თემის საბეჭდი ვერსია

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Dec 25 2006, 10:40 PM

5 ოქტომბერი

დღეს დაიწყო ჩემი ცხოვრება, თუმცა მშობლებმა არაფერი იციან.
მე გოგონა ვარ, მე ქერა თმები და ცისფერი თვალები მექნება, ყველაფერი უკვე დადგენილია, ისიც კი, რომ ყვავილები მეყვარება

19 ოქტომბერი

ზოგიერთები თვლიან, რომ მე ჯერ ადამიანი არ ვარ, მაგრამ მე ნამდვილი ადამიანი ვარ, ისევე როგორც პურის ნამცეცი, ისიც ხომ ნამდვილი პურია, ჩემი დედიკო ცხოვრობს, ესე იგი მეც ვცხოვრობ.

23 ოქტომბერი

მე უკვე პირის გაღება შემიძლია. წარმოიდგინეთ, ერთი წლის შემდეგ სიცილი მეცოდინება, შემდეგ კი ლაპარაკს ვისწავლი. მე უკვე ვიცი, რომ ჩემი პირველი სიტყვა იქნება "დედა"


25 ოქტომბერი


დღეს ჩემმა გულმა ძგერა დაიწყო.


2 ნოემბერი


ყოველდღიურად ცოტათი ვიზრდები, ჩემი ხელები და ფეხები ფორმას ღებულობენ.


12 ნოემბერი


მე თითები გამეზარდა-სასაცილოა, რა პაწაწები არიან, შემიძლია თითებით დედას თმებს მოვეფერო.


20 ნოემბერი


დღეს ექიმმა დედიკოს უთხრა, რომ მე აქ ვცხოვრობ, მისი გულის ქვეშ. ალბათ დედა ძალიან ბედნიერია.


23 ნოემბერი


ალბათ დედა და მამა ფიქრობენ, თუ რა დამარქვან.


10 დეკემბერი


მე თმები მეზრდება, ლამაზი და ბრწყინვალე.


13 დეკემბერი


მე უკვე ცოტას ვხედავ, როდესაც დედა ქვეყნად მომავლენს, ის ნათელი მზიანი და ყვავილებით სავსე იქნება.


24 დეკემბერი


საინტერესოა, დედას თუ ესმის ჩემი გულისცემა? იგი ისე თანაბრად ძგერს. დედა შენ ჯანმრთელი გოგონა გეყოლება.


28 დეკემბერი


დღეს მე ჩემმა დედიკომ მომკლა.

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Dec 25 2006, 10:48 PM

ცუდად ვარ

პოსტის ავტორი: ალექსანდრე თარიღი: Dec 25 2006, 10:49 PM

ძალიან ბევრის ვფიქრობდი რომ ეს ტემა გამეხსნა თუ არა ამ ფორუმზე, მაგრამ ვყოყმანობდი რადგან აქ პატარებიც შემოდიან და შეიძლება ცუდად ემოქმედა მათზე. მაგრამ ვფიქრობ კარგია რომ გახსენი ეს ტემა,მიუხედავად იმისა, რომ მძიმე სასაუბროა.

ივერიის ფორუმზე ვრცელი ტექსტი დავწერე სადაც აღწერილია ის საშინელი ხერხები რითაც ხდება ნაყოფის მოცილება დედის წიაღიდან, და აქაც იგივეს დავაკოპირებ.

’აბორტი’’ – ‘’ორსულობის ხელოვნური შეწყვეტა’’ – რა დგას ამ სიტყვების მიღმა?
თანამედროვე ადამიანებმა ისწავლეს საშინელი, თავისი არსით უსასტიკესი ცნებების შერბილებული, მიკიბულ–მოკიბული ფრაზებით გამოსახვა, რითაც ცდილობენ თვით საკუთარ თავსაც არ გამოუტყდნენ და დაუმალონ მათი გულშემზარავი არსი.
წარმოიდგინეთ შემდეგი სახის სამედიცინო ტერმინი: ‘’გულის მოქმედების ხელოვნური შეწყვეტა’’ – რას შეიძლება ნიშნავდეს ეს მოქმედება?
დავუშვათ, რომელიმე ბანდიტმა სასიკვდილოდ დაჭრა ადამიანი – დანა გაუყარა გულში. ზის ახლა საბრალდებო სკამზე. მას ეუბნებიან: ‘’ეს რა ჩაიდინე? შენ ხომ ადამიანი მოკალი!’’ ის კი პასუხობს: ‘’არა, მე არ მომიკლავს. მე მხოლოდ ხელოვნურად შევაჩერე მისი გულის მოქმედება.’’ მას ამუნათებენ: ‘’ჰო, მაგრამ, რომ მოკვდა? ‘’ მკვლელი პასუხობს: ‘’დიახ, მოკვდა. მერედა რა? მე სხვა გამოსავალს ვერ ვხედავდი. მას რომ ეცოცხლა, იგი მე შემიშლიდა ცხოვრებაში’’.
ეს ხომ დღეისათვის ყველაზე გავრცელებული მიზეზია, რომელიც აბორტისაკენ უბიძგებს ქალებს – ბავშვები ხელს შეუშლიან მათ ცხოვრებაში – მეტი ტვირთია, მეტი პრობლემაა, საკუთარი სიამოვნების საშუალება შეეზღუდებათ. მამაკაცებიც ხშირად ამავე მიზეზით მიუთითებენ ხოლმე სათანადო გინეკოლოგიური განყოფილებებისაკენ მეუღლეებს, რათა არ მოიკლონ დამშვიდებული და უზრუნველი ცხოვრება.
თუმცა, ისიც მართალია, რომ ზოგიერთი ქალი ამ ცოდვას სჩადის ისე, რომ ‘’არ უწყის, თუ რასა იქმს’’. ისინი მიიჩნევენ: ვიდრე ბავშვი არ დაბადებულა, იგი ჯერ კიდევ არ არის ადამიანი, ამ სიტყვის სრული გაგებით, არამედ მხოლოდ ნაწილია მათი სხეულისა; თავის ორგანიზმს კი, ყველას შეუძლია მოექცეს ისე, როგორც მოეპრიანება. ასეთი ქალბატონები აბორტის გასაკეთებლად ისე იოლად მიბრძანდებიან, თითქოს კბილის ამოსაღებად მიდიოდნენ.

მაინც რა ასაკიდან იწყება ადამიანის ჩამოყალიბება?
საფრანგეთში საახელმწიფოებრივი კანონმდებლობით ბავშვის სიცოცხლე დაცულია ჩასახვიდან 10 კვირის შემდეგ, დანიაში – 12 კვირის შემდეგ, შვედეთში – 20 კვირის, ხოლო მრავალ ქვეყანაში სიცოცხლე იურიდიულად დაცულია მხოლოდ ბავშვის დაბადების შემდეგ. ნობელის პრემიის ლაურეატ დოქტორ ჯეიმს უოტსონის წინადადებით, ბავშვის სიცოცხლე დაცული უნდა იყოს დაბადებიდან სამი დღის შემდეგ, მაგრამ სინამდვილეში საიდან იწყება ადამიანის სიცოცხლის საწყისის ათვლა? ვის დავუჯეროთ ფრანგებს, დანიელებს, შვედებს თუ ჯეიმს უოტსონს?
სავსებით ნათელია, რომ ყური უნდა დავუგდოთ არა საეჭვო კომპეტენციის პირთა აზრებს, არამედ ორ ავტორიტეტულ წყაროს: ხმას უფლისას და მეცნიერთა დასკვნებს. ღმერთიცა და მეცნიერებაც გვიდასტურებს ერთსა და იმავეს: ადამიანის სიცოცხლე იწყება ჩასახვისთანავე!
საეკლესიო კანონები არსებას ადამიანისას ყოველთვის იცავდნენ ჯერ კიდევ დედისეულ ორგანიზმში. წმიდა ბასილი დიდი წერდა, რომ ჩასახული ნაყოფის განზრახ მოკვდინებისათვის ადამიანი იმსახურებს ისეთსავე საჯელს, როგორც მკვლელობისათვის. ნაყოფის ხნოვანებაზე როგორც ვხედავთ არ არის ლაპარაკი; არც იმ გარემოებას ეძლევა მნიშვნელობა , თუ როდის არის ჩასახული – 10 კვირის წინ, გუშინ, საათისა და წუთის წინ. მსგავს თვალსაზრისს ადგანან უკლებლივ ყველა წმიდა მამები, ვისაც კი თავისი შეხედულება გამოუთქვამს ამ საკითხზე. წმიდა ბასილი დიდის გარდა შეგვიძლია დავასახელოთ მართლმადიდებლობის ისეთი ბურჯები, როგორებიც იყვნენ წმიდა გრიგოლ ღვთისმეტყველი, წმიდა იოანე ოქროპირი, წმიდა ეფრემ ასური და წმიდა მაქსიმე აღმსარებელი.
საეკლესიო შეხედულებით , ადამიანის ცხოვრება არც დაბადებით იწყება და არც სიკვდილით მთავრდება. ამ ორი თარიღით მოისაზღვრება მხოლოდ ადამიანის ცხოვრების ერთი ეტაპი. ამ ეტაპს წინ უსწრებს დედისეულ ორგანიზმში არსებობს მუცლადყოფნის ჟამს, ხოლო მოსდევს – იმქვეყნიური ცხოვრება.

მოდით, მოვიცილოთ, განვაგდოთ ლამაზი სიტყვების საფარველი და სულ ძირში ჩავხედოთ ამ საშინელი მოვლენის არსს.
ვნახოთ , რა ხდება იმ ‘’ღონისძიების’’ დროს, რასაც ‘’ორსულობის ხელოვნური შეწყვეტას’’ უწოდებენ.
არსებობს ამ შეწყვეტის სხვადასხვა მეთოდები. ფეხმძიმობის ადრეულ სტადიებზე ჩვეულებრივ მიმართავენ ეგრედ წოდებულ ‘’ვაკუუმ-ასპირაციას’’ – როგორ მეცნიერულად ჟღერს არა?! ამ მეთოდის მთელი უკეთური და ბარბაროსული არსი კი იმაში მდგომარეობს, რომ როგორც მტვერსასრუტით გამოსწოვენ მტვერს ხალიჩიდან, სწორედ ასე გამოიწოვება ნაყოფი დედის წიაღიდან. ქალის საშვილოსნოში შეჰყავთ წამახულკიდებიანი პლასტმასის მილი. ბავშვის სხეული ნაწევრდება და გარეთ გამოიწოვება სპეციალურ სათავსში.
თუ ორსულობა უფრო გვიანია, საშვილოსნოში შეჰყავთ მარყუჟის ფორმის მჭრელი დანა. ამ დანით ხდება საშვილოსნოს ღრუს გამოფხეკა; იმავე დანით ხდება ბავშვის ნაწილებად დაჭრა.
ფეხმძიმობის 12 კვირის შემდეგ აუცილებელი ხდება მაშისმაგვარი კიდევ ერთი ინსტრუმენტის ჩარევა, რადგან ბავშვს უკვე აქვს ხელები, ფეხები და ძვლებსაც დაწყებული აქვს კალცინირება. ამ ინსტრუმენტს ექიმი გამოსდებს ბავშვის ხელს, ფეხს ან სხეულის სხვა ნაწილს და მკვეთრი ბრუნვითი მოძრაობით აწყვიტავს მას. ეს მანიპულაცია მიმდინარეობს მანამ, ვიდრე მთელი ბავშვი სრულად არ დანაწევრდება. ხერხემალი უნდა გადატეხონ, თავის ქალა უნდა დაამსხვრიონ, რათა მათი მოშორების შესაძლებლობა მიეცეთ. ექთნის მოვალეობას შეადგენს ყველა ამ ნაწილის ერთად შეგროვება საშვილოსნოდან მათი მოცილების შემდეგ, რათა დარწმუნებით ითქვას, რომ უკვე ყველაფერი გამოღებულია და იქ აღარაფერი აღარ არის დარჩენილი. შემდგომ ეს ნაწილები იყრება ნაგვის ვედროში ან იხმარება ნედლეულად კოსმეტიკურ მრეწველობაში.
მოვლენის საშინელება კიდევ იმ ფაქტით არის გამძაფრებული, რომ ქვეყნად ჯერ არმოვლენილი ბავშვი ისევე გრძნობს ტკივილს, როგორც უკვე დაბადებული. დღეისათვის საყოველთაოდ აღიარებული და მეცნიერულად დამტკიცებულია – შვიდკვირიანი ნაყოფი ისევე აბრუნებს თავს და ირიდებს ტკივილის გამომწვევ მიზეზს, როგორც ცხოვრების ყველა სხვა სტადიაში. ბოლო 11 კვირისას არა მარტო სახე, არამედ ხელისა და ფეხის ყოველი ნაწილი უხდება შეხებისადმი მგრძნობიარე. 13 კვირის ნაყოფს ტკივილზე რეაქცია აქვს ნერვული სისტემის ყველა დონეზე.
ამერიკელმა ექიმმა ბერნარდ ნათანსონმა გადაიღო ფილმი, სადაც ნაჩვენებია იმის ულტრაბგერითი გამოსახულება, რაც ხდება ქალის საშვილოსნოში აბორტის გაკეთების დროს თორმეტკვირიან ნაყოფზე ‘’ვაკუუმ–ასპირაციის’’ ზემოაღწერილი მეთოდით. ეკრანზე ნათლად ჩანს როგორ ცდილობს პაწაწინა არსება ვაკუუმ–გამწოვისაგან თავის არიდებას, თავის დაძვრენას. სწრაფი და ღელვით აღსავსეა მისი მოძრაობები. გული უცემს ძალუმად და აჩქარებულად. ხოლო ბოლოს, როდესაც ბოროტების აპარატის საცეცებში მომწყვდეული ბავშვის სხეულის დანაწევრება იწყება, იგი ფართოდ აღებს პირს უხმო ძახილით. აქედან მომდინარეობს ფილმის სახელწოდებაც – ‘’უხმო ძახილი’’. გაითვალისწინეთ, რომ არავითარი გაუტკივარება აბორტის დროს ნაყოფისათვის არ არსებობს.
დედებო, როდესაც დააპირებთ საკუთარი შვილების კვლის ცოდვის ჩადენას, გახსოვდეთ: მათ ძალიან ეტკინებათ და ისინი მერე, იმქვეყნიურ ცხოვრებაში შეგეკითხებიან: ‘’დედა, რად გამიმეტე ასე სასტიკად?’’ რას უპასუხებთ მაშინ?
ტკივილის შეგრძნება კულმინაციას აღწევს, როდესაც აბორტის მეთოდად გამოყენებულია ‘’მარილიანი ამინოცენთეზი’’. ამგვარი ბუნდოვანი ტერმინოლოგიის ქვეშ იმალება შემდეგი: დედის მუცლის ღრუს ფარიდან ბავშვის სანაყოფო წყლებში უყრიან ნემსს. მისი მეშვეობით შეჰყავთ მარილის კონცენტრირებული ხსნარი. ბავშვი ყლაპავს ამ ხსნარს, ისუნთქავს მას, იჟღინთება. ხსნარი სწვავს ბავშვს, რის შედეგადაც იგი განიცდის აუტანელ ტკივილს და იგრიხება კონვულსიებში. თუ პროცედურა არ გართულდა მეორე დღეს დედა შობს მკვდარ შვილს. ამ სახით აბორტირებულ ბავშვებს ზოგჯერ ‘’ყინულოვან ბავშვებსაც’’ უწოდებენ საქმე ის გახლავთ, რომ მარილს, როგორც მოგეხსენებათ, აქვს ამოჭმის უნარი. ბავშვს ნაზი კანი მარილის ამგვარი მოქმედების შედეგად სძვრება და მის ქვეშ ჩნდება ფაშარი წითელი მბზინავი კანქვეშა ქსოვილი, რომელიც ჭიქურსა ჰგავს, საიდანაც მომდინარეობს ეს სახელწოდებაც.

არსებობს კიდევ აბორტის სახეობა სახელწოდებით ‘’ჰისტეროტომია’’ ეს მეთოდი გამოყენებულია ორსულობის ბოლოს და ცნობილია ‘’საკეისრო კვეთის’’ სახელწოდებით.
ზემოთ ჩამოთვლილი აბორტის მეთოდებში ყველა სახის აბორტი როდია აღწერილი, მაგრამ ვფიქრობ, ეს საშინელებანიც საკმარისია განსჯისათვის.

პოსტის ავტორი: შოთა თარიღი: Dec 25 2006, 10:50 PM

აუუ ეს რა საშუნელი სურათები არის..

პოსტის ავტორი: ალექსანდრე თარიღი: Dec 25 2006, 10:53 PM

მე დოკუმენტური ვიდეო მასალაც მაქვს მაგრამ მარტლა მძიმე საყურებელია

პოსტის ავტორი: mogzaura თარიღი: Dec 25 2006, 10:54 PM

ეს ყველაზე შემზარავია ამაზე საშინელება არაფერია

პოსტის ავტორი: ნიკოლოზ_V თარიღი: Dec 25 2006, 10:55 PM

აუუუუუუუ მე კიდე ეს მინდოდა?

პოსტის ავტორი: admin თარიღი: Dec 25 2006, 11:08 PM

ეს ადრე მქონდა წაკითხული და იმ დღეს რაგაც გულმოკლული დავდიოდი, თითქოს გულზე გაღაც მძიმე დამადეს

პოსტის ავტორი: შოთა თარიღი: Dec 25 2006, 11:53 PM

კაი იქნებოდა და თუ კანონით აგღძალავდენ აბორტის გაკეთებას მთლიანად საქართველოს ტერიტორიაზე, იმდღეს სადღაც წავიკითხე ზუსტატ არ მახსოვს მაგრამ რამოდენიმე ატასობით კეთება წელიწადში საქართველოში , ვფიქრობ ეს ერთეთი უდიდესი ცოდვა რომელიც საქართველოს გაბრწყინებას ხელს უშლის..

პოსტის ავტორი: ზურაბი თარიღი: Dec 25 2006, 11:54 PM

ფუუუუუუუუუუუუFFFFFFFFFF!
ცუდად ვარ რა სურატებია!!!!!!!

პოსტის ავტორი: maeasi თარიღი: Dec 26 2006, 12:02 AM

მართლაც საშინელება.....

საზარელია იმის ნახვა როგორ გლეჯენ ცოცხალ ორგანიზმს ნაწილ-ნაწილ და ყრიან სანაგვე ყუთში....
ამას წინათ ვუყურე ერთ დოკუმენტურ ფილმს სადაც ნაჩვენებია აბორტი,დაადგინეს რომ ამ დროს ნაყოფი საშინლად ბღავის(თუ არ ვცდები პირის მოძრაობით ადგენენ)მოკლედ საზარელი საყურებელია,მით უფრო რაც უფრო დიდია ნაყოფი...

სამწუხაროდ ბევრს არ ესმის ამ დანაშაულის სიმძიმე...
ბებიას თაობა უღმერთობას აბრალეს თავიანთ მრავალრიცხოვან აბორტებს
თუმცა დღესაც ჩემს ნაცნობებში მოიძებნება ადამიანი ვინც,პრაქტიკულად თვეში,ორ თვეში ერთხელ მიდის ექიმთან ნაყოპის მოსაცილებლად....

არ მესმის,როგორ ვერ ხვდებიან რომ გინდ ემბრიონი მოგიკლავს გინდ ზრდასრული ადამიანი?!თანაც საკუტარი სისხლი და ხორცი....

იმედია ღვთის წყალობით გააცნობიერებენ საკუთარ ცოდვებს და მოინანიებენ

პოსტის ავტორი: maeasi თარიღი: Dec 26 2006, 12:04 AM

ისე,პირველი სურათი ნამდვილად არ გავს ადამიანის ემბრიონს

პოსტის ავტორი: ვალერი თარიღი: Dec 26 2006, 01:00 AM

გეხვეწები ეგ სურათები წაშალე! ცუდად ვარ. ამას პატარები რომ ნახავენ და რომ გაიგებენ თავისმა დედამ აბორტი გაიკეთე შეიძლება ისე გაბოროტდნენ რომ საერთოდ შეიძულონ მშობლები.

პოსტის ავტორი: maeasi თარიღი: Dec 26 2006, 01:03 AM

პატარებიც გვყავს ფორუმზე?
არ ვიცოდი

მეც შეგნებულად არ ვდებ სურათებს,საკმაოდ ცუდ შეგრძნებებს იწვევს...ისიც საკმარისია რაც გუჯამ დადო...არა მარტო პატარებზე,ჩემი აზრით,დიდებზეც საკმაოდ სუდად მოქმედებს მგონი....

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Dec 26 2006, 01:24 AM

მე პირიქით ვფიქრობ, სკოლაში სხვა უზნეობებთან ერთად "აბორტსაც უქადაგებენ" უკვე ბავშვებს, მე ვფიქრობ რომ ეს ფოტოები ბევრს დააფიქრებს და მსგავს საქციელს არ ჩაიდენენ...

პოსტის ავტორი: _MATASI_ თარიღი: Dec 26 2006, 02:38 AM

ღმერთო, რა საშინელებაა ეს ფოტოები სხვა საიტებზეც უნდა იდოს, ცოტა "ისეთმა" ხალხმაც ნახოს

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 26 2006, 12:10 PM

"ყოველი ჩანასახი მისი განვითარების პირველი დღეებიდანვე უკვე ადამიანია; უფალი თავიდანვე ასახლებს უკვდავ სულს მუცლადღებულის ნაყოფში; ამიტომაცაა იგი ისეთივე ძვირფასი და გასაფრთხილებელი, როგორც ნებისმიერი პიროვნება, ამიტომაცაა მისი მოსპობა კაცის მკვლელის ტოლფასი. ამ ცოდვით დამძიმებული მშობლები მკაცრად დაისჯებიან ღვთისაგან, რადგან მათი ხელები საკუთარი ნებით დახოცილი შვილების სისხლითაა გამთბარი.
შვილნი ჩემნო, განერიდეთ ამ საშინელ დანაშაულს, ნუ შეგაშინებთ ძეთა და ასულთა სიმრავლე, ისინი ხომ თქვენი სიბერის მშვიდი ნავსაყუდელი, იმედი და ნუგეში იქნებიან."

ილია II

პოსტის ავტორი: tamari17 თარიღი: Dec 26 2006, 02:07 PM

ცუდად გავხდი

პოსტის ავტორი: kato_Bato თარიღი: Dec 26 2006, 02:10 PM

ვაიმე არ შემიძლია

პოსტის ავტორი: mogzaura თარიღი: Dec 26 2006, 03:53 PM

მე რაც დავპოსტე ეს სამშობიაროებში იყო დარიგებული,იმ შობლებისთვის ვინც ექიმის სიტყვებს უგდებს ყურს ან თავისი ნებით აკეთებს და არ იცის ზოგიერთმა მართლა რომ ემბრიონიც უკვე ცოცხალი ადამიანი და კლავს მას.იმ ფურცელზე დიაკონი ალექსანდრე იყო მითითებული

პოსტის ავტორი: mona nino თარიღი: Dec 26 2006, 03:56 PM

იცით რა, აბორტიე გამკეთებელი ქალები ძალიან მეცოდებიან, ძალიან. პირველ რიგში იმიტომ, რომ ვერ ხვდებიან რა ბოროტებას ცადიან, თავის შვილებს როგორ კლევენ, მართლა ზალიან მეცოდებიან. და მერე ეს პატარები მეცოდებიან ძალიან, ასე სასტიკად, რომ გასწირეს. დღეს ჩემმა ეღტმა ახლობელმა გაიკეთა აბორტი, ვუყურებდი და ვფიქრობდი, ისიც რა ცოდვაა და ის პატარაც ორ წუთში, რომ მოიშორა. მე მას არ განვიკითხავ, უბრალოდ როგორც ქალი ღმერთს ვთხოვ ყოველთვის მომცეს ნათელი გონება, რომ ზუსტად შევოგნო აბორტის სისასტიკე.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 26 2006, 04:01 PM

მართლაც საშინელი ცოდვაა და დღესდღეობით ორმაგად საშინელი, რადგან დედებმა იციან რომ ეს ცოდვაა და მაინც ამ ნაბიჯს დგამენ. კომუნისტების პერიოდში, სულიერი სიბრმავის დროს, სამწუხაროდ დედები ვერ აცნობიერებდნენ ამ ცოდვის დიდ სიმძიმეს.

შეიძლება გინახავთ, 10-15 წლის წინ ტელევიზორში ფილმი გავიდა, სადაც აჩვენეს აბორტის კეთებისას ჩვილის მდგომარეობა მუცელში, თუ როგორ უცემდა პაწია გული და მუცლის კედლებს აწყდებოდა გადარჩენისთვის.. ამ ფილმის ნახვის შემდეგ, ბევრმა დედამ აბორტის გაკეთებას რომ აპირებდა გადაიფიქრა და გააჩინა პატარა, მათ შორის ჩემმა ახლობელმაც..

პოსტის ავტორი: usgar თარიღი: Dec 26 2006, 07:59 PM

სურათები არ წაშალოთ.
ეს ყოველდღიურობაა.
უფრო მეტი ქართველი იხოცება ვიდრე ოდესმე მტერს დაუხოცავს.
ძირს მკვლელობა.
გაუმარჯოს სიცოცხლეს!
რაც შეეხება მათ ცხონებას,
ყველა სული ქრისტიანად იბადება,საქმე ისაა გონებით მიიღებს თუ არა ქრისტეს ზრდასრულობაში.
ხოლო უნათლავი ჩვილები, იგივე არსით ქრისტიანები, სისხლში ინათლებიან ,რადგან მათ შეგნებული არჩევნის გაკეთება ჯერ არ შეუძლიათ.
დაბოლოს რატომ ივიწყებენ რომ ღმერთს ყველა დიაკონზე და თვით ეკლესიაზე მეტი სიყვარული აქვს.

პოსტის ავტორი: mogzaura თარიღი: Dec 27 2006, 01:07 AM

ეჰ რამდენია რომ აკეთებს ჩემი თვალით რამდენი მყავს ნანახი ეჰ

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 27 2006, 10:40 AM

მოვიძიე 2004 წლის საქართველოში გაკეთებული აბორტების სავალალო სტატისტიკა:

ამ წელს აღირიცხა 17 210 აბორტი, 19.6%-ით მეტი ვიდრე 2003 წელს. აბორტების საერთო რიცხვიდან 163 (1.0%) გაკეთდა პირველი ორსულობის დროს. აბორტი გაუკეთდა 15 წლამდე ასაკის 6, ხოლო 15-19 წლის - 1494 ქალს.

პოსტის ავტორი: keti თარიღი: Dec 27 2006, 05:55 PM

ეს ცოდვა უმძიმეს თვირთად აწვება ადამიანს, ოჯახს, მთელ ერს.ამ და სხვა ცოდვების გამოა, ზოგჯერ გაუსაძლისი რომ ხდება ჩვენი ყოფა.თუ არ შევაჩერებთ ამ ცოდვას, უფალი არ შეაჩერებს იმ განსაცდელებს, ჩვენს ერს რომ განუწყვეტლივ ატყდება თავს. როგორ შეიძლება, ღვთისმშობლის წილხვედრ საქართველოს, ღვთის წყალობის იმედი ქონდეს, თუ კი თავისი შვილების ჟლეტას არ შეწყვეტს.
დიდი ხანი გავიდა მას შემდეგ, რაც ეგვიპტის ფარაონმა, ყველა ებრაელი ახალშობილი ვაჟის ნილოსში ჩაგდება ბრძანა, რადგან ებრაელი ერის გამრავლება საშიში გახდა.მდინარე აივსო ახალშობილთა უმწეო გვამებით, ნილოსოს ნიანგებმა კუჭები ამოივსეს ახალშობილებით. ცას მისწვდა ებრაელი დედების გოდება.
დღეს კი საკუთარ შვილებს ხოცავენ სქესის განურჩევლად, ყოველგვარი ძალდატანების გარეშე, საკუთარი ნებით, ისე რომ დაბადებასაც არ აცლიან. ნიანგის კბილების მაგივრობას დღეს ექიმ-გინეკოლოგის მაკრატელი ასრულებს, მუცელსში მოწყვეტილთა ნარჩენებს კი მდინარის ნაცვლად კანალიზაციის ბინძურ წყალს ატანენ. ესაა სატანისადმი გაუცნობიერებელი მსხვერპლშეწირვა რასაც სამედიცინო ენაზე აბორტი ქვია.

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Dec 27 2006, 06:10 PM

ადამიანური ბუნების სიმახინჯე! მასობრივი ავადმყოფობა! საზიზღრობა... რა ვუწოდო აღარ ვიცი...... დაკანონებული მკვლელობა!

პოსტის ავტორი: orthodox_82 თარიღი: Dec 28 2006, 06:03 AM

ცოდვა ჯერ კიდევ ადამიანის შექმნამდე წარმოიშვა - სინათლის ანგელოზის ამპარტავნების სახით. ცოდვაში პირველი ადამიანებიც ჩავარდნენ და, სამწუხაროდ, ერთ-ერთი პირველი ცოდვა, რომელიც კაცთა შორის გაჩნდა იყო მკვლელობა, კაენის მიერ მისი ძმის აბელის მოკვლა. აქედან მოყოლებული მკვლელობა შავ ლაქად გასდევს კაცობრიობის ისტორიას. მკვლელობა ხდებოდა სხვადასხვა შემთხვევებში და სხვადასხვა სახით: კლავდნენ დღისით და ღამით, შურისძიებით და ანგარებით, მეფეებს და გლეხებს, მორწმუნეებს და ურწმუნოებს, „დიდთა“ და „მცირეთა“, დაბადებულ თუ ჯერაც დაუბადებელ ადამიანებს. მკვლელობის მრავალ სახეთა შორის მკითხველის ყურადღება მინდა მივაპყრო დაუბადებელი (ჩასახული) ბავშვის (ანუ ემბრიონის) მკვლელობას. მას სამედიცინო ენაზე აბორტი ეწოდება.

აბორტი (ლათ. abortus) ეწოდება ორსულობის ხელოვნურად ნაადრევ შეწყვეტას. იგი ხორციელდება სათანადო სამედიცინო დაწესებულებებში და დასაშვებია ორსულობიდან 12 კვირის ვადაში, სპეციალური მაჩვენებლებით 22 კვირამდე, ხოლო სამედიცინო მაჩვენებლებისა და ქალის თანხმობის შემთხვევაში - ორსულობის ვადის მიუხედავად.

რა არის აბორტი? როდის იწყება სიცოცხლე? რა არგუმენტები და კონტრარგუმენტები არსებობს აბორტის სასარგებლოდ თუ საწინააღმდეგოდ? შევეცდებით, შეძლებისდაგვარად პასუხი გავცეთ აღნიშნულ კითხვებს.

უპირველეს ყოვლისა, უნდა აღინიშნოს, რომ აბორტი განიხილება სარწმუნოებრივი, სამედიცინო და იურიდიული კუთხით. ჩვენ ძირითადად განვიხილავთ მის იურიდიულ ასპექტებს, თუმცა გარკვეულწილად შევეხებით სარწმუნოებრივ და სამედიცინო მხარესაც.

აბორტი მართლმადიდებელი სარწმუნოების მიხედვით განიხილება ერთ-ერთ უმძიმეს ცოდვად. დიდი სჯულისკანონში მითითებულია, რომ აბორტის გამკეთებელი დედაკაცნი უნდა განკანონდნენ (ე.ი. დაისაჯონ, დ.ჩ.) „კანონითა კაცისმკლველთაითა“. ეს, სხვათაშორის, დიდი სჯულისკანონის არაერთ ნორმაშია მითითებული. წმიდა წერილიდან ირკვევა, რომ ბავშვს სული ეძლევა ჩასახვისთანავე. ამის მაგალითად შეგვიძლია დავასახელოთ ის, რომ ბიბლიაში მოხსენებულ მამამთავრებს, წინასწარმეტყველებს და სხვა წმინდანებს სახელი ჩასახვისთანავე ეძლეოდათ, როგორც ცოცხალ არსებებს. ეკლესია ცალკე აღნიშნავს წმ. იოანე ნათლისმცემლის მუცლადღების დღეს (6 ოქტ. ახ. სტილით). წმ. დავით მეფსალმუნე ბრძანებს: „შემიწყნარე მე დედის მუცლით ჩემითგან“. ყოველივე ეს მიუთითებს იმას, რომ ეკლესია ჩასახულ ბავშვს აღიქვამს ჩვეულებრივ ადამიანად, რომელსაც აქვს სული, ბოძებული ღმრთისაგან და არის ცოცხალი არსება. მცირე კურთხევანში არსებობს საგანგებო ლოცვა იმ შემთხვევაში, როცა ორსულობა ნაადრევად შეწყდება (ცხადია, ბუნებრივად). ამ ლოცვის საკითხავები სინანულის შემცველია. ეს არცაა გასაკვირი, ვინაიდან შვილიერება ღმრთის წყალობად ითვლებოდა და ითვლება როგორც ძველი, ისე ახალი აღთქმის ეკლესიაში. ამიტომაც ღმრთის წყალობის განშორება, ცხადია, სამწუხარო იყო ყოველი მორწმუნისათვის. წმიდა პავლე მოციქული პირდაპირ მიუთითებს ტიმოთეს მიმართ პირველ ეპისტოლეში (2;14), რომ დედაკაცნი ცხონდებიან „შვილთსხმისაგან, უკუეთუ ეგნენ სარწმუნოებით და სიყუარულით და სიწმიდით ღირსებასა ზედა“.

ცოდვით გაუკუღმართებული ადამიანები ხშირად ეძებდნენ სხვადასხვა საშუალებებს, რომ თავისი ცოდვები ან დაეფარათ, ან გაემართლებინათ. ამის განხორციელებისათვის ერთ-ერთ საშუალებას წარმოადგენდა (და წარმოადგენს) ლამაზი სიტყვებით შენიღბვა ცოდვისა, რათა იგი კაცთაგან მოინათლოს „მაღალ ცივილიზებულობად“, „განვითარების მაღალ საფეხურად“ და ა.შ. ასე მაგალითად, სიძვისა და მრუშების უმძიმესი ცოდვა „თავისუფალი აზროვნების“ ერთ-ერთ გამოვლინებად ითვლება, სოდომურ ცოდვები „სქესობრივ თავისუფლებად“ (!), იმდენად, რომ ჰომოსექსუალურ ქორწინებას ზოგიერთი ე.წ. „ეკლესიები“ აკურთხებენ კიდევაც, როგორც განვითარების ერთ-ერთ გამორჩეულ ნიშანს. ფიზიკურად დაუძლურებული ადამიანის მკვლელობას „მშვენიერი სიკვდილი“, ანუ ევთანაზია უწოდეს (ბერძნ. ეუ -კარგი, მშვენიერი, thanasia - სიკვდილი) და არაერთ სახელმწიფოში დააკანონეს კიდევაც (საბედნიეროდ ევთანაზია საქართველოში ისჯება სისხლის სამართლის კოდექსის 110-ე მუხლით), ხოლო უსუსური, უმწეო ბავშვის მკვლელობის საზარელ ცოდვას სრულიად უწყინარი სახელი „აბორტი“ ჰქვია და სამწუხაროდ დაკანონებულია მსოფლიოს მრავალ ქვეყანაში. ესაა არნახული მასშტაბის ბრძოლა საკუთარი შვილების, მომავალი თაობის წინააღმდეგ. ამიტომ, თავისთავად ცხადია, რომ ქრისტეს წმიდა ეკლესია არასდროს არ შეიწყნარებს ბავშვის მკვლელობას. ეს ცოდვა ხომ ზეცას შეღაღადებს თავისი სიმძიმით. საშინელია იმის გააზრება, რომ 1989 წლისთვის საქართველოში გაკეთებულ აბორტთა რიცხვი შეადგენდა თითქმის 69 ათასს (!), რაც ყოველ 100 ჩასახულ ბავშვზე 45-ია, ხოლო 1998 წლისთვის ამ რიცხვმა 24 ათასამდე, ანუ 3-ჯერ იკლო (იხ. ნ. ხომასურიძე, „აბორტი და მისი შედეგები“, კონფერენცია „ქრისტიანობა და მედიცინა“, 1999 წლის 14-15 დეკემბერი), რაც უდავოდ ჩვენი ბრძენი მამამთავრის, უწმიდესისა და უნეტარესის ილია II, წმიდა სინოდის მღვდელმთავრების და მთლიანად საქართველოს ეკლესიის დამსახურებაა.

აუცილებელია ითქვას, რომ აბორტს ეწინააღმდეგებიან მედიცინის წამყვანი მუშაკები როგორც საქართველოში, ისე დასავლეთ ევროპაში. ბიოლოგიურად დადასტურდა, რომ ბავშვი ცოცხალი არსებაა ჩასახვის მომენტიდან, განურჩევლად იმისა თუ რამდენი ხნისაა იგი ან რა ფორმის. რაც მთავარია, მას გააჩნია 46 ქრომოსომა, რომელშიც გადმოცემულია კონკრეტული ადამიანის უნიკალური თვისებები და მხოლოდ ის, რომ იგი ჯერ „სათანადო“ ზომის არაა, არანაირ უფლებას არ გვაძლევს ვიფიქროთ, რომ ჩასახული ბავშვი არ არის ადამიანი. მართებულად შენიშნავს პარიზის უნივერსიტეტის პროფესორი, უჯრედის გენეტიკის წამყვანი სპეციალისტი ჟერომ ლეჟენი: „ადამიანი არის ის, ვინც ეკუთვნის ჩვენს (ადამიანურ) მოდგმას. მნიშვნელობა არ აქვს კილოგრამებისა და დიფერენციაციების რაოდენობას“ (იხ. Davis v. Davis, No. E-14496, Blount County, Tennessee Circuit Court, 1989). სხვათაშორის, მრავალი მეცნიერი, რომლებიც თავდაპირველად აბორტის მომხრენი იყვნენ, თანდათანობით, ხანგრძლივი გამოკვლევების შედეგად მივიდნენ იმ დასკვნამდე, რომ ჩასახული ბავშვი არის ცოცხალი არსება, ჩვეულებრივი ადამიანი, ხოლო აბორტი - ადამიანის მკვლელობა. ასეთ მეცნიერთა რიცხვს მიეკუთვნება ცნობილი ამერიკელი მეან-გინეკოლოგი, დოქტორი ბერნარდ ნატანსონი. სწორედ მან გადაიღო მსოფლიოში საყოველთაოდ ცნობილი ფილმი „უხმო ყვირილი“, სადაც დაფიქსირებულია კადრები, რომლებიც სავსებით ადასტურებენ ემბრიონის სიცოცხლისუნარიანობას. დღესდღეობით მედიცინას ძალუძს 25-კვირიან ნაადრევად დაბადებულ ბავშვს შეუნარჩუნოს სიცოცხლე. ეს ციფრი არცთუ დიდიხნის წინ 30 კვირა იყო. მედიცინა ნახტომისებური ნაბიჯებით მიიწევს წინ. ხვალ შეიძლება ეს ციფრი უფრო შემცირდეს. ამის დასტურია ისიც, რომ მოხეხრდა 19-კვირიანი კენი კინგის გადარჩენა (დაიბადა 1985 წ. აშშ-ში), რომელიც მხოლოდ 510 გრ წონისა იყო.

მოკლედ შევეხოთ ჩანასახის განვითარებას დაბადებამდე.

ხშირად, როდესაც აბორტის გამართლება სურთ, მიზეზად მოაქვთ ის ფაქტი, რომ ბავშვი დაბადებამდე არის დედის სხეულის ნაწილი და დედას უფლება აქვს თავის სხეულს ისე მოეპყრას, როგორც ეს მას უნდა. აქ აუცილებელია აღინიშნოს, რომ, უპირველეს ყოვლისა, ადამიანს ქრისტიანულად არ აქვს უფლება საკუთარ თავს მოეპყრას სურვილისამებრ, რადგან ჩვენი სხეული არის „ტაძარი სულისა წმიდისა“ (I კორ. 6; 19) და მისი შებილწვა შეურაცხყოფს უფალს და მეორეც, ჩასახვის მომენტიდან ბავშვი არის დამოუკიდებელი არსება, რასაც ადასტურებს ის ფაქტი, რომ მას შეიძლება ჰქონდეს დედისგან განსხვავებული სქესი, კანის ფერი, თმის ფერი, თვით სისხლის ჯგუფიც კი! (იხ. Flanagan, Geraldine Lux, The First Nine Months of Life, NY, 1965). განა შეიძლება რომ ადამიანს ცალ ხელში ჰქონდეს პირველი, ხოლო მეორეში, ვთქვათ, მესამე ჯგუფის სისხლი? ან ტვინში მეორე, ხოლო ღვიძლში მეოთხე ჯგუფის სისხლი? ხოლო ბავშვთან მიმართებაში, გამომდინარე იქიდან, რომ დედა და ბავშვი სხვადასხვა არსებები არიან, კიდევ ერთხელ ვიმეორებთ, რომ მსგავსი განსხვავებები სავსებით დასაშვებია.

ჩასახვიდან მე-3 კვირას ბავშვს უკვე გამოკვეთილი აქვს ორგანოები, ხოლო მე-6 კვირიდან ელექტროენცეფალოგრამული ხელსაწყოებით სავსებით შესაძლებელია ტვინის ფუნქციონირების დადგენა. ეს სავსებით ადასტურებს იმას, რომ დაუბადებელი ბავშვი აზროვნებს, მას აქვს შეგრძნებები, განიცდის ტკივილს, იცინის, ტირის, ანუ ფაქტობრივად დიდად არ განსხვავდება ახალშობილისაგან, რომელიც, მსგავსად დაუბადებელი ბავშვისა, ვერ ლაპარაკობს, ვერ აღიქვამს გარემოს ხეირიანად და ა.შ., მაგრამ რეალურად ის მაინც ადამიანია (იხ. Hamlin, Hannibal, ‘Life or Death by EEG’, Journal of AMA, Oct. 12, 1964). განა შეიძლება, მხოლოდ იმიტომ, რომ ჩანასახი სრულად ვერ იყენებს თავის ადამიანურ შესაძლებლობებს, ეს მას ნაკლად ჩავუთვალოთ და სასიკვდილო განაჩენი გამოვუტანოთ? ამავე ლოგიკით, „სასიკვდილონი“ ყოფილან ყრუები, მუნჯები, ბრმები, ხეიბრები... ეს იდეა ახლოს ხომ არ დგას ნაციონალ-სოციალისტთა თეორიასთან ე.წ. „არასრულფასოვანი“ ადამიანების განადგურების შესახებ?..

მე-7 კვირიდან უკვე ნაყოფი იწყებს მოძრაობას. თუმცა სამედიცინო გამოკვლევები ადასტურებენ, რომ დედა ბავშვის მოძრაობას აღიქვამს გაცილებით გვიან ოთხი, ოთხნახევარი თვის შემდეგ.

მე-10 კვირიდან ბავშვს შეუძლია შეხება და სანაყოფე წყლის ყლაპვა, იგი რეაგირებს გარეშე მოვლენებზე, ხოლო მე-12 თვეს ბავშვს უკვე გამოკვეთილი აქვს თითები, ფრჩხილები და თვით ქუთუთოებიც კი. ფაქტობრივად ამ პერიოდისთვის ბავშვის ორგანიზმის ჩამოყალიბება დასრულებულია. იგი უბრალოდ განვითარებას 6 თვის მანძილზე განაგრძობს დედის სხეულში, ხოლო შემდგომ პერიოდში დედის სხეულის გარეთ.

აბორტის სამედიცინო ასპექტების განხილვის შემდეგ დასკვნის სახით შეგვიძლია ვთქვათ, რომ თანამედროვე სამედიცინო აპარატების საშუალებით სავსებით და საბოლოოდ დადასტურდა, რომ ჩანასახი არის ადამიანი, რომელსაც აქვს სიცოცხლის უფლება, ბოძებული ღვთისაგან, რომლის წართმევა წარმოადგენს აშკარა გალაშქრებას საუფლო ნების წინააღმდეგ.

სანამ სტატიის ძირითად საკითხს - აბორტის იურიდიულ მხარეს განვიხილავდეთ, გვსურს მოვიტანოთ ციტატა ქ-ნ ნანა ხომასურიძის საკონფერენციო ნაშრომიდან „აბორტი და მისი შედეგები“, რომელიც მან წარმოადგინა 1999 წლის დეკემბერში, საქართველოს საპატრიარქოსა და თსსუ თაოსნობით ორგანიზებულ კონფერენციაზე „ქრისტიანობა და მედიცინა“: „მსოფლიოს მრავალწლიანი გამოცდილება გვიჩვენებს, რომ აბორტთან ბრძოლა აკრძალვითა და იურიდიული მექანიზმებით არ იძლევა შედეგებს, მისი დაძლევა მხოლოდ მოსახლეობის სულიერი გაჯანსაღების შედეგადაა შესაძლებელი“. ამ საკითხში ქართველი მედიკოსები გვერდით უნდა დაუდგნენ საქართველოს მართლმადიდებელ ეკლესიას, რომ ერთიანი ძალისხმევით მივაღწიოთ სასურველ შედეგს - აბორტის პრობლემის დაძლევას. თუმცა, ამავე დროს, აბორტის მიმართ მოსახლეობის ჯანსაღი აზრის ჩამოყალიბებაში ერთ-ერთი გადამწყვეტი როლი შეიძლება შეასრულოს აბორტის კრიმინალიზაციამ, ანუ სისხლის სამართლის დანაშაულად გამოცხადებამ, რადგან სასჯელის მიზნებს შორის არსებობს ე.წ. „ზოგადი პრევენცია“, ანუ ის, რომ სასჯელი სამაგალითოა სხვათათვის, რომ მათ სასჯელის შიშით თავი შეიკავონ დანაშაულებრივი ქმედების განხორციელებისაგან. ამავე დროს სახელმწიფო, სამართლის თეორიის თანახმად, სასჯელთან ერთად მიმართავს დარწმუნების მეთოდსაც, რაც გულისხმობს იმას, რომ მოქალაქეთა აზრის ჩამოყალიბება ხდება დანაშაულის საწინააღმდეგო მოწოდებებით, ანტიკრიმინალური იდეოლოგიის გატარებით.

უპირველეს ყოვლისა, შევეხოთ ჩანასახის უფლებებთან დაკავშირებით არსებულ სამართლებრივ ნონსენსს. კერძოდ, იგი მდგომარეობს იმაში, რომ მთელი რიგი კანონები და საერთაშორისო შეთანხმებები იცავენ ჩანასახის, როგორც სამართლის სუბიექტის უფლებებს და უფლებათა შორის უპირველეს - სიცოცხლის უფლებას, ხოლო მეორეს მხრივ სისხლის სამართლის კოდექსი სრულიად უშვებს ჩანასახის ხელოვნურ მოცილებას, ე.ი. ნაყოფის მკვლელობას, ანუ აბორტს. დასჯადია მხოლოდ ე.წ. „უკანონო აბორტი“ (სსკ, მუხ.133), რაც გულისხმობს აბროტის გაკეთებას არალიცენზირებული და არაუფლებამოსილი პირის მიერ. ამ შემთხვევაშიც კი, თავისთავად ცხადია, რომ სამართლებრივი დაცვის ობიექტი არაა ბავშვის (ანუ ნაყოფის) სიცოცხლე. სისხლის სამართლის კოდექსით ისჯება აღნიშნული ქმედება, როგორც დანაშაული ქალის ჯანმრთელობის წინააღმდეგ და შესაბამისად, 133-ე მუხლი შედის სისხლის სამართლის კოდექსის იმ თავში, სადაც მოცემულია დანაშაულები, რომელიც საფრთხეს უქმნიან ადამიანის სიცოცხლესა და ჯანმრთელობას.

ჩვენის აზრით, სრულ გაუგებრობას ქმნის სამოქალაქო სამართლის კოდქსის 1307-ე მუხლის „ბ“ პუნქტი, რომელიც შესაძლებლად აცხადებს, რომ პირის მემკვიდრედ გამოცხადდეს ჩასახული, მაგრამ ჯერაც დაუბადებელი ბავშვი: მემკვიდრეები შეიძლება იყვნენ ანდერძით მემკვიდრეობისას: „პირები, რომლებიც ცოცხლები იყვნენ მამკვიდრებლის სიკვდილის მომენტისათვის, აგრეთვე ისინი, რომლების ჩაისახნენ მის სიცოცხლეში და დაიბადნენ მისი გარდაცვალების შემდეგ, მიუხედავად იმისა, მისი შვილები არიან ისინი თუ არა, ასევე იურიდიული პირები.“ ეს იმას ნიშნავს, რომ თუ ჩასახულ ბავშვს, მართალია არასრულად (ვინაიდან კანონით მემკვიდრეობა მასზე არ ვრცელდება), მაგრამ მაინც აქვს უფლება მემკვიდრეობაზე, იგი გვევლინება სამართლის სუბიექტად. აქედან სრულიად გაუგებარია, თუ რატომ, რა საფუძვლით არ ისჯება მისი მკვლელობა. ყურადღება უნდა მიექცეს იმ გარემოებას, რომ სამოქალაქო სამართლის კოდექსი არ აკონკრეტებს, თუ რა ხნის უნდა იყოს ჩასახული ბავშვი, ეს უფლება რომ მოიპოვოს. ამიტომ, ნაყოფი უფლებებს შეიძენს იმ მომენტიდან, როდესაც სამედიცინო გამოკვლევით სავსებით და უტყუარად დადასტურდება ქალის ორსულობა. ეს კი, როგორც ზემოთაც აღინიშნა, საკმაოდ ადრეულ ეტაპზე ხდება.

მოქმედი სისხლის სამართლის კოდექსის 108-ე მუხლით მკვლელობა გამოცხადებულია დანაშაულად. საკუთრივ ნორმის დისპოზიციაში არაა განმარტებული, თუ რა არის მკვლელობა, ან როდის იწყება, ან მთავრდება ადამინის სიცოცხლე. თუმცა, როგორც კომენტატორები და სისხლის სამართლის სპეციალისტები მიუთითებენ, ადამიანის სიცოცხლე იწყება იმ მომენტიდან, როცა ბავშვი გამოყოფას იწყებს დედის სხეულიდან, ანუ მშობიარობის დაწყების მომენტი (იხ. ვ. მაყაშვილი, მ. მაჭავარიანი, თ. წერეთელი, თ. შავგულიძე, დანაშაული პიროვნების წინააღმდეგ (სამეცნიერო-პრაქტიკული კომენტარი), თბ. 1980), ამგვარად ჩანასახის მოსპობა არანაირად არ არის დანაშაული (იხ. ზ. წულაია, სისხლის სამართალი (კერძო ნაწილი), ტ. I, თბ. 2000). იმისდა მიუხედავად, რომ აღნიშნული პიროვნებები საკმაოდ ავტორიტეტული არიან სისხლის სამართლის მეცნიერებაში, სრულიად გაუგებარია, თუ რის საფუძველზე დაასკვნეს მათ, რომ ადამიანის სიცოცხლე იწყება დაბადების მომენტიდან? ყველაფერი ეს შედეგია იმ ათეისტური იდეოლოგიისა და პროპაგანდისა, რაც მიდიოდა საბჭოთა კავშირსა თუ სხვა ქვეყნებში, რომელიც მიზნად ისახავდა „პიროვნების თავისუფლების დროშით“ ადამიანები ცოდვებისა და უზნეობის მორევში ჩაეთრია, სადაც სულერთი იქნებოდა ღვთის სიტყვა და მცნებები. ბუნებრივია, რომ რევოლუციათა გარიჟრაჟზე ასეთ პროპაგანდას მართლაც უღვთო ადამიანები ეწეოდნენ, ხოლო დროთა განმავლობაში, რაც ძალიან სამწუხაროა, ასეთ იდეებამდე პიროვნულად კეთილი ადამიანებიც კი მივიდნენ, რომლებიც უკვე ვეღარ აცნობიერებდნენ მათ მცდარ ნაბიჯს, რადგანაც მოკლებული იყვნენ დედა ეკლესიის მადლს და ღვთის მაცხონებელ სიტყვას.

ჩასახული ბავშვის სიცოცხლეს იცავენ საერთაშორისო ხელშეკრუ-ლებები და შეთანხმებები. ბავშვის უფლებათა კონვენციის (1989.20.11) პრეამბულის მე-9 აბზაცში აღნიშნულია: „ვითვალისწინებთ რა ბავშვის უფლებათა დეკლარაციაში აღნიშნულს, „ბავშვი, მისი ფიზიკური და მენტალური (გონებრივი, დ.ჩ.) მოუმწიფებლობის მიზეზით საჭიროებს სპეციალურ დაცვასა და ზრუნვას, როგორც დაბადებამდე (ხაზგასმა ჩვენია, დ.ჩ.), ასევე დაბადების შემდგომი პერიოდის შესაბამისი სამართლებრივი დაცვის ჩათვლით“. ხოლო ამავე შეთანხმების 1-ლი მუხლი განსაზღვრავს, რომ ბავშვში იგულისხმება თვრამეტ წლამდე ასაკის ადამიანი. როგორც შერონ დეტრიქი ამ მუხლის კომენტირებისას აღნიშნავს, „ბავშვი ნიშნავს ყველა ადამიანს ჩასახვის მომენტიდან 18 წლის ასაკამდე (იხ. Detrick, Sheron, A Commentary on the UN Convention on the Rights of Child, Nijhoff Publishers, 1999). ჩასახული ბავშვის სიცოცხლის უფლებას იცავს, აგრეთვე, ადამიანის უფლებათა ამერიკის კონვენცია (მუხ.4) და ნაწილობრივ ადამიანის უფლებათა საყოველთაო დეკლარაცია (მუხ.3).

აბორტის მომხრეთა შორის არსებობს გარკვეული არგუმენტები, რომლითაც ისინი ცდილობენ დაამტკიცონ, რომ აბორტი გამართლებულია. განვიხილოთ ეს არგუმენტები:

ქალს უფლება აქვს თვითონ განსაზღვროს, სურს თუ არა ბავშვი

ქრისტიან ადამიანს უნდა სურდეს ის, რაც სურს ღმერთს. ამას ეწოდება სინერგია, ანუ ღვთისა და ადამიანის ნების ურთიერთთანხვედრა. თუმცა დღევანდელ პირობებში, როცა რწმენა საერთოდ დაცემულია მთელს მსოფლიოში, შეიძლება დავუშვათ, რომ ქალმა მართლაც განსაზღვროს სურს თუ არა მას შვილი, მაგრამ ეს უნდა ხდებოდეს ბავშვის ჩასახავმდე და არაფრით ჩასახვის შემდეგ. ემბრიონი უკვე წარმოადგენს ცოცხალ ადამიანს და მისი მოშორება ნიშნავს სიცოცხლის განზრახ მოსპობას, ანუ მკვლელობას. ცხადია, ქალს აქვს თავისი უფლებები, მაგრამ ბავშვსაც ხომ აქვს უფლებები? ისეთ შემთხვევაში, როცა ხდება უფლებათა შეპირისპირება, ანუ შეუძლებელია ერთი პიროვნების უფლების განხორციელება მეორის უფლების შეზღუდვის გარეშე, ასეთ დროს უპირატესობა უნდა მიენიჭოს უფრო აღმატებულ უფლებას, სამართლიანობის პრინციპის გათვალისწიებით. ადამიანს უფლება აქვს, არ მოსწონდეს სხვა ადამიანი, მაგრამ ხომ არ შეიძლება რომ ამ საფუძვლით მოკლას იგი? ისევეა აქაც: ქალმა იმიტომ, რომ შვილი იმ კონკრეტული მომენტისთვის არ სურს, რადგან მას უამრავი პირადი საქმე აქვს, ან ხელი შეეშლება პირველი შვილის გაზრდაში, ან სხვა ასეთი უბრალო მიზეზით, შეიძლება სიცოცხლე მოუსწრაფოს მას? სამართლის თეორიით დაუშვებელია მკვლელობა თვით ისეთ შემთხვევაშიც კი, როცა საკითხი ქალის ჯანმრთელობას ეხება, ვინაიდან არ შეიძლება ერთი პიროვნების ბედნიერების აგება მეორის უბედურებაზე.

ქალს შეიძლება უჭირდეს მატერიალურად და არ შეეძლოს მომავალი შვილის ეკონომიკურად უზრუნველყოფა

სრულიად უსაფუძვლო არგუმენტია. ამავე ლოგიკით, იმ შემთხვევაში თუ ქალს, რომელსაც საკმარისი ფინანსური შესაძლებლობები გააჩნდა, გაუჭირდება მატერიალურად, უფლება აქვს მოკლას რომელიმე შვილი, რათა სხვებს საარსებო პირობები შეუქმნას! თუმცა ვნახოთ, რეალურად რა მიზეზით კეთდება აბორტი? როგორც სტატისტიკურმა მონაცემებმა გვიჩვენა, აბორტების 93% კეთდება ისეთი მიზეზებით, როგორიცაა „შობადობის კონტროლი“, „არასასურველი ბავშვი“ და ა.შ., ხოლო 7% სისხლის აღრევის, დედის ჯანმრთელობის მკვეთრი გაუარესებისა და გაუპატიურების შემთხვევებში (Aida Torres and Jacqueline Darroch Forrest, Why Do Women Have Abortions? FPP No.4 July-August).

ჩასახული ბავშვი არ არის პიროვნება

ამ არგუმენტის პასუხისათვის უპირველესად უნდა დავაზუსტოთ, თუ რას გულისხმობს ტერმინი „პიროვნება“, ანუ იურიდიულად რომ განვმარტოთ, ნიშნავს იგი ქმედუნარიანობას, თუ უფლებაუნარიანობას? თუ პიროვნებაში გულისხმობენ ქმედუნარიან პირს, ანუ პირს, რომელსაც შეუძლია თავისი ნებითა და მოქმედებით სრული მოცულობით შეიძინოს და განახორციელოს უფლებები და მოვალეობები, მაშინ გამოდის, რომ ყველა მცირეწლოვანი და ქმედუუნარო პირები არ ყოფილან პიროვნებები და დასაშვებია მათი მოკვლა?! ხოლო თუ პიროვნებაში ვგულისხმობთ უფლებაუნარიან ადამიანს, რომელსაც შეიძლება ჰქონდეს უფლებები და მოვალეობები, მაშინ უფლებაუნარიანი ყოფილა ქმედუუნაროც, ჩასახულიც და დაბადებული ბავშვიც. ასე რომ, ჩასახული ბავშვი პიროვნებაა ფართო გაგებით და მასაც შეიძლება ჰქონდეს გარკვეული უფლებები და მით უმეტეს, სიცოცხლის უფლება.

როგორც დავინახეთ, აბორტის მომხრეთა უმთავრესი შეცდომა არის ის, რომ ისინი, ჩასახულ ბავშვს არ თვლიან ცოცხალ არსებად, ხოლო პირველ შეცდომას მოჰყვება სხვაც და საბოლოოდ იღებენ მცდარ მოსაზრებას. თუკი ერთხელ და სამუდამოდ გავიაზრებთ, რომ ჩასახული ბავშვი ადამიანია, მაშინ ხუხულასავით დაინგრევა ყველა ის მოსაზრება, რომელიც ცდილობს აბორტის გამართლებას.

დასკვნის სახით უნდა ითქვას, რომ, ალბათ, დადგა დრო, რომ აბორტი ყოველგვარი დათქმების გარეშე გამოცხადდეს სისხლის სამართლის დანაშაულად და ჩაითვალოს ადამიანის მკვლელობად. შეიძლება ამით აბორტი ერთბაშად არ აღმოიფხვრას ქვეყანაში, მაგრამ სახელმწიფო ერთმნიშვნელოვნად დაადასტურებს, რომ დგას სამეუფეო გზაზე და თუ დღეს არა, ხვალ აბორტის პრობლემამ შეიძლება აღარც იარსებოს. ჩვენს სტატიას კი დავასრულებდით აშშ ყოფილი პრეზიდენტის, ქვეყანაში აბორტის კრიმინალიზაციის აქტიური მხარდამჭერის რონალდ რეიგანის სიტყვებით:

„აბორტს უკვე დაბადებული ადამიანები აკეთებენ“.

პოსტის ავტორი: mona nino თარიღი: Dec 28 2006, 02:27 PM

იცით რა აბორტი მხოლოდ ქალების ცოდვა არ არის, ქალები ძალიან ცოდვები არის, რომ მათ უნდა გაიკეთონ აბორტი. მე ვიცი, რომ ხშირად ინიციატორი კაცია, მათ არ უნდათ შვილები, ბევრჯერ გამიგია კაცისგან ამათ ძლივს ვარჩენ ვინც უკვე გვყავს და რა დროს მორიგი ბავშვიაო. ამიტომ ქალების ხვედრი მძიმეა, ძალიამ მძიმე. მათ ხშირად გარემოება აიძულებს. ერთი ცოცხალი მაგალითი ვიცი, კაცი იმიტომ გაშორდა ცოლს, რომ მან მეორე შვილი გაუჩინა. წლების შემდეგ შეურიგდა, რომ არა იმ ქალის ვაჟკაცობა, პატარა გოგონა ქვეყანას არ მოევლინებოდა, ამიტომ კაცებო ეს გაითვალისიწნეთ, ერთნაირად მოგვეკითხება

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 28 2006, 02:30 PM

mona nino

გეთანხმები!!!
ჩემი დის მეგობარი მესამე ბავშვზე იყო ფეხმძიმედ და უნდოდა რომ გაეჩინა, ქმარი კი წინააღდეგი იყო. მიუხედავად იმისა რომ ეს გოგონა მორწმუნეა, იძულებული გახდა აბორტი გაეკეთებინა.. ასე რომ, მამაკაცებიც ბევრს სცოდავენ!!!

პოსტის ავტორი: mona nino თარიღი: Dec 28 2006, 02:33 PM

ძალიან მწყდება გული ასეთ ამბებს, რომ გავიგებ. კარგი იქნებოდა, რომ ამ გოგოს მეტი სულიერი სიმტკიცე გამოეჩინა, მაგრამ განა რამდენჯერ გამოიჩენ სულიერ სიმტკიცეს, ვინ იცის კიდევ რამდენჯერ მოუწევს ამის ცადენა, ასე, რომ 50/50 მამაკაცსა და ქალზე აბორტის ცოდვის სიმძიმე

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 28 2006, 02:41 PM

mona nino

არადა ძალიან უნდა მესამე შვილი, თან შეძლებულები არიან ფინანსურად. ახლახანს თქვა, ყველანაირად ვცდილობ რომ მეუღლე დავარწმუნო და ნება მომცეს ბავშვის გაჩენისო.. წარმოიდგინე, ქალს როგორ უნდა შვილი და კაცი კი წინააღმდეგია..

პოსტის ავტორი: guri777 თარიღი: Dec 28 2006, 03:01 PM

ეს პრობლემა ცოლქმარმა ერთად უნდა გადაწყვიტონ,თუ ქმარი არ არის მორწმუნე მაში ცოლი ვალდებულია რო აუხსნას თუ რას ჩადის ქმარი,და მაშინაც თუ არ გაიგო ქმარმა მაშინ ცოლმა უნდა მიიღოს ზომები

აბა ქმარმა რო უთხრას ცოლს რო არ იარო ეკლესიაშიო უნდა დაუჯეროს და შეეშვას ეკლესიაში სიარულს ეს ყოვლად დაუშვებელია,ჩვენ უფალმა იმიტომ მოგვავლინა რომ ჩვენ ეს ბრძოლები უნდა გადავიტანოტ და უნდა გაუძლოთ ამ შემოტევას და მაშინ ეკლესია დაუშვებს რომ ცოლი გაშორდეს ქმარს და იცხოვროს უფალში და დაიცვას უფლის მცნებები

და უფალი ამბობს ვისაც ჩემზე ძლიერ ეყვარება ცოლი ან ქმარი ან შვილი ან დედა ან მამა ის ჩემი ღირსი არ არის.და მოდით რა უსმინოთ უფლის ნათქვამს და მოვიპოვოთ უფლის სიყვარული

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 28 2006, 03:03 PM

guri777

სამწუხაროდ, ასეთ შემთხვევაში ქალი ერიდება ოჯახის დანგრევას და იძულებულია აბორტის ცოდვა ჩაიდინოს..

პოსტის ავტორი: guri777 თარიღი: Dec 28 2006, 03:13 PM

ხოდა არ უნდა ერიდებოდეს ეს ქალმა და კაცმა უნდა ჩაიდოს თავში,არ ჯობია ამ ცხოვრებაში ვიტანჯოთ და მომავალ ცხოვრებაში საუკუნო ნეტარებაში ვიკოთ?განკითხვის დღეს უფალი რო გეტყვის თუ რატომ ჩაიდინე და რატომ მოკალი შენი შვილიო რას უპასუხებთ,ხო შეიზლება ეს ბავშვი მომავალი წმინდანი ან დიდი ადამიანი იზრდება რომელიც ჩვენ საქართველოს გამოადგებოდა.ეს ნიშნავს ერის გაწყვეტას რამეთუ უფალი გვაზლევს ჩვენ ცოდვილს ბავშვს ახალ სიცოცხლეს და ჩვენ კიდევ ვკლავთ იმიტომ რომ ქმარს არ ეწყინოს და ქმარს არ დაშორდეს.არ ჯობია რო ქმარს დაშორდეს და აწყენინოს ვიდერე უფალს დაშორდეს და უფალი აწყენინოს?

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 28 2006, 03:15 PM

guri777

ჯობია რომ დაშორდეს, მაგრამ ამ დროს ქალი იმ შვილებზე ფიქრობს,რომლებიც უკვე ჰყავს..

პოსტის ავტორი: guri777 თარიღი: Dec 28 2006, 03:21 PM

შვილებს ღვთისმშობელი გაუზრდის თუ რცმენაშია და თუ გადაგამს ესეთ ნაბიჯს

ეს ცოტა რთული საკითხია და ბევრია სალაპარაკო და ესე ვერ ვიმსჯელებთ

ჩვენ მთავარია უფალს მივენდოთ და უფალი არ მიგვატოვებს გინდა სულ მარტო დავრჩეთ

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 28 2006, 03:29 PM

guri777

მართალი ხარ, ამაზე მჯელობა არც თუ ისე ადვილია..

მთავარია ქალმაც და კაცმაც გააცნობიეროს ამ ცოდვის სიმძიმე და მერე აღარ მოისურვებს შვილის სიკვდილს..

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Dec 28 2006, 03:51 PM

მე ვფიქრობ რომ ასე ადვილად გადასაწყვეტი არაა ეს, ქმარს დაშორდეს თუ არა, ის შვილები მარტო როგორ უნდა გაზარდოს ქალმა? ყველას ხომ არ შეუძლია ოჯახში "ქალიც იყოს და კაციც"? რა თქმა უნდა არც აბორტია მისაღები, მაგრამ შეიძლება აბორტის ცოდვა მოინანიოს გულით და მიეტევოს, მაგრამ ქმართან განშორებით დიდ ცოდვებში (მრუშობაში) ჩავარდეს, ან ღვთის გმობა დაიწყოს გაჭირვების ჟამს...

პოსტის ავტორი: _MATASI_ თარიღი: Dec 28 2006, 03:58 PM

სამწუხაროდ მართლა ხშირია ასეთი შემთხვევები...
მაგრამ ხშირად, როდესაც ქალი ქმრის ნების გარეშე, მაინც აჩენს ბავშვს... მამებს იმის გაგონებაც აღარ უნდათ ხოლმე, რომ ბავშვის მოშორება სურდათ...
და კიდევ ერთი, თუ ცოლ-ქმარს ერთმანეთი უყვართ, და ოჯახში ურთიერთგაგებაა, იმის გამო, რომ ერთ-ერთს შვილის გაჩენა არ სურს, ოჯახს არ დაანგრევენ...



შეიძლება ვცდები...

პოსტის ავტორი: kaxa-beri თარიღი: Dec 28 2006, 05:26 PM

es ra fotoebia xasiati shemecvala............... ar iyo sachiro aseti vizualuroba da gaformeba, shinaarsitac unda mixvdes adamiani es ra codvaa..... komentari kide ra sheizleba vtkva, arc araperi .... u k o m e n t a r o d

პოსტის ავტორი: keti თარიღი: Dec 28 2006, 06:52 PM

"ვისაც ეს საშინელი ცოდვა უკვე ჩაუდენია-მხურვალედ მოინანიოს, ვინც მომავალში აპირებს-შეჩერდეს - თითოეულმა კი ყველაფერი გავაკეთოთ, რათა ხმა აბორტის დამღუპველობის შესახებ ყველას მივაწვდინოთ"


ზურაბ ცხოვრებაძე

პოსტის ავტორი: ლაშა_გიორგი თარიღი: Jan 2 2007, 08:35 PM

აუ რა საშინელებაააა

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Jan 2 2007, 11:40 PM

თემაში წაიშალა უამრავი პოსტი, სისულელეა მგონი...

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jan 2 2007, 11:44 PM

ფორუმი ნელნელა აზრს კარგავს!!!

ვიმეორებ უკვე ათასჯერ ნათქვამს, თუკი კამათი არ შეიძლება
მაშინ რაღაა ფორუმი? სულ სხვაა წაიშალოს შუერაცხყოფები ან მსგავსი აუდგილობები, მაგრამ, კარგით რა, ჩვენ ჩვენს დროს ვუთმობთ ამ ფორუმს, ვაზროვნებთ, ვფიქრობთ, ვეძებთ... მერე ვაყალიბებთ იდეას, ფიქრს აქ ვდებთ, რათა ცუდი შეგვისწორონ, დასაზუსტებელი დააზუსტონ, კარგი კი ვინმემ მაინც მიიღოს... და ამ დროს შემოდიხარ და ყველაფერი ამ ნაშრომის ადგილას გვხდება
........................ ვეცადოთ, აღარ ვიკამათოთ..................................

მოდით, ახლა ასე დაგიწერთ, ძვირფასო მოდერებო და ადმინებო, ახლა თქვენ ეცადეთ,

......... პ ა ტ ი ვ ი ე ც ი თ ფორუმელთა ნ ა ა ზ რ ე ვ ს ! და თუკი ისინი არ შეიცავს შეურაცხყოფებს, მაშინ
................................... ნ უ შ ლ ი თ !

პოსტის ავტორი: ხათუნა თარიღი: Jan 3 2007, 04:04 AM

ნუ მიწყენთ ჩემო კარგებო მაგრამ უკვე ძალიან ბევრ თემაში ვხვდები ასეთ სიტუაციას, თაივდან ყველა თავის აზრს გამოთქვამს, მერე ერთმანეთის აზრს არ ვეთანხმებით, ვღიზიანდებით და ვიწყებთ კამათს და საკმაოდ აგრესიულს.
მე არავის ვასწავლი ჭკუას მაგრამ ფორუმის აზრი სწორედ ისაა, რომ ყველა წევრმა თავისი შეხედულება დააფიქსიროს, მერე სხვამ წაიკითხოს და ა.შ.
(მე თვითონ ერთ ერთი საკმაოდ სერიოზული ფორუმის ადმინისტრატორი ვარ და არც თუ პატარა გამოცდილებით) და კიდევ ერთი რჩევა მოდერებს. მოდერობა იმას არ ნიშნავს რომ საკუთარი შეხედულებისამებრ წაშალო ის პოსტი რომელიც არ მოგეწონება (თუ ის დადგენილ წესს არ არღვევს)
ძალიან მომეწონა თავიდან თქვენი ფორუმი რამოდენიმე ღამეც კი გავათენე თქვენი თბილი პოსტების კითხვაში მაგრამ მეჩვენება რომ ამ ბოლო დროს კინკლაობამ მოიმატა და ასე არასაინტერესო გახდება.
მაპატიეთ თუ გაწყენინეთ, ნამდვილად არ მინდოდა მართლა ძალიან მომწონხართ და არ მინდა რომ ეს ფორუმი გაფუჭდეს.
------------------------------------------------------------
რაც შეეხება ამ თემას. ვთვლი რომ სწორი ფორმითაა გახსნილი, ფოტოებიც უნდა იყოს რომ კიდევ ერთხელ შეგვახსენოს ყველას ის საშინელება რასაც 90% ქალებისა, ზოგი ნებით ზოგი კი სხვისი დაძალებით სჩადის.
მერწმუნეთ კარგად ვიცი ეს რა საშინელებაა და მხოლოდ აღსარებაში თქმა რომ არ შველის სულის ტკივილს. ორი კი არა 100 ფოტო უნდა დავდოთ აქაც და ყველგან სადაც ხელი მიგვიწვდება რომ იქნებ 100 დან ერთი სიცოცხლე მაინც გადარჩეს.

პოსტის ავტორი: orthodox_82 თარიღი: Jan 3 2007, 05:45 AM

გუჯა ვეცდები არ ვიკამათო


აბორტი რომ ცუდია ეს ფაქტია, მაგრამ არის მომენტები როცა ძნელია აუხსნა დედას არ გაიკეთოს აბორტი თუ მას ავადმყოფი შვილი უჩნდება, ბევრს უჭირს ავადმყოფი შვილის გაზრდა, არც ისაა დედისთვის ადვილი გააჩინოს და მერე ჩააბაროს ბავშვთა სახლში, ამიტომ ყველაზე იოლ გზად აბორტს ირჩევენ.
-----------------------------------------------------------------------------------------
ამ საკითხზე სინოდმა გამოიტანა განჩინება კამათის შეწყვეტის გამო, მე ვნახე ეს და არ წერია უნათლავ ჩვილთა საუკუნო ხვედრის შესახებ, ვგულისხმობ კონკრეტულ ადგილს, მაგრამ ზოგი მღვდელი ამბობს რომ უნათლავი ჩვილები ჯოჯოხეთში ხვდებიან მაგრამ არ ისჯებიან. ეს ცოტა უცნაურად მეჩვენება, ჯოჯოხეთში არის ისეთი ადგილები სადაც ხალხი არ იტანჯება და არ ისჯება? ასე გამოდის ჯოჯოხეთის აღარ უნდა გვეშინოდეს? ზოგი მორწმუნე ამბობს რომ აბორტით გარდაცვლილებზე თუ ვთქვით რომ ცხონდნენ აბორტი გამრავლდებაო. ეს იგივე გამოდის თუ არ ისჯება არც დაიტანჯება და ამ ლოგიკით დედას მაინც "იმედს" აძლევ და მაინც ვერ შეაჩერებ აბორტს. ასევე ამის ლაპარაკით რომ ეს ბავშვები ჯოჯოხეთში მოხვდებიან სადაც არ იტანჯებიან და არ ისჯებიან, შეიძლება ამით გაანელო მორწმუნეებში ჯოჯოხეთის შიში, თუ წარმოიდგენ რომ ჯოჯოხეთშიც არის ადგილები სადაც არ იტანჯებიან. ერტმა მითხრა აბრაამის წიაგში ხვდებიანო, საკითხავია კიდევ არსებობს აბრაამის წიაღი? მაგრამ, თუ ჯოჯოხეტში არის ადგილი სადაც არ იტანჯებიან, ეგრე შეიძლება იგივე ვთქვათ სამოთხეშიც არის ადგილი სადაც არ განდიდდებიან, იქაც ხო ბევრი სამყოფელია როგორც გადმოცემით ვიცით. აბა როგორ უნდა გავიგოტ წმინდანის სიტყვები მათზე არც განდიდებულნი იქნებიან და არც დასჯილნი? ალბათ დამეთანხმებით რომ ჯოჯოხეთში მხოლოდ დასჯილები ხვდებიან. წმინდა მამები იმასაც ამბობენ ამ ბავშვებზე რომ არ შევლენ გეენაშიო, გეენა ხომ ყველაზე საშინელი სატანჯველია, აქაც რომ დაუკვირდე ზოგიერტი წმინდანი გეენას მთლიანად ჯოჯოხეთს უწოდებდა და ადრეც მგონი ასე უწოდებდნენ, ისევე როგორც ზოგჯერ უწოდებენ სასუფეველს და სამოთხეს - სასუფეველს როგორც გადმოცემით ვიცით უფალი სასუფეველში მკვიდრობს, და წმინდანები სამოთხეში იდიდებიან.
------------------------------
გთხოვთ არ წაშალოთ.

პოსტის ავტორი: solomony თარიღი: Jan 3 2007, 06:07 AM

orthodox_82 ამიტომ მე ვამბობდი და კიდევ ვამბობ ნუ ვიტყვით სამოთხეში მოხვდებიან და ნუ ვიტყვით ჯოჯოხეთში მოხვდებიან არამედ ვთქვათ მივანდოთ უფლის მსჯავრს!

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Jan 3 2007, 07:04 AM

პოსტის ავტორი: usgar თარიღი: Jan 3 2007, 03:38 PM

ღირსი ლავრენტი ჩერნიგოველი, ჭვრეტდა რა ადამიანთა საყოველთაო დაცემას სიძვა-მრუშებით, წინასწარმეტყველებდა ჩვილთა მასიურ ხოცვა-ჟლეტას.ის ხშირად ტიროდა და იმეორებდა:
გავსებულია ჯოჯოხეთი ადამიანთა სულებით...უფსკრულს დედამიწამდე ამოწელავენ,მთელი დემონები ამოძვრებიან და შევლენ ადამიანებში,რომლებიც აღარც ილოცებენ და აღარც პირჯვარს გადაიწერენ,არამედ ადამიანებს დახოცავენ (გულისხმობდა აბორტებს) ეშმაკები კი შეეცდებიან რაც შეიძლება მეტი ადამიანი მოხიბლონ ამ ცოდვით.

პოსტის ავტორი: tati87 თარიღი: Jan 4 2007, 10:54 PM

საშინელი ფოტოებია და მართლა მძიმე სანახავია! აბორტი ერთ-ერთი ყველაზე დიდი ცოდვაა ! და სანამ ქალი ამ ნაბიჯს გადადგამს უნდა გაიაზროს , რომ ლაპარაკია სიცოცხლეზე და არა რაღაც ნივთზე, რომელიც შეიძლება გატყდეს მაგრამ ხვალ მეორე იყიდო, ზუსტად ისეთივე, როგორიც გაგიტყდა!



სამწუხაროა,რომ დღეს-დღეობით აბორტი დასჯადი არ არის! გარდა შემდეგი გამონაკლისებისა:
1) როცა აბორტი ტარდება არალიცენზირებულ დაწესებულებაში;
2) წინასწარი გასაუბრების გარეეშე;
3) სანიტარულ-ჰიგიენური ნორმების დარღვევით და ა.შ. და კიდევ კანონით გათვალისწინებულია გასაუბრება ქალთან, ვისაც სურს აბორტის გაკეთEბა. ამ გასაუბების დროს უპირატესობა უნდა მიენიჭოს ემბრიონის სიცოცხლის შენარჩუნებას. და მხოლოდ ამ გასაუბრებიდან 3 დღიანი მოსაფიქრებელი ვადის გასვლის შემდეგ შეიძლება გაუკეთდეს ქალს აბორტი თუ ნაყოფი 12 კვირაზე მეტის არ არის!
აბორტის რამდენიმე სახე არსებობს: ა) სოციალური(როცა მატერიალური პირობების უქონლობის გამო ხდება აბორტის გაკეთება), ბ)ევგენური(როცა არსებობს ფიზიკური ნაკლის მქონე ან ავადმყოფი ბავშვის დაბადების საშიშროება) და გ) ეთიკური ( როცა დაორსულება მოხდა გაუპატიურების შედეგად). საქართველოს კანონმდებლობით მხოლოდ სოციალური და ევგენური აბორტია გათალისწინებული!




ყველაზე ცუდი კი ისაა, რომ ქალები ხშირად ვერ ხვდებიან რა საშინელ ცოდვას ჩადიან! მე არ განვაზოგადებ ამას , მაგრამ სამწუხაროდ ქალთა უმრავლესობისთვის "არადაგეგმილი" შვილის მოშორება უკვე "ჩვეულებრივი ამბავი გახდა". რაც ყველაზე ძალიან მაშფოთებს!

პოსტის ავტორი: mogzaura თარიღი: Jan 4 2007, 11:43 PM

ეხლა გამახსენდა ერთი ამბავი და მიუხედავად იმისა რომ კაი ხანი გავიდა მაინც ცუდად მახსენდება,მაშინ პრაქტიკები მქონდა სამშობიაროში და ერთ დგღეს მაშინ აზრზეც არ ვიყავი თუ სად შევდიოდი და ახალგაზრდა გოგო შემოიყვანეს და მას თან ქალი ეხლდა ეს გოგო ძაან იხევდა უკან ეტყობოდა რომ გაკეთებვბა არ უნდოდა მაგრამ როგორც მერე გავარკვიეთ ეს ვინც ახლდა დედამთილი იყო და იგი აკეთებინებდა არადა გოგოს სასტიკად არ უნდოდა!მე იმის თქმა მინდა რომ ბევრი აკეთებს ამას როცა ვინმეზეა დამოკიდებული და ოჯახშიც უთანხმოების გამო რომ არ მოხდეს ამას აკეთებს,არ ვიცი როგორ გამოვხატო წინააღმდეგობა მაგრამ ეს ძალიან საშინელებაარამდენი პატარა ესალმება სიცოცხელეს და მერე იტყვიან ქართველები რატო არ ვმრავლდებითოგული მტკივა ძაან

პოსტის ავტორი: tati87 თარიღი: Jan 5 2007, 03:57 PM

იმ შემთხვევაში თუ ქალს არ უნდა აბორტის გაკეთება და მას ძალით აკეთEბინებენ(თუნდაც დედამთIლი ან ვინმე სხვა) და ის ქალი ძალიან ცუდადაა იმის გამო რომ მან საკუთარი შვილი გაიმეტა, ვის ეთვლება ცოდვად??? რა თქმა უნდა ქალიც დამნაშავეა უფლის წინაშე, რადან ვერ მოახერხა ღვთისგან ნაბოძების გაფრთხილება, მაგრამ ის "სხვა", რომელიც აიძულებს მას ამის გაკეთებას უფრო დიდ ცოდვას არ ჩAდის? მართლა მაინტერესებს და თუ ვინმე კომპეტენტურია იქნებ გამცეს ამ კითხვაზე პასუხი?!



და კიდე ის ვერ გამიგია, როცა ქმარი აიძულებს ცოლს გაიკეთოს აბორტი!!!

ხო ეხლა ერთი ჩემი ნაცნობი გამახსენდა, რომელსაც 6 აბორტი აქვს გაკეთებული! მახსოვს ერთხელ კითხეს მარხვას არ იცავო? და იმან უპასუხა ქალს 6 აბორტი გამიკეთებია და რომელ მარხვაზე მელაპარაკებიო??? მე არ განვიკითხავ მას, მაგრამ ჩემი აზრით ასეთმა ადამიანმა უნდა დაიცვას ზუსტად მარხვა, რათა ეცადოს საკუთარი სულის გადარჩენას!

პოსტის ავტორი: usgar თარიღი: Jan 5 2007, 04:01 PM

სახარებაში ხომ წერია უფლის სიტყვები,ვაი მას ვისგანაც მოდის საცდურიო...
მაგრამ ვინც შეცდება ისიც აგებს პასუხს.
და მე თუ არ მინდა ,ვერ გამაკეთებინებენ, გინდა დაინგრეს ოჯახი, ანდა მომკლან.
ამიტომ აქ სიმტკიცეა საჭირო როცა გესმის რაც ხდება ,ხოლო
ეს სიმტკიცე კი მხოლოდ უფლისგან შეიძლება მიეცეს ადამიანს.

პოსტის ავტორი: usgar თარიღი: Jan 5 2007, 04:24 PM

მე ამას ჯერ კიდევ როდის ვამბობდი?
თუ წამიშლი რაღა ფორუმია?
ერთპიროვნული ცენზურაა,და ესე იგი მე სულელი გამოგყავარ ,ჯერ მაწერინებ,რაც შენ გინდა მიტოვებ და რაც თვალში არ მოგდის ანადგურებ.
სტალინი აკეთებდა ეგრე.
თუ ეს თავისუფლება ამიკრძალე მაშინ ამ ფორუმის ფასი კაპიკია.
და თუ თავისუფალი აზროვნება არ შემიძლია გინდაც ვცდებოდე, ამ ფორუმზე, მაშინ უნდა დაარქვათ ვინმე კერძო პირის საკუთარი სახელი(მაგალითად ჯუმბერისთვის მისაღები აზრების ფორუმი და მეც მეცოდინება რომ აქ აღარ უნდა დავპოსტო).
ეგრე არაა?აქ პრობლემებზე ვმსჯელობთ და არა იმაზე თუ როგორ დავიღუპოთ.
აბა მტერი და ეშმაკი აქ ვინ შემოდის?
ჰოდა ვინც შლის ეს იმის სისუსტეა,რადგან ვერ იტანს განსხვავებულ აზრს,და თავისაზე ვერ დგას ძლიერად.

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Jan 5 2007, 09:15 PM

ცდები!!!

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Jan 5 2007, 10:09 PM

საინტერესოა შენი მოსაზრებები, ვეცდები ედიშერ ჭელიძის წიგნიდან გაგცე პასუხები ამ საკითხზე, იქ არის განხილული ეს თემა, მაგრამ მნათე თუ მაღირსებს წიგნის დაბრუნებას

პოსტის ავტორი: usgar თარიღი: Jan 5 2007, 10:27 PM

ცდები -ნიშნავს დროს ტყუილად ჰკარგავ.
სცდები- ნიშნავს შეცდომით მსჯელობ.
აბა ეხლა მითხარი პირველი თუ მეორე?
და არ გაბედო ორივეო.

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Jan 5 2007, 11:12 PM

სცდები უნდა დამეწერა

პოსტის ავტორი: Mama Davithi თარიღი: Jan 6 2007, 02:13 AM

ქრისტესმიერ საყვარელნო შვილნო!!




"უფლისა არს ქვეყანა, სავსება მისი და ყოველი დამკვიდრებული მას შინა..."

ვინ ცხოვნდება და ვინ არა, უფლის ნებაა.(მე მგონი ამ საკითხზე მომავალში შეწყდება დაპირისპირება).


ჩვენი ვალია, მოვერიდოთ ცოდვებს, რაც თავისთავად მისი კარგად გააზრებაა. აღნიშნული ცოდვაც ბევრ მსჯელობას მოითხოვს და სწორად მიმაჩნია ამ საკითხის გარშემო წარმოშობილი კამათი.
იდეაში, ვიცით არა მარტო ჩვენ, არამედ მთელმა მსოფლიომაც, რომ აბორტი ადამიანის მკვლელობაა, მაგრამ ნახეთ მართლაც მსოფლიო სტატისტიკა.... რამდენი ასეთი მკვლელობაა ჩადენილი...არც ერთ მსოფლიო ომს არ წაუღია ამდენი სიცოცხლე...ვიმსჯელოთ, ვიკამათოთ, მაგრამ უმორჩილესად გთხოვთ ნუ მოვუძებნით ამ ცოდვას გამართლებას, საზოგადოებისათვის იდეაში ზოგადად მიუღებელი იყო მიუღებელი არის და მომავალშიც მიუღებელი უნდა დარჩეს, ყველაზე დაუცველი ადამიანის მოკვდინება.
და თუ ამ დისპუტის შედეგად თუნდაც ერთი ადამიანი შეიცვლის აზრს და ამ ბოროტებას არ ჩაიდენს, ჩავთვალოთ რომ ყველამ ღვთის წინაშე, დიდი მადლი მოვისხით.

პოსტის ავტორი: orthodox_82 თარიღი: Jan 6 2007, 03:46 AM

გეტანხმებით მამაო, და იმედია შეწყდება დაპირისპირება



მამაო, მე მაინტერესებს არის თუ არა გამარტლებული აბორტი ზოგიერთ შემთხვევაში? მაგ: თუ ნაყოფი ძალიან ავადმყოფია...ხშირია შემთხვევები როცა აბორტს გადაიფიქრებენ, გააჩენენ ავადმყოფ შვილებს და მერე ღვთის გმობაშიც ვარდებიან ამის გამო...ასევე მაინტერესებს შეაჩერებს ან შეამცირებს თუ არა აბორტს ასეთი ლაპარაკი რომ თითქოს ისინი ჯოჯოხეთში მოხვდებიან? და ასევე საპირისპირო-გაამრავლებს აბორტს მატზე ტუ იტყვიან რომ ეს ჩვილები სამოთხეში მოხვდნენ?

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Jan 9 2007, 05:56 AM

ნახე უფალი რას ამბობს: აცადეთ ყრმებსა მაგას მოსვლად ჩემდა და ნუ აყენებთ მაგათ, რამეთუ ეგევითართაჲ არს სასუფეველი ცათაჲ...

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Jan 22 2007, 07:00 AM

ხალხნო, 10 მცნება გვასწავლის არა კაც კლა. ჩვენ გვგონია რომ მტრის მოკვლა ომში ცოდვად არ შეგვერაცხება, http://church.ge/index.php?showtopic=729&st=0 მაგრამ თუ რომელიმე ქალი აბორტს გაიკეთებს ავადმყოფი ნაყოფის გამო, მას მკვლელ დედას ან უსიყვარულო ქალს ვუწოდებთ. . . რატომ?

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Jan 22 2007, 10:12 AM

იცი რა შენ კარგად აღნიშნე, რომ ომში მტერს კლავ და არა მოყვასს პატარა უსუსრ არსებას, ან შვილს. ტერს კლავ, რომელიც შენს სამშობლოს, ღირსებას, ქალაქს და ცოლ-შვილს ემუქრება. მტერს კლავ, რომელიც როგორც წესი შენს წაშლას ცდილობს. მე მყავს ახლო ნათესავები, რომლებიც იბრძოდნენ ომში აფხაზეთსიც და სამაჩაბლოშიც. მათი მეგობრებიც ხშირად მოდიან ჩვენტან.თავს მკვლელებად მიიჩნევენ. მიუხედავად სამშობლოს დაცვისა მძიმეა ადამინის მოკლვლა და უჭირთ საშინლად. რაც შეეხება ქალებს, რომლებიც აბორტს იკეთებენ, ნაკლებად განიცდიან და აღიქვავენ ამას ადამინის მკვლელობად. მეთავად ქალი ვარ, არ ვიცი უფლი სამომავლოდ რას მომცემს, მაგრამ რასაც მაძლვეს და რა სახითაც, როგორი მძიმეც არ უნდა იყოს, ჩვენ უნდა ვიტვირთოთ იმის თავზე აღება. მე თავად ვგრძნობ, რომ ეს მაღალფარდოანი სიტყვებია, მაგრამ უბრალოდ ვფიქრობ, რომ ასეა, ბავშვთან მიმართებაში მაინც... (თუმცა როოგორ შევასრულებ არ ვიცი) ავადმყოფია ნაყოფი თუ კარგად მყოფი, ქალი ამ დროს შვილს კლავს, შვილს.. მე თავად მიმძიმს ამის ბოლომდე გააზრება, მაგრამ ასეა. თანაც უნათლავს.. ამამსთან, ღმერთის მოცემულ ჯვარზე უარს ამბობს, თუმცა ეს კიდევ სხვა საკიტხია.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jan 22 2007, 12:59 PM

აპააპაპ, ეგ აღარ დაიწყო

პოსტის ავტორი: ლეონტი თარიღი: Jan 22 2007, 03:46 PM

წმ ღირს იოანე კრონშტადელს გარდაცვალებამდე რამდენიმე თვით ადრე 1908 წელს ჰქონდა წმ.სერაფიმე საროველის გამოცხადება,რომელიც დაევალა დაეწერა და გადმოეცა.
აქ მოვიყვან ნაწყვეტს,რომელიც ჩვილებს ეხებათ.
სრული ტექსტი რუსულად იხილეთ თემა აპოკალიფსში.
"შემდეგ ბერმა მიმითითა:შეხედე,და აი მე ვხედავ და მესმის საოცარ ხილვას,ანგელოსები გალობენ:წმინდა არს,წმინდა არს,წმინდა არს უფალი საბაოთ,და მოდიოდა დიდძალი ხალხი სანთლებით ხელში,მათ მხიარული ბრწყინვალე ჩვილები მოჰყავდათ.ქერუბიმ სერაფიმები მიუძღოდნენ ზეციურ სავანეში.
მე ვკითხე ბერს,ესენი ვინ არიან?
ბერმა თითქო ჩემს აზრებს კითხულობსო მიპასუხა:ესენი ყველა ქრისტეს მონები არიან,ქრისტესთვის,მისი წმინდა კათოლიკე და სამოციქულო ეკლესიისთვის წამებულნი.
მე გავბედე და კვლავ ვკითხე: შემიძლია მათ შევუერთდე?
ბერმა მიპასუხა:არა,შენთვის ჯერ ადრეა,მოითმინე.
მე ისევ ვკითხე:მითხარი მამაო,ჩვილები როგორღა?
ბერმა მომიგო:ესენიც ქრისტესთვის ეწამენ,მეფე იროდის მიერ,14 ათასი.
ზეციური მეუფისგან გვირგვინი იმ ჩვილებმაც მიიღეს,რომლებიც დედის მუცელში მოწყდნენ და სახელი არა აქვთ.
მე პირჯვარი გამოვისახე :"რაოდენ დიდი და საშინელი ცოდვა ადევს,დედებს, უპატიებელი"."

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Jan 22 2007, 04:23 PM

KAIROS

არ დავიწყებ). ამასთან დაკავშირებით ჩმოყალიბებული აზრი მაქვს და მართალი თუ გინდა გითხრა ასე სასაუბროდ არ მიმაჩნია, როგორც ჩვენს გუჯას. მაგრამ ფაქტია, რომ უნათლავს კლას დაუბადებელს და შვილს,

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Jan 22 2007, 06:52 PM

ესეიგი დედა კლავს დაუბადებელ უნათლავს, და როცა მუცელი სწყდება ქალს, ისე რომ დედის ბრალი სულაც არაა, აქ ვინაა დამნაშავე ღმერთი? რომ უნათლავად კლავს ჩვილს?

პოსტის ავტორი: ქავთარაძე თარიღი: Jan 22 2007, 06:57 PM

გუჯა
დღეს დედაჩემმა მომიყვა, თურმე 1 ქალს გაუკეთებია აბორტი და მამაოს მიუცია სასჯელი ცოლ ქმრისათვის, დილა-საღამოს 100 ბუქნი და 100 აზიდვა

პოსტის ავტორი: მარინე თარიღი: Jan 22 2007, 07:02 PM

ჩემი(არა მარტო) აზრით,დაუბადებელი ბავშვის მოკვდინება დიდი ცოდვაა...მით უმეტეს, თუ ეს ბავშვი ავადმყოფი უნდა დაიბადოს. მე მგონია,რომ ეს ავადმყოფობა არის ღვთის მიერ მოვლენილი ჯვარი,რომელიც უნდა ატარონ დედა_შვილმა ერთად.ამ ჯვრის საყვედურის გარეშე ტარებით ორივეს ეძლევა საშუალება გამოისყიდოს ცოდვები,გადაირჩინოს სული,ცხონდეს ანუ დაიმკვიდროს ცათა სასუფეველი...

მე მომავალი დედა ვარ და არ ვიცი წინ რა მელოდება,ეს ჩემი სუბიექტური აზრია,მგონია,რომ ძალიან მკაცრად არ მოგეჩვენებათ...

ღმერთს ებარებოდეთ!

პოსტის ავტორი: ლეონტი თარიღი: Jan 22 2007, 07:15 PM

ღმერთმა დაგლოცოს.
ავადმყოფი,ან დაუნი და აუტიზმით დაავადებული ჩვილი უფრო ძვირფასია უფლისთვის.
და მშობელმა ეს ჯვარი მორჩილებით უნდა იტვირთოს.
მაშინ ცხონდება.

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Jan 22 2007, 07:25 PM

გუჯა

იცი რა ღმერთი არავის არ კლავს, მას გაჰყავს ადამიანი ამქვეყნიდან, ზოგს მუცელში მყოფს გაიყვანს და ზოგს უკვე დაბადებულს. ზოგის მონათვლასაც ვერ ასწრებენ მართლმადიდებელი მშობლები. ალბათ ღმერთმა უკეთ იცის მათთვის რა მდგომარეობაშია უკეთესი ამქვეყნიდან გასვლა. ცხონებაც მისი გადასაწყვეტია და მისი საიდუმლოა. ჩვენ რა ლოცვა და იმედიღა გვრჩება. მე ასე მგონია ასეთითი მიდგომა მაქვს, ნათლობა აუცილებელია, მაგრამ იქ ზემოთ კონკრეტული ადამიანის სულის მიმართ რა მოხდება უფლის საიდუმლოა. კიდევ ერთ რამეს გავუსვავ ხაზს, ამბობენ, რომ ჯვარდაუწერელი წყვილები იმქვეყნად ერად ვერ იქნებიან, ერთმანეთსაც ვერ ნახავენო, მაგრამ არსებობს უფლის სახიერება. აქედან გამომდინარე გამონაკლისი შემთხვევებიც იქნება. ჩემი აზრი ასეთია და განსაკუთრებულადაც არ ვფიქრობ ამ თემაზე. ჩემი აზრი ასეთია, რომ ყოველი ქალს აბორტის გაკეთების დროს ბოლომდე უნდა ჰქონდეს გააზრებული რას ჩადის, იმის მერე უფალი რას გადაწყვეტს მისი საქმეა. ასეთი ლოგიკით ეგებ არამართლმადიდებელიც ცხოვნდეს, ანუ უნათლავი, მაგრამ ეს უფლის საიდუმლოა, მან იცის ვინ აცხოვნოს , რა ვიცი აბა. შევეცადე ბოლომდე მეთქვა როგორია ჩემი დამოკიდებულება ამ საკიტხის მიმართ.

პოსტის ავტორი: .:B:. თარიღი: Jan 22 2007, 07:55 PM

ვიტირე

პოსტის ავტორი: .:B:. თარიღი: Jan 22 2007, 08:06 PM

წავიკითხე და ერთი რამის თქმა მინდა.... ბავშვი ყოველტვის გრძნობს მშობლის დამოკიდებულებას.

ერთი საინტერესო ფაქტი მინდა მოგიყვეთ..ადრე ვუყურე რომელიღაც რეალითი ტვ-ზე...


ქალს უნდა გაეკეთებინა აბორტი..მაგრამ რაღაც მიზეზების გამო ვერ გაიკეთა.. მგონი შუქი ჩაქვრა.. და მშობიარობის მერე ბავშვი 4 თვე დედის ძუძუს არ წოვდა.. მან უარი თქვა დედაზე.. გრძნობდა რომ არ ჭირდებოდათ და მისი მოკვლა უნდოდათ....


-----------------------------------------------------------

კიდევ ერთი ფაქტი,,

აბორტის დროს ემბრიონი იმ ,,კოვზს'' იცდენს (( გადარჩენის ინსტიქტით.. ინძრევა რომ ის აიცდინოს ((

პოსტის ავტორი: Маиа თარიღი: Jan 22 2007, 11:34 PM

Розовый свет. Так странно и не понятно, но совсем не страшно. Здесь так тепло и ютно, ему очень нравилось эта мягкость. И главное она рядом. Она с ним.
Ему не хотелось ее будить. Она так мирно спала... Сейчас, наверное, где-то около 7 утра. На улице дождь и от этого еще слаще и прекраснее. Они дома в тепле и ничто, никогда не потревожит их спокойствие.
Он тихонечко повернулся, она явно это почувствовала и открыла глаза.
-Ты проснулся?- ее мягкий, шелковистый голос звучал с такой нежностью, что ему стало обидно за то, что он ее разбудил.
-Да.
-Ты мой хороший,- и он ощутил ее легкое,воздушное прикосновение,- я тебя люблю.
-И я тебя.
Она смотрела прямо на него. Эти веселые заспанные глазки, белоснежная улыбка и каштановые кудряшки, эти черные домиком бровки и маленькие почти незаметные веснушки говорили ему о том, что он самый желанный в этом мире.
- Как хорошо, что ты у меня есть. А что ты хочешь на завтрак?,- она игриво приподнялась и облокотилась на руку.
- Кашку.
- Кааашку, а вот я не очень люблю кашку.Но мы все равно будем кашку, да?
-Да.
-Ты моя капризюлька. Ну, пойдем, вставай.
Они пошли в душ, потом на кухню. Она босиком ходила по холодному кафелю, ему это очень не нравилось. Но противостоять ее привычкам было почти невозможно.
Хотя, нет, можно. Она перстала курить ради него.Он улыбнулся, пусть и эгоистично, но так лучше.
-Покушал?
-Да.
-Хочешь поедем сегодня погуляем в парк?
-Очень,- он ощущал себя в раю. Каждое мгновение они теперь будут проводить вместе. О большем он и мечтать не мог. Наконец, наконец, нконец! Как он этого ждал, знал только Господь.
- Я тебя люблю,- он произнес это мысленно, но она услышала.
-Правда?
Он нахмурился
-Дразнишься, да? Дразнишься?
-Даааа,- и она обняла его.
Гулять под дождем было так здорво. Они специально не взяли зонтик. Это был их первый дождь. Казалось, что все вокруг было только для них.
-Ой, как я счастлив.
-Мы счастливы, мы...нас двое.
-Нет, нас не двое. Я -это ты, а ты-это я, мы с тобой, я, ты..это..
-Запутался,- и она залилась громким смехом,- запутался.
Он хотел прикинуться обиженным, но слыша ее звонкий, веселый голос, невозможно было сдержать улыбку и засмеялся вместе с ней.
Это небо, эти лужи, эта сырая от прозрачных капель земля и они...

Он не считал дни, он не считал ночи, он был с ней и ему казалось, что это навсегда. Ее любовь была безумной, чистой и божественной.
А она, она считала и дни и ночи. Теперь отчего-то, когда он мирно спал, она тихо плакала. Передвигаясь по темной квартире бесшумными шагами, она брала телефон и задыхаясь от боли умоляла кого-то о пощаде...
А он спал и ничто не тревожило его сладкого и чистого дыхания.

Она опустилась на жесткое кресло.
-Выслушай меня,- она задыхалась.
-Почему ты плачешь?
-Выслушай. Я очень тебя люблю. Ты самое дорогое, что у меня есть. Ты единсвенный. И ты навсегда останешься в моем сердце и если ты когда-нибудь сможешь, то прости меня. Я не имею права молить тебя о прощении, но пожалуйста, хотя бы не .... Боже, ты будешь призирать меня и ненавидеть, но... Я очень тебя люблю. Ты и я, мы. Я навсегда останусь с тобой,- и она закрыла глаза...
Он больше не чувствовал ее, а она не слышала его.
Что-то холодное металлическое докоснулось до него.
-Что это? Мамочка. Мамочка, что это?
Он сжался клубочком и попытался обнять ее, силы уходили, зубастые щипцы мертвой хваткой уцепились за него.
-Мамочка, не бросай меня, пожалуйста, мамочка, мамочка...почему? Мне больно, мамааа
И розовый свет погас.


-Все прошло удачно. Мы прервали вашу беременость. Вы меня слышите? Как вы себя чувствуете?
Она открыла глаза, и... и его больше нет с ней.
- Я больше не хочу жить.
Она через решетки на окнах посмотрела на небо. Там по голубой лазури плыли причудливые большие белые облака и среди них она увидела его. Он маленький такой очень грустный и одинокий смотрел на нее испуганными глазками.
-Малыш, завтра мы будем уже вместе...навсегда,- и она закрыла глаза.

Я жду тебя, мама. Моя мама.


ამ საშინელი ცოდვის ჩადენაში პაცუხს აგებს დედა, მამა და ვფიკრობ რომ, კველა ის ადამიანი რომელიც აბორტისკენ მიუწოდებს ადამიანს..

პოსტის ავტორი: Маиа თარიღი: Jan 23 2007, 12:58 AM

ისე მაინტერესებს თუ ქალი აბორტს იკეთებს იმ შემტხვევაში, როცა ორსულობა მის სიცოცხლეს ემუქრება, მაშინაც ცოდვად ითვლება?? მე ვიცი შემთხვევა როცა მასეთი სიტუაცია იკო და ქალმა მაინც უარი თქვა აბორტზე და გარდაიცვალა, ბავშვი გადარჩა... დიდ პატივს ვცემ მაგ ქალის საქციელს, მაგრამ მასე კველა ვერ მოიქცევა... ან ორივე რომ გარდაიცვალოს??

თუმცა ალბათ на все воля Божья

პოსტის ავტორი: Springchild თარიღი: Jan 25 2007, 01:01 PM

saertod, arsebobs dedis locva fexmzimobis jams.... zlieri locvaa da vfiqrob, rom tu am locvas qali mteli 9 tve caikitxavs, kvelaferi kargad iqneba.. dedis locva xom kvelaze zlieria..

პოსტის ავტორი: ლეონტი თარიღი: Jan 25 2007, 01:07 PM

ჰოოო,ეგ რწმენის საკითხია.
მეც ვიცი ერთი მორწმუნე რომელიც კვდებოდა და ბავშვი ისე გააჩინა ტკივილგამაყუჩებელი არ გაიკეთა ბავშვს არ ავნოსო.
ღმერთმა ნათელი დაუმკვიდროს.

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Jan 25 2007, 01:28 PM

იხ. ჩემი სტატია http://orthodoxy.wanex.net/samartali/aborti.htm

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Jan 25 2007, 02:10 PM

,,კანონისტი



წავიკითხე ძალიან მაგარი ფრაზაა ,,აბორტს უკვე დაბადებული ადამიანები აკეთებენ,, . მართალია, ეს ყველამ უნდა შეიგნოს და განსაკუთრებით იმან, ვინც აბორტს აკეთებს. თავად გადარჩენილი რომ არის.

პოსტის ავტორი: lelenika თარიღი: Jan 26 2007, 12:04 AM

ქართველებს ერთი ძაან ცუდი თვისება გვჭირს, არ გვაქვს საღი დიალოგის უნარი,რატომღაც ყველაფერი კამათამდე მიდის, კამათი არ არის ცუდი როცა ის ჯანსაღია მაგრამ როცა ის საზღვრებს ცდება ეს უკვე ჩვენი საზოგადოების დაბალ დონეზე მიუთითებს...არადა ყველაფერი მარტივია...რამდენი ადამიანიც არსებობს იმდენი აზრი არსებობს და უნდა ვისწავლოთ ერთმანეთის აზრის პატივისცემა..

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jan 26 2007, 12:09 AM

მართალია და კიდევ ერთი ახალი წევრი შემოდის, საკმაოდ საღი პოზიციით, მიხარია, კეთილი იყოს შენი მობრძანება

პოსტის ავტორი: თამარი თარიღი: Jan 26 2007, 01:09 AM

ქალთმოძულეობაა ფორუმზე!

პოსტის ავტორი: kato_Bato თარიღი: Jan 26 2007, 01:45 AM

მე ისიც კი გამიგია, როცა მშობიარობისას ერთერთის გადარჩენის საკითხი დგება, ბავშვი უნდა გადარჩესო ...

ასე ყოფილა სწორი უფლის წინაშე...

ამაზე, ალბათ, ყველა დედა თანახმა იქნება, რომ კითხავდნენ... სისწორეს ვინ დაგიდევს...

აი სად ჩანს, რომ გულით და სიყვარულით რამის კეთება სხვა არაფერია, თუ არა ჭეშმარიტი რწმენა....

პოსტის ავტორი: თამარი თარიღი: Jan 26 2007, 02:47 AM

მე კი სხვა შემთხვევა ვიცი, ქალს უთხრეს, რომ უნდა მოეშორებინა 2 თვის ბავშვი, რადგან მისი ორგანიზმი იწამლებოდა, ბევრი იფიქრა, ბოლოს გაიკეთა, აღმოჩნდა, რომ სულზე მიუსწრეს დედას, გარდაცვლილ ბავშვს ატარებდა..... აი, სულ ვფიქრობ, ასეთ დროს რა უნდა ქნა? სერიოზულად ვკითხულობ, არ ვპროვოკატორობ, მოძღვარმა მახსოვს, უსაყვედურა, ეს რატომ გააკეთეო, არადა გარდაცვლილ ბავშვს ატარებდა მუცლით



პ.ს. კატო, შენი წარწერა მეც მქონდა ერთ დროს სხვა ფორუმზე

პოსტის ავტორი: .:B:. თარიღი: Jan 26 2007, 08:52 AM

აი ესაა ცივი ომი

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Jan 26 2007, 10:06 AM

ჩემო ძვრიფასო, დავივიწყოთ გაზეპირებული ფრაზა ,,ქართველებს ერთი სენი გვჭირს,, , კამათი არა მხოლოდ ქართველების სენია, გაგახსენებ, რომ კამათის დროს იაპონიის პარლამენტი ამერიკულ ბოევიკს დაემსგავსა, ისეთი ხელცართული ბრძოლა გაიმართა, ტანაც კარატეს ცოცხალი შესრულებით. ამასთან კამათში იბადება წეშმარიტებაო, ესეც არ არის ქართველის ნათქვამი, ანუ თურმე არა მხოლოდ ქარტველები კამათობენ.

რაც შეეხება აზრის პატივისცემას გეთანხმები, მაგრამ საზღვარგადასული აქ რა ნახე ეს მითხარი) კაცის კვლა, რომ ცოდვაა ეს ჩვენ არ დაგვიდგენია. არც კამათით ვაპირებთ დადგენას, მართალი გითხრა თავად აბორტის ცოდვა მთელი ტავისი სიმძიმით არც მე მაქვს გათავისებული, მაგრამ ვიცი, რომ ცოდვაა, ადამისნის მკვლელობაა თანაც შვილის. რაც შეეხება კონკრეტულ შემთხვევებს მიუხედავად იმისა, რომ მკვლელობა ყოველთვის მკვლელობად დარჩება მსჯავრი უფლის ხელშია და ყოველ ჩვენგანს კონკრეტული სიტუაციიდან გამომდინარე მოეკითხება.

პოსტის ავტორი: ლეონტი თარიღი: Jan 26 2007, 10:42 AM

ის რომ ბავშვი ცოცხალი აღარ იყო ადვილი დასადგენი იყო, საბოლოო დარწმუნებისთვის შეიძლებოდა სხვადასხვა ადგილებზე მისვლა გამოკვლევისთვის.
ამის მერე აზრი აღარ ქონდა მკვდარი სხეულის მუცელში ყოფნას.
და იმ მღვდლის ამბავი არასწორი მგონია.რას ქვია უსაყვედურა.რაღაც გაუგებრობაა.

პოსტის ავტორი: lelenika თარიღი: Jan 26 2007, 04:12 PM

კამათი ყველა ერშია, მაგრამ მე ჩემი ერის ბედი მადარდებს და აღვნიშნე ის რაც ჩვენ გვახასიათებს

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jan 29 2007, 12:51 PM

კი, სწორია ნინო ეგ ადამიანი, მე ქართველებში, ასევე უმადურობას და მოღალატეობას ვხედავ... შეიძლება სხვგან მეტიც იყოს, მაგრამ მე ჩვენი მტკივა, ისე კარგი, აქ სხვა თემაა...

ისე კათოლიკურმა ეკლესიამ ზამბიაში და აფრიკულ განუვითარებელ ქვეყნებში შიდსის შეჩერბისათვის პრეზერვატივების გამოყენებაზე დაიწყო მსჯელობა...

პოსტის ავტორი: death თარიღი: Feb 4 2007, 07:46 PM

http://www.myvideo.ge/?video_id=4184

პოსტის ავტორი: ლილიანა თარიღი: Feb 4 2007, 08:56 PM

ეს ფოსტი წაშალეთ ვინმემმმმმმმმ

პოსტის ავტორი: თათი87 თარიღი: Feb 5 2007, 02:45 PM

death

საშინელებაა

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 5 2007, 02:49 PM

არ წაშალოთ, საჭიროა!

პოსტის ავტორი: ლეონტი თარიღი: Feb 5 2007, 03:30 PM

ძალზე მძიმეა, ვისაც რკინის ნერვები არა აქვს, არ ვურჩევ ამის ნახვას.

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 5 2007, 03:33 PM

მასწავლეთ როგორ გავხსნა, უფრო სწორედ ვხნი, მაგრამ არ ირთვება ვიდეო

პოსტის ავტორი: თათი87 თარიღი: Feb 5 2007, 03:34 PM

მხევალი ნინო
ლინკზე დააკლიკე და მერე play-ის ნიშანი რო აქვს ვიდეოს იმას დააჭირე და ჩაირთვება. საშინელი სანახავია

პოსტის ავტორი: t.l. თარიღი: Feb 5 2007, 03:35 PM

ვაიმე ცუდად ვარ.... ეს რა არის

პოსტის ავტორი: fidelio თარიღი: Feb 5 2007, 03:35 PM

ღმერთო ეს სად ნახე? ნუთუ ის სურათი რეალურია? არაფრის თქმა არ შემიძლია

პოსტის ავტორი: giusha თარიღი: Feb 5 2007, 04:31 PM

ამ სურათს უემოციოდ ნამდვილად ვერ შეხედავ, მეტიც ძალიან მძიმეა. მაგრამ ჩემის აზრით ეს პრობლემა უფრო ინტიმური/სექსუალური ცხოვრების უკულტურობის ბრალია ვინმემ სხა რაღაცის. არსებობ ასეთი მცნება ოჯახის დაგეგმვა, როდესაც გამრავლებისათვის საუკეთესო დროს შეარჩევ. ძალაინ ბევრი ჩასახვისსაწინააღმდეგო საშუალებები არსებობს და მათი გამოყენებით ამ პრობლემისათვის გვერდის ავლა შეიძლება. სამწუხაროდ ჩვენი ერი გაუნათლებელია ამ სფეროში და პრობლებაც აქდან იღებს სათავეს. ხოლო რაც შეეეხება ჩასახვისსაწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენებას, არა მგონია მართლმადიდებლურად აგრძალული იყოს(შეიძლება ვცდები), მაგრამ ამით ხომ უფრო დიდ ცოდვას და პრობლებას ავცდებით.

პოსტის ავტორი: ლილიანა თარიღი: Feb 5 2007, 04:37 PM

მე ეროტიული შინაარსის მეგონა
ეხლა ვნახე რა საშინელებაა

პოსტის ავტორი: beqa.shuxoshvili თარიღი: Feb 5 2007, 04:50 PM

ხალხნო მოდერბს გთხოვთ ეს ლინკი არ წაშალოთ რადგან მგონი ამ საიტს ძალიან ბევრი ნახულობს უცხო და იქნებ ამ კლიპ_ში თავისი თავი ამოიცნონ ანდა ის მძიმე საქციელი გადააფიქრებინოს რაც უნდა ჩაიდინოს ამიტომ უმორჩილესი თხოვნა იქნება ჩემი გთხოვთ არ წაშალოთ!

პოსტის ავტორი: ლეონტი თარიღი: Feb 5 2007, 04:57 PM

ამ საქმის დიდი ექსპერტი არა ვარ მაგრამ, როგორც ვიცი კათოლიკეები გმობენ არა მარტო აბორტს,არამედ ჩასახვის საწინააღმდეგო საშუალებებსაც.
მე ვთვლი რომ ადამიანი თუ არაა მოწოდებული იცხოვროს უფლისთვის, ის ამ ბოროტებას ვერ აცდება.

პოსტის ავტორი: _MATASI_ თარიღი: Feb 5 2007, 05:03 PM

ღმერთო რა საშინელებაა

პოსტის ავტორი: giusha თარიღი: Feb 5 2007, 05:08 PM

გეთანხმები საშინელებაა, მაგრამ ამ საშინელების აცილება ადამიენების ხელთაა. უბრალოდ პატარა ძალისხმევაა საჭირო.

პოსტის ავტორი: beqa.shuxoshvili თარიღი: Feb 5 2007, 05:09 PM

მართალი ხარ 100%

პოსტის ავტორი: death თარიღი: Feb 6 2007, 12:57 PM

ერთადერთი მიეზი რის გამოც ეს ვიდეო საიტზე ავტვირთე და აქ დავდე ლინკი ის იყო რომ ხალხისთვის დამენახა თუ რამხელა ცოდვას ჩადიან როდესაც მისნაირ ადამინს ძველი ავეჯივით იშორებენ. პიველ როგში კლავენ საკუთარ შვილს რასაც არც ერთი ცხოველი არ აკეთებს. კლავენ დედობივ გრძნობას, კლავენ უცოდველადამინს, ადამინს რომელსაც თავის დაცვა რ შეუძლია როდესაც "თეთრხალათიანი ექიმები" მას ნაწილნაწილ იღებენ ქალის სხეულიდან ალბათ ის ამ დროს შველასაც ითხოვს მაგრამ შველა არსაიდან არაა იმიტომ რომ საკუთარი მშობლები მას "არქიმედეს ფიც დადებულ ექიმთან" ერთად ბნელეთში ისტუმრებენ.

ამ ვიდეოს ყურებაზე ცუდი კი ის არის რომ დღეს საქართველოში მშობიარობათა დაახლოებით 70% აბორტით მათავრდება - ქართველი მშობლების დიდი ნაწილი საკუთარი შვილების მკვლელია.

თუ play-ზე დასაჭერი ღილაკი არ გამოაქ შენ ალბათ activeX გექნება გამორთული შედი start->settings->control panel->internet options->security->Custom level შემდეგ მანდ მოვახე Run Activex controls and plug-ins და აირჩიე enable

პოსტის ავტორი: Floyd თარიღი: Feb 6 2007, 01:16 PM

პრობლემას არ უნდა გაექცე უნდა გადაჭრა იგი თორემ მერე უფრო ძლიერად დაგხვდება იგი და დაგანგრევს

პოსტის ავტორი: death თარიღი: Feb 6 2007, 01:21 PM

ჩასახვის საწინააღმდეგო საშვალებები არა მარტო მართლმადიდებლურ არმედ კათოლიკურ და ზოგიერთ პროტესტანტულ მიმდინარეობებშიც აკრძალულია. ის ახდენეს ღმერთის ნების იგნორირებას თავი რომ დავანებოთ ემბრიონის მკვლელობას. თუმცა დღევანდელი ცხოვრებიდან გამმდინარე ისეთი ჩასახვის საწინააღმდეგო საწვალებების გამოყენებაზე რომლებიც ხელს უშლიან ემბრიონის წარმოქმნას ნებას რთავენ, განსაკუთრებით დასავლურ ეკლესიებში მაგალითად ე.წ. სპირალზე მაგრამ როგორც ვიცი ჩვენი მართლმადიდებლური ეკლესია მას აბორტთან აიგივებს

პოსტის ავტორი: giusha თარიღი: Feb 6 2007, 01:30 PM

ჩემო კარგო Floyd სიტყაზე ნუ გამომეკიდები. ამ გზით ამ პრობლების გადაჭრა შეიძლება. ასე უფო სწორე იქნება ფორმულირება. კი ბატონო. მთავარიაის არის ჩემის აზრით, რომ არსებობს პრობლემა და მისი გადაჭრის გზაც არსებობს, რაც ნამდვილად გასახარია

პოსტის ავტორი: sofi89 თარიღი: Feb 6 2007, 06:13 PM

giusha ნამდვილად ცდები,მართლმადიდებლურად აკრძალულია,იგივე აბორტის ცოდვასთანაა შედარებული.ახლა დავწერ დიაკონ ალექსანდრეს სიტყვებს მაგაზე,და საერთოდ აბორტის ცოდვაზე.


თუ ჩვილი ცოცხალია დედის სხეულში (ის 1წთ-ის ჩასახული იქნება,1 დღის თუ 8-9 თვის,ავადმყოფი,ინვალიდი იქნება თუ ჯამრთელი,ანუ სანამ ცოცხალია),მისი მოკვდინება-"აბორტი" და "ჩასახვის საწინააღმდეგო საშუალებების" (მაგ. "ინტრაუტერული საშუალების","ნორპლანტის", "იმპლანონის" "დეპო-პრპვერის","განაყოფიერების საწინააღმდეგო ვაქცინაციის", "მეთოტრუქსატისა" და "მისოპროსტოლის (ციტოტექსი)","რუ-486 (მიფეროსტონის)" და "ციტოტექსის (მისოპროსტონის)","ჩასახვის საწინააღმდეგო აბის","სპირალი"...) გამოყენება-გაკეთება (რა მიზნითაც არ უნდა იყოს) არავითარ შემთხვევაში არ შეიძლება,რადგანაც ჩვილს ღმრთისაგან ეძლევა რა უკვდავი სული,იგიც პიროვნებაა,ადამიანია და ასე მოკლული მართლმადიდებლურად მოუნათლავი ჩვილების სულები (ისევე როგორც ყველა მართლმადიდებლურად მოუნათლავი ან არამართლმადიდებელნი გარდაცვალების შემდგომ) ხვდებიან ჯოჯოხეთში,ამიტომაც ეს ცოდვები სასიკვდილო ცოდვათა რიგს მიეკუთვნება;მათი შედეგი ერთია - ჩვილთა მოკვდინება.მათ ვერაფრით ვერ გავამართლებთ:იქნება ეს სოციალური,ეკონომიური მდგომარეობა თუ რაიმე სხვა მიზეზი.ხშირად "ექიმები რჩევას " აძლევენ მომავალ დედებს გამოიყენონ "ჩასახვის საწ.საშუალებები" ან გაიკეთონ "აბორტი" იმ მიზნით,რომ მოკლან დაავადებული ან ინვალიდი ჩვილები მუცელში,ან ხელი შეუშალონ მათს ჩასახვას.ესეც სასიკვდილო ცოდვაა,რადგანაც ეწინააღმდეგება ღმერთის ნებას მიანიჭოს ადამიანებს სიცოცხლე,უკვდავი სული ან უკვე მინიჭებულთ- გაიზარდონ,დაიბადონ,მართლმადი
დებურად მოინათლნონ და მიეცეთ მარადიული ცხოვრების შესაძლებლობა.სამწუხაროდ,ხშირად ასეთი განაჩენი ექოსკოპიური და ლაბორატორიული გამოკვლევის დროს გამოაქვთ ამ პროფილის ექიმებს,საწინააღმდეგოდ იმისა,რომ ასეთ საშინელ სასჯელს განაშორონ უსუსური ჩვილები.ეს სასიკვდილო ცოდვები გავლენას ახდენენ მათს ჩამდენ მშობლებზე,შემსრულებელ ექიმებზე,მათს დამხმარეებზე,თანამზრახველებ�
��ე,ხელის შემწყობებზე,"ჩასახვის საწ. საშუალებების" გამყიდველებზე,გამავრცელებლე�
��ზე,მომხმარებლებზე და მათს შთამომავლობაზეც.
მოგვყავს ამონაწერი არქიმანდრიტ ლაზარეს(აბაშიძე) წიგნიდან:"აღსარების საიდუმლოსათვის":"ასე რომ თუ ქალი თავს მართლმადიდებელი ეკლესიის წევრად თვლის,მისთვის კატეგორიულად აკრძალულია აბორტი იმ შემთხვევაშიც კი,როდესაც ფეხმძიმობის გაგრძელება დედის სიცოცხლეს საფრთხეს უქმნის("აბორტი" და "ჩასახვის საწ.საშუალებების გამოყენება-გაკეთება ყველასათვის აკრძალულია).დედამ არ უნდა გასწიროს შვილის სიცოცხლე საკუთარი თავის გადასარჩენად;არავისა აქვს უფლება გადაწყვიტოს,ვისი სიცოცხლე უფრო მნიშვნელოვანია_ბავშვის თუ დედის.ასეთ მძიმე სიტუაციაში მთელი სასოება (იმედი) ღმერთზე უნდა დავამყაროთ,გაძლიერებით ვილოცოთ დედის გადარჩენისა და ბავშვების მშვიდობით დაბადებისათვის (რა თქმა უნდა, მათი გადარჩენისათვის ექიმებმა ამ მიზნით ყველაფერი კეთილი უნდა გააკეთონ) და ყოველივე ღმერთის განგებას მივანდოთ.

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 6 2007, 07:21 PM

ვააა, ვერ გავხენი ვიდეო, მაინტერესებს

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 6 2007, 09:48 PM

ხალხნო რა არის ეს? ამ მამაოს წერილებს რატომ დებთ ყოველთვის როცა აბორტს ეხება თემა? რა უბედურებაა ეს? ერთი კითხეთ თქვენს მოძღვრებს რას ფიქრობენ ამ მამაოზე და ვინ ჯანდაბაა ეს დიაკონი ალექსანდრე. ისე დარწმუნებით წერს ვითომ ნამყოფი იყოს ჯოჯოხეთში და ნანახი ჰქონდეს აბორტით მოკლულ ჩვილთა სულები იქ.

ისე შეგახსენებთ, სასულიერო სემინარია-აკადემიის ლექტორმა, პროფესორმა და ღვთისმეტყველმა ედიშერ ჭელიძემ ასეთი ჯოჯოხეთური სწავლებით არაერთი სასულიერო პირი ამხილა წმ. მამათა განმარტებით, ამიტომ ცოტა ფრთხილად ვიყოთ და ნუ დავუჯერებთ ასეთ ფსევდო ღვთისმეტყველებს, როგორადაც ეს დიაკონი გვევლინება, მოუნათლავს უწოდებს აბორტით მოკლულებს, როცა მათი ნათლობა შეუძლებელია მუცელში, რაღაც არაჯანსაღი ქადაგებაა, ფრთხილად!

პოსტის ავტორი: sofi89 თარიღი: Feb 6 2007, 10:54 PM

გუჯა მადლობ გაფრთხილებისთვის,გავითვალის�
��ინებ.

ისე მისი სიტყვები მეც ცუდად მომხვდა,მით უმეტეს, რომ შენ მიერ დასმული კითხვა ამ საკითხთან დაკავშირებით და დეკ.ანდრიას პასუხი, წაკითხული მქონდა.მაგრამ მე ცოტა სხვა რამეზეც გავამახვილე ყურადღება ამ ნაწერში, და მგონი ყველაფერი არაა მასში არაჯანსაღი,ცრუ ქადაგური.
გუჯა ისე ყველა პოსტი არ მაქვს ნანახი და მადლობელი დავრჩები თუ მეტყვი,კიდევ ვინ და რომელ გვერდზე დადო ამ მამაოს წერილი.

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 6 2007, 11:04 PM

ყველაფერი რა თქმა უნდა არაა არაჯანსაღი, მაგრამ რა ვიდეოც დავდეთ აბორტებზე ასეთი კადრების მერე ეს დიაკონი კიდე თუ იმას დაამატებს რომ ამათი სულები ჯოჯოხეთში ხვდებიანო რა ქრიასტიანობაზე და სულიერებაზე უნდა იქადაგოს მერე ამ კაცმა არ ვიცი, რატომ გახდა ასეთი ძნელი დღესდღეობით იმის თქმა რომ უნათლავ ჩვილთა საუკუნო ხვედრი უფლის სიყვარულს და კაცთმოყვარებას მივანდოთ და არა ჯოჯოხეთს ვერ ვხვდები...



მგონი წაშალეს, ან პირველივე გვერდზეა ან მეორეზე.

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 6 2007, 11:34 PM

სოფი, საიდან ამოიღე ეს "ქადაგება" რომელი წიგნიდან? რა წერია ამ დიაკონზე ქართველია? არქიმანდრიტი ლაზარეც არის ნახსენები და საინტერესოა რა წიგნია და ვისი გამოცემულია....

პოსტის ავტორი: Маиа თარიღი: Feb 6 2007, 11:35 PM

არ ვიცოდი... მგონი მაგ ცოდვა რომ არ ჩაუდენია ისეტი ქალი სულ რამოდენიმე იქნება მსოფლიოში. თუნდაც ჩვენი მშობლები ავიღოტ... რატომღაც არა მგონია რომ მომავალში ოჯახში 6,7, 8, 10, 20 ბავშვი რომ ეYოლოს უმრავლესობას. ასეთ რაღაცეებს რომ ვიგებ ხოლმე ვფიქრობ გადარჩენას მხოლოდ მარტო შევძლებ, სულ რომ არ გავტხოვდე ისე...

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 6 2007, 11:49 PM

ესე ნუ ფიქრობ

პოსტის ავტორი: death თარიღი: Feb 7 2007, 12:05 AM

რათქმაუნდა ამაზე ორი აზრი არ არსებობს რომ იმ ჩვილების სულები რომლიბიც აბორტის მსხვერპლები შექმნენ ჯოჯოხეთში ხვდებიან იმიტომ რომ ვერცერთი ვერ მოხვდება სამოთხეში თუ არ არის მონათლული და არ აქვს ქრისტე ნაღიარები როგორც ღმერთი. ამაზე არამარტო დიაკონი ალექსანდრე ამბობს არამედ ყველა სასულიერო პირი რომლის კომენტარიც კი გამიგია ამ საკითხთან დაკავშირებუთ.

ისე ისინი რომ სამოთხეში ხდვებოდნენ მაშინ რა ინება აქ საგანგაშო? შეიძლება მშობლებმა (ზოგიერთმა რა თქმა უნდა) სიხარულითაც კი გაიკეთონ აბორტი იმ იმედით რომ თავიანთი შვილები სამოთხეში დაიმკვიდრებენ ადგილს.

მე არ წარმომიდგენია ისე თითქოს რადგან ისინი ჯოჯოხეთში ხვდებიან იქ იტანჯებიან სადღაც ცეცხლში და იხრჩობიან გახრწნილ აქოთებულ გუბეში იმ უბრალო მიზეზის გამო რომ მათ ცოდვები საერთოდ არ აქვთ ჩადენილი. უბრალოდ თავიანთი მშობლების წყალობით მათ ეკეტებათ სამოთხის კარი და ეს არის ყველაზე დიდი პრობლემა მაგრამ არსებოს ღმერთი რომელმაც უკეთ იცის მათი ადგილი და მე მჯერა და ასევე დარწმუნებული ვარ რომ თითქმის ყველას ვინც ამ ფორუმზე შემოდის ჩემს აზრს იზიარებს.

პოსტის ავტორი: ლეონტი თარიღი: Feb 7 2007, 12:07 AM

აა ისევ დეიწყო.
საგანგაშო არ იცი რა იქნება?
ის რომ მკვლელები ჯოჯოხეთში იმკვიდრებენ ტანჯვას.

პოსტის ავტორი: death თარიღი: Feb 7 2007, 12:12 AM

ეს მაგარი იყო

პოსტის ავტორი: sofi89 თარიღი: Feb 7 2007, 12:16 AM

არა წიგნიდან არ მაქვს ამოღებული,ფურცელზე ეწერა,რომელიც დედაჩემს მისცეს,შესაბამისად, სხვა არაფერი არ ვიცი მაგ დიაკონზე.

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 7 2007, 12:39 AM

დაგეწვას ლოგიკა! ამაზე ძალიან ბევრი აზრია რომ იცოდე. მაჩვენე და დაასახელე წმ. მამა რომელიც ამბობს რომ ასეთების სულები ჯოჯოხეთში ხვდებიან!



პატრიარქთან მიდი ეს კითხვა დაუსვი და რასაც გიპასუხებს თუ არ შეგრცხვება ნახავ. ის მოძღვრები რომლებიც ამ თემაზე განსაკუთრებით აქტიურობენ და შფოთს ტეხავენ ვიცი ვინებიც არიან, მაგრამ ბოლოში ვნახავთ ვინ დარჩება უფლისგან შეწყნარებულები დაუმორჩილებელი და მშფოთვარე მღვდლები თუ მოკლული და ადამიანებისგან განწირული ჩვილები!



ჰო და მეც გასწავლი ერთ კაი რამეს შვილი გყავს? თუ არ გყავს როცა გეყოლება მონათლავ თუ არა ჩვილს სიხარულით მოკალი ეგრევე, ხო გწამს რომ მონათლული ჩვილი ცხონდება ყოველგვარი პრობლემის გარეშე? იცი რამხელა მადლია ადამიანი აცხოვნო? ჰო და გააკეთე ეს, და ვინც გაგამტყუნებს ასე უთხარი ჩემი შვილი სიხარულით მოვკალი იმიტომ რომ სამოთხეში გავუშვითქო



ჰო და ცოდვები რომ საერთოდ არ აქვთ ჩადენილი ასეთების ადგილი სამუდამო ჯოჯოხეთი არაა, და შეწყვიტეთ გმობა!



მაშინ ასე დაგისვამ კითხვას: როცა ქალს მუცელი მოეშლება რაიმე მიზეზის გამო, ხანდახან დედა არც არის დამნაშავე ისე ხდება ეს, აქ ვის დააბრალებ სამოთხის კარის დახშობას? ეხლა არ თქვა მშობლის ცოდვა შვილებს იმ ქვეყნად მოეკითხებათო.



ჰო და გაჩუმდი!



დამიფაროს უფალმა ამ აზრის ოდესმე გაზიარებისგან!



გიჟები და ფანატიკოსები არიგებენ ალბათ

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 7 2007, 01:02 AM

და არა მოკლულები

პოსტის ავტორი: death თარიღი: Feb 7 2007, 01:11 AM

მოდი მაშინ მეც აბზაც-აბზაც გაგცემ პასუხს:

ბიბლიაში წერია რომ ნებისმიერი ადამიანი რომელიც არ არის მონათლული სამოთხეში ვერ მოხვდება. ხოლო ის დედები რომლების აბორტის დროს საშინელებათა ფილმს იღებედნენ საშოში თავიანთ შვილს ისტუმრებენ მის (სამოთხე) გარეთ და ამას თუ გინდა ჯოჯოხეთი დაარქვი თუ გინდა ბნელეთი




სიამოვნრბით. მაგრამ რისი შემრცხვება? ან იმ მოძღვრებს რისი უნდა შერცხვეთ? რა შფოთი?
ქვეყნაში მშობიარობის 70% აბორტით მთავრდება მეტი რა გინდა? აბა რაზე უნდა ატეხონ შფოთი? ჩხოროწყუში ვიგაც მეცოცხის გაიაღოველობაზე თუ რომელიგაც რეალურ შოუში რაგაც "წასიყვარულების" ფაქტებზე? რა ეს უფრო მნიშვნელოვანია?





შენ რაგაც აგერია მარტო მონათვლა არაფერს უშველის საჭიროა ქრისტეს აღიარება ღმერთად არა სიტყვით ანუ სუფრაზე ცრემლების ყრით ან ეკლესიის წინ ამოხვრითდა თეტრალურად პირჯვარს გადაწერით არამედ გულით და ეს მე ზევითაც დავწერე. ხოლო ვისაც სწამს რომ ეს ჩვილები სამოთხეში მოხვდებიან იმათ ნამდვილად შეუძლიათ აჩინონ და კლან ობობასავით თუმცა ობობაც არა კლავს თავის შვილს ამას და-ძმები აკეთებენ



რათქმაუნდა მაგრამ ეს ღმერთის გადასაწყვეტია იმიტომ რომ მან უფრო უკეთ იცის




საერთოდ ამ კითხვის დასმას რა აზრი ჰქონდა ვერ ვხვდები. დიდი სხვაობაა როდესაც შენი ნებით იკეთებ აბორტს და
როდესაც მუცელი შემთხვევით მოგეშლება. დავკონკრეტდები ყოველ შემთხვევისთვის პირველ შემთხვევაში შენი ნებით კლავ ხოლო მეორე შემთხვევაში შენი ნების გარეშე. მემგონი სხვაობა არის არა?



ხოო ამას უპასუხოდ დავტოვებ იმედია მიხვდები რატომაც

პოსტის ავტორი: თათი87 თარიღი: Feb 7 2007, 01:21 AM

დაფიქრდი კაცო რას წერ! რა ალოგიკური რაღაც თქვი ხვდები?
თუ მშობიარობაა მაშინ აბორტი რაღა შუაშია???
ეგ ორი ურთიერთგამომრიცხავი ცნებაა




დიდი სხვაობა როა მაგაში გეთანხმები, მაგრამ მუცლის (უგანზრახვო) მოშლის შემთხვევაში სად მიდის ჩვილის სული ხომ ვერ მეტყვი?

პოსტის ავტორი: death თარიღი: Feb 7 2007, 01:25 AM

კი ბატონო მაგრამ დარწმუნებული ვარ რაც ვიგულისხმე გაიგე



იქ სადაც აბორტის დროს უბრალოდ ამ შემთხვევაში მშობელს შვილის მკვლელობის ცოდვა არ აწვება კისერზე

პოსტის ავტორი: თათი87 თარიღი: Feb 7 2007, 01:27 AM

ხოდა იმ ფრაგმენტში აზრი ვერ გავიგე ზუსტად



კი ბატონო , მარა რა ადგილია ეგ? სახელი რა ქვია???
უკაცრავად რო ჩაგეძიე მაგრამ მაინტერესებს განსხვავებული აზრი

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 7 2007, 01:37 AM

მე გეუბნები სად წერია რომ ამ ჩვილების ხვედრი ჯოჯოხეთია? მაშინ შეგახსენებ რომ ჯვარზე გაკრული ავაზაკი არავის მოუნათლავს მაგრამ წმინდანია, ასევე არც სიდონია მოუნათლავთ, და არც ძველი აღთქმის მართალნი, მაგრამ წმინდანები არიან!



მაგას მერე ნახავ



ადამიანი რომელიც აბორტს იკეთებს ის არ არის არც ეკლესიური და არც მორწმუნე, იშვიათია მორწმუნე კლავდეს შვილას, ჰო და არაეკლესიურს ეცინება სამოთხეზეც და ჯოჯოხეთზეც, მაგრამ თუ მორწმუნე ქალს მუცლის მოშლის დროს ეტყვის მოძღვარი რომ ჩვილის სული ჯოჯოხეთშია იმის გამო რომ არ მონათლულა, და ამავ დროულად ქადაგებს ღვთის უსაზღვროთ მოწყალებაზე და სიყვარულზე...ეს არის ნუგეში, და ეს არის ქრისტიანობა? რა ძნელია "არ ვიცი"-ს თქმა?



უფალმა თქვა ყრმებზე აცადეთ მაგათ ჩემამდე მოსვლა და ნუ აბრკოლებთო, მაგათნაირებისთვის არის ცათა სასუფეველიო, ანუ ყრმების ნაირი უცოდველები და წმინდა გულის ადამიანები დაიმკვიდრებენ სასუფეველსო, გაიგე?



კიდევ გიმეორებ უფლის სიტყვებს რომ ბავშვების ნაირები დაიმკვიდრებენ სასუფეველსო! ჰო და გისმევ კითხვას რატომ არ მოკლავ ადვილად მონათლულ შვილს როცა მას სამოთხეში გაუშვებ ამით?






მე სხვა რამ გკითხე და პასუხი ვერ მივიღე.





რას გეტყვის ჯოჯოხეთის გარდა

პოსტის ავტორი: death თარიღი: Feb 7 2007, 01:46 AM

არ ვიცი ალბათ ჯოჯოხეთი - ის ადგილი სადაც ხვდებიან არამარტო უშობელი ბავშვები არამედ მთლიანად გამოფიტული აფრიკელი ბავშვების დიდი ნაწილი რომლებმაც თავაინთი ცხოვრების დიდი ნაწილი სიმშილსა და ტკივილში გაატარეს ის ადგილი სადაც ხვდებიან ბავშობიდანვე ექსპლუატირებული ხალხი რომლებმაც ძალადობის მეტი არაფერი ნახეს ის ადგილი სადაც ხვდებიან გონებრივად ჩამორჩენილები რომლებმაც მათხოვრობის, შიმშილის და სიცივის მეტი არაფერი არ ნახეს მაგრამ ეს არ ნიშნავს იმას რომ ღმერთი სასტიკია. ვიცი რისი თქმაც გინდა და ამიტომ ერთ რაგაცას მოგიყვები. არ მახსოვს ზუსტად რა ადგილზე წერია(ევანგელეში) თან მოძებნაც მეზარება ასე რომ შეიძლება ცოტა მხატვრულად დავწერო მაგრამ აზრს უშეცდომოდ გადმოგცემ: "ერთ ბატონს ყავდა ერთი საწყალი მონა რომელიც სულ იტანჯებოდა როდესაც ბატონი გარდაიცვლბა და მოხვდება ჯოჯოხეთში ნახავს იქ გარდაცვლილ მონას რომელიც ნუგეშცემულიყო და ღმერთი ეტყვის ბატონს რატომ გიკვირს მას ხომ ტკივილის მეტი არაფერი უნახია?" ანუ ეს მონა არც მონათლული იყო და არც ის ჩანდა რომ ქრისტიანობა ჰქონდა მიღებული მაგრამ ღმერთმა მისაზღვევი მიუზღო. იმედია გაიგე რისი თქმაც მინდოდა.

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 7 2007, 01:55 AM

ეუფ საცოდავო death? სად წასულხარ შენ? სადღაც დაფრინავ მეგობარო...

სახარების და წმინდა წერილის თვითნებურ განმარტებაზე წმ. მამები მკაცრად გვაფრთხილებენ რომ ცდომილებაში არ ჩავარდეთ, და მე პირადად საერთოდ ვერ გავიგე რეეები დაწერე


ვისაც არ ექადაგა სახარება, არ მონათლეს და ფაქტიურად "ადამიანებმა გაწირეს" გვქონდეს იმედი ღვთის გამოუთქმელი მოწყალების გამო, რომ ასეთებს უფალი შეიწყალებს.

death მიპასუხე, "მოუნათლავები" არიან ავაზაკი სიდონია და ძველი აღთქმის მართლები, მაგრამ წმინდანები! როგორ?

პოსტის ავტორი: death თარიღი: Feb 7 2007, 02:22 AM

როგორც ვატყობ უნდა ვაკონკრეტო პასუხები პირდაპირ ესევე რომ "ვაჯახო" ეს ბავშვები ჯოჯოხეთში ხვდებიანო არსად არ წამიკითხია მაგრამ რადგან სამოთხეში არ ხვდებიან ესეიგი ჯოჯოხეთში. ან ფრინავი თეფშებით დაფრინავენ დედამიწის ირგვლივ (იმედია ამ ბოლოს სერიოზულად არ აღიქვამ )



ამაზე ცალსახად ზედა პოსტზე გავეცი პასუხი - აქ მთავარია ის რომ ვინც არ იშვა ქრისტეში ის ვერ დაიმკვიდრებს ცათა სასუფეველს ხოლო ვისაც ამის არ სწამს ამის ის ისეთი ქრისტიანი როგორიც ფრიგრიხ ენგელსი



მისმინე შენ ალბათ სადგაც გეჩქარება და ყურაღებით არ კითხულობ რასაც ვწერ. ისეთი შთაბეღდილება მექმნება რომ თითქოს ცდილობ შენი აზრი დაამტკიცო და ამის იქით არაფერი არ გაინტერესებს. კიდევ ერთხელ ვამბობ თუ რომელიმე ავადმყოფი მოკლავს თავის შვილს იმის გამო რომ თითქოს ის სამოთხეში მოხვდება ეს ისე ასრულდება როგორც მაიმნუნის გაადამიანება შრომის წყალობით. ზემოთ დავწერე ვინ ხვდება სამოთხეში.

ღმერთმა თქვა ბავშვის ნაირები დაიმკვიდრებენ ცათა სასუფეველს და არა ბავშვებიო - მან იგულისხმა სულით წმინდა, თითქმის ყოველგვარ ამპარტავნებას მოკლებული, სპეტაკი ანუ ისეთი ადამიანები როგორებიც ბავშვები არიან და არა მოუნათლავი, უღმერთო ყოველგვარ სულიერებას მოკლებული ბავშვები





მე არანაირად თვითნებურად არ ვმარტავ ბიბლიას, ისე ცოტა ვიოლინოზე დაკვრას თუ მოაკლებ დროს და წმინდა წერილს ყურადღებით წაიკითხავ მიხვდები ხოლო თუ ვერ გაიგე მაშინ "ფილოსოფიური" კრიტიკის მიწერა არ არის საჭირო


რაც შეეხება მეორე კითხვას მაგაზე პასუხი შენთვის ცნობილ პოსტზეა http://church.ge/index.php?showtopic=636

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 7 2007, 02:58 AM

ჰო და თუ არსად წაგიკითხავს რომ ჯოჯოხეთში ხვდებიან ესეიგი უნდა მოხვდნენ სამოთხეში, აბა მფრინავი თებშები ხომ არ არიან რომ ჰაერში იფრინონ?



მეგობარო თქვენი ცდომილება ზუსტად ეგაა, როცა "ვერ" და "არ" ერთი და იგივე გგონიათ. ვინც არ იშვა ქრისტეში ანუ არ მოინათლა (უარი თქვა შეგნებულად) ის ვერ დაიმკვიდრებს სასუფეველს, მაგრამ ვინც "ვერ" მოინათლება იმაზე რას იტყვით? მაგ: მუცელში ნათლობაზე სად გაგიგიათ? და თქვენ თუ მოგეცათ უფლისგან ნათლობის და ცხონების საშუალება რატომ არ მიეცა ჩვილს მუცელში რომ მოკვდა თქვენ უფრო უყვარხართ ღმერთს? ან გაუნათლებელი დედის და მამის გამო რატომ უნდა მოხვდეს ჩვილი ჯოჯოხეთში? უფალი ბრძანებს სასუფეველში ბევრი სავანეაო, და თქვენ თუ ფიქრობთ რომ ჯოჯოხეთში არის ადგილი სადაც სული არ იტანჯება, სამოთხეშიც იქნება ადგილები სადაც სული არ იდიდება ისე, როგორც წმინდანების.



გისმენ მარა ვერ გავიგე რა დაწერე



ახლა მართლა დაგეწვას ლოგიკა ბავშვების ნაირი თვითონ ბავშვი არაა?



რაღაც მეეჭვება



წმინდა წერილი ყურადღებით კი არა რწმენით უნდა წაიკითხო, მე ასე მჯერა, რავი...



კიდევ კარგი რომ დაეთანხმე ამას

პოსტის ავტორი: Floyd თარიღი: Feb 7 2007, 03:18 AM

ისე არავინ არაფერი არ იცის ვინ სად ხვდება,ასე რომ.......

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 7 2007, 03:23 AM

death-მა როგორც ჩანს იცის ვინ სად ხვდება ყოველ შემთხვევაში "უნათლავ ჩვილებზე" პასუხი აქვს ჯოჯოხეთი

პოსტის ავტორი: Floyd თარიღი: Feb 7 2007, 03:25 AM

ეგ ცოტა უაზროდ ჟღერს,
ბავშვი ყველა ანგელოზია მონათლულია თუ არა იმისდა მიუხედავად.

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 7 2007, 03:25 AM

არსებობს წმ. მამათა გამონათქვამი: "სამი რამ გააკვირვებს ცხონებულს სამოთხეში, პირველი როცა ის იქ მოხვდება, მეორე ვისაც იქ ელოდა, რომ ვერ ნახავს და მესამე ვისაც არ ელოდა, მას რომ ნახავს იქ".

ყველას გვეხება ეს

პოსტის ავტორი: Floyd თარიღი: Feb 7 2007, 03:27 AM

სრული ჭეშმარიტებაა

პოსტის ავტორი: death თარიღი: Feb 7 2007, 11:38 AM

მოდი ესე გაგცემ პასუხეს მონათვლა მარტო არაფერს წყვეტს დღეს თითქმის ყველა ქართველი მონათლუია მაგრამ ყველა სამოთხეში ვერ დაიმკვიდრებს ადგილს. რაც შეეხება იმას ვინც ვერ მოინათლა: არამარტო მუცლადმყოფი ბავშვები ვერ მოინათლენ არამედ თითქმის მთელი არაბული სამყარო მოუნათლავია ბევრ მათგანს გაუგია ქრისტიანობა მაგრამ შეცნობილი არა აქვთ ასევეა აზიის მრავალი ხალხი რომელთაგან ზოგმა მარტი ის იცის რომ არის ასეთი ღმერთი სადგაც შორეულ დასავლეთში ქრისტე და სხვა კიდევ ამათ ნაირი მაგრამ ბევრ მათგანს ზოგს გამოცხადებით ზოგს თითქოს "განგების ნებით" მიეცათ ჭეშმარიტების შეცნობის საშვბალება სხვადასხვა გზით, ღმერთის წყალობით და ამიტომ არის რომ დედამიწაზე ყველა ქვეყანაში არიან ქრისტიანები.

არ ვიცი მე სამოთხეში არის თუ არა ადგილი სადაც არ იდიდება სული. მაგრამ ვერც ერთი ჩვილი ვერც საწყალი მოხუცებული და სხვა კიდევ ვერ დაიმკვიდრებს ადგილს სამოთხეში ვინც არ იტვირთა ქრისტეს ჯვარი. მთავარი გზა სამოთხისკენ არა მონათვლაა ან ზიარება, აღსარება ან ეკლესია არამედ ქრისტე. რაც შეეხება იმათ ვინც არ იცოდა მე მხოლოდ ერთს გეტყვი ბიბლიაში წერია რომ ის ვინც არ იცოდა ნაკლებად დაიტანჯება
მაგრამ რადგან უფალი უფრო მოწყალეა ვიდრე ჩვენ ის მიუჩინებს ყველას თავის ადგილს ყოველგავარი სენტიმენტების გარეშე შეიძლება ზოგ მათგანისთვის ეს სამოთხე იყოს(მონათვლის გარეშე ) ზოგისთვის ჯოჯოხეთი ეგ მე არ ვიცი და არც მეცოდინება. თუ ძაან მოუთმენელი არა ხარ ამას ერთად გავიგებთ მეორედ მოსვლის დროს

ისე შენ თუ გგონია რომ აბორტის შემდეგ ბავშვი სამოთხეში მოხვდება შეგიძლია საკუთარი შვილი დაბადებისთანავე მოკლა ამით კარგ საქმეს გააკეთებ საუკუნე სიცოცხლეს დაუმკვიდრებ მას. მაინტერესებს თუ გააკეთებ ამას თუ არა რატომ?



შენ როგორ ფიქრობ ის ბავშვი რომელიც გინების, ჩხუბის და სხვა მრავალ საქმეს აკეთებს და უცებ გარადიცვალოს სამოთხეში მოხვდება იმიტომ რომ ქრისტემ თქვა მაგათნაირებისთვის (და არა მაგათთვის) არის ცათა სასუფეველიო? ანუ აქ ღმერთმა იგულისხმა ის ხალხი (უმდა იყვნენ აუცლიებლად ჭეშმარიტი ქრისტიანები) რომელიც იქცევა ბავშვივით.
უკეთ რომ გაიგო რას ვგულისხმოთ პრიმიტიულ მაგალითებს მოგიყვან - როდესაც მაგლითად ორი ადამიანი უბრალოდ ლაპარაკობს
როგორც იქცევა ბავშვი? ის არის მუდმივად მომღიმარი, სათნო და კეთილი
როგორ იქცევა უმეტეს შემთხვევაში ზრდასრული ადამიანი? აქვს დაკერილი სახე თითქოს მთელი ქვეყნის ტვირთი მას ეწვეს, ან ცინიკური გამოხატულება თითქოს იმდენი იცოდეს კანტს, ჰეგელს და შელინგს რომ არ სცოდნიათ გაერთიანებულად ან ისეთი სერიუზული უჭირავს თითქოს გულის ტრანსპლანტაციას უტარებენ და ყოველგვარი უბრალოებისთვის დრო აგარ ჰქონდეს მოხლედ ისე არ იქცება როგორც ბავშვი.

შეიძლება კიდევ სხვა რამის მოყვანა მაგრამ იმედია იდეა გამიგე მაგრამ კიდევ ერთხელ ვიმეორებ მარტო ბავშურობა არ კმარა მთავარია ქრიტეს ჭეშმარიტი რწმენა და ცოდვებისმონანიება



არ ვიცი რა გაგებით ამბობ ამას მაგრამ ამ წიგნს გირჩევ http://www.link.ge/download.php?id=F700E292

პოსტის ავტორი: ლეონტი თარიღი: Feb 7 2007, 12:11 PM

DEATH
რატო აირჩიე ესეტი საშინელი სახელი?
არ ჯობია LIFE დაირქვა?
ეს სიტყვა რაც დაირქვი სატანის ერთ ერთი სინონიმია.
ამის გარდა ეს ფრაზაც გაუგებარია,ტუ ქრისტიანობაზე ვსაუბრობთ:
Lord is My Weapon.

ეს ფრაზა აშკარად მაგიური წარმომავლობისაა.
და ეკუთვნის ოტეპს. გაუბედურებულ სატანისტ მუსიკოსს.

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 7 2007, 07:39 PM

აშკარად სხვაგან მიგყავს საუბარი!



მიჩვენე ჯოჯოხეთში ადგილი სადაც სული არ იტანჯება



რას ამბობ აზრზე ხარ საერთოდ? ჯვარზე გაკრული ავაზაკი პირველი შევიდა სამოთხეში! გაგიგია ეს? მას არ "უტვირთავს ქრისტეს ჯვარი", იყო ავაზაკი და ბოროტმოქმედი, ჯვარზე გაკრულიც გმობდა უფალს, მაგრამ როცა გაიგონა უფლის სიტყვები "მამაო მიუტევე ამათ არ იციან რას სჩადიანო" ამ დროს შეიცნო ღმერთი, ამ სიტყვებმა გაუთბო გული და უთხრა, მომიხსენე უფალო ოდეს მოხვიდე სუფევითა შენითა და უფალმაც აღუთქვა რომ იმ დღესვე იქნებოდა სამოთხეში ასე რომ მეგობარო უფალი ადამიანს მისივე მოწყალებიდან გამომდინარე აცხოვნებს და არა მართლმსაჯულებით



მასწავლე ქრისტესთან როგორ მივიდე მონათვლის აღსარების ზიარების და ეკლესიის გარეშე, თქვენ ყველაფერი გამორიცხეთ და რა დაწერეთ თქვენ თვითონ არ იცით



მსგავსი რამ ბიბლიაში არსად შემხვედრია მეგობარო, იქნებ დაწერო რომელ თავში წერია ეგ



ამას ახლა ამბობ?



ეს შეკითხვა მე დაგისვი პირველმა და ჯერ პასუხი ვერ მივიღე

პოსტის ავტორი: ალექსანდრე თარიღი: Feb 7 2007, 07:44 PM

გუჯა
გუჯა რა ღვაწლში ხარ

პოსტის ავტორი: ქავთარაძე თარიღი: Feb 7 2007, 07:57 PM

გუჯა
გეთანხმები გუჯა , მართალი ხარ

ალექსანდრე
მაშ

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 7 2007, 08:30 PM

3 ურთიერთსაწინააღმდეგო წინადადება შენს პოსტში

მე კი არ ვარ მართალი ეკლესიის მტრებს სიამოვნებთ როგორც ჩანს ამ თემაზე კამათი და დაპირისპირება, და თავიანთ მიმდევრებს აგზავნიან აქაც ამ ფორუმზე

პოსტის ავტორი: death თარიღი: Feb 8 2007, 02:03 AM

ჯოჯოხეთში რომ შეხვალ მარჯვნივ იარე და მესამე შესახვევში შეუხვიე და იქ ნახავ




მერე რა? ამით რა გინდა თქვა? შენ როგორ წარმოგიდგენია ქრისტეს ჯვარის ზიდვა. ზურგზე დიდი ხის მორევის აკიდება და ასე სიარული?
ავაზაკმა მოინანია ცოდვები მთელი გულით და ეს უკვე უდრის ქრისტეს ჯვრის ტვირთვას. მე ეგ არ ვიგულისხმე, მე ვთქვი რომ ქრისტეა მათავარი და შემდეგ მოდის აღსარება და ზიარება - თუ ქრისტეს რწმენა არ გაქვს თუ გინდა ყოველდღე იარე უკბილო პენსიონერივით ეკლესიაში და აღსარებებით და ზიარებებით არაფერი გეშეველა. ყველაფერი ხომ არ უდნა დავღეჭო


მე გაგეცი პასუხი იმ კითხვაზე სახვათაშორის არაერთხელ რომ ბავშვი გინდ მშობელმა მოკლას გინდ ექიმმა ის მოხვდება ჯოჯოხეთში ასე რომ მე ჩემს შვილს ჯოჯოხეთსი არ გავუშვებ

ეხლა კიდე შენ მოკლავ თუ არა შენს შვილს? შენ ხომ გჯერა რომ ის ამის შემდეგ სამოთხეში მოხვდება?



ეს ახალი რელიგიაა თუ რა? ისე შენთვის ცნობილია ესეთი რელიგია ბაბიზმი(არა ბუდიზმი)? მსგავსი იდეები აქვთ. ხომ არ გადახვიდოდი?



ქრისტეს, ქრისტეს ჭეშმარით რწმენასა და ქრისტეს ჯვრის ზიდვას შორის რა არის ურთიერთსაწინააღმდეგო?



ეკლესიის მტრებს? ვინა რაინ ესენი? ქრისტიანი მოძღვრების უდიდესი ნაწილი რომელიც ამბობს რომ აბორტის შემდეგ ჩვილის სული ჯოჯოხეთში ხვდება? მარტო არიმანდრიტი რაფაელი რად ღირს (შემიძლია გირჩიო მისი წიგნი "სულის უდაბნო", იმედი მაქვს მაგაზეც მაინც არ იტყვი ეს ვინ ჯანდაბააო). ეხლა არ მითხრა ისიც ეკლესიის მტერიაო. ისე რა "იდეალური" მდგომარეობა იქნება როცა მევიოლინე არქიმანდრიტ რაფაელს გამოვაცხადებს ეკლესიის მტრად და თვითონ მის დამცველად მოგვევლინება

პოსტის ავტორი: ალექსანდრე თარიღი: Feb 8 2007, 02:36 AM

აი რა ლექსი აღმოვაჩინე

რა გალეულს და ფერწასულს გხედავ,
ჩემო პაწია, ცოდვილო დედა,
ვაიმე, როცა შენს გულთან მჭრიდნენ,
რაიმე ხომ არ გატკინე ნეტა.

არ შეგეშინდეს, შვილი ვარ შენი,
შენი ტანჯული სისხლი და ხორცი,
ნიავი ვარ და მგონია გშველი, -
სიცხიანს, მწუხარს კულულზე გკოცნი.

მაგ ბავშვურ შუბლსაც გიკოცნი მორცხვად,
გაბუსხულ ტუჩსაც, ბავშვურად ლამაზს...
ახლა სული ვარ და უფალს ვლოცავ -
შენს გადარჩენას ვულოცავ მამას.

მადლობა უფალს, რომ არ დაგვღუპა,
არ დამიობლა ძმები და დები.
მე კი, ბარტყივით ტანშეუბუმბლავს
ცად ანგელოზმა მაჩუქა ფრთები.

როგორ მინდოდა, მეც მოგსწრებოდი,
მეც გამეხარა ამ სამზეოთი,
მეც დამეძახა შენთვის „დედიკო“
და მამას ყელზე შემოვხვეოდი.

ჩაწნული ვიყავ მომავლის ფიქრთან,
როგორც პეპელა ყვავილში რგული,
დაბადებამდე რამდენი მიკლდა,
ითვლიდა ჩემი პაწია გული.

ალბათ, გგონივარ დაღლილი სხივი,
ალბათ, გგონივარ სუნთქვა სიოთა,
შენ ხომ უძლებდი საკუთარ ტკივილს,
მე კი, ძვირფასო, შენიც მტკიოდა.

თურმე ტყუილად მომიხაროდა,
შეხვედრა შენთან, ძმებთან და დებთან...
ახლა მოგტირით სხვა სამყაროდან
არარაობის ჩრდილი და სევდა.

რად გააწბილე ღვთის იმედები,
რატომ შეშალე და გაამრუდე,
ანგელოსების და პლანეტების
კეთილი გათვლა და ვარაუდი?

II
ჰოი, დედებო, რა პასუხს აძლევთ,
რას ეუბნებით წარსულს და ხვალეს,
ვინ მოუაროს ვაზივით გამძლე
დიდების მსურველ პატარა მხარეს!

ვინ მოუაროს შენ ზვრებს და ანბანს,
შენ ხმებს, ჩუქურთმას, იმედებს, სიზმრებს.
მაგ ცოდვას რაღა მირონი გაბანს
და მაინც გამშრალ ტუჩებზე ვიმცვრევ!
მირონო, ჩემი მიწის მირონო,
იმედო, რწმენავ - სულ შემენახე,
სულ იარაგვე, სულ ირიონე,
სულ იჯეჯილე, სულ ივენახე.
- კიდევ სად არის სხვა საქართველო?
ჰყივის ლექსი და ციხის ქონგური.
- მიწაში, დედავ...
და ვინ დათვალოს
შვილი და ძირი ჩემებრ მოკლული.
თუ სვეტიცხოველს ვერ ავაგებდით,
„ვეფხისტყაოსანს“ თუ ვერ დავწერდით,
მაინც ზედმეტი და მოსაკვეთი
არ ვიქნებოდით შენთვის არც ერთი...

შვილთა სიმრავლე დაგბედებოდეს
მტრედის გრუტუნი და მუხის ჩერო,
ჩხებით,
აკვნებით და ბუდეებით
ამაღლდი, ჩვენო ფუძევ და ჭერო!..

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 8 2007, 03:08 AM

ჯოჯოხეთში რომ შეხვალ მარჯვნივ იარე და მესამე შესახვევში შეუხვიე და იქ ნახავ

გზები რა კარგად გცოდნია ... ეტყობა ხშირად ჩადიხარ იქ, და ეშმაკებს გადაეცი გუჯას ძალიან ეზიზღებითთქო


მერე რა? ამით რა გინდა თქვა? შენ როგორ წარმოგიდგენია ქრისტეს ჯვარის ზიდვა. ზურგზე დიდი ხის მორევის აკიდება და ასე სიარული?
ავაზაკმა მოინანია ცოდვები მთელი გულით და ეს უკვე უდრის ქრისტეს ჯვრის ტვირთვას.


აუფ, რა ლოგიკა გაქვს? ეს ქრისტეს ჯვრის ზიდვას არ უდრის მეგობარო, მაშინ აღარ იტყოდა უფალი "აღიღე ჯვარი თვისი და შემომიდექ მე"-ს იტყოდა რომ ჩააბარეთ აღსარება და ეგაა თქვენი ჯვარიო. გაიგე? ასევე გაგახსენებ სიდონიას მაგალითს, მისმა ძმამ ელიოზმა მცხეთაში რომ უფლის კვართი ჩამოიტანა გულში ჩაიხუტა და მიიცვალა, არავის მოუნათლავს შენ წარმოიდგინე მაგრამ წმინდანია : )

მე გაგეცი პასუხი იმ კითხვაზე სახვათაშორის არაერთხელ რომ ბავშვი გინდ მშობელმა მოკლას გინდ ექიმმა ის მოხვდება ჯოჯოხეთში ასე რომ მე ჩემს შვილს ჯოჯოხეთსი არ გავუშვებ


შენს ცოლს რომ მუცელი მოეშალოს მერე ვის დააბრალებ ჩვილის "ჯოჯოხეთში გაშვებას" ?

რა თქმა უნდა არა!



ის რაც შენ დაწერე გაუგებრად



კი! და საინტერესოა ეს ეკლესიის მანგრეველები და მტრები როდის მოისვენებენ!



მეგობარო არ გინდა ეს ცინიკური საუბარი.

შენ შენი თავი იესო ქრისტე ხომ არ გგონია რადგან ძაან დარწმუნებული ლაპარაკობ ჩვილების მოხუცების და არაქრისტიანების ცხონება-არცხონებაზე, ხომ არ აჯობებდა საკუთარ ცხონებაზე გეფიქრა?




ღვთის მსჯავრის ჩხრეკა უფრო დიდი ცოდვაა!






ვიცი მარა არაა საჭირო ყველას დასახელება



ეს "ქრისტიანი მოძღვრები" არიან დაახლოებით 15 - 20 მღვდელი, რომელიც საკუთარი ცხონების მაგივრად ამ საქმეებით არიან დაკავებული, და მათი მრევლიც დაასაქმეს ამ აზრებით ისე ეს ქრისტიანი მღვდლები არიან პატრიარქს რომ "უშლიან ნერვებს" ბიზანტიური გალობის გამო!




ვინც პატრიარქთან მრევლს დააპირისპირებს ჯანდაბაზე მეტია! და მის წიგნებს დიდი სიამოვნებით დავწვავდი, ყველას არა რათქმა უნდა



ეგ ბოლოში გაირკვევა ვინაა მტერი და მოყვარე!

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 8 2007, 03:21 AM

death

ეს არის ქრისტიანული მოძღვრების უდიდესი ნაწილი? იქნებ იპოვო ამ სიაში საკუთარი მოძღვარი

დეკანოზი ზურაბ ანთაძე
დეკანოზი პეტრე ბარამიძე
დეკანოზი ალექსანდრე ბოლქვაძე
დეკანოზი დიმიტრი გორგოძე
დეკანოზი დავით ისაკაძე
დეკანოზი ირაკლი კალანდაძე
დეკანოზი ბესარიონ მენაბდე
დეკანოზი თეიმურაზ ჩაჩიბაია
მღვდელი ზაქარია დავრიშიძე
მღვდელი გაბრიელ ვაშაძე
მღვდელი ბასილ იაშაღაშვული
მღვდელი შიო მენაბდე
მღვდელი დავით მინდორაშვული
მღვდელი გიორგი რაზმაძე
მღვდელი თადეოზ სარალიძე
მღვდელი დავით ქვლივიძე

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 8 2007, 08:56 AM

ვირთხა გაჩნდა სახლში ჩემთან


კითხე რაფაელს ვერ დავიჭირე რომ მოვნათლო და რა ვქნა თქო? ველი პასუხს

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 8 2007, 10:10 AM

გუჯა

გუჯა, რა გჭირს ასე არ შეიძლება!!!!! დაანებე გამოძიებას თავი ვინ სად მოხვდება. მტავარია აბორტის ცოდვის სიმძიმე შეიგნო.

უფალმა იცის ვინ აცხოვნოს და ვინ არა. კონკრეტულ შემთხვევებსაც თვითონ წყვეტს, ჩვენ კიდევ სასაცილოდ ვდაობთ. უმჯობესი ხომ არ არის საკუტარ ცხოვნებაზე ვიფიქროთ?

პოსტის ავტორი: ლეონტი თარიღი: Feb 8 2007, 10:49 AM

აქ 16 მღდელია გავამრავლოთ 300 ზე (სამასი მრევლის საშუალო ციფრია)
გამოდის 4 800 ჰა ჰა 5000.
ე.ი 5000 ბერზნომანი გამოიჩეკა ბოლო წლებში.
თუ ესე გაგრძელდა,ბერძნულის სწავლა მოგვიწევს.

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 8 2007, 10:52 AM

ლეონტი

უკაცრავად ჩემს ენაზე რა, ვერაფერი გავიგე..

პოსტის ავტორი: _MATASI_ თარიღი: Feb 8 2007, 04:55 PM

death

მადლობა ღმერთს, პირიქითაა

რაღაც ისეთი შთაბეჭდილება მრჩება, რომ ძალიან გინდა ეს საბრალო ბავშვები ჯოჯოხეთში გაისტუმრო და რატომ?

მათ ხომ არც ქონიათ შანსი, ცოდვა ჩაედინათ...
არჩევანის უფლებაც არ ქონიათ...


მე მჯარა ღვთის მოწყალების და სამართლიანობის...





death
p.s. რაღაც მართლა ცუდად ჟღრერს შენი სახელი

პოსტის ავტორი: გლახა თარიღი: Feb 8 2007, 05:12 PM

death

რაღაცა აზრები მომწონს შენი, მაგრამ ხომ არ გგონია, რომ როცა პატარა ბავშვებს ჯოჯოხეთში აგზავნი ცდები?
ისე კი ნუ შეეცდები ღმერთის უფლება "ვინ სად გაუშვას" საკუთარ თავზე აიღო

და სიკვდილზე ლაპარაკი გიყვარს?

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 8 2007, 05:22 PM

მისი აზრები იმიტომ მოგეწონა რომ პროტესტანტული აზროვნება აქვს გარკვეულწილად



მართლა მეცოდებიან აბორტით მოკლული ჩვილები და რაც შეეხება გამოძიებას ეს იმას უთხარი ვინც იძიებს!




ჩემს კითხვებს ნუ იმეორებ

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 9 2007, 11:27 PM

მე არ ვაპირებ ბერძნულის სწავლას! მანამდე ამაზე უფრო კარგი პასუხი მქონდა, მარა წაშალეს რატომ შლი შოთა? ხომ ხედავ ამის გამო ხალხი მიდის ფორუმიდან

პოსტის ავტორი: lelenika თარიღი: Feb 10 2007, 12:33 AM

ეს ძაან საინტერესო თემაა,სად ხვდებიან ასეთი ჩვილებიამაზე დიდი ბჭობა იყო და როცა წერილი გაგზავნეს ამ კითხვით ათონის მთაზე,იქიდან მოვიდა პასუხი ნუთუ თქვენ ეკლესიას სხვა მნიშვნელოვანი საქმეები არ აქვს მოსაგვარებელი,ღვთIს განგებაში რომ არ ჩაერიოსოამიტომ მგონი ეს თEმა საერთოდ არ უნდა ექვემდებარებოდეს განხილვას

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 10 2007, 01:04 AM

ვინ გაგზავნა ათონზე წერილი?

პოსტის ავტორი: lelenika თარიღი: Feb 10 2007, 03:38 PM

მე როგორც ვიცი ამ რამოდენიმე წლის წინ საპატრიარქოდან იქნა გაგზავნილი წერილი ამ კითხვით

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 11 2007, 01:02 AM

კარგი პასუხი მოსულა რას ერჩი

პოსტის ავტორი: მარიამი თარიღი: Feb 11 2007, 01:03 AM

არა მარტო ათონზე, ბევრგან გაგზავნეს ეგეთი წერილი, და ყველამ დაახლოებით მასეთი პასუხი გამოაგზავნა

პოსტის ავტორი: lelenika თარიღი: Feb 11 2007, 01:07 AM

რას ვერჩი პირიქით

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 11 2007, 01:16 AM

ამაში ვერ დაგეთანხმები, რომ ყველა ქვეყნიდან იგივე პასუხი მოსულიყოს. ჩამოსულ წერილებში არსად იყო ისეთი აზრი რასაც ამტკიცებდნენ და ამტკიცებენ 16 მღვდელი, ანუ არ ამბობენ უნათლავ ჩვილთა ჯოჯოხეთში მოხვედრაზე, http://church.ge/index.php?showtopic=440&st=40

პოსტის ავტორი: მარიამი თარიღი: Feb 11 2007, 01:21 AM

მასეთი აზრი არ ყოფილა, იყო აზრი, რომ ღმერთის განგებულებას მიანდეთ და ნუ იჩხრიკებითო

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 11 2007, 01:31 AM

ჰო ხშირად არის გამოყენებული მათ წერილში ეს წინადადება არ არის კარგი ღვთის მსჯავრთა ჩხრეკა

მაგრამ არც ის აზრი დაუფიქსირებიათ რომ უნათლავი ჩვილები ჯოჯოხეთში ხვდებიან! ათონის მთის, იერუსალიმის და საბერძნეთის სინოდმა ქართველ 16 მღვდელზე არანაკლებ კარგად იციან სახარებაც და ცხონდებიან თუ არა უნათლავები, მაგრამ ჩვილთა საუკუნო ხვედრზე კონკრეტულს არაფერს ამბობენ!

პოსტის ავტორი: მარიამი თარიღი: Feb 11 2007, 01:38 AM

გუჯა
ჰო, მეც ეგ ვთქვი. ის წერილები სახლში მიდევს ბროშურად გამოიცა მაშინ

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 11 2007, 01:41 AM

არ მინახავს, ისე საინტერესოა

პოსტის ავტორი: მარიამი თარიღი: Feb 11 2007, 01:42 AM

განახებ, ოღონდ ახლა ვერ მოვძებნი და მერე იყოს

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 12 2007, 12:05 PM

16 მღვდელი ვერ გადაწყვეტს ვინ სად მოხვდება სიკვდილის შემდეგ. კარგი იქნება იმასაც ტუ მივაქცევთ ყურადღებას, რომ 70 წლის შემდეგ მიუბრუნდა ქართველი ეკლესიას ანუ დაირღვა უწყვეტობის ჯაჭვი, შესაბამისად დაირღვა ტრადიცია. ჩვენი სასულიერო პირები მოუმზადებელ ნიადაგზე იწყებენ ყველაფერს. ეხლა კიდევ დაგროვდა 15 წლიანი გამოცდილება, წლების უკან ალბათ ცოტა უფრო რთულად იყო საქმე, ამიტომ მაინც და მაინც ნურავის ჩავქოლავთ მცდარი აზრის გამო. ჩვენ ეკლესიას კი არა ბერძნებს ეშლებათ, იმათ არ გადაუტანიათ საბჭოტა კავშირი და არც მონასტრები დახურულა. ათონის მტაზეც ისევე მოღვაწეობენ, როგორც მოღავწეობდნენ, 40-45 წლის გამოცდილების მქონე ბერები ჰყავთ და მა თ ეშლებეთ.

პოსტის ავტორი: death თარიღი: Feb 12 2007, 01:48 PM

ესეც მეორე ვიდეო:

http://www.myvideo.ge/?video_id=5479

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 12 2007, 01:52 PM

მე ვერ ვხსნი ხომ არ იცით რატომ?

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 12 2007, 01:58 PM

სიკვდილა, რატომ დებ ამ ვიდეოთ?

იქნებ დაარქვა კიდეც სახელი "ჯოჯოხეთისაკენ ჰერი-ჰერი"

საერთოდ, ექიმი და დედა სხეულს იმეტებს, მილიონჯერ ნაკლებს, ვიდრე თქვენ, ანუ ისინი ვინც სულს სწირაცს ჯოჯოხეთისათვის, ის საშინელება რაც ამ სურათებზე და კინოფილმებშია, არაფერია იმასთან შედარებით, რაც ჯოჯოხეთში ელის სულს და რა ნამუსით და რა ადამიანობით უშვებ ჯოჯოხეთში?

ეს წამება დროებითია, ის მარადიული, და შემდეგ მეაბორტე ექიმს მკვლელს უწოდებთ და თქვენს თავს სიყვარულის რელიგიის მიმდევრებს? სასაცილოა პირდაპირ, სატირალი რომ არ იყოს!

თამაშობთ, თუკი ეს სცენები აღშფოთებას იწვევენ თქვენში, მაშინ ჯოჯოხეთში გაშვებამ წესით და ლოგიკით მეტი აღშფოთება უნდა გამოიწვიოს, მაგრამ სადაა ან წესი ან ლოგიკა!

მოეგე გონს!

პოსტის ავტორი: death თარიღი: Feb 12 2007, 02:27 PM

ცოტა ცუდად გავიგე რა დაწერე მაგრამ აზრს ჩავწვდი.
მე არავის არ ვუშვებ ჯოჯოხეთში ამის პრეროგატივა მარტო ღმერთს აქვს ხოლო თუ რატომ ხვდებიან ეს ჩვილები ჯოჯოხეთში მე უკვე დავწერე. ამ ვიდეოებს იმიტომ ვტვირთავ რომ აქ ასე თუ ისე შემოდის ხალხი და ალბათ ნახულობენ ამ ვიდეოებსაც და იმედი მაქვს ამ ვიდეოთი მაინც მიხვდებიან თუ რა საშინელებაა ამის გაკეთება.



სწორედ მაგიტომ ვტვირთავ ამ ვიდეობს რომ ისინი ჯოჯოხეთში მიდიან




მე არავის არ განვიკითხავ. აბორტს ყველა ენაზე როგორც სულიერ ასევე საერო მკვლელობა ჰქვია. მოდი ერთ ამბავს მოგიყვები. ლეკების ერთერთი შემოსევის დროს რამოდენიმე გამოჩენილი ქართველი არქიტექტორი და ერთი დედა ჩვილ ბავშთან ერთად ერთერთ ეკლესიაში ჩაიკეტა. ან დროს ბავშმა მორთო ტირილი ხოლო დედამ გადაწყვიტა დაეხრჩო თავისი ბავშვი რათა არ გაეგოთ ეს ლეკებს და არ მომხვდარიყო ქვეყნისთვის მნიშვნელობვანი ხალხის სიკვდილი (რომც არ დაეხრჩო მასაც და მის შვილსაც იმათთან ერთად მოკლავდნენ ასე რომ ამით შეეძლო რამოდენიმე სიცოცხლე ეხსნა) მაგრამ მათმა შეაჩერეს და უთხრეს სჯობს ყველანი აქ დავიხოცოთ ვიდრე ამ უმანკო ბავშვის სისხლი ჩვენზე იყოს.


ესეც დოკუმენტური ფილმი აბორტის შესახებ: http://www.myvideo.ge/?video_id=5482

პოსტის ავტორი: გლახა თარიღი: Feb 12 2007, 04:39 PM

KAIROS

ისე აბორტის საწინააღმდეგო მოძრაობა გავაკეთოთ და ქუჩებში, სამსობიაროების წინ გამოსვლები გავაკეთოთ...
ამერიკაში რელიგიური მოძრაობა არსებობს რომლებიც აბორტის საწინააღმდეგო გამოსვლებს აწყობენ...

ისე როგორ ფიქრობთ კონტრაცეფცია დასაშვებია?

პოსტის ავტორი: თათი87 თარიღი: Feb 12 2007, 04:49 PM

გამიგია რომ ეგეც ცოდვაა!
მაგრამ აბორტს ჯობია ალბათ

პოსტის ავტორი: death თარიღი: Feb 12 2007, 05:00 PM

თუ კონტრაცეფტივი ემბრიონს კლავს ცოდვაა თუ არა პრინციპში მაინც ცოდვაა როგორც ღმერთის ნების წინააღმდეგ წასვლა. მაგრამ მაგ ცოდვას კიდევ არაუშავს

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 12 2007, 05:02 PM

კაიროს ღვთისმეტყველების განყოფილებაში გავხსენი თემა "ჯოჯოხეთი ნუგეში"...მე ერთი რამ ვერ გავიგე, ეს ხალხი ვინც ჯოჯოხეთში უშვებს მოუნათლავ ჩვილებს და ამბობს რომ ისინი იქ არ იტანჯებიან მე ეს მეჩვენება ძალიან დიდ სისულელედ, რადგან არც ერთი (ახალი აღთქმის პერიოდს ვგულისხმობ) საეკლესიო გადმოცემა არაფერს ამბობს ჯოჯოხეთის შესახებ თითქოს იქ იყოს ადგილი სადაც სულები "არ იტანჯებიან", ან უნათლავი ჩვილების ადგილი იქ იყოს რომელიმე "დაუტანჯველ კაბინეტში", სამწუხაროა ამაზე რომ დაპირისპირება და აზრთა სხვაობაა, და კამათი, "არ ვიცი"-ს თქმა ყველას ძალიან გვიჭირს

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 12 2007, 05:13 PM

შენ რაც დაწერე ეს იმას არ ნიშნავს რომ ღმერთიც ასე განაგებს, იქნებ ჯერ მოძღვარი აგეყვანა, აღსარება გეთქვა და საკუთარი სულისთვის მიგეხედა, პირადში მომწერე რომ მოძღვარი არ გყავს, ეს ჩემი რჩევაა და იმედია არ მიწყენ მიანდე უნათლავთა ხვედრი ღმერთს



ამაში მეც დაგეთანხმები რომ აბორტის გაკეთება საშინელებაა, მაგრამ იმაზეც დაფიქრდი ასეთი საშინელი ტანჯვის მერე ისიც დაუმატო რომ თითქოს ისინი ჯოჯოხეთში მიდიან, ეს ეწინააღმდეგება ღვთის მოწყალებას და კაცთმოყვარებას, ამიტომ სჯობს აღარ იფიქრო ამაზე



აღარ გაიმეორო ეს



ამ ამბავს აბორტთან კავშირი საერთოდ არ აქვს

პოსტის ავტორი: death თარიღი: Feb 12 2007, 06:50 PM

მართალია ახალ აღთქმაში არსად წერია რომ აბორტის შედეგად მოკლული სულები ჯოჯოხეთში მოხვდებიან ისევე როგორც არსად წერია ის რომ ისინი სამოთხეში მოხვდებიან.



საწყენი რა უნდა იყოს მშვენიერი რჩევაა . მაგრამ მოძღვარის აყვანს გარკვეული მიზეზების გამო ვერ ვახერხებ თორე დიდი სიამოვნებით. რაც შეეხება უნათლავთა ხვედრის ღმერთისთვის მონდობას უკვე მინდობილი მაქვს და იმედია შენც ასევე ღმერთს მიანდობ ამას



ჯოჯოხეთში ან კიდევ სხვაგან(თუ არსებობს სხვა ადგილი სამოთხის ან ჯოჯოხეთის გარდა) წასვლაში მე არ ვგულისხმობ რომ ისინი იქ აგიზგიზებულ კოცონზე შეენთებიან ან რამე ამდაგვარს. ბიბლიაში გასაგებად წერია რომ ერთადერთი გზა ადმინის ცხონებისთვის არის ქრისტე. აქედან გამომდინარე მე არ შემიძლია ქრისტიანობა ძველი ავეჯივით განვაახლო ჰუმანისტურ, ნეოელინისტური ელემენტებით და ეს მოუნათლავი ჩვილები სამოთხეში გავუშვა. შეიძლება ისინი მართლაც მოხვდებიან სამოთხეში ღმერთის წყალობით მაგრამ არა როგორც ჭეშმარიტი ქრისტიანები.



ეს მე არქიმედეს ფიც მიღებულ ექიმებზე ვიგულისხმე და არა აბორტით დაღუპულ ადამინებზე

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 12 2007, 07:02 PM

რა ამოუწურავი თემაა


ისე არც ერთ საკიტხში არ მივედით საერთო აზრმადე, თუმცა შესაძლებელია. მაგალიტად ის, რომ აბორტი დედის და მამის მიერ შვილის, ჩვილის დაუბადებელის, უსუსურის და უნათლავის მკვლელობაა.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 12 2007, 11:32 PM

და მე მაგაზე მეტ საშინელებას და უფრო დიდ მკვლელობად იდეაში იქ ვხედავ, რომ ჩვენი სიკვდილას "სულიერი" მკვებავები, ამ საწყალ ჩვილებს ჯოჯოხეთისათვისაც იმეტებენ!



სიკვდილ, ჯოჯოხეთში თუკი ვინმე მოხვდება დამიჯერე, მილიონჯერ მეტად დაიტანჯება ვიდრე ის, დანით აკუწული პატარა, და ამის შემდეგ შენ ენა როგორ გიტრიალდება და იქ უშვებ პატარებს? ამას გეუბენები,იქნებ ახლა მაინც გაგინათდეს გონება!
არ არსებობს იქ რაიმე ადგილი სადაც ტანჯვა არ იყოს!



ეს კაცი გამაოცებს, ე.ი. ხვდებიან? ჰოდა თუ ხვდებიან, მაშინ რა გინდა, ან მათ რას ერჩი ან ჩვენ რა დაგიშავეთ, ხვდებიან და თუ გინდა "ტაქსის მძღოლების" სახელით მოხვდნენ, მთავარია იდეაში დაუშვა რომ ცხონდებიან!

ახლა კი სიკვდილ სამ რჩევას გაძლევ ( იმედია მიიღებ, მოსმენის კულტურა შეგამჩნიე და მესიამოვნა)

1) არასოდეს თქვა "ჩვილები ჯოჯოხეთში მიდიან" შეგიძლია თქვა "არ ვიცი" ან მთლად კარგი რაც დაწერე : "

2) ასეთი მძიმე და ჩახლართული საკითხების ძიებას, აჯობებს მოძღვარი აიყვანო, მაგრამ დამიჯერე, იმ სიის მოძღვრებთან თუ მიხვალ, მაშინ ჩემი პირველი რჩევა იდეაშივე მოკვდება, ამიტომ იქნებ აარჩიო, რომელიმე "ნეიტრალი" მოძღვარი, რომელიც ჩვილებზე ამბობს "ღვთის ნებაა და ნუ იჩხრიკებითო" და შენ გეტყვის: " შენს თავს მიხედეო"

3) ეს სახელი "სიკვდილა" შეიცვალე რა

პოსტის ავტორი: death თარიღი: Feb 13 2007, 12:16 AM

დამიჯერე სულიერი მკვებავები ნამდვილად არ მყავს




ეგ მართალია დანით აკუწული პატარაზე მეტად სხვა დაიტანჯება. საერთოდ ჩემის აზრით დანით აკუწული პატარა დიდად საერთოდ არ დაიტანჯება სადაც არ უნდა მოხსდეს ხოლო იმის მტკიცება თუ იქ როგორი ადგილებია მოდი არ გვინდა იმიტომ რომ ეს არავინ ვიცით



მე არ მითქვია სამოთხეში ხვდებიან მეთქი მე ვთქვი შეიძლება ხვდებიან შეიძლება არა. საერთოდ ჩემის აზრით მეორედ მოსვლამდე არამგონია ისინი სამოთხემდე ამაღლდნენ მაგრამ თავისუფლად შესაძლებელია რომ ვცდებოდე სხვათაშორის არა მარტო მე და ვინც ჩემს მსგავს აზრზეა არამედ ისინიც შეიძლება ცდებოდნენ ვინც ამბობს რომ ისინი პირდაპირ სამოთხეში მოხვდებიან. ასე რომ დაჟინებით მტკიცებას ჯობია თქვენც შეეშვათ




1) რატომ? რადგან სასიამოვნოდ არ ჟღერს? შენ გგონია მე რომ ან საწყალ ბავშვებს ბუასავით ჯოჯოხეთში ვუშვებ მსიამოვნებს? მაგრამ ვიცი ისინი ჯოჯოხეთსიც რომ ხვდებოდნენ ეს უფრო კარგი იქნება მათთვის რადგან ღმერთმა ასე გადაწყვიტა - ესიგი მათთვის იქ აჯობებს. მომოყვანე საფუძვლიანი არგუმენტი და ამას არასდროს არ ვიტყვი

2) ნეტა არ მეთქვა რომ მოძღვარი არა მყავს (ეს ხუმრობით რათქმა უნდა). ისე როგორი მოძღვარიც არ უნდა აირჩიო შენ თუ ჭეშმარიტი მართლმადიდებელი ხარ არ უნდა დაკარგო საკუთარი ექზისტენციალიზმი (თუ გაგაჩნია მსგავი რათქმაუნდა) იმიტომ რომ თავისუფლების დაკარგვით შენ კარგავ მართლმადიდებლობას. ასე რომ მოძღვრის არჩევის დროს მე დიდად არ მივაქცევ ყურადღებას მის აზროვნებას

3)ეს სახელი კაი ხანი მქვია ბევრი ამით მიცნობს (აქ არამგონია ვინმე იყოს ეგეთი). თან ეგ ბოლობოლო არავის აგვცდება მთავარია მომზადებული შევხვდეთ. ისე ცოტა აბსტრაქტულად შეხედე ჩემი ნიკის მნიშვნელობას დიდი არაფერი აზრი არ დევს შიგნით

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 13 2007, 12:56 AM

მაგაზე "ჯოჯოხეთი ნუგეშში" გაგეცი პასუხი, არ იტანჯება = ნეტარებს!



ჩვენ ( მე ყოველშემთხვევაში ) მხოლოდდამხოლოდ იმას ვეკამათები, ვინც უპირობოდ აგზავნის საწყალ ჩვილებს ჯოჯოხეთში!



მსგავსი გადაწყვეტილების შესახებ არავინ იცის, და კარგი ახლა შენი აზრით ღმერთი უგულო, უსამართლო და უგონოა, ჩვილი იმისათვის რომ გაუშვას ჯოჯოხეთში, რატომ არ მოინათლეო, როცა ამ ჩვილს ნათლობა კი არა დღის შუქიც არ უნახავს? და ამაზე მეტი არგუმენტი რა გინდა? და კიდევ, გიმეორებ შეეშვი ამ საკითხს...



აქ ცდები კარგო, რადგან მოძღვარი მხოლოდ მღვდელი არაა, მან რჩევებიც უნდა მოგცეს და ქრისტიანობაც უნდა გასწავლოს იმ სიის მღვდლებისაგან კი შენ ამ საკითხში მაინც, გავლენის ქვეშ იქნები....



აბსტარქტულად უფრო სიამოვნებით, მე პირადად "სიყვარულას" ან " ცხოვრებას" უფრო შევხედავდი, ვიდრე "სიკვდილას"

ბოლო რჩევა:

შეეშვი ჩვილებს!

პოსტის ავტორი: Маиа თარიღი: Feb 13 2007, 01:02 AM

ეხ რა გადაეკიდეთ მაგ ჩვილებს მაგათნაირი უცოდველი ნეტა მე ვიყო

პოსტის ავტორი: ქავთარაძე თარიღი: Feb 13 2007, 01:05 AM

Маиа
ჯიგარი ხარ რა, ეგ ჩემი აზრით ჩვენი განსასჯელი არააააააა
მამაოს კითხეთ და მორჩა .

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 13 2007, 01:10 AM

ხომ იყავი და გისურვებ მომავალშიც მიემგვანო, სწორს ბრძანებ





რომელს? იმ სიის მამაოს თუ კითხე, მორჩა კი არა დაიწყო იქნება

პოსტის ავტორი: death თარიღი: Feb 13 2007, 01:20 AM

კიდევ ერთხელ ვამბობ მე მათ უპირობოდ არ ვაგზაავნი ტანჯვაში. თუ ყურადებით წაიკითხე რაც დავწერე მიხვდები რომ მე არ მითქვია რომ ღმერთი უგულოა. ბევრი ინდოელს, აფრიკელს სხვა ადამიანს რომელთაც საერთოდ არ ჰქონდათ ქრისტე შეცნობილი ან ბევრ მუსლიმანს, ბიდისტს თუ სხვა რელიგიის წარმომადგენელს რომელთაც იცოდნენ ქრისტე მაგრამ არ იწამეს და რომელთაც შიმშილის და ტაჯვის მეტი არაფერი არ უნახიათ რა უფრო ნაკლები საცოდავები არაინ ვიდრე ის ჩვილი რომლებიც აბორტის შედეგად დაიღუპნენ? რომლებმაც თითქმის მთელი ცხოვრება "ჯოჯოხეთში" გაატარეს ხოლო ბავშვებმა კიდევ ერთი "საშინელი" ოპერაცია გადაიტანეს. მათი ბოლო მათი არაჭეშმარიტი მრწამსის გამო ჯოჯოხეთია. რა ამ შემთხვევაში არ გამოდის ღმერთი სასტიკი? ან იქნებ თქვა რომ ისინიც სამოთხეში მოხვდებიან? მონათვლა საჭირო რომ არ იყოს არ იტყოდნენ წმინდა მამები ბავშვი დაბადებისთანავე მონათლეთო. მოდი ნუ დავაკნინებთ ქრისტიანულ საიდუმლოებებეს ხოლო არაქრისტიანული წესით აღსრულებულებს კიდე ნუ გავუშვებთ ჩარტერული რეისით სამოთხეში



რათქმაუნდა სიყვარულს და ცხოვრებას სიამოვნებით უნდა შეხედო ხოლო სიკვდილს აბსტრაქტულად. აბა სიამოვნებას და სიყვარულს ხომ არ შეხედავ აბსტრაქტულად?

პოსტის ავტორი: ქავთარაძე თარიღი: Feb 13 2007, 01:22 AM

KAIROS
ვერაფერს მივხვდი

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 13 2007, 10:31 AM

death

ე, ჩემო ძვირფასო, შენ ვერსად ვერავის ვერ გააგზავნი ამის უფლება არ გაქვს, სენ მხოლოდ გწამს, რომ ასე ხდება.ა ნუ გწამს, რომ ისინი ჯოჯოხეთსი ხვდებიან. მეტი არაფერი. ამაში კარგი ისაა, რომ შენს რწმენას მართლაც არ შეუძლია იმათი ჯოჯოხეთის ცეცხლში გაშვება. სად მიდიან უფალმა იცის. კიდევ არის ერთი კარგი, შენ შენს შვილებს არ მოაკლვლევინებ. ესეც შედეგია თანაც დიდი.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 13 2007, 12:39 PM

სიკვდილა, არ შეიძლება და ყველანაერად დასაგმობია, როცა ცოდვილ ( თუნდაც მშიერ ან ღარიბ) და ამქვეყნიურ სიბილწეში ჩაფლულ უცხორწმენის ადამიანს ადარებ ჩვილს, ჩვილს, რომელსაც რწმენის არჩევანის საშუალებაც არ მისცა მისმა მკვლელებმა, რომელსაც არ იმ ნათლისღების უფლებაც არ მისცეს, რის გამოც შენ ასე ისტუმრებ ჯოჯოხეთში.

თავის დამშვიდება იმით, რომ



და იმით, რომ



არის ელემენტალური ქრისტიანული სწავლების არცოდნაზე ჯოჯოხეთზე, შეუძლებელია იქ ვინმე მოხვდეს და "დიდად არ დაიტანჯოს" ან "კარგი იყოს", ეგ სისულელეა!




ამას მაინც დაუჯერე და სულის ცხონებაზე იფიქრე სჯობია, აღსარებაზე და ზიარებაზე, ღმერთი უშენოდაც გაარკვევს, დატანჯოს თუ არა სამუდამოდ ჩვილი, მხოლოდ იმისათვის, რომ ვერ დაიბადა და ვერ მოინათლა!

ვახ!





შენც ხარ რა



რომ წერ მამებს კითხონო, მოგწერე, რომელ მამებს მეთქი

იქ რომ 16 მღვდელი იყო,იმათ რომ კითხოს, რაიმე სასარგებლო ინფორმაციას მიიღებს თუ იცი?

პოსტის ავტორი: death თარიღი: Feb 13 2007, 03:38 PM

მოკლედ მე მიწევს ჩემი აზრების განუწყვეტლით გამეორება

მოდი ბევრი რომ არ გავაგრძელო არქიმანდრიტ რაფელის სტატიას მოგიყვანთ ვიცი დიდად არ მოგწონთ მაგრამ ამ კითხვებზე და სხვა მრავალზე იქ არის პასუხი

можно ли молиться в церкви за некрещеных младенцев? Этот вопрос — сам посебе жгучий, как бы напоенный болью но сит особенно трагический характер для тех, кто совершили детоубийство, а затем пришли к Церкви и приносят покаяние за этот
грех. — «Неужели наш ребенок навечно погиб, неужели нет возможности помочь ему?», — спрашивают они. Священник объясняет им каноны Церкви, что спасение без крещения невозможно, но это не облегчает их мучительного состояния между отчаянием и проблесками несбыточной надежды, и они с мольбой смотрят на священника, как будто он имеет власть и средства помочь им, если захочет. Перед этой человеческой болью некоторые священники как бы отступают, образно говоря, не переносят тоску женских глаз о своем потерянном материнстве, и начинают утешать их апокрифическими сказаниями. Они лгут из сострадания, оправдывая
себя тем, что при сильных болях врачи дают больному морфий. Иногда они сами стараются поверить в то, что можно спасти некрещеных младенцев, обращаясь с молитвой мучнику Уару, или поминая их в определенные дни (Троицкая суббота, и праздник чуда Архангела Михаила). Церковь это «столп и утверждение истины», а всякая ложь — от демона. Мы должны указать таким родителям путь между отчаянием и ложной надеждой, а именно, как облегчить загробную жизнь младенца.
Во первых, надо осознать и понять, почему Церковь в своих молитвах не поминает некрещеных, почему в этом отношении она так категорична. Ответ один: изза любви. Благодать церковной молитвы, которую не может воспринять некрещеный, только усу губляет его страдания. Не воспринятая благодать как бы обращается против человека. Чувство потери становится для него особенно ощутительным и острым. Молитва должна соответствовать духовному состоянию человека и степени его восприимчивости. Есть еще метафизическая сторона вопроса, которой мы не касаемся здесь, а именно, некрещеные в загробной жизни остаются под властью демона и в узах первородного греха как проклятия. Они — то темное сокровище вавилонского царя, о котором говорится в Библии. Служить погребение над некрещеными и петь «со святыми упокой» — это значит лгать, и ложью расширять власть демона над ними.
Само слово «спасение» имеет два аспекта, две стороны, два значения — отрицательное и положительное. Отрицательное значение — это избегнуть какой нибудь опасности и беды, например, выпрыгнуть из окна горящего здания, уйти от преследователей, и т.д. Положительное значение этого слова, значит, осуществить главную цель своей жизни; спастись — это навеки быть с Богом. Некрещеный может спастись в первом значении этого слова, то есть избегнуть геенских мук, или получить облегчение. Праведники, жившие до Христа Спасителя, находились в аду, но не в муках, ожидая искупительной Жертвы. В одном из сербских монастырей есть следующая фреска. Праотец Авраам восседает на троне, его окружают души младенцев; Авраам еще не вошел в рай, но это место, называемое «лоном Авраама» служит обителью для некрещеных младенцев. Они не в раю, но не в вечных муках.
В житии святого Григория архиепископа Римского, описан случай, когда он выпросил своей молитвой освобождение души императора Траяна — известного гонителя христиан — от вечных мук, но это не значит, что Траян вошел в Небесное Царство: чтобы быть в раю, надо иметь рай в своей душе. Ефрем Сирин и Василий Великий свидетельствуют о том, что в аду есть различные места. Ефрем Сирин пишет, что есть место, которое называется геенной, другое — тартаром, третье — тьмой внешней и т.д. Облегчение от молитв угодников Божиих получали язычники, о чем рассказывала душа египетского жреца преподобному Макарию Великому. Некрещеному Господь может дать илость, но не благодать Духа Святого. Некрещеные дети в загробной жизни могут получить некое утешение, но не увидят Господа.
Родители могут поминать некрещеных младенцев приблизительно так: «Господи, облегчи их участь, по воле Твоей. Дай им милость, которую они могут воспринять, и приими молитву мою, не как дерзость, а как голос кающегося грешника». Но после каждой такой молитвы надо добавлять: «Да будет, Господи, воля Твоя, а не моя. Ты лучше знаешь, что нужно каждому из нас».
Помочь некрещеным младенцам можно также, раздавая бедным милостыню.
Последнее время стали издаваться апок рифы, выдаваемые за Предание Церкви, а также извращенные толкования агиографических произведений. Например, в житии мученика Уара написано о том, как святой молился о спасении родных своей благоде тельницы Клеопатры, и его молитва была услышана. В его житии не сказано были родные Клеопатры крещеными или нет, а составители новых апокрифов выдумали версию о том, что мученик Уар является молитвенником за некрещеных младенцев. Известный экуменист митрополит Никодим Ротов даже составил мученику Уару канон как предстателю перед Богом за некрещеных.
Бывают случаи, правда, редкие, когда родители просят окрестить мертвого ребенка или скрывают, что он умер некрещеным, чтобы над ним священник совершил христианское погребение. Здесь проявляется неверие в Церковь и тайная мысль, что человек может быть милостивей, чем церковные каноны. Но обряды и таинства Церкви, совершаемые путем лжи или насилия, остаются недействительными; более того, они прогневляют Бога. Некрещеные младенцы находятся ни в свете, ни во тьме, ни в блаженстве, ни в муках. Их состояние похоже на тихие сумерки после заката солнца, пока еще не наступила ночь.
Некоторые богословы символически изображали ад в виде концентрических кругов. Центр ада — это место, где находится сатана, где стоит престол Люцифера: чем ближе к центру, тем тяжелее муки, чем дальше от него, тем большее облегчение получает душа. На внешнем кругу ада находятся некрещеные младенцы и лучшие из язычников. Туда не проникает геенский огонь, они не испытывают страданий, но там нет Бога. Святые Афанасий Великий, Григорий Богослов и Кирилл Александрийский свидетельствуют о том, что некрещеные младенцы не будут в славе, как крещеные младенцы, и не в наказании, как грешники, сознательно совершившие преступления.
Что делать женщине, которая в своей жизни совершала детоубийства? Прежде всего, осознать тяжесть своего греха, принести покаяние и просить священника наложить на нее епитимью — церковное наказание, исполнение которой привлекает милость Божию. Кровь смывается только слезами. В древнем патерике есть рассказ о том, как один монах в юности был пастухом. Однажды он встретил в безлюдном месте беременную женщину, и дьявол вложил в его сердце мысль — посмотреть, как находится ребенок в чреве матери, и он рассек живот женщины. Затем он пришел в ужас от совершенного злодеяния, но не отчаялся, а удалился в пустыню и стал проводить подвижническую жизнь, исповедуя перед Богом и монахамипустынниками свой грех. Он плакал день и ночь, вспоминая об убийстве двух жизней. Прошли годы. Господь открыл его духовному отцу, что убийство женщины прощено, и велел сказать ему об этом. Через несколько лет Господь снова открыл старцу, что Он простил убийство младенца, которое представляло собой более тяжелый грех, так как младенец умер некрещеным, но велел не говорить ему об этом, чтобы тот не ослабил покаянного подвига.
Детоубийцам следует опасаться двух крайностей: 1) оправдывать свой грех, стараться не видеть глубины своего падения, обманывать свою совесть. Даже если убийство произошло невольно, то надо помнить, что невольные грехи — это следствие и наказание за вольные, которые человек совершил раньше. Разумеется, они более легкие, чем сознательные, но они также нуждаются в покаянии и очищении. 2) отчаяние — крайняя степень уныния, состояние безысходности. Человеку кажется, что спасения для него уже нет. Как оправдание греха, так и отчаяние, приводит к одному результату: человек лишается покаяния — единственного пути к духовному возрождению.
Покаяние родителей приносит определенное облегчение душам убитых детей, так как между ними остаются некие невидимые связи. Покаяние привлекает милость Божию ко всей семье, оно разгоняет невидимую демоническую тьму, которое как ядовитое облако находится в доме, где было задумано убийство. Но покаяние должно быть сопряжено с условиями: не повторять греха и стараться помочь другим, чем возможно, чтобы они не совершили этого преступления. Например, пусть такая женщина поможет той, которая отказалась от детоубийства, содержать и воспитывать ее ребенка. Как мы сказали, она может принести душе убитого определенное утешение и радость своей молитвой и милостыней к бедным. Это сознание долга перед убитым младенцем должно дать ей силы совершать добрые дела. Когда она будет посещать храм, исповедоваться и причащаться, когда в каждом живом ребенке она будет видеть отображение своего убитого младенца и проявлять к ним заботу и любовь, то души ее детей в это время будут чувствовать утешение.
Нужно отбросить, как своих врагов, и ложную надежду и безнадежность. На том свете мать увидит своих убитых детей, и хотя ее покаяние не могло заменить им крещение, но она при этой встречи, как при огненном испытании, может сказать им: «Я совершила великий грех перед вами, но потом всю жизнь старалась сделать для вас все, что могла».

პოსტის ავტორი: lelenika თარიღი: Feb 13 2007, 03:45 PM

კაცი ბჭობდა გმერთი იცინოდაო ამაზეა ნათქვამი...

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 13 2007, 07:15 PM

ნუ დავაკნინებთ? შენ "გარკვეული მიზეზების გამო" მოძღვარი არ გყავს, და რომ იცოდე აღსარება უდიდესი ქრისტიანული საიდუმლოა, რომელიც გზას უხსნის ადამიანს სამოთხისკენ, იმედია მიხვდები რაც გითხარი ჰო კიდევ გაგახსენებ ჯვარზე გაკრული ავაზაკი არ მოუნათლავს არავის და არც სიდონია მოუნათლავთ მაგრამ წმინდანები არიან!

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 13 2007, 07:27 PM

არქიმანდრიტი რაფაელი წმინდა მამა არ არის, და უფრო მეტიც, ის დოგმატურ საკითხებში მხილებულია როგორც ერეტიკოსი, ასე რომ მე პირადად მის აზრებს და სწავლებებს არ ვიზიარებ. მოგვიანებით დავდებ წმ. მამების სწავლებებს უნათლავ ჩვილებთან დაკავშირებით.

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 13 2007, 07:58 PM

მართლმადიდებელი ეკლესიის რწმენით მართლმადიდებელ მშობელთა გარდაცვლილი ყრმები, რომელნიც ვერ მიემთხვივნენ წმ. ნათლისღებას, ასევე მკვდრადშობილნიც არ იქნებიან დავიწყებული კაცთმოყვარე ღვთის წინაშე. ეკლესიის ეს რწმენა შეიძლება იმაშიც დავინახოთ, რომ იგი წმინდანთა შორის იხსენიებს 14 ათას ყრმასაც, რომელნიც იროდმა ბეთლებში მოწყვიდა.

წმ.გრიგოლ ნოსელი წერს: ყრმათა ნაადრევად აღსრულებას იმ აზრამდე არ უნდა მივყავდეთ, რომ ამგვარად გარდაცვლილნი უბედურნი არიან, ან სწორნი იმათი, ვინც სათნოებებით შეძლეს სულის განწმენდა. რამეთუ ღმერთმა თავისი უმჯობესი განგებით წინასწარ აღკვეცა ბოროტების სიმრავლე იმათში, ვინაც ბოროტებაში იცხოვრებდნენ.
წმ. გრიგოლ ღვთისმეტყველი კი იტყვის: მოუნათლავად აღსრულებული ყრმები სამართლიანი მსაჯულის წინაშე არც განდიდებულნი იქნებიან და არც დასჯილნი, ვინაითგან, მართალია, სულიწმინდის საცხებელით არ არიან აღბეჭდილნი, მაგრამ არც ცუდნი არიან და უფრო მეტად თვითონ ევნოთ, ვიდრე სხვას ავნეს. რამეთუ, ვინც სასჯელს არ იმსახურებს, უკვე პატივის ღირსი როდია; ისევე როგორც, ვინაც პატივს არ იმსახურებს, ერთი მხოლოდ ამის გამო როდი უნდა დაისაჯოს. მოუნათლავად აღსრულებულნი ყრმანი განწირულებად არ უნდა მივიჩნიოთ (თუმცა ესეც უნდა ვუწყოდეთ, რომ ასეთის მშობლები საკუთარი განკითხვის ჟამს პასუხს მისცემენ ღმერთს, უკუეთუ მათი დაუდევრობით დარჩა ბავშვი მოუნათლავი).
უნდა ვუწყოდეთ,-ამბობენ საღვთისმსახურო წიგნები, რომ მოუნათლავი ყრმებიც არ წარიგზავნებიან გეენაში (ხორციელის შაბათის სვინაქსარი). წმ. გრიგოლ ღვთისმეტყველი წერს: "ზოგიერთებს არც კი აქვთ მიიღონ ნიჭი სულიწმინდისა (ანუ მადლი ნათლისღებისა) ან მცირეწლოვანების, ან სხვა რამ მიზეზის, მათგან დამოუკიდებელი ვითარებისა გამო".
წმ. ეფრემ ასური გვასწავლის: "ვინც დედის წიაღში აღესრულა და ფეხი არ შეუდგამს ამ ცხოვრებაში, მას სამართლიანი მსაჯული ასაკოვანს გახდის იმავ წამს, რაჟამს მკვდრეთით აღადგენს შესვენებულებს. ჩვილი, რომლის დედაც მასთან ერთად აღესრულა ვიდრე იგი ჯერ დედის წიაღში იყო, აღდგომის ჟამს წარმოსდგება როგორც სრული კაცი და შეიცნობს თავის დედას, ხოლო დედა საკუთარ შვილს. ვერ იხილეს რა ერთმანეთი ამ ცხოვრებაში, შეხვდებიან იქ...თანასწორთ აღადგენს შემოქმედი ადამის ძეთ; როგორც თანასწორნი შექმნა ისინი, ასევე თანასწორთ აღადგენს მკვდრეთით. აღდგომისას არ იქნება არც დიდი, არც პატარა და უჟამოთ შობილი. აღსდგება ისეთად, როგორადაც სრულასაკოვანი. მხოლოდ საქმითა და ცხოვრების წესით იქნებიან იქ მაღალნი და დიდებულნი; და ერთნი მიემსგავსებიან ნათელს, ხოლო მეორენი წყვდიადს".
არსებობს ამგვარი ლოცვა მღვდელმონაზონ არსენი ათონელისა: "უფალო, შეიწყალენ წიაღსა შინა ჩემსა მომწყდარნი ყრმანი! სარწმუნოებისა და ცრემლთა ჩემთა გამო. მოწყალებისა შენისათვის ნუ დააკლებ მათ, უფალო, საღმრთოსა ნათელსა შენსა".
კითხვაზე, თუ როგორ ვილოცოთ მკვდრადშობილთა და მოუნათლავთა ყრმათათვის ბეთლემის სავანის არქიეპისკოპოსი სტეფანე თაბორელი ამგვარად გვპასუხობს: ნათელღებულნი, თუნდაც ანაზდეული სიკვდილისაგან გარდაცვლილიყვნენ, საუკუნო სიხარულს მიეცემიან ზეცაში, ისევე როგორც არ უნდა უგულებელვყოთ მკვდრადშობილნი ან მოუნათლავად აღსრულებულნი ყრმანი,-ისინი დამნაშავენი არ არიან, რომ ვერ მოინათლნენ, ზეციურ მამას კი სავანე მრავალი აქვს; ასეთ ყრმებს შორის უნდა ვიგულისხმოთ ისეთებიც, რომელნიც ამ სავანეს განისვენებენ თვისთა მართალთა მშობელთა სარწმუნოებისა და ღვთისმოსაობის გამო, თუმცაკი, ჩვენთვის მიუწვდომელი საღმრთო განგების გამო, წმ. ნათლობას ვერ მიემთხვივნენ. ასეთი შეხედულება ჩვენს სარწმუნოებას არ ეწინააღმდეგება, რაზედაც ხორციელის შაბათის სვინანქსარში წმ. მამებიც მოწმობენ. ღვთის მოწყალებას მინდობილ მშობლებს შეუძლიათ სარწმუნოებით ასეთი ყრმებისათვის ლოცვა.

წმინდა მართალი იოანე კრონშტადტელის ხილვა


...ამის შემდეგ ბერმა მიმითითა: შეხედე! და აი ვხედავ...საკვირველ ჩვენებას:ანგელოზები გალობენ "წმიდა არს, წმიდა არს, წმიდა არს უფალი საბაოთ" და უამრავი ხალხი ანთებული სანთლებითა და გახარებული, გაბრწყინვებული სახეებით: აქ იყვნენ მეფეები, პატრიარქები...იღუმენები...მღვდლები..ერისკაცნი, ჭაბუკნი, ყრმანი, ჩვილნი; ქერაბიმები და სერაფიმები თანაწაუძღვებოდნენ მათ ზეციური სამოთხის სავანისაკენ...ბერმა მითხრა: ყველა ესენი წმინდა ეკლესიისთვის წამებული ქრისტეს მონები არიან...დავეკითხე :მითხარ მამაო, ჩვილნიც? ბერმა მიპასუხა: ეს ყრმანიც ევნენ ქრისტესათვის იროდ მეფისაგან (14 000) და აგრეთვე იმ ჩვილთაც მიიღეს ზეციური მეფისაგან გვირგვინი, რომელნიც დედის საშოშივე მოაკვდინეს და უსახელონი არიან. მე ჯვარი გადავისახე: რამდენად დიდი და საშინელი ცოდვაა დედებისთვის.

პოსტის ავტორი: death თარიღი: Feb 13 2007, 08:02 PM

ეუფ ეს ახალი ამბავი მითხარი



ჯვარზე გაკრული ავაზაკი და წმინდა სიდონია მართალია არ მონათლულან მაგრამ მათმა იწამეს ქრისტე(ამით ისინი განათავისუფლდენენ პირველქმნილი ცოდვისგან ჩვილებისგან განსხვავებით) რაც ყველეფერზე მნიშვნელოვანია ქრისტიანისთვის ხოლო ჩვილები არც მონათლულან და სიდონიასა და ავაზაკის მსგავსად არ უწამიათ ქრისტე.



გრიგოლ ღვთისმეტყველი, გრიგოილ ნოსელი, აფანესე დიდი და წმ. ნექტარიოს ესენიც ერეტიკოსებია რომ ამბობენ მოუნათლავი ჩვილები ვერ შევლენ სამოთხეშიო?
ისე საინტრესოა იქნებ მითხრა ვინ ამხილა არქინადრიტი რაფაელი დაგმატურ საკითხებში ერეტიკოსად?

პოსტის ავტორი: lelenika თარიღი: Feb 13 2007, 08:23 PM

არქიმანდრიტი რაფაელი წმინდანად ნამდვილად არავის შეურაცხავს და სართოდაც კანონიზირება წმინდანად გარდაცვალების შემდეგ ხდება..მაგრამ ის არის სრულიად ღირსეული მღვდელმსახური,შესანიშნავი შრომების ავტორი,ვისაც არ წაგიკითხავთ გირჩევთ წაიკითხოთ მისი "საუბრები მართლმადიდებლობაზე",ასე ხელისწამოკვრით ადამიანის ერეტიკოსად წოდება რბილად რომ ვთქვათ, უხერხულია,ასეთი გადაწყვეტილება საეკლესიო კრებას უნდა მიეღო. ასეთი ფაქტი კი ჩვენთვის უცნობია..

პოსტის ავტორი: death თარიღი: Feb 13 2007, 09:29 PM

სად იშოვე ეს ბროშურა

რას ნიშნავს მართლმადიდებელ მშობელთა გარდაცვილი ყმები? ვინც აბორტს იკეთებს ის არ შეიძლება ჩაითვალოს მართლმადიდებლად ან კიდევ რა აზრი აქვს აბორტით მკვდარი ბავშვი ვაი მართლმადიდებლის შვილი იყო თუ მუსლიმანის?მაგრამ პრინციპში აქ საერთოდ არ არის ნახსენები აბორტით მკვდარი ჩვილები. ანუ აქ იგულისხმება ის ბავშვები ვისი მშობლებიც მორწმუნე მართლმადიდებლები იყვნენ.

აქ სტეფანე ტაბორელი წერს რომელნიც ამ სავანეს განისვენებენ თვისთა მართალთა მშობელთა სარწმუნოებისა და ღვთისმოსაობის გამო - ის გულისხმობს რომ ისინი დაიმკვიდრებენ ცათა სასუფეველს მშობელთა ღვთისმოსაობის და ლოცვოს წყალობით. ხოლო ლოცვის წყალობით გადარჩენილ ადამინათა(და სხვათაშორის ზოგიერთი ისეთიც გადარჩენილა რომელიც არ იყო მართლმადიდებელი) ხვედრი ჩვენ ბევრი ვიცით ასე რომ არც აქ წერია არსად მოუნათლავ ჩვილთა ხვედრზე არაფერი



აქ არსად წერია რომ ისინი სამოთხეში მოხვდებიან




ისე საინტრესოა რომელ ხილვაზეა ლაპარაკი? მემგონი აქ იოანე კრონშტადტელის თავის ხილვაში იმას გულისხმობს რომ მეორედ მოსვლის დროს ისინი ზეცაში ამაღლდებიან და არა მათი პირდაპირ სამოთხეში მოხვედრაზე

რაც შეეხება მათ არ ცხონებას სხვათაშორის ამავე ფორუმში იყო მოყვანილი წმ. ნექტარიოს პენტაპოლელის:
"პირველმამისეული ცოდვა ადამიანს უღირსს ხდის ღმრთეებასთან კვლავ ზიარებისა, თანად რომ ადამიანი არ დაითმენდეს სასჯელს თავის ცოდვათა გამო. ამიტომ ის ჩვილებიც, რომლებიც წმ. ნათლისღების გარეშე მოკვდნენ, ჩვენი მამების (გრიგოლ ღმრთისმეტყველის და გრიგოლ ნოსელის) მართებული თვალსაზრისის თანახმად უღირსნი არიან ღმრთის ზიარებისა, თუმცა არა დასჯისა და ტანჯვის ღირსი".

და მაკარი დიდის ციტატები:

Зачавшая во чреве жена внутри себя носит младенца своего во тьме, так сказать, и в нечистом месте. И если случится, наконец, младенцу выйти из чрева в надлежащее время; видит она для неба, земли и солнца новую тварь, какой никогда не видала; и тотчас друзья и родные с веселым лицом берут младенца в объятия. А если от какого-либо беспорядка случится младенцу умереть во чреве; то необходимо уже определенным на то врачам прибегнуть к острым орудиям; — и тогда младенец переходит от смерти к смерти, из тьмы во тьму.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 14 2007, 12:01 AM

ტექნიკური მიზეზების გამო, უკვე დიდი დაწერილი პოსტი წაიშალა

ამიტომ შემოკლებით ვიზიარებ იმას, რაც დავწერე

ეს კამათი გუჯასა და სიკვდილას შორის თავიდანვე განწირულია დახურვისათვის, როგორც ამ კამათზე უფრო მაღალი დონის კამათი სოტირისს და კანუდოსელს შორის, თუკი ნელნელა, და წყნარად არ მივყვებით საკითხებს!

კარელინს ნუ მოიყვანთ აქ, ეგ არქიმანდრიტი არის ყველაფერი ამ კამათის სულისჩამდგმელი და არ გინდათ ახლა აქ მისი მოყვანა, ცდება და ხომ შეიძლება შეცდეს? შევეცადოთ, ჩვენი აზრები თანამედროვე მამებით კი არა წმინდა მამების აზრებით გავამყაროთ, თან იმ აზრებით, რომლებიც თავისმხრივ არ ეწინააღმდეგება ქრისტიანულ სწავლებას ( შეგახსენებთ, რომ ხანდახან შეიძლება, ზოგი მამის, თუნდაც წმინდანის, აზრი მიუღებელი იყოს, მას ავთენტიკურ, ანუ კერძო აზრს უწოდებენ)

ახლა სიკვდილას დიდ შეცდომებზე გავამახვილოთ ყურადღება, წინამდებარე პოსტში ჩვენმა სიკვდილამ ისევ გაიმეორა ის შეცდომები, რომლებიც უკვე დოგმატიკის ჩარჩოებში არანაერად არ ჯდება

1)

ჯერ ერთი "მათ" და არა "მათმა " ( ), მაგრამ რაც მთავარია, ხალხო ისწავლეთ კატეხიზმო მაინც, პირველქმნილი ცოდვა არ მოეკითხება არავის, ის ცოდვა გამოსყიდულია, არ შეიძლება ადამის მიერ ჩადენილ ცოდვაზე მისმა მემილიარდე ან თუნდაც მეორე შთამომავალმა აგოს პასუხი, ეს ახალი აღთქმა კარგებო, როცა ადამიანი ცოდვილი ბუნებით იბადება ეს ნიშნავს: "ცოდვილნი ბუნებით სწორედ ისე გაიგება, ცოდვის ბეჭდით ადამიანის ბუნებაში, ანუ ცოდვისკენ მიდრეკილებით", არსად არცერთ დოგმატიკის წიგნში არ წერია, რომ ადამიანი ინათლება, იმისათვის რომ მისი წინაპარის , თუნდაც ადამის, ცოდვა ეპატიოსო!
წაიკითხე კატეხიზმო
http://orthodoxy.wanex.net/gvtismetkveleba/pomazanski/17.htm#4

2)


სიკვდილა, ე.ი. შეიძლება საიდუმლო რაიმემ შეცვალოს? ვიღაცამ ადრე მახსოვს დაწერა, საიდუმლოს ნუ ამცირებო, მაშ ეგ რა არის? ეგ იდეა სად ამოიკითხე, რომ რწმენა ცვლის ნათლისღებასო?

ახლა კი დამიჯერეთ, თუ გინდათ, რომ ამ თემას დახურვა აცდეს, მაშინ ნელენლა დავალაგოთ და გავშალოთ თემა, ჯერ მოვიყვანოთ მამები, ორივე მხარიდან, ისინი ვინც წარწყმედის თეორიას ემხრობა, ან ასე სჩანს მისი რომელიმე ციტატიდან, და პირიქით მათ გადარჩენას უჭერს მხარს, ან ასე სჩანს მისი რომელიმე ციტატიდან.

დავიწყოთ "უჩწთ" ( უნათლავი ჩვილების წარწყმედის თეორია) მომხრე ციტატებით:

1) მაკარი დიდი



მაშ ასე, საინტერესოა, ამ "უკუნში" მაკარი დიდი "ჯოჯოხეთს" გულისხმობს? მაშინ ლოგიკურად იქვე ნახსენები "ნათელი" სამოთხე უნდა იყოს, მაგრამ ასე არაა :"

ე.ი. აქ მატერიალურ სინათლეზეა საუბარი, რასაც მივყავართ იმისაკენ, რომ ის "უკუნიც" მატერიალურ სიბნელეზე, "ბნელი მუცლიდან " "ბნელ საფლავში" გადასვლა ვიგულისხმოთ და არა წარწყმედა...
შეიძლება ისევ კამათი...

2)

წმ. ნექტარიოს პენტაპოლელი



ჯერ აუცილებელია, რომ იქნეს მინიშნებული ნაშრიმი, გვერდი, გამოცემა...!

შემდეგ აშკარად ბუნდოვანია ეს ციტატა, თავიდან თითქოს სჩანს, რომ "პირველმამისეული" ან "პირველქმნილი" ცოდვის გამო, შეიძლება ადამიანი წარწყმდეს, რაც როგორც ზემოთ დავწერე არაა ქრისტიანული სწავლება, მაგრამ იქვე საკითხს ნათელი ეფინება, აქ გასაგებია, დაზიანებული ბუნების გამო თვით ადამიანის მიერ ჩადენილ ცოდვებზეა საუბარი, აქ ჩვილები კი არაფერ შუაშია, ისინი უცოდველები არიან!
მაგრამ საკითხი ისევ რთულდება, რადგან რატომღაც მაინც ჩვილებს უკავშირებს ადამის ცოდვას, და აქ წერია საოცარი რამ, რაც როგორც "ჯოჯოხეთი ნუგეშში" დავწერე, არაა მართლმადიდებლური სწავლება ჯოჯოხეთზე:



მოკლედ გეტყვით ხალხო, არ არსებობს არტანჯვა სამოთხის გარეშე, და არ არსებობს სამოთხე ღმერთთან ზიარების ( განღმრთობის ) გარეშე ! ეს არის
დ ო გ მ ა ტ ი !


ჯერ ამ ორ ციტატას შევუპირისპიროთ, სხვა ორი ციტატა, რომელიც "უჩწთ" -ს უარყოფს, ყველა ეს ციტატები, ჩვენი მეგობრის, კანუდოსელის მიერაა შეკრებილი აქ სხვადასხვა ადგილას გაფანტული, მადლობა მას!

1)
წმ. თეოფანე დაყუდებული:
А дети – все ангелы Божии суть. – Не крещеных, как и всех вне веры сущих, надо предоставлять Божию милосердию. Они не пасынки и не падчерицы Богу. Потому Он знает, что и как в отношении к ним учредить. Путей Божиих бездна (Письмо 139. Творения иже во святых отца нашего Феофана Затворника. Собрание писем. Выпуск I и II. Издание Свято-Успенского Псково-Печерского монастыря и издательства “Паломник”, 1994. С. 155)
კანუდოსელი იქვე განმარტავს
"აქ კი წმინდანი ამბობს, რომ ბავშვები ყველანი ღვთის ანგელოზები არიანო, მონათლულნი და უნათლავნიც და რომ ისინი უნდა მივანდოთ ღმერთის წყალობასო...უფლის გზანი უამრავი არისო..."

2)
წმ. ეფრემ ასური:
Хвала Тебе, Боже наш, из уст грудных младенцев и детей, которые, как чистые агнцы в Эдеме, упитываются в Царстве! По сказанному Духом Святым (Иезек. 34, 14), пасутся они среди дерев, и Архангел Гавриил – пастырь сих стад. Выше и прекраснее степень их, нежели девственников и святых; они – чада Божии, питомцы Духа Святого. Они – сообщники горних, друзья сынов света, обитатели чистой земли, далекие от земли проклятий. В тот день, когда услышат они глас Сына Божия, возрадуются и возвеселятся кости их, преклонит главу свою свобода, которая не успела еще возмутить дух их. Кратки были дни их на земле; но блюдется жизнь им в Эдеме; и родителям их всего желательнее приблизиться к их обителям. (Надгробные песнопения, 44 (Блаженство умерших в младенчестве). Цит. по: Святой Ефрем Сирин. Творения. Т. 4. Издательство “Отчий дом”, 1995. С. 460-461)

ისევ კანუდოსელი:

"აქ წერია, რომ ჩვილებიც ცხონდებიან, ...პოეტურად წერს ეფრემ ასური, რომ მცირე იყო მათი დღენი დედამიწაზე, მაგრამ გაგრძელდება ედემშიო"

მაშ ასე გაგრძელდეს, მოვრჩეთ ამ ერთმანეთის სიტყვებზე გამოკიდებას!

იხარეთ,

კაიროსი!

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 14 2007, 01:34 AM

შენს პოსტებში "სოტირისის სუნი მცემს" მაგრამ ამას არანაირი აზრი და მნიშვნელობა არ აქვს



კარგად წაიკითხე და მიხვდები.



მეგობარო ბევრი მართალი და ღვთისმოსავი მშობელი ვიცი, ვისაც მუცელი მოწყვეტიათ, ასევე ვიცი ისეთი მშობლები რომლებიც ჩვილს დაიბადებოდა თუ არა აუცილებლად მონათლავდნენ, ანუ ცხონებისთვის "გაამზადებდნენ", მაგრამ მუცელი მოსწყვეტია დედას...რა ხდება ხომ ვერ მეტყვი?



არც ის წერია ჯოჯოხეთში თუ მოხვდებიან.



ეს არ უწერია იოანე კრონშტადტელს, და რა გგონია მეორედ მოსვლამდე სად არიან?



ისინი ამბობენ რომ უღირსნი არიან, მაგრამ უფალი ვის გახდის ღირსს და რატომ ეს ჩვენთვისაც და მათთვისაც უცნობია, და ამიტომაც ამბობენ რომ არა დასჯის და ტანჯვის ღირსი, და როგორც ვიცით ჯოჯოხეთი არის "დასჯის" და "ტანჯვის" ადგილი, და ვისაც ჯოჯოხეთი "დაუტანჯველ" და "დაუსჯელ" ადგილებად წარმოუდგენია მისი საქმე არც ისე კარგადაა

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 14 2007, 01:49 AM

ავაზაკიც და სიდონიაც იყვნენ ზრდასრული ადამიანები და თავისი ნებით გახდნენ ქრისტიანები!


"არ" კი არა "ვერ", მუცელში შეუძლებელია აღასრულო ნათლობა, და "არ მონათლულან" ითქმება ისეთ ადამიანზე ვინც უარს ამბობს ნათლობაზე შეგნებულად! არ მონათვლა და ვერ მონათვლას შორის დიდი განსხვავებაა.



და რომ არ მოეკლათ და გაზრდილიყვნენ, იქნებ ეპისკოპოსკოპოსები გაზრდილიყვნენ?



აბა დაწერე მათი ნათქვამი სად ამბობენ ასე კონკრეტულად რომ "მოუნათლავი ჩვილები ვერ შევლენ სამოთხეშიო? "



ვინ და სასულიერო სემინარია-აკადემიის ლექტორმა, ღვთისმეტყველმა, პროფესორმა ედიშერ ჭელიძემ. ამიტომ თავს შევიკავებ მამა რაფაელის წიგნების კითხვისგან

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 14 2007, 01:30 PM

ვფიქრობ ასე უფრო საინტერესოა

მაპატიეთ, რომ წინას ვიმეორებ უბრალოდ მინდა რომ ყოველი ნაწილი ერთად იყოს!


ნაწილი II

ახლა სანამ I ნაწილის შევსებაზე გადავიდოდეთ, ამ საკითხის მეორე მხარეს მივმართოთ, კერძოდ შევუპირისპიროთ ერთმანეთს არგუმენტები და კონტარგუმენტები, ვნახოთ ერთობლიობაში და ერთ სქემაში მთელი სურათი:

"უჩწთ" მომხრეთა არგუმენტები ძირითადში სამია

1) არსად წმინდა წერილში არ წერია, რომ ვინმე შეიძლება ცხონდეს ნათლისღების გარეშე

2) და პირიქით, წმინდა წერილში შავით თეთრზე სწერია, რომ ვინც არ იშვეს "წყლისაგან და სულისა ვერ იხილოს სასუფეველი ცათა"

3) ( ყველაზე სუსტი ) ჩვილი ( უნათლავად აღსრულებული, შობილი თუ არშობილი) არის პირველქმნილი ცოდვის მატარებელი და მისგან განწმედის გარეშე ვერ ცხონდება, მოხვდება ჯოჯოხეთში, მაგრამ არ დაიტანჯება ( ? )

"ჩვილთა გადარჩენის მომხრეთა" ან ისინი ვინც უფრო ამას ვარაუდებენ, არგუმენტები ძირითადში ეთანხმება პირველ ორს და უპირისპირდება მესამეს

1) მართალია, წმიდა წერილი ამას არ წერს ( უნათლავად ცხონების შესაძლებლობას), მაგრამ ფაქტით გვიდასტურებს, არის ორი უდიდესი ფაქტი, რომელიც სხვაგვარად ვერ აიხსნება, კერძოდ ბეთლემში მოწყვეტილ ყრმათა და ჯვარცმულ ავაზაკისა, ორივე მხარე ცხონდა, მიუხედავად იმისა, არცერთი მონათლული არ იყო, მსგავსი სიტუაცია გვაქვს სხვადასხვა ადგილობრივ ეკლესიათა გამოცდილებაში, მაგალითად წმ. სინოდია, რომელიც არც წამებულა და არც მონათლულა, მაგრამ წმიდანია.

2) მართალია წმინდა წერილი ამტკიცებს, რომ "წყლისაგან" შობა აუცილებელია, მაგრამ არსად არ ამბობს, იმას რომ საერთოდ "უშობელს" მოეთხოვება პასუხი იმაზე, რატომ არ იშვა წყლისაგან, აქ აშკარად წერია "ვინც არ იშვას" და არა " ვინც ვერ იშვას", აქედან გამომდინარე სახარების ზემოთხსენებული მუხლი, ჩვილებს არ ეხებათ.

3) ეს არგუმენტი არის მცდარი და არამართლმადიდებლური, არ არსებობს ჯოჯოხეთი ტანჯვის გარეშე, და არც სამოთხე განღმრთობის გარეშე, განსაწმედელისათვის კი კათოლიკებს მიმართეთ,

ისე ჩემის მხრივა დავურთავ, რომ სხვათაშორის, სწორედ კათოლიკებს ჰქონდათ "სამოთხისგარეთ" მონიშნული ადგილი უნათლავ ყრმათათვის ე.წ. "ლიმბო",რომელიც მთლიანად ეყრდნობა კათოლიკურ წვალებას "განსაწმედელის" შესახებ, ახლანდელი პაპის ბენედიქტე XVI -ს ეკლესია იხრება უფრო ყრმათა შესაძლო ცხონებისაკენ.

ახლა კი, შეეცადეთ თუ შემეკამათებით, იმიტომ კი არ შემეკამათოთ, რომ უბრალოდ ახლა თქვენი ჯერია ( სიკვდილას ვგულისხმობ და რავი თუა კიდევ ვინმე "უჩწთ" მომხრე), არამედ დალაგებულად და ისე პუნქტებით და მეცნიერული სტილით როგორც მე დავწერე ( თუ უფრო უკეთესად იქნება, ამით დიდად მასიამოვნებთ).

გმადლობთ,

კაიროსი!

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 14 2007, 03:34 PM

კაიროს, ამ საკითხზე ყოველთვის იყო კამათი და ეს ახალი არ არის, როგორც ვხედავთ ამაზე აზრთა სხვაობა ყოველთვის იქნება...საქართველოს ეკლესიაში ამ ბოლო დროს დაიწყო ამ საკითხზე დავა რამოდენიმე სამღვდელოებიდან, რომლებიც მიიჩნევენ რომ უნათლავი ჩვილები ჯოჯოხეთში ხვდებიან, მაგრამ არ იტანჯებიან...ერთ-ერთი ამ სწავლების მიმდევარმა დეკანოზმა თეიმურაზ ჩაჩიბაიამ გამოსცა პატარა ბროშურა "ცხონებისთვის" სადაც ეს საკითხია განხილული, ერთ-ერთი კითხვა ასეთი იყო: არის ჯოჯოხეთში ადგილი სადაც არ იტანჯებიან სულებიო? და პასუხი გაიცა მდიდრის და ლაზარეს იგავი, ანუ ნაგულისხმევი იყო აბრაამის წიაღი...ყველამ კარგად ვიცით რომ უფალი როცა ჩავიდა ჯოჯოხში განხეთქა ჯოჯოხეთის კლიტენი, აღდგომის ხატზეც არის გამოსახული ბორკილები როგორაა დამსხვრეული, აბრაამის წიაღიც შებორკილი იყო და ისიც გაიხსნა და ცხონდნენ მართალნი, თან აბრააამის წიაღი ახლა როგორ იქნება როცა გამოსყიდულია ადამის ცოდვა? ისინი იქ იმიტომ იყვნენ რომ არ იყო გამოსყიდული ადამის ცოდვა...თან ეს ბროშურა რომ წავიკითხე შთაბეჭდილება შემექმნა რომ მისი სულიერი შვილი, ან ამ სწავლების მიმდევარი უსმევდა კითხვებს. მრევლი რომელიც ამ სწავლებას იზიარებს წმ. სინოდის განჩინების გამო გახარებულები არიან და ირონიულად იცინიან, მაგრამ ბოლოში ვნახავთ ვინ დარჩება გახარებული და გაცინებული წმ. სინოდმა იმსჯელა და განაჩინა რომ უნათლავები ვერ დაიმკვიდრებენ სასუფეველს, მაგრამ ჩვილთა ჯოჯოხეთში მოხვედრაზე არაფერი სწერია, ასე რომ...

პოსტის ავტორი: death თარიღი: Feb 15 2007, 06:06 PM

რამდენი დაგიწერიათ მოდი მაშინ ცოტა არეულად გავცემთ პასუხს

ამაზე უკვე გაგეცი პასუხი თუ არ გეზარება უკანა პოსტებს გადაავლე თვალი



ეს არარის დაზუსტებული ჯოჯოხეთში არის თუ არა ისეთი ადგილები სადაც არ იტანჯებიან ასე რომ ნუ ამტკიცებ იმას რისი დამტკიცებაც არ შეგიძლია



ოჰ რა კაცი ისე ამბობთ არქიმანდრიტი რაფაელი შფოტის შემომტანიაო მაგრამ არც ძვირფასი ედიშერი არის ნაკლები თქვენი ლოგიკით თუ ვიმსჯელებთ. ისე საინტერესოა რას იტყვის ედიშერი იმ საწყალ პაპუასებზე რომლებმაც ქრისტეს შესახებ საერთოდ არაფერი გაუგუიათ? ნუთუ ისინიც არ არიან საცოდავები ამ XXI საუკუნეში ანიმისტურ ვაკუუმში რომ იმყოფებიან? ნუთუ იმათაც სამოთხის ბილეთს აუღებს? მეც არავთქვი ვინ გამოაცხადა რაფაელი ერეტიკოსად? ედიშერი არ არის მართლმადიდებელური ეკლესია



მე კარელინი იმიტომ არ მომყავს რომ ვთვლი რასაც ის ამბობს უტყუარი ჭეშმარიტებაა უბრალოდ ზოგი ფაქტი მშვენივრად აქვს ახსნილი.








პირველქმნილ ცოდვაზე ცოტა ქვემოთ გაგცემ პასუხს. მე არასოდეს არ დამიკნინებია ნათლისღების საიდუმლო.
ავაზაკზე და სიდონიაზე თქვენ თვითონ ამბობთ რომ განხორციელდა უხილავი ნათლობა რაშიც არ გეწიინააღმდეგებით აგრეთვე მათ ირწმუნეს ქრისტე, ქრისტიანისთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი(ეს იმას არ ნიშნავს რონ ნათლობა, აღსარება, ეკლესია და სხვა არ არის საჭირო) ხოლო ჩვილი ბავშვები არ იყვნენ მონათლულები და არც სიდონიას და ავაზაკის მსგავსად მოუნანიებით თავისი ცოდევები და შესაბამისად მათზე ვერ განხორცილდებოდა გინდ უხილავი და გინდ ხილული ნათლობა. იმედია გაიგეთ და კიდევ არ დაამახინჯებთ ჩემს ნათქვამს

რაც შეეხება ბეთლემში მოწყვეტილ ყრმებს ისინი ეწამენ ქრისტესთვის ხოლო აბორტით მოკლული ბავშვები საკუთარი დედების "კეთილდღეობისთვის"




ეფრემ ასურს არ უწერია რომ მოუნათლავი ჩვილები ცხონდებიან ასე რომ არ გვინდა არაობიექტური განსაზღვრებები.
აქ კი წმინდანი ამბობს, რომ ბავშვები ყველანი ღვთის ანგელოზები არიანო აქ მართლაც მხატვრულად ლაპარაკობს წმინდანი იმ უბრალო მიზეზის გამო რომ ბავშვი არ შეიძლება ანგელოზი იყოს, მართალია ქერუბიმები (რომლებიც გამოსახული არიან ჩვილი ბავშვების სახით და ზოგიერთმა შეიძლება ეს არგუმენტი მოიყვანოს თუმცა მე არ ვამბობ რომ წმინდა მამამ ეს იგულისხმა) გამოსახულნი არიან ბავშვების სახით მაგრამ ეს სრული გაუნათლებლობა იქნება რელიგიურ საკითხებში რომ თქვა თურმე ჩვილები სიკვილის შემდეგ ქერუბიმები ხდებიან . ის ამბობს რომ ეს საქმე ღმერთს უნდა მივანდოთ

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 15 2007, 06:12 PM

death

თქვენი შემხედვარე უცნობის სიმღერიდან ესეთი ფრაზები მახსენდება ,,გამაოცა ტიპმა გამაოცა,, დედა რა ამოუწურავი თემაა, გავოცდი.

შეიძლება რარაც სწორედ ვერ გავიგე, მაგრამ შენი აზრიდან ისეთი შტაბეჭილება დამრცა, რომ საერთოდ სათუოდ ხდი ყველა ბავშვის ცხოვნების საკიტხს. მონათლულის თუ მოუნათლავის. მე როგორც ვიცი პირველქმნილი ცოდვის გამოსყიდვა ნათლობით ხდება, ჩვილები ვერ სცოდავენ, აბა სად უნდა წავიდნენ???

პოსტის ავტორი: death თარიღი: Feb 15 2007, 06:44 PM

აქ ძირითადად ყველაფერი პირველქმნილ ცოდვას ეხება ასე რომ მოდი ამაში გავერკვიოთ.

იმისგამო რომ ყველა ადამიანი არის ადამის მთამომავალი ამის გამო პირველმამისეული ცოდვა გადაეცემა ადამიანიდან ადამიანს - პირველმამისეული ცოდვა ითვლება გარკვეულ წილად შთამომავლობით ცოდვად. ადამმა თავისი ნებით ჩაიდინა ცოდვა და რათქმაუნდა მისი შთამომავლები არ მონაწილეობდნენ მის მიერ ჩადენილ ცოდვაში მაგრამ დაბადებული დაცემული ადამიდან, მისი დასნეულებული ცოდვილი არსებით,რომელშიც არსებობს ცოდვა როგორც რაღაც ცოცხალი საწყისი მოქმედებს და ხელს უწყობს სხვა ცოდვების ჩადენას ანუ მოკლედ რომ ვთქვა ადამიანიდან სხვა ადამინაში გადავიდა ცოდვა.

შენ აღნიშნე რომ მათი ცოდვა გამოსყიდულია ქრისტეს მიერ - მართალია. მაგრამ ეგ იმ შემთხვევაში თუ შენც აღიარებ ქრისტეს ხოლო ჩვილებმა რათა "მოიცილონ" არა ცოდვა(კი ბატონო) არამედ ცოდვილი ბუნება ამისთვის უნდა მოინათლონ. აბა გართობისთვის ხომ არ ჰქადაგებდნენ წმინდა მამები ჩვილები დაბადებისთანავე მონათლეთო

ხოლო თუ იმას ვაკეთებ, რაც არა მსურს, მე კი აღარ ვაკეთებ,არამედ ცოდვა, რომელიც ჩემშია დამკვიდრებული.
(რომაელთა 7,20)

ამიტომ არავითარი მსჯავრი არ არის მათზე რომლებიც ქრისტე იესოში ,ცხოვრობენ არა ხორციელად არამედ სულიერად.
(რომაელთა 8,1)


რომაელტა 3.23-24
ვინაიდან ყველამ შესცოდა დამოკლებულნი არინ ღვთის დიდებას.
და უსასყიდლოდ მართლდებიან მისი მადლით, ქრისტე იესოში გამოსყიდვით


1კორ 15,22
ვინაიდან როგორც ადამში კვდება ყველა, ასევე გაცოცხლდებიან ქრისტეში.

მოდი ამასთან დაკავშირებით მოგიყვან წმინდა მამების გამონათქვამებს:

Ориген: "Если дети крещаются во оставление грехов, спрашивается - каких это грехов9 Когда это они согрешили? Ради чего другого необходима им купель крещения, если не ради того, что никто не может быть чист от грязи, хотя бы он один день прожил на земле? Дети, следовательно, крещаются. ибо таинством крещения очищаются от нечистоты рождения"

отцы Карфагенского Собора (418 г.) 124 правила: "Кто отвергает нужду крещения малых и новорожденных от матерней утробы детей или говорит, что хотя они и крещаются во отпущение грехов, но от прародительского Адамова греха не заимствуют ничего, что надлежало бы омыти банею пакибытия (из чего следовало бы, что образ крещения во отпущение грехов употребляется над ними не в истинном, но в ложном значении), тому да будет анафема. Ибо реченное Апостолом: "Единем человеком грех в мир вниде, и грехом смерть: и тако (смерть) во вся человеки вниде, в нем же вси согрешиша" (Рим.5:12)

წმ, აფანასე დიდი:Поскольку все люди являются наследниками растленной грехом природы Адамовой, то все зачинаются и рождаются во грехе, ибо по естественному закону рождаемое тождественно рождающему; от поврежденного страстями рождается страстный, от грешника - грешник


Св.Дидим: Все потомки Адама приобретают первородный грех наследственным путем через рождение от Адама по телу"

წმ. იუსტინე: Всеобщую наследственность первородного греха, проявляющуюся во всеобщей греховности людей, не выдумал человек; напротив, она составляет Богооткровенную догматическую истину христианской веры. "Не я выдумал первородный грех, - писал блаженный Августин против пелагиан, - в который Вселенская Церковь верует искони, но ты, отвергающий этот догмат, без сомнения новый еретик"


Блж.Августн:Крещение детей, при котором восприемник от имени детей отрицается сатаны, свидетельствует о том, что дети находятся под первородным грехом, ибо они рождены с растленным грехом естеством, в котором действует сатана

იგივე:
В Адаме человеческое естество испорчено грехом, подвергнуто смерти и праведно осуждено, поэтому и все люди рождаются от Адама в том же самом состоянии"


Тертуллиан: Греховная испорченность от Адама переходит во всех его потомков путем зачатия и рождения, поэтому все подвержены этой исконной греховности, но она не уничтожает в людях их свободу желать и творить добро и способность к благодатному возрождению"

Св. Киприан: Поскольку и самым большим грешникам, которые много грешили против Бога, даруется отпущение грехов, когда они уверуют, и никому не отказывается в прощении и благодати, постольку не должно запрещать это дитяти, которое только что родилось, ни в чем не согрешило, но само, произойдя но телу от Адама, приняло заразу ветходревней смерти через самое рождение и которое настолько легче может приступить к принятию отпущения грехов, поскольку ему отпущаются не его собственные, а чужие грехи"

Свт.Иоанн Дамаскин: С перенесением прародительской греховности на всех потомков Адама путем рождения, на всех на них в то же время переносятся и все последствия, постигшие наших прародителей после падения; обезображенность образа Божия, помрачение разума, испорченность воли, оскверненность сердца, болезни, страдания и смерть

ეხლა რაც შეეხება კატეხიზმოს:rogorc mTel kacobriobis winaparTa, adam da evam gadasces kacobriobas iseTive buneba, rogoric hqondaT Secodebis Semdeg, e. i. waryvnili da dacemuli. maTi codva gadadis yvelaze. pavle mociquli brZanebs: erTisa mis kacisaTvis codva soflad Semohxda, da codvisa ZaliT _ sikvdili: esreT yovelTa kacTa zeda sikvdili moiwia, rameTu yovelTa Sescodes (rom. 5, 12). am codvas, romelic pirvel kacis mier Semovida qveyanaze da Seiqmna mizezad kacTa sikvdilisa, ewodeba codva pirveli anu codva winaparTa. am pirvel anu winaparTa codvad igulisxmeba adam da evaSi, rogorc TviT codva, agreTve maTi bunebis codviTi mdgomareobac, romelSiac Sevidnen am codvis gamo. CvenSi ki, maT STamomavlobaSi, pirvel anu winaparTa codvad igulisxmeba mxolod codviTi mdgomareoba Cvenis bunebisa, romliTac da romelSiac vibadebiT.




ამ კითხვაზე რამოდენიმეჯერ გავეცი პასუხი



გაიხარე სხვათაშორის მეც მანდა ვარ

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 15 2007, 07:30 PM

death

სიკვდილა, კიდევ კარგი შენზე არ არის დამოკიდებული ადამიანების ცხოვნება თორემ საწყალი ჩვილები

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 15 2007, 07:49 PM

death ძვირფასო!

გინდა ჩვილები ჯოჯოხეთში რომ მოხვდნენ?

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 15 2007, 08:10 PM

მაგასაც ვერ აბავ თავს



რა სასაცილო ხარ? ხომ იძახდი რომ ჯოჯოხეთში ხვდებიან მაგრამ არ იტანჯებიანო, ახლა ამბობ რომ არაა დაზუსტებული ჯოჯოხეთში ადგილები სადაც ან იტანჯებიან ან არაო? ჰა ჰა ჰა



მოიყვანეთ ფაქტი ედიშერმა როდის შემოიტანა შფოთი!



რაფაელი თქვენი ღმერთი ხომაა სამაგიეროთ



და ამის გამო ჯოჯოხეთში უნდა მოხვდნენ? მათი ბრალია დედებმა რომ მოკლეს? ისინი უცოდველები არიან, მათ არ მიეცათ ნათლობის საშუალება და არც ქრისტეს აღიარების საშუალება, რა იცი რომელიმე აბორტით მოკლული შენზე და ჩემზე უკეთესი მართლმადიდებელი რომ არ იქნებოდა? და ფორუმზე პოსტების მაგივრად იქნებ სასულიერო პირები ყოფილიყვნენ? ჯოჯოხეთი არა ზურნა

პოსტის ავტორი: death თარიღი: Feb 15 2007, 08:50 PM

კი მართალია მაგრამ მე მათ ცეცხლში არ ვყრი ასე რომ არაფერია აქ საგანგაშო. ისინი იქ აღმოჩნდებიან სადაც მათთვის იქნება უკეთესი. რაც შეეხება მათ შესაძლო მომავლას მასე ნებისმიერი მოლა რომელიც მინარეთიდან "გალობს" შეიძლება გამხდარიყო მღვდელი და არც თუ ისე ურიგო აგრეთვე დალაილამაც შეიძლება გამოსულიყო ეპისკოპოსი .



შეუძლებელია ამ კითხვაზე გაგცე პასუხი იმიტომ რომ ყველაზე უკეთ მათი ადგილი ღმერთმა იცის



მე კი ვამბობ მაგას მაგრამ დამტკიცებული არაა ეგ რომ ეგრეა . თუმცა რაღა დაუმტკიცებელი აგერ შენ თვითონ გიწერია:


აქამდე დაგეწერა შე კაცო რას მაწვალებდი



მაინც შენეუბურად დაწერე არა . ეგ ჩვილები ხომ მოუნათლავებია? ასე რომ აღარ იყო მაგის დაწერის აუცილებლობა

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 16 2007, 12:16 AM

სიკვდილა, ნუ ამახინჯებ დოგმატებს

1) ჯოჯოხეთის შესახებ, რამეთუ არაა ჯოჯოხეთი ტანჯვის გარეშე, ისევე როგორც არ არსებობს სამოთხე ნეტარების გარეშე, ეს დ ო გ მ ა ტ ი ა ! ! !

2) ადამის ცოდვის პასუხისმგებლობის შესახებ და ამაზე აი გიწერ!

თემა ამოწურული არ იქნება და ჩვენ ვერც ამოვწურავთ, უბრალოდ წინ წასვლა უნდა შევძლოთ.

სიკვდილა ამართლებს თავის მეტსახელს და მოუსვლელში აგზავნის ყველას....

[quote]ბეთლემში მოწყვეტილ ყრმებს ისინი ეწამენ ქრისტესთვის [/quote]

1) არ შეიძლება ვინმე ეწამოს ისე ქრისტესათვის, რომ მას საერთოდ არ იცნობდეს, ის არასდროს ენახოს და არ წამდეს მისი, დიდი ალოგიზმია

2) [quote]აბორტით მოკლული ბავშვები საკუთარი დედების "კეთილდღეობისთვის[/quote]

და ბავშვებს რა ამით? რა განსხვავებაა იდეაში, ბავშვს ვინმე ჭკუაგადატრიალებული ჰეროდე, ტახტის დაკარგვის შიშის გამო მოკლავს, თუ რომელიმე ექიმი მწვანე დოლარების გამო? დაფიქრდი რა ხანდახან რას წერ!

ხანდახან მრჩება შთაბეჭდილება, რომ არ კითხულობ რასაც გიწერ, ან კითხულობ ისეთი განწყობილებით, რომ რაიმე ხარვეზი იპოვო, იდეაშიც კი არ უშვებ იმას, რომ შეიძლება რაღაც გეშლებოდეს და შეიძლება ამ ნაწერმა სწორ გზაზე დაგაყენოს, თუ ამ მიდგომას არ გამოასწორებ, მე და გუჯა კი არა, ბასილი დიდი და იონე ოქროპირიც ვერაფერს შეგასმენს!

აი ნათელი მაგალითი, ეფრემ ასურმა ხოტბა შეასხა ჩვილებს და შენ ისევ უშვებ რომ ეფრემ ასური, რომელიც ამ ხოტბას წერდა, მათ ჯოჯოხეთში წარმოიდგენდა? ყველაფერი მხატვრულად ჩათვალე, სინამდვილეში წმიდა მამამ მხატვრული შედარება ერთხელ გამოიყენა და მთელი ხოტბა არამხატვრულად არამედ პირდაპირ შეასხა ჩვილებს, განსხვავების გარეშე!
მაშ ეს რა არის? ესეც მხატვრულობაა?
[quote]уст грудных младенцев и детей, которые, как чистые агнцы в Эдеме, упитываются в Царстве[/quote]
[quote]они среди дерев, и Архангел Гавриил – пастырь сих стад. Выше и прекраснее степень их, нежели девственников и святых; они – чада Божии, питомцы Духа Святого. Они – сообщники горних, друзья сынов света, обитатели чистой земли, далекие от земли проклятий[/quote]

მართლა ყრუ უნდა იყო ადამიანი, ეს ყველაფერი რომ არ მიიღო და თქვა ვისზეც ეფრემი ამას წერდა ჯოჯოხეთში მოხვდებიანო.... სამწუხაროა, სიკვდილა.. უფრო დაფიქრებულად წაიკითხავდი მეგონა ჩემს ნაწერს...

მილიონჯერ გაგიმეორე, რომ ცოდვა არ გადადის შთამომავლობით, ეს არ არის ქრისტიანული სწავლება,ძველი აღთქმა არ წაგიკითხავს, "ბაბუის ნაჭამ ტყემალის გამო, შვილიშვილს კბილებს არ მოვკვეთო"?

სადა ხარ, ჩევნ გამოხსნილები ვართ! ქრისტე აღდსგა!

ცოდვა შიდსი კი არ არის, სხეულით რომ გადავიდეს!

შენ რაც მოიყვანე ყველა მამა სწორედ შენ საწინააღმდეგოს წერს და გაოცებული ვარ, იმას თუ არ კითხულობ რასაც მე გიწერ, არც იმას არ კითხულობ რასაც შენ თვითონვე წერ?
ნახე ორიგენე:

[quote]Дети, следовательно, крещаются. ибо таинством крещения очищаются от нечистоты рождения" [/quote]

და სად წერია აქ ადამის ჩადენილი ცოდვა ამას უნდა ეპატიოსო?

ახლა კრება ვის გადაცემს ანათემას:

[quote]от прародительского Адамова греха не заимствуют ничего[/quote]

აქ არ წერია საყვარელო, რომ ადამის ცოდვა გადადისო. არამედ წაიკითხე კარგად, რომ იმ ცოდვიდან არ გადადის არაფერიო! ანუ ცოდვა კი არ გადადის, არამედ ცოდვილი, დაცემული და დაზიანებული ბუნება! შენ რომ ფიქრობ თუკი იმის დაწერა უნდოდა კრებას იტყოდა, "წყეული იყოს ის ვინც არ თვლის რომ ადამის ცოდვა არ გადადის შთამომავლებზეო", ეს არ უთქვამს არამედ : "
[quote]Адамова греха не заимствуют ничего[/quote]

ათანასე დიდი კი საერთოდ ამარცხებს შენს მავნე აზრებს


[quote]все люди являются наследниками растленной грехом природы Адамовой[/quote]

სად წერია კარგო რომ ჩვენ ცოდვის "ნასლედნიკები" ვართ? აქ ბუნებაზეა საუბარი, აღარ შემიძლია, ასე ბრმა როგორ უნდა იყო რა?!

მოდი სიას გაგიკეთებ და მერე, ჯერ პირჯვარი გადაიწერე და ისე დაჯექი და წაიკითხე, რა დაწერე, და ვის აზრს ამართლებს ეს ნაწერი, ჩემსას, რომელიც გეუბნები, რომ ცოდვა კი არ გადადის, არამედ მისი შედეგი , ანუ დაცემული ბუნებათქო! ასე რომ ადამის ცოდვა ჩვილებს არ შეიძლება მოეკითხოთ,რამეთუ არც აქვთ!

მაშ ასე სია:

1) ავგუსტინე
[quote]что дети находятся под первородным грехом, ибо они рождены с растленным грехом естеством, в котором действует сатана [/quote]

ისევ ავგუსტინე

2) [quote]В Адаме человеческое естество испорчено грехом, подвергнуто смерти и праведно осуждено, поэтому и все люди рождаются от Адама в том же самом состоянии" [/quote]

3) ტერტულიანე

[quote] Греховная испорченность от Адама переходит во всех его потомков путем зачатия и рождения, поэтому все подвержены этой исконной греховности[/quote]

4) წმიდა კვიპრიანე:

[quote]дитяти, которое только что родилось, ни в чем не согрешило, но само, произойдя но телу от Адама, приняло заразу ветходревней смерти через самое рождение [/quote]

დამასკელი კი გიხსნის რა იგულისხმება ცოდვის "გადასვლაში"С перенесением прародительской греховности" ის არსად არ წერს, რომ ამ ცოდვის გამო ვინმემ პასუხი უნდა აგოს, არამედ წერს, რომ ცოდვა ( მისი შედეგები ) გადადის შთამამოვლობაზე სხვადასხვა სახით და მათ ჩამოთვლის [quote]последствия, постигшие наших прародителей после падения; обезображенность образа Божия, помрачение разума, испорченность воли, оскверненность сердца, болезни, страдания и смерть [/quote]


ალბათ რუსული არ გესმის კარგად, მაგრამ ქართულიც?
ცოდვა, რომ გამიმუქე, მანამ "ბუნება", რომ ეწერა, იმას გვერდი რად აუარე?

[quote]ადამმა da evam gadasces kacobriobas iseTive buneba, rogoric hqondaT Secodebis Semdeg, e. i. waryvnili da dacemuli. maTi codva gadadis yvelaze. [/quote] სანამ ცოდვას დაგიწერდნენ, მანამ ის დაგიწერეს, რა იგულისხმება შიგ,

მოკლედ, მე არ ვიცი, ეს ციტატები ვინ გაპოვნინა, შენი ნაპოვნი რომ არ არის ეტყობა, ამოკრებილია, ძალიან სუსტადაც რამეთუ შენივე ციტატებით საპირისპირო გაჩვენე, გამოვტოვე მხოლოდ

Св.Дидим: Все потомки Адама приобретают первородный грех наследственным путем через рождение от Адама по телу"

წმ. იუსტინე: Всеобщую наследственность первородного греха, проявляющуюся во всеобщей греховности людей

არა იმიტომ, რომ მათში რაიმე მიუღებელია, უბრალოდ ისეა ამოგლეჯილი ციტატა, რომ არ ჩანს, რას გულისხმობდა "приобретают " ქვეშ, პასუხისმგებლობასაც იღებს ადამიანი, თუ მხოლოდ შედეგებს იწვევს თავის თავზე, თუმცა იუსტინემ დაგიწერა, რა არის ეს "наследственность " , ნახე თურმე ის კი არ ყოფილა, რომ ვინმე საკუთარი ცოდვების არ მქონე, ადამის შეცოდების გამო, რომ დასაჯოს ( უაზრობა! ) , არამედ იმ ცოდვის შედეგები სჩანსო : "всеобщей греховности людей"

ჩემო კარგო, ძალიან სუბიექტურად მიუდექი საკითხს, ამიტომ ვიმეორებ მოკლედ იმას რასაც გიმტკიცებ მე ზოგადად და მამები კონკრეტულად

1) ადამის ცოდვა გადასვლაში ვგულისხმობთ მხოლოდ დაცემული ბუნების გადასვლას, მხოლოდ დაცემის შედეგებს.

2) ადამის ცოდვის გამო არავის მოეკითხება პასუხი, გარდა თვითონ ადამისა, რომელიც სხვათაშორის წმიდანია

3) ნათლისღებით კი რაიმე ცოდვა კი არ გვეპატიება, რომელიც ჩვენ არ ჩაგვიდენია, არამედ " განვიწმიდებით“, „განვიბანებით“, „განვმართლდებით“, „წარგვეხოცება ცოდვანი“ და ა.შ. ნათლისღებით ჩვენ „ვკვდებით ცოდვისათვის, რათა განახლებული ცხოვრებით ვიცხოვროთ" ე.ი. წარგვეხოცება "ცოდვანი" და არა ცოდვა, რომელიც ჩვენ არ ჩაგვიდენია!წაიკითხე ძამიკო კატეხიზმო, სად წერია, ადამის ცოდვა ეპატიება ადამიანს ნათლისღებისასო? ( არადა ნაპატიები აქვს იმ ადამს უკვე და ჩვენ რა უნდა გვაპატიოს? )

http://orthodoxy.wanex.net/gvtismetkveleba/pomazanski/17.htm#5

წაიკითხე ეს კატეხიზმო, ნახე როგორ არიგებს გრიგოლ ღვთისმეტყველი დედებს, იმას კი არ ეუბნება მონათლეთ ყრმები, რადგან "ადამის ცოდვა უნდა ეპატიოსო" არამედ : " გყავს ყრმა? ნუ მისცემ დროს გაძლიერდეს დაზიანება" ე.ი. ისევ დაზიანებულ ბუნებაზეა ხაზგასმა, ამაზე აშკარად ვინღა დაგიწეროს?!


ამიტომ გთხოვ, დაკვირვებით წაიკითხო, რას გიწერ და მერე ორმაგი დაკვირვებით წაიკითხო რას წერ და სამმაგი დაკვირვებით იფიქრო რა გწამს!

გმადლობთ,

კაიროსი!

პოსტის ავტორი: death თარიღი: Feb 16 2007, 02:14 AM

გეთანხმები მაგრამ ადამიანი რომელიც არის ჯოჯოხეთში ანუ არ არის ღმერთთან ის უკვე ტანჯვაშია, ასე რომ ტანჯვაში არ იგულისხმება გინდათუარა ცხელ ლავაში იხარშებოდე




ისინი ეწამენ ქრისტეს სახელის გამო იგივე ქრისტესთვის(ქრისტეს სახელი ანუ ქრისტე) და სხვათაშორის წმინდანებად არიან აღიარებულნი



მოდი სენტიმენტების გარეშე. ეფრემ ასურს უწერია ჩვილი ბავშვები და არა მოუნათლავი, ჯერ არ დაბადებული ან მუცლიდან მოწყვეტილინი.




მე არ მითქვია რომ ცოდვა გადადის შთამომავლობით მე ვთქვი ხოლო ჩვილებმა რათა "მოიცილონ" არა ცოდვა(კი ბატონო) არამედ ცოდვილი ბუნება ამისთვის უნდა მოინათლონ. ცოტა ყურადღებით წაიკითხე რასაც ვწერ



ანუ ის რაც მე ვთქვი(ზემოთ)



მემგონი აქ ცოტა შენ ვერ გაიგე რა წერია: კრებაზე ითქვა რომ ის ვინც უარყოფს პატარაბის და ახალდაბადებულების ნათლობის აუცილებლობას ან კიდევ ამბობს რომ ადამის ცოდვისგან არ გადმოეცემათ არაფერი მათზე იყოს ანათემა.
მართალია წერია რომ ცოდვა არ გადიდისო მაგრამ სად წერია არ გადადის არეფერიაო? აბ ეს რას ნიშნავს "Кто отвергает нужду крещения малых и новорожденных от матерней утробы детей или говорит, что хотя они и крещаются во отпущение грехов, но от прародительского Адамова греха не заимствуют ничего, что надлежало бы омыти банею пакибытия, тому да будет анафема"




მართალი აქ არსად არ წერია რომ ცოდვის მემკვიდრეები ვართ მაგრა აქ წერია все зачинаются и рождаются во грехе

კიბატონო ავგუსტინეში გეთანხმები




ტერტულიანე ამბობს რომ ცოდვითი სიწამხდრე გადაეცემა მთელ მის მემკვიდრეებს ჩასახვის დ დაბადების გზით აგრეთვე დავამატებდი ავგუსტინეს სიტყვებს: "В Адаме человеческое естество испорчено грехом, подвергнуто смерти и праведно осуждено, поэтому и все люди рождаются от Адама в том же самом состоянии"

ანუ აქ გასაგებია რასაც ამბობს ყველა ადამიანი იბადება ცოდვილი ბუნებით , ხოლო ცოდვილი ბუნებით დაბადებული მოუნათლავი არაჭეშმარიტ სარწმუნოებას ნაზიარები ჩვილები სამოთხეში არამგონია რომ მოხვდნენ

დამასკელი ამბობს თითქმის იგივეს რაც ტერტულიანე




აქ გასაგებად წერია რომ ადამის ყველა შთამომავალი შამომავლობით იძენს(приобретают) პირველქმნის ცოდვას. თუმცა მე არ ვამბობ იმას რომ ადამმა რომ "ვაშლი ჩაკბიჩა" ამაზე ჩვენც უნდა ვაგოთ პასუხი უბრალოდ აქ წერია რომ ადმიანი იბადება ცოდვილი ბუნებით, წაბილწული გულით და ასეთ ადამიანს სჭირდება ღმერთი და არა ჩარტერული რეისი დედის საშო - სამოთხე იმიტომ რომ სამოთხეში სიცოცხლე იწყობა სიყვარულზე დაყრდნობით ანუ სამოთხე და ჯოჯოხეთი უკვე ადმიანის გულში აქ იწყება ხოლო იმათ ვისაც არ გააჩნიათ ღვთაებრივი სიყვარული და ვისი გულიც ცოდვით არის გაჟღენთილი გინდ შთამომავლობითი გინდ შემედეგ დამატებით განვითარებული ვერ დაიმკვიდრებენ ადგილს სამოთხეში - აქ დაიწყო ეს "სამოთხეობრივი" სიყვარული თქვენს მიერ ხშირად ნახსენებ ავაზაკის გულში როდესაც ის ჯვარზე იყო გაკრული ქრისტეს გვერდით ასევე აქ დაიწყო ეს სიყვარული სიდონიას გულში როცა მან მაცხოვრის კვერთხი გულში ჩაიკრა მართალია მათ გულებში ეს სიყვარული მალევე ჩაისახა ზოგიერთებისგან განსხვავებით მაგრამ ამ ჩვილებს თავისი ცოდვილი ბუნების გამო ღვთაებრივი/ქრისტესმიერი სიყვარული არ ღირსებიათ

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 16 2007, 10:36 AM

death

ჯოჯოხეთში ცოდვილი ცხოვრების გამო მიდის ადამიანი. სულის სიმძიმის გამო. მუცლადმოწყვეტილ პატარებს სახარებაც კი არ ექადაგათ, უბრალო მიზეზის გამო, ვერ მოასწრეს. მათ არჩვევანის საშუალებაც კი არ მიეცათ, ისე იქნენ მოკლულები. ცოდვა ვერ მოეკითხებათ, სული ცოდვებით მძიმე არა აქვთ, ამიტომ, ჯოჯოხეთში რა უნდათ არ მესმის. სად წავლენ უფალმა იცის. ვფიქრობ მოუძებნის შესაფერის ადგილს.

პოსტის ავტორი: Zeskvi_ucha თარიღი: Feb 17 2007, 01:27 AM

დღეს ქრონიკაში მოვუსმინე და გული მომიკვდა:
2006 წელს 25881 ქალს გაუკეთებია აბორტი. და 30%ით გაზრდილა წინა წელთან შედარებით.
ამდენი ქართველი დააკლდა საქართველოს მარტო ამ წელს. აუ ეს რომ გავიგე რა დამემართა იცით? ახლაც სულ მაგაზე ვფიქრობ. ღმერთმა შეგვინდოს ქართველ ერს ასეთი ურწმუნოება და გაგვამრანლოს.
არა რა კიდევ ვერ ვიჯერებ, ნუთუ მართლა 25881 ქართველი დავკარგეთ, და ამდენიმეს ვკარგავთ ყოველ წლიურად ჩვენი პირდაპირ ვიტყვი და არაქართველობის და არაქრისტიანობის გამო!

პოსტის ავტორი: S W A T თარიღი: Feb 17 2007, 01:32 AM

ძმაკაცი გავაფრთხილე რომ მაგარ ცოდვაში ვდგავდით ფეხს.
გამოცდა იყო ნამდვილად. ამაზე დიდი გამოცდა რა იქნებოდა .
ძმაკაცი გთხოვს ფულს, ასეთი საქმისთვის. როგორია უარის თქმა როცა გაქვს.
თანაც მაინც იშოვნიდა ფულს.

პოსტის ავტორი: თამარი თარიღი: Feb 17 2007, 01:50 AM

მნათეს რო ვუყურებ, ვრწმუნდები, რომ მართლა ყრმათაა ცათა სასუფეველი!

აი, ადამიანი!

პოსტის ავტორი: kato_Bato თარიღი: Feb 17 2007, 09:55 AM

ხალხო, მომისმინეთ
მართლმადიდებლურ ფორუმზე ხართ თუ ომში?
რას გვემართლებით, რატომ გვედავებით, რატომ განიკითხავთ ღვთის განგებულებას?
რა ჩვენი ბრალია თუ უფალმა დაფარა ეს ჩვენი გონებისა და თვალისთვის და ყველა სჯის "პო მერე სვოეი "ისპორჩენნოსტი?" ანუ თავისებურად, როგორც უნდა რომ იყოს.
თქვენ თვითონ გადახედეთ, რა დაწერეთ ისეთი, რაც თუნდაც ერთ ადამიანს რამეს შემატებას ამ ფორუმზე?
არაფერი დავის და ცინიკური დამოკიდებულების გარდა.
რას ნიშნავს მართლმადიდებლური ფორუმი თვენი აზრით? წესები მაინც წაგიკითხავთ?
თუ კი, თქვენს ემოციაზე დაყრდნობილი არგუმენტები ასეთ თემაში რომ ვერაფერი შეღავათია, ეს ახალი ამბავია?
რატომ ითხოვთ ყოველთვის, რომ სხვამ შეასრულოს თავისი მოვალეობები?
იქნებ თქვენს საკუთარსაც გადახედოთ?
კარგია ახლა მე ამ დილაუთენია რომ ვზივარ აქ მოწყენილი და ტაძარშიც გაბრაზებული მივდივარ?
თქვენი მიზანია მოყვასი განსაცდელში ჩააგდოთ?(ისედაც არ მაკლია, გმადლობთ )

რა არის ეს, ცოტა თავი შეიკავეთ, ასე აგიყოლიათ ბრაზმა, ადამიანების მიმართ, რომლებიც ცოცხლები არიან, უფრო ახლობლები და ისევე სტკივათ და განიცდიან, როგორც თქვენ და ჩვილების სიყვარული გინდათ დაგვაჯეროთ, რომელიც საკუთარმა დედემა მოიწყვიტეს და თქვენ კი არა მზის შუქი არ უნახავთ?????

პოსტის ავტორი: ლეონტი თარიღი: Feb 17 2007, 12:07 PM

მართალია მაინც იშოვნიდა ფულს.
მაგრამ მაინც დიდი შეცდომა დაგიშვია.
ყველანაირად უნდა გერჩია რომ გადაეფიქრებია,ტუნდაც დაგეკარგა ეგ ძმაკაცი.
თვითონ უფალი ამბობს თუ ვინმე უფრო მეტია ჩვენთვის ვიდრე თვით უფალი, მაშინ არა ვართ მისი ღირსნი.
ძმაკაცობა თუ უფალს დაგაკარგიებს,რაღა ძმაკაცობაა.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 17 2007, 01:39 PM

სიკვდილა, ახლა აშკარად გამოჩნდა, რომ შენ ერთი ვინმე დაბნეული კი არ ხარ, რომელსაც რატომღაც "ჩვილების ჯოჯოხეთში" გაშვება ესიმპატიურება, არამედ მიზანმიმართულად აწვები ამ სწავლება ან სოტირისი ხარ, ან სოტირის II ან საერთოდ უარესი!

სამწუხაროა, რომ წაკითხვის და გაგების უნარის სიმცირეს განიცდი, მაგრამ იმედია, რაც ვწერე, ჩვენი მეგობრებისათვის უფრო სასარგებლო აღმოჩნდა, შენზე, კედელზე და ცერცვზე ხომ იცი ანდაზა და ეგრეა საქმე...

ეს რა დაგაწერინა?

ცრუობ სიკვდილა, ცრუობ უნამოსოდ!

ცრუობ და მაოცებ ამ სიცრუით, გეთქვა შევცდიო და მორჩა

გინდა გაჩვენო ადგილები სადაც წერ, რომ ისინი ადამის, პირველქმნილი ცოდვის მატარებლები არიან, ხოლო ბუნების დაზიანებაზე მე დაგიწყე კამათი!

აი დაითვალე, სულ შენი შემოქმედებაა და ნახე თუ როგორ წერ გაკვრით "ბუნების ცოდვილობას" და რამდენჯერ გაქვს აქცენტი, იმაზე რომ ცოდვა გადადის შთამომავლობით:

1)



2)

3) იქნებ ისიც გაიხსენო, რა გამიმუქე "კატეხიზმოდან"?


4) იქნებ ისიც გაგეხსენებინა, მხევალ ნინოს რა უპასუხე?

ნინო წედა ( შეცდომით ): "მე როგორც ვიცი პირველქმნილი ცოდვის გამოსყიდვა ნათლობით ხდება


შენ უპასუხე ( ისევ შეცდომით ) :" გაიხარე სხვათაშორის მეც მანდა ვარ"

ხედავ, რომ "იქა ხარ"? არაა საკმარისი? იყავი თუ არა ეს შენ?



რადგანაც იცრუე, და მიხვდი რომ არ გაგივიდა, დისკი შეატრიალე და ახალი სისულელე დაწერე!
რადგანაც ჩვილები ჯოჯოხეთში "ადამის ცოდვის" გამო ვერ გაუშვი, ახლა ახალი შარი მოსდე "ეე,მაგათ ცოდვილი ბუნება აქვთო" , გეგონება შენ სულ "ღვთაებრივი თუ არა ანგელოზებრივი" ბუნება გქონდეს, არადა შენთან შედარებით ისინი მართლაც ანგელოზები არიან!

ეს კი იდიოტიზმია, რომ მხოლოდდამხოლოდ იმიტომ წარწყმდებიან, რომ ცოდვილი ბუნება აქვთო!



ჯერ ერთი . რას ქვია არაჭეშმარიტ სარწმუნოებას ნაზიარები? რეებს წერ?ხოხო, ლამის კენედის მკვლელობა დააბრალოს ჩვილებს , რატომ გეზიზღება ნეტა ასე?

ჩვენში დარჩეს შენ რას ფიქრობ იგივე წმიდანები ან უბრალოდ ცხონებული ადამიანები, რომელი ბუნებით შედიან სამოთხეში? ცოდვილით, მაგრამ იქ განღმრთობა ხდება მათი მარადიულად, შენ რა ბუნება გაქვს სიკვდილა, ჩვილებს, რომ სამოთხეს ართმევ და შენთვის იმედოვნებ?






ახ, ალბათ მაშინ "ჩარტერული რეისი დედის საშო-ჯოჯოხეთი" სჭირდება ხო? ადამიანო თუკი ღმერთი ჭირდებაო წერ, გაუშვი რა ღმერთთან, სიკვდილა ხარ და რაღა მოგთხოვო!




ჯერ კვერთხი კი არა კვართი სულ დაივიწყე ხო რაც წერა ეფრემმა ჩვილებზე? ააახ, თუ რომ დაიბადება, არა, მაპატიე, რომ მოინათლება მაშინვე განიმოსება "ცოდვილი ბუნებით" და შეიმოსება არა " ღვთაებრივი/ქრისტესმიერი სიყვარულით"? (და შენ ხომ ხარ სავსე სულ )


გული რომ არა აქვს შენს "სწავლებას" ეგ არაა ახალი ამბავი, მაგრამ გონებაშიც მოისუსტებს ძლიერად...

და რაო? ჯოჯოხეთში არ დაიტანჯებიანო? აბა რას იზამენ? წამოწვებიან და ინებივრებენ ხომ? და ახლა , თონე დაგწავავს თუ ტაფა, ამას არა აქვს გადამწყვეტი მნიშვნელობა, მთავარია წვა და ტანჯვა, რაც იქ არის და ნუ იბრმავებ თვალებს!


მეორეც, ნეტა შენ იმდენი სიწმინდე მოგცა და იმდენი უბიწოება რაც ახალდაბადებულ ჩვილშია სიკვდილა და მერე ილაპარაკე ვის რა ღირსებია; რა სისულელეებს წერ, ჯერ იყო და ადამის ცოდვის გამო უშვებდი, არ გამოგვიდა, ახლა ბუნების გამო და ეგეც სისულელეა, ახლა სიყვარული არა აქვსო, ეგეც იდიოტიზმია, რადგან რას თხოვ ჩვილს? არ დაბადებულს? ვინ უნდა უყვარდეს, როცა მზის სინათლეც არ უნახავთ? რეებს ბოდიალობთ?

და შეიკავეთ თავი პიროვნებების დასახელებიდან, იქნება ეს არქიმანდრიტი რაფაელი თუ დოქტორი ჭელიძე, აქ სწავლების სიმართლეზე ან სიცრუეზეა საუბარი, და ჭეშმარიტების დაცვა ან სიცრუის სწორად მხილება ყველას შეუძლია ( თუკი ეს ძალუძს) ერისკაცი იქნება თუ სასულიერო პირი, არქიმანდრიტი კი არა ნესტორი კონსტანტინეპოლის პატრიარქი იყო... მაგრამ ნუ დავალთ აქ პიროვნებებამდე!

ჩემი თხოვნაა, ან ისაუბრეთ ისე, როგორც ვწერთ, ანუ სწავლება და მტკიცებები და ა.შ ( მე ცოტა დაკავებული ვარ) ან კიდევ თავი შეიკავეთ დაპოსტვებისაგან!

იხარეთ,

კაიროსი!

პოსტის ავტორი: death თარიღი: Feb 18 2007, 01:26 PM

ჯერესერთი მერ არ ვარ სოტირისი არც სოტირიII და არც V. გაგების უნარზე რა მოგახსენო . სხვათაშორის შენ დაწერე მოდი ერთმანეთს ნუ გამოვეკიდებითო და ამას შენ თვითონ აკეთებ. მართალია მე გაუგებრად დავწერე ანუ არ დამიკონკრეტებია რა ვიგულისხმე პირველქმნილ ცოდვაში მაგრამ შენ რა გგონია რომ მე ვფიქრობდი რომ ადამმა რომ "ვაშლი ჩაკბიჩა" ამის ცოდვაც ჩვენზე არის ანუ ღმერთი გვეტყვის "შენი ბრალიცაა ადამმა რომ ვაშლს უკბიჩაო"? თუ ესეა მაშინ რატომ არ უნდა იყოს ყველა ჩვენი წინაპარის ცოდვა ჩვენზე? ანუ ამ ლოგიკით გამოდის თითქოს ბაბუჩემის ბაბუამ თუ ვიგაც მწყემს შეაგინა მეც უნდა ვაგო იმაზე პასუხი არა?
ეს რომ სისულელეა ყველა ოდნავ მაინც რაციონალურად მოაზროვნე ადამინი მიხვდება ამას. ასე რომ მოდი არ გინდა ეს პრიმიტიული კრიტიკა .




ამაზე მხოლო ერთი კომენტარის გაკეთება შემიძლია "ვაი მას ვინც თვითონ სცოდავს და სხვას უქადის"





ისეთი შთაბეჭდილება მრჩება თითქოს შენ მარტო იმით ხარ დაკავებული რაღაც ლინგვისტური შეცდომა იპოვნო ჩემს ნაწერში ან კიდევ რაღაცა შენებურად შემოატრიალო. იმისათვის რომ ეს კამათი მეორედ მოსვლამდე არ გაგრძელდეს მოდი ამიტომ შევეცდები ჩემი პოზიცია დაგიფიქსირო თუმცა მეეჭვება რამე გაიგო იმიტომ რომ შენი მსჯელობა შორს არის მართლმადიდებლობისგან. შენი მსჯელობა წააგავს ახლად ჩამოყალიბებული სექტის ჰალსტუხიანი წევრის მსჯელობას.

დიახაც პირველქმნილი ცოდვისგან გაწმენდა ნათლობით ხდება. ნათლობა არ არის მარტო წყლის მისხმა, მას გაცილებით დიდი ძალა გააჩნია ვიდრე შენ ფიქრობ სხვათაშორის ეს არის ქრისტიანული საიდუმლოება და არა ქრისტიანული სიცხადე რომ ყველაფერს ჩასწვდე. ღმერთმა თქვა:

ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნები შენ: ვინც ხელახლა არ იშობა, ვერ იხილავს ღვთის სასუფეველს...
ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნები შენ: ვინც წყლისა და სულისაგან არ იშვება, ვერ შევა ღვთის სასუფეეველში.

ეს თქვა ღმერთმა არა ეფრემ ასურმა ან რაფაელ კარელინმა ანუ ეს არის დ ო გ მ ა ტ ი. არ არის აქ საჭირო ზედმეტი ლაპარაკი ვითომ ჩვილებს არ ქონდათ ამის საშვალება და ეს მათ არ ეხებათ. არც პაპუასებს არ ქონიათ ამის საშვალება. აქ გასაგებად წერია ვინც არ იშვა და არა ვინც ვერ იშვა. შეიძლება ის ჩვილები მართლაც მოხვდებიან ღმერთის წყალობით სამოთხეში მაგრამ ეს არავინ იცის ხოლო მოუნათლავები რომ ვერ მოხვდებიან ეს დაზუსტებით ვიცით. ასე რომ დაანებეთ ამ არაქრისტიანულ მსჯელობას თავი. ღმერთმა გითხრა გასაგებად ის ვინც ხელახლა არ იშობა, ვინც წყლისა და სულისაგან არ იშვება ვერ შევა ღვთის სასუფეველში !!! ნუთუ ღმერთმა მოგვატყუა ან იქნებ არ იცოდა რას ამბობდა? ეს არის ნებისმიერი ქრისტიანისთვის დ ო გ მ ა ტ ი მხოლოდ იმიტომ თავი რომ გავანებოთ სხვა რამეს რომ ღმერთმა ესე თქვა. ხოლო ვინც ამას ეწინააღმდეგება მას არანაირი საერთო არ აქვს ქრისტიანობასთან.

რატომ ვერ იგებთ ჩემს ნათქვამს? იმიტომ, რომ არ შეგიძლიათ მოისმინოთ ჩემი სიტყვა(იოანე 8,43)

ვინც ღვთისგანაა, ღვთის სიტყვებს ისმენს. თქვენ იმიტომ არ ისმენთ, რომ ღვთისგან არ ხართ. (იოანე 8,47)

პოსტის ავტორი: ლეონტი თარიღი: Feb 18 2007, 03:37 PM

"შენი მსჯელობა წააგავს ახლად ჩამოყალიბებული სექტის ჰალსტუხიანი წევრის მსჯელობას. "
სიკვდილ, ეგ მამეწონა,კარგი იკო.
რაც შეეხება შენს სწორხაზოვან მსჯელობას, არ ვეთანხმები.
შენ რა გგონია შენ რომ მონათლო ვინმე უნათლავი ,სამების სახელით, ის იშვა ხელახლა და ვინც ღვთის ანაბარა იყო და არავი ყავდა მომნათლავი დაღუპულია?
მაშინ სადაა ღვთის სამართალი?
ეგ ხომ უსამართლობაა.
უბრალოდ სიტყვები:
"ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნები შენ: ვინც წყლისა და სულისაგან არ იშვება, ვერ შევა ღვთის სასუფეეველში."
სწორხაზოვნად არ უნდა გავიგოთ.
მაგალითები უამრავია.
წაიკითხე წმინდა ბაბილას ცხოვრება, ერთ ქრისტეანთა მკვლელს უნათლავს რომ აზიარებს და მერე რა მოხდება, ან იმ მოწამეთა ცხოვრება ,ვინც ნათლობის გარეშე ეწამა ქრისტესთვის.
და მერე რა სასწაულები მოხდა და როგორ აჩვენა უფალმა ქრისტიანებს რომ ისინი შეწყნარებულ იქმნენ.
უნათლავი ყრმების სულები ,თავის არსით ხომ ქრისტიანები არიან და ყოფნის და არჩევნის უფლება მათ არავინ მისცა,
ხოლო არჩევნის გარეშე ისინი ქრისტესნი არიან თავისთავად და საკუთარ "სისხლში"(ესეც სიმბოლური თქმაა) ინათლებიან მოწამეობრივად.
რატომ უგულვებელყოფთ მეოცე საუკუნის ერთ ერთი უდიდესი მამის კრონდშტანტელის ხილვას, რომელიდანაც ნაწყვეტი ზევით მოვიყვანე.
თუ გგონიათ რომ ეს მამა ხიბლში იყო?

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 18 2007, 09:55 PM

აი აქ არც არავინ გეკამათება, ანუ ჩვილებს შეეშვი და პაპუასებზე თუკი დავიწყებთ კამათს მერე ვიკამათოთ!

მგონი აქ მორჩა, სათქმელი ითქვა, გამგებმა გაიგო...

პოსტის ავტორი: ქავთარაძე თარიღი: Feb 18 2007, 10:03 PM

KAIROS
ეგრეა

პოსტის ავტორი: თათი87 თარიღი: Feb 18 2007, 10:07 PM

ხალხო ცოტა დამღლელია! ერთსა და იმავეს იმეორებთ და ახალი არაფერია!
არც ერთმა მოკვდავმა არ იცის ვინ სად მოხვდება! ყველაფერი უფლის ნებაა! კაცი ბჭობდა ღმერთი იცინოდაო
თუ რაიმე ახალი კითხვა წამოიჭრება კი ბატონო მაგრამ ამდენჯერ ერთი და იმავეს გამეორება ხომ არ მოგბეზრდათ???

პოსტის ავტორი: death თარიღი: Feb 19 2007, 01:06 AM

მართალია სათქმელი ითქვა. უკვე კარგა ხანია რაც ერთიდაიგივეს ვატრიალებთ. იმედია ლეონტი უზრდელობაში არ ჩამომართმევს მის კითხვებზე ჩემდამი რომ ვერ გავცემ პასუხს თუმცა მათზე გარკვეულწილად გაცემული მაქვს პასუხი და ისევ იგივეს გამეორება მომიწევს

პოსტის ავტორი: van111 თარიღი: Feb 19 2007, 01:22 AM

ხალხო ყველაფერს თავისი დრო აქვს... რა თავს იკლავთ მაგაზე ფიქრით, ხო ხედავთ ჩვენი გონება ვერ იტევს მაგდენს... არ არის ეგ ჩვენი საქმე ვინ სად მოხვდება, ღმერთმა მოგვცეს იმის ძალა რომ ისე ვიცხოვროთ, როგორც მას უნდა.... მერე კი გაიგებთ ვინ სად მოხვდება

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 19 2007, 04:33 AM

ვისთვისაც დამღლელია, არ გსიამოვნებთ და არც იცით შეგიძლიათ არ შემოხვიდეთ ამ თემაში, რა პრობლემაა?



მცდარი, დამაპირისპირებელი და შფოთის შემომტანი სწავლებები და ქადაგებები დოგმად არ უნდა გამოცხადდეს!

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 19 2007, 01:24 PM

გუჯა

მე მგონი არც გამოცხადებული დოგმად. იცი რა მაინტერესებს შენ რას ეძებ ამ თემაში? ბოლოსდა ბოლოს სიკვდილაც კი მივიდა ერთობლივ აზრამდე და როგორცვხდეედავ არმოჩნდა, რომ უფრო ხშირად ღია კარს ამტვრევდნენ. მთავარია შეთანხმება მოხდა ქაიროსს და სიკვიდას შორის, მათ საერთო აზრი აღმოაჩნდათ. შენ გუჯა? შენ არავის აზრს არ იზიარებ? რაიმე განსხვავებული გინდა? მართლა არ მესმის. აქ ბევრი აზრი გამოითქვა, არც ერთს არ ეთანხმები?

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 19 2007, 01:45 PM

ეს რაც სიკვდილამ დაწერა, წინ სვლად მიმაჩნია, და თვლი, რომ კამათის გაგრძელებას აზრი აღარ აქვს, ვფიქრობ დროებით სხვა საკითხებზე უნდა გადავერთოთ, რაც მთავარია, განსხვავებულ იქნა მესამე კატეგორია, ანუ ისინი ვინც "ვერ" მოინათლნენ, აქ ჩვილები, სხვა უნათალვთა საკითხი, სხვა თოფიქში, აქ პასუხი ასეთუისე გაეცა, მაშ ასე... ჩვენსა და სიკვდილას შორის განსხვავებაა იმაშია, რომ რაშიც მე დარწმუნებული ვარ, ის მხოლოდ ვარაუდობს, რაც თავისთავად წინსვლაა და ვერ მოთხოვ რომ ეს დოგმად მიიღოს, ციტატა რაც ზემოთ დაწერა სიკვდილამ, მისაღებია და ასე, რომ გუჯას სიცოცხლე, შევეშვათ ამ საკითხს
ისე კი ბოლოს ჩემსას მაინც ვიტყვი, შეგიძლიათ, მხოლოდ ვარაუდად მიიღოთ: ჩემის აზრით, რამდენი აბორტიც გაკეთდა, იმდენი "მოწამე ანგელოზი", ანუ ცხონებული ყრმა შეემატა ცათა სასუფეველს, ,და ეს მკვლელობისაკენ ვერც ვერავის უბიძგებს, რადგან მაშინ იმავე მოტივით მონათლული ყრმები უნდა ხოცონ...
სულ ესაა, აბა მე სხვა საკითხების გარჩევისას გელით!

პოსტის ავტორი: Irine თარიღი: Feb 19 2007, 07:03 PM

რა აზრის ხართ იმაზე, რომ საქართველოში ამ ბოლო დროს 35% მოიმატა აბორტების რაოდენობამ 14 დან 19 წლის ასაკის გოგონებში. ეს ინფორმაცია ამ ბოლო დროს ტელევიზიით მოვისმინე?

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 19 2007, 07:05 PM

კატასტროფაა და საშინელებაა

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 19 2007, 10:45 PM

აუფ!

მისიაა საჭირო სწორედ ახალგაზრდობაში... 14 წლიდან?

პოსტის ავტორი: _MATASI_ თარიღი: Feb 19 2007, 10:49 PM

ვაიმე რა საშინელებაა
მე მეგონა მცირდებოდა აბორტის რიცხვი

ეს საერთოდ....

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 20 2007, 10:13 AM

_MATASI_

მეც ასე მეგონა, რომ მცირდებოდა მდა, მძიმე სურათია

პოსტის ავტორი: Zeskvi_ucha თარიღი: Feb 21 2007, 12:11 AM

მართლა მძიმე სურათია თან ყველაფერს წარმოვიდგენდი მარა აბორტის ამდენ რაოდენობას ვერა. წარმოგიდგენიათ 25881სიცოცხლე ახლა რომ ყოფილიყო რამდენით წინ წავიდოდით? თან ეს ხდება ყოველ წლიურად საშინელებაა რა
მაგრად მაინტერესებს ნეტა 2006 წელს რამდენი ბავშვი დაიბადა საქართველოში?

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 21 2007, 10:21 AM

Zeskvi_ucha

ალბეთ ჯობია არ გაიგო თორემ გული გაგისკდება. თანაც დაბადებულებს შორის ნახევარი არაქართველი იქნება... არავის ადარდებს ეს ქვეყანა არავის.

პოსტის ავტორი: death თარიღი: Feb 27 2007, 01:14 PM

იმის გამო რომ აქ ასეთუისე ბევრი ხალხი შემოდის იმედი მაქვს 25881 ამ ციფრის რაოდენობა ამ ვიდეოების და მსჯელობის შემდეგ შეიცვლება და არ დაიდებენ ამ მძიმე ცოდვას მშობლები საკუთარ თავზე და არ გაუშვებენ საუთარ შვილებს ჯოჯოხეთის მიმართულებით

http://www.myvideo.ge/?video_id=8289

http://www.myvideo.ge/?video_id=665

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 27 2007, 06:24 PM

ო რა გიყვარს ჯოჯოხეთი? ეშმაკებს გადაეცი უნათლავ ჩვილებს ვერ ეღირსებით და გუჯას ძალიან ეზიზღებითთქო, ok?

პოსტის ავტორი: death თარიღი: Feb 27 2007, 09:55 PM

კი, ვერ ეღირსებიან მაგრამ მშობლების წყალობით ღმერთთან მისვლის საშვალებაც რომ ერთმევათ ეგ არის ცუდი

მათთან არანაირი კონტაქტი არამაქვს მაგრამ მე როგორც უაღრესად ცოდვილი ადამიანი როცა მანდ მოვხვდები(თუმცა იმედს არ ვკარგავ რომ მანდ არ მოვხვდები) სატანას თუ არა პირადად აზაზელს ან დანტელიონს აუცილებლად გადავცემ

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 28 2007, 12:00 AM

ჰო და ნუ უშვებ ჯოჯოხეთში, ჯოჯოხეთი სავსეა ეშმაკებით!



უფალი მოწყალეა...

პოსტის ავტორი: death თარიღი: Feb 28 2007, 12:45 AM

მართალია მაგრამ არიან ისეთებიც (ჩვილთა მსგავსად) რომელეთაც არაფერი საერთო არა აქვთ ეშმაკებთან და არ არინ წვაში ან სხვა მსგავს ტანჯვაში მაგრამ იმყოფებიან ამ "ბნელეთში" სამოთხისგან შორს



სრული ჭეშმარიტებაა

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 28 2007, 12:54 AM

აჰა, აი ზუსტად იმ საკითხთან მივედით რომელიც გავხსენი ღვთისმეტყველების თემაში აქ შემო http://church.ge/index.php?showtopic=889&st=0 და აქ გავაგრძელოთ ეგ. კიდევ შეგახსენებ წმ. მამების სწავლებას უნათლავ ჩვილებზე რომ არც დასჯის და ტანჯვის ღირსები არ არიანო, და იმ თემაში ვისაუბროთ!



სრული ჭეშმარიტება ისაა რომ შენ ეს საერთოდ არ გესმის და არც იცი

პოსტის ავტორი: ლილიანა თარიღი: Feb 28 2007, 12:56 AM

გუჯა
გუჯა ეს თემა რო არის იყოს შენ არსებობას აზრი ექნებოდა ? ( ხუმრობით იმედია ნაკუწებად არ დამაყრი ამ სიტყვებს თავზე )

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 28 2007, 01:46 PM

ასიანი

სიკვდილა, არ მორჩი შენ ისევ ხომ ჯოჯოხეთის და ბნელეთის ვიზების გაცემას?

დახურეთ ეს თემა, უაზრობად იქცევა უკვე!

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 28 2007, 03:58 PM

მოგაბეზრეთ უკვე თავი?





არ დახუროთ რა.

პოსტის ავტორი: givilo თარიღი: Feb 28 2007, 08:35 PM

ვერაფერი გამიგია რას ნიშნავს არც დასჯის და არც წამების ღირსები არ არიან ჩვილებიო, ასეთი ნეიტრალიტეტი რომ შეინარჩუნო ყველაფერში ცოცხალმკვდარი იქნები და ვფიქრობ ღმერთშიც ყველაფერი მარტივადაა ან ისჯები ან არა, თუ არც ერთია და არც მეორე მაშინ რაგაც შუალედური გამოდის რასაც განსაწმენდელს ედზახიან მგონი, ასეა თუ მეშლება რამე ?

პოსტის ავტორი: death თარიღი: Feb 28 2007, 09:02 PM

ეგ არავის უთქვია. შენ ალბათ წინა პოსტები არ წაგიკითხია. მოკლედ გეტყვი იქ სადაც ღმერთი არაა ტანჯვაა

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 1 2007, 12:38 AM

ხო კაი კაი , მაგრამ არ დაიღალე?



ვხუმრობთ კაცო, რა იყო

სიკვდილა, მოდი გუჯას გავახარებ და შეგეკამათები



არსით ღმერთი ყველგანაა, ტანჯვაა იქ სადაც არ არიან ღმერთთან, ანუ ჯოჯოხეთში, ჩვილები ან უნდა იტანჯებოდნენ ან უნდა ნეტარებდნენ, შუა და "ნე რიბა ნე მიასო" არ ვიცი მე ღვთისმეტყველებაში

პოსტის ავტორი: death თარიღი: Mar 1 2007, 01:07 AM

მართალი ხარ მეც ეგ ვიგულისხმე. არასწორად დავწერე

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 1 2007, 04:05 PM

ჰო, ამაზე ოქროპირი ნახეთ, რა კარგად ამბობს: думаю, должно скорбеть не столько от геенских мучений, сколько о лишении небесных благ " ე.ი. სამოთხისეული ღვთის მადლის მოკლება უფრო დიდი სატანჯველია ვიდრე თავად ჯოჯოხეთის წამებანიო, და ახლა რას ვიტყვით, ჩვილებს თუკი მცირე სატანჯველს ავაცილებთ და ჯოჯოხეთურ ტანჯვათ არ განვუკუთნებთ, მაშინ უფრო დიდი ხომ მაინც რჩება?

რა კაცი იყო, მართლაც ოქროს პირი!

12. Многие безрассудные желали бы только избавиться от геенны, но я считаю гораздо тягчайшим геенны наказанием - не быть в той славе; и тому, кто лишился ее, думаю, должно скорбеть не столько от геенских мучений, сколько о лишении небесных благ: ибо это одно есть тягчайшее из всех наказаний. Ныне мы часто, видя царя с множеством копьеносцев входящим в царские чертоги, почитаем счастливыми приближенным к нему и участвующих с ним в разговоре, совете и прочей чести; даже обладая множеством благ, называем себя несчастными и нисколько не ценим этих благ, взирая на славу окружающих царя, хотя и знаем, что этот блеск обманчив и ненадежен по причине войн, по причине козней и по причине зависти, и помимо всего этого сам по себе не стоит никакого внимания. А в отношении к Царю всего, который обладает не частью земли, но всем кругом земли, или, лучше сказать, всю ее объемлет дланью и небеса измеряет пядью, носит все глаголом силы Своей, пред Которым все народы, как ничто, и как "плюновение" (Ис.40:15), - в отношении к этому Царю ужели мы не почтем крайним наказанием не быть включенными в тот лик, который около Него, и рады будем, если только избавимся от геенны? Что может быть жальче такой души? Этот Царь, не в запряжке белых мулов, не на золотой колеснице, не в порфире и диадеме, - не так грядет судить землю, но как? Послушай пророков, взывающих и говорящих об этом, как людям возможно сказать. Один говорит: "грядет Бог наш, и не в безмолвии: пред Ним огонь поядающий, и вокруг Его сильная буря. Он призывает свыше небо и землю, судить народ Свой" (Пс.49:3,4). А Исаия присовокупляет и самое наказание нам в следующих словах: "Вот, приходит день Господа лютый, с гневом и пылающею яростью, чтобы сделать землю пустынею и истребить с нее грешников ее. Звезды небесные и светила не дают от себя света; солнце меркнет при восходе своем, и луна не сияет светом своим. Я накажу мир за зло, и нечестивых - за беззакония их, и положу конец высокоумию гордых, и уничижу надменность притеснителей; сделаю то, что люди будут дороже чистого золота, и мужи - дороже золота Офирского. Для сего потрясу небо, и земля сдвинется с места своего от ярости Господа Саваофа, в день пылающего гнева Его" (Ис.13:9-13). И еще, "окна", говорит, "с [небесной] высоты растворятся, и основания земли потрясутся. Земля сокрушается, земля распадается, земля сильно потрясена; шатается земля, как пьяный, и качается, как колыбель, и беззаконие ее тяготеет на ней; она упадет, и уже не встанет. И будет в тот день: посетит Господь воинство выспреннее на высоте и царей земных на земле. И будут собраны вместе, как узники, в ров, и будут заключены в темницу" (Ис.24:18-22). И Малахия согласно с этим говорит: "идет Господь Саваоф. И кто выдержит день пришествия Его, и кто устоит, когда Он явится? Ибо Он - как огонь расплавляющий и как щелок очищающий, и сядет переплавлять и очищать как золото и как серебро" (Мал.3:2,3). И еще: "вот", говорит, "придет день, пылающий как печь; тогда все надменные и поступающие нечестиво будут как солома, и попалит их грядущий день, говорит Господь Саваоф, так что не оставит у них ни корня, ни ветвей" (Мал.4:1). А муж желаний говорит: "Видел я, наконец, что поставлены были престолы, и воссел Ветхий днями; одеяние на Нем было бело, как снег, и волосы главы Его - как чистая волна; престол Его - как пламя огня, колеса Его - пылающий огонь. Огненная река выходила и проходила пред Ним; тысячи тысяч служили Ему и тьмы тем предстояли пред Ним; судьи сели, и раскрылись книги" (Дан.7:9,10). Потом немного ниже, "видел", говорит, "в ночных видениях, вот, с облаками небесными шел как бы Сын человеческий, дошел до Ветхого днями и подведен был к Нему. И Ему дана власть, слава и царство, чтобы все народы, племена и языки служили Ему; владычество Его - владычество вечное, которое не прейдет, и царство Его не разрушится. Вострепетал дух мой во мне, Данииле, в теле моем, и видения головы моей смутили меня" (Дан.7:13-15). Тогда разверзнутся все врата сводов небесных, а лучше сказать, и самое небо истребится. "Небеса свернутся", говорит (пророк), "как свиток книжный" (Ис.34:4), свертываясь как бы кожа и покров какой-либо палатки, чтобы измениться в лучшее. Тогда все исполнится изумления, ужаса и трепета; тогда и самих ангелов обымет великий страх, и не только ангелов, но и архангелов, и престолы и господства, и начала, и власти: "и поколеблются", говорит (Господь), "силы небесные" (Матф.24:29), потому что от сослужителей их потребуется отчет в здешней жизни. Если тогда, когда один какой город бывает судим земными правителями, трепещут все, даже и находящиеся вне опасности: то, когда вся вселенная будет судима таким Судиею, который не нуждается ни в свидетелях, ни в обличителях, но и без них всех обнаружит и дела, и слова, и мысли, и все как на картине покажет и самим грешникам, и не знающим, - возможно ли, чтобы тогда не потряслась и не поколебалась всякая сила? Поистине, если бы и река огненная не текла и страшные ангелы не предстояли, а только бы из собранных людей одни получали похвалу и прославление, а другие были отгоняемы с бесчестием, чтобы не зреть славы Божией - ибо "нечестивый", говорит (пророк), "не будет взирать на величие Господа" (Ис.26:10), - и это было бы единственным наказанием, то лишение таких благ не мучительнее ли всякой геенны терзало бы души отверженные? Как велико это бедствие, ныне невозможно изобразить словом, а тогда мы ясно узнаем на деле. Но присоедини теперь и то еще наказание, - как люди не только терзаются стыдом, без прикрытия и с поникшим долу лицом, но и влекутся по пути, ведущему в огонь, как они приближаются к самым местам мучений и предаются свирепым силам, и терпят это в то время, когда все, делавшие доброе и достойное вечной жизни, увенчиваются, прославляются и поставляются пред престолом Царя.

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Mar 3 2007, 06:04 PM

http://www.orthodoxy.ge/tserilebi/siskhli_gagadebs.htm

განსხვავებული ხასიათები აქვთ ადამიანებს, სხვადასხვანაირი გემოვნება, მოთხოვნილებები და შეხედულებები, მაგრამ ერთს ყველა დაეძებს, ერთი - სიყვარული ყველას აკლია, ყველას სჭირდება, მკვლელსაც კი. უცნაური გრძნობაა სიყვარული, საოცრად ათბობს სულს. ღმრთაებრივი სიყვარულის ჩრდილი და ანარეკლი, თუ შეიძლება ითქვას, ქრისტიანულ, სახარებისეულ პრინციპებზე აგებულ ოჯახში იბადება და ღვივდება. ასეთ კერას ცოლ-ქმრის სიყვარული ათბობს, მათ სიყვარულს კი, თავის მხრივ, ცოცხალი ღვთის რწმენა ედება ქვაკუთხედად; ამგვარი ოჯახები ერთგვარ ოაზისებსაც კი წააგავს იმ მკვდარ უდაბნოში, რომელსაც ცივილიზაციის გვალვამ გადაუარა და თუ ეკლესია ცეცხლის სვეტია, ოჯახი პატარა სანთელია, იმ დიდი ცეცხლიდან ანთებული.
წმიდა მოციქულმა პავლემ ოჯახს სახლის ეკლესია უწოდა. ოჯახი არის პირველი სკოლა ქრისტიანი ბავშვებისათვის. სატანა ეკლესიის დანგრევის ცდაშია: იგი მას გარედანაც ებრძვის და შიგნიდანაც. ეშმაკი ქრისტიანების ოჯახებსაც ეომება, ცდილობს მას მასაზრდოებელი სული, სიყვარული, სითბო-სიმყუდროვე ამოართვას და მოშალოს. სამწუხაროდ, ხშირად, ადამის მოდგმის გასამრავლებლად ნაკურთხ ოჯახებში სულ ადვილად ინერგება სატანისეული მეთოდი: „შინაური“ პრობლემების, ე.წ. „შობადობის სარეგულირებლად“ აუცილებელი ხდება ჩვილთა, უმწეო არსებათა რეგულარული კვლა... ასეთ კერიას, ცხადია, არაფერი აქვს საერთო იმ ოჯახებთან, პავლე მოციქულმა სახლის ეკლესია რომ უწოდა. ჩვილების კვლასთან ერთად ცოლ-ქმრული სიყვარულიც კვდება, ორად იპობა ერთობა და იწყება მათი ზნეობრივი დაცემა, იზრდება თითოეულის ეგოიზმი. მათი ურთიერთობა იქცევა ხოლმე ავხორცობად და შიშველ სექსად. არც ერთი, არც მეორე სითბოს, სიყვარულსა და სიხარულს არ იძლევა - მკვლელებს არ ძალუძთ ერთმანეთის სიყვარული. შეიძლება გიყვარდეთ თქვენი შვილების მკვლელი? სისხლი შლის და ანგრევს ყველანაირ კეთილგანწყობას, აშორებს ადამიანებს ერთმანეთს. ამიტომ არის ასე „სიმეტრიულად“ შეფარდებული აბორტებისა და განქორწინებების რიცხვი. მეცნიერებამ უკვე აღიარა ის ფაქტი, რომ შვილებს დედ-მამის არა მარტო ფიზიკური, არამედ სულიერი განწყობილებებიც კი გადაეცემათ და როცა მშობელი კლავს თავის „რომელიღაც“ შვილს, „გაუგებრად“ ცოცხლად დარჩენილს გენეტიკურ ფონდში მკვლელის განწყობას გადასცემს, რომელიც უსათუოდ გატანჯავს ბავშვის ფსიქიკას. ადრე თუ გვიან, ცნობიერად, თუ გაუცნობიერებლად, შვილები უსათუოდ აღმოაჩენენ მკვლელის პოტენციალს თავის თავში და საკუთარი და-ძმების რეალურ მკვლელს მშობლების სახით, რომელთა ულმობელობასაც თავად მათი სიცოცხლე „გაუგებრად“ გადარჩა. იქნებ აქაა ს???ა მშობლებს შორის არსებული მწვავე წინააღმდეგობების, აუხსნელი უნდობლობის, უპატივცემულობისა და ნაკლული სიყვარულის მიზეზი, ჩვენი გაუკუღმართებუილ ურთიერთობების ძირი.
იმასაც არ ვნაღვლობთ, დედის წიაღში მოკლული არსების განადგურება რომ ნათლობის მადლით განუბანელი სულის მკვლელობაა: ასეთი სული ბრმასავით გადადის მარადიულობაში და თან წინაპართა ცოდვების ბეჭედი მიაქვს.
ბევრი ქარ-ცეცხლი დატრიალებულა ქართულ მიწაზე, მაგრამ იმ შავ დღეებს, თემურ-ლენგმა რომ გაუთენა ერს, ცოტა რამ თუ გაუტლოდება საქართველოს ისტორიაში. შვიდჯერ დალაშქრა მან ქართლ-კახეთი, ცეცხლის ქარბუქი დააყენა ქართულ მიწაზე. გადმოცემაც კი არსებობს საქართველოში თემურ-ლენგის შესახებ: თითქოს მგლის ღრჯოლებითა ჭაღარა თმით დაბადებულა, სისხლს ადენდა დედამისს მკერდიდან, კამეჩის რძეს სვამდა. გახსოვთ, ალბათ, სვიმონ მეფეზე განრისხებულმა თემურ-ლენგმა რა ჩაიდინა თბილისში: ყველა ასაკის ბავშვი ერთად მოაგროვა, ძნის კონებივით შეაკვრევინა, ქვებითა და კეტებით დააჩეჩქვინა თავის ჯალათებს პატარები, სისხლის მდინარეები ადინა... იქვე გვერდზე კარავი გააშლევინა და თავის რჩეულებთან ერთად ლხინი გამართა. იმ ადგილას, სადაც ეს საშინელება მოხდა, ქედისუბნის ეკლესია ააგეს. შემდეგ ეს ეკლესია მიწაში ჩამარხეს და ზემოდან კინოთეატრი „რუსთაველი“ დაადგეს (!). მაგრამ ყველაზე საშინელი მაინც ისაა, რომ თემურ-ლენგის საქმე დღესაც არ ჩაბარებია ისტორიას, არ დამთავრებულა. მის „წამოწყებას“ ქართველმა დედებმა მისცეს მხარი და განუკითხავად იღვრება უმწეო არსებების სისხლი. ამ „პარალელსა“ თუ შედარებას ნუ მიიღებთ შთაბეჭდილების გასაძლიერებლად შექმნილ ხელოვნურ პასაჟად, აქ არაფერია ჰიპერბოლიზებული, რაც სინამდვილეში ხდება, ის მართლაც მეტია ნათქვამზე; ან კი რა უნდა თქვა მეტი: გრძელდება ჩვილების მეთოდური კვლა, მიმდინარეობს ნამდვილი გენოციდი „ოჯახის დაგეგმარებისათვის“, გრძელდება ომი მშობლებსა და შვილებს შორის იმ სასაკლაოზე, რომელიც დღეს ჩვილთა სისხლით ირწყვება და რომელსაც დღემდე არ ჰქვია თავისი ნამდვილი სახელი. ამ ბოროტმოქმედებას რაღაც ბუნდოვანი, უნამუსოდ შენიღბული ტერმინი - აბორტი მოუძებნეს. ეს სიტყვა კი თავისი შინაარსით ჩვილის მკვლელობაა, ეგოიზმის ნაცარტუტა, სისასტიკე, სიმხდალე, თვალთმაქცობა გახლავთ. ხოლო იმ სამშობიარო სახლებში, რომლებიც ახალშობილთა ხმებითა და მელოგინე დედების სიხარულით უნდა იყოს სავსე, საგანგებო ოთახებია გამოყოფილი უმწეო არსებების, ბავშვების პროფესიონალური კვლევისა და განადგურებისათვის. სამშობიაროში ამ ოთახებს შავ დაფებზე აწერია: „სააბორტო“. და ეს ამბავი ჩვეულებრივია, რადგან ჩვენი, „ცივილიზებული“ საზოგადოების ცივი „სამართალი“, დღეს-დღეობით, კნინი და სასტიკია. ჩვენი დაბეჩავებული ზნეობის ნორმებით კი მისაღებია უმწეო, გონიერ არსეაბათა კვლა, არა მარტო სამშობიაროში, არამედ ამ ბოროტმოქმედებისათვის „შესაფერის“ ნებისმიერ ალაგას.
სამედიცინო დაწესებულებებში 7-8 მილიონი აბორტია რეგისტრირებული. მალულ-ფარული აბორტების რაოდენობისა კი ვინ რა გაიგოს?! საგულისხმო ფაქტია: ხომ უამრავი სიცოცხლე წაიღო მეორე მსოფლიო ომმა, მაგრამ იმავე პერიოდში აბორტების საშუალო რაოდენობამ ფრონტზე დაღუპულთა რიცხვს გადააჭარბა - გამაოგნებელი დაუნდობლობაა.
ყველანაირი ცოდვა პირველად ადამიანის შიგნით მზადდება. დედამ რომ შვილის მოკვლა შესძლოს, ჯერ ის ბუნებრივი სიყვარული უნდა გაანადგუროს თავის თავში, რომელიც მას საკუთარ ჩვილთან, მისდაუნებურად, აკავშირებს. ასეთ მომენტში იგი უკვე უარს ამბობს ქრისტეზე, ცოდავს, რადგან: „სიყვარული ღმრთისაგან არს და ყოველი, რომელსა უყუარდეს, ღმრთისაგან შობილ არს და იცის ღმერთი. რომელსა არა უყუარდეს, მან არა იცის ღმერთი, რამეთუ ღმერთი სიყუარული არს“ (I იოანე 4, 7-8). შემდეგ იგი ცდილობს მთლიანად დათრგუნოს დედობრივი ინსტიქტი, მხეცზე საშინელ არსებად იქცეს (თუმცა, ცხოველი ხშირად თავის შვილის სიცოცხელს ეწირება კიდეც). მერე ნელ-ნელა გაუცხოვდება შვილის მიმართ, შემდეგ შინაგან, კატეგორიულ უარს იტყვის მის აღიარებაზე და არაბუნებრივს დაიჩემებს: იმას, ვინაც მის წიაღში მისივე სისხლით იკვებება, უცხო სხეულად, სიმსივნედ გამოაცხადებს, რომლის არმოკვეთასაც დაუშვებლად მიიჩნევს. ყოველივე ამის მერე ადვილად ჩაიხშობს სინდისის ხმას, სატანის სულს ეზიარება და შვილის ფიზიკური განადგურებისათვის, შიგნით, ყველაფერი მზად ექნება: საკუთარი პირმშო გულიდან, ფიქრიდან და აზრიდან სრულიად ამოგდებული ეყოლება. ამ ყველაფერს კი თურმე გრძნობს დედის წიაღში მოქცეული პატარა, რომელიც ორგანულადაა დაკავშირებული დედასთან, გრძნობს ინსტიქტურად, რადგან იგი ხორცის ნაგლეჯი როდია, როგორც ზოგიერთს ჰგონია, არამედ გონიერი არსებაა, ტკივილის გრძნობაც გააჩნია და სიცოცხლის სურვილიც. მისი არასრულყოფილების მიზეზი ისაა, რომ მას არ აცლიან ჩამოყალიბებასა და ადამიანად ქცევას. აკი ექსპერიმენტებმაც ცხადყო, რომ ნაყოფს ურთულესი რეაქციების უნარი შესწევს, ასე რომ, ფიზიკურ სიკვდილამდე და წამებამდე მშობლის წიაღში მოქცეული ჩვილი უკვე განიცდის დედის განაჩენის ულმობელობას, სიკვდილის საშინელებას.
დედა ოჯახისა და გაჩენილი შვილების „საკეთილდღეოდ“ ჰკლავს მომავალ შვილს თავისავე წიაღში - სატანის სულს ეზიარება... თავის დროზე ჟანა დ’არკის უახლოესი მეგობარი და თანამებრძოლი, ჰერცოგი ჟიულ დერეც მიეყიდა ეშმაკს, მასაც თავისი „გამართლება“ ჰქონდა: ბრწყინვალე ოჯახის შვილსა და ჩინებული განათლების, ზღაპრული სიმდიდრის პატრონს, რომლის კარ-მიდამო, არნახული სასახლეები და აგარაკები ღია იყო საფრანგეთის უსაჩინოესი საზოგადოებისთვის, სადაც ლხინსა და წვეულებებს ზღვარი არ ჰქონდა, დრო მოვდა და დაუდნა ქონება, შემოაკლდა ფული. მიჩვეულ სიამეებზე ვერ თქვა უარი; მალე ჯადოქარ ალქიმიკოსს გადაეყარა, რომელმაც გამდიდრება აღუთქვა: ადამიანის სისხლით ოქროს მიღების საიდუმლო ვიცი და გაგიმხელო, დაპირდა, მაგრამ პირობა წაუყენა: ეშმაკს უნდა მიჰყიდო სული, სხვანაირად არ იქნება, ოქროს ისე ვერ მივიღებთო. დაყაბულდა დერე: ათი წლის ბავშვი მოიტაცეს უახლოეს სოფელში, მარჯვენა ხელი მოსჭრეს, დასთხარეს თვალები, მფეთქავი გული ამოგლიჯეს მკერდიდან. იმ გულის სისხლით პირობა დაუწერა სატანას: სულს გაძლევო. მერე ჯადოქართან ერთად ჰიმნი უმღერა ეშმაკს. ცოლ-შვილი მოიძულა, გადაკარგა სასახლიდან და მაგიურ ჩვევებს ჩაუღრმავდა. ახლო-მახლო სოფლებში ჯერ ერთი ბავშვი დაიკარგა, მერე ორი, თანდათან გახშირდა ბავშვების უგზო-უკვლოდ გაქრობის შემთხვევები. აწრიალდნენ სოფლელები, დედების ინტუიციას არაფერი დაემალა: ეჭვი ჰერცოგის გაუკაცრიელებულ კოშკზე მიიტანეს... ეპისკოპოსმა თავისთან იხმო ჰერცოგი, დერე არ მივიდა... მერე მეფის ჯარმა ბრძოლით აიღო სასახლე. შეიპყრეს ჰერცოგი და ჯადოქარიც. ამ საქმეს საგანგებოდ იძიებდა სასამართლო, გაირკვა: ჰერცოგისა და მისი ალქიმიკოსის „ცდებს“ 700-800 ბავშვის სიცოცხლე შეეწირა! ამ საქმესთან დაკავშირებული მრავალი საბუთი და ოქმი დღემდე ინახება საფრანგეთის არქივებში.
ჟიულ დერეს ამბავი მითი და ლეგენდა როდია, ჩვენდა საუბედუროდ, არამედ ნამდვილი, ისტორიულად არსებული ფაქტია, მხილებაა ჩვენი ულმობელობისა, რომელმაც მომავალში თავისი გაგრძელება ჰპოვა, „დაიხვეწა“ აბორტების სახით: ჩვილთა კვლა დღეს ჩვეულებად, ნორმადაა გამოცხადებული, აღარაა დანაშაული. ის ამბავი XV საუკუნეში ხდებოდა, ეს ამბავი დღეს, XX-ში ხდება. იქ ჰერცოგი სხვის შვილებს იპარავდა და ჰკლავდა, ჩვენ საკუთარ შვილებს ვხოცავთ, ღმერთს ვართმევთ მათ სულებს. ბოროტმოქმედებას კი, მაშინაც და ახლაც ერთი, მიწიერი კეთილდღეობის მიზნით ჩადიოდნენ და ჩადიან. ჰერცოგს კოცონზე დაწვა მიუსაჯეს. სიკვდილის წინ, აგიზგიზებული ცეცხლის პირას მდგარი დერე, მთელი გულით, ცრემლით ევედრებოდა იმ დედებს, შვილები რომ მოუკლა - პატიებას, შენდობას... მიხვდა თავისი დანაშაულის სიღრმესა და სიმძიმეს. ალქიმიკოსი კი დასცინოდა მონანულ ჰერცოგს, სიკვდილს ღმრთისაგან მოკვეთილი შეხვდა. დღეს, დედების ნაწილი მაინც ალბათ დარდობს თავის გადაგვარებას, ნამოქმედარის საშინელებას, ჟიულ დერეს დარად, მაგრამ უამრავი, იმ ალქიმიკოსივით გულგამეხებული და გაკერპებული, მოუნანიებელი უხვდება სიკვდილს, ესაა უბედურება.
ადრე, როგორც მსოფლიო ლიტერატურა და ძველი გადმოცემა გვამცნობს, საშინლად იტანჯებოდნენ თურმე მკვლელები, სინდისის ქენჯნა იყო მათი სასჯელი. ახლა იქნებ ასეთი ემოციური ძალით აღარ განიცდიდნენ მკვლელობას, მაგრამ სისხლი ძველებურად ითხოვს შურისძიებას. ჩვენი დროის მკვლელები პირველ რიგში საკუთარ სულს წირავენ, ღუპავენ და ამიტომაცაა, სულიერ სიცარიელესა და სიცივეში რომ ითოშებიან. და რაღა გვიკვირს აბორტების, ფსიქიური დაავადებების და დანგრეული ოჯახების რიცხი ასე რომ „შეუთავსდა“ ერთმანეთს.
უწინ ჯალათს კაცად არავინ თვლიდა, ან სალამს ვინ მისცემდა, ან პურს ვინ გატეხდა მასთან?! ჩვენი დროის ჯალათებს, საკუთარი შვილების მკვლელებსა და თეთრ ხალათებში გამოწყობილ განგსტერებს კი ვინ შეკადრებს აუგს?
სასიხარულოა ის ფაქტი, თანამედროვე მედიცინის ყველაზე უფრო ზნეობრივად გამართულმა ნაწილმა რომ აბორტი საშინელ ბოროტმოქმედებად აღიარა. მაგრამ საზოგადოების დიდი ნაწილისათვის უცნობი და გაუგებარი ისაა, რომ ეკლესია არა მარტო აბორტის, არამედ ყველანაირი კონტრაცეფტული საშუალების წინააღმდეგია და აი რატომ: სიყვარული, ოჯახის მაცოცხლებელი ძალა, დღეს-დღეობით, სამწუხაროდ, სულ სხვა რამესთან - ვნებასთანაა გაიგივებული. არადა, ქრისტიანობამ თვით სიყვარულიშიაც უამრავი ასპექტი განასხვავა ერთმანებისაგან. ორი ადამიანის სულიერ კავშირს, სიყვარულს, განაპირობებს ერთნაირი მსოფლმხედველობა, ერთი და იგივე რელიგიური მრწამსი და ურთიერთშეწყობის სურვილი ზნეობრივი სრულყოფილების გზაზე. მშვინვიერი სიყვარულისათვის საკმარისია გემოვნების, კულტურული მოთხოვნილებების, სოციალური პირობების, პროფესიული ინტერესების თანხვედრა. ბავშვი ახალი, მომავალი ცხოვრების საიდუმლოა, ადამიანი კი იმის ცდაშია, რომ ეს საიდუმლო და ღმრთისაგან ბოძებული გამრავლების უნარი ვნებებისა და გულისთქმების დასაჯერებელ საშუალებად აქციოს. ამ ფაქტს არ ურიგდება წმიდა ეკლესია, რადგან სწორედ აქედან იწყება პიროვნების ძლიერი ზნეობრივი დაცემა. თავად ცოლ-ქმრის ურთიერთობაც, როდესაც მეუღლეები ხელოვნურად, წინასწარვე იცავენ თავს ბავშვის გაჩენისაგან, გადაიქცევა ხოლმე უსულგულო ონანიზმად. ჩასახვის საწინააღმდეგო საშუალებებით გართული ადამიანი ალბათ საქმის გაიოლების მიზნით, საკუთარ პარტნიორსაც ადვილად გაცვლის რეზინის სათამაშოში; ასე მოშლის სექსი სიყვარულს, გამოაცლის მას მისტიურ დანიშნულებას და ბავშვის გაჩენის „საშიშროების“ აცილება უკვე იმის ნიშანი იქნება, რომ ჩვენ მსახურებად ვექეცით სექსს, კერპად დავაიდგინეთ იგი. „ოჯახის სარეგულირებლად“ გაწეული ყველა მცდელობის შინაარსი მრუშობის წარმატებით წარმართვის სურვილია, მაგრამ თუ ეს მცდელობა უშედეგო აღმოჩნდა, დედები საკუთარ შვილებს, ყველას რომ ერგება, იმ საფარველს - მიწასაც არ მიაყრიან, საკანალიზაციო მილებს გაატანენ.
წმინდა ეკლესიამ თავის უზენაეს ადგილობრივ და მსოფლიო საეკლესიო კრებებზე განიხილა ეს საკითხი და ჩვილთა კვლა კაცის კვლის დანაშაულს გაუტოლა (ანკირიის კრება, კანონი 21; მეექვსე მსოფლიო კრება, კანონი 91). ხოლო ბასილი დიდის კანონში ვკითხულობთ: „წინასწარი განზრახვით მუცელში შვილის მომკვლელს კაცისკვლის სასჯელი ედება... აქ გამოიძიება და დასასჯელი იქნება არა მხოლოდ დამნაშავე დასაბადებელის მოსპობისათვის, არამედ მისი მშობელიც, რომელმაც თავის თავზე აღმართა ხელი... ამას უერთდება გახრწნა ნაყოფისა, როგორც სხვა სახე კაცის კვლისა. ვინც ამის წინასწარი განზრახვით გაკეთებას გაბედავს, მკვლელია, მაგრამ მისი სინანული არ უნდა გაგრძელდეს სიკვდილამდე, არამედ მისი შეწყნარება შეიძლება ათი წლის შემდეგ“. ბიბლიაში, დაბადების წიგნში, ერთი საყურადღებო ადგილია. აქ ლაპარაკია ონანზე, რომელიც, გარკვეული მიზნით, წინასწარ იცავდა თავს შვილის გაჩენისაგან. ამ საქციელის გამო იყო სწორედ რომ „...არ მოეწონა უფალს მისი საქციელი და ისიც მოაკვდინა“. ასეა შეფასებული წმიდა ეკლესიის კანონებში მშობლების მიერ ჩვილთა კვლის ფაქტი და რაოდენ სამწუხაროა და დასაფიქრებელიც, ეს საკითხი რომ არა და არ განიხილა და შეფასდა საერო კანონებში.
სანამ ჩვილთა კვლა არ აიკრძალება კანონით, სანამ ამ საშინელ ბოროტმოქმედებას დუმილით დაუჭერს მხარს საზოგადოება, მანამ ყველა ზნეობრივი და იურიდიული კოდექსი ძმობის, სამართლიანობისა და სიყვარულის შესახებ მხოლოდ თვალთმაქცობა და ტყუილი იქნება! და თუკი კანონი თავად ადგენს აღმაშფოთებელ უსამართლობას უმწეოთათვის სიცოცხლის წაგლეჯისას, სულ ამაოა სულის მშვიდობაზე ფიქრი, მისი ძიება. რატომ არ უნდა იყოს დაცული დედის წიაღში მყოფი ჩვილის სიცოცხლე? რატომ არ უნდა იკრძალებოდეს მისი განადგურების ყველანაირი ფორმა? ან რატომაა გასაგები და გამართლებული შვილების მკვლელი მშობლების დაუსჯელობა? რატომ არ ცხადდება მთელი ერის, კაცორიობის მტრად ყველა ექიმი, რომელიც ხელს აღმართავს აბორტის გასაკეთებლად? ჩვილთა კვლა დანაშაულია ღმერთის, ადამიანის უფლებების, ოჯახის, ბუნების, ერის, კაცობრიობის წინაშე!!! ურიგო არ იქნება, აქვე განიხსენოთ ამ ბოლო დროს ჩვენს პრესაში „გაბრწყინებული“ ერთი სიახლეთაგანი, რომელსაც პროგრესული მეცნიერების მიერ შექმნილი ტექნიკა გვთავაზობს. თანამედროვე აპარატურის წყალობით უკვე დედის წიაღშივე შესაძლებელია იმის დადგენა, თუ რამდენად ჯანმრთელია ბავშვი, რა სნეულება დაჰყვება მას და ა.შ. ერთ-ერთი ასეთი სტატიის ავტორი გულმოდგინეს ცდილობს მომავალი დედების დარწმუნებას, რჩევას აძლევს, რომ მშობლებმა საშოშივე მოკლან ჰემოფილიით დაავადებული ბავშვები, რადგან მათი მკურნალობისათვის, თურმე ნუ იტყვით და, კოლოსალური თანხა ყოფილა საჭირო. სტატიის ავტორს ბევრი შრომა დაუხარჯავს და გამოუთვლია, რომ ასეთი ბავშვის მკურნალობა დაახლოებით ისეთ ასტრონომიულ თანხას გაუტოლდება, როგორითაც იზომება ხოლმე მანძილი მიწასა და სხვა პლანეტებს შორის. ამ ფაქტით შეძრწუნებული „ჰუმანური“ ექიმის გონებამ, რომელიც, რა დასამალია და, სნეულთა განსაკურნებლად უნდა იყოს მხოლოდ ანთებული, მოგვაწოდა ერთი რაციონალური წინადადება: ლაკონურად და „გასაგებად“ განაცხადა, რომ მსგავს შემთხვევაში თურმე უსათუოდ უნდა „შეწყდეს ორსულობა“.
საოცარი ფაქტია, ექიმი მომავალ დედას ურჩევს: მოკალი შენი სნეული შვილი! განა სიცოცხლის უფლება მხოლოდ ჯანმრთელებს აქვთ, ნუთუ ქალი, უკაცრავად გამოთქმაზე და, პირუტყვია სანაშენე, რომელსაც მხოლოდ მუხლმაგარი შთამომავლობის გაჩენის უფლება აქვს?! თუკი ასეა, რატომ არ დავერევით ყველა ასაკის ჰემოფილიით დაავადებულს ან საერთოდ ყველა ასაკის სნეულს? და თუ ხსენებული სნეულების მკურნალობა ასე ვნებს საზოგადოების ჯიბეს, რომლის გაფრთხილებაც თურმე ჩვილთა სიცოცხლის ფასად გვმართებს, ნურც ჰიტლერსა და ნაცისტებს გაამტყუნებს ვინმე. ისინიც ამ მიზნით ხოცავდნენ ფსიქიატრიულ საავადმყოფოებში მოთავსებულ სულით ავადმყოფებს, მოსულა ჰიტლერის გამართლების დრო, რაღას ვუცდით? ოღონდ ერთი ნუ დაგვავიწყდება, რომ ხშირად სნეულებით გატანჯული ხალხი საოცრად გონიერი აღმოჩნდება ხოლმე. სწორედ ეს დაავადება ხდება მიზეზი იმისა, რომ ისინი მთლიანად ახერხებენ საკუთარი ტალანტის, მონაცემების გაშლას. გაიხსენეთ ჰომეროსი, მილტონი...
მინდა ეკლესიასტეს წიგნი მოგაგონოთ: კაცობრიობის ისტორია გარკვეულად მსგავს ციკლებს გადის და მოვლენები, რომლებიც დღეს მიმდინარეობს და ხვალაცაა მოსალოდნელი, ერთგვარად ჰგავს იმას, რაც გუშინ, წარსულში იყო. რა თქმა უნდა, აქ არ იგულისხმება ის სრული მსგავსება-გამეორება ანუ მითოლოგიური აზროვნებისათვის ერთობ დამახასიათებელი ჩაკეტილი წრეები, სადაც მომავალი სრულიად დაკარგულია, რადგან იგი გაგებულია, როგორც დაბრუნება წარსულთან. სხვა რამის თქმა გვსურს: ის ელემენტები დღევანდელისა და ხვალინდელსაც რომ ახლავს, შესაძლოა წარსულშიც იყო, იქნებ სხვანაირი კომბინაციით, მაგრამ იყო მაინც. აკი უფალი სახარებაში ბრძანებს, რომ კაცობრიობის სულიერი ყოფა წარღვნამდე და ამ სოფლის დასასრულს ერთმანეთს ემგვანებაო. კაცობრიობის ისტორიის ალიონზე საშინელი რამ მოხდა: კაენმა თავისი ძმა, აბელი მოჰკლა.
ამქვეყნის აღსასრულის ჟამს კი ყოველგვარ ზღვარს გადაცდება უღმერთოება, ძმათაკვლა, გამეფდება ულმობელობა, სისასტიკე და სიცრუე, სინანული არავის მოაგონდება.
ქრისტეს შობამ კაცობრიობის ისტორიაში, ახალი ერა მოიტანა თან. სახარებისეულ მოვლენებში რომ, როგორც გენეტიკურ კოდში, ისეა ჩადებული სულიერი მომავალი კაცობრიობისა, ეს ცნობილია. ახლა ისიც მოიგონეთ, თუ ვინ აირჩია მცხოვარმა პირველმოწამეებად? 14000 ყრმა ბეთლემიდან - ნუთუ არაა ეს ნიშანდობლივი! რამ ააცახცახა, თუ გახსოვთ, ჰეროდე, რომმა, თავისი რკინის ქუსლით იერუსალიმს გასრესას რომ უქადდა, თუ არაბებმა, ქარიშხალივით რომ შემოიჭრნენ მათ მიწაზე? არა, სისხლისმსმელი ტირანი ბავშვების გახსენებაზე ილეოდა შიშით, ამიტომ იყო, ჯარი შეუსია ბეთლემს. და ის მეომრები, რომლებმაც კერია, საძვალე და საკუთარი მიწა-წყალი არ უნდა მისცენ მტერს საჯიჯგნად, ჯალათებად, მკვლელებად იქცნენ. თავიანთი ტირანის ბრძანებით მახვილი სამშობლოს შიგ გულში უნდა სცენ: ყველა ყრმა უნდა ამოწყვიტონ ბეთლემსა და მის გარშემო. ჩვილთა კვლისას განსაკუთრებული ულმობელობით გამოირჩეოდნენ მეომრები, იოტისოდენი შებრალებაც კი უსათუოდ მისწვდებოდა ჰეროდეს ყურს, რომელსაც, ყველა ტირანის მსგავსად, უდიდეს დანაშაულად მიაჩნდა სიბრალული, მოწყალება. ნუთუ არ ჰგავს ბეთლემში მოწყვეტილი ყრმების ისტორია დღევანდელ დღეს, რასაკვირველია, რამდენადმე, რადგან ის, რაც ჩვენს თვალწინ, ჩვეულებრივი დანაშაულებრივი დუმილისა და აუღელვებლობის ფონზე ხდება, ცხადია, გაცილებით დიდი დანაშაულია, მეტი საშინელებაა. ბეთლემში დედები მკერდს უხვედრებდნენ მახვილს, სიცოცხლის ფასად ცდილობდნენ ჩვილების გადარჩენას. დღეს კი ამაზრზენი ზრდილობიანობისა და ფამილარობის ატმოსფეროში მიმდინარეობს თათბირი მშობლებსა და მათი შვილის მკვლელს შორის. დედ-მამა მზადაა ნებისმიერი თანხა გაიღოს, ოღონდ აიცილოს „საფრთხე“ და აღარ შვას „გაუთვალისწინებელი“ შვილი... ასეთი საშინელი სახეცვლილებით მეორდება დღეს კაცობრიობის ისტორიაში ჩვილთა ხოცვის „სიუჟეტი“.
ხომ ბევრი ეკლესია გაიხსნა ამ ბოლო დროს, ახლებიც შენდება, ძველებიც განახლდა, იმატა მრევლმა. და მიუხედავად ამისა, აბოტრების სტატისტიკური მრუდი არ ეცემა. პარადოქსია? იქნებ მოქმედი ეკლესიების რიცხვი და მრევლის რაოდენობა მხოლოდ მშრალი მონაცემები, გარეგნული ორიენტირია და არსებითზე და მანუგეშებელზე არ მეტყველებს. დაიხიეს ბნელეთის ძალებმა, აღარ ებრძვიან ქრისტიანობას? იქნებ დაიხიეს კიდეც, მაგრამ მხოლოდ იმიტომ, რომ სტრატეგიულად მომგებიან პოზიციებზე გამაგრდნენ.
ეკლესია ის გარემოა, სადაც კაცმა ღმერთთან კავშირი უნდა ეძებოს და იპოვოს. და როცა ეკლესიას ეცლება ეს შინაარსი, უთვალავიც რომ იყოს მათი რიცხვი - საფლავის ქვებისაგან თითოეულ მათგანს არაფერი განასხვავებს. კი, იხსნება ეკლესიები, მაგრამ უფრო მეტი ინტენსიურობითა და ენერგიულობით იბეჭდება სექსუალური ლიტერატურა, სამარცხვინო პორნოგრაფიული ჟურნალ-გაზეთები, ვრცელდება უხამსი კინო და ვიდეოფილმები, ნაირნაირი სულიერი შხამით იწამლება მომავალი თაობები: ბავშვები იმ მოხუცებს გვანან, გახრწნილების ყველა სახე რომ იგემეს, მოხუცები კი ყმაწვილებად იქცნენ, დაავიწყეს ასაკი.
ადამიანების ცინიზმისა და უზნეობის ისეთ ატმოსფეროში ცხოვრობენ, სადაც უბიწობა ატავიზმადაა გამოცხადებული. უხამსობა ზეიმობს მაღაზიების ვიტრინებსა და რეკლამებში, ჟურნალ-გაზეთების პირველ გვერდებზე. უზნეობისა და სექსის შხამით დაგესლილი ადამიანი ცოცხალ-მკვდარი მოდის ეკლესიაში. ვერაგია უხამსობის მიკრობი, წლების სინანული და ბრძოლაა საჭირო, რომ თავი დააღწიოს მას, შეძლოს ღმერთთან მისვლა. უზნეობის, ცინიზმისა და ნატიფი უხამსობის ჭაობში მოქცეული ადამიანების სულ მცირე ნაწილს თუ ეგულება ეკლესია სულის მოსათქმელ, სამკურნალო ალაგად.
სატანა შემთხვევით როდი ხრწნიდა კაცის შინაგან ტაძარს, იცოდა თავისი საქმე, ადამიანისთვის მთავარი - სინანული - უნდა წაერთმია.
ჩვენი სულიერი ყოფა სულ უფრო და უფრო ემსგავსება კაცობრიობის სულიერ მდგომარეობას წარღვნამდე. ვინ იცის, იქნებ ის, რაც ჩვენს თავს ხდება, არაა შემთხვევითი, იქნებ ესაა კაენის სულის, უკიდურესი ულმობლობის, ამა სოფლის დასასრულის მოახლოების ნიშანი. ვინ იცის?!...

-----------------------------------------------

ამ წერილში აბორტის წინააღმდეგ კარგად წერს მამა რაფაელი, მაგრამ შეცდომა მაინც არის და იმ ადგილს მოვიყვან სადაც არის შეცდომა: მამა რაფაელი- იმასაც არ ვნაღვლობთ, დედის წიაღში მოკლული არსების განადგურება რომ ნათლობის მადლით განუბანელი სულის მკვლელობაა: ასეთი სული ბრმასავით გადადის მარადიულობაში და თან წინაპართა ცოდვების ბეჭედი მიაქვს.

ალბათ იგულისხმება ჯოჯოხეთი...

ეხლა ვნახოთ წმინდანის სწავლება:
წმ. ანასტასი სინელი, თავის ”კითხვა-მიგებაში” გვაწვდის პასუხს, ”რადგან ღმერთმა გააუქმა თავისი განჩინება, რაც ამბობდა, რომ მამათა შეცოდებანი გადადის შვილებზე და რადგან თქვა მან წინასწარმეტყველთა მიერ, რომ არ წარწყმდებიან შვილები მათი მამების ცოდვების გამო, მე მიმაჩნია რომ არ შევლენ ისინი გეჰენაში, თუმცა არ არის კარგი ღვთის მსჯავრთა ჩხრეკა”

ეხლა ვნახოთ კაიროსის არგუმენტებიც, რაც ამბობს რომ სხვისი, ანუ წინაპართა ცოდვები არ მოეთხოვება ადამიანს:



საიტის ავტორი იმედია ნახავს ამას, ჩემი რჩევა იქნება ის ადგილი ამოიღე წერილიდან, ან მთლიანად წერილი ამოიღე, ან როგორც შენ ჩათვლი საჭიროდ ისე მოიქეცი http://www.orthodoxy.ge/tserilebi/siskhli_gagadebs.htm

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Mar 24 2007, 09:23 PM

ხალხნო, ჩინეთში 1 ბავშვზე მეტის გაჩენის უფლება არა აქვთო ამბობენ, ჯარიმებს ახდევინებენო თუ 2 ან 3 ბავშვს გააჩენენს ქალიო...მაინტერესებს ამ შემთხვევაშიც ცოდვა იქნება ჩასახვის საწინააღმდეგო აბების გამოყენება? ან კიდევ დამცავი საშუალებები? აბა რა უნდა ქნას ცოლ-ქმარმა?

პოსტის ავტორი: mariami-k თარიღი: Mar 24 2007, 09:28 PM

ზებედე

ჩასახვის საწინააღმდეგო აბებს ჯარიმა სჯო0ბია.
თუმცა იქ მართლმადიდებლები არ არიან და შესაძლოა ამ საკითხს ცოდვად არც მიიჩნევენ. მარც ერთ მართლმადიდებლურ ქვეყანაში ასეტ კანონს არასოდეს მიიღებენ. მე ამაში დარწმუნებული ვარ .

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Mar 24 2007, 09:38 PM

საიდან მოიტანე მარიამი-კ რომ ჩინეთში მართლმადიდებლები არ არიან?

ისე, ჩემის აზრით ჩასახვის საწინააღმდეგო აბები არ უნდა მოეთხოვებოდეს ყველას ერთნაირად, ძალიან ბევრი გაჭირვებულია, და არა აქვთ საშუალება შვილების გაჩენის, მთავარი შვილების გაჩენაა თუ მათი ქრისტიანულად აღზრდა? მე მგონია რომ უფალი არ მოკითხავს ხელმოკლე ოჯახებს ამის გამოყენებას.

პოსტის ავტორი: mariami-k თარიღი: Mar 24 2007, 09:42 PM

ზებედე

ძალიან ცოტა . ძირითადად არ არიან მართლმადიდებლები

ასეთ შემთხვევაში თვითნებურად არ უნდა დალიონ და მოძღვარს უნდა შეუთანხმდნენ.

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Mar 24 2007, 09:45 PM

მთავარია ხო არიან? და ეს ჯარიმა მათზეც მოქმედებს.



როგორც ვიცი ზოგიერთი მოძღვარი ამაზე კურთხევას აძლევს, გამონაკლისს უშვებს, აბა წარმოიდგინეთ 100 ლარი ხელფასი, და...

პოსტის ავტორი: mariami-k თარიღი: Mar 24 2007, 09:49 PM

ზებედე

სამწუხაროა. მგონი მაინც ჯარიმა სჯობია. მე ასე ვფიქრობ.

ამაში კი ნამდვილად მართალი ხარ ძნელია


საშინელებაა ასეთ სახელმწიფოში ცხოვრება. შენ რას იტყვი?

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Mar 24 2007, 10:27 PM

და ჯარიმის საშუალებაც თუ არ გაქვს? ჯარიმა არც ისე პატარა იქნება...




ალბათ ძნელია ასეთ სახელმწიფოში ცხოვრება ამის გამო... ისე თუ წარმოგიდგენიათ რამდენი პრეზერვატივი და ჩასახვის საწინააღმდეგო აბები გაიყიდება ჩინეთში?

პოსტის ავტორი: mariami-k თარიღი: Mar 25 2007, 10:14 PM

ზებედე

ახალი ბიზნესის დაწყებას ხომ არ აპირებ?

პოსტის ავტორი: death თარიღი: Mar 27 2007, 01:02 AM

ჩასახვის საწინააღმდეგო საშვალებები თუ ემბრიონს კლავს ყოველთვის ცოდვა იყო და ყოველთვის ცოდვა იქნება რა კანონიც არ უნდა მიიღონ და რაც არაუნდა სისულელეები წერონ ქრისტიანობის "ახალი ავეჯით" განმაახლებლებლებმა.

ხოლო რაც შეეხება ამ ზნედაცემულ ჩინეთის ხელისუფლების დამოკიდებულებას ქრისტიანობის მიმართ ეს ცოტა დიდი თემაა და ამ ფორუმის ფომატში არ უნდა ჯდებოდეს მისი პოლიტიკიდან გამომდინარე ამიტომ მოკლედ დავწერ რახან თემამ მოიტანა. იმისათვის რომ გავერკვეთ მათ პათოლოგიურად მტრულ დამოკიდებულებაში ქრისტიანობის მიმართ ცოტა უახლოეს ისტორიას გადავავლოთ თვალი

ჩინეთში 70-იან წლებში დაწყებულმა ეკონომიკურმა ბუმმა ქვეყნის წინ დასახა ახალი მიზნები - ჩინეთი როგორც აღმოსავლეთ აზიის ჰეგემონი. საერთოდ ეკონომიკური აღმავლობა პირდაპირ პროპორციულია სამხედრო პოტენციალის ამაღლებასთან, ქვეყანაში იდენოტობის გადაფასებასთან და იმპერიული მიზნების გამოკვეთასთან

აქ მე შევეხები მარტო იდენტობის თემას რადგან ამ ფორუმის პოლიტიკაში მარტო ეს თემა ჯდება

იდენტობის გადაფასებას ვერ გაუძლო ჩინურმა კომუნიზმმა და ჩაფლავდა. ამ პროცესის რღვევა დაიწყო საბჭოთა კავშირის დაშლის შემდეგ თუმცა ეს გაცილებით ადრე 70-იანი წლებიდან დაიწყო დენს იაო პინის დროს რომელმაც მოაკვლევინა ეგრეთ წოდბული "ოთხეულის" ლიდერები, სხათაშორის იაო პინმა ჯერ კიდევ მაოს დროს თქვა "არა აქვს მნიშვნელობა რა ფერის არის კატა მთავარია თაგვი დაიჭიროს" (ეჰ ეგეთი რეფორმატორი დაგვხატავდა). ანუ ჩინურმა კომუნისტურმა ხელისუფლებამ დაიწყო რაგაც ნეოკონფუციანელობის შემოგდება. (ნუ ამის საჭიროება ის იყო რომ საერთოდ როდესაც ნებისმიერ ხელისუფლება ცდილობს გახდეს ჰეგემონი რომელიმე რეგიონში მან უნდა გაავრცელოს რაღაც სვეტური იდეოლოგია) მაგრამ ჩინეთი მალევე მიხვა რომ ეს უგმერთო რაღაც ვაი მორალს აწყობილი "მოქცევის წესები" XXI საუკუნეში ვერ გახდებოდა "სვეტური". ასე რომ ჩინეთმა აირჩია ახალი იდენტობა ჩინური ე.წ. "ვეფხვების" დახმარებით თუმცა ამით შორს წავალ ასე რომ მთავარს დავუბრუნდები.

ამ "რღვევის" პროცესში შემოსულმა ქრისტიანულმა მიმდინარეობებმა (ძირითადად პრიტესტანტულმა) კატასტროფული ტემპით იწყეს გავრცელება და ამის მიზეზი რათქმაუნდა იყო ის იდენტობის კრიზისი რომელიც ჩინეთში იყო. ქრისტიანობამ შესანიშნავად გასცა პასუხი მეგაპოლისების და ურბანულ მოსახლეობაში ხშირად დასმულ კითხვებს "ვინ ვარ მე?", "რა არის ჩემი დანიშნულება ამ სამყაროში?" - ჩინეთი არის მასობრივი გაქრისტინების პოტენციური კანდიდატი (როგორიც ერთ დროს სამხრეთ კორეა იყო) რასაც რათქმა უნდა აცნობიერებს ჩინეთის პოლიტიკური ელიტა ხოლო პროტესტანტიზმს რომ თან მოჰყვება დასავლური ლებერალ-დემოკრატია ეს არავისთვის უცხო არ არის (თითქმის იგივე სიტუაციაშია ჩინეთში განადგურების პირას მდგარი მართლმადიდებლობა) ამის გამო დგება ამ უღმერთო ჩინური იდენტობის (კომუნიზმის, კონფუცინელობის, მაოიზმის, დაოზმის და სხვა) გაქრობის საფრხე ანუ მოკლედ რომ ვთქვათ ჩინეთს არ უნდა "კოკა-კოლა" და "ჯინსები" და ამიტომაც გამოირჩევა თავისი მკაცრი დამოკიდებულებით ქრისტიანობასთან.

მოკლედ 1.3 მილიარდიანი მრევლი წინ გვაყავს მთავარია პროტესტანტებმა არ დაგვასწრონ. პრინციპში დაგვასწრეს უკვე მაგრამ ჯერ კიდევ არ არის გვიან

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Mar 27 2007, 02:24 PM

ჩასახვის საწინააღმდეგო საშუალებები და პრეზერვატივი ემბრიონს არ კლავს. ამ საშუალებებზე ზოგიერთი მოძღვარი სხვადასხვა მიზეზების გამო "აკურთხებს" მის მრევლს...ვერ ვხვდები ასეთ მოძღვრებს ქრისტიანობის "ახალი ავეჯით" განმაახლებელი რატომ უნდა უწოდო. ყველას არა აქვს საშუალება მრავალშვილიანობის.

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Mar 27 2007, 02:36 PM

ზებედე
[quote]
ჩასახვის საწინააღმდეგო საშუალებები და პრეზერვატივი ემბრიონს არ კლავს.





გუჯა, შენ ცხადია არ გეცოდინება ამის შესახებ, მაგრამ გეტყვი, რომ არსებობს ჩასახვის საწინააღმდეგო აბები, რომელიც უკვე ცოცხალ კვერცხუჯრედს კლავს. მე პირადად გამიგია.

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Mar 27 2007, 02:43 PM

მხევალი ნინო

ეგ არ ვიცოდი...

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Mar 27 2007, 02:44 PM

რაც შეეხება მრავალშვილიანობას, გეთანხმები, რომ ყველას ამის სასულება არა აქვს, მე ტავად ერთიც კი არ მყავს, მაგრამ რომ ვაკვირდები ვხედავ, რომ სხვა ეროვნების ხალხს საქრთველოში შეიძლება კიდევ უფრო ნაკლები საშუალება აქვს მრავალი შვილის ყოლის, მაგრამ აჩენს, ჩვენებს უფრო ეზარებათ, ვიდრე საშულება არა აქვთ. მრავალში 10 არ ვგულისხმობ, თუნდაც 3.

ალბათ როცა დრო მოვა მეც დამეზარება, ალბათ ეხლა ვარ დიდი გულზე

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Mar 27 2007, 02:50 PM

მხევალი ნინო

ნინო, სხვა რამეა სიზარმაცე, და სხვაა თვეში 100 ლარი ხელფასი...

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Mar 27 2007, 02:52 PM

ზებედე

მესმის გუჯა, მე არავის განვიკითხავ, 100 კი არა თვეში 2000 ლარი არ ეყოფათ ბავშვებს. უბრალოდ გულისტკივილი ვთქვი. თან ისიც ვთქვი, რომ ყოველთვის ხელმოკეობაც არ არის მიზეზი ტქო. ფაქტია. ასეეთებიც ძალიან ბევრია.

პოსტის ავტორი: death თარიღი: Mar 27 2007, 03:58 PM

პრეზერვატივი რათქმაუნდა ემბრიონს არ კლავს მაგრამ მაინც ცოდვა არის - არავის არ აქვს ღვთის ნების წინააღმდეგ წასვლის უფლება. ხოლო რაც შეეხება ჩასახვის საწინააღმდეგო საშვალებებს და თუნდაც ხელოვნურ განყოფიერებას აქ ცოტა ფრთხილად მოქცევაა საჭირო. არის ისეთები რომლებიც კლავს ემბრიონს და რომელიც არ კლავს ამაზე დიდი კამათია. ხოლო ზოგიერთი მოძღვარი გაურკვევლობის გამო "აკურთხებს" მის მრევლს და არა იმიტომ რომ ქრისტიანობას ანახლებს.
რაც შეეხება რჩენა არ რჩენის საკითხს. მოდი გადახედე ჩვენს ისტორიას რა მდგომარეობაში იყო ძველად ქართული ოჯახი როდესაც 7-8 შვილი ჰყავდა რა სიმწრით მაგრამ სიყვარულით ზრდიდა მათ თუმცა იცოდა რომ დიდი შანსი იყო მათი ბრძოლაში დაღუპვის. ასეთმა ოჯახებმა მოგვიტანეს ჩვენ აქამდე და მათ უნდა ვუმადლოდეთ რომ ჭეშმარიტება დაგვიტოვეს თავისი სისხლით და დღეს სამების მაგივრად დიდი მეჩეთი არ დგანს!

მე მაინტერესებს რას ვეტყვით ჩვენ მათ როდესაც წავრსდგებით როგორც საკუთარი შვილების მკვლელები და ვეტყვით იცი რა ფული არ მქონდა რომ მაგარი ზმანი მეყიდა მისთვის. ან როდესაც ჩვენი შვილი სისხლიან თასს მოგვაწოდებს და გვეტყვის დალიე ჩემი სისხლი შენ ხომ ღმერთის უზიარებელი დამტოვე!

აბორტი უნდა აიკრძალოს თავისი ამორალური კონტრაცეპტივებით(რომელის ვიცით რომ კლავს ემბრიონს) სანამ გვიან არ არის!

პოსტის ავტორი: ekusia თარიღი: Mar 27 2007, 04:50 PM

ვიცი რომ საშინელებაა აბორტი, რომ არასდროს არ უნდა გავიკეთო, მაგრამ არ ვიცი როგორ მოვიქცევი, თუ მეტყვიან, რომ ნაყოფი არასრულყოფილია. მართლა არ ვიცი.

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Mar 28 2007, 12:17 AM

death

ძველად ქართულ ოჯახებს სარწმუნოებაც დიდი ჰქონდათ...

პოსტის ავტორი: ალექსანდრე თარიღი: Mar 28 2007, 12:42 AM

არასრულყოფილია თუ როგორიც არის ის შენი შვილი იქნება და რატომ არ უნდა მოუარო?

პოსტის ავტორი: ekusia თარიღი: Mar 28 2007, 12:51 PM

ალექსანდრე
ეჰ, ეგ კი ვიცი, მაგრამ საქმე საქმეზე რომ მიდგება, არ ვიცი როგორ მოვიქცევი თქო. (ღმერთმა ყველას გვაშოროს)

პოსტის ავტორი: ლეონტი თარიღი: Mar 28 2007, 12:58 PM

შე კაი კაცო თუ დამბლა გაქ ტვინში, სწავლა არ გინდა, შრომა გეზარება, რწმენა არა გაქვს, მარტო სექსი გინდა და ისიც პრეზერვატივით? ვერ გავიგე, რატომ აკურთხებენ ამას და არ კრძალავენ.
თუ არაფერი არ შეგიძლია სექსი შეგიძლია?
ესე იგი ადამიანი კი არა პირუტყვი ხარ, და თან მოძღვართან მიდიხარ კურთხევაზე?
გადასარევი თუ გინდა.
რომელი ბავშვია უსახსრობის გამო რომ ვერ გაიზარდა?
თუ ქვეყანა დაქცეულია აქ მაყუთიანის შვილები უფრო იბრიდებიან.

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Mar 28 2007, 02:23 PM

აქ ასეთ უკიდურეს ხალხზე არ გვქონდა საუბარი, საუბარია ვისაც არა აქვს საშუალება ბავშვების აღზრდის, ბევრი მიზეზებია და...






თქვენ აშკარად სხვაგან წახვედით...ამაზე "აკურთხებენ" სხვადასხვა მიზეზების გამო...




ბავშვები ქუჩაში "ბიძია დამეხმარეს" რომ გვეძახიან, და რომ ქურდობენ ვინები არიან შენი აზრით?



?

პოსტის ავტორი: ლეონტი თარიღი: Mar 28 2007, 02:36 PM

რას ქვია ბავშვის გაზდის საშუალება არ აქვთ?
ე.ი. ღმერთი არ არსებობს?
იმ ბავშვს ვინ აჩენს და ვინ ზრდის ჯერ არ გაგიგია?
ასეთი დადამბლავებული ლოგიკიტაა რო გაგვევლო მუსრი.
რო აკურთხებენ ძაან ცდებიან და ამაზე პასუხს აგებენ.
დამეხმარეს ან ციგნების ბავშვები იძახიან ან იმ ადამიანების, ღმერთი რო არ უნდათ, არც მუშაობა ან აზროვნება, არაფერი რო არ უნდათ გარდა აღვირახსნილობისა და მერე ბავშვებს ქუჩაში რო ყრიან.
ან შეიძლება ობოლი დარჩეს ბავშვი, მაგრამ ეს დაქცეული სახელმწიფო რისთვის არსებობს?

პოსტის ავტორი: ნიანია თარიღი: Mar 28 2007, 02:42 PM

მე ყველას კომენტარი ვერ წავიკითხე თუმცა დარწმუნებული ვარ ყველას საშინელი რეაქცია ექნებოდა. მეც ასეთ აზრზე ვარ რა თქმა უნდა. მე ჯერ არც გათხოვილი ვარ და შესაბამისად არც შვილი მყავს. მაგრამ, ძელიან მეშინია მომავლის. ღმერთმა დამიფაროს რაღაცის ან ვიღაცის გამო ასეთ საშინელებაზე წავიდე. ეს ჩემთვის წარმოუდგენელია ამ ეტაპზე, მაგრამ არავინაა ცოდვისაგან, თუნდაც ასეთი მძიმე ცოდვისაგან დაზღვეული. ცუდად ნუ გამიგებთ. მართლა მეშინია საკუთარი თავის. მე მამა გიორგი (დორეულის) მრევლი ვარ, ვაკის წმ. სამების ტაზარში. მისი ქადაგებები აბორტის ცოდვაზე ხშირად მოგვისმენია და ბევრჯერ ტირილიც კი დამიწყია მის სიტყვებზე. წინა კვირას "დედა-ეკლესიაში" მისი ინტერვიუ დაიბეჭდა, შეიძლება ბევრს უკვე წაკითხულიც გქონდეთ და ვისაც არ გაქვთ გირჩევთ წაიკითხოთ. მე ისე ვერ გადმოვცემ მის სიტყვებს როგორც წესია.

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Mar 28 2007, 03:53 PM

მარტო საშუალებაც ხო არაა, რამდენჯერ სექსი მოგინდება ცოლთან სულ ბავშვები ხო არ უნდა გააჩინო?



კაცო ვისაც ბავშვი არ უჩნდება, და ფეხმძიმობის დროს მუცელი სწყდებათ და ამ მხვრივ რომ გაგვევლო მუსრი ესეიგი ღმერთი არ არსებობს?



ხმამაღალი ნათქვამია....

პოსტის ავტორი: qavto თარიღი: Mar 28 2007, 04:19 PM

ხომ საბრალოა ადამიანი რომელიც კაცს კლავს რადგან მრისხანებას შეუპყრია იგი და ბოროტი ბატონობს მას მაგრამ ათასჯერ უფრო საბრალოა ის დედა ვინც შვილს მოიშორებს

პოსტის ავტორი: ნოდარიკო თარიღი: Mar 28 2007, 05:20 PM

აბორტი რომ არ ყოფილიყო ბევრი საცოდავი ბავში იქნებოდა დედამიწაზე,ფული რომ არ აქვთ იმიტომ იკეთებენ აბორტს,რომ არ გაეკეთებინათ მერე ბავშვები რომ გაჩენილიყვნენ და უპატრონოთ გაზდილიყვნენ ვინ მოუვლიდა თქვეენ რო იძახით აბორტი ცოდვააოო???

თქვენ მოუვლიდით მაგ ბავშვებს?უფრო დიდი ცოდვა არ იქნებოდა ამდეი უპატრონო ბავშვი ერთად?

პოსტის ავტორი: ლეონტი თარიღი: Mar 28 2007, 05:33 PM

აუუუ რა ტყვილად დაიწერა ამდენი გვერდი.
მაშა ბიჯო ,ეგრე გაჭირებული ხალხიც უნდა დახოცონ და ისინიც დაისვენებენ, საწყლები.

პოსტის ავტორი: ნოდარიკო თარიღი: Mar 28 2007, 05:39 PM

ლეონტი
მომისმინე ლეონტ.მხოლოდ ღარიბი ოჟახი მიმართავ აბორტს,მდიდრებისათვის ეგ პრობლემას არ წარმოადგენს,გაცეკავენ და გაზრდიან
ღამიბმა ოჯახმა როგორ უნდა გაზარდოს?ვერ გაზრდის!ან გაზრდის და ძალიან გაჭირვებულს(გამონაკლისებიც არის)ან კიდე უფრო უარეს ცხოვრებისაგან გატანჯულს ცხოვრება მობეზრებულ პიროვნებას,რომელი უფრო ცოდვაა იმ კაცის წვალება ოხვრა და ვაება რომელიც იმის გამო გაჩნდა რომ მშობლებს აბორტის სეეშინდათ თუ უგრძნობი მკვდარი ჩანასახი?

პოსტის ავტორი: ლეონტი თარიღი: Mar 28 2007, 10:33 PM

ნოდარიკო მამა მომისმინე, შენ ლაპარაკობ ეხლა საშინელებას.
და ყველაფერი რაც თქვი არასწორია.
ნუ დაგეზარება ,ბოლოებს რო კითხულობ ყველგან, ეს თემა თავიდან გადაიკითხე.

OK?

პოსტის ავტორი: marita26 თარიღი: Mar 28 2007, 10:36 PM

ჩემი აზრი ესეთია რომ პრეზერვატივი ჯობია იხმაროს ადამიანმა ვიდრე სხვა საშვალებები.რაც შეეხება აბორტს ეს მართლაც საშინელებაა-კლავ საკუთარ შვილს.მე ჯერ არა ვარ გათხოვილი მაგრამ ვიცი რომ აბორტს არ გავიკეთებ არავითარ შემთხვევაში

პოსტის ავტორი: ალექსანდრე თარიღი: Mar 28 2007, 11:32 PM

’აბორტი’’ – ‘’ორსულობის ხელოვნური შეწყვეტა’’ – რა დგას ამ სიტყვების მიღმა?
თანამედროვე ადამიანებმა ისწავლეს საშინელი, თავისი არსით უსასტიკესი ცნებების შერბილებული, მიკიბულ–მოკიბული ფრაზებით გამოსახვა, რითაც ცდილობენ თვით საკუთარ თავსაც არ გამოუტყდნენ და დაუმალონ მათი გულშემზარავი არსი.
წარმოიდგინეთ შემდეგი სახის სამედიცინო ტერმინი: ‘’გულის მოქმედების ხელოვნური შეწყვეტა’’ – რას შეიძლება ნიშნავდეს ეს მოქმედება?
დავუშვათ, რომელიმე ბანდიტმა სასიკვდილოდ დაჭრა ადამიანი – დანა გაუყარა გულში. ზის ახლა საბრალდებო სკამზე. მას ეუბნებიან: ‘’ეს რა ჩაიდინე? შენ ხომ ადამიანი მოკალი!’’ ის კი პასუხობს: ‘’არა, მე არ მომიკლავს. მე მხოლოდ ხელოვნურად შევაჩერე მისი გულის მოქმედება.’’ მას ამუნათებენ: ‘’ჰო, მაგრამ, რომ მოკვდა? ‘’ მკვლელი პასუხობს: ‘’დიახ, მოკვდა. მერედა რა? მე სხვა გამოსავალს ვერ ვხედავდი. მას რომ ეცოცხლა, იგი მე შემიშლიდა ცხოვრებაში’’.
ეს ხომ დღეისათვის ყველაზე გავრცელებული მიზეზია, რომელიც აბორტისაკენ უბიძგებს ქალებს – ბავშვები ხელს შეუშლიან მათ ცხოვრებაში – მეტი ტვირთია, მეტი პრობლემაა, საკუთარი სიამოვნების საშუალება შეეზღუდებათ. მამაკაცებიც ხშირად ამავე მიზეზით მიუთითებენ ხოლმე სათანადო გინეკოლოგიური განყოფილებებისაკენ მეუღლეებს, რათა არ მოიკლონ დამშვიდებული და უზრუნველი ცხოვრება.
თუმცა, ისიც მართალია, რომ ზოგიერთი ქალი ამ ცოდვას სჩადის ისე, რომ ‘’არ უწყის, თუ რასა იქმს’’. ისინი მიიჩნევენ: ვიდრე ბავშვი არ დაბადებულა, იგი ჯერ კიდევ არ არის ადამიანი, ამ სიტყვის სრული გაგებით, არამედ მხოლოდ ნაწილია მათი სხეულისა; თავის ორგანიზმს კი, ყველას შეუძლია მოექცეს ისე, როგორც მოეპრიანება. ასეთი ქალბატონები აბორტის გასაკეთებლად ისე იოლად მიბრძანდებიან, თითქოს კბილის ამოსაღებად მიდიოდნენ.

მაინც რა ასაკიდან იწყება ადამიანის ჩამოყალიბება?
საფრანგეთში საახელმწიფოებრივი კანონმდებლობით ბავშვის სიცოცხლე დაცულია ჩასახვიდან 10 კვირის შემდეგ, დანიაში – 12 კვირის შემდეგ, შვედეთში – 20 კვირის, ხოლო მრავალ ქვეყანაში სიცოცხლე იურიდიულად დაცულია მხოლოდ ბავშვის დაბადების შემდეგ. ნობელის პრემიის ლაურეატ დოქტორ ჯეიმს უოტსონის წინადადებით, ბავშვის სიცოცხლე დაცული უნდა იყოს დაბადებიდან სამი დღის შემდეგ, მაგრამ სინამდვილეში საიდან იწყება ადამიანის სიცოცხლის საწყისის ათვლა? ვის დავუჯეროთ ფრანგებს, დანიელებს, შვედებს თუ ჯეიმს უოტსონს?
სავსებით ნათელია, რომ ყური უნდა დავუგდოთ არა საეჭვო კომპეტენციის პირთა აზრებს, არამედ ორ ავტორიტეტულ წყაროს: ხმას უფლისას და მეცნიერთა დასკვნებს. ღმერთიცა და მეცნიერებაც გვიდასტურებს ერთსა და იმავეს: ადამიანის სიცოცხლე იწყება ჩასახვისთანავე!
საეკლესიო კანონები არსებას ადამიანისას ყოველთვის იცავდნენ ჯერ კიდევ დედისეულ ორგანიზმში. წმიდა ბასილი დიდი წერდა, რომ ჩასახული ნაყოფის განზრახ მოკვდინებისათვის ადამიანი იმსახურებს ისეთსავე საჯელს, როგორც მკვლელობისათვის. ნაყოფის ხნოვანებაზე როგორც ვხედავთ არ არის ლაპარაკი; არც იმ გარემოებას ეძლევა მნიშვნელობა , თუ როდის არის ჩასახული – 10 კვირის წინ, გუშინ, საათისა და წუთის წინ. მსგავს თვალსაზრისს ადგანან უკლებლივ ყველა წმიდა მამები, ვისაც კი თავისი შეხედულება გამოუთქვამს ამ საკითხზე. წმიდა ბასილი დიდის გარდა შეგვიძლია დავასახელოთ მართლმადიდებლობის ისეთი ბურჯები, როგორებიც იყვნენ წმიდა გრიგოლ ღვთისმეტყველი, წმიდა იოანე ოქროპირი, წმიდა ეფრემ ასური და წმიდა მაქსიმე აღმსარებელი.
საეკლესიო შეხედულებით , ადამიანის ცხოვრება არც დაბადებით იწყება და არც სიკვდილით მთავრდება. ამ ორი თარიღით მოისაზღვრება მხოლოდ ადამიანის ცხოვრების ერთი ეტაპი. ამ ეტაპს წინ უსწრებს დედისეულ ორგანიზმში არსებობს მუცლადყოფნის ჟამს, ხოლო მოსდევს – იმქვეყნიური ცხოვრება.

მოდით, მოვიცილოთ, განვაგდოთ ლამაზი სიტყვების საფარველი და სულ ძირში ჩავხედოთ ამ საშინელი მოვლენის არსს.
ვნახოთ , რა ხდება იმ ‘’ღონისძიების’’ დროს, რასაც ‘’ორსულობის ხელოვნური შეწყვეტას’’ უწოდებენ.
არსებობს ამ შეწყვეტის სხვადასხვა მეთოდები. ფეხმძიმობის ადრეულ სტადიებზე ჩვეულებრივ მიმართავენ ეგრედ წოდებულ ‘’ვაკუუმ-ასპირაციას’’ – როგორ მეცნიერულად ჟღერს არა?! ამ მეთოდის მთელი უკეთური და ბარბაროსული არსი კი იმაში მდგომარეობს, რომ როგორც მტვერსასრუტით გამოსწოვენ მტვერს ხალიჩიდან, სწორედ ასე გამოიწოვება ნაყოფი დედის წიაღიდან. ქალის საშვილოსნოში შეჰყავთ წამახულკიდებიანი პლასტმასის მილი. ბავშვის სხეული ნაწევრდება და გარეთ გამოიწოვება სპეციალურ სათავსში.
თუ ორსულობა უფრო გვიანია, საშვილოსნოში შეჰყავთ მარყუჟის ფორმის მჭრელი დანა. ამ დანით ხდება საშვილოსნოს ღრუს გამოფხეკა; იმავე დანით ხდება ბავშვის ნაწილებად დაჭრა.
ფეხმძიმობის 12 კვირის შემდეგ აუცილებელი ხდება მაშისმაგვარი კიდევ ერთი ინსტრუმენტის ჩარევა, რადგან ბავშვს უკვე აქვს ხელები, ფეხები და ძვლებსაც დაწყებული აქვს კალცინირება. ამ ინსტრუმენტს ექიმი გამოსდებს ბავშვის ხელს, ფეხს ან სხეულის სხვა ნაწილს და მკვეთრი ბრუნვითი მოძრაობით აწყვიტავს მას. ეს მანიპულაცია მიმდინარეობს მანამ, ვიდრე მთელი ბავშვი სრულად არ დანაწევრდება. ხერხემალი უნდა გადატეხონ, თავის ქალა უნდა დაამსხვრიონ, რათა მათი მოშორების შესაძლებლობა მიეცეთ. ექთნის მოვალეობას შეადგენს ყველა ამ ნაწილის ერთად შეგროვება საშვილოსნოდან მათი მოცილების შემდეგ, რათა დარწმუნებით ითქვას, რომ უკვე ყველაფერი გამოღებულია და იქ აღარაფერი აღარ არის დარჩენილი. შემდგომ ეს ნაწილები იყრება ნაგვის ვედროში ან იხმარება ნედლეულად კოსმეტიკურ მრეწველობაში.
მოვლენის საშინელება კიდევ იმ ფაქტით არის გამძაფრებული, რომ ქვეყნად ჯერ არმოვლენილი ბავშვი ისევე გრძნობს ტკივილს, როგორც უკვე დაბადებული. დღეისათვის საყოველთაოდ აღიარებული და მეცნიერულად დამტკიცებულია – შვიდკვირიანი ნაყოფი ისევე აბრუნებს თავს და ირიდებს ტკივილის გამომწვევ მიზეზს, როგორც ცხოვრების ყველა სხვა სტადიაში. ბოლო 11 კვირისას არა მარტო სახე, არამედ ხელისა და ფეხის ყოველი ნაწილი უხდება შეხებისადმი მგრძნობიარე. 13 კვირის ნაყოფს ტკივილზე რეაქცია აქვს ნერვული სისტემის ყველა დონეზე.
ამერიკელმა ექიმმა ბერნარდ ნათანსონმა გადაიღო ფილმი, სადაც ნაჩვენებია იმის ულტრაბგერითი გამოსახულება, რაც ხდება ქალის საშვილოსნოში აბორტის გაკეთების დროს თორმეტკვირიან ნაყოფზე ‘’ვაკუუმ–ასპირაციის’’ ზემოაღწერილი მეთოდით. ეკრანზე ნათლად ჩანს როგორ ცდილობს პაწაწინა არსება ვაკუუმ–გამწოვისაგან თავის არიდებას, თავის დაძვრენას. სწრაფი და ღელვით აღსავსეა მისი მოძრაობები. გული უცემს ძალუმად და აჩქარებულად. ხოლო ბოლოს, როდესაც ბოროტების აპარატის საცეცებში მომწყვდეული ბავშვის სხეულის დანაწევრება იწყება, იგი ფართოდ აღებს პირს უხმო ძახილით. აქედან მომდინარეობს ფილმის სახელწოდებაც – ‘’უხმო ძახილი’’. გაითვალისწინეთ, რომ არავითარი გაუტკივარება აბორტის დროს ნაყოფისათვის არ არსებობს.
დედებო, როდესაც დააპირებთ საკუთარი შვილების კვლის ცოდვის ჩადენას, გახსოვდეთ: მათ ძალიან ეტკინებათ და ისინი მერე, იმქვეყნიურ ცხოვრებაში შეგეკითხებიან: ‘’დედა, რად გამიმეტე ასე სასტიკად?’’ რას უპასუხებთ მაშინ?
ტკივილის შეგრძნება კულმინაციას აღწევს, როდესაც აბორტის მეთოდად გამოყენებულია ‘’მარილიანი ამინოცენთეზი’’. ამგვარი ბუნდოვანი ტერმინოლოგიის ქვეშ იმალება შემდეგი: დედის მუცლის ღრუს ფარიდან ბავშვის სანაყოფო წყლებში უყრიან ნემსს. მისი მეშვეობით შეჰყავთ მარილის კონცენტრირებული ხსნარი. ბავშვი ყლაპავს ამ ხსნარს, ისუნთქავს მას, იჟღინთება. ხსნარი სწვავს ბავშვს, რის შედეგადაც იგი განიცდის აუტანელ ტკივილს და იგრიხება კონვულსიებში. თუ პროცედურა არ გართულდა მეორე დღეს დედა შობს მკვდარ შვილს. ამ სახით აბორტირებულ ბავშვებს ზოგჯერ ‘’ყინულოვან ბავშვებსაც’’ უწოდებენ საქმე ის გახლავთ, რომ მარილს, როგორც მოგეხსენებათ, აქვს ამოჭმის უნარი. ბავშვს ნაზი კანი მარილის ამგვარი მოქმედების შედეგად სძვრება და მის ქვეშ ჩნდება ფაშარი წითელი მბზინავი კანქვეშა ქსოვილი, რომელიც ჭიქურსა ჰგავს, საიდანაც მომდინარეობს ეს სახელწოდებაც.

არსებობს კიდევ აბორტის სახეობა სახელწოდებით ‘’ჰისტეროტომია’’ ეს მეთოდი გამოყენებულია ორსულობის ბოლოს და ცნობილია ‘’საკეისრო კვეთის’’ სახელწოდებით.
ზემოთ ჩამოთვლილი აბორტის მეთოდებში ყველა სახის აბორტი როდია აღწერილი, მაგრამ ვფიქრობ, ეს საშინელებანიც საკმარისია განსჯისათვის.

პოსტის ავტორი: ხათუნა თარიღი: Apr 1 2007, 04:36 AM

ალექსანდრე
ეს უნდა დააკოპირო ხშირხშირად, რომ ამ თემაში გვიან შემოსულსაც შეეჩეხოს თვალში და წაიკითხოს.

ამაზე დიდი საშინელება არ არსებობს ამქვეყნად ხალხო, და ღმერთმა დაგიფაროთ ყველა ამ ცოდვისაგან.

პოსტის ავტორი: sofi89 თარიღი: Apr 1 2007, 03:23 PM

ნოდარიკო მდიდრებიც არანაკლებ იკეთებენ აბორტს,ადამიანს გააჩნია რამდენად მორწმუნეა.
რაც შეეხება ჩანასახს,ის უგრძნობი არაა.მაგას ადრე უყურებდნენ,კომუნისტების დროს,ვითომცდა და უგრძნობ საგანს.მაშინ დადებმა მართლაც არ იცოდნენ,რომ ის პატარა,სულ ერთი ციცქნაც განიცდის.ალბათ არ იცი,და შენ კი არა,ბევრმა არ იცის თუ რა საშინლებს უკეთებენ,რომ მოკლან და შემდეგ დედის სხეულიდან გამოიყვანონ.
უბრალოდ წარმოიდგინე, ეს იგივეა რაც უკვე გაჩენილი ადამიანი მოკლა.მასაც ხომ აქვს სული სხვებივით?ადრე უცხოელი მეცნიერები ბევრს კი ფიქრობდნენ მართლა ქონდათ თუ არა სული ამ პაწაწებს.უბრალოდ დაუკვირდი სიტყვას ურსული,ეს იმას ნიშნავს რომ ფეხმძიმე ქალში უკვე მეორე ადამიანია რომელსაც სული აქვს,და რომელიც ღმერთმა მიანიჭა,და შენ არავითარი უფლება არ გაქვს მისი მოკვდინებისა. მით უმეტეს,წარმოიდგინე,რა საშინელებაა:შენ ხარ მკვლელი საკუთარი შვილისა!ამას გამართლება არა აქვს,თუნდაც, ფულს რომ გავანებოთ თავი,რომ იცოდე ის ადამიანი ფიზიკურად არაჯანსაღია. როგორი ბავშვიც არ უნდა დაბადო,უნდა გახსუვდეს რომ ის უფალმა გაჩუქა,ეს შენი ჯვარია,რაოდენ მძიმეც არ უნდა იყოს,და ეს იმ ბავშვის ჯვარია,რომელიც ასეთი დაიბადა...და ვინ იცის სამაგიეროდ უფალი რას მიუზღვავს მას მერე?..

იმედია როცა გაიზრდები,მერე ყველაფერს უფრო კარგად გაანალიზებ.

პოსტის ავტორი: makuna7474 თარიღი: Apr 1 2007, 10:09 PM

ვაიმე ღმერთო ცუდად ვარ, ეს რა ფოტოებია, წარმოუდგენელია...
კი ვიცოდი რა საშინელებაც იყო აბორტი, მაგრამ ამ დონეზე გააზრებული არ მქონდა და კიდე ბევრი რაღაცაც არ ვიცოდი ამ საკითხთან დაკავშირებით.
მართალია გული ძალიან დამიმძიმდა, მაგრამ მინდა მადლობა გადაგიხადოთ ამ მასალის აქ მოთავსებისთვის, ძალიან ბევრი რამე გავიგე ამ საშინელი ცოდვის შესახებ...
მადლობა!!!

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Apr 2 2007, 01:35 PM

ყოჩაღ ალექსანდრე, ამ წერილმა თემა უნდა დახუროს!

მე ეს ჩვილები არც სიკვდილისშემდგომი და მუდმივი წამებისათვის არ მემეტება, არ ვიკამათოთ უბრალოდ წარმოიდგინეთ ჯოჯოხეთის წამებანი, რაც ზემოთ წერია იმ საშინელებებზე მილიონჯერ უფრო ძლიერია და მუდმივი და უსასრულოდ გაგრძლებადი და უფრო და უფრო ზრდადი მარადიულად...

პოსტის ავტორი: kristine თარიღი: Apr 2 2007, 02:01 PM

საცოდავი ბავშვები, რა დააშავეს!!! არასოდეს გავიკეთებ აბორტს!

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Apr 2 2007, 02:23 PM

KAIROS

პრინციპში იყოს რას მიშლის, თან ახალმოსულებს აინტერესებთ.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Apr 2 2007, 02:51 PM

დახურვაში წაშლა არ მიგულისხმია, უბრალოდ მართლაც "დახურა" ანუ ბოლო სიტყვა თქვა... მერე მეც დავაზუსტე



გენათალე

პოსტის ავტორი: შოთა თარიღი: Apr 2 2007, 02:57 PM

საინტერესოა მიეტევება ეს ცოდვა დედებს, რომლებიც არ აცნობიერებდენ აბოტრვის ამ უდიდეს ცოდვას..?

პოსტის ავტორი: leluka თარიღი: Apr 2 2007, 06:55 PM

საშინელებაა აბორტი მაგრამ ბევრი ვნებას ვერ მართავს ამიტომ რაღაც ხომ უნდა ქნან მე არ ვამართლებ საშინლად აბორტს მაგრამ თავის დაცვა მგონი საშინელება არ უნდა იყოს, თან საიდანღაც ჩამოფრენილები ხომ არ ხართ რომ მართლა ძნელია ეს ცხოვრება მე არ მყავს ოჯახი მაგრამ მე მხოლოდ ძმა მყავს და ის რასაც ჩვენი ბიუჯეტი წვდება ღმერთის ნებით საარსებოთ გვყოფნის,თან ამას განვიცდი მაინც რა წარმოიდგინეთ 2 ის მაგივრად 5 ან მეტი....თან გარშემო მყავს ნაცნობები რომლებსაც ჯერ მხოლოდ "1" უნდათ იმის გამო რომ იმ ერთსაც არ და ვერ აუდის ზოგი

მე ღმერთმა დამიფაროს ამ ცოდვისგან ჩემი ნებით არ გავაკეთებ ამას

პოსტის ავტორი: mariami-k თარიღი: Apr 2 2007, 09:39 PM

შოთა

თუკი მომავალში სინანული ექნებათ, და გულწრფელად მოინანიებენ მათ ალბათ მიეტევებათ.

პოსტის ავტორი: Paradise თარიღი: Apr 2 2007, 09:59 PM

აბორტის გამკეთებელს არ ეპატიება. მე ეგ უდიდეს ცოდავად მიმაჩნია. შეიძლება ქალი შეცდეს და ისეთ მამაკაცს გაყვეს ცოლად, რომელიც ამის ოჯახის ღირსი არ არის. შეიძლება ეგ მამაკაცი მიატოვოს ქალი ბავშვის დაბადებამდე, მაგრამ ეგ მაინც არავის აძლევს უფლებას რომ ბავშვი მოკვლას.

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Apr 3 2007, 12:15 AM

თუ გულწრფელად მოინანიებენ მიეტევებათ, ალბათ ზედმეტია!

________________________________________________________

კათოლიკოს-პატრიარქ ილია II-ის ლოცვა-კურთხევით მანანა შარაშიძის სახელობის სამედიცინო ცენტრში ფუნქციონირება დაიწყო “მოწყალების სახლმა გზაარეული ქალებისათვის”.

ამ დაწესებულების მიზანია დაეხმაროს ახალგაზრდა ქალებს რთულ სიტუაციებში, ასევე მომავალ დედებს, რომლებიც ამ თუ იმ მიზეზის გამო იძულებულნი არიან გაიკეთონ აბორტი. ნაყოფის მოშორების სანაცვლოდ ცენტრში დედებს შესთავაზებენ გააჩინონ ბავშვები და დატოვონ ისინი მოწყალების სახლში, სადაც ახალშობილები ცხოვრების განსაზღვრულ პერიოდს გაივლიან. დედას, სურვილისამებრ, ნებისმიერ დროს შეუძლია მისი წაყვანა.

ამ დაწესებულების მოღვაწეობაზე კონტროლს ბათუმისა და ქობულეთის მთავარეპიკოპოსი დიმიტრი შიოლაშვილი განახორციელებს.

რამდენიმე ხნის წინ მისი ძალისხმევითა და ლოცვა-კურთხევით ბათუმში გაიხსნა და დღემდე ფუნქციონირებს მზრუნველობას მოკლებულ ბავშვთა გიმნაზია-პანსიონატი.

პოსტის ავტორი: mampali თარიღი: Apr 3 2007, 12:30 AM

ჩემი აზრით უნდა აიკრძალოს ხოლო ის ვისაც ბავშვის მოშორება ეკონომიური პრობლემების გამო უნდა ანდა რამე სულიერი პრობლემა აქვს მათთვის სახელმწიომ უნდა იზრუნოს. მგონი საპატრიარქოს აქვს ასეთი სახლი სადაც ქალებს შეუძლიათ (მარტოხელებს) იცხოვრნ. არ ვიცი ზუსტად.

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Apr 3 2007, 11:11 AM

მიზეზი არასოდეს გამოილევა, ზოგი ამბობს, რომ ეკონომიური სესაძლებლობა არა აქვს, ზოგის ამბობს, რომ უკვე წამოზრდილი შვილები ჰყავს და თავიდან ყველაფრის დაწყება ეძნელება, ზოგს უბრალოდ მეტი შვილი არ უნდა, ზოგს რთული მშობიარობა ჰქონდა და ეშინია და აშ. მიზეზი არ გამოილევა.

პოსტის ავტორი: matebichi თარიღი: Apr 3 2007, 11:42 AM

დედა დედა რავა დიდი ქალივით მსჯელობ. ვიგაცა მახსოვს მაგ საკითხზე რაღაცას რომ მეუბნებოდა
ხო და კიდე დავამატებდი, თუ შვილების გაჩენა არ შეგიძლია მონასტერი მაგისთვისაა. არ გათხოვდე რაა

პოსტის ავტორი: leluka თარიღი: Apr 3 2007, 11:55 AM

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Apr 3 2007, 01:54 PM

no no no!



იეჭვიანებენ!