წმ. ნიკოლოზ სერბი, ფიქრები სიკეთესა და ბოროტებაზე |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
წმ. ნიკოლოზ სერბი, ფიქრები სიკეთესა და ბოროტებაზე |
xornabujeli |
Nov 1 2007, 04:17 PM
პოსტი
#41
|
giorgi ჯგუფი: Members პოსტები: 1,304 რეგისტრ.: 24-July 07 მდებარ.: Zveli Tbilisi. წევრი № 2,509 |
მეც მიყვარს წმიდა ნიკოლოზ სერბის გამონათქვამების კითხვა.მოვიტან მის ერთ-ერთ გამონათქვამს,მე მგონია საინტერესო იქნება ვისაც ჯერ არ წაუკითხავს ეს:
"არსებობს ხუთი ძირითადი იმპულსი,რომელიც ადამიანს ამოძრავებს:პირადი შემოსავალი,საკუთარი სიამოვნება,ოჯახური და ნათესაური კავშირები,სინდისი,მაცხოვნებე ლი თანამყოფობა. მეხუთე იმპულსი დაცვის უპირველესი საშუალებაა; თუ ადამიანი მას არ დააკავებს თავისთან,მეოთხეზე გადაინაცვლებს; თუ მასაც ვერ შეაკავებ, მესამეზე გადავა და ასე მიაღწევს პირველამდე. ასე ხდება ადამიანის დეგრადაცია,დეგრადაცია და დაღუპვა. სწორედ დაღუპვა, რამეთუ ადამიანს უკანასკნელი თავდაცვითი ხაზის დაკარგვაც შეუძლია. მაშინ მას უკვე აღარაფერი რჩება,გარდა ყველაფრის მიმართ უგუნური განურჩევლობისა,სასოწარკვეთი ებისა და თვითმკვლელობისა. წმიდა ნიკოლოზ სერბელი -------------------- "Nosce te ipsum – შეიცან თავი შენი."
---------------------------------------------- "აქა ვდგავარ და სხვაგვარად არ ძალმიძს." ''მთავარში - ერთობა, სადაოში - თავისუფლება, მაგრამ ყველაფერში - სიყვარული! ''მოგვეცი ძალა უფალო,რათა უმადურობით არ განგეშოროთ! ამინ!" ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- "Lord Jesus, I believe you are the Son of God. Thank you for dying on the cross for my sins. Please forgive my sins and give me the gift of eternal life. I ask you in to my life and heart to be my Lord and Savior. I want to serve you always." |
guest |
Nov 9 2007, 12:07 AM
პოსტი
#42
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 6,611 რეგისტრ.: 7-June 07 წევრი № 2,127 |
წმინდა ნიკოლოზ სერბის მიერ შეგროვილი სერბული ხალხური სიბრძნე:
------------------------------------------------------------------------------------ ცხოვრების გზა სწორია, შენ გაქვს ფეხები გაღუნული. დღეს ოქროში, ხვალ ჭაობში. გამოცდილება მეორე ჭკუის ქონებას ნიშნავსო. მადლიანი სიტყვა ფული არ ღირს. მონაც კი თავისუფალია, თუკი ის კმაყოფილია. სინდისის ქეჯნა ერთდროულად მბრალდებელიც და მოსამართლეცაა. ვინც სწრაფად სჯის, ის სწრაფადვე ნანობს. ვინც ბევრს ლაპარაკობს, მან ან ბევრი იცის ან ბევრს იტყუება. ბრმას წინ სარკეს არ უდებენო. გმირიც ის არის, ვინც მის ვნებებს თრგუნავს. ვირი ვირია , თუნდაც ოქროს უნაგირი დაადგიო. არ არსებობს ჭკუა, ღვინომ რომ ვერ მოერიოსო. ნუ ივლი სულელებთან ერთად : როცა დაეცემიან, შენ წაგეჩხუბებიან და თუ შენ დაეცემი, დაგცინებენ. მანტია მგელს ბატკნად ვერ აქცევსო. ცეცხლი ცეხლით არ ქრება და ასევე ბოროტება ბოროტებით. უსამართლობას თვით უსამართლობის ჩამდენნიც კი ვერ იტანებენო. გაჭირვება დედაბერს ცეკვას ასწავლისო.. ბასრი დანა მწარედ ჭრის და ბასრი ენა კი უარესადაო. პატიოსანი კაცი ნაკლებ დაპირებებს იძლევა და ბევრს აკეთებს. საჩუქრების ამღები თავისუფლებას კარგავსო. სიკეთითა და მოწყალებით ქვეყანას დაიპყრობ. მდიდარი ფულით იცავს თავს და ღარიბი კი კბილებით. მოხუცები უფრო შორს ხედავენო. ეს ქვეყანა არ არის სამოთხე,მაგრამ არც ჯოჯოხეთია. რითაც გულია სავსე, იგივეთი ენაც. რაც გულიდან არ ამოდის, ის გულამდე არ მიდისო. რასაც ფულით ვერ გადაიხდი , მადლობით გადაიხადეო. რასაც გული ეწაფება, იგივეს თვალიცაო. ხშირად მდუმარება ორჯერ მეტად შედეგიანი, ვიდრე შეპასუხებაო. შეასრულე უფლის მცნებები და უფალი შეისმენს შენს ლოცვას. |
guest |
Nov 9 2007, 02:47 AM
პოსტი
#43
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 6,611 რეგისტრ.: 7-June 07 წევრი № 2,127 |
წმინდა ნიკოლოზ სერბის სწავლებანი
მამაო ჩვენო ქრისტიანო, როცა წარმოთქვამ ამ სიტყვებს : "მამაო ჩვენო", ამით შენ აღიარებ, რომ შენი ზეციერი მამა ამავე დროს მამაა შენი მოსამსახურის თუ უფროსის, ავადმყოფი მეზობლის თუ მდგმურის. შენ ხომ ძე ღვთისამ ასე დაგიტოვა სათქმელად : მამაო ჩვენო და არა მამაო ჩემო! ორი აზრი და ორი გრძნობა. პიველი აზრია: უფლის მამობრიობა, მეორე აზრია : უფლის შვილთა ძმობა. პირველი გრძნობაა: შვილის სიყვარული მამის მიმართ, მეორე გრძნობაა: ძმური სიყვარული ძმათა მიმართ. ამ ორი ძირითადი და დიადი აზრისა და გრძნობისგან გამომდინარეობს მამისა და ძმათა მიმართ კეთილგანწყობილი დამოკიდებულება. და შენ ქრისტიანო, თუ მუდამ გემახსოვრება ეს ორი ძირითადი აზრი და მუდამ დაიცავ შენს გულს, რომ ეს ორი გრძნობა მასში არ განელდეს, ყველა შენი საქმე იქნება კეთილი და სუფთა, როგორი კეთილისმომტანი და კამკამაც სუფთა და სწრაფი წყაროს წყალია. შენი მთელი სიცოცხლე იქნება როგორც ლექსი, რომელსაც სიკეთით გარითმავენ შენს ირგვლივ მყოფი შენი ძმები. მხოლოდ ასე იქნება ადამიანთა ურთიერთობა წარმოუდგენლად საუკუთესოდ მოწესრიგებული და ულამაზესი. თუ შენ კითხულობ, მამაო ჩვენოს, და ღმერთზე არ ფიქრობ, როგორც მამაზე, თუ შენ შენს მეზობელს უყურებ როგორც უცხოს, ყველა შენი საქმე იქნება უკუღმა, შენი გზა დაემსგავსება კაენის გზას, შენი ცხოვრება იქნება ბინძური წყაროს ამღვრეული წყალი, შენი დასასრული კი ემგვანება იუდას დასასრულს. და თუ შენ ქრისტიანად იწოდები, და არ კითხულობ მამაო ჩვენოს, მაშინ შენ ხარ უკომპასო მოგზაური ზღვაში და სიბნელეში, ქარიშხალში მდგომი პოლარული ვარსკვლავის გარეშე, სასოწარკვეთაში, დაკარგული შეგნებით - საიდან, რატომ და ვისთან მიემგზავრები. (*გაგრძელება იქნება. დიდი მადლიერებით მივიღებ შენიშვნებს თარგმანის ირგვლივ) |
guest |
Nov 9 2007, 04:24 AM
პოსტი
#44
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 6,611 რეგისტრ.: 7-June 07 წევრი № 2,127 |
სულის ჰიგიენა
ჰიგიენაში იგულისხმება მეცნიერება სხეულებრივი ჯანმრთელობისა და უფრო ნათლად რომ ვთქვათ, ავადმყოფობებისაგან სხეულის დაცვის შესახებ სწავლება. სხეულის ჰიგიენა სულის ჰიგიენის მსგავსია. რამდენადაც სული სხეულზე მნიშვნელოვანია, იმდენად მნიშვნელოვანია სულის ჰიგიენაც სხეულის ჰიგიენასთან შედარებით. სხეულის ჰიგიენის დასაცავად აუცილებელია სამი რამ, რის გარეშეც სხეული ჯანმრთელობას ვერ შეინარჩუნებს, ესენია: სინათლე, წყალი და საკვები. ასევე სულის ჰიგიენისთისაც აუცილებელია სამი მთავარი რამ, რომელთა გარეშეც სული ჯანსაღი ვერ იქნება, ესენია: ღმერთი, ლოცვა და უფლის სიტყვა. ღმერთი სულისთვის იგივეა, როგორც სინათლე სხეულისთვის. ლოცვა სულისთვის იგივეა, როგორც ჰაერი სხეულისთვის. ღვთის სიტყვა სულისთვის იგივეა, როგორც საკვები სხეულისთვის. სულის სინათლე ღმერთი სულის სინათლეა. რამდენადაც მეტად იმყოფება სული სინათლეში , მით უფრო ჯანმრთელია ის, მხიარული და ძლიერი. ღმერთი გონიერი სინათლეა, რომელიც ყველაფერს განმჭოლად ხედავს და უყურებს . ღმერთი ხედავს და უყურებს კაცთა აზრებს, სურვილებს, მიზნებს. ღმერთი ხედავს ! როცა ადამიანს შეგნებული აქვს, რომ უფალი ხედავს, ის მაშინ ცუდ აზრებს, ცოდვიან სურვილებს თუ უსამართლო მისწრაფებებს ირცხვენს. ასე ვლინდება ადამიანში ღვთის შიში, რომელიც სულს წმინდავს. სიბრძნის დასაწყისი უფლის შიშია. ღმერთი ხედავს. მისი ხედვა მზეზე გამჭოლია. მის ხედვას ვერაფერი დაემალება. და როგორ უნდა დაემალოს? ღმერთისგან დამალვა იგივეა ვით ხრწნა. სხეულის ჯანმრთელობის შესანარჩუნებლად მედიცინის მასწავლებლები გვირჩევენ მზეზე ყოფნას, რათა გამხნევდეს სხეული და შხამისგან გათავისუფლდეს. მართლმადიდებლური სწავლება დასაბამიდან ურჩევს ხალხს გაუღონ ღმერთს სულის კარები, რათა დასხივდნენ უფლის სინათლით, რომელიც დაწვავს ყველაფერს ავადმყოფურს მასში , ყველაფერს რაც ბინძური და ცოდვიანია. ღმერთი ხედავს. თუ შენ მიხვედრისთვის ჭკუა გაგაჩნია , გაიხსენე, რომ ღმერთი ხედავს! ღმერთი ხედავს. თუ შენ გიხარია სხვისი უბედურება, თუ შენ არ ხარ მოწყალე ღარიბთა მიმართ, გაიხსენე, რომ ღმერთი ხედავს ! ღმერთი ხედავს. თუ შენ გამოგეცხადა ამპარტავნების ან ვერცხლთმოყვარეობის ვნება, იცოდე რომ ღმერთი ხედავს! ღმერთი ხედავს. მუდამ იფიქრე ამაზე. რასაც გაიფიქრებ, რასაც ისურვებ ან რასაც მიზნად დაისახავ, გახსოვდეს, რომ ღმერთი ხედავს. ტყუილად ნუ ეცდები ამ ხედვას გაექცე, არამედ შენი სული გადაუშალე ამ მარადიულ ხედვას. ის მასში დასაბამიდან დაწვავს ყოველივე უსუფთაოს და ცოდვიანს. ასე შეინარჩუნებს შენი სული ჯანმრთელობას. ის მუდამ იბანავებს ღმერთის სინათლის სხივებში. ის მუდამ იქნება თბილი უფლის სინათლის სითბოს წყალობით,ის მუდამ იქნება ნოყიერი ნიადაგი ყველანაირი უფლისმიერი თესლის დასათესად. უფლის მიერ დათესილი სული შენი კი არ შეშინდება ღმერთის ხედვისგან, არამედ იხარებს და მოძებნის მას, ისევე როგორც მზესუმზირა უცქერის და ეძებს მზეს. სულის ჰაერი ეს არის უფლის მიმართ ლოცვა. ისეთივე სიხშირით უნდა ვილოცოთ მის მიმართ, როგორაც ვსუნთქავთ. ასე სუნთქავდნენ ლოცვებით უწმინდესი და სრულყოფილი სულები. შენ კი , თუ ამ სრულყოფილებისგან შორს ხარ, იმეცადინე მაინც ლოცვის გახშირებაში. უფალმა თავის მოსწავლეებს აღუთქვა , ელოცათ შეუწყვეტლად, და ისინიც მუდმივი ლოცვით სუნთქავდნენ. სანამ ბავშვი დედის მუცელშია, ის ჰაერს არ სუნთქავს, როგორც კი დაიბადება, იწყებს სუნთქვას. სანამ ადამიანი ქრისტეს მიერ სულიერად არ დაიბადება, ის ვერ ისუნთქებს ლოცვით, ის ვერც კი გრძნობს ლოცვის აუცილებლობას. ლოცვის გარეშე სული ვერ იცოცხლებს, ისევე როგორც სხეული ჰაერის გარეშე. ციფრთა ათეულში ცხრა ბოლო ციფრია, დედის მუცლის ბნელ წიაღში უსინათლოდ და სუნთქვის გარეშე გატარებული ცხრა თვე მიაგავს იმ ხალხის ცხოვრებას, რომლებიც მათ ცხოვრებას ღვთიური სინათლისა და ლოცვის გარეშე ატარებენ. რიცხვი ათი კი ნიშნავს ადამიანის ამქვეყნიური ცხოვრების ბოლო ჟამს. ვინც სიცოცხლის დასასრულს მიახლოებული მაინც დროში შეიგნებს და მოინანიებს ქრისტეს წინაშე, ისიც იგემებს ღვთიური ხედვის სინათლის სითბოს და ლოცვით სუნთქვის სიტკბოს. სულის საკვები უფალმა გვითხრა: ადამიანი არ საზრდოობს მხოლოდ პურით, არამედ უფლის სიტყვებით. პურით იკვებება სხეული, სული კი უფლის სიტყვებით. პური სხეულის ჯანმრთელობისთვის აუცილებელია, მაგრამ სულის სიჯანსაღისთვის კი უფლის სიტყვაა აუცილებელი. უფლის სიტყვაში კი იგულისხმება ღვთის სწავლება, რაც კაცთ უფალი იესო ქრისტეს მეშვეობით გამოუცხადდა. უფლის სიტყვა თვით ქრისტემ ასე განმარტა: მე ვარ პური მოვლენილი ზეცისგან, ვინც ამ პურს იგემებს, იცოცხლებს სამარადისოდ (* ზუსტად ქართულად იხ. იოანე 6,51) . ისინი, ვინც საკუთარ სხეულს კვებავს სხვადასხვანაირი ტკბილეულობით, მალე ავადდებიან. ასევე ისინიც, ვინც საკუთარ სულს კვებავენ სხვადასხვა ცრუ თეორიების და ფილოსოფიის სიტკბოებით, უჭირვებენ სულს და ავადდებიან. სულისთვის ერთი სრულიად საკმარისი და სრულიად ჯანმრთელი საკვებია უფალი იესო ქრისტე, მარადი სიტყვა ღვთისა, ხორცშესხმული და ყოვლადწმინდა ქალწული მარიამის მიერ დაბადებული ღმერთკაცი. ამ საკვებით კი სული ვერასოდეს ვერ დანაყრდება, რამდენიც არ უნდა იგემოს. ეს საკვები კი არ აავადებს, არამედ კურნავს ყოველგვარ ავადმყოფობას. ესე იგი, სულის ჰიგიენა მოიცავს სამ რამეს: ღმერთს, ლოცვას და უფლის სიტყვას, რომელიც წარმოადგენს: სინათლეს, ჰაერს და საკვებს ყოველი მართლმადიდებელი ქრისტიანსათვის. (*გაგრძელება იქნება) |
ნათია |
Nov 9 2007, 04:55 PM
პოსტი
#45
|
Miss invisible ჯგუფი: მოდერატორ-ფინანსისტი პოსტები: 18,669 რეგისტრ.: 28-February 07 წევრი № 1,224 |
staywhite
ციტატა და თუ შენ ქრისტიანად იწოდები, და არ კითხულობ მამაო ჩვენოს, მაშინ შენ ხარ უკომპასო მოგზაური ზღვაში და სიბნელეში, ქარიშხალში მდგომი პოლარული ვარსკვლავის გარეშე, სასოწარკვეთაში, დაკარგული შეგნებით - საიდან, რატომ და ვისთან მიემგზავრები რა კარგად აქვს გადმოცემული ციტატა ესე იგი, სულის ჰიგიენა მოიცავს სამ რამეს: ღმერთს, ლოცვას და უფლის სიტყვას, რომელიც წარმოადგენს: სინათლეს, ჰაერს და საკვებს ყოველი მართლმადიდებელი ქრისტიანსათვის. ციტატა (*გაგრძელება იქნება) დაველოდები გაგრძელებას! გაიხარე! -------------------- პატიოსნება ჩვენი დროის ჭეშმარიტი არისტოკრატიზმია!
|
guest |
Nov 13 2007, 05:38 AM
პოსტი
#46
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 6,611 რეგისტრ.: 7-June 07 წევრი № 2,127 |
ჟიჩის მონასტერი, სადაც მოღვაწეობდა წმ. ნიკოლოზ ველიმიროვიჩი
|
guest |
Nov 13 2007, 07:16 AM
პოსტი
#47
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 6,611 რეგისტრ.: 7-June 07 წევრი № 2,127 |
(* თარგმნის დროს არ მქონდა სახარება ქართულ ენაზე,ამიტომ სახარებიდან მოყვანილი ციტატების არაორიგინალურობისათვის ბოდიშს ვიხდი. გთხოთ მომაწოდოთ შენიშვნები თარგმანის ირგვლივ, რომ შემდეგში გავითვალისწინო მადლობთ.)
ნაკლები წუხილი მეტი რწმენა რაც ნაკლებია წუხილი, მით მეტია რწმენა. სარწმუნოების ერთერთი მთავარი მადლი იმაში გამოიხატება, რომ რწმენა ადამიანს ბევრი ჭმუნვისაგან ათავისუფლებს . სანამ შვილმა იცის, რომ ყავს მამა, რომელიც ოჯახზე და საოჯახო საქმეებზე ზრუნავს, ყველა მისი ყოველდღიური ფიქრი ოჯახზე სიმღერით მთავრდება. ადამიანი რაც უფრო მეტად საკუთარი ძალისხმევით ეცდება გადაჭრას მაჭირვებელი საფიქრალი, უფრო მეტად ეფლობა განსაცდელში და ემატება წუხილი და მასში ბოლოს სიხარული კვდება, მისგან რჩება მრისხანებით აღვსილი სულიერად გამხმარი ტყავის ჩანთა, რომელიც საფლავისთვისაა განკუთვნილი. -რა არის თქვენი წუხილი? ეს არის მაცხოვრის მიერი ერთერთი მნიშვნელოვანი შეკითხვა კაცობრიობის მიმართ: რომელ თქვენგანს შეუძლია წუხილით მიაღწიოს თავისი მონაგარის გაზრდას ? რაში გამოგადგებათ თქვენ წუხილი, თუკი ხვალ თქვენთვის მზე არ დაიბადება? ის კი, ვინც ფიქრობს დილით მზის ამოსვლაზე, წუთების სიზუსტით დადგენილ მზის ამოსვლაზე, რათქმაუნდა იფიქრებს თქვენს უმნიშვნელო წუხილთა შესახებაც. დიდი ეპიკტეტი: -გაუნათლებელი ადამიანი სხვას აყვედრის მის წარუმატებლობას ; ის კი, ვინც ეს-ესაა ჩამოყალიბება დაიწყო, ის საკუთარ თავს აყვედრის. ხოლო განსწავლული კაცი კი არც თავს აყვედრის და არც სხვას! სტოიანური ფილოსოფოსისთვის ნასწავლი კაცი ის არის, ვინაც ყველაფერი მსოფლიო გონს მიანდო. გავიხსენოთ წინასწარმეტყველი ისაია: -გეუბნებით თქვენ, ჩემი მომდევარნი გულში სიხარულით იმღერებენ, თქვენ კი (ვინც უფალი მიატოვა) , თქვენ საწყლად იდრტვინებთ გულებით და აჭირვებთ თქვენს სულებს (65,14 ). წინასწარმეტყველი ისაიასთვის უფლის მონა ისაა, ვინც თავისუფალი ნებით ემორჩილება და მიყვება უფლის ნებას - მწუხარებისა და შიშის გარეშე. თვით უფალი იესო ქრისტე განმარტავს ამას: ბევრ რამეს ეცდები და სწუხხარ? მაგრამ მხოლოდ ერთი რამეა აუცილებელი, და რა არის ეს ერთი რამ? -რწმენა : 1) რომ მამა ცოცხალია, 2) რომ ის ფიქრობს ყველაზე და ყველაფერზე, 3)რომ შვილი საკუთარი ძალისხმევით ვერაფერს ვერ შექმნის (იოვ. 5,19). მაშ როგორ, ყველა თქვენი საფიქრალი არ იცვლება სიმღერით? თუ თქვენ ჭეშმარიტად გწამთ ცოცხალი და ფხიზელი მამის არსებობა, მაშინ თქვენი ყველა ამქვეყნიური წუხილი აფსურდად მოგეჩვენებათ. თქვენი მრავალრიცხოვანი დარდით მხოლოდ თქვენს მიერ უფლისადმი უნდობლობას ამტკიცებთ. მაგრამ თუ თან სიტყვით ამტკიცებთ, რომ მორწმუნენი ხართ და მიუხედავად ამისა ისრისებით მწუხარების უღლის ქვეშ, მაშინ თქვენი რწმენა უაზრო ყოფილა. თითქოსდა ქვეყნიერების მამასახლისმა ვერ ითავა, ან არ ისურვა ან ვერ შეძლო საკუთარი სახლის მართვა და მოჯამაგირეები დაიქირავა. განა გადაარჩენენ მოჯამაგირენი სახლს, თუ ამას თვით მამასახლისი არ იტვირთავს ? თქვენ მე შემისწორებთ : შვილები და არა მოჯამაგირენი. კარგით, მაგრამ შვილები , რომლებიც მამას უძღვნიან საკუთარ გულს და აზრებს, რომლებიც ასრულებენ მამის სურვილს და ენდობიან, სჯერავთ მამის სიძლიერისა საფიქრალნი მოიფიქროს, ისინი არიან ნამდვილი შვილები, სხვა ყველანი კი მოჯამაგირენი. არავის არ შეუძლია თავს უწოდოს განათლებული, თუ ის ვერ გრძნობს საკუთარ თავში ზეციური მამისადმი მსგავსებას. ყველა დანარჩენი არის ბნელი ბრბო, დამწუხრებული და დანაღვლიანებული, იქნებიან ესენი უმაღლეს სკოლა დამთავრებულნი თუ უწიგნურნი , სულერთია. რწმენა, ეს არის როგორც ჯოჯოხეთის მცხოვრებთათვის გაწვდილი ცივი თითი. სხვა ყველაფერი ცეცხლით არის ანთებული, გარდა ამ ერთი თითისა. უჭკუონი ცხელ გადამდნარ რკინას გავარვარებულ გადამდნარ კალაში ურევენ. ცეცხლით კი ცეცხლი არ ქრება. მეტი რწმენა - ნაკლები წუხილი. სრულყოფილი რწმენა - სრულყოფილი უდრტვინველობა. სრულყოფილი რწმენა - სრული სიხარული. "გიხაროდეთ და მხიარულობდეთ !" -და ამას გეუბნებით მე თქვენ: ჩემი სიხარული თქვენთან დარჩება და თქვენი სიხარული აღსრულდება (იოვ. 5,19). ისე არ მისდევდა ღმერთს მოსე, როგორც პატარა ბავშვი თავის მამას? ასევე აბრაამი, ისააკი და იაკობი,ასევე სამუელი და დავითი. ნახეთ, როცა მოსეს უჭირდა, როცა დავითს უჭირდა, განა მაშინ მათ დაკარგეს უფლისადმი რწმენა? განა მათ დაიტვირთეს საკუთარი გულები წუხილით? ეცდებოდნენ ისინი საკუთარი ძალისხმევა ღმერთის ნებისთვის შეედარებინათ? თვით იესო? ნუთუ ქრისტე, როგორც მამის ყველაზე სრულყოფილი შვილი , არ უსმენდა მის მამას და არ ჰქონდა მისი რწმენა? ქრისტეს სახარება არის სიხარული, და არა დარდი. დარდის შემსუბუქება და არა წუხილის მომატება. რწმენის გრამი მეტად ფასობს, ვიდრე ტონობით წუხილი. ქრისტიანი, რომელმაც ეს ვერ გაიგო და ვერ შეითვისა, ის მხოლოდ წყლით ყოფილა მონათლული და არა სულით. მოძღვარი, ვინც ეს ვერ გაიგო და ვერ შეითვისა, მთის ძირში გორაობს, საიდანაც წესით სხვებს მთაზე ასვლაში უნდა ეხმარებოდეს. ღვთის კურთხევა, მშვიდობა და ჯანმრთელობა არ მოაკლდება იმ მორწმუნეს, ვინც შეძლებს მთელი სულით წარმოსთქვას: -ჭეშმარიტებაა, მეტს მიაღწევ რწმენით, ვიდრე წუხილით! |
guest |
Nov 18 2007, 11:04 AM
პოსტი
#48
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 6,611 რეგისტრ.: 7-June 07 წევრი № 2,127 |
ჩემთვის ძალიან ახლობელია წმინდა ნიკოლოზ ველიმიროვიჩი ალბთ უფრო იმიტომ რომ თანამედროვეა და დღევანდელობისათვის აქტუალურ პრობლემებზე აქვს სწავლებანი.
პ.ს. ახლა ძალიან დაკავებული ვარ, მალე გავაგრძელებ იმ სტატიების თარგმნას რაც ქართულად და ან რუსულად ჯერ არ არის ნათარგმნი თქვენი თანადგომა მჭირდებოდა, მაგრამ ჯერჯერობით არანაირი შენიშვნა არ მიმიღია თარგმნის შესახებ, რომელსაც დიდი მადლიერებით მივიღებდი. |
guest |
Dec 17 2007, 10:06 AM
პოსტი
#49
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 6,611 რეგისტრ.: 7-June 07 წევრი № 2,127 |
საინტერესოა წმინდა ნიკოლოზ სერბის "სიმბოლოები და სიგნალები", მე პირადად რამდენიმე კითხვა მაქვს ამის ირგვლივ. განვატავსებ აქ რუსულ თარგმანს, ბოდიშით ქართულად ვერ მოვასწარი, ისე კი ვაპირებ რომ ქართულად ვთარგმნო, ოღონდ გთხოვთ მითხრათ თუ არ არსებობს ეს სტატია ქართულ ენაზე, მხოლოდ მაშინ.
რამდენიმე თავია და ნაწილნაწილ დავდებ, რომ უფრო ადვილი იყოს გასაცნობად. Святитель Николай Сербский (Велимирович) Символы и сигналы Часть первая. Символы Содержание Глава 1. Вещественность и ее символы Глава 2. Земля, солнце и звезды как символы Глава 3. Познание истины Глава 4. Минералы как символы Глава 5. Растения как символы Глава 6. Животные как символы Глава 7. Познание истины (продолжение) Глава 8. Предметы и орудия как символы Глава 9. Различные занятия и деятельность людей как символы Глава 1. Вещественность и ее символы 1. Когда ребенок начинает изучать азбуку, для него буквы сами по себе являются в некотором смысле идолами. Буквы для него вещественны, материальны. Читая по складам, ребенок все свое внимание обращает на буквы и думает только о буквах. Так, букву за буквой, прочтет он одно слово, но спроси его, что он прочитал, а он и не знает. И даже удивляется, не понимая, о чем его спрашивают. Ребенок не догадывается о смысле прочитанного слова. Начертание, величина и цвет написанных букв - лишь внешнее запечатлелось в его душе, и это все, что он в данный момент знает о буквах. Буквы для него материальны, точно так же, как идолы для язычников. Поэтому и первоклассник, и идолопоклонник смотрят на своих идолов со страхом и почтением. 2. Многие вполне взрослые люди напоминают первоклассников, хотя они подчас называются философами и учеными. Работая в поте лица, им едва удается читать по складам книгу природы, но смысл и значение букв азбуки природы им никак не постичь. Грамотный человек читает буквы, даже не думая о них, но мгновенно схватывая смысл слов. Учитель должен приложить массу усилий, чтобы научить ученика читать не по складам, а "по смыслу". То, что верно с точки зрения чтения книги, то верно и в отношении чтения "книги природы". Преклоняться перед природой - то же самое, что преклоняться перед буквами. Обожатели природы - это взрослые дети. Спросите их, что означают предметы и события, и они посмотрят на вас с таким же точно удивлением, как первоклассник, которого спросили о смысле только что прочитанного слова. 3.Поэтому можно сказать: безграмотные люди поклоняются идолу, а грамотные поклоняются только духу. Для первых природные явления материальны, и их реальность выражена обликом, величиной, цветом, назначением и различными отношениями. Для вторых предметы и явления природы есть символы, условные знаки изображения духовного мира, а духовная реальность есть смысл, жизнь и оправдание существования этих символов. 4. Об этом прекрасно сказал Симеон Новый Богослов: "Тот, кто просвещен Духом Святым, все обновляющим, получает новые глаза и новые уши. Тот больше не смотрит, как простой человек, то есть как человек с чувственным восприятием, но как бы возносится над человеком и видит чувственные, плотские творения духовно, видит их символами творений невидимых". Таков духовно грамотный человек. Такой человек читает книгу природы не по складам, как начинающий обучение грамоте первоклассник, но следует за смыслом, вникает в смысл и постигает смысл. 5. Святой Максим Исповедник выразился аналогично, сказав: "Весь мысленный (духовный) мир таинственно представлен символичными картинами в мире чувственном для тех, что имеют очи, чтобы видеть. Весь чувственный мир заключен в мире мысленном". Имеющие глаза да увидят. Это значит, что грамотные могут читать "по смыслу", то есть, другими словами, тот, кто обладает духовным зрением, может видеть духовным оком духовное, а не только телесными глазами плотское. 6. И апостол Павел говорит об этом так: "Буква убивает, а дух животворит" (2Кор.3:6). И еще: "Теперь мы видим как бы сквозь тусклое стекло, гадательно, тогда же лицем к лицу" (1Кор.13:12). И дальше снова, еще выразительнее: "Мы смотрим не на видимое, но на невидимое: ибо видимое временно, а невидимое вечно" (2Кор.4:18). 7. Из этого ясно, что тот, кто без духа и смысла читает книгу природы, тот читает о смерти, видит смерть, принимает смерть. И кто видимую природу воспринимает как материальную вещественность, а не как загадочное отражение в зеркале духа, тот видит не больше, чем первоклассник, который не продвинулся далее чтения по складам. И кто смотрит на то, что взору видится вечным, как, например, некоторые сторонники натурфилософии, начиная от древних эллинов и заканчивая их тевтонско-латинскими единомышленниками новейших времен, тот поистине неграмотный, бесписьменный идолопоклонник, все знание которого сводится к складыванию и обожествлению бессмысленных букв. Духовная реальность принадлежит вечности, а символы этой реальности существуют во времени. 8. И ветхозаветная скиния, которую художник Веселеил, исполненный Духа Божия, воссоздал по картине, показанной Господом Моисею на Синае, служила образу и тени небесного (Евр.8:5). Однако скиния исчезла с Пришествием Христа подобно тому, как пропадают из виду буквы, когда познается смысл. Когда появилась реальность, символ той реальности исчез. Пришедший Господь расширил символику духовного мира на всю вселенную. С Пришествием Христа вселенная, целиком и полностью, стала служить образу и тени небесного. 9. Можно сказать, что Христос с радостью принял символы природы для объяснения духовной реальности, которую Он явил миру. Когда около Него собирались толпы народа, Господь открывал уста Свои в притче. Славянское слово "притча" (или греческое слово "парабола") означает нравоучительный иносказательный рассказ, поучение на примере обычных событий, которые имеют очевидный смысл воспринимаемого чувствами мира, однако главный смысл этого рассказа находится в области духовной реальности, в царстве духовном. Потому говорю им притчами, - сказал Господь, - что они видя не видят, и слыша не слышат, и не разумеют... ибо огрубело сердце людей сих (Мф.13:11-15). Огрубевшее сердце означает, что духовный взор сердца закрыт, или сердце духовно слепо. Но именно духовное зрение сердца охватывает все, что ученые неясно называют подсознанием, интуицией и так далее. 10. "Вам дано познать тайны Царства Небесного". Так говорил Христос Своим ближайшим ученикам. От кого это было им дано? Да от Него Самого. Это Он снял с их сердец наслоения тьмы, их духовное зрение открылось, и они смогли лицезреть духовные реальности непосредственно, без притч и символов, как Адам до грехопадения. Ибо Адам в Раю был совершенно грамотен и искусен в постижении смысла и значения всех сотворенных Господом существ и предметов. Именно поэтому Адам мог присваивать всякой твари имя, соответствующее ее духовной сущности или смыслу, который эта тварь символически обозначала. Не Творец нарекал имена животным, но привел их к человеку, чтобы видеть, как он назовет их. И Адам безошибочно нарек имена всем скотам и птицам небесным и всем зверям полевым (Быт.2:19-25). 11. Мыслителям-материалистам, людям с огрубевшим сердцем, кажется, что давать имена животным - мелкое и незначительное занятие. Конечно, это не такое уж важное дело, если только предположить, что Адам присваивал имена животным так же походя и бессмысленно, как материалисты сегодня дают клички своим лошадям и собакам, скорее лишая их имени, чем нарекая имя. Однако Адам присваивал имена вовсе не походя и не бессмысленно, но с глубоким и точным видением духовной реальности, которую рассматриваемое животное собой представляет. Эту работу, безмерно тяжкую для грешника, Адам проделал легко и быстро. Он с легкостью читал все символы вещественности, потому что ему было дано познать вещественность и без символов и видеть ее кристально чистым сердцем в Творце и через Творца. Эту способность к видению и проникновению в сущность Спаситель обновил в близких учениках Своих, но обновил не мгновенно и сразу, но медленно и постепенно, долгим вразумлением, очищением и, наконец, просвещением Духом Святым. 12. Способность видеть сущность без притч, которую Адам имел, но потерял, и которую Апостолы, потеряв, получили снова, Господь предназначает всем нам, христианам. Мы все имели бы эту чудесную способность праотца Адама и Апостолов, их чутье и безошибочное восприятие истины, если бы мы после крещения остались бы непогрешимыми. Однако всякий грех заставляет нас стыдливо опускать глаза долу, обращая взор свой от небес к земле и от Творца к бездне. Совершив грех, мы бежим и прячемся от Бога, как и Адам, согрешив, скрылся между деревьями рая (Быт.3:8). Мы скрываемся и прячемся, продолжая грешить, пока окружающая нас природа, наш безвольный сообщник и укрыватель, не станет нам божеством вместо Бога, то есть пока мы постепенно не перестанем видеть истину, реальность, не заметив подмены ее символами истины. Иначе говоря, когда очи сердца ослепнут, мы полностью отдадимся чувственному зрению, как животные, и оно поведет нас. И тогда для нас свершится сказанное: слепец ведет слепца. 13. Христос сказал еще: Дух животворит; плоть не пользует нимало (Ин.6:63). Не только тело человека, но и любое тело во вселенной само по себе ничего не стоит. Тело может что-то значить в течение своей жизни только в том случае, если Дух выберет его Своим орудием, Своим символом. Дух есть реальность, а тело есть символ Духа. Царь есть царь, а могила царя - это могила. Потерявшим разум показался бы тот, кто отверг бы бытие самого царя, но признал бы царем его могилу. К сожалению, и в наши дни, в нашу эпоху хватает таких несчастных. Кажется, будто мы живем в эпоху царя Навуходоносора, за тысячи дней и ночей до Рождества Христова, а не во времена крещеных императоров спустя двадцать пять столетий после идолопоклонника Навуходоносора! Но вы, христиане, не должны оглядываться на безграмотных идолопоклонников нашего времени, даже если они носят царскую корону или докторскую мантию. Вы должны понимать, что вам открыта истина и что вы знаете истину. Однако трудитесь непрестанно, чтобы именно знать.[/b] |
guest |
Dec 18 2007, 08:50 AM
პოსტი
#50
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 6,611 რეგისტრ.: 7-June 07 წევრი № 2,127 |
(გაგრძელება)
Глава 2. Земля, солнце и звезды как символы 1. Сказано: в начале сотворил Бог небо и землю. Под "небом" подразумевается царство духовных реальностей, невидимых и бестелесных. Под "землей" понимается собрание видимых и телесных символов, то есть условных вещественных знаков, обозначающих эти духовные реальности. Следовательно, земля есть символическая картина неба. 2. Все физические силы земли, такие, как притяжение и отталкивание, теплота, электричество, радиация и другие, есть символы духовных сил Царства Небесного. Сами по себе эти физические силы не были бы силами и не смогли бы существовать, если бы они не проистекали из неизмеримо больших духовных источников. И если бы над физическими силами не было бы контроля и мощи вечных разумных сил, физические силы взбунтовались бы и обратили бы весь мир в хаос, как и написано о Господе и творениях Его: скроешь лице Твое - мятутся, отнимешь дух их - умирают (Пс.103:29). 3. Солнце есть символ самого Господа Бога, святой Григорий Богослов писал: "То, что для плотского человека солнце, то для духовных - Бог". Подобно тому, как солнце сияет и светом своим освещает и согревает все живые существа на земле, так и Бог освещает все души разумом Своим и согревает их любовью Своей. Без солнца - смерть телам, без Бога - смерть душам. Пророк Моисей говорил народу израильскому: "Жизнь и смерть предложил я тебе, благословение и проклятие. Избери жизнь, чтобы жил ты" (Втор.30:19). Другими словами, познай Бога, единственного и живого, невидимого, и Ему лишь одному поклоняйся, но не преклоняйся пред видимыми символами, принимая их за богов, иначе станешь идолопоклонником. Первое есть жизнь, а второе - смерть. 4. "Господь Бог есть солнце и щит", утверждает Богодухновенный Пророк (Пс.83:12), солнце и щит праведникам. Разумеется, пророки считают Бога вечным светом, вечным светилом истины, правды и любви. Пророк Малахия называет Господа Солнцем правды (Мал.4:2). Тайновидец Иоанн Богослов рассказывает в своем Откровении, что видел он вышний Иерусалим, град Царя Небесного: И город не имеет нужды ни в солнце, ни в луне для освещения своего, ибо слава Божия осветила его (Откр.21:23). А в другом месте, описывая славу праведника, Иоанн Богослов говорит: И ночи не будет там, и не будут иметь нужды ни в светильнике, ни в свете солнечном, ибо Господь Бог освещает их (Откр.22:5). 5. Кто-то может заметить: не Христос ли сравнил праведников с солнцем и не потому ли солнце является символом всех праведников? Действительно, сказал Господь: тогда праведники воссияют, как солнце, в Царстве Отца их (Мф.13:43), причем воссияют и ярче, и прекраснее нашего видимого, физического солнца. Иначе говоря, они воссияют подобно Богу, Солнцу правды. Однако их сияющий свет пойдет не от них самих, но от Господа, точно так же, как звезды светят отраженным светом солнца. Об этом ясно говорит апостол Павел: Иная слава солнца, иная слава луны, иная звезд (1Кор.15:41). 6. Пророк Даниил говорит о праведниках, что они воссияют, как звезды, вовеки, навсегда (Дан.12:3). Другие пророки тоже уподобляли святителей звездам, сияющим на своде небесном и освещающим вселенную. Они всегда считали звезды символами ангелов, праведников и угодников Божьих, а солнце считали символом самого Царя, Всевышнего Господа. 7. Поэтому и мы, христиане, считаем землю, солнце и звезды символами, обозначающими духовную реальность, но никак не саму реальность. В отличие от нас, язычники, как в древности, так и новейшие времена, считают эти астрономические объекты единственно существующей реальностью, а где есть нечто материальное, вещественное, там возникает и обожение до преклонения! Вот почему язычники всех времен впадали в страшное заблуждение, преклонясь перед творениями Творца как перед божествами. Древние греки обожествили землю под именем Гея, а солнце считали богом Аполлоном. Бога солнца в Египте называли Осирисом, а божество луны Изидой. В Вавилоне, Ассирии и Аравии особо почитали богиню луны под именем Астарты. Огнепоклонники-персы молились звездам как божествам. 8. Заблуждение и древних, и современных идолопоклонников имеет источником то, что не дух руководит их взором, а как раз наоборот: взор ведет за собой дух. Дух, как слепец, плетется за зрением и поклоняется тому, что глаза принимают за реальность и называют божеством. Должен был явиться Спаситель, чтобы укрепить расслабленный дух и дать ему первенство перед зрением и материей. Спаситель сошел к людям и объявил вечную истину: Бог есть дух (Ин.4:24). У тех, кто это прочувствовал и принял, спала пелена с духовных глаз, как у ослепшего Савла, и они внезапно духовно прозрели и провидели. Они увидели и поняли, что все творения на свете, которых они прежде обожествляли как богов, как истину и реальность, есть не что иное, как притча о едином, вечном и живом Господе Боге. Глава 3. Познание истины Так как Бог есть дух, то и вся истина должна быть духовна, ибо Бог и Истина - одно и то же. Когда мы рассуждаем о предметах, воспринимаемых чувствами, об их свойствах и отношениях, и говорим: это истина, то в этом случае мы не имеем в виду Истину в абсолютном и вечном смысле, но только лишь в смысле относительном, практическом, ибо в абсолютном смысле только Бог есть вечная и неприкосновенная Истина. Значит ли это, что сотворенная природа есть ложь? Боже сохрани! Однако она может показаться ложной философам двух типов: европейскому материалисту и индийскому нигилисту. Когда материалист говорит: природа, которую мы видим и изучаем, со всеми своими видимыми особенностями и проявлениями, представляет собой всю истину, всю реальность, все, что вообще может существовать, - тогда природа на самом деле являет собой ложь. Точно так же природа будет казаться ложью нигилисту, когда он исповедует свою точку зрения, что природа, со всеми ее характеристиками и проявлениями, есть обман, сон, ничто. Поэтому и тот, кто твердит, что природа, воспринимаемая чувствами, есть сущая правда, и другой, который говорит, что она есть настоящая ложь, сон и иллюзия, - оба не правы. Природа есть символ истины. Физический мир есть видимый образ невидимого духовного мира. Поэтому физический мир есть символ, а духовный мир - смысл символа, дух и реальность. Некогда христианский поэт, святой Иоанн Дамаскин, сказал: "...поистине все есть суета, а жизнь - лишь тень и сон". Он, конечно же, не разделял мнение буддистов. Просто он всматривался духовным зрением в реальную и вечную жизнь, по отношению к которой телесная жизнь на земле действительно есть "тень и сон". Он называет суетой все то, за что борются бездуховные люди на этом свете, стремясь к истине и счастью. Наш мир сам по себе не может быть обманом, ибо его Творцом был истинный Бог. Разве из родника истины может проистечь ложь, если ее нет в самом источнике? Однако мир может показаться обманом тому, кто ищет в нем то, чего в нем нет, пытаясь поймать луну, отражающуюся в луже! |
guest |
Feb 14 2008, 11:06 PM
პოსტი
#51
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 6,611 რეგისტრ.: 7-June 07 წევრი № 2,127 |
Кад сам се везао за Тебе, љубави моја, све друге везе су попуцале.
|
guest |
Mar 24 2008, 09:32 AM
პოსტი
#52
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 6,611 რეგისტრ.: 7-June 07 წევრი № 2,127 |
ჭეშმარიტების ანბანი
ნეტარია ყოველი, რომელსაც ისე სწამს ღმერთის, როგორც ეს უფალმა იესო ქრისტემ ქვეყნიერებას დაანახა. თუ გინდა იცოდე, როგორია ღმერთი, შეხედე ქრისტეს და პასუხსაც მიიღებ : ის ისეთივეა, როგორც იესო ქრისტე. ეს კი ნიშნავს, რომ ღმერთი არის ყოვლისშემძლე, ყოვლადბრძენი და ყოვლად მადლიანი. მის შემძლეობას ვერ უპირისპირდება ვერაფერი, მისი მადლი თრგუნავს ყოველგვარ ბოროტებას. თუ გინდა იყო ძლიერი - გაიქეცი უფლისკენ, თუ გინდა იყო ბრძენი - დადექი უფლთან, თუ გსურს მადლი ან მოწყალება ან სიკეთე და სიყვარული, მიეკარი უფალს... იცოდე და გახსოვდეს, რომ მხოლოდ უძლურება, უგნურება და ბოროტება ეწინააღმდეგება ღმერთს... და ყოველი კი, რაც უფლის მოწინააღმდეგეა,საბოლოოდ განსჯილი და განწირულია დამარცხებისა და წარწყმენდისათვის. ხოლო ყოველი, რომელიც უფლის გვერდით დგას, გაიხარებს მარადიული სიცოცხლით. ყველაფერი ეს ჩანს უფალი იესო ქრისტეს სახით. ამიტომაც ვამბობთ : ნეტარია ყოველი, რომელსაც ისე სწამს ღმერთის, როგორც ეს უფალმა იესო ქრისტემ ქვეყნიერებას დაანახა. რა არის ცოდვა? ცოდვაა გწამდეს რაღაც სხვა და არა უფალი იესო ქრისტე. ცოდვაა გაჰყვე სხვას და არა უფალ იესო ქრისტეს. ყველა სახის ცოდვა და ბოროტება შეიძლება განისაზღვროს ორად-ორი განმარტებით : არ გწამს ქრისტე და არ მიყვები ქრისტეს! გწამდეს ქრისტე და ფლობდე ქრისტეში საკუთარ თავს - ეს არის ღვთისშვილთა ამქვეყნიური ჯანმრთელობა. წინააღმდეგ შემთხვევაში კი იფერფლება ადამიანის გონება და გული , ავადდება რა ცეცხლითა და კვამლით. სული სამშვინელშია, სამშვინელი კი სხეულში, სხეული კი ამ ქვეყნად იმყოფება. სული სამშვინელის მამოძრავებელია, სამშვინელი კი სხეულის, სხეული კი სხვა სხეულთა მამოძრავებელია. კაცო და ღვთისშვილო, შენ შემოქმედმა ხომ იმისთვის შეგქმნა, რომ მისი სულით აღვსილიყავი, ამიტომაც იცოდე და გახსოვდეს, ვისი სულითაც აღვსილი ხარ, მისნაირი ხარ შენც: თუ ღვთიური სულით, მაშინ მსგავსი ხარ შენ მისი, თუ ბოროტი სულით - მაშინ შენ ემსგავსები ღვთის და შენი მამის ჯოჯოხეთურ მტერს. მოწაფევ, შენ რას სწავლობ? შენს შესასწავლ მასალას სიკვდილის სუნი ასდის, ამიტომაც გხედავ შენ ნაღვლიანს და უსასოოს. არ სწავლობ შენ მეცნიერებას სიცოცხლის და სიცოცხლის მომცემის შესახებ? ვინ მოგცა შენ თვალები, რომლითაც შენი სული იხედება? ვინ მოგცა შენ ყური, რომლითაც შენი სული ისმენს? ვინ მოგცა შენ გონება, რომლის საშუალებითაც შეგიძლია ისწავლო? თუ შენ შენს მიერ შესასწავლი მეცნიერება გასწავლის, რომ ბუნებამ მოგანიჭა თვალიც, ყურიც და გონებაც, მაშინ კითხე მაგ მეცნიერების მომგონებს : ვისგან "ისესხა" ეს ყველაფერი ბუნებამ, რომ შენთვის ებოძებინა? ადამიანის შვილო, ნუთუ შენს გულს ცეცხლი არ ეკიდება, როცა შენი მამის და შენი შემოქმედის სახელი გესმის? დააწყნარე შენი გული - უპირველესად დაამშვიდე ის, შემდეგ კი ჩაიხედე მასში, როგორც წყნარ ტბაში, შემდეგ მას მიაყურადე და საბოლოოდ კი ეზიარე მის მეცნიერებას. მხოლოდ ასე შეგეძლება გაიცნო შემქნელი და ყოვლის მბოძებელი, მხოლოდ ასე შეგეძლება იგრძნო სიცოცხლის და სიცოცხლის მომცემის არსებობა. ამის მერე კი შენს ლექტურებს არ ექნება სიკვდილის სუნი, არამედ სიცოცხლის არომატს შეიგრძნობ მისგან. შენი ნაღველი და სასოწარკვეთა კი აღფრთოვანებით და სიხარულით შეიცვლება. ებრაელები ყველა ხალხთა შორის პირველი ავადმყოფები იყვნენ, რომლებიც ღმერთმა მკურნალობისთვის ამოარჩია. ებრაელთა გამორჩეულობა მხოლოდ ამას ნიშნავს და სხვა არაფერს. როდესაც ებრაელები შეეწინააღმდგნენ უფალს, როგორც მკურნალს და აღთქმა დაარღვიეს, ღმერთმა ყველას "მკურნალობა" დაიწყო , რამეთუ ყოველი მათგანი,ვისაც მკურნალობა სურდა, გამორჩეულად მიიჩნიაა. გამორჩეულ ებრაელთა შორის კი აღმოჩნდნენ მართალნი, წინასწარმეტყველნი და ღვთისთვის სათნონი, რომლებიც თავის დროზე მისდევდნენ ძველი აღქმის დებულებებს და ასევე ისინი, ვინაც თავისუფალი კეთილი ნებით მიიღო ახალი აღთქმაც. დანარჩენი ებრაელები კი ორივე აღთქმის გარეთ დარჩნენ. კაცო და ადამიანის შვილო, გაფრთხილდი, რომ არ ითვლებოდე მოწინააღმდეგეთა რიგში. ყველას, ვისაც განკურნება სურს, მის სხეულში უპირველესად ჯანმრთელი სისხლი უნდა იყოს. ერთადერთი ჯანმრთელი და მკურნალი სისხლი კი ძე კაცის, ჩვენი მაცხოვრის - უფალი იესო ქრისტეს სისხლია. მარადიული დიდება და მადლიერება ჩვენს მაცხოვარს.ამინ. სლავურ ენებში სახიერებას ხატსაც უწოდებენ. ხატთმებრძოლეობის ეპოქაში ხშირად აღესრულებოდა ხატების თავისთავადი განახლების სასწაულები: ძველი ხატები, რომლებზეც ძლივს შეიმჩნეოდა წმინდანთა გამოსახულებანი, ახლდებოდნენ ისე, რომ თითქოს ახლად დაეხატა ვინმეს - მკვეთრი და ცოცხალი ფერებით. ნუთუ ადამიანი არ არის ღვთის ხატება? ღერთმა ხომ ადამიანი თავის ხატად შექმნა. ჩვენთვის წარმოუდგენელია პირველქმნილი ადამიანის, ადამის ღვთაებრივი ბრწყინვალება, როგორც უფლის სახიერების, ხატების სიდიადე. მაგრამ ისევე როგორც ჩვეულებრივი ხატი, დაწერილი ხეზე, ჟამთასვლის შედეგად უფერულდება ან შავდება, ასევე ღვთის ხატებაც ადამში და მის შრთამომავალნში ცოდვების მომეტების გამო "გაუფერულდა". მაცხოვარმა იესო ქრისტემ კი ადამიანში უფლის ხატი განაახლა. როგორც ხატმებრძოლეობის ჟამს ხატები თავისთავად ახლდებოდნენ, მსგავსად უფრო და უფრო ახლდება უფლის ხატება ადამიანში, როდესაც ის რწმენისთვის მოწამე ხდება. ზოგიერთი სექტანტი ამტკიცებს, რომ ბავშვების მონათვლა უნდა ხდებოდეს მაშინ, როცა ისინი გაიზრდებიან და გაიგებენ რა არის რწმენა. ადამიანის შვილო, როცა ასეთ გიჟურ სიტყვებს გაიგებ, დაიგუბე ყურები, რომ არ ისმინო! შენი შვილი რომ უნათლავი მოკვდეს, განა არ იცი როგორი წარსდგება ის უფლის წინაშე? ნუთუ შენ ელოდები შვილის გაზრდას, რომ მაინ გაიგოს რა არის რძე ან წყალი და მაშინ აჭამო და ასვა მას? შენ ყრმა შვილს აწვდი საკვებს, თუმცა მან არ იცის რა არის რძე, წყალი, თაფლი თუ პური.შენ იცი, რა არის მისთვის აუცილებელი, მას კი აკვანში ეს არ ესმის. შენს პატარას რომ შარლახი დაემართოს, უმკურნალებ მას თუ დაელოდები როდის გაიზრდება და გაიგებს რა არის შარლახი და თავად გადაწყვეტს მიიღოს წამალი თუ არა? ადამიანთა მოდგმისთვის კი ადამის ცოდვა უფრო საშიში ავადმყოფობაა, ვიდრე შარლახი. და თუ შენ შენს ავადმყოფ შვილს ავადმყოფობის გამო მკურნალობ, განკურნე ის უფრო მძიმე ავადმყოფობისაგან, რომლის წამალი მხოლოდ ნათლობაა. უფრთხილდი არ მოგიკვდეს უნათლავი შვილი, რადგანაც მას ვეღარასოდეს შეხვდები ვერცერთ სოფელში. ცა, რომელსაც ჩვენ ჩვენს ზემოთ ვხედავთ,მხოლოდ ჭეშმარიტი უხილავი ცის სიმბოლოა - ლამაზი და მშვენიერი სიმბოლო და არა თვით სინამდვილე. მზე და ვარსკვლავები მნათობენ ცაზე, ღმერთი, ანგელოზები და წმინდანები კი ქმნიან ჩვენთვის უხილავ ცას. ხილული მზე უხილავი ღმერთის სიმბოლოა, ვარსკვლავები კი ანგელოზთა და წმინდანთა სიმბოლო. ისევე როგორც მზე ანათებს, ათბობს სამყაროს, ასევე სიმართლის მუდმივი მზე - უზენაესი ღმერთი ანათებს და ათბობს ყოველს, მის სიკაშკაშეში ამყოფებს ანგელოზებს და ნეტართ. წმინდანნი არიან დიდებულნი უფლის დიდებით, ღმერთი კი მშვენიერებაა თავის წმინდანებში. ეს არის ნამდვილი, გაუგონარი, ბრწყინვალე ცა - რომელიც ჩვენი ნამდვილი სამშობლოა. კაცთა მოდგმას ყავდა ერთი წინაპარი - ადამი. ადამიანთა მოდგმა წარმოადგენს ერთ მრავალტოტიან ხეს, რომელსაც ერთი ფესვი აქვს - ადამი. ამის მიხედვით ადამიანნი თავისი ერთადერთი წინაპრის გამო მოძმეები იყვნენ. მაგრამ მიუხედავად სხეულებრივი ძმობისა, ჯერ კიდევ ადამის შვილებში სულიერი "არაძმობის" პირველი შემთხვევები გამოჩნდა. სხეულებრივმა ძმამ მოკლა მისი სხეულებრივი ძმა, რამეთუ მათ შორის არ არსებობდა სულიერი ერთობა, სულიერი ძმობა. ქრისტე კი "ახალ ადამად" იწოდა, უფალი იესო ქრისტე ახალი კაცობრიობის, ახალი მრავალტოტიანი ხის ფესვია. მან გაგვიცხადა ღმერთი ჩვენი - ჩვენი ნამდვილი მამა, გვასწავლა და გვიჩვენა ადამიანთა შორის ნამდვილი ძმობა - სულიერი ძმობა, სულიერი ერთობა, რწმენის ერთობა, მიზნის ერთობა და სიცოცხლის ერთობა. შვილო კაცისავ, ადამის მიხედვით ძმობას ნუ მიანიჭებ უმთავრეს მნიშვნელობას, რამდენადაც თვით ძველმა ადამმაც ხსნა ქრისტეში იპოვა, ქრისტეში, როგორც ახალ ადამში. ამით მან განუდგა ყველა მის შრთამომავალს, ვინაც ქრისტეს გარეთ დარჩენა ირჩია. ვინც არ ისურვა შეზრდოდა ახალ ფესვს - ქრისტეს, დარჩნენ უპატრონო ობლებად , ორივე მამის გარეშე :ადამის - სხეულებრივი წინაპრის გარეშე, და ციური მამის გარეშე, რომელიც ადამიანთათვის უფალ ქრისტეში გაცხადდა და რომელთანაც მისვლა მხოლოდ იესო ქრისტეს საშუალებით ხდება შესაძლებელი. სულის ცხონება - ადამიანის ამქვეყნიური ყოველგვარი ღვაწლის ერთადერთ არსს წარმოადგენს. მათ კი, ვინაც არ იცის სულის ცხონების შესახებ, არც ის იცის რისთვის იღწვიან და რისთვის ეცდებიან ამ ქვეყნად. მაგრამ როდესაც ცხონებაზე ვსაუბრობთ, ნიშნავს ვისაუბროთ თვით მაცხოვარზე. რამდენადაც ცხონება მაცხოვარის გარეშე არ ხდება. ხალხი ათასობით წლის მანძილზე ელოდა ციური მხსნელის მოვლინებას, ყველამ იცოდა, რომ ის არ შეიძლება ყოფილიყო მიწიერი , რამეთუ მაცხოვარი მხოლოდ უფალი შეიძლება იყოს. ჩვენ, ქრისტიანებმა ვიცით, რომ გაგვეცხადა უფალი-მაცხოვარი და ხსნა მოუტანა ყველა ადამიანის სულს, ვისაც ცხონება სურს. საეკლესიო ლოცვები თუ გალობები მუდამ მთავრდება ჩვენი მისდამი თხოვნით : "აცხონე , უფალო, სული ჩვენი"... სხეული სულის გარეშე მკვდარია. როგორც წმინდა წერილი გვამცნობს, ღმერთმა ადამიანი მიწისგან შექმნა, მაგრამ ეს ეხება მხოლოდ სხეულს და არა სულს, რამდენადაც ადამიანის სხეულს უფალმა ცოცხალი სული მიანიჭა. საბოლოოდ კი ყველაფერი იქ ბრუნდება, საიდანაც საწყისს ღებულობს: სხეული უბრუნდება მიწას, სული კი ღმერთან ბრუნდება. თუ ჩვენ გადავირჩენთ ჩვენს სულებს და ვცხონდებით,აღდგომისას გადავარჩენთ ჩვენივე სხეულსაც. მოციქულთა დამოწმებებიდან ვიცით, რომ არსებობს სხეული მიწიერი და სხეული ზეციური. ახლა ჩვენი სულები მიწიერი სხეულით არის შემოსილი, და თუ ვცხონდებით, აღდგომის დღეს შეიმოსებიან ზეციური სხეულით - შეუცვლელითა და უხრწნელით. |
guest |
Apr 2 2008, 09:19 PM
პოსტი
#53
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 6,611 რეგისტრ.: 7-June 07 წევრი № 2,127 |
შეკითხვა მაქვს, იქნებ ვინმემ იცოდეს პასუხი... წმ. ნიკოლოზ სერბის "მიწა მიუღწეველი" მეორედაც ითარგმნა სხვა სათაურით: "მიუღწეველი ქვეყანა". მე ეს მეორე მაქვს წაკითხული. თუ არის აქ ვინმე, ვინც ორივე თარგმანი წაიკითხა? მაინტერესებს რომელი ჯობია... მარი, არცერთი სათაური არ არის სწორი, სამწუხაროდ. ორიგინალში მაგ ნაწარმოებს ქვია Земља недођија. "ნედოჯია"-ს ექვივალენტი მე პირადად ქართულად დიდხანს "ვეძებე", და მე როგორც პირდაპირი თარგმანით ვიცი, რაცაა, იმას ვერ "ვბედავდი". მაგრამ 28 მარტს ბელგრადში შევხვდი ბელგრადის უნივერსიტეტის თეოლოგიის ფაკულტეტის უკვე კურსდამთავრებულ ქართველ ბიჭს და ვკითხე მას ამის შესახებ , ანუ ამ სათაურის სწორ თარგმანზე და ფაქტიურად ჩემი მოსაზრება დაადასტურა: Земља недођија სხვა არაფერია თუ არა ქართულად (რაც არ უნდა საოცრად მოგეჩვენოთ!) "ჯანდაბა", თვით Земља კი ითარგმნება ხან მიწად, ხან ქვეყანად, კომბინაცია Земља недођија კი უშუალოდ ჯანდაბას ნიშნავს... პ.ს. ქართულად არ წამიკითხავს, ალბათ კარგი იქნება. |
marine |
Jun 30 2010, 02:11 PM
პოსტი
#54
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 59,554 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
ახლა ვკითხულობ წმინდა ნიკოლოზ სერბის წიგნს "მისიონერული წერილები." ძალიან მომწონს და თქვენც გირჩევთ რომ წაიკითხოთ.
-------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
.ნინო |
Jun 30 2010, 10:45 PM
პოსტი
#55
|
ნინო ჯგუფი: Members პოსტები: 3,842 რეგისტრ.: 29-December 06 წევრი № 765 |
marine
მცირე ნაწილი ჩვენც გაგვიზიარე რა მარი... ყველაზე მეტად რა ფრაზაც შეგძრავს... რისი გაზიარებაც ჩვენთვის მოგინდება... -------------------- აცხოვნე, ღმერთო, ერი შენი და აკურთხე სამკვიდრებელი შენი, ძლევა ჯვარითა ბარბაროსთა ზედა ღვთივდაცულსა ერსა შენსა მოანიჭე და ერი შენი საფარველსა ქვეშე მისსა დაიცევ, რათა ვიტყოდეთ, უფალო, დიდება შენდა.
საქართველო იქნება მთლიანი! ნებით ქართველი არ თმობს საშობლოს, განა ადვილი დასათმობია... |
nikoloza-k |
Aug 10 2011, 10:55 PM
პოსტი
#56
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 1 რეგისტრ.: 10-August 11 წევრი № 11,432 |
მისიონერული წერილების .PDF ვერსია ან .DOC ვერსია ხომ არავის გექნებათ? გმადლობთ წინასწარ
|
აკაკი |
Sep 12 2012, 02:46 PM
პოსტი
#57
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 2,626 რეგისტრ.: 21-May 09 წევრი № 7,018 |
ანტიქრისტე
წმ. ნიკოლოზ ველიმიროვიჩი "მე მოვედ სახელითა მამისა ჩემისაითა, და არა შემიწყნარებთ. უკუეთუ სხუაი მოვიდეს სახელითა თვისითა, იგი შეიწყნაროთ" (იოანე 5,43). ვინ არის ეს "სხვა", ვინც მოვა თავისი სახელით და ვინ იქნებიან ის ცოდვილი ადამიანები, რომლებიც მას მიიღებენ და არა ქრისტე უფალს? ეს არის ის, ვინც არ ტვირთულობს ჯვარს და არ დადის ვიწრო გზით; ის, ვინც არ არის კაცთმოყვარე, არამედ კაცთმოძულე; ის, ვინც ბრძოლობს არა ცოდვის წინააღმდეგ, არამედ ცოდვისთვის; ის, ვისაც უყვარს სიბინძურე და მასვე ავრცელებს; ის, ვინც საუკუნო სიკვდილის მხედარია და არა მარადიული, საუკუნო სიცოცხლისა; ის, ვინც უღმრთო მლიქვნელია და ყველნაირი ვნება ვნება და მანკიერება უყვარს. ის მოდის თავის სახელით და არა ღმრთის სახელით, და ყველა, ვინც არ ღებულობს ქრისტეს, მიიღებს მას (ანტიქრისტეს). ის უფრო ძვირფასი იქნება მათთვის, რადგან იგი გულში ჩაიკრავს მათ, თავისუფლად მიიღებს მათ გამრუდებულ და ცოდვით სავსე ბილიკებს. ის უფრო ძვირფასი იქნება მათთვის, ვიდრე ქრისტე, რადგან ქრისტეს რთულ, მძიმე (მაგრამ უტკიბილეს) გზასთან ერთად, იგი ააშენებს ყინულივით გლუვ გზას, რომლზეც ადამიანები ადვილად სრიალებენ, არ ფიქრობენ უფსკრულზე, რომელიც წინაუძღვის მათ. უფალი იესუ რისტე მოვიდა ადამიანთა საუკუნო ხსნის, გადარჩენის სახელით, საუკუნო სიცოცხლის, საუკუნო ჭეშმარიტებისა და საუკუნო სამართლიანობის სახელით. ანტიქრისტე მოვა თავისი სახელით, რომელიც საუკუნოს განადგურების, სიკვდილის, სიცრუისა და უსამართლობის სახელია. როდესაც ანტირისტე მოვა თავისიანეთან, მას პირადად სიამოვნებით მიიღებენ. ფაქტობრივად, ყველა, ვისთვისაც ქრისტე რთულია, სიამოვნებით, სიხარულით მიიღებს ანტიქრისტეს, რადგან იგი, თავისი ბილიკებით, მარტივად გამოუჩნდება, ეჩვენება მათ. მხოლოდ მაშინ, როდესაც უკვე ძალიან გვიანი იქნება, უგუნურნი დაინახავენ, რომ მოტყუვდნენ, მაგრამ ხსნა აღარ იქნება მათთვის. როდესაც ისინი მარადიულ სიბნელესა და ღამეში სრიალს დაიწყებენ, ყბებში მყრალი გველი აღმოჩნდება, მაშინ კი გვიანი იქნება; სინანულს არ მიიღებენ და ხსნაც არ იქნება. ქვეყნიერი ცოდვილებისა და ანტიქრისტეს უგუნური ლხინი სწრაფად სარულდება, თვალის დახამხამებაში, და მხიარულება სიბინძურის სახლისა სინდისის ქენჯნისა და ტანჯვის, წვალების უიმედო საპყრობილედ გადაიქცევა. მაშინ ძალიან გვიანი იქნება. ჰოი, კაცთმოყვარეო უფალო, მხოლოო ერთადერთო მეგობარო ადამინსავ, შენ მხოლოო მეცნიერო ჩვენო. შენ, მხოლოდ შენ, მიგიღებთ ჩვენს მაცხოვრად და მხსნელად. შენდა იყოს ქება და დიდება საუკუნოდ. ამინ. |
marine |
Aug 8 2016, 07:36 PM
პოსტი
#58
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 59,554 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
ამბავი ფიცის დამრღვევისა
"სტუდენიჩის რაიონში ცხოვრობდა ერთი თავხედი, მოჩხუბარი კაცი რაოვიჩი. ერთხელ მიჯნის გამო მეზობელს სასამართლოში უჩივლა. ბრაოვიჩი სასამართლოში გამოიძახეს - ფიცით დაამოწმე, რომ სადავო ნაკვეთი შენიაო. ბრაოვიჩმა ტყუილად დაიფიცა. იმავე დროს მისი ვაჟი სახლის წინ შეშას ჭრიდა. სწორედ იმ დროს, როცა მამამისმა ცრუ ფიცით დაიფიცა, მორიდან ასხლეტილმა ნაფოტმა ვაჟს თვალი გამოსთხარა". /წმ. ნიკოლოზ სერბი - წერილები/ -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
marine |
Oct 17 2017, 12:30 PM
პოსტი
#59
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 59,554 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
წერილი 270. ჯვარდაუწერელ კაცს ორმაგ სიმართლეზე
შენ გააგდე ჯვარდაწერილი ცოლი, სხვა მოიყვანე და მასთან უგვირგვინოდ ცხოვრობ. განა ეს ცოდვაა? - კითხულობ. გიკვირს, მეგობრები რატომ აღაშფოთა შენმა საქციელმა. ისიც გიკვირს, ხელისუფლება რატომ მდევნის და მსჯისო. შენი პირველი ცოდვა: გააგდე კანონიერი ცოლი, მეორე: უკანონოდ ცხოვრობ სხვასთან. ორჯერ დათრგუნე სჯული შემოქმედისა, ამიტომაც ბრაზობენ შენზე მეზობლები, ხელისუფლება კი გდევნის. ცხოველებისთვის ეს ცოდვა არ არის, კაცთათვის კი უფალმა სხვა სჯული დააწესა. თავს იმართლებ, - ასე ბევრი მოქცეულაო. მართალია, ასე ბევრი მოიქცა, მათ შორის უსჯულონი და გვირგვინოსანნი. მაგრამ დამნაშავეს არ ამართლებს ის, რომ სხვამ უკვე დაარღვია კანონი. ბიზანტიის იმპერატორმა კონსტანტინე VI-მ, ძემ ირინე დედოფლისა, გააგდო ჯვარდაწერილი მეუღლე მარიამი და შეირთო სეფექალი თეოდორა. დედა და კონსტანტინოპოლის პატრიარქი მას საყვედურობდნენ. ხალხიც აღუდგა. მაგრამ თვითნება მეფემ არა მარტო არ ისმინა დედისა და ეკლესიის წინამძღოლის შეგონება, არამედ მათ დაემუქრა კიდეც, თუ თავს არ დამანებებთ, სახელმწიფოში წარმართობას აღვადგენო. მეორე წელს სასახლეში შეთქმულები შეიპარნენ და მეფე დააბრმავეს იმავე ოთახში, სადაც დაიბადა. იფრთხილე, რომ შენც არ მოგეწიოს მკაცრი სასჯელი, მაგრამ არა კაცთაგან, არამედ უხილავი ძალისგან, რამეთუ ნათქვამია: "ვაი იმას, ვინც ბოროტს ეძახის კეთილს და კეთილს ბოროტს, ბნელს ნათლად მიიჩნევს და ნათელს ბნელად - ასე ამბობს ის, ვისი შემწყნარებელი ანდა დამსჯელი ხელი თავის დროზე თითოეულს მისწვდება (შეადარე გამოსვლათა 5,20). /წმ. ნიკოლოზ სერბი/ -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
marine |
Oct 17 2017, 09:27 PM
პოსტი
#60
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 59,554 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
"დედამიწა - ფურცელია, რომელზედაც ღმერთი გვიწერს თავის ეპისტოლეებს (მინიშნებით, სიგნალებით). მორწმუნე და სულიერი ხედვის მქონე ადამიანს უნდა შეეძლოს ამ ეპისტოლეების წაკითხვა და ღვთის მინიშნებებზე ადეკვატური რეაგირება".
/წმ. ნიკოლოზ სერბი/ -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 1st November 2024 - 03:14 AM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი