წყევლა პარამეტრები

[marine]

"ადამიანი, რომელსაც საკუთარი თავის დადანაშულების უნარი გააჩნია, არ დაკარგავს შინაგან სიმშვიდეს, არ დაიწყებს ცხოვრებისეული გარემოებებისა და სხვების წყევლას და მუშტების ქნევას"

/არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/

[marine]

"ეცადე, ადამიანებისთვის გააკეთო ის, რისთვისაც ისინი ჯერ გაგლანძღავენ, მერე კი შეგაქებენ; და არასდროს გააკეთო ისეთი რამ, რისთვისაც ჯერ შეგაქებენ, მაგრამ საბოლოოდ დაგწყვევლიან.

ნერონი თავიდან აქებდა თავის დედას, რომელსაც იგი ბიწიერების გზით მიჰყავდა, ხოლო, როდესაც ბიწიერებამ ნერონი უფსკრულამდე მიიყვანა, მან დაწყევლა საკუთარი დედა.

ბავშვი გაიხარებს და მადლობელი იქნება, როდესაც მას უბიძგებ და სასრიალო მთიდან დაუშვებ, მაგრამ როგორც კი დაიმტვრევა, მაშინვე დაგწყევლის, როგორც თავისი უბედური შემთხვევის მიზეზს.

ცოდვილები ქებას შეგასხამენ, როდესაც მათ ცოდვებს გაამართლებ, მაგრამ გირჩევნოდეს არ მიეკარო მათ სასიკვდილო სარცელზე..."

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/

[marine]

"გვეშინოდეს, ძმებო, უფლის სამართლიანი რისხვისა, რომელიც წყევლით სჯის უფლის საქმეთა დაუდევრად აღმსრულებელთ"

[marine]

" - წმიდაო მამაო, როდის აქვს ძალა წყევლას?

- წყევლას ძალა მაშინ აქვს, როდესაც ის უსამართლობაზე რეაგირებას წარმოადგენს. მაგალითად, როდესაც ერთი ქალი სასაცილოდ იგდებს მეორეს - ტანჯულს, ან რაიმე ბოროტებას ჩაიდენს მის მიმართ და დაზარალებული დაწყევლის, რომ წყეული იყოს მისი შთამომავლობა, ვინც უსამართლოდ მოიქცა - აი, ამ წეყვლას ძალა აქვს. ღმერთი უშვებს, წყევლას ჰქონდეს ძალა ისევე, როგორც, ვთქვათ, უშვებს იმას, რომ ერთმა ადამიანმა მეორე მოკლას. თუმცა, უსამართლობა რომ არ ყოფილიყო, წყევლა უკან დაუბრუნდებოდა მას, ვისგანაც გამოვიდა.

- წყევლისაგან გათავისუფლება რა გზით არის შესაძლებელი?

- სინანულითა და აღსარებით. მე მრავალი ასეთი შემთხვევა ვიცი. ადამიანებმა, რომლებიც წყევლის გამო იტანჯებოდნენ, როდესაც გააცნობიერეს, რომ ისინი წყევლის ქვეშ იყვნენ, რადგანაც თავს რაღაცაში დამნაშავედ გრძნობდნენ, შეინანეს, აღსარება თქვეს და მთელი მათი უბედურება ამით დასრულდა. თუკი იგი, ვინც დამნაშავეა, იტყვის: "ღმერთო ჩემო, მე ჩავიდინე ასეთი და ასეთი უსამართლობა, შემინდე!" - და ტკივილითა და გულწრფელობით აღიარებს თავის ცოდვებს აღსარებაზე, მოძღვრის წინაშე, მაშინ ღმერთი შეუნდობს მას. ის ხომ ღმერთია!.."

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

" - სასჯელი მხოლოდ მას ეწევა ვისკენაც წყევლაა მიმართული, თუ მასაც, ვისგანაც წყევლის სიტყვები გამოვიდა?

- ის, ვისკენაც წყევლაა მიმართული, ამ ცხოვრებაში იტანჯება, თუმცა იგი, ვისგანაც წყევლა გამოდის, ამქეყნადაც იტანჯება და იმ ქვექანაშიც დაიტანჯება, რადგანაც თუ ის არ შეინანებს და აღსარებას არ იტყვის, იქ დაისჯება ღვთისაგან, როგორც ავაზაკი. შეიძლება, ვიღაცამ მართლაც გაგანაწყენა, მაგრამ, როდესაც შენს შეურაცხმყოფელს წყევლი, ეს იგივეა, თოფი აიღო და მოკლა იგი. რა უფლებით აკეთებ ამას? რაც არ უნდა დაგიშაოს მან, მისი მოკვლის ნება მაინც არა გაქვს. როცა ადამიანი ვინმეს წყევლის, ეს იმას ნიშნავს, რომ მასში ბოროტება არსებობს. ადამიანი სხვას მაშინ წყევლის, როცა მთელი არსებით სურს მისთვის ბოროტება"

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

"ძველ სამეგრელოში არსებობდა ერთი უცნაური ტრადიცია: თუ ადამიანი უპატიებელ ცოდვას ან დანაშაულს ჩაიდენდა, მას მაწყევარი გაუჩნდებოდა... წყევლა კი დიდი და ფრიად საშიში სასჯელი იყო ოდიშში. მაწყევარი ლურსმანს აიღებდა და წმიდნა ხესთან ან ეკლესიის ეზოში წყევლას წარმოთქვამდა, თან ლურსმანს ხის მერქანში ან ტაძრის კედელში ჩააჭედებდა... ჰოდა, მაშინ "გამოიჭედებოდა", "დაიკლიტებოდა" დაწყევლილის მომავალი.. .თუ დამნაშავე ცოდვის გამოსყიდვას შეძლებდა, დაზარალებული თავისსავე ჩაჭედებულ ლურსმნას კედლიდან ან მერქანიდან ამოიღებდა. დაწყევლილსაც სასჯელის უღელი აეხსნებოდა. ექსპედიციის დროს სამეგრელოს რამდენიმე ტაძარში არაერთი ასეთი ლურსმანი ვნახეთ. მათ შორის გახლდათ ხეცერის ეკლესიაც. საბედნიეროდ, ყველა ლურსმანი კედლიდან ამოღებული იყო. ადამიანთა მოდგმის ცოდვაბრალიანი ცხოვრების ეს თავისებური სიმბოლოები დღეს ამასთანავე მიტევებისა და პატიების ერთგვარ მოწმეებადაც ქცეულან"

/"ისტორიანი" N5, 2022, გვ.36/

[marine]

"ინდუსი წყევლის კარმას. მუსულმანი წყევლის კისმეტს* (*ბედი). ქრისტიანი წყევლის ცოდვას"

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/

[marine]

"აკურთხო ღმერთი და დასწყევლო მოყვასი - არის სისაძაგლე ღვთისადმი"

[marine]

"როგორ არ უნდა გვრცხვენოდეს ჩვენ, თუ ერთსა და იმავე ენას ვიყენებთ როგორც კურთხევის, ისე წყევლის იარაღად? და რომელი გონიერი ადამიანი ურევს ერთი და იგივე კოვზით მირონსა და ტალახს? ცხადია, არავინ. ამიტომ, ქრისტიანებო, როდესაც ლოცულობთ, ნუ წყევლით თქვენს მტრებს. რადგან ლოცვა და წყევლა ორი განსხვავებული უკიდურესობაა, ერთმანეთთან შეუთავსებელი, შეუნდე მას, ვინც შეურაცხგყოთ, ღმერთმაც რომ შეგინდოთ შეცოდებანი: "როდესაც ლოცვად დგახართ, მიუტევეთ, ვინც რამე გცოდათ, რათა მამამ თქვენმა ზეციერმაც მოგიტევოთ თქვენი შეცოდებანი". თუ წყევლით და არ შეუნდობთ, არც თქვენ შეგინდობთ უფალი. მან ხომ თქვა: "ხოლო თუ არ მიუტევებთ ადამიანებს მათს შეცოდებებს, არც თქვენს შეცოდებებს მოგიტევებთ მამა თქვენი ზეციერი".

[marine]

"საერთოდ, არავის წყევლა არ შეიძლება. წმ. მამათა სწავლებით, როცა ვინმეს მის მიერ ჩადენილი რაიმე ბოროტებისათვის ვწყევლით, ამით ვკვებავთ და ვაძლიერებთ იმ დემონს, რომელიც იმ ადამიანს ბოროტ საქმეებს შთააგონებს და აკეთებინებს"

/აკაკი მინდიაშვილი/

[marine]

"მშობლების წყევლას ისევე აქვს ძალა, როგორც ლოვცა-კურთხევას"

/აკაკი მინდიაშვილი/

[marine]

"დრტვინვაში წყევლა მალავს თავს. ანუ, მდრტვინავი ადამიანი შეიძლება ითქვას, რომ საკუთარ თავს წყევლის, მერე კი მას ღვთის რისხვა ატყდება თავს"

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

"თუკი ადამიანს ბედნიერება მხოლოდ დროებით ცხოვრებაში, მიწაზე უნდა, მაშინაც კი უნდა იცოდეს, რომ სულიერ სიმშვიდეს მხოლოდ თავმდაბლობა მიანიჭებს. მაგრამ როგორ მოიპოვოს თავმდაბლობა ღვთის მადლის გარეშე? კიდევ ერთი სახასიათო ფაქტი: მფოლიო ისტორიის უდიდეს ბოროტმოქმედდთა შთამომავლობა არც თუ იშვიათად, რამდენიმე თაობის შემდეგ გადაშენდებოა ხოლმე. მათ შვილიშვილებსა და შვილთაშვილებს შორის თითქმის ყოველთვის იყვნენ ფსიქიური ავადმყოფები, ლოთები, ნარკომანები, რომლებიც მათი წინაპრებივით წყევლის ქვეშ იმყოფებოდნენ"

/არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/

[marine]

"წმიდა წერილის ერთ-ერთი უდიდესი და კურთხეული წიგნი - ფსალმუნნი, დემონის წინააღმდეგ წყევლას შეიცავს. ამიტომ როცა შენს გულში მძვინვარება აენთება, თქვი: "წყეული ხარ შენ, სატანა და ყოველი საქმენი შენნი წყეულ არიან. დაე ხსნილ იყოს ძმა ჩემი და მეც - მისი ლოცვებით. შენ გშურს ჩვენი, რადგან შენთვის არ არის ხსნა"

/არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/

[marine]

"მეორე ცოდვა - ეს წყევლაა, რომელსაც ადამიანი ახლობლების მიმართ მირსხანების ან გულისტკენის მდგომარეობაში წრამოთქვამს. ადამიანის დაწყევლა - ეს ნიშნავს, რომ მას აქ, დედამიწაზე სასჯელი ან მარადისობაში წარწყმედა უსურვო. განსაკუთრებით მღვდელმსახურთა წყევლაა საშინელი, შემდგომ კი მშობლებისა თავიანთი შვილების მიმართ. დაუმსახურებელი წყევლა იმის წინააღმდეგ ბრუნდება, ვინც მას წარმოთქვამს, დამსახურებული კი აბნელებს თავის თავზე წყევის მომწევი ადამიანის უამისოდაც მძიმე ცხოვრებას. ის ერთგვარად ჩაეზარდა მის ძვლებს და ადამიანი მას ყველგან თან დაატარებს. წყევლა - ეს საწიანააღმდეგო ცოდვაა სახარების მცნებისა: "გიყუარდეთ მტერნი თქუენნი". საწინააღმდეგოა მოციქულის სიტყვისა: "აკურთხევდით და ნუ სწყევთ". ხშირად სხვისი დამაწყევარი ჩადენილს მწერედ ინანიებს, მაგრამ სიტყვა უკვე ითქვა, ჯოჯოხეთის ცეცხლი უკვე ამოვარდა მისი პირიდან"

/არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/