ჩანახატები, იყოს ლამაზი |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
ჩანახატები, იყოს ლამაზი |
izi-bartki |
Jan 16 2011, 04:24 PM
პოსტი
#181
|
შეიყვარეთ სიყვარული ჯგუფი: Members პოსტები: 3,169 რეგისტრ.: 15-June 07 მდებარ.: გაღმა ნაპირი..:) წევრი № 2,203 |
სიყვარული გულში შედის, მერე გულის გულში, მერე სულში. გული, გულის გულს მაგრად ჩაჭიდებს ხელებს, გულისგული - სულს, სული ისევ გულს გადმოსწვდება, შეკრავენ წრეს და ამღერდებიან აცეკვდებიან, აკისკისდებიან და გადმოღვრიან სიყვარულს, ბალახებზე, მინდვრებზე, მთებზე, მდინარეებზე ,სახლებზე და პატარა ქოხებზე, დაირბენენ ნაკადულებს, შემოუფრენენ დიდი დედამიწიწ პატარა ადამიანებს და დააბერტყავენ სიყვარულს. აავსებენ იმათ გულებსაც,გულის გულებსაც და სულებსაც, მერე ყველა ცას,ყველა ვარსკვლავს, პლანეტას მიეხუტება და ასე იქნება დაუსრულებლად!...შენთანაც შემოპარულა სიყვარული, უი,გულში შესულა, გულის გულისკენ მიდის, გულის გულიდან სულში გადავა, სული კი ისევ გულს მიუბრუნდება და ჩაჭიდებენ ხელებს, აბა ხელები სიყვარულს როგორ დაიჭერენ და გადმოღვრიან ალბათ, გავილუმპებით, ამოვიგანგლებით სიყვარულის ფანტელებში და ასე იქნება დაუსრულებლად...
-------------------- "რომელმან სუას წყლისა მისგან რომელი მე მივცსე მას,არა სწყუროდეს უკუნისამდე"(იოან.4.14)
"ჭეშმარიტება არ იჩაგრება იმით, რომ ვიღაცა მას არ იზიარებს". შილერი. |
.zakaria. |
Jan 16 2011, 04:25 PM
პოსტი
#182
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 3,146 რეგისტრ.: 14-February 10 მდებარ.: TIFLIS წევრი № 8,180 |
izi-bartki
იზუნია შეყვარებული ხარ? -------------------- ოქროს თევზმა თავი მოიმკვდარუნა,როცა ჩემი სურვილები გავუმხილე.
http://www.youtube.com/watch?v=UEFWEadY9-w |
izi-bartki |
Jan 16 2011, 05:29 PM
პოსტი
#183
|
შეიყვარეთ სიყვარული ჯგუფი: Members პოსტები: 3,169 რეგისტრ.: 15-June 07 მდებარ.: გაღმა ნაპირი..:) წევრი № 2,203 |
.zakaria.
მე დაბადებიდან სულ შეყვარებული ვარ ჩემო ზაქარია -------------------- "რომელმან სუას წყლისა მისგან რომელი მე მივცსე მას,არა სწყუროდეს უკუნისამდე"(იოან.4.14)
"ჭეშმარიტება არ იჩაგრება იმით, რომ ვიღაცა მას არ იზიარებს". შილერი. |
*ნინო* |
Apr 23 2012, 10:39 AM
პოსტი
#184
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 836 რეგისტრ.: 16-November 07 წევრი № 3,193 |
|
აკაკი |
Aug 15 2012, 07:54 PM
პოსტი
#185
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 2,626 რეგისტრ.: 21-May 09 წევრი № 7,018 |
" ხომ გახსოვს, უფალმა იესომ რომ თქვა: “მოდი ჩემთან, შენი ტვირთის სიმძიმით გადაღლილო – მე ვარ გზა; სიცოცხლით სავსე შვებას და განსვენებას ეძიებ? მოდი ჩემთან – მე ვარ სიცოცხლე; ვერ გაგიგია რა არის სიმართლე, სიწრფოება და სისწორე? მოდი ჩემთან – მე ვარ ჭეშმარიტება! იცოდე – არ გაძალებ, მაგრამ თუ მომიხმობ გულის იმ სიწრფელით და სასოებით, რომელიც მე გამოვსახე შენი დედის წიაღში, ისე ახლოს მოვალ შენთან, ისე ახლოს, რომ შენი გულის შენთან სიახლოვეც კი ვერ გადაამეტებს ამ სიახლოვეს. ალბათ იტყვი: უფალო – არ მაქვს ის რაც შენთვის სათნოა. მე კი გითხარი და არ მომისმინე, სულ გეძახი და გეუბნები, ახლაც გეტყვი თუკი გინდა, რომ გადარჩე: – დარჩი ჩემთან. მე შენთან ვარ, შენი გულის კართან ვდგავარ, თაკარა მზეში, სუსხიან ღამეში, ყინვასა და სიცივეში, შენი სიამაყისას, შენი მრისხანებისას, შენი სიბინძურისას, შენი მძულვარებისას - ვდგავარ შენი გულის კარებთან და გიხმობ, ეგების ისმინო ჩემი! რად გამიუცხოვდი ადამიანო?! შენ პირშეყროლებულს თავს არიდებ, მე კი შენი ორგულება და გულმღვრიეობა მადარდებს, მე არ გარიდებ პირს მიუხედავად იმისა, რომ ჩემამდე აღწევს შენში აღგზნებული ცეცხლის ჭვარტლი და სიმყრალე. დარჩი ჩემთან, მიპოვნე შენს გულში, გულის გულში. როცა შენ ადგილს ვერ პოულობ, იცოდე – მე გიხმობ! როცა არ იცი სად წახვიდე , რა ქნა და როგორ მოიქცე, იცოდე - მე ვარ. ამას იმიტომ გეუბნები, რომ მე მომმართო. რადგან, შენ მეძებ მაგრამ სხვაგან მიდიხარ, მე კი აქვე ვარ – შენს გულში. იცოდე, ყველაფერი აქ წყდება!”.
|
აკაკი |
Jan 15 2013, 03:47 AM
პოსტი
#186
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 2,626 რეგისტრ.: 21-May 09 წევრი № 7,018 |
ადრე ჩავიხატე.
"დრო, რომელიც ასე გვბოჭავს, შედგენილია! შედგება წამებისა და წუთებისაგან, საათების, დღეების, კვირეების, თვეებისა და წლებისაგან, საუკუნეებისაგან, ათასწლეულების, ეპოქებისაგან და ა.შ. (ეს ჯაჭვი ერთი შეხედვით ძალიან გრძელია და, თითქოს, დაუსრულებელიც, მაგრამ, როგორც ვთქვით - ”თითქოს”.) მარადისობა კი, ჩემი სულის ახლობელო, მარტივია! ე.ი. შეუდგენელია; იგია ყოფიერება ყოველგვარი წამის გარეშე, გნებავს: - დაუსრულებელი წამი! ასევეა ღმერთიც - შეუდგენელი, მარტივი! აი რადაა ეს ყვოველივე ასე გენიალური, დიდებული. თუმცა, დავამატებ, რომ არ კმარა ვთქვათ - ”მარტივიაო” ამ დიდებულების გადმოსაცემად და ასახსნელად. აქ ბრკოლდება მრავალი. ამიტომ, გულმხურვალედ გისურვებ და გიანდერძებ, Carpe aetemitatem! (დაიჭირე მარადისობა!) წამები თითქოს ქერქივით ფარავენ მარადისობას. ძალიან ძნელია წამებს შორის დაიჭირო მარადისობა! ან კიდევ ამოიცნო ამქვეყნად მარადიულობის უსასრულო წამი - ქრისტე (ყველაფერი მასთან დაკავშირებული), და გაშმაგებული ჩაებღაუჭო მას გადასარჩენად! ჭეშმარიტად, ეს იდუმალი და შთამბეჭდავი მომენტი ბრძენ და კეთილგონიერ ადამიანს მარადიულობის საშვად გადაექცევა. აი, რატომ არის ქრისტე გზა, კარი და შემდეგ საუკუნო სიცოცხლე! აკი ვთქვი: ”წამები თითქოს სამოსივით ფარავენ მარადისობას-მეთქი”... წამებით იმოსება და არის კიდეც შემოსილი მარადისობა! მაშ, თუ იმოსება, განიძარცვავს კიდეც მას! მარადისობის შემოსვაა, სწორედ, დროისა და მასთან ერთად ხილული სამყაროს დასაწყისი.. დრო შეიმოსა მარადისობამ, თვითონ კი უცვლელი დარჩა! განა, აქ უფლის, იესო ქრისტეს იდუმალი განკაცება არ გაგახსენდება? კიდევ ვიტყვი... განა, არ წერია ღმერთზე: ”აღსარებაჲ და დიდად შუენიერებაჲ შთაიცუ... შეიმოსე ნათელი, ვითარცა სამოსელი” (ფს. 103. 1-2). იცი რატომაა ასე?.. ”ნათელი და მშვენიერება, დრო და ადამიანი” - ეს ყოველივე ხომ ანარეკლია, ხატია მარადიულობის, ღმერთის ანარეკლი. ღმერთისთვის ხომ ადამიანი უმეტესად ღირებულია! ჩვენთვისაც ამ ცოდვით სავსე ქვეყანაზე ხომ ღმერთი უნდა იყოს ერთადერთი და უზენაესი! ამიტომ, ჩვენი უხეშობის და სისასტიკისა გამო ორგზის დამოწმება გახდა საჭირო: ერთი, ვახსენეთ რა - ”ნათელი და მშვენიერება ღვთისა”, ე. ი. ის ყველაფერი, რაც ჟამამდე იცოდა კაცობრიობამ უფალ ღმერთზე, რაც ვიცოდით მისივე გამოცხადებით მის შესახებ! ეს კი არ იყო სამყოფი. ეს ხომ მხოლოდ ცოდნა იყო... რა თქმა უნდა, ესეც ბევრია, ძალიან ბევრი და წარმოუდგენლად სასიხარულო! თუმცა, ჩვენ!.. ისევ ჩვენი გულქვაობა... მაგრამ მოიცა! ხომ ვახსენეთ სანუკვარი იესოს განკაცება! აი, იგი თვითონ იჭერს წამებს შორის შუალედს და გამოარღვია კიდეც მარადიულობიდან! ხმადაბალია და სიოსავით მოდის... ისევ გვიმოწმებს ღმერთი, ამჯერად უკვე ცხდად, თავისი თავით - მოდის ქრისტე უფალი! სწამს ჩვენი და მოდის! ცეცხლოვანი სიხარულის ჟამი დაიწყო მაშინ... ეს სიხარული ამ ცეცხლში გაუნელებელ სიყვარულად გარდაიქმნება... და მერე?.. გიზგიზებს!.. ”ცეცხლისა მოვედ მიფენად ქუეყანასა ზედა”, მადლობა მაცხოვარო!.. ”და რაჲ მნებავს, რაჲთა აწვე აღეგზნეს!”, დიდება შენდა მხსნელო, დიდება შენდა!!! ძრწოლით ვიკითხავ, უფალო! - “ნუთუ გწამს შენ ჩვენი, უკვდავო ღმერთო?“ - ასე დაიმდაბლებ თავს, ღმერთო?!... მიკვირს, გაკვირვებული ვარ... ღმერთის თავმდაბლობა ჩვენ წინაშე... რა სულის შემძვრელია! ”აჰა, ვიმოწმებ დღეს თქვენს წინაშე ცას და მიწას”... ასე რატომ იქცევი, უფალო, რაში გჭირდება ეს?! ვის უმოწმებ შენს სიყვარულს... ამ.. ამ არსებას? თუმცა, მაპატიე! ასე გაწყვეტინებ ხოლმე სასურველ საუბარს... განაგრძე, ჩვენი სულის სიხარულო! - ”...მოწამეს-ვჰყოფ დღეს ცასა და ქუეყანასა, რამეთუ ცხორებასა და სიკუდილსა დავსდებ თქუენ წინაშე, კურთხევასა და წყევასა”... უფალო, გთხოვ, კიდევ ერთს ვიტყვი... ახლა, შენს სიტყვებზე, ისევ შენ გამახსენდი... ეს ხომ თვითონ შენ ხარ? მითხარი, ხომ ასეა?! ადრე აბრაამს მოსთხოვე საკუთარი შვილის სამსხვერპლოზე დადება, მისი სახით კი ჩვენ, ყველანი ძალიან შეგვაშინე... ახლა კი საკუთარი თავი დაგვიდევი წინ!.. კიდევ რამე უნდა გვითხრა, უფალო? კარგი, გისმენ ამოუცნობო და საკვირველო, გააგრძელე შენი სიტყვა... ”აირჩიე სიცოცხლე, რომ იცოცხლოთ შენ და შენმა შთამომავლობამ უკუნისამდე!.. გიყვარდეს უფალი, შენი ღმერთი, გესმოდეს მისი სიტყვა და მიეწებო მას, რადგან ის არის შენი სიცოცხლე და შენი დღეგრძელება” (II რჯლ. 29, 19)... მე კი ასე მოვედი შენთან, მიგვიღე.. ჩვენ ვართ.. შენი უძღები შვილები, უფალო! ”რომელი მოვიდეს ჩემდა, არა განვაძო გარე” (იოანეს სახარება 6. 37) |
qetevano |
Jan 30 2013, 06:57 PM
პოსტი
#187
|
ბრრრრრ ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 3,683 რეგისტრ.: 27-September 12 მდებარ.: ევრივეა წევრი № 12,646 |
იმდღეს პედაგოგიკის ლექტორმა დაგვავალა უცებ დაგვეწერა ესეი სათაურით "მე და ინსაიტი" ინსაიტი არის რაღაც მნიშვნელოვანი შენს ცხოვრებაში, რასაც შეგიძლია გამობრწყინება უწოდო. შემოგთავაზებთ ჩემს ესეის
დიდხანს ვიფიქრე რა შეიძლებოდა ყოფილიყო ჩემს ცხოვრებაში ინსაიტად წოდებული. არ ვიცი რომელიმე კონკრეტული შემთხვევა თუ... უბრალოდ გადავწყვიტე დამეწერა იმ დროზე როცა პაპაჩემი ცოცხალი იყო და მასთან ყოველი შეხვედრა ჩემთვის ახალი გამობრწყინება, ახალი სიხარული და ახალი ოცნებების დასაწყისი იყო. არ არსებობდა მე ის მენახა და მას ცუდ განწყობაზე დავეყენებინე. უბრალოდ ჩვენი ურთიერთობა არ იყო ჩვეულებრივ, როგორც პაპას და შვილიშვილს აქვს ხოლმე. ჩვენ ერთმანეთისთვის მეგობრები, კოლეგები, თანამშრომლები, საყვარელი და ერთგული ადამიანები ვიყავით. მასთან მაკავშირებს ბევრი საიდუმლო, ბევრი მხიარულება, ბევრი სიკეთე და ემოცია... ყოველთვის როცა ერთად ვხატავდით, ერთად ვკითხულობდით, ვუსმენდით მუსიკას ან ერთად ვაბრაზებდით ბებოს, ის ყოველთვის ჩემს მხარეს იყო, ცდილობდა ისე მომხდარიყო რომ მე ნასიამოვნები და ბედნიერი ვყოფილიყავი. არა, მისი საყვარელი შვილიშვილი არ ვყოფილვარ, არ იყო ის ისეთი რომ ბავშვები ერთმანეთისგან გამოვერჩიეთ, უბრალოდ ასე მგონია ჩემში ცოტათი თავის თავსაც ხდავდა და ეგ იყო სულ... მახსენდება ის ბედნიერი წლები როცა სიამოვნებით ვუსმენდი მის მოყოლილ ზღაპრებს თუ ნამდვილ ამბებს, ისე მხატვრულად და ისე რეალურად დახატავდა ყველაფერს, ფილმივით გაივლიდა ხოლმე ჩემს თვალწინ. ერთი რამე იყო მასთან ერთად თამაში. ათას რაღაცას მოიგონებდა. ისეთ ადგილასაც რომ ვყოფილიყავით სადაც სათამაშოები არ გვქონდა, მაინც ისეთ რამეს მოიფიქრებდა, ყველა რომ სიამოვნებით გაერთობოდა იმითი. ვერავინ ვერასოდეს ვერ შემიცვლის ამ ურთიერთობას და ვერ დაიკავებს მის ადგილს, ის ერთადერთია ჩემთვის. რა ვიცოდი, რომ ჩემს ცხოვრებაში ის წლები უბედნიერესი დრო ყოფილა. რომ მცოდნოდა კიდეც, მაინც ვერ შევძლებდი ამის გაგრძელებას. დიახ, ის აღარ არის ცოცხალი მაგრამ მე მას შემიძლია ვუწოდო გამობრწყინება ჩემს ცხოვრებაში. მაშინ, რომ მივმხვდარიყავი, ეს ადამიანის სიცოცხლეში ყველაზე სანუკვარი გაელვებაა-მეთქი, შევეცდებოდი ჩავბღაუჭებოდი და ხელი არ გამეშვა. რა თქმა უნდა წლებს ვერ გავაჩერებდი მაგრამ... ბედნიერებით გაცისკროვნება ბავშვობაში დამრჩა. ეს განცდა კი არასოდეს დამავიწყდება და ალბათ მოხუცობამდეც გამყვება. მადლობა პაპას რომ ასეთი იყო. -------------------- ბეტმენი ხელს არ აწერს!
|
marine |
Jan 31 2013, 11:28 AM
პოსტი
#188
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 59,336 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
qetevano
ბედნიერი ხარ, ქეთ, რომ პაპა გყავდა, თანაც ასეთი ტკბილი... გულწრფელი და ფაქიზია შენი ჩანახატი... -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
marine |
Feb 14 2013, 02:42 PM
პოსტი
#189
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 59,336 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
წმიდა სვიმეონ ღვთისმიმრქმელი წმიდა სვიმეონი, სხვა სწავლულებთან ერთად, ალექსანდრიაში მიიწვიეს. დიდი პატივია ებრაულიდან ბერძნულ ენაზე წმიდა წერილის თარგმნა. იცის სვიმეონმა, რომ ნათარგმნი წიგნი ამობრუნებულ ხალიჩას ჰგავს, მაგრამ თავს არ ზოგავს, რომ ზუსტი ასლი შექმნას მისმა ნიჭმა. ზის და თარგმნის. ესაია წინასწარმეტყველის ამ სიტყვებზე ცოტა ხნით ჩერდება: „აჰა, მუცლადიღებს ქალწული და შობს ძეს, და უწოდებს სახელად ემანუელს.“ -ქალწული შობს? ნუთუ შეცდომაა გაპარული? - ფიქრობს დაბრკოლებული და ისისაა უნდა ჩაასწოროს „ქალწული“ „დედაკაცით,“ რომ უფლის ანგელოზი ხელზე ხელს უჭერს და ეუბნება, რომ მანამ არ მოკვდება, სანამ არ იხილავს ქალწულისგან შობილ ქრისტეს და ეს „მანამ“ დიდხანს გრძელდება, უსასრულოდ დიდხანს. წმიდა სვიმეონი ყოველ დღე მიდის ტაძარში იმ იმედით, რომ მხსნელს ნახავს, წლები კი გადის. ყველა მისთვის ძვირფასი ადამიანი, ადრე თუ გვიან, გადის ამ ქვეყნიდან, ის კი ცოცხალი რჩება. „ადამიანი იმდენჯერ კვდება, რამდენჯერაც ახლობელი უკვდება“ და ვინ მოთვლის რამდენგზის „გარდაიცვალა“ სვიმეონი, თუმცა 360 წელი იცოცხლა, სამას სამოცი! როგორც იქნა დადგა ბედნიერი დღე! სულიწმიდა აუწყებს: „აღდეგ და მირბიოდე ტაძრად, რამეთუ მოვიდა განმტევებელი შენი!“ სიხარულით მიეშურება წლებით გადაღლილი წმიდანი ტაძარში, სადაც არის ადგილი ქალებისთვის და ადგილი ქალწულებისთვის. წმიდა მარიამი რადგან შობის მერეც ქალწულად დარჩა, ჩვილით ხელში დგას ქალწულთა ადგილზე და სვიმეონი გულისხმაყოფს, რომ ის ღვთისმშობელია, ყრმა - ქვეყნიერების მხსნელი! უზომოდ ბედნიერი მიირქვამს პატარა იესოს მოხუც მკლავებში, თბილად ჩაიხუტებს და უფალს შეჰღაღადებს: „აწ განუტევე მონაჲ შენი, მეუფეო, სიტყვისაებრ შენისა მშვიდობით, რამეთუ იხილეს თვალთა ჩემთა მაცხოვარებაჲ შენი...“ უფლის მადლიერი, მისგანვე ნუგეშინისცემული და სურვილახდენილი ზეცის მოქალაქე ხდება, ზეცას მიებარება, ჩვენ კი, მართლმადიდებლები, უძველესი დროიდან, ახალი სტილით 15 თებერვალს, ამ დღის აღსანიშნავად მირქმის დღესასწაულს ვდღესასწაულობთ და ღმერთმა მრავალს დაგვასწროს! -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
zaz |
Feb 14 2013, 10:26 PM
პოსტი
#190
|
Member ჯგუფი: Validating პოსტები: 579 რეგისტრ.: 22-October 07 წევრი № 3,020 |
marine
ციტატა წმიდა სვიმეონ ღვთისმიმრქმელი ლამაზადაა დაწერილი. |
marine |
Feb 15 2013, 10:28 AM
პოსტი
#191
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 59,336 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
-------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
marine |
Feb 28 2013, 10:32 AM
პოსტი
#192
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 59,336 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
ის მიდიოდა
ის მიდიოდა... თბილისისთვის უჩვეულოდ ბარდნიდა... ის მიდიოდა და ჩემ გულზე ადგამდა ნაბიჯებს, ცოტა მძიმედ და ცოტა მსუბუქად... მის ნატერფალში იკარგებოდა ჩემი პატარა ნაფეხურები... ფანტელებისგან თვალთახედვა არ იყო და მიყვარდა ზამთარი უზომოდ, უზომოდ... „ის მიდიოდა თოვლიან გზაზე და ნაკვალევზე ტოვებდა სითბოს...“ და მე ეს სითბო ულევ საგზლად მიმყვებოდა ჩემ სავალ გზაზე... -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
აკაკი |
May 7 2013, 04:01 AM
პოსტი
#193
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 2,626 რეგისტრ.: 21-May 09 წევრი № 7,018 |
გამარჯობა. ახალს არაფერს დებთ?
|
marine |
Jun 27 2018, 09:31 PM
პოსტი
#194
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 59,336 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
"მამა – ის, რომელიც არასდროს მინახავს, გზა – ის რაც მთელი ცხოვრება თითქოს ფეხქვეშ მაქვს, და მაინც ვეძებ. მეგობარი – ადამიანი, რომელიც მეუბნება, რომ მარტო არა ვარ, დედამიწა – ბურთი, რომლზეც ყველა ვთამაშობთ. სარკე – ვისაც ვუყურებ ყოველ დილით და არასდროს ველაპარაკები. დედა – ის, ვინც ყოველთვის მენატრება და რომელიც უკვდავი მინდა იყოს მარად! სახლი – ადგილი, სადაც როცა ვარ გაქცევა მინდა, და როცა არ ვარ დაბრუნება, გული – ის ადგილი, რომელიც ბავშვობიდან მაწუხებს,მტკივა და საგრძნობლად სათუთია. მოთმინება – რომელიც ჯერ კიდევ გამაჩნია, თოვლის პაპა – უკვდავი თოვლის კაცი, რომელიც ბავშვობაში ყოვლის შემძლე მეგონა. პეპლების საჭერი – ის რაც არც ერთ ჩემს მეგობარს არ ჰქონდა არასდროს. მზე – რასაც პირველად ხატავენ ბავშვები. თოვლის გუნდა – ერთადერთი რაღაც, რომელსაც გესვრიან და არ გწყინს. ცხოვრება – ის, რასაც ყველა ჩემი უიღბლო ნაბიჯი შემიძლია დავაბრალო. ღმერთი – ის ვინც თუ ვთხოვ ყველაფერს მაპატიებს. ლექსიკონი –წიგნი, სადაც ამ ყველაფერს სხვანაირი ახსნა აქვს......."
-------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 20th September 2024 - 05:56 PM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი