ძველი აღთქმის "წინასწარმეტყველები" და ხალხი, გთხოვთ შემოდით რა ძალიან გთხოვთ რაგდან დავიბენი და..... პარამეტრები

[Zukazuka314]

გამარჯობა, გთხოვთ პასუხი მინდა რელიგიური და სწორი და არა პიროვნული აზრი ანუ თქვენ როგორ გგონიათ...

რატომ ხვდებოდნენ ძველი აღთქმის ხალხი ჯოჯოხეთში როდესაც თვით ღმერთს ესაუბრებოდნენ: მოსე, ნოე, აბაამი... რომელიმე ვჯობნივართ რამით მაათთ ისინი რელიგიურად ცხოვრობდნენ, რომელი შევედრებით აბრაამს სიკეთის კეთებაში და რელიგიურ ერთგულებაში? ..... და გთხოვთ მითხარით პასუხები მინდა უფრო მორწმუნესგან და ერლიგიური ხალხისგან ან "დალინკეთ" საიტებზე განთავსებული ფაილები ან "იუთუბზე" დანადები ვიდეოები....

[sanfol]

დავუბრუნდეთ თემას:


ლუკას სახარება თავი მეთექვსმეტე
19 „იყო ერთი მდიდარი კაცი, ძოწეულს და ბისონს იცვამდა, ყოველდღე დიდებულად ნადიმობდა. 20 ასევე იყო ერთი გლახაკი, სახელად ლაზარე, რომელიც მის ჭიშკართან იწვა დაწყლულებული. 21 ენატრებოდა მდიდრის სუფრიდან გადმოცვენილი ნამცეცებით გაძღომა. ძაღლები მოდიოდნენ და წყლულებს ულოკავდნენ. 22 მოკვდა ის გლახაკი და ანგელოზებმა მიიყვანეს აბრაამის წიაღში. მდიდარიც მოკვდა და დამარხეს. 23 და ჯოჯოხეთში, ტანჯვა-წამებაში მყოფმა, აახილა თვალები და დაინახა შორიდან აბრაამის და ლაზარეც მის წიაღში. 24 შესძახა და თქვა 'მამაო აბრაამ, შემიწყალე და მომივლინე ლაზარე, რომ დაისველოს თავისი თითის წვერი და წყალში და ენა გამიგრილოს, ვინაიდან ვიტანჯები ამ ალში.' 25 უთხრა აბრაამმა: 'შვილო, გაიხსენე, რომ უკვე მიიღე შენს სიცოცხლეში სიკეთე და ლაზარემ კი — სიავე. ახლა ის აქ ნუგეშცემულია, შენ კი იტანჯები. 26 ყოველიმე ამის გარდა ჩვენსა და თქვენ შორის დიდი უფსკრულია დამყარებული, ასე რომ გადმოსვლის მსურველები ვერც ჩვენგან თქვენსკენ გადმოვლენ და ვერც თქვენგან ჩვენსკენ.' 27 თქვა: 'რაკი ასეა, გეხვეწები, მამაო, მიავლინე ეგ მამაჩემის სახლში.' 28 ვინაიდან ხუთი ძმა მყავს, რათა მათ დაუმოწმოს, რომ არ მოხვდნენ ამ სატანჯველ ადგილას.' 29 უთხრა მას აბრაამმა: 'მათ ჰყავთ მოსე და წინასწარმეტყველნი. იმათ უსმინონ.' 30 მან თქვა: 'არა, მამაო აბრაამ, თუ ვინმე მკვდართაგანი მივა მათთან, მოინანიებენ.' 31 უთხარ მას: 'თუ მოსესა და წინასწარმეტყველთ არ მოუსმენენ, მკვდრეთითაც რომ აღდგეს ვინმე, არ ირწმუნებენ.'“

ეს საუბარი კავშირშია წინამორბედთან. რამდენადაც ზემოთ უფალი ასწავლიდა სიმდიდრის კარგად მართვას, სამართლიანად ამატებს ამ იგავსაც, რომელიც, იმ მაგალითით რაც მდიდარს შეემთხვა, იმავე აზრზე მიუთითებს. ეს საუბარი სწორედაც რომ იგავია და არა ნამდვილი ამბავი, როგორც უსაფუძვლოდ ფიქრობდნენ ზოგიერთნი. ვინაიდან ჯერ კიდევ არ დამდგარა დრო არც მართალთა მიერ სიკეთეთა მიღებისა და არც ცოდვილთა მიერ - საწინააღმდეგოსი. უფალმა კი ხატოვანი გახადა თავისი საუბარი, რათა როგორც უწყალოთ გულისხმაეყოთ, თუ რა ელით მომავალში, ისე ბოროტად ვნებულთათვის ესწავლებინა, რომ ისინი დაჯიდლოვდებიან იმისთვის, რასაც აქ იტანენ. მდიდარი იგავში უფალმა უსახელოდ მოიყვანა, რამდენადაც იგი უფლის წინაშე სახელდების ღირსიც არაა. როგორც წინასწარმეტყველის პირითაა ნათქვამი: „არცა მოვიხსენო სახელები მათი ბაგითა ჩემითა“ (ფსალ. 15,4), ხოლო გლახაკს სახელით მოიხსენიებს, ვინაიდან მართალთა სახელები სიცოცხლის წიგნში იწერება. ამბობენ, რომ ებრაელთა გადმოცემით იმ დროს იერუსალიმში იყო ვინმე ლაზარე, რომელიც უკიდურეს სიღარიბესა და სნეულებაში იმყოფებოდა და რომ უფალმა იგი მოიხსენია იგავში, როგორც თავლსაჩინო და ცნობილი. მდიდარი ყოველმხრივ კეთილდღეობაში იმყოფებოდა. იგი პორფირით და ბისონით იმოსებოდა და არა მხოლოდ იმოსებოდა, არამედ სხვა ყოველგვარი სიამეებითაც ტკბებოდა. „იხარებდა ბრწყინვალედო“, - ნათქვამია- და არათუ დღეს და ხვალ, არამედ „დღითი-დღე“. და არათუ ზომიერად, არამედ „ბრწყინვალედ“, ანუ ფუფუნებითა მფლანგველობით. ლაზარე კი გლახაკი და სნეული იყო და ამასთან „წყლულებიანი“. როგორც ნათქვამია, შეიძლება სნეული იყო, მაგრამ არ გქონდეს ჭრილობები, ხოლო ამ უკანასკნელთაგან ბოროტება იზრდება და იგი მდიდრის ჭიშკართან ეგდო. ახალი საწუხარი, ხედავდა რა, რომ სხვები გადაჭარბებულად ტკბებიან, ის კი შიმშილით იტანჯება, ვინაიდან მას სურდა მოეკლა შიმშილი, არა მდიდრული სანოვაგით, არამედ მისი ნასუფრალით, ისეთით, როგორითაც ძაღლები იკვებებიან. არავინ ზრუნავდა ლაზარეს განკურნებაზეც: ვინაიდან ძაღლები ლოშნიდნენ მის წყლულებს, რადგან არავინ იყო მათი განმგდები. და რა? ლაზარე, იმყოფებოდა რა ასეთ შეჭირვებულ მდგომარეობაში, აუგს ამბობდა მდიდრის განცხრომით ცხოვრებაზე? განიკითხავდა არაადამიანურობას? დრტვინავდა განგებაზე? არა, არაფერ ასეთზე არ ფიქრობდა იგი, არამედ ყოველივე დიდი სიბრძნით გადაჰქონდა. საიდან ჩანს ეს? იქიდან, რომ როდესაც მოკვდა, იგი ანგელოზებმა ჩაიბარეს, ვინაიდან ის რომ მდრტვინავი და ღვთისმგმობი ყოფილიყო, იგი ასეთი პატივის ღირსი არ გახდებოდა - ანგელოზთა თანხლებისა და მათ მიერ მიყვანებისა. „მოკუდა მდიდარიცა იგი და დაეფლა“. ჯერ კიდევ მდიდრის სიცოცხლეში მისი სული ჭეშმარიტად დაფლული იყო, მას სხეული დაჰქონდა როგორც კუბო. ამიტომაც მისი სიკვდილის შემდეგაც იგი ანგელოზთა მიერ კი არ აღიყვანება, არამედ ჯოჯოხეთში ვარდება, ვინაიდან ის ვინც არასოდეს ფიქრობს არაფერ ამაღლებულსა და ზეციურზე ყველაზე უდაბლესი ადგილის ღირსია. სიტყვებით „და დაეფლო“, უფალმა იმაზე მიანიშნა, რომ მის სულს წილად ხვდა ყველაზე უფრო ღრმა და ბნელი ადგილი ჯოჯოხეთში.

G_saxva
:D იგავი ყოფილა ეს იგავი მხოლოდ ამდენი ტყუილად ვილაპარაკეთ, მარა იმას მაინც ვერ შევცვლით რომ ღმერთმა იცის რა მოგველის, და მაგრამ გრიგოლ დიალოღოსს რატომ აქვს სამოთხეზე და ჯოჯოხეთზე საუბარი ამ იგავიდან გამომდინარე არ მესმის თუკი მხოლოდ იგავია როგორ შეიძლება სამოთხეს შეადარო აბრაამის სავანე და ჯოჯოხეთი ისეთ ჯოჯოხეთს როგორიც აქაა აღწერილი?

[Zukazuka314]

დავუბრუნდეთ თემას:
ლუკას სახარება თავი მეთექვსმეტე
19 „იყო ერთი მდიდარი კაცი, ძოწეულს და ბისონს იცვამდა, ყოველდღე დიდებულად ნადიმობდა. 20 ასევე იყო ერთი გლახაკი, სახელად ლაზარე, რომელიც მის ჭიშკართან იწვა დაწყლულებული. 21 ენატრებოდა მდიდრის სუფრიდან გადმოცვენილი ნამცეცებით გაძღომა. ძაღლები მოდიოდნენ და წყლულებს ულოკავდნენ. 22 მოკვდა ის გლახაკი და ანგელოზებმა მიიყვანეს აბრაამის წიაღში. მდიდარიც მოკვდა და დამარხეს. 23 და ჯოჯოხეთში, ტანჯვა-წამებაში მყოფმა, აახილა თვალები და დაინახა შორიდან აბრაამის და ლაზარეც მის წიაღში. 24 შესძახა და თქვა 'მამაო აბრაამ, შემიწყალე და მომივლინე ლაზარე, რომ დაისველოს თავისი თითის წვერი და წყალში და ენა გამიგრილოს, ვინაიდან ვიტანჯები ამ ალში.' 25 უთხრა აბრაამმა: 'შვილო, გაიხსენე, რომ უკვე მიიღე შენს სიცოცხლეში სიკეთე და ლაზარემ კი — სიავე. ახლა ის აქ ნუგეშცემულია, შენ კი იტანჯები. 26 ყოველიმე ამის გარდა ჩვენსა და თქვენ შორის დიდი უფსკრულია დამყარებული, ასე რომ გადმოსვლის მსურველები ვერც ჩვენგან თქვენსკენ გადმოვლენ და ვერც თქვენგან ჩვენსკენ.' 27 თქვა: 'რაკი ასეა, გეხვეწები, მამაო, მიავლინე ეგ მამაჩემის სახლში.' 28 ვინაიდან ხუთი ძმა მყავს, რათა მათ დაუმოწმოს, რომ არ მოხვდნენ ამ სატანჯველ ადგილას.' 29 უთხრა მას აბრაამმა: 'მათ ჰყავთ მოსე და წინასწარმეტყველნი. იმათ უსმინონ.' 30 მან თქვა: 'არა, მამაო აბრაამ, თუ ვინმე მკვდართაგანი მივა მათთან, მოინანიებენ.' 31 უთხარ მას: 'თუ მოსესა და წინასწარმეტყველთ არ მოუსმენენ, მკვდრეთითაც რომ აღდგეს ვინმე, არ ირწმუნებენ.'“

ეს საუბარი კავშირშია წინამორბედთან. რამდენადაც ზემოთ უფალი ასწავლიდა სიმდიდრის კარგად მართვას, სამართლიანად ამატებს ამ იგავსაც, რომელიც, იმ მაგალითით რაც მდიდარს შეემთხვა, იმავე აზრზე მიუთითებს. ეს საუბარი სწორედაც რომ იგავია და არა ნამდვილი ამბავი, როგორც უსაფუძვლოდ ფიქრობდნენ ზოგიერთნი. ვინაიდან ჯერ კიდევ არ დამდგარა დრო არც მართალთა მიერ სიკეთეთა მიღებისა და არც ცოდვილთა მიერ - საწინააღმდეგოსი. უფალმა კი ხატოვანი გახადა თავისი საუბარი, რათა როგორც უწყალოთ გულისხმაეყოთ, თუ რა ელით მომავალში, ისე ბოროტად ვნებულთათვის ესწავლებინა, რომ ისინი დაჯიდლოვდებიან იმისთვის, რასაც აქ იტანენ. მდიდარი იგავში უფალმა უსახელოდ მოიყვანა, რამდენადაც იგი უფლის წინაშე სახელდების ღირსიც არაა. როგორც წინასწარმეტყველის პირითაა ნათქვამი: „არცა მოვიხსენო სახელები მათი ბაგითა ჩემითა“ (ფსალ. 15,4), ხოლო გლახაკს სახელით მოიხსენიებს, ვინაიდან მართალთა სახელები სიცოცხლის წიგნში იწერება. ამბობენ, რომ ებრაელთა გადმოცემით იმ დროს იერუსალიმში იყო ვინმე ლაზარე, რომელიც უკიდურეს სიღარიბესა და სნეულებაში იმყოფებოდა და რომ უფალმა იგი მოიხსენია იგავში, როგორც თავლსაჩინო და ცნობილი. მდიდარი ყოველმხრივ კეთილდღეობაში იმყოფებოდა. იგი პორფირით და ბისონით იმოსებოდა და არა მხოლოდ იმოსებოდა, არამედ სხვა ყოველგვარი სიამეებითაც ტკბებოდა. „იხარებდა ბრწყინვალედო“, - ნათქვამია- და არათუ დღეს და ხვალ, არამედ „დღითი-დღე“. და არათუ ზომიერად, არამედ „ბრწყინვალედ“, ანუ ფუფუნებითა მფლანგველობით. ლაზარე კი გლახაკი და სნეული იყო და ამასთან „წყლულებიანი“. როგორც ნათქვამია, შეიძლება სნეული იყო, მაგრამ არ გქონდეს ჭრილობები, ხოლო ამ უკანასკნელთაგან ბოროტება იზრდება და იგი მდიდრის ჭიშკართან ეგდო. ახალი საწუხარი, ხედავდა რა, რომ სხვები გადაჭარბებულად ტკბებიან, ის კი შიმშილით იტანჯება, ვინაიდან მას სურდა მოეკლა შიმშილი, არა მდიდრული სანოვაგით, არამედ მისი ნასუფრალით, ისეთით, როგორითაც ძაღლები იკვებებიან. არავინ ზრუნავდა ლაზარეს განკურნებაზეც: ვინაიდან ძაღლები ლოშნიდნენ მის წყლულებს, რადგან არავინ იყო მათი განმგდები. და რა? ლაზარე, იმყოფებოდა რა ასეთ შეჭირვებულ მდგომარეობაში, აუგს ამბობდა მდიდრის განცხრომით ცხოვრებაზე? განიკითხავდა არაადამიანურობას? დრტვინავდა განგებაზე? არა, არაფერ ასეთზე არ ფიქრობდა იგი, არამედ ყოველივე დიდი სიბრძნით გადაჰქონდა. საიდან ჩანს ეს? იქიდან, რომ როდესაც მოკვდა, იგი ანგელოზებმა ჩაიბარეს, ვინაიდან ის რომ მდრტვინავი და ღვთისმგმობი ყოფილიყო, იგი ასეთი პატივის ღირსი არ გახდებოდა - ანგელოზთა თანხლებისა და მათ მიერ მიყვანებისა. „მოკუდა მდიდარიცა იგი და დაეფლა“. ჯერ კიდევ მდიდრის სიცოცხლეში მისი სული ჭეშმარიტად დაფლული იყო, მას სხეული დაჰქონდა როგორც კუბო. ამიტომაც მისი სიკვდილის შემდეგაც იგი ანგელოზთა მიერ კი არ აღიყვანება, არამედ ჯოჯოხეთში ვარდება, ვინაიდან ის ვინც არასოდეს ფიქრობს არაფერ ამაღლებულსა და ზეციურზე ყველაზე უდაბლესი ადგილის ღირსია. სიტყვებით „და დაეფლო“, უფალმა იმაზე მიანიშნა, რომ მის სულს წილად ხვდა ყველაზე უფრო ღრმა და ბნელი ადგილი ჯოჯოხეთში.

G_saxva
:D იგავი ყოფილა ეს იგავი მხოლოდ ამდენი ტყუილად ვილაპარაკეთ, მარა იმას მაინც ვერ შევცვლით რომ ღმერთმა იცის რა მოგველის, და მაგრამ გრიგოლ დიალოღოსს რატომ აქვს სამოთხეზე და ჯოჯოხეთზე საუბარი ამ იგავიდან გამომდინარე არ მესმის თუკი მხოლოდ იგავია როგორ შეიძლება სამოთხეს შეადარო აბრაამის სავანე და ჯოჯოხეთი ისეთ ჯოჯოხეთს როგორიც აქაა აღწერილი?

ისე რა ვიცით ტყვილია თუ არა შეილება მართალია