სული პარამეტრები

[მხევალი ნინო]

დამლოცეთ მამაო, მაინტერესებს, საიდან ჩნდებიან სულები? ატარებენ თუ არა ისინი კონკრეტული ადამინის წინაპრის ნიშან- თვისებებს? ანუ მაინტერესებს სული მემკვიდრეობით ღებულობს რაიმე ცოდვისკენ მიდრეკილებებს თუ შემდეგ იძენს მას? ასევე მაინტერესებს, როგორ იბადებიან ისეთი ძლიერი სულის ადამიანები როგორების იყვნენ მაგალიტად წმინდა ნიკლოზი, გრიგოლ ხანძთელი და აშ. როგორც ვიცი ისინი დაბადებიდანვე მარხულობდნენ. ვისზეა დამოკიდებული ძლიერი სულით დაბადება? თუ ძლიერი სულით იბადებიან, მაშინ მე რატომ უნდა ვაგო პასუხი ცოდვებზე თუ წილად უხეშად, რომ ვთქვათ სუსტი სული შემხვდა და ის უკვე სავსეა სხვადასხვა ცოდვითი მიდრეკილებისკენ.

[დეკ. ანდრია]

ნინო, თქვენ დასვით შეკითხვა, რომელზე ვერცერთ ღმრთისმეტყველს ვერ გაუცია ზუსტი პასუხი. გარდა გენეტიკური (ანუ ხორციელი) მემკვიდრეობითობისა, არსებობს კიდევ სულიერი მემკვიდრეობითობა. ადამიანს სულს აძლევს ღმერთი. ჩვენთვის გაუგებარია, როგორ ხდება ამ დროს მშობლის სულიერი მდგომარეობის ზემოქმედება, თუმცა აშკარაა, რომ გავლენა არის. რომ არ იყოს სულიერი მემკვიდრეობითობა, არც ბუნების დაცემულობა გადმოგვეცემოდა მშობელთაგან; ღმერთი, როგორც სრული და სახიერი არაფერს ქმნის ნაკლულევანს. ერთი სიტვყით, ეს არის სიუდომლო, რომელიც მხოლოდ ღმერთმა უწყის და დაფარულია ჩვენგან, რადგან არ არის არსებითი ცხოვნებისათვის.

ცოდვებისაკენ მიდრეკილებაში წარმოჩინდება ადამიანის ბუნების დაცემულობა და ის ახასიათებს თითოეულ ჩვენგანს. ამას ერთვის მშობელთა ცოდვებისა და სათნოებების (არა აღზრდისმიერი) გავლენა, და ესეც უნდა გვახსოვდეს, რათა გავიაზროთ პასუხისმგებლობა შვილების წინაშე. და, შემდეგ გვემატება ის, რასაც ვიძენთ აღზრდით.

ისტორიას მრავლად ახსოვს ადამიანები, რომლებიც შობადმეც კი იყვნენ გამორჩეულნი ღმრთის მიერ. ეს ფაქტი არ უნდა გავიგოთ ისე, თითქოს ღმერთმა გამოირჩია ისინი, დაიფარა ცდუნებებისაგან, განკურნა ბუნების დაცემულობისაგან და დაიცვა სიწმიდეში, სხვევბზე კი უშვებს განსაცდელებს და ცდუნებებს. თუ თვით მაცხოვარსაც კი უბედავდა ბოროტი მოახლოებას და გამოცდას, ვერც სიყრმიდან გამორჩეული წმიდანები აცდებოდნენ ამას. მათ შემდგომი ცხოვრებით ცხადჰყვეს, რომ მადლი ღმრთისა ამაოდ არ მისცემიათ. გავიხსენოთ, როგორ იყვწოდნენ თუნდაც თქვენს მიერ ხსენებული წმიდანები. თუ პიროვნული ნებით არ ვისწრაფეთ ქრისტესკენ, რჩეულობა შეიძლება დავკარგოთ კიდევაც და ჯოჯოხეთის უფსკრულში აღმოვჩნდეთ; ვისაც მეტი მიეცემა – მეტი მოეთხოვება. ზოგს ღმრთის მადლი ეძლევა ბრძოლის შემდეგ, ზოგს კი – დასაწყისშივე, რათა ცხოვრებით და ბუნების დაცემულობასთან შეურიგებლობით, ბრძოლით გაამართლოს რჩეულობა. როგორც არ უნდა იყოს, ერთი რამ ცხადია: უფალი არავის არფერს გვაკლებს.