა. პირველი ის, რომ ქრისტეს სისხლსა და ხორცს აზიარა მთელი ქართული ჯარი, რითაც ბრძოლაში დაღუპულ მეომრებს პირდაპირ გაუხსნა სასუფევლისკენ მიმავალი გზა; და მეორე: მან გამოზარდა თავისივე მსგავსი მებრძოლი და უშიშარი სამღვდელოება და მომავალი ეპისკოპოსები, რომელთაგან ერთი - მღვდელმონაზონი ანდრია - მოწამებრივი ღვაწლითაც კი გაბრწყინდა.

მართალია, ქართველები ამ ომში დამარცხდნენ, მაგრამ უდავოა, მათთან ერთად დამარცხდა მართლმადიდებელი რუსეთიც, რადგან დაუშვებელია მართლმადიდებლებს შორის ნებისმიერი უთანხმოება, ომი და სისხლისღვრა. ასევე ვიტყვით იმასაც, რომ ალბათ ბევრმა არ იცის: იმ დროს, როცა აფხაზეთის მოსახლეობა სასოწარკვეთილი გამორბოდა სოხუმიდან, მეუფე ტყვიებისა და ბომბების ქარცეცხლში კიდევ კარგა ხანს რჩებოდა იქ. და ბოლოს, ყველაზე უკანასკნელმა, თავის სამონაზვნო ლაშქართან ერთად, დატოვა უკვე დაცემული ქალაქი".

/"მოგონებები მამა გაბრიელზე" გვ.217/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 11 2022, 07:40 PM

"23 მაისს საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესია წმინდა მოციქულ სვიმონ კანანელს მოიხსენიებს.
უწმიდესისა და უნეტარესის, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის, მცხეთა-თბილისის მთავარეპისკოპოსისა და ბიჭვინთისა და ცხუმ-აფხაზეთის მიტროპოლიტის, ილია II-ის ლოცვა-კურთხევით, 2014 წლიდან ეს დღე აფხაზეთის დღეთაც დადგინდა".

/"საპატრიარქოს უწყებანი" N11, 2022, გვ.18/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 11 2022, 08:46 PM

"დღეს, პირველ რიგში, რა თქმა უნდა, ვფიქრობთ აფხაზეთზე, ვფიქრობთ ცხინვალის რეგიონზე, ვფიქრობთ იმ ტრაგედიაზე, იმ საშინელ ომზე, რომელიც ჩვენ გადავიტანეთ. ათასობით ადამიანი არის დაღუპული - როგორც აფხაზი, ისე ქართველი; 300 ათასამდე ადამიანი - განდევნილი, გამოძევებული თავისი მშობლიური კუთხიდან და უმშვენიერესი მხარე, აფხაზეთი, დროებით ჩამოშორებულია ჩვენს სამშობლოს. როგორც მისი უწმინდესობა ბრძანებს, არასდროს არ უნდა ვთქვათ "დაკარგულია", არამედ "დროებით ვერ ვაკონტროლებთ" ამ მხარეს!

და რაშია გამოსავალი, ძვირფასო ძმებო და დებო? გამოსავალი მხოლოდ ერთია - ეს არის მშვიდობა, ეს არის შერიგება, ეს არის გზა სიყვარულისა და გზა ქრისტესი, რომელიც სვიმონ კანანელმა გვიანდერძა!

მშვენივრად გვესმის, რომ ეს, რა თქმა უნდა, იყო ღვთის წინაშე შეცოდების შედეგი როგორც ქართველების, ასევე აფხაზების და, რა თქმა უნდა, ისიც გვესმის, რომ იყო სხვა ძალებიც, რომლებიც დაინტერესებულნი იყვნენ ამ კონფლიქტის გაჩაღებაში, ამ ომის გაღვივებაში და ამიტომ გადარჩენის გზა მხოლოდ ამაშია - მშვიდობაში, სიყვარულში და იმაში, რომ შევუნდოთ ერთმანეთს, შევთხოვოთ პატიება და შევუნდოთ ერთმანეთს ღვთის წინაშე ჩვენი შეცოდებები! იმედი გვაქვს, რომ ეს ასეც მოხდება და ჩვენ მოვესწრებით გამთლიანებულ საქართველოს!

და ძალიან სასიხარულოა, რომ დღეს ჩვენი ქვეყნის გეზიც სწორედ მშვიდობისკენ არის მიმართული! ეს არის ერთადერთი საწინდარი იმისა, რომ ქართველებიც, აფხაზებიც და ასევე ცხინვალის რეგიონში მცხოვრები ჩვენი ძმებიც ბედნიერნი იყვნენ!

ღმეთმა დაგლოცოთ, გაგახაროთ, გაგაძლიეროთ!

ღმერთმა ინებოს ჩვენი ქვეყნის გამთლიანება, გადარჩენა და გაძლიერება, ამინ!

/მეუფე შიო (მუჯირი)
"საპატრიარქოს უწყებანი" N11, 2022, გვ.4-5/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Aug 15 2023, 05:40 PM

"მის უწმინდესობასა და უნეტარესობას, კათოლიკოს-პატრიარქ ილია II-ს არაერთხელ უთქვამს (რაშიც ჩვენ ყველანი ვეთანხმებით), რომ ჩვენც, აფხაზებმაც და ქართველებმაც, დიდი ცოდვა ჩავიდინეთ, როდესაც ერთმანეთზე ხელი აღვმართეთ.

ერთადერთი გამოსავალი, გზა ჩვენი შემდგომი ცხოვრებისა (ვინაიდან უერთმანეთოდ ჩვენ ცხოვრებას ვერ შევძლებთ!) არის შერიგება, ურთიერთპატიების თხოვნა და გააზრება იმისა, რომ ჩვენი მომავალი და გადარჩენის საწინდარი არის მხოლოდ ერთიან სახელმწიფოში, საქართველოს სახელმწიფოში!"

/მიტროპოლიტი შიო მუჯირი
"საპატრიარქოს უწყებანი" N17, 2022, გვ.6/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Aug 19 2023, 05:22 PM

"თუმცა, კვლავ გავიმეორებ ზემოთქმულს: ყველა, ვინც მხარს უჭერს საქართველოს ტერიტორიულ მთლიანობას, ამავე დროს იცავს თავისი ქვეყნის საზღვრებსა და მშვიდობას, რადგან ის მიზეზები, რაც ე.წ. სამხრეთ ოსეთის და აფხაზეთის დამოუკიდებლად ცნობისათვის იქნა გამოყენებული, ნებისმიერი სახელმწიფოსათვის შექმნის მომავალში სერიოზულ პრობლემას.

საქართველოს არასოდეს მიუტაცია სხვისი ტერიტორიები, მაგრამ თავისასაც არავის დაუთმობს. რა თქმა უნდა, ევროკავშირის დახმარება გვჭირდება, რომ დავიბრუნოთ აღნიშნული რეგიონები და აღვიდგინოთ ჩვენი ისტორიული საზღვრები".

/კათოლიკოს-პატრიარქი ილია II
"საპატრიარქოს უწყებანი" N17, 2022, გვ.20/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Sep 4 2023, 03:16 PM

"[აფხაზეთის ომში] ქართველი ბავშვების სისხლს სვამენ, გოგონებს ქართველი კაცების თვალწინ აუპატიურებენ, ძუძუებს აჭრიან და მერე, ჭამეო, გეუბნებიან"

/"კარიბჭე" N9, 2023, გვ.49/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 7 2023, 06:48 PM

"ირაკლი ცნობილი მწერლის, ჭაბუა ამირეჯიბის უფროსი ვაჟი იყო. უმშვენიერესი ვაჟკაცი მთელ თბილისს უყვარდა თურმე. 29 წლისა აფხაზეთის ომში დაიღუპა - ლიტველმა სნაიპერმა ქალმა მოკლა.

ირაკლიმ სამხედრო განათლება ლიტვაში მიიღო და საზღვარგარეთ მუშაობდა. აფხაზეთის ომის დროს თბილისში დაბრუნდა. გაიგო, რაც ხდებოდა აფხაზეთში, სწორედ მაშინ ომში დაიღუპა მისი მეგობარი ლევან აბაშიძეც და იმ დღესვე წავიდა საბრძოლველად. წასვლის წინ დედას უკითხავს, არ გეშინიაო, რაზეც უპასუხია, - ომის ყველას ეშინია, მაგრამ ვაჟკაცობა ის არის, შიშს რომ აჯობებო"

/"კარიბჭე" N11, 2023, გვ.42/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 19 2023, 07:39 PM

"ღვთის წყალობით, ჩვენი მწუხარება სიხარულით შეიცვლება, ჩვენი ქვეყანა გამთლიანდება და ჩვენსა და აფხაზებს შორის ისევ ძმობა აღდგება! ერთადერთი გამოსავალი ეს არის - ურთიერთშენდობა, ურთიერთმონანიება, პატიება, ურთიერთმისამძიმრება!"

/მეუფე შიო მუჯირი
"საპატრიარქოს უწყებანი" N16, 2023, გვ.3/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 17 2023, 09:00 PM

ზურაბ შევარდნაძე წერს:

ზუსტად 19 წლის წინ, შემოდგომაზე ვიყიდე პირველი ნაკვეთი თბილისის ზღვისკენ მიმავალ გზაზე. მაშინ აქ არც ასფალტი იყო, არც ელექტრონი და გაზი, მისამართიც არ გვქონდა, არაფერი არ ერქვა ჩვენს ქუჩას. მოშორებით სულ ორი ახალაშენებული, გაულესავი სახლი ჩანდა. ჩვენს წინ დიდ, ძეძვიან მინდვრებზე ბერძენი მწყემსები ნახირს აძოვებდნენ. ჩემი ახალშეძენილი პატარა ნაკვეთი იყო დაჭაობებული და ჭაობი სავსე სამშენებლო ნაგვით.

ახლანდელივით, მზიანი თბილი შემოდგომა იდგა, ძალიან ვიყავი გახარებული და საქმეს ვეშურებოდი. გურიაში ბიძაჩემს ლადოს და ასკანელ მეზობელ ზურია სისვაძეს შევუთვალე არიქა მიშველეთ მეთქი, ჩამოვიდნენ და შევუდექით. ფეხისალაგი გავმართეთ, ზურიამ ჭა ამოიღო, ამოყორა და ჭაობის წყალი დღენაჟებში მივმართეთ, რომელსაც დღემდე ვიყენებთ სარწყავად. ეზოში მომცრო, ხის მწვანე, ფინური ვაგონი დავდგი, ის იყო ჩვენი თავშესაფარი, სამზარეულო და ზოგჯერ საძინებელიც.
დილაობით დეზერტირების ბაზარში ჩავდიოდი, პამიდორი, ყველი, მწვანილი, ხახვი, იშვიათად ძეხვი ან შებოლილი სიგა ამომქონდა სდილისთვის. შუადღეს დაღლილები ვაგონთან, ტირიფის ქვეშ, სახელდახელოდ ჯირკებისგან მოწყობილ მაგიდასთან ვჭამდით ლადო, ზურიე და მე.

იმ დღესაც ბევრი ვიმუშავეთ, ვბარეთ, ნაბარავში ქვა ვარჩიეთ და ვაგროვეთ. სასადილოდ ფეხს ვითრევდით, არ ვიმჩნევდით მაგრამ არცერთს არ გვეხალისებოდა , ისევ ხახვი, ისევ თევზის ტომატიანი კონსერვი...

ხელი რომ დავიბანეთ და შევიკრიბეთ, ეზოში რომელსაც ჯერ არც ჭიშკარი ჰქონდა და არც ღობე შუახნის, მაღალი, შავებში ჩაცმული ქალი შემოვიდა, თავზეც შავი ებურა. ერთ ხელში დიდი ტილოგადაფარებული ლანგარი ეჭირა, მეორეში ტომრის ჩანთა. გავეგებე, გამიღიმა მორიდებით, ოქროს ორი კბილი გამოუჩნდა. მოსალმებაზევე შევატყვე მეგრელობა.

- მეზობელი ვარ მე შენი შვილო. გიყურებთ ეს დღეებია, შრომობთ კია ბევრს, მარა გაგიმართლებთ ღმერთით.

-გმადლობთ ქალბატონო.

-ნელი მქვია მე, ბერულავა იყო ჩემი ქმარი. სამი შვილი მყავს, უფროსები ალბათ შენზე. აგერ ვართ უკან, გეცოდინება შენ ჩვენი სახლი, ასე მოეწყო ჩვენი ცხოვრება.. თავი დახარა, მივხვდი რასაც გულისხმობდა.

-გამომართვი დიდა აწი, არ მიწყინოთ თუ საკადრისად ვერ მოგართვით, გულითაა ღმერთია მოწამე და გადახადა გახამებული ტილო ლანგარს.

დიდ, გულუღმა ჯამზე თეთრი, ფითქინა ღომი ჩაორთქლილიყო, პიტნიანი ნადუღი და ბევრი სულგუნის ნაჭერი ჩაედო ბარაქიანად შუაგულში. ორი წიწილი შეეწვა და კოხტად დაეჭრა, მწვანე ტყემალი დ წითელი სისხინა აჯიკა იდო ჭიქებით კიდევ ლანგარზე.

გავშრი უხერხულობისგან.

-ასე რატომ შეწუხდით?

-რამ შემაწუხა დიდა, მეზობლის გულობიზა წყარში არ ჩავდგები კიდომ? "გემოშა ოჭკომ სკუა, შერგე გაუ ღორონთქ." კამპოტი მოგართვით, არ დამძრახოთ უკაცო ოჯახი მაქვს და....

ჩანთიდან დაორთქლილი სამ ლიტრიანი ქილა ამოაცოცა.

თბილად, დედობრივად მიღიმოდა, თვალები სიკეთით, სიხარულით ჰქონდა სავსე, ბედნიერი იყო რომ შეძლო მისთვის უცხო მაგრამ ახალი მეზობლისთვის პატივი ეცა. მოვიპატიჟეთ, არ დარჩა, გაგვეცალა.

უენოდ, უსიტყვოდ, გემრიელად გეახელით. არც ლადოს, არც ზურიას და არც მე არაფერი გვითქვამს.

სად არ ვყოფილვარ, რა არ მინახავს, მას მერე ასეთი გრძნობით და ბედნიერმა როდის ვისადილე აღარ ვიცი.

დღეს უკვე ამ ამბიდან 20 წლის თავზე ვამბობ, სანამ ასეთი და ამდაგვარი ამბები კიდევ ხდება ვერავინ და ვერაფერი მოგვერევა, აი მერე მართლა რა იქნება ვეღარ გეტყვით.

გუშინ, კვირას შვილებში და შვილიშვილებში ჩაფლული, მადლიანი, სიხარულით და სიყვარულით სავსე, ნაშრომი, დაღლილი ნელი დეიდა აგერ კუკიაზე დავკრძალეთ. არასდროს არაფერი უთხოვია იმის გარდა სოხუმში დამმარხეთო.

ნელი დეიდა, გვაპატიე....

/"კარიბჭე", ზამთრის ნომერი, 2023-2024, გვ.50/